iconandlight

Iconography and Hand painted icons


Saint Isidora, the Fool for Christ. Though she is surrounded by many people her heart has never distanced itself from God.

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!

Saint Isidora, the Fool for Christ of Tabennisi Monastery

Commemorated on May 1

”We are made a spectacle unto the world, and to angels, and to men.10 We are fools for Christ’s sake, but ye are wise in Christ; we are weak, but ye are strong; ye are honourable, but we are despised. 11 Even unto this present hour we both hunger, and thirst, and are naked, and are buffeted, and have no certain dwellingplace; 12 And labour, working with our own hands: being reviled, we bless; being persecuted, we suffer it: 13 Being defamed, we intreat: we are made as the filth of the world, and are the offscouring of all things unto this day.” (I Cor. 4:9-13)
”God has chosen the foolish things of the world to put to shame the wise.” (1 Cor 1:27)

“You are the salt of the earth… You are the light of the world.”

An Angel appeared to St. Piteroum, a man confirmed in virtues who lived in asceticism on Mt. Porphyrite, and said to him:
“Why do you boast that you are pious by remaining in this place? Would you like to meet a woman who is more pious than you? Go to the Convent of those of Tabennesis, and there you will find a nun who wears a crown on her head. She is superior to you. She contends with such a multitude, and yet her heart has never distanced itself from God. As for you, you sit here, but your mind wanders through the cities. Never grumbled against God and was given to silence.
Abba Pitirim and blessed Isidora, Fool for Christ

Ισιδώρα η δια Χριστόν Σαλή της Ταβέννης_ Saint Isidora the Simple of Tabenna_ святая Исидо́ра Тавеннийская _ΙΣΙΔΩΡΑ ΤΑΒΕΝOnce one Angel came to Saint Pitirim*, who was a famous Egyptian man of faith and told him: “Why do you praise your exploits so much and think you are devout, when with your thoughts you wander all over the world? If you want to see a really devout woman you need to go to the Tavennis nunnery where you will find a humble laborer who wears a bandage on her head. She is better then you are, because she serves everyone in various ways though everyone despises her. And though she is surrounded by many people she never steps away from God in her heart.” The Angel was talking about venerable Isidora.

Great Pitirim immediately went to that nunnery and wanted to see the virgins who lived there. Everyone came to him except Isidora. Then Pitirim said: “She who the Angel told me about is not here” — they answered him: “There is one mad woman here who works at the kitchen.” — “Bring her, — says Pitirim, — maybe she is the one who I am looking for.” When they started calling Isidora she refused to come, probably knowing what the matter was, and she did not want to open her secret exploit of foolishness for Christ. Then they started to bring her by force explaining that Abba Pitirim wanted to see her and Pitirim was very respected by everyone. When she was brought to the Abba and when he saw her with a shabby cloth on her head he fell to her feet and said: “Bless me, mother.” But she fell to his feet and answered: “You bless me, my master!” When everyone saw that they were amazed and began to say: “Abba, do not shame yourself, she is mad!” —“You are all mad, — exclaimed the holy elder, — and she is better than you and me. She is our spiritual mother, and I pray to be equal to her on the Day of Judgment.”

After those words everyone fell to the feet of Abba Pitirim with tears, confessing how often they had afflicted this holy woman. Many laughed at her and scoffed over her humble appearance, others rudely insulted her, some beat her and once even poured slops over her. Saint Isidora suffered everything humbly, pretending to be mad. Saint Pitirim accepted their confession and together with the Saint Isidora prayed for them. Then he consoled Saint Isidora and returned to his monastery.

A few days later blessed Isidora, who could not bear the honors, services and apologies of the sisters secretly left the nunnery. Thus nobody knew where she went and how she ended her days.

Selected stories from “Lavsaik.” – Palladius, The Lausiac History 
http://www.fatheralexander.org/booklets/english/lavsaik_e.htm#_Toc22606290

*St. Pitirim of Egypt (4th century), disciple of St. Anthony the Great an anchorite who lived in solitude in the arid mountains of the Thebaid on Mt. Porphyrite .Mons Porphyrites (Mountain of Porphyry) at Jebel Abu Dukhan the Eastern Desert.
Commemorated on November 29

Kontakion of Venerable Isidora (Tone II):

Having acquired the mind of Christ, O di­vinely wise one, thou didst reject the wisdom of this world, showing the appearance of drunken­ness to men, but worshiping God with under­standing, and meditating on His wisdom every hour, filled with the Holy Spirit. Wherefore, we all cry out: Rejoice, O Isidora, thou boast of Tabenna!

Advertisement


Οσία Ισιδώρα η δια Χριστόν Σαλή, η καρδιά της ποτέ δεν απομακρύνθηκε από τον Θεό.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ_Holy Resurrection of Jesus Christ_Воскресение Иисуса Христа_anastasi xristou moni xoras

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!

Οσία Ισιδώρα η δια Χριστόν Σαλή ,της Ταβέννης Αιγύπτου (4ος αι.)

Εορτάζει στις 1 Μαΐου

«θέατρον εγενήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις. ημείς μωροί δια Χριστόν, υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ· ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί· υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι. …» (Α’ Κορ. δ’ 9-10)
«τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά, 28 και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήσῃ » (Α’ Κορ. α’, 27-28).

“Τοσούτω γαρ όχλω πυκτεύουσα, την καρδίαν αυτής ουδέποτε απέστησε του Θεού”.

Ισιδώρα η δια Χριστόν Σαλή της Ταβέννης_ Saint Isidora the Simple of Tabenna_ святая Исидо́ра Тавеннийская _ΙΣΙΔΩΡΑ ΤΑΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ Μονή του Μεγάλου Παχωμίου στην Ταβέννησι έζησε άλλη μια Μοναχή, η Ισιδώρα, που υποκρινόταν ότι ήταν τρελλή και δαιμονισμένη για χάρη του Χριστού.

Τόσο πολύ τη σιχάθηκαν οι άλλες, που δεν έτρωγαν μαζί της, πράγμα που η ίδια είχε διαλέξει. Τριγύριζε στην κουζίνα, έκανε κάθε είδους αγγαρεία και ήταν, όπως λένε, το σφουγγαρόπανο του Μοναστηριού, εφαρμόζοντας στην πράξη το ρητό• «Όποιος από σας νομίζει πως είναι σοφός με τα μέτρα αυτού του κόσμου, ας γίνει μωρός, για να γίνει πραγματικά σοφός».

Υπηρετούσε τη Μονή έχοντας δέσει στο κεφάλι της ένα κουρέλι, ενώ όλες οι άλλες έχουν κόψει σύρριζα τα μαλλιά τους και φορούν κουκούλλες.

Καμμιά από τις τετρακόσιες Μοναχές δεν την είδε ποτέ να τρώει κανονικά ούτε μια φορά στη ζωή της. Σκούπιζε την τραπεζαρία και έπλενε τις κατσαρόλες• τα ψίχουλα και τα περισσεύματα της ήταν αρκετά, γιατί ποτέ δεν κάθησε σε τραπέζι ούτε άγγιξε κομμάτι ψωμί.

Δεν έβρισε ποτέ κανέναν, δεν βαρυγκόμησε, δεν ξεστόμισε περίσσια λόγια, παρόλο που και την χαστούκιζαν και την έβριζαν και την καταριόντουσαν και την έφτυναν.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ  άγγελος στον άγιο Πιτηρούμ *, άνδρα δοκιμασμένο στην αρετή, που ασκήτευε στο βουνό Πορφυρίτη, και του λέει•

«Γιατί καυχιέσαι ότι είσαι ευλαβής και μένεις σε τέτοιο τόπο; Θέλεις να γνωρίσεις μια γυναίκα που είναι πιο ευσεβής από σένα; Πήγαινε στο γυναικείο Μοναστήρι των Ταβεννησιωτών και θα βρείς εκεί μια Μοναχή που φοράει στέμμα στο κεφάλι της. Αυτή είναι καλύτερη από σένα.Με τόσο πλήθος αντιμάχεται και η καρδιά της ποτέ δεν απομακρύνθηκε από τον Θεό. Συ κάθεσαι εδώ και ο νούς σου πλανιέται στις πόλεις». Έτσι αυτός, που ποτέ δεν είχε βγεί από το κελλί του, σηκώθηκε και πήγε ως εκεί και παρακάλεσε τους πνευματικούς να του επιτρέψουν να επισκεφθεί το Μοναστήρι των γυναικών. Επειδή ήταν φημισμένος και Γέροντας, του δόθηκε η άδεια. Όταν μπήκε μέσα, ζήτησε να δεί όλες τις Μοναχές, εκείνη όμως δεν παρουσιαζόταν. Τελικά τις λέει· «Φέρτε μου τες όλες, λείπει μία».Του απαντούν· «Υπάρχει μια ακόμη στην κουζίνα, είναι σαλή», έτσι αποκαλούν αυτές που έχουν μέσα τους το δαιμόνιο. Τις λέει· «Να μου την φέρετε και αυτή. Αφήστε με να την δω». Πηγαίνουν και τη φωνάζουν, εκείνη όμως δεν υπάκουσε είτε επειδή κατάλαβε τι πρόκειται να γίνει είτε γιατί της αποκαλύφθηκε. Τη σέρνουν λοιπόν με τη βία και της λένε· «Ο άγιος Πιτηρούμ θέλει να σε δεί», ήταν βέβαια ξακουστός.

ΟΤΑΝ παρουσιάστηκε, διέκρινε ο Άγιος το κουρέλι στο μέτωπό της [το «στέμμα» της], της πρόσπεσε και είπε· «Ευλόγησέ με, Αμμά». Όμοια και εκείνη έπεσε στα πόδια του λέγοντας· «Συ να με ευλογήσεις, Κύριε». Κατάπληκτες όλες του λένε· «Αββά, μη ξευτελίζεσαι, είναι σαλή». Τις αποστομώνει ο Πιτηρούμ· «Εσείς είστε σαλές, αυτή είναι δική μου και δική σας Αμμά», έτσι αποκαλούν τις πνευματικές Μητέρες, «και εύχομαι να βρεθώ αντάξιός της την ημέρα της κρίσης». Ακούγοντας αυτά οι Μοναχές έπεσαν στα πόδια του και εξομολογούνταν η κάθε μια τους τις προσβολές που της έκαναν· μια είπε ότι την περιέλουσε με τα βρωμόνερα των πιάτων, άλλη πως την χτύπησε με γροθιές, κι άλλη ότι της πασάλειψε τα ρουθούνια με σινάπι. Όλες ομολόγησαν τις προσβολές που έκαναν σε βάρος της. Ο άγιος Πιτηρούμ προσευχήθηκε για χάρη τους και έφυγε. Κάμποσες μέρες κύλισαν και η σαλή μην αντέχοντας τις δόξες και τις τιμές των αδελφών της και τις συγγνώμες τους, εγκατέλειψε το Μοναστήρι κρυφά. Κανένας δεν έμαθε που πήγε, που κρύφθηκε ή πως πέθανε. (κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 365 μ.Χ.)

Όσιος Πιτηρούν, θείος ανήρ, ασκητής στο όρος Πορφυρίτη της Θηβαΐδος και μαθητής του Μεγάλου Αντωνίου. Εορτάζει στις 29 Νοεμβρίου.

***

Ήχος δ΄. Ως γενναίον εν μάρτυσιν.

Εξ αγγέλου τον έπαινον, έσχες Μήτερ θεόσοφε, όμοιον το όμοιον γαρ επίσταται, τη πεπλασμένη σαλότητι, εις μέτρα επέφθασας βιοτής αγγελικής, μόνον θέλουσα πάντοτε, του Κυρίου σου, εκτελείν τα προστάγματα προθύμως, και ως δούλη Τούτου πράττειν, ω Ισιδώρα το θέλημα.

Πιτυρούν ο θαυμάσιος, σε Οσία εθαύμασε, θησαυρόν πολύτιμον βλέπων σχήματι, εν ταπεινώ υποκρύπτουσαν, μιμήσει του πλάσαντος, ος εν σώματι φθαρτώ, τον εχθρόν ετροπώσατο και εθέωσε, την αδύναμον φύσιν των ανθρώπων, τη φρικτή οικονομία, συγκαταμίξας τον χούν πυρί.

Ωδή δ΄. Επί της θείας φυλακής.

Ουρανωθείσα μυστικώς την αδιάλειπτον ευχήν, έσχηκας τρυφήν σου Οσία, ως μανά γαρ ουρανού και αγγέλων ήσθιες, κλήσιν Ιησού Ισιδώρα, την αναθρέψασαν Αγίων τα τάγματα.

Φαιδρυνομένη ταίς αυγαίς των μυστικών συντυχιών, έκλινας μακράν των ματαίων, θησαυρόν φυλάττουσα, εν τω βυθώ καρδίας σου• αύτη γαρ οδός η ευθέως, παριστώσα τω Χριστώ Οσία πέφυκε.

Ωδή ε΄. Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος.
Ορθρίζουσα Μήτερ τιμία, και αντί μύρων μυρίζουσα τον Δεσπότην, νοεραίς εντεύξεσιν, ασματικώς ωμοίωσαι, νύμφη μανικώς εκζητούση, ψυχεραστήν Ιησούν τον υπερκαλλον.
Νικήσασα μνησικακίαν, ταις πειραζούσαις χάριν Μήτερ απέτιες, συγχωρούσα άπαντα, τα χαλεπά ραπίσματα, είχες κατά νούν γαρ το άφες, και αφεθήσεται πάντως τα πταίσματα.μοναστηρια-Αιγύπτου_Monastery_of Egypt_ Egyptian Desert-_20-978d937c2c


We are the sons of light and love, the sons of God, His Children. Elder Thaddeus of Vitovnica of Serbia

Μυροφόρες_ Myrrhbearers_ Жёны-мироносицы__thumb13

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!

Elder Thaddeus of Vitovnica of Serbia (14 April 2003)

Μυροφόρες_ Myrrhbearers_ Жёны-мироносицы_M_13a7df9e386a906918cf7b8a4d9b0cf781“We can keep guard over the whole world by keeping guard over the atmosphere of heaven within us; for if we lose the Kingdom of Heaven, we will save neither ourselves nor others. He who has the Kingdom of God within himself will imperceptibly pass it on to others. People will be attracted to the peace and warmth in us; they will want to hear us, and the atmosphere of heaven will gradually pass on to them.It is not even necessary to speak to people about this. The atmosphere of heaven will radiate from us even when we keep silence or talk about ordinary things. It will radiate from us even though we may not be aware of it.”

We Christians have been called to spread Divine peace and the atmosphere of heaven. There are very few of those who realize that this is how we should be – a source of goodness, peace, and joy.

A man who has within him the Kingdom of Heaven radiates holy thoughts, Divine thoughts. The Kingdom of God creates within us an atmosphere of heaven, as opposed to the atmosphere of hell that is radiated by a person when hades abides in his heart. The role of Christians in the world is to filter the atmosphere on earth and expand the atmosphere of the Kingdom of God.

There can be no peace in the world unless there is inner peace in each one of us.

Peace and joy are the greatest riches in this world and in the world to come.

We are the sons of light and love, the sons of God, His Children. As such we must have His qualities and His attributes of love, peace, and kindness toward all.

When we are united with the Lord, then our soul is at peace and Grace descends upon us.
A person who dwells in a state of Grace is ready to weep for anyone. He weeps when he sees the suffering of an animal, a plant, a person… Such a person is always ready to shed tears for the whole world. That means that the Grace of God is in that person and that his tears are a gift from God. Those are tears that save. They bring a soul to perfection. Perfection cannot be reached by worrying about the things of this world. The Lord has said that we are not to burden ourselves with food and drink and with the cares of this world.

When you find a soul akin to your own, stay with it, for it is a great joy to make friends with those who think alike.

Excerpt from the book: Elder Thaddeus of Vitovnica. Our Thoughts Determine Our Lives – The Life and Teachings of Elder Thaddeus of Vitovnica . Transl. Ana Smiljanic. St Herman of Alaksa Brotherhood, 2009.

Paschal Hymn to the Theotokos.
[Sung after the 8th Ode of the Paschal Canon.]

The Angel cried to the Lady Full of Grace:
Rejoice, O Pure Virgin!
Again I say: Rejoice!
Your Son is risen from His three days in the tomb.
With Himself He has raised all the dead.
Rejoice, all ye people!
Shine, shine, O New Jerusalem,
The glory of the Lord has shone on you.
Exult now and be glad, O Zion,
Be radiant, O Pure Theotokos,
In the Resurrection of your Son!


Θαυμαστή εμφάνιση αγγέλου στο γέροντα Θαδδαίο της Βιτόβνιτσα

Μυροφόρες_ Myrrhbearers_ Жёны-мироносицы_beliandjeo

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!

Θαυμαστή εμφάνιση αγγέλου στο γέροντα Θαδδαίο της Βιτόβνιτσα

Οι κάτοικοι του Βελιγραδίου υπέφεραν πάρα πολύ κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων μετά την κατάληψη της πόλης από τους Γερμανούς… Οι δυνάμεις κατοχής των Ναζί έβλεπαν τη Σερβική Εκκλησία ως τον ισχυρότερο πυλώνα του σερβικού πνεύματος και της σερβικής ιστορίας, και ως τέτοια έπρεπε να καταστραφεί εάν επρόκειτο να κατακτηθεί ο σερβικός λαός. Ο π. Θαδδαίος μεταφέρθηκε στο σταθμό της Ειδικής Γερμανικής Αστυνομίας με την κατηγορία ότι ταξίδευε στο Μπανάτ με σκοπό να οργανώσει κομμουνιστικές αντάρτικες ομάδες. Οι Γερμανοί τον ανέκριναν και τελικά τον άφησαν ελεύθερο ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων…Ωστόσο, ο ανθρωποκτόνος και πατήρ του ψεύδους (πρβλ Ιωάν. 8:44), δεν τον άφησε ήσυχο…

«Ήταν δύσκολα χρόνια», θυμόταν ο π. Θαδδαίος πολλά χρόνια μετά.

«Η σκιά του θανάτου σε παραμόνευε αν έλεγες τη λάθος λέξη ή αρνιόσουν να υπακούσεις μια διαταγή». Ωστόσο, ακόμα και υπό την απειλή του θανάτου, ο Γέροντας επέδειξε πλήρη υποταγή στο θέλημα του Θεού, διακονώντας αποκλειστικά τον Χριστό και το Σώμα Του, την Εκκλησία, στάση που τον χαρακτήριζε έως τέλους της ζωής του.
Το 1943, οι Γερμανοί τον συνέλαβαν και πάλι, αυτή τη φορά στην πόλη Πέτροβατς, χωρίς να είναι γνωστές οι κατηγορίες. Τον έριξαν στη φυλακή μαζί με δύο λαθρέμπορους καπνού. Οι γερμανικές αρχές τον καταδίκασαν σε θάνατο, αφού το όνομα του βρισκόταν ήδη στους φακέλους τους από την προηγούμενη σύλληψη στο Βελιγράδι.

Καθώς ξάπλωσε στο στενό κρεβάτι της φυλακής, ο π. Θαδδαίος ήταν πεπεισμένος ότι ποτέ δεν θα γευόταν ξανά την ελευθερία. «Σκεφτόμουν ότι ποτέ δεν θα κατάφερνα να βγω ζωντανός από εκεί. “Το τέλος της ζωής μου έφτασε”, σκεφτόμουν. “Θεέ μου. Θεέ μου…”». Και καθώς αυτές οι μαύρες σκέψεις τον βασάνιζαν, ο Θεός έξαφνα τον έβγαλε απ’ την απελπισία με ένα θαυμαστό όραμα. «Βρισκόμουν εκεί, πιο απελπισμένος από ποτέ, ξαπλωμένος σ’ έναν πάγκο και σκεπτόμενος, “δεν υπάρχει ελπίδα εδώ μέσα”.

Εντελώς ξαφνικά, ένας ψηλός στρατιώτης εμφανίστηκε από το πουθενά. Στο στήθος του μπορούσες να δεις φαρδιές χρυσές λωρίδες, δεμένες σε σχήμα σταυρού. Είχε κάτι πάνω απ’ το μέτωπο του. Δεν ήταν περικεφαλαία αλλά είχε ένα όμορφο λοφίο. Η στολή του ήταν σαν να είχε βγει από κάποια τοιχογραφία. Ήταν ωραίος άντρας, ψηλός. Δεν είχα ξαναδεί τίποτα σαν αυτόν σ’ ολόκληρη την ζωή μου! Κρατούσε στα χέρια του ένα ειλητάριο και με κοιτούσε. Και ήξερα —ήταν ξεκάθαρο σαν ηλιόλουστη μέρα— ότι αυτός ήταν άγγελος που ο Θεός είχε στείλει για να με παρηγορήσει! Ξεδίπλωσε το ειλητάριο και μου το έδωσε. Επάνω του ήταν αποτυπωμένος ο χάρτης της Σερβίας. Μου είπε: “Κοίταξε! Μην φοβάσαι, μην τρομοκρατείσαι, γιατί είναι ακόμα πολλοί εκείνοι που πρέπει να παρηγορήσεις και να ενθαρρύνεις. Καταλαβαίνεις;”.

Κοίταξα γύρω μου για να δω εάν οι άλλοι δύο φυλακισμένοι στο κελί μου είχαν ακούσει κάτι από αυτή τη συζήτηση. Δεν ήξερα τότε ότι μπορούσε κανείς να επικοινωνήσει με πνευματικά όντα στις σκέψεις του. Οι σκέψεις των όντων αυτών αντηχούν στο μυαλό. Έστρεψα πάλι το βλέμμα μου σε αυτόν, αλλά είχε εξαφανιστεί. Τότε μόλις συνειδητοποίησα ότι είχα δει ουράνιο όραμα, που ο Θεός με είχε αξιώσει να αντικρύσω για να με παρηγορήσει και να μου κάνει γνωστό το θέλημα Του για τη ζωή μου σε αυτόν τον κόσμο. Ήταν το έτος 1943…

Ο Θεός μίλησε στον π. Θαδδαίο μέσω του αγγέλου Του σε μια απ’ τις δυσκολότερες στιγμές της ζωής του, όταν αντίκρισε τον θάνατο κατά πρόσωπο. Με αυτό τον τρόπο, του έγινε γνωστή η οδός που επρόκειτο να ακολουθήσει, το διακόνημα που έμελλε να φέρει εις πέρας και ο σταυρός που έπρεπε να σηκώσει: να παρηγορεί και να δυναμώνει τον λαό του Θεού δια του Ευαγγελίου του Χριστού, μέχρι την τελευταία του πνοή.

Στις ναζιστικές φυλακές, ο Ιερομόναχος Θαδδαίος υπέφερε ως ομολογητής στο ομαδικό μαρτύριο του κλήρου και των μοναχών της Σερβικής Εκκλησίας. Στις 5 Μαρτίου του 1943. έχοντας εκτίσει ποινές στις φυλακές του Πέτροβατς και του Ποζάρεβατς φυλακίστηκε στη Μονή Βοζλόβιτσα. Εκεί γνώρισε τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς. Επίσκοπο Οχρίδας. Σύμφωνα με τον Ιερομόναχο Βασίλειο (Κόστιτς), που είχε επίσης φυλακιστεί στη Βοζλόβιτσα. ο π. Θαδδαίος έφτασε σε αυτό το μοναστήρι εντελώς εξαντλημένος και γεμάτος ψείρες, αλλά όταν συνήλθε, τέλεσε την Θεία Λειτουργία με τον άγιο Νικόλαο και άλλους ιερείς, στις 13 Μαρτίου 1943.

Από το βιβλίο: Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα – «Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας»

Εμείς οι άνθρωποι δεν ξέρουμε τι θα μας συμβεί ούτε το επόμενο λεπτό. Δεν γνωρίζουμε τι θα μας συμβεί γενικώς. Το μέλλον μας, δεν εξαρτάται από εμάς.
Εμείς προγραμματίζουμε τη ζωή μας, η ζωή όμως δεν εξαρτάται από εμάς. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να ελευθερώσουμε τον εαυτό μας από τέτοιες σκέψεις.
Παρόλο πού κάνουμε σχέδια διάφορα γιά τη ζωή μας, το καλύτερο γιά μας είναι να παραδώσουμε τη ζωή μας, το μέλλον μας στα χέρια του Κυρίου. Αυτός εΐναι που προγραμματίζει και γνωρίζει τι θα γίνει με εμάς.
Εμείς πρέπει να ελευθερωθούμε από τέτοιου είδους σκέψεις και από τέτοιου είδους ερωτήσεις όπως: Τί θα γίνει; Πώς θα γίνει;
Πρέπει να είμαστε ελεύθεροι, εντελώς αφημένοι στα χέρια του Κυρίου.


The aim of our life is simple: Simply love Christ… Elder Sampson (Sivers)

εκκλησία Αγίου Ανδρέα-ποταμό Vuoksi της ΡωσίαςΛένινγκραντ, χωριό Vasilyevo Priozersky-Church of St. Andrew-Vuoksi River-Leningrad , of Vasilyevo Priozersky._5fd160489d

Holy Elder Sampson (Sivers) the Confessor

We all want to be Christians, but we do not want to carry out the law of love.

The aim of our life is simple:
Simply love Christ, love Him with all your conscience, heart mind and will. He alone is the sense and aim and joy of life.

Always fear making others bitter.

Of course my main and fundamental mission is that everyone, everyone might be saved and dwell in joy.


Στιγμές απερίγραπτης χαράς. Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!

Όταν ο Χριστός ανέστη εκ του τάφου και εμφανίστηκε στους μαθητές Του και στις Μυροφόρες, τους χαιρέτησε με τη λέξη «Χαίρετε»! Και αργότερα, όταν εμφανίστηκε στους αποστόλους, οι πρώτες Του λέξεις ήταν «Ειρήνη υμίν»! (Μητροπ. Anthony Bloom)

Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας

Μαρία την Μαγδαληνή (Μάρκ. ιστ', 9-11, Ιω. κ', 11-18S_Μη μου άπτου77Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία, σε αυτόν τον κόσμο, από την εσωτερική γαλήνη.

Για να διαφυλάξει κανείς την ψυχική του γαλήνη πρέπει να απομακρύνει από τον εαυτό του τις σκοτεινές σκέψεις. Πρέπει να φροντίζουμε να έχουμε χαρούμενη διάθεση και όχι στενάχωρη. Μόνο, αν σταματήσουμε να κατηγορούμε τους άλλους θα αποκτήσουμε ψυχική γαλήνη.

«Πρέπει να μάθετε ν’ αγαπάτε τα μικρά πράγματα. Να προσπαθείτε πάντοτε να είστε λιτοί και απέριττοι σε όλα. Όταν η ψυχή είναι ώριμη, ο Θεός θα της δώσει ειρήνη. Ο Κύριος προσβλέπει σε μας και ευαρεστείται όταν λαχταρούμε την ειρήνη Του. Μέχρι να έρθει η ώρα που η ψυχή θα είναι αρκούντως ώριμη ώστε να δεχτεί τον Κύριο. Εκείνος μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις θα της επιτρέπει να δει και να νοιώσει την πανταχού παρουσία Του και το πλήρωμά Του σε κάθε τι. Αυτές είναι στιγμές απερίγραπτης χαράς. Αλλά κατόπιν ο Κύριος αποκρύπτεται από μας και πάλι, προκειμένου να Τον ποθήσουμε και να Τον αναζητήσουμε με όλη μας την καρδιά».

«Ο,τιδήποτε και εάν κάνεις, πάντοτε σιωπηλα να επαναλαμβάνεις τα λόγια, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλόν!». «Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, λόγω της ολοκληρωτικής παράδοσής μου στο θέλημα του Θεού και του ειλικρινούς πόθου μου για Εκείνον, με φώτισε η χάρις του Θεού γεννώντας μέσα μου ένα απερίγραπτο αίσθημα χαράς και ειρήνης. Άκουγα εντός της καρδιάς μου τον λόγο, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλον». Προσπάθησα να θυμηθώ κάποια περιστατικά του παρελθόντος, και δεν μπορούσα. Όλοι μου οι λογισμοί ήταν σε κατάσταση ειρήνης, και ένα αίσθημα άφατης χαράς και πόθου βασίλευε σ᾿ όλο μου το είναι. Αυτή είναι η κατάσταση των αγγέλων και των αγίων, κατάσταση πλήρους και τέλειας Χάριτος. Μόνον εκείνοι που έχουν βιώσει τη δωρεά της Χάριτος κατανοούν την κατάσταση των αγγέλων και των αγίων, τους οποίους καθοδηγεί το Άγιο Πνεύμα. Νόμιζα ότι όλοι οι μοναχοί, ιερείς, επίσκοποι είχαν τη δωρεά της αδάπανης Χάριτος και -θα το πιστέψετε;- έχω περάσει τόσα χρόνια μεταξύ μοναχών και ιερέων, και έχω γνωρίσει έναν μόνο μοναχό που είχε αυτό το δώρο. Έναν μόνο! Ωστόσο, μεταξύ των λαϊκών ανθρώπων που ζουν με τις οικογένειές τους, συνάντησα πολλούς που έχουν δεχθεί αυτή τη δωρεά της Χάριτος».

Ο λυπημένος μοναχός δεν μπορεί να ανυψώσει το νου του στον Θεό ούτε μπορεί ποτέ να κάνει καθαρή προσευχή.

Όποιος νικάει τα πάθη του αυτός νικάει και τη λύπη του, ενώ όποιος νικιέται από τα πάθη του δεν μπορεί να γλυτώσει τις χειροπέδες της λύπης. Όποιος αγαπάει τα υλικά αγαθά είναι αδύνατον να μην νιώσει τη λύπη. Αντίθετα όποιος περιφρονεί τα κοσμικά αγαθά είναι πάντα χαρούμενος. Όποιος συνεχώς προσπαθεί να γνωρίσει τον ιδιο τον εαυτό του δεν έχει χρόνο να κατηγορεί τους άλλους.

Όταν οι άνθρωποι μας επαινούν πρέπει να έχουμε ξεκάθαρη γνώμη ότι δεν αξίζουμε τον έπαινο και τα ωραία λόγια. Αντίθετα καλό είναι απέναντι σε όλους να μειώνουμε τον εαυτό μας όπως το λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Υποτίμα τον εαυτό σου και θα νιώσεις την δόξα του Θεού μέσα σου.
Όταν ο Άγιος Παΐσιος παρακαλούσε τον Κύριο να τον ελευθερώσει από τον θυμό του, ο Κύριος του είπε: Αν θες να νικήσεις τον θυμό σου και την οργή σου τότε μην επιθυμήσεις τίποτε κακό, μην μισήσεις κανέναν αλλά και μην υποτιμήσεις κανέναν.
Διδαχές Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
Απόσπασμα από τα βιβλία: Πνευματικές Συζητήσεις εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, και «Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας, εκδόσεις Εν Πλω

Μόνο με τον Θεό είμαστε τέλειοι


Rejoice evermore. Pray without ceasing.In every thing give thanks, abba Apollo

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!

“Rejoice evermore. Pray without ceasing.In every thing give thanks: for this is the will of God in Christ Jesus concerning you. ” (1 Thes. 5:16-18)

Μυροφόρες γυναίκες (Ματθ. κη', 9-10). κατά την πρωίαν της Κυριακής. «Χαίρετε56945.bAbba Hyperichius said, “Praise God continally with spiritual hymns and always remain in meditation, and in this way you will be able to bear the burden of the temptations that come upon you. A traveller who is carrying a heavy load pauses from time to time and draws in deep breaths; it makes the journey easier and the burden lighter.”

When abba Apollo heard the sound of singing from the monks who welcomed us, he greeted us according to the custom which all monks follow… He first lay prostrate on the ground, then got up and kissed us and having brought us in, he prayed for us; then, after washing our feet with his own hands, he invited us to partake of some refreshment…

One could see his monks were filled with joy and a bodily contentment such as one cannot see on earth. For nobody among them was gloomy or downcast.

If anyone did appear a little downcast, abba Apollo at once asked him the reason, and told each one what was in the secret recesses of his heart. He used to say, “Those who are going to inherit the Kingdom of heaven must not be despondent about their salvation… we who have been considered worthy of so great a hope, how shall we not rejoice without ceasing, since the Apostle urges us always, “Rejoice evermore.Pray without ceasing, in everything give thanks.” (1 Thes. 5:18)


Η πίστη και η προσευχή ανασταίνει και νεκρούς, Από τον Βίο του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!

Σαν σήμερα: Ξημερώματα του Σαββάτου της 26ης Απριλίου 1986, έγινε το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ. Ήταν 01:26 ώρα Μόσχας . Ένα συμβάν, ένα ατύχημα που επηρεάζει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων ακόμα και στις μέρες μας.
Ο γέροντας Παΐσιος (+1994) είχε πει σχετικά: «Εκεί, στην Αποκάλυψη, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος αναφέρει, ότι είδε αστέρα μέγα καιόμενο να πέφτει από τον ουρανό, μολύνοντας, πικραίνοντας, και δηλητηριάζοντας θανάσιμα τα νερά και τις πηγές των υδάτων… Και το όνομα του αστέρος Άψινθος! (Ουκρανικά Τσέρνομπιλ)!»..

Τσερνομπίλ.Chernobyl's_Savior_icon5555Μιλάει ο γέροντας Παΐσιος :

Κι έχω υπόψη μου ανθρώπους – έχω μάθει αυτές τις μέρες (σ.σ. “Η” : ήταν οι ημέρες του πυρηνικού ατυχήματος στο Τσερνομπίλ) – να βγαίνουν έξω λιγάκι και να πηγαίνουν να αλλάζουν ρούχα ξανά, μήπως πήραν ραδιενέργεια και να κάνουν τη ζωή τους μαρτύριο.

– Ρε συ. Για βάστα, ρε παιδάκι μου, χριστιανός είσαι μυρωμένος, βαπτισμένος. Κοινωνάς, κάμεις … Τόσα λέει το Ευαγγέλιο. Τα έχουμε διαβάσει, τα έχουμε μάθει κι απέξω τα ρητά. Ενώ ο Χριστός μας έδωσε τέτοια εξουσία, εμείς φοβόμαστε. Τέτοια δύναμη έχει η χάρις του Θεού και πρέπει να ζητάμε την δύναμη του Χριστού κάμνοντας το σταυρό μας. Γιατί όταν κάνουμε τον σταυρό μας δεν είναι ότι κάνουμε πρώτα τον σταυρό μας. Είναι ότι προσκυνάμε το σωτήριο Πάθος και ζητούμε τη δύναμη αυτή του σταυρικού θανάτου του Χριστού. Απλό πράγμα είναι!

Επομένως για τον χριστιανό δεν υπάρχει φόβος. Δεν λέω μ’ αυτό να πάρετε να τρώτε τα (ραντισμένα με δηλητηριώδη φυτοφάρμακα) μαρούλια εσείς. Ανάλογα με την πίστη σας να κάνετε, να ενεργήσει ο καθένας. Αλλά και σαν χριστιανός πρέπει να πιστεύει. Δεν είναι ότι πηγαίνει προκλητικά. Αργότερα μπορεί να ρίξουν άλλα φάρμακα. Και μετά τι θα γίνει, ας υποθέσουμε;

Όταν γίνονται αυτά, ο πιστός πρέπει για ένα λόγο παραπάνω να μη φοβάται. Τα γεγονότα αυτά μας αναγκάζουν να γίνουμε πιο πιστοί. Προπάντων γιατί θα έχουμε κι άλλες δυσκολίες αργότερα. Αλλά για τον Χριστιανό δεν υπάρχουν δυσκολίες. Και στο καμίνι να τον ρίξουν δεν πρέπει να φοβάται. Πόσους μάρτυρες τους πετούσαν μέσα στο καμίνι, τους έκαναν τόσα μαρτύρια και πάλι δεν παθαίνανε τίποτα! Κι εμείς για ένα λόγο παραπάνω βλέποντας την κατάσταση αυτήν δεν πρέπει να φοβόμαστε.

Γιατί ποιος ξέρει; Θ’ αρχίσουν, φαίνεται, να ανοίγονται οι φιάλες της Αποκαλύψεως. Λοιπόν … δεν τις ρίχνουν εκεί πέρα οι άγγελοι, θ’ αρχίσει ο πόλεμος των άστρων. Οπότε, ε, φυσικά ο καλός ο Θεός δεν θα αφήσει, θα μας προστατέψει.

Για έναν χριστιανό, όταν είναι κοντά στον Θεό δεν έχει ανάγκη άλλης προστασίας, δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο. Αλλά πρέπει να πιστεύει. Για ένα λόγο παραπάνω τώρα πρέπει να γίνουμε πιο καλύτεροι, να έχουμε χάρη Θεού κι όταν έχουμε χάρη Θεού ο άνθρωπος δεν φοβάται τίποτα. Αυτά θα φοβηθεί; Αυτά δεν είναι τίποτα εν συγκρίσει με αυτά που υπέφεραν οι Άγιοι μάρτυρες και δεν πάθανε τίποτα. Αφού ο ίδιος ο Χριστός το είπε. Ο Χριστός λέει ψέματα; «Και φαρμάκι να πιείτε αγιάζεται». Και «θα πατάτε πάνω σε φίδια και σκορπιούς. Αλλά εμείς; Πώς να πει κανείς; Παρόλο που τα ξέρουμε, τα γνωρίζουμε, εν τούτοις όμως, πάλι εκεί πέρα φοβόμαστε. Γι’ αυτό λέω ότι δεν ωφελεί τόσο το να διαβάζεις μέσα και να την μάθεις απ’ έξω την Αποκάλυψη, αν θες. Χρειάζεται πίστις! Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης 1924-1994 , Μαρτυρία του Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Ιερομονάχου Αθανασίου Σιμωνοπετρίτου (Σελ. 54-56)

Η πίστη χρειάζεται για τα απίστευτα.
Φώτης Κόντογλου

Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος _Saint George the Trophy-bearer_ Святой Георгий Победоносец_წმინდა გიორგი გმირავს_georg-14«Η πίστη του Χριστιανού δοκιμάζεται με την Ανάσταση του Χριστού σαν το χρυσάφι στο χωνευτήρι.
Απ’ όλο το Ευαγγέλιο, η Ανάσταση του Χριστού είναι το πλέον απίστευτο πράγμα, ολότελα απαράδεχτο από το λογικό μας, αληθινό μαρτύριο για δαύτο.

Μα ίσα ίσα, επειδή είναι ένα πράγμα ολότελα απίστευτο, για τούτο χρειάζεται ολόκληρη η πίστη μας για να το πιστέψουμε.
Εμείς οι άνθρωποι λέμε συχνά πως έχουμε πίστη, αλλά την έχουμε μοναχά για όσα είναι πιστευτά απ’ το μυαλό μας. Αλλά τότε, δεν χρειάζεται η πίστη, αφού φτάνει η λογική. Η πίστη χρειάζεται για τα απίστευτα.

Ευκολόπιστος είναι μονάχα ο ταπεινός ο Χριστιανός που καταφρονά τον εαυτό του και τη γνώση του, η οποία κάνει τον άνθρωπο περήφανο. Η πίστη δεν αποχτιέται χωρίς ταπείνωση, κι όσο πιο πολλή ταπείνωση υπάρχει μέσα στον άνθρωπο τόσο πιο μεγάλη είναι η πίστη του».

Όποιο μαρτύριο τους βάζει στο νού ο διάβολος, το δοκιμάζουν στον μέγιστο και κορυφαίο αθλητή του Χριστού Γεώργιο. Αυτός όμως, τόσο γενναία στεκόταν, που ούτε καν στο βλέμμα του φάνηκε να λυγίζει. Συνήχθησαν επ᾿ εμέ μάστιγες, και ουκ έγνων –δηλαδή, έπεσαν πάνω μου πληγές, μα εγώ δεν τις λογάριαζα. Το γλυκύτατο και άχραντο πρόσωπό του έλαμπε από θεία χαρά, και άγιον φως. Και πολλοί, συγκλονίζονται και πιστεύουν στον μόνο αληθινό Θεό, βλέποντας αυτά τα παράδοξα.

Ο στενός φίλος του Διοκλητιανού, Μαγνέντιος, βλέποντας ότι ο Γεώργιος δεν αλλάζει γνώμη, θέλησε να πειράξει πνευματικά τον Άγιο και ζήτησε να σταματήσουν τα σωματικά μαρτύρια. Πλησιάζει τον ολόφωτο ταξίαρχο και του λέει: Αν θέλεις Γεώργιε να πιστέψουμε στον δικό σου Θεό, κάνε μας ένα σημείο και ανάστησε έναν από τους νεκρούς, που βρίσκονται σε αυτόν τον τάφο, πριν από πολλά χρόνια.
Του τα είπε αυτά, διότι νόμιζε ότι ήταν κάτι το αδιανόητο και ακατόρθωτο. Αλλά για τον αγιώτατο Μάρτυρα ήταν τόσο ράδιον (=εύκολο) και ευχερές, απλό και εύκολο, σαν να έλεγε σε έναν αετό να πετάξει, ή σε ένα δελφίνι να κολυμπήσει.
Ο Γεώργιος αποκρίθηκε ότι θα γίνει και αυτό, επειδή στον Θεό τα πάντα είναι δυνατά. Όμως δεν θα το κάνει για αυτούς, επειδή γνωρίζει σε τι βαθύ σκοτάδι ασέβειας βρίσκονται και δεν θα πιστέψουν. Αλλά για τους απλούς ανθρώπους που ήσαν συγκεντρωμένοι εκεί. Να δούν, να θαυμάσουν, και να δοξάσουν τον Θεό.
Γονάτισε ο εκλεκτός του Χριστού. Έκαμε το σημείο του Ζωοποιού Σταυρού με πίστη και άρχισε να προσεύχεται με πολλή αγάπη και ταπείνωση. Ύστερα σηκώνεται, υψώνει τα χέρια στους ουρανούς, και κάνει την τελευταία ευχή. Με το Αμήν -ω του παραδόξου θαύματος και του καινού τερατουργήματος! Αμέσως ανασταίνεται ένας από τους νεκρούς που είχε ζήσει στην γη, πριν να έλθει ο Χριστός.

Το πλήθος έμεινε άναυδο! Ο νεκρός, ζωντανός πλέον, διέσχισε το πλήθος και έπεσε στα πόδια του Μάρτυρος λέγοντας: «Σε παρακαλώ, δούλε του Υψίστου Θεού, δώσε μου την εν Χριστώ σφραγίδα (δηλ. το Βάπτισμα)». Κι ο Γεώργιος του είπε: «Εάν πιστεύεις στον Θεό που σού ξανάδωσε την ζωή, θα σωθείς». Κι αυτός: «Πιστεύω –είπε– στον Χριστό, τον μεγάλο Θεό• Αυτόν που μόλις με την προσευχή σου από τους νεκρούς με ανέστησε». Αλλ’ ο βασιλιάς και οι γύρω από αυτόν, γεμάτοι έκπληξη, γρήγορα ρωτούσαν: «Πες μας το όνομά σου• με ποιο τρόπο έζησες και πότε;». Κι αυτός: «Το όνομά μου είναι Τωβίδ, ιερέας δε των ψεύτικων θεών ήμουν και πέθανα πριν την παρουσία του Χριστού και παραπέμφθηκα στους τόπους της αιώνιας κολάσεως με τους ομοίως υποδουλωμένους στην πλάνη μου».

 Η παράδοση ακόμα διασώζει σε ένα παλαιό συναξάρι, ότι προσευχήθηκε ο Άγιος και εκεί δίπλα του ανέβλυσε νερό, και τον βάπτισε εις το όνομα της Αγίας Τριάδος.

Το υπερφυές όμως γεγονός της αναστάσεως του νεκρού, διαφημίστηκε σε κάθε πόλη και χώρα, ώστε σαν ποτάμια ο κόσμος έτρεχε στην φυλακή, έδιναν χρήματα και δώρα στους δεσμοφύλακες για να δούν τον Γεώργιο και ν’ ακούσουν την διδασκαλία του. Ταυτόχρονα πολλοί άρρωστοι γίνονταν υγιείς –όπως την εποχή των Αποστόλων– πράγμα που χαροποιούσε το πλήθος και πίστευαν• και η πίστη στον Χριστό εξαπλωνόταν.

Από τον Βίο και το Μαρτύριον των Αγίων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και της μητρός αυτού Πολυχρονίας.

Εις τους αίνους του όρθρου.
Δόξα… Ήχος πλ. α”
Θεοφάνους

Ανέτειλε το έαρ, δεύτε ευωχηθώμεν, εξέλαμψεν η Ανάστασις Χριστού, δεύτε ευφρανθώμεν. Η του Αθλοφόρου μνήμη, τους πιστούς φαιδρύνουσα ανεδείχθη’ διό φιλέορτοι, δεύτε μυστικώς αυτήν πανηγυρίσωμεν. Ούτος γαρ ως καλός στρατιώτης, ηνδρίσατο κατά των τυράννων, και τούτους κατήσχυνε, μιμητής γενόμενος του πάθους του Σωτήρος Χριστού. Ουκ ηλέησε το σκεύος το πήλινον το εαυτού, αλλά γυμνόν ανεχάλκευσεν, εν βασάνοις αυτό προσαμειβόμενος’ αυτώ βοήσωμεν, Αθλοφόρε ικέτευε, εις το σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Ανέτειλε η Ανοιξη. Ελάτε να πανηγυρίσουμε χαρούμενοι. Άστραψε με λαμπερό φως η Ανάσταση του Σωτήρος Χριστού. Ελάτε να χαρούμε. Εμφανίσθηκε μπροστά μας και η μνήμη του αθλοφόρου, χαρίζοντας στους πιστούς χαρά και φως. Γι’ αυτό όλοι όσοι αγαπούν τις εορτές των αγίων, ελάτε με εσωτερική και εξωτερικη χαρά, να πανηγυρίσουμε αυτή την ημέρα. Αυτός σαν καλός στρατιώτης αναδείχθηκε ανδρείος απέναντι στους τυράνους, και τους καταντρόπιασε όντας μιμητής του πάθους του Χριστού. Δεν λυπήθηκε το ανθρώπινο σώμα του, που μοιάζει με πήλινο σκεύος, αλλά το παρέδωκε στα μαρτύρια γυμνό, αφήνοντάς το να υπομείνει τα βασανιστικά χάλκινα όργανα. Στον μεγαλομάρτυρα λοιπόν Γεώργιο ας φωνάξουμε δυνατά όλοι: Αθλοφόρε άγιε, παρακάλεσε τον Θεό να σώσει τις ψυχές μας.
Απόδοση, Ελένη Χρήστου.

Ήχος δ΄. Ως γενναίον εν μάρτυσι.

Εκκλησίας ωράισμα, ώσπερ όρνις φιλόστοργος, προς τας ουρανίους μονάς επέτασας, τας χρυσοχρόους σου πτέρυγας, Μαρτύρων αρχέτυπον, και εκεί σω νεοσσώ, γηθομένη υπήντησας, τω στερρόφρονι, Γεωργίω Χριστού αρχιστρατήγω, αηττήτω εν ταίς μάχαις, Πολυχρονία πανάριστε,

Ωδή η´. Αύτη η κλητή.

Έρχου επιφάνηθι, τάχυνον φθάσον, ημάς την νοσσιάν σου, ως αετός χρυσοπτέρυξ, περιθάλπων αεί καθυπόδεξαι, διείς τας πτέρυγάς σου· σκιάν υπό σην γαρ, καλόν αναπεπαύσθαι.


Saint Porphyrios the Kapsokalyvite of Milesi and the Joy of the Resurrection, George Papazahos

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!

Saint Porphyrios the Kapsokalyvite of Milesi and the Joy of the Resurrection

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ_Holy Resurrection of Jesus Christ_Воскресение Иисуса Христа__7e9d8de46b6134b2ca848874fd3bb556 8ΘThe following story was told by the cardiologist of Elder Porphyrios, Dr. George Papazahos, when he visited the Elder in his cell one Bright Tuesday following Pascha.

I went to see him as a doctor. After the cardiological examination and the usual cardiogram, he asked that I not leave.

I sat on the stool near his bed. His face was shining with joy. He asked me:

“Do you know the hymn which says, ‘Let us celebrate the death of death…?'”
(— Do you know the troparion that begins, “We celebrate the slaying of death …”?)

“Yes Elder, I know it.”

“Say it.”

I began to say it quickly. “Let us celebrate the death of death, the destruction of hades, the beginning of eternal life. And leaping for joy, we celebrate the Cause, the only blessed and most glorious God of our fathers.”( — “We celebrate the slaying of death, the destroying of hell, the beginning of another way of life that is eternal. And leaping for joy, we sing a hymn to the Cause, the only blessed and most glorious God of our fathers.”)

“Did you understand it?”

“Of course I understood.” I thought he was asking me about its interpretation.

He made a sudden movement with his hand and told me:

“You understood nothing, George my man! You said it like a hurried chanter. Listen to what fearful things this hymn says: Christ by His Resurrection did not cross us over a lake, over a crack in the earth, over a canal, over a river like the Red Sea. He brought us over an abyss, of which it was impossible for man to cross alone. For centuries we awaited this Pascha, for this passage. Christ brought us from death to life. This is why today we ‘celebrate the death of death, the destruction of hades’. Death is lost. Do you understand? Today we celebrate ‘the beginning of eternal life’, a life near Him.”

(— Little George, you didn’t understand anything at all! You said it quickly like a chanter in a hurry. Listen to what awesome things are said in this hymn: Through Christ and His resurrection, we do not get across a river, a gorge, a canal, a lake, or even the Red Sea. We have moved across an abyss that no human being could cross on his own. Ages came and went with the world waiting for this Pascha, for this passage. Our Christ passed from death to life! That’s why today “we celebrate the slaying of death, the destroying of hell.” Death is no more. We celebrate today “the beginning of another way of life that is eternal,” a life with Him.)

He spoke with enthusiasm and conviction. He was moved. He paused for a moment then continued more loudly:

“Now chaos, death, and hades do not exist. Now there is all joy, thanks to the Resurrection of our Christ. Together with Him human nature was resurrected. Now we can be resurrected and live eternally near Him. What happiness is in the Resurrection! ‘And leaping for joy, we celebrate the Cause.’ Have you ever seen the little goats now in the Spring who jump on the grass? They eat a little from their mother and begin to jump again? This is what it means to leap – to jump. This is how we should also jump for unspeakable joy at the Resurrection of our Lord and our own.”

He stopped speaking again. I breathed in a joyous atmosphere. He continued:

“Can I give you some advice? In your every sorrow, in your every failure, concentrate for a moment within yourself and say this hymn slowly-slowly. You will see that the greatest thing in your life – and in the life of the whole world – happened. The Resurrection of Christ, our salvation. And you will realize that everything that is upside down which is occurring will seem to you very small to spoil your mood.”

He squeezed my hand saying:

“I pray that you leap for joy, looking at the chaos behind you from which the Risen Christ crossed you over, ‘the only blessed of our fathers’. Chant now ‘Christ is Risen!'”

My postscript: Truly, He is Risen!

+ George Papazahos, Professor of Cardiology


Ο μισθός της ελεημοσύνης. Άγιος Νήφων Κωνσταντιανής

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!

Ο μισθός της ελεημοσύνης
Άγιος Νήφων Κωνσταντιανής

Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος _Saint George the Trophy-bearer_ Святой Георгий Победоносец_წმინდა გიორგი გim4218Κάποια μέρα – ήμουνα κι εγώ εκεί, καθώς και δυο – τρεις ακόμα- τον επισκέφθηκε στο κελί του ένας άλλος αδελφός για ν’ ακούσει λόγο ωφέλιμο. Μετά τον συνηθισμένο ασπασμό, ο επισκέπτης κάθισε και ρώτησε τον όσιο:

-Σε παρακαλώ, πάτερ, πες μου, ποιός είναι ο μισθός αυτών που μοιράζουν τα πλούτη τους ελεημοσύνη στους φτωχούς;

-Δεν έχεις ακούσει τί λέει το Ευαγγέλιο; Του λέει ο άγιος.

-Πολλά έχω ακούσει και διαβάσει. Αλλά να, θέλω να ακούσω κάτι κι από το στόμα σου.

-Ο Θεός του ουρανού και της γης να σου δώσει απόκριση με το στόμα μου, σύμφωνα με την πίστη σου. Γιατί εγώ είμαι αδύνατος και ανάξιος. Άκουσε λοιπόν…

Έκανε μια μικρή παύση και συνέχισε:

-Στα χρόνια του επισκόπου Ιεροσολύμων Κυριακού,*  ζούσε ένας πολύ ευσεβής και ελεήμων άνθρωπος, ο Σώζων. Αυτός περνώντας κάποτε από το κεντρικό δρόμο της πόλης, βλέπει έναν φτωχό, που ήταν σχεδόν γυμνός κι έτρεμε από το κρύο. Τόσο τον ψυχοπόνεσε, που έβγαλε το πανωφόρι του και του το φόρεσε. Όταν γύρισε στο σπίτι του, είχε πια βραδιάσει, κι έπεσε να κοιμηθεί. Μόλις τον πήρε ο ύπνος, είδε στ΄ όνειρό του ότι βρέθηκε σ’ έναν θαυμαστό, φωτόλουστο κήπο. Ήταν γεμάτος λουλούδια υπέροχα και μοσχομύριστα, τριαντάφυλλα και κρίνα και άλλα αμέτρητα, καθώς και λογής – λογής δέντρα, τόσο φορτωμένα με εξαίσιους καρπούς, που τα κλαδιά τους έγερναν ως τη γη. Μέσα σ’ αυτά χωμένα, αναρίθμητα πουλιά κελαηδούσαν με  ουράνια γλυκύτητα, ενώνοντας αδιάκοπα τους δοξολογικούς τους ύμνους με το απαλό θρόισμα των φύλλων. Το άκουσμα και το θέαμα του κήπου εκείνου ήταν, πραγματικά, πέρα από κάθε περιγραφή.

Ενώ λοιπόν ο Σώζων κοίταζε ολόγυρα εκστατικός, παρουσιάζεται μπροστά του ένας άγνωστος νέος και του λέει: «Έλα μαζί μου». Τον ακολούθησε, και σε λίγο έφτασαν σ΄ ένα φράχτη με χρυσά κάγκελα. Ρίχνοντας το βλέμμα του πίσω από το φράχτη, είδε μιαν αυλή κι ένα υπέροχο παλάτι. Καθώς το θαύμαζε και το περιεργαζόταν, βγαίνουν από μέσα δεκαέξι φτερωτοί άνδρες, λαμπεροί σαν τον ήλιο, χωρισμένοι σε τέσσερις τετράδες. Κάθε τετράδα βάσταζε στους ώμους κι από ένα χρυσό κιβώτιο. Προχώρησαν με γοργά βήματα προς το μέρος που στεκόταν ο Σώζων. Μόλις πλησίασαν στα χρυσά κάγκελα, απέναντί του, στάθηκαν, κατέβασαν τα κιβώτια από τους ώμους και τα ακούμπησαν καταγής. Έδειχναν σα να περίμεναν κάποιον ανώτερό τους.

 Και πράγματι, μετά από λίγο βλέπει ο Σώζων έναν πανέμορφο άνδρα να βγαίνει από το παλάτι και να κατευθύνεται προς τους αγγέλους. «Ανοίξτε τα κιβώτια», τους πρόσταξε, «και δείξτε σ’ αυτόν τον άνθρωπο τι του φυλάω, για το πανωφόρι που μου χάρισε πριν από λίγο διαμέσου εκείνου του φτωχού». Αμέσως άνοιξαν το ένα χρυσό κιβώτιο και άρχισαν να βγάζουν χιτώνες και φορεσιές βασιλικές, άλλες κατάλευκες, άλλες κεντητές, περίλαμπρες και ανεκτίμητες. Τις άπλωσαν μπροστά του. «Σώζων, σου αρέσουν;» τον ρώτησαν. «Δεν είμαι άξιος ούτε τη σκιά τους να δω!», αποκρίθηκε θαμπωμένος εκείνος.

ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ_y_41fda3ea

Μα οι άγγελοι συνέχισαν να του παρουσιάζουν λαμπρούς, περίτεχνους και χρυσοποίκιλτους βασιλικούς χιτώνες. Ίσαμε χίλιους, πάνω –κάτω, θα του δείξανε! Όταν πια ο Κύριος των αγγέλων του φανέρωσε έτσι παραστατικά, ότι για το ένα πανωφόρι που έδωσε θα πάρει πολλαπλάσια και θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή, του λέει: «Σε βεβαιώνω, Σώζων, όλα τούτα τ΄ αγαθά τα ετοίμασα για σένα, επειδή, όταν με είδες γυμνό, με σπλαχνίστηκες κα μ’ έντυσες. Πήγαινε λοιπόν και συνέχισε να κάνεις το ίδιο, για να κάνω κι εγώ το ίδιο: Όταν δίνεις εσύ σε κάποιο φτωχό ένα ρούχο, σου ετοιμάζω εγώ εκατό». Γεμάτος χαρά και δέος ο Σώζων ρώτησε: «Κύριέ μου, ήθελα να ήξερα, το ίδιο κάνεις σ’ όλους όσοι ελεούν τους φτωχούς; Τους ετοιμάζεις εκατονταπλάσια αγαθά και ζωή αιώνια;». Κι Εκείνος απάντησε: «Πάς όστις αφήκεν οικίας ή αγρούς ή πλούτον ή δόξαν ή πατέρα ή μητέρα ή αδελφούς ή αδελφάς ή γυναίκα ή τέκνα ή τι των επιγείων, εκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν αιώνιον κληρονομήσει»Μη μετανιώσεις λοιπόν ποτέ για κάποια ελεημοσύνη σου. Ούτε να ταπεινώσεις τον φτωχό που του έδωσες κάτι. Γιατί τότε, αντί για μισθό, θα πάθεις διπλή ζημιά: Και την αμοιβή σου θα χάσεις και στη μέλλουσα Κρίση θα  κατακριθείς».

 Τότε ακριβώς ο Σώζων ξύπνησε. Ήταν όλος έκπληξη και θαυμασμό για όσα είδε. Πετάχτηκε αμέσως από το κρεβάτι – δεν είχε πια καμιά όρεξη για ύπνο-, πήρε και το δεύτερο πανωφόρι του και το πήγε σε κάποιον άλλο φτωχό. Μόλις όμως γύρισε πίσω, αργά τη νύχτα, κι έπεσε να ξανακοιμηθεί, είδε το ίδιο όραμα! Το πρωί λοιπόν απαρνήθηκε τον κόσμο κι έγινε μοναχός αγωνιστής και ενάρετος. Αυτά έχοντας υπόψη σου, παιδί μου, κάνε κατά τη δύναμή σου κι εσύ το ίδιο, συμβούλεψε ο όσιος τον επισκέπτη του. Έτσι θα θησαυρίσεις στον ουρανό εκατονταπλάσια.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ένας Ασκητής επίσκοπος, Άγιος Νήφων Κωνσταντιανής (4ος αι.)» σελ.102-105 – Ιερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός. -η/Υ επιμέλεια, Σοφίας Μερκούρη

*O Άγιος Iερομάρτυς Kυριακός, ο φανερώσας τον τίμιον Σταυρόν επί της Aγίας Eλένης, Eπίσκοπος Iεροσολύμων, κοντώ βληθείς, τελειούται. Εορτάζει 28 Οκτωβρίου.