Mother of God “Quick to Hear” and the Robe of the Lord

Mother of God “Quick to Hear”

Commemoration of the apparition of the Pillar with the Robe of the Lord under it at Mtskheta in Georgia(Светицховели- სვეტიცხოველი )

St. Sidonia of Georgia(1th century)

St. Sidonia and Abiatar of Georgia (4th century)

Equal of the Apostles, Emperor of Georgia, Mirian

Equal of the Apostles, Empress of Georgia, Nana

Commemorated on October 1/14

“The Saints grieve to see people living on earth and not knowing that if they were to love one another the world would know freedom from sin; and where sin is absent there is joy and gladness of the Holy Spirit. The Saints in heaven though the Holy Spirit behold the glory of God and the beauty of the Lord’s countenance. But in this same Holy Spirit they see our lives too, and our deeds. They know our sorrows and hear our burning prayers. When they were living on earth they learned of the love of God from the Holy Spirit; and he who knows love on earth takes it with him into eternal life, where love grows and becomes perfect. The souls of the Saints know the Lord and His goodness toward man, wherefore their spirits burn with love for the peoples. They were chosen by the Holy Spirit to pray for the whole world.”

And we know of many an instance where the Saints come to our help the moment we call upon them. Thus it is evident that all heaven hears our prayers. 

-St Silouan the Athonite

 

 

Advertisement

Saints Martyrs Rhipsime and Gaiana of Armenia (4th)-the Friends of St.Nina Enlightener of Georgia

Saints Martyrs Rhipsime and Gaiana of Armenia (4th)

commemorated on September 30

Saint Rhipsime had fled to Armenia, together with her abbess Gaiana and fellow nuns,When the emperor Diocletian (284-305) saw a portrait of St Rhipsime, he fell in love with her and wanted to marry her. She refused, saying that she was a bride of Christ. Fearing that the emperor’s agents would seize Rhipsime, the abbess and the nuns fled to Armenia. Diocletian sent word to King Tiridates of Armenia, asking him to capture Rhipsime and send her to him, or to marry her himself.

The servants of the emperor found the fugitives and they urged Rhipsime to submit to the will of the emperor. The saint declared that she and the other nuns were betrothed to the Heavenly Bridegroom, and could marry no earthly suitor. Then a Voice was heard from the heavens: “Be brave and fear not, for I am with you.” The messengers withdrew in fear. Tiridates gave the maiden over to cruelest torments: they plucked out her tongue, cut open her stomach, blinded and killed her, chopping her body into pieces.

Inspired by Rhipsime’s example to endure torments for Christ, the abbess St Gaiana and two other nuns endured similar tortures, after which they were beheaded. The other nuns were run through with swords and their bodies thrown to be devoured by wild beasts.

Only St. Nina Equal to the Apostles, Enlightener of Georgia,was miraculously saved. Led by an unseen hand, she took refuge among some wild rose bushes which had not yet come into flower. Shaken by fear at the sight of her friends’ fate, the Saint lifted up her hands to heaven in prayer for them and saw a radiant angel girded with a shining stole. With sweet-smelling incense in his hands and accompanied by a multitude of heavenly host, he came down from the celestial heights, and as if to meet him, the souls of the holy martyrs ascended from the earth, joined the throng of heavenly host, and together with them, rose into Heaven.

On seeing this, St. Nina exclaimed, “O Lord, Lord! Why do You leave me alone among these vipers and serpents?”

In answer to this the angel said: “Do not grieve, but wait a little, for you also will be received into the Kingdom of the Lord of glory. This will occur when the prickly, wild rose which now surrounds you is covered with fragrant blossoms like a rose which has been planted and cultivated in a gardens. But now, rise and go north where a great harvest is ripening, but where there are no harvesters.”

The wrath of God befell emperor Tiridates, and also his associates and soldiers who had participated in the torture of the saints. Beset by demons, they became like wild boars (as once with Nebuchadnezzar, Dan. 4: 30), ranging through the forests, rending their clothes and gnawing at their own bodies.Hieromartyr Gregory the Bishop of Greater Armenia, Equal of the Apostles and Enlightener of Armenia

commemorated on September 30

Troparion — Tone 4

Your holy martyr Rhipsime and Gaiana, O Lord,  Through their sufferings have received their incorruptible crowns from you, our God.  For having your strength they laid low their adversaries,  And shattered the powerless boldness of demons.  Through their intercessions, save our souls!

Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής της Αρμενίας και οι Αγίες Ριψιμία και Γαϊανή

Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής και Επίσκοπος της Αρμενίας 

Εορτάζει στις 30 Σεπτεμβρίου

Ο άγιος Γρηγόριος έζησε επί της  βασιλείας του Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Ήταν Πάρθος κατά την καταγωγή, υιός του Ανάκ, συγγενής του Κουσαρώ, βασιλιά της Αρμενίας. Συνελήφθη από τον βασιλιά Τηριδάτη ως χριστιανός και υπέμεινε γι’  αυτό πολλές τιμωρίες. Όταν έμαθε μάλιστα ο Τηριδάτης ότι είναι υιός του Ανάκ του Πάρθου, που δολοφόνησε τον πατέρα του, του έδεσε τα χέρια και τα πόδια και τον έστειλε στην πόλη Αράξη, όπου τον έριξαν σε ενα λάκκο 6 μέτρα βάθος, γεμάτο από δηλητηριώδη έντομα και ερπετά. Στον λάκο αυτό ,στο Χορ Βιράπ -Хор Вирап -Xor Virap (Βαθύς Λάκκος) έζησε δεκαπέντε χρόνια, τρεφόμενος κρυφά από μία γυναίκα χήρα και παρηγορούμενος θεικά από Αγγελο Κυρίου. Σημερα υπάρχει το πηγάδι αυτό ως τόπο προσευχής και προσκύνησης, αγιασμένο με τον αγώνα του αγ. Γρηγορίου,  εκει χτιστηκε το Μοναστήρι Χορ Βιράπ, στους πρόποδες του όρους Αραράτ.

Στο μεταξύ ο βασιλιάς Τηριδάτης παρεφρόνησε, έτρωγε τις σάρκες του και ζούσε μαζί με τα γουρούνια στα βουνά. Η αδελφή του Κουσαροδούκτα -Xosrovidoukht (=θυγατέρα του Xosrov),  είδε τότε ένα όνειρο κι άκουσε φωνή που έλεγε: Αν δεν βγει από τον λάκκο ο Γρηγόριος, ο Τηριδάτης δεν πρόκειται να γίνει καλά. Πράγματι, η Κουσαροδούκτα απελευθέρωσε τον Γρηγόριο, ενώ την ίδια ώρα θεραπεύτηκε και ο βασιλιάς. Κατόπιν αυτού ο Τιριδάτης αποδέχθηκε τη νέα πίστη, βαφτίστηκε χριστιανός από τον Γρηγόριοκαι το 301 με βασιλική διαταγή ανακήρυξε το χριστιανισμό επίσημη θρησκεία του αρμενικού κράτους.  Ο Γρηγόριος έγινε πρώτος επίσκοπος (=καθολικός) της Αρμενίας,και χειροτονήθηκε από τον αρχιεπίσκοπο Καισαρείας άγ. Λεόντιο. Εγκαθίσταται στο Vagarshapat (σήμερα Echmiadzin) ως συνεχιστής του έργου των αγίων Αποστόλων Θαδδαίου και Βαρθολομαίου βάπτισε τους κατοίκους της, έφτιαξε πολλές Εκκλησίες, και τελος εκδήμησε προς τον Κύριο ειρηνικά.

 Η Κάρα και η αριστερά χειρα του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.

Η δεξιά του Αγίου βρίσκεται στό Αρμενικό Πατριαρχείο του Εστμιατζίν Αρμενίας.

Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παναγίας Σπηλιανής Νυσίρου.

Αγίες Ριψιμία, Γαϊανή και άλλες Τριακονταδύο Παρθενομάρτυρες,συνασκήτριες και φίλες της  Αγίας Νίνας Ισαποστόλου της Γεωργίας

Εορτάζουν στις 30 Σεπτεμβρίου

Η Αγία Ριψιμία (ή Ριψίμη) μαρτύρησε στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-304 μ.Χ.) το 292 μ.Χ. Ήταν όμορφη στο σώμα και σεμνή στο ήθος (κατ΄ άλλους και μοναχή). Επειδή δεν δέχτηκε την πρόταση του Διοκλητιανού να γίνει γυναίκα του, κατέφυγε μαζί με την γερόντισσα Γαϊανή, που λέγεται ότι ήταν καθηγουμένη της Ριψιμίας, στην Αρμενία. Ο βασιλιάς όμως της Αρμενίας Τηριδάτης, άκουσε για την ομορφιά της Ριψιμίας και θέλησε και αυτός να την κάνει γυναίκα του. Αλλά η αγνή Ριψιμία αρνήθηκε και έτσι κίνησε την οργή του Τηριδάτη, ο οποιος διέταξε να τη βρουν και να τη συλλάβουν. Οι απεσταλμένοι του τη βρήκαν γύρω από τα μέρη του Αραράτ, όπου κρυβόταν. Εκεί λοιπόν, οι βάρβαροι, της έβγαλαν τα μάτια, κατόπιν έκοψαν τη γλώσσα της και στο τέλος έκοψαν το σώμα της σε μικρά κομμάτια. Έτσι η Αγία Ριψιμία, παρέδωσε την αγνή ψυχή της στον στεφανοδότη Χριστό. Μαζί όμως με τη Ριψιμία, μαρτύρησαν με φρικτά βασανιστήρια και η γερόντισσα Γαΐανή, καθώς και 32 Παρθενομάρτυρες συνασκητριες τους. Τέλος, μαζί με τις Αγίες αυτές μαρτύρησαν και 70 άνδρες, που κρύβονταν σ’ εκείνα τα μέρη. 

Μόνο η Αγία Νίνα με θαυμαστό τρόπο σώθηκε από τόν θάνατο· οδηγήθηκε από αόρατο χέρι, και κρύφτηκε θαυματουργικά στα κλαδιά μιάς άγριας τριανταφυλλιάς. Ταρασσόμενη από φόβο και ικετεύοντας για τις φίλες της, ύψωσε στον ουρανό τα δακρυσμένα μάτια της, και είδε ουρανόσταλτο Άγγελο, ντυμένο μὲ φωτεινό οράριο. Συνοδευόμενος από πλήθος ουρανίων δυνάμεων, κατέβηκε από τα ύψη του ουρανού, κρατώντας στά χέρια του ευωδιάζων θυμιατήριο, ενώ από την γη, ωσάν σε συνάντησή του, ανέβαιναν οι ψυχές των Αγίων Μαρτύρων, οι οποίες περιπτύχθηκαν με τις φωτεινές ουράνιες δυνάμεις, και μαζί με αυτές ανήλθαν στόν ουρανό.

Κύριε! Κύριε! θρηνούσα έκραζε η Αγία Νίνα όταν είδε αυτά· γιατί εμένα την άτυχη εγκαταλείπεις στο μέσον αυτών των εχιδνών και φιδιών;

Όμως ο Άγγελος της απάντησε: Μή θλίβεσαι, μόνο περίμενε λίγο, γιατι και εσύ θα οδηγηθής στην Βασιλεία του Κυρίου της δόξης, όταν αυτή η άγρια και ακανθώδη τριανταφυλιά που σε περιβάλλει, καλυφτή από ευωδιαστά άνθη, όπως εκείνα που έχουν φυτευθή στον κήπο. Όμως τώρα σήκω και πήγαινε προς τα βόρεια,όπου υπάρχει πολύς θερισμός, αλλά δεν υπάρχουν εργάτες.

 Το μοναστήρι του Khor Virap-Χορ Βιράπ(Βαθύς Λάκκος) , ο τόπος που φυλακίστηκεο Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής των Αρμενίων και στο βαθος μία υπέροχη θέα του Όρους Αραράτ.

Το πηγαδι που  φυλακίστηκε ο Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής,6 μετρα βαθος.

Σε αυτόν τον τόπο φυλακίστηκε ο Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείας πίστεως, τῇ γεωργίᾳ, ἐνεούργησας, βροτῶν καρδίας, κατασπείρας τὴν τοῦ Λόγου ἐπίγνωσιν, καὶ λαμπρυνθεὶς μαρτυρίου τοῖς στίγμασιν, ἱεραρχίᾳ Γρηγόριε ἔφανας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Study the Holy Writings and you shall find eternal life in them..St. Nilus of Sora

St. Nilus of Sora (May 7)

Bind yourself to the Divine Writings.

When no guide can be found, the Fathers have us turn to the Holy Writings and listen to The Lord Himself speaking. Study the Holy Writings and you shall find eternal life in them.

Learn something from the Scriptures by heart, keeping your mind focused on it. These things impede the demons from making incursions against us. This is also a stratagem of the Holy Fathers. 

Nothing that happens to us is contrary to the will of Providence, and everything that is sent us by God is for our good and the salvation of our soul. Even if it does not seem helpful at the moment, we shall understand later on that it was willed so by God, and that it is not what we ourselves wish that is always useful to us. God sends trials out of his Mercy, so that after we have suffered, we may be crowned by Him. Without temptation it is impossible to receive a crown. This is why we should thank God for these sufferings, as out Benefactor and Saviour.

Πρέπει να περιμένεις! Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης

Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης

– Γέροντα, τι θα γίνει με εμένα, δεν βλέπω προκοπή.

– Εσύ σήμερα φύτεψες την κληματαριά και θέλεις αμέσως να πιεις κρασί. Πρέπει να περιμένεις, να βγει το σταφύλι, να ωριμάσει, να το ραντίσεις, να το κόψεις, να το πατήσεις, να το βάλεις στο βαρέλι, να γίνει καλό κρασί και μετά να πιεις. Μη βιάζεσαι λοιπόν. Ακόμα είσαι αρχάριος. Βρε παιδί μου, ζαλίζεσαι έτσι και, ενώ το στομάχι σου δεν μπορεί να χωνέψει το γάλα, πας να φας μπριζόλα!

Living in solitude…St Nilus of Sora

Living in solitude, I occupy myself with searching the spiritual writings: above all I search the Lord’s commandments and their commentaries, and the Apostolic traditions; then the Lives and Instructions of the Holy Fathers. I reflect on all this, and whatever I find after reflection to be God-pleasing and useful for my soul, I copy out for myself. In this is my life and breath.

~St Nilus of Sora

St Gregory of Sinai goes so far as to say that prayer is God Himself acting in 
us.

True prayer operates in our innermost depths which we learn to hide from outside eyes. 

O Lord Eternal and Creator of all things, 

Teach me to pray aright. 

Elder Sophrony(Sakharov) of Essex

Glory to Thee, Our God, glory to Thee.

Holy God, Holy Mighty, Holy Immortal, have mercy on us. 

Lord Jesus Christ,have mercy on me,the sinner.

Το «Μέγα Όνομα» (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Σύντομη λέξη, με ευρύ νόημα! Μικρή λέξη, με θαυμαστή δύναμη

Εμείς, οι Χριστιανοί, όταν βλέπουμε την καρποφορία της δουλεμένης γης, την ομορφιά της φύσης, την ώρα που ντύνεται με την πράσινη φορεσιά της, τα αστέρια ψηλά στον ουρανό τη νύχτα, τον ήλιο, το πρωί, την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος, κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο και με αγάπη προφέρουμε τη λέξη: Θεός.

Γνωρίζω πως υπάρχουν και πολλοί που δεν το μνημονεύουν. Γνωρίζω πως πολλοί δεν χαίρονται, όταν αναφέρεται αυτό το όνομα. Γνωρίζω, πως πολλοί ασχημονούν και το βεβηλώνουν. Αυτό δεν με εκπλήσσει. Όσο σημαντικότερος είναι ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερους εχθρούς έχει. Ο Θεός έχει περισσότερους εχθρούς, από οποιοδήποτε σημαντικό άνθρωπο στη γη, επειδή η μεγαλοσύνη του Θεού ξεπερνά τη μεγαλοσύνη του κάθε ανθρώπου.

Το όνομα όμως του Θεού, εάν οι άνθρωποι δεν το μνημονεύουν, χάνει τη σημασία του και τη μεγαλοσύνη του;

Σίγουρα όχι. Το όνομα του Θεού θα είναι «μέγα», είτε το μνημονεύουν οι άνθρωποι, είτε όχι. Ακόμη και εάν οι άνθρωποι δεν επικαλούνταν το όνομα του Θεού, θα Τον επικαλούνταν τα αμέτρητα αστέρια και οι μυστικές λεγεώνες του πνευματικού κόσμου, που Αυτός δημιούργησε.

Ο Θεός έχει θεμελιώσει τη δόξα Του σε μια βάση πιό στερεή απ’ ότι είναι η ανθρώπινη γενιά. Το να χτίζει κανείς τη δόξα του στους ανθρώπους, είναι σαν να τη χτίζει πάνω στην άμμο. Το να χτίζει κανείς τη δόξα του στο ανθρώπινο γένος, είναι σαν να τη χτίζει σε μία φευγαλέα σκιά.

Όχι, η δόξα του Θεού δεν εξαρτάται από εμάς, αντίθετα η δική μας δόξα εξαρτάται από το Θεό – και η δόξα μας και η ευτυχία μας. Αναλογιστήκατε όμως πόσο λιγότερη ευτυχία θα υπήρχε ανάμεσα στους ανθρώπους, εάν το όνομα του Θεού λησμονιόταν στη γη ξαφνικά; Αν ο άνθρωπος δεν επικαλούνταν κάποιον πιό ισχυρό, πιό ανώτερο από τον εαυτό του; Εκατομμύρια άνθρωποι, που συνέδεσαν τη ζωή τους μόνον με το όνομα του Θεού, θα αισθάνονταν όπως νιώθει εκείνος, ο οποίος κρατιέται πάνω από τον γκρεμό από ένα κλαδί και ξαφνικά γλιστρά το χέρι του από το κλαδί.

Ακόμη και εάν αποσιωπάται το όνομα του Θεού, εάν μισιέται ή και εάν δυσφημείται, αυτό το όνομα δεν είναι δυνατό να εξαλειφτεί και να σβηστεί.

Εμείς ερχόμαστε και φεύγουμε, αλλά το όνομα του Θεού μένει γραμμένο με φλογερά γράμματα στον ουρανό.

Το όνομα του Θεού πλουτίζει τη ζωή του ανθρώπου. Όποιος το αρνηθεί, αρνιέται ένα μεγάλο αγαθό. Όταν το σβήσει από την καρδιά του και από το νου του, στερεύει γι’ αυτόν μια ηθική και πνευματική πηγή.

Όταν προτρέπει άλλον άνθρωπο να το αρνηθεί, λεηλατεί από τον πλησίον του, μεγαλύτερο πλούτο από το ασήμι και τον χρυσό, επειδή ο Θεός είναι ο «θησαυρός» του ανθρώπου.

Επιθυμία μου είναι, αγαπητοί αδελφοί, όλοι εσείς, να διαφυλάξετε αυτόν τον θησαυρό μέσα σας, που είναι πολυτέλεια για τα ζώα, αλλά ανάγκη για τον άνθρωπο.

Αν ο άνθρωπος ζούσε μόνο με το ψωμί, ο Θεός θα ήταν για αυτόν πολυτέλεια. Αλλά ο άνθρωπος δεν ζει μόνον με το ψωμί. Αν ο άνθρωπος είχε μόνο το στομάχι, ο Θεός θα ήταν το λιγότερο απαραίτητο πράγμα. Αλλά ο άνθρωπος έχει και νου και καρδιά, τα οποία απαιτούν και αυτά το ίδιο τροφή όπως το στομάχι. Για το νου και την καρδιά του ανθρώπου, δεν υπάρχει πιο υγιής τροφή από το Θεό. Όποιος κρύβει στο νου και στην καρδιά του το Θεό, αυτός βαδίζει σε σίγουρη νίκη.

Εάν οι πιό σοφοί άνθρωποι στην ιστορία, είχαν αδιαλείπτως το Θεό στο νου και στην καρδιά, πώς εμείς, που είμαστε λιγότερο σοφοί, θα αρνηθούμε να εισέλθει ο Θεός στο νου και στην καρδιά μας;

Εάν οι πιο ισχυροί άνθρωποι στην ιστορία, πίστευαν πως ο Θεός είναι ο μέγας πλούτος, πώς εμείς, οι λιγότερο δυνατοί μπορούμε να απορρίψουμε αυτόν τον θησαυρό; Εάν οι πιό μορφωμένοι λαοί του κόσμου διαφυλάσσουν το όνομα του Θεού σαν κάτι ιερό, πώς εμείς που είμαστε λιγότερο μορφωμένοι ντρεπόμαστε για το όνομα αυτό;

Όποιος επιθυμεί να δημιουργεί μεγάλα έργα, αυτός πρέπει να έχει και υψηλούς στοχασμούς. Η πιό σημαντική σκέψη, ο πιό υψηλός στοχασμός που χώρεσε ποτέ σ’ ένα ανθρώπινο μυαλό, είναι η σκέψη για τον Θεό.

(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ομιλίες, για την αισιοδοξία, την απαισιοδοξία, το “Μέγα Όνομα” και την ανάσταση των νεκρών»,-αποσπάσματα-, εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/νίκη 2012)

O merciful Lord, by Thy Holy Spirit teach us to love …St. Silouan the Athonite

St. Silouan the Athonite(1866-1938)

O merciful Lord, by Thy Holy Spirit teach us to love our enemies, and to pray for them with tears.

The Lord taught me to love my enemies. Without the grace of God we cannot love our enemies. Only the Holy Spirit teaches love, and then even devils arouse our pity because they have fallen from good, and lost humility in God.

I beseech you, put this to the test. When a man affronts you or brings dishonor on your head, or takes what is yours, or persecutes the Church, pray to the Lord, saying: “O Lord, we are all Thy creatures. Have pity on Thy servants and turn their hearts to repentance,” and you will be aware of grace in your soul. To begin with, constrain your heart to love enemies, and the Lord, seeing your good will, will help you in all things, and experience itself will show you the way. But the man who thinks with malice of his enemies has not God’s love within him, and does not know God.

If you will pray for your enemies, peace will come to you; but when you can love your enemies – know that a great measure of the grace of God dwells in you, though I do not say perfect grace as yet, but sufficient for salvation. Whereas if you revile your enemies, it means there is an evil spirit living in you and bringing evil thoughts into your heart, for, in the words of the Lord, out of the heart proceed evil thoughts – or good thoughts.

Understand me. It is so simple. People who do not know God, or who go against Him, are to be pitied; the heart sorrows for them and the eye weeps. Both paradise and torment are clearly visible to us: We know this through the Holy Spirit. And did not the Lord Himself say, “The kingdom of God is within you”? Thus eternal life has its beginning here in this life; and it is here that we sow the seeds of eternal torment. Where there is pride there cannot be grace, and if we lose grace we also lose both love of God and assurance in prayer. The soul is then tormented by evil thoughts and does not understand that she must humble herself and love her enemies, for there is no other way to please God.

when love is in the heart   

“Love does not depend on time, and the power of love continues always. There are some who believe that the Lord suffered death for love of man, but because they do not attain to this love in their own souls it seems to them that it is an old story of bygone days. But when the soul knows the love of God by the Holy Spirit, she feels without a shadow of doubt that the Lord is our Father — the closest, the best and dearest of fathers, and there is no greater happiness than to love God with all our hearts, with all our souls, and with all our minds, according to the Lord’s commandment; and our neighbor as ourself. And when this love is in the soul, everything makes her rejoice. But when it is lost sight of, then man cannot find peace, and is troubled, and blames others as if they had done him an injury, and does not realize that he himself is at fault — he has lost his love for God and has accused or conceived hatred for his brother.”

O my Creator, why have I, Thy little creature, grieved Thee so often?

Yet Thou hast not remembered my sins.

 

Glory be to the Lord God that He gave us His Only-begotten Son

for the sake of our salvation.

Glory be to the Only-begotten Son that He deigned

to be born of the Most Holy Virgin, and suffered for our salvation,

and gave us His Most Pure Body and Blood to eternal life,

and sent His Holy Spirit on the earth.

O Lord, grant me tears to shed for myself,

and for the whole universe,

that the nations may know Thee and live eternally with Thee.

O Lord, vouchsafe us the gift of Thy humble Holy Spirit,

that we may apprehend Thy glory.

O merciful Lord, by the riches of Thy mercy save all peoples.

Παράδεισος και κόλαση είναι η στάση μας απέναντι στην αγάπη

Κόλαση είναι το μαρτύριο του να μην αγαπάς

Ο Θεός ως πατέρας όλων των ανθρώπων δέχεται κάθε αμαρτωλό πίσω στην αγκαλιά Του. Δεν υπάρχει ανθρώπινη αμαρτία που ο Θεός να μην τη συγχωρεί όταν ο άνθρωπος το θελήσει και το ζητήσει. Για την Εκκλησία μεγαλύτερη αμαρτία είναι η απελπισία, η αντίληψη ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάτι που ο Θεός δεν μπορεί να συγχωρήσει. Όμοια με τον Θεό, που ποτέ δεν παύει να αγαπά και να συγχωρεί τον αμαρτωλό, πρέπει και οι άνθρωποι να συμπεριφέρονται με ανάλογο τρόπο.

Η ανταπόκριση ή όχι του ανθρώπου στην αγάπη του Θεού δημιουργεί την κόλαση ή τον παράδεισο. Κόλαση είναι η ανικανότητά μου να αγαπήσω τον συνάνθρωπο, η αδυναμία μου να τον θεωρήσω ως αδελφό και φίλο. Η αυτοκαταδίκη μου στην απομόνωση και τον ατομικισμό εισάγει την εμπειρία της κόλασης. Ο Θεός δεν είναι τιμωρός. Τιμωρός γίνεται ο εγωκεντρισμός μου, που μου στερεί την αίσθηση της οικειότητας με τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Μήπως ο πατέρας δεν κάλεσε και τον μεγάλο γιο για να εισέλθει στη γιορτή και να ευφρανθεί; Ο ίδιος ο μεγαλύτερος γιος δεν ήθελε και γι’ αυτό προγεύεται το μαρτύριο της κόλασης: να μην μπορεί να συμμετάσχει στη χαρά, να ζει στον τόπο της αγάπης και να αρνείται να αγαπήσει. Κόλαση είναι ο αυτοακρωτηριασμός των υπαρκτικών μου δυνατοτήτων. Ενώ είμαι δημιουργημένος για να αγαπώ και να αγαπιέμαι, αρνιέμαι την αγάπη ως γνώμονα ζωής και έτσι η ζωή μου ολόκληρη μετατρέπεται σε βάσανο και ταλαιπωρία. Όπως αριστοτεχνικά το συνόψισε ο Θεόδωρος Ντοστογιέφσκι στο αριτούργημά του «Αδελφοί Καραμάζοφ», «κόλαση είναι το μαρτύριο του να μην αγαπάς». Την κόλαση αυτή γεύεται καθημερινά ο έγκλειστος στη φιλαυτία πεπτωκώς άνθρωπος. Εθελούσια αποκομμένος από κάθε βαθύ υπαρξιακό δεσμό, βιώνει συνεχώς τη μοναξιά, την αποξένωση, την ανωνυμία. Κόλαση είναι η ελεύθερη εκλογή του ανθρώπου να απομακρύνεται από τον Θεό, την πηγή και το πλήρωμα της αγάπης. Αντίθετα, παράδεισος είναι η ανταπόκριση στην αγάπη του Θεού, η εμπειρία της ένωσης μαζί Του. Τελικά, παράδεισος και κόλαση είναι η στάση μας απέναντι στην αγάπη. Η αποδοχή της είναι παράδεισος και ζωή. Η άρνησή της είναι κόλαση και θάνατος. Η εκλογή επαφίεται στον άνθρωπο.

Σταύρος Σ. Φωτίου (2002), Ορθόδοξα μηνύματα: Ερμηνεία ευαγγελικών περικοπών, εκδ. Εργαστηρίου Χριστιανικής Αγωγής, Λάρνακα, σ. 108-109