Icon of the Mother of God “Softener of Evil Hearts” or “Simeon’s Prophecy.”

Icon of the Mother of God “Softener of Evil Hearts” or “Simeon’s Prophecy.”

Commemorated on the Sunday of All Saints and on February 2/15.

The Softener of Evil Hearts icon is also called the Prophecy of Simon (or Simons Prophecy) since St Symeon said to Mary, upon the presentation of Our Lord in the temple:
“Behold, this child is set for the falling and rising again of many in Israel, and for a sin which shall be spoken against. Yea, a sword shall pierce through thy own soul also, that the thoughts of many hearts may be revealed.”

February 2 is the Feast of the Meeting of the Lord in the Temple. This celebrates the event when the baby Jesus was presented in the Temple according to Jewish law, and was received by the Elder Simeon and the Prophetess Anna (Luke 2:22-38).

St Simeon prophesied about Jesus being the salvation of the world, and also had a prophecy for His mother, Mary. It is this prophecy which is the inspiration for the Icon of the Mother of God, “Softener of Evil Hearts”, also celebrated today.

The Theotokos is depicted in this icon with her heart pierced by seven swords; a symbolic number possibly indicating the the fullness and boundless sorrow, pain and “sickness of heart” that would have been experienced by the Mother of God at His crucifixion.
Just as Christ would be pierced with nails and a spear, so the soul of Mary would be pierced by a certain weapon of sorrow and pain in the heart, when she saw her Son’s suffering. After that, the heretofore hidden thoughts of the people regarding the Messiah would be revealed, and they would face a choice: to be with Christ, or against Him. Such an interpretation of Symeon’s prophecy became the subject of a number of icons of the Theotokos. All those who turn to them in prayer sense that with the softening of evil hearts comes an easing of spiritual and physical suffering. People come to recognize that when they pray for their enemies before such icons, their feelings of enmity are softened, and that internecine strife and hatreds abate, giving way to kindness.When we pray for before such an icon we are not accusing our enemy of evil, but confessing the evil in our own hearts, and asking for help.

“All who come with prayer to the ‘Softening of Evil Hearts’ icon will feel a softening of the heart,Sufferings of the soul and body are made well. If you pray for your enemies before it, their hostile thoughts will depart, leaving in their place a more generous feeling of mercy. Parishioners have witnessed not only cures of evil and envy, but the icon performs miracles for the health of our body as well. Holy Myrrh flows from the icon in liters.”said the Rector of Bogolubskaya cathedral, Father Victor, in the city of Pushkin outside of Moscow.

One source states “this icon protects the house against negative energies and envy”, and “it is often placed at the front door.”

The Mother of God is depicted without Her Child, with seven swords piercing her breast: three from the left side, three from the right, and one from below.

The icon “Simeon’s Prophecy” symbolizes the fulfillment of the prophecy of the righteous Elder Simeon: “a sword shall pierce through your own soul” (Luke 2:35).

Do not confuse this with the “Semistryelnaya” type, “Of the Seven Swords” which shows Mary pierced by three swords on one side and four on the other, with no sword from below.This icon is commemorated August 13 in the Old Calendar.

The “Softener of Evil Hearts” icon is commemorated on the Sunday of All Saints and on February 2 / February 15.

Troparion, in the 5th tone

Soften our evil hearts, O Theotokos, * and quench the attacks of those who hate us * and loose all straitness of our soul. * For looking on thy holy icon * we are filled with compunction by thy suffering and loving-kindness for us * and we kiss thy wounds; * we are filled with horror for the darts with which we wound thee. * Let us not, O Mother of Compassion, * according to the cruelty of our hearts, perish from the cruelty of heart of those near us, ** For thou art in truth the Softener of Evil Hearts.

Advertisement

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας «η πραΰνουσα καρδίας κακάς»

Παναγία «η πραΰνουσα καρδίας κακάς»

τιμάται στις 2 Φεβρουαρίου

Η Εικόνα που θεραπεύει, ειρηνεύει και πραΰνει τις καρδιές.

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της «Πραΰνουσας ή Απαλύνουσας τας κακάς (σκληράς) Καρδίας» (“Умягчение злых сердец”) ή της «προφητείας του Δικαίου Συμεών»(“Симеоново проречение”) ή «το γαλήνεμα των κακών ψυχών», συμβολίζει την εκπλήρωση της προφητείας του Δίκαιου Γέροντα Συμεών: Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον. και σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία, όπως αν αποκαλυφθώσιν εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί. (Λουκάν β’35).
Απεικονίζει την Μητέρα του Θεού με τα επτά σπαθιά, ή θλίψεις, με τρεις λόγχες ή σπαθιά στον δεξιό ώμο και τρεις στον αριστερό και ένα σπαθί να τρυπάει την καρδιά της από κάτω. Στην Αγία Γραφή, ο αριθμός επτά, συνήθως δηλώνει την πληρότητα και την αφθονία. Σε αυτήν την περίπτωση όμως έχουμε την πληρότητα των απέραντων θλίψεων, του πόνου της καρδιάς, που ένιωσε η Θεοτόκος στην διάρκεια της επιγείου ζωής της.

Η θλίψη της ψυχής της ήταν τόσο μεγάλη ώστε όλα τα βάσανά μας να φαίνονται ασήμαντα ή μικρά σε σύγκριση με τα βάσανά της. Γι’ αυτό η Παναγία είναι ετοίμη βοηθός και παρηγοριά στις θλίψεις μας.

Μια παράδοση στην Ρωσία αναφέρει ότι «αυτή η Εικόνα προστατεύει το σπίτι από αρνητικές δαιμονικές ενέργειες και κυρίως από τον φθόνο», και γι’αυτό συνήθως την τοποθετούν στην πόρτα. Έχει την χάρη να προστατεύει όποιον την επικαλείται και να σταματάει κάθε κακό που τον απειλεί, από μαγείες – πειρασμικές ενέργειες, βασκανίες, γλωσσοφαγιές, κατάρες, από ασθένειες – ψυχικές διαταραχές, πλάνες, αδικίες και απάτες πάσης φύσεως.
Η Αγία Εικόνα, τιμάται στις 2 Φεβρουαρίου και την Κυριακή των Αγίων Πάντων.

Παρόμοια εικόνα είναι της Παναγίας «με τα επτά σπαθιά» (“Семистельная”) απεικονίζεται με τρεις λόγχες ή σπαθιά στον δεξιό ώμο και τέσσερα σπαθιά στον αριστερό κι η οποία τιμάται στις 13 (26) Αυγούστου.

Αντίγραφο της θαυματουργού Εικόνας στην Μόσχα μυροβλύζει.

Στις 2 Μαίου 1998, ένα κορίτσι ονόματι Αναστασία Μπασαρίνα, ήταν στην αγιοποίηση της Αγίας Ματρώνας της Μόσχας με την μητέρα της. Ένιωσε ότι ήθελε να αγοράσει μία χάρτινη εικόνα της Μητέρας του Θεού, κολλημένη σε ξύλο. Στην διάρκεια της αγιοποίησης τοποθέτησε την εικόνα πάνω στα άγια λείψανα της Αγίας Ματρώνας·.
Η Εικόνα φυλασσόταν σε ένα διαμέρισμα της Μόσχας, της Μαργαρίτας Βολόμπιεβ, σύζυγο του Σερκέϊ Λεονόντοβιτς Φορμίν (ο συνοδεύων την εικόνα). 

Λίγο καιρό αργότερα η Εικόνα έγινε σαν ζωντανή. Αναβλύζει από αυτήν τόσο πολύ μύρο, που το μαζεύουν με τα λίτρα. Η Αγία Εικόνα αντιδρά σε ο,τι συμβαίνει στον κόσμο. Η Εικόνα πριν από τραγικά γεγονότα, αναβλύζει αίμα. Έγινε εξέταση και έδειξε ότι το αίμα είναι ανθρώπινο , της πρώτης ομάδας .

Στις 12 Αυγούστου 2000, την ημέρα αυτή βυθίστηκε το υποβρύχιο «Κούρσκ», εμφανίστηκαν κηλίδες αίματος τόσες που θα μπορούσαν να συλλέγονται σε ένα βαμβάκι. Και στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 όταν κατέρευσαν οι δίδυμοι πύργοι.

Η Μυροβλύτισσα Μητέρα του Θεού, είναι ένα σημείο των καιρών,«εψύγη η αγάπη των πολλών». Πάγωσε δηλαδή η αγάπη των πολλών, για το πλήθος της ανομίας. Οι καρδιές πολλών σκλήρυναν ,πέτρωσαν.Πολλοί άνθρωποι αποθαρρύνονται ή πικραίνονται από την κατάσταση της αμαρτίας. Για αυτό η ίδια η Μητέρα του Θεού πιστοποιεί την ζεστή, μητρική φροντίδα Της. Ότι ο Κύριος · «…πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμοθ. Β΄, 4).
Όλοι εκείνοι που απευθύνονται σε Αυτήν με θερμή προσευχή για να πραϋνθούν οι άγριες καρδίες των κακών ανθρώπων, νοιώθουν την ειρήνη Της. Όσοι προσεύχονται για τους εχθρούς τους ενώπιόν Της, ομολογούν ότι τα αισθήματα εχθρότητάς τους, απαλύνουν και παύουν οι συγκρούσεις και οι διώξεις. Όσοι ζητούν να πραΰνει τις καρδιές τους καθώς και τον πόνο από τις καρδιές των αγαπημένων τους και να τους δίνει πνευματική και ψυχική στήριξη,τους χαρίζει ειρήνη και γαλήνη.

Σήμερα η Εικόνα βρίσκετε σε ένα εκκλησάκι προς τιμήν της Εικόνος που χτίστηκε στο χωριό Μπατσουρίνο, 5 χλμ. από την Μόσχα. Εκεί τελούνται Θείες Λειτουργίες και παρακλήσεις.

Храм иконы Божией Матери “Умягчение злых сердец” в Ленинский район, д. Бачурино, 142770, Московская область
Τηλ.:.. 8(495)817-74-94 с 9.00 до 18.00
8 (968) 892-97-21
http://i-kona.ru/contacts/
http://www.letovochurch.ru/pripisnye-khramy/khram-bathurino/kontakty
http://www.letovochurch.ru/pripisnye-khramy/khram-bathurino

ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

Η μυροβλυσία από την Εικόνα δεν είναι πάντα η ίδια –την πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Σαρακοστής και της Μεγάλης Εβδομάδος, η μυροβλυσία παγώνει και γενικά κατά καιρούς, σταματάει και μετά πάλι ξεκινάει.Το άρωμα είναι επίσης διαφορετικό, -σαν μέλι, σαν λουλούδια, σαν μόσχος.

Η Μητέρα του Θεού, ταξιδεύει σε φυλακές, νοσοκομεία και γηροκομεία. Παντού οι άνθρωποι προσεύχονται σ’ Αυτήν και λαμβάνουν παρηγορία.

Θυμάμαι, πως έφεραν μπροστά στην Εικόνα έναν παράλυτο νεαρό. Το απόγευμα περπατούσε.

Είδα μία γυναίκα με παράλυτο το δεξί χέρι της· μόλις προσκύνησε την Εικόνα θεραπεύθηκε. Πολλοί θεραπεύονται από δερματικά, και καρκίνο. Μερικοί θεραπεύονται τελείως, άλλοι παίρνουν ανακούφιση.
Η αδελφή Κ. ανέφερε τα εξής: Όταν πήγα στην Εικόνα «Η Πραΰνουσα καρδίας κακάς» ήμουν κυριευμένη από βαριά θλίψη. Με δάκρυα προσευχήθηκα στην Μητέρα της καρδιάς κι ένιωσα ότι ήταν ζωντανή, με άκουγε και με παρηγορούσε. Ήθελα όλο και πιο πολύ να ανοίξω την καρδιά μου σ’ αυτήν και να κλάψω. Επίσης ήθελα πιο πολύ να προσεύχομαι. Τόσο ζωντανή ένιωθα την παρουσία της στην Εικόνα αυτή.

Πολλοί αδελφοί μπροστά στο Εικόνισμά Της έχουν την επιθυμία να προσεύχονται συνεχώς. Μερικοί λαμβάνουν άφθονη χάρη τόση που νοιώθουν έντονη την αίσθηση της αναξιότητας τους και της αγάπης για τον πλησίον σε σημείο που θέλουν να αγκαλιάσουν όλο τον κόσμο. Νοιώθουν την επιθυμία να προσεύχονται όχι μόνο για τον εαυτό τους αλλά για τους αγαπημένους τους, και για όλους τους ανθρώπους.

Ένας καλός μου φίλος, ένας πρώην διοικητής των Άλφα, των Ειδικών Δυνάμεων Υπηρεσίας Ασφαλείας, πάντα έχριε τους στρατιώτες με μύρο από την Εικόνα πριν πάνε σε μια αποστολή σε καυτά σημεία –για διάσωση ομήρων, και άλλες ειδικές αποστολές. Καμία σφαίρα ποτέ δεν τους άγγιξε.

Δίπλα στην Εικόνα της Παναγίας νιώθεις την καρδιά ανάλαφρη να γεμίζει χαρά και ειρήνη. Η Μητέρα του Θεού μέσω της Εικόνος Της μας χαρίζει πνευματική δύναμη και την επιθυμία της αδιάλειπτης προσευχής, η ψυχή αισθάνεται κοντά της την παρουσία της Μητέρας του Θεού. Χρειάζεται να προσευχόμαστε στην Θεοτόκο για να πραΰνει τις καρδιές μας και να τις γεμίσει με συμπόνοια και αγάπη του ενός για τον άλλο.

Παναγία μου πράυνε,θεράπευσε,γλύκανε τις πέτρινες, αναίσθητες και πονηρές καρδιές μας!…

Απολυτίκιον της Παναγίας της «Πραΰνουσας τας κακάς (σκληράς) Καρδίας».
Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.
Δρ Χαραλάμπους Μ. Μπούσια

Θεοτόκε Παρθένε, ρομφαία δίστομος
διήλθε σού την καρδίαν,
προφήτης ως Συμεών
σοι προείπεν, ότε Τόκον σου σταυρούμενον
είδες και σπάθαι νυν επτά
των ημών αμαρτιών
τιτρώσκουσι σην καρδίαν,
την τας ξηράς και ανίκμους
ημών καρδίας απαλύνουσαν.

Ήχος δ΄ . Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Την απαλύνουσαν πιστών τας καρδίας
κεχερσωμένας και σκληράς και ανίκμους
εξ αμαρτίας μέλψωμεν, Παρθένον αγνήν,
ης επτά τιτρώσκουσι σπάθαι θείαν καρδίαν
και αυτής προσπέσωμεν τη εικόνι βοώντες·
Θεογεννήτορ, λύτρωσαι δεινών,
ατυχημάτων και θλίψεων δούλους σου.

https://iconandlight.wordpress.com/2014/02/01/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%E1%BC%A1-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B0%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CF%82/

The Three Great Hierarchs by Saint Nikolai Velimirovič

The Three Great Hierarchs: Sts. Basil the Great, Gregory the Theologian, and John Chrysostom

Commemorated on January 30

by Saint Nikolai Velimirovič

Fasting and Faith – Basil,
Theology – Gregory,
Acts of Charity – Chrysostom,
Golden mouths, mouths of honey!…
The three together as God is one,
To all three of them, Christ is the Head.

Each of these saints have their own feast day. St. Basil the Great, January 1; St. Gregory the Theologian, January 25; and St. John Chrysostom, January 27. This combined feast day, January 30, was instituted in the eleventh century during the reign of Emperor Alexius Comnenus. At one time a debate arose among the people concerning who of the three is the greatest? Some extolled Basil because of his purity and courage; others extolled Gregory for his unequaled depth and lofty mind in theology; still others extolled Chrysostom because of his eloquence and clarity in expounding the Faith. Thus some were called Basilians, others Gregorgians, and the third were called Johannites. This debate was settled by Divine Providence to the benefit of the Church and to an even greater glory of the three saints.

Bishop John of Euchaita (June 14) had a vision in a dream: At first, all three of these saints appeared to him separately in great glory and indescribable beauty, and after that all three appeared together. They said to him, “As you see, we are one in God and there is nothing contradictory in us; neither is there a first or a second among us.” The saints also advised Bishop John that he write a common service for them and to order a common feast day of celebration. Following this wonderful vision, the debate was settled in this manner: January 30 would be designated as the common feast of these three hierarchs. The Greeks consider this feast not only an ecclesiastical feast but their greatest national school holiday.

The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič for Old Calendar date January 30, and New Calendar date February 12
http://prologue.orthodox.cn/January30.htm

Apolytikion Synaxis of the Three Hierarchs: First Tone

The three most great luminaries of the Three-Sun Divinity have illumined all of the world with the rays of doctrines divine and true; they are the sweetly-flowing rivers of wisdom, who with godly knowledge have watered all creation in clear and mighty streams: The great and sacred Basil, and the Theologian, wise Gregory, together with the renowned John, the famed Chrysostom of golden speech. Let us all who love their divinely-wise words come together, honoring them with hymns; for ceaselessly they offer entreaty for us to the Trinity

Οι δια Χριστόν Σαλοί, είναι μεγάλοι Άγιοι. Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

«θέατρον εγενήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις. ημείς μωροί δια Χριστόν, υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ· ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί· υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι. …» (Α’ Κορ. δ’ 9-10)
«τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς καταιχνύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά, 28 και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήσῃ » (Α’ Κορ. α’, 27-28).
«μωρός γενέσθω, ινα γένηται σοφός. η γαρ σοφία του κόσμου τούτου μωρία παρά τω Θεώ εστί. » (Α΄ Κορ. γ’, 18-19)

Ο άγιος Σεραφείμ στου Σάρωφ με αφορμή την αγία Πελαγία († 30 Ιανουαρίου 1884) δια Χριστόν σαλή του Ντιβέγιεβο γράφει πως «Σ’ αυτό το δρόμο ο Κύριος δεν καλεί τους αδύναμους. Διαλέγει αυτούς που είναι ανδρείοι και δυνατοί.»(Οσία Πελαγία Ιβάνοβα, μτφρ. Μπότση Π., Αθήνα 1996, σ. 136.)

Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης

«Οι Άγιοι, έκαναν μεγαλύτερο αγώνα για να κρύψουν την αρετή τους, παρά για να την αποκτήσουν. Ξέρετε τί έκαναν οι δια Χριστόν Σαλοί; Ξέφευγαν πρώτα από την υποκρισία του κόσμου και έμπαιναν μετά στον χώρο της ευαγγελικής αλήθειας. Αλλά, και αυτό δεν τους έφτανε· γι’ αυτό προχωρούσαν στην αγία υποκρισία για την αγάπη του Χριστού. Ύστερα, δεν τους απασχολούσε ό,τι κι αν τους έκαναν, ό,τι κι αν τους έλεγαν οι άλλοι.

Χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη ταπείνωση για να το κάνεις αυτό. Ενώ ένας κοσμικός άνθρωπος, αν του πει καμμιά κουβέντα ο άλλος, θίγεται. Ή, αν δεν τον επαινέσει για κάτι που κάνει, στενοχωριέται. Ενώ αυτοί οι Σαλοί χαίρονταν, όταν οι άνθρωποι είχαν “χαλασμένο” λογισμό γι’ αυτούς. Παλιά, υπήρχαν Πατέρες που έκαναν ακόμη και τον δαιμονισμένο, για να κρύψουν την αρετή τους και για να χαλάσουν οι άλλοι τον καλό λογισμό που είχαν γι’ αυτούς…

Γι’ αυτό, δεν πρέπει να βγάζει κανείς συμπεράσματα για έναν άνθρωπο από αυτό που φαίνεται, εάν δεν μπορεί να διακρίνει αυτό που κρύβεται.

Οι δια Χριστόν Σαλοί, δεν έχουν μέσα τους κενό, αλλά ξεχείλισμα από το πολύ γέμισμα της αγάπης του Θεού. Είναι μεγάλοι Άγιοι.

Έχουν πολύ μεγάλη ταπείνωση· δεν λογαριάζουν καθόλου τον εαυτό τους. Γι’ αυτό και ο Θεός τους αξιώνει να γνωρίσουν τα θεία μυστήρια και να αποκτήσουν πολλά χαρίσματα. Οι ταπεινοί και αφανείς ήρωες του Χριστού, είναι οι εξυπνότεροι του κόσμου· διότι κατορθώνουν να φυλάσσουν τον πνευματικό τους θησαυρό στο θησαυροφυλάκιο του Θεού.
Πριν από λίγα χρόνια έβλεπες στα Κοινόβια μια κατάσταση Λαυσαϊκού. Έβρισκες και πλανεμένους και δια Χριστόν Σαλούς και μοναχούς με διορατικό χάρισμα και με ιαματικά χαρίσματα. Σήμερα, ούτε με διορατικό χάρισμα βρίσκεις ούτε με ιαματικά χαρίσματα ούτε δια Χριστόν Σαλούς. Εμείς έχουμε την άλλη σαλάδα· την σαλάδα του κόσμου. Γίναμε “εγκέφαλοι”· γι’ αυτό και παλαβώσαμε. Μπήκε πολλή κοσμική λογική και αυτή η πολλή λογική κατέστρεψε τα πάντα. Και το κακό είναι που δεν το καταλαβαίνουμε.

Μακάριοι, όσοι κατόρθωσαν να ζουν στην αφάνεια και απέκτησαν μεγάλες αρετές και δεν απέκτησαν ούτε και μικρό όνομα.

Μακάριοι, όσοι κατόρθωσαν να κάνουν τον παλαβό και, με αυτόν τον τρόπο, προφύλαξαν τον πνευματικό τους πλούτο.
Μακάριοι, όσοι έχουν γεννηθεί τρελλοί και θα κριθούν και ως τρελλοί· και, έτσι, θα εισαχθούν στον Παράδεισο χωρίς διαβατήριο.
Μακάριοι, και τρις μακάριοι, είναι εκείνοι οι πολύ γνωστικοί που κάνουν τον τρελλό για την αγάπη του Χριστού και κοροϊδεύουν όλη την ματαιότητα του κόσμου, που η δια Χριστόν αυτή τους τρέλλα και σαλότητα αξίζει περισσότερο απ’ όλη την γνώση και την σοφία των σοφών όλου του κόσμου τούτου.
Παρακαλώ, να μου δώσει ο Θεός –ή μάλλον, να μου πάρει– το λίγο μυαλό μου, για να μου εξασφαλίσει έστω με τον τρόπο αυτόν τον Παράδεισο, με το να με κρίνει ως τρελλό. Ή, να με τρελλάνει με την αγάπη Του, για να βγω έξω από τον εαυτό μου, έξω από την γη και από την έλξη της γης, διότι αλλιώς δεν έχει νόημα η ζωή μου.

Παλιά που υπήρχαν οι δια Χριστόν Σαλοί, υπήρχαν ελάχιστοι τρελλοί στον κόσμο. Μήπως θα πρέπει να παρακαλέσουμε τους δια Χριστόν Σαλούς να κάνουν καλά τους φύσει σαλούς και να αναδειχθούν πάλι δια Χριστόν Σαλοί;…».

Α΄. Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου· «Λόγοι»: (1) Τόμ. Α΄ «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», σελ. 279, Δεκέμβριος 1998· (2) Τόμ. Β΄ «Πνευματική αφύπνιση», σελ. 337–338, Νοέμβριος 1999· (3) Τόμ. Γ΄ «Πνευματικός αγώνας», σελ. 82–84, Μάϊος 2001· (4) Τόμ. Ε΄ «Πάθη και αρετές», σελ. 193–194, Δεκέμβριος 2006· (5) «Επιστολές», Στ΄ Επιστολή («Μακαρισμοί»), σελ. 230, 235, Αύγουστος 1994· έκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσ/νίκης.

Saint Pelagia Ivanovna of Diveyevo, fool for Christ’s

Saint Pelagia Ivanovna of Diveyevo, fool for Christ’s and the disciple of St. Seraphim of Sarov (1809-1884)

Commemorated on January 30

“Let no man deceive himself. If any man among you seemeth to be wise in this world, let him become a fool, that he may be wise. For the wisdom of this world is foolishness with God. For it is written, He taketh the wise in their own craftiness.” (1 Corinthians 3:18-19 KJV)

St. Paul wrote “We are fools for Christ’s sake..” (1 Corinthians 4:10 KJV)

St. John the Baptist and Forerunner anticipated the fools for Christ, for he lived in strict asceticism in the desert on a diet of locusts and honey, spoke judgment upon the established religious leaders of the Jews, and dared even to tell the royal family to repent of their sins, which ultimately cost him his head. Our Lord’s disciples and apostles were no less bold and unconventional as they followed a path to martyrdom in sharp contrast to what Jews and Gentiles thought of as a good life in that time and place. St. Paul wrote to the Corinthians that the apostles were truly “fools for Christ’s sake…” ( 1 Cor. 4:10)

Blessed Pelagia Ivanovna of Diveyevo, pray to God for us! May each of us learn humility and charity, and live as beacons of Christ’s light to the world. May we each learn to be “Fools for Christ” in our own lives, and shed the trappings of the world to embrace a spiritual manner of living with poverty of spirit and perseverance of heart. Amen.

Saint Pelagia Ivanovna of Diveyevo
https://iconandlight.wordpress.com/2014/01/29/saint-pelagia-ivanovna-of-diveyevo/

St. Pelagia Ivanovna of Diveyevo, fool for Christ’s, “a great luminary for the whole world” .
https://iconandlight.wordpress.com/2015/01/29/5608/

“Go, Matushka, to Diveyevo and defend my orphans…” Saint Pelagia Ivanovna ,fool for Christ’s of Diveyevo
https://iconandlight.wordpress.com/2016/01/30/it-is-possible-to-meet-god-anywhere-and-at-any-point-in-our-life-archimandrite-zacharias/

Ο “Σεραφείμ του Σεραφείμ”, η οσία Πελαγία του Ντιβέγιεβο, η διά Χριστόν Σαλή

Οσία Πελαγία του Ντιβέγιεβο, η διά Χριστόν Σαλή (+ 1884) μαθήτρια του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ

Εορτάζει στις 30 Ιανουαρίου
στις 14 Ιουνίου – Σύναξη των Αγίων του Ντιβέγιεβο
και στις 10 Σεπτεμβρίου – Σύναξη των Αγίων του Nizhny Novgorod

«θέατρον εγενήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις. ημείς μωροί δια Χριστόν…» (Α’ Κορ. δ’ 9 )
«τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς καταιχνύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά» (Α’ Κορ. α’, 27).
«μωρός γενέσθω, ίνα γένηται σοφός. η γαρ σοφία του κόσμου τούτου μωρία παρά τω Θεώ εστί. » (Α΄ Κορ. γ’, 18-19)

Ανάμεσα στην σπάνια ασκήτρια και στο μεγάλο γέροντα Σεραφείμ υπήρχε ένας θαυμαστός δεσμός. Ο προορατικός γέροντας είχε μια μακρά συζήτηση με την Πελαγία Ιβάνοβνα. Στην συνέχεια της έδωσε ευλογία να αποδυθεί στο μεγάλο αγώνα της δια Χριστόν σαλής.
Υποκλίθηκε μπροστά της και της είπε ικετευτικά :”Πήγαινε, πήγαινε Μάτουσκα, πήγαινε στο Ντιβέγιεβο. Να φροντίζεις τα ορφανά* μου. ….”
Η Πελαγία Ιβάνοβνα αποκάλυψε το δρόμο της σε σπάνιες περιπτώσεις, όπως γίνεται με τις αστραπές.
Έλεγε ξαφνικά:”Εγώ είμαι του Σεραφείμ” ή “ο Σεραφείμ με έκανε έτσι” ή ” ο μικρός Γέροντας είναι πιο κοντά μας”. Ως το τέλος της ζωής της αγρυπνούσε ακατάπαυστα για το μοναστήρι του Ντιβέγιεβο. “Δες , πόσα παιδιά έχω “, είπε στην Πάσσα του Σάρωφ, μιαν άλλη δια Χριστόν σαλή. Υποδήλωνε έτσι την αγάπη της για τα “ορφανά” του Ντιβέγιεβο.
Έδειξε στοργικό ενδιαφέρον για την ηγούμενη Μαρία, στους αγώνες που έκανε και στη μέριμνά της να διοικήσει το μοναστήρι. Φανέρωσε το ζήλο της για την αλήθεια, που ποδοπατήθηκε και βεβηλώθηκε, κι αποφάσισε να συνεφέρει τον επίσκοπο. Όλα αυτά δείχνουν καθαρά την σταθερή κι ακριβή εκπλήρωση του αιτήματος του Γέροντα: “Πήγαινε, πήγαινε στο Ντιβέγιεβο. Να φροντίζεις τα ορφανά μου. ….”. Πρόσεχε τα “ορφανά” και τα ετοίμαζε για την αιωνιότητα. Χωρίς αμφιβολία τα φροντίζει και τώρα με τις προσευχές και τις μεσιτείες της στον Θεό.

Μετά την κοίμησή της στο μοναστήρι ακούγονταν λόγια για θαυματουργικές εμφανίσεις της Πελαγίας Ιβάνοβνα…
Η μητέρα Μαυρικία μου είπε πως από την ημέρα που κοιμήθηκε η μακαρία Πελαγία Ιβάνοβνα, συλλογιζόταν συχνά πόσο εύκολα και άφοβα θα πρέπει να πέρασε τα τελώνια. Στο νου της κυριαρχούσε συνέχεια αυτή η σκέψη. Τη δωδέκατη μέρα από την κοίμησή της πήγε στο κελλί όπου η Πελαγία έζησε σαρανταπέντε χρόνια. Μόλις μπήκε μέσα είδε την Πελαγία Ιβάνοβνα σαν παιδί. Θεώρησε πως ήταν η ψυχή της Πελαγίας και είπε :
– Μάτιουσκα Πελαγία Ιβάνοβνα, στοχάζομαι πόσο καλά θα πρέπει να’σαι εκεί.
Η Πελαγία Ιβάνοβνα είπε τρεις φορές :
– Με τον Ελισαίο, με τον Ελισαίο, με τον Ελισαίο.
Η μητέρα Μαυρικία γύρισε τότε στην Άννα Γερασίμοβνα, που’ταν κι αυτή στο κελλί και της είπε:
– Ποιός είναι αυτός που λέει η Πελαγία Ιβάνοβνα;
– Ο Ελισαίος ήταν προφήτης, απάντησε εκείνη. Ο αγαπημένος μαθητής του Ηλία, του προφήτη του Θεού.

Στη θέση του απλού ξύλινου Σταυρού, πάνω στον τάφο της μακαριστής γερόντισσας, υψώθηκε σύντομα ένα μνημείο από χυτοσίδηρο. Πάνω του ήταν χαραγμένα αυτά τα λόγια:
….«Μακάριοι έστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς· ούτω γαρ εδίωξαν τους προφήτας τους προ υμών». (Ματθ.5, 10-12) Εσύ που τα υπέμεινες όλα εδώ και νίκησες με την δύναμη και την αγάπη σου για το Θεό, υπέμεινε την πνευματική αδυναμία μας και με τον σταυρό των αγώνων σου , μεσίτεψε για μας.

Ο “Σεραφείμ του Σεραφείμ”, η Πελαγία του μοναστηριού του Αγίου Σεραφείμ, της Αγίας Τριάδος του Ντιβέγιεβο, ανέλαβε το σταυρό για τη χάρη του Χριστού, έζησε στη γη ολοκληρωτικά κατά Θεόν , και ζει τώρα στους ουρανούς αιώνια με το Θεό.

«Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών». Στον αγκαθοστρωμένο δρόμο των αγώνων σου δεν εγκατέλειψες κανέναν που κατέφυγε σε σένα. Εκεί τώρα, στη μακαριότητα της αιώνιας δόξας του Θεού, μη ξεχνάς το μοναστήρι που τόσο αγάπησες. »

*“Ορφανά” συνήθιζε ο όσιος Σεραφείμ να αποκαλεί τις μοναχές του Ντιβέγιεβο.
Οσία Πελαγία Ιβάνοβνα η διά Χριστόν Σαλή, μετφρ. Πέτρου Μπότση, Αθηνα 1996,σελ. 156- 157, 159-160, 163.

***

“Πήγαινε, Μάτουσκα, στο Ντιβέγιεβο και προστάτεψε τα ορφανά μου. ….”.
https://iconandlight.wordpress.com/2016/01/30/%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B2%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%B5%CE%B2%CE%BF/

Απολυτίκιον Οσίας Πελαγίας Ιβάνοβνα του Ντιβέγιεβο.
(Ποίημα Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια)
Ήχος πλ. α’ Τον Συνάναρχον Λόγον

Διαπλεύσασα πέλαγος πολυκύμαντον του επιγείου σου βίου εν ηρεμία, σεμνή, ψυχική και γεννηθείσα κόσμω θέατρον είληφας χάριν δαψιλή, Πελαγία, εμπαιγμούς και ύβρεις καθυπομείναι ως θείαν δρόσον υψόθεν, θερμή αρτίως κόσμου πρέσβειρα.

Μεγαλυνάριον.
Ίνα τη ψυχή σου εις ουρανούς ανυψώσης, Μήτερ, κατευτέλισας σε αυτήν και της εν Κυρίω μωρίας ανεδείχθης αρτίως, Πελαγία, θείον υπόδειγμα.

The Saint who had written in the heart of the Name of Jesus Christ, Saint Ignatius “Theophorus” the God-Bearer

Saint Ignatius of Antioch “Theophorus”

Commemorated on December 20 and January 29 (Translation of Relics)

”My love is nailed to the Cross, and there is no fire of love in me for any earthly thing.”St Ignatius “Theophorus”

The saint was called “God-Bearer” (Theophoros), because he bore God in his heart and prayed unceasingly to Him. He also had this name because he was held in the arms of Christ, the incarnate Son of God.
Tradition suggests that when St Ignatius was a little boy, the Savior hugged him and said: “Unless you turn and become as little children, you shall not enter into the Kingdom of Heaven” (Mt. 18:3).

Tradition says that on his way to execution, St Ignatius unceasingly repeated the name of Jesus Christ. When they asked him why he was doing this, St Ignatius answered that this Name was written in his heart, and that he confessed with his lips Him Whom he always carried within. When the saint was devoured by the lions, his heart was not touched. When they cut open the heart, the pagans saw an inscription in gold letters: “Jesus Christ.” This glorious lover of the Lord Christ suffered in the year 106 in Rome.

Hymn of Praise
Saint Ignatius “Theophorus” the God-Bearer
by St. Nikolai Velimirovic

The bitter death of Christ dulled the stinger of death
And drove away for ever the irrational fear of death.
A flock of martyrs swarmed after Christ
In death–but, without fear, without complaints and without shrieks;
And many with rejoicing hurried to death
Because, before their deaths, they saw angels and heaven.
Saint Ignatius traveled to Rome;
Along the way, to the Living God, he prayed
As a son would pray to his parents,
That the teeth of the beasts grind him, grind him!
That for which he prayed to God, God granted him,
Behold, but the saint, having been ground, remained alive!
Alive and whole; until now, before the Table of Heaven
Bread made tender by torture for Christ–
Saint Ignatius, the courageous Theophorus,
Throughout the ages, he imparts courage to those being tortured.

There are two sufferings; there can only be two sufferings:
For justice or for sins, this cannot be hidden.
Pain for one’s sins is pain without hope,
But pain for justice is joy without sorrow.
As a light through rain that decorates the rainbow
Thus, the joy, through tears and through gentle sorrow,
On the spiritual heaven, Paradise and God is pictured–
That strengthens the souls of the holy martyrs.

The Prologue of Ohrid: Lives of Saints, Hymns, Reflections and Homilies for Every Day of the Year (Two Volumes) by St. Nikolai Velimirovic
http://prologue.orthodox.cn/January29.htmThe Epistle of Ignatius to the Ephesians
Chapter XV-15
15:1 It is better to keep silence and to be, than to talk and not to be. It is a fine thing to teach, if the speaker practise. Now there is one teacher, who _spake and it came to pass:_ yea and even the things which He hath done in silence are worthy of the Father.
15:2 He that truly possesseth the word of Jesus is able also to hearken unto His silence, that he may be perfect; that through his speech he may act and through his silence he may be known.
15:3 Nothing is hidden from the Lord, but even our secrets are nigh unto Him. Let us therefore do all things as knowing that He dwelleth in us, to the end that we may be His temples and He Himself may be in us as our God. This is so, and it will also be made clear in our sight from the love which we rightly bear towards Him.
(from: Apostolic Fathers, English Translation by J.B. Lightfoot & Harmer, 1891 )

Humility is the key that opens Heaven’s gates

Only the humble enter the Kingdom of Heaven.

When emptied of us throughout our egoism, the whole God enters our.

Elder Ignatius Kapnisis of Evia

Troparion St. Ignatius of Antioch (Tone 4)

By sharing in the ways of the Apostles, you became a successor to their throne. Through the practice of virtue, you found the way to divine contemplation,O inspired one of God; by teaching the word of truth without error, you defended the Faith,even to the shedding of your blood. Hieromartyr Ignatius, entreat Christ God to save our souls.

Ο παππούλης μας μας είπε να τους συγχωρούμε όλους, ό,τι και να μας κάνουν… Αναμνήσεις από τα κάτεργα της Σιβηρίας

Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου του Θεοφόρου, επισκόπου Αντιοχείας

Εορτάζει στις 29 Ιανουαρίου

Από τις επιστολές του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου
Πρέπει να μη λεγόμαστε μόνον αλλά και να είμαστε χριστιανοί (Μαγν. IV, 1).
Κανείς δεν αμαρτάνει, όταν στηρίζεται στην πίστη˙ κανείς δε μισεί, όταν είναι γεμάτος αγάπη. Το δέντρο είναι φανερό από τους καρπούς του. Όσοι λένε ότι πιστεύουν, θα το αποδείξουν από τα έργα τους… Είναι καλύτερο να σιωπά κανείς και να έχει πίστη, παρά να μιλά διαρκώς για την πίστη και να μην παρουσιάζει έργα. Η διδασκαλία είναι καλή, μόνον όταν εκείνος που μιλά πράττει… Όλα λοιπόν να τα πράττουμε σα να κατοικεί μέσα μας ο Κύριος, για να είμαστε εμείς οι ναοί Του κι Αυτός μέσα μας ο Θεός μας… (Εφεσ. XV, 1 –2).
Ο Χριστιανισμός δεν είναι κάτι επιφανειακό, αλλά κάτι πολύ βαθύ, που υπάρχει μόνον όταν μισείται από τον κόσμο…(Ρωμ. III,3)

Σας παραινώ ό,τι κάνετε να γίνεται με ομόνοια Θεού, να σέβεστε ο ένας τον άλλο και κανένας να μη βλέπει τον πλησίον του σαρκικά, αλλά να αγαπάτε ο ένας τον άλλο στο πνεύμα του Χριστού. Τίποτα να μην υπάρχει ανάμεσά σας που να σας διαιρεί (Μαγν. VI, 14-22).Η συζήτηση με τους καταδίκους
Αληθινή Ιστορία από τα κάτεργα της Σιβηρίας

Αυτό τον φυλακισμένο τον συνάντησα επίσης στα κάτεργα. Ήταν 67 χρονών. Η ποινή του τελείωσε και τώρα ζούσε έξω από την φυλακή. Τον επισκέφθηκα τον Ιούνιο. Αυτός μαζί με άλλους φυλακισμένους ζούσε σ᾽ένα όρυγμα σκεπασμένο από πάνω… Όλοι οι φυλακισμένοι με δέχθηκαν με πολλή αγάπη. Κάθισα μαζί του έξω στο χορτάρι και αυτός άρχισε να μου διηγείται την ζωή του στα κάτεργα στον ποταμό Κόρα και πως ο Ραζγκλιλδιάεφ, ο υπεύθυνος στα κάτεργα της Κόρα, παρ’ ολίγον να τον σκοτώση με τα σκυλιά του.

Μας πλησίασαν και οι άλλοι και ο καθένας τους διηγήθηκε κάτι από την ζωή του…

– Σκεφτείτε, παππούλη, τι μας έκανε αυτός ο Ραζγκιλδιάεφ. Έλεγε, για παράδειγμα, στους φυλακισμένους να σκάψουν έναν λάκκο και μετά έδινε την εντολή να θάψουν σ᾽αυτό ζωντανούς κάποιους απ᾽αυτούς Οι κατάδικοι αρχίζουν να κλαίνε. Κάθε μέρα ή απαγχόνιζε κάποιους ή σκότωνε με τα σκυλιά ή έθαβε ζωντανούς. Ξέρετε, παππούλη, τα σπίτια εδώ στην Κόρα είναι θεμελιωμένα πάνω στους τάφους των καημένων αυτών καταδίκων, που τους σκότωσε αυτό το θηρίο… Και ξέρετε, παππούλη, πόσες αθώες ψυχές πέθαναν από το χέρι του; Νομίζω, παππούλη, ότι η Κόρα είναι δεύτερο Κίεβο: Στο Κίεβο υπάρχουν τα άγια λείψανα, αλλά πόσα λείψανα αθώων, μαρτύρων, καταδίκων υπάρχουν εδώ στην Κόρα!…

– Όχι, είπε ένας άλλος κατάδικος, να μην περιμένετε, φίλοι μου, τίποτα καλό απ᾽αυτή τη ζωή.
Αν η εξουσία σταύρωσε τον Υιό του Θεού, εμείς δεν πρέπει να περιμένουμε καμμία ανακούφιση απ᾽αυτό τον κόσμο. Ο κόσμος εν τω πονηρώ κείται. Με θεωρούν αναρχικό, αλλά δεν είμαι καθόλου αναρχικός. Όλη την ζωή μου υποφέρω για το ότι θεωρώ τους ανθρώπους ίσους μεταξύ τους. Τώρα, παππούλη, δεν υπάρχει ο Χριστός στην ζωή μας. Εδώ και πέντε χρόνια ακολουθώ το Ευαγγέλιο και αισθάνομαι πολύ καλά.

Μία γυναίκα:
– Ναί, Ανδρέα, αλλά είναι δύσκολο να ζη κανείς όπως ζης εσύ. Είσαι μόνος σου και όλα τα χρήματα που βγάζεις τα μοιράζεις σε μας τους φτωχούς. Μόνο ένα πουκάμισο έχεις και ένα παντελόνι. Γι᾽αυτόν που έχει οικογένεια είναι αδύνατον να ζη μία τέτοια ζωή.

Μία άλλη φυλακισμένη:
– Μπορούμε, νομίζω, να ζούμε όπως ζη ο Ανδρέας. Πρέπει, όμως, να τα στερηθούμε όλα και όλους να τους αγαπάμε. Αλλά, όταν βλέπουμε παντού γύρω μας την αδικία…

Ανδρέας:
– Όχι, φίλοι μου, δεν πρέπει να ψάχνουμε έξω από μας την αλήθεια. Για μας μόνον ένας δρόμος υπάρχει, να κρατήσουμε εμείς οι ίδιοι αυτή την αλήθεια και να την εφαρμόσουμε στην ζωή μας και αυτό θα είναι καλό… Καλέ μας παππούλη, είστε παρηγοριά μας και σωτηρία. Πριν από τέσσερις ημέρες έγινε εδώ πραγματικά ένα θαυμαστό γεγονός: Δύο φυλακισμένοι μάλωσαν μεταξύ τους και όλοι εμείς ήμαστε σίγουροι ότι το ίδιο βράδυ κάποιος από τους δύο θα σκοτώση τον άλλο, βλέπουμε τον έναν απ᾽αυτούς (ήταν πριν ένας φοβερός άνθρωπος, δήμιος στην φυλακή μας) να χτυπά την πόρτα του άλλου. Αυτός ο δεύτερος πήρε ένα κομμάτι σίδερο και βγήκε έξω να τον συναντήσει. Σήκωσε το χέρι του για να τον χτυπήση, αλλά αμέσως το κατέβασε. Ο δήμιος αυτός έπεσε στα πόδια του και του είπε: «Ο παππούλης μας μας είπε να τους συγχωρούμε όλους, ό,τι και να μας κάνουν, και εγώ τώρα, πριν βασιλέψη ο ήλιος, σε συγχωρώ• συγχώρησέ με και εσύ. Όλες οι γυναίκες μας –και εμείς μαζί τους όταν είδαμε αυτό το θέαμα– ξεσπάσαμε σε κλάματα. Να, παππούλη, τι κάνει η διδασκαλία σας. Σας ικετεύουμε να μην μας εγκαταλείψετε τους καημένους».

Με συγκίνησε πάρα πολύ αυτή η διήγηση του Ανδρέα…

Από το βιβλίο :Αρχιμανδρίτου Σπυρίδωνος, «Από όσα είδα και έζησα… (Αναμνήσεις από την ιεραποστολή μου στα κάτεργα της Σιβηρίας)», εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη (1998;).

Απολυτίκιον Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου. Ήχος γ’. Θείας πίστεως

Θείω έρωτι, επτερωμένος, του σε ψαύσαντος, χερσίν αχράντοις, Θεοφόρος ανεδείχθης Ιγνάτιε και εν τη Δύσει τελέσας τον δρόμον σου, προς την ανέσπερον λήξιν εσκήνωσας. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

The ladder of the Kingdom is within you, hidden in your soul. St. Isaac the Syrian the Great Hesychast

St. Isaac the Syrian the Great Hesychast,Bishop of Nineveh

Commemorated on January 28

Lord, fill my heart with eternal life.

Once, two Christians came to St Isaac the Syrian, asking him to settle a dispute. One man acknowledged that he owed money to the other, but asked for a short extension. The lender threatened to bring his debtor to court to force him to pay. St Isaac, citing the Gospel, asked him to be merciful and give the debtor more time to pay. The man said, “Leave your Gospel out of this!” St Isaac replied, “If you will not submit to Lord’s commandments in the Gospel, then what remains for me to do here?” After only five months as bishop, St Isaac returned to his beloved hermitage in the desert. Here he lived in silence up to his death.He reposed in the 6th century.

***

Those who are punished in Gehenna are scourged by the scourge of love. For what is so bitter and vehement as the punishment of love? I mean that those who have become conscious that they have sinned against love suffer greater torment from this than from any fear of punishment. For the sorrow caused in the heart by sin against love is sharper than any torment that can be…love inebriates the souls of the sons of Heaven by its delectability. (I.28, p. 266)

He who strives for honor has honor running away from him, while he who runs away from honor has it chasing him.
A person who has attained an understanding of the measure of his impotence, has attained completeness in humility.

When can it be said that a person has reached purity? — When he regards all human beings as good. He is truly pure of heart, when no one appears impure or vile to him.

Shelter the sinner if it brings you no harm. Through this you will encourage him toward repentance and reform — and attract the Lord’s mercy to yourself. With a kind word and all possible means, fortify the infirm and the sorrowful and that Right Arm that controls everything, will also support you. With prayers and sorrow of your heart, share your lot with the aggrieved and the source of God’s mercy will open to your entreaties.

When giving, give magnanimously with a look of kindness on your face, and give more than what is asked of you.

Do not annoy or hate anyone – neither for faith, nor for his evil deeds… If you want to convert someone to truth, then grieve over him, with tears and love say a word or two to him, but do not burst out in anger, and may he not see any sign of hatred on your part, because love is not able to hate, or become irritated, or reproach anyone with passion…

The assembly of the humble is loved of God just as the assembly of the seraphim.

Be peaceful within yourself, and heaven and earth will be at peace with you. Be diligent to enter into the treasury that is within you, and you will see the treasury of Heaven: for these are one and the same, and with one entry you will behold them both. The ladder of the Kingdom is within you, hidden in your soul. Plunge deeply within yourself, away from sin, and there you will find steps by which you will be able to ascend.

The man who has found love eats and drinks Christ every day and hour and so is made immortal. ‘Whoever eats of this bread’, He says, ‘which I will give him, will never taste death.’Blessed is he who consumes the bread of love, which is Jesus! He who eats of love eats Christ, the God over all, as John bears witness, saying, ‘God is love.’Wherefore, the man who lives in love reaps life from God, and while yet in this world, he even now breathes the air of the resurrection; in this air the righteous will delight in the resurrection. 

Troparion of St Isaac the Syrian in Tone V

Illumined by rays of the virtues, O God-bearer Isaac, in spirit thou wast shown to be an all-radiant beacon of the life which is in Christ; and by thine divinely inspired teachings, O father, thou dost guide safely to the way of salvation those who bless thee as a godly servant of Christ.

Through the intercessions of our Father among the Saints Isaac the Syrian, of all the ascetic Fathers, Mothers and all the saints, O Lord of compassion and Peace, have mercy on us and save us!

Αθάνατος ζωή είναι μιά αίσθηση μέσα μας του Θεού. Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, ο μέγας Ησυχαστής

Εορτάζει στις 28 Ιανουαρίου

Ρήματα ζωής αιωνίου αγίου Ισαάκ του Σύρου

Αγάπησε την απραξία της κατά Θεόν ησυχίας περισσότερο από τον χορτασμό των πεινασμένων όλης της γης και από την επιστροφή πολλών εθνών στην θεογνωσία.

Εργασία του Μοναχού δεν είναι να κάνει το κελλί του ξενοδοχείο και να χορτάσει πεινώντας, διότι η ευχή είναι ανώτερη της ελεημοσύνης, που είναι έργο των κοσμικών.

Περισσότερο απ’ όλα αγάπησε τη σιωπή. Από τη σιωπή γεννάται η ηδονή στην καρδιά και το πλήθος των δακρύων. Η σιωπή μόνη υπερβαίνει όλες τις άλλες εργασίες της μοναχικής πολιτείας!…

Το σιωπηλό στόμα ερμηνεύει τα μυστήρια του Θεού. Ο πολύλογος και αργόλογος απομακρύνεται από το Θεό!…

Όπως το ψάρι βγαίνοντας από τη θάλασσα πεθαίνει, έτσι και ο νους βγαίνοντας από την ενθύμηση του Θεού!…

Σ΄εκείνους, που έχουν δυνατούς πειρασμούς, μέλλει ο Θεός να δώσει σοφία και τη χάρη Του!…
Γνώριζε ότι χωρίς πειρασμούς ευρίσκεσαι μακριά από το δρόμο του Θεού και ότι δεν περπατείς στα ίχνη των αγίων.

Οι πειρασμοί οδηγούν στην απόκτηση της σοφίας του Αγίου Πνεύματος. Η πίστη στο Θεό οδηγεί στην περιφρόνηση των πειρασμών.
Οι άγιοι δυνάμωναν με θείες οπτασίες και υπέμειναν κάθε πειρασμό για την αγάπη του Θεού.
Χωρίς τη γεύση των παθημάτων του Χριστού, δεν έχει η ψυχή κοινωνία με το Θεό!…

Αθάνατος ζωή είναι μιά αίσθηση μέσα μας του Θεού, που οδηγεί στην αγάπη του Θεού, διότι καμμιά γλυκύτητα της καρδιάς δεν μπορεί να συγκριθεί με τη γλυκύτητα της επιγνώσεως του Θεού!…

Έλαβε τη σοφία του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή την ταπεινοφροσύνη, εκείνος που αηδιάζει ν’ αρέση στον κόσμο και μισεί τη δόξα του κόσμου!…

Ο λόγος του Θεού, δηλαδή η αρετή, φυτρώνει στις καρδιές, που δεν φροντίζουν και δεν μεριμνούν για τα πράγματα του κόσμου τούτου.
Όποιος πεινάει και διψάει για το Θεό, ο Θεός θα τον γεμίσει από τ’ αγαθά Του.

Κύριε Ιησού Χριστέ, αξίωσε με να μένω νεκρός από τη συναναστροφή του αιώνος τούτου. Νέκρωση δε του κόσμου είναι το να μην επιθυμήσει κανείς κατά διάνοιαν, κανένα από τα αγαθά του!…

Ρίξε όλη σου τη φροντίδα στο Θεό και προσεύχου με θέρμη, μέχρις ότου νιώσεις χαρά μέσα σου!..
Θέλεις να βρεις την αιώνια ζωή; Κράτησε τα δύο τούτα α) την πίστη και β) την ταπείνωση!..

Από το βιβλίο: Αγιορείτου Μοναχού, 475 Αποφθέγματα του θεοπνεύστου Αγίου Ισαάκ του Σύρου, Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”.

Ήχος πλ. δ·. Ω του παραδόξου θαύματος!

Πάτερ Ισαάκ θεσπέσιε, δι· ησυχίας πολλής, προς ουράνιον έρωτα, τον νουν σου επτέρωσας, σεαυτόν αρνησάμενος· και θεωρίαις θείαις και πράξεσιν, ημάς παιδεύεις προς τελειότητα· όθεν τιμώμέν σε, ως σοφόν διδάσκαλον, και οδηγόν, την αγίαν μνήμην σου, πανηγυρίζοντες.

Ήχος δ’·. Έδωκας σημείωσιν.

Βίβλος η των λόγων σου, οία λειμών ευωδέστατος, διδαχών σου τοις άνθεσιν, ευφραίνει μακάριε, ημών τας αισθήσεις, τας της διανοίας, και δυσωδίαν των παθών, και ακηδίας εκ των ψυχών ημών, διώκει θείω Πνεύματι· συ γαρ βιώσας ως άγγελος, κατευθύνεις τον νουν ημών, Ισαάκ πρός τα κρείττονα.