Saint Philaret the Almsgiver, Hymn of Praise,St. Nikolai Velimirovic

Saint Philaret the Almsgiver
Commemorated December 1

Hymn of Praise
Saint Philaret the Almsgiver
by St. Nikolai Velimirovic

To the merciful one, God shows mercy;
He never ceases to show mercy.
He hears the prayers of the merciful;
He gives gifts a hundredfold.

Philaret the Merciful
Placed himself wholly in God’s hands.
By his compassion, he amazed the world;
He was faithful to God, even in suffering.

Philaret did not compete
For honor or precedence.
We use this age to purchase
The Eternal Kingdom and blessedness.

The Lord spoke a wondrous word:
“Trade until I return!
When the time is right,
I will repay you with great riches.”

When Philaret became impoverished
Because of almsgiving beyond measure,
Because of truth and goodness–
God visited him from on high:

Visited him and bestowed mercy,
Bestowed mercy and rewarded him,
Just as once upon the faithful Job,
He bestowed mercy and a reward.

The Prologue of Ohrid: Lives of Saints, Hymns, Reflections and Homilies for Every Day of the Year (Two Volumes) by St. Nikolai Velimirovic

 

Advertisement

Ο άνθρωπος που δίνεται στο Χριστό ξεπερνάει τις δυσκολίες χωρίς να φθείρεται. Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης του Ωρωπού

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης του Ωρωπού

Ο άνθρωπος που δίνεται στο Χριστό ξεπερνάει τις δυσκολίες χωρίς να φθείρεται

Μου είπε ακόμη ο Παππούλης…

Ο άνθρωπος, που δίνει την καρδιά του στο Χριστό, όπως ο Μοναχός, αυτός γίνεται άλλος άνθρωπος. Ανοίγει ο νους του, γίνεται άλλος άνθρωπος. Ανοίγει ο νους του, γεμίζει με το Χριστό. Ακούεις; Με καταλαβαίνεις; Με το Χριστό. Και όταν ο νους και η καρδιά είναι γεμάτη από το Χριστό, τότε αυτός ο άνθρωπος είναι σοφός, είναι έξυπνος, του τα διδάσκει όλα το Πνεύμα του Θεού.
 Η λέξη έξυπνος, όχι με το νόημα που την εννοεί ο κόσμος, δηλαδή να απαντά καθηλώνοντας τους άλλους, ή να κάνει μια δουλειά καλύτερα από τους άλλους, αλλά να! Πώς να σου το πω;
Σε κάθε δυσκολία που του παρουσιάζεται, δεν τα χάνει, δεν απελπίζεται, αλλά προσφεύγοντας στο Χριστό, που είναι μέσα του, βρίσκει ωραίους και εύκολους τρόπους να τις ξεπερνάει, χωρίς να του στοιχίζει, χωρίς να φθείρεται εσωτερικά. Με κατάλαβες Γεώργιε;  [ Είπε το όνομά μου χωρίς να με έχει ρωτήσει. Ούτε χθες, όταν με σύστησαν, του το είπαν. Με εντυπωσίασε].

– Κατάλαβα Γέροντα.

 Ο άνθρωπος που έχει δώσει την καρδιά του στο Χριστό, δεν υποφέρει, όσες δυσκολίες και να του συμβούν. Χαίρεται, είναι γεμάτος εσωτερική χαρά. Είναι δραστήριος, προσεκτικός. Δεν κάνει λάθη, ζημιές. Το μυαλό, τα χέρια, τα πόδια, όλα κινούνται από τη χάρη του Θεού. Πώς είναι δυνατόν να είναι κουτός;
Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις που πρέπει να κάνει τον κουτό, για χάρη του Χριστού.

– Δηλαδή, πώς θα κάνει τον κουτό;

 Όταν σιωπήσει εν γνώσει, με κάποιο εσωτερικό σκοπό, κάνει πως δεν κατάλαβε, κάνει πως δεν ξέρει, διότι έχει ένα καλό σκοπό. Αυτά θα του τα διδάξει σιγά σιγά το Άγιο Πνεύμα. Διότι όταν έχουμε μέσα μας το Χριστό, δε ζούμε κανονίζοντας εμείς τον εαυτό μας. Ζει εν ημιν Χριστός, και κανονίζει αυτός τη ζωή μας.

Ανθολόγιο Συμβουλών,αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου.

Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ

Ώ! Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του ζώντος Θεού,
Σε παρακαλούμε και Σε ικετεύομε,
Μη μας απομακρύνεις από το πρόσωπο Σου,
Μην οργισθείς για την ασέβεια μας.
Φανερώσου σ’ εμάς, Φως του κόσμου,
Αποκάλυψε μας
το μυστήριο της οδού της δια Σου σωτηρίας,
για να γινόμαστε
γιοί και θυγατέρες του Φωτός Σου.

https://www.youtube.com/watch?v=Q9FN7da-xfI
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΑΜΑΤΑ Βίωμα και Ορθοδοξία κατά τον Άγ. Πορφύριο H Αθηνά Σιδέρη μιλά για τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη

The LORD is good, a strong hold in the day of trouble;Holy Prophet Nahum

The Holy Prophet Nahum.
Commemorated December 1

The Holy Bible
Chapter 1 :: Nahum (KJV)

Nahum 1:1 – The burden of Nineveh. The book of the vision of Nahum the Elkoshite.
Nahum 1:2 – God is jealous, and the LORD revengeth; the LORD revengeth, and is furious; the LORD will take vengeance on his adversaries, and he reserveth wrath for his enemies.
Nahum 1:3 – The LORD is slow to anger, and great in power, and will not at all acquit the wicked: the LORD hath his way in the whirlwind and in the storm, and the clouds are the dust of his feet.
Nahum 1:4 – He rebuketh the sea, and maketh it dry, and drieth up all the rivers: Bashan languisheth, and Carmel, and the flower of Lebanon languisheth.
Nahum 1:5 – The mountains quake at him, and the hills melt, and the earth is burned at his presence, yea, the world, and all that dwell therein.
Nahum 1:6 – Who can stand before his indignation? and who can abide in the fierceness of his anger? his fury is poured out like fire, and the rocks are thrown down by him.
Nahum 1:7 – The LORD is good, a strong hold in the day of trouble; and he knoweth them that trust in him.
Nahum 1:8 – But with an overrunning flood he will make an utter end of the place thereof, and darkness shall pursue his enemies.

Tone 2
Celebrating the memory
of Thy prophet Nahum, O Lord,
through him we entreat Thee: Save Thou our souls!

Tone 4
Thy pure heart, enlightened by the Spirit,
became the dwelling place of most splendid prophecy;
for thou beholdest things afar off as though they were near.
Wherefore, we honor thee,
O blessed and glorious Prophet Nahum.
Both now and ever and unto ages of ages. Amen.

 

Ο Άγιος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος στο Ακρωτήριο της Κύπρου, Μητροπολίτου Κεφαλληνίας Γερασίμου Φωκά

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος, ο Πρωτόκλητος

Εορτάζει στις 30 Νοεμβρίου

Μακαριστού Μητροπολίτου Κεφαλληνίας Γερασίμου Φωκά (2015)

Αδελφοί μου, θα σας μεταφέρω στην Κύπρο και θα σας αναφέρω ένα θαυμαστό γεγονός που έγινε εκεί. Η Κύπρος ευλαβείται πάρα πολύ τον Απόστολο Ανδρέα. Δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει Ανδρέα ή Ανδρούλα. Και ακριβώς εκεί που υπάρχει η μύτη της Κύπρου, το ακρωτήρι, γράφει στο χάρτη Ακρωτήριο Αποστόλου Ανδρέου, και ακριβώς εκεί έκτισε η Αγία Ελένη, επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη από τα Ιεροσόλυμα, τη μονή του Αποστόλου.

Το 1974 με την κατάληψη δυστυχώς του μέρους από τους Τούρκους έμειναν ορισμένες χιλιάδες άνθρωποι εγκλωβισμένοι και έχουμε το δράμα των ανθρώπων αυτών των λεγομένων εγκλωβισμένων εις την περιοχή της Καρπασίας όπου περικλείεται και το μοναστήρι. Η γνωστή τακτική. Ήταν αρκετές χιλιάδες, άρχισε η μέθοδος των Τούρκων όπως ακριβώς και στην Πόλη, 500.000, 300.000. 100.000. 50.000. Σήμερα ακριβώς 2000. Όπως και στην Ίμβρο 10.000, 1000 άνθρωποι σήμερα. Όπως ακριβώς στην Τένεδο, 7 άνθρωποι σήμερα. Με τις ταλαιπωρίες με τους εκφοβισμούς έφυγαν οι άνθρωποι. Έμειναν στην Καρπασία 800 άνθρωποι, Χριστιανοί άνθρωποι και έμειναν και δάσκαλοι και ιερείς. Έμειναν 4 ιερείς μαζί τους. Δυστυχώς οι Τούρκοι συνέχισαν το σχέδιο τους: έκαιγαν, φυλάκιζαν, εκφόβιζαν και συνεχώς έφευγε ο κόσμος. Από τους τέσσερις ιερείς ο ένας εμαρτύρησε, οι άλλοι δύο απέθαναν και έμεινε ένας να λειτουργεί στις εκκλησίες, να εξυπηρετεί τις ανάγκες τις θρησκευτικές των Χριστιανών και να είναι και στο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, ο πατήρ Ζαχαρίας. Ο ιερέας αυτός ήταν έγγαμος και είχε τέσσερα παιδιά και οι Τούρκοι σιγά σιγά λόγω που έφευγαν τα παιδιά έκλειναν τα σχολεία και όταν τα παιδιά του ιερέα έφτασαν να πάνε στο λύκειο δεν υπήρχε πια σχολείο ελλείψει μαθητών. Και τότε άρχισε ο καυγάς μεταξύ παπά και παπαδιάς.

“Δεν βλέπεις τι γίνεται, πάτερ Ζαχαρία; Οι Τούρκοι δεν φεύγουν από εδώ, τα σχολειά έκλεισαν, το χωριό ερήμωσε, όλοι έφυγαν, θα μου καταστρέψεις τα παιδιά μου;”

Ο καημένος ο παπάς προσπάθησε να την πείσει ότι παπάς σημαίνει αυταπάρνηση και καθήκον, αλλά κι αυτή σαν μάνα έβλεπε το μέλλον των παιδιών της να καταστρέφεται, έστειλε τα παιδιά στο ελεύθερο μέρος της Λευκωσίας να μπορέσουν να σπουδάσουν, να προχωρήσουν και συνέχεια γκρίνιαζε: “Να φύγουμε κι εμείς.”
Ένα βράδι λέει στον παπά: “Δεν γίνεται άλλο, εγώ πάω στα παιδιά μου κι εσύ κάτσε εδώ με τον Άγιο Ανδρέα και με τους Τούρκους”.
Και άρχισε μάλιστα να σιδερώνει τα ρούχα για να φύγει, να τα βάλει στις βαλίτσες για να φύγει. Και αδελφοί μου, εκείνη τη στιγμή εις την δική μας εποχή, εις τον 20ο αιώνα, όπως τα διηγήθηκε η ίδια τώρα που άνοιξαν τα σύνορα και πήγε ο Μητροπολίτης Μόρφου στον Άγιο Ανδρέα και του τα διηγήθηκε και μου τα μετέφερε, εκείνη ακριβώς τη στιγμή ενεφανίσθη μέσα σε ένα πλούσιο φως ο Απόστολος του Χριστού, ο Πρωτόκλητος Ανδρέας και της είπε:

“Παπαδιά, να πας στη Λευκωσία, να πας με τα παιδιά σου, αλλά σε παρακαλώ άσε τον παπά να ανοίγει την εκκλησιά μου, να ανοίγει το μοναστήρι μου, γιατί αν φύγει ο παπά Ζαχαρίας θα κάμουν το μοναστήρι σταύλο, ή τζαμί, ή αποθήκη, όπως έκαμαν τόσες και τόσες άλλες εκκλησιές”.

Ακούτε, αδελφοί μου, τι άλλο συμπλήρωσε ο Απόστολος. Όταν το άκουσε ο δεσπότης, ο Μόρφου συνεκλονίσθη και συγκλονίζομαι κι εγώ που το ακούω: “ Θα σου στέλνω στη Λευκωσία τον παπά,ξέρω κι εγώ από οικογένεια, παντρεμένος ήμουνα, αλλά άσε τον παπά να λειτουργεί¨”.

Αδελφοί μου, οι Άγιοι πόσο συγκαταβατικοί, πόσο ανθρώπινοι, πόσο κοντά μας είναι. Και της είπε μάλιστα ότι μετά από λίγα χρόνια θα ανοίξουν τα σύνορα και θα έρχεται τόσος κόσμος εδώ ώστε δεν θα φτάνουν τα κεριά για να ανάβει ο κόσμος στο προσκύνημά του. Και πράγματι, μετά από πέντε χρόνια από την εμφάνιση του άνοιξαν τα σύνορα και σήμερα επειδή είναι το πιο προσφιλές, το πιο λαοφιλές προσκύνημα ο Απόστολος Ανδρέας, σχηματίζει ουρά ο κόσμος να προσκυνήσει τον Άγιο, να τον παρακαλέσει να ελευθερώσει τον τόπο και τις καρδιές τους.

Απομαγνητοφωνημένος λόγος μακαριστού Μητροπολίτου Κεφαλληνίας Γερασίμου Φωκά.

Μας  το ανέφερε ο π. Γεράσιμος, ο οποίος δεν αρκέστηκε στη διήγηση του Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτου, αλλά πήγε στην Κύπρο και συνάντησε την παπαδιά για να έχει μιαν άμεση ενημέρωση. Δεν ξεχνιέται ο θαυμασμός του όταν μας το μετέφερε, δεν ξεχνιέται…

Απολυτίκιον Αγίου Ανδρέα Πρωτοκλητου .’Ηχος Δ’.

Ως των Αποστόλων πρωτόκλητος και του κορυφαίου Αυτάδελφος τω δεσπότη των όλων Ανδρέα ικέτευε ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.

Ο παπά Ζαχαρίας, η παπαδιά και το σχέδιο του Αποστόλου Ανδρέα (30.11.16)
Κήρυγμα Μητροπολίτη Μόρφου Νεοφύτου στη Θεία Λειτουργία της εορτής του Αποστόλου Ανδρέα στον ιερό ναό Αποστόλου Ανδρέα στο χωριό Νικητάρι της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (30.11. 2016).

St. Porphyrios of Kavsokalyvia, the Christian religion transforms people and heals them.

Saint Philoumenos of Jacob’s Well in Nablus, West Bank
Commemorated on November 29th

St. Porphyrios of Kavsokalyvia (+ December 2, 1991)

Christ, who sends rain on the righteous and on the unrighteous, (Matt. 5 :45) tells us: Love your enemies (Matt. 5:44). We need to pray that we may all be united, united in God. Then, if we live out this prayer, we will achieve corresponding results; we will all be united in love.

For the people of God there is no such thing as distance, even if they be thousands of miles apart. However far away our fellow human beings may be, we must stand by them. Some people regularly telephone me from a town on the edge of the Indian Ocean – Durban is what it’s called, if I am pronouncing it correctly. It’s in South Africa, two hours drive from Johannesburg. Indeed, a few days ago they came here. They were taking a sick person to England and they came here first to ask me to read a prayer. I was very moved.

When Christ unites us, distances don’t exist. When I leave this life it will be better. I’ll be closer to you.

In fact, the Christian religion transforms people and heals them. The most important precondition, however, for someone to recognize and discern the truth is humility. Egotism darkens a person’s mind, it confuses him, it leads him astray, to heresy. It is important for a person to understand the truth.

With Christ a person is filled with grace and so lives above evil. Evil does not exist for him. There is only good, which is God. Evil cannot exist. While there is light there cannot be darkness. Nor can darkness encompass him because he has the light.

Wounded by Love – The Life and the Wisdom of Elder Porphyrios

Άγιος Φιλούμενος του Φρέατος του Ιακώβ, “Να λέτε την Ευχή” μας έλεγε, κι ο ίδιος ζούσε την Ευχή.

Άγιος Φιλούμενος του Φρέατος του Ιακώβ
Εορτάζει στις 29 Νοεμβρίου

29 Νοεμβρίου 1979: Ο Άγιος Νέος Ιερομάρτυς Φιλούμενος ο Αγιοταφίτης κατακρεουργείται στο Φρέαρ του Ιακώβ από Εβραίους Σιωνιστές

«Ο Άγιος Φιλούμενος, αναφέρει η μοναχή Ευπραξία «ήταν πάρα πολύ ολιγόλογος. Όταν όμως πηγαίναμε στο προσκύνημα που διακονούσε, στο πέρας της Θείας Λειτουργίας, πάντοτε έκανε ένα σύντομο και απλό κήρυγμα. Μας έλεγε, για παράδειγμα, να έχουμε ταπείνωση, να έχουμε αγάπη, να ήμαστε ελεήμονες… “Να λέτε την Ευχή” μας έλεγε, “και η ευχή θα τα κανονίσει όλα. Όταν λέτε την Ευχή, μη φοβείστε τίποτα. Αλλά κι ο ίδιος ζούσε την Ευχή, η οποια δεν έλειπε από το στόμα του.
Περπατούσε και έβλεπες συνεχώς τα χείλη του να κινούνται. Εμάς, πού ήμασταν μοναχές, μας έλεγε να διαβάζουμε πολύ και κυρίως πατερικά βιβλία, όπως τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο, τον Άγιο Εφραίμ τον Σύρο, την Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, την Αγία Γραφή… Το Ευαγγέλιο, μας έλεγε, να μη σας λείπει από το χέρι σας. Την Καινή Διαθήκη να τη διαβάζετε τακτικά».

Ο πατήρ Φιλούμενος έζησε αθόρυβα και ταπεινά. Η ασκητική ζωή και η ακρίβεια της τήρησης των μοναχικών ιδεωδών, ήταν τα κυριότερα χαρακτηριστικά που τον διέκριναν. Πολλές φορές έκανε και τον σαλό (Σ.Σ τον «σαλεμένο») για να κρύβεται από τον κόσμο. «Έκανε μερικές χαζομάρες για να μη δείξει την αγιότητά του», όπως το διατύπωσε ο Μητροπολίτης Νεόφυτος.

***

Στην κηδεία του πλήθος κόσμου μαζεύτηκε, όχι μόνο χριστιανοί, αλλά και ετερόδοξοι, μουσουλμάνοι και χοτζάδες ακόμη. Όλοι ήρθαν να του δώσουν τον τελευταίο ασπασμό. Όλοι τον έκλαψαν, γιατί ήταν ένας καλός και άγιος ιερομόναχος.
Το Πατριαρχείο ειδοποίησε τους συγγενείς του να πάνε στην κηδεία, όπως πράγματι αρκετοί μπόρεσαν να πάνε. Ο π. Ελπίδιος, ο δίδυμος αδελφός του, τον καιρό εκείνο ζούσε στην Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους. Ένας ανεψιός του (γνωστός μου) τον ειδοποίησε σχετικά με την κηδεία, αλλ᾿ εκείνος δεν προλάβαινε να πάει από το Άγιο Όρος. Πήγαινε, του είπε και στην επιστροφή μου λες τι έγινε.

Πράγματι μετά την κηδεία και την επιστροφή του στην Αθήνα ξαναπήρε στο τηλέφωνο τον π. Ελπίδιο, στον οποίο είπε λίγα πράγματα για την δολοφονία και την κηδεία του π. Φιλουμένου. Εκείνος του είπε, δεν μου τα λες καλά. Μου κρύβεις κάποια πράγματα. Την ώρα που τον βασάνιζαν και τον έκοβαν, εγώ άκουγα την φωνή του. Αδελφέ, με σκοτώνουν προς δόξαν Θεού, μου φώναζε. Σε παρακαλώ, μην αγανακτήσεις. Ο π. Ελπίδιος από το Άγιο Όρος άκουε και ήξερε τι γινόταν στον αδελφό του και τι τραβούσε την ώρα του μαρτυρίου του. Τους ίδιους πόνους αισθανόταν και αυτός. Κάνε κουράγιο, του απαντούσε.
Είχαν κάποια ιδιαίτερη σχέση τα δύο αδέλφια από παλιά. Όταν πονούσε ο ένας, πονούσε και ο άλλος. Όταν ήταν στενοχωρημένος ο ένας, ήταν και ο άλλος. Όταν ήταν χαρούμενος ο ένας, το ίδιο ήταν και ο άλλος.

Κάποτε μάλιστα, όταν σπούδαζαν στην Πατριαρχική Σχολή της Σιών, τους έβαλαν σε δύο διαφορετικές αίθουσες και τους έδωσαν να γράψουν μία έκθεση με το ίδιο θέμα. Έγραψαν και οι δύο ακριβώς τα ίδια πράγματα, σαν να είχαν καρμπόν από κάτω, με τα ίδια ορθογραφικά λάθη.

Κάποια θαύματα για να τελειώσουμε. Στην δεύτερη εκταφή απουσίαζε ο π. Σωφρόνιος (φίλος του κι ο οποίος βρέθηκε κοντά του αμέσως μετά το μαρτύριο του και τον έντυσε), γιατί δεν είχε ειδοποιηθεί. Το προηγούμενο βράδυ είδε σαν σε όνειρο τον άγιο Φιλούμενο να του λέει: Εσύ Σωφρόνιε, δεν θα έρθεις αύριο; Έτσι πληροφορήθηκε για την εκταφή.
Στην πρώτη αγρυπνία, που θα γινόταν προς τιμήν του Αγίου στην Κύπρο, λέει ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος στην αδελφή του Αγίου Φιλουμένου Γαλάτεια, δεν θα έρθεις στην αγρυπνία; Δεν μπορώ, Σεβασμιώτατε. Έχω σοβαρά προβλήματα υγείας, μου πονάνε και τα πόδια… Στενοχωριόταν που δεν θα μπορούσε να πάει στην Εκκλησία. Είχε μία φωτογραφία του π. Φιλουμένου κορνιζομένη σ᾿ ένα τραπέζι κοντά της. Κάποια στιγμή βγαίνει από την φωτογραφία και της λέει, να έρθεις κι᾿ εγώ θα είμαι εκεί και θα σε βοηθήσω. Τότε απεφάσισε να πάει στην αγρυπνία. Και πραγματικά πέρασε όλες τις ώρες της αγρυπνίας χωρίς να έχει καμιά δυσκολία και μάλιστα στεκόταν συνέχεια όρθια.

Το 2005, ενώ ο ναός είχε σχεδόν ολοκληρωθεί, δέχτηκε επίθεση από δύο εβραϊκά τάνκς. «Την ώρα που έγινε η επίθεση, στις 3:45 π.μ.», θυμάται ο π. Ιουστίνος, «βρισκόμουν στο ηγουμενείο. Μου τηλεφώνησε η γυναίκα του φύλακα που δουλεύει εδώ, η οποία μένει ακριβώς απέναντι από την κεντρική πύλη του προσκυνήματος, και μου είπε: “Πρόσεξε, μην πλησιάσεις στα παράθυρα, διότι δύο τάνκς είναι έτοιμα να κτυπήσουν το Μοναστήρι!”
»Έμεινα πραγματικά μέσα και κοιτάζοντας πλαγίως από το ένα παράθυρο είδα μία οβίδα να κτυπά την εκκλησία. “ Άγιε Ιακώβ… Αγία Φωτεινή…”, φώναξα. ‘‘ Εγώ έφτιαξα το σπίτι σας με το υστέρημα του φτωχού λαού. Προστατέψτε το, διότι μπροστά στα τάνκς δεν μπορώ να κάνω τίποτα!” Όταν όμως άκουσα και το δεύτερο κτύπημα κάτω από το καμπαναριό, δίπλα στον σταυρό, απελπίστηκα και είπα: ” Ε, πάτερ Φιλούμενε, αν είσαι Άγιος, δείξε μου το τώρα!” Και τότε πραγματικά, με αυτά τα αμαρτωλά μου μάτια είδα τον Άγιο με το γκρίζο του αντερί επάνω στον σταυρό, στο κέντρο της προσόψεως του ναού, να κινεί τα χέρια του, σαν να έδιωχνε κάτι. Έπειτα διαπίστωσα, ότι αυτό που έδιωχνε ήταν τρεις οβίδες, οι οποίες έπεσαν κάτω χωρίς να εκραγούν και κατρακυλούσαν πάνω στο λιθόστρωτο, σαν να ήταν μπουκάλια. Έτσι, τα τάνκς απεχώρησαν άπρακτα και σώθηκε ο ναός.»

Ένα βράδυ τον είδε πάλι στον ύπνο του. Σήκω, του είπε, είναι η ώρα της ακολουθίας. Πράγματι σηκώθηκε, αλλά είδε το ωρολόι και διεπίστωσε ότι ήταν νωρίς ακόμη. Όπως στεκόταν δίπλα στο κρεββάτι του, βλέπει το χέρι του αγίου Φιλουμένου με το γκρίζο αντερί, που συνήθιζε να φοράει και άκουσε αυστηρή την φωνή του να του λέει; Σου είπα να σηκωθείς, αλλά κατέβα στην εκκλησία από την αριστερή πόρτα, όχι από την δεξιά.
Σκέφτηκε μήπως είναι πειρασμός από τον διάβολο και άρχισε να λέει το Θεοτόκε Παρθένε… Ο άγιος τον έπιασε από τον αριστερό ώμο και του ξαναλέει, έλα, ο ίδιος είμαι, ο Φιλούμενος, μη δοκιμάζεις. Σου ξαναλέω, κατέβα στο προσκύνημα από την αριστερή πόρτα και όχι από την δεξιά. Έκανε το σταυρό του και κατέβηκε. Στην αριστερή πλευρά της αγίας τραπέζης άκουσε θόρυβο ρολογιού. Κάποιοι είχαν τοποθετήσει ωρολογιακή βόμβα… Κάλεσε αμέσως την αστυνομία και μόλις που πρόλαβαν και την πέταξαν έξω, έσκασε, έγινε η έκρηξη.

Την τρίτη φορά που δέχθηκε επίθεση ο π. Ιουστίνος, ήταν από έναν φανατικό Εβραίο που κρατούσε τσεκούρι. Θα σε σκοτώσω, όπως σκότωσα και τον άλλο, του είπε. Ήταν ο ίδιος που σκότωσε τον π. Φιλούμενο. Όμως με ένα μονόκερο μπρούντζινο μανουάλι ο π. Ιουστίνος τον χτύπησε και του έσπασε τα χέρια, έτσι τον συνέλαβαν. Ομολόγησε τον φόνο, πόσοι ήταν, πως μπήκαν μέσα και έκανε αναπαράσταση του φόνου.

Απολυτίκιον Αγίου Φιλουμένου του Φρέατος του Ιακώβ. Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτην.

Της Ορούντης τον γόνον, νήσου Κύπρου το βλάστημα και ιερομάρτυρα νέον Ιακώβ θείου Φρέατος, Φιλούμενον τιμήσωμεν, πιστοί, ως πρόμαχον της πίστεως ημών, και αήττητον οπλίτην Χριστού της αληθείας, πόθω κράζοντες‧ δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε αφθαρτίσαντι, δόξα τω σε ημίν χειραγωγόν προς πόλον δείξαντι!

Να έχουμε την ευχή και την ευλογία του αγίου ιερομάρτυρος Φιλουμένου , ας μιμούμεθα όσο μπορούμε την εν Χριστώ πολιτεία του, και ας εμπιστευόμαστε όλη τη ζωή μας στα χέρια του Θεού.

Άγιος Φιλούμενος του Φρέατος του Ιακώβ, «Αδερφέ μου με σκοτώνουν…».
https://iconandlight.wordpress.com/2015/11/28/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8E/

The fervent love of Christ nourishes more than any other material food… St. Paisios the Athonite

St. Paisios the Athonite

Glory to Thee, O Lord, Glory to Thee, O Holy One, Glory to Thee, O King…

People who struggle hard, with much devotion, and have reached the angelic state to a certain extent and are nurtured with celestial honey, nevertheless offer nothing significant to God compared with what He has offered us. For they eat honey while offering Him wax. They eat sweet fruits and offer God tree resin with the censer. Therefore, we do nothing and offer nothing to God, compared with His great loving-kindness. For, while the Good God produces beautiful fruit with our rubbish or even with manure, in order to feed us, we wretched people turn beautiful fruit into manure.

As the kindness of God renders everything useful for a good purpose, so too must we, His creatures, make good use of everything in order to be benefited and benefit others.

Kindness is one of God’s many qualities; therefore, it always spreads joy, drives away the clouds, and opens up hearts like the spring sunshine which makes the earth blossom. It even warms up snakes and takes them out of their cold holes so they, too, can enjoy God’s kindness.

An orphan, especially if it has lost its mother, and even if it is a little porcupine, must be embraced with pain and fervent love, so as to first feel warmth, take courage, and open up its heart.

The fervent love of Christ nourishes more than any other material food and gives many calories to the soul and body. Oftentimes, it even cures incurable diseases without medication and brings rest to souls.

Whether we pray for ourselves or for others, the prayer must be from the heart. The problems of others should become our problems.

from the book Epistles by St. Paisios the Athonite (Souroti, 2002)

Prayer of Elder Sophrony

O Lord, I pray to you: Have mercy on me. Spare me in my affliction and misery and hide not the way of salvation from me.

In my foolishness, O God, I plead with you for many and great things. Yet I am ever mindful of my wickedness, my baseness, my vileness. Have pity on me! Cast me not away from your presence because of my foolish presumption. Increase rather in me the right presumption of your grace and grant that I, the worst of people, may love you with all my mind, all my heart, all my soul and all my strength, as you have commanded.

By your Holy Spirit, Lord, teach me good judgment and sound knowledge. Let me know the truth before I die. Maintain my life in this world until the end that I may offer worthy repentance. Do not take me away while my mind is still blind and bound by darkness. When you are pleased to end my life, give me warning that I may prepare my soul to come before you. Be with me, Lord, at that awesome hour and assure me by your grace of the joy of my salvation.

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, ο απλός και αληθινός … είναι αυτός που σε βοηθά με μόνη την παρουσία του.

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης του Ωρωπού
Εορτάζει στις 2 Δεκεμβρίου
«Οτιδήποτε έχει ταπείνωσι είναι θεϊκά ωραίο»
(Αββάς Ισαάκ ο Σύρος)

Κατατάχθηκε στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας στις 27 Νοεμβρίου 2013.

Αρχιμ. Βασιλείου Γοντικάκη
Όπως το κάλλος της θείας καλοσύνης σώζει, η αληθινή σωτηρία μέσα στην Εκκλησία γεννά αγίους-καλλιτέχνες. Και συνεχίζεται η ζωή, ως φιλοκαλία Παραδείσου… Ζης το γεγονός ότι «η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί».

Μένεις μόνος και βρίσκεις όλους…Αγαπάς τους ταπεινούς. Αδελφώνεσαι με τους βασανισμένους. Εντυπωσιάζεσαι από τους ανύπαρκτους. Αυτοί, ως οι τολμηροί της πίστεως και ελεύθεροι, δόθηκαν στον Δυνατό. Δεν ζήτησαν τίποτε για τον εαυτό τους…Έζησαν το «αρκεί σοι η χάρις μου» που είπε ο Κύριος στον Παύλο. Και σου μεταδίδουν δωρεάν, χωρίς να ζητούν κανένα αντάλλαγμα, τη χάρι που πήραν από την πηγή της ζωής.

Έτσι, ο απλός και αληθινός … είναι αυτός που σε βοηθά με μόνη την παρουσία του. Δεν θέλει να κατάπληξη κανένα με τις αρετές και τις γνώσεις του. Δεν θέλει να επιπλήξη κανένα για τα ελαττώματα ή τις ελλείψεις του. Ο ίδιος κατακρίνει τον εαυτό του ολοχρονίς. Και φανερώνεται δι’ όλης της συμπεριφοράς του η ευσπλαχνία του Θεού, που του μαλάκωσε την καρδιά και τον κατέπληξε, κατά τη φράσι του αγίου Ιγνατίου: «καταπέπληγμαι την επιείκειαν» του Θεού.

Και η επίθεσι πού δέχεσαι αργότερα από πειρασμούς και συμφορές πού πέφτουν επάνω σου, η μία μετά την άλλη, με πρόθεσι να σε εξαφανίσουν κυριολεκτικά, σε ευεργετούν περισσότερο.

Τότε βρίσκεις μια θεία επίσκεψι και ξένη παρηγοριά. Σαν να είχε μαζευτή πολύ πουρί γύρω σου. Σαν να ήσουν φασκιωμένος, γυψωμένος από γεγονότα και αισθήσεις πού σε πνίγανε. Και ενώ εσύ δεν μπορούσες να ελευθερωθής, ήλθαν άλλοι έξωθεν και σε χτύπησαν, θέλοντας να σε σκοτώσουν. Χτύπαγαν μετά μανίας. Έριχναν τα τείχη πού σε είχαν φυλακίσει. Έσπαζαν τη γερή κρούστα από κάποιο ψέμα πού σε είχε περιβάλει• ενώ αυτοί χτύπαγαν μανιασμένα, εσύ άκουγες έντρομος.

Εν τέλει, αυτοί πού θέλησαν να σε εξαφανίσουν σε ελευθέρωσαν από μια ψευτιά και αορασία καταχνιάς, πού σε χώριζε από την αλήθεια. Σ’ αφήσανε μόνο, «ημιθανή τυγχάνοντα», αλλά σκεπασμένο από τη φροντίδα κάποιου καλού Σαμαρείτη, πού τον ένοιωσες δίπλα σου.
Και αποδείχθηκαν βοηθοί σου οι πειρασμοί πού θέλησαν να σε εξαφανίσουν. Έκαναν αυτό πού εσύ έπρεπε να κάνης, και δεν το μπορούσες. Έζησες την αλήθεια του Γεροντικού: «Έπαρον τους πειρασμούς, και ουδείς ο σωζόμενος».

Κατέστρεψαν ό,τι χρειαζόταν καταστροφή. Και φάνηκε μέσα σου κάτι πού δεν καταστρέφεται, γιατί έχει άλλη αντοχή και φύσι• «χαίρει εν τοις παθήμασι».
Τελικά μας σώζει αυτό πού μας καταστρέφει, όπως σώζει τον σπόρο ο θάνατος του μέσα στη γη, όταν έλθη η ώρα του. Σωτηρία δεν είναι οι επιτυχίες και η σταδιοδρομία μας στον χώρο της φθοράς αλλά η κατάργησι του θανάτου και η βασιλεία της αγάπης.

Και θέωσι δεν είναι η απόκτηση των αρετών αλλά η ύπ’ αυτών θεία αλλοίωσι και μεταμόρφωσι.
Και το βραβείο στους αγίους δεν δίδεται, κατά τον αββά Ισαάκ, για τις αρετές ούτε για τον κόπο των αρετών, αλλά για την ταπείνωσι πού άπ’ αυτές γεννιέται. Με την ταπείνωσι ο άνθρωπος συστέλλεται. Χάνεται. Γίνεται «ως μη ελθών εις το είναι»• και ταυτόχρονα διαστέλλεται, γινόμενος κατά χάριν χώρα του Αχώρητου.

Όλα αυτά αποκτούν υπόστασι και αξία όταν τα βλέπης σαρκούμενα στη ζωή των Αγίων, δηλαδή στη ζωή και στο ήθος των όντως ταπεινών.
Στις μέρες μας είχαμε μια μεγάλη ευλογία, ως λάμψι θείου κάλλους και χαράς, στο πρόσωπο ενός γέροντα πού από παιδί δόθηκε ολοκληρωτικά στον Θεό.

Γεννήθηκε το 1906. Σε ηλικία δώδεκα ετών ήλθε στο Όρος μόνος του, εν αγνοία των γονέων του. Η Παναγία τον οδήγησε στα Καυσοκαλύβια, σ’ ένα καλύβι με καλούς γέροντες. Έζησε μέσα στον παράδεισο του Αγίου Όρους.
Με την καθαρή του καρδιά, σύντομα εντόπισε τη μοναδική χάρι των μυστικών ασκητών, των περιφρονημένων, των αγνώστων και ανύπαρκτων. Και θέλησε να χαθή μαζί τους• να χαθή μέσα στις χοροστασίες των Αγγέλων. Και είπε: «Θέλω να φύγω, να χαθώ, να μην υπάρχω». Είχε τέτοια αγάπη προς τον Χριστό. Ζούσε και μίλαγε ως παράφορα ερωτευμένος. Και ο Θεός δεν αγνόησε τον πόθο του αγνού αυτού πλάσματος…

Είχε τον θείο ερωτά και τη δύναμι του Χρίστου μέσα του. Γι΄ αυτό, τα χαρίσματα ήσαν απλώς βοηθητικά για τη φανέρωσι της αγάπης του Θεού στους ανθρώπους.
Όποιος δεν έχει αυτή τη θεία παρουσία ως δύναμι ζωής, φροντίζει για τα χαρίσματα του και την προβολή τους. Για να αυξηθή η φήμη και το κύρος του.

Και ενώ προσπαθεί να φανή ότι όλο αυτό γίνεται εν αγνοία του και παρά τη θέλησί του, όλοι αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει.
Όποιος, σαν τον π. Πορφύριο, έχει τα θεία χαρίσματα, αγωνίζεται να τα κρύψη, και να φανή μόνο ο Χριστός.
Τελικά όμως δεν μπορεί κανείς να κρυφτή• και οι δυο φανερώνονται:
– Φαίνεται η ελευθερία και η χάρι αυτού πού μέσα του σκιρτά η θεία χαρά.
– Και φανερώνεται, αντίστοιχα, η επώδυνη μέριμνα του άλλου πού θέλει να τιμηθή.

Όποιος θέλει να σώση το κύρος του υποφέρει. Δεν μπορεί να κρύψη την αρρώστια πού τον κατατρώει. Κολακεύεται ενδόμυχα (έως συγκλονισμού), όταν επαινήται. Και καταθλίβεται (έως καταρρακώσεως), όταν θίγεται και αμφισβητήται η ιδέα πού έχει για τον εαυτό του.

Γι’ αυτό, παρουσιάζει μεγάλες μεταπτώσεις. «Πίπτει πολλάκις εις το πυρ και πολλάκις εις το ύδωρ». Άλλοτε χαίρεται και ευφραίνεται, και άλλοτε ταράζεται και σκοτίζεται. Άλλους αγαπά και δέχεται. Και άλλους αποπαίρνει και αρνείται.
Αλλά έχει ο Θεός για όλους μας, δικαίους και αδίκους.

Ο π. Πορφύριος είναι άλλη περίπτωσι. Δεν έχει κύρος να σώση• έχει τον Χριστό μέσα του, πού τον σώζει.
Δεν ζη αυτός. Ζη εν αυτω ο Χριστός. Και αυτό φανερώνεται πάνω στα πράγματα.
Είναι πέρα από τα πάθη και τα χαρίσματα• πέρα από τις κολακείες και τους ψόγους. Όλα τα δέχεται, αλλά από τίποτε δεν ταράζεται και σε τίποτε δεν υποτάσσεται. Έχει τον Χριστό μέσα του, ως φως και ελπίδα για τον εαυτό του και όλο τον κόσμο.
Αυτό τον κράτησε μακριά από κάθε ταραχή και ψευδοπροβληματισμό, πού θα μπορούσε να σκότιση την ψυχή του και όσους βρίσκονταν κοντά του.

Ενώ έζησε μέσα στον κόσμο, δεν έχασε τη γαλήνη και τη χάρι της έρημου…

* Από Εισήγησι που έγινε στις 5 Μαρτίου του 2005 σε συνέδριο πού διεξήχθη στο Καίμπριτζ της Μ. Βρεταννίας με θέμα: «Το κάλλος θα σώση τον κόσμο».
Από το βιβλίο του Αρχιμ. Βασιλείου Γοντικάκη,Πρώην Ηγουμένου Ιεράς Μονής Ιβήρων,Το κάλλος θα σώση τον κόσμο .

Απολυτίκιον Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου. Ήχος πλ. δ´. Ορθοδοξίας οδηγέ. (Υπό Αδαμαντίας Πιπεράκη)

Φωτός χωρίον του Θεού και χαρισμάτων του Πνεύματος έμπλεως, των ιερέων καλλονή, των μοναστών κανών ακριβέστατος, Πορφύριε σοφέ, τη διακρίσει λάμψας και θαύμασι, Πατήρ ημών όσιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

You mustn’t pressurize the other person. His time will come as long as you pray for him. Saint Porphyrios of Milesi

Saint Porphyrios the Kapsokalyvite of Milesi , Oropos

On 27 November 2013 the synod of the Ecumenical Patriarchate decided the formal inclusion in the List of Saints of the Orthodox Church of elder Porphyrios of Kafsokalivia.Feast Day of Saint Porphyrios of Kafsokalivia: December 2nd.

Let our love be only in Christ. In order to benefit others you must live in the love of God, otherwise you are unable to do good to your fellow man. You mustn’t pressurize the other person. His time will come as long as you pray for him. With silence, tolerance and above all by prayer, we benefit others in a mystical way. The grace of God clears the horizon of his mind and assures him of His love. Here is the fine point. As soon as he accepts that God is love, then abundant light such as he has never seen will come upon him. Thus, he will find salvation.

When we see that the people around us have no love for God we are distressed. But with our distress we achieve nothing at all. Nor do we achieve anything by trying to persuade them to change their ways. That’s not right, either. There is a secret, however, and if we understand it, we will be able to help. The secret is our prayer and our devotion to God so that His grace may act. We, with our love, with our fervent desire for the love of God, will attract grace so that it washes over those around us and awakens them to divine love. Or rather God will send His love and will rouse them all. What we are unable to do, His grace will achieve. With our prayers, we will make all worthy of God’s love.

Reference:Elder Porphyrios. Wounded by Love: The Life and Wisdom of Elder Porphyrios Denise Harvey (Publisher): 2005.

Blessed St. Porphyrios, pray for us!

Εκεί στο Σινά ο Θεός ήταν πάντα μαζί μου. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Ο Μοναχός, όπου και να βρεθεί, το ίδιο περνάει. Η πρόνοια του Θεού δεν τον εγκαταλείπει. Εκεί στο Σινά ο Θεός ήταν πάντα μαζί μου. Όταν πήγα εκεί, δεν είχα τίποτα βρέθηκα στην έρημο, με αγνώστους ανθρώπους, χωρίς να σκεφτώ τι θα φάω και πώς θα ζήσω. Το ασκητήριο ήταν εγκαταλειμμένο και ακατοίκητο. Το νερό λιγοστό. Εγώ δεν ήξερα και κάποιο εργόχειρο, για να βγάζω το ψωμί μου. Το μόνο εργαλείο, που είχα ήταν ένα ψαλίδι, το όποιο χώρισα στα δυο κομμάτια και αφού τ’ ακόνισα σε μια πέτρα, άρχισα να φτιάχνω ξυλόγλυπτα εικονάκια .Δούλευα πολλές ώρες κι έτσι μπορούσα να ζω, άλλα και τους Βεδουίνους να βοηθάω.

Κάποια μέρα, όμως, μου είπε ένας λογισμός:, «Γιατί ήρθα εδώ; Να βοηθάω τους Βεδουίνους ή να προσεύχομαι, για όλο τον κόσμο;». Έτσι λιγόστεψα το εργόχειρο και αύξησα την προσευχή. Τη μέρα, που περιόρισα τη δουλειά, για να διαθέτω περισσότερο χρόνο στην προσευχή, ήρθε κάποιος στο ασκητήριο να με δει. Γνώριζε ότι εκεί υπήρχαν οι Βεδουίνοι και τα Βεδουινάκια τους, τους οποίους βοηθούσα. Μου λέει: «Γέροντα, σου έφερα εκατό λίρες, να βοηθάς τα Βεδουινάκια και να δουλεύεις λιγότερο. Να μη βγαίνεις απ’ το πρόγραμμα της προσευχής». Αμέσως σηκώθηκα απ’ τη θέση μου, μπήκα στο κελί και ζήτησα απ’ τον Κύριο να μου πει αν έπρεπε να κρατήσω τα χρήματα. Μου είχε δημιουργηθεί μια τέτοια κατάσταση, πού έκλαιγα. Μετά ευχαρίστησα τον αδελφό, πού είχε γίνει το όργανο της πρόνοιας του Θεού.

Ότι καλό κάνουμε, είναι απ’ το Θεό. Αν μας αφήσει η χάρη του Θεού, τίποτα δεν μπορούμε να πετύχουμε… Αν ο άνθρωπος δεν εμπιστευθή στον Θεό, ώστε να εγκαταλείψη τελείως τον εαυτό του στα χέρια Του, θα βασανίζεται. Μεγάλη υπόθεση να αφήνεται κανείς στα χέρια του Θεού!