Χριστός Ανέστη μέσα από το Παράδεισο … από τον αγαπημένο μας παπα Φώτη τον δια Χριστό Σαλό!!!

Μαζί με τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ σας στέλνω τον γλυκύτερο χαιρετισμό:
Χριστός Ανέστη χαρά μου !
Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!

«Όταν είδες τον Ήλιο να ανατέλλει από τους κρύφιους τόπους του Άδη ως μία πύλη Φωτός, και να φωταγωγεί τα πέρατα του σύμπαντος, εσύ, Κόρη Παναμώμητε, πλημμύρισες από θεϊκή χαρά». άγιος Σωφρόνιος Α΄, Πατριάρχης Ιεροσολύμων

«Η Παναγία απέκτησε τη μεγάλη χαρά της Αναστάσεως και έγινε ολόκληρη φως, διότι έφθασε στην άκρα καθαρότητα». άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

Σύναξη πάντων των Σιναϊτών Αγίων

Εορτάζουν την Τετάρτη της Διακαινησίμου

Οσία Ισιδώρα η δια Χριστόν Σαλή, της Ταβέννης Αιγύπτου (4ος αι.)
Προφήτης Ιερεμίας

Εορτάζουν στις 1 Μαΐου

Χριστός Ανέστη από τον παπα Φώτη τον δια Χριστό Σαλό

Ο παπά Ν… είναι ένας απλός λευίτης και προπάντων εμπερίστατος, με πολλά προσωπικά προβλήματα , όμως ήταν ένας αγαπημένος φίλος του παπαΦώτη Λαυριώτη του διά Χριστό Σαλού, και πολλές φορές όταν τον έβλεπε τον πείραζε ο Παππούλης γιατί ο παπα Ν… είναι μια πολύ απλή ψυχή καθαρή παιδική θα έλεγα και ο Παππούλης αναπαυόταν σε τέτοιες ψυχές!!

Φέτος πήρε εντολή από τον Αρχιερατικό να λειτουργήσει τη Λαμπρό Τρίτη σε μια εκκλησία σε ένα άλλο χωριό , όπως και έγινε!!!
…γυρνώντας στο σπίτι του έπρεπε να περάσει μπρος από το κοιμητήριο που είναι θαμμένος ο παπα Φώτης και το σκεφτόταν….

Όταν έφτασε πολύ κοντά βλέπει μπροστά του τον Παππούλη όρθιο ντυμένο με μια άσπρη ιερατική στολή και πολύ λαμπερό να του χαμογελά και να τον χαιρετά……
Ο παπα Ν….. καθώς είναι απλός και άδολη ψυχή τρόμαξε, όπως ομολογεί ο ίδιος με συστολή , και πάτησε το γκάζι του αυτοκινήτου ….

Προχωρώντας πιο κάτω σε ένα εκκλησάκι που πήγαινε ο Παππούλης και λειτουργούσε βλέπει πάλι ολοζώντανο το παπα Φώτη με την λαμπερή εκείνη ιερατική στολή να τον χαιρετά χαρούμενος και φωτεινός!!!!!

Ο παπα Ν…. πίστεψε ότι ήταν ιδέα του και φοβούμενος μη τον πειράζουν δεν είπε τίποτα…

Το βράδυ καθώς κοιμήθηκε βλέπει τον παπα Φώτη πάλι στον ύπνο του να του λέει πειράζοντας τον…. τι φοβήθηκες ευλογημένε… εγώ ήμουν και ήθελα να σου ευχηθώ Χριστός Ανέστη και να σε χαιρετίσω…! γιατί δε στάθηκες;

Το πιο χαρούμενο …το πιο χαριτωμένο … το πιο Αναστάσιμο Χριστός Ανέστη ….. για σκέψου έλεγε ο παπα Ν….. μου είπανε Χριστός Ανέστη μέσα από τον Παράδεισο… και δάκρυζε από Αναστάσιμη Χαρά και αγαπητική νοσταλγία για τον αγαπημένο του Παππούλη που πάντα τον στήριζε στα δύσκολα του …!!!

Χριστός Ανέστη μέσα από το Παράδεισο … από τον αγαπημένο μας παπα Φώτη!!!
ahdoni.blogspot.com

***

Η Αναστάσιμη Τρέλα του παπα-Φώτη Λαυριώτη
Π. Τσαγκάρης, θεολόγος

…Η χαρά αυτή που ζούσε και εξέπεμπε δεν τον εγκατέλειπε σχεδόν ποτέ. Θυμάμαι, όταν κάποια στιγμή βρισκόμουν για προσωπική μου υπόθεση, στον Παπάδο της Γέρας (περιοχή της Μυτιλήνης), τη μεταπασχαλινή περίοδο του 1999, συνάντησα τον παπα-Φώτη να τριγυρνά καταμεσής στο δρόμο με το τριμμένο ράσο του, τις παντόφλες του, τον παραδοσιακό τρουβά στον ώμο και ένα μπαστούνι στο χέρι, το οποίο χτυπούσε ρυθμικά στον δρόμο, ψέλνοντας με όση δύναμη του είχε δώσει ο Θεός, «τον Κύριον ὑμνεῖτε, και ὑπερυψοῦτε εις πάντας τοὺς αἰῶνας» και τα αυτοκίνητα να περνάνε δίπλα του, δεξιά και αριστερά του και να κορνάρουν και οι οδηγοί να βγαίνουν στα παράθυρα των αυτοκινήτων τους και να τον χαιρετάνε.
Πραγματικά, πασχαλινή γιορτή ανεπανάληπτη, απτή απόδειξη «της τρέλας τού να είσαι χριστιανός». Το περιστατικό αυτό το ενθυμούμαι και το αναφέρω συχνά ως ένα παράδειγμα «αγίας σαλότητας», για το πώς, δηλαδή, μεταμορφώνεται ο άνθρωπος εκείνος που ζει την «σαλή», την «τρελή», την ολοκληρωτική αφοσίωση, την πηγαία αγάπη και χαρά για τον αναστάντα εκ νεκρών Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης

«Οι Άγιοι, έκαναν μεγαλύτερο αγώνα για να κρύψουν την αρετή τους, παρά για να την αποκτήσουν. Ξέρετε τί έκαναν οι δια Χριστόν Σαλοί; Ξέφευγαν πρώτα από την υποκρισία του κόσμου και έμπαιναν μετά στον χώρο της ευαγγελικής αλήθειας. Αλλά, και αυτό δεν τους έφτανε· γι’ αυτό προχωρούσαν στην αγία υποκρισία για την αγάπη του Χριστού. Ύστερα, δεν τους απασχολούσε ό,τι κι αν τους έκαναν, ό,τι κι αν τους έλεγαν οι άλλοι.

Χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη ταπείνωση για να το κάνεις αυτό. Γι’ αυτό, δεν πρέπει να βγάζει κανείς συμπεράσματα για έναν άνθρωπο από αυτό που φαίνεται, εάν δεν μπορεί να διακρίνει αυτό που κρύβεται.
Αν θέλης να αγαπήσης την αφάνεια, διάβασε τον βίο της Οσίας Ισιδώρας, για να γνωρίσης τα φλωριά της Αγίας, τις αρετές της, να πετάξης τα δικά σου τα κάλπικα, τα μπακιρένια, και στο εξής να μαζεύης χρυσαφένια και να τα κρύβης στην καρδιά σου και να τα κλειδώνης καλά, για να μην τα κλέψη το ταγκαλάκι.
Οι δια Χριστόν Σαλοί δεν έχουν μέσα τους κενό, αλλά ξεχείλισμα από το πολύ γέμισμα της αγάπης του Θεού. Είναι μεγάλοι Άγιοι.

Πριν από λίγα χρόνια έβλεπες στα Κοινόβια μια κατάσταση Λαυσαϊκού. Έβρισκες και πλανεμένους και δια Χριστόν Σαλούς και μοναχούς με διορατικό χάρισμα και με ιαματικά χαρίσματα. Σήμερα, ούτε με διορατικό χάρισμα βρίσκεις ούτε με ιαματικά χαρίσματα ούτε δια Χριστόν Σαλούς. Εμείς έχουμε την άλλη σαλάδα· την σαλάδα του κόσμου. Γίναμε “εγκέφαλοι”· γι’ αυτό και παλαβώσαμε. Μπήκε πολλή κοσμική λογική και αυτή η πολλή λογική κατέστρεψε τα πάντα. Και το κακό είναι που δεν το καταλαβαίνουμε.

Οι ταπεινοί και αφανείς ήρωες του Χριστού είναι οι εξυπνότεροι του κόσμου, διότι κατορθώνουν να φυλάσσουν τον πνευματικό τους θησαυρό στο θησαυροφυλάκιο του Θεού. Γι᾿ αυτό μεγάλη χαρά να νιώθουμε, όταν ζούμε στην αφάνεια, γιατί τότε θα δούμε πρόσωπο Θεού στην άλλη ζωή και θα νιώθουμε και απ’ αυτήν την ζωή την παρουσία Του δίπλα μας.
Να συναναστρέφεσαι με …παλαβούς, για να σου μεταδώσουν την τρέλλα τους την πνευματική! Θα εύχωμαι να σε δώ …θεότρελλη! Αμήν.

***

Φως και χαρά της αναστάσεως
Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

«Και να, την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου (ίσως το 1924), το Φως με επισκέφθηκε μετά τη Θεία Μετάληψη και το αισθάνθηκα ως επαφή της Θείας αιωνιότητας με το πνεύμα μου. Ιλαρό, γεμάτο ειρήνη και αγάπη, το Φως παρέμεινε μαζί μου επί τρεις ημέρες. Διέλυσε το σκοτάδι της ανυπαρξίας, που στεκόταν μπροστά μου. Αναστήθηκα, και μέσα μου, μαζί μου, αναστήθηκε όλος ο κόσμος. Οι λόγοι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στο τέλος της ακολουθίας του Πάσχα ήχησαν με συγκλονιστική δύναμη: “Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς επί μνήματος”. Καταπονημένος από το θέαμα του γενικού θανάτου, ανέζησα εκείνη τη στιγμή: Πραγματικά, και η ψυχή μου αναστήθηκε και δεν βλέπω πλέον κανένα νεκρό…. Εάν τέτοιος είναι ο Θεός, πρέπει το συντομότερο να εγκαταλείψω τα πάντα και να επιζητήσω μόνον την  ένωση μαζί Του».

«Η κάθοδος αυτού (του Φωτός) σ’ εμάς δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μόνο η φανέρωση του Θεού στον άνθρωπο: αποκάλυψη ουρανίων μυστηρίων. Χωρίς αυτό το Φως η γη θα παρέμενε εκτός της αληθινής θεογνωσίας. Βάσει της προσωπικής μου πείρας, επέτρεψα στον εαυτόν μου να ονομάσει το Φως αυτό Φως αναστάσεως. Με τον ερχομό αυτού του Φωτός το πνεύμα του ανθρώπου εισάγεται  στη σφαίρα όπου δεν υπάρχει θάνατος. Η έλλαμψη από αυτό το Φως δίνει στον άνθρωπο την πείρα της αναστάσεως ως πρόγευση της μέλλουσας μακαριότητας».

«Ο Χριστός μετά την Ανάστασή του εμφανιζόταν αποκλειστικά σ’ εκείνους, οι οποίοι ήσαν ικανοί να Τον αντιληφθούν στη  ήδη θεωμένη και πεφωτισμένη σάρκα Του, παραμένοντας αόρατος  στους άλλους». «Όταν δε κατέρχεται σ’ εμάς το Άκτιστο Φως, τότε μεταδίδεται σ’ εμάς η χαρά της αναστάσεως, και ο νους μας θεωρεί τον Κύριον αναβαίνοντα , «όπου ην το πρότερον ».

«Χωρίς όμως πίστη (στην ανάσταση) κάθε δοκιμασία γίνεται σχεδόν παράλογη: στερείται νοήματος... Παλεύομε για την ανάσταση, την προσωπική και κάθε άλλου συνανθρώπου».

Η ανάσταση του Χριστού είναι «το μεγαλύτερο από όλα τα γεγονότα του κτιστού κόσμου».

Γερόντισσα Γαβριηλία: Κάθε τόπος μπορεί να γίνει τόπος Ανάστασης.
Φτάνει να ζεις την Ταπείνωση του Χριστού.

Οσία Ισιδώρα η δια Χριστόν Σαλή, η καρδιά της ποτέ δεν απομακρύνθηκε από τον Θεό.
https://iconandlight.wordpress.com/2017/04/30/17699/

Προφήτης Ιερεμίας
http://users.sch.gr/aiasgr/Agiologia/Palaia_Diathikh/Profhtes/Profhths_Ieremias.htm

Την έχω την Παναγία μέσα στην καρδιά μου… τη μητέρα όλων των Μοναχών.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/03/16/22243/

Σύναξη πάντων των Σιναϊτών Αγίων – Σιναϊτικό Αγιολόγιο
https://iconandlight.wordpress.com/2015/05/03/%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%B7-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%8A%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B1/

Στιχηρά προσόμοια. Ήχος α΄. Των ουρανίων ταγμάτων.

Των ουρανίων ο πόθος, όλην κατέφλεξεν, Οσία Ισιδώρα, την ψυχήν σου διόπερ, οδόν εστενωμένην και θλιβεράν, εξελέξω πλην σύντομον, την πεπλασμένην μωρίαν διά Χριστόν, την Σοφίαν την υπέρθεον.

Όσον οι έξω ερώσι, δοξομανίας ψευδούς, τοσούτον συ Οσία, κατεφίλησας σφόδρα, ατίμως κακουχείσθαι δι’ Ιησούν, δι’ ημάς υπομείναντα, τα επονείδιστα πάθη, υπογραμμόν, γεγονότα δε προς μίμησιν.

Δόξα. Ήχος πλ. α΄.

Αναστάσεως ημέρα, και η αμνάς του Χριστού, συμποσιάζει Ισιδώρα, δεύτε ούν και τρυφήσωμεν ακορέστως, την θαυμαστήν πολιτείαν αυτής μεν ως έδεσμα πολυτελές εσθίοντες, την δε αγγελομίμητον ταπείνωσιν ως ηδυσμα θεοευφραντικόν απολαύοντες, και ως ανθοσμίαν οίνον, την υπέρ Χριστού καύσιν της καρδίας την άληκτον μεθυστικώς εκπίνοντες. Αύτη γαρ όντως σκήνωμα Θεού και παρθενίας σημείον τεραστικόν και παράδοξον, ανεδείχθη η υπέρκαλλος.

Ωδή δ΄. Επί της θείας φυλακής.

Ουρανωθείσα μυστικώς την αδιάλειπτον ευχήν, έσχηκας τρυφήν σου Οσία, ως μάνα γαρ ουρανού και αγγέλων ήσθιες, κλήσιν Ιησού Ισιδώρα, την αναθρέψασαν Αγίων τα τάγματα.

Φαιδρυνομένη ταις αυγαίς των μυστικών συντυχιών, έκλινας μακράν των ματαίων, θησαυρόν φυλάττουσα, εν τω βυθώ καρδίας σου• αύτη γαρ οδός η ευθέως, παριστώσα τω Χριστώ Οσία πέφυκε.

Ωδή ε΄. Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος.
Ορθρίζουσα Μήτερ τιμία, και αντί μύρων μυρίζουσα τον Δεσπότην, νοεραίς εντεύξεσιν, ασματικώς ωμοίωσαι, νύμφη μανικώς εκζητούση, ψυχεραστήν Ιησούν τον υπέρκαλον.
Νικήσασα μνησικακίαν, ταις πειραζούσαις χάριν Μήτερ απέτιες, συγχωρούσα άπαντα, τα χαλεπά ραπίσματα, είχες κατά νουν γαρ το άφες, και αφεθήσεται πάντως τα πταίσματα.

Τον Κύριον υμνείτε

 

Advertisement

Saint Isidora, the Fool for Christ, No one is glorified by God without humility. The saints of God were the most humble servants of God.

Together with Saint Seraphim of Sarov, I send you the sweetest greeting:
“‘Christ is risen, my joy.’

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Hristos a înviat! Adevărat a înviat!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!
Christos E Anviat! Adeverat Anviat!
Al-Masih-Qam! Hakkan Qam!

«Rejoice!». «Peace be unto you!»

All Saints of Sinai

Commemorated on Wednesday of Bright Week

Saint Isidora, the Fool for Christ of Tabennesi
Prophet Jeremiah

Commemorated on May 1

HOMILY
About humility as a precursor of glory [honor]
St. Nikolai Velimirovic Bishop of Ochrid

“…And humility goes before honors [glory]” (Proverbs 15:33).

Here, the word is about true glory and not false glory; about glory that is eternal and not about glory that dies. Glory that is of man is glory that dies, and glory that is of God is eternal. Those whom men glorified are not glorified and those whom God glorifies are glorified. Our Lord said to the Jewish scribes: “How can you believe who receive glory [honor] from one another and do not seek the glory [honor] which is from the only God?” (St. John 5:44). See how our Lord makes a distinction between the glory from men and the glory from God. And about Himself, He said: “I do not receive glory from men” (St John 5:41).

He who seeks glory from men travels the path of pride and he who seeks glory from God travels the path of humility. No one is glorified by God without humility. The saints of God were the most humble servants of God. The Most Holy Birth-giver of God [Theotokos] was adorned with overwhelming humility. To her great humility, she ascribed her being chosen as the Mother of God: “Because He has regarded the lowliness of His handmaid” (St. Luke 1:48). But the humblest of the most humble, our Lord Jesus Christ Himself, was the founder of asceticism. During His earthly life, humility always preceded glory.

Brethren, it must also be that way in our life if we desire true glory. For if humility does not precede glory, glory will never come.

O Lord Jesus, Model and Teacher of humility, our only glory and the Glorifier of all the humble and meek, inspire us with Your inexpressible humility.

To You be glory and thanks always. Amen.
http://livingorthodoxfaith.blogspot.com/2010/04/prologue-june-14-june-27.html

Saint Isidora, the Fool for Christ
by St. Nikolai Velimirovic Bishop of Ochrid

Isidora lived in the fourth century and was a nun in a convent in Tabennisi. She pretended insanity in order to conceal her virtues and her mortification. Isidora performed the most menial tasks, fed on the leftovers on the dishes, served all and everyone and was despised by all and everyone. At that time, an angel of God revealed to the great ascetic Pitirim about Isidora’s secret. Pitirim came to the convent and when he saw Isidora he bowed down to the ground before her. And so, she to him. Then the sisters informed Pitirim that she was insane. “All of you are insane” replied Pitirim, “and this one is greater before the Lord than I and all of you; I only pray that God will render to me that which is intended for her at the Dreadful Judgment!” Then the sisters became ashamed and begged both Pitirim and Isidora for forgiveness. From then on, everyone began to show respect for Isidora. And she, to escape the honors of men, fled the convent to a place unknown and died about the year 365 A.D.

St. Isidora the Fool of Tabenna, Troparion in Tone VIII —

In thee, O mother, that which was created according to the image of God was manifestly saved; for, taking up thy cross, thou didst follow after Christ; and, praying, thou didst learn to disdain the flesh, for it passeth away, hut to care for thy soul as a thing immortal. Where­fore, with the angels thy spirit doth rejoice, O venerable Isidora.

Kontakion of the venerable one, in Tone II —

Having acquired the mind of Christ, O di­vinely wise one, thou didst reject the wisdom of this world, showing the appearance of drunken­ness to men, but worshiping God with under­standing, meditating on His wisdom every hour, filled with the Holy Spirit. Wherefore, we all cry out: Rejoice, O Isidora, thou boast of Tabenna!

Ode VI

Irmos: Whirled about in the abyss of sin, I appeal to the unfathomable abyss of thy compassion, from corruption raise me up, O God.

When the Lord chastened Saint Pitirim for ‘traveling in the cities’ mentally while living as a solitary, he was instructed to seek you, O Isidora, fool for Christ.
The nuns, seeing only foolishness, did not discern your unceasing prayer to Christ God whom you loved with your heart, soul, mind and strength. Focusing on the rags upon your head, they missed your resplendent crown of love.

Με τις προσευχές της μητέρας του και τη βοήθεια του Αγίου Γεωργίου, ένας πρώην Προτεστάντης Φιλλανδός, γνωρίσε την αλήθεια του Χριστού στην Ορθοδοξία.

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Hristos a înviat! Adevărat a înviat!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!
Isa dirildi! Hakikaten dirildi!

Παναγίας της Πορταϊτίσσης
Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος, Ειρήνη και οι συν αυτοίς

Εορτάζουν την Τρίτη της Διακαινησίμου

Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος και η μήτηρ αυτού Αγία Πολυχρονία

Εορτάζουν στις 23 Απριλίου ή τη Δευτέρα του Πάσχα, στο Άγιον Όρος Τρίτη της Διακαινησίμου.

Συγκλονιστική αφήγηση μεταστροφής πρώην Προτεστάντου Φιλλανδού*

Ένας εικοσαετής νέος από την Φιλλανδία επισκέφθηκε τελευταίως –κατά την περιόδον του Πεντηκοσταρίου– το Άγιον Όρος, ο οποίος μας διηγήθηκε την ζωή του και πως ο Θεός τον οδήγησε να γνωρίσει την Ορθοδοξία.

Η καταγωγή του

Ο Ιούστος (αυτό ήταν το προτεσταντικό όνομά του) γεννήθηκε το έτος 1997 στην πόλη Χαμ Ελνίνα της Φιλλανδίας. Οι γονείς του, πατέρας Σάμι και μητέρα Χέινι, είναι πολύτεκνοι. Εκτός από τον Ιούστο, έχουν ακόμη 7 παιδιά: τον Ιωανάθαν, τον Ιωακείμ (που παντρεύτηκε την Σωσάννα), το Κασμίρ, τον Ιωάννη, τον Έρασμο, την Σάρα-Λίνα και την Βερονίκη – 6 αγόρια και 2 κορίτσια. Όταν πριν 8 χρόνια, η Προτεσταντική «Εκκλησία» (παρασυναγωγή) της Φιλλανδίας αποδέχτηκε και ανεγνώρισε τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, να παντρεύωνται άνδρες με άνδρες και γυναίκες με γυναίκες, ως και να χειροτονούνται γυναίκες επισκοπίνες και ιέρειες, δεν ξαναπήγε η μητέρα του η Χέινι στις συνάξεις τους. Αλλά προσευχόταν με τον τρόπο της, ότι γνώριζε, στο σπίτι της. Κατά κάποιο τρόπο «αποτειχίστηκε» από την θρησκευτική αυτήν Κοινότητα των Προτεσταντών. Ο πατέρας του, ο Σάμι, ήταν ιεροκήρυκας (πάστορας) των Προτεσταντών.

Επειδή όμως αρνήθηκε τότε, πριν 8 χρόνια, να κηρύττει τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και την χειροτονία των γυναικών την απέρριψε, απελύθη και εξεδιώχθη από την θέση του ιεροκήρυκος.

Οι πρώτοι σπινθήρες της ευσεβείας

Από τότε έμεναν στο σπίτι τους και προσεύχονταν με τον τρόπο τους στον Χριστό. Κάποια μέρα επισκέφθηκε η μητέρα του μία γνωστή της οικογένεια Ρώσσων Ορθοδόξων Χριστιανών. Φεύγοντας από την επίσκεψη αυτή, η Ρωσσική οικογένεια τους χάρισε μία μικρή εικονίτσα του Αγίου Γεωργίου. Ο έφηβος τότε Ιούστος έμαθε για το Μαρτύριο και τα Θαύματα του Αγίου Γεωργίου. Από τότε είχε για τον  Άγιο ευλάβεια και μάλιστα, όπως είπε, του έκανε και τρία θαύματα. Ο Ιούστος δεκαεπταετής ακόμα διψούσε να γνωρίσει και να μάθει για τον Χριστό, την Παναγία Μητέρα του, για τους Αγίους και για την σωτηρία του ανθρώπου. Οι φίλοι του που μιλούσε μαζί τους, δεν έδειχναν ενδιαφέρον ούτε τούς απασχολούσαν τα της ευσεβείας και σωτηρίας, αλλά τα πρόσκαιρα, τα υλικά, τα φθαρτά και τα μάταια. Συνομιλούσε τακτικά για τα θεία με την μητέρα του και η μητέρα του πονούσε ψυχικά και πνευματικά το παιδί της και θέλοντας να το βοηθήση του είπε: «Προσεύχου παιδί μου στον Χριστό, τον Σωτήρα του Κόσμου, να σε οδηγήσει εκεί που είναι η αληθινή  Εκκλησία και θα προσεύχομαι και εγώ για σένα γι᾿ αυτό τον σκοπό». Έτσι και έκαμε, προσευχόταν για το παιδί της να γνωρίση την αλήθεια, όπου και αν βρίσκεται.

Γνωρίζει την Ορθοδοξίαν

Επί 2-3 χρόνια προσευχόταν η μητέρα του για το παιδί της να γνωρίσει την αληθινή πίστη και Εκκλησία και να μπορέσει να σώσει την ψυχή του. Του ήρθε λοιπόν μία διακαής επιθυμία να επισκεφθεί τους  Αγίους Τόπους και να προσκυνήσει. Έτσι ταξίδεψε στο Ισραήλ. Την πρώτη νύκτα διανυκτέρευσε σε ξεξενοδοχείο της Ιερουσαλήμ. Εκεί συναντήθηκε με κάποιο Ρουμάνο Μοναχό του Αγίου Όρους. Ο Μοναχός του είπε, ότι θα επισκεφθεί την Λαύρα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου και αν θέλει να πάνε μαζί. Ο Ιούστος με χαρά δέχτηκε την πρόταση και ταξίδευσαν μαζί στην Ιερά Λαύρα του Αγίου Σάββα. Την άλλη μέρα ο Ρουμάνος Μοναχός ανεχώρησε, ο δε Ιούστος παρέμεινε στην Μονή επί 2 σχεδόν μήνες. Μάλιστα το δωμάτιο που του δώσανε και διέμενε όλως «τυχαίως», βρισκόταν κάτω από το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Εκεί του έγινε Κατήχηση και την Μεγάλη Πέμπτη (31 Μαρτίου 2017 με το παλαιό Εορτολόγιο), βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός και μυρώθηκε, λαβών το όνομα Ραφαήλ. Όλος χαρά και πνευματική αγαλλίαση, μετά το Πάσχα αρκετές μέρες, ανεχώρησε από τους Αγίους Τόπους και ήρθε στο Άγιον Όρος, να δεί και να ζήσει και εδώ το «λαμπρό πανηγύρι της Χάριτος».

Πνευματικαί αναζητήσεις

Στο Άγιον Όρος, επισκέφθηκε πολλές Μονές, Σκήτες και Κελλιά και προσκύνησε με πολλή ευλάβεια θαυματουργές Εικόνες της Παναγίας και άλλων Αγίων και άγια και σεπτά Λείψανα διαφόρων Αγίων της Εκκλησίας μας. Σε όποια Θεία Λειτουργία παρευρεθεί, όταν είναι έτοιμος μεταλαμβάνει των Αχράντων Μυστηρίων μετ᾿ ευλαβείας πολλής. Η χάρις του Θεού αντανακλάται στο πρόσωπό του. Επισκέφθηκε και την Ιερά Σκήτη του Αγίου Ανδρέου (το Σαράι) και εκεί συνάντησε τον συμπατριώτη του Ιερομόναχο Ιωσήφ (Φινλανδό) και έμαθε απ᾿ αυτόν, ότι γίνονται προσπάθειες τελευταίως από τον Δικαίο της Σκήτης Ιερομόναχο Εφραίμ, ίδρυσης και σύστασης ανδρώας Μονής στην Φινλανδία, πράγμα το οποίο χαροποίησε τα μέγιστα τον νεοφώτιστο Ραφαήλ. Και μάλιστα πληροφορήθηκε, ότι τις μέρες που επισκέφθηκε την Σκήτη ο Ραφαήλ, ο Δικαίος πατήρ Εφραίμ, βρισκόταν για τον σκοπό αυτό στην πατρίδα του Φιλλανδία. Και ότι η περιοχή που πρόκειται να ιδρυθεί η Μονή, δεν είναι πολύ μακριά από την πόλη όπου γεννήθηκε.

Δεν έχει πόθο καθόλου για γάμο, όπως μας είπε, φοβούμενος μήπως η γυναίκα σύζυγος, τον αποπροσανατολίσει από την πίστη και την αγάπη του προς τα θεία, αλλά και τα τέκνα που τυχόν αποκτήσουν, τα πάρει, τα ελκύσει η αποστατημένη κοινωνία και η άθεος «Νέα Εποχή» και τα καταστρέψει. Η επιθυμία του και ο μεγάλος πόθος του, είναι η εκτέλεση των εντολών του Θεού, η επιδίωξη των αρετών και η μάθηση των Βίων και παραγγελμάτων των Αγίων Πατέρων. Και το κυριότερο η μεγάλη φροντίδα για την σωτηρία της ψυχής του. Επισκεφθείς και τον περίφημο μεγάλο πνευματικό παπα-Ευθύμιο στην Καψάλα, του είπε για τους γονείς του, ότι θα βαπτισθούν και αυτοί Ορθόδοξοι, διότι δεν αποδέχθησαν το κακό, το ασεβές και το ανίερον.

(*) Εφημερ. «Ορθόδοξος Τύπος», αριθμ. φύλλου 2179/15.9.2017, σελ. 1 και 5. Του Αγιορείτου Μοναχού Βλασίου.
http://omothimadon.gr/?p=44798#more-44798

***

Άλογο διακονεί τον Άγιο Γεώργιο

Κάποτε, στην πανήγυρη του Αγίου Γεωργίου «Φανερωμένου», στο Άγιον Όρος, ο υποτακτικός Γέρο-Ευλόγιος δεν μπόρεσε να βρει ψάρια και αποφάσισε ν’αφήσει το θέμα αυτό στον Άγιο Γεώργιο, να το φροντίσει.

Την παραμονή της γιορτής άκουσε ξαφνικά χτυπήματα από οπλές αλόγου στην πόρτα. Βγαίνει έξω και τι να δει ένα άλογο φορτωμένο με ψάρια πρώτης ποιότητας, κοντά εβδομήντα κιλά. Δόξασε τον Θεό και ευχαρίστησε τον Άγιο, που τον είχε εισακούσει. Μετά πήρε το άλογο και το φρόντισε, δίνοντάς του φαγητό και νερό, μια και φαινόταν να έχει έρθει από μακριά.

Αργότερα μαθεύτηκε, ότι το άλογο άνηκε σ’ έναν έμπορο από την Ιερισσό, που είχε φορτώσει δύο άλογα με ψάρια, για να τα πάει στην Ιερά Μονή Ζωγράφου. Το ένα όμως απ’ αυτά άλλαξε κατεύθυνση και με την καθοδήγηση του Αγίου πήγε τα ψάρια στην Ιερά Μονή του, που τόσο τα είχαν ανάγκη.

Ο Ιερισσιώτης έμπορος, αφού έψαξε και ρώτησε δεξιά και αριστερά, έμαθε τελικά που βρισκόταν το ζώο του. Κατάλαβε κι αυτός το θαύμα, την πρόνοια του Αγίου για την πανήγυρη, και δόξασαν όλοι τον Θεό.
Πηγή: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Αγιορείτες Πατέρες και Αγιορείτικα, Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων. Εκδόσεις “Ο Αγιος Στέφανος”

Άγιος Γεώργιος Τροπαιοφόρος ο Κεφαλοφόρος – μακάριοι οι ελπίζοντες επί Κύριον
https://iconandlight.wordpress.com/2015/04/24/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82/

Είδα την εικόνα μου του Αγίου Γεωργίου στον τοίχο να «στάζει» αίμα. Μακάρι, να μη ζήσουμε χειρότερα από αυτά που βιώνουμε αυτές τις ημέρες. Μακάρι ο Άγιος Γεώργιος να σκότωνε το δράκο του πολέμου στην Ουκρανία!
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/31/%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85/

Ο άγιος Γεώργιος οδηγός και διδάσκαλος της προσευχής και εγγυητής της αιώνιας σωτηρίας μας
https://iconandlight.wordpress.com/2018/04/22/23208/

Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος πρότυπο του νεομάρτυρα Γεωργίου του Σύρου από τους τζιχαντιστές
https://iconandlight.wordpress.com/2018/11/02/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF-%CE%B9sis-%CF%83%CE%BA/

Άγιος Γεώργιος Κουδουνάς
https://www.youtube.com/watch?v=pDJWDimtkqA
https://www.youtube.com/watch?v=hlM7L3GJQ7U

Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου στο Κάϊρο της Αιγύπτου
https://www.youtube.com/watch?v=i6HSBXtNA48

Άγιος Γεώργιος Λύδδα
https://www.youtube.com/watch?v=Xk4956UBgbs

Απολυτίκιον Αγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου Ήχος δ’

Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής, και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Αγίας Πολυχρονίας, μητρός Αγ. Γεωργίου.
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Ζωήν την αιώνιον επιποθούσα σεμνή, φθαρτών κατεφρόνησας και ηδονών κοσμικών, Χριστόν αγαπήσασα· όθεν Πολυχρονία, συν υιώ Γεωργίω, θείω τροπαιοφόρω, μαρτυρίω μετέσχες, διό σε μακαρία, πίστει γεραίρομεν.

Μεγαλυνάριον.

Τον θερμόν προστάτην και βοηθόν, τον εν τοις κινδύνοις αντιλήπτορα ταχυνόν, των μαρτύρων κλέος, ειδώλων καθαιρέτην, Γεώργιον το Μέγαν, πάντες τιμήσωμεν.

Συν τω Γεωργίω τω θαυμαστώ, και Πολυχρονία, συγγενέσι σου τον Χριστόν, Νίνα Ιβηρίας, ικέτευε απαύστως, υπέρ των όσοι πόθω, υμάς γεραίρουσι.

Εις τους αίνους του όρθρου.
Δόξα… Ήχος πλ. α”
Θεοφάνους

Ανέτειλε το έαρ, δεύτε ευωχηθώμεν, εξέλαμψεν η Ανάστασις Χριστού, δεύτε ευφρανθώμεν. Η του Αθλοφόρου μνήμη, τους πιστούς φαιδρύνουσα ανεδείχθη’ διό φιλέορτοι, δεύτε μυστικώς αυτήν πανηγυρίσωμεν. Ούτος γαρ ως καλός στρατιώτης, ηνδρίσατο κατά των τυράννων, και τούτους κατήσχυνε, μιμητής γενόμενος του πάθους του Σωτήρος Χριστού. Ουκ ηλέησε το σκεύος το πήλινον το εαυτού, αλλά γυμνόν ανεχάλκευσεν, εν βασάνοις αυτό προσαμειβόμενος’ αυτώ βοήσωμεν, Αθλοφόρε ικέτευε, εις το σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Παράκληση αγίου Γεωργίου-Αραβικα- Paraklisis St. George
https://www.youtube.com/watch?v=S-avfoWdgt0

ΟΙ ΑΙΝΟΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Κυρά μου Πορταϊτισσα – My Lady Portaitissa /Nektaria Karantzi

Christ is risen, and brings the joy! Spring hath shined forth as the dawn; come, let us celebrate…

Together with Saint Seraphim of Sarov, I send you the sweetest greeting:
“‘Christ is risen, my joy.’

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Hristos a înviat! Adevărat a înviat!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!
Christos E Anviat! Adeverat Anviat!
Al-Masih-Qam! Hakkan Qam!

«Rejoice!». «Peace be unto you!»

St. George the Great-martyr,the Trophy-bearer and St. Martyr Polychronia mother of St. George the Trophy-bearer

Commemorated on 23 April or on Monday of Bright Week.
(If April 23 falls on or before Great and Holy Pascha, the Feast of St. George is translated to Bright Monday.)

A Poem by St. Nikolai Velimirovich

People rejoice, nations hear:
Christ is risen, and brings the joy!
Stars dance, mountains sing:
Christ is risen, and brings the joy!
Forests murmur, winds hum:
Christ is risen, and brings the joy!
Seas bow, animals roar:
Christ is risen, and brings the joy!
Bees swarm, and the birds sing:
Christ is risen, and brings the joy!
Angels stand, triple the song:
Christ is risen, and brings the joy!
Sky humble yourself, and elevate the earth:
Christ is risen, and brings the joy!
Bells chime, and tell to all:
Christ is risen, and brings the joy!
Glory to You God, everything is possible to You:
Christ is risen, and brings the joy.Hymn of Praise
Holy Great Martyr George the Victory-Bearer
by Saint Nikolai Velimirovič

Saint George on a tall horse
Saved the maiden from the dragon,
On his lance, the sign of the Cross,
Holy weapon, invincible,
With that weapon, the dragon he slayed,
The spared maiden, to the father he returned,
With his goodness, he indebted God Himself
With a wreath of glory, God repaid him.
Saint George with a hero’s heart,
All wealth, he distributed to the poor,
Rejected the honor and glory of the world
For the sake of the Name of Christ, the Victor,
Sufferings he embraced; sufferings willingly,
His body crushed for the salvation of the soul,
With his goodness, he indebted God Himself,
With a wreath of glory, God repaid him.
George, the Saint and Victor-bearer
Even now walks with the cross on his lance,
Justice he defends, injustice he punishes,
Whoever invokes him with faith and tears,
Whoever prays to him with a repenting soul,
George, the Saint flies to his aid.
With his goodness, he indebted God Himself,
With a wreath of glory, God repaid him
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič for Old Calendar date April 23, and New Calendar date May 6.The Miraculous Icon of Panagia Portraitissa (The Keeper of the Portal) of Iveron
6,000 Martyrs of the St David Gareji Monastery who accepted martyrdom in the year 1616, Georgia
Sts. Raphael, Nicholas and Irene the Newly-Revealed Martyrs of Lesvos

Commemorated on Tuesday of Bright Week

In the wilderness of David-Garejeli in Georgia, there were twelve monasteries in which many monks practiced and lived the ascetical life for centuries. In 1615 A.D., the great king of Persia, Shah Abbas I, attacked Georgia, devasted it and beheaded many Christians. Once while hunting early in the morning on the Feast of the Resurrection, Shah Abbas noticed many lights in the mountains. They were the monks from the twelve monasteries in procession around the Church of the Resurrection with lighted tapers in hand. When the Shah discovered that they were monks, he asked in amazement: “Has not all of Georgia been given over to the sword?” He then ordered his solders to immediately go and behead all the monks. At that moment an angel of God appeared to Abbot Arsenius and informed him of impending death. Arsenius informed his brethren. They all received Communion of the All-Pure Mysteries and prepared themselves for death. Suddenly, the assailants arrived and hacked to pieces, first of all, the abbot, who came before the others and, after that, all the rest. They all suffered honorably and were crowned with incorruptible wreaths in the year 1615 A.D. Thus, ended the history of these famous monasteries which, for more than a thousand years, served as the spiritual hearth of enlightenment for the Georgians. Only two of the monasteries exist today: St. David and St. John the Forerunner. The Georgian Emperor Arcil gathered the relics of the monks and honorably interred them. Even today, these relics emit a sweet-smelling Chrism (oil) and heal the sick.
http://prologue.orthodox.cn/April10.htm

Hymn of Praise
Saint Nikolai Velimirovič
The Six-Thousand Martyrs OF Georgia

Six-thousand chosen ones of God
They rejoiced in the glorious resurrection,
Six-thousand hearts of men,
The entire flock of innocent lambs!
Around the church, with tapers they processed,
Sweet hymns to the Resurrection they sang,
While the terrible wolf, from the midnight darkness
With hungry wolves attacked,
To slaughter the innocent lambs.
Those were not lambs, but shepherds
The suffering Georgian race,
Saints and illuminators,
All monks, wonderful ascetics.
For all, Arsenius foresaw death,
And spoke thusly to the monks:
Brethren of mine, sons of Georgia,
The hour has come to drink of the cup
The sweet cup of suffering for Christ.
Behold, the wolves rush through the mountains
Faster brethren, to the All-Pure Communion.
And, after that, a bloody baptism!
Repent for yourself and for the people,
And all your thoughts to God, direct,
Your evil doers, you forgive,
The doors of Paradise, for us are opening.
Let every brother, forgive his brother.
Christ is Risen – that we resurrect,
Faithful to Him, we are until we die!

Apolytikion of Panagia Portaitissa – First Tone (J.Sanidopoulos translation)

Your sacred icon O Lady Portaitissa, which has come by the sea, is wondrous in your flock, we honor as a pure blessing, and faithfully as a repository of your glory, from it you pour forth gifts, to those who cry out fervently. Glory to your wonders O Pure One, Glory to your providence, Glory to your rich goodness towards us.

Troparion to the Iveron Icon, Tone 7

From thy Holy Icon, O Lady Theotokos, blessed myrrh has flowed abundantly. Thou hast thereby consoled those, in exile, faithful unto thee, and hast enlighten the unbelievers by thy Son’s light. Therefore O Lady, with tears we bow down to thee. Be merciful to us in the hour of judgment. Lest having received thy mercy we be punished as those who have been contemptuous of it. But grant us through thy prayers to bring forth spiritual fruit, and save our souls.

Glory to the Lauds of St George
Glory. Plagal of First Tone, By Theophanes

Spring hath shined forth as the dawn; come, let us celebrate. The Resurrection of Christ hath appeared in splendour, come, let us be glad. The memorial of the prizewinner hath been revealed, making the faithful bright with joy. Come, therefore, O feast lovers, let us mystically keep the festival; for this man, as a good soldier, bravely defied the tyrants and put them to shame, becoming an imitator of Christ the Saviour’s Passion. Unto his own clay vessel he showed no mercy, but cast it naked into the forge, transforming it by means of torments. Let us cry out to him: O prizewinner George, make entreaty that our souls be saved.

Κυρά μου Πορταϊτισσα – My Lady Portaitissa /Nektaria Karantzi

Christ is risen, and brings the joy!
Христос Воскресе, Радост донесе!
Људи ликујте народи чујте: ХРИСТОС ВАСКРСЕ!!!
Св. Николай Велимирович

Άγιε μου Γιώργη… στης Παράδεισος κοντά σα φτάσουμε την Πύλη να πεις στον κλειδοκράτορα πως είμαστε δυό φίλοι!

Μαζί με τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ σας στέλνω τον γλυκύτερο χαιρετισμό:
Χριστός Ανέστη χαρά μου !

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Hristos a înviat! Adevărat a înviat!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!

Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος και η μήτηρ αυτού Αγία μάρτυς Πολυχρονία

Εορτάζουν στις 23 Απριλίου ή τη Δευτέρα του Πάσχα

Εκ κοιλίας μητρός μου με εκάλεσεν ονομαστικώς ο Κύριος. Κάτω από την προστατευτικήν του χείρα με έκρυψεν από κινδύνους και απειλάς. Με έκαμε βέλος εύστοχον, με έκρυψεν εις την φαρέτραν του, και μου είπε· Συ είσαι δούλος μου, εγώ δε δια σου θα δοξασθώ. Ησ. 49,1-3

«θες με ως σφραγίδα επί την καρδίαν σου, ως σφραγίδα επί τον βραχίονά σου·ότι κραταιά ως θάνατος αγάπη». Ασ. Ασμάτων 8,6

Άγιε μου Γιώργη

Άγιε μου Γιώργη βοηθά με
ν’ ανέβω στ’ άλογό σου.!

Να παίρνω από το θάρρος σου
σαν είμαι στο πλευρό σου.
Λιγάκι το κοντάρι σου να πιάνω τ’ αργυρό,
όταν με δύναμη Θεού
σκοτώνεις το θεριό.

Κι όταν στους δρόμους περπατάς
λεβέντης παλληκάρι
από κοντά ν’ ακολουθώ με τη δική σου χάρη.!

Και στη σκιά που γύρω σου ξεχύνεται χρυσή
να παίρνω από τη Δόξα σου
που κέρδισες εσύ.!

Και στης Παράδεισος κοντά
σα φτάσουμε την Πύλη..
Να πεις στον κλειδοκράτορα πως είμαστε δυό φίλοι!

Και μπαίνοντας να μου κρατάς το χέρι τρυφερά,
μη και σαστίσω και χαθώ
στην άφατη χαρά.!

Ποίηση Ελευθερίου Μάϊνα

Εμείς, από παιδιά, έναν Τροπαιοφόρο είχαμε καρφιτσωμένο στο άσπρο μας φανελάκι, να μας φυλάει από τους ”δράκους”. Σαν ήλιο λαμπρό τον είχαμε πάνω στην καρδιά μας να μας φωτίζει το δρόμο της ζωής μας, μη χαθούμε σε ξένα μονοπάτια….Να μας την κρατάει ζεστή απ’τις παγωνιές του κόσμου… Να μας ψιθυρίζει λόγια αγάπης και παρηγοριάς στα δύσκολά μας….Να προφθάνει απρόσκλητος και να μας πλημμυρίζει με την παρουσία της αγάπης του… Να γεμίζει ευωδιές και φως τα όνειρά μας, γι’αυτό το πρωί πάντοτε ο κόσμος είναι φωτεινός και μοσχοβολά….
Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΣ
Βερίτης Γεώργιος

Σ’ ευχαριστώ, Χριστέ, πολύ
που βάζεις μιαν ανατολή
μετά από κάθε δύση.

Να κι οι ψυχές μας π’ αγρυπνούν
και στ’ άγιο Δείπνο σου δειπνούν
απόψε, λατρευτέ μας.
Ακόμα δεν ξημέρωσε
κι είμαστε πάρωρα με Σε,
και θα ‘μαστε, Χριστέ μας!

Όρθρος δε χάραξε, κι εγώ
βάλθηκα να σε κυνηγώ
στους κάμπους και στα όρη.
Το σώμα στέκει˙ μα η ψυχή
βγήκε στο δρόμο ανήσυχη
σα μυροφόρα κόρη.

Βγήκε απ’ τη νύχτα, σκοτεινά,
γύρισε λόγγους και βουνά
για να σε συναντήσει,
ξυπόλητη να περπατά
και της Περσίας αρώματα
στον τάφο σου να χύσει.

Και να, βρεθήκαμε ξανά
σ’ αυτή τη σκοτεινή γωνιά
αντίκρυ απ’ τ’ άγιο Βήμα.
Ώ, τι χαρά σου να θωρείς
πως εκυλίστηκε νωρίς
ο λίθος απ’ το Μνήμα!

Ευλογητή ναν’ η στιγμή
που παίρνουν τέλος οι λυγμοί
και κάτι ορθρίζει εντός μου,
κάτι απ’ την άρρητην αυγή
π’ άστραψ’ ο τάφος σου στη γη,
Ήλιε και Φως του κόσμου.

Νεκρό θαρρούσα να τον βρω,
καθώς απάνω στο σταυρό
στερνή φορά τον είδα.
Κι ω των αγγέλων η χαρά,
πώς ήρθε μεσ’ στη συμφορά
η αναστημένη ελπίδα!…

Ας ευχηθούμε μαζί με τον κυρ-Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη,  είθε ν’ ανατείλη ταχύτερον, Άη μου Γιώργη, η ευλογητή  εκείνη ημέρα της αναστάσεως του Γένους και έθνος τοσούτον έχον περικείμενον νέφος μαρτύρων, τοσούτους μετά σου πρέσβεις προς Θεόν, εκ του αίματός του και εκ των σπλάχνων του, δεν μέλλει ποτέ να εγκαταλειφθή υπό του Θεού των πατέρων του. Είθε ν’ ανατείλη η ημέρα εκείνη, ως τάχιστα, λεβέντη μου αστραπόμορφε και πρώτε καβαλάρη, ‘Αη μου Γιώργη, είθε!

Προσκύνημα στον πανάγιο Τάφο του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στη Λύδδα
https://iconandlight.wordpress.com/2018/04/23/22159/

Η ζωντανή παρουσία του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου ανάμεσά μας
https://iconandlight.wordpress.com/2018/04/23/22277/

Ω Γεώργιε Μάρτυς! το γλυκύ πιστοίς και όνομα και πράγμα υπάρχων· Τ’ ‘ονομά σου ( Μεγαλυνάρι), Νικηφόρος Βρεττάκος
https://iconandlight.wordpress.com/2018/04/24/%CF%89-%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%B5-%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%82%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%BB%CF%85%CE%BA%CF%8D-%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%AF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%8C/

Από παιδιά, έναν Τροπαιοφόρο είχαμε σαν ήλιο λαμπρό πάνω στην καρδιά μας…
https://iconandlight.wordpress.com/2016/11/02/15405/

Θές με ως σφραγίδα επί την καρδίαν σου… Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος συν τη μητρί αυτού Αγία Πολυχρονία
https://iconandlight.wordpress.com/2015/04/22/6967/

Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου κι αφέντη μ’ καβαλλάρη…
https://iconandlight.wordpress.com/2015/04/23/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B5-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B7-%CE%B1%CF%86%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CF%85/

Άη Γιώργη μ’, γλήγορε, πρόφτασε! Κρυπτοχριστιανοί -“κλωστοί” του Πόντου.
https://iconandlight.wordpress.com/2015/11/02/9422/

Είδε τον Αναστάντα Κύριο να του χαμογελά, όσιος Ιωάννης ο Χοζεβίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2017/04/16/%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CE%B5/Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.

Απολυτίκιον Αγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου Ήχος δ’

Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής, και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων Υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Αγίας Πολυχρονίας, μητρός Αγ. Γεωργίου (ποίημα Αθανασίου Σιμωνοπετρίτου) Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Ζωήν την αιώνιον επιποθούσα σεμνή, φθαρτών κατεφρόνησας και ηδονών κοσμικών, Χριστόν αγαπήσασα· όθεν Πολυχρονία, συν υιώ Γεωργίω, θείω Τροπαιοφόρω, μαρτυρίου μετέσχες· διό σε μακαρία, πίστει γεραίρομεν.

Ιδιόμελον, ήχος πλ. Β΄. Στ.: Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός…

Σήμερον, η του Γεωργίου του στρατηλάτου, μήτηρ, Πολυχρονία η θεοφόρος, απίστοις άρχουσι παραγίνεται, και μαρτυρίου δάφναις καταστέφεται. Χαίρετε ούν φιλεόρτων οι δήμοι, και αγαλλόμενοι σκιρτήσατε, έχοντες μητέρα και τέκνον, αρωγούς ταχείς εν κινδύνοις, και θερμούς συμπρεσβευτάς προς Κύριον.

Ήχος πλ. α΄. Χαίροις ασκητικών.

Μέγα το κλέος όντως εστίν, ο εκ Κυρίου Αθλοφόρε απείληφας, δι᾿ έργον σης μαρτυρίας• και γαρ ως γίγας ταχύς, διατρέχεις πάσαν την υφήλιον, νοσούντας ιώμενος, αιχμαλώτους ρυόμενος, τους εν ποικίλοις, πειρασμοίς εκλυτρούμενος, και τοις θαύμασι, πάσι πάντα γενόμενος! Όθεν, ως αντιλήπτορα, θερμόν άπας κόσμος σε, και ευεργέτην κηρύττει, μυρίαις γλώσσαις Γεώργιε. Χριστόν εκδυσώπει, ταις ψυχαίς ημών δοθήναι, το μέγα έλεος.Ύμνοι του Αγίου Γεωργίου, Χαίροις…
St. George Patriarchal Monastery, Al-Humayrah-Talkalakh, Syria.
https://www.youtube.com/watch?v=RvRrAeH_EOI

Παράκληση αγίου Γεωργίου-Αραβικα- Paraklisis St. George
https://www.youtube.com/watch?v=S-avfoWdgt0

Πως ο Γέροντας Πορφύριος βίωνε την Ανάσταση του Κυρίου. Από τον αείμνηστο Καθηγητή Γεώργιο Παπαζάχο.

Jesus is Risen song ترنيمة: المسيح قام

Αναστάσεως ημέρα – Χριστός Ανέστη, Οι Μαΐστορες της Ψαλτικής Τέχνης

Pascha together with St. George the Great-martyr, the Trophy-bearer and St. Porphyrios the Kapsokalyvite of Milesi

Together with Saint Seraphim of Sarov, I send you the sweetest greeting:
“‘Christ is risen, my joy.’

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Hristos a înviat! Adevărat a înviat!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!
Christos E Anviat! Adeverat Anviat!
Al-Masih-Qam! Hakkan Qam!

St. George the Great-martyr, the Trophy-bearer and St. Martyr Polychronia mother of St. George the Trophy-bearer

Commemorated on 23 April or on Bright Monday.

Verses
George, cutting down all his foes in battles,
Is gladly cut down of his foes by beheading.

On the twenty-third George’s neck was seized
by the brazen blade.

Sermon for St. George’s day May 3, 1981
Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh)

We are keeping this week the feast of St. George, the patron saint of this country, and this is why I want to say a few words in English instead of preaching in Russian as I always do.

When you look at an icon of St. George you see a man who had the courage, the daring, to confront evil not for his own sake, but for the sake of something greater than he, to confront it face to face at the cost, the possible cost, of his own life. The icons of St. George show us the great knight fighting the dragon, while at the gate of her palace the maiden whom he wishes to save, stands waiting either for his victory or her shame and death. Each of us has got within himself something of which this pure maiden could be a symbol: our integrity, our purity, our uprightness, our wholeness and so many other things that make us akin to the living God. And against all these things the powers of evil are unleashed like the dragon of the icon, ready to devour all this beauty so that nothing is left but death, destruction and defeat — not for us alone, but for God. And within each of us there is the greatness and the generosity, the noble spirit of knighthood that can be aroused to fight for all that is pure, all that is noble, all that is great, both for the sake of its own beauty and for the sake of the Lord to whom it belongs as a bride belongs to the beloved and pure bridegroom.

This image of St. George is a call to all of us: evil is rife, evil is not only rampant around us, it is within us, trying to conquer all beauty and wholeness, and we are called to enter into this fight, to fight that evil be defeated, not only for our own sake, not only for God’s sake, but also for the sake of all those whom evil may poison and destroy. Let us look at this icon, mentally at least if we have not got one actually, in the course of this week and ask ourselves: what is there in us which is standing at the door of the king’s palace, at the gates of the Kingdom of God, ready to enter it if only it be freed from the fetters to which evil has subjected it, if only it would be safe from the destruction which evil is attempting to cast upon it. Let us also look at the evil in us and take a stand like the good knight St. George did, and whether it costs us our life, or whether it costs the defeat of evil, let us enter into the arena, let us fight, and may all that is holy, all that is beautiful, great and noble in us be protected, saved, freed, and enter into the palace, into the Kingdom of the living God who is waiting for us with so much love, so much faith, with a hope unshaken. Amen.Saint Porphyrios the Kapsokalyvite of Milesi and the Joy of the Resurrection

The following story was told by the cardiologist of Elder Porphyrios, Dr. George Papazahos, when he visited the Elder in his cell one Bright Tuesday following Pascha.

I went to see him as a doctor. After the cardiological examination and the usual cardiogram, he asked that I not leave.

I sat on the stool near his bed. His face was shining with joy. He asked me:

“Do you know the hymn which says, ‘Let us celebrate the death of death…?’”

“Yes Elder, I know it.”

“Say it.”

I began to say it quickly. “We celebrate the slaying of death, the destroying of hell, the beginning of another way of life that is eternal. And leaping for joy, we sing a hymn to the Cause, the only blessed and most glorious God of our fathers.”

“Did you understand it?”

“Of course I understood.” I thought he was asking me about its interpretation.

He made a sudden movement with his hand and told me:

Little George, you didn’t understand anything at all! Listen to what fearful things this hymn says: Christ by His Resurrection did not cross us over a river, a gorge, a canal, a lake, or even the Red Sea. He brought us over an abyss, of which it was impossible for man to cross alone. For centuries we awaited this Pascha, for this passage. Christ brought us from death to life. That’s why today “we celebrate the slaying of death, the destroying of hell.” Death is lost. Do you understand? Today we celebrate ‘the beginning of eternal life’, a life near Him.”

He spoke with enthusiasm and conviction. He was moved. He paused for a moment then continued more loudly: “Now chaos, death, and hades do not exist. Now there is all joy, thanks to the Resurrection of our Christ. Together with Him human nature was resurrected. Now we can be resurrected and live eternally near Him. What happiness is in the Resurrection! ‘And leaping for joy, we celebrate the Cause.’ Have you ever seen the little goats now in the Spring who jump on the grass? They eat a little from their mother and begin to jump again? This is what it means to leap – to jump. This is how we should also jump for unspeakable joy at the Resurrection of our Lord and our own.”

He stopped speaking again. I breathed in a joyous atmosphere. He continued: “Can I give you some advice? In your every sorrow, in your every failure, concentrate for a moment within yourself and say this hymn slowly-slowly. You will see that the greatest thing in your life – and in the life of the whole world – happened. The Resurrection of Christ, our salvation. And you will realize that everything that is upside down which is occurring will seem to you very small to spoil your mood.”

He squeezed my hand saying: “I pray that you leap for joy, looking at the chaos behind you from which the Risen Christ crossed you over, ‘the only blessed of our fathers’. Chant now ‘Christ is Risen!’”

My postscript: Truly, He is Risen!

+ George Papazahos, Professor of CardiologySt. Porphyrios the Kapsokalyvite of Oropos

When you find Christ [in the heart], you are satisfied, you desire nothing else, you find peace. You become a different person. You live everywhere, wherever Christ is. You live in the stars, in infinity, in heaven with the angels, with the saints, on earth with people, with plants, with animals, with everyone and everything. When there is love for Christ, loneliness disappears. You are peaceable, joyous, full. Neither melancholy, not illness, nor pressure, nor anxiety, nor depression nor hell.
When Christ enters your heart, your life changes. Christ is everything. Whoever experiences Christ within himself, experiences ineffable things––holy and sacred things. He lives in exultation…

“You hall love the Lord with all your heart and all your soul and all your mind” (Matt 22:37-8).
Christ is joy, the true light, happiness. Christ is our hope. Our relation to Christ is love, eros, passion, enthusiasm, longing for the divine. Christ is everything. He is our love. He is the object of our desire. This passionate longing for Christ is a love that cannot be taken away. This is where joy flows from.
Imagine that the person you love is Christ, Christ is in your mind, Christ is in your heart, Christ is in your whole being, Christ is everywhere.
When you find Christ, you are satisfied, you desire nothing else, you find peace. You become a different person… Christ is in all your thoughts, in all your actions. You have grace and you can endure everything for Christ.

Whoever experiences Christ within himself, experiences ineffable things––holy and sacred things. He lives in exultation. With Christ as our lover there is no loneliness. We find peace and joy. The thought of Christ permeates everything. We find patience and have endurance of everything.

St. Porphyrios says this longing we have for Christ makes even death seem like a bridge what we can cross in an instant to continue our life in Christ We find ourselves in Christ and Him in us.

Divine craving defeats every pain, and so every pain is transformed and becomes love of Christ. The love of God transforms everything; it sanctifies, amends and changes the nature of everything. (Reference: Wounded by Love, pp 96 -97, 99-100)

St. George the Great-martyr, the Trophy-bearer, the Victorious, the Wonderworker and St. Polychronia mother of St. George the Trophy-bearer and our mother, pray to God for us and help us!
Pray to God for us, that the Light from Pascha illumine our hearts and minds, and our lives through Christ’s redeeming glory and through your intercessions for us. Amen.

Happy namesday to all the Georges, Georgias and Polychronias of the world. Christ is risen from the dead, by death trampling down upon death, and to those in the tombs He has granted life.

Pray to your patron saint! Pray to St. George the Trophy-bearer! Fr. George Calciu
https://iconandlight.wordpress.com/2015/11/03/pray-to-your-patron-saint-pray-to-st-george-the-trophy-bearer-fr-george-calciu/

The winner of the trophy of love .St George, the Trophy bearer
https://iconandlight.wordpress.com/2014/04/23/2547/

The Miracles of Saint George the Trophy-bearer, St. Nikolai Velimirovich
https://iconandlight.wordpress.com/2015/04/23/the-miracles-of-saint-george-the-trophy-bearer/

A vision of Saint George the Great Martyr in glory by Theodotus of Ancyra and St.God-loving Emperor Theodosius B’ the New
https://iconandlight.wordpress.com/2015/11/02/9361/

Troparion of St George (Tone 4):

As the deliverer of captives and the protector of the poor, as the physician of the feeble and combatant of kings, holy champion and great martyr George, intercede with Christ our God to save our souls.

Kontakion of Great Martyr George in the Fourth Tone

Cultivated by God, you became manifest as an honorable tiller gathering for yourself the sheaves of virtue. For you sowed with tears but reaped with gladness; in the contest you competed with your blood and came away with Christ. By your intercessions, O Holy One, all are granted forgiveness of sins.

Fourth Tone. The Original Melody

AS the Saviour’s co-sufferer, * thou didst willingly imitate * His death by
thine own death; and now in majesty * with Him thou reignest, endued
with the most radiant purple robe * wrought of thine own sacred blood, * and
adorned with the sceptre of * thy martyric deeds; and the crown of thy triumphs
doth enhance thee unto ages everlasting, * O thou all-lauded Great Martyr
George.

WITH the breastplate of ardent faith, * with the shield of resplendent grace, with the mighty spear of the Cross girt all about, * thou didst prove to thine enemies to be all-invincible; * as a God-like prince in war, * thou didst vanquish the demon’s troops, and dost dance for joy * with the Angels; and caring for the faithful, thou dost hallow and preserve them, * when they invoke thee, O Martyr George.

WE know thee as a brilliant star * and a sun in the firmament * pouring forth the beams of its far-resplendent light; * and as a son of the day; a goodly pearl of the greatest price; and a brightly shining gem; * as one valiant in martyrdom, * and the champion * of the faithful in perils; thus we praise and glorify thee while observing * thy hallowed feast, O prizewinner George.

AS I voyage upon the sea, * as I journey o’er hill and plain, * as I sleep throughout the night, do thou keep me safe! *As I wake do thou rescue me, all-blessed Great Martyr George; deem me worthy to perform * every day the Lord’s holy will, * so that I may find * in the day of dread judgment the remission of all sins that in my lifetime * I have wrought, who now flee unto thee.

Glory. Plagal of First Tone, By Theophanes

SPRING hath shined forth as the dawn; come, let us celebrate. The
Resurrection of Christ hath appeared in splendour, come, let us be glad. The
memorial of the prizewinner hath been revealed, making the faithful bright with
joy. Come, therefore, O feast lovers, let us mystically keep the festival; for this
man, as a good soldier, bravely defied the tyrants and put them to shame,
becoming an imitator of Christ the Saviour’s Passion. Unto his own clay vessel he
showed no mercy, but cast it naked into the forge, transforming it by means of
torments. Let us cry out to him: O prizewinner George, make entreaty that our
souls be saved.

Easter, Metropolitan Anthony (Bloom) of Sourozh 1972

Easter
EASTER MESSAGE FROM THE MOST REVEREND
Metropolitan Anthony (Bloom) of Sourozh 1972
(Romans VIII:34–39)

When Christ first rose from the tomb and appeared to His disciples and the myrrh-bearing women, He greeted them with the word «Rejoice!». And then later when He appeared to the Apostles His first words were «Peace be unto you!»; peace, because their confusion was very great – the Lord had died. It seemed as though all hope had perished for the victory of God over human wickedness, for the victory of good over evil. It would seem that life itself had been slain and light had faded. All that remained for the disciples who had believed in Christ, in life, in love, was to go on existing, for they could no longer live. Having tasted eternal life they were now condemned to expect cruel persecution and death at the hands of Christ’s enemies. «Peace be unto you», proclaimed Christ. «I have arisen, I am alive, I am with you, and henceforth nothing – neither death nor persecution – will ever separate us or deprive you of eternal life, the victory of God». And then, having convinced them of His physical resurrection, having restored their peace and an unshakable certainty of faith, Christ uttered words which мая in the present age sound menacing and frightening to many, «As the Father sent Me, so I send you». Only a few hours after Christ’s death on the cross, not long after the fearful night in Gethsemane, the betrayal by Judas when Christ had been taken by His enemies, condemned to death, led out beyond the city walls and died on the cross, these words sounded menacing. And it was only faith, the conquering certainty that Christ had risen, that God had conquered, that the Church had become an invincible force that transformed these words into words of hope and triumphant God-speed.

And the disciples went out to preach; nothing could stop them. Twelve men confronted the Roman empire. Twelve defenceless men, twelve men without legal rights were out to preach the simplest message, that divine love had entered the world and that they were willing to give their lives for the sake of this love, in order that others might believe and come to life, and that a new life might begin for others through their death. [I Cor. IV:9–13]

Death was indeed granted them; there is not a single apostle except St. John the Divine who did not die a martyr’s death. Death was granted them, and persecution and suffering and a cross (II Cor. VI: 3–14).

But faith, faith in Christ, in God Incarnate, faith in Christ crucified and risen, faith in Christ who brought unquenchable love into the world, has triumphed. «Our faith which has conquered the world is the victory.»

This preaching changed the attitude of man to man; every person became precious in the eyes of another. The destiny of the world was widened and deepened; it burst the bounds of earth and united earth to heaven. And now we Christians, in the words of a western preacher, in the person of Jesus Christ, have become the people to whom God has committed the care of other people; that they should believe in themselves because God believes in us; that they should hope for all things because God puts His hope in us; that they should be able to carry our victorious faith through the furnace of horror, trials, hatred and persecution – that faith which has already conquered the world, in the faith in Christ, God crucified and risen.

So let us also stand up for this faith. Let us proclaim it fearlessly, let us teach it to our children, let us bring them to the sacraments of the Church which, even before they can understand it, unite them with God and plant eternal life in them.

All of us, sooner or later, will stand before the judgment of God and will have to answer whether we were able to love the whole world – believers and unbelievers, the good and the bad – with the sacrificial, crucified, all-conquering love with which God loves us. мая the Lord give us invincible courage, triumphant faith, joyful love in order that the kingdom for which God became man should be established, that we should truly become godly, that our earth should indeed become heaven where love, triumphant love lives and reigns. Christ is risen!
https://azbyka.ru/otechnik/Antonij_Surozhskij/sermons/30

Το Πάσχα του μπάρμπα – Γεωργακού, Έζησε όλο το θαύμα της Ανάστασης, άκουσε τα πρόβατα να του αποκρίνονται, με ανθρώπινη φωνή: «Αληθώς Ανέστη»!!!

Μαζί με τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ σας στέλνω τον γλυκύτερο χαιρετισμό:
Χριστός Ανέστη χαρά μου !
Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!

Ήταν άνοιξη, ο Γέροντας Παΐσιος άκουγε τα πουλιά έξω να κελαϊδάνε και με ρωτάει:
«Τί λένε, τώρα, τα πουλάκια;»
«Που να ξέρω Γέροντα;» του λέω…
«Ευλογημένε, λένε το “Χριστός Ανέστη!”»
(Μαρτυρία π. Αρσενίου Κατερέλου)Θυμάμαι, σαν απόψε, Μεγάλο Σάββατο, το 1970 κάτι θαυμαστό που συνέβη εδώ στον διπλανό συνοικισμό. Όταν χτύπησε η καμπάνα της Εκκλησιάς, για την Ανάσταση, όλο το χωριό, κατά οικογένειες, ξεκίνησε για την Εκκλησιά.
Μαζί τους ανέβαιναν και ο γερο-Γεωργακός, ο μεγαλοκτηνοτρόφος, με την οικογένειά του. Μόλις πέρασαν τη μεγάλη ανηφόρα, άκουσαν, μέσα στην ησυχία της νύχτας, πέρα στα μαντριά του Γεωργακού, μεγάλο θόρυβο.

Ο Γεωργακός έκαμε λίγο πιο πέρα και έβαλε αυτί για ν’ ακούσει καλύτερα τι συμβαίνει. Μαζί του στάθηκαν και άλλοι χωριανοί.
– Λύκοι μπήκαν στο μαντρί μου, είπε. Απόψε διάλεξαν να το κάνουν. Ξέρω εγώ, ο σατανάς τους έστειλε για να με εμποδίσει να πάω στην Ανάσταση, αλλά, έννοιά του, δεν θα του κάνω το χατίρι…

Κοίταξε πέρα προς τα μαντριά και φώναξε δυνατά:
«Απόψε προβατάκια μου σας δίνω του Θεού μου».

Και στρέφοντας το πρόσωπό του στους συνοδοιπόρους του χωριανούς, τους είπε:
– Εγώ θα πάω στην Εκκλησιά να ακούσω το «Χριστός Ανέστη», που τόσο πολύ το περιμένω και το λαχταρώ. Θέλω να Λειτουργηθώ με την οικογένειά μου και να Κοινωνήσουμε τα Άχραντα Μυστήρια. Πενήντα μέρες ετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη αυτή νύχτα, δεν τη χάνω με τίποτα!

– Τί είναι αυτά που λες Γεωργακέ; του είπαν οι πλησιέστεροι συνοδοιπόροι του. Τρέξε γρήγορα να γλυτώσεις τα πρόβατά σου και να σώσεις την περιουσία σου που με πολλούς και πολύχρονους κόπους έφτιαξες. Φύγε γρήγορα, μη χασομεράς. Κάθε λεπτό που περνάει η ζημιά που σου κάνουν οι λύκοι γίνεται και πιο μεγάλη. Σκέψου, σε παρακαλούμε, την οικογένειά σου που ζει απ’ αυτά τα πρόβατα…

– Ένα να μην μείνει, τους αποκρίθηκε ο τσέλιγκας, εγώ θα πάω στην Ανάσταση και ό,τι θέλει ο Θεός ας γίνει…
Αυτά είπε και κίνησε για το ναό, σκορπίζοντας σ’ όλους τους συγχωριανούς του τον θαυμασμό για τη μεγάλη του πίστη!

Στην Εκκλησιά, πρώτος και καλύτερος ο τσέλιγκας! Στεκόταν, αγέρωχος, στο στασίδι του κρατώντας στα χέρια του την ολοφώτεινη λαμπάδα του, που με το φως της χάϊδευε το ρυτιδωμένο πρόσωπό του.
Στο κάλεσμα του ιερέα: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε», πήγε πρώτος αυτός και μαζί του ιεραρχικά όλη η φαμελιά του και Κοινώνησαν τα Άχραντα Μυστήρια.

Όταν ο λειτουργός διάβαζε τον Κατηχητικό Λόγο του Ιερού Χρυσοστόμου, ο Γεωργακός στεκόταν μπροστά στην Ωραία Πύλη και άκουγε με προσοχή.
Στα λόγια του παπά: «Ο Άδης, φησίν, επικράνθη», επαναλάμβανε το «επικράνθη» με πείσμα και θυμό, λες και εκδικιόταν τον Άδη και μαζί του τον διάβολο, με τη σκοτεινή δυναστεία του. Και όταν το κείμενο έφτασε στο: «Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται», ο τσέλιγκας, στην κάθε επανάληψη του «Ανέστη», φώναζε δυνατά και θριαμβευτικά, με φωνή που σκέπαζε εκείνες των συνεορταστών του, το δικό του «Ανέστη».

Παρότι δεν ήξερε πολλά γράμματα, ο τρόπος που αντιδρούσε στο άκουσμα των ρημάτων «επικράνθη και Ανέστη», έδειχνε πως όχι μόνον τα καταλάβαινε, αλλά κυριολεκτικά τα βίωνε μέσα στην ψυχή του. Χωρίς, δηλαδή, να το ξέρει, θεολογούσε!…

Βγαίνοντας από την Εκκλησιά, αφού είπε το «Χριστός Ανέστη» με τη φαμελιά του και τους χωριανούς και άκουσε το «Αληθώς Ανέστη», κίνησε για το σπίτι του, γεμάτος αναστάσιμη χαρά και αγαλλίαση.

Όταν έφτασαν στο σπίτι, αφού πρώτα άναψαν το καντήλι με το Αναστάσιμο Φως, έστρωσαν τραπέζι για να φάνε την παραδοσιακή μαγειρίτσα και να τσουγκρίσουν το κόκκινο αυγό.

Αφού φάγανε και οι άλλοι αποσύρθηκαν για ύπνο, ο Γεωργακός, που δεν τον χωρούσε ο τόπος, πήρε την γκλίτσα του και βγήκε από το σπίτι για να πάει στα μαντριά να δει τι ζημιά του έκαναν οι λύκοι και πόσα από τα πρόβατα του απόμειναν. Ανέβαινε τον ανηφορικό δρόμο που οδηγούσε στις στάνες του, με γρήγορο βηματισμό, έχοντας διαρκώς το νου του στα ζωντανά του.

Όταν έφτασε πολύ κοντά τον ανησύχησε η μεγάλη ησυχία που επικρατούσε εκεί.
«Άϊντε, είπε, πάνε τα προβατάκια μου, δεν θα γλύτωσε κανένα», και μ’ αυτές τις σκέψεις, μπήκε στο μαντρί. Εκεί, έζησε όλο το θαύμα της Ανάστασης.

Τα πρόβατά του είχαν στριμωχθεί όλα μαζί στην αριστερή πλευρά του μαντριού, ακίνητα, σαν μαρμαρωμένα. Στην άλλη πλευρά, είδε να γυαλίζουν, μέσα στο σκοτάδι, τέσσερα μάτια.
Πάνω στα ξερά χορτάρια που στρώνουν οι βλάχοι για να ‘ναι τα ζωντανά τους στεγνά και ζεστά, κάθονταν, σαν τα ήμερα σκυλιά, δύο λύκοι και τον κοίταζαν!

Συγκλονισμένος απ’ αυτό που έβλεπε, πήγε αθόρυβα και άνοιξε τη μαντρόπορτα. Ύστερα, στάθηκε λίγο παράμερα και για να διώξει τους λύκους, κτύπησε με δύναμη τις παλάμες των χεριών του. Οι λύκοι πετάχτηκαν αμέσως έξω απ’ το μαντρί και εξαφανίστηκαν.

Ο Γεωργακός τότε στράφηκε προς τα πρόβατα. Τα μέτρησε ένα προς ένα και ω του θαύματος! Τα βρήκε όλα, όχι μόνο ζωντανά και σωστά στον αριθμό, αλλά και ανέγγιχτα! Οι λύκοι, δηλαδή δεν τα είχαν ακουμπήσει! Ούτε καν μια σταλαγματιά αίματος δεν βρέθηκε πάνω στο μαλλί τους και στο δάπεδο!

Ο πολύπειρος βοσκός, που στα τόσα χρόνια που φρόντιζε τα πρόβατά του, γνώρισε και άλλες τέτοιες «επισκέψεις», που όλες είχαν το κόστος τους, άλλες μικρό και άλλες μεγάλο, κατάλαβε πως αυτό που του συνέβηκε την Αναστάσιμη αυτή νύχτα, ήταν Θεία παρέμβαση!

Χωρίς καμιά, γι’ αυτόν, αμφιβολία, ο Αναστάς Κύριος φίμωσε τα στόματα των λύκων και προστάτευσε τα πρόβατά του. Γι’ αυτό, πήγε και γονάτισε ανάμεσά τους και αφού έκανε τρεις φορές τον σταυρό του, φώναξε θριαμβευτικά: «Χριστός Ανέστη»! Και τότε, ω των θαυμασίων Σου Κύριε, όπως έλεγε στους χωριανούς του, άκουσε τα πρόβατα να του αποκρίνονται, με ανθρώπινη φωνή:
«Αληθώς Ανέστη»!!!

«Τέτοιοι άνθρωποι, παιδί μου, ζούσαν στα χωριά μας εκείνα τα χρόνια!», είπε ο μπάρμπα-Θανάσης τελειώνοντας την ιστορία του, «άνθρωποι, φτωχοί μεν, αλλά αληθινοί Χριστιανοί, με μεγάλη πίστη και ευσέβεια».

Διήγηση μπάρμπα – Θανάσης Παπαντώνης
Γέροντας Δαμασκηνός Ζαχαράκης καθηγούμενος Ιεράς Μονής Αγάθωνος Φθιώτιδος “Το πάσχα του Γεωργακού”

Γερόντισσα Γαβριηλία: Κάθε τόπος μπορεί να γίνει τόπος Ανάστασης.
Φτάνει να ζεις την Ταπείνωση του Χριστού.Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.

Ω Πάσχα το μέγα, και ιερώτατον Χριστέ, ω σοφία και Λόγε, του Θεού και δύναμις, δίδου ημίν εκτυπώτερον, σού μετασχείν, εν τη Ανεσπέρω ημέρα της βασιλείας σου.

Είτα τα Στιχηρά του Πάσχα μετά των Στίχων αυτών.
Ήχος πλ. α’
Στιχ. Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν.

Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται, Πάσχα καινόν, Άγιον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστός ο λυτρωτής, Πάσχα άμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα των πιστών, Πάσχα, το πύλας ημίν του Παραδείσου ανοίξαν, Πάσχα, πάντας αγιάζον πιστούς.

Στιχ. Ως εκλείπει καπνός, εκλιπέτωσαν, ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός.

Δεύτε από θέας Γυναίκες ευαγγελίστριαι, και τη Σιών είπατε· Δέχου παρ΄ ημών χαράς ευαγγέλια, της Αναστάσεως Χριστού, τέρπου, χόρευε, και αγάλλου Ιερουσαλήμ, τον Βασιλέα Χριστόν, θεασαμένη εκ του μνήματος, ως νυμφίον προερχόμενον.

Τον Κύριον υμνείτε

 

The Light of the Resurrection “embraces us with…love”. I was resurrected, and in me and with me the whole world was resurrected. Elder Sophrony of Essex

Beloved Brothers and Sisters in Christ,

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Hristos a înviat! Adevărat a înviat!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!
Christos E Anviat! / Adeverat Anviat!
Al-Masih-Qam! / Hakkan Qam!

Arise, O God; judge the earth, for You shall inherit all the Gentiles.

“It was Spring and Elder Paisios would hear the birds outside chirping.
He asked me, “What are the birds saying now?”
I answered, “How do I know Elder?”
He replied, “Blessed one, they are saying the ‘Christ is Risen!'”
Archimandrite Arsenios Katerelou, on Saint Paisios of the Holy Mountain’ last Pascha, 1994

The following is an excerpt from Archimandrite Sophrony (Sakharov), We Shall See Him as He Is, trans. Rosemary Edmonds (Platina, CA: St Herman of Alaska Brotherhood, 2006). The event he discusses took place when he was an art student in Paris.

And lo, on Easter Saturday, in 1924 perhaps, the Light visited me after I had taken communion, and I felt it like the touch of Divine Eternity on my spirit. Gentle, full of peace and love, the Light remained with me for three days. It drove away the darkness of non-existence that had engulfed me. I was resurrected, and in me and with me the whole world was resurrected. The words of St John Chrysostom at the end of the Easter Liturgy struck me with overwhelming force: ‘Christ is risen and there are no dead in the grave’. Tormented hitherto by the spectre of universal death, I now felt that my soul, too, was resurrected and there were no more dead . . . If this is God, then quickly let me abandon everything and seek only union with Him. (p. 178, ellipsis in the original)

After this experience, Elder Sophrony tried out the Orthodox theological school in Paris. But deciding that even this was not enough, he left to become a monk on the Holy Mountain, where he lived for about twenty years.

“The descent of this (Light) to us is nothing other than the revelation of God to man: the revelation of heavenly mysteries. Without this light, the earth would remain without true knowledge of God. Based on my personal experience, I returned to myself to name that Light the Light of the Resurrection. With the coming of that Light, the spirit of man comes to the plane where there is no death. The radiance from this Light grants man the experience of the Resurrection as a foretaste of the blessedness to come.”

“Christ, after His Resurrection, appeared exclusively to those who were able to understand His already deified and enlightened flesh, which remained invisible to others.”

“Without faith, however, (in the Resurrection) every trial becomes absurd:  void of meaning…We struggle for the Resurrection, both of the individual and of every other fellow man.”

Eight years later, on the Holy Mountain, where he had since become a monk, the Light visited him again shortly after his ordination to the diaconate. For three weeks It enfolded him tenderly, remaining around him and within him.Father Sophrony describes the Uncreated Light as gentle, full of otherworldly joy and peaceful. It fills the soul with Iove and compassion for all creation and for all mankind, including even one’s enemies. In its less intense manifestation this Light is often perceived as fire – a fire which burns away anything alien to the Spirit of God that may lie hidden in the soul. Divine Light is eternal life, the Kingdom of God, the uncreated Divine energy of the Father and of the Son and of the Holy Spirit. It is the Light of the Father’s Iove. It is the Light of the Countenance of Christ. It is the pre-eternal glory of the Only- Begotten Son, which belongs to Him by nature. This Glory, this Light, bears witness to the Divinity of Christ. It is the Light which Adam and Eve beheld in Paradise, which was lost to us through the Fall, and which the Son came into the world to reveal. The Incarnation of the Word of the Father is there- fore the unshakeable foundation underlying the revelation of the Light of Life.Although the Light comes exclusively as a gift of God’s mercy, a few basic conditions must first be met by the beholder, the most essential being faith in the Divinity of Jesus Christ. The belief that Christ is the Truth, that He is Absolute Being, opens the spirit of man to the domain of the Uncreated Light. The Elder writes: „However much of a non-entity I really was, the Light appeared to me precisely because of my faith in Christ”.Profound repentance constitutes the second essential prelude to the Vision of the Light of God. The Elder describes his awareness of his own vileness and infernal darkness as having reached such intensity that in total despair over himself, a despair which would turn into self-hatred, he would pray to God in utter forgetfulness of seif. Hatred of seif, as an expression of man’s perfect Iove for God, paves the way for Divine Illumination. In this condition, in which the repentant person is so humble, so contrite, that he dares not deem himself worthy of any kind of Visitation from on High, the mercy of God bows down to his lowliness and bears him in spirit into the world of Divine Light. In the spiritual realm of the Uncre- ated Light, man stands naked and alone before God. There is nothing and no one save the God of love and the vision of His boundlessness. Both mind and heart fall silent, there is no questioning; the soul is filled with blessed wonder. The fruits of such experience are Christ-like humility, prayer for the whole world, love for one’s enemies and the gift of theology, a theology derived from direct experience of God.

Christ is risen from the dead, trampling on death by death, and on those in the tombs bestowing life.

Glory . . . Now . . . tone 5:

It is the day of the Resurrection. Let us shine brightly for the festival, and also embrace one another. Brethren, let us say even to those who hate us, “Let us forgive everything for the Resurrection.” And thus let us cry aloud,: Christ is risen from the dead, trampling on death by death, and on those in the tomb bestowing life.

Christ is risen from the dead, trampling on death by death, and on those in the tomb bestowing life. (Thrice)

The Angel cried to the Lady Full of Grace:
Rejoice, O Pure Virgin!
Again I say: Rejoice!
Your Son is risen from His three days in the tomb.
With Himself He has raised all the dead.
Rejoice, all ye people!
Shine, shine, O New Jerusalem,
The glory of the Lord has shone on you.
Exult now and be glad, O Zion,
Be radiant, O Pure Theotokos,
In the Resurrection of your Son!

Great and Holy Saturday
Hymn of the holy three children

 

Τσέρνομπιλ, Εδώ ήχησε η τρίτη σάλπιγγα της Αποκαλύψεως και ο Κύριος έστειλε τον Άγιο Σεραφείμ να μου δείξει την πνευματική έννοια της καταστροφής.

Το σάλπισμα του τρίτου αγγέλου της Αποκάλυψης

Και ο τρίτος άγγελος εσάλπισε, και έπεσεν εκ του ουρανού αστήρ μέγας καιόμενος ως λαμπάς, και έπεσεν επί το τρίτον των ποταμών και επί τας πηγάς των υδάτων. και το όνομα του αστέρος λέγεται ο Άψινθος. και εγένετο το τρίτον των υδάτων εις άψινθον, και πολλοί των ανθρώπων απέθανον εκ των υδάτων, ότι επικράνθησαν. (Αποκάλυψις κεφ. Η’ στιχ. 10-11).

***

Σαν σήμερα, ξημερώματα του Σαββάτου 26 Απριλίου του 1986 στις 01:26 ώρα Μόσχας, έγινε το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ. Πρόκειται για το μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα της ανθρώπινης ιστορίας που επηρεάζει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων ακόμα μέχρι σήμερα

Ο Άγιος Παΐσιος (+1994) είχε πει σχετικά: «Εκεί, στην Αποκάλυψη, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος αναφέρει, ότι είδε αστέρα μέγα καιόμενο να πέφτει από τον ουρανό, μολύνοντας, πικραίνοντας, και δηλητηριάζοντας θανάσιμα τα νερά και τις πηγές των υδάτων… Και το όνομα του αστέρος Άψινθος! (Ουκρανικά Τσέρνομπιλ)! Όσοι περιμένουν ακόμη να πέσει κάποιο αστέρι από τον ουρανό έχουν πλανηθεί. Ποτέ δεν πρόκειται να καταλάβουν ότι αυτό έχει ήδη γίνει». Νικολάου Ζουρνατζόγλου Μαρτυρίες προσκυνητών «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924 – 1994», «Αρμαγεδών και Αποκάλυψη» εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία.

***

Αποκαλύφθηκε στη μάτουσκα Αλυπία ότι στις 26 Απριλίου 1986 θα γίνει ατύχημα στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ. Και η μητέρα Αλυπία προειδοποίησε τους ανθρώπους πολύ πριν από την τραγωδία ότι η γη θα καεί, ότι θα «δηλητηριαστούν» η γη και το νερό.

“Κάτω από το έδαφος καίγεται, Σβήστε τη φωτιά!” Έλεγε η ευλογημένη. “Μην αφήνετε το φυσικό αέριο!” Κύριε! Τι θα συμβεί τη Μεγάλη Εβδομάδα!

Αλλά κανείς δεν την καταλάβαινε. Πάνω από μισό χρόνο, η ευλογημένη γυναίκα παρέμεινε σε έντονη προσευχή για τη σωτηρία της γης και των ανθρώπων από μια τρομερή καταστροφή. Μια ημέρα πριν από το ατύχημα, η μητέρα μας περπατούσε στους δρόμους και φώναζε:

– Κύριε! Λυπήσου τα μωρά, μη καταστρέψεις τους ανθρώπους!

Οι άνθρωποι που ήρθαν σ ‘αυτήν εκείνη την ημέρα, τους συμβούλευε:” Κλείστε τις πόρτες και τα παράθυρα καλά, θα υπάρξει πολύ αέριο. “

Ο Κύριος αποκάλυψε στην γερόντισσα τον πνευματικό λόγο της τραγωδίας του Τσερνομπίλ, αλλά δεν μπορούσε να αποτρέψει εντελώς την οργή του Θεού από τους ανθρώπους που την προκάλεσαν.

Όταν συνέβη το ατύχημα και άρχισε ο πανικός, ειδικά στο Κίεβο και στις πόλεις και τα χωριά κοντά στη ζώνη των 30 χιλιομέτρων, η μητέρα Αλυπία δεν έφυγε από το σπίτι. Αυτή, ως στοργική μητέρα, προέτρεψε όλους να ηρεμήσουν, να στραφούν στον Θεό και να στηριχθούν στη βοήθεια και το έλεός Του. Η μακαρία κάλεσε τους ανθρώπους να στραφούν στον Σταυρωμένο Κύριο Ιησού Χριστό και να θυμούνται τη δύναμη του Σταυρού Του, που νίκησε τον θάνατο.

Την ρώτησαν: Να φύγουμε;

Είπε: όχι. Όταν ρωτήθηκε τι να κάνουν με τα τρόφιμα, είπε: “Πλύντε τα, προσευχηθείτε λέγοντας το ” Πάτερ ημών” και το ” Θεοτόκε Παρθένε “, σταυρώστε τα και φάτε και θα είναι καθαρά” …

Η μητέρα ευλόγησε να καλύψουν τα σπίτια κάνοντας το σημείο του Σταυρού και να συνεχίσουν να ζουν μέσα, να σταυρώνουν το φαγητό και να το τρώνε χωρίς φόβο.
– Πώς να πιούμε ραδιενεργό γάλα; Την ρώτησαν με φόβο.
– Να το σταυρώνετε – απάντησε η μητέρα μας – και δεν θα έχει ακτινοβολία.
Σε αυτές τις φοβερές ημέρες, η μάτουσκα στήριζε πολλούς και τους συγκρατούσε από τον πανικό και την απελπισία και τους οδηγούσε στο Θεό.

Η μητέρα προειδοποίησε τα πνευματικά παιδιά της και για μια άλλη καταστροφή, ένα “πνευματικό Τσερνομπίλ”: τη μελλοντική  διαίρεση του ”Φιλαρέτου” στην Ουκρανία. Προέβλεψε κι έπειθε τους επισκέπτες της ότι έπρεπε να ανήκουν μόνο στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο Αλεξέι Α. θυμάται: “Όταν είδε τη φωτογραφία του Φιλαρέτου, είπε: ” Δεν είναι δικός μας “. Αρχίσαμε να τις εξηγούμε ότι αυτός είναι ο Μητροπολίτης μας, νομίζοντας ότι δεν τον ξέρει, αλλά και πάλι η ίδια σταθερά επαναλάμβανε: «Δεν είναι δικός μας.» Τότε δεν καταλαβαίναμε την έννοια των λέξεών της, και τώρα μας εκπλήσσουν, πόσα χρόνια πριν η μητέρα είχε προβλέψει τα πάντα ».

Ο Ν.Τ. θυμάται: «Είμασταν στη μάτουσκα, και μιλάγαμε. Η σόμπα έκαιγε, κάποιος της έδειξε ένα περιοδικό στο οποίο υπήρχε μια μεγάλη φωτογραφία του Mητρ. Φιλαρέτου Denisenko. Η μητέρα άρπαξε το περιοδικό, το πέταξε με τα δύο δάχτυλα και φώναξε: “Ου, ου, ου, πόση θλίψη θα φέρει στους ανθρώπους, πόσο κακό θα κάνει. Λύκος με ένδυμα προβάτου! Στη σόμπα, στη σόμπα! “. Άρπαξε το περιοδικό και το έριξε στη σόμπα. Όταν συνήλθε από την σύγχυση, κάθισε σιωπηλά, και άκουγε τη σόμπα, που καίγονταν το περιοδικό. Είπα στη μητέρα: “Και τι θα συμβεί;” Η μητέρα χαμογέλασε με το μεγάλο παιδικό χαμόγελο της και είπε: “Ο Βλαντιμίρ θα είναι, ο Βλαντιμίρ!”. Και όταν υπήρξε διάσπαση στην εκκλησία μας, εμείς χωρίς καμία αμφιβολία και δισταγμό ακολουθήσαμε αυτή που η μητέρα μας έδειξε ενάμιση χρόνο πριν τον θάνατό της και σχεδόν πέντε χρόνια πριν από τα γεγονότα ».

Προέβλεψε όλα τα επόμενα δεινά και τον επερχόμενο πόλεμο. Τα νεκρά σώματα θα είναι σαν βουνά, και κανείς δεν θα τα παίρνει για να τα θάψει. Οι άνθρωποι θα τρέχουν από τόπο σε τόπο. Θα υπάρχουν πολλοί μάρτυρες που θα μαρτυρήσουν για την Ορθόδοξη πίστη.

***

Στάρετς Σάββας
Θαυμαστή υπέρβαση του Τσερνομπίλ

 Την ημέρα της εορτής του κοιμηθέντος πνευματικού μας πατέρα Σάββα, ήρθε από το Οβρούτς στο Πετσόρι η πνευματική του θυγατέρα Μ. Τ. Και να τι μας διηγήθηκε:
Περίπου δέκα μέρες πριν την τραγωδία του Τσερνομπίλ, εμφανίστηκε στον ύπνο της ο πνευματικός μας πατέρας και της είπε:
-Μαρία, σε λίγο όλα ότι έχετε θα είναι δηλητηριασμένα. Εσύ όλα θα τα σταυρώνεις ως εξής:
«Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν». Θα κάμεις το σημείο του Σταυρού. Μετά θα πεις:
«Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ευλόγησον». Πάλι θα κάμεις το σημείο του Σταυρού.
Και πάλι θα πεις:
«Μητέρα του Θεού, ευλόγησον, Πάντες οι άγιοι ευλογείτε». Πάλι το σημείο του Σταυρού. Μετά:
«Δι’ ευχών του πνευματικού μας πατρός Σάββα, Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, ευλόγησον» και θα κάνεις πάλι το σημείο του Σταυρού.
Όλα αυτά τα διηγήθηκα στη δίδυμη αδελφή μου, η οποία εργάζεται σε κουζίνα. Όταν επαληθεύτηκε η προφητεία του π. Σάββα, τους έφεραν στην κουζίνα κρέας. Όταν το έλεγξαν, αποδείχθηκε τελείως ακατάλληλο για τροφή. Τότε εκείνη θυμήθηκε αυτά πού της είχα διηγηθεί για την εμφάνιση του Γέροντος. Πήρε λοιπόν εκείνο το κρέας, πήγε στο σπίτι της Και έκαμε ότι είχε πει ό Γέροντας. Έπειτα το έφερε πίσω στην κουζίνα Και, χωρίς να πει τίποτε, τα έδωσε για έλεγχο. Το έλεγξαν Και τη ρώτησαν:
-Από που το πήρες τέτοιο καλό κρέας;
Τώρα εμείς ζούμε στο Οβρούτς – είναι κοντά στο Τσέρνομπιλ – χρησιμοποιούμε τη συμβουλή του πατρός Σάββα Και όχι μόνο εγώ κι η αδελφή μου, αλλά και όλες οι πνευματικές μας αδελφές, με το έλεος του Θεού, είμαστε ζωντανές και υγιείς.

 Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το βιβλίο: «Στάρετς Σάββας ο παρηγορητής», εκδόσεις  Αθως, Αθήνα 2009. Μετάφραση από τη Ρωσική: Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Φωτόπουλος.Η εμφάνιση του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ στο Τσέρνομπιλ

Μαρτυρία του πρωθιερέα Νικολάϊ Γιακουσιν, εφημέριου του Ιερού Ναού του Προφήτη Ηλία στο Τσερνομπίλ

Ενώ δεν είχαμε κόσμο στην ενορία, λειτουργούσα κανονικά. Ήρθε η μέρα 26 Απριλίου όπου ήταν η πρώτη επέτειος της τραγωδίας, αποβραδίς σκέφτηκα– θα κάνω την προσευχή μου και θα πάω για ύπνο. Το παράθυρο στο σπιτάκι μου βγαίνει ακριβώς στο γκρεμό στο ποτάμι Πρίπιατ.
Πέρασε λίγη ώρα, δεν κοιμόμουν και κοίταζα το παράθυρο. Όπου βλέπω, από την πλευρά του ποταμιού, από το γκρεμό να πλησιάζει ένας γέροντας – με άσπρα γένια, μπαστούνι και άσπρα ρούχα.
Κατάλαβα, πως ήταν ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, όπως τον περιγράφουν στις εικόνες.
Ο Άγιος πλησίασε το σπιτάκι, σταμάτησε απέναντι από το παράθυρό μου, και με κοίταξε προσεκτικά και αυστηρά.
Μετά, κοιτάζοντας με στα μάτια χτύπησε τρεις φορές με το μπαστούνι του πολύ δυνατά – ένα, δυο, τρία.
Αμέσως μετά γύρισε και πήγε στο ποτάμι μέσω της πόρτας της εκκλησίας με κατεύθυνση τον πυρηνικό σταθμό, κάτι που είδα καθαρά στην πραγματικότητα.
Ξαφνικά καταλαβαίνω, πως βρίσκομαι ξανά στο κρεβάτι. Σκέφτομαι – τι μπορούσε να ήταν αυτό… Ανάβω το φώς και βλέπω το ρολόι να δείχνει 01.30 – την ώρα της έκρηξης του αντιδραστήρα.
Έτσι ο Κύριος έστειλε τον Άγιο του να με ξυπνήσει να κάνω προσευχή και αγρυπνία την νύχτα αυτή. Τότε κατάλαβα τη σχέση της πυρηνικής καταστροφής με την Εκκλησία. Αυτή ήταν η στιγμή, που μυστικοί και φοβεροί στίχοι της Αποκαλύψεως έγιναν πραγματικότητα. «Και ο τρίτος άγγελος εσάλπισε, και έπεσεν εκ του ουρανού αστήρ μέγας καιόμενος ως λαμπάς, και έπεσεν επί το τρίτον των ποταμών και επί τας πηγάς των υδάτων. και το όνομα του αστέρος λέγεται ο Άψινθος» (Ιωαν. 8:10-11).

Η άψινθος, που φυτρώνει εδώ, σε μας λέγεται «τσερνόπηλνικ», με αυτό έχει σχέση και το όνομα της πόλης – Τσερνομπίλ. Εδώ, σ’ αυτή την γη ο Κύριος εκπλήρωσε αυτόν το λόγο της Αγίας Γραφής. Εδω ήχησε η τρίτη σάλπιγγα της Αποκαλύψεως και ο Κύριος έστειλε τον Άγιο Σεραφείμ να μου δείξει την πνευματική έννοια της καταστροφής. Από την στιγμή της εμφάνισης του Αγίου Σεραφείμ εκείνη την νύχτα της επετείου του ατυχήματος, εμείς τελούμε αγρυπνία με Θεία Λειτουργία στις 26 Απριλίου στο ναό στο Τσερνομπίλ, μας ευλόγησε να μην κοιμόμαστε και να προσευχόμαστε κάθε χρόνο την ώρα, που έγινε η έκρηξη.Το αρχέτυπο της Ορθοδοξίας στην πράξη – Ο Άγιος
Αρχιμ. π. Βασίλειος Γοντικάκης

Σε μια φοιτητική συγκέντρωση κάποιος φοιτητής μου είπε: «Εντάξει αυτά που λες, αλλά εδώ υπάρχει ο κίνδυνος για έναν πυρηνικό όλεθρο που θα κάνει στάχτη τα πάντα. Θυμάμαι, μετά πήγα στο Άγιον Όρος. Σύντομα άρχισε η μεγάλη Εβδομάδα. Και ζήσαμε τον «όλεθρο», αν θέλετε, του Πάσχα. Τότε λες: όποιος περάσει αυτόν τον όλεθρο δε φοβάται τίποτε. Πέρα από Τσερνομπίλ και τα παρόμοια, αυτό το οποίο μένει και όσο και αν το χώσεις αγιάζει την ψυχή και το σώμα του ανθρώπου και της ανθρωπότητος όλης, είναι αυτό το μικρό προζύμι της βασιλείας των ουρανών το οποίο υπάρχει μέσα σε έναν Αγιο και μέσα σε όλους τους Αγίους. Και αυτό το προζύμι αντιπροσωπεύουμε εμείς εδώ. Γι’ αυτό και είμαστε ασθενείς, καυχιόμαστε όμως ότι υπάρχει Ένας δυνατός που μας αγαπά και αγαπά όλο τον κόσμο, και γι’αυτό μπορούμε να προχωρήσουμε.

Μετά την τρίτη σάλπιγγα άρχισαν οι διαδικασίες της Παγκοσμιοποίησης