Saint David of Evia (+1 November) and Saint John the Baptist

Saint David of Evia (+1 November)

…His father was a devout and virtuous priest.

When little David was three years old, one evening he saw Saint John the Baptist in a vision. Saint John took his hand and they went together to a chapel dedicated to his memory. There, Saint John went into his icon, while the child got down on his knees in front of it. Little Davids parents, as well as the whole village, were looking for him for six days and nights.

On the sixth day, which was Saturday, David’s father went with some villagers to that chapel to serve the Vespers and pray to the Saint for his child.

When they arrived, they were surprised to see little David on his knees in front of the icon of Saint John. His face was glowing with a celestial light and he didn’t look at all haggard. They then all understood that this child was not like the other children, he was special….

Apolytikion of St. David the Righteous of Euboea in the Plagal of the Fourth Tone

With the rivers of your tears, you have made the barren desert fertile. Through sighs of sorrow from deep within you, your labors have borne fruit a hundred-fold. By your miracles you have become a light, shining upon the world. O David, our Holy Father, pray to Christ our God, to save our souls.

 

Advertisement

Ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης μιλάει για θαύματα του οσίου Δαυΐδ

Όσιος Δαβίδ ο εν Ευβοία

Εορτάζει στις 1 Νοεμβρίου

http://www.youtube.com/watch?v=WgCAGmHuD9U

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ

Απολυτίκιον 

Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Μέγαν εύρατο, Εύβοια κλέος, τον πανένδοξον, Δαβίδ τον θείον, ως ιεράς αρετής καταγώγιον, και του Χρίστου οπαδόν αληθέστατον, και των Όσίων απάντων εφάμιλλον. Διό Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.

Μεγαλυνάριο (κοινό με τον Όσιο Δαυίδ)

Χαίροις πανυπέρτιμε ξυνωρίς*, φίλοι του Υψίστου σωφροσύνης πυρσέ Δαυίδ, άσβεστε και λύχνε Ιάκωβε αγάπης, Ευβοίας φωτοδόται, αειφεγγέστατοι.

In the End Days a man will be saved by love, humbleness and kindness.Saint Gabriel Confessor of Mtskheta,Georgia

St. Gabriel the Confessor of  Mtskheta, Georgia

Commemorated on 2 November

Love everyone; if you can’t, at least show a goodwill.

In the End Days a man will be saved by love, humbleness and kindness. Kindness will open the gates of Heaven; humbleness will lead into the Heaven; a man, whose heart is filled with love, will see the God.

This is my last will and testament: raise your prayers for everyone; your prayers will move the mountains. Love each other.

Death is transfiguration. Don’t be afraid of death; rather be afraid of the Judgment Day. 

Greatness of GOD is incomparable.Your soul belongs to the One Who bestowed it to you.

Try to strive for God constantly. Having seen your aspiration, the Lord will grant you all that is necessary.

Conscience is a small God.

If you have everything else, but love, you have nothing.

If you hate even a single person – you are disgusting before GOD.

Love your enemies – it’s clear. But how to love enemies of Christ? Stop hating and then you will be able to love them.

How to love the evil man? Hate the evil, but love those who do evil. Who knows maybe one day they will repent their sins by the powers of prayer, tears and confession and become like an angel. Everything is God’s Will.

Seas dry up, mountains collapse, but the glory of Christ remains for ever.

 

 

Ο Θεός του είπε:Γαβριήλ, το όνομα μου πρέπει να το χαράξεις στην καρδιά σου και όχι να το κρεμάς στο στήθος.Άγιος Γαβριήλ της Μτσχέτας της Γεωργίας

Άγιος Γαβριήλ της Μτσχέτας της Γεωργίας

Η μνήμη του τιμάται στις 2 Νοεμβρίου

Λίγες ημέρες προτού φύγει από τη ζωή ο Γέροντας έλεγε:

— Εγώ είμαι σκουλήκι, χώμα και σκόνη. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει την αλήθεια. Ο Θεός είναι η αλήθεια. Φεύγω και αρχίζω να χτίζω σπίτι. Να ξέρετε: Αν κάποιος από εδώ χαθεί, θα κατέβω εγώ γι’ αυτόν ακόμη και στον Άδη.

 

Ο π. Γαβριήλ μας είχε φανερώσει την επιθυμία του να γράψει κάπου με χρυσά γράμματα «Ο Θεός είναι αγάπη» και να το κρεμάσει στο λαιμό του. Αλλά ο Θεός του είπε:

— Γαβριήλ, το όνομα μου πρέπει να το χαράξεις στην καρδιά σου και όχι να το κρεμάς στο στήθος.

Όταν δεν έβλεπε στον άνθρωπο αγάπη, η καρδιά του πονούσε και παραπονιόταν:

— Εκεί που δεν υπάρχει η αγάπη βρίσκεται η κόλαση. Ο Κύριος σου δείχνει τη δυστυχία του άλλου για να δει πώς θα αντιδράσεις. Θα προσευχηθείς για τον πλησίον σου; Θα τον βοηθήσεις; Και με αυτό τον τρόπο σε καλεί να εκπαιδεύεσαι στην αγάπη και να την καλλιεργείς.

— Γέροντα, πώς να αγαπάμε έναν κακό άνθρωπο;

— Κατανοώ την ερώτηση σας. Να μισείτε την κακία και την αμαρτία, όμως τον άνθρωπο πρέπει να τον λυπάστε και να τον αγαπάτε. Μόνον ο Θεός ξέρει. Μπορεί αυτός που εμείς μισούμε σήμερα, αύριο, με προσευχή, με δάκρυα, με νηστεία, με μετάνοια, να καθαριστεί και ο Κύριος να τον συμπεριλάβει στους Αγγέλους. Υπήρξαν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι στην ιστορία.

Ο Θεός μας ζητάει οι καλές πράξεις που κάνουμε να πηγάζουν από την καρδιά μας. Ότι καλό κάνουμε στους άλλους, το κάνουμε για τον Κύριο. Όταν κάνεις το καλό, ανεβαίνεις μια σκάλα. Όταν αμαρτάνεις, την κατεβαίνεις. Κι αυτό συμβαίνει σ’ όλη μας τη ζωή.

Μια φορά ο π. Γαβριήλ συζητούσε με τη γυναίκα μου . Εγώ καθόμουν στη γωνία και άκουγα. Μιλούσε τόσο θερμά και με αγάπη, που σκέφτηκα: «Μακάρι, Γέροντα, να είχα τη μισή σου αγάπη». Εκείνος, ξαφνικά, διέκοψε τη συνομιλία του και μου είπε:

— Αυτή την αγάπη, Μαλχάζι, δεν θα την αντέξεις! Απόρησα. Και πάλι σκέφτηκα: «Τότε ας είχα τη μισή απ’ τη μισή ή και τη μισή απ’ του μισού τη μισή». — Ναι, αυτό μπορεί να γίνει, απάντησε αμέσως στη σκέψη μου και συνέχισε τη συζήτηση του.

— Γι’ αυτό είμαστε τόσο αδύναμοι και εύκολα μας νικά ο κόσμος και ο Πονηρός, γιατί προσπαθούμε μόνο για τον εαυτό μας, δεν φροντίζουμε ο ένας τον άλλον με αγάπη θεϊκή, αλλά ψάχνουμε για στηρίγματα: Ένας στη συγγένεια, δεύτερος στη φιλία, τρίτος στους γνωστούς κι άλλος στους γείτονες. Κι όλες αυτές οι σχέσεις δυναμώνουν τη φιλία κι όχι την ορθή πίστη, που είναι η μόνη που μπορεί να κουμπώσει τη ζώνη της φιλίας. Αλλά εμείς τι παθαίνουμε; Μερικές φορές κάνουμε πιο ευχάριστα παρέα με τους αλλόπιστους παρά με τα παιδιά της Εκκλησίας. Αυτά έλεγε κι ο Ιερός Χρυσόστομος.

(Μαλχάζι Τζινόρια, Ο Άγιος Γαβριήλ ο Διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής, 1929-1995, μτφρ. Νάνα Μερκιβιλάτζε, Αθήνα 2013) Απολυτίκιον του Οσίου Γαβριήλ, του διά Χριστόν σαλού και ομολογητού, εν Γεωργία. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Πολιτεία ενθέω καλλωπιζόμενον,
Αρχιμανδρίτην θεόπνουν
πανευλαβώς Γαβριήλ
ευφημήσωμεν ως φάρον διοράσεως
και ασθενούντων ιατρόν,
ου ο τάφος δαψιλώς
ισχύος εκχέει ρείθρα,
βοώντες· Πάτερ, ευλόγει
θεόθεν πάντας τους τιμώντάς σε.

Μεγαλυνάριον.

Χαίροις, χαριτόβρυτε Γαβριήλ,
πρότυπον αγάπης,
διοράσεως λαμπηδών,
ιαμάτων ρείθρον
και θαυμασίων κέρας,
Αρχιμανδρίτα θείε,
πίστεως σέμνωμα.

I spent my entire life in sickness and sorrows…St Ignatius (Brianchaninov)

St Ignatius (Brianchaninov)

“I spent my entire life in sickness and sorrows, but without sorrows, how can one be saved? Illness is sent by God in place of and to make up for the deficiency of our struggles. I see that my ill health is a gift of God -His epitimia, His mercy…

“May the Lord teach you humility. the source of all calm. From humility peace and quiet flow into the heart. If we are handed the cup of suffering, let us accept it as the cup of salvation, as a pledge of eternal joy. He who refuses sorrows, rejects also salvation God allows the devil to strike us for the sake of our salvation and humility.”

Troparion, Tone 8

O Champion of Orthodoxy, excellent teacher of repentance and prayer, divinely inspired adornment of hierarchs, glory and praise of monastics: by thy writings thou hast imbued us with purity. O spiritual lute, Ignaty divinely wise, pray to the Word, Christ God, Whom thou didst bear within thy heart, to grant us repentance before the end!

Πώς θα καταλάβεις τον κενόδοξο; Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ (Brianchaninov)

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ (Brianchaninov) (30 Απριλίου)

Ο Θεός δεν βλέπει, όπως βλέπουν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι βλέπουν το πρόσωπο, ο Θεός βλέπει την καρδιά.

Οι επιπόλαιοι κριτές συχνά θεωρούν ταπεινό έναν υποκριτή και τιποτένιο, που επιδιώκει να αρέσει στους ανθρώπους. Αυτός, όμως, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια άβυσσος κενοδοξίας. Απεναντίας, υπερήφανο θεωρούν εκείνον που δεν αποζητάει επαίνους ή αναγνώριση από τους ανθρώπους και γι’ αυτό δεν σέρνεται δουλικά μπροστά τους. Αυτός είναι αληθινός υπηρέτης του Θεού. Έχοντας γνωρίσει τη θεϊκή δόξα, που αποκαλύπτεται μόνο στους ταπεινούς, οσφράνθηκε τη δυσοσμία της ανθρώπινης δόξας κι έφυγε μακριά της.

Υπάρχει προσκύνηση αγία που γίνεται από ταπείνωση, από σεβασμό προς τον πλησίον, από σεβασμό προς την εικόνα του Θεού, από σεβασμό προς τον αδελφό του Χριστού.

Και υπάρχει προσκύνηση ψυχοκτόνα, προσκύνηση υστερόβουλη, προσκύνηση ανθρωπάρεσκη και συνάμα μισάνθρωπη, προσκύνηση θεομίσητη.

Είναι η προσκύνηση που ζήτησε ο σατανάς από τον Θεάνθρωπο με αντάλλαγμα όλα τα βασίλεια του κόσμου και τη λαμπρότητά τους.

Πόσοι δεν είναι και σήμερα εκείνοι που προσκυνούν, για ν’ αποκτήσουν επίγεια αγαθά και αξιώματα! Επαινούνται, μάλιστα, για την ταπείνωσή τους από τους ανθρώπους που δέχονται την προσκύνησή τους!

Προσεκτικά παρατήρησε όσους σε προσκυνούν. Το κάνουν άραγε από σεβασμό προς τον άνθρωπο; Το κάνουν από αγάπη και ταπείνωση;

Ή μήπως η προσκύνησή τους αφενός ικανοποιεί τη δική μας υπερηφάνεια και αφετέρου αποβλέπει στο δικό τους πρόσκαιρο συμφέρον;

Μεγάλε της γης! Προσεκτικά παρατήρησε και συνετά συλλογίσου. Μπροστά σου σέρνονται η υποκρισία, το ψέμα, η κενοδοξία.

Αυτοί που σε προσκυνούν, όταν πετύχουν τον σκοπό τους θα σε χλευάσουν και με την πρώτη ευκαιρία θα σε προδώσουν.

Τη γενναιοδωρία σου ποτέ μην την δείχνεις στον κενόδοξο!Ο κενόδοξος όσο σκυφτός είναι προς τους ανωτέρους του τόσο θρασύς και απάνθρωπος είναι προς τους κατωτέρους του.

Πώς θα καταλάβεις τον κενόδοξο;

Από την ιδιαίτερη ικανότητα και επίδοσή του στην κολακεία, την ιδιοτελή προθυμία του για εξυπηρετικότητα, το ψέμα και γενικά τη φαυλότητα και τη χαμέρπεια.

            Ο Πιλάτος παρανόησε τη σιωπή του Χριστού, αποδίδοντάς την σε υπερηφάνεια. “Σ’ εμένα δεν μιλάς;”, Του είπε. “Δεν ξέρεις πως έχω εξουσία είτε να Σε σταυρώσω είτε να Σε αφήσω ελεύθερο;”. Ο Κύριος του εξήγησε ότι σώπαινε από υπακοή στο θέλημα του Θεού, όργανο του οποίου ήταν ο Πιλάτος, μολονότι νόμιζε ότι ενεργούσε με την ελεύθερη βούλησή του. Εξαιτίας της υπερηφάνειάς του ο ηγεμόνας ήταν ανίκανος να καταλάβει ότι μπροστά του στεκόταν η απόλυτη Ταπείνωση, ο σαρκωμένος Θεός.

Την ψυχή που πετά ψηλά, την ψυχή που ελπίζει στα ουράνια, την ψυχή που περιφρονεί τα φθαρτά αγαθά του κόσμου, την ψυχή που δεν γνωρίζει τη φτηνή δουλοπρέπεια και τη χαμέρπεια των ανθρώπων, εσφαλμένα την αποκαλείς υπερήφανη, επειδή δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις των παθών σου.

Αυτό που θεωρείς υπερηφάνεια δεν είναι παρά η αγία ταπείνωση.

Την ψυχή που πετά ψηλά, την ψυχή που ελπίζει στα ουράνια, την ψυχή που περιφρονεί τα φθαρτά αγαθά του κόσμου, την ψυχή που δεν γνωρίζει τη φτηνή δουλοπρέπεια και τη χαμέρπεια των ανθρώπων εσφαλμένα την αποκαλούμε υπερήφανη επειδή δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις των παθών μας…

Αυτό που θεωρείς υπερηφάνεια δεν είναι παρά η αγία ταπείνωση.

Η ταπείνωση είναι ευαγγελική διαδασκαλία και αρετή, είναι το μυστικό ένδυμα και η μυστική δύναμη του Χριστού.

Ντυμένος την ταπείνωση ήρθε ανάμεσά μας ο Θεός.

Όποιος από τους ανθρώπους ντυθεί την ταπείνωση γίνεται όμοιος με τον Θεό».

Αποσπάσματα από το βιβλίο:Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ Β΄, σελ. 382-4

The Lord is my life… St. John of Kronstadt

St. John of Kronstadt

The Lord is my life, my breath, my strength, my light, peace and joy, my food and drink; what shall I bring to such a Benefactor, or what shall I render unto Him? I will render unto Him, with His help, obedience to His Will, the fulfilment of His commandments. “If ye love Me,” says He Himself, “keep My commandments.”[1227]

I will endeavour to please Him by seeking the Kingdom of God and His righteousness, and by counting earthly blessings as naught in comparison to heavenly ones; I will not let my heart cleave to anything earthly.

O, Lord! grant me strength to accomplish this. Strengthen me Thyself by Thy right hand. My Strength, do not forsake me! Grant that I may put my trust in Thee alone, my Nourisher — in Thee, Who hast never forsaken me!

Lord Jesus Christ,have mercy on me.

O Heavenly King, Comforter, Spirit of Truth, Who art everywhere present and fillest all things, Treasury of good things and Giver of life: Come and abide in us, and cleanse us from every stain, and save our souls, O Good One.

Θα πεινάμε και θα διψάμε το καθ’ ομοίωση Θεού με άγια ταπεινότητα· σ’ αυτή την αναμονή βρίσκεται ο σπόρος της αγιότητας.Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ του Έσσεξ

Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ του Έσσεξ 

Προσήλωσε το νου σου στο Θεό και θα ‘ρθει η στιγμή κατά την οποία θα αισθανθείς το άγγιγμα του Αιωνίου Πνεύματος στην καρδιά σου. Αυτό το θαυμάσιο πλησίασμα του πανάγιου Θεού, υψώνει το πνεύμα στις σφαίρες του άκτιστου Όντος και ο νους λαβαίνει πείρα όλων όσα υπάρχουν εκεί. Η αγάπη ξεχειλίζει σαν ποταμός φωτός σε όλη την κτίση.

Αφού κυριαρχηθούμε από την αποστροφή για το κακό που έχομε μέσα μας, θα πεινάμε και θα διψάμε το καθ’ ομοίωση Θεού με άγια ταπεινότητα· σ’ αυτή την αναμονή βρίσκεται ο σπόρος της αγιότητας.

Ο κόσμος αναζητά την αλήθεια. Αγαπά τον Χριστό. Αλλά –κυρίως στις μέρες μας– προσπαθεί να τον μειώσει στις δικές του διαστάσεις, πράγμα που μειώνει το Ευαγγέλιο, σε σημείο να παρουσιάζεται σαν ηθικό δόγμα. Ο Χριστός διακήρυξε: «ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι» (Μαρκ. 13,31. Λουκ. 21,33).

Για να εναρμονίσουμε τα ανεξάντλητα βάθη της ζωής με το θέλημα του Χριστού, χρειάζεται όλη η δύναμη μας και μια ανυποχώρητη προσπάθεια καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής. Το περιεχόμενο ή η έννοια του ονόματος του Θεού παραχωρείται σε μας σιγά-σιγά. Η προσωρινή επίκληση του ονόματος του μπορεί να χαροποιήσει την ψυχή, και τούτο είναι πολύτιμο. Αλλά δεν πρέπει να σταματήσουμε στη μέση του δρόμου. Η επίγεια ζωή μας είναι σύντομη. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε κάθε ώρα της για την πρόοδό μας στη γνώση του Θεού. Και όταν μέσα μας, στην καρδιά μας, η μακαριότητα συνδιάζεται με το φως της γνώσεως, τότε, και μόνο τότε, πράγματι πλησιάζομε την τελειότητα.

Είναι σημαντικό για μας να μοιάσουμε στο Μωϋσή που στάθηκε αμετακίνητος και υπομονετικός στις δυσκολίες, σαν να έβλεπε τον αόρατο Θεό (Εβρ. 11,27), και να τον επικαλούμαστε με την πεποίθηση του οντολογικού συνδέσμου που ενώνει το όνομα με τον ονομαζόμενο, με το πρόσωπο του Χριστού.

Ώ Πνεύμα Άγιο, αιώνιε Βασιλιά

που δίνεις την αιώνια ζωή,

επίβλεψε με το αμέτρητο έλεος σου

στις αδυναμίες της φύσεως μας.

Φώτισε μας και αγίασε μας·

το φως της γνώσεως σου

ας λάμψει στις σκοτισμένες καρδιές μας,

και στα πήλινα σκεύη της φύσεως μας

φανέρωσε την ακατανίκητη δύναμη σου.

Από το βιβλίο του Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ:Η ζωή του ζωή μου, μετ. Πρωτ. π. Δημήτριος Βακάρος, εκδ. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη,1983.

The Protection of the Mother of God

The Protection of  the Mother of God

Commemorated on October 1 and on October 28 in the Greek tradition.

“Today the Virgin stands in the midst of the Church, and with choirs of Saints she invisibly prays to God for us. Angels and Bishops venerate Her, Apostles and prophets rejoice together, Since for our sake she prays to the Eternal God!”

The name of the feast is variously translated as the Veil of Our Lady, the Protecting Veil of the Theotokos, the Protection of the Theotokos, or the Intercession of the Theotokos.

Apolytikion in the First Tone

 O Virgin, we extol the great grace of thy Protection, which thou didst spread out like a bright cloud beyond all understanding; for thou dost invisibly protect thy people from the foe’s every assault. Since we have thee as our shelter and certain help, we cry to thee with our whole soul: Glory to thy great deeds, O most pure Maid. Glory to thy shelter most divine. Glory to thy care and providence for us, O spotless one.

Remember us in your prayers, O Lady Virgin Mother of God, that we not perish by the increase of our sins. Protect us from every evil and from grievous woes, for in you do we hope, and venerating the Feast of your Protection, we magnify you.

Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου

Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ και επέτειος του «ΟΧΙ»

Εορτάζει στις 28 Οκτωβρίου

 Γράμμα από τη Μόροβα

Ο Τάσος Ρηγοπούλας, στρατευμένος στην Αλβανία το 1940, έστειλε από το μέτωπο το παρακάτω γράμμα στον αδελφό του.

«Αδελφέ μου Νίκο.

Σου γράφω από μια αετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Η φύση τριγύρω είναι πάλλευκη. Σκοπός μου όμως δεν είναι να σου περιγράψω τα θέλγητρα μιας χιονισμένης Μόροβας με όλο το άγριο μεγαλείο της. Σκοπός μου είναι να σου μεταδώσω αυτό που έζησα, πού το είδα με τα μάτια μου και πού φοβάμαι μήπως, ακούγοντας το από άλλους, δεν το πιστέψεις.

Λίγες στιγμές πρίν ορμήσουμε για τα οχυρά της Μόροβας, είδαμε σε απόσταση καμιά δεκαριά μέτρων μια ψηλή μαυροφόρα να στέκει ακίνητη.

– Τίς ει (Ποιος είσαι); Μιλιά… Ο σκοπός θυμωμένος ξαναφώναξε: -Τίς ει;

Τότε, σαν να μας πέρασε όλους ηλεκτρικό ρεύμα, ψιθυρίσαμε: Η ΠΑΝΑΓΙΑ!

Εκείνη όρμησε εμπρός σαν να είχε φτερά αετού. Εμείς από πίσω της.

Συνεχώς την αισθανόμασταν να μας μεταγγίζει αντρειοσύνη. Ολόκληρη εβδομάδα παλέψαμε σκληρά, για να καταλάβουμε τα οχυρά Ιβάν-Μόροβας.

Υπογραμμίζω πώς η επίθεση μας πέτυχε τους Ιταλούς στην αλλαγή των μονάδων τους. Τα παλιά τμήματα είχαν τραβηχτεί πίσω και τα καινούργια… κοιμόνταν! Το τί έπαθαν δεν περιγράφεται. Εκείνη ορμούσε πάντα μπροστά. Κι όταν πια νικητές ροβολούσαμε προς την ανυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε η Υπέρμαχος έγινε ατμός, νέφος απαλό και χάθηκε».

Το αδέσποτο μουλάρι

Ο Ν. Ντραμουντιανός διηγείται μία θαυμαστή εμπειρία του από τον πόλεμο του ’40:

«Ο λόχος μας πήρε διαταγή να καταλάβει ένα προχωρημένο ύψωμα νια προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμπούρι μέσα στα βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, άρχισε να πέφτει πυκνό χιόνι. Έπεφτε αδιάκοπα δύο μερόνυχτα κι έφτασε σε πολλά μέρη τα δύο μέτρα. Αποκλειστήκαμε από την επιμελητεία. Καθένας είχε τροφές στο σακίδιο του για μία ήμερα. Από την πείνα και το κρύο δεν λάβαμε πρόνοια «δια την αυριον» και τις καταβροχθίσαμε.

Από κει και πέρα άρχισε το μαρτύριο. Τη δίψα μας τη σβήναμε με το χιόνι, αλλά η πείνα μας θέριζε. Περάσαμε έτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε.

Το ηθικό μας το διατηρούσαμε ακμαίο, αλλά η φύση έχει και τα όρια της.

Μερικοί υπέκυψαν. Το ίδιο τέλος περιμέναμε όλοι «υπέρ πίστεως και πατρίδος».

Τότε μία έμπνευση του λοχαγού μας έκανε το θαύμα! Έβγαλε απ’ τον κόρφο του μία χάρτινη εικόνα της Παναγίας, την έστησε στο ψήλωμα και μας κάλεσε γύρω του:

— Παλικάρια μου! είπε. Στην κρίσιμη αυτή περίσταση ένα θαύμα μόνο μπορεί να μας σώσει. Γονατίστε, παρακαλέστε την Παναγία, τη μητέρα του Θεανθρώπου, να μας βοηθήσει!

Πέσαμε στα γόνατα, υψώσαμε τα χέρια, παρακαλέσαμε θερμά. Δεν προλάβαμε να σηκωθούμε κι ακούσαμε κουδούνια. Παραξενευτήκαμε και πιάσαμε τα όπλα. Πήραμε θέση «επί σκοπόν».

Δεν πέρασε ένα λεπτό και βλέπουμε ένα πελώριο μουλάρι να πλησιάζει κατάφορτο. Ανασκιρτήσαμε! Ζώο χωρίς οδηγό να περνά το βουνό, μ’ ένα μέτρο χιόνι — το λιγότερο – ήταν εντελώς αφύσικο. Καταλάβαμε: Το οδηγούσε ή Κυρία Θεοτόκος. Την ευχαριστήσαμε όλοι μαζί ψάλλοντας σιγανά, μα ολόκαρδα, το «Τη υπερμάχω» και άλλους ύμνους της. Το ζώο είχε πάνω του μία ολόκληρη επιμελητεία από τρόφιμα: κουραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιάκ και άλλα.

Πολλές κι απίστευτες κακουχίες πέρασα στον πόλεμο. Αλλ’ αυτή μου μένει αξέχαστη, γιατί δεν είχε διέξοδο. Την έδωσε όμως η Παναγία».

Από το βιβλίο “Εμφανίσεις και Θαύματα της Παναγίας”, έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου ΩρωπούΑπολυτίκιον  Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου

ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος

Της Σκέπης σου Παρθένε, ανυμνούμεν τας χάριτας, ην ως φωτοφόρον νεφέλην,εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, και σκέπεις τον λαόν σου νοερώς, εκ πάσης των εχθρών επιβουλής,σε γαρ σκέπην, και προστάτιν, και Βοηθόν, κεκτήμεθα βοώντές σοι,δόξα τοις μεγαλείοις σου Αγνή, δόξα τη θεία σκέπη σου,δόξα τη πρός ημάς σου, προμηθεία, Άχραντε.

Υπεραγία Θεοτόκε, Σκέπε φρούρει φύλαττε τα αιώνια σύνορά μας!