Μαζί με τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ σας στέλνω τον γλυκύτερο χαιρετισμό:
Χριστός Ανέστη χαρά μου !
Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!
«Όταν είδες τον Ήλιο να ανατέλλει από τους κρύφιους τόπους του Άδη ως μία πύλη Φωτός, και να φωταγωγεί τα πέρατα του σύμπαντος, εσύ, Κόρη Παναμώμητε, πλημμύρισες από θεϊκή χαρά». άγιος Σωφρόνιος Α΄, Πατριάρχης Ιεροσολύμων
«Η Παναγία απέκτησε τη μεγάλη χαρά της Αναστάσεως και έγινε ολόκληρη φως, διότι έφθασε στην άκρα καθαρότητα». άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς
Σύναξη πάντων των Σιναϊτών Αγίων
Εορτάζουν την Τετάρτη της Διακαινησίμου
Οσία Ισιδώρα η δια Χριστόν Σαλή, της Ταβέννης Αιγύπτου (4ος αι.)
Προφήτης Ιερεμίας
Εορτάζουν στις 1 Μαΐου
Χριστός Ανέστη από τον παπα Φώτη τον δια Χριστό Σαλό
Ο παπά Ν… είναι ένας απλός λευίτης και προπάντων εμπερίστατος, με πολλά προσωπικά προβλήματα , όμως ήταν ένας αγαπημένος φίλος του παπαΦώτη Λαυριώτη του διά Χριστό Σαλού, και πολλές φορές όταν τον έβλεπε τον πείραζε ο Παππούλης γιατί ο παπα Ν… είναι μια πολύ απλή ψυχή καθαρή παιδική θα έλεγα και ο Παππούλης αναπαυόταν σε τέτοιες ψυχές!!
Φέτος πήρε εντολή από τον Αρχιερατικό να λειτουργήσει τη Λαμπρό Τρίτη σε μια εκκλησία σε ένα άλλο χωριό , όπως και έγινε!!!
…γυρνώντας στο σπίτι του έπρεπε να περάσει μπρος από το κοιμητήριο που είναι θαμμένος ο παπα Φώτης και το σκεφτόταν….
Όταν έφτασε πολύ κοντά βλέπει μπροστά του τον Παππούλη όρθιο ντυμένο με μια άσπρη ιερατική στολή και πολύ λαμπερό να του χαμογελά και να τον χαιρετά……
Ο παπα Ν….. καθώς είναι απλός και άδολη ψυχή τρόμαξε, όπως ομολογεί ο ίδιος με συστολή , και πάτησε το γκάζι του αυτοκινήτου ….
Προχωρώντας πιο κάτω σε ένα εκκλησάκι που πήγαινε ο Παππούλης και λειτουργούσε βλέπει πάλι ολοζώντανο το παπα Φώτη με την λαμπερή εκείνη ιερατική στολή να τον χαιρετά χαρούμενος και φωτεινός!!!!!
Ο παπα Ν…. πίστεψε ότι ήταν ιδέα του και φοβούμενος μη τον πειράζουν δεν είπε τίποτα…
Το βράδυ καθώς κοιμήθηκε βλέπει τον παπα Φώτη πάλι στον ύπνο του να του λέει πειράζοντας τον…. τι φοβήθηκες ευλογημένε… εγώ ήμουν και ήθελα να σου ευχηθώ Χριστός Ανέστη και να σε χαιρετίσω…! γιατί δε στάθηκες;
Το πιο χαρούμενο …το πιο χαριτωμένο … το πιο Αναστάσιμο Χριστός Ανέστη ….. για σκέψου έλεγε ο παπα Ν….. μου είπανε Χριστός Ανέστη μέσα από τον Παράδεισο… και δάκρυζε από Αναστάσιμη Χαρά και αγαπητική νοσταλγία για τον αγαπημένο του Παππούλη που πάντα τον στήριζε στα δύσκολα του …!!!
Χριστός Ανέστη μέσα από το Παράδεισο … από τον αγαπημένο μας παπα Φώτη!!!
ahdoni.blogspot.com
***
Η Αναστάσιμη Τρέλα του παπα-Φώτη Λαυριώτη
Π. Τσαγκάρης, θεολόγος
…Η χαρά αυτή που ζούσε και εξέπεμπε δεν τον εγκατέλειπε σχεδόν ποτέ. Θυμάμαι, όταν κάποια στιγμή βρισκόμουν για προσωπική μου υπόθεση, στον Παπάδο της Γέρας (περιοχή της Μυτιλήνης), τη μεταπασχαλινή περίοδο του 1999, συνάντησα τον παπα-Φώτη να τριγυρνά καταμεσής στο δρόμο με το τριμμένο ράσο του, τις παντόφλες του, τον παραδοσιακό τρουβά στον ώμο και ένα μπαστούνι στο χέρι, το οποίο χτυπούσε ρυθμικά στον δρόμο, ψέλνοντας με όση δύναμη του είχε δώσει ο Θεός, «τον Κύριον ὑμνεῖτε, και ὑπερυψοῦτε εις πάντας τοὺς αἰῶνας» και τα αυτοκίνητα να περνάνε δίπλα του, δεξιά και αριστερά του και να κορνάρουν και οι οδηγοί να βγαίνουν στα παράθυρα των αυτοκινήτων τους και να τον χαιρετάνε.
Πραγματικά, πασχαλινή γιορτή ανεπανάληπτη, απτή απόδειξη «της τρέλας τού να είσαι χριστιανός». Το περιστατικό αυτό το ενθυμούμαι και το αναφέρω συχνά ως ένα παράδειγμα «αγίας σαλότητας», για το πώς, δηλαδή, μεταμορφώνεται ο άνθρωπος εκείνος που ζει την «σαλή», την «τρελή», την ολοκληρωτική αφοσίωση, την πηγαία αγάπη και χαρά για τον αναστάντα εκ νεκρών Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης
«Οι Άγιοι, έκαναν μεγαλύτερο αγώνα για να κρύψουν την αρετή τους, παρά για να την αποκτήσουν. Ξέρετε τί έκαναν οι δια Χριστόν Σαλοί; Ξέφευγαν πρώτα από την υποκρισία του κόσμου και έμπαιναν μετά στον χώρο της ευαγγελικής αλήθειας. Αλλά, και αυτό δεν τους έφτανε· γι’ αυτό προχωρούσαν στην αγία υποκρισία για την αγάπη του Χριστού. Ύστερα, δεν τους απασχολούσε ό,τι κι αν τους έκαναν, ό,τι κι αν τους έλεγαν οι άλλοι.
Χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη ταπείνωση για να το κάνεις αυτό. Γι’ αυτό, δεν πρέπει να βγάζει κανείς συμπεράσματα για έναν άνθρωπο από αυτό που φαίνεται, εάν δεν μπορεί να διακρίνει αυτό που κρύβεται.
Αν θέλης να αγαπήσης την αφάνεια, διάβασε τον βίο της Οσίας Ισιδώρας, για να γνωρίσης τα φλωριά της Αγίας, τις αρετές της, να πετάξης τα δικά σου τα κάλπικα, τα μπακιρένια, και στο εξής να μαζεύης χρυσαφένια και να τα κρύβης στην καρδιά σου και να τα κλειδώνης καλά, για να μην τα κλέψη το ταγκαλάκι.
Οι δια Χριστόν Σαλοί δεν έχουν μέσα τους κενό, αλλά ξεχείλισμα από το πολύ γέμισμα της αγάπης του Θεού. Είναι μεγάλοι Άγιοι.
Πριν από λίγα χρόνια έβλεπες στα Κοινόβια μια κατάσταση Λαυσαϊκού. Έβρισκες και πλανεμένους και δια Χριστόν Σαλούς και μοναχούς με διορατικό χάρισμα και με ιαματικά χαρίσματα. Σήμερα, ούτε με διορατικό χάρισμα βρίσκεις ούτε με ιαματικά χαρίσματα ούτε δια Χριστόν Σαλούς. Εμείς έχουμε την άλλη σαλάδα· την σαλάδα του κόσμου. Γίναμε “εγκέφαλοι”· γι’ αυτό και παλαβώσαμε. Μπήκε πολλή κοσμική λογική και αυτή η πολλή λογική κατέστρεψε τα πάντα. Και το κακό είναι που δεν το καταλαβαίνουμε.
Οι ταπεινοί και αφανείς ήρωες του Χριστού είναι οι εξυπνότεροι του κόσμου, διότι κατορθώνουν να φυλάσσουν τον πνευματικό τους θησαυρό στο θησαυροφυλάκιο του Θεού. Γι᾿ αυτό μεγάλη χαρά να νιώθουμε, όταν ζούμε στην αφάνεια, γιατί τότε θα δούμε πρόσωπο Θεού στην άλλη ζωή και θα νιώθουμε και απ’ αυτήν την ζωή την παρουσία Του δίπλα μας.
Να συναναστρέφεσαι με …παλαβούς, για να σου μεταδώσουν την τρέλλα τους την πνευματική! Θα εύχωμαι να σε δώ …θεότρελλη! Αμήν.
***
Φως και χαρά της αναστάσεως
Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
«Και να, την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου (ίσως το 1924), το Φως με επισκέφθηκε μετά τη Θεία Μετάληψη και το αισθάνθηκα ως επαφή της Θείας αιωνιότητας με το πνεύμα μου. Ιλαρό, γεμάτο ειρήνη και αγάπη, το Φως παρέμεινε μαζί μου επί τρεις ημέρες. Διέλυσε το σκοτάδι της ανυπαρξίας, που στεκόταν μπροστά μου. Αναστήθηκα, και μέσα μου, μαζί μου, αναστήθηκε όλος ο κόσμος. Οι λόγοι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στο τέλος της ακολουθίας του Πάσχα ήχησαν με συγκλονιστική δύναμη: “Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς επί μνήματος”. Καταπονημένος από το θέαμα του γενικού θανάτου, ανέζησα εκείνη τη στιγμή: Πραγματικά, και η ψυχή μου αναστήθηκε και δεν βλέπω πλέον κανένα νεκρό…. Εάν τέτοιος είναι ο Θεός, πρέπει το συντομότερο να εγκαταλείψω τα πάντα και να επιζητήσω μόνον την ένωση μαζί Του».
«Η κάθοδος αυτού (του Φωτός) σ’ εμάς δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μόνο η φανέρωση του Θεού στον άνθρωπο: αποκάλυψη ουρανίων μυστηρίων. Χωρίς αυτό το Φως η γη θα παρέμενε εκτός της αληθινής θεογνωσίας. Βάσει της προσωπικής μου πείρας, επέτρεψα στον εαυτόν μου να ονομάσει το Φως αυτό Φως αναστάσεως. Με τον ερχομό αυτού του Φωτός το πνεύμα του ανθρώπου εισάγεται στη σφαίρα όπου δεν υπάρχει θάνατος. Η έλλαμψη από αυτό το Φως δίνει στον άνθρωπο την πείρα της αναστάσεως ως πρόγευση της μέλλουσας μακαριότητας».
«Ο Χριστός μετά την Ανάστασή του εμφανιζόταν αποκλειστικά σ’ εκείνους, οι οποίοι ήσαν ικανοί να Τον αντιληφθούν στη ήδη θεωμένη και πεφωτισμένη σάρκα Του, παραμένοντας αόρατος στους άλλους». «Όταν δε κατέρχεται σ’ εμάς το Άκτιστο Φως, τότε μεταδίδεται σ’ εμάς η χαρά της αναστάσεως, και ο νους μας θεωρεί τον Κύριον αναβαίνοντα , «όπου ην το πρότερον ».
«Χωρίς όμως πίστη (στην ανάσταση) κάθε δοκιμασία γίνεται σχεδόν παράλογη: στερείται νοήματος... Παλεύομε για την ανάσταση, την προσωπική και κάθε άλλου συνανθρώπου».
Η ανάσταση του Χριστού είναι «το μεγαλύτερο από όλα τα γεγονότα του κτιστού κόσμου».
Γερόντισσα Γαβριηλία: Κάθε τόπος μπορεί να γίνει τόπος Ανάστασης.
Φτάνει να ζεις την Ταπείνωση του Χριστού.
Οσία Ισιδώρα η δια Χριστόν Σαλή, η καρδιά της ποτέ δεν απομακρύνθηκε από τον Θεό.
https://iconandlight.wordpress.com/2017/04/30/17699/
Προφήτης Ιερεμίας
http://users.sch.gr/aiasgr/Agiologia/Palaia_Diathikh/Profhtes/Profhths_Ieremias.htm
Την έχω την Παναγία μέσα στην καρδιά μου… τη μητέρα όλων των Μοναχών.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/03/16/22243/
Σύναξη πάντων των Σιναϊτών Αγίων – Σιναϊτικό Αγιολόγιο
https://iconandlight.wordpress.com/2015/05/03/%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%B7-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%8A%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B1/
Στιχηρά προσόμοια. Ήχος α΄. Των ουρανίων ταγμάτων.
Των ουρανίων ο πόθος, όλην κατέφλεξεν, Οσία Ισιδώρα, την ψυχήν σου διόπερ, οδόν εστενωμένην και θλιβεράν, εξελέξω πλην σύντομον, την πεπλασμένην μωρίαν διά Χριστόν, την Σοφίαν την υπέρθεον.
Όσον οι έξω ερώσι, δοξομανίας ψευδούς, τοσούτον συ Οσία, κατεφίλησας σφόδρα, ατίμως κακουχείσθαι δι’ Ιησούν, δι’ ημάς υπομείναντα, τα επονείδιστα πάθη, υπογραμμόν, γεγονότα δε προς μίμησιν.
Δόξα. Ήχος πλ. α΄.
Αναστάσεως ημέρα, και η αμνάς του Χριστού, συμποσιάζει Ισιδώρα, δεύτε ούν και τρυφήσωμεν ακορέστως, την θαυμαστήν πολιτείαν αυτής μεν ως έδεσμα πολυτελές εσθίοντες, την δε αγγελομίμητον ταπείνωσιν ως ηδυσμα θεοευφραντικόν απολαύοντες, και ως ανθοσμίαν οίνον, την υπέρ Χριστού καύσιν της καρδίας την άληκτον μεθυστικώς εκπίνοντες. Αύτη γαρ όντως σκήνωμα Θεού και παρθενίας σημείον τεραστικόν και παράδοξον, ανεδείχθη η υπέρκαλλος.
Ωδή δ΄. Επί της θείας φυλακής.
Ουρανωθείσα μυστικώς την αδιάλειπτον ευχήν, έσχηκας τρυφήν σου Οσία, ως μάνα γαρ ουρανού και αγγέλων ήσθιες, κλήσιν Ιησού Ισιδώρα, την αναθρέψασαν Αγίων τα τάγματα.
Φαιδρυνομένη ταις αυγαίς των μυστικών συντυχιών, έκλινας μακράν των ματαίων, θησαυρόν φυλάττουσα, εν τω βυθώ καρδίας σου• αύτη γαρ οδός η ευθέως, παριστώσα τω Χριστώ Οσία πέφυκε.
Ωδή ε΄. Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος.
Ορθρίζουσα Μήτερ τιμία, και αντί μύρων μυρίζουσα τον Δεσπότην, νοεραίς εντεύξεσιν, ασματικώς ωμοίωσαι, νύμφη μανικώς εκζητούση, ψυχεραστήν Ιησούν τον υπέρκαλον.
Νικήσασα μνησικακίαν, ταις πειραζούσαις χάριν Μήτερ απέτιες, συγχωρούσα άπαντα, τα χαλεπά ραπίσματα, είχες κατά νουν γαρ το άφες, και αφεθήσεται πάντως τα πταίσματα.
Τον Κύριον υμνείτε