iconandlight

Iconography and Hand painted icons


Saint Mary the Egyptian, Saint Nikolai Velimirovič

Saint Mary the Egyptian

Saint Nikolai Velimirovič

μαρια Мария Египтяныня7The biography of this wonderful saint was written by St. Sophronius, the Patriarch of Jerusalem. Once, during the Honorable Fast [Lenten Season], a certain .priest-monk (Heiromonk), the Elder Zosimus, withdrew into the wilderness beyond the Jordan, a twenty-day trek. Suddenly, he caught sight of a human being with a withered and naked body whose hair was as white as snow and who began to flee from the sight of Zosimus. The elder ran for a long while until this person crouched down in a brook and cried out: “Abba Zosimus forgive me for the sake of the Lord. I cannot face you for I am a naked woman.” Zosimus then tossed his outer garment to her which she wrapped around herself and then showed herself to him. The elder was frightened upon hearing his name spoken from the mouth of this woman he did not know. Following his prolonged insistence, the woman related her life story. She was born in Egypt and at the age of twelve began to live a life of debauchery in Alexandria where she spent seventeen years in this perverted way of life. Driven by the adulterous flame of the flesh, one day she boarded a boat which was sailing for Jerusalem. Arriving at the Holy City, she wanted to enter the church in order to venerate the Honorable Cross but some invisible force restrained her and prevented her from entering the church. In great fear, she gazed upon the icon of the All-Holy Mother of God in the vestibule and prayed that she be allowed to enter the church to venerate the Honorable Cross, all the while confessing her sinfulness and uncleanness and promising that she would go wherever the All-Pure One would direct her. She was then permitted to enter the church. Having venerated the Cross she again entered the vestibule and, before the icon, gave thanks to the Mother of God. At that very moment she heard a voice saying: “If you cross over Jordan you will find real peace!” Immediately she purchased three loaves of bread and started out for the Jordan where she arrived that same evening. The next day she received Holy Communion in the Monastery of St. John and crossed over the Jordan river. She remained in the wilderness for forty-eight years in great torment, fear and struggle with passionate thoughts as though with wild beasts. She fed on vegetation. Afterward, when she stood for prayer, Zosimus saw her levitate in the air. She begged him to bring her Holy Communion the following year on the shore of the Jordan where she would then come to receive it. The following year, Zosimus arrived on the shore of the Jordan in the evening with Holy Communion. He wondered how this saint would cross the Jordan. At that moment, in the light of the moon, he saw her as she approached the river, made the sign of the cross over it and walked upon the water as though upon dry land. After Zosimus administered Holy Communion to her, she begged him to come the following year to the same brook where they had first met. Zosimus came and discovered her lifeless body on that spot. Above her head in the sand was written: “Abba Zosimus, bury the body of the humble Mary on this site; render dust to dust. I died on April 1, the same night of the saving-suffering of Christ, after having received Communion of the Divine Mysteries.” From this inscription Zosimus first learned her name and the other and awesome miracle was that, she, on that same night the previous year, when she received Holy Communion, arrived at this brook which took him twenty days to travel. Thus, Zosimus buried the body of this wonderful saint, Mary the Egyptian. When he returned to the monastery Zosimus related the entire history of her life and the miracles which he had personally witnessed. Thus, the Lord knows how to glorify penitent sinners. St. Mary is also commemorated on the Fifth Sunday of the Honorable Fast (Fifth Sunday in Lent). The Church holds her up as an example to the faithful during these fast days as an incentive for repentance. She died about the year 530 A.D.

The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič for Old Calendar date April 1, and New Calendar date April 14.
Advertisement


Η μετάνοια είναι ανεκτίμητον δώρον προς την ανθρωπότητα. Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Μαρία Αιγυπτία_Saint Mary of Egypt Icon _святая Мария Египтяныня_Żywotst_mary_of_egypt_by_heather_mackeanΗ ασκητική ταπείνωσις ριζούται συνεχώς εν τη ψυχή και αποβαίνει τρόπον τινά φύσις αυτού. Θλίψεις και ασθένειαι συνοδεύουν ημάς κατά την επίγειον ημών πορείαν. Άνευ τούτων ουδείς εκ των υιών του Αδάμ δύναται να σταθή εν ταπεινώσει. Οι υπομένοντες όμως εις τέλος αξιούνται της «του Χριστού ταπεινώσεως» (βλ. Ματθ. 11,29)…Η απόκτησις του δώρου τούτου είναι δυνατή δια της συνεχούς μνήμης του Χριστού και της προσευχής προς Αυτόν:

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Μέγας και Άγιος Θεός, Συ Αυτός δίδαξον με την ταπείνωσιν Σου … δέομαι Σου, ελέησον με τον αμαρτωλόν».

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ): Περί προσευχής, Έσσεξ Αγγλίας 1991.

Οι Πατέρες λέγουν ότι η συναίσθησις της αμαρτίας ημών είναι μέγα δώρον του Ουρανού, μεγαλύτερον και της οράσεως αγγέλων…Η χάρις της μετανοίας είναι αρπαγή της ψυχής προς τον Θεόν, ελκυσθείσης υπό της εμφανίσεως του Φωτός. 

Οδυνηρός είναι ο αγών της απεκδύσεως των παθών, άτινα παρεμποδίζουν την έλευσιν του Φωτός. Η μακραίων πείρα των αγίων ασκητών κατέδειξε δι’ ακαταμαχήτου αξιοπιστίας ότι η υπερηφανία είναι το κύριον πρόσκομμα δια τον φωτισμόν ημών υπό του Αγίου Πνεύματος….Η υπερηφανία είναι η αρχή του κακού, η ρίζα πάσης τραγωδίας, ο σπορεύς του μίσους, ο αφανιστής της ειρήνης, αντικειμένη εις την τάξιν, ήν εθέσπισεν ο Θεός. Εν αυτή ευρίσκεται η ουσία του άδου.

Η υπερηφανία είναι εκείνο το «σκότος το εξώτερον», εν τω οποίω διαμένων ο άνθρωπος αποχωρίζεται από του Θεού της αγάπης. «Οι άνθρωποι … ηγάπησαν το σκότος» (Ιωάν. γ’ 19). Η σωτηρία εξ αυτού του άδου είναι δυνατή μόνον δια της μετανοίας…Η μετάνοια είναι ανεκτίμητον δώρον προς την ανθρωπότητα. Η μετάνοια είναι το Θείο θαύμα για την αποκατάστασή μας μετά την πτώση. Η μετάνοια είναι έκχυση θείας εμπνεύσεως πάνω μας, με τη δύναμη της οποίας ανεβαίνουμε προς τον Θεό, τον Πατέρα μας, για να ζήσουμε αιώνια στο φως της αγάπης Του. Με τη μετάνοια συντελείται η θέωσή μας. Αυτό είναι γεγονός με ασύλληπτο μεγαλείο…

Φαύλαι πράξεις και σαπροί λόγοι δύνανται να εξαλειφθούν εκ της ψυχής ημών δια των δακρύων της μετανοίας, όσον και εάν τούτο φαίνηται παράδοξον και λογικώς έτι ακατόρθωτον. Τα αρνητικά εφ’ ημών αποτελέσματα της αμαρτίας θεραπεύονται και αφανίζεται η φθοροποιός ενέργεια των διαπραχθεισών υφ’ ημών πράξεων εναντίον του πλησίον· θεία δυνάμει αποκαθίσταται το πλήρωμα της ζωής, ουχί όμως δια της μονομερούς επεμβάσεως του Θεού, αλλά πάντοτε δια της συνεργίας της μετανοίας και της προαιρέσεως των ανθρώπων, διότι ο Θεός ουδέν ποιεί μετά του ανθρώπου άνευ της συγκαταθέσεως αυτού…Η μετάνοια αποτελεί το θεμελιώδες βάθρον πάσης της ασκητικής ημών ζωής. Ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος κατέλιπεν εις ημάς πολύτιμον προσευχήν: «Δώρησαι μοι του οράν τα εμά πταίσματα». Και πάλιν επαναλαμβάνομεν: Να ίδη τις την αμαρτίαν αυτού είναι πνευματική πράξις μεγίστης αξίας δια πάντας τους εκζητούντας το Πρόσωπον του Ζώντος Θεού. 

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ):Οψόμεθα τόν Θεόν καθώς εστίν, Έσσεξ Αγγλίας  https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/
*** 

«Πίστευε, Αββά Ζωσιμά, ότι πέρασα 17 χρόνια σ’ αυτή την έρημο παλεύοντας εναντίον των παραλόγων επιθυμιών μου, γιατί κάθε φορά που γευόμουν τροφή, επιθυμούσα τα κρέατα και τα ψάρια, που υπήρχαν στην Αίγυπτο, ως και το κρασί που μου άρεσκε, όταν ήμουν στον κόσμο. Ενώ εδώ, ούτε νερό είχα να πιώ και γι” αυτό υπόφερα φοβερά από την έλλειψή του. Επίσης μου ερχόταν η επιθυμία για τα αισχρά τραγούδια, που πάντοτε μ” αναστάτωνε και μ” έσπρωχνε για να τραγουδώ τα τραγούδια των δαιμόνων, που είχα μάθει. Αμέσως όμως, με δάκρυα στα μάτια και με κτυπήματα στο στήθος, έφερα στη σκέψη μου τη συμφωνία που υπόγραψα πηγαίνοντας στην έρημο. Παρευρισκόμουνα νοερά μπροστά στην εικόνα της Παναγίας της Θεοτόκου, της αναδόχου μου και την παρακαλούσα με δάκρυα να διώξει τους λογισμούς, που βασάνιζαν την άθλια μου ψυχή. Όταν δε δάκρυζα πολλήν ώρα και κτυπούσα το στήθος μου, έβλεπα από παντού να λάμπει γύρω μου φως και από τότες, μετά την τρικυμία, βασίλευε ειρήνη μέσα μου»…

Μόλις με πρόσβαλλε τέτοιος λογισμός, έπεφτα στη γη και έβρεχα με δάκρυα το έδαφος, επειδή νόμιζα ότι, αυτή που μου εγγυήθηκε, παρευρισκόταν ενώπιον μου, σαν προστάτης και μου επέβαλλε τιμωρίες για την παραβίαση».

«Δεν σηκωνόμουνα από τη γη, έστω κι” αν περνούσε το εικοσιτετράωρο, μέχρις ότου το φως εκείνο, το γλυκό, έλαμπε γύρω μου και έδιωχνε τους λογισμούς που μ” ενοχλούσαν. Τα μάτια λοιπόν, της ψυχής μου είχα συνεχώς στραμμένα προς την εγγυήτριά μου, από την οποία ζητούσα να με βοηθήσει στο πέλαγος αυτό της ερήμου που βρισκόμουνα. Πραγματικά είχα αυτή τη βοήθεια και έτσι πέρασα το διάστημα αυτό των δεκαεπτά χρόνων παλεύοντας εναντίων εκατομμυρίων κινδύνων. Από τότε δε μέχρι τώρα η Βοηθός μου παραστέκεται σ” όλα και με κάθε τρόπο με καθοδηγεί».

 Από τον βίο της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, Ορθόδοξον Ίδρυμα «Απόστολος Βαρνάβας» 


How beautiful is the Mystery of Tommorrow! Mother (Elder) Gabrielia

Mother (Elder) Gabrielia (+March 28, 1992)

icon_rublevarhangelmihail_718x1034The language of God is silence.

Some want to go to the Resurrection without going by way of Golgotha.

Our soul is a Divine Breath. Our body is His Creation. In our whole being we are the icon of God.

Love is always on the cross. Because Christ is on the cross.

How beautiful is the Mystery of Tommorrow!

You should have continual conversation with your guardian angel. About everything. Especially in difficulties and when you cannot get across to someone. He always helps.

If you ever feel fear in your heart, close your eyes and say the Jesus Prayer: ‘Lord Jesus Christ have mercy upon me’… 

 The Grace of God comes when we raise our hand. It is Faith that draws God’s Grace to us. God is ‘pouring down’ His Grace, but where is the hand reaching out to receive it? Instead, we are wearing hats or carrying umbrellas… 

 We ourselves cannot get rid of any of our faults. He takes them away from us, one by one. 

 We should ask God everyday to break our will and make it His, so that we may become as He wants us to be. 

The only true joy is freedom from worry.

We must not ‘surrender’ to His Will. This is what soldiers do. We, who are His Children, must offer Him our own will along with all our being – in whatever pitiful state we may be – and tell him: “Lord, take all my faults and imperfections and set them right.” 

From: Mother Gabriel, The Ascetic of Love, by Sister Gabriel


To εσωτερικό βασίλειο, Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware

ΜΑΡΙΑ ΑΙΓΥΠΤΙΑ-St.+Mary+of+Egypt,+detail

ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware

«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεό όψονται» (Ματθ. 5,8). Φτιαγμένος κατ’ εικόνα Θεού, ο άνθρωπος είναι ο καθρέφτης του Θείου. Γνωρίζει το Θεό γνωρίζοντας τον εαυτό του, βλέπει το Θεό ν’ αντανακλάται στην καθαρότητα της δικής του καρδιάς. Η διδασκαλία της δημιουργίας του ανθρώπου σύμφωνα με την εικόνα σημαίνει ότι μέσα σε κάθε άνθρωπο -μέσα στον πιο αληθινό κι εσωτερικόν εαυτό του, που συχνά ορίζεται ως «βάθος καρδίας» ή «έδαφος της ψυχής» -υπάρχει ένα σημείο άμεσης συνάντησης και ένωσης με τον Άκτιστο. «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν» (Λουκ. 17, 21).

Αυτή η αναζήτηση για την εσωτερική βασιλεία είναι έν’ από τα κύρια θέματα μέσα στα συγγράματα των Πατέρων.

«Το μεγαλύτερο απ’ όλα τα μαθήματα» λέει ο αγ. Κλήμης Αλεξανδρείας, «είναι να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του· γιατί, αν κάποιος γνωρίσει τον εαυτό του, θα γνωρίσει το Θεό· και αν γνωρίσει το Θεό θα γίνει σαν το Θεό». Ο Μέγας Βασίλειος γράφει: «Όταν ο νους παύει να διασκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα και να διασπάται από τον κόσμο με τις αισθήσεις, επιστρέφει στον εαυτό του· και μέσω του εαυτού του ανεβαίνει στη σκέψη του Θεού». «Αυτός που ξέρει τον εαυτό του, ξέρει τα πάντα», λέει ο άγ. Ισαάκ ο Σύρος· και κάπου αλλού γράφει:

Ειρήνευε στην ψυχή σου· τότε ο ουρανός και η γη θα βρίσκονται σε ειρήνη με σένα. Μπες με λαχτάρα στο θησαυροφυλάκιο που βρίσκεται μέσα σου, κι έτσι θα δεις αυτά που βρίσκονται στον ουρανό· γιατί υπάρχει μόνο μια είσοδος που οδηγεί και στα δύο αυτά. Η κλίμακα που οδηγεί στη Βασιλεία είναι κρυμένη μέσα στην ψυχή σου. Φύγε από την αμαρτία, βυθίσου στον εαυτό σου και μέσα στην ψυχή σου θ’ ανακαλύψεις τα σκαλοπάτια απ’ όπου θ’ανεβείς.

Και σ’ αυτά τ’ αποσπάσματα θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τη μαρτυρία ενός Δυτικού μάρτυρα των ημερών μας, του Thomas Merton:

Στο κέντρο της ύπαρξής μας υπάρχει ένα σημείο μηδαμινότητας που είναι ανέγγιχτο από αμαρτία και πλάνη, ένα σημείο καθαρής αλήθειας, ένα σημείο ή σπινθήρας που ανήκει αποκλειστικά στο Θεό, που δεν είναι ποτέ στη διάθεσή μας, από το οποίο ο Θεός ρυθμίζει τις ζωές μας, που είναι απρόσιτο στις φαντασίες του λογισμού μας ή τις βαρβαρότητες της θέλησής μας. Αυτό το μικρό σημείο του τίποτε και της απόλυτης φτώχειας είναι η καθαρή δόξα του Θεού μέσα μας. Είναι, σαν να λέμε, το όνομά του γραμμένο μέσα μας, όπως η φτώχεια μας, όπως η ανέχειά μας, όπως η εξάρτησή μας, όπως η υιϊκότητά μας. Είναι σαν ένα καθαρό διαμάντι που λαμποκοπάει με το αόρατο φως τ’ ουρανού. Είναι μέσα στον καθένα, και, αν μπορούσαμε να το δούμε, θα βλέπαμε αυτά τα τρισεκατομμύρια φωτεινές αιχμές να έρχονται μαζί με τη μορφή και τη λαμπρότητα ενός ήλιου που θάκανε όλο το σκοτάδι και τη σκληρότητα της ζωής να χαθεί πέρα για πέρα… Η πύλη τ’ ουρανού βρίσκεται παντού.

Φύγε από την αμαρτία, επιμένει ο άγ. Ισαάκ· και αυτή η φράση θάπρεπε να σημειωθεί ιδιαίτερα. Αν πρόκειται να δούμε το πρόσωπο του Θεού ν’ αντανακλάται μέσα μας, ο καθρέφτης πρέπει να καθαριστεί. Δίχως μετάνοια δεν μπορεί να υπάρξει αυτογνωσία και ανακάλυψη της εσωτερικής βασιλείας. Όταν μου λέγεται, «Γύρισε στον εαυτό σου, γνώρισε τον εαυτό σου», είναι ανάγκη να ρωτήσω: Ποιον «εαυτό» πρόκειται ν’ ανακαλύψω; Τι είναι ο αληθινός εαυτός μου; Η ψυχανάλυση μας φανερώνει έναν τύπο του «εαυτού»· πάρα πολύ συχνά, όμως, αυτή μας οδηγεί όχι στην «κλίμακα της βασιλείας», αλλά στη σκάλα που κατεβαίνει σε κάποιο υγρό και γεμάτο φίδια υπόγειο. «Γνώρισε τον εαυτό σου» σημαίνει «γνώρισε τον εαυτό σου έτσι όπως έχει τις ρίζες του στο Θεό· γνώρισε τον εαυτό σου μέσα στο Θεό». Από την άποψη της Ορθόδοξης πνευματικής παράδοσης θάπρεπε να τονιστεί, ότι δεν θα τον ανακαλύψουμε, τον αληθινό εαυτό μας «σύμφωνα με την εικόνα», παρά μόνο μεσ’ από ένα θάνατο του ψεύτικου και έκπτωτου εαυτού μας· «… ος δ’ αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν» (Ματθ. 16,25): μόνον εκείνος που βλέπει ποιος πραγματικά είναι ο ψεύτικος εαυτό του και τον απορρίπτει, θα μπορέσει να ξεχωρίσει τον αληθινό εαυτό του, τον εαυτό που βλέπει ο Θεός. Υπογραμμίζοντας αυτή τη διάκριση μεταξύ του ψεύτικου και του αληθινού εαυτού, ο άγ. Βαρσανούφιος παραγγέλνει: «Ξέχνα τον εαυτό σου και θα τον γνωρίσεις».

Κάλλιστος Γουέαρ, Επίσκοπος Διοκλείας,Ο Ορθόδοξος Δρόμος,Μετάφραση: Μαρία Πάσχου, Έκδοση: Επτάλοφος  https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/


let us prepare ourselves for the heavenly life…Elder Thaddeus of Vitovnica

Elder Thaddeus of Vitovnica

Παναγία _Theotokos_2005-10-02 (17.53.49)If our Fatherland were of this world, then we would live here in a state of well‑being, peace, and joy. However, this life for us Christians is, so to say, an epitimia. In this life we must prepare ourselves for life in the Heavenly Kingdom and we must attain Divine peace. No one can give us that peace; only God can give peace to created beings and to us if we seek Him and long for Him with all our heart and if we desire to become one with Him. He wants our souls to be united with Him, with His Divine will. He wants our entire being to become one with Him in order that we may feel the joy of living. We, on the other hand, get very involved in this material life and we have no time to think about our soul, about our inner peace. We are always shattering our inner peace.

let us prepare ourselves for the heavenly life, let us teach our hearts to always long for God as the angels do, and for the Most Holy Theotokos, for she is our Intercessor and prays unceasingly for us weak ones before the throne of her Son. Whenever we turn to her in our hearts, she is always there to help. Countless are those on this earth whom she has comforted, and countless are the souls she has led from the depths of hades to the Kingdom of Heaven. Let us, therefore, learn to become accustomed to the Heavenly Kingdom while we are still in this life. The Heavenly Kingdom is peace and joy in the Holy Spirit.. We need to humble our hearts, which take insults so deeply, and also our so‑called dignity, for we cannot enter the Kingdom of Heaven in pride, as when we take to heart each slander our neighbor casts. We must accept our lessons from everyday life, for each day brings us cares, worries, and insults. We must learn not to take insults to heart, for who knows what awaits us during the course of our earthly lives? God is merciful to us..

Reference:  Elder Thaddeus of Vitovnica,Our Thoughts Determine Our Lives, pp167 -170              https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/

 


Πλήγωσα τον αδελφό μου, πώς να πλησιάσω στη θεία Κοινωνία; Γέροντος Ραφαήλ Νόϊκα

Γέροντος Ραφαήλ Νόϊκα

Μαρία Αιγυπτία_Saint Mary of Egypt Icon _святая Мария Египтяныня_μονη αγ.Γρηγοριου Σιναιτου-Żywot4947203578_8c2cd6fd65_oΌταν βάλεις κάτι στον νου σου, ο Θεός το βλέπει, και αν έχεις πάρει απόφαση γι’ αυτό το κάτι, είναι πολύ πιθανό να πραγματοποιηθεί κάποτε στη ζωή σου.

Ακούστε ένα παράδειγμα. Κάποιος μοναχός μου είπε: «Μάλωσα με έναν μοναχό (νομίζω από άλλη μονή), αλλά ύστερα μετάνιωσα και ήθελα να του ζητήσω συγγνώμη.Εκείνος όμως ούτε που ήθελε να ακούσει για μένα- τόσο πληγωμένος ήταν. Και σκεφτόμουν: Τι να κάνω; Αύριο μεθαύριο πρέπει να φύγω, και θέλω και να κοινωνήσω Πλήγωσα τον αδελφό μου, πώς να πλησιάσω στη θεία Κοινωνία; Αλλά και πώς να συνεχίσω τη ζωή της μετάνοιας αφού δεν με θέλει πια, εγώ θέλω να του ζητήσω συγγνώμη, αλλά αυτός ούτε που θέλει να ακούσει για μένα. Θυμήθηκα τότε», λέει, «έναν λόγο της θείας Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου». Στα Δίπτυχα, μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, ο ιερέας λέει:«Μνήσθητι, Κύριε, των ευσεβεστάτων και πιστοτάτων ημών βασιλέων… λάλησον εις την καρδίαν αυτών αγαθά υπέρ της Εκκλησίας σου και παντός του λαού σου». Ο μοναχός αυτός θυμήθηκε αυτό το «λάλησον» και είπε: «Κύριε, λάλησε Εσύ στην καρδιά του για τη μετάνοιά μου, πες του ότι μετανιώνω για ό,τι έκανα, ότι του ζητάω συγγνώμη και ότι και εγώ τον συγχωρώ». Και συνέχισε λέγοντας: «Την επόμενη φορά που τον είδα ήταν σαν να μην υπήρχε ποτέ σύννεφο στον ουρανό όλα εξαφανίστηκαν και η συμφιλίωση έγινε». Όταν έμαθα αυτό το περιστατικό, συμβούλεψα και άλλους να πράττουν έτσι- και σχεδόν κάθε φορά γίνονταν θαύματα.

Μια μοναχή, που είχε πρωτοπάει σε μια μονή, μου έλεγε: «Πάτερ, φοβάμαι όλους τους ανθρώπους». Ήταν πολύ ευαίσθητη και πληγωμένη ιδιαίτερα από κάποια ηλικιωμένη μοναχή που ήταν πολύ αυταρχική. Μου έλεγε: «Όταν μπαίνω στο μαγειρείο, με πιάνει τρόμος, δεν ξέρω τι να κάνω!» Της είπα να προσευχηθεί με αυτόν τον τρόπο: «Κύριε, πες στην καρδιά της για μένα έναν καλό λόγο». Μια μέρα, λοιπόν, έρχεται τρέχοντας και μου λέει:«Πάτερ, ξέρετε τι συνέβη; Ήρθε η αδελφή τάδε και με ξανάπιασε ο τρόμος και είπα- “Κύριε, πες της ότι την αγαπάω!” Και τότε, πάτερ, δεν ξέρω- ίσως να ήταν σύμπτωση, με κοίταξε γλυκά και μου μίλησε πολύ ωραία». Πέρυσι, όταν την ξαναείδα, είχε το ίδιο λαμπερό πρόσωπο όπως τότε, και ας είχαν περάσει δέκα ολόκληρα χρόνια, και είχε ειρήνη με όλους. Και πιστεύω ότι αυτές οι “συμπτώσεις” της συνεχίστηκαν.

Βλέπουμε λοιπόν ότι όλα δένονται και λύνονται με πνευματικό τρόπο στον μυστικό χώρο της καρδιάς. Και ευχαριστώ για την ερώτηση, γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να πω και τούτο: πρέπει να ασκούμαστε σε αυτό που οι πρόγονοί μας το έκαναν πολύ φυσικά. Οι πρόγονοί μας, που ήταν πιο κοντά στον Θεό απ” ότι εμείς, με πολύ φυσικότητα, σε κάθε περίσταση, επικαλούνταν τον Θεό. Φέρ” ειπείν, όταν αισθανόμαστε έναν κίνδυνο, να πούμε: «Κύριε!» Και πες κάτι στον Θεό. Βλέπεις μια αμαρτία μέσα σου, πες:

«Κύριε, κοίτα τι έχω μέσα μου, μη με αφήνεις έτσι!» Βλέπεις ότι κάποιος σε στενοχωρεί και δυσκολεύεσαι να φιλιώσεις μαζί του• πες πάλι: «Κύριε, μίλησε στην καρδιά μου για τον πλησίον μου!» κτλ. Να επικαλείσθε, λοιπόν, τον Θεό. Είναι πίστη μας ότι ο Ιησούς, ο Σωτήρας μας, είναι ο μόνος μεσίτης μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου. Άρα λοιπόν, τολμώ να πω, ότι αρέσει στον Θεό να μεσιτεύει μεταξύ του ενός και του άλλου. Κάλεσε λοιπόν τον Θεό και κάνε Τον μεσίτη ανάμεσα σ’ εσένα και στον εχθρό σου, ανάμεσα σ’ εσένα και σε αυτούς, με τους οποίους έχεις μαλώσει, και θα δεις τη “σύμπτωση” που θα συμβεί.

Λίγες μέρες πριν μου έλεγε κάποιος ότι δεν υπάρχει Θεός. Και του απαντώ: «Όχι! Παριστάνει πολύ καλά ότι δεν υπάρχει! Κάνε λοιπόν εσύ ότι πιστεύεις, και θα δεις πως και ο Θεός θα κάνει ότι υπάρχει!» Και έτσι θα συμβαίνουν και σ’ εμάς παρόμοιες “συμπτώσεις”.

Συνοψίζω λέγοντας: Να μάθουμε, αδελφοί μου, να καλούμε τον Θεό σε κάθε περίπτωση και με κάθε αφορμή και να ζητάμε τη συμβουλή Του. Να θέτουμε στον Θεό όλες τις απορίες μας, να Τον ρωτάμε τι νόημα και τι σκοπό έχει το καθετί.

Και να μην ξεχνάμε να Τον ευχαριστούμε κάθε φορά που μας δίνει ό,τι Του έχουμε ζητήσει. Το «Κύριε!» να έχουμε πρώτα πρώτα στην καρδιά μας, και ύστερα όλα τα άλλα.

Ιερομονάχου Ραφαήλ Νόικα ,Η καλλιέργεια του Πνεύματος ,σελ. 175-8, Το Περιβόλι Της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2013
https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/


Prayer becomes a wordless cry…. Elder Sophrony Sakharov

Elder Sophrony

Μαρία Αιγυπτία_Saint Mary of Egypt Icon _святая Мария Египтяныня_μονη αγ.Γρηγοριου Σιναιτου-Żywot4947203578_8c2cd6fd65_oOn the Day of Judgement all the good that we have done during our lives will stand at our side, to our glory. And vice versa: the bad, if unrepented, will condemn and cast us into outer darkness. Repentance can obliterate the effects of sin. By Divine power life may be restored in all its plenitude- not, however, by unilateral intervention on God’s part but always and only in accord with us. God does nothing with man without man’s co-operation.God’s participation in our individual life we call Providence. This Providence is not like heathen Fate: at certain crucial moments we do, indeed, decide for ourselves on one or other course. When we are faced with various possibilities our choice should be conditioned by the final aim that we have in view: the Kingdom of the Father. But too often we are influenced by other, more temporary considerations, and we turn aside from the true path offered to us by God, on to false tracks which will not lead to the hoped-for dawn. In any case, whatever we choose, suffering is inevitable. But when we opt for the way of God our sacrifice likens us to Christ. ‘Father, if thou be willing, remove this cup from me: nevertheless not my will, but thine, be done’ (Luke 22.42)…

The soul of the man of prayer is often even more dreadfully racked. The dismay that invades him when he sees himself in the grip of base passions drives him ever deeper into the core of his being. This concentration within may take the form of a cramp whereby heart, mind and body are contracted together, like a tightly clenched fist. Prayer becomes a wordless cry, and regret for the distance separating him from God turns to acute grief. To behold oneself in the black pit of sin, cut off from the Holy of holies is distressing indeed.Prayer often proceeds without words. If there are words they come slowly, with long pauses between. Our human word is the image of the Word that was ‘in the beginning’. When words reflect intellectual knowledge they undoubtedly have metaphysical roots, especially where knowledge of God is involved.

 Archimandrite Sophrony Sakharov


Η οσία Μαρία η Αιγυπτία, υπόδειγμα μετανοίας. Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

       Η οσία Μαρία η Αιγυπτία, υπόδειγμα μετανοίας. (Ε΄Κυριακή των Νηστειών)

Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

Μαρία Αιγυπτία_Saint Mary of Egypt Icon _святая Мария Египтяныня_μονη αγ.Γρηγοριου Σιναιτου-Żywot4947203578_8c2cd6fd65_oΤον βίο της θαυμαστής αυτής οσίας έγραψε ο άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων.

Κάποτε, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ένας ιερομόναχος, ο Γέρων Ζωσιμάς, αποσύρθηκε μέσα στην έρημο πέραν του Ιορδάνου. Οδοιπορούσε επί είκοσι ημέρες, χωρίς να δει ψυχή, όταν, ξαφνικά, μια ανθρώπινη φιγούρα με ζαρωμένο γυμνό σώμα και κατάλευκα σαν χιόνι μαλλιά πέρασε φευγαλέα από μπροστά του κι έγινε άφαντη. Ο Γέροντας έτρεχε ξοπίσω της για αρκετή ώρα, μέχρι που η φιγούρα στάθηκε σε ένα ρυάκι και τον κάλεσε με το όνομά του: «Αββά Ζωσιμά», του είπε, «συγχώρεσέ με χάριν του Κυρίου· δεν μπορώ να εμφανιστώ σε σένα, διότι είμαι μια γυναίκα γυμνή».

Ο Ζωσιμάς της πέταξε το εξώρασό του κι εκείνη τυλίχτηκε μ’ αυτό και εμφανίστηκε μπροστά του. Στο άκουσμα του ονόματός του, από το στόμα της άγνωστης γυναίκας, ο Γέροντας φοβήθηκε. Ύστερα από παρατεταμένη επιμονή του, η γυναίκα διηγήθηκε την ιστορία της.

Γεννήθηκε στην Αίγυπτο και σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών άρχισε να ζει ακόλαστο βίο στην Αλεξάνδρεια επί δεκαεπτά χρόνια ακολουθούσε διεστραμμένο τρόπο ζωής. Η Μαρία, οιστρηλατημένη απ’ το σαρκικό πάθος της πορνείας, ακολούθησε κάποιους νέους και επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο με προορισμό τα Ιεροσόλυμα. Φθάνοντας στην Αγία Πόλη, θέλησε να επισκεφθεί την εκκλησία για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό. Όμως μια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε να εισέλθει στον Ναό της Αναστάσεως. Έντρομη, τότε, στήλωσε το βλέμμα της στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου στον νάρθηκα και προσευχήθηκε θερμά να της επιτραπεί να ασπαστεί τον Τίμιο Σταυρό, ομολογώντας την αμαρτωλότητά της και εμπιστευό­μενη τα βήματά της στην Πανάχραντο Θεοτόκο.

Τότε πράγματι, της επετράπη η είσοδος μέσα στην εκκλησία. Αφού προσκύνησε τον Σταυρό, επέστρεψε στον νάρθηκα γονάτισε μπροστά στην εικόνα και ευχαρίστησε θερμά τη Θεοτόκο. Την ίδια στιγμή άκουσε μια φωνή να της λέει: «Εάν περάσεις τον Ιορδάνη, θα βρεις την αληθινή ειρήνη!». Η Μαρία βγήκε και, αφού αγόρασε τρία καρβέλια ψωμί, ξεκίνησε για τον Ιορδάνη ποταμό.

Την επομένη μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων στο μοναστήρι του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή και πέρασε τον Ιορδάνη πόταμο. Παρέμεινε σαράντα οκτώ χρόνια στην έρημο ολομόναχη, υπομένοντας αγόγγυστα πολλές δοκιμασίες, με ακρότατη άσκηση, «πυκτεύουσα», παλεύοντας με τα άλογα πάθη της και τους εμπαθείς λογισμούς σαν με άγρια θηρία. Τρεφόταν μόνο με αγριόχορτα.

Αφού τελείωσε την αφήγησή της, στάθηκε όρθια σε στάση προσευχής· τότε ο Ζωσιμάς την είδε να αιωρείται πάνω από το έδαφος. Η Μαρία τον παρακάλεσε να έλθει ξανά τον επόμενο χρόνο να της φέρει τη Θεία Ευχαριστία· εκεί, στις όχθες του Ιορδάνη, θα ερχόταν να τον συναντήσει για να κοινωνήσει.

Πράγματι, ένα χρόνο αργότερα, ο αββάς Ζωσιμάς κατέφθασε με τη Θεία Κοινωνία στις όχθες του Ιορδάνη· ήταν ήδη βράδυ. Έμεινε να αναρωτιέται πώς εκείνη θα διέσχιζε τον Ιορδάνη ποταμό; Τότε, μέσα στο φεγγαρόφωτο διέκρινε τη μορφή της να πλησιάζει το ποτάμι, να κάνει το σημείο του Σταυρού επάνω του και κατόπιν να βαδίζει επάνω στο νερό σαν να ήταν ξηρά! Αφού την κοινώνησε, η οσία τον παρακάλεσε να ξανάρθει μετά από ένα χρόνο στην ίδια εκείνη πηγή όπου συναντήθηκαν την πρώτη φορά.

Ο καιρός πέρασε, ο αββάς επέστρεψε σ’ εκείνο το σημείο και ανακάλυψε εκεί το άψυχο σώμα της. Πάνω απ’ το κεφάλι της ήταν γραμμένο στην άμμο: «Αββά Ζωσιμά, θάψε εδώ το σώμα της ταπεινής Μαρίας, απόδος χουν εις χουν. Απεβίωσα την 1η Απριλίου, το ίδιο βράδυ του σωτηρίου μαρτυρίου του Χριστού, αφού κοινώνησα των Αχράντων Μυστηρίων». Από την επιγραφή αυτή πληροφορήθηκε για πρώτη φορά ο Ζωσιμάς το όνομα της οσίας και ερμήνευσε το άλλο φοβερό θαύμα που είχε συντελεστεί: το γεγονός ότι τον προηγούμενο χρόνο, όταν της μετέδωσε τη Θεία Κοινωνία, εκείνη είχε φθάσει μέσα σε λίγες ώρες το ίδιο βράδυ στο σημείο συνάντησής τους, ενώ εκείνος πεζοπορούσε είκοσι ημέρες για να μεταβεί εκεί. Ο άγιος Ζωσιμάς έθαψε το σώμα της μεγάλης αυτής οσίας, της Μαρίας της Αιγύπτιας. Επιστρέφοντας στο μοναστήρι του, διηγήθηκε όλο τον βίο της και τα θαύματα στα οποία ο ίδιος υπήρξε αυτόπτης μάρτυς.

Έτσι δοξάζει ο Κύριός μας τους μετανοημένους αμαρτωλούς. Η οσία Μαρία μνημονεύεται επίσης την Ε΄ Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Εκκλησία την έχει ως υπόδειγμα μετανοίας για τους πιστούς, τις ημέρες αυτές της αγίας Νηστείας . Αναπαύθηκε περί το έτος 530.

Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Πρόλογος της Αχρίδος»,Απρίλιος, εκδ. Αθως
https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/

Απολυτίκιον της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας

 Ήχος πλ. δ’

Εν σοί Μήτερ ακριβώς διεσώθη τό κατ’ εικόνα, λαβούσα γάρ τόν Σταυρόν, ηκολούθησας τώ Χριστώ, καί πράττουσα εδίδασκες υπεροράν μέν σαρκός παρέρχεται γάρ, επιμελείσθαι δέ ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό καί μετά Αγγέλων συναγάλλεται Οσία Μαρία τό πνεύμά σου.


The visit of the Holy Spirit to Saint Porphyrios of Milesi ,Oropos

Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου_Благовещение Пресвятой Богородицы_The Annunciation20 (1)

Saint Porphyrios of  Milesi ,Oropos

The change wrought by the Holy Spirit.

Άγ. Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης_ Порфирий (Баирактарис )Кавсокаливит_ St Porphyrios (Bairaktaris) the KapsokalyviteπολυχFollowing the visitation of the Holy Spirit, a fundamental change took place in the psychosomatic makeup of young Monk Nikitas. It was the change that comes directly from the right hand of God. He acquired supernatural gifts and was vested with power from on high.

The first sign of these gifts was when his elders were returning from a far-away journey, he was able to “see” them at a great distance. He “saw” them there, where they were, even though they were not within human sight. He confessed this to Fr. Panteleimon who advised him to be very cautious about his gift and to tell no-one. Advice which he followed very carefully until he was told to do otherwise.

More followed. His sensitivity to things around him became very acute and his human capacities developed to their fullest. He listened to and recognized bird and animal voices to the extent that he knew not just where they came from, but what they were saying. His sense of smell was developed to such a degree that he could recognize fragrances at a great distance. He knew the different types of aroma and their makeup. After humble prayer he was able to “see” the depths of the earth and the far reaches of space. He could see through water and through rock formations. He could see petroleum deposits, radioactivity, ancient and buried monuments, hidden graves, crevices in the depths of the earth, subterranean springs, lost icons, scenes of events that had taken place centuries before, prayers that had been lifted up in the past, good and evil spirits, the human soul itself, just about everything. He tasted the quality of water in the depths of the earth. He would question the rocks and they would tell him about the spiritual struggles of ascetics who went before him. He looked at people and was able to heal. He touched people and he made them well. He prayed and his prayer became reality. However, he never knowingly tried to use these gifts from God to benefit himself. He never asked for his own ailments to be healed. He never tried to get personal gain from the knowledge extended to him by divine grace.

Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου_Благовещение Пресвятой Богородицы_The Annunciationi400Every time he used his gift of discernment, (diakrisis) the hidden thoughts of the human mind were revealed to him. He was able, through the grace of God, to see the past, the present and the future all at the same time. He confirmed that God is all-knowing and all-powerful. He was able to observe and touch all creation, from the edges of the Universe to the depth of the human soul and history. St. Paul’s phrase “One and the same Spirit works all these things, distributing to each one individually as He wills” (1.Cor.12:11) certainly held true for Elder Porphyrios. Naturally, he was a human being, and received divine grace, which comes from God. This God who for reasons of His own sometimes did not reveal everything. Life lived in grace is an unknown mystery for us. Any more talk on the matter would be a rude invasion into matters we don’t understand. The Elder always pointed this out to all those who attributed his abilities to something other than grace. He underlined this fact, again and again, saying “It’s not something that’s learnt. It’s not a skill. It is GRACE.”

http://www.orthodoxphotos.com/Orthodox_Elders/Greek/Fr._Porphyrios/
https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/


Η Παναγία εγγυήτρια της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας

Η Παναγία εγγυήτρια της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας

Μαρία η Αιγυπτία -Παναγια Εγγυητρια-Мария Египтяныня Όταν έφτασε η μέρα της Αγίας Ύψωσης του Σταυρού πήγα κι εγώ , κι όταν ήλθε η ώρα της Θείας Ύψωσης …ενώ όλοι οι άλλοι έμπαιναν ανενόχλητα, εμένα κάποια Θεία δύναμη με εμπόδιζε, που δεν μου επέτρεπε να μπω».

Όταν δε συνήλθα, αντελήφθηκα την αιτία, που με εμπόδιζε να δω το ζωοποιό ξύλο. Γιατί άγγιζε τα μάτια της ψυχής μου ο σωτήριος λόγος, που μου υπέδειξε ότι ο βόρβορος των έργων μου ήταν η αιτία να κλείσει σε μένα η είσοδος της εκκλησίας».

«Άρχισα τότε να κλαίω, να οδύρομαι και να κτυπώ το στήθος μου, βγάζοντας στεναγμούς από τα βάθη της καρδιάς μου. Ενώ δε έκλαια, είδα πάνω από το τόπο που στεκόμουνα, την εικόνα της Παναγίας Θεοτόκου, και είπα σ’ αυτήν: «Παρθένα Δέσποινα, γνωρίζω ότι δεν είμαι άξια να βλέπω την αγία εικόνα Σένα της Αειπαρθένης, Σένα της Αγνής..εξ αιτίας των πολλών μου αμαρτιών, αλλά είναι δίκαιο να με μισείς και ν’ αποστρέφεσαι την άσωτη. Επειδή όμως, καθώς άκουσα γι’ αυτό το λόγο, ο Θεός που Τον γέννησες, έγινε άνθρωπος για να καλέσει σε μετάνοια τους αμαρτωλούς, βοήθα με, που είμαι μόνη και δεν έχω κανένα να μου συμπαρασταθεί. Διάταξε να επιτραπεί και σε με η είσοδος στην εκκλησία για να δω το άγιο Ξύλο, πάνω στο οποίο έδωσε το αίμα του ο Γιός σου για τη δική μου σωτηρία. Διάταξε, ν’ ανοίξει και για με η πόρτα της Θείας προσκύνησης του Σταυρού και βάζω στο Γιό σου, σαν εγγυήτρια αξιόχρεη, Σένα. Γιατί πλέον δεν πρόκειται να λερώσω το σώμα μου μ’ οποιαδήποτε αισχρή πράξη, αλλά όταν δω το ξύλο του Σταυρού του Γιού σου, θ’ αποστραφώ αμέσως το κόσμο και όλα τα κοσμικά και όταν βγω από την εκκλησία θα πάω όπου Εσύ, σαν εγγυήτρια της σωτηρίας μου, θα με οδηγήσεις».

«Όταν είπα αυτά, η πίστη μου θερμάνθηκε και πήρα θάρρος από την ευσπλαχνία της Θεοτόκου. Αφού δε έφυγα από το μέρος εκείνο, όπου προσευχήθηκα, ανεμίχθηκα μ’ εκείνους που έμπαιναν στην εκκλησία και κανένας πια δεν υπήρχε που να με σπρώχνει. Πλησίασα την πόρτα, χωρίς κανένα εμπόδιο,οπότε με έπιασε φρίκη και έκσταση και όλο το σώμα μου έτρεμε. Όταν δε έφτασα στη πόρτα που ως τότε ήταν κλεισμένη για μένα, κάθε δύναμη, που προηγουμένως εμπόδιζε την είσοδό μου, τότε εξαφανίστηκε. Έτσι μπήκα χωρίς κόπο, στα Άγια των Αγίων και αξιώθηκα να δω το ζωοποιό Σταυρό και τα μυστήρια του Θεού, ο Οποίος ήταν έτοιμος να δεχτεί την μετάνοιά μου. Αφού λοιπόν έπεσα κάτω και προσκύνησα το άγιο εκείνο έδαφος, βγήκα έξω κι’ έτρεξα στην εγγυήτριά μου. Όταν έφτασα στον τόπο εκείνο που υπογράφτηκε το χειρόγραφο της εγγύησης, γονάτισα μπροστά, στην εικόνα της Αειπάρθενης και της είπα αυτά τα λόγια:

«Εσύ μεν, ω φιλάγαθε Δέσποινα, μου έδειξες τη φιλανθρωπία Σου, Εσύ δεν επεριφρόνησες τη δέηση της ανάξιας δούλης σου… Ας είναι δοξασμένος ο Θεός , ο οποίος δέχεται με τη μεσιτεία Σου τη μετάνοια των αμαρτωλών. Οδήγησέ με όπου θέλεις, γίνε δάσκαλος της σωτηρίας μου καθοδηγώντας με στο δρόμο της μετάνοιας».

Τότε ακούστηκε μια φωνή από μακρυά που φώναζε: «Εάν περάσεις τον Ιορδάνη θα βρεις καλή ανάπαυση».

Εγώ τότε άκουσα αυτή τη φωνή πίστεψα ότι σε μένα απευθυνόταν και με δάκρυα στα μάτια φώναξα: «Δέσποινα, Δέσποινα, μην με εγκαταλείπεις». Όταν δε φώναξα αυτά, βγήκα από την αυλή της εκκλησίας και άρχισα αμέσως να περπατώ.

«Ενώ δε έβγαινα με είδε κάποιος και μου έδωσε τρία νομίσματα, με τα οποία αγόρασα τρία ψωμιά. Αφού ζήτησα και πήρα πληροφορίες, βγήκα από την πύλη της πόλης, που έβγαζε στον Ιορδάνη ποταμό και άρχισα με κλάματα την οδοιπορία. Γύρω στη δύση του ήλιου έφτασα στο ναό του Ιωάννη του Βαπτιστή, που βρίσκεται κοντά στον Ιορδάνη και αφού προσκύνησα πρώτα, πήγα ύστερα στον ποταμό, όπου έβρεξα τα χέρια και το πρόσωπό μου, και ακολούθως μετάλαβα των αχράντων και ζωοποιών Μυστηρίων. Αφού δε έφαγα μισό ψωμί, ήπια νερό από τον Ιορδάνη και κοιμήθηκα στο έδαφος».

«Την άλλη μέρα βρήκα μικρό πλοίο, που με πέρασε στο απέναντι μέρος, όπου ζήτησα πάλι την οδηγό μου, για να με οδηγήσει όπου αυτή θα έκρινε ωφέλιμο. Έτσι ήλθα σ’ αυτή την έρημο και από τότε μέχρι σήμερα παραμένω εδώ, προσδεχόμενη το Θεό, ο Οποίος διασώζει όλους εκείνους που επιστρέφουν σ’ Αυτόν».

Από τον βίο της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, Ορθόδοξον Ίδρυμα «Απόστολος Βαρνάβας» 

μαρια αιγυπτια IMG_9631 αντίγραφο

Απολυτίκιον της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας

 Ήχος πλ. δ’

Εν σοί Μήτερ ακριβώς διεσώθη τό κατ’ εικόνα, λαβούσα γάρ τόν Σταυρόν, ηκολούθησας τώ Χριστώ, καί πράττουσα εδίδασκες υπεροράν μέν σαρκός παρέρχεται γάρ, επιμελείσθαι δέ ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό καί μετά Αγγέλων συναγάλλεται Οσία Μαρία τό πνεύμά σου.