Μηδείς το εαυτού ζητείτω αλλά το του ετέρου έκαστος. Η αγία ψυχή μεριμνά και προσεύχεται στο Θεό να σωθούν οι πλησίον· να γεμίσει η ψυχή τους με αγάπη για το Θεό• Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός εκ Ρώμης

Εορτάζουν στις 1 Ιουλίου

Αφήστε κάθε άτομο που σας στέλνει σήμερα ο Κύριος στο μονοπάτι της ζωής να γίνει το πιο σημαντικό, το πιο πολύτιμο και το πιο ιδιαίτερο για εσάς πρόσωπο. Ζεστάνετε την ψυχή του!
Γέροντας Ιωάννης Κρεστιάνκιν

Να θυμάστε ότι ο Θεός είναι η Αγάπη! Να αγαπάτε αλλήλους, διότι ο άνθρωπος χωρίς αγάπη δεν θα μπορέσει να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών.
Εκεί που δεν υπάρχει η αγάπη βρίσκεται η κόλαση.
Όσιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός

π.Κάλλιστος Ware Μητροπολίτης Διοκλείας

Ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου, το κύριο χαρακτηριστικό του, αυτό πού τον κάνει να είναι ο εαυτός του, είναι η ευγνωμοσύνη η ευχαριστία. Αυτό πού κάνει τον άνθρωπο να διαφέρει από τα άλλα ζώα, το προνόμιο του σαν ιερέας της κτίσης, είναι να ευλογεί το Θεό και να επικαλείται τη θεία ευλογία για τα άλλα πρόσωπα και πράγματα… Αν, λοιπόν, πρόκειται να είμαστε πραγματικά άνθρωποι στην εσωτερική μας ζωή, η προσευχή μας πρέπει να διαπνέεται από το πνεύμα της ευχαριστίας. «Προσευχή είναι η κατάσταση της συνεχούς ευχαριστίας», τονίζει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης (1829-1908)… Ο γνήσιος άνθρωπος, πιστός στην εικόνα της τρισυπόστατης Θεότητας, είναι αυτός πού πάντοτε λέει όχι «εγώ», αλλά «εμείς», όχι «δικό μου άλλα «δικό μας». Η προσευχή πού ο Υιός του Θεού μας δίδαξε αρχίζει με το «Πάτερ ημών» κι όχι «Πάτερ μου». Αυτό πού έκανε την πρώτη αποστολική κοινότητα των Χριστιανών στα Ιεροσόλυμα να ξεχωρίσει, ήταν ακριβώς η πράξη της μοιρασιάς. «Ήσαν δε προσκατερούντες τη διδαχή των αποστόλων και τη κοινωνία και τη κλάσει του άρτου και ταις προσευχαίς (…) πάντες δε οι πιστεύοντες ήσαν επί το αυτό και είχον άπαντα κοινά» (Πράξ. 2:42-4). Ως Χριστιανοί δεκαεννιά αιώνες αργότερα, πόσο απεγνωσμένα χρειαζόμαστε να ανακτήσουμε αυτή την αίσθηση της κοινωνίας… Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στις μηχανές να κυριαρχήσουν.

Ο Χριστός μας κοιτάζει μεσ’ από τα μάτια όλων εκείνων που συναντάμε… Απ’ αυτή την ώρα και στιγμή μπορώ ν’ αρχίσω να βαδίζω μέσα στον κόσμο, έχοντας τη συναίσθηση ότι αυτός είναι ο κόσμος του Θεού, ότι εκείνος είναι κοντά μου σε κάθε τι που βλέπω κι αγγίζω, στον καθένα που συναντώ. ..Μαθαίνοντας να διαβάζω το λόγο του Θεού μέσα στο βιβλίο της δημιουργίας, ανακαλύπτοντας την υπογραφή του σ’ όλα τα πράγματα,.. Ας ακολουθήσουμε τη συμβουλή του αγ. Ιωάννου της Κλίμακος: «Περιόρισε το μυαλό σου στα λόγια της προσευχής». Τα υπόλοιπα θα τα κάνει ο Θεός, αλλά με το δικό του τρόπο και στο δικό του χρόνο.

Σε κάθε ανθρώπινο πρόσωπο υπάρχει ένας θησαυρός, ο οποίος δεν ανευρίσκεται σε κανέναν άλλο.

***

Ομιλία
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Μηδείς το εαυτού ζητείτω αλλά το του ετέρου έκαστος» (Α Κορ. 10:24)

Αυτή είναι διαχρονικά η αρχή, των αγίων του Θεού, τώρα, όπως και παλιά, πάντοτε και για πάντα. Αυτή είναι η αρχή, στην οποία θεμελιώνεται η κοινωνία. Πάνω σε αυτήν την αρχή μπορεί να εδραιωθεί η πιο τέλεια, θεάρεστη και ευημερούσα ανθρώπινη κοινωνία. Αυτή η αρχή είναι σωτήρια για κάθε τύπο δυσκολίας, που οι σύγχρονοι άνθρωποι προσπαθούν ν’ αντιμετωπίσουν ανεπιτυχώς, χωρίς ελπίδα. Η αγία ψυχή μεριμνά για το πού θα περάσουν τη νύχτα τους οι άστεγοι, πώς θα τραφούν οι πεινασμένοι, πώς θα ντυθούν οι γυμνοί. Η αγία ψυχή μεριμνά και προσεύχεται στο Θεό να σωθούν οι πλησίον· να γεμίσει η ψυχή τους με αγάπη για το Θεό• ο νους τους να κατευθυνθεί προς το Θεό• οι μοχθηροί να φύγουν από το δρόμο της μοχθηρίας· οι ολιγόπιστοι να ενισχυθούν στην πίστη· οι ενισχυμένοι στην πίστη να εδραιωθούν σ’ αυτήν• οι κεκοιμημένοι να δουν το πρόσωπο του Θεού• οι ζώντες να γραφούν στη Βίβλο της Ζωής στο Βασίλειο του Φωτός.

Όμως, αδελφοί, φυλαχθείτε! Δείτε πως η καταστροφική και αντικοινωνικά αρχή του διαβόλου μπορεί να διατυπωθεί με ανάλογο τρόπο, λέξη προς λέξη. Αυτή η αρχή του διαβόλου λέει ότι κανένας δεν πρέπει να φροντίζει το δικό του σώμα, να το διατηρήσει αγνό και αλώβητο από την αμαρτία, αλλά μάλλον ότι ο καθένας πρέπει να ασχολείται με τα σώματα των άλλων, προκειμένου να τα σπιλώσει και να τα καταστρέψει. Κανένας δεν πρέπει να φροντίζει τη δική του ψυχή και να δει πώς θα τη σώσει• αντιθέτως, ο καθένας πρέπει να ασχολείται με τη ψυχή κάποιου άλλου, για να την εκφαυλίσει, αμαυρώσει, καταραστεί, απογυμνώσει και καταστρέψει. Κανείς δεν πρέπει να φροντίζει για το σπίτι του, να το χτίσει και να το ανακαινίσει• αντιθέτως, ο καθένας πρέπει να φροντίζει πώς να κάψει και να καταστρέψει το σπίτι κάποιου άλλου. Κανείς δεν πρέπει να κοιτάζει να γεμίσει τις δικές του σιταποθήκες, αλλά μάλλον πρέπει να κοιτάζει τις σιταποθήκες των άλλων, για να κλέψει απ’ αυτές και να τις αδειάσει.

Προσέξτε, αδελφοί, πως αυτή η αρχή μπορεί να είναι μια αρχή για καλό ή για κακό· είναι μια ρομφαία δίστομος, ένας άγγελος ή ο σατανάς. Δείτε πώς αυτή η αρχή με τη μορφή του σατανικού πνεύματος, κερδίζει έδαφος και απηχεί σε όλες τις πλευρές στην εποχή μας!

Ω Κύριε, Πνεύμα Άγιο, συ που με το στόμα του αποστόλου του Θεού είπες τα άγια αυτά λόγια στην οικουμένη σαν λαμπερές ακτίνες του ήλιου, για να μας φωτίζουν και να μη μας καίνε, βοήθησε μας τώρα να τα πραγματοποιήσουμε στην ορθή, ουράνια έννοιά τους, προς δόξαν του Τριαδικού Θεού και σωτηρία των ψυχών μας.

Γιατί σε σένα ανήκει κάθε πρέπει δόξα, τιμή και προσκύνηση στους αιώνες. Αμήν.
(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», Ιανουάριος, εκδ. Άθως)

***

Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός εκ Ρώμης, φθονήθηκαν από τον ίδιο τον δάσκαλό τους και θανατώθηκαν.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/06/30/24335/

Πώς μπορούμε να ανυψώσουμε τους ανθρώπους με λόγο στοργικό και ευχάριστο, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2018/03/07/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CF%85%CF%88%CF%8E%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E/

Απολυτίκιον Αγ. Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού Ρώμης, Ήχος πλ. δ’.

Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.

Απολυτίκιον. Ήχος γ´. Θείας Πίστεως.

Θείου Πνεύματος τη χειρουργία,* θεραπεύετε παντοίας νόσους,* συν τω Κοσμά Δαμιανέ, οι Ανάργυροι·* ο γαρ Σωτήρ ιατρούς υμάς έδειξεν,* εις περιποίησιν πάντων και ίασιν·* όθεν ρύσασθε παθών, δυσχεριών και θλίψεων,* τους πόθω τω ναώ υμών προστρέχοντας.

Θεοφάνους, Ήχος β´.

Πόθω θείω* και έρωτι των μελλόντων* πρακτικώς πολιτευσάμενοι,* τας σωτηρίους οδούς διηνύσατε·* όθεν το καρτερόν της ψυχής* ακηλίδωτον τηρήσαντες,* των ενύλων τελείως αντέστητε·* Πνεύματι δε Θείω χρυσωθέντες,* αχρύσως τας ιάσεις,* τοις νοσούσι παρέχετε·* δυάς ιερά,* φωταυγής ξυνωρίς,* πεφωτισμένον θείον ζεύγος Ανάργυροι,* οι εν θλίψεσι και νόσοις*επισκεπτόμενοι ημάς* και των ψυχών ημών τας νόσους,* αναργύρως ιώμενοι.

Advertisement

No one should seek his own advantage, but that of his neighbor (I Corinthians 10:24). Saint Nikolai Velimirovič

Holy Wonderworking Unmercenary Physicians Cosmas and Damian at Rome

Commemorated on July 1

Homily:
About the concern for the salvation of our neighbors
by Saint Nikolai Velimirovič

“No one should seek his own advantage, but that of his neighbor” (I Corinthians 10:24).

This is the principle of the saints of God, both now, at one time, always and forever. This is the principle on which society is built. Upon this principle can be established the most perfect, the most God-pleasing and the most prosperous human society. This is the saving principle for every type of difficulty with which contemporary men struggle, struggle without victory and without hope. The holy soul is concerned with where the homeless will spend the night, how the hungry will be fed, how the naked will be clothed. The soul is concerned and prays to God that their neighbors be saved; that their hearts be filled with love toward God; that their minds be directed toward God; that the wicked turn from the path of wickedness; that those wavering in the Faith be strengthened; that those who are strengthened be sustained; that those who have died see the Face of God; that the living be written in the Book of Life in the Kingdom of Light.

Therefore, be careful brethren, how even in like manner, word for word, can sound the destructive and antisocial principle of the devil. This principle of the devil says: no one should look at their own body to preserve it in purity from sin, but rather everyone should look at the bodies of others in order to ruin and to destroy them. That no one should look at his own soul, how to save it, rather everyone should look at the soul of someone else in order to blacken it, to curse it, to impoverish it and to destroy it. Let no one look at his house, in order to build it, and renew it rather let everyone look at the home of another in order to burn it and demolish it. No one should look at his granaries in order to fill them, rather, one should look at the granaries of others in order to steal from them and to empty them. See, brethren, how this principle can be either a principle of good or a principle of evil; a sharp two-edged sword; an angel or Satan. See how this principle in the satanic spirit and form has taken momentum on all sides today!

O Lord, Holy Spirit, Who has released these holy words in the world through the tongue of the apostle of God as bright rays of the sun to illuminate and not to burn us, help us now to fulfill them in the proper heavenly sense to the glory of the Triune God and for the salvation of our souls.

To Thee be glory and praise forever. Amen.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič
http://prologue.orthodox.cn/January9.htm

The Unmercenary Saints Cosmas and Damian of Rome and the Envious their teacher
https://iconandlight.wordpress.com/2017/06/30/the-unmercenary-saints-cosmas-and-damian-of-rome-and-the-envious-their-teacher/

Holy Wonderworking Unmercenary Physicians Cosmas and Damian at Rome, by Saint Nikolai Velimirovič
https://iconandlight.wordpress.com/2018/06/30/holy-wonderworking-unmercenary-physicians-cosmas-and-damian-at-rome-by-saint-nikolai-velimirovic/

Troparion — Tone 8

Holy unmercenaries and wonderworkers, Cosmas and Damian, visit our / infirmities. / Freely you have received; freely give to us.

Kontakion — Tone 2

Having received the grace of healing, you grant healing to those in need. Glorious wonder workers and physicians, Cosmas and Damian, visit us and put down the insolence of our enemies, and bring healing to the world through your miracles.

Οι άνθρωποι δεν θέλουν να εννοήσουν ότι από την απληστία των επιθυμιών τους, που κυριεύουν τα πνεύματα και τις καρδιές τους, εκπηγάζουν τα αναρίθμητα παθήματα ολοκλήρου του κόσμου. Γέροντας Σωφρόνιος του Essex

Σύναξη των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων

Εορτάζει στις 30 Ιουνίου

Ομιλία
Για την ανάγκη να αρκούμαστε στα όντως απαραίτητα 
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, τούτοις αρκεσθησόμεθα» (Α΄Τιμ. 6,8)

Οι απόστολοι του Θεού δίδασκαν άλλους εκείνο που οι ίδιοι πραγματοποίησαν στη δική τους ζωή. Όταν είχαν τροφή και ρούχα ήταν ευχαριστημένοι. Ακόμη κι όταν συνέβαινε να μην έχουν ούτε τροφή, ούτε ρούχα, πάλι ευχαριστημένοι ήταν, γιατί η ευχαρίστησή τους δεν ερχόταν απ’ έξω, αλλά πήγαζε από μέσα. Η ικανοποίησή τους δεν ήταν ευτελής, όπως η ικανοποίηση ενός ζώου, αλλά ακριβή – πιο ακριβή και πιο σπάνια.

 Εσωτερική ικανοποίηση: η ικανοποίηση της ειρήνης και αγάπης του Θεού στην καρδιά -αυτή είναι η ικανοποίηση των ανώτερων ανθρώπων· αυτή ήταν η ικανοποίηση των αποστόλων. Στις μεγάλες μάχες οι στρατηγοί ντύνονται και τρέφονται όπως οι απλοί στρατιώτες: δεν επιζητούν την ικανοποίηση στο φαγητό ή στα ρούχα, αλλά στη νίκη. Η νίκη είναι η πρωταρχική ικανοποίηση εκείνων που μάχονται. Αδελφοί, οι χριστιανοί βρίσκονται σε διαρκή, μάχη – μάχονται για τη νίκη του πνεύματος επί της ύλης, μάχονται για τη νίκη του υψηλού επί του ουτιδανού και μάχονται για τη νίκη του ανθρώπου επί της ζωώδους φύσης του.

Δεν είναι επομένως παράλογο να εμπλέκεται κανείς σε μάχες και να μέριμνα, όχι για τη νίκη, αλλά για εξωτερικά στολίδια και στολίσματα; Ανόητο δεν είναι να δίνει κανείς ορατά σημάδια αναγνώρισης στον εχθρό του; Ο αόρατος εχθρός μας, ο Σατανάς, χαίρεται πολύ με την κενοδοξία μας και υποστηρίζει κάθε κενόδοξη σκέψη που κάνουμε. Ο αόρατος αυτός εχθρός, μας απασχολεί με κάθε λογής μικρότητες και άσκοπες κινήσεις, μόνο και μόνο για να καθηλώσει το νου μας, να μας κάνει να λησμονήσουμε το λόγο για τον οποίον βρισκόμαστε εδώ στη γη. Ο αόρατος εχθρός, μας παρουσιάζει το τιποτένιο ως σημαντικό, το δευτερεύον ως πρωταρχικό και το επιβλαβές ως ωφέλιμο -μόνο και μόνο για να μας νικήσει και να μας καταστρέψει για πάντα.

Κύριε, Άγιε, Παντοδύναμε και Αθάνατε, Εσύ που μας δημιούργησες από τη λάσπη και εμφύσησες μέσα στη λάσπη τη ζωντανή ψυχή μας, μη Κύριε, μην επιτρέψεις να μας καλύψει η λάσπη!

Βοήθησε το πνεύμα μας ώστε να είναι πάντοτε πιο δυνατό από το χώμα.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Ιανουάριος), Εκδ. Αθως.

***

Γέροντας Σωφρόνιος του Essex

Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπόρεσε να οργανώσει τη ζωή του κατά τέτοιο τρόπο ώστε να έχει αρκετή «σχόλη», ελεύθερο χρόνο, για την προσευχή και την πνευματική θεωρία του Θεού. Και αιτία αυτού είναι το άπληστο πάθος της «φιλοκτημοσύνης». Το πάθος αυτό της πλεονεξίας ο Απόστολος Παύλος ονόμασε ειδωλολατρία (βλ. Κορ. γ’ 5)

Με την αναζήτηση της υλικής τους άνεσης, οι άνθρωποι έχασαν την πνευματική άνεση και ο σύγχρονος υλικός δυναμισμός ο οποίος δεσπόζει επί των πνευμάτων και των καρδιών του αιώνος τούτου, περιβάλλεται όλο και περισσότερο από δαιμονικό χαρακτήρα. Και αυτό δεν είναι εκπληκτικό, καθ’ όσον τίποτε άλλο δεν εκφράζει παρά την δυναμικότητα της αμαρτίας.
Η αγάπη προς τις κτήσεις εκδιώκει την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον. Και οι άνθρωποι δεν το αντιλαμβάνονται και δεν θέλουν να εννοήσουν ότι από την απληστία των επιθυμιών τους, που κυριεύουν τα πνεύματα και τις καρδιές τους, εκπηγάζουν τα αναρίθμητα παθήματα ολοκλήρου του κόσμου. πηγή:Αρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, Άσκησις και Θεωρία, Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 1996

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Το πρώτο παιδί της ταπεινώσεως είναι η απλότητα. Ο απλός άνθρωπος έχει καθαρότητα ψυχής και μια απερίεργη εμπιστοσύνη στον Θεό. Η απλότητα ήταν η κατάσταση του Αδάμ προ της πτώσεως, που τα έβλεπε όλα αγνά και καθαρά, γιατί ήταν ντυμένος με τη Χάρη του Θεού».

Αυτήν την χαρά της απλότητος οι άνθρωποι δεν την έχουν καταλάβει ακόμη. Στην πνευματική ζωή βοηθάει πάρα πολύ η λιτότητα. Εγώ, όταν μου στέλνουν πράγματα, νιώθω βάρος και θέλω να ξελαφρώσω, ή, όταν έχω κάτι περίσσιο στο Κελλί μου, αισθάνομαι σαν να φορώ μια σφιχτή φανέλλα. Αν δεν βρω πού να τα δώσω, καλύτερα να τα πετάξω. Ενώ, μόλις τα δώσω, νιώθω μια ανακούφιση, μια ελευθερία. Ήρθε μια φορά κάποιος γνωστός και μου λέει: “Γέροντα, ο τάδε μου έδωσε αυτά τα πράγματα να σας τα φέρω και ζήτησε να ευχηθήτε να του φύγη το άγχος”. “Να φύγη από εκείνον και να έρθη σ’ εμένα; Παρ’ τα και φύγε, του λέω. Εγώ τώρα γέρασα, δεν μπορώ να πηγαίνω να μοιράζω πράγματα”.

Ο πλούτος πνίγει την ψυχή με το πολύ άγχος της αχορτασιάς. Όταν ιδούμε άνθρωπο με μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τα έχει όλα (τίποτε δεν του λείπει), πρέπει να γνωρίζουμε ότι του λείπει ο Θεός.

Οι μεγαλύτεροι και καλύτεροι πλούσιοι του κόσμου είναι αυτοί που δεν έχουν υλικά πλούτη και είναι πάμφτωχοι, καθώς είναι πάμφτωχοι και από πάθη. Αυτοί δεν έχουν άχρηστα πράγματα ούτε μέσα τους ούτε έξω υλικά, αλλά μόνον τον Θέο και αγάλλονται συνέχεια ζώντας την Παραδεισένια ζωή και από εδώ, διότι όπου ο Θεός, εκεί είναι παράδεισος.

***

Αυτήν την γλύκα της απλότητος δεν την έχετε καταλάβει. Η απλότητα ξεκουράζει.

Όσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την φυσική ζωή, την απλή, και προχωρούν στην πολυτέλεια, τόσο αυξάνει και το ανθρώπινο άγχος. Και όσο απομακρύνονται από τον Θεό, επόμενο είναι να μη βρίσκουν πουθενά ανάπαυση. Γι’ αυτό γυρίζουν ανήσυχοι ακόμη και γύρω από το φεγγάρι -σαν το λουρί της μηχανής γύρω από την τρελλή ρόδα -, γιατί ολόκληρος ο πλανήτης μας δεν χωράει την πολλή τους ανησυχία.

Ο Θεός να με συγχωρέση, αλλά ο κόσμος κατήντησε σωστό τρελλοκομείο. Δεν σκέφτονται οι άνθρωποι την άλλη ζωή, μόνο ζητάνε όλο και περισσότερα υλικά αγαθά. Ευτυχώς που υπάρχει η άλλη ζωή. Αν οι άνθρωποι ζούσαν αιώνια σ’ αυτήν την ζωή, μεγαλύτερη κόλαση δεν θα υπήρχε, έτσι όπως έχουν κάνει την ζωή τους. Με αυτό το άγχος, αν ζούσαν οκτακόσια, εννιακόσια χρόνια, όπως στην εποχή του Νώε, θα ζούσαν μια μεγάλη κόλαση. Τότε ζούσαν απλά και ζούσαν και πολλά χρόνια, για να διατηρήται η Παράδοση. 

Στην πνευματική ζωή θέλει προσοχή. Όταν οι πνευματικοί άνθρωποι κινούνται από κενοδοξία, μένουν με ένα κενό στην ψυχή τους. Δεν υπάρχει το πλήρωμα, το φτερούγισμα της καρδιάς και, όσο μεγαλώνουν την κενοδοξία τους, μεγαλώνει και το κενό μέσα τους και περισσότερο υποφέρουν. Όπου άγχος και απελπισία, εκεί ταγκαλίστικη πνευματική ζωή. Για τίποτε να μην έχετε άγχος. Το άγχος είναι του διαβόλου.

Όταν νιώθουμε στον αγώνα μας άγχος, να ξέρουμε ότι δεν κινούμαστε στον χώρο του Θεού. Ο Θεός δεν είναι τύραννος να μας πνίγη. Καθένας να αγωνίζεται με φιλότιμο, ανάλογα με τις δυνάμεις του, και να καλλιεργή το φιλότιμο, για να αναπτυχθή η αγάπη προς τον Θεό.

Δεν πρέπει, δηλαδή, να αγωνίζεται κανείς με αρρωστημένη σχολαστικότητα και να πνίγεται μετά από άγχος, παλεύοντας με τους λογισμούς, αλλά να απλοποιήση τον αγώνα του και να ελπίζη στον Χριστό και όχι στον εαυτό του. Ο Χριστός όλο αγάπη, καλωσύνη και παρηγοριά είναι και ποτέ δεν πνίγει, αλλά έχει άφθονο πνευματικό οξυγόνο, θεία παρηγοριά.

Αν κινήται κανείς απλά, δεν κουράζεται. Όταν όμως μπη έστω και λίγο ο εγωισμός, σφίγγεται, για να μην κάνη κανένα λάθος, και κουράζεται. Δεν πειράζει, ας κάνη και κανένα λάθος…

Εσύ βραχυκυκλώνεσαι, επειδή δεν έχεις απλότητα.
Κοίταξε, να αποκτήσης απλότητα καρδίας, για να αναπτυχθής πνευματικά.

Θέλετε το τέλειο και ταλαιπωρείσθε. Το τέλειο στα πνευματικά να το θέλετε. Να μη δίνετε όλον τον δυναμισμό σας σε εξωτερικά καλλιτεχνικά, αλλά στην καλλιτεχνία της ψυχής. Μέρα-νύχτα να κοιτάζετε για την τελειοποίηση της ψυχής. Αν το καλλιτεχνικό το αξιοποιήσετε στην καλλιέργεια της ψυχής, θα χαίρεστε για το πνευματικό παλατάκι σας.

Όπως όταν ξεκινά κανείς για πνευματικά, δεν χορταίνει ποτέ, έτσι και όταν ξεκινά για τα όμορφα, δεν χορταίνει ποτέ. Τώρα ξέρεις τι πρέπει να γίνεται; Να μη φροντίζης για τα καλοφτιαγμένα κτίρια, να φτιάχνης τα απαραίτητα και να στραφής στην δυστυχία του κόσμου με προσευχή, όταν δεν έχης να δώσης, και με ελεημοσύνη, όταν έχης. Να κάνετε προσευχή και τα πιο απαραίτητα από δουλειές. Όλα αυτά που κάνουμε, δεν έχουν πολλή ζωή. Και αξίζει να δίνουμε την ζωή μας, και να δυσκολεύωνται ζωές και να πεθαίνουν από την πείνα άλλοι; Τα απλά κτίρια και τα ταπεινά αντικείμενα μεταφέρουν τους μοναχούς νοερά στις σπηλιές και στα απέριττα Ασκητήρια των Αγίων Πατέρων μας, και έτσι ωφελούνται πνευματικά.

Τα ωραία και τέλεια είναι κοσμικά και τους πνευματικούς ανθρώπους δεν τους αναπαύουν. Τα ντουβάρια θα γκρεμισθούν όλα. Η ψυχή… Μια ψυχή αξίζει περισσότερο από όλο τον κόσμο. Τι κάνουμε για την ψυχή; Να ανοίξουμε δουλειά πνευματική. Να μπη η καλή ανησυχία. Ο Χριστός θα ζητήση από μας σε τι βοηθήσαμε τον κόσμο πνευματικά και τι πνευματική δουλειά κάναμε, όχι τι ντουβάρια φτιάξαμε. Αυτά ούτε θα τα αναφέρη. Για την πνευματική μας πρόοδο θα μας ζητηθή λόγος. Θέλω να καταλάβετε το πνεύμα μου, δεν λέω να μην γίνωνται και αυτά, χτισίματα κ.λπ., ή να μη γίνωνται καλά, αλλά πρώτα τα πνευματικά και ύστερα όλα τα άλλα με πνευματική διάκριση.

***

Η κοσμική λογική κουράζει το μυαλό και αποδυναμώνει τις σωματικές δυνάμεις, περιορίζει την καρδιά, ενώ η πνευματική λογική της δίνει ευρύτητα. Το μυαλό, όταν χρησιμοποιήται σωστά, μπορεί να κεντήση την καρδιά και να την βοηθήση. Όταν ο νους πάη στην καρδιά και συνεργασθή με την καρδιά, κάθε εργασία που κάνουμε παύει να είναι μια εργασία μόνο λογική. Η λογική είναι χάρισμα. Την λογική όμως αυτή πρέπει να την αγιάσουμε.

– Εγώ, Γέροντα, δεν έχω καρδιά.
– Έχεις καρδιά, αλλά, μόλις πάη να ενεργήση, την φιμώνει το μυαλό σου. Να πσοπαθήσης να αποκτήσης την λογική της καρδιάς, την πίστη, την αγάπη.

– Πώς θα το πετύχω αυτό;
– Πρώτο βήμα, θα κάνης πορεία διαμαρτυρίας στην Θεσσαλονίκη ξυπόλυτη, να πουν ότι τρελλάθηκες, για να φύγη το μυαλό!!! Εσύ, ευλογημένη, τα παίρνεις όλα με μαθηματική ακρίβεια. Αστρονόμος είσαι; Να σταματήσης να σκέφτεσαι ορθολογιστικά, για να μπορέσης να κάνης δουλειά στον εαυτό σου.

***

Όταν οι πνευματικοί άνθρωποι δεν ζουν απλά, αλλά είναι κουμπωμένοι, δεν βοηθούν την νεολαία. Έτσι τώρα οι νέοι, μη έχοντας κάποιο πρότυπο, ζουν αλήτικα. Γιατί, όταν βλέπουν κουμπωμένους Χριστιανούς, ανθρώπους σφιγμένους με γραβάτες, καλουπωμένους, δεν βρίσκουν σ΄ αυτούς καμμιά διαφορά από τους κοσμικούς και αντιδρούν. Αν έβλεπαν απλότητα στους πνευματικούς ανθρώπους, δεν θα έφθαναν σ΄ αυτήν την κατάσταση. Αλλά τώρα κοσμικό πνεύμα οι νέοι, κοσμική τάξη αυτοί. «Έτσι πρέπει να περπατάμε οι Χριστιανοί, έτσι πρέπει εκείνο, έτσι το άλλο…» Και δεν είναι ότι το κάνουν από μέσα τους, από ευλάβεια, αλλά γιατί «έτσι πρέπει». Οπότε και οι νέοι λένε: «Τι πράγματα είναι αυτά; Να πηγαίνουν στην Εκκλησία με σφιγμένο τον λαιμό! Άντε απ΄ εκεί!» και τα πετούν και γυρίζουν γυμνοί. Πιάνουν το άλλο άκρο. Κατάλαβες; Όλα αυτά από αντίδραση τα κάνουν.
Ενώ έχουν ιδανικά, δεν έχουν πρότυπα και είναι αξιολύπητοι. Γι΄ αυτό χρειάζεται κανείς να τους κεντρίση το φιλότιμο και να τους συγκινήση με την απλή του ζωή. Αγανακτούν, όταν και αυτοί οι πνευματικοί άνθρωποι και οι ιερείς προσπαθούν με συστήματα κοσμικά να τους συγκρατήσουν. Όταν όμως βρουν την σεμνότητα, αλλά και την απλότητα και μια ειλικρίνεια, τότε προβληματίζονται. Γιατί, όταν κανείς έχη ειλικρίνεια και δεν υπολογίζη τον εαυτό του, είναι απλός, έχει ταπείνωση.. Όλα αυτά δίνουν ανάπαυση και στον ίδιο, αλλά είναι αισθητά και στον άλλον. Καταλαβαίνει ο άλλος αν τον πονάς ή υποκρίνεσαι. Ένας αλήτης είναι καλύτερος από έναν υποκριτή Χριστιανό. Γι΄ αυτό όχι υποκριτικό γέλιο αγάπης αλλά φυσιολογική συμπεριφορά· ούτε κακία ούτε υποκρισία αλλά αγάπη και ειλικρίνεια. Περισσότερο με συγκινεί, όταν εσωτερικά είναι κανείς τοποθετημένος καλά. Να έχη δηλαδή σεβασμό και αγάπη πραγματική, να κινήται απλά, να μην κινήται με τύπους, γιατί τότε μένει κανείς μόνο στα εξωτερικά και γίνεται άνθρωπος εξωτερικός, δηλαδή αποκριάτικος καρνάβαλος.

Μεγαλύτερη αξία έχει ένας τέτοιος ευλογημένος άνθρωπος, που άλλαξε εσωτερικά και αγίασε και εξωτερικά, παρά όλοι οι άνθρωποι που αλλάζουν συνέχεια μόνον τα εξωτερικά (τα ρούχα τους) και διατηρούν εσωτερικά τον παλαιό τους άνθρωπο με αρχαιολογικές αμαρτίες…

– Γέροντα, τι βοηθάει περισσότερο, για να καταλάβη κανείς αυτήν την χαρά της λιτότητος;
– Να συλλάβη κανείς το βαθύτερο νόημα της ζωής. “Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού…”(Ματθ. 6, 33) Από εκεί ξεκινά η απλότητα και κάθε σωστή αντιμετώπιση.

Ο απλός άνθρωπος, επειδή έχει όλο καλούς λογισμούς για τους άλλους, τους βλέπει όλους καλούς. Ο απλός άνθρωπος είναι άκακος και απονήρευτος.
Και το κακό και το άσχημο τα μετατρέπει σε καλό. Δεν είναι κουτός, αλλά νομίζει ότι, όπως σκέπτεται αυτός, έτσι σκέπτονται και οι άλλοι.

Για να αναπαυθή η Χάρις του Θεού στον άνθρωπο, πρέπει να υπάρχη μέσα του αυτό το άδολο, το καθαρό. Ο Θεός χαρίζεται σε όσους έχουν εξαγνισμένη απλότητα.
Όταν προηγηθή η απλότητα και η καθαρότητα, με την θερμή πίστη και την ευλάβεια, φθάνει μετά ο άνθρωπος να έχη θεία γεγονότα και να γνωρίζη τα μυστήρια του Θεού, χωρίς να έχη γνώσεις. Γιατί τότε φιλοξενείται μέσα του η Αγία Τριάδα και με τον θείο φωτισμό που έχει βρίσκει εύκολα τα κλειδιά των θείων νοημάτων και ερμηνεύει το πνεύμα του Θεού πολύ απλά και φυσικά, χωρίς διανοητικό πονοκέφαλο.

Όταν καθαρίσουμε την πονηρή μας καρδιά, «εκ της οποίας εξέρχονται όλα τα κακά», θα γίνουμε καθαρά και ταπεινά δοχεία της θείας Χάριτος και θα αναπαύεται πλέον μέσα μας η Αγία Τριάδα.
Θα εύχωμαι κι εγώ για σας, καθώς κι εσείς να εύχεσθε για μένα, να βοηθήσουν ο Χριστός και η Παναγία να καθαρισθούν οι καρδιές μας, για να δούμε τον Θεό. «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Αμήν.

Απολυτίκια

Απόστολοι Άγιοι, πρεσβεύσατε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν παράσχη ταις ψυχαίς ημών.

Κάθισμα.
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείαι σάλπιγγες του Παρακλήτου, ενηχούμεναι πνοή του Λόγου, την σωτηρίαν τω κόσμω ηχήσατε, και τους εν ζόφω της πλάνης καθεύδοντας, θεογνωσίας προς φως αναστήσαντες, προσηγάγετε, τω θείω φωτί Απόστολοι˙ πρεσβεύσατε σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Ήχος πλ. δ’. Αρματηλάτην Φαραώ.

Μαρμαρυγαίς του Παναγίου Πνεύματος, καταλαμφθέντες σοφοί, εν τω υπερώω, πάνσοφοι Απόστολοι, ως αετοί υπόπτεροι, εις τον σύμπαντα κόσμον, διαδραμόντες το κήρυγμα, του Ευαγγελίου εφάνατε.

Ωδή ς’. Κανών α’.
Ήχος δ’. Θύσω σοι μετά φωνής.

Οι θείοι ποταμοί της σοφίας επλήρωσαν, των σωτηρίων ναμάτων, τας κοιλάδας πάσας της Εκκλησίας, σωτηρίου, εκ των πηγών τα ρείθρα πλουτήσαντες.

Ωδή ζ’. Κανών α’.
Ήχος δ’. Εν τη καμίνω.

Αναφανέντες, ώσπερ νεφέλαι πλήρεις θείου φωτός, πάσιν επομβρίζουσιν ύδωρ ζωοποιόν, οι Απόστολοι κραυγάζοντες˙ ευλογημένος ει, εν τω Ναώ της δόξης σου Κύριε.

Ωδή η’. Κανών α’.
Ήχος δ’. Χείρας εκπετάσας Δανιήλ

Τα πάνσεπτα και χωρητικά, δοχεία του φωτός, τας των  βροτών απαρχάς, τας του κηρύγματος σάλπιγγας, τους χειμάρρους της αφθάρτου ζωής, τας θεοφόρους αστραπάς, τας ιαμάτων πηγάς, τους ωραίους πόδας του Ευαγγελίου τιμήσωμεν.

Μύρον εξεκενώθη ταις ψυχαίς υμών όντως, καυθέν του Παρακλήτου τη θέρμη, και τον κόσμον ευωδίας έπλησε θαυμάτων πλήθη, Απόστολοι Κυρίου, τοις εκ καρδίας μέλπουσι τον ύμνον˙ Αλληλούϊα.

Holy Apostles “the universal fathers of the world.” The All-holy Spirit, through them, the universe rebuilt.

Synaxis of the Holy, Glorious and All-Praised Twelve Apostles

Commemorated on June 30

Hymn of Praise
the Holy Apostles

As a dry desert, the whole world was;
Across it [the world] the chariot of the Spirit flew
A fiery vision, the Holy Apostles;
The All-holy Spirit, through them, the universe rebuilt.
The rivers of wondrous grace flowed,
The dead desert, to life converted.
Wonderful Apostles, watery clouds,
Simple ones, wise ones, fishermen, heroes!
From the Ganges to the Thames, they carried the torch,
From the Nile to Pontus, holiness they proclaimed,
From variegated Persia to bronze Gaul,
Where the feet walk or the galleys sail
Everywhere, the miracle of the Incarnate God, brought,
Everywhere, the Name of the Resurrected Christ proclaimed,
Without complaint and fear, without any confusion:
Mountains and seas, to them were not obstacles,
The sword did not frighten them, nor persecution prevent them,
Neither all the fires of Hades which, against them, erupted.
Truth guided them and not a false fable:
Our life is Christ, and death a beautiful gain!
Thus, they spoke. To such as these, what could be done?
Crucify their bodies? Scrape their skins?
That, the world did, but what kind of harm did it do them?
To reign eternally! Thus, God judged.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič for Old Calendar date June 30, and New Calendar date July 13.
http://livingorthodoxfaith.blogspot.com/2010/04/prologue-june-30-july-13.html

***

Homily
on Paul, the prisoner

… I, Paul, the prisoner of Jesus Christ for you Gentiles (Ephesians 3:1).

Brethren, this apostle of Christ calls himself the “prisoner of Christ.” How is it that an apostle can be a prisoner? Is not a prisoner bound? Yes, and the Apostle is bound-bound by love to the Lord Jesus so strongly that he feels that no comparable bond exists on earth. The Apostle is bound in his mind to the Lord Jesus so strongly that he cannot think of anything except Jesus Christ the Lord. The Apostle is so firmly bound by his will to the Lord Jesus that, in essence, he does not have a will of his own but has submitted his will completely to the Lord Jesus. And so, he loves that which Christ loves, thinks that which Christ thinks, and does that which Christ wills. Is this not imprisonment? O blessed imprisonment, which is not unto shame but glory, and is not unto destruction but salvation! Thus, Christ is the complete Lord of the Apostle’s life, both outwardly and inwardly. For outwardly and inwardly, Christ permits him to be tempted; outwardly and inwardly, He reveals to him the wonders of His providence; outwardly and inwardly, He guides him to perfect good for the sake of his salvation, and for the sake of the salvation of many others.

Brethren, let us also commit ourselves to the Lord Jesus Christ as did His Apostle, and then we will be in the most secure hands and on the most secure path.

O Lord Jesus Christ, great and wonderful Lord, bind us to Thee, imprison us in Thee forever and ever in both worlds.

To Thee be glory and praise forever. Amen.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič
http://livingorthodoxfaith.blogspot.gr/2010/04/prologue-november-14-november-27.html

Let us also recall how each of these Holy Apostles ended hisearthly life:
Saint Peter was crucified upside down.-June 29 and January 6
Saint Andrew was crucified on an X shaped cross.-November 30
Saint James the Son of Zebedee was beheaded.-April 30
Saint John the Theologian reposed in a miraculous manner.-September 26 and May 8
Saint Philip was crucified.-November 14
Saint Bartholomew was crucified, flayed and beheaded.-June 11 and August 25
Saint Thomas was pierced with five spears.-October 6
Saint Matthew the Evangelist was burned alive.-November 16
Saint James the son of Alphaeus was crucified.-October 9
Saint Thaddaeus or June the Brother of St.James was crucified.-June 19
Saint Simon the Zealot was crucified.-May 10
Saint Matthias was stoned and then beheaded after death.-August 9
Saint Paul was beheaded.-June 29
[Source: St. Nicholai Velimorovic, The Prologue of Ohrid-Volume One.]

Apolytikion of the Synaxis of the Twelve Apostles, . Tone 3

O holy Apostles of Christ Pray to our merciful God, That He may grant us remission of our sins.

Kontakion Hymn. Tone 2

Today Christ the Rock gladly glorifies the rock of faith, The chosen disciple, together with Paul and the entire company of the Twelve. As we celebrate their memory, We glorify Him Who has glorified them!

Tone 4. As noble among Martyrs.

As eye witnesses and ones who testified to the incarnation of the Word, O truly happy disciples, you are called blessed, for shining like flashes of lightning, you appeared to the world, and like spiritual mountains you dripped sweetness; divided like ever-flowing rivers of Paradise, you water the churches of the nations with divine streams.

Kathisma. Tone 8. The Wisdom and Word.

With the net of the divine words you caught the rational fish and brought them as first-fruits to our God, and longing to put on the marks of Christ you were revealed as imitators of his Passion, glorious Apostles; therefore we have come together and honour as is fitting your all-festive memorial, and with one voice we cry out to you: Intercede with Christ God to bestow forgiveness of faults on those who celebrate with love your holy memorial.

Οι άγιοι Απόστολοι, όλη την οικουμένη φώτισαν με ουράνιο φως, και επί πτερύγων του Πνεύματος περιπολεύουν την οικουμένη, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος οι Πρωτοκορυφαίοι

Εορτάζουν στις 29 Ιουνίου

Ύμνος στους Αγίους Αποστόλους
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Μικρά ζύμη» οι άγιοι Απόστολοι,
μα όλη την οικουμένη ζύμωσαν, την φώτισαν με ουράνιο φως
επί πτερύγων του Πνεύματος περιπολεύουν την οικουμένη,
για να της δώσουν φτερά, τα ίδια αυτά τού Πνεύματος γοργόφτερα!

Σε παλάτια και σε καλύβες έφθασαν,
σε όρη και σε βουνά πεζοπορούντες,
κάθιδροι αλλά και ποντοπορούντες.

Γι’ αυτούς η κάθε ημέρα μία νέα μάχη σήμαινε, μία νέα κακοπάθεια.

Πυκτεύοντας, παλεύοντας τον κόσμο να νικήσουν,
της οικουμένης πρόμαχοι έγιναν, δίχως να γογγύσουν!

Η κάθε ημέρα τους ήταν διαφορετική,
η σκέψη τους όμως ήταν ίδια: ο λογισμός τους στον Χριστό,
η ματιά τους στον Χριστό.

Τί θα έφερνε κάθε ημέρα;
γι’ αυτούς ήταν όλα ίδια – είτε σε παλάτι διανυκτέρευαν είτε στη φυλακή –
μία η μέριμνά τους: Αυτός εντός τους να ενοικεί.
και μετ’ Αυτού γοργά να σαγηνεύσουν την οικουμένη,
με του Πνεύματος τη σαγήνη!

Ότι κι αν έτρωγαν, γεύμα ή δείπνο – γι’ αυτούς ήταν το ίδιο-
ένα το μέλημά τους: η Πίστη
σύμπασα την Οικουμένη να φωταγωγήσει!

Τιμές ή χλευασμοί – γι’ αυτούς ήταν το ίδιο: ταύτα
Μόνο τους μέλημα, στον κόσμο να βασιλεύει ο Χριστός.

Άγγελοι πτερόεντες υπερίπταντο των Αποστόλων,
Συγχαίροντες εν αυτοίς ως μετά αδελφών!

Οι Άγιοι Απόστολοι, υιοί του Θεού,
Στύλοι της Εκκλησίας με Λίθο Θεμέλιο: τον Χριστό!

Έως άρτι εργάζονται και οικοδομούν την Εκκλησία,
κι ας λάμπουν ήδη ως Ήλιοι φωταυγέστατοι στον Ουρανό!

Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Μάιος), Εκδ. Αθως, 2014.

Ήχος δ’.

Οι των Αποστόλων πρωτόθρονοι, και της Οικουμένης διδάσκαλοι, τω Δεσπότῃ των όλων πρεσβεύσατε, ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι, και ταις ψυχαις ημων το μέγα έλεος.

 

 

Blessed are they who have not seen the Lord as the apostle saw Him, but, nevertheless, they love Him with apostolic love and they believe in Him with apostolic faith! Saint Nikolai Velimirovič

The Holy Glorious and All-Praised Leaders of the Apostles, Peter and Paul

Commemorated on June 29

Hymn of Praise
Saint Peter and Saint Paul

Unlearned and learned but equal in spirit
And in the love of God, as strong as angels,
Peter a simple man, Paul educated
Both illumined, by the grace of the Spirit,
Two flaming candles, unquenchable candles,
Towering and beautiful, two brilliant stars.
Traversed the earth and spread the light
Nothing did they take, to men they gave all,
Completely poor, the world they enriched,
Prisoners and servants, conquered the entire world,
With the teaching of Christ, enriched the world,
With a new weapon, conquered the entire world:
By humility and peace and meekness blessed,
Prayer and fasting and mercy powerful.
When to them, that stormy day, arrived the stormy night
Bloodthirsty Nero, their life cut short.
But when the ruler of the world, a command issued
And to suffering, gave over Peter and Paul
The world was theirs and not his [Nero’s] anymore,
By death, the apostles gained the Kingdom.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai VelimirovičHomily
About the joy of faith in Christ

“Although you have never seen Him, you love Him, and without seeing you now believe in Him and rejoice with inexpressible joy touched with glory” (1 Peter 1:8).

These are the words of the Holy Apostle Peter. He saw the Lord and loved Him. He looked at the Lord and believed in Him. Precisely because of that, he praises the love of those who have not seen the Lord and the faith of those who have not seen Him with their eyes. Our Lord Himself said: “Blessed are those who have not seen and yet have believed” (St. John 20:29). Blessed are they who have not seen the Lord as the apostle saw Him, but, nevertheless, they love Him with apostolic love. Blessed are they who have not seen the Lord as the apostle saw Him but, nevertheless, they believe in Him with apostolic faith!

O my brethren, even if we do not see the Lord, we see His works which have enlightened the entire history of mankind from one end to the other and have illumined every created thing under the heavens with a spiritual significance. Even if we do not see the Lord, we see His Holy Church built upon His All-holy and Pure Blood, from countless saints, righteous ones and numerous souls baptized in His Name throughout the ages of ages. Even if we do not see the Lord face to face as the apostles saw Him, we believe that He is among us in the Body and Blood by which we, according to His commandment, communicate and, in communicating, we rejoice with unspeakable joy.

Brethren, the Lord is alive and the Lord is near! That is our unwavering faith and that is the spark of fire which stirs our hearts in a flame of love for the Lord, living and near.

To know that our Lord the Creator, out of love, descended into the earth and appeared as a man for our sake and further know that He was dead and that He appeared alive what stronger foundation does our faith need and what stronger justification for our love?

Brethren, the Lord is alive and near. And even in our day, He is appearing to many righteous souls who serve Him with patience.

O Living Lord, You were dead and are alive enliven in us faith and love until our last breath on earth, that with faith and love, we may be worthy to see You face to face as did Your holy apostles.
To You be glory and thanks always. Amen.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič
http://livingorthodoxfaith.blogspot.com/2010/04/prologue-july-3-july-16.html

Concern for the good of all people! That concern filled the exalted spirits and noble hearts of the holy apostles. Writing about the Apostle Paul, St. John Chrysostom calls him: “The universal father of the world.” “As though he”, says Chrysostom, “gave birth to the entire world that he anxiously labored and tried to being all into the Kingdom.” Indeed, most exalted is this title: “Universal father of the world” and if this title could be attributed to anyone, other than God, it could only be attributed to the apostles of Christ. By their parental concern for the entire world, they in truth, were “the universal fathers of the world.” There are many mothers in the world who care less about their own children then the apostles were concerned about the good of their persecutors and adversaries. The Apostle Peter twice saved his most bitter adversary, Simon the Magician, from death: once when the people wanted to burn him and another time when a dog wanted to tear him to pieces. Just think, how the world repaid these their benefactors! As if they were the greatest robbers and criminals. O how true are the words of St. Cyril who says: “As long as we are in the body, the same occurs to us Christians as to pagans, the difference is only in the spirit.”

The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič 
http://livingorthodoxfaith.blogspot.com/2010/04/prologue-june-30-july-13.html

Troparion — Tone 4

First-enthroned of the apostles, / teachers of the universe: / Entreat the Master of all / to grant peace to the world, / and to our souls great mercy!

Να επιμένεις, αδιάκοπα στην επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού, για να καταπιεί η καρδιά τον Κύριο και ο Κύριος την καρδιά και να γίνουν τα δύο ένα. Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Εύρεση των Τιμίων Λειψάνων των Αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου και της αγίας μάρτυρος Αθανασίας και των τριών αυτής θυγατέρων και παρθένων Θεοδότης, Θεοκτίστης και Ευδοξίας.
Άγιος Παππίας
Άγιος Σέργιος ο δίκαιος ο Μάγιστρος
Όσιοι Σέργιος και Γερμανός οι θαυματουργοί της Μονής Βαλαάμ στη λίμνη Λαντόγκα
Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Τριχερούσης, η εικόνα εορτάζει, επίσης, στις 12 και 18 Ιουλίου.
Στις 28 Ιουνίου 1831 εκάρη μοναχός με το όνομα Ιγνάτιος προς τιμήν του Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας στην Μονή του αγίου Διονυσίου Γλουσιτσκύ στην έρημο Sosnovetsky, ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Εορτάζουν στις 28 Ιουνίου

«Και στους πιο δύσκολους καιρούς θα μπορέσει εύκολα να σωθεί αυτός που θα ασχοληθεί με επιμέλεια με την προσευχή του Ιησού, ανεβαίνοντας με την συχνή επίκληση του ονόματος του Υιού του Θεού στην αδιάλειπτη προσευχή».
Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει:
«Σας παρακαλώ, αδελφοί, μην παραβείτε και μην καταφρονήσετε ποτέ τον κανόνα της προσευχής…
Ο μοναχός οφείλει, είτε τρώει είτε πίνει είτε κάθεται είτε εκτελεί διακόνημα είτε βαδίζει στον δρόμο είτε κάνει οτιδήποτε άλλο, να κράζει ακατάπαυστα το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»…
Έτσι, το όνομα του Κυρίου Ιησού, καταβαίνοντας στο βάθος της καρδιάς, θα ταπεινώσει τον δράκοντα, που έχει την κατοχή της καρδιάς, και θα σώσει και θα ζωοποιήσει την ψυχή.

Να επιμένεις, λοιπόν, αδιάκοπα στην επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού, για να καταπιεί η καρδιά τον Κύριο και ο Κύριος την καρδιά και να γίνουν τα δύο ένα» (βλ. Οσίων Καλλίστου και Ιγνατίου των Ξανθοπού, Μέθοδος και κανών…, κα΄).

Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Φιλήμονα: «Τι είναι, πάτερ, η κρυφή μελέτη;». Και ο γέροντας απάντησε: «Πήγαινε, έχε νήψη στην καρδιά σου και λέγε προσεκτικά μέσα στον νού σου με φόβο και τρόμο: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». (Περί του αββά Φιλήμονος…).

Λέει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος (Ο. π., ΚΗ΄, 35):
«Προκειμένου να σταθείς μπροστά στον Θεό για να Τον ικετέψεις να προετοιμάζεσαι με την αδιάλειπτη εσωτερική προσευχή και έτσι σύντομα θα προκόψεις».

Με τον καιρό η νοερή μελέτη του Θεού θα κυριέψει όλη σου την ύπαρξη και θα σε κάνει σαν μεθυσμένο, έναν άνθρωπο που βρίσκεται σ᾿ αυτόν τον κόσμο αλλά δεν του ανήκει, ή μάλλον έναν άνθρωπο που ανήκει στον κόσμο ως προς το σώμα αλλά δεν του ανήκει ως προς τον νού και την καρδιά.

Όποιος μεθά με το αισθητό κρασί, ξεχνά τον εαυτό του, ξεχνά τα βάσανά του, ξεχνά την τάξη του και την κληρονομιά του. Όποιος μεθά με το νοητό κρασί της μελέτης του Θεού, γίνεται ψυχρός, αναίσθητος απέναντι στις γήινες επιθυμίες, τη γήινη δόξα, όλα τα γήινα αγαθά.

Η σκέψη του βρίσκεται διαρκώς στον Χριστό, ο οποίος με τη μελέτη ενεργεί στον νού και την καρδιά σαν ιερή ευωδία, «άρωμα που προέρχεται από τη ζωή και δίνει ζωή» (Β΄ Κορ. 2:16). Η μελέτη του Θεού νεκρώνει στην ψυχή του ανθρώπου την αγάπη προς τον κόσμο και τα πάθη και γεννά την αγάπη προς τον Θεό, προς καθετί το πνευματικό και άγιο, προς τη μακάρια αιωνιότητα.

«Θεέ μου!», ανακράζει ο μεθυσμένος από τη μελέτη του Θεού (Οσίου Ιωάννου του Σιναίτου, ο. π, ΚΗ΄, 28). «Τι άλλο υπάρχει για μένα στον ουρανό εκτός από Σένα;». Τίποτα! «Και τι άλλο θα επιθυμούσα στη γη εκτός από Σένα;» (Ψαλμ. 72:25). Τίποτ᾿ άλλο, παρά μόνο να είμαι απερίσπαστα προσκολλημένος σ᾿ Εσένα με την αδιάλειπτη προσευχή.

Μερικοί επιθυμούν πλούτο, άλλοι δόξα και άλλοι κάτι άλλο από τα εγκόσμια.
«Εγώ, όμως, ένα μόνο πράγμα επιθυμώ: να είμαι προσκολλημένος στον Θεό και να στηρίζω σ᾿ Αυτόν την ελπίδα της απάθειας μου» (Πρβλ. Ψαλμ. 72:28).
Από το βιβλίο: «ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ», Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, Τόμος γ΄

***

Αυτός ο τρόπος προσευχής, το να προσεύχεται δηλαδή κανείς λέγοντας την προσευχή του Ιησού, είναι θείος θεσμός, πού θεσπίστηκε όχι μέσω Αποστόλου ή Αγγέλου, αλλά από τον Υιόν του Θεού, πού είναι Θεός ο ίδιος. Μετά τον μυστικό δείπνο, ανάμεσα σ’ άλλες υψηλές, ύστατες εντολές και οδηγίες, ο Κύριος Ιησούς Χριστός θέσπισε την προσευχή στο όνομα Του. Έδωσε αυτό τον τρόπο προσευχής σαν μια νέα, εξαίρετη και ανεκτίμητη δωρεά. Οι Απόστολοι γνώριζαν ήδη μερικώς τη δύναμη του ονόματος του Ιησού, μ’ αυτό θεράπευσαν ανίατες αρρώστιες και υπέταξαν δαίμονες, και μ’ αυτό τους κατανίκησαν, τους έδεσαν και τους εξέβαλαν. Αυτό το πανίσχυρο και θαυμαστό όνομα ο Κύριος μας αφήνει εντολή να το χρησιμοποιούμε στην προσευχή. Υποσχέθηκε ότι τέτοια προσευχή θα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική. «Ό,τι αν αιτήσητε τον πατέρα», είπε στους αγίους Αποστόλους, «εν τω ονόματι μου, τούτο ποιήσω, ίνα δοξασθή ο πατήρ εν τω υίω. Εάν τι αιτήσητε εν τω ονόματι μου, εγώ ποιήσω» (Ίωάν. 14,13). « Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι όσα αν αιτήσετε τον πατέρα εν τω ονόματι μου, δώσει υμίν. Έως άρτι ουκ ητήσατε ουδέν εν τω ονόματί μου αιτείτε και λήψεσθε, ίνα η χαρά υμών η πεπληρωμένη» ( Ίωάν. 16,23-24).

Στα Ευαγγέλια, στις Πράξεις και τις Επιστολές των Αποστόλων βλέπουμε την απέραντη πίστη των αγίων Αποστόλων στο όνομα του Κυρίου Ιησού, όπως και τον απέραντο σεβασμό τους γι’ αυτό. Στο όνομα του Κυρίου Ιησού έκαναν τα πιο εκπληκτικά θαύματα.

Στην εκκλησιαστική ιστορία διαβάζουμε το πιο κάτω επεισόδιο: Κάποιος στρατιώτης, γέννημα της Καρχηδόνας, πού ονομαζόταν Νεωκόρος, υπηρετούσε στη φρουρά της Ιερουσαλήμ στα χρόνια πού ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός υπέστη θεληματικά τα πάθη και θανατώθηκε για ν’ απολυτρώσει το ανθρώπινο γένος. Σαν είδε ο Νεωκόρος τα θαύματα πού τελέσθηκαν στο θάνατο και την ανάσταση του Κυρίου, πίστεψε σ’ Αυτόν και βαφτίστηκε από τους Αποστόλους. Όταν τέλειωσε τη θητεία του, ο Νεωκόρος πήγε πίσω στην Καρχηδόνα και μοιράστηκε το θησαυρό της πίστης με ολόκληρη την οικογένεια του. Ανάμεσα σ’ εκείνους πού δέχτηκαν το Χριστιανισμό ήταν και ο Καλλίστρατος, ο εγγονός του Νεωκόρου. Σαν έφτασε στην κατάλληλη ηλικία ο Καλλίστρατος πήγε στο στρατό. Το στρατιωτικό απόσπασμα στο όποιο τοποθετήθηκε το αποτελούσαν ειδωλολάτρες. Παρακολούθησαν τον Καλλίστρατο και πρόσεξαν πώς αυτός δε λάτρευε τα είδωλα, αλλά αφιέρωνε πολλήν ώρα στην προσευχή τη νύκτα μέσα σε μοναξιά. Κάποτε κρυφάκουσαν, ενώ εκείνος προσευχόταν, και τον άκουσαν να επαναλαμβάνει αδιάκοπα το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό τον κατήγγειλαν στο διοικητή τους. Ο άγιος Καλλίστρατος, πού ομολογούσε το Χριστό όντας μόνος στο σκοτάδι της νύχτας, Τον ομολόγησε δημοσίως στο φως της ημέρας και επισφράγισε την ομολογία του με το αίμα του» (Μηναίο, 27 Σεπτεμβρίου).
(από το βιβλίο «Υιέ μου δος μοι σην καρδίαν», Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ – Η Προσευχή του Ιησού )

Ο άγιος Ιγνάτιος αποσύρθηκε στην Μονή Νικολάου Μπαμπάγεβο, όπου κοιμήθηκε ειρηνικά, στις 30 Απριλίου 1867, σε ηλικία 60 ετών. Μετά την μακαριστή εκδημία του, ο άγιος Ιγνάτιος εμφανίστηκε μέσα σε λαμπρό φως σε ένα από τα πνευματικά του τέκνα, που υπέφερε από τις επιθέσεις των δαιμόνων, λέγοντάς του: «Ό,τι έγραψα στα βιβλία μου είναι η αλήθεια!».

St. Seraphim of Vyritsa used to say that there are no better remedies than holy water and holy oil. In olden times everything people did they did with prayer.

St. Seraphim of Vyritsa
Commemorated on March 21/April 3

Connect with your breath the sweetest name of Jesus, Father Seraphim seen in mental prayer invaluable tool for acquiring spiritual peace and salvation:
Even in the most difficult times, he who will occupy himself diligently with the Jesus prayer, ascending with the frequent invocation of the Son of God’s name in ceaseless prayer, will be able to be saved easily.

The Lord can wait even a thousand years for just one person to be saved for the number of angels who fell [i.e. the demons] to be made up.

Many spiritual children Vyritsa elder advised as often as possible to read the prayer of St. Ephraim the Syrian, “O Lord and Master of my life …” “In this prayer, the whole essence of Orthodoxy, the whole Gospel. She we ask the Lord for help to acquire the properties of the new man,” — said the priest.

”Yea, O Lord and King, grant me to see my own faults and not to judge my brother …” Sin condemnation Seraphim called one of the greatest spiritual ills of our time! “We have the right to judge but yourself. Even arguing about any man, we have unwittingly condemn it,” — said Vyritsa elder. He particularly recalled the inadmissibility of condemnation of the priesthood: “Personal human weakness can not take away the grace of ordination. During the sacraments the priest is only an instrument in God’s hands. Invisibly all sacraments makes Christ himself. Whatever sinful father, even if he is prepared to fire gehenna only light through it, we can get permission from our own sins. “

There will come a time when not the persecutions but money and the goods of this world will take people far from God. Then many more souls will be lost than in the time of the persecutions. On the one hand, they will be putting gold on the domes and will put the crosses on them and, on the other hand, everywhere evil and falsehood will reign. The true Church will always be persecuted. They who want to be saved will be saved with illnesses and afflictions. The way in which the persecutions will occur will be very sly and it will be very difficult for one to foresee the persecutions. Dreadful will be that time; I pity those who will be living then.”

Always give thanks for everything, even for the afflictions to the Lord and the Panaghia.

St. Seraphim of Viritsa, Life-Miracles-Prophecies of Saint Seraphim of Viritsa: The New Saint of Orthodox Russian Church 1866-1949

***

St. Seraphim of Vyritsa always recommended his spiritual children to sprinkle raw and cooked food with holy Theophany water, which, according to him, “consecrates everything all on its own.” Whenever anyone fell seriously ill, St. Seraphim would bless them to take a tablespoonful of holy water hourly. He used to say that there are no better remedies than holy water and holy oil.

St. Seraphim of Vyritsa: Many times we become sick because we do not pray before beginning our food and we do not seek from God to bless it. In olden times everything people did they did with prayer. They prayed when they plowed the earth, in the sowing they prayed; they also prayed when they harvested the fruits. We today do not know who produces these things we are eating, and many times we do not know who is cooking our food. These people may be cursing and blaspheming, when they are cooking it. For this reason it would be good before eating our food to throw some holy water on it.
All these things which we use for food are God’s gifts to people. Through them all of nature and the noetic world of angels serve man. For this reason each time we sit down to eat, we should pray with much diligence.

Saint Luke of Crimea advised, “Drink holy water as often as possible. It is the best and the most effective medicine. I’m saying that not just as a priest but also from my experience as a doctor.”

Troparion of Saint Seraphim of Virits

As all-bright star of Russian land / You shone on Vyritsa highland holy monk Seraphim / And led by the power of Holy Spirit / You spiritually illumined our land with the light of your wonders / Therefore hurrying to your grave / We call with love / Pray to God Christ for salvation of our souls.

The power of oil lamp of the Theotokos and all the saints. Saint Niphon Bishop of Constantiane, in Algeria of Africa
https://iconandlight.wordpress.com/2019/03/15/the-power-of-oil-lamp-of-the-theotokos-and-all-the-saints-saint-niphon-bishop-of-constantiane-in-algeria-of-africa/

Ο καλός κολυμβητής περνά κάτω από το κύμα. Δεν πρέπει να αντιστεκόμαστε στον πονηρό, διότι η αντίσταση αυξάνει το κακό. Εάν κανείς βαστάξει τον πειρασμό με υπομονή και ταπείνωση, τον ξεπερνά χωρίς βλάβη. Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Γέροντας Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ

Δεν πρέπει να αντιστεκόμαστε στον πονηρό με λόγια, διότι η αντίσταση αυξάνει το κακό. Όπως λέγει ο αββάς Δωρόθεος, ο καλός κολυμβητής περνά κάτω από το κύμα.

π. Ζαχαρίας Ζαχάρου

Ο Θεός είναι ζηλωτής και επιθυμεί ολόκληρη την καρδιά του ανθρώπου. Ο Θεός επιθυμεί να επισκεφθεί τη βαθειά καρδιά του ανθρώπου με τη ζωηφόρο, νοερή και θεία αίσθηση της παρουσίας Του. Όταν ο άνθρωπος αποκτήσει συναίσθηση του θησαυρού αυτού στην καρδιά του, τον επισκιάζει ο φόβος του Θεού…

Όπως κατά την ημέρα της Πεντηκοστής έπνευσε πρώτα η βίαιη πνοή και ύστερα ξεχύθηκε το Άγιο Πνεύμα «επί πάσαν σάρκα», έτσι και τώρα ο πνευματικός συσσεισμός κάνει να αναφανεί η καινή καρδιά• όχι η λίθινη, αλλά η ευαίσθητη που είναι ικανή να προσλάβει το χάρισμα της Πεντηκοστής. Η καρδιά αυτή είναι τόσο πολύτιμη ενώπιον του Κυρίου, ώστε κάθε κραυγή ή επίκληση της συγκεντρώνει όλη την προσοχή Του και ελκύει τη χάρη Του…Κρίνοντας αυστηρά τον εαυτό του ο άνθρωπος συντρίβεται και συνάγει όλο τον νου στην καρδιά. Τότε μπορεί να βοά «εν όλη καρδία» προς τον Θεό και να δέχεται από Αυτόν τη δικαίωση. 

Ο Κύριος επετέλεσε μία παγκόσμια νίκη κατά του εχθρού και κατά του θανάτου – αυτούς τους δύο εχθρούς της ανθρωπότητας. Επετέλεσε αυτήν την νίκη με έναν παράδοξο τρόπο: οι επιθέσεις (προσβολές) και η οργή του εχθρού, όπως λέει ο Προφήτης Ησαΐας, συνέτριψαν τον Κύριο. Εάν ήταν δυνατόν, ο εχθρός θα συνέτριβε ακόμη και τα οστά του. Για χάρη μας ο Κύριος έγινε όλος μιά πληγή, από την κορυφή ως τα άκρα των ποδών Του, έτσι που να μην υπάρχη τόπος για να μπη επίδεσμος πάνω Του, λέει ο Ησαΐας ( Βλ. Ησαΐα 1, 6). Διέκρινε ο Προφήτης με έναν τόσο ρεαλιστικό τρόπο το τραγικό γεγονός της θυσίας του Θεού για την σωτηρία μας. Όλη η σκαιότητα του κακού που είχε συσσωρευθή από την αρχή της πτώσεως του εωσφόρου μέχρι την πτώση του ανθρώπου, έπεσε πάνω στον Κύριο. Και ο Κύριος έσκυψε κάτω από αυτό το κύμα χωρίς να αντισταθή. Τα αποδέχτηκε όλα γιά χάρη μας, επειδή «Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν» (Ιω. γ’ 16). Αναδύθηκε πίσω από αυτό το κύμα, εγηγερμένος εκ νεκρών, και βασιλεύει εις τους αιώνας. Έτσι και εμείς, όταν ένας πειρασμός ξεσηκώνεται εναντίον μας, είτε από έναν αδελφό, είτε από μία ασθένεια ή από κάτι άλλο, και εμείς ταπεινώνουμε τους εαυτούς μας στερεώνοντας το βλέμμα μας σε Εκείνον που πορεύθηκε αυτήν την οδό πριν από εμάς και μπορεί να μας ελεήση, και πηγαίνουμε κάτω από το κύμα, τότε θα αναδυθούμε αβλαβείς από την άλλη πλευρά του κύματος, δηλαδή θα γίνουμε μέτοχοι της νίκης του Κυρίου.
Αληθινά μεγάλος, λοιπόν, δεν είναι εκείνος που δείχνει την δύναμή του, βάζει τον «αντίπαλό» του στη θέση του και αφήνει τον εγωϊσμό του να κυριαρχή. Αυτό δέν είναι νίκη γιατί το κακό γίνεται διπλό, τριπλό και πολλαπλασιάζεται. Η αληθινή νίκη είναι να μπορούμε να σκύψουμε κάτω και να αναδυθούμε από πίσω, μέτοχοι της νίκης του Χριστού. Η ταπείνωση είναι η νίκη.

Ερώτηση: Πάτερ, σε περίπτωση ασθένειας πώς πηγαίνει κάποιος κάτω από το κύμα;

Απάντηση: Με το να λέμε στον Κύριο: «Κύριε, γνωρίζω πώς είσαι αγαθός και η πηγή κάθε αγαθού και αν Εσύ επέτρεψες να με βρη αυτή η ασθένεια, αυτό σημαίνει πώς είναι για το καλό μου. Αλλά όμως, επειδή είμαι τυφλός, βοήθησέ με να δω πώς θα βρω αυτό που είναι καλό για εμένα βοήθησέ με να μάθω ταπείνωση, ώστε να αποκτήσω την χάρη Σου, και η δική Σου χάρη θα σκεπάση την ασθένειά μου και ακόμη θα αναπληρώση τα υστερήματά μου».
Πολλές φορές, εάν ταπεινωθούμε, μπορεί να μην γίνουμε καλά, αλλά όμως η παρηγοριά που θα λάβουμε θα μας ανεβάση πάνω από την ασθένειά μας, και αυτή είναι η αληθινή νίκη.

Ο μέγας προφήτης Ησαΐας επισημαίνει ότι ο πόνος προηγείται της ελεύσεως του Πνεύματος της σωτηρίας· ότι το Πνεύμα συλλαμβάνεται πρώτα μέσα στο φόβο και στην οδύνη της καρδιάς (Ησ. 13,8). Η αλήθεια είναι ότι μας χρειάζεται συντριβή, μας χρειάζεται φόβος, έχουμε ανάγκη από πόνο. Όλα αυτά μας προετοιμάζουν για τη νέα ζωή, ωσότου μια έκρηξη, μια βαθειά τομή διανοίξει την καρδιά. Τότε πραγματοποιείται νέα γέννηση, και ο άνθρωπος, που μεταρσιώνεται πνευματικά, παραδίδεται στα χέρια του ζώντος Θεού. Όπως ισχυριζόταν ο Γέροντας Σωφρόνιος, αν εγκαρτερήσουμε στον πόνο και τη συντριβή, η καρδιά μας θα μεταμορφωθεί κάποια ημέρα σε φωτεινό κέντρο πνευματικής ευαισθησίας.

Μόνον όταν ενεργούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο ανοίγουμε χώρο για την Χάρη του Θεού να εργαστή μέσα μας.

***

Όταν έρχεται το κύμα του πειρασμού, πήγαινε από κάτω του έως ότου περάσει και έτσι συνεχίζεις κολυμπώντας ακίνδυνα!
αββάς Δωρόθεος

Πολλές φορές αμφιβάλλει κάποιος μέσα του λέγοντας· όταν στις συμφορές αμαρτάνει κανείς από θλίψη, πώς μπορεί να σκεφτεί ότι αυτές έρχονται για το συμφέρον μας;

Δεν αμαρτάνουμε στις συμφορές παρά μόνο διότι είμαστε ανυπομόνευτοι και δεν θέλουμε να βαστήξουμε μικρή θλίψη ή να πάθουμε κάτι το αντίθετο με τις επιδιώξεις μας, επειδή ο Θεός δεν επιτρέπει να μας επιβληθεί βάρος ανώτερο από τη δύναμή μας, καθώς είπε ο Απόστολος· «πιστός είναι ο Θεός, ο οποίος δεν θα επιτρέψει να πειραστείτε παραπάνω από όσο μπορείτε (Α΄Κορ. 10,13)».
Αλλά εμείς είμαστε που δεν έχουμε υπομονή, που δεν θέλουμε να κοπιάσουμε ούτε για λίγο, που δεν ανεχόμαστε να δεχτούμε ποτέ κάτι με ταπείνωση.

Για αυτό συντριβόμαστε και όσο προσπαθούμε να ξεφύγουμε από τους πειρασμούς, τόσο επιβαρυνόμαστε από αυτούς και αποθαρρυνόμαστε και δεν μπορούμε να βγούμε από αυτούς.
Υπάρχουν άνθρωποι που κολυμπούν για ανάγκη στη θάλασσα· αυτοί, αν γνωρίζουν την τέχνη της κολύμβησης, όταν έρχεται το κύμα εναντίον τους, υποκύπτουν σε αυτό και αφήνονται από κάτω του έως ότου περάσει και έτσι στη συνέχεια κολυμπούν ακίνδυνα. Εάν όμως θελήσουν να εναντιωθούν στο κύμα, αυτό τους απωθεί και τους εξακοντίζει μακριά. Όταν αρχίζουν να κολυμπούν πάλι, έρχεται άλλο κύμα επάνω τους· εάν πάλι εναντιωθούν, πάλι τους απωθεί και τους ρίχνει προς τα έξω, και απλώς καταπονούνται χωρίς να προχωρούν. Εάν όμως, όπως είπα, υποκύψουν στο κύμα και ταπεινωθούν από κάτω του, περνά χωρίς να τους βλάπτει και συνεχίζουν κολυμπώντας όσο θέλουν και εκτελώντας το έργο τους.
Έτσι συμβαίνει και με τους πειρασμούς· εάν κανείς βαστάξει τον πειρασμό με υπομονή και ταπείνωση, τον ξεπερνά χωρίς βλάβη, εάν όμως επιμένει να θλίβεται, να ταράσσεται, να κατηγορεί τον καθένα, τιμωρεί τον εαυτό του, δυναμώνοντας τον πειρασμό εναντίον του εαυτού του, και από αυτά δεν ωφελείται, αλλά και βλάπτεται. Διότι οι πειρασμοί ωφελούν πολύ αυτόν που τους υπομένει ατάραχα”.
(εκδόσεις ΕΠΕ, Φιλοκαλία τόμος 12, σελ 521-523)

Κύριε, δώσε στους δούλους Σου το Πνεύμα Σου το άγιο, για να θάλπη τις ψυχές τους με την αγάπη Σου και να τους οδηγή σ’ όλη την αλήθεια και σε κάθε αγαθό.
Σε παρακαλώ, Ελεήμον Κύριε, δώσε σ’ όλο τον λαό Σου, από τον Αδάμ μέχρι της συντέλειας των αιώνων, να Σε γνωρίσουν, να μάθουν πως είσαι αγαθός και γεμάτος ευσπλαχνία, Γιατί έτσι θα απολαύσουν όλοι την ειρήνη Σου και θα δούν το φως του προσώπου Σου. Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου

Το Πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία.

Ο Θεός δεν μπορεί να ηττηθεί, αναθέσατε τη μάχη σας στον Έναν, τον Ισχυρότερο από εσάς και ο Ένας αυτός ισχυρότερος θα πολεμήσει νικηφόρα για εσάς. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/28/%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CE%B7%CF%84%CF%84%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B1%CF%84%CE%B5/

Every precaution is taken so as not to lose the ethos of humility. This is the great culture of the Orthodox Church, and we must not lose it! Fr. Zacharias Zacharou

“For great is the power of God; by the humble, He is glorified” says the wise Sirach. (The Book of Ecclesiasticus – Sirach 3:19), David also speaks about God saying, “He guides the humble to justice, He teaches the humble His way” (Psalm 25:9).

One day when Abba Tithoes was sitting down, a brother happened to be beside him. Not realizing this, he began to groan, without thinking that the brother was beside him for he was in ecstasy. Afterwards he made a prostration before him and said to him, ‘Forgive me, brother; I have not yet become a monk, since I groaned in front of you.’

Abba Daniel said, When on occasion Abba Arsenius came to the church, he sat behind the pillar, so no one would see his face, nor would he face another.

Fr. Zacharias Zacharou

 When we are alone in our rooms, we pray in ways in which we cannot pray in church, in front of others…

Many times, when you are in your room, and God gives a particular grace and inspiration, you can kneel down, you can knock your head on the floor, you can beat your chest, you can do whatever you like, but when you are in the church, you do not usurp the space of your fellows. What a great culture! I remember a story from the Desert Fathers. A great old man of the desert of Egypt entered the church and, thinking that he was alone, he let a big sigh come out of him unrestrained. Suddenly he heard some movement in a corner and realised that there was a novice hidden in the church, praying. He went and prostrated to him and said to him, ‘Forgive me brother, for I have not yet made a beginning.’ [2]

Many of the Desert Fathers had this culture of hiding their charisms. One great ascetic received three monks in his cell. He wanted to observe their practice, so he pretended to be asleep. The three monks, thinking that their host was sleeping, encouraged each other, and then started praying. He saw the prayer of two of them coming out like a flame, while the third one prayed with difficulty. But they had waited for their host to fall asleep and they had themselves pretended to be asleep, so that everything could be done in secret, without losing the reward of our Father Who sees in secret and rewards openly. Every precaution is taken so as not to lose the ethos of humility. This is the great culture of the Orthodox Church, and we must not lose it!

2. Abba Tithoes in The Sayings of the Desert Fathers, op. cit., p. 198; see also, ibid., John the Dwarf, p. 77.

from The Hidden Man of the Heart (1 Peter 3:4): The Cultivation of the Heart in Orthodox Christian Anthropology, By Archimandrite Zacharias, Mount Thabor Publishing 2008.

***

 The monastic life in regard to deeds, words, thoughts and movements must be lived with heartfelt conviction. Otherwise it will not be monastic life, let alone angelic life.

God is manifested not in labours but in simplicity and humility. And if the power of the Lord is made perfect in weakness, the Lord will certainly not reject a humble worker.

 As those whose sense of smell is healthy can tell who has hidden perfumes, so the pure soul can recognize in others both the fragrance which he himself has obtained from God and the stench from which he has been freed, though this is imperceptible to others.

The eyes of our body are a light for all the bodily members; and the discernment of the divine virtues is a light for the mind. (The Ladder of Divine Ascent, St. John Climacus, Step,Translated by Archimandrite Lazarus Moore (Harper & Brothers, 1959)