The divine value and sacredness of the human personality. St. Justin Popovich (of Celije)

THE GOD-MAN THE FOUNDATION OF THE TRUTH OF ORTHODOXY

St. Justin Popovich (of Celije)

Orthodoxy is Orthodoxy through the God-man. And we Orthodox, by confessing the God-man, indirectly confess the Christ-image of man, the divine origin of man, the divine exaltation of man, and thus also the divine value and sacredness of the human personality.

All the truths of Orthodoxy emerge from one truth and converge on one truth, infinite and eternal. That truth is the God-man Christ. If you experience any truth of Orthodoxy to its limit, you will inevitably discover that its kernel is the God-man Christ.

 Why is the God-man the fundamental truth of Orthodoxy? Because He answered all the questions that torture and torment the human spirit: the question of life and death, the question of good and evil, the question of earth and heaven, the question of truth and falsehood, the question of love and hate, the question of justice and injustice. In brief: the question of man and God.

Why is the God-man the fundamental truth of Orthodoxy? Because He proved in the most obvious way by His own earthly life that He is the incarnate, humanized, and personified eternal Truth, eternal Justice, eternal Love, eternal Joy, eternal Power: Total-Truth, Total-Justice, Total-Love, Total-Joy, Total-Power. 

He brought down all the divine perfections from heaven to earth. And He did not just bring them down, but also taught them to us and gave us grace-filled power to transform them into our life, into our thoughts, into our feelings, into our deeds. Hence, our calling is to incarnate them in ourselves and in the world around us.

 The God-man is each and every aspect of Orthodoxy, for He infinitely magnifies man. He elevates him to God; He makes him a god by grace. And He did this without reckoning man less than God, but filled man with all divine perfections. The God-man has glorified man as no other has. He has given him life eternal, Truth eternal, Love eternal, Justice eternal, Joy eternal, Goodness eternal, Blessedness eternal. Man has become divine majesty through the God-man.

While the God-man is the fundamental truth of Orthodoxy, the fundamental truth of every heterodoxy is man, or fragments of his being–reason, the will, the senses, the soul, the body, expertise.

Indirectly and directly, the God-man is everything in Or­thodoxy, and thus man is in Him, but in heterodoxy there is merely man.

In its very essence, Orthodoxy is nothing other than the Personality of the God-man Christ extended across all ages, extended as the Church. Orthodoxy has its own seal and sign by which it distinguishes itself. It is the radiant Person of the God-man Jesus.

Everything that does not have that Person is not Orthodox.

To be Orthodox means to have the God-man constantly in your soul, to live in Him, think in Him, feel in Him, act in Him. In other words, to be Orthodox means to be a Christ-bearer and a Spirit-bearer...

Hence, the purpose of man is: to fill himself with the God-man, in His body–the Orthodox Church; to be transfigured in Him through grace-filled feats; to become omnipotent. Even while he walks prayerfully through the gloomy earthly anthill in the body, in his soul he lives above, where Christ Sits at the right hand of God, for his life is constantly stretched out between earth and heaven by prayers, like a rainbow that connects the summit of heaven with the abyss of earth.

To become immortal in Him by the power of the Holy Spirit, to become God, to become the God-man–this is the purpose, the true purpose of the whole human race. It is also the joy, the only joy in this world of boundless sorrow and toxic bitterness.

http://www.atlantaserbs.com/learnmore/library/God-Man-Justin.html

https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/

Advertisement

Ο κόσμος σε όλο τον πλανήτη προσμένει έναν καινό λόγο από την Ορθοδοξία. Αγίου Νικολάου (Βελιμίροβιτς) Επισκόπου Αχρίδος

«Ουκ αρνησόμεθα σε, φίλη Ορθοδοξία, ου ψευδόμεθά σου το πατροπαράδοτον σέβας, εν σοι εγεννήθημεν και σοι ζώμεν και εν σοι κοιμηθησόμεθα, ει δε καλέσει καιρός και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα». (Ιωσήφ Βρυέννιος)

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Αγίου Νικολάου (Βελιμίροβιτς) Επισκόπου Αχρίδος

Αλήθεια, αγιότης και αγαθοσύνη, είναι τα τρία χαρμόσυνα μηνύματα της ορθοδόξου πίστεως. Οι τρεις αρετές, γεννούν η μία την άλλη και είναι τέλειες μονάχα όταν βρίσκονται σε πλήρη ενότητα.

Δίχως την αλήθεια, δεν μπορεί ο άνθρωπος να είναι μήτε άγιος μήτε και αγαθός. Η αγαθοσύνη πάλι, είναι το κλειδί ενώ η αγιότητα η θύρα της αληθείας. Απ’ όποιαν άκρη και αν ξεκινήσει κανείς θα πρέπει να καταλήξει στην άλλη. Όπως και με ένα δέντρο, αν ξεκινήσει κάποιος από το σπόρο κάτω από τη γη, θα φτάσει από το κορμό και το άνθος στο σπόρο που βρίσκεται στη κορυφή και το αντίστροφο, αν ακολουθήσουμε την τύχη του σπόρου στη κορφή του δέντρου, θα φτάσουμε στο σπόρο που βρέθηκε κάτω από τη γη.

Όταν σπέρνουμε την αλήθεια, φυτρώνει αγιότητα και αγαθοσύνη. Όταν σπέρνουμε την αγιότητα, φυτρώνει η αλήθεια και η αγαθοσύνη. Όταν πάλι σπέρνουμε την αγαθοσύνη, φυτρώνει η αλήθεια και η αγιότητα. Χωρισμένες η μία από την άλλη δίνουν πικρούς καρπούς. Την αλήθεια δεν πρέπει να την αναμιγνύουμε με κάποια ιδιαίτερη γνώση επειδή η εξειδικευμένη γνώση είναι σαν το ένα από τα δάκτυλα του ανθρώπου. Όπως το ένα δάκτυλο δεν μπορεί να μας περιγράψει τον άνθρωπο, έτσι και η μεμονωμένη γνώση δεν μπορεί να περιγράψει την αλήθεια. Η αλήθεια είναι πραγματικά ευρύτερη, υψηλότερη και βαθύτερη από το σύμπαν. Γι’ αυτό και η αλήθεια δεν μπορεί να γνωσθεί, αλλά μονάχα αποκαλύπτεται στον πνευματικό άνθρωπο. Όπως η μέρα φωτίζεται αρκετά από τον ήλιο του Θεού, έτσι γνωρίζουμε ότι, μόνον στους αγίους ανοίγονται οι πνευματικοί οφθαλμοί και έτσι, μόνον ο άγιος μπορεί να δει την αλήθεια και βλέποντάς την να καταστεί φως αγαθοσύνης στο κόσμο.

Η Ορθοδοξία δεν διδάσκει κάποια ξεχωριστή γνώση αλλά την Αλήθεια, δια της οποίας το σύμπαν ζει και αναπνέει, στην οποία βρίσκουν τη σωτηρία όλα τα πράγματα τα οποία ζουν για να σωθούν από την άγνοια, την ασθένεια και το φόβο.

Την αλήθεια απορρίπτουν συνήθως εκείνοι οι άνθρωποι που απορρίπτουν την αγιότητα και την αγαθοσύνη. Εκείνοι πάλι που ομολογούν την χριστιανική αλήθεια μα ζουν δίχως αγιότητα και αγαθοσύνη, ψεύδονται και το νοιώθουν στη ψυχή τους πως λένε ψέματα.

Γι’ αυτό και λέγεται ότι μονάχα οι καθαροί στη καρδιά θα δουν το Θεό. Μέσα από λερωμένα ματογυάλια δεν μπορείς να δεις μήτε το φως του ηλίου, πόσο περισσότερο το φως του Θεού. Ο Θεός, αδελφοί μου, είναι αλήθεια, ολόκληρη η αλήθεια στο σύμπαν και μετά το σύμπαν και έξω από Εκείνον δεν υπάρχει αλήθεια. Ο δρόμος προς τη γνώση της αληθείας είναι η αρετή και το αποτέλεσμα της γνώσεως της αληθείας, είναι πάλι η αρετή. Όλοι οι νόμοι του σύμπαντος είναι νότες της αληθείας, χορδές στην άρπα της. Μακάριος εκείνος που η ψυχή του βρίσκεται σε αρμονία με την απέραντα γλυκιά μουσική της αληθείας! Πρόκειται για ένα μέγα μυστήριο, προσιτό μονάχα σε ελάχιστους οι οποίοι με θυσίες ακριβές πληρώνουν αυτή τους τη γνώση.

Διδάσκοντας την αλήθεια η βασανισμένη Ορθοδοξία διδάσκει ειρήνη και ενότητα…όποιος δεν έχει ειρήνη μέσα του δεν μπορεί να τη μεταδώσει στον άλλο. Όποιος δεν τελεί σε ενότητα με το Χριστό δεν μπορεί να οικοδομεί ενότητα ανάμεσα στους ανθρώπους.

Είναι δύσβατος και κοπιαστικός ο δρόμος που οδηγεί στην εσωτερική ψυχική ειρήνη και ενότητα. Μόνος ο Θεός βρίσκεται σε αιώνια ειρήνη και ενότητα με τον Εαυτό Του γι’ αυτό και οι αληθινοί υιοί του Θεού είναι ειρηνοποιοί. Γι’ αυτό μονάχα ο ειρηνοφόρος μπορεί να γίνει ειρηνοδότης, ειρηνοποιός. Ξερό σύννεφο δεν μπορεί να δροσίσει τη γη με βροχή, ούτε και άνθρωπος που είναι μέσα του διηρημένος μπορεί να ποτίσει τον κόσμο με γαλήνη και αρμονία. Επειδή, ειρήνη δεν είναι ένας μονάχα τόνος αλλά η αρμονία όλων των τόνων της ψυχής. Και ο Θεός στην ουσία αποτελεί τριττή αρμονία -τρεις τόνοι σε μια αιώνια μουσική θείας ενότητας. Έτσι, είμαστε και εμείς καλεσμένοι να πραγματώσουμε μια τέτοια μελωδική αρμονία μέσα μας και γύρω μας.

Η ειρήνη αδελφοί μου, δεν σημαίνει μονοτονία μα αρμονία. Η ενότητα δεν είναι αδυναμία αλλά ενίσχυση. Η ειρήνη και η ενότητα με το Θεό είναι πηγή κάθε πραγματικής ειρήνης και ενότητας στον κόσμο.

Έχοντας τούτη τη γνώση, η Ορθοδοξία κηρύττει ειρήνη και ενότητα όλων των λαών. Λίγα λόγια έχει να κηρύξει η Ορθοδοξία, αυτή μιλά με τη δίψα για την ειρήνη και την ενότητα των λαών…ο πόθος της Ορθοδοξίας για ειρήνη ανάμεσα στους λαούς σημαίνει τον πόθο για αγιότητα των λαών. Άνθρωποι και λαοί θα ενωθούν φυσικώς όταν καταστούν αγιότεροι. Και οι «εκκλησίες» θα ενωθούν φυσικώς όταν φουσκώσουν από αγιότητα και υπερχειλίσουν από τα στενά τους όρια καθώς και τα φουσκωμένα ποτάμια ξεχειλίζουν από τη κοίτη τους και ενώνονται σε μία μεγάλη λίμνη. Από εσάς, ξεχωριστά τον καθένα εξαρτάται το πότε θα πραγματωθεί αυτό. Επειδή, εσείς είστε η ζωντανή εκκλησία που έχει κληθεί να είναι ορθόδοξη, να δοξάζει δηλαδή ορθώς το Θεό με τρόπο και μέθοδο που έδειξε ο Ιησούς ο Υιός του Θεού.

 Ο κόσμος σε όλο τον πλανήτη προσμένει έναν καινό λόγο από την Ορθοδοξία. Τούτος ο λόγος δεν πρέπει να προέλθει μονάχα από τη γλώσσα μα και από τη καρδιά. Όλοι οι παρηγορητικοί λόγοι βγαίνουν από τη γλώσσα. Μα θα είναι πραγματικά παρηγορητικοί, πραγματικά ιαματικές για τον ασθενούντα κόσμο, όταν φτάσουν και στην καρδιά.

Ποιος άλλος έχει καρδιά αν δεν την έχουν εκείνοι που υποφέρουν; Αν η ορθόδοξη Ανατολή η οποία σταυρούται από τον Γολγοθά της Ιερουσαλήμ μέχρι σήμερα, δεν έχει το όραμα της αδελφοποίησης των ανθρώπων, τότε ποιος θα το κατέχει; Όσοι είναι κρεμασμένοι στο σταυρό θα πρέπει να έχουν ευρύτερους ορίζοντες από όσους βρίσκονται στη βάση του. Ποιος θα δώσει θάρρος στις βασανισμένες ψυχές απάνω στη γη παρά εκείνοι που θεωρούν τα δεινά τους ως τη μεγαλύτερη δόξα του έθνους και της εκκλησίας;..

Η Ορθοδοξία είναι αλήθεια, αγιότης και αγαθοσύνη, συγκερασμένες σε μια ζωοποιό ενότητα που ονομάζεται αγάπη.

Το να περιορίσουμε την Ορθοδοξία μέσα στα όρια ενός έθνους ή μιας γεωγραφικής περιοχής είναι σαν να κλειδώνουμε το φως του ηλίου μέσα σε σιδερένια κασέλα…Πώς μπορεί η Ορθοδοξία να περιοριστεί και να μη φωτίζει τον κόσμο όλο; Γιατί, αν δεν φωτίζει τον κόσμο όλο τότε δεν φωτίζει κανένα. Και αν με την αγάπη της δεν θερμαίνει τον κόσμο όλο, δεν θερμαίνει κανένα. Γιατί μήτε άνθρωπος, μήτε άγγελος μπορεί να δοξάζει αληθινά το Θεό δίχως τη συμπάθεια και το έλεος προς όλους τους ανθρώπους….

Έτσι, η Ορθοδοξία θα καταστεί για σας το ενδότερο Βασίλειο του Θεού και θα μεταφυτευθεί μέσω υμών σε όλο τον κόσμο. Έτσι, μέσα από την ζωντανή και ορθή πίστη, θα βρείτε παρηγορία στις αμέτρητες πληγές με τις οποίες η ψυχή σας έχει εξέλθει από τη μακρόχρονη σκληρή μάχη, παρηγορία στις ταπεινώσεις και την αγωνία του θανάτου.

Έτσι και ο καρπός των μεγάλων παθημάτων σας δεν θα είναι πικρός, όπως είναι το ίδιο πάθος, αλλά γλυκύς και ευώδης, θρεπτικός για την ανάπτυξη και τη πρόοδο της ψυχής σας.

ΠΗΓΗ: «ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

http://www.impantokratoros.gr/agios-nikolaos-orthodoxia.el.aspx

https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/

The miracle of St. Theodoros on the Saturday of the First Week of the Great Lent. St.Paisios of the Holy Mountain

St.Paisios of the Holy Mountain

St. Basil the Great writes, in his speech on Martyr Gordios, “many people were being irrational by trying to convince the martyr to deny Christ with his words only, and keep his faith in his soul, in his inner disposition, claiming that God does not pay attention to our words but to our disposition. However, martyr Gordios was rigid in his belief and replied, “the tongue, which is created by Christ, cannot bear to utter anything against Him… Do not deceive yourselves, God cannot be mocked, he judges us according to our own mouth, he justifies us by our words, and by our words, he convicts us”.

We have many examples, such as the miracle of St. Theodoros that is celebrated every year on the Saturday of the First Week of the Great Lent. “Julian, the Apostate, knowing that Christians are cleansed more by fasting strictly during the First Week of the Great Lent, which for this reason we call Pure Week, chose to pollute them during this specific period. He, therefore, secretly ordered that food, which had been polluted by the blood of the idols’ sacrifices, be put out in the market place during this week. By holy appearance Martyr Theodoros appeared to Archbishop of Constantinople Evdoxios in his sleep. The martyr revealed the mystical message to the Archbishop and asked him to gather the faithful people immediately on Monday morning, and alert them not to eat from this food. Instead, he offered them “kolliva” (boiled wheat given at memorial services) to replace the shortage of food. The aim of the Apostate was thus annulled and the devout people were protected and kept pure…

Only what is accepted with Holy Water is sanctified. For instance, water can be blessed and become Holy Water. Urine cannot be sanctified. A stone can be turned into bread by a miracle. Whatever is dirty, cannot be sanctified…We have the power of the Holy Cross (our holy symbol) and the divine grace of Christ…

Mount Athos, Panagouda Cell of Koutloumousiou Monastery, Saturday, First Week of Lent, 1987.

https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/

Μ’ έμαθε να προσεύχωμαι κατανυκτικά και με δάκρυα μία απλή γυναικούλα…Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος Σελέντης

Ο επίσκοπος και η χαρισματική προσευχή μιας απλής γυναίκας

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος Σελέντης ανέφερε: «Μ’ έμαθε να προσεύχωμαι κατανυκτικά και με δάκρυα μία απλή γυναικούλα, που κατοικούσε στο Πέραμα Πειραιώς και την αποκαλούσαν περιφρονητικά όχι με τ’ όνομά της, αλλά με το παρατσούκλι “η Αυγουλού”, γιατί πούλαγε φρέσκα αυγά, να εξοικονομήση τον “άρτον τον επιούσιον”.

Ως περιοδεύων πέρασα μια μέρα απ’ το φτωχικό της σπίτι, για να εισπράξω μια συνδρομή για το περιοδικό ΖΩΗ. Η ίδια απουσίαζε και βρισκόταν εκεί το παιδί της, που διήρχετο την εφηβεία. Έκαιγε το καντήλι στο εικονοστάσι κι έκανα στο παιδί την πρότασι αν ήθελε μέχρι να ᾽λθη η μητέρα του να προσευχηθούμε λιγάκι. Κάπως αδιάφορα κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και είπε ας προσευχηθούμε. Όταν τελειώσαμε την προσευχή, μου λέει κάπως χαριτολογώντας: Α, εσύ δεν ξέρεις να προσευχηθής! Εγώ κατεπλάγην απ’ την τολμηρή αυτή παρατήρησι και τον ρώτησα να μου εξηγήση, πως κατά τη γνώμη του πρέπει να προσεύχεται ένας Ορθόδοξος Χριστιανός; Εγώ, κύριε, μου λέει δεν ξέρω Θεολογία, αλλά βλέπω το παράδειγμα της μητέρας μου, που όταν προσεύχεται κραυγάζει συνεχώς “Κύριε Ελέησον”, πέφτει συνεχώς σε μετάνοιες, κτυπάει το στήθος της και τρέχουν ποτάμι τα δάκρυά της!

Μετά απ’ αυτή την αφήγησι, μεγάλωσε η επιθυμία μου να γνωρίσω αυτή την υπέροχη γυναίκα και να διδαχθώ κάτι απ’ τη χαρισματική προσευχή της.

Εκείνη τη μέρα δεν ήλθε κι αποχώρησα. Μιά άλλη μέρα πέρασα να τη συναντήσω και βρέθηκα μπροστά σε μια συγκλονιστική σκηνή προσευχομένου ανθρώπου. Ο άνδρας της, όπως έμαθα, ήταν ένας μέθυσος κι αχαίρευτος, που της έπαιρνε ο,τι οικονομούσε απ’ τα αυγά και μπεκρόπινε. Εκείνη τη μέρα κατά την οποία πήγα, απ’ το μεθύσι του την είχε ξυλοκοπήσει, της είχε πάρει τα χρήματα και της είχε πετάξει την Καινή Διαθήκη μέσα στο πηγάδι! Εγώ δε, τη βρήκα γονατιστή στο πηγάδι να προσεύχεται και να λέη: Χριστέ μου και Παναγία μου Μεγαλόχαρη, το βιβλίο με τα ιερά γράμματα, το οποίο έρριξε ο άνδρας μου στο πηγάδι δεν το έκανε από ασέβεια, αλλά ήταν μεθυσμένος.

Κάνε Παναγία μου τα ιερά αυτά Γράμματα, που θα λειώσουν και θα γίνουν ένα με το νερό, να τα πιή ο άνδρας μου, να μετανοήση, να εξομολογηθή και να σωθή, να μην πάη στην κόλασι, Χριστουλάκη μου, γιατί ο κόσμος με έχει για καλή, ενώ εγώ η τρισάθλια έχω πολλά αθεράπευτα πάθη κι αμαρτίες!

http://skopelos-news.blogspot.gr/2014/05/blog-post_9417.html https://psigmataorthodoxias3.wordpress.com/2014/11/12/%ce%bc-%e1%bc%94%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b5-%ce%bd%ce%ac-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%cf%8d%cf%87%cf%89%ce%bc%ce%b1%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%85%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac/ https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/

Σήμερα ζούμε σε χρόνια Αποκαλύψεως. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Παλιά, για να κάνη κάτι κανείς, αν ήταν κοσμικός άνθρωπος, θα σκεφτόταν. Αν ήταν πνευματικός άνθρωπος, θα σκεφτόταν και θα προσευχόταν.

Στην εποχή μας ακόμη και «πνευματικοί» άνθρωποι όχι μόνο δεν προσεύχονται, αλλά ούτε σκέφτονται. Και μάλιστα, συχνά πρόκειται για σοβαρά θέματα, και αυτοί κάνουν πρόβες με τον κόσμο. Σε όλες τις περιπτώσεις, πριν ενεργήσουμε, να λέμε: «Σκέφθηκα γι’ αυτό; Προσευχήθηκα γι’ αυτό;». Όταν κανείς ενεργή, χωρίς να σκεφθή και χωρίς να προσευχηθή, ενεργεί σατανικά. Και βλέπεις, συχνά πολλοί Χριστιανοί με τον τρόπο που ενεργούν, δεν αφήνουν τον Θεό να επέμβη.

Νομίζουν ότι αυτοί θα τα καταφέρουν όλα μόνοι τους.Ενώ ακόμη και ο άπιστος λέει «έχει ο Θεός», αυτοί δεν το λένε.

Τα βάζει λ.χ. κάποιος με τον καρνάβαλο, ενώ μπορεί να κάνη προσευχή και να ρίξη ο Θεός τέτοιο χαλάζι, που να σκορπίσουν όλοι και να ματαιωθή κάθε εκδήλωση.

Ή, ας υποθέσουμε, μερικοί κατηγορούν έναν δεσπότη και οι άλλοι καταφεύγουν στο Συμβούλιο Επικρατείας. Αλλά ούτε εκεί σταματούν. Διαδηλώσεις, φασαρίες, άρθρα στις εφημερίδες…Συνέχεια ανθρώπινες προσπάθειες και δεν αφήνουν τον Θεό να ενεργήση. Δεν καταφεύγουν στην προσευχή, ώστε να απάντηση ο Θεός δια της προσευχής.

Με την ταπείνωση και την προσευχή διορθώνονται όλα τα αδιόρθωτα.

Σήμερα ζούμε σε χρόνια Αποκαλύψεως. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Προφήτης για να το καταλάβη. Τα πράγματα προχωρούν τακ-τάκ. Τί μας περιμένει δεν ξέρουμε. Όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί, το δείχνει.

Γι’ αυτό, για έναν λόγο παραπάνω τώρα, πρέπει να στηριχθούμε πιο πολύ στην προσευχή και να πολεμήσουμε το κακό με την προσευχή. Η μόνη λύση αυτή είναι. Να παρακαλούμε τον Θεό να λυπηθή τα πλάσματα Του – αν και δεν είμαστε για να μας λυπηθή.

Δεν θα βρεθή άκρη. Καθένας ό,τι του λέει ο λογισμός θα κάνη. Θα γίνη αυτό που λέει ο Άγιος Κοσμάς: «Θα περπατάς ώρα, για να βρής άνθρωπο” και όσοι ζήσουν, θα τρώνε με χρυσά κουτάλια».

Μερικοί βέβαια έχουν τον λογισμό: «Αφού οι προφητείες θα εκπληρωθούν οπωσδήποτε, τί θα ωφελήση η προσευχή;». Ο Θεός βλέπει ότι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά εμείς κάνουμε προσευχή, για να είναι πιο ανώδυνο ένα κακό και να μην πάρη έκταση.

Γι’ αυτό λέει και στο Ευαγγέλιο ότι για τους εκλεκτούς θα κολοβωθούν οι ημέρες (1).

Σε έναν πόλεμο λ.χ. με την δύναμη της προσευχής γίνεται ένα θαύμα, σώζονται περισσότεροι, υπάρχουν λιγώτερα θύματα, οπότε βοηθιούνται πνευματικά οι άνθρωποι, πιστεύουν και αλλοιώνονται με την καλή έννοια. Τα πράγματα είναι σοβαρά. Και μέχρι τώρα που δεν τινάχθηκε ο κόσμος στον αέρα, θαύμα είναι.

Ο Θεός να βάλη το χέρι Του, γιατί όλος ο κόσμος εξαρτάται από τρία-τέσσερα άτομα. Κρέμεται η τύχη τού κόσμου στα χέρια μερικών παλαβών. Λέει μιά παροιμία: «Τα άλογα κλωτσούν και τα κοτόπουλα ψοφούν». Έτσι είναι. Τα μεγάλα κράτη όταν πιάνωνται, τα μικρά τα καημένα αδικούνται. Κλωτσιούνται τα μεγάλα και καταστρέφονται τα μικρά. Χρειάζεται πολλή προσευχή, πολλή προσευχή, για να φωτίση ο Θεός τους μεγάλους, γιατί, αν θέλουν, μπορούν να καταστρέψουν τον κόσμο.

Ξέρει ο Θεός πολύ εύκολα και σ’ αυτούς να δώση λίγη φώτιση. Αν ο Θεός φωτίση, βγάζει ένας μιά διαταγή και αλλάζουν όλα.

Τώρα ο αγώνας θα είναι πνευματικός… Όχι ότι πρέπει νά χαίρεται κανείς γι’ αυτήν την κατάσταση πού περιμένουμε, αλλά να χαίρεται, γιατί θα αγωνισθή για τον Χριστό… θα δώσουμε εξετάσεις για τον Χριστό. … Να μην υπάρχη φόβος. Να χαιρώμαστε που η μάχη είναι πνευματική. Να στηριχθήτε ακόμη περισσότερο στον Θεό. Όταν εσείς θα είστε ώριμες πνευματικά, ξέρετε τί θα είστε; Οχυρό. Όχι μόνο για εδώ, αλλά θα μπορήτε να βοηθάτε και πιο πέρα.

Εάν ζήτε μοναχικά, πατερικά, και προσέχετε, θα δικαιούσθε την θεία επέμβαση σε κάθε επίθεση του εχθρού. Αν υπάρχουν άνθρωποι προσευχής, ταπεινοί, που έχουν πόνο και αγάπη, είναι κεφάλαια πνευματικά, είναι «βάσεις» πνευματικές. Δυό-τρείς ψυχές να υπάρχουν σε ένα μοναστήρι που να σκέφτωνται τον πόνο των άλλων και να προσεύχωνται, είναι πνευματικό οχυρό. Καθηλώνουν τα πάντα.

Ο πνευματικός άνθρωπος είναι όλος ένας πόνος. Πονάει δηλαδή για καταστάσεις, για ανθρώπους, αλλά ανταμείβεται γι’ αυτόν τον πόνο με θεία παρηγοριά.

Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήση τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα. Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι.

Δεν σας τα λέω αυτά για να φοβηθήτε, αλλά για να ξέρετε πού βρισκόμαστε. Για μας είναι μια μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες, το μαρτύριο. Να είστε με τον Χριστό, να ζήτε σύμφωνα με τις Εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθη η Θεία Χάρις. Αυτό που θα βοηθήση πολύ είναι να μπη μέσα μας η καλή ανησυχία: πού βρισκόμαστε, τί θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε. Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο ,με καλωσύνη. Να προσευχώμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι…Να προσεύχεσθε να αναδείξη ο Θεός πνευματικούς ανθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη.

Ο άνθρωπος ,αν θέλη να μη βασανίζεται, πρέπει να πιστέψη στο « χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν »,που είπε ο Χριστός. Να απελπισθή δηλαδή από τον εαυτό του με την καλή έννοια και να πιστέψη στην δύναμη του Θεού. Όταν κανείς απελπισθή με την καλή έννοια από τον εαυτό του ,τότε βρίσκει τον Θεό. «Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι »…Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε. Πρέπει να αφήσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας και το μέλλον μας στη Θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα, και ο Θεός θα μας φροντίσει.Να έχουµε απόλυτη εµπιστοσύνη.

Ας αναθέσουμε τον εαυτό μας, τα παιδιά μας, την οικογένειά μας, την ζωή μας ολόκληρη στον Χριστό ο οποίος σαν Θεός που είναι μπορεί να μας περάσει μέσα από την φωτιά και την τρικυμία χωρίς να πάθουμε το παραμικρό.

Έχουμε την δύναμη του τιμίου Σταυρού, του Αγίου Συμβόλου, την θεία Χάρη του Χριστού….

Απόσπασμα από το βιβλίο:ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ,ΛΟΓΟΙ Β’, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ,ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

(1 ) Βλ. Ματθ. 24,22 καί Μάρκ. 13,20.

Ο Θεός να βάλει το χέρι του!Πρέπει οι καλόγεροι να κάνουν πολύ προσευχή. Καί επείγουσες δουλειές αν έχουν να τις σταματήσουν όλες και να στραφούν στην προσευχή.Όσο μπορείτε, να εύχεσθε ταπεινά για τον κόσμο που έδωσε πολλά δικαιώματα στον πονηρό και ταλαιπωρείται.Να μη ξεχνάτε ότι γίναμε μοναχοί για την σωτηρία της ψυχής μας και για να βοηθήσουμε τον κόσμο με την προσευχή.

Απόσπασμα από το βιβλίο: ΛΟΓΟΙ ΣΤ΄, ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ –http://hggiken.pblogs.gr/2011/07/hreiazetai-pollh-prosefhh-gerontas-pa-sios.html – https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα το Άγιον, ελθέ μεθ’ ημών και αγίασον ημάς. (Ιωαν. ιδ’ 17).

Πνεύμα Αληθείας, αποκάλυπτε εις ημάς τα μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών. (Ιωαν. ιδ’ 17).

Πνεύμα Ελευθερίας, ελευθέρωσον ημάς από τα σύγχρονα είδωλα . (Β’ Κορ.γ’ 17).

Πνεύμα Σοφίας, διάνοιγε τους οφθαλμούς της διανοίας μας ίνα κατανοή τα θαυμάσια εκ του Νόμου Σου. (Α’ Κορ. ιβ 8 – Ψαλμ. 118).

Πνεύμα Προφητικόν, χάριζε εις ημάς παρρησίαν προφήτου εις τας πονηράς και δυσκόλους ημέρας μας. (Πραξ. α’ 16).

Πνεύμα Δυνάμεως, ενίσχυε ημάς εις την άρσιν του καθ’ ημέραν σταυρού μας. (Πραξ. α’ 8).

Πνεύμα Πληρούν, πλήρωσον τας καρδίας ημών, πίστεως, ελπίδος και αγάπης. (Λουκ. α’ 41).

Πνεύμα Μαρτυρούν, κατάστησέ μας ζώσαν μαρτυρίαν Ιησού Χριστού εις την εποχήν μας. ( Εβρ. ι’ 15).

Πνεύμα Κατασκηνούν, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν. (Α’ Κορ. ς’ 19).

Και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος,

Και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών.

Αμήν.

“If you fall, rise and you shall be saved.’ St. John of Kronstadt

St. John of Kronstadt

“If you fall, rise and you shall be saved.’ You are a sinner, you continually fall, learn also how to rise; be careful to acquire this wisdom. This is what the wisdom consists in: learning by heart the psalm, ‘Have mercy upon me, O God, after Thy great goodness,’ inspired by the Holy Spirit to the king and prophet David, and say it with sincere faith and trust, with a contrite and humble heart. After your sincere repentance, expressed in the words of King David, the forgiveness of your sins shall immediately shine upon you from the Lord, and your spiritual powers will be at peace. The most important thing in life is to be zealous for mutual love, and not to judge anyone. Everybody shall answer for himself to God, and you must look to yourself. Beware of malice.”

 St. John of Kronstadt, My Life in Christ

Do not be surprised that you fall every day; do not give up, but stand your ground courageously. And assuredly, the angel who guards you will honour your patience. St. John of the Ladder

God descends to the humble as waters flow down from the hills into the valleys. St. Tikhon of Voronezh

https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/

Η ταπείνωση είναι θεϊκή περιουσία, είναι η τελειότητα της χριστιανικής ζωής. π.Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

Η ταπείνωση είναι θεϊκή περιουσία’ είναι η τελειότητα της χριστιανικής ζωής. Αποκτάται μέσα από την υπακοή. Όποιος δεν είναι υπάκουος δεν μπορεί να αποκτήσει την ταπείνωση. Υπάρχουν πολύ λίγοι σήμερα στον κόσμο, που έχουν υπακοή. Η ταπείνωσή μας είναι ανάλογη της υπακοής μας.

Η φυσική, η εξωτερική ταπείνωση αποκτιέται πιο εύκολα από την εσωτερική, την ταπείνωση του νου. Αυτή η τελευταία είναι ένα ιδιαίτερο δώρημα. Ο άγιος πατήρ μας Συμεών λέει ότι τον άνθρωπο που έχει αποκτήσει την ταπείνωση του νου, δεν μπορεί να τον βλάψει τίποτα στον κόσμο. Ένας τέτοιος άνθρωπος, οτιδήποτε κι αν συμβαίνει, είναι πάντοτε ειρηνευμένος. Αυτό είναι πραγματικά μια θεϊκή περιουσία.

Ένας υπερήφανος άνθρωπος δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος¨  όλα τον ενοχλούν κι ακολουθεί το δικό του θέλημα. Πρέπει να δείχνουμε υπακοή στο θέλημα του Θεού για να μάθουμε την ταπεινοφροσύνη και την πραότητα, όσο είμαστε ακόμα σ’ αυτή εδώ τη ζωή, όσο υπάρχει ακόμα καιρός. Μια καρδιά που είναι γεμάτη αγάπη, δεν σκέφτεται τον εαυτό της αλλά τους άλλους. Προσεύχεται για καθετί ζωντανό και για ολόκληρο τον κόσμο.
Πρέπει να υποφέρουμε αρκετά στην καρδιά μας ώστε να μάθουμε τη ταπεινοφροσύνη. Ο κύριος στέκει διαρκώς στο πλάι μας…

Ο Θεός αποκαλύπτει τον Εαυτό Του μόνο στους πράους και ταπεινούς. Είναι πανταχού Παρών, κι ωστόσο ο Ίδιος παραμένει ένα μυστήριο.

…Ένας άνθρωπος της ύλης δεν μπορεί να καταλάβει έναν πνευματικό άνθρωπο. Ότι λέει ένας πνευματικός άνθρωπος αποτελεί για τον άνθρωπο της ύλης μια φαντασία, διότι η ουράνια λογική είναι ολότελα διαφορετική από τη λογική του κόσμου τούτου..  Επομένως, οι υιοί του φωτός έχουν κληθεί να λάμψουν με τη ζωή τους όσο περισσότερο μπορούν, ώστε να σκορπίσουν το φως παντού. Διότι ο ίδιος ο Κύριος είπε, «Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην, και τί θέλω ει ήδη ανήφθη!» (Λουκ. 12,49). Αυτό το πυρ είναι η θεία αγάπη.

Εμείς οι χριστιανοί έχουμε κληθεί να σκορπίσουμε στη γη την ατμόσφαιρα του ουρανού, την αιωνιότητα, την αγάπη, την ειρήνη, την αλήθεια και την ηρεμία. 

Απόσπασμα από το βιβλίο: Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας,
Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα,
Εκδόσεις Εν πλω

https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/

Repentance is the renewal of life.Elder Thaddeus of Vitovnica

Elder Thaddeus of Vitovnica

We need repentance. You see, repentance is not only going to a priest and confessing. We must free ourselves from the obsession of thoughts. We fall many times during our life, and it is absolutely necessary to reveal everything [in Confession] before a priest who is a witness to our repentance.

Repentance is the renewal of life. This means we must free ourselves of all our negative traits and turn toward absolute good. No sin in unforgivable except the sin of unrepentance.

There are many kinds of tears. Some people cry out of rage, some to spite another person, others because they have been offended. Some cry because they have lost a loved one. There are many kinds of tears. There are also tears of repentance, when a person’s conscience tells him that he has committed many sins. When he realizes his sinfulness, he weeps. That is an act of God’s Grace – a soul repents, and the sin is washed away by tears. These are tears of repentance, and they are a gift from God. When a person realizes his sinfulness, he gradually frees himself from the cares of this world and from his own egoism and leaves all of his cares to the Lord. His soul is humbled, and when this occurs, it is in a state of Grace. Prayer requires a completely carefree life, for even the slightest worry disrupts our prayer, as the Holy Fathers say. Just as the slightest speck of dust can blur our vision, so, too, does the slightest worry interfere with our concentration in prayer. When we are united with the Lord, then our soul is at peace and Grace descends upon us.

A person who dwells in a state of Grace is ready to weep for anyone. He weeps when he sees the suffering of an animal, a plant, a person… Such a person is always ready to shed tears for the whole world. That means that the Grace of God is in that person and that his tears are a gift from God. Those are tears that save. They bring a soul to perfection. Perfection cannot be reached by worrying about the things of this world. The Lord has said that we are not to burden ourselves with food and drink and with the cares of this world.

Source: Our Thoughts Determine Our Lives: the Life and Teachings of Elder Thaddeus of Vitovnica. Saint Herman of Alaska Brotherhood, 2010.

https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/

Η μετάνοια είναι μία αλλαγή βίου.Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Ο Κύριος θα μας ανταμείψει με την ειρήνη Του, αν αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και στραφούμε προς την Απόλυτη Αγαθότητα. Απόλυτη Αγαθότητα είναι ο ίδιος ο Θεός.Η τελειότητα της χριστιανικής ζωής συνίσταται στην απόλυτη ταπείνωση.

Η μετάνοια είναι μία αλλαγή βίου. Πρέπει κανείς να πάει σε έναν ιερέα και να εξομολογηθεί, ή  να πάει σε κάποιο φίλο του ή συγγενή και να του μιλήσει για κάτι που ενδεχομένως διαταράσσει τη συνείδησή του και διασκορπίζει την εσωτερική του ειρήνη. Μετά την εξομολόγηση , ένας άνθρωπος νιώθει συνήθως ελαφρύτερος. Ο Θεός μας έχει δημιουργήσει κατά τέτοιον τρόπο που επηρεάζουμε όλοι ο ένας τον άλλο.Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε…

Καταλαβαίνετε τώρα με τί έχει να κάνει η μετάνοια. Μετάνοια είναι μια ολοκληρωτική στροφή της καρδιάς προς την απόλυτη αγαθότητα– και όχι μόνο της καρδιάς του αλλά και του νου του, των αισθημάτων του, του σώματός του και ολόκληρης της υπάρξεώς του. Μετάνοια είναι η άρρηκτη ενότητα αγάπης με τον Πατέρα και Δημιουργό μας. Κατά συνέπεια, πρέπει πάντοτε να προσευχόμαστε αδιάλειπτα και να ζητάμε  συνεχώς από την Υπεραγία Θεοτόκο να μας δώσει την δύναμη να Τον αγαπάμε όπως τον αγαπά κι η ίδια, όπως Τον αγαπούν οι Άγιοι και οι άγγελοι. Κατ’ αυτό τον τρόπο θα είμαστε ευλογημένοι τόσο σ’ αυτή τη ζωή όσο και στην αιωνιότητα. Διότι ο Θεός είναι αγάπη, ειρήνη και χαρά, ικανή να πληρώσει κάθε πλάσμα που Τον λαχταρά εκ βάθους καρδίας.

Πρέπει να απελευθερωθούμε από τέτοιου είδους λογισμούς. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συγχωρούμε με την καρδιά μας. Όλα πρέπει να συγχωρούνται. Η ειρήνη που νιώθουμε μετά φέρνει   μια αίσθηση ευεξίας, χαράς και παραμυθίας όχι μόνο σε μας αλλά και σε όλους όσοι μας περιστοιχίζουν. Όλοι θα νιώσουν τον αντίκτυπο των λογισμών μας, αν οι λογισμοί μας είναι αγαθοί και ειρηνικοί. Και το αντίθετο επίσης ισχύει.

Ο Κύριός μας είναι η μόνη παρηγοριά τόσο των αγγέλων όσο και των ανθρώπων- κάθε ψυχής που Τον λαχταρά. Εκείνος μόνο είναι αιώνιος. Μπορούμε να αναζητήσουμε παρηγοριά στους συνανθρώπους μας εδώ σ’ αυτή τη ζωή, αλλά αυτή η παρηγοριά είναι πολύ περιορισμένη, διότι τα κτιστά πλάσματα είναι περιορισμένα στον χρόνο και στον χώρο και δεν μπορούν να παράσχουν αιωνιότητα.

Από το βιβλίο : «ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
Εκδόσεις : «Εν πλω»

We believe that nothing is in vain, that our sacrifice has meaning.St.Paisios of the Holy Mount Athos

 St.Paisios of the Holy Mount Athos

Sweet words and great truths have value when uttered by righteous lips. They take root only in people of good will and clean conscience. 

Truth, when used without judgment, can commit a crime. And he who possesses sincerity without reason commits a twofold evil, first against himself, then against others. Because there’s no empathy in his sincerity. A Christian must not be a fanatic but have love in his heart for all. He who throws words around carelessly, even true words, does evil. 

Veneration is a good thing, and the predisposition for good is also good, but spiritual judgment and breadth are needed to guard against fanaticism, that false companion of reverence.

Wakefulness and sobriety are needed. All that a person does he must do for the sake of God. Christ must be at the source of every movement. Much attention is required, for when we do something with the aim of pleasing others we gain no benefit.

We ascend to the heavens not through earthly striving but by humbling ourselves spiritually. He who goes low goes sure and never falls. Ours is an age of sensationalism and hullabaloo. But the spiritual life is not noisy. Divine enlightenment is required and when it’s not there the person abides in darkness. He may act out of good intentions but create many problems in his confusion, both for the Church and for society. 

There was a time when the Holy Spirit enlightened us and showed us the way. A grand business! Today it finds no reason to descend to us. Difficult years are ahead. The Old Testament Tower of Babel was child’s play compared with our age.

The world has turned into a madhouse A great confusion will reign, in which each government will begin to do whatever comes into its head. We’ll see how the most unlikely, the most insane, events will happen…

The world has lost control of itself. Honor and self-sacrifice have abandoned people. The taste of sacrificial joy is unknown to today’s people, and that’s why they’re so tortured. For only when you co-participate in the pain of another do miracles happen.

Our time is like a bubbling and steaming cauldron. One needs temperament, audacity, courage. Take care not to be caught unprepared, if something is to happen. Start getting ready now so that you’ll be able to resist difficulties. Christ Himself tells us: “Therefore be ye also ready” (Matt. 24:44), doesn’t He? Today, living in such complicated times, we have to be not merely ready, but triply ready, at the minimum!

 Possibly we may meet not only with sudden death, but with other dangers. So let’s drive away the desire to arrange our lives comfortably! May love of honor and the spirit of self-sacrifice live in us.

That’s why I say to you: Cultivate self-sacrifice, brotherly love. May each of you attain a spiritual condition which will allow you to get out of difficult situations. Without a spiritual condition a person loses courage, because he loves himself. He can renounce Christ, betray Him. 

You must be ready for death. We believe that nothing is in vain, that our sacrifice has meaning.

Remove your “I” from everything you do.