iconandlight

Iconography and Hand painted icons


The Good God produces beautiful fruit with our rubbish or even with manure… St. Paisios of the Holy Mountain

ΑΣΩΤΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ

St. Paisios of the Holy Mountain (Commemorated on July 12)

Wisdom Sayings

People who struggle hard, with much devotion, and have reached the angelic state to a certain extent and are nurtured with celestial honey, nevertheless offer nothing significant to God compared with what He has offered us. For they eat honey while offering Him wax. They eat sweet fruits and offer God tree resin with the censer. Therefore, we do nothing and offer nothing to God, compared with His great loving-kindness. For, while the Good God produces beautiful fruit with our rubbish or even with manure, in order to feed us, we wretched people turn beautiful fruit into manure.”

Blessed are those who have Christ as their hearts’ axis and joyfully revolve around His Holy Name, noetically and unceasingly repeating “Lord Jesus Christ, Son of God, have mercy on me.”

“In former days, the Holy Fathers first withdrew into the desert, becoming themselves a desert void of their passions by struggling. Without plans or programs of their own, they left themselves in the hands of God, avoiding honors and power, even when they arrived at measures of sanctity — unless Mother Church had need of them. They did obedience to the will of God, and they glorified the name of God with their holy life. They became spiritual blood donors, for they had acquired good spiritual health in the desert with good spiritual food and vigilant patristic watchfulness.In our day, however, many of us, who are unfortunately influenced by worldly love, which can make no spiritual pledge, supposedly venture to do good, to donate blood, but our blood is full of spiritual bacteria and we do more harm than good.

“One should not struggle, however, with sick scholastic meticulousness and be choked by stress (fighting with thoughts), but should simplify his struggle and place his hope in Christ and not in himself. Christ is all love, kindness and consolation, and He never stifles man, but possesses an abundance of spiritual oxygen — divine consolation. Thorough spiritual work is one thing and sick meticulousness is another; the latter chokes with its inner anguish (due to thoughtless external strain) and afflicts the forehead with splitting headaches.”

Tone 3 Kontakion (from the Lenten Triodion)

I have recklessly forgotten Thy glory, O Father; and among sinners I have scattered the riches which Thou gavest me. And now I cry to thee as the Prodigal: I have sinned before Thee, O merciful Father; receive me as a penitent, and make me as one of Thy hired servants!

Kontakion in the Plagal of the Fourth Tone
The most-famed ascetic of the Holy Mountain, and the newly-enlightened light of the Church, let us praise him with hymns with all our heart, for he leads the faithful towards a perfect life, filling them with rivers of gifts, therefore we cry out: Hail, O Father Paisios.

Advertisement


Η ευεργεσία των συμφορών, π.Βασίλειος Γοντικάκης

Ιωσηφ του Παγκάλου19.Videnie_snov_vinocherpiyu_i_hlebodaru_tcarya_Egipetskogo._Byt._40._5_π.Βασίλειος Γοντικάκης

Και γίνονται κοινωνοί της χάριτος…Αυτοί που διαρκώς μετανοούν, ζητούν το έλεος του Κυρίου και παρακαταθέτουν τον εαυτό τους και όλους τους άλλους Χριστώ τω Θεώ.
Αυτοί δέχονται μέσα τους τη Χάρι και τη βιώνουν ως ανάπαυσι ψυχής, Βασιλεία του Θεού και δύναμι αγάπης.
Ζης το γεγονός ότι «η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί». Πιστεύεις όχι επειδή κάποιος κάτι σου είπε, αλλά επειδή γεννιέται μέσα σου η πίστι, γεννιέται μέσα σου η ζωή. Αντανακλάται από παντού μια χάρι άκτιστη. Και ακούγεται από την ησυχία «φωνή αύρας λεπτής».

Δεν υπάρχει κάτι που να το συνηθίζης. Όλα είναι μια ειρηναία έκπληξι, ανατολή φωτός που ταυτίζεται με τη ζωή και σωτηρία του κόσμου. Όλα τροφοδοτούν μια πηγή παρακλήσεως, που νοιώθεις μέσα σου να ενοποιή τα πάντα.

Μένεις μόνος και βρίσκεις όλους. Χάνεις δυνάμεις με το πέρασμα του χρόνου και χαίρεσαι μυστικώς, γιατί χάνεται κάτι το πρόσκαιρο και φθειρόμενο, ενώ μένει το αιώνιο και ανανεούμενο, που λέει καλά για όλο τον κόσμο.
Ξεκουράζεσαι με τον κόπο. Αγαπάς τους ταπεινούς. Αδελφώνεσαι με τους βασανισμένους. Εντυπωσιάζεσαι από τους ανύπαρκτους. Αυτοί, ως οι τολμηροί της πίστεως και ελεύθεροι, δόθηκαν στον Δυνατό. Δεν ζήτησαν τίποτε για τον εαυτό τους. Δέχθηκαν το πλήρωμα της ζωής. Έζησαν το «αρκεί σοι η χάρις μου» που είπε ο Κύριος στον Παύλο. Και σου μεταδίδουν δωρεάν, χωρίς να ζητούν κανένα αντάλλαγμα, τη χάρι που πήραν από την πηγή της ζωής.

Έτσι, ο απλός και αληθινός είναι αυτός που σε βοηθά με μόνη την παρουσία του. Δεν θέλει να καταπλήξη κανένα με τις αρετές και τις γνώσεις του. Δεν θέλει να επιπλήξη κανένα για τα ελαττώματα ή τις ελλείψεις του. Ο ίδιος κατακρίνει τον εαυτό του ολοχρονίς. Και φανερώνεται δι’ όλης της συμπεριφοράς του η ευσπλαγχνία του Θεού, που του μαλάκωσε την καρδιά και τον κα­τέπληξε, κατά τη φράσι του αγίου Ιγνατίου: «καταπέπληγμαι την επιείκειαν» του Θεού.
Η αγάπη που συναντάς, η λεπτότης που βρίσκεις, σου κάνουν καλό.
Και η επίθεσι που δέχεσαι αργότερα από πειρασμούς και συμφορές που πέφτουν επάνω σου, η μία μετά την άλλη, με πρόθεσι να σε εξαφανίσουν κυριολεκτικά, σε ευεργετούν περισσότερο.

Τότε βρίσκεις μια θεία επίσκεψι και ξένη παρηγοριά. Σαν να είχε μαζευτή πολύ πουρί γύρω σου. Σαν να ήσουν φασκιωμένος, γυψωμένος από γεγονότα και αισθήσεις που σε πνίγανε. Και ενώ εσύ δεν μπορούσες να ελευθερωθής, ήλθαν άλλοι έξω­θεν και σε χτύπησαν, θέλοντας να σε σκοτώσουν. Χτύπαγαν μετά μανίας. Έριχναν τα τείχη που σε είχαν φυλακίσει. Έσπαζαν τη γερή κρούστα από κάποιο ψέμα που σε είχε περιβάλει• ενώ αυτοί χτύπαγαν μανιασμένα, εσύ άκουγες έντρομος.

Εν τέλει, αυτοί που θέλησαν να σε εξαφανίσουν σε ελευθέρωσαν από μια ψευτιά και αορασία καταχνιάς, που σε χώριζε από την αλήθεια. Σ’ αφήσανε μόνο, «ημιθανή τυγχάνοντα», αλλά σκεπασμένο από τη φροντίδα κάποιου καλού Σαμαρείτη, που τον ένοιωσες δίπλα σου.
Και αποδείχθηκαν βοηθοί σου οι πειρασμοί που θέλησαν να σε εξαφανίσουν. Έκαναν αυτό που εσύ έπρεπε να κάνης, και δεν το μπορούσες. Έζησες την αλήθεια του Γεροντικού: «Έπαρον τους πειρασμούς, και ουδείς ο σωζόμενος».
Κατέστρεψαν ό,τι χρειαζόταν καταστροφή. Και φάνηκε μέσα σου κάτι που δεν καταστρέφεται, γιατί έχει άλλη αντοχή και φύσι• «χαίρει εν τοις παθήμασι».

Τελικά μας σώζει αυτό που μας καταστρέφει, όπως σώζει τον σπόρο ο θάνατος του μέσα στη γη, όταν έλθη η ώρα του. Σωτηρία δεν είναι οι επιτυχίες και η σταδιοδρομία μας στον χώρο της φθοράς αλλά η κατάργησι του θανάτου και η βα­σιλεία της αγάπης.

Και θέωσι δεν είναι η απόκτησι των αρετών αλλά η υπ’ αυτών θεία αλλοίωσι και μεταμόρφωσι.
Και το βραβείο στους αγίους δεν δίδεται, κατά τον αββά Ισαάκ, για τις αρετές ούτε για τον κόπο των αρετών, αλλά για την ταπείνωσι που άπ’ αυτές γεννιέται. Με την ταπείνωσι ο άνθρωπος συστέλλεται. Χάνεται. Γίνεται «ως μη ελθών εις το είναι»• και ταυτόχρονα διαστέλλεται, γινόμενος κατά χάριν χώρα του Αχωρήτου.

Όλα αυτά αποκτούν υπόστασι και αξία όταν τα βλέπης σαρκούμενα στη ζωή των Αγίων, δηλαδή στη ζωή και στο ήθος των όντως ταπεινών.

Από το βιβλίο: “Το κάλλος θα σώση τον κόσμο” – Ιερά Μονή Ιβήρων


To belittle God’s initial idea for us is not just mistaken: it is a sin. Elder Sophrony of Essex

Elder Sophrony of Essex , disciple of St. Silouan the Athonite

Words of Eternal Life

άσωτος γιος_ the Prodigal Son_ Притча о блудном сыне-gal-2109166Often the best method is to stay our minds on the ‘good pleasure of the Father’s will’ (cp. Eph. 1.5) for us. To conduct our lives fittingly, it is of cardinal importance to know that before the very creation of the world we were intended to be perfect. To belittle God’s initial idea for us is not just mistaken: it is a sin. Because we do not see in ourselves, and still less in our fellow men, any permanent virtue, we behave towards each other like jungle beasts….It is sad to see that hardly anyone perceives what the genuine, divinely royal freedom of ‘sons of God’ consists in. Intense prayer can so transport both heart and mind, in their urgent desire for the eternal, that the past fades into oblivion and there is no thought of any earthly future- the whole inner attention is concentrated on the one interest, to become worthy of God. 

***

We recognise our sickness – the mortal power of sin working in us- and plead for a physician. Then He Who said that He was ‘not come to call the righteous, but sinners to repentance’, adding that ‘they that be whole need not a physician, but they that are sick’ (Matt. 9.12,13), does indeed answer our appeal. He heals our souls from every ill, giving new energy, enlightening with an undying light. The age-old experience of life in the Church has proved irrefutably that for prayer- that is, for God- no sickness of spirit is incurable. We may be born into the most unfavourable circumstances. We may grow up in ignorant, rough, even criminal surroundings, and be attracted by the general example. We may suffer every kind of deprivation, loss, injury. We may be deformed from birth, and know what it is to be despised, wounded, rejected. All that is unfortunate in the contemporary world may make its mark on us, possess us, even; but from the moment we turn to God, resolved to follow His commandments, a process of basic healing begins. And not only are we healed of our wounds or passions – even our outward appearance may alter. This happened often on the Holy Mountain. Men would arrive broken and reduced to a pitiful state by many years of depraved living, yet after a brief period of profound repentance their faces were good to look upon, their voices changed, they moved differently- and the spirit shone luminous within them. If any of my readers is suffering from some psychological wound occasioned by failure in life, he can attain to a regal freedom of spirit and radically change his whole life if he turns to God every day with a personal prayer such as this, for example:

Prayer at Daybreak
Μεταμόρφωσις του Σωτήρος Χριστού_Преображение Господне_Transfiguration of Jesus- Greek Byzantine Orthodox Icon5SSPWPzfIm 8O Lord Eternal and Creator of all things,
Who of Thine inscrutable goodness didst call me to this life;
Who didst bestow on me the grace of Baptism
and the Seal of the Holy Spirit;
Who hast imbued me with the desire to seek Thee,
the one true God: hear my prayer.
I have no life, no light, no joy or wisdom;
no strength except in Thee, O God.
Because of my unrighteousness I dare not raise my eyes to Thee.
But Thou didst say to Thy disciples,
‘Whatsoever ye shall ask in prayer believing, ye shall receive’
and ‘Whatsoever ye shall ask in my name, that will I do’.
Wherefore I dare to invoke Thee.
Purify me from all taint of flesh and spirit.
Teach me to pray aright.
Bless this day which Thou dost give unto me,
Thine unworthy servant. By the power of Thy blessing
enable me at all times to speak and act to Thy glory
with a pure spirit, with humility, patience, love,
gentleness, peace, courage and wisdom:
aware always of Thy presence.
Of Thine immense goodness, O Lord God, shew me the path
of Thy will,
and grant me to walk in Thy sight without sin.
O Lord, unto Whom all hearts be open,
Thou knowest what things I have need of.
Thou art acquainted with my blindness and my ignorance,
Thou knowest my infirmity and my soul’s corruption;
but neither are my pain and anguish hid from Thee.
Wherefore I beseech Thee, hear my prayer
and by Thy Holy Spirit teach me the way wherein I should
walk;
and when my perverted will would lead me down other paths
spare me not, O Lord, but force me back to Thee.
By the power of Thy love, grant me to hold fast to that which is good.
Preserve me from every word or deed that corrupts the soul;
from every impulse unpleasing in Thy sight
and hurtful to my brother-man.
Teach me what I should say and how I should speak.
If it be Thy will that I make no answer,
inspire me to keep silent in a spirit of peace
that causeth neither sorrow nor hurt to my fellow.
Establish me in the path of Thy commandments
and to my last breath let me not stray from the light of Thine ordinances,
that Thy commandments may become the sole law of my being
on this earth and in all eternity.
Yea, Lord, I pray Thee, have pity on me.
Spare me in mine affliction and my misery
and hide not the way of salvation from me.

In my foolishness, O God, I plead with Thee for many and great things.
Yet am I ever mindful of my wickedness, my baseness, my vileness.
Have mercy upon me.
Cast me not away from Thy presence because of my presumption.
Do Thou rather increase in me this presumption,
and grant unto me, the worst of men,
to love Thee as Thou hast commanded,
with all my heart, and with all my soul,
and with all my mind, and with all my strength:
with my whole being.

Yea, O Lord, by thy Holy Spirit,
teach me good judgment and knowledge.
Grant me to know Thy truth before I go down into the grave.
Maintain my life in this world until I may offer unto Thee
worthy repentance.
Take me not away in the midst of my days,
nor while my mind is still blind.
When Thou shalt be pleased to bring my life to an end,
forewarn me that I may prepare my soul to come before Thee.
Be with me, O Lord, at that dread hour
and grant me the joy of salvation.
Cleanse Thou me from secret faults,
from all iniquity that is hid in me;
and give me a right answer before Thy judgment-seat.

Yea, Lord, of Thy great mercy
and immeasurable love for mankind,
Hear my prayer.

His Life Is Mine by Archimandrite Sophrony


Να μάθουμε τον «αναρχικό» νου να συχνάζη στο σπίτι του, στον Παράδεισο, κοντά στον Πατέρα του, τον Θεό. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

άσωτος γιος_ the Prodigal Son_ Притча о блудном сынеProdigalSonzell«Αδελφέ μου, μη ζητάς τίποτε άλλο στην προσευχή σου από την μετάνοια… Η μετάνοια θα σου φέρη την ταπείνωση, η ταπείνωση θα σου φέρη την Χάρη του Θεού, και ο Θεός θα σου έχη μέσα στην Χάρη Του ό,τι χρειάζεται για την δική σου σωτηρία και ό,τι άλλο, σε περίπτωση που χρειασθή, για να βοηθήσης μία άλλη ψυχή».

«Προσπαθώ να συντρίβωμαι μπροστά στον Θεό απλώνοντας τις αμαρτίες μου και τις αχαριστίες μου· να ζητώ ταπεινά το έλεός Του και να Τον ευγνωμονώ δοξολογώντας».

Ο νους μοιάζει «με αναρχικό παιδί, που θέλει να γυρίζη συνεχώς εδώ και εκεί… να τον εκπαιδεύσουμε πνευματικά και να τον μάθουμε να συχνάζη στο σπίτι του, στον Παράδεισο, κοντά στον Πατέρα του, τον Θεό».

«Καλλιεργήστε την καρδιακή προσευχή, όσο μπορείτε, με αγάπη και ταπείνωση».

Για να εισακουσθή η προσευχή μας, πρέπει να βγαίνη από «καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην» . Πονάς βαθιά και ειλικρινά για το σφάλμα σου και κλαίς με ταπείνωση. Μετα έρχονται τα δάκρυα της ευγνωμοσύνης και της δοξολογίας, που είναι δάκρυα αγαλλιάσεως. Τότε η ψυχή βρίσκεται σε άλλον χώρο, φτερουγίζει στην απαλή εκείνη γλυκύτητα, την παραδεισένια. Μετά όλα θα σας συγκινούν, για όλα θα νιώθετε μεγάλη ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, και ο Θεός θα σας τρελλάνη με τις πολλές Του ευλογίες.

Με την ταπείνωση και την αγάπη συναισθάνεται ο άνθρωπος τις μεγάλες ευεργεσίες του Θεού και γίνεται ευγνώμων δούλος . «Εμένα, Θεέ μου, λέει, δεν πρέπει να με βοηθήσης άλλο· βοήθησε εκείνον που έχει περισ¬σότερη ανάγκη, βοήθησε τον άλλον…». Και όσο ο Θεός βλέπει την αγάπη του και την ταπείνωσή του, τόσο τον λούζει με την Χάρη Του. Και γίνεται αυτό το κυνηγητό συνέχεια: ευγνωμοσύνη ο άνθρωπος, νέα δώρα ο Θεός. Αν ευχαριστήτε τον Θεό για τις πλούσιες ευεργεσίες Του, εκεί μέσα στην ευχαριστία και στην δοξολογία θα νιώσετε όλον τον θείο Του πλούτο. 

– Να μπούμε στο πνεύμα σας, Γέροντα.
– Οινόπνευμα, οινόπνευμα! Βλέπεις, μερικοί που παίζουν όργανα, πίνουν και λίγο, και τραγουδούν με μεράκι· έχουν δηλαδή κινητήριο δύναμη το οινόπνευμα. Εσείς με το πνεύμα να κινήσθε. Με το θείο Πύρ και το Άγιο Πνεύμα.

***

Γέροντας Ιγνάτιος Καπνίσης

Πως γινόμαστε ταπεινοί;
Όταν δεν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους αλλά ΜΟΝΟ με το Θεό.
Ταπείνωση είναι η συντριβή της καρδιάς, η αληθινή μετάνοια, η μίμηση της ταπεινώσεως του Χριστού μας.

Τίποτε άλλο δεν ξεχωρίζει τους αληθινούς χριστιανούς και μαθητές του Χριστού από την αληθινή ταπείνωση.

Ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ έλεγε: Όταν βλέπουμε τον Χριστό «καθώς εστι», αρχίζουμε να βλέπουμε τον ίδιο τον εαυτό μας, να συνειδητοποιούμε πόσο μεγάλοι και άθλιοι αμαρτωλοί είμαστε, και να θρηνούμε για την εαυτό μας. Μόνον όταν μας φωτίσει το φως του Χριστού μπορούμε να βλέπουμε τις αμαρτίες μας. ..Με την προσευχή η καρδιά αρχίζει σιγά-σιγά να συλλαμβάνει τις επιδράσεις των πνευμάτων που γεμίζουν τον κόσμο. Αντί να προοδεύουμε, βλέπουμε με ολοένα και μεγαλύτερη οξύτητα τα πάθη που μας κατέχουν. Κατά παράδοξο τρόπο, το αίσθημα αυτό της μη προόδου είναι πρόοδος. Έστω και αν δεν έχουμε δει ακόμη το άκτιστο Φως του Θεού, μέσω αυτού βλέπουμε τις αμαρτίες μας.


Patience, forgiveness and joy are the three greatest characteristics of divine love. St. Nikolai Velimirovic

Sunday of the Prodigal Son

A quote from St. Nikolai Velimirovic

άσωτος γιος_ the Prodigal Son_ Притча о блудном сынеFiul-cel-pierdut-10“He who has no patience with us when we sin does not love us. Neither does he love us who does not forgive us when we repent of our sin. And he loves us leasto of all who does not rejoice at our improvement. Patience, forgiveness and joy are the three greatest characteristics of divine love. They are characteristic of all real love…. Without these three characteristics, love is not love. If you give the name “love” to anything else, it is thought you were giving the name “sheep” to a goat or a pig.
In the parable of the Prodigal Son, The Lord Jesus has given us a picture of real, divine love, painted in such clear colors that it pulsates with life before our eyes, as this world does when, after the darkness of night, the sun shines forth. Two thousand years have not dulled the colors of the picture, and they will never be dulled as long as there are men on earth, and God’s love for them. On the contrary, the more sinful men become, the more vivid is this picture: the more vivid and the fresher.” St. Nikolai Velimirovic, Homilies, Vol. I (On the Prodigal Son)

79013_uprightgrape_lg

Tone 3 Kontakion (from the Lenten Triodion)

I have recklessly forgotten Thy glory, O Father; and among sinners I have scattered the riches which Thou gavest me. And now I cry to thee as the Prodigal: I have sinned before Thee, O merciful Father; receive me as a penitent, and make me as one of Thy hired servants!


Χρεωστούμε ευγνωμοσύνη στους πνευματικούς μας πατέρες… π. Ζαχαρίας Ζάχαρου

π. Ζαχαρίας Ζάχαρου

Άγιος Γέροντας Ιάκωβος της Εύβοιας_St. elder Iakovos of Evia_Старец Иаков (Тсаликис) Эвбейский -πολυχρονιας7Πρώτοι κληρονόμοι της πατρότητας του Κυρίου αναδείχθηκαν οι αυτόπτες μάρτυρες της Αναστάσεώς Του και υπηρέτες του λόγου Του, οι Απόστολοι. Γι’ αυτό και με άγια παρρησία ο μέγας Παύλος νουθετεί τα αγαπητά του τέκνα, τους Κορινθίους: «Εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ’ ού πολλούς πατέρας• εν γαρ Χριστώ Ιησού διά του Ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα»[Α’ Κορ. 4, 15].

Όλη η Αγία Γραφή λέει ότι ο Ζων Θεός είναι Θεός των Πατέρων και οι πιστοί είναι τα τέκνα άγιων Πατέρων και αυτοί με τη σειρά τους γίνονται πατέρες. Πατέρες είναι εκείνοι στους οποίους επέλαμψε το φως των λόγων του Χριστού και δέχθηκαν την πείρα της Αναστάσεώς Του. Σε αυτούς ζει και ενεργεί ο λόγος Του και όταν μεταδίδεται πληροφορεί με χάρη και αναγεννά τις καρδιές αυτών που τον ακούουν. Και όπως, σύμφωνα με την εντολή του Θεού, χρεωστούμε τιμή στους κατά σάρκα γονείς, που μας έφεραν στη φυσική αυτή ζωή, έτσι και περισσότερο ακόμη δικαιολογημένα, χρεωστούμε μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη στους πνευματικούς μας πατέρες, που συνήργησαν με τον πνευματικό λόγο τους στην άνωθεν γέννησή μας, ώστε να μπορέσουμε να κληρονομήσουμε και εμείς τη Βασιλεία των Ουρανών που μας υποσχέθηκε ο Χριστός. Αυτό βεβαιώνει ο λόγος των Γραφών: «Οι καλώς προεστώτες πρεσβύτεροι διπλής τιμής αξιούσθωσαν, μάλιστα οι κοπιώντες εν λόγω και διδασκαλία»[Α’ Τιμ. 5, 17].

Τα ρήματα που εκπορεύονται από το στόμα του Θεού, είτε δια των Προφητών είτε δια των Αποστόλων είτε δια των άγιων Πατέρων, που διαμέσου των αιώνων ευαρέστησαν στον Θεό, δεν μπορεί παρά να φανερώνουν τις ιδιότητες του Ζώντος Κυρίου: την παντοδυναμία Του, τη μεγαλωσύνη της αγιότητάς Του, τη σοφία Του και τελικά τη μείζονα αγάπη του Υιού της Αγάπης, ο  Οποίος «έτι αμαρτωλών όντων ημών υπέρ ημών απέθανε [ Ρωμ. 5, 8]. Το ρήμα Κυρίου αποκαλύπτει το αρχέτυπό μας που είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού, κατ’ εικόνα του Οποίου πλαστήκαμε κατ’ αρχάς…

Ποιός είναι αυτός στον οποίο ο Κύριος θα εμπιστευθεί τα ρήματα του Πατρός Του και δεν θα Τον αγαπήσει εις τέλος, μέχρι μίσους και του ιδίου του εαυτού του;

Η αληθινή μαθητεία, η πιστή ακολουθία του Κυρίου δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η εμπνευσμένη τήρηση των ρημάτων Του. Όποιος φυλάσσει τον λόγο του Κυρίου, αυτός αγαπά τον Κύριο και Τον ακολουθεί «όπου αν υπάγη»[Αποκ. 14, 4]. Κατέρχεται πρώτα στον άδη της προσωπικής του αυτεπιγνώσεως και μετανοίας, και ανυψώνεται έπειτα, μαζί με τον Μονογενή, μέχρι του Ουρανού των Ουρανών, στους κόλπους του Θεού και Πατρός.

Πηγή: Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία (Ζάχαρου), Το χάραγμα του Χριστού στην καρδιά του ανθρώπου, Επίλογος, Έκδοσις Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας 2015.

” ουκ ερωτώ ίνα άρης αυτούς εκ του κόσμου, αλλ’ ίνα τηρήσης αυτούς εκ του πονηρού. πάτερ, ούς δέδωκάς μοι, θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ’ εμού, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν ην δέδωκάς μοι, ότι ηγάπησάς με προ καταβολής κόσμου.” (= 15 Δεν παρακαλώ να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους φυλάξεις από τον πονηρό. 24 Πατέρα, αυτοί που μου έχεις δώσει, θέλω όπου είμαι εγώ κι εκείνοι να είναι μαζί μου, για να βλέπουν τη δόξα τη δική μου που μου έχεις δώσει, γιατί με αγάπησες πριν από τη δημιουργία του κόσμου.)(Ιωάννου κεφ. ιζ’, 15, 24)

***

Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ

Δέσποτα Θεέ, Πάτερ Παντοκράτορ, άναρχε, αναλλοίωτε, ακατάληπτε, ο δωρησάμενος ημίν τον αρραβώνα της μελλούσης κληρονομίας και δόξαν υιοθεσίας εν τω Μονογενεί και ηγαπημένω Υιώ Σου, κατάπεμψον εφ’ ημάς το Πνεύμα Σου το Άγιον, Ό καταρτίσει ημάς εν παντί έργω αγαθώ

Δέομαι Σου: Νομοθέτησον με εν τοις τρίβοις των εντολών Σου και μέχρις εσχάτης μου αναπνοής μή επιτρέψης παρεκκλίναι του φωτός των προσταγμάτων Σου, έως αν αποβώσι ταύτα ο μόνος νόμος όλης της υπάρξεως μου, προσκαίρου τε και αιωνίου.

Αξίωσον ημάς γενέσθαι σκήνωμα του Πνεύματος Σου του Αγίου και μηκέτι σκήνωμα της αμαρτίας. Ένθες εν ταις καρδίαις ημών το πυρ της θείας Σου αγάπης. Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν σκηνώματι αιωνίω μετά του Μονογενούς Σου Υιού και του Πνεύματος Σου του Αγίου…Σου δεόμεθα, Πάτερ Άγιε, πλήρωσον ημάς άνωθεν της Σης δυνάμεως, ίνα ακολουθήσωμεν τοις ίχνεσιν Εκείνου. Ποίησον ημάς ομοίους γενέσθαι τω αγαθώ Υιώ Σου, καθ’ Ού την εικόνα επλάσθημεν εν αρχή, ίνα μη βλασφημήται ένεκεν ημών μηδέ βεβηλώται η οδός της αληθείας Σου υπό των υιών της έχθρας.

https://iconandlight.wordpress.com/2014/02/18/%CE%BF-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%8D%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%B7/


The Lord give His peace to all humble souls. St. Silouan the Athonite

St. Silouan the Athonite

Σιλουανός ο Αγιορείτης_st.Silouan the Athonite_прп. Силуан Афонский-im3351SiluanMelnicaThe Lord loves people, but sends them sorrows, so that they can understand their weakness and be humbled, and for their humility they can accept the Holy Spirit. With the Holy Spirit all is good, all is joyous, all is wonderful.

One might suffer greatly from poverty and ill-health, yet not be humbled: and so suffer in vain. But whoever is humbled is happy with any fate because the Lord is his wealth and joy, and all people will be amazed at the beauty of his soul.

You say, “I have great sorrow.” But I say, or rather, the Lord Himself says, “Have humility,” and you will see your sorrows dissolve into peace, so that you yourself will be amazed and say, “Why did I suffer and torment myself so?” Now you are joyful because you have become humble and the grace of God has descended upon you. And should you even remain alone in poverty, joy will not leave you because there is the peace in your soul of which the Lord said, “I give you My peace.” Thus does the Lord give His peace to all humble souls.

The soul of the humble person is like the sea: cast a stone into the sea, and for a moment it will disturb its serenity, and then sink to the depths. Sorrows sink in the heart of the humble because the power of the Lord is with them.

Previously I thought that the Lord performed miracles only in response to the prayers of saints. But now I know that the Lord will perform a miracle even for a sinner as soon as his soul is humbled, for when a person learns humility, then the Lord shall hear his prayers.

In their inexperience, many believe that one or another saint performed a miracle, but I have learned that it is the Holy Spirit residing in a person who performs the miracle. The Lord hopes that we will all be saved and be with Him eternally, and for that reason He listens to the prayers of a sinner for the good of others and for the one who prays.

Where do you reside, humble soul; and who resides in you; and what can I compare you to?
You shine brightly, like the sun, and you do not burn out, but give warmth to all around.
You will inherit the earth of the meek, as the Lord said.
You are like a flourishing garden, in the midst of which stands a beautiful house, where the Lord likes to live.
The earth and the sky love you.
The holy Apostles, Prophets, and Saints love you.
The Angels, Seraphims and Cherubims love you.
You, in your humility, are loved by the Ever-Virgin Mother of God.
The Lord loves you and finds joy in you.

From Archimandrite Sophrony, St Silouan the Athonite (St. Vladimir’s Seminary Press, 1999)

St. Silouan the Athonite

I pray thee, O Merciful Lord, let all mankind, from Adam to the end of time, come to know Thee, that Thou art good and merciful, that all nations may rejoice in Thy peace, and behold the light of Thy countenance. Thy gaze is tranquil and meek and draws the soul to Thee.


Θα ‘ρθει η στιγμή που καρδιά και νους θα διαποτιστούν από τη θέα της ατέλειωτης αγιότητας και ταπεινότητας του Θεού-Χριστού. Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Παναγια_Божией Матери Икона_Virgin Mary –Byzantine Orthodox Icon_1 (3)Πλησιάζουμε τον Θεό σαν οι ελεεινότεροι από τους αμαρτωλούς. Κατηγορούμε τον εαυτό μας για όλα τα πράγματα. Δεν σκεφτόμαστε τίποτα. Δεν αναζητούμε τίποτα, παρά συγχώρεση και έλεος. Καταδικάζουμε τον εαυτό μας σαν άξιο της κολάσεως και σ’ αυτή την κατάσταση συνεχίζουμε. Παρακαλούμε τον Θεό να μας βοηθήση να μην πικράνουμε το Άγιο Πνεύμα με τα πάθη μας, να μην βλάψουμε τον αδερφό μας. Δεν περιμένουμε εξαιρετικά χαρίσματα από ψηλά. Με όση δύναμη έχουμε προσπαθούμε να συλλάβουμε και να εφαρμόσουμε τις εντολές του Χριστού, ζώντας σύμφωνα με αυτές. Τον παρακαλούμε: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, τον αμαρτωλό!!».

Σιγά-σιγά, καθώς αγωνιζόμαστε, το μυστήριο του Χριστού θα μας αποκαλυφθεί, αν βέβαια αφιερωθούμε εξ ολοκλήρου στην υπακοή των εντολών του. Θα ‘ρθει η στιγμή που καρδιά και νους θα διαποτιστούν από τη θέα της ατέλειωτης αγιότητας και ταπεινότητας του Θεού-Χριστού, ώστε ολόκληρη η ύπαρξή μας να γεμίσει αγάπη για το Θεό.

Αφού κυριαρχηθούμε από την αποστροφή για το κακό που έχουμε μέσα μας, θα πεινάμε και θα διψάμε το καθ’ ομοίωσιν Θεού με άγια ταπεινότητα, σ’ αυτή την αναμονή βρίσκεται ο σπόρος της αγιότητας.

***

Όταν εμείς καταδικάζουμε τον εαυτό μας σε αιώνια κόλαση όπως το αξίζει και βρισκόμαστε στην αγωνία της πτώσεως μέσα στο σκοτεινό λάκκο, ξαφνικά μια δύναμη εκ των άνω ανυψώνει το πνεύμα μας στα ύψη. Όταν τέλος μας συνθλίβει το συναίσθημα της μηδαμινότητάς μας, το άκτιστο φως μας μεταμορφώνει και μας φέρνει σαν γιούς στο σπίτι του Πατέρα.

Μερικές φορές οι δοκιμασίες και οι δυσκολίες που μας συμβαίνουν μας βάζουν στη θέση ενός ταξιδιώτη που ξαφνικά βρίσκει τον εαυτό του στο χείλος της αβύσσου, από το οποίο είναι αδύνατο να επιστρέψει…Μόνο η ενέργεια της αγιασμένης απελπισίας θα μας κάνει ικανούς να τα υπερπηδήσουμε. Αφού πεισθούμε από κάποια μυστηριώδη δύναμη, ριχνόμαστε στο άγνωστο επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. Και τι συμβαίνει; Αντί να σπάσουμε το κεφάλι μας στους βράχους, αισθανόμαστε ένα αόρατο χέρι να μας οδηγεί ευγενικά και να σωζόμαστε. Το να ριχτούμε στο άγνωστο σημαίνει εμπιστοσύνη στο Θεό. Απελπισμένοι από τους ισχυρούς της γης, αρχίζουμε να ερευνούμε για μια νέα ζωή, στην οποία η πρώτη θέση δίνεται στο Χριστό.

Για μας τους Χριστιανούς, ο Ιησούς Χριστός είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων θείων και ανθρωπίνων. «Εν αυτώ κατοικεί το πλήρωμα της Θεότητος» (Κολ. 2,9) και της ανθρωπότητος. Αυτός είναι το τελειότερο ιδανικό μας. Σ’ αυτόν βρίσκουμε την απάντηση σε όλα μας τα προβλήματα, που χωρίς αυτόν θα παρέμεναν άλυτα…Ο Χριστός είναι για μας «η οδός και η αλήθεια και η ζωή …» (Ιωάν. 14,6).

Η θεωρία της άπειρης αγιότητος του ταπεινού Θεού‐Χριστού οδηγεί στην
επίγνωση και την αίσθηση της αμαρτίας που ζει και ενεργεί μέσα μας σε τέτοιον βαθμό, ώστε ο όλος άνθρωπος να συνθλίβεται πραγματικά μέσα στην ύπαρξη του και με μεγάλη ορμή προς τον Θεό, αλλά και ισχυρή αποστροφή για τον κακό εαυτό του, να βυθίζεται στο πένθος. Τότε η επιθυμία της ψυχής να ομοιωθεί προς τον Θεό με την αγία ταπείνωση γίνεται όμοια με θανατηφόρα δίψα. Ιδιαίτερη πνευματική θλίψη από τη συναίσθηση της αχρειότητος της βασανίζει τότε έντονα την ψυχή. Στη βασανιστική αυτή θλίψη για την αγιότητα βρίσκεται ήδη η απαρχή της ίδιας της αγιότητος, και γι’ αυτό οι Πατέρες την αποκαλούν αγία θλίψη, και όσοι την αγάπησαν για την αγιότητα της την εκτιμούν και την διαφυλάσσουν.

Από τα βιβλία του Αρχιμ. Σωφρονίου, Η ζωή του ζωή μου, μετ. Πρωτ. π. Δημήτριος Βακάρος, εκδ. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη,1983.
Αρχιμ. Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Το μυστήριο της Χριστιανικής ζωής, Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 2010 .


St. John Chrysostom, the favorite of God. St. Demetrius of Rostov

St. John Chrysostom, the favorite of God

February 26 we celebrate the memory of St. John Chrysostom Ordination to the Priesthood.

St. Demetrius of Rostov 

Ἰωάννης Χρυσόστομος -St. John Chrysostom_Святой Иоанн Златоуст_წმიდა იოანე ოქროპირი_St. John ChrysostomOne night, while Flavian occupied the throne of Antioch, an angel of the Lord appeared to the Patriarch as he stood at prayer. The angel said, “Go tomorrow to the monastery where John, the favorite of God, has his dwelling. Bring him back to the city and ordain him presbyter, for he is a chosen vessel and God will turn a multitude of people unto Himself through him.”

An angel also appeared to John at the same time. The saint was praying in his cell during the night, according to his custom when the angel came to him and commanded him to return with Flavian to the city and to accept the priesthood. The next day, the Patriarch arrived at the monastery, and the blessed John and all the monks came forth to meet him. They bowed down before him, received his blessing, and then led him to the church with fitting honor. The Patriarch served the Holy Liturgy, communed all the brethren with the divine Mysteries, and after blessing the brethren again, returned to the city with John. The monks wept inconsolably, because they did not wish that John be taken from them.

The next day John was ordained. When the Patriarch placed his hand upon John’s head, a shining white dove suddenly appeared, flying above the saint. Seeing this, the Patriarch Flavian and all those present were amazed and stood there marvelling. Word of this miracle spread throughout Antioch, the neighboring cities, and all Syria, and those who heard of it said, “What shall this man become? The glory of the Lord has overshadowed him from the very day of his ordination!”

The Life of Our Father Among the Saints, John Chrysostom, Archbishop of Constantinople
From The Great Collection of the Lives of the Saints, Volume 3: November, by St. Demetrius of Rostov .

Prosomoia of the Stichera in Tone 4. As noble among Martyrs.

Ἰωάννης Χρυσόστομος -St. John Chrysostom_Святой Иоанн Златоуст_წმიდა იოანე ოქროპირი_48584.pLet us praise in song the golden trumpet, the instrument inspired by God, the inexhaustible ocean of doctrines, the support of the Church, the heavenly mind, the depth of wisdom, the mixing bowl of solid gold which pours out rivers of teachings that flow with honey and which waters creation.

The Angel of earth and man of heaven, the sweet singing swallow of many notes, the treasury of the virtues, the unbreakable rock, pattern for the faithful, rival of the Martyrs, in rank the equal of the holy Angels, in living one with the Apostles, let Chrysostom be magnified in hymns.


Με την αγία απλότητα και καθαρότητα φιλοξενείται μέσα μας η Αγία Τριάδα. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Αγία Τριάδα_ Holy Trinity_День Святой Троицы_ Святая Троица _tr712

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Όσοι απέκτησαν την εσωτερική απλότητα και καθαρότητα βλέπουν και τα υπερφυσικά πράγματα πολύ απλά, σαν φυσικά, γιατί στον Θεό όλα απλά είναι – όπως και ο Ίδιος είναι πολύ απλός, και μας το φανέρωσε ο Υιός Του επί της γης με την αγία Του απλότητα – και δεν χρησιμοποιεί μεγαλύτερη δύναμη για τα υπερφυσικά και μικρότερη για τα φυσικά, αλλά την ίδια δύναμη για όλα.

Αν κάποιος έχη την αγία απλότητα, μπορεί όχι μόνο να γνωρίση, αλλά και να ζήση τα μυστήρια του Θεού.

Για να αναπαυθή η Χάρις του Θεού στον άνθρωπο, πρέπει να υπάρχη μέσα του αυτό το άδολο, το καθαρό. Ο Θεός χαρίζεται σε όσους έχουν εξαγνισμένη απλότητα. Όταν προηγηθή η απλότητα και η καθαρότητα, με την θερμή πίστη και την ευλάβεια, φθάνει μετά ο άνθρωπος να έχη θεία γεγονότα και να γνωρίζη τα μυστήρια του Θεού, χωρίς να έχη γνώσεις. Γιατί τότε φιλοξενείται μέσα του η Αγία Τριάδα και με τον θείο φωτισμό που έχει βρίσκει εύκολα τα κλειδιά των θείων νοημάτων και ερμηνεύει το πνεύμα του Θεού πολύ απλά και φυσικά, χωρίς διανοητικό πονοκέφαλο.
Όταν καθαρίσουμε την πονηρή μας καρδιά, «εκ της οποίας εξέρχονται όλα τα κακά» , θα γίνουμε καθαρά και ταπεινά δοχεία της θείας Χάριτος και θα αναπαύεται πλέον μέσα μας η Αγία Τριάδα. Θα εύχωμαι κι εγώ για σάς, καθώς κι εσείς να εύχεσθε για μένα, να βοηθήσουν ο Χριστός και η Παναγία να καθαρισθούν οι καρδιές μας, για να δούμε τον Θεό. «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» . Αμήν.

Η κοσμική λογική κλονίζει την πίστη. «Εάν έχητε πίστιν και μη διακριθήτε , πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε », είπε ο Κύριος. Όλη η βάση εκεί είναι. Στην πνευματική ζωή κινούμαστε στο θαύμα. Ένα συν δύο δεν κάνει πάντα τρία· κάνει και πέντε χιλιάδες και ένα εκατομμύριο!

Να ζητάς πίστη από τον Χριστό – «πρόσθες ημίν πίστιν»και να καλλιεργής την ταπείνωση. Γιατί, ακόμη και όταν πιστεύη κανείς, αν έχη υπερηφάνεια, πάλι δεν ενεργεί η πίστη.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου-Πάθη και Αρετές. Λόγοι Ε΄ Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης

***

π. Aed Jweinat_Al Husun Orthodox Church of St George-Jordan_ p-aedΟ Απόστολος Πέτρος, όταν τον κάλεσε ο Χριστός, περπάτησε επάνω στο νερό. Μόλις όμως του είπε ο λογισμός του ότι θα βουλιάξη, βούλιαξε . Και ο Χριστός τον άφησε. «Αφού λές ότι θα βουλιάξης, βούλιαξε».
Και βλέπεις, ο ταπεινός, και θαύματα να κάνη, πάλι δεν πιστεύει στον λογισμό του. Ήταν στην Ιορδανία ένας πολύ απλός παπάς (π. Aed Jweinat) που έκανε θαύματα. Διάβαζε ανθρώπους και ζώα που είχαν κάποια αρρώστια και γίνονταν καλά. Πήγαιναν και Μουσουλμάνοι σ᾿ αυτόν, όταν έπασχαν από κάτι, και τους θεράπευε. Αυτός, πριν λειτουργήση, έπαιρνε ένα ρόφημα με λίγο παξιμάδι και μετά όλη την ημέρα δεν έτρωγε τίποτε. Κάποτε έμαθε ο Πατριάρχης ότι τρώει πριν από την Θεία Λειτουργία και τον κάλεσε στο Πατριαρχείο. Πήγε εκείνος, χωρίς να ξέρη γιατί τον ζητάνε. Ώσπου να τον φωνάξη ο Πατριάρχης, περίμενε μαζί με άλλους σε μια αίθουσα. Έξω έκανε πολλή ζέστη· είχαν κλειστά τα παντζούρια και από μια τρυπούλα περνούσε μια ακτίνα. Αυτός νόμισε ότι είναι σχοινί. Επειδή είχε ιδρώσει, βγάζει το ράσο του και το κρεμάει πάνω στην ακτίνα. Όταν το είδαν οι άλλοι που κάθονταν εκεί στην αίθουσα, τα έχασαν. Πάνε και λένε στον Πατριάρχη: «Ο παπάς που κολατσίζει πριν από την Θεία Λειτουργία κρέμασε το ράσο του πάνω σε μια ακτίνα!». Τον κάλεσε μέσα ο Πατριάρχης και άρχισε να τον ρωτάη: «Τί κάνεις; Πώς πας; Κάθε πότε λειτουργείς; Πώς ετοιμάζεσαι για την Θεία Λειτουργία;». «Να, λέει, διαβάζω την ακολουθία του όρθρου, κάνω και μερικές μετάνοιες και ύστερα φτιάχνω ένα ρόφημα, κολατσίζω λίγο, και έπειτα λειτουργώ». «Γιατί το κάνεις αυτό;», τον ρωτάει ο Πατριάρχης. «Άμα φάω λιγάκι πριν από την Θεία Λειτουργία, λέει εκείνος, όταν κάνω κατάλυση , πάει ο Χριστός επάνω. Ενώ, αν φάω μετά την Θεία Λειτουργία, πάει ο Χριστός από κάτω»! Με καλό λογισμό το έκανε! Του λέει τότε ο Πατριάρχης: «Όχι, δεν είναι σωστό αυτό. Πρώτα να κάνης κατάλυση, και έπειτα να τρως λίγο». Έβαλε μετάνοια και το δέχθηκε.
Θέλω να πω, παρόλο που είχε φθάσει σε τέτοια κατάσταση, να κάνη θαύματα, το δέχθηκε απλά· δεν είχε δικό του θέλημα. Ενώ, αν πίστευε στον λογισμό του, μπορούσε να πή: «Εγώ διαβάζω ανθρώπους και ζώα άρρωστα και γίνονται καλά, κάνω θαύματα· τί μου λέει αυτός; Έτσι που το σκέφτομαι, είναι πιο καλά, γιατί αλλιώς πάει το φαγητό πάνω από τον Χριστό».

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου-Πνευματικός Αγώνας. Λόγοι Γ’ Σελ. 31, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης

Ο πατήρ Aed Jweinat υπήρξε μία αγία μορφή στην Ιορδανία, έζησε στις αρχές του 20ου αιώνα. Ήταν απλός και πολύ ταπεινός. Λειτουργούσε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου της πόλεως Αλ Χούσουν στην Ιορδανία, όπου έκανε πολλά θαύματα.

Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος_ св вмч Георгий победоносец_St. George the Trophy-bearer_წმინდა გიორგი გმირავს_IMG_1872