Gandhi and Professor Peters

When Gandhi was studying law at the University College of London, a white professor, whose last name was Peters, disliked him intensely and always displayed prejudice and animosity towards him. Also, because Gandhi never lowered his head when addressing him, as he expected…. there were always “arguments” and confrontations.

One day, Mr Peters was having lunch at the dining room of the University, and Gandhi came along with his tray and sat next to the professor. The professor said, “Mr Gandhi, you do not understand. A pig and a bird do not sit together to eat.”

Gandhi looked at him as a parent would a rude child and calmly replied, “You do not worry professor. I’ll fly away,” and he went and sat at another table.

Mr Peters, reddened with rage, decided to take revenge on the next test paper, but Gandhi responded brilliantly to all questions. Mr Peters, unhappy and frustrated, asked him the following question. “Mr Gandhi, if you were walking down the street and found a package, and within was a bag of wisdom and another bag with a lot of money, which one would you take?”

Without hesitating, Gandhi responded, “The one with the money, of course.”

Mr Peters, smiling sarcastically said, “I, in your place, would have taken the wisdom, don’t you think?”

Gandhi shrugged indifferently and responded, “Each one takes what he doesn’t have.”

Mr Peters, by this time, was fit to be tied. So great was his anger that he wrote on Gandhi’s exam sheet the word “idiot” and gave it to Gandhi. Gandhi took the exam sheet and sat down at his desk trying very hard to remain calm while he contemplated his next move.

A few minutes later, Gandhi got up, went to the professor and said to him in a dignified but sarcastically polite tone, “Mr Peters, you signed the sheet, but you did not give me the grade.”Saint Nikolai Velimirovich

…Through that person, Providence is showing politicians and the statesmen of the world, even Christian ones, that there are other methods in politics than skill, wiliness and violence. Gandhi’s political method is very simple and obvious: he does not require anything except the man who cries out and the God Who hearkens. Against weapons, ammunition and army, Gandhi places fasting; against skill, wiliness and violence, prayer; and against political quarrel, silence. How puny and pathetic that looks in the eyes of modern men, right? In modern political textbooks, these three methods are not even mentioned in footnotes. Fasting, prayer and silence! There is hardly a statesman in Europe or America who would not ironically see these three secrets of the Indian statesmen as three dry twigs pointed on the battlefield against a heap of steel, lead, fire and poison. However, Gandhi succeeds with these three “spells” of his; he succeeds to the astonishment of the whole world. And whether they want to or not, political lawmakers in England and other countries will have to add a chapter into their textbooks: “Fasting, Prayer and Silence as Powerful Weapons in Politics.” Imagine, would it not be to the fortune of all mankind if these methods of the unbaptized Gandhi replaced the methods of the baptized Machiavelli in political science?…

Fasting is a sacrifice, silence is inward examination of oneself, prayer is crying out to God. Those are the three sources of great spiritual power which make man victorious in battle and excellent in life.

Source: Missionary Letters of Saint Nikolai Velimirovich: Letters 1-100, trans. Hierodeacon Serafim (Baltic), Vol. VI in A Treasury of Serbian Orthodox Spirituality (Grayslake, IL: New Gracanica Monastery, 2008), pp. 171-173. I have made certain small emendations to the translation—B.A.

Advertisement

O Γκάντι και ο καθηγητής Peters

Όταν ο Γκάντι σπούδαζε νομικά στο University College of London, υπήρχε κάποιος καθηγητής ονόματι Peters, ο οποίος αισθανόταν εχθρικά απέναντί του κι επειδή ο Γκάντι ποτέ του δεν χαμήλωσε το κεφάλι μπροστά του, οι «αντιπαραθέσεις» τους ήταν πολύ συχνές.

Μια μέρα, ο Peters έτρωγε στην τραπεζαρία του πανεπιστημίου και ο Γκάντι ήρθε μαζί με το δίσκο του και κάθισε δίπλα στον καθηγητή. Ο υπεροπτικός καθηγητής, του είπε:  “Κύριε Γκάντι, ασφαλώς το αντιλαμβάνεστε: ένα γουρούνι και ένα πουλί δεν κάθονται μαζί για να φάνε». Ο Γκάντι απάντησε: «Μην ανησυχείτε κ. καθηγητά, θα πετάξω μακριά σας” και πήγε και κάθισε σε άλλο τραπέζι.

Ο κ.Peters, πρασινισμένος από την οργή, αποφασίζει να πάρει εκδίκηση στην επόμενη εξέταση, αλλά ο Γκάντι ανταποκρίθηκε άψογα σε όλες τις ερωτήσεις. Στη συνέχεια, ο κ.Peters του έκανε την ακόλουθη ερώτηση: “Κύριε Γκάντι, αν περπατάτε στο δρόμο και βρείτε ένα πακέτο και μέσα στο πακέτο υπάρχει μια τσάντα γεμάτη σοφία και μια άλλη τσάντα με πολλά χρήματα, ποια από τις δύο θα πάρετε“;

Χωρίς να διστάσει, ο Γκάντι απάντησε: “Αυτή με τα χρήματα φυσικά».

Ο κ.Peters, χαμογελώντας, είπε: «Εγώ, στη θέση σας, θα έπαιρνα τη σοφία, δε νομίζετε“;

«Ο καθένας παίρνει αυτό που του λείπει“, απάντησε ο Γκάντι αδιάφορα.

Ο κ. Peters, σε κατάσταση υστερίας, γράφει στο φύλλο της εξετάσεως τη λέξη «ηλίθιος» και το δίνει στον Γκάντι. Ο Γκάντι παίρνει το φύλλο και κάθεται. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Γκάντι πηγαίνει στον καθηγητή και του λέει, “Κύριε Peters, υπογράψατε το φύλλο αλλά δε μου βάλατε βαθμό“.

Ένα από τα μεγάλα μηνύματα του Γκάντι είναι ότι εσύ δεν μπορείς να νικήσεις την κακία, και μάλιστα τη βίαιη κακία, όσο εσύ δεν έχεις πλήρως απελευθερωθεί από μια παρόμοια κακότητα.

«Πρέπει εσύ να αποτελείς την αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο.»

«Ο αδύναμος δεν μπορεί ποτέ να συγχωρήσει. Η συγχώρεση είναι το χαρακτηριστικό του ισχυρού»

«Πρώτα θα σε αγνοήσουν, μετά θα γελάσουν με σένα, μετά θα σε πολεμήσουν, και τότε κέρδισες»

«Βλέπω μόνο τις αρετές των ανθρώπων. Αφού δεν είμαι αλάθητος, δεν θα αναλύσω τα λάθη των άλλων»

«Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέπτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία μεταξύ τους»

Μαχάτμα Γκάντιαγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

...Η πολιτική μέθοδος του Γκάντι είναι πολύ απλή και προφανής: δεν απαιτεί  τίποτε άλλο εκτός από τον άνθρωπο που φωνάζει και τον Θεό που ανταποκρίνεται .. Ενάντια στα όπλα, τα πυρομαχικά και τον στρατό  , ο Γκάντι θέτει την  νηστεία.Απέναντι  στις δεξιότητες, την πανουργία και την βία  , την προσευχή. Και κατά των πολιτικών φιλονικιών, την σιωπή. 

Πόσο  μικρό και θλιβερό φαίνεται αυτό  στα μάτια των σύγχρονων ανδρών, έτσι δεν είναι ;  Στα σύγχρονα πολιτικά εγχειρίδια, αυτές οι τρεις μέθοδοι δεν αναφέρονται ούτε καν στις υποσημειώσεις…

«Η νηστεία,η  προσευχή και η  σιωπή ως ισχυρά όπλα στην πολιτική.” Φανταστείτε, δεν θα ήταν για το καλό   όλης της ανθρωπότητας αν αυτές οι μέθοδοι του  αβάπτιστου Γκάντι αντικαθιστούσαν  τις μεθόδους του βαφτισμένου Μακιαβέλι στην πολιτική επιστήμη; 

Θαύμα της τιμίας Χειρός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

Σύμφωνα με την συναξαριστική παράδοση «…όταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς μετέβη στην πόλη Σεβαστή στην οποία είχε ενταφιασθεί το τίμιο λείψανο του Προδρόμου, παρέλαβε από τον τάφο τη δεξιά χείρα του Αγίου Ιωάννου και την μετέφερε στην Αντιόχεια. Δια της δεξιάς χειρός του Προδρόμου γίνονταν στην Αντιόχεια πολλά θαύματα. Λέγεται μάλιστα ότι κατά την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού ο Επίσκοπος ανύψωνε και την τιμία Χείρα. Την ώρα της ανυψώσεως άλλοτε εκτεινόταν και άλλοτε συστελλόταν. Με την έκτασή της δήλωνε ευφορία καρπών, ενώ με την συστολή δήλωνε ανέχεια και φτώχεια. Για τον λόγο αυτό πολλοί αυτοκράτορες του Βυζαντίου επιθυμούσαν να την πάρουν και, κυρίως, οι Κωνσταντίνος και Ρωμανός, οι Πορφυρογέννητοι. Έτσι, λοιπόν, κατά την περίοδο που διετέλεσαν αυτοκράτορες αυτοί οι δύο, κάποιος διάκονος της Εκκλησίας των Αντιοχέων, Ιώβ ονομαζόμενος, ένα βράδυ που κατά την παράδοση οι Χριστιανοί τελούσαν την ακολουθία του Αγιασμού, άρπαξε την αγία χείρα του Προδρόμου και την μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη το 957. Εκεί ο φιλόχριστος αυτοκράτορας, αφού την ασπάσθηκε με πολύ σεβασμό, την τοποθέτησε στα βασιλικά ανάκτορα. Η σύναξη των πιστών, σε ανάμνηση του γεγονότος της μετακομιδής της τιμίας Χειρός του προδρόμου στην Κωνσταντινούπολη, ετελείτο στην περιοχή του Φορακίου (ή Σφωρακίου )».

Άπολυτίκιον. Ήχος β’.

Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε, ανεδείχθης γαρ όντως και Προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι, κατηξιώθης τον κηρυττόμενον, όθεν της αληθείας υπεραθλήσας, χαίρων ευηγγελίσω, και τοις εν Άδει, Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος δ’

Επεφάνης σήμερον τη οικουμένη, και το φώς σου Κύριε, εσημειώθη εφ’ ημάς, εν επιγνώσει υμνούντας σε. Ήλθες εφάνης το Φως το απρόσιτον.

φωνή βοώντος εν τη ερήμω… Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος

Αποτομή της κεφαλής του Τίμιου Προδρόμου 

εορτάζει την 29η Αυγούστου

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και ένδοξος Βαπτιστής του Κυρίου είναι ο περισσότερο τιμώμενος Άγιος στην Ορθόδοξη Ιερά Παράδοση, μετά την Υπεραγία Θεοτόκο και θεωρείται ο προστάτης του Ορθόδοξου μοναχισμού και αρχηγός του μοναχικού τάγματος, λόγω και της άσκησής του στην έρημο.

Το μαρτυρικό του τέλος

Η εμφάνιση, ο ασκητικός βίος του, τα κηρύγματα και οι βαπτίσεις μετάνοιας προκάλεσαν την προσοχή του Συνεδρίου των Εβραίων που έστειλε ανθρώπους για να δει τι συνέβαινε, οι οποίοι έλαβαν ως απάντηση «φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ευθύνατε την οδόν Κυρίου».

Όπως ήταν φυσικό, τα λόγια του Προδρόμου ενοχλούσαν τις διεφθαρμένες συνειδήσεις των Φαρισαίων καθώς και του Ηρώδη που τον στηλίτευε συνέχεια για την παράνομη συμβίωσή του με την σύζυγο του αδελφού του Ηρώδη Φιλίππου, την Ηρωδιάδα.

Ο Ηρώδης φυλάκισε τον Άγιο Ιωάννη αλλά δεν ήθελε να τον θανατώσει γιατί ήξερε ότι είχε δίκιο, αλλά εκτός αυτού φοβόταν και τον λαό που αγαπούσε τον βαπτιστή τους. Στα γενέθλιά του ζήτησε από την κόρη της Ηρωδιάδας, τη Σαλώμη, η οποία ήταν ελαφρών ηθών, να του χορέψει και της υποσχέθηκε με όρκο να της δώσει ό,τι του ζητήσει. Η Ηρωδιάδα, η μητέρα της, που μισούσε τον Ιωάννη, βρήκε τότε την ευκαιρία που αναζητούσε όπου προέτρεψε τότε την κόρη της να ζητήσει το κεφάλι του προφήτη Ιωάννη μέσα σ΄ ένα πινάκιο (πιάτο).

Όταν ήρθε η κεφαλή του Τίμιου Προδρόμου μπροστά της, ζήτησε αυτό το τρισάθλιο και ελεεινό γύναιο, να τρυπήσουν τη γλώσσα του Ιωάννη με μια βελόνα. Καταλαβαίνεται πόσο μισούσε η αθλιότητα της, τον Βαπτιστή για τις αλήθειες που ξεστόμιζε. Η γλώσσα έκανε ένα σπάσιμο και ακούστηκε ξανά η φωνή του Βαπτιστή που είπε δυνατά «μετανοείτε». Μέχρι την τελευταία στιγμή, ακόμα και μετά τον Θάνατο του, προειδοποιούσε ο Άγιος Ιωάννης και Τίμιος Πρόδρομος, ο Βαπτιστής του Σωτήρα μας να μετανοούμε. 

Ο ένδοξος Πρόδρομος του Σωτήρος, θα παραμένει στους αιώνες υπόδειγμα σε όλους όσους θέλουν να υπηρετούν την αλήθεια και να αγωνίζονται κατά της διαφθοράς, ανεξάρτητα από κινδύνους και θυσίες.

Ο Τίμιος Πρόδρομος δεν προετοίμασε μόνο τον δρόμο του Κυρίου στη γη αλλά και στον Άδη. Ο Άγιος Ιωάννης πήγε στον Άδη και εκεί δίδαξε και προφήτεψε και πάλι τον ερχομό του Σωτήρα μας.

Ο Άγιος Ιωάννης θα είναι ο Αρχάγγελος ταξιάρχης στη θέση του έκπτωτου εωσφόρου. Το τάγμα που θα αντικαταστήσει η ανθρωπότητα. Για τον λόγο αυτό βλέπουμε σε κάποιες εικόνες του να έχει φτερά και να κρατάει το πινάκιο με την κεφαλήν του επάνω σε αυτό.

Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του καθ’ όλο το έτος στις εξής ημερομηνίες:

– Την Σύλληψή του την 23η Σεπτεμβρίου,
– Την Γέννησή του την 24η Ιουνίου,
– Την Αποτομή της Κεφαλής του την 29η Αυγούστου (τότε πανηγυρίζουν τα περισσότερα μοναστήρια του Προδρόμου),
– Την Α’ και Β’ Εύρεση της Κεφαλής του την 24η Φεβρουαρίου,
– Την Γ’ Εύρεση της την 25η Μαΐου και
– Την Σύναξη του μετά τα Θεοφάνεια την 7η Ιανουαρίου.

Απολυτίκιον. Ήχος β’.

Μνήμη Δικαίου μετ’ εγκωμίων” σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε” ανεδείχθης γαρ όντως και Προφητών σεβασμιό¬τερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τον κηρυττόμενον. Όθεν της αληθείας υπεραθλήσας χαίρων, ευηγγελίσω και τοις εν Άδη, θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν, το μέγα έλεος.

…Every day he sang the Sanctus with the angels.

It was revealed to Abba Anthony in his desert that there was one who was his equal in the city. He was a doctor by profession and whatever he had beyond his needs he gave to the poor, and every day he sang the Sanctus with the angels.

An old man said: “Take care to be silent. Empty the mind. Attend to your meditation, in the fear of God, whether you are resting in bed or at work. If you do this, you will not fear the assaults of demons.”

[Abba Poemen said:] The nature of water is soft, that of stone is hard; but if a bottle is hung above the stone, allowing the water to fall drop by drop, it wears away the stone. So it is with the word of God: it is soft and our heart is hard, but the man who hears the word of God often, opens his heart to the fear of God.

He also said, ‘Give not your heart to that which does not satisfy your heart.’

He also said, ‘If you are silent, you will possess peace wherever you live.‘

Abba Joseph asked Abba Poemen: “Tell me how to become a monk.” The old man said: ‘Who am I?’  “If you want to find rest in this life and the next, say at every turn[,]  and judge no man.” View full article »

Όποια ώρα σκεπάσουμε το σφάλμα του αδελφού μας, σκεπάζει και ο Θεός το δικό μας.αββάς Ποιμήν

Όσιος Ποιμήν ο Μέγας (αββάς Ποιμήν)

εορτάζει στις 27 Αυγούστου

Κάποιος αδελφός  ήλθε στον αββά Ποιμένα και του λέει. Άββά έχω πολλούς λογισμούς και κινδυνεύω από αυτούς. Και τον ΄φέρνει ο γέρων στον αέρα και του λέει. Άπλωσε τον κόλπο σου και κράτησε τους ανέμους. Αυτός είπε. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Και του λέει ο γέρων. Εάν δεν μπορείς να κάνεις αυτό, ούτε τους λογισμούς δεν μπορείς να τους εμποδίσεις να έλθουν. Αλλά στο χέρι σου είναι να αντισταθείς σε αυτούς.

Είπε πάλι « Εάν είναι τρεις μαζί, και ο ένας ησυχάζει καλά , ο δε άλλος ασθενεί και ευχαριστεί, ο δε άλλος υπηρετεί με καθαρό λογισμό, και οι τρεις κάνουν το ίδιο έργο»

Αδελφός δήλωσε στον αββά Ποιμένα.  Έκανα μεγάλη αμαρτία και θέλω να ακολουθήσω μετάνοια επί τρία χρόνια. Του λέει ο γέρων. Πολύ είναι. Και του είπε ο αδελφός. Αλλά έως ένα έτος; Και είπε . Πολύ είναι. Οι δε παριστάμενοι έλεγαν. έως σαράντα μέρες; Και πάλι είπε. Πολύ είναι. Είπε δε. Εγώ λέγω, ότι εάν μετανοήσει άνθρωπος από όλη την καρδιά και δεν συνεχίζει να πράττει την αμαρτία και σε τρεις μέρες τον δέχεται ο Θεός.

Κάποτε σε ένα κοινόβιο ένας αδελφός έπεσε σε σφάλμα. Εκεί κοντά ζούσε κάποιος ασκητής, που είχε πολλά χρόνια να βγη έξω από το κελλί του. Ο ηγούμενος του κοινοβίου επισκέφθηκε τον ασκητή και του ανέφερε την περίπτωση του αδελφού που έσφαλε. Ο ασκητής τον συμβούλεψε να τον διώξη. Έτσι κι έγινε.Διωγμένος ο αδελφός από το κοινόβιο βρήκε μία χαράδρα, στάθηκε σ’ αυτήν και παρέμεινε εκεί κλαίγοντας. Συμπτωματικά εκείνες τις ημέρες μερικοί αδελφοί του ιδίου κοινοβίου πήγαιναν να συναντήσουν τον αββά Ποιμένα.

Περνώντας από τη χαράδρα άκουσαν κλάμα. Σπλαχνίστηκαν και κατέβηκαν κάτω, να δουν ποιος κλαίει. Βρήκαν τον αδελφό τους συντετριμμένο από τον πόνο και την θλίψη. Τον παρακάλεσαν να έρθει μαζί τους και να τον φέρουν στο γέροντα. Εκείνος όμως δεν ήθελε, αλλά κλαίγοντας έλεγε:

-Αφήστε με να πεθάνω εδώ!

Όταν πήγαν στον αββά Ποιμένα, του διηγήθηκαν την περίπτωση του αδελφού. Ο γέροντας τότε τους παρακάλεσε να επιστρέψουν πάλι στη χαράδρα και να πουν στον αδελφό:

–Ο αββάς Ποιμήν σε θέλει και σε καλεί να τον επισκεφθείς.

Όταν άκουσε τα λόγια αυτά ο αδελφός, σηκώθηκε και ήρθε στο γέροντα. Ο αββάς Ποιμήν, βλέποντας τον αδελφό τόσο στεναχωρημένο και ταλαιπωρημένο, ήρθε κοντά του, τον αγκάλιασε, τον ασπάσθηκε και με γλυκά γεμάτα καλοσύνη λόγια τον παρακάλεσε να φάει λιγάκι. Έπειτα στέλνει έναν υποτακτικό του στον έγκλειστο εκείνο ασκητή παραγγέλνοντάς του τα εξής:

-Από καιρό επιθυμούσα να σε γνωρίσω, γιατί άκουσα για σένα πόλλά καλά λόγια. Από αμέλεια και των δυο μας δεν μπορέσαμε να συναντηθούμε.

Ο ασκητής, αν και δεν έβγαινε από το κελλί του, όταν άκουσε αυτά τα λόγια είπε:

-Για να μου μηνύση έτσι ο γέροντας, φαίνεται ότι κάποια πληροφορία έχει από τον Θεό.

Σηκώθηκε λοιπόν και βγήκε απ’ το κελλί του και ήρθε να συναντήση τον αββά Ποιμένα.

Όταν συναντήθηκαν, ασπάσθηκε ο ένας τον άλλον και κάθησαν χαρούμενοι να συζητήσουν. Τότε ο αββάς Ποιμήν λέει στον ασκητή:

-Σ’ ένα χωριό ζούσαν δύο άνθρωποι. Κάποια μέρα έτυχε να έχουν και οι δυο στα σπίτια τους νεκρούς. Άφησε τότε ο ένας το δικό του νεκρό και πήγε να κλάψει το νεκρό του γείτονά του.

Όταν άκουσε τα λόγια αυτά ο ασκητής, κατάλαβε τι νόημα έχουν. Συγκινήθηκε βαθύτατα. Θυμήθηκε, πως συμπεριφέρθηκε απέναντι στον αδελφό του κοινοβίου και σκέφτηκε πως τα λόγια αυτά ταιριάζουν στον ίδιο. Και είπε:

–Ο αββάς Ποιμήν βρίσκεται πάνω στον ουρανό, ενώ εγώ κάτω στη γη.

Ρώτησε ένας αδελφός τον αββά Ποιμένα:– Εάν δω κάποιο σφάλμα του αδελφού μου, είναι καλό να το σκεπάσω;Κι ο Γέροντας απάντησε:– Όποια ώρα σκεπάσουμε το σφάλμα του αδελφού μας, σκεπάζει και ο Θεός το δικό μας.Και όποια ώρα θα φανερώσουμε του αδελφού το σφάλμα, θα φανερώσει και ο Θεός το δικό μας.

Κάποτε ο κυβερνήτης της περιοχής θέλησε να τον δει. Ο μοναχός Ποιμήν όμως, αποφεύγε τη φήμη, αιτιολογόντας το ως εξής: «Αν αρχίσουν οι αξιωματούχοι να έρχονται σε μένα με σεβασμό, τότε, επίσης, πολλοί από τους ανθρώπους θα αρχίσουν να έρχονται σε μένα και θα διαταράσσουν ησυχία μου, και εγώ θα στερηθώ τη χάρη της ταπεινοφροσύνης, την οποία βρήκα μόνο με τη βοήθεια του Θεού». Και έτσι έστειλε την άρνηση του στον αγγελιοφόρο.

Η κακία η ίδια δεν εξαφανίζει ποτέ την κακία. Αν κάποιος σου κάνει κακό, κάνε του καλό, και το δικό σου καλό θα κατακτήσει το δικό του κακό.

Στον μεγάλο αυτό αββά της Σαχάρας αποδίδεται η φράση «εις τον τόπον ον βάλλεται ο σατανάς εκεί βάλλομαι»,της οποίας το βάθος και πλάτος και ύψος αποκαλύφθηκε μόλις τα τελευταία χρόνια όταν ο γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ σχολίασε την ρήση «κράτα το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι» που έλαβε ως πληροφορία από τον Θεό ο άγιος Σιλουανός,στην έμπονη προσευχή του για την σωτηρία.

Απολυτίκιο Οσίου.Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείων έργων σου τη δαδουχία, λαμπρυνόμενος τη διανοία, διακρίσεως φωστήρ ώφθης άδυτος, διασκεδάζων παθών την σκοτόμαιναν και καταυγάζων ημών τα νοήματα, Ποιμήν Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Τί σε νύν Ποιμήν ονομάσωμεν, μοναστών υπογραμμόν, καί ιαμάτων αυτουργόν, εγκρατείας ταίς πληγαίς, πάθη μαστίξαντα ψυχής, πολίτην, τών Αγγέλων καί συνόμιλον, τής άνω, μητροπόλεως οικήτορα, τών αρετών ενδιαίτημα, τόν τής ερήμου κοσμήτορα, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Merciful people are always filled with the love of God.Elder Paisios the New of Mount Athos

Elder Paisios the New of Mount Athos

There is no man more intelligent than the merciful one who gives away earthly, perishable things and buys imperishable, heavenly things. Likewise, there is no greater fool in the world than the greedy one who gathers things continually and yet is deprived continually, finally buying hell with his collected savings. Those, naturally, who are lost in material things are totally lost, for they have also lost Christ.

Those who come close to people in pain, naturally draw near to God, because God is always by the side of His children who are in pain.

God spiritually strengthens His children who have philotimo, who help their fellow men carry their crosses, and He relieves them from their own crosses (trials).

Merciful people, on the other hand, since they are always filling others with love, are always filled with the love of God and His abundant blessings…

The only thing Christ is asking from us is our humility. The rest is taken care of by His Grace.

Lord Jesus Christ,have mercy on me,the sinner.

O Theotokos, Virgin, rejoice;O Mary, full of grace, the Lord is with thee.Blessed art thou among women, and blessed is the Fruit of thy womb, for thou has borne the Savior of our souls.

Ζητείτε δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού… Γέροντος Πορφυρίου

«Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμΐν», και «Οίδε ο Πατήρ υμών ο ουράνιος ων χρείαν έχετε και προτού αιτείσθε δίδωσιν υμίν» (Ματθ. Στ’ 32 καί 33).

Γέροντος Πορφυρίου

Θέλω να καταλάβεις κι εσύ ότι δεν υπάρχει δυσκολία πού δεν έχει λύση εν τω Χριστώ. Δώσου στο Χριστό και Εκείνος θα σου βρει λύση. 

 «Να ζητάμε στην προσευχή μόνο τη σωτηρία της ψυχής μας. Δεν είπε ο Κύριος: «Ζητείτε δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού…και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν»; (Ματθ. 6, 33· Λουκ. 12, 31).

Εύκολα, ευκολότατα ο Χριστός μπορεί να μας δώσει ό,τι επιθυμούμε. Και κοιτάξτε το μυστικό. Το μυστικό είναι να μην το έχετε στο νου σας καθόλου να ζητήσετε το συγκεκριμένο πράγμα. Το μυστικό είναι να ζητάτε την ένωσή σας με τον Χριστό ανιδιοτελώς, χωρίς να λέτε, «δώσ’ μου τούτο, εκείνο…». Είναι αρκετό να λέμε, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού· αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα. Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

If you will pray for your enemies, peace will come to you;St. Silouan the Athonite

St. Silouan the Athonite

The Lord taught me to love my enemies. Without the grace of God we cannot love our enemies. Only the Holy Spirit teaches love, and then even devils arouse our pity because they have fallen from good, and lost humility in God.

I beseech you, put this to the test. When a man affronts you or brings dishonor on your head, or takes what is yours, or persecutes the Church, pray to the Lord, saying: “O Lord, we are all Thy creatures. Have pity on Thy servants and turn their hearts to repentance,” and you will be aware of grace in your soul. To begin with, constrain your heart to love enemies, and the Lord, seeing your good will, will help you in all things, and experience itself will show you the way. But the man who thinks with malice of his enemies has not God’s love within him, and does not know God.

If you will pray for your enemies, peace will come to you; but when you can love your enemies – know that a great measure of the grace of God dwells in you, though I do not say perfect grace as yet, but sufficient for salvation. Whereas if you revile your enemies, it means there is an evil spirit living in you and bringing evil thoughts into your heart, for, in the words of the Lord, out of the heart proceed evil thoughts – or good thoughts.

The good man thinks to himself in this wise: Every one who has strayed from the truth brings destruction on himself and is therefore to be pitied. But of course the man who has not learned the love of the Holy Spirit will not pray for his enemies. The man who has learned love from the Holy Spirit sorrows all his life over those who are not saved, and sheds abundant tears for the people, and the grace of God gives him strength to love his enemies.

Understand me. It is so simple. People who do not know God, or who go against Him, are to be pitied; the heart sorrows for them and the eye weeps. Both paradise and torment are clearly visible to us: We know this through the Holy Spirit. And did not the Lord Himself say, “The kingdom of God is within you”? Thus eternal life has its beginning here in this life; and it is here that we sow the seeds of eternal torment. Where there is pride there cannot be grace, and if we lose grace we also lose both love of God and assurance in prayer. The soul is then tormented by evil thoughts and does not understand that she must humble herself and love her enemies, for there is no other way to please God…

Όταν θέλει ο Θεός και ο διάβολος τον υπηρετεί…

Όταν θέλει ο Θεός…

Κάποτε υπήρχε μια φτωχή γυναίκα, η οποία όλη την ώρα, ό, τι καλό και να της συνέβαινε κοίταζε τον ουρανό και έλεγε “Δόξα τω Θεώ” και αισθανόταν πολύ ευγνώμων για το οτιδήποτε.

Κάπου εκεί κοντά της όμως έμενε ένας πλούσιος άνθρωπος. Κάθε φορά λοιπόν που περνούσε μπροστά από τό σπίτι της γυναίκας την άκουγε να λέει “Δόξα τω Θεώ, Ευχαριστώ Κύριε”

Στην αρχή δεν έδινε σημασία, αλλά κάποια στιγμή, αυτό άρχισε να τον εκνευρίζει. “Πως μπορεί αυτή η γυναίκα, τόσο φτωχή, να ευχαριστεί συνέχεια το Θεό;” σκεφτόταν.

Μια μέρα λοιπόν, αφού ξαναπέρασε μπροστά από το σπίτι της και την άκουσε να λέει πάλι “Δόξα τω Θεώ”, νευρίασε τόσο πολύ που είπε στον υπηρέτη του “Πήγαινε στου Σούπερ Μάρκετ και γέμισε δύο καρότσια τρόφιμα. Πήγαινέ τα σ’ αυτή τη γυναίκα και όταν σε ρωτήσει ποιος τα έφερε θα της πεις ότι ο Διάβολος τα έφερε”.

Έτσι λοιπόν κι έκανε ο υπηρέτης. Την επόμενη μέσα πήγε στο Σούπερ Μάρκετ, γέμισε δύο καρότσια με τρόφιμα, τόσο που ξεχείλιζαν, και πήγε στη γυναίκα.

Όταν έφτασε της χτύπησε τη πόρτα. “Α, Δόξα τω Θεώ, ευχαριστώ Κύριε” είπε εκείνη μόλις βγήκε έξω και αντίκρισε τα δυο καρότσια.

“Δεν θέλετε να μάθετε ποιος σας έστειλε τα τρόφιμα;” την ρώτησε ανυπόμονα α ο υπηρέτης.

“Όχι παιδί μου, δεν έχει σημασία. Όταν θέλει ο Θεός και ο διάβολος τον υπηρετεί” και παίρνοντας τα δυο καρότσια μπήκε μέσα ευτυχισμένη.