Live, so that your life will be filled with love, light, wisdom, and knowledge! Protopresbyter Alexander Schmemann

The New Year: The Mystery of Time
Protopresbyter Alexander Schmemann

…Now the clock strikes twelve on New Year’s. And as long as it strikes life for twelve short seconds stops and pauses, and everything as it were focuses on what is now to begin, posing and responding to the same torturous question: what is this – another step towards a meaningless end and disappearance, or the unexpected flashing of a ray of renewal and new beginnings? In response come words from an infinite loftiness and an infinite profundity: That was the true Light, which lighteth every man that cometh into the world. He was in the world, and the world was made by Him, and the world knew Him not. He came unto His own, and His own received Him not. But as many as received Him, to them gave He power to become the sons of God, even to them that believe on His name… And the Word was made flesh, and dwelt among us, (and we beheld His glory, the glory as of the only begotten of the Father,) full of grace and truth… And of His fulness have we received, and grace for grace (John 1:9-12, 14, 16).

These are the words of the Evangelist John the Theologian in the very beginning of his Gospel. They are thoroughly imbued with the joy, confidence, and love of a man who has seen the light of true life, about which it is said that it shines in darkness and was not overcome by the darkness (John 1:5). Listening attentively to them, the very same joy, the very same confidence, and the very same love begin to be kindled in our own souls. Time is powerless if this light shines above us. Life is not vain, life is not chance, but is a gift from on high, from God, about Whom the same John the Theologian said that in Him was life, and this life was the light of man (John 1:4). And every man that comes into this world is once again set alight, is once again gifted this life, and the love of God is addressed to each one of them, and to each one of them is addressed God’s commandment: “Live!” Live, in order to love! Live, so that your life will be filled with love, light, wisdom, and knowledge! Live, so that in your life darkness, meaninglessness, and eventually death itself will be overcome! For eternity already shines through this world and through this earthly life. This gift of life in the world and with the world is given us that eternal life with God and in God may become part of us…

Yes, suffering, doubt, trials, the bitterness of separation – all these have fully become part of our lot. How often we are weakened in this battle, and give up, and fall, and change! How often we are scared and lonely, how often we lose heart when we see how evil and hatred are triumphing in the world! But the One Who gave us this life and granted us freedom taught us to discern good and evil; He gave us the loftiest of all gifts: love. For He said, and continues to say: In the world ye shall have tribulation: but be of good cheer; I have overcome the world (John 16:33). We, too, can overcome in this very world, and in it our lives can shine with that same light that once flashed forth and continues to shine – that light that the darkness has not overcome.

The clock strikes… Let this mysterious future come to us; for, whatever it might bring with it, we know and believe that God is with us, that Christ has not orphaned us, that He is faithful that promised (Hebrews 10:23). Here are the marvelous words of Vladimir Soloviev:

Death and time reign on earth,
Do not call them your masters;
Everything, whirling about, disappears in the haze
The only thing fixed is the sun of love.

Yes, this is our calling, our freedom as children of God: not to call “masters” those things whose dominions have been destroyed, and not to close ourselves from access to the Sun of love, faith, and hope.

The holiday will soon be over, and routine, labor, fatigue, and depression will begin. But let us not permit the daily routine to overpower ours souls! Just as sunlight penetrates through closed shutters, so too let the light of Christ, through this mysterious holiday, become present in our daily lives, rendering our entire lives an ascent, a communion with God – a difficult but joyful path to eternal life. For the Apostle John said: For God so loved the world, that He gave His only begotten Son, that whosoever believeth in Him should not perish, but have everlasting life (John 3:16).

***

Bless the crown of the year with your goodness, O Lord. Alleluia.
Establish, O Good One, the fruitful vine, which your right hand has planted with love upon the earth, preserving your Church, O All-powerful.

Grant, Lord, that those who in faith sing your praise as God of the universe, may pass through this year abounding in spiritual works, well-pleasing to God.

Advertisement

Δώσε μου ένα φως για να πορευτώ… βάλε το χέρι σου στο χέρι του Θεού, Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh)

Ευλόγησον τον στέφανον του ενιαυτού της χρηστότητός σου, Κύριε.

Στερέωσον αγαθέ, ην κατεφύτευσε πόθω, επί της γης η δεξιά σου, κατάκαρπον άμπελον, φυλάττων σου την Εκκλησίαν Παντοδύναμε. Ωδή γ’, της Ινδίκτου , Ήχος α’

«Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» ας είναι ευλογημένη η βασιλεία του Θεού.
Τούτα τα λόγια προφέρονται σπάνια: στην αρχή της λειτουργίας, σαν ευχή για τον νέο χρόνο και σε στιγμές όπου ενώνεται χρόνος και αιωνιότητα, όταν με τα μάτια της πίστης μπορούμε να δούμε την αιωνιότητα συνυφασμένη με τον χρόνο. Ο χριστιανός είναι ο μόνος που πρέπει να είναι ικανός να βλέπει την ιστορία, όπως την βλέπει ο Θεός, σαν ένα μυστήριο της σωτηρίας, αλλά επίσης σαν μια τραγωδία της ανθρώπινης αμαρτίας και πτώσης.

Ο Χριστός λέει στο Ευαγγέλιο: «Όταν ακούσετε ότι γίνονται πόλεμοι η φήμες που μιλούν για πολέμους, μην πανικοβληθήτε»• σηκώστε ψηλά τα κεφάλια, δεν υπάρχει χώρος στην καρδιά και την ζωή του Χριστιανού για διστακτικότητα, δειλία και φόβο, που είναι όλα γεννήματα του εγωισμού, της μέριμνας για τον εαυτό μας, ακόμα και αν αυτή η μέριμνα αγγίζει αυτούς που αγαπάμε. Ο Θεός είναι Θεός της ιστορίας, αλλά πρέπει να γίνουμε συνεργάτες Του και μας στέλνει σ’ αυτόν τον κόσμο που είναι δικός Του για να μεταβάλλει την παράφωνη Πολιτεία των ανθρώπων σε αρμονία που θα ονομάζεται Πολιτεία του Θεού…

Στο ξεκίνημα του πολέμου ο Βασιλιάς Γεώργιος Ι΄ είπε τα λόγια που μπορούμε να λέμε ξανά κάθε νέο χρόνο. Στο μήνυμά του προς το Έθνος διαβάζει ένα απόσπασμα: « Είπα στον άνθρωπο που στάθηκε στο κατώφλι του νέου χρόνου: δώσε μου ένα φως για να πορευτώ με ασφάλεια προς το άγνωστο, και απάντησε: πήγαινε έξω στο φως και βάλε το χέρι σου στο χέρι του Θεού, πρέπει να είναι καλύτερο για σένα από ο,τι το φως και ασφαλέστερο από έναν συνηθισμένο δρόμο.»
Στο κατώφλι του νέου χρόνου
Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh)

Ποτέ να μην λησμονείτε, ότι η επίγεια ζωή μας δόθηκε για να προετοιμαστούμε για την Ζωή την Αιώνια και η τύχη μας στην Αιώνια Ζωή θα κριθεί απ’ αυτό, πώς ζήσαμε εδώ.
Άγιος Λουκάς ο Ιατρός

Ο Θεός Λόγος, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, παρωμοίασε τη ζωή μας με αγορά και τα έργα μας με εμπορευόμενα πράγματα και μας λέει: «Πραγματεύσασθε εν ω έρχομαι»(Λουκ. ιθ´ 13), «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι» (Εφεσ. ε´16). Δηλαδή, εκμεταλλευθήτε το χρόνο σας, ώστε με τα επίγεια αγαθά να αποκτήσετε τα ουράνια. Επίγεια εμπορεύματα είναι τα καλά έργα που γίνονται για τον Χριστό και μας εξασφαλίζουν τη χάρι του Αγίου Πνεύματος. Χωρίς Αυτό δεν υπάρχει σωτηρία.

Το Άγιον Πνεύμα εγκαθίσταται μόνο Του στις ψυχές μας. Γιά να κατοικήση όμως και να συμπαραμείνη με το δικό μας πνεύμα, πρέπει προηγουμένως να αγωνισθούμε με όλες μας τις δυνάμεις για να το αποκτήσουμε. Τότε εκείνο θα προετοιμάση στην ψυχή και στο σώμα μας την κατοικία Του, σύμφωνα με τον αψευδή λόγο του Κυρίου: «Ενοικήσω εν υμίν και εμπεριπατήσω και έσομαι υμών Θεός, και υμείς έσεσθέ μοι λαός» (πρβλ. Λευιτ. κστ´ 12)…

Αλλοίμονό μας αν, φροντίζοντας υπερβολικά για τον εαυτό μας, δεν επιρρίπτουμε την μέριμνά μας και την ελπίδα μας στον Θεό, ο οποίος φροντίζει για μας! Ας μην είμαστε ολιγόπιστοι, αλλά καλύτερα ας ζητούμε «πρώτον την βασιλείαν του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσεται ημίν» σύμφωνα με τον λόγο του Σωτήρα μας (Ματθ. στ΄ 33)…
Αγ. Σεραφείμ του Σάρωφ.

Μην ξεχνάτε αυτά τα λόγια. Ο Θεός σας έδωσε χρόνο για να οικοδομήσετε την αιώνια σωτηρία σας. Μην τον σπαταλάτε!
Ο σκοπός που θέτουμε στη ζωή μας εμποτίζει όλες τις πράξεις μας.
Αν η εν Χριστώ σωτηρία είναι ο μοναδικός σκοπός της ζωής μας, ό,τι κάνουμε γίνεται πράξη προσευχής, πράξη λειτουργική.
Να πιστεύετε ακράδαντα στην πρόνοια του Θεού για σας, παρά τις όποιες θλίψεις και τους κόπους. Εκείνο που τώρα υπομένετε θα σας καταλογισθεί ως μαρτύριο…Το να μειώνουμε το προσωπικό σχέδιο του Θεού για μας δεν είναι μόνο σφάλμα, αποτελεί αμαρτία.
π. Σωφρόνιος ΣαχάρωφΩδή γ’, της Ινδίκτου , Ήχος α’
Στερέωσόν με Χριστέ, επί την άσειστον πέτραν των εντολών σου, και φώτισόν με φωτί του προσώπου σου· ουκ έστι γαρ Άγιος, πλην σου φιλάνθρωπε.
Στερέωσον αγαθέ, ην κατεφύτευσε πόθω, επί της γης η δεξιά σου, κατάκαρπον άμπελον, φυλάττων σου την Εκκλησίαν Παντοδύναμε.
Εν έργοις πνευματικοίς, θεοτερπέσι κομώντας, το έτος τούτο, διαγαγείν καταξίωσον Κύριε, τους πίστει σε μέλποντας, Θεόν του παντός.

Ωδή ς’, της Ινδίκτου , Ήχος α’
Ημερών των του πνεύματος, εν μεθέξει του νόμου σου, ανάδειξον πλήρεις οικτίρμον, Σωτήρ τους υμνούντάς σε.

Εις τους Αίνους , Ήχος δ´
Ανδρέου Πυρού

Αι πορείαί σου ο Θεός, αι πορείαί σου μεγάλαι και θαυμασταί· διό της οικονομίας σου, την δυναστείαν μεγαλυνούμεν, ότι φως εκ φωτός, επεδήμησας εις ταλαίπωρον κόσμον σου, και την πρώτην ανείλες αράν, του παλαιού Αδάμ, ως ηυδόκησας Λόγε, και ημίν εν σοφία, καιρούς και χρόνους υπέθου, του δοξάζειν την παντουργικήν σου αγαθότητα, Κύριε δόξα σοι.

Ο μοναδικός βασιλιάς της καρδιάς μας!
Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2014/12/31/%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82/

I came forth from the Father, and am come into the world (John 16:28). St. Nikolai Velimirovich

Homily 
On the birth of the Lord, the Son of God

St. Nikolai Velimirovich

I came forth from the Father, and am come into the world (John 16:28).

The only-begotten Son of God, brethren, begotten in eternity of the Father without a mother, was born in time of a mother without a father. That first begetting is an unfathomable mystery of the Holy Trinity in eternity, and the second is the unfathomable mystery of God’s power and love for mankind in time. The greatest mystery in time corresponds to the greatest mystery in eternity. Without entering into this greatest mystery with the small taper of our understanding, let us be content, brethren, with the knowledge that our salvation had its origin not from man or from earth, but from the greatest heights of the divine invisible world. So great is God’s mercy, and so great is the dignity of man, that the Son of God Himself came down from eternity into time, from heaven to earth, from the throne of glory to the shepherd’s cave, solely to save mankind, to cleanse men from sin and to return them to Paradise. I came forth from the Father, where I had everything, and am come into the world, which cannot give Me anything. The Lord was born in a cave to show that the whole world is one dark cave, which He alone can illumine. The Lord was born in Bethlehem-and Bethlehem means “the House of Bread”-to show that He is the only Bread of Life worthy of true men.

O Lord Jesus, the Pre-eternal Son of the Living God and the Son of the Virgin Mary, enlighten us and nourish us with Thyself.

From The Prologue From Ochrid by Bishop Nikolai Velimirovich

Παππούς Παναής από τη Λύση,Όλα όσα έχουμε ανάγκη,ο Θεός μας τα δίνει πλουσιοπάροχα,αρκεί να του παραδώσουμε τον εαυτό μας

Ο παππούς Παναγής από τη Λύση γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1905, γι αυτό και πήρε το όνομα του από την Παναγία. Κοιμήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου του 1989 σε ηλικία 84 ετών.

Διδαχές του Γέροντα Παναή από τη Λύση

Τρία πράγματα να ζητάμε από τον Θεό να μας χαρίσει: ζωντανή πίστη, ελπίδα και ενεργό την αγάπη.
” Τέταρτο, ως δώρο της αγάπης του Θεού να ζητάμε διάκριση, να ξέρουμε τι να κάνουμε για τη σωτηρία μας, πώς θα ενεργούμε και τι να λέμε.

” Ο Θεός θέλει την καρδιά μας όλη. Όλα όσα έχουμε ανάγκη,ο Θεός μας τα δίνει πλουσιοπάροχα, αρκεί να παραδώσουμε τον εαυτό μας στον Θεό.

” Όλα εξαρτώνται από την αγάπη. Η αγάπη είναι που γεννά,την πίστη, την ελπίδα, αλλά και την υπομονή. Όπου υπάρχει αγάπη, εκεί είναι και ο Θεός.

Ο διάβολος δεν έχει ταπείνωση. Η ταπείνωση είναι η μάνα των αρετών. Όλα τ’ άλλα τα κάνουν και τα δαιμόνια, αλλά δεν ταπεινώνονται. Γι’ αυτό δεν έχουν δύναμη. Αν είμαστε οι χριστιανοί όπως πρέπει, οι σατανάδες θα μας έτρεμαν. Και τώρα, τους τρέμουμε εμείς, τους πάμφτωχους, τους ξεπεσμένους… Ενώ ο Θεός μας είναι ο πάμπλουτος, ο ισχυρός.

” Στη διχόνοια να λαμβάνουμε πάντα την θέση του αδελφού μας. Να λέμε: αν ήμουν εγώ, τι θα μου άρεσε να μου κάνουν; Αν θέλουμε να φυλάξουμε τον εαυτό μας, θα πρέπει πρώτα να διασφαλίσουμε τον αδελφό μας.

Να λέμε τη γνώμη μας, μα να μην έχουμε απαίτηση να ακουστεί, έστω κι αν ξέρουμε ότι έχουμε δίκαιο. Τότε έχουμε μισθό.

Πρέπει η καρδιά του Χριστιανού να είναι πλατιά, να χωρεί πολλά, να λυπάται να σπλαχνίζεται. Όσο δίνεις, παίρνεις. Το καλό είναι καλό όταν γίνεται καλά.

 Ότι και να προσφέρεις στον πονεμένο, ότι και να του δώσεις, αν δεν τον συμπονέσεις δεν έχει αξία.

Πολλές φορές μπορεί να σε συκοφαντήσουν. Εσύ να λες. Δόξα νάχεις Θεέ μου. Δώσε μου υπομονή να δεχθώ την συκοφαντία και φώτισε τους.Ξέρεις τότε τι στεφάνι έχεις.

Να λες. Να τα ηνία Θεέ μου. Οδήγα εσύ και εγώ δεν έχω δύναμη. Όπου θέλεις πάρε με. Και αν έλθουν έτσι τα γεγονότα που δεν τα λογάριασες, μην πεις πως εγώ αλλιώς τα λογάριασα και αλλιώς ήρθαν. Εκείνος ο Θεός τα έκανε έτσι για το συμφέρον σου και να τα δέχεσαι.

Να γίνουμε μεγαλόψυχοι. Η χάρις του Αγίου Πνεύματος δίνει μεγαλοψυχία. «Οι καρποί του Αγίου Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστης, πραότης, εγκράτεια». «Οι του Χριστού εσταύρωσαν την σάρκα συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις…». Διότι άμα ξεσηκωθεί το πάθος είναι δύσκολο.

Αν συσταυρωθούμε και συγκακοπαθήσουμε με τον Χριστό στα παθήματα, θα αναστηθούμε μαζί Του. Πάντως, πρώτα η δουλειά κι ύστερα η πληρωμή. Προηγείται πάντοτε ο κόπος πριν δοθεί ο στέφανος.

Μια κανδήλα όταν δίνει και στις άλλες φως, μήπως λιγοστεύει το δικό της; Ενόσω ανάβει, έχει φως. Πολλές φορές βγαίνει και καπνός – δηλ. υπερηφάνεια – και τότε πρέπει να προσθέσουμε λάδι. Το Άγιο Πνεύμα, είναι το λάδι. Σ’ επαινεί ύστερα ο διάβολος για να υπερηφανευθείς, έτσι ώστε να μην πάρεις μισθό. Εσύ να λες «ύπαγε οπίσω μου σατανά». Όπως ο Δαυίδ, που κατά την ώρα της μετανοίας του έπασχε από τα πυρά των δαιμονικών επιθέσεων, και εβόα εξ’ όλης της ψυχής του προς τον Θεό: «Εις το βοηθησαί μοι σπεύσον… αισχυνθήτωσαν οι ζητούντες την ψυχήν μου… καταισχυνθήτωσαν οι βουλόμενοι μοι κακά… Αποστραφήτωσαν παραυτίκα αισχυνόμενοι οι λέγοντες μοι ̇ εύγε εύγε».

O Χριστός είναι έτοιμος να μας βοηθήσει σε όλα!

Αρκεί να μην προβάλουμε εμπόδια, όπως το φως που το κρύβουμε με τις κουρτίνες.

Πού είναι ο Θεός;

Για να μη φαίνεται, σημαίνει πως κάτι βάλαμε μπροστά. Εισάξαμεν εναντία. Έπαυσεν ο Θεός! Ο Χριστός μας υποσχέθηκε: «Εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος».

Είναι μέσα μας η Βασιλεία του Θεού. Ενώ, όταν δεν είναι ο Χριστός, γίνεται χώρος όπου εύκολα ενεργεί ο σατανάς. Όταν όμως γίνει κατοικητήριον του Αγίου Πνεύματος!…

Με τις παρακλήσεις, τους αγιασμούς και τη θεία Λειτουργία, η καρδιά μας γίνεται «κατ’ οίκον εκκλησία».

Νους καθαρός και καρδιά καθαρή βλέπει το Θεό. Άμα ελευθερωθεί η ψυχή από τα πάθη, έρχεται ο Θεός… Δεν έχουμε τις αισθήσεις όλες ανοικτές γι’ αυτό γίνεται καταχνιά. Όπως στο οδήγημα που έχει καταχνιά και δυσκολεύεται ο οδηγός να δει…

Συνέντευξη Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου π. Νεοφύτου με θέμα τον όσιο Γέροντα Παναή από την Λύση

 

When the Most-holy Virgin came to the city of Hermopolis with the Divine Child all the idols fell down and were shattered. St Nikolai of Zica (Velimirovic)

“A story of the Divine Christ-child:

Both great prophets, Isaiah and Jeremiah, prophesied that the Lord would come to Egypt and that His presence would shake the pagan temples and destroy the idols. Isaiah wrote: Behold, the Lord rideth upon a swift cloud and shall come into Egypt: and the idols of Egypt shall be moved at His presence (Isaiah 19:1, cf. Jeremiah 43:12-13). When the divine refugees came to the city of Hermopolis (Cairo), they approached a pagan temple, and all the idols in that temple suddenly fell down and were shattered.

St. Palladius writes of this in his Lausiac History: ”We saw the pagan temple there, in which all the carved idols fell to the ground at the coming of the Savior.’‘ In a certain place called Sirin there were 365 idols. When the Most-holy Virgin entered that temple with the Divine Child in her arms, all these idols fell down and were shattered. All the idols throughout Egypt fell in the same manner. The Holy Prophet Jeremiah, living in Egypt in old age, had prophesied to the pagan priests of Egypt that all the idols would fall and all the graven images would be destroyed at the time when a Virgin Mother with a Child, born in a manger, would come to Egypt. The pagan priests remembered well this prophecy. In accordance with it, they carved out a representation of a Virgin as she lay on a bed and, next to her in a manger, her young Child wrapped in swaddling clothes; and they venerated this representation. King Ptolemy asked the pagan priests what this representation meant, and they replied that it was a mystery, foretold by a prophet to their fathers, and that they were awaiting the fulfillment of this mystery. And, indeed, this mystery was fulfilled, and revealed not only in Egypt but also in the entire world.

St Nikolai of Zica (Velimirovic) ,Prologue From Ochrid

Τα πέτρινα ρεβίθια, Αρχιμανδρίτου Ιωακείμ Σπετσιέρη

Τα πέτρινα ρεβίθια

«Μια από τις μέρες που βρισκόμουν στην Ιερουσαλήμ, πρόσεξα ότι μερικοί κάτοικοι της Βηθλεέμ, αραβόφωνοι Χριστιανοί, μοίραζαν στους προσκυνητές -επί αμοιβή- πέτρινα ρεβύθια. Τους ρώτησα από πού τα βρίσκουν. Μου είπαν ότι μεταξύ της Ιερουσαλήμ και της Βηθλεέμ, αριστερά του αμαξωτού δρόμου που οδηγεί στην Βηθλεέμ, υπάρχει ένα παλαιό αλώνι, εκεί όπου βρίσκονται τα πέτρινα ρεβύθια. Για να έχω σαφή γνώση του πράγματος, την άλλη μέρα, πήρα για οδηγό έναν που είχε στην κατοχή του αυτά τα πέτρινα ρεβύθια και πήγα επί τόπου.

-Να, το αλώνι! Από ‘δω είναι τα πέτρινα ρεβύθια, μου είπε ο οδηγός μου σαν φτάσαμε.

Όντως, αριστερά του δρόμου, υπάρχει ένα ευρύχωρο αλώνι, σκαλισμένο στην πέτρα. Παλιά τα αλώνια ήταν με γερή πέτρα, την οποία, την εξομάλυναν και την ισοπέδωναν καλά. Κι αυτό γιατί οι πέτρες στην Βηθλεέμ και γύρω από αυτήν είναι τόσο εύπλαστες, που τις κόβουν με το πριόνι.

Μπήκαμε μέσα στο αλώνι. Στις άκρες του, είχαν συσσωρευθεί χώματα και χαλίκια. Εκεί, ανάμεσά τους, βρισκόντουσαν τα πέτρινα ρεβύθια. Μάζεψα πάνω από μια οκά. Από αυτά, άλλα ήταν καλώς ώριμα, άλλα ήταν μικρότερα και λιγότερο ώριμα, και μερικά ήταν ακοπάνιστα με το έξω τους ένδυμα (φλοιό).

Αφού ρώτησα πολλούς, πώς γίνεται και, γιατί μόνον εκεί, σ’ αυτό το αλώνι να βρίσκονται αυτά τα απολιθωμένα ρεβύθια, πήρα την απάντηση, ότι, η Παναγία μας μαζί με τον Μνήστορα τον Ιωσήφ, όπως λέει και το θείο και ιερό Ευαγγέλιο, ανέβαιναν στα Ιεροσόλυμα από την Ναζαρέτ. Επειδή όμως ο Ιωσήφ καταγόταν από την Βηθλεέμ, είχε κι εκεί συγγενείς, πήγαιναν στην Βηθλεέμ κι έμεναν εκεί για μερικές μέρες.

Μια μέρα, ενώ πήγαινε η Κυρία Θεοτόκος, από την Βηθλεέμ προς τα Ιεροσόλυμα, μαζί με τον Μνήστορα Ιωσήφ και με τον Ιησού Χριστό, όταν Αυτός -κατά το ανθρώπινον- ήταν μικρό παιδάκι, ένας κάτοικος της Βηθλεέμ, ήταν εκεί στο αλώνι που είπαμε, και κοπάνιζε ρεβίθια. Λέει η Παράδοση, ότι, τα ζώα, μόλις έβλεπαν την Θεοτόκο που είχε στην αγκαλιά Της τον Χριστό, που ήταν μικρό παιδάκι, έμεναν ακίνητα μέχρι ότου να περάσει η Παναγία μας μαζί με το Χριστό.

Μόλις, λοιπόν, είδαν την Θεοτόκο με τον Χριστό τα ζώα με τα οποία αλώνιζε τα ρεβίθια αυτός ο Βηθλεεμίτης, σταμάτησαν, ακινητοποιήθηκαν. Η Θεοτόκος και ο Ιωσήφ χαιρέτισαν εκείνον τον άνθρωπο και τον ρώτησαν τί αλωνίζει. Αυτός, λόγω του ότι τα ζώα ακινητοποιήθηκαν με παράδοξο και ανεξήγητο τρόπο, οργίστηκε. Και τους απάντησε με οργή: “Πέτρες, αλωνίζω!”. Αμέσως, τα ρεβύθια του έγιναν πέτρες και βρίσκονται εκεί μέχρι σήμερα.

Εγώ που πήγα εκεί επί τόπου και εξέτασα με προσοχή αυτά τα πέτρινα ρεβύθια, πείσθηκα ότι έτσι ακριβώς έχει το πράγμα. Το αλώνι, σώζεται ανέπαφο κοντά στον αμαξωτό δρόμο και μέσα σ’ αυτό βρίσκονται αυτά τα ρεβύθια πετρωμένα, μια κι έχουν μεταβληθεί σε πέτρες…».

[Αρχιμανδρίτου Ιωακείμ Σπετσιέρη (1858-1943): «Απομνημονεύματα», μέρος 2ο, κεφ. 32ο, σελ. 152-154, έκδοσις (2η) Καλύβης «Σύναξης Αγίων Αναργύρων», Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος, Μάρτιος 1998.]
Epanosifi http://epanosifi.blogspot.gr/2013/12/blog-post_9682.html

Αρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ

Μην υποτιμάτε τους αρνητικούς λογισμούς που μπορεί να έχετε για τον πλησίον όταν είστε στο κελλί σας. Φυλαχθείτε από κάθε λόγο που πληγώνει.

”In Rama was there a voice heard…” The Lament of Rachel, Saint John Chrysostom

‘Rachel weeping for her children’ Jeremiah 31:15,
Saint John Chrysostom

4.“Then was fulfilled that which was spoken by Jeremy the prophet, (Jeremiah 31:15) saying, In Rama was there a voice heard, Rachel weeping for her children, and would not be comforted, because they are not.” Matthew 2:17-18 .

Thus having filled the hearer with horror by relating these things: the slaughter so violent and unjust, so extremely cruel and lawless; he comforts him again, by saying, Not from God’s wanting power to prevent it did all this take place, nor from any ignorance of His, but when He both knew it, and foretold it, and that loudly by His prophet. Be not troubled then, neither despond, looking unto His unspeakable providence, which one may most clearly see, alike by what He works, and by what He permits. And this He intimated in another place also, when discoursing to His disciples. I mean where, having forewarned them of the judgment seats, and executions, and of the wars of the world, and of the battle that knows no truce, to uphold their spirit and to comfort them He says, Are not two sparrows sold for a farthing? And one of them shall not fall on the ground without your Father which is in Heaven. Matthew 10:29 These things He said, signifying that nothing is done without His knowledge, but while He knows all, yet not in all does He act. Be not then troubled, He says, neither be disturbed. For if He know what ye suffer, and has power to hinder it, it is quite clear that it is in His providence and care for you that He does not hinder it. And this we ought to bear in mind in our own temptations also, and great will be the consolation we shall thence receive.

But what, it may be said, has Rachel to do with Bethlehem? For it says, “Rachel weeping for her children.” And what has Rama to do with Rachel? Rachel was the mother of Benjamin, and on his death, they buried her in the horse-course that was near this place. The tomb then being near, and the portion pertaining unto Benjamin her infant (for Rama was of the tribe of Benjamin), from the head of the tribe first, and next from the place of her sepulture, He naturally denominates her young children who were massacred. Then to show that the wound that befell her was incurable and cruel, He says, “she would not be comforted because they are not.”

Hence again we are taught this, which I mentioned before, never to be confounded when what is happening is contrary to the promise of God. Behold, for instance, when He had come for the salvation of the people, or rather for the salvation of the world, of what kind were His beginnings. His mother, first, in flight; His birth-place is involved in irremediable calamities, and a murder is perpetrated of all murders the bitterest, and there is lamentation and great mourning, and wailings everywhere. But be not troubled; for He is wont ever to accomplish His own dispensations by their contraries, affording us from thence a very great demonstration of His power.

Thus did He lead on His own disciples also, and prepared them to do all their duty, bringing about things by their contraries, that the marvel might be greater. They, at any rate, being scourged and persecuted, and suffering terrors without end, did in this way get the better of them that were beating and persecuting them.

Saint John Chrysostom, Homily 9 on Matthew- Matt. II. 16 .
Source. Translated by George Prevost and revised by M.B. Riddle. From Nicene and Post-Nicene Fathers, First Series, Vol. 10. Edited by Philip Schaff. (Buffalo, NY: Christian Literature Publishing Co., 1888.) Revised and edited for New Advent by Kevin Knight.
http://www.newadvent.org/fathers/200109.htm

Idiomel of the Royal Hours, Ninth Hour,Tone. 7

Herod was struck with amazement when he saw the piety of the Magi, and overcome by wrath he inquired diligently the interval of time. Mothers were left childless and the unripe age of their babes was bitterly harvested. Breasts grew dry and the channels of milk were stopped. Great was the calamity! And so let us, the faithful, devoutly assembled worship Christ’s Nativity.

Τα άρρωστα παιδάκια θα είναι με το μαρτυρικό, το αγγελικό, τάγμα των νηπίων που έσφαξε ο Ηρώδης! Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Αγίων 14.000 Νηπίων υπό του Ηρώδου αναιρεθέντων.

Εορτάζουν στις 29 Δεκεμβρίου

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Έχοντας δηλαδή υπ’ όψιν Του ο Θεός την ανταπόδοση που θα λάβει στον Ουρανό όποιος περνάει δοκιμασίες και γνωρίζοντας τι τον περιμένει στην άλλη ζωή, αυτό Τον κάνει να μπορεί να «αντέχει» τον πόνο.

Εδώ επέτρεψε να κάνει τόσα εγκλήματα ο Ηρώδης. Δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια έσφαξε και πόσους γονείς, που δεν άφηναν τους στρατιώτες να σκοτώσουν τα παιδιά τους, τους σκότωναν κι εκείνους! Οι βάρβαροι στρατιώτες, για να φανούν στους αρχηγούς τους καλύτεροι, έκοβαν τα παιδάκια κομματάκια.

Όσο πιο πολύ βασανίζονταν τα παιδάκια, τόσο περισσότερο πονούσε ο Θεός, αλλά και τόσο περισσότερο χαιρόταν για την μεγαλύτερη δόξα που θα είχαν να απολαύσουν στον Ουρανό. Χαιρόταν για τα Αγγελουδάκια αυτά, που θα αποτελούσαν το αγγελικό μαρτυρικό τάγμα. Άγγελοι από Μάρτυρες!”…

***

Όταν διαβάζουμε τον 145ο Ψαλμό, με τον οποίο παρακαλούμε τον Θεό να σταματήσουν οι αιμοραγίες, να προσευχώμαστε να βοηθήση ο Θεός τα παιδάκια που έχουν λευχαιμία, αλλά και να υπάρχη αίμα στα νοσοκομεία για τα παιδιά που έχουν μεσογειακή αναιμία. Τα παιδιά αυτά περνούν μαρτύριο των παιδιών που έσφαξε ο Ηρώδης.

Τα παιδάκια έχουν καθαρό μισθό από την ταλαιπωρία της αρρώστιας, γιατί δεν έχουν αμαρτίες. Πόσα μικρούτσικα παιδιά θα δούμε στην άλλη ζωή να είναι με το μαρτυρικό, το αγγελικό, τάγμα εκείνων των νηπίων!

Μωρά δύο μηνών, να τα εγχειρίζουν, να τους βάζουν ενέσεις, ορούς! Που να βρούν φλέβα στα καημένα! Τα τρυπούν από’ δω-από’ κεί…. Να βλέπεις παιδάκι να έχη όγκο στο κεφάλι και να του κάνουν ακτίνες, να βάζουν κάτι καλώδια σε ένα τόσο δα κεφαλάκι. Εδώ ένας μεγάλος δεν μπορεί να αντέξη, που να αντέξουν τα παιδάκια!
-Αυτά τα παιδάκια, Γέροντα, τελικά θεραπεύονται ή πεθαίνουν;
-Ε, πολλά φυσικά πεθαίνουν, αλλά και οι γονείς πως να τα αφήσουν;

από το βιβλίο Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου-Οικογενειακή Ζωή, Λόγοι Δ’, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης,σ.197-198 – σ.226-227.

Απολυτίκιον των αγίων Νηπίων. Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Γεράσιμου Μικραγιαννανίτη

Ως θύματα δεκτά, ως νεόδρεπτα ρόδα και θεία απαρχή, και νεόθυτοι άρνες, Χριστώ τω ώσπερ νήπιον, γεννηθέντι προσήχθητε, αγνά Νήπια, την του Ηρώδου κακίαν, στηλιτεύοντα και δυσωπούντα απαύστως, υπέρ των ψυχών ημών.

***

Η νίκη της Θείας Αγάπης

Ο φυλακισμένος Άγιος Βαλέριος Γκαφένκου διηγείται:
Ήμουν άγρυπνος, νηφάλιος και ήρεμος όταν ξαφνικά σήκωσα τα μάτια μου και στην άκρη του κρεβατιού είδα την Παναγία, ντυμένη στα λευκά, όρθια, ζωντανή, πραγματική. Ήταν χωρίς το Βρέφος…
Η παρουσία της μου φαινόταν ζωντανή. Η Παναγία ήταν πραγματικά δίπλα μου. Ήμουν πολύ ευτυχής. Είχα ξεχάσει τα πάντα. Τότε Αυτή μου είπε:

«Εγώ είμαι η αγάπη σου! Να μη φοβάσαι! Να μην αμφιβάλλεις! Η νίκη θα είναι του Υιού μου! Αυτός αγίασε τώρα αυτό τον τόπο και τον ετοίμασε για όσα θα γίνουν στο μέλλον. Οι δυνάμεις του σκότους αυξάνουν και ακόμη θα φοβίζουν τον κόσμο, αλλά θα αφανιστούν.
Ο Υιός μου περιμένει τους ανθρώπους να επιστρέψουν στην πίστη. Σήμερα οι υιοί του σκότους είναι πιο ατρόμητοι από τους υιούς του φωτός. Έστω κι αν σας φαίνεται ότι δεν υπάρχει πια πίστη στη γη, να ξέρετε ότι η απολύτρωση θα έλθει, αλλά με φωτιά και εμπρησμούς.
Ο κόσμος πρέπει ακόμη να υποφέρει. Εδώ, όμως, υπάρχει πολλή πίστη και ήρθα να σας ενθαρρύνω. Κρατείτε την ομολογία σας. Ο κόσμος ανήκει στον Χριστό!»

Μετά η Παναγία εξαφανίστηκε και εγώ έμεινα πλημμυρισμένος από ευτυχία.

An Evening Hymn – A poem by St. Gregory the Theologian

An Evening Hymn .
St. Gregory the Theologian-Nazianzen
Σε νυν ευλογούμεν

1. And now again at night,
O Christ, the living Word,
Thou Light of the Eternal Light,
Be Thou by us adored.

2. Thou dost the Spirit give,
Third Light, in glory one;
His grace, by whom alone we live,
Thou dost refuse to none.

3. Thou didst the darkness scatter,
Thou mad’st the light to shine,
That now through all primeval matter
Might spring delight divine.

4. It, a rude mass before,
From Thee took order new;
And shapely form, and steadfast law,
So beautiful to view.

5. And mind of man with light
From heaven Thou didst endow,
By word and wisdom that he might
Thine image bear below;

6. And lighted in his soul,
Thine own great Light might see;
And thenceforth not in part, but whole,
Himself all light might be.

7. And heaven Thou didst array,
With those bright orbs above;
And day to night, and night to day,
Proclaim Thy law of love;

8. Yielding in turn; the one
To worn-out flesh brings rest!
The other calls, “Let work be done!”
Such work as Thou lov’st best.

Translator: Allen W. Chatfield
Songs and Hymns of Earliest Greek Christian Poets, 1876
From: http://www.hymnary.org/text/and_now_again_at_night

 

Ο νοητός Ήλιος της Δικαιοσύνης περπάτησε στη γη και η γη δεν τον κατάλαβε.

Ο νοητός Ήλιος της Δικαιοσύνης άγγιξε τη γη και η γη δεν κάηκε. Περπάτησε στη γη και η γη δεν τον κατάλαβε. Ο άπειρος Θεός έζησε στη γη ως ταπεινός άνθρωπος και ο άνθρωπος τον περιφρόνησε!

Και ποιος θα μπορούσε να αντικρύσει τη δόξα του Θεού; Το φυσικό ήλιο δεν μπορούμε να τον ατενίσουμε, γιατί μας τυφλώνει. Θα μπορούσαμε να δούμε πρόσωπο προς πρόσωπο το Δημιουργό του ήλιου με την άπειρη λάμψη Του;

Στην περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης, όταν φάνηκε επάνω στο όρος Σινά η θεϊκή δόξα, το βουνό κάπνιζε όλο κι έτρεμε. Κανείς δεν μπορεί να δει την εκτυφλωτική λάμψη και το άπειρο μεγαλείο του Θεού και να ζήσει, είπε τότε ο Θεός στο Μωϋσή.

Τώρα, που ξεχύθηκε η χάρη Του στον κόσμο, κατέβηκε από το ύψος Του και σκέπασε τη δόξα Του με την ταπεινοφροσύνη, για να μην κατακαεί η κτίση από τη θωριά Του.

Δεν κατέβηκε στη γη με σεισμό, ούτε με φωτιά, ούτε με φωνή βροντερή, αλλά κατέβηκε σαν τη δροσιά πάνω στον κάμπο και σαν τη σταλαγματιά που στάζει απαλά πάνω στη γη.

Πήρε τη δική μας ανθρώπινη φύση και γεννήθηκε φτωχό βρέφος στη φάτνη, για να μη φοβηθούμε από την όψη Του, αφού θα Τον βλέπαμε σαν έναν από το δικό μας γένος.

Σκέπασε τη μεγαλοσύνη Του με την ταπεινοφροσύνη, που έγινε στολή της θεότητας. Και μας έδειξε την αληθινή δύναμη που μπορεί να μεταμορφώσει τον άνθρωπο και τον κόσμο ολόκληρο.

Από τότε όποιος ντύνεται με τη στολή που ο Χριστός φανερώθηκε στον κόσμο, την ταπείνωση, τον ίδιο τον Χριστό ντύνεται. Και όχι μόνο τον εγγίζει, αλλά στη θεία Κοινωνία ολόκληρο τον πνευματικό Ήλιο τον παίρνει και τον κλείνει μέσα στην καρδιά του. Και τότε αυτή γίνεται ουρανός και παράδεισος.

Τα μυστικά του Παναγίου Τάφου