Saint Porphyrios the Kapsokalyvite of Milesi , Oropos
When someone has a vice we should try to bombard him with rays of love and compassion so that he may be cured and freed.These things are achieved only through the grace of God.Think that this person is suffering more than you.In a cenobitic monastery when someone is at fault, we should not tell him that he is to blame.We must adopt an attitude of care, respect and prayer.We must endeavor not to do anything harmful.When we endure insults from our brother, it counts as martyrdom.And it is something we should endure with joy.
We should feel the malice of the other person as an illness which is tormenting him and which he is unable to shake off.And so we should regard our brethren with sympathy and behave with courtesy towards them, repeating in our hearts with simplicity the prayer, ‘Lord Jesus Christ,’ so that the grace of God may strengthen our soul and so that we don’t pass judgment on anyone.
We should regard all people as saints.We all carry within us the same ‘old self.’Our neighbor, whoever he is, is ‘flesh of our flesh,’ he is our brother and, according to St. Paul, we owe no one anything, except to love one another.We can never pass judgment on others, for no one ever hated his own flesh.
Ο μακάριος Δαβίδ προσεύχονταν στον Θεό και του ζητούσε να τον βοηθήσει να βρει τόπο ησυχίας και δοξολογίας Του. Έτσι με τη θεϊκή καθοδήγηση έφτασε στο νησί της Ευβοίας . Θαυμαστός είναι ο τρόπος με τον οποίο πέρασε από την Αταλάντη, απέναντι στο χωριό Οροβιαίς (Ροβιές) της Β. Ευβοίας. Παρακάλεσε ένα βαρκάρη να τον περάσει, εκείνος όμως βλέποντάς τον ταπεινό και ρακένδυτο, τον περιφρόνησε. Ο Όσιος χωρίς γογγυσμό, άπλωσε το τριμμένο ράσο του πάνω στο νερό της θάλασσας, έκαμε το σημείο του Σταυρού και ανεβαίνοντας πάνω σε αυτό, ώ του θαύματος, άρχισε να ταξιδεύει. Ανηφόρισε πρός το βουνό όπου βρήκε τόπο ησυχίας κι εκεί σ’ ένα ερειπωμένο εκκλησάκι συνέστησε τη μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.
Ο Όσιος στην προσπάθειά του να βρεί χρήματα για την ανέγερση της Ι. Μονής έφτασε μέχρι τη Ρωσσία, όπου συγκέντρωσε πολλά χρήματα κι άλλα πολύτιμα δώρα τα οποία με θαυμαστό τρόπο μετέφερε μέχρι το Μοναστήρι : Κούφωσε ένα μεγάλο κούτσουρο, σφράγισε μέσα σ’ αυτό τα χρήματα και τα δώρα, και ρίχνοντας το κούτσουρο με το θησαυρό σ’ ένα ποτάμι της Ρωσσίας έκανε το σημείο του Σταυρού και προσευχήθηκε να φτάσει το κούτσουρο με το θησαυρό στην παραλία των Ροβιών, έως ότου μεταβεί και ο ίδιος εκεί. Πράγαμτι, έτσι κι έγινε.
Όταν έφτασε στην ηλικία των 70 ετών, ο Όσιος αποσύρθηκε σε μιά σπηλιά όχι πολύ μακρυά από το Μοναστήρι, όπου έμενε όλη την εβδομάδα προσευχόμενος και μόνο το βράδυ του Σαββάτου επέστρεφε στην Μονή για να λειτουργήσει και με αγάπη, διάκριση και ταπείνωση να στηρίξει και να ενδυναμώσει τους πιστούς που έτρεχαν κοντά του. Εκοιμήθη εν ειρήνη στις 1 Νοεμβρίου.
Μιμούμενος τον Όσιο Δαβίδ, ο θεοφόρος πατήρ ημών Ιάκωβος Τσαλίκης με άσκηση,συνεχή νηστεία, δοκιμασίες, ταπείνωση, υπομονή και πολύ προσευχή «εν σπηλαίοις και όρεσι και ταις οπαίς της γης», έφτασε σε ύψη αρετής και πνευματικής τελειότητος. Η βαθεία πίστη του γέροντα, η αγιασμένη του απλότητα και η απαράμιλλη πατρική στοργή του έλκυαν κοντά του πλήθος ψυχών. Γράφει ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος, πνευματικό τέκνο του Γέροντος : Εντύπωση προκαλούσε η άμεση σχέση, που είχε με τον Όσιο Δαβίδ. Όταν κάποτε οι κάτοικοι του χωριού Λιβανάτες ήρθαν, για να πάρουν την κάρα του οσίου στο χωριό τους με σκοπό να βρέξει εκείνη την άνυδρη χρονιά, ο γέροντας πήγε μπροστά στην εικόνα του οσίου και του μίλησε, μάλλον τον διέταξε μετά παρρησίας: «Γέρο, ήρθαν οι χωριανοί σου να σε πάνε στους Λιβανάτες για την ανομβρία. Σε παρακαλώ τώρα, που θα πάμε, να μπουμπουνίσεις. Πρόσεξε, μη με προσβάλεις!». Και ο Όσιος Δαβίδ τον άκουσε αμέσως. Μετά την παράκληση άρχισαν δυνατές βροχές. Αυτή την άμεση σχέση, που είχε με τον Όσιο Δαβίδ, την περιέγραφε σαν ένα τηλέφωνο: «Εγώ, παιδί μου, τα λέγω στο αυτί του αγίου, και αυτός ανοίγει γραμμή με τον Χριστό μας!».
Απολυτίκιον οσίου Δαυίδ του εν Ευβοία. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Μέγα εύρατο, Εύβοια κλέος, τον πανένδοξον, Δαβίδ τον θείον, ως ιεράς αρετής καταγώγιον, και του Χρίστου οπαδόν αληθέστατον, και των Όσίων απάντων εφάμιλλον. Διό Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.
Μεγαλυνάριον Οσίου γέροντος Ιακώβου (κοινό με τον Όσιο Δαυίδ)
Χαίροις πανυπέρτιμε ξυνωρίς, φίλοι του Υψίστου σωφροσύνης πυρσέ Δαυίδ, άσβεστε και λύχνε Ιάκωβε αγάπης, Ευβοίας φωτοδόται, αειφεγγέστατοι.
“After the demonic storm, there will come a divine sunshine”… Let God use evil to good,as God is Good.
St.Paisios of the Holy Mountain
Something is in the works. We still haven’t understood properly either what’s going on, or the fact that we will die. I don’t know what will come of this. The situation is very complicated. The fate of the world depends on just a few people, but God is still putting on the brakes. We have to pray a lot, and with pain in our hearts, so that God will intervene: our times are very hard to understand. A lot of ash, rubbish, and indifference has accumulated, and a strong wind will be needed to blow it all away.
It’s frightening! The Tower of Babel is upon us!Divine intervention is needed: Great upheavals are happening. What a bedlam! The minds of whole nations are in confusion. But in spite of the ferment I feel a certain consolation inside, a certain confidence. God still dwells in a part of the Christians. God’s people, people of prayer, still remain, and God in his all-goodness still tolerates us and will put everything in order. Don’t be afraid! We’ve gone through many storms, and still haven’t perished. So should we be afraid of the storm which is now gathering? We’ll not perish this time either!
God loves us.In Man there’s a hidden power which comes out when necessary. The difficult years will be few. Just a lot of thunder.
Don’t get upset in the least, for God is above everything.He rules everyone and will bring all to the defendant’s bench to answer for what they’ve done, according to which each will receive his just desserts from God. Those who’ve in some way helped the cause of good will be rewarded, and those who do evil will be punished. God will put everyone in their place in the end, but each of us will answer for what they did in these difficult years, both in prayer and in deeds.
Today they’re trying to destroy faith, and for the edifice of faith to fall they quietly pull out one stone, then another. But we’re all responsible for the destruction;…Today’s situation can be resisted only spiritually, not by worldly means. The storm will continue to rage a bit, will throw all the flotsam, everything unnecessary, onto the shore, and then the situation will become clearer. Some will receive their reward, while others will have to pay their debts.
There’s a war on today, a holy war.
In the past our nation lived spiritually, so God blessed her, and the saints helped us in miraculous fashion. And we were victorious against our enemies, who always outnumbered us. Today we continue to call ourselves Orthodox Christians, but we don’t live Orthodox lives.
I see that something is in the works, that something lies just around the corner, but it’s constantly being put off. Little delays all the time. Who’s creating the delays? God? Another month passes, then another couple of months! That’s how it all goes.
Apolytikion The Protection of Our Most Holy Lady in the First Tone
O Virgin, we extol the great grace of thy Protection, which thou didst spread out like a bright cloud beyond all understanding; for thou dost invisibly protect thy people from the foe’s every assault. Since we have thee as our shelter and certain help, we cry to thee with our whole soul: Glory to thy great deeds, O most pure Maid. Glory to thy shelter most divine. Glory to thy care and providence for us, O spotless one.
A Prayer By St. Nektarios of Aegina To the Holy Mother of God
Rejoice! glory of monastic and the splendor of the righteous. Rejoice! wall, the foundation and the beauty of the virgins. Rejoice! safe guide of those who travel by sea. Rejoice! O most holy, peace of those who are under attack. Rejoice! only powerful consolation of those who mourn. Rejoice! foundation and salvation of those who are shaken. Rejoice! only safe support of those who stand. Rejoice! safe road of those who travel by land. Rejoice! O Theotokos, the calmness of those under distress. Rejoice! joy, the delight and the maiden of those afflicted.
Source: A Prayer to the Holy Mother of God, Prayer to the Incorruptible Maiden and A Prayer to the Immaculate Virgin, where edited and translated from the Greek by Nikolaos S. Hatzinikolaou, Holy Cross Orthodox Press, Brookline, Massachusetts, reprint 2002
Apolytikion The Protection of Our Most Holy Lady in the First Tone
O Virgin, we extol the great grace of thy Protection, which thou didst spread out like a bright cloud beyond all understanding; for thou dost invisibly protect thy people from the foe’s every assault. Since we have thee as our shelter and certain help, we cry to thee with our whole soul: Glory to thy great deeds, O most pure Maid. Glory to thy shelter most divine. Glory to thy care and providence for us, O spotless one.
Εορτάζει στις 1 Οκτωβρίου και στις 28 Οκτωβρίου στην Ελλάδα ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη σκέπη και προστασία της στον αγώνα των Ελλήνων του 1940.
Ο άγων ήταν ιερός.Οι Έλληνες πολεμούσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Εγνώριζαν, ότι αν πατούσαν τον τόπο μας οι Φράγκοι, οι παπικοί θα μας νόθευαν την πίστι και θα μόλυναν την Ορθοδοξία.
Η παρουσία της Παναγίας στο Μέτωπο διαπιστώθηκε σε πολλές περιπτώσεις. Αναφέρομε μία, η οποία είχε γίνει κοντά μας στο αριστερό μέρος του Μετώπου, εκεί που ήτανε το άλλο τμήμα του Μετώπου, των ευζώνων. Συνέβη στον υπολοχαγό Νικόλαον Κάντζαρον.
Αριθ. Δ.Υ. Εν Τ.Τ. 712 τη 3η Μαρτίου 1941 Ο Ανθυπασπιστής Γκάτζαρος Νικόλαος Προς Το 1/40 Τάγμα Ευζώνων Ενταύθα
«Περί εμφανίσεως της Παναγίας και των δοθεισών μοι υπ’ Αυτής εντολών».
«Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω υμίν, ότι χθες Κυριακήν, 2 Μαρτίου έ.έ. και περί ώραν 8ην μ.μ. μετέβην εις τι παρακείμενον του καταυλισμού 2ου Λόχου Τάγματος Υμών μικρόν ύψωμα απέχον περί τα 300μέτρα, χάριν περιπάτου, αισθανθείς την ανάγκην κινήσεως. Μία μυστηριώδης δύναμις ωσάν να με ώθη προς τα εκεί. Ο αήρ έχει ήδη παύσει να φυσά και ο ουρανός ήτο αστερόης. Κατά την επιστροφήν μου εις την σκηνήν, δεν έχω αριθμήση 10 βήματα, ότε αιφνιδίως ενεφανίσθη εμπρός μου και μου ανέκοψε τον δρόμον μία γυνή μαυροφόρα έχουσα σεμνήν, την εμφάνισίν της. Το πρόσωπόν της διεκρίνετο χαρακτηριστικώς εις το βραδυνό ημίφως. Εις το θέαμα τούτο καταληφθείς εξ απροόπτου, κατ’ αρχάς εξεπλάγην, κατόπιν όμως αυτοστιγμεί συνήλθον εκ του τρόμου, επειδή εγνώριζον, ότι πολλάκις η Παναγία ενεφανίσθη είτε ως όραμα, είτε καθ’ ύπνον κατά τας πολεμικάς επιχειρήσεις του Στράτου μας.
Εγώ όλως μηχανικώς έλαβον θέσιν ημιγονυπετή, ίνα ασπασθώ την δεξιάν Της. Εκ της συγκινήσεως οι οφθαλμοί μου εδάκρυζον, οι πόδες και τα χείλη μου έτρεμον επί πολλήν ώραν. Ήκουσα να ομιλή: «Είμαι η Παναγία. Μη φοβείσαι παιδί μου, είπε! Εγώ ενεφανίσθην να σου είπω τρεις λόγους, τους οποίους να μη λησμονήσης:
1) Ο παρών πόλεμος εκηρύχθη απροκαλύπτως και αναιτίως υπό της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος. Θελήματί μου η Ελλάς θα εξέλθη τούτου νικηφόρως.
2) Ο πόλεμος ούτος εκηρύχθη εναντίον της Ελλάδος, ίνα γνωρίση ο κόσμος, ότι αφορμή τούτου είναι η απομάκρυνσίς του εκ της Χριστιανικής θρησκείας, καθ’ ην ύβριζεν, εβλασφήμει τα θεία της και έρρεπε προς τον εκφυλισμόν και την ακολασίαν και ούτως συμμορφωθή, ίνα μάθη ότι υπάρχει και προΐσταται ο Θεός. Τρανώτατα δε τεκμήρια της υπάρξεως ταύτης είναι τα συχνά θαύματα των Αγίων της Εκκλησίας του Χριστού.
3) Έπρεπε να μάθη ο κόσμος, ότι ο δίκαιος πάντοτε υπερισχύει της βίας.
Ανάφερε, λοιπόν, ταύτα και εγγράφως εις τον Διοικητήν σου, ίνα μη πτοηθή προ ουδενός κωλύματος, καθότι υπό την προστασίαν Μου ο Ελληνικός Στρατός θα νικήση!».
Μεθ’ ο εν τη εξαφανίσει Της οι οφθαλμοί μου εθαμβώθησαν. Εν τέλει συνήλθον εν μέρει και κατηυθύνθην αμέσως εις την σκηνήν υμών, όπου έξωθι ταύτης ανέφερον υμίν το συμβάν προφορικώς.
Νικόλαος Γκάτζαρος
Μετά από την εμφάνισι αυτή, όλοι μας οι στρατιώτες εδώσαμε τον φτωχό όβολό μας και με προθυμία κτίσθηκε στο μέρος αυτό ο ναός της Παναγίας. (Πηγή: Περιοδικόν «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», Αριθμ. 62-63, ΙΟΥΛΙΟΣ – ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1995)
Στον πόλεμο του ’40
Στο μέτωπο, σ’ όλη τη γραμμή, από τη γαλανή θάλασσα του Ιονίου μέχρι ψηλά τις παγωμένες Πρέσπες, ο ελληνικός στρατός άρχιζε να βλέπει παντού το ίδιο όραμα:Έβλεπε τις νύχτες μια γυναικεία μορφή να βαδίζει ψηλόλιγνη, αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από παλιά, του την είχαν τραγουδήσει όταν ήταν μωρό κι ονειρευόταν στην κούνια. Ήταν η μάνα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στην δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η υπέρμαχος Στρατηγός. Σε πολεμιστές του ΕΠΟΥΣ του 40 στόν Καλαμά εμφανίστηκε και τους είπε ”μιά μέρα, η Ελλάς θα γίνει το προσκύνημα όλων των λαών της οικουμένης». ( Από το βιβλίο Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 40 του κ. Αλέκου Φλωράκη. ) Και ο άγιος Νεκτάριος το στηρίζει λέγοντας: Ναι ο Έλλην εγεννήθη κατά θείαν πρόνοιαν διδάσκαλος της ανθρωπότητος•
τούτο το έργον εκληρώθη αυτώ•
αύτη ην η αποστολή αυτού•
αύτη η κλήσις αυτού εν τοις έθνεσιν•
μαρτύριον η εθνική αυτού ιστορία• μαρτύριον η φιλοσοφία αυτού• μαρτύριον η κλίσις αυτού• μαρτύριον αι ευγενείς αυτού διαθέσεις• μαρτύριον η παγκόσμιος ιστορία•
***
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Υπάρχει μια μερίδα Χριστιανών, στους οποίους αναπαύεται ο Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήση τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα. Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι…Να είστε με τον Χριστό, να ζήτε σύμφωνα με τις Εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθη η Θεία Χάρις… Να εύχεσθε να λυπηθή ο Χριστός τα πλάσματα Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Νά επέμβη θεϊκά στην εξωφρενική εποχή πού ζούμε, γιατί ό κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρέλλα και στο αδιέξοδο…Αχ, Μακκαβαΐος θα έβγαινα! Στα βουνά θά έφευγα, για να προσεύχωμαι συνέχεια γιά τον κόσμο. Πρέπει να βοηθήσουμε με την προσευχή τον κόσμο όλο, να μην κάνη ο διάβολος ό,τι θέλει.
Απολυτίκιον Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου. ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος
Της Σκέπης σου Παρθένε, ανυμνούμεν τας χάριτας, ην ως φωτοφόρον νεφέλην,εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, και σκέπεις τον λαόν σου νοερώς, εκ πάσης των εχθρών επιβουλής,σε γαρ σκέπην, και προστάτιν, και Βοηθόν, κεκτήμεθα βοώντές σοι,δόξα τοις μεγαλείοις σου Αγνή, δόξα τη θεία σκέπη σου,δόξα τη πρός ημάς σου, προμηθεία, Άχραντε.
«Θεοτόκε η ελπίς, πάντων των Χριστιανών, σκέπε φρούρει φύλαττε, τους ελπίζοντας εις Σε»
“Today the Virgin stands in the midst of the Church, and with choirs of Saints she invisibly prays to God for us. Angels and Bishops venerate Her, Apostles and prophets rejoice together, Since for our sake she prays to the Eternal God!”
Apolytikion in the First Tone
O Virgin, we extol the great grace of thy Protection, which thou didst spread out like a bright cloud beyond all understanding; for thou dost invisibly protect thy people from the foe’s every assault. Since we have thee as our shelter and certain help, we cry to thee with our whole soul: Glory to thy great deeds, O most pure Maid. Glory to thy shelter most divine. Glory to thy care and providence for us, O spotless one.
Η νοερά προσευχή , η ευχή του Ιησού, είναι το κεντρικό θέμα του βιβλίου «Νηπτική θεωρία». Ο συγγραφέας του, ο ανώνυμος ησυχαστής ,ο αυτοαποκαλούμενος «Απελπισμένος» ,αποκαλύπτει τα βιώματά του και προσφέρει την πείρα του στον αναγνώστη, σαν οδηγό για την κατάκτηση της νοεράς προσευχής. Αυτός ο πρακτικός δάσκαλος παρουσιάζει με φυσικότητα και ιδιαίτερη γλυκύτητα τις εμφανίσεις και συνομιλίες του με τον Κύριο, την Υπεραγία Θεοτόκο και τους αγίους Αγγέλους ,προβάλλοντας συχνά από μετριοφροσύνη άλλο πρόσωπο στη δική του θέση. Τέτοιο είναι και το όραμα που ακολουθεί:
«Κάποιος μοναχός ,διηγείται ο ησυχαστής, ήρθε σε έκσταση την ώρα που προσευχόταν και είδε πλήθος δαιμόνων , σαν την άμμο της θάλασσας. Έμοιαζαν με στρατιώτες και ορμούσαν εναντίον του με πολλή μανία για να τον εξοντώσουν.
Φοβισμένος εκείνος έτρεξε να καταφύγει στην εκκλησία. Μπαίνοντας μέσα βλέπει τον Κύριο και τη Θεοτόκο στις εικόνες τους σαν ζωντανούς και με βασιλική δόξα. Το πρόσωπο του Κυρίου είχε μία ανέκφραστη ωραιότητα και άστραφτε πιο δυνατά από τον ήλιο. Για αυτό ο αδελφός δεν μπόρεσε να ξανακοιτάξει. Προσκύνησε όμως και ασπάστηκε με φόβο και χαρά τη δεξιά Του.
Κατόπιν πλησίασε στην εικόνα της Παναγίας. Προσκύνησε, ασπάστηκε το παρθενικό της χέρι και τόλμησε να την κοιτάξει στο πρόσωπο. Στην αγία της αγκάλη είδε καθισμένο το Θείο Βρέφος σαν σε θρόνο χερουβικό. Κι ήταν τόσο ταιριαστό το θεϊκό αυτό σύμπλεγμα, όσο και η ομορφιά και η ευωδία σε ένα τριαντάφυλλο. Η Θεοτόκος κοίταζε τον αδελφό με τόση πραότητα , ώστε εκείνος πήρε το θάρρος και την ρώτησε:
– Παναγία μου! Γλυκειά μου Παναγία, και μητέρα του Ιησού μου! Πώς θα γλυτώσω από τους δαίμονες που με κυνηγούν;
Και η Κυρία Θεοτόκος , η σωτηρία των « επ’ αυτή πεποιθότων », αποκρίθηκε:
– Με το όνομα του Υιού μου και με το όνομα το δικό μου θα νικάς και θα εξολοθρεύεις τους δαίμονες.
Ο μοναχός έκανε βαθειά υπόκλιση, βγήκε από την εκκλησία και φώναξε μέσα από την καρδιά του.
Αμέσως οι ανίσχυροι δαίμονες εξαφανίστηκαν από μπροστά του ». ]
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »,Ιερά Μονή Παρακλήτου
Οόσιος γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης καθώς προσευχόταν ένα βράδυ στο ασκητήριο του οσίου Δαβίδ είδε να εμφανίζονται ξαφνικά σκορπιοί. Η σπηλιά γέμισε χιλιάδες, αμέτρητους σκορπιούς. Τον περικύκλωσαν από όλες τις πλευρές, ακόμη κι’ από την οροφή του σπηλαίου κρεμόντουσαν, σαν τσαμπιά από σταφύλι. Τρόμαξε για λίγο βλέποντας την παγίδα του διαβόλου, όμως επικαλούμενος τον όσιο Δαβίδ και την αψευδή εξουσία του Κυρίου «του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων» πήρε μια πέτρα, με την οποία χάραξε έναν κύκλο γύρω του και κάνοντας το σημείο του Σταυρού διέταξε:
-Μέχρι εδώ, εκεί θα σταθείτε.
Συνέχισε άφοβα την προσευχή του και κανένας σκορπιός δεν πέρασε όλη τη νύχτα τον κύκλο!
Απολυτίκιον Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου. ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος
Της Σκέπης σου Παρθένε, ανυμνούμεν τας χάριτας, ην ως φωτοφόρον νεφέλην,εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, και σκέπεις τον λαόν σου νοερώς, εκ πάσης των εχθρών επιβουλής,σε γαρ σκέπην, και προστάτιν, και Βοηθόν, κεκτήμεθα βοώντές σοι,δόξα τοις μεγαλείοις σου Αγνή, δόξα τη θεία σκέπη σου,δόξα τη πρός ημάς σου, προμηθεία, Άχραντε.
Saint Demetrius, Great martyr, the Myrrh-flowing Commemorated on October 26
St .Demetrius of Misti -Konaklı Nigde Cappadokia Commemorated on October 26
Saint Nestor of Thessalonica St Demetrius’ disciple Commemorated on October 27
St . Demetre hailed from Misti –Konaklı , in Cappadocia (near Nigde), where he lived holy life. Done habitation of the Holy Spirit . The Saint appeared in a dream to an illiterate but pious woman Freedom Elekidou from Misti, revealing that it was the will of God that his relics be exhumed for his body was incorrupt. Leads her husband and all the inhabitants of mist in a catacomb between Misti and Limna (Golcuk) villages, where they were gushing myripnoon fragrance and since giving rich blessings and many cures to those who invoke him.
The new saint of God began to be glorified by countless miracles of grace. Christian believers from various places came to Misti to venerate the holy relics of St Demetrius and they received healing through his prayers.
His relics were brought from the village of Misti to village Iana Alexandroupoli by refugees from Misti-Konaklı in Cappadocia, after the Asia Minor Catastrophe of 1922-24. For several decades the relics were in the Cappadocian Hearth of Alexandroupolis, in the church of St. Dimitrios IANA, and in January 2012 they were transferred to church Metamorfossis Alexandroupolis.
Saint Demetrius,was neither a celebrated hierarch nor an eloquent theologian but a simple old man who spent the better part of his life in a unshakable firmness of his faith, his patience, prayer, and gentleness of spirit.The illustration shows a Saint by popular Cappadocian dress, probably a shepherd or farmer holding cross.
According to the words which the all-holy and truthful Lord: For what will it profit a man if he wins the whole world and loses his soul, or what can a man give in exchange for his soul?Thrice-blessed therefore is the man who has treasured these words in the depths of his heart, hearkening to them until his last breath, conforming to them, and walking always according to them. Blessed and thrice-blessed therefore was the holy Demetrius, whose memory we celebrate today with great compunction and spiritual joy. He knew few letters and neither did he know the evils of the world. He lived far from complex systems of humanistic rationalism, remaining simple, poor in spirit, and therefore full of faith.The Holy Spirit dwelled in his heart.
Saint Demetrius of Misti of Cappadokia reposed in the Lord and received the recompense of the labors and toils that he endured for Christ, whom he loved more than all corrupt and fleeting things so that now, wearing a crown in heaven, he rejoices with the choirs of the saints and beholds in glory the Prize-bestower, our Lord Jesus Christ, to whom be glory and dominion and worship unto the ages of ages. Amen.
Cappadocia – Homeland of our Heart … Let us breathe the air. It is the place of our Saints, our Elders, is the place of our Heart !!!
– Το θέμα δεν είναι να γεννά κανείς υπάρξεις για την ιστορική πραγματικότητα, αλλά να γεννά πρόσωπα για την υπεριστορική πραγματικότητα, για να εισέλθουν στον Παράδεισο. Πολλοί γεννούν παιδιά, τα οποία γίνονται τροφή για την Κόλαση.
– Σήμερα είναι προνόμιο να μην έχη κανείς παιδιά. Οι γονείς μαρτυρούν. Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν, τότε τα παίρνει η κοινωνία. Οι γονείς ειδωλοποιούν τα παιδιά. Περνούν όλη την ζωή τους μέσα σε αυτά και ταυτίζονται με αυτά. Αυτό είναι λάθος. Ο άνδρας με τον γάμο λαμβάνει την γυναίκα για βοηθό για να επιτύχουν την τελείωσή τους. Τα παιδιά είναι δώρα του Θεού. Πολλές φορές με τα παιδιά δημιουργείται άγχος και αποσπάται ο νους από τον Θεό.
– Σκοπός δεν είναι απλώς να κοινωνή το βρέφος των Αχράντων Μυστηρίων, αλλά να ζη μέσα στην ατμόσφαιρα της προσευχής του σπιτιού.Η ατμόσφαιρα του σπιτιού πρέπει να είναι ατμόσφαιρα προσευχής. Οι γονείς πρέπει να εμπνέουν στα παιδιά την αγάπη τους για τον Χριστό και την Παναγία.
– Σκοπός της διαπαιδαγωγήσεως των παιδιών είναι να αποκτήσουν προσωπική αγάπη στον Χριστό και την Παναγία. Δεν πρέπει να τους δίνουμε συμβουλές να γίνουν απλώς καλοί άνθρωποι. Επίσης, πρέπει να τα βοηθούμε να μένουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία και όχι απλώς να μην αμαρτάνουν. Το ότι μένουν στην Ορθοδοξία είναι μεγάλο γεγονός και μπορεί να είναι αίτιο σωτηρίας, έστω και αν έχουν κάνει μερικά λάθη στην ζωή τους. Πρέπει τα παιδιά να εμπνέωνται από την αγάπη προς τον Χριστό και την Παναγία.
– Είναι προτιμότερο να μην κοινωνούν τα παιδιά του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, παρά να κοινωνούν με την βία των γονέων, χωρίς να θέλουν τα ίδια. Η μητέρα, που προσεύχεται κατά την σύλληψη, την κυοφορία και την γέννηση του παιδιού, τότε μαζί με την σωματική γέννηση του δίνει και πνευματική γέννηση, δηλαδή γεννά μια πνευματική ύπαρξη. Στην Ρωσία υπήρχαν πολλοί άθεοι, αλλά οι μεγαλύτεροι άθεοι ήταν παιδιά Ιερέων. Θα πρέπη να φροντίζουμε να μεγαλώνουν τα παιδιά κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μην αισθάνωνται την Ορθοδοξία ως δύσκολη και φορτική.
– Ηελευθερία παίζει μεγάλο ρόλο στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών. – Να προσευχόμαστε να δίνη ο Θεός έμπνευση. Ο Θεός φωτίζει όλους τους ανθρώπους, ιδίως τις μητέρες, και τους δίδει έμπνευση. Μόνον έτσι μπορούμε να διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά.
Εάν κάποιο παιδί θέλη να πάη στο πάρτυ, να του πούμε: “Κάνε προσευχή και ό,τι σε φωτίσει ο Θεός”. Και να προσθέσουμε: “Εγώ δεν θα σου το κρατήσω, εάν πας στο πάρτυ μετά από προσευχή”. Έτσι τους αναπτύσσουμε την υπευθυνότητα και την σχέση τους με τον Χριστό, τους μαθαίνουμε να προσεύχωνται στον Θεό για κάθε πράξη τους.
Καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά, θα πρέπη διακριτικά να τους δίνουμε ελευθερία και να τα αφήνουμε να πορεύωνται τον δρόμο τους. Να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα απαγορεύω, ακόμη και για την ψυχαγωγία. Δεν έχει τόσο σημασία πώς συμπεριφέρονται σε δευτερεύοντα θέματα, όσο εάν αγαπούν τον Χριστό. Για να αγαπούν τον Χριστό, δεν πρέπει να τους μιλάμε ψυχολογικά και θεολογικά με μια ξύλινη γλώσσα, αλλά να προσευχόμαστε εσωτερικά στην καρδιά μας.Όταν οι γονείς έχουν μέσα τους την Χάρη του Θεού, τα παιδιά το διαισθάνονται.
από το βιβλίο: Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, «Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ – Βίος και πολιτεία του Γέροντος Σωφρονίου του ησυχαστού και θεολόγου»Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας) 2007.
Οτιδήποτε γίνεται με την βία, χωρίς αγάπη και ελευθερία, αυτό δεν εισέρχεται στην αιωνιότητα του Θεού.
Ω Κύριε αιώνιε και Δημιουργέ των πάντων…, Με την άπειρη αγαθότητα σου, δείξε μου το δρόμο του θελήματός σου, και δώσε ώστε να βαδίζω μπροστά σου χωρίς αμαρτία. Ω Κύριε, σ’ εσένα όλες οι καρδιές είναι ανοικτές. Συ γνωρίζεις όλα όσα έχω ανάγκη. Συ γνωρίζεις την τυφλότητα και την άγνοιά μου. Δέξου ,σε παρακαλώ , την προσευχή μου και με το Άγιο Πνεύμα σου δίδαξέ με τον δρόμο που πρέπει να πορευθώ. Και όταν η διεστραμμένη μου θέληση με οδηγήσει σ’ άλλους δρόμους, μη μ’ αφήσεις να χαθώ, αλλά κάνε με να επιστρέψω σ’ εσένα. Δος μου, με τη δύναμη της αγάπης σου, να κρατηθώ σταθερά στο αγαθό. Φύλαξέ με από κάθε λόγο ή πράξη που μπορεί να καταστρέψει την ψυχή, από κάθε επιθυμία που μπορεί να σε δυσαρεστήσει Και να βλάψει τον αδελφό μου. Δίδαξέ με πως πρέπει και τι πρέπει να λέγω.Αν είναι θέλημά σου να μην απαντώ, δος μου πνεύμα ειρηνικής σιωπής, που να μην προκαλεί λύπη ή πόνο στον αδελφό μου. Στήριξέ με στο δρόμο των εντολών σου και μέχρι την τελευταία μου πνοή δώσε να μην απομακρυνθώ από το φως των εντολών σου. Οι εντολές σου ας γίνουν ο μόνος νόμος της ζωής μου στη γη και σ’ όλη την αιωνιότητα.
Saint Demetrius, Great martyr, the Myrrh-flowing Commemorated on October 26
St. Demetre of Misti -Konaklı Nigde Cappadokia Commemorated on October 26
Saint Nestor of Thessalonica St Demetrius’ disciple Commemorated on October 27
Inthe time of the suffering of St. Demetrius the Myrrh-gusher, there was a young man of Thessalonica, Nestor, who learned the Christian Faith from St. Demetrius himself. At that time Christ’s enemy, Emperor Maximian, organized various games and amusements for the people. The emperor’s favorite in these games was a Vandal by the name of Lyaeus, a man of Goliath-like size and strength. As the emperor’s gladiator, Lyaeus challenged men every day to single combat and slew them. Thus, the bloodthirsty Lyaeus amused the bloodthirsty, idolatrous Maximian. The emperor built a special stage for Lyaeus’s battles, similar to a threshing floor on pillars. Spears, points upward, were planted beneath this platform. When Lyaeus defeated someone in wrestling, he would throw him from the platform onto the forest of spears. The emperor and his pagan subjects cheered as some poor wretch writhed in torment on the spears until he died. Among Lyaeus’s innocent victims were many Christians: when no one volunteered to duel with Lyaeus, by the emperor’s orders
Christians were arrested and forced to duel with him. Seeing this horrifying amusement of the pagan world, Nestor’s heart was torn with pain, and he decided to come forward for a duel with the gigantic Lyaeus. But first, he went to prison to see St. Demetrius and sought a blessing from him to do this. St. Demetrius blessed him, signed him with the sign of the Cross on the foreheadand on the chest and prophesied to him: ‘‘You will defeat Lyaeus, but you will suffer for Christ.” Thus, young Nestor went to duel with Lyaeus. Maximian was present with a multitude of people; everyone felt pity for the young Nestor, who would surely die, and tried to dissuade him from dueling with Lyaeus. Nestor crossed himself and said: ”O God of Demetrius, help me!” and with God’s help, he overcame Lyaeus, knocked him down, and threw him onto the sharp spears, where the heavy giant soon found death. Then all the people cried out: ”Great is the God of Demetrius!” But the emperor, shamed before the people and sorrowing for his favorite Lyaeus, was greatly angered at Nestor and Demetrius, and commanded that Nestor be beheaded and Demetrius run through with lances. Thus, the Christian hero Nestor ended his earthly life and took up his habitation in the Kingdom of his Lord in the year 306.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič for Old Calendar date October 27, and New Calendar date November 9.
We can see the small Nestor and David, and not to fear modern Lyaious and Goliath, whoever they are…We can say what we said Nestor: ”O God of Demetrius, help me!” Whoever you are, turned his eyes and hands to heaven and “God of Demetrios” will help. As great though is the Lyaios if not more of fear and the law of God will fall. And no matter how small it is Nestor, when God will defeat him. (P. B. Pashos, ”Eros of Orthodoxy”)
Troparion Saint Demetrius, Great martyr — Tone 3
The world has found you to be a great defense against tribulation and a vanquisher of heathens, O Passion-bearer. As you bolstered the courage of Nestor, who then humbled the arrogance of Lyaios in battle, Holy Demetrius, entreat Christ God to grant us great mercy.
When someone has a vice we should try to bombard him with rays of love and compassion so that he may be cured and freed.These things are achieved only through the grace of God.Think that this person is suffering more than you.In a cenobitic monastery when someone is at fault, we should not tell him that he is to blame.We must adopt an attitude of care, respect and prayer.We must endeavor not to do anything harmful.When we endure insults from our brother, it counts as martyrdom.And it is something we should endure with joy.
iconandlight 