I am ready, even again, to suffer for the salvation of men…

Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!
Christ is risen! Truly He is risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!

Apostle Carpus of the Seventy

Commemorated on May 26

The Vision of Carpus (Letter VIII)
 by St. Dionysius the Areopagite

When I was once in Crete, the holy Carpus [2 Tim. 4:13] entertained me, a man, of all others, most fitted, on account of great purity of mind, for Divine Vision. Now, he never undertook the holy celebration of the Mysteries, unless a propitious vision were first manifested to him during his preparatory devout prayers. He said then, when some one of the unbelievers had at one time grieved him (and his grief was, that he had led astray to ungodliness a certain member of the Church, whilst the days of rejoicing were still being celebrated for him); that he ought compassionately to have prayed on behalf of both, and taking God, the Savior, as his fellow-helper, to convert the one, and to overcome the other by goodness [Rom. 11:21], and not to have ceased warning them so long as he lived until this day; and thus to lead them to the knowledge of God, so that the things disputed by them might be clearly determined, and those, who were irrationally bold, might be compelled to be wiser by a judgment according to law.

Now, as he had never before experienced this, I do not know how he then went to bed with such a surfeit of ill-will and bitterness. In this evil condition he went to sleep, for it was evening, and at midnight (for he was accustomed at that appointed hour to rise, of his own accord, for the Divine melodies) he arose, not having enjoyed, undisturbed, his slumbers, which were many and continually broken; and, when he stood collected for the Divine Converse, he was guiltily vexed and displeased, saying that it was not just that godless men, who pervert the straight ways of the Lord, should live. And, whilst saying this, he besought Almighty God, by some stroke of lightning, suddenly, without mercy, to cut short the lives of them both.

But whilst saying this, he declared that he seemed to see suddenly the house in which he stood, first torn asunder, and from the roof divided into two in the midst, and a sort of gleaming fire before his eyes (for the place seemed now under the open sky) borne down from the heavenly region close to him; and the heaven itself giving way, and upon the back of the heaven, Jesus, with innumerable angels, in the form of men, standing around Him. This indeed he saw above, and himself marvelled; but below, when Carpus had bent down, he affirmed that he saw the very foundation ripped in two, to a sort of yawning and dark chasm, and those very men, upon whom he had invoked a curse, standing before his eyes, within the mouth of the chasm, trembling, pitiful, only just not yet carried down by the mere slipping of their feet; and from below the chasm, serpents, creeping up and gliding from underneath, around their feet, now contriving to drag them away, and weighing them down, and lifting them up, and again inflaming or irritating with their teeth or their tails, and all the time endeavouring to pull them down into the yawning gulf; and that certain men also were in the midst, co-operating with the serpents against these men, at once tearing and pushing and beating them down. And they seemed to be on the point of falling, partly against their will, partly by their will; almost overcome by the calamity, and at the same time resigned.

And Carpus said, that he himself was glad, whilst looking below, and that he was forgetful of the things above; further, that he was vexed and made light of it, because they had not already fallen, and that he often attempted to accomplish the fact, and that, when he did not succeed, he was both irritated and cursed.

 And, when with difficulty he raised himself, he saw the heavens again, as he saw it before, and Jesus, moved with pity at what was taking place, standing up from His super-celestial throne, and descending to them, and stretching a helping hand, and the angels, co-operating with Him, taking hold of the two men, one from one place and the other from another, and the Lord Jesus said to Carpus, whilst His hand was yet extended, “Strike against Me in future, for I am ready, even again, to suffer for the salvation of men; and this is pleasing to Me, provided that other men do not commit sin. But see, whether it is well for thee to exchange the dwelling in the chasm, and with serpents, for that with God, and the good and philanthropic angels.”

 These are the things which I heard myself, and believe to be true.

Apolytikion in the Third Tone
O Holy Apostle Carpos, intercede with the merciful God that He grant unto our souls forgiveness of offences.

Christ is risen from the dead, by death, trampling down upon death, and to those in the tombs, bestowing life!

Advertisement

..είμαι έτοιμος να πάθω πάλι, προκειμένου να σωθούν οι άνθρωποι…

Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!
Christ is risen! Truly He is risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Κάρπος  Ἑορτάζει στὶς 26 Μαΐου

« Ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, σε επιστολή του προς τον μοναχό Δημόφιλο, του διηγείται το εξής περιστατικό που φανερώνει την φιλανθρωπία του Θεού προς τους αμαρτωλούς.Ο απόστολος Κάρπος, εκ των Εβδομήκοντα ( Ο΄) Αποστόλων, ήταν πολύ λυπημένος διότι ένας ειδωλολάτρης είχε παρασύρει ένα Χριστιανό. Ο Κάρπος πικράθηκε και λυπήθηκε πολύ . Όταν μάλιστα , τα μεσάνυχτα σηκώθηκε να προσευχηθεί, κατά τη συνήθειά του, ζήτησε από τον Θεό να ρίξει κεραυνό και να εξολοθρεύσει και τους δύο αποστάτες.

Ενώ όμως έλεγε αυτά, είδε το εξής όραμα: Το σπίτι σχίσθηκε στα δύο, από τη μια στέγη μέχρι κάτω. Ο ουρανός άνοιξε και είδε τον Χριστό περιστοιχιζόμενον από άπειρους Αγγέλους. Ταυτοχρόνως όμως, κυττάζοντας προς τα κάτω, είδε στο έδαφος να ανοίγεται ένα πελώριο χάσμα, βαθύ και σκοτεινό. Στο χείλος του χάσματος είδε τους δύο εκείνους ανθρώπους , για τους οποίους είχε ζητήσει την άμεση εξόντωσή τους. Οι άνθρωποι αυτοί, τρομαγμένοι και ελεεινοί, κινδύνευαν να πέσουν μέσα στο χάσμα από στιγμή σε στιγμή.

Εν τω μεταξύ έβλεπε να ανεβαίνουν από το χάσμα φίδια, τα οποία δάγκωναν τους δύο εκείνους ανθρώπους , τους χτυπούσαν με τις ουρές τους και προσπαθούσαν να τους ρίξουν μέσα στο απύθμενο βάραθρο. Ο Κάρπος , από το άλλο μέρος, λυπόταν και αδημονούσε και ευχόταν να πέσουν οι άνθρωποι εκείνοι το γρηγορότερο μέσα στο χάσμα. Προσπάθησε μάλιστα και ο ίδιος να τους σπρώξει για να πέσουν. Επειδή όμως δεν μπόρεσε, γι’ αυτό άρχισε να τους καταριέται.

Σηκώνοντας πάλι τα μάτια του στον ουρανό, είδε τον Χριστό να σηκώνεται από τον Θρόνο Του, να κατεβαίνει στο στόμιο του χάσματος και να απλώνει το χέρι του στους δύο ανθρώπους. Το ίδιο έκαναν και οι Άγγελοι, άλλοι βοηθούσαν τον ένα και άλλοι βοηθούσαν τον άλλον.

Τότε ο Κάρπος είδε τον Χριστό να απλώνει το χέρι του προς αυτόν και να του λέγει:
– Χτύπα , λοιπόν, εμένα, διότι εγώ είμαι έτοιμος να πάθω πάλι, προκειμένου να σωθούν οι άνθρωποι. Και θα το έκανα μάλιστα ευχαρίστως, εάν η δεύτερη αυτή ενσάρκωσή μου δεν θα γινόταν Αφορμή να αμαρτήσουν και πάλι οι άνθρωποι, σταυρώνοντάς με. Σκέψου, όμως, αν συμφέρει και σένα να αλλάξεις συντρόφους και από τη συντροφιά του Θεού και των αγίων Αγγέλων να έχεις της παντοτινή συντροφιά των φιδιών και των δαιμόνων»

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας Πίστεως.
Θείας χάριτος, τῇ κοινωνίᾳ, ἐκοινώνησας, δεσμῶν τῷ Παύλῳ, θεομακάριστε Κάρπε Ἀπόστολε, καὶ κοινωνοὺς θείας δόξης ἀνέδειξας, τοὺς δεξαμένους τὸ φέγγος τῶν λόγων σου. Ὅθεν πρέσβευε, Χριστῷ τῷ Θεῷ πανεύφημε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἦχος πλ. α´.
Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας
καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι  ζωὴν χαρισάμενος.

«Ἀναστάσεως ἡμέρα, λαμπρυνθῶμεν Λαοί.
Πάσχα Κυρίου, Πάσχα.ἐκ γάρ θανάτου
Πρός ζωήν, καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν, Χριστός
ὁ Θεός ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾂδοντας.»

Saint New-Martyr Eugene Rodionov

Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη! 
Christ is risen! Truly He is risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!

Saint New-Martyr Eugene Rodionov(1977-1996)

Commemorated May 23

troparion

Thy martyr, Evgeny, O Lord, in his sufferings has received an incorruptible crown from Thee, our God, for having Thy strength he has brought down his torturers, has defeated the powerless insolence of demons. Through his prayers save our souls.

In his sufferings, O Lord, Thy martyr Evgeny received an imperishable crown from Thee, our God;for possessed of Thy might, he set at naught the tormentors and crushed the feeble audacity of the demons.By his supplications save Thou our souls.

http://www.pravoslavie.ru/english/42598.htm

http://www.impantokratoros.gr/eugene-rodionov.en.aspx

Ἅγιος Νεομάρτυρας Εὐγένιος Ροντιόνωφ

Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη! 
Christ is risen! Truly He is risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυρας Εὐγένιος Ροντιόνωφ

ἑορτάζει 23 Μαΐου

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. ἅ
Συλληφθεῖς ὑπ’ ἀθέων, Μάρτυς Εὐγένιε
Τήν ὀρθόδοξον πίστην καθομολόγησας
Τοῦ Σωτῆρος τόν Σταυρόν ἐγκολπωσάμενος
Τήν κοπήν τῆς κεφαλῆς ἐπροτίμησας στερρῶς
Καί χαίρεις μετά Μαρτύρων, γόνε λαμπρέ της Ρωσίας
Καί στρατιώτα τοῦ Χριστοῦ εὐκλεῆ.

Μεγαλυνάριον.
Τόν σφαγιασθέντα ὥσπερ ἀμνόν,
Ὑπό μισοχρίστων, εὐφημήσωμεν ἐν χορῷ,
Κεφαλήν τμηθέντα, ὑπέρ Ἐσταυρωμένου,
Εὐγένιον τόν Νέον, Ρωσίας Μάρτυρα.

http://stwmenkalws.blogspot.gr/2013/05/23-5-1996.html

there is a fire round about the Table…I am unable to enter into the fire..”Father John of Gelveri Kapadokya

Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!

Christ is risen! Truly He is risen!

Христос Воскрес! Воистину Воскрес!

Father John of Gelveri Kapadokya

On another occasion [Elder Ieronymos of Aegina ] told us about a certain priest of Gelveri(Güzelyurt) Kapadokya named John, married and with a family. He was very compunctionate and when he served the Liturgy he wept and sighed and cried like a little child. He would often tarry at the time of the epiclesis when the Precious Gifts are sanctified — five minutes, ten minutes, fifteen minutes, and more. The chanters didn’t know what to do in their bewilderment. They would slowly chant “We hymn Thee, we bless Thee…” once, twice, thrice — after that they didn’t know what to chant. Begin to chant the Polyeleos? But that would be out of place. Chant the Communion Hymn? That wouldn’t do either.

So one day they said to some of Father John’s disciples, ‘The Teacher [that is, the priest] takes a long time at the epiclesis, and we fall into despair about what to do. We chant ‘We hymn Thee’ over and over, but the blessed one doesn’t finish, we don’t hear the ‘Especially our all-holy, immaculate…,’ and everything’s in confusion out here.” They in turn said to Father John, “Venerable Father, you often take a long time at the epiclesis, and the chanters and the people are waiting outside. The chanters fall into despair and perplexity about what to say. Forgive us, is it not possible for you to finish the prayer, that confusion might be avoided?”

 At that the blessed one answered them, saying, “How can this be?”  “Easily,” they said. “As you are prostrate, get up, seal the Precious Gifts with your right hand with the sign of the Cross, and say ‘And make this bread… and this cup… and the rest of the prayer, and so you finish.”  

“The prayer I know,” he answered. “It’s even written in the book. But I can’t.”

 “Why can’t you, our Father? Forgive us, it’s easy! Just say the prayer and seal the Precious Gifts, and then we can finish.”

 “It’s not that easy. For there is a fire round about the Table, and I am not able. I say the prayer up to a certain point, but suddenly I am unable to enter into the fire to seal the Precious Gifts. There is fear and terror then, and I don’t know what to do. I fall down prostrate, I weep, I sigh, I beseech the Father of Lights, my sweet Jesus, the All-holy Spirit. I cry out, ‘Lord and Master of my life! My Fashioner and God! Spare Thy creatures and take away these flames so that I can approach and seal the Precious Gifts.’

I then lift up my eyes and gaze towards the Holy Table. If the flames have ceased, I get up and seal the Gifts. If not, then I pray again and beseech with tears and deep sighs until either the fire ceases, or a way is found that I might be able to enter into the veil of fire without being burned. Sometimes the fire ceases and everything is as it was before. At other times the flames divide to one side and the other, and become like an arch, and thus trembling I enter and dare to stretch out my hand and seal the Precious Gifts.”

 Hearing such astonishing things, they didn’t bother Father John any more about the length of the epiclesis.

— The Elder Ieronymos of Aegina by Peter Botsis, Pub. Holy Transfiguration Monastery; pages 282–283

”πυρ κυκλώνει την αγία Τράπεζα…και δεν μπορώ να εισέλθω…”π. Ιωάννης από την Καρβάλη(Γκέλβερι) της Καππαδοκίας

Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!

Christ is risen! Truly He is risen!

Христос Воскрес! Воистину Воскрес!

Ο π. Ιωάννης από την Καρβάλη(Γκέλβερι) της Καππαδοκίας

Άλλη φορά, διηγείτο ο Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης, για έναν  ιερέα, όπου είχαν στο Γκέλβερι, Ιωάννης το όνομα, έγγαμος και με οικογένεια. Τις καθημερινές εργαζόταν στά χωράφια, ενώ τις Κυριακές και τις γιορτές λειτουργούσε στην εκκλησία.

 Ήταν  πολλά κατανυκτικός, και όταν λειτουργούσε, δάκρυζε, αναστέναζε, και έκλαιγε σάν μικρό παιδί. Πολλάκις αργούσε στον καιρόν της επικλήσεως, όταν καθαγιάζονταν τα τίμια δώρα, πέντε λεπτά, δέκα λεπτά, δεκαπέντε λεπτά, και πάνω. Οι ψαλτάδες δεν ήξεραν τι να κάνουν. Έπεφταν σε αμηχανία! Έψελναν αργά το “Σε υμνούμεν, Σε ευλογούμεν, …” μια φορά, δυό φορές, τρεις -μετά δεν ήξεραν τι να ψάλλουν. Να αρχίσουν Πολυέλεο; Μα δεν πήγαινε. Να ψάλλουν κοινωνικό; Μα κι’ αυτό δεν άρμοζε. Δεν ήξεραν τι να κάνουν. Λέγουν μίαν ημέραν στους μαθητές του πατρός Ιωάννου: Ο Δάσκαλος αργεί πολύ τον καιρό της επικλήσεως, και εμείς πέφτουμε σε απόγνωσιν, τι να κάνουμε. Ψέλνουμε συνέχεια το “Σε υμνούμεν”, μα ο ευλογημένος δεν τελειώνει, δεν ακούμε το ” Εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου”, και γίνεται χασμωδία έξω.

Αυτοί πάλιν λένε στον πατέρα Ιωάννη:

-Σεβάσμιε πάτερ, πολλάκις αργείς στον καιρόν της επικλήσεως, και οι ψαλτάδες και ο λαός περιμένουν έξω. Οι ψαλτάδες πέφτουν σε απόγνωσιν και αμηχανίαν, τι να λένε. Συγχώρεσέ μας, δεν μπορείς να τελειώνεις την ευχή, για να μην γίνεται χασμωδία;

Εκείνος ο ευλογημένος τους λέει:

-Πως θα γίνει αυτό;

-Εύκολο, του λένε.

-Εκεί πού είσαι μπρούμυτα, να σηκώνεσαι, και σφραγίζοντας τα τίμια Δώρα με την δεξιάν σου με το σημείο  του τιμίου Σταυρού, να λες: “Και ποίησον τον άρτον τούτον … και το ποτήριον τούτο…” και τα λοιπά λόγια της ευχής, και να τελειώνης”.

-Την ευχήν, τους απαντά, τη γνωρίζω , και στην φυλλάδα είναι γραμμένη, αλλά  δεν μπορώ.

-Πως δεν μπορείς, πάτερ; Συγχώρεσέ μας,εύκολο είναι! Μόνο να αναγινώσκεις την ευχήν και να σφραγίζεις τα τίμια δώρα και έτσι τελειώνουμε.

-Αυτό εύκολο δεν είναι, διότι πυρ κυκλώνει την αγία Τράπεζα και δεν μπορώ.

-Την ευχήν λέω έως ενός σημείου, αλλά εξαίφνης βλέπω θεϊκή φωτιά γύρω της Αγίας Τραπέζης δύο- τρία μέτρα ύψος, και δεν μπορώ να εισέλθω στο πυρ να σφραγίσω τα τίμια Δώρα. Φόβος και τρόμος τότε με πιάνει εκεί και δεν ξέρω τι να κάνω.

– Πέφτω χαμαί, κλαίω, αναστενάζω. ικετεύω τον Πατέρα των Φώτων, τον τατλή Ιησούν, το Πανάγιον Πνεύμα. “Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου!” φωνάζω, “Πλαστουργέ μου! Θεέ μου! φείσαι του πλάσματός Σου και άρον τας φλόγας ταύτας εις το εισελθείν με και σφραγίσαι τα τίμια δώρα”!

– Ύστερα σηκώνω τα μάτια μου και ατενίζω προς την αγία Τράπεζα. Εάν οι φλόγες έχουν καταπαύσει, σηκώνομαι και σφραγίζω τα δώρα. Εάν οχι, τότε προσεύχομαι πάλι και ικετεύω μετά δακρύων και αναστεναγμών έως ότου, είτε καταπαύσει το πυρ, είτε ευρεθεί τρόπος να εισέλθω στο καταπέτασμα του πυρός χωρίς να καώ. Πότε – πότε, καταπαύει το πυρ και γίνονται όλα όπως πριν. Πότε-πότε, χωρίζουν οι φλόγες ένθεν και ένθεν, και γίνονται καμάρα, και τρέμοντας εισέρχομαι και τολμών εκτείνω την χείρα μου και σφραγίζω τα τίμια δώρα.

Ακούοντας αυτά τα εξαίσια, δεν ενόχλησαν άλλην φορά τον πατέρα Ιωάννη  για τον χρόνον της επικλήσεως!

Τόσο ευλαβής ήταν αυτός ο πάτερ Ιωάννης και κατανυκτικός στην Θείαν Λειτουργίαν, όπου και από τα άλλα γειτονικά χωριά του Γκέλβερι έρχονταν πολλοί Χριστιανοί, ώρες μακρυά πολλές φορές, για να είναι παρόντες, στην Θεία Λειτουργία. Υπήρχε περίπτωσις, όπου χίλιοι και περισσότεροι άνθρωποι -άνδρες, γυναίκες και παιδιά- παρευρίσκοντο στην Θεία Λειτουργία, όταν λειτουργούσε ο π. Ιωάννης.

 Όλοι κατανύγονταν κι έκλαιγαν, όπως ο λειτουργός.

Όταν τελείωνε η Λειτουργία και έφευγαν οι πιστοί, το δάπεδο της εκκλησίας ήταν νωπό, σάν να είχε ρίξει κανείς νερό –τόσο έκλαιγε ο κόσμος κι έβρεχε το πάτωμα με τα δάκρυα!

(π. Παντελεήμονος, ηγουμένου Μονής Μεταμορφώσεως της Βοστώνης, Αναμνήσεις από τον Γέροντα Ιερώνυμο).

Ἰωάννου  Ὁσίου  Ἱερέως τῆς Καρβάλης  Καππαδοκίας

Ἀπολυτίκιον.
 Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον
Λειτουργὸν τῆς Καρβάλης τὸν ἐνθεώτατον, τὸν πῦρ κυκλοῦν καθορῶντα ἐν τῷ καθαγιασμῷ τῶν Τιμίων Δώρων τὸ θυσιαστήριον,μέλψωμεν πάντες ἐν χορῷ,Ἰωάννην τὸν σεπτόν, ἀόκνου εὐχῆς ὡς στόμα βοῶντες · καῦσον εὐχαῖς σου τῆς ἀνομίας ἡμῶν φρύγανα.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις, Ἱερέων ἡ χαρμονή,χαίροις,εὐσεβείας καὶ συνέσεως καλλονή,χαίροις, Ἰωάννη,ἁπλότητος κινύρα,ἡ ἐν Καρβάλῃ ἄρτι κόσμον εὐφράνασα.

Ποίημα  Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια

Lord Jesus Christ, I want You to save all people.Elder Evmenios Saridakis

Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς  ἀνέστη!
Christ is risen! Truly He is risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!

Elder Evmenios Saridakis: the holy friend of lepers(on May 23, 1999 )

St. Porphyrios of Kavsokalyvia used to say about Elder Evmenios: “ You should go and receive the blessing of Elder Evmenios, for he is the hidden Saint of our time. A saint like Elder Evmenios comes along only once every two hundred years ”.

The holy Elder’s secret life (= his personal ascetic struggles) is not widely known. However, the following prayer of his is of particular importance;

 Metropolitan Neophytus of Morphos, Cyprus, narrates the following story:

“A very important event from Elder Evmenios’ life that I recall, is a prayer that he had coined:

“Lord Jesus Christ, I want You to save all people”.

“And God was pleased”, he would tell me.

“And then I said: ‘Lord Jesus Christ, I want You to save all the Catholics.  And all the Protestants, my Christ, I want You to save them”. And God was pleased.

“I also want You to save the Moslems and all those who belong to all the religions; I want You to save even the atheists”. And God was very pleased.

And I told him: “My Christ, I want you to save all those who have fallen asleep, from the time of Adam until now”. And God was very pleased.

And I told him: ‘My God, I want you to save Judas also’. And finally I added: ‘I want you to save the devil also’. And God was saddened”.

I told him: “Why was God sad?”

“Because God wants to, but they don’t (want to be saved)”, he replied; “there is not a trace of good will for salvation in the devil”.  

“Hold on”, I told him, “how did you know when God was pleased and when He was sad?”

And he said to me: “If your heart becomes one with Christ’s heart, you feel what He feels”.

 in the excellent book by Monk Simon, Fr. Evmenios – The hidden saint of our time, Athens 2010, ed. 2

Με την αγάπη του Θεού, όλα είναι εύκολα..,Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης

Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!
Christ is risen! Truly He is risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!

π. Ευμένιος – Ο κρυφός Άγιος της εποχής μας(† 23 Μαΐου 1999)‏

Ο Άγιος Πορφύριος  Καυσοκαλυβίτης  έλεγε για τον Γέροντα Ευμένιο: «Να πηγαίνετε να παίρνετε την ευχή του Γέροντα Ευμένιου, γιατί είναι ο κρυμμένος Άγιος των ημερών μας. Σαν τον Γέροντα Ευμένιο βρίσκει κανείς κάθε διακόσια χρόνια».

Δεν βρίσκει παρηγοριά ο άνθρωπος από τίποτε το ανθρώπινο, αν δεν αγαπά τον Θεό. “Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς… Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν”.Η αγάπη του Θεού κάνει το φορτίο ελαφρύ. Χωρίς την αγάπη του Θεού, το φορτίο είναι βαρύ, δυσβάσταχτο. Δεν μπορούμε να το σηκώσουμε. Χωρίς την αγάπη του Θεού, όλα γενικώς μας φαίνονται πολύ δύσκολα. Με την αγάπη του Θεού, όλα είναι εύκολα, γιατί τα ενεργεί ο Θεός. Είναι μέσα ο Θεός και τα ενεργεί. Το Πνεύμα το Άγιο. Ολόκληρη η Αγία Τριάδα είναι μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. “Ο αγαπών εμέ, και τον λόγο μου τηρεί…Και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν και προς αυτόν ελευσόμεθα, και μονής παρ’αυτώ ποιήσωμεν”. Γίνεται η καρδιά του αληθινού Χριστιανού, του αληθινού ανθρώπου του Θεού, θρόνος της Αγίας Τριάδας! Μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, που αγαπά τον Θεό, κάθεται ολόκληρη η Αγία Τριάδα!

Ερώτηση: Γέροντα, πως αισθάνεται η καρδιά με την αγάπη;

 π. Ευμένιος: Με την αγάπη πετά ο άνθρωπος. Είναι μέσα του ο Θεός. Όταν αγαπά ο άνθρωπος, ο Θεός μπαίνει μέσα στην καρδιά μας και φεύγει ο διάβολος. Γιατί ο διάβολος, όπου είναι η αγάπη, δεν κάθεται. Επειδή αυτός έχει μίσος, κακία, είναι πατήρ του ψεύδους. Δεν θέλει κανένα καλό. Όπου υπάρχει η αγάπη, ο διάβολος φεύγει. Το βάζει στα πόδια, δεν μπορεί να σταματήσει. “Όπου είναι δυό ή τρείς” λέει:”  συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών”. Αφού είναι εκεί ο Θεός, εκεί όπου υπάρχει η αγάπη, ο διάβολος πως θα πατήσει;

Όποιος αγαπά Τον Θεό διψά αχόρταγα να ομιλεί με Αυτόν. Δεν αγαπά τίποτε άλλο. Αυτός που αγαπά Τον Θεό, αγαπά και ό,τι είναι του Θεού. Τα δημιουργήματα του Θεού αγαπά και όλα αυτά, που αγαπά ο Θεός.

Η προσευχή είναι πολύ μεγάλη υπόθεση˙ ανεβάζει τον άνθρωπο ψηλά αν προσεύχεται με ταπείνωση και συντριβή καρδίας.

Αν συγχωρείς τους εχθρούς σου και υπομένεις τις θλίψεις είσαι στο δρόμο του Θεού.

If you can, heal the sick person but do not kill him with your hatred.Saint Nikolai Velimirovic

Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!
Christ is risen! Truly He is risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!

Homily

About how we should depart from evil and do good

Saint Nikolai Velimirovic

“Turn from evil, and do good” (Psalm 34:15).

 With these words are expressed all our effort by which we should labor here on earth and in the earth, i.e., on this material earth and in this physical body. Therefore, of what then should our labor consist? To achieve two habits: First, to avoid evil and Second, to do good. Concerning that which is good and that which is evil, our conscience tells us incompletely and unclearly because our conscience is darkened by sin; but the teaching of Christ tells us completely and clearly that which is good and that which is evil.

Brethren, what does our Lord ask of us? He asks, that as our altars are always facing the east, so should our souls also be turned toward good. To leave evil behind us; to leave evil in the shadow; to leave evil in the abyss of oblivion; to leave evil in the darkness of the past, that we, from year to year, from day to day, extend ourselves toward good: to think about good; to yearn for good; to speak about good; to do good. The Lord is seeking builders and not destroyers. For whoever builds good, with that alone, he destroys evil. However, he who turns away from destroying evil, quickly forgets how to build good and is transformed into an evildoer. 

The apostle of Christ teaches us, “Hate what is evil, hold on to what is good” (Romans 12:9). Hate evil but do not hate the man who commits evil for he is sick. If you can, heal the sick person but do not kill him with your hatred. Adhere to good and only good; for good is from God; for God is the treasury of all good.

O Good and All-good Lord, teach us to avoid evil and to do good for the sake of Your glory and for the sake of our salvation.

Prologue from Ochrid,January 14th (New Style) • January 1st (Old Style) by Saint Nikolai Velimirovic

 

Αν μπορείτε ας θεραπεύσετε τον άρρωστο άνθρωπο, άλλα μη τον σκοτώσετε με το μίσος σας.Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!
Christ is risen! Truly He is risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!

‘’ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθόν ‘’(Ψαλ. 33,15)

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,Μητροπολίτη Ζίτσης και Αχρίδος

Σ’ αυτά τα λόγια συμπυκνώνονται όλες οι προσπάθειες που πρέπει να καταβάλλουμε εδώ στη γη, στη χοϊκή γη και με το χοϊκό, φυσικό σώμα μας. Τί νόημα πρέπει να έχει ο μόχθος μας, που ν’ αποσκοπεί; Στην απόκτηση δύο συνηθειών: πρώτον, ν’ αποφεύγουμε το κακό και δεύτερον, να κάνουμε το καλό. Σχετικά με το τί είναι καλό και τί κακό μας πληροφορεί μεν η συνείδησή μας, εν μέρει όμως και όχι ξεκάθαρα, διότι είναι σκοτισμένη από την αμαρτία· απεναντίας η διδασκαλία του Χριστού μας μιλάει πλήρως και ολοκάθαρα γι’ αυτό που είναι καλό και αυτό που είναι κακό. Αδελφοί, τί ζητά από εμάς ο Χριστός μας; Μας ζητά, όπως το ιερό των εκκλησιών μας στρέφεται πάντοτε προς την ανατολή, έτσι και οι ψυχές μας να στρέφονται πάντοτε προς το καλό. Να αφήνουμε πίσω μας το κακό ν’ αφήνουμε το κακό πίσω στις σκιές ν’ αφήνουμε το κακό στην άβυσσο της λήθης ν’ αφήνουμε το κακό στο σκοτάδι του παρελθόντος· να επεκτείνουμε τον εαυτό μας προς το καλό· να σκεπτόμαστε το καλό, να λαχταράμε το καλό, να μιλούμε για το καλό, να πράττουμε το καλό. Ο Κύριος αναζητά κτίστες, όχι καταστροφείς. Εκείνος ο οποίος κτίζει το καλό, ταυτοχρόνως με την ίδια πράξη καταστρέφει το κακό. Αλλά όποιος πάει να καταστρέψει το κακό, σύντομα λησμονά πως να οικοδομεί το καλό και μεταμορφώνεται σε κακοποιό.

Ο απόστολος του Χριστού μας διδάσκει: Μισείτε το κακό και προσκολλάστε  στο καλό  ‘’ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷἀγαθῷ’’ (Ρωμ. 12:9). Μισείτε το κακό, αλλά μη μισείτε τον άνθρωπο ο οποίος διαπράττει το κακό, διότι αυτός είναι ασθενής. Αν μπορείτε ας θεραπεύσετε τον άρρωστο άνθρωπο, άλλα μη τον σκοτώσετε με το μίσος σας. Προσκολληθείτε στο καλό και μόνο σ’ αυτό, διότι το καλό πηγάζει από το Θεό και Αυτός είναι η Κιβωτός κάθε καλού.

Ω, Αγαθέ και Πολυεύσπλαχνε Κύριε, δίδαξε μας ν’ αποφεύγουμε το κακό και να πράττουμε το αγαθό για  χάρη της δίκης Σου δόξας και της δικής μας σωτηρίας.
Γιατί σου ανήκει κάθε  δόξα, τιμή και προσκύνηση στους αιώνες. Αμήν.

πηγή: Αγίου Νικολάου Βελομίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδας-Ιανουάριος, εκδ. Άθως