Κύριε Ιησού, Συ, η Αιώνια Αλήθεια, καθάρισε τις καρδιές μας από την υπερηφάνεια και τον φθόνο. Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός εκ Ρώμης

Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός εκ Ρώμης, αυτάδελφοι ιατροί (284)
25 μάρτυρες στη Νικομήδεια Βιθυνίας Μ. Ασίας
Άγιοι 2000 Μάρτυρες
Άγιοι Απολλωνία και Μαυρίκιος
Κωνσταντίνος ο Αλαμάνος, εκ των 300 Αλαμάνων Πατέρων της Κύπρου, ( 12ος αἰ.)
Ιωάννης της Ρίλας Βουλγαρίας (946) [ανακομιδή λειψάνων]
Πέτρος ο πατρίκιος, ο γενόμενος στην τοις Ευάνδρου της Κωνσταντινουπόλεως (854)
Βασίλειος της Μονής του «Βαθέος Ρύακος» στη Λυκαονία Μ. Ασίας (10ος αἰ.) και Λέοντος του «γυμνού» του αναχωρητού

Εορτάζουν στις 1 Ιουλίου

Στίχοι
Bολαίς αδελφούς ου διέσπων οι λίθοι,
Ως εις έν άμφω συμπεπηγότας λίθον (ήτοι τον Xριστόν).
Πρώτη Iουλίοιο λίθοισιν Aνάργυροι ήθλουν.

Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός εκ Ρώμης

Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός, ήταν αδέρφια, έζησαν την εποχή που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Καρίνος, ήταν γιατροί στο επάγγελμα και παρείχαν ιάσεις σε όλους όσους είχαν ανάγκη, και για αντάλλαγμα δεν έπαιρναν χρήματα, αλλά το μόνο πού ζητούσαν ήταν να πιστεύσουν στον Χριστό.
Κάποιοι όμως καλοθελητές διέβαλαν τους αγίους στον αυτοκράτορα και του είπαν ότι οι θεραπείες και τα θαύματα που επιτελούσαν τα έκαναν με μαγικές τέχνες. Τότε οι Άγιοι Ανάργυροι επειδή δεν ήθελαν να πάνε άλλους αντί αυτών στον αυτοκράτορα, προσήλθαν μόνοι τους ενώπιον του και ο Καρίνος προσπάθησε να τους μεταπείσει να αρνηθούν τον Χριστό. Εκείνοι όμως όχι μόνο δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, αλλά κατάφεραν να μεταπείσουν και να αλλάξουν και τον ίδιο τον αυτοκράτορα, αφού και ο ίδιος δέχτηκε τις θεραπευτικές τους ιάσεις. Συγκεκριμένα, όταν ο Καρίνος ανέκρινε τους Αγίους, μετατοπίστηκε η θέση του προσώπου του και στράφηκε προς την ράχη του. Αμέσως τότε οι Άγιοι την θεράπευσαν με την προσευχή τους στον Χριστό. Εξαιτίας αυτού του θαύματος, πίστευσαν στον Χριστό όσοι βρίσκονταν εκείνη την στιγμή μπροστά σ’ αυτό πού συνέβη και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας τους έστειλε πίσω στους συγγενείς τους με μεγάλες τιμές.
Αργότερα όμως, μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, οι Άγιοι φθονήθηκαν από τον ίδιο τον δάσκαλο που τούς είχε μάθει την ιατρική επιστήμη, γιατί είχαν αποκτήσει μεγάλη δόξα και φήμη. Γι’ αυτό τον λόγο τους ανέβασε σε κάποιο όρος για να μαζέψουν δήθεν κάποια βότανα και εκεί τους επιτέθηκε με πέτρες και τους θανάτωσε.

***

Φθόνος και κατάκριση
Γέρων Σωφρόνιος του Essex

Πρέπει να υποφέρωμεν τας μικράς θλίψεις της καθημερινής μας ζωής και να μη πέσωμεν εις την οργήν, εις το μίσος ή ο,τιδήποτε παρόμοιον, και έτσι θα ημπορούμεν να βλέπωμεν τον πόνο του ανθρώπου και όχι την κακήν αυτού πλευρά. Μια τέτοια στάσις χαρακτηρίζει τη ζωή ενός αληθώς μεγάλου ανθρώπου, η οποία μας υπερβαίνει… Ακόμη και εις τας μικροτέρας λεπτομερείας της ζωής, να παραμένετε εν πνεύματι εκεί, όπου ευρίσκεται ο Κύριος, πέραν του “καταπετάσματος” της ογδόης ημέρας. Παραμένετε εκεί εν πνεύματι, αλλά σωματικώς να συνηθίζεται να ζείτε εις τας συγκεκριμένας περιστάσεις της ζωής σας…  Δεν θα ήτο υποφερτός ο κόσμος αυτός αν ο Χριστός δεν ήτο Θεός. Αλλ΄ εφ΄ όσον είναι Θεός, τα πάντα είναι κατορθωτά. Και ας είπωμεν εις τον Πατέραν αυτόν – διότι είναι Πατήρ ημών – εις όλας τα θλίψεις μας. “Δόξα σοι, Ύψιστε Θεέ, δόξα σοι εις τους αιώνας των αιώνων”.

175. Ποιό είναι το όπλο του εχθρού εναντίον της σωτηρίας μας; Ο φθόνος. Στο Ευαγγέλιο ο Πιλάτος γνωρίζει ότι οι Εβραίοι θέλουν να σκοτώσουν τον Χριστό από φθόνο. Ο φθόνος είναι η μεγαλύτερη δύναμη του εχθρού. Γι’ αυτό, πάνω από όλα πρέπει ν’ αποφεύγουμε το λογισμό της ζηλοφθονίας.

176. Η ζήλεια είναι χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση. Κάποιος είναι πάντοτε δυνατότερος από μας. Οι άλλοι έχουν πάντα κάτι που θα θέλαμε κι εμείς να έχουμε. Στην κατάσταση της ζήλειας απωθούμε τους άλλους· και η ζωή καταντά πράγματι σαν εικόνα του Θεού αμαυρωμένη και ταραγμένη.

177. Προσπαθείστε να μην κατηγορείτε ποτέ τον άλλον, αλλά να προσεύχεσθε γι’ αυτόν. Όταν κρίνουμε κάποιον για τα ελαττώματά του, σημαίνει ότι δεν βλέπουμε τα δικά μας.

178. Στην κατάσταση της πτώσεώς μας είμαστε ανίκανοι να κρίνουμε σωστά τον αδελφό μας. Να μην είστε τόσο βέβαιοι ότι ο αδελφός σας σφάλλει. Μην τον κρίνετε.

179. Είναι προτιμότερο να μην κρίνουμε. Ζω με το φόβο του Θεού, σημαίνει φοβούμαι να κρίνω τον άλλο με τρόπο αμαρτωλό, και όχι όπως θα τον έκρινε ο Θεός.

180. Τί ζητώ άραγε, όταν κρίνω τον αδελφό μου; Εφόσον δεν τον βλέπω, όπως τον βλέπει ο Κύριος, το παν θα είναι λανθασμένο. Αρχίστε με αυτήν την προσευχή, με την σκέψη να είστε υπάκουοι, να μην κρίνετε τους αδελφούς σας. Αρχίστε από τον πόθο να υπηρετήσετε τους άλλους με αγάπη, όπως ο Σιλουανός, που ζητούσε κατά τις εορτές να μπορεί να διακονεί στην Τράπεζα τις εκατοντάδες των μοναχών. Ήταν τόσο ευτυχής να βλέπει πόσο ο Χριστός αγαπούσε αυτούς τους ανθρώπους, αυτά τα παιδιά του Θεού. Τους διακονούσε με πολλή αγάπη. Όταν οι εργασίες της καθημερινής ζωής πραγματοποιούνται με αυτό το πνεύμα, μπορούν να γίνουν μια πολλή ευχάριστη πνευματική τροφή. Τη νύκτα χάρη στη διάθεση αυτή της διακονίας η καρδιά σας θα είναι πολύ απαλή θα κλαίτε ενώπιον του Θεού για τα ελαττώματά σας, για την ατέλεια της αγάπης σας.

181. Η δυσκολία να συνεργαζόμαστε με τον πλησίον προέρχεται πάντοτε από την έλλειψη προσευχής και αγάπης. Όπως λέει ο Γέροντας Σιλουανός, μπορεί να συμβεί, ώστε παρά τις φλογερότερες προσευχές η πρόοδος να είναι δύσκολη. Εν τούτοις, όταν κατορθώσουμε με την επίκληση του Ονόματος του Ιησού να ζούμε σταθερά με κάποιο πρόσωπο, γινόμαστε ικανοί να ζούμε με εκατομμύρια άλλα πρόσωπα που του μοιάζουν.

183. Να είστε πολύ προσεκτικοί! Μην επιτρέπετε σε κανένα αρνητικό λογισμό να εισδύσει στην καρδιά σας.

184. Μην υποτιμάτε τους αρνητικούς λογισμούς που μπορεί να έχετε για τον πλησίον, όταν είστε στο κελλί σας. Φυλαχθείτε από κάθε λόγο που πληγώνει. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Να θυμάστε επίσης τους λόγους του Χριστού: «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως» (Λουκ. 6,31).

Αν κρίνετε τους άλλους για ασήμαντα και εξωτερικά πράγματα, θα χάσετε το παν.

187. Καθετί που αποκτάται με τους εσωτερικούς σας αγώνες αντανακλάται στην εν Θεώ ζωή σας. Πολεμείστε ενάντια σε κάθε πάθος που εγείρει μέσα σας λογισμούς κατακρίσεως για τον πλησίον. Μη δέχεσθε αυτό που ο εχθρός σας υποβάλλει εναντίον εκείνου που είναι άδικος μαζί σας. Είτε είσθε μόνοι στο κελλί σας είτε με άλλους, κάθε λογισμός κατακρίσεως, κάθε αρνητική εσωτερική κίνηση δημιουργεί ρωγμή στο πνευματικό σας οχυρό και στο οχυρό της αδελφότητος. Κανένας λογισμός δεν γεννιέται και δεν παρέρχεται χωρίς συνέπειες. Με αγαθούς λογισμούς, θα μπορείτε να βλέπετε στον καθένα που συναντάτε ένα αγαπημένο πρόσωπο. Αντιθέτως, με αρνητικούς λογισμούς το πρόσωπό σας, οι ψυχικές σας ενέργειες θα διαταράξουν τις σχέσεις σας και θα επηρεάσουν το περιβάλλον σας. Όταν η χάρη είναι μαζί μας δεν βλέπουμε τα ελαττώματα των άλλων βλέπουμε μόνο τα παθήματα και την αγάπη των αδελφών.

189. Να αποβάλετε κάθε πνεύμα περιεργείας. Κάνετε το διακόνημα σας, χωρίς να σας ενδιαφέρει αν οι άλλοι κάνουν το δικό τους. Όταν απουσιάζει η περιέργεια, ο καθένας δέχεται από τον Θεό ό,τι του ταιριάζει. Δεν μπορούμε να εξαπατήσουμε τον Θεό. Είναι τόσο δυνατός και τόσο δίκαιος, ώστε δεν μπορούμε τίποτε να Του κρύψουμε.

190. «Δώρησαι μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου», λέγει ο Άγιος Εφραίμ στην προσευχή του. Όταν αρχίζουμε να συγκρίνουμε τις προσπάθειες μας με τις προσπάθειες των άλλων, ο εχθρός μπορεί να βρει τρόπους να μας αποθαρρύνει.

191. Όταν έριδες, εχθρότητες, βίαιες σχέσεις εκδηλώνονται μεταξύ των ανθρώπων δεν μπορεί να διατηρηθεί η ενότητα, παρά αν ο καθένας υπομένει τα ασθενήματα των άλλων. Για τον Απόστολο Παύλο είναι προτιμότερο να αδικείται κάποιος παρά να αδικεί (βλ. Α’ Κορ. 6,7-8).
Πηγή: Αρχιμανδρίτου Σοφρωνίου: “Περί Πνεύματος και ζωής πνευματικά κεφάλαια”)

***

Γέροντας Ιγνάτιος Καπνίσης

Ρωτήσανε κάποια φορά έναν σοφό, ποιά μάτια, βλέπουν καλύτερα; τα μαύρα, τα πράσινα ή τα γαλανά; των ανδρών ή των γυναικών; των ανθρώπων ή των ζώων;
Και απαντάει, των φθονερών. Γιατί βλέπουν από μακριά, και τα μικρότερα πράγματα· και εκείνα πού δεν υπάρχουν. Ένα μόνον πράγμα δεν βλέπουν, το καλό· Κρύψου όσο θέλεις, φύγε και στην έρημο, τα μάτια του Φθονερού σε βλέπουν τι κάνεις. Έχει μάτια σα τηλεσκόπια και βλεπει πολυ μακριά. Τα μάτια του φθονερού βλέπουν και τα μικρότερα ελαττώματα.

***

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Η απουσία του φθόνου μεταξύ των αγίων είναι ένα εκπληκτικό και υπέροχο φαινόμενο. Οι άγιοι όχι μόνο δεν επιτρέπουν φθόνο να αγγίξει τις καρδιές τους, αλλά, με όλες τις δυνάμεις τους, εργάζονται στην εξύψωση των συντρόφων τους και στην ταπείνωση του εαυτού τους».

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Πολλοί δεν βλέπουν τα δικά τους χαρίσματα· βλέπουν μόνον τα χαρίσματα των άλλων και τους πιάνει η ζήλεια. Θεωρούν τον εαυτό τους αδικημένο, μειωμένο, κι έτσι βασανίζονται και κάνουν την ζωή τους μαύρη.. Θυμάστε τον Κάιν και τον Άβελ; Δεν έψαξε ο Κάιν να βρη τα δικά του χαρίσματα, αλλά κοιτούσε τα χαρίσματα του Άβελ· οπότε καλλιέργησε τον φθόνο προς τον αδελφό του, μετά τα έβαλε και με τον Θεό και τελικά από τον φθόνο έφθασε στον φόνο… Όταν ο άνθρωπος φθάση να χαίρεται για την πρόοδο των άλλων, τότε ο Χριστός θα του δώση όλη την πρόοδο των άλλων και θα χαίρεται όσο χαίρονται όλοι οι άλλοι, και τότε φυσικά θα είναι πολλή και η πρόοδός του και η χαρά του.

***

ΟΜΙΛΙΑ
Για τον πιστό λαό και τους άπιστους γραμματείς και Φαρισαίους.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ότι ο Χριστός όταν έλθη, μήτι πλείονα σημεία τούτων ποιήσει ών ούτος εποίησεν; (Ιωάν. 7:31)

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός επιτέλεσε θαύματα ενώπιον όλων και ενώ όλοι τα είδαν, όμως δεν τα πίστεψαν όλοι. Άνθρωποι απλοί, πού ήταν αυτόπτες μάρτυρες στα θαύματά του, πίστεψαν σ’ Αυτόν. Δούλοι πού άκουσαν τα λόγια του πίστεψαν σ’ Αυτόν. Όμως οι ηγέτες των λαών και οι κύριοι των δούλων ενώ ήταν επίσης μάρτυρες στα θαύματά Του, δεν πίστεψαν σ’ Αυτόν. Έτσι λοιπόν, εκείνο τον καιρό βγήκαν αληθινά τα λόγια πού είπε ο Σωτήρας: Πολλοί δε έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι. (Ιωάν. 7:31). Εκείνοι πού ήταν πρώτοι, στις τιμές και τις εξουσίες, ήταν τελευταίοι ως προς την πίστη τους σ’ Αυτόν• και εκείνοι πού ήταν τελευταίοι, στις τιμές και εξουσίες, ήταν οι πρώτοι στην πίστη τους σ’ Αυτόν.

Γιατί άραγε ο λαός και οι δούλοι πίστεψαν, ενώ οι άρχοντες και οι γραμματείς δεν πίστεψαν;
Διότι οι απλοί άνθρωποι, ελεύθεροι και δούλοι, θεωρούσαν εαυτούς ασήμαντους κι ανάξιους και δεν είχαν προσωπική υπερηφάνεια, ούτε έτρεφαν φθόνο για τον Χριστό. Ο λαός και οι δούλοι, χωρίς κακία ή προκατάληψη, έβλεπαν τα θεϊκά έργα, άκουγαν τα θεϊκά λόγια και εξεπλήττοντο και ευφραίνοντο. Όμως οι άρχοντες και οι γραμματείς θεωρούσαν εαυτούς πρώτους μέσα στον λαό, αλλά και μέσα στον κόσμο και, κατά συνέπεια, ήταν γεμάτοι με υπερηφάνεια και φθόνο.
’Ήταν ανίκανοι, έστω και γιά ένα λεπτό, να κοιτάξουν τα θαυμαστά έργα ή ν’ ακούσουν τα θεϊκά λόγια χωρίς κακία και φθόνο.

Αδελφοί μου, δεν βλέπετε πώς ο άνθρωπος, χωρίς ταπείνωση και πραότητα, είναι ανίκανος να αναγνωρίσει την αλήθεια ή να συγχαίρει τη αλήθεια; Δεν βλέπετε πώς οι υπερήφανοι και φθονεροί δεν επιτρέπουν στον Θεό να προηγείται αυτών; Μα αυτό ακριβώς έκανε κάποτε και ο Σατανάς!

Κύριε Ιησού, Συ, η Αιώνια Αλήθεια, καθάρισε τις καρδιές μας από την υπερηφάνεια και τον φθόνο, ώστε να μπορούμε να βλέπουμε Εσένα και εν Σοι να αγαλλόμεθα.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (μήνας Φεβρουάριος ), Εκδόσεις Άθως

***

​ Τον κοινώνησαν οι άγιοι Ανάργυροι!

Διήγηση Στυλιανού…:
«Στις 27-9-2001 έπαθα ένα βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο (θρομβωτικό) και το αριστερό χέρι και πόδι ήταν σε πλήρη ακινησία. Ο λόγος μου ήταν αργός και όχι σταθερός. Έμεινα στο Νοσοκομείο δέκα μέρες και ύστερα πήγα στο σπίτι. Κατά το τέλος Δεκεμβρίου του ιδίου έτους άρχισα να σηκώνωμαι και να κυκλοφορώ με μπαστούνι.
»Στις 9-1-2002 και ενώ έκανα αντιπηκτική αγωγή, παθαίνω το δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο και ταυτόχρονα πνευμονική εμβολή. Πάλι το αριστερό χέρι και πόδι μένουν χωρίς κίνηση. Οι γιατροί λένε ότι δεν υπάρχει σωτηρία για μένα. Με αυτή την αγωγή δεν δικαιολογείται ο θρόμβος που προκάλεσε το εγκεφαλικό και την πνευμονική εμβολή. Βρίσκομαι και πάλι στο ΑΧΕΠΑ στο κρεββάτι του πόνου.

»Στις εννέα προς δέκα Ιανουαρίου, στις τρεις μετά τα μεσάνυχτα, ενώ με είχε πάρει για λίγο ο ύπνος, ξύπνησα και είδα όλο τον θάλαμο φωτισμένο άπλετα με ένα λευκό φως που δεν μπορώ να το περιγράψω. Γύρισα προς την πόρτα και αντί να δω κάποια νοσηλεύτρια, βλέπω δυό άνδρες με γαλάζια άμφια, με μορφή γαλήνια, την οποία γαλήνη μετάδωσαν και σε μένα πριν ακόμη τους μιλήσω. Όταν πλησίασαν κοντά μου τους ρώτησα ποιοί είναι και με πραεία φωνή μου είπαν: «Ο Κοσμάς και ο Δαμιανός είμαστε, Στυλιανέ, γιατροί είμαστε».
»Ο ένας κρατούσε ένα μικρό Άγιο Ποτήριο με την λαβίδα. Ο άλλος ένα δοχείο γυάλινο με ένα Σταυρό στην μέση και τρία Κλωνάρια βασιλικό. Πλησίασαν, με ράντισαν με τον αγιασμό και έπειτα ράντισαν και τον άλλο ασθενή του θαλάμου, τον Αναστάσιο, από ένα χωριό της Κοζάνης. Στην συνέχεια έρχονται να με κοινωνήσουν. Τους είπα ότι την προηγούμενη μέρα το απόγευμα είχα φάει κρέας και μου απάντησαν: «Μην στενοχωριέσαι, εμείς το γνωρίζουμε. Και ένα να γνωρίζης. Αυτόν που εμείς φέραμε σε σένα, Αυτόν και εσύ από εδώ και στο έξης θα δίνεις στους ανθρώπους».

»Μου έδωσαν το μάκτρο και με κοινώνησαν. Το ίδιο έκαναν και στον Ανάσταση. Αφού μας ευλόγησαν, έφυγαν και το φως έσβησε μόνο του. Τότε τινάχθηκα πάνω στο κρεββάτι και ένιωσα κάτι παράξενο. Πριν ακόμα αρχίσω να σκέφτωμαι και να συνειδητοποιώ τι συνέβη, ένιωθα την ευλογία τους. Έβγαλα από το στόμα μου τον Άγιο Άρτο και το χέρι μου κοκκίνισε. Τότε κατάλαβα πως ήταν κάτι το αληθινό, κάτι το υπαρκτό. Με δέος τον κατέλυσα. Δόξασα τον Θεό και πραγματικά περίμενα με αγάπη μέσα μου τον θάνατο.

»Αλλά συνέβη το αντίθετο. Ενώ ήμουν με 80 τοις εκατό αναπηρία και σύμφωνα με το νόμο 2643 ήμουν άτομο με ειδικές ανάγκες, από εκείνη την στιγμή άρχισαν όλα να πηγαίνουν προς το καλύτερο. Η αποκατάσταση της υγείας μου ήταν γρήγορη, θεαματική και οι γιατροί απορούσαν γι’ αυτό.

»Όταν μετά από λίγους μήνες βρέθηκα με κάποιον Γέροντα Αγιορείτη και του διηγήθηκα όλα αυτά, μου είπε: «Στυλιανέ, τι ήταν αυτό που σου έφεραν οι Άγιοι εκείνη τη νύχτα; Ήταν ο Χριστός, το Σώμα και το Αίμα Του, η θεία Κοινωνία. Ποιος είναι αυτός που δίνει στους ανθρώπους την θεία Κοινωνία; Ο Ιερέας. Στυλιανέ, παιδί μου, ήρθε η ώρα για τον θάνατο, όχι τον πνευματικό, αλλά τον θάνατο του παλαιού Στυλιανού, ήρθε η ώρα για να γίνης Ιερέας».

»Έτσι στις 14-12-2003, χωρίς προηγουμένως να το έχω σκεφθή ποτέ, χειροτονήθηκα Διάκονος από τα ευλογημένα χέρια του αειμνήστου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Κυρού Αντωνίου, και στις 23-5-2004 πρεσβύτερος, σε ηλικία 41 ετών».
Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», τόμος Α’, και την ενότητα: «Θαυμαστά και διδακτικά περιστατικά». Κεντρική διάθεση βιβλίου: Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής, 2008.

Μηδείς το εαυτού ζητείτω αλλά το του ετέρου έκαστος. Η αγία ψυχή μεριμνά και προσεύχεται στο Θεό να σωθούν οι πλησίον· να γεμίσει η ψυχή τους με αγάπη για το Θεό• Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/06/30/29532/

Απολυτίκιον Αγ. Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού Ρώμης, Ήχος πλ. Δ’.

Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.

Απολυτίκιον. Ήχος γ´. Θείας Πίστεως.

Θείου Πνεύματος τη χειρουργία,* θεραπεύετε παντοίας νόσους,* συν τω Κοσμά Δαμιανέ, οι Ανάργυροι·* ο γαρ Σωτήρ ιατρούς υμάς έδειξεν,* εις περιποίησιν πάντων και ίασιν·* όθεν ρύσασθε παθών, δυσχεριών και θλίψεων,* τους πόθω τω ναώ υμών προστρέχοντας.

Δόξα… Ήχος πλ. β’
Ανατολίου

Ατελεύτητος υπάρχει των Αγίων η χάρις, ήν παρά Χριστού εκομίσαντο, όθεν αυτών και τα λείψανα, εκ θείας δυνάμεως, διηνεκώς ενεργούσι τοις θαύμασιν, ών και τα ονόματα μόνα, εκ πίστεως επιβοώμενα, των ανιάτων αλγηδόνων απαλλάττουσι, Δι’ ών Κύριε και ημάς, των της ψυχής και του σώματος παθών ελευθέρωσον, ως φιλάνθρωπος.

Θεοφάνους, Ήχος β´.

Πόθω θείω* και έρωτι των μελλόντων* πρακτικώς πολιτευσάμενοι,* τας σωτηρίους οδούς διηνύσατε·* όθεν το καρτερόν της ψυχής* ακηλίδωτον τηρήσαντες,* των ενύλων τελείως αντέστητε·* Πνεύματι δε Θείω χρυσωθέντες,* αχρύσως τας ιάσεις,* τοις νοσούσι παρέχετε·* δυάς ιερά,* φωταυγής ξυνωρίς,* πεφωτισμένον θείον ζεύγος Ανάργυροι,* οι εν θλίψεσι και νόσοιςεπισκεπτόμενοι ημάς και των ψυχών ημών τας νόσους,* αναργύρως ιώμενοι.

Ιωσήφ, Ήχος γ´.

Πως μη θαυμάσωμεν,* τους αθλητικούς υμών αγώνας,* Άγιοι Ανάργυροι·* υμείς γαρ τα φθαρτά παριδόντες* και ως σκύβαλα ηγησάμενοι,* προσεκολλήθητε Χριστώ,* τω δι᾿ ημάς ενανθρωπήσαντι·* διό και τοις ίχνεσι Τούτου επόμενοι, ευαγγελικώς τον βίον διηνύσατε· χάριν δε λαβόντες* την του Αγίου Πνεύματος,* πηγάζετε τοις πιστοίς* ιαμάτων χαρίσματα· εξαιτούμενοι τον Σωτήρα Χριστόν, ίνα άφεσιν δωρήση* ταίς ψυχαίς των πιστώς εορταζόντων* την πάμφωτον μνήμην υμών.

Ωδή Θ´. Ο Ειρμός. Εξέστη επί τούτω ουρανός.

Ως άστρον φαεινότατον η σεπτή,* των Χριστού Αναργύρων* επέλαμψε μνήμη και γαρ ο Κύριος* εδόξασεν τούτους αληθώς,* ως τούτου τοις ίχνεσι πολιτευσαμένους ειλικρινώς·* και νυν συν τοις Αγγέλοις,* ευφραίνονται δικαίως,* Θεόν των πάντων μεγαλύνοντες.

Ο φθόνος πριν εξέβαλε τον Αδάμ* Παραδείσου, απάτη του όφεως·* φθόνος υμάς, έκτεινεν επ᾿ όρους* λίθοις συχνοίς·* και νυν εις τα ουράνια,* ζώντες συγχορεύεται αθληταίς,* αεί συν τοις Αγγέλοις,* πρεσβεύοντες Τριάδι* υπέρ ημών θείοι Ανάργυροι.

Δόξα… Ήχος δ’

Πηγήν ιαμάτων έχοντες, Άγιοι Ανάργυροι, τας ιάσεις παρέχετε πάσι τοις δεομένοις, ως μεγίστων δωρεών αξιωθέντες, παρά της αενάου πηγής του Σωτήρος Χριστού, Φησί γαρ προς υμάς ο Κύριος, ως ομοζήλους των Αποστόλων, Ιδού δέδωκα υμίν τήν εξουσίαν, κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε αυτά εκβάλλειν, και θεραπεύειν πάσαν νόσον, και πάσαν μαλακίαν, Διό τοις προστάγμασιν αυτού καλώς πολιτευσάμενοι, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν παρέχετε, ιατρεύοντες τα πάθη των ψυχών, και των σωμάτων ημών.

Advertisement

God is Love which heaven lowers to earth and man is love which raises earth to heaven. Saints Unmercenaries Cosmas and Damian of Rome by Saint Nikolai Velimirovič

The holy and wonderworking Unmercenaries Cosmas and Damian of Rome, brothers (284)
Our righteous Father Basil, Founder of the Monastery of the Deep Stream (10th century).
Our righteous Father Peter the Patrician, in the district of Evandrus (854).
Our righteous Father Leo the Hermit.
The holy 2,000 Martyrs who were beheaded.
The holy Martyr Maurice.
The holy 25 Martyrs of Nicomedia.
The holy Martyr Constantine of Allemagne and those with him in Cyprus (late 12th century).
The holy Martyr Potitus at Naples of Italy (161).
Saint Servanus, Apostle of the Orkney Islands (c. 583).
Saint Gallus, Bishop of Clermont (c. 553).
Our righteous Father John of Rila (946), the recovery of whose precious relics we commemorate (1470).
Saint Leontius, Bishop of Radauti in Moldavia (1432).
Saint Angelina (Branković), Despotina of Serbia (16th century)

Commemorated on July 1

The Unmercenary Saints Cosmas and Damian of Rome

Cosmas and Damian were unmercenary physicians and miracle-workers. These two saints were brothers, were born in Rome and as children were baptized and brought up in the Christian spirit. They possessed abundant grace from God to heal men and livestock from every disease and suffering, usually by the laying on of hands. They sought no reward for their efforts. They only required of the infirm to believe in Christ the Lord. Inheriting a large estate, they charitably distributed it to the needy and to those in want. At that time, Emperor Galerius reigned in Rome. As a persecutor of Christianity, he summoned these two holy brothers before him shackled in chains. After a prolonged interrogation the emperor ordered them to deny Christ and to offer sacrifices to the idols. Cosmas and Damian not only did not heed the emperor but also counseled him to abandon the dead idols and to recognize the One True God. “Our God is not created but He is the Creator of all, but your gods are the imaginations of man and the work of the hands of artists. If you did not have artists to make your gods, you would have no one to worship.” After working a miracle upon the emperor himself-for they miraculously cured him from a grave infirmity – the emperor proclaimed his faith in Christ and released the holy brothers in peace. Cosmas and Damian continued to glorify God and to heal the sick and were themselves, glorified by the people on all sides. Envious of their glory, a certain doctor who, at one time was their teacher, and with the pretext to gather healing herbs, led them into the mountain and stoned them to death. They suffered honorably for the Faith of Christ in the year 284 A.D. Their memory remains eternal in the Church on earth and their souls took up habitation in the Kingdom of the Lord to live eternally in glory and in joy.
http://livingorthodoxfaith.blogspot.com/2010/04/prologue-july-1-july-14.html

Saint Nikolai Velimirovič: The absence of envy among the saints is a startling and wonderful phenomenon. Not only did the saints not allow envy to seize their hearts but, with all their might, labored to uplift their companions and to diminish themselves.

***

Homily:
About how man is most dear to God and God to man
by Saint Nikolai Velimirovič

“For I want not what is yours, but you” (I Corinthians 12:14).

With these words, which could have only been spoken by the fiery apostolic love toward one’s neighbor, is expressed the essence of the relationship of the Christian toward God and God toward the Christian. The love of God could very well say: “You, O Christian, fast for My sake; for My sake you distribute alms; for My sake you lift up heartfelt prayers; for My sake you build churches; for My sake you offer sacrifices and you perform many other good deeds. All of this is good, and all of this is pleasing to Me, but you are more precious to Me than all of this. In the end, I seek nothing of all of this rather, I seek you, only you.“

The love of a Christian could very well say: “O Lord, You gave me health and that is good. You turn on the light; You permit the rain to fall; You refresh the air by Your thunder and that is good. You bestow wealth, wisdom, many years, offspring and many other good things which You bountifully place on the table of this life. All of this is good and overly-good. I receive all of this with gratitude. But, in the ultimate end, that is only the hem of Your garment. Ultimately, I do not seek anything of that but You, O Lord, You alone I seek.“

O my brethren, that is not God which is seen with the physical eyes, neither is that man which is seen with the physical eyes. That which is seen in the whole of nature is only something of God; and that which is seen in the physical garment is only something of man. Brethren, God is Love which heaven lowers to earth; Brethren, man is love which raises earth to heaven.

O Lord, Lover of mankind, Creator and Almighty, take up Your abode more and even more in us with Your Life-giving Spirit that we may live; that we may be alive in Your kingdom without death.

To Thee be glory and praise forever. Amen.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič
http://prologue.orthodox.cn/January12.htm

No one should seek his own advantage, but that of his neighbor (I Corinthians 10:24). Saint Nikolai Velimirovič
https://iconandlight.wordpress.com/2019/06/30/29541/

Troparion — Tone 8

Holy unmercenaries and wonderworkers, Cosmas and Damian, visit our infirmities. Freely you have received; freely give to us.

Kontakion — Tone 2

Having received the grace of healing, you grant healing to those in need. Glorious wonder workers and physicians, Cosmas and Damian, visit us and put down the insolence of our enemies, and bring healing to the world through your miracles.

Glory …, in Tone VI:

Boundless is the grace of the saints, which they have received from Christ. Wherefore, their relics continually work miracles by the power of God, and their names, when invoked with faith, heal incurable sicknesses. Through them, O Lord, free us also from the passions of soul and body, in that Thou lovest mankind.

Glory …, the composition of Theophanes, in Tone IV:

The holy unmercenaries, possessed of a well-spring of healings, grant healing to all in need, for they have been vouchsafed great gifts by Christ the Savior, the ever-flowing Wellspring. For the Lord told you, in that ye are emulators of the apostles: “Behold, I have given you authority over unclean spirits and every disease.” Wherefore, having lived well in His commandments, ye freely received. Freely give also, healing the sufferings of our souls and bodies.

Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός. Γέροντας Ευθύμιος της Καψάλας

Εύρεση των Τιμίων λειψάνων των αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου
Άγιος Παύλος ο ιατρός
Άγιος Δονάγος επίσκοπος Λιβύης
Άγιοι Εβδομήντα Μάρτυρες οι εν Σκυθοπόλει
Άγιος Παππίας
Άγιος Σέργιος ο δίκαιος ο Μάγιστρος
Άγιος Μακεδόνιος
Όσιος Μάγνος

Εορτάζουν στις 28 Ιουνίου

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Οι Άγιοι Πατέρες, παλιά, έφευγαν στην έρημο πρώτα και ερημώνονταν από τα πάθη τους με τον αγώνα τους. Χωρίς σχέδια και προγράμματα δικά τους αφήνονταν στα χέρια του Θεού και απέφευγαν τα αξιώματα και την εξουσία, ακόμη και όταν έφθαναν σε μέτρα αγιότητος – εκτός αν η Μητέρα Εκκλησία είχε ανάγκη, οπότε έκαναν υπακοή στο θέλημα του Θεού, και δοξαζόταν το Όνομα του Θεού με την αγία τους ζωή. Γίνονταν δηλαδή πνευματικοί αιμοδότες, αφού αποκτούσαν καλή κατάσταση πνευματικής υγείας στην έρημο, με την καλή πνευματική τροφή και την άγρυπνη πατερική παρακολούθηση.
Από το βιβλίο : Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου , Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο. Λόγοι Α΄, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

***

Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός
Γέροντας Ευθύμιος της Καψάλας

Σεβαστή Γερόντισσα, εὐλογεῖτε.

Ἔλαβα τήν ἐπιστολή σας πρό καιροῦ, καί ζητῶ νά μέ συγχωρέσετε πού καθυστέρησα νά σᾶς ἀπαντήσω, λόγῳ ἐλλείψεως χρόνου.

Δυσκολεύομαι, πράγματι, νά ἀπαντῶ στά γράμματα, ἀλλά, ἐπειδή εἶδα τήν ἀνησυχία σας γιά ὅσα συμβαίνουν στίς μέρες μας καί τήν καλή σας διάθεση νά ἐνεργῆτε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, σᾶς ἀπαντῶ.

Δέν σᾶς γνωρίζω, καί εἶναι δύσκολο νά μέ συναντήσετε, ὅπως ἐπιθυμεῖτε. Στήν ἐρώτησή σας, ἄν μπορῆτε τήν ἀπάντησή μου νά τήν κοινοποιήσετε καί σέ ἄλλους, δέν ἔχω ἀντίρρηση.

Ἄλλωστε, οἱ ἀπόψεις μου γιά τόν κορωνοϊό καί τό ἐμβόλιο εἶναι γνωστές, καί αὐτά περίπου λέγω καί στούς προσκυνητές, ὅταν μέ ἐρωτοῦν.

Καθημερινῶς, «ὡς κύματα θαλάσσης κυμαινομένης» καταφθάνουν προσκυνητές στό Ἅγιον Ὄρος, καί κάποιοι μέχρι τό Κελλί μας. Ὅλοι αὐτοί, καθώς καί ὅσοι στέλνουν γράμματα, ἔχουν μία ἀγωνία καί ἕνα ἐρώτημα: «Τί θά γίνη μέ τό ὑποχρεωτικό ἐμβόλιο;». Ὅλα τά ὑπόλοιπα προβλήματα πού τούς ἔπνιγαν μέχρι τώρα τέθηκαν σέ δεύτερη μοῖρα.

Ὁ ἐξοχώτατος Πρωθυπουργός τῆς χώρας μας, στήν προσπάθειά του γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς ἐπιδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, ἔχει ἐπιβάλει ἕναν αὐστηρό ἔλεγχο, πού φαίνεται ὅτι ξεπερνᾶ τίς ἀντοχές τοῦ λαοῦ.

Ἐπέβαλε τά πιό αὐστηρά περιοριστικά μέτρα, τά μεγαλύτερα πρόστιμα καί τούς πιό παρατεταμένους ἐγκλεισμούς ἀπό ὅλες τίς χῶρες τῆς Εὐρώπης.

Ἀναρμοδίως ἐπενέβη στά τῆς λατρείας τῆς Ἐκκλησίας, κλείνοντας τούς Ναούς καί στερώντας τούς πιστούς ἀπό τήν βοήθεια τῶν ἁγιαστικῶν Μυστηρίων μέ μέτρα ἐξαιρετικά αὐστηρά καί ἄνισα γιά τούς χριστιανούς.

Οἱ ἐνέργειές του ἀποκαλύπτουν τήν διάθεσή του νά ταπεινώση καί νά ἀποδυναμώση τήν Ἐκκλησία.

Αὐτήν τήν ἀντισυνταγματική καί παράνομη προσπάθεια τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἀνέλαβαν μέ θεῖο ζῆλο νά θέσουν σέ ἐφαρμογή κάποιοι Ἐπίσκοποι, ἀπειλώντας καί ἐκβιάζοντας ἱερεῖς, μοναχούς καί τόν λαό τοῦ Θεοῦ νά ἐμβολιασθοῦν. Ἔχουν αὐτήν τήν ἐξουσία νά τούς ἐκβιάζουν νά ἐμβολιασθοῦν παρά τήν θέλησή τους;

Ὁ Σωτήρας μας Χριστός θεράπευε μόνο ὅσους ζητοῦσαν τήν θεραπεία. Τούς ἄλλους ἀσθενεῖς, πρίν τούς θεραπεύση, πρῶτα τούς ρωτοῦσε: «Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;».

Οὔτε μᾶς θεραπεύει, οὔτε μᾶς σώζει χωρίς τήν θέλησή μας, καίτοι ἐπιθυμεῖ πολύ τήν σωτηρία μας. Δέν καταργεῖ τήν ἐλευθερία μας ὁ Θεός, σέβεται τό αὐτεξούσιο, πού ὁ ἴδιος μᾶς ἔδωσε. Κατά τόν ἅγιο Χρυσόστομο «Μή βουλομένους οὐ βιάζεται ὁ Θεός» (PG 51,143).

Οἱ σημερινοί «σωτῆρες» μας δέν μᾶς ὑπολογίζουν. Μέ τό πρόσχημα τῆς ὑγείας καταργοῦν τήν ἐλευθερία μας. Ὑστερα ἀπό τόν φόβο τοῦ ἰοῦ, ἦλθε ἡ τρομοκρατία ἐξ αἰτίας τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ.

Ζοῦμε δυστυχῶς τόν διχασμό, τό μῖσος καί τήν διάκριση τοῦ λαοῦ σέ κατηγορίες ἀνθρώπων. Ἡ σημερινή κατάσταση θυμίζει λίγο τήν Ἑλλάδα κατά τόν ἐμφύλιο πόλεμο. Προετοιμάζει καί προϊδεάζει τήν ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου.

Ὅπως τότε θά ἀποκλείωνται ἀπό τίς ἀγοραπωλησίες, τίς δημόσιες θέσεις καί τά ταξίδια ὅσοι δέν θά ἔχουν τό χάραγμα, παρομοίως, ἄν ἐφαρμοσθῆ τό πιστοποιητικό ἐμβολιασμοῦ, θά ἀποκλείωνται ἀπό παντοῦ ὅσοι δέν θά ἐμβολιασθοῦν. Τά κοινά στοιχεῖα εἶναι φόβος, ἐξαναγκασμός, παρακολούθηση.

Τό θέμα τοῦ κορωνοϊοῦ εἶναι βεβαίως, ἐκ πρώτης ὄψεως ἰατρικό, ἔγινε, ὅμως, περισσότερο πολιτικό ϙπιό πολύ ὁμιλοῦν οἱ πολιτικοί καί οἱ δημοσιογράφοιϙ, εἶναι καί οἰκονομικό, καί ἔγινε ἄριστο μέσο ἐπιβολῆς καί ἐλέγχου. Ὁπωσδήποτε, εἶναι καί πνευματικό, καθότι μέ τήν πρόφασή του καταργεῖται τό αὐτεξούσιό μας ἐνῶ γιά τήν παρασκευή τοῦ ἐμβολίου χρησιμοποιήθηκαν κύτταρα ἀπό ἐκτρωμένο ἔμβρυο.

Ὑπάρχουν διαδιδόμενες μαρτυρίες, οἱ ὁποῖες συνεχῶς αὐξάνουν, ὅτι στά ἀεροδρόμια ὑπάρχει μηχάνημα πού ἀναγνωρίζει τούς ἐμβολιασμένους καί ὅτι σέ ὁρισμένα κινητά τηλέφωνα μέ μιά συγκεκριμένη ἐφαρμογή, ὅταν πλησιάση ἐμβολιασμένος, ἐμφανίζεται ἕνας δωδεκαψήφιος ἀριθμός, στοιχεῖα ἀποδεικτικά ὅτι μέσῳ τοῦ ἐμβολίου μπορεῖ ὁ ἐμβολιασμένος νά παρακολουθῆται.

Γι’ ὅλα αὐτά θά μᾶς διαφωτίσουν οἱ εἰδικοί καί πιστεύω ὅτι ὁ Θεός θά ἀποκαλύψη ὅλη τήν ἀλήθεια.

Διατέθηκαν πολλά χρήματα καί ἔγινε πολλή διαφήμιση γι’ αὐτό τό περίφημο ἐμβόλιο. Ἀρκετοί τό ἔκαναν μέ τήν πρόθεση νά προστατέψουν τήν ὑγεία τους. Δικαίωμά τους. Εὐχώμαστε εἰλικρινά κανείς ἀπό τούς ἐμβολιασθέντες νά μήν πάθη τίποτε.

Ἄς ἀφήσουν, ὅμως, ἥσυχους καί ἐλεύθερους τούς ἀνθρώπους νά ἀποφασίσουν. Ὅσους δέν θέλουν νά κάνουν τό ἐμβόλιο, κανείς δέν πρέπει καί δέν ἔχει τό διακαίωμαϙ νά τούς ἐξαναγκάση μέ ὁποιονδήποτε τρόπο νά ἐμβολιασθοῦν.

Δέν εἴμαστε γενικῶς κατά τῶν ἐμβολίων. Τά παλαιά δοκιμασμένα ἐμβόλια ἔσωσαν πολλούς. Τά νεώτερα ἔχουν ἀρκετές ἀνεπιθύμητες ἐνέργειες. Γι’ αὐτό εἰδικά τό ἐμβόλιο οἱ ἄνθρωποι ἔχουν δικαιολογημένους φόβους.

Εἶναι ἕνα ἐμβόλιο πού ἀκόμα πρίν τήν παρασκευή του ἔγινε μέ νόμο ὑποχρεωτικό, ἦραν τίς εὐθύνες καί τίς ἀποζημιώσεις ἀπό τίς παρασκευάστριες ἑταιρεῖες, τόσο γρήγορα τέθηκε σέ χρήση χωρίς νά δοκιμασθῆ ἐπαρκῶς, δέν καλύπτει πλήρως τούς ἐμβολιασμένους, καί κάθε μέρα πληροφορούμαστε σοβαρές παρενέργειες καί θανάτους ἐμβολιασμένων. Αὐτά τά στοιχεῖα τά μαθαίνομε ὄχι μόνο ἀπό στατιστικές ἀλλά καί ἀπό ἀνθρώπους γνωστούς καί συγγενεῖς.

Ὅπως θρηνήσαμε τόν θάνατο γνωστῶν καί συγγενικῶν προσώπων ἀπό τόν κορωνοϊό, ἔτσι τώρα θρηνοῦμε γιά ἀρρώστους καί πεθαμένους ἀπό τό ἐμβόλιο. Ἀπό τήν Σκύλλα (ἰό) ἡ μόνη λύση εἶναι νά πᾶμε στήν Χάρυβδη (ἐμβόλιο προβληματικό); Δέν ὑπάρχει θεραπεία γιά τόν ἰό;

Δέν εἶμαι γιατρός γιά νά ἐκφέρω γνώμη. Γνωρίζω, ὅμως, γιατρούς πού ἀντιμετώπισαν ἐπιτυχῶς μέ ἀντιβιώσεις, βιταμίνες καί ἄλλα φάρμακα τούς νοσήσαντες ἀπό τόν ἰό. Γιατρός γνωστός μου ἔδωσε ἀντιβίωση καί ἄλλα φάρμακα σέ ἑκατοντάδες ἀσθενεῖς καί κανείς δέν πέθανε.

Ὑπάρχει θεραπεία γιά τόν ἰό, ἀλλά κάποιοι δέν τήν θέλουν. Μόνο τό ἐμβόλιο προβάλλουν. Διάβασα τίς γνωστές δηλώσεις τοῦ Γάλλου ἐπιστήμονα Luc Antoine Montagnier, κατόχου τοῦ βραβείου Νόμπελ, ὁ ὁποῖος εἶπε: «Ὑπάρχουν ἀποτελεσματικές θεραπεῖες πού εἶναι καί φθηνές, ὅπως ἡ ἀζιθρομυκίνη καί ἡ ὑδροξυχλωροκίνη. Τό ἐμβόλιο δέν εἶναι θεραπεία. Ἡ ἔρευνα πρέπει νά στραφῆ πρός τήν θεραπευτική ἀντιμετώπιση».

Ἄν ὄντως ἦταν ἐπαρκῶς δοκιμασμένο καί προφύλασσε ἀποτελεσματικά χωρίς παρενέργειες καί θανάτους, ὁ κόσμος θά ἐπληροφορεῖτο ἐσωτερικά καί δέν θά χρειαζόταν ὅλη αὐτή ἡ προπαγάνδα καί ἡ πίεση.

Μόνοι τους θά ζητοῦσαν τό ἐμβόλιο. Ἀρκετά ταλαιπωρήθηκε ὁ λαός μας ἀπό αὐτήν τήν ἐπώδυνη ἱστορία τοῦ κορωνοϊοῦ. Ἄς ἀφήσουν, ἐπί τέλους, τόν καθένα νά ἐνεργήση ἐλεύθερα κατά τήν κρίση του, χωρίς πιέσεις.

Στά δύσκολα χρόνια πού ζοῦμε, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή, ἡ καταφυγή μας καί ἡ σωτηρία μας εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὄχι μόνο ἡ κιβωτός πού μᾶς σώζει, ἀλλά εἶναι γιά τά δύσκολα.

Ὅπου ἡ ἐπιστήμη καί ἡ ἀνθρώπινη προσπάθεια ἀδυνατοῦν νά βοηθήσουν, ἡ Ἐκκλησία, ὅταν χρησιμοποιήση τά πνευματικά της μέσα καί τά δικά της σωτήρια φάρμακα, κάνει τά ἀδύνατα δυνατά καί θεραπεύει κάθε ἀσθένεια καί δύναται νά ἐξαφανίση κάθε ἐπιδημία, ὅσο μεταδοτική καί θανατηφόρα καί ἄν εἶναι αὐτή, ὅπως διδάσκει ἡ Ἐκκλησιαστική μας ἱστορία.

Ὅπως ἡ κιβωτός τοῦ Νῶε, πού προεικόνιζε τήν Ἐκκλησία, περιεῖχε ζῶα καθαρά καί μή καθαρά, ἔτσι καί ἡ Ἐκκλησία μας περιλαμβάνει ἁγίους καί ἁμαρτωλούς, δικαίους καί ἀδίκους, μασκοφόρους καί μή, ἐμβολιασμένους καί μή.

Ὅλοι χωρᾶνε στόν Οἶκο τοῦ Θεοῦ. Ἔμεῖς δέν πρέπει νά χωρίζωμε τούς ἀνθρώπους, οὔτε νά θεωροῦμε τούς ἐμβολιασμένους σάν χαραγμένους ἀρνητές τοῦ Χριστοῦ.

Οὔτε πάλι οἱ ἐμβολιασμένοι νά ἐλέγχουν καί νά πιέζουν ἀφόρητα ὅσους δέν θέλουν νά κάνουν τό ἐμβόλιο, ὅπως συνήθως συμβαίνει.

Ἴσως στό μέλλον, ὅταν ἀποκαλυφθῆ ἡ ἀλήθεια γιά τό ἐμβόλιο, πολλοί νά μετανοιώσουν πού τό ἔκαναν, ὅπως ἤδη μετάνοιωσαν μερικοί. Ἤδη ἀνακοινώθηκε ὅτι δύο γνωστές ἑταιρεῖες, ἀπέσυραν τά ἐμβόλιά τους ὡς ἐπικίνδυνα.

Μέ τέτοια ἐμβόλια ὁ Πρωθυπουργός προσπαθεῖ νά κτίση τό πολυδιαφημισμένο τεῖχος τῆς ἀνοσίας; Καί γιά ὅσους ἔπαθαν ἀνήκεστη βλάβη τῆς ὑγείας τους καί γιά ὅσους πέθαναν, δέν ἔχει εὐθύνη;

Παίζουν μέ τήν ὑγεία καί τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων; Εἶναι δυνατόν πλέον νά πιστέψομε ὅτι αὐτοί ἐνδιαφέρονται γιά τήν ὑγεία μας;

Σεβαστή Γερόντισσα. Μέ αὐτά τά λίγα ἀποτυπώνω τόν πόνο μου καί ἀπαντῶ στήν ἐρώτησή σας, πού εἶναι παρόμοια μέ τήν ἀγωνία καί τόν προβληματισμό πλήθους ἀνθρώπων. Ἀνησυχῶ γιά τήν διαίρεση τοῦ λαοῦ μας.

Τά κόμματα ἀνέκαθεν κομμάτιαζαν καί χώριζαν τόν λαό. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἑνώνει μεταξύ μας σέ ἕνα σῶμα μέ κεφαλή τόν Χριστό. Ἀκόμα καί τό ὄνομα Ἐκκλησία εἶναι ὄνομα ἑνότητος. Ἡ ἱστορία διδάσκει ὅτι ὅσες φορές ὁ λαός χωρίστηκε, ἐπακολούθησε καταστροφή.

Ὅσες φορές οἱ ἐχθροί τοῦ Ἔθνους μας σχεδίαζαν καί «ἐμελέτησαν κακά» γιά μᾶς, προηγουμένως παρασκεύαζαν τήν διαίρεση τοῦ λαοῦ.

Πρίν τήν Ἅλωση τόν εἶχαν διαιρέσει μέ ψευδοενώσεις σέ ἑνωτικούς καί σέ ἀνθενωτικούς· πρίν τήν Μικρασιαστική καταστροφή σέ Βασιλικούς καί σέ Βενιζελικούς· πρίν τόν ἐμφύλιο πόλεμο διακρίνονταν σέ κομμουνιστές καί σέ Ἐθνικόφρονες καί πρίν τήν εἰσβολή τῶν Τούρκων στήν Κύπρο, ὁ λαός εἶχε χωρισθῆ σέ Μακαριακούς καί Ἀντιμακαριακούς.

Σέ παρόμοιες περιπτώσεις ἡ λύση δέν εἶναι ἡ ὑποταγή τῆς Ἀληθείας, στήν πλάνη χάριν τῆς ἑνότητος, ἀλλά ὁ ἀνιδιοτελής ἀγῶνας γιά τήν ἐπικράτηση τῆς Ἀληθείας ἡ ὁποῖα μᾶς ἐλευθερώνει.

Ἔχομε ἀνάγκη ἀπό μετάνοια καί προσευχή γιά νά δώση ὁ Θεός τέλος στήν δοκιμασία. Τό Ἅγιο Πνεῦμα πού γιορτάζομε τήν ἐπιφοίτησή Του, «καλεῖ πάντας εἰς ἑνότητα».

Ἐπειδή εἶναι καί Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, εἴθε νά μᾶς ἀποκαλύψη ὅλη τήν ἀλήθεια γιά τά ἐμβόλια.

Εὔχομαι ὁ τριαδικός Θεός νά δίνη τήν χάρη Του σέ ὅσους ἐνεργοῦν μέ πόνο καί εἰλικρίνεια γιά τήν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων, σέ ὅσους σέβονται τήν ἐλευθερία καί σέ ὅσους ἀγωνίζονται γιά τήν ἑνότητα τοῦ λαοῦ, δίνοντας ἐλπίδα καί ἐνισχύοντας τήν πίστη του.

Μέ τήν ἐν Χριστῷ φιλαδελφία μου
καί ἄπειρες εὐχές

Ἱερομ. Εὐθύμιος
Καλύβη Ἀναστάσεως
Ἅγιον Ὄρος
7/20 Ἰουνίου 2021

Απολυτίκιον των αγίων Αναργύρων
Ήχος πλ. δ’.

Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.

Απολυτίκιον των αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου
Ήχος πλ. α’.

Τα θαύματα των Αγίων σου Μαρτύρων, τείχος ακαταμάχητον ημίν δωρησάμενος, Χριστέ ο Θεός, ταίς αυτών ικεσίαις, βουλάς εθνών διασκέδασον, της βασιλείας τα σκήπτρα κραταίωσον, ως μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος.

Έτερον Απολυτίκιον
Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Ιατρών ξυνωρίδα την θεοπρόβλητον, Κύρον τον πάνυν ανδρείον, και Ιωάννην στερρόν, ως Μαρτύρων αμαρύγματα τιμήσωμεν, και θαυμασίων αυτουργούς, ιωμένους των πιστών, τας νόσους τας δυσιάτους, τη του Θεού συνεργεία, λιτάς αυτών απεκδεχόμενοι.

Ήχος πλ. α΄. Χαίροις, ασκητικών.

Χαίροις, η των μαρτύρων δυάς, η αναργύρως ιωμένη τους πάσχοντας, διώκουσα ασθενείας, λοιμώδεις και χαλεπάς, και τας αλγηδόνας θεραπεύουσα, αυτή των εκάστοτε, προστρεχόντων εκ πίστεως, και εκβοώντων· Κύρε πνευματοφόρητε, ακεσώδυνον κόσμου θεραπευτήριον, και Ιωάννη ένθεε, ανδρείας εκτύπωμα, και λαμπηδών ευσεβείας, και ψυχικής ωραιότητος, Χριστόν δυσωπείτε, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι το μέγα έλεος.

Ήχος δ’ Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Ιατροί ανεδείχθητε, ασθενούντων μακάριοι, και φωστήρες άδυτοι θείας πίστεως, ομολογίας συνήγοροι, Μαρτύρων συμμέτοχοι, τους στεφάνους αληθώς, εκ Θεού ανεδήσασθε, Κύρε ένδοξε, και σοφέ Ιωάννη εν αινέσει, δυσωπείτε τον Σωτήρα, υπέρ των πίστει υμνούντων υμάς.

A true man, my brethren, does not mean anything else but a saint. Lord Jesus Christ is the Sower of holiness on earth and the Nurturer of the saints in history. St Nikolai Velimirovich

Translation of the relics of the Holy and Wonder-working Unmercenaries Cyrus and John (see January 31)
Saint Paul the Physician of Corinth;
Saints Sergius and Herman, Abbots and Wonder-workers of Valaam;
Saint Xenophon, Abbot of Robeika (Novgorod); Martyr Pappias; Martyr Macedonius; Saint Vulkian, monk; Saint Moses the Anchorite; two children crucified for Christ; Hieromartyr Donatus of Libya; three martyrs of Galatia; 70 Martyrs of Scythopolis; Saint Magnus, monk who reposed while praying to the Lord; Blessed Sergius the Magistrate, founder of the Monastery of the Theotokos called Nikitiatus in Nicomedia; Saint Austell, monk of Saint-Meen;

Commemorated on (June 28

The Holy martyrs Cyrus and John
by St Nikolai Velimirovich

These holy martyrs are celebrated on January 31. On that date, their lives and sufferings are chronicled. June 28 commemorates the translation of their relics from Canopus to Menuthis and the numerous miracles which occurred over their relics. St. Cyril, Patriarch of Alexandria, prayed fervently to God to destroy the idolatrous impurity in the town of Menuthis where a pagan temple was located and where the power of the demons ruled. An angel of God appeared to the patriarch and told him that Menuthis would be cleansed of its impurity if he translated the relics of Saints Cyrus and John to that town. The patriarch did this immediately. He translated the relics of the martyrs to Menuthis and built a church there in honor of Saints Cyrus and John. Ammonius, the son of Julian the mayor of Alexandria, was healed of scrofula; a Theodore healed of blindness; Isidore of Menuthis was cured of a decaying disease of the liver; the wife of Theodore from poisoning, a Eugenia of dropsy as well as many other people were healed of various diseases and torments by the relics of these saints. This all occurred in the year 412 A.D.
http://prologue.orthodox.cn/June28.htm

HOMILY
About holiness
by St Nikolai Velimirovich

“But as the One who called you is holy, be you also holy in all your behavior” (1 Peter 1:15).

Brethren, holiness is a virtue which encompasses all other virtues. Hence brethren, a saint is a man adorned with all virtues. But if a man is prayerful and is not compassionate, he cannot be called holy. Or, if a man endures but without faith and hope he cannot be numbered among the saints. Or, if a man is very compassionate but without faith in God in truth, such a man cannot be numbered among the saints. A saint is a perfect man such as Adam was in Paradise; or even better, such as the New Adam was, the Lord Jesus Christ. This is the Saint above the saints. This is the Sower of holiness on earth and the Nurturer of the saints in history. He called us to the dignity of the saints. He showed us the example of a true saint. He is the prototype of the saints as He is the arch-type of man. A true man, my brethren, does not mean anything else but a saint. A saint and a man, that is one and the same. He showed us what it means to be a man and what it means to be a saint.

The Apostle Peter commands us: “Be you also holy in all your [living] behavior!” A saint is not a saint in one aspect of his life but rather in every aspect of his entire life. We must be holy in every work and aspect of our life in order to be numbered among the saints, i.e., among men according to the prototype of the saints and the arch-type of man, the Lord Jesus Christ.

With prayers for the health of
Charles and Anne-Marie on her birthday

O All-holy Lord, To Thee be glory and praise forever. Amen.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by St Nikolai Velimirovich, Bishop of Zica, Serbia (+1956)
http://prologue.orthodox.cn/June28.htm

Apolytikion of Unmercenaries Cyrus & John
Plagal of the First Tone

Since Thou hast given us the miracles of Thy holy Martyrs as an invincible battlement, by their entreaties scatter the counsels of the heathen, O Christ our God, and strenghten the faith of Orthodox Christians, since Thou alone art good and the Friend of man.

Kontakion of Unmercenaries Cyrus & John
Third Tone

From divine grace, ye received * the gift to work awesome marvels: * thus, O Saints, throughout the world * ye ever work signs and wonders; * and ye cut out all our passions * and all our suff’rings * with an invisible surgery, for ye truly * are divinely-wise physicians, * O godly Cyrus, * and John, beloved of God.

Άγιοι γίνεσθε… Η οδός των χριστιανών είναι: «η των αγίων οδός». Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Συναξάριον
Τη σήμερον ημέρα, Κυριακή μετά την Πεντηκοστήν, την των απανταχού της οικουμένης εν Ασία, Λιβύη, και Ευρώπη, Βορρά τε και Νότω, Αγίων Πάντων εορτήν εορτάζομεν.

Στίχοι
Του Κυρίου μου πάντας υμνώ τους φίλους.
Ει τις δε μέλλων, εις τους πάντας εισίτω.

«Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού».

Καλοί άνθρωποι υπάρχουν παντού. Όμως, Αγίους δεν έχει πουθενά αλλού, παρά μόνο στην Ορθοδοξία μας”.
Ο άνθρωπος που έχει αγιότητα, όπου κι αν βρεθή, δημιουργεί κατά κάποιον τρόπο γύρω του ένα ηλεκτρομαγνητικό πνευματικό πεδίο και επηρεάζει όσους βρίσκονται μέσα σ᾿ αυτό. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Εμείς οι μη άγιοι, κάνουμε τους αγίους γι’ αυτό εξουθενώνουμε τους άλλους. Ένας πραγματικός Άγιος είναι μεγάλος. Και αληθινά μεγάλος είναι εκείνος κοντά στον οποίο, ο άλλος, ο αδύνατος, αισθάνεται μεγάλος. Είναι μια θεοφάνεια, μια φανέρωση της αγάπης του Θεού... π. Βασίλειος Γοντικάκης

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Ολόκληρον το Ευαγγέλιον συνοψίζεται εις μίαν παραγγελίαν του Θεού προς όλους ημάς: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί» (Α’ Πετρ. 1,16). Η οδός των χριστιανών είναι: «η των αγίων οδός» (Εβρ. 9,8).
Μόνον ο άγιος είναι ο αληθινός διδάσκαλος και παιδαγωγός, αληθινός «διαφωτιστής», και μόνον η αγιότης είναι ο αληθινός φωτισμός.
Μόνο ο αγιασθείς άνθρωπος δύναται να αγιάζη και άλλους, μόνον γενόμενος αυτός φως δύναται να φωτίζη τους άλλους. Ναί, η προσευχή αγιάζη και φωτίζη.
Ο άνθρωπος ο οποίος έχει την διαρκή προσευχητικήν διάθεσιν συμπεριφέρεται πάντοτε κατά τρόπο ευαγγελικόν προς τους αδερφούς του, προς όλους τους ανθρώπους, προς όλην την κτίσιν.

Η καρδιά αποκτά την καθαρότητα με πολλές θλίψεις και στερήσεις και δάκρυα και με την απονέκρωση όλων των «κατά κόσμον κοσμικών». Το σημείο της καθαρότητας είναι: το να ευφραίνεται κανείς μαζί με κείνους που ευφραίνονται και να κλαίει μαζί με κείνους που κλαίνε, να ασθενεί με τους ασθενείς και να πενθεί μαζί με τους αμαρτωλούς, να χαίρεται μαζί με κείνους που μετανοούν και να μετέχει στα παθήματα εκείνων που πάσχουν, να μην ελέγχει κανένα και μέσα στη καθαρότητα της διάνοίας του να θεωρεί όλους τους ανθρώπους αγίους και καλούς.

Ο χρόνος της ζωής μας μας έχει δοθεί για να κερδίσουμε την αθανασία και την αιώνια ζωή, για να τον μεταβάλλουμε σε αιωνιότητα ζώντας «εν σοφία» δηλ. εν Χριστώ και διά του Χριστού.

Σοφός είναι αυτός που οικοδομεί την οικοδομή της ψυχής του πάνω στο Ευαγγέλιο.

***

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Ο Θεός μας έδωσε την δυνατότητα να γίνουμε άγιοι, να κάνουμε θαύματα, όπως έκανε και Εκείνος.
Η ευχή ενός ταπεινού ανθρώπου, που πιστεύει ότι είναι χειρότερος από όλους, έχει περισσότερη αξία από την αγρυπνία που κάνει ένας άλλος με υπερήφανο λογισμό. Όταν προσευχόμαστε με υπερηφάνεια, κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας.
Ο μοναχός πρέπει να προσπαθήσει να μην πονοκεφαλάει για τηv άλφα ή βήτα δυσκολία, είτε είναι ατομική είτε ενός συνανθρώπου του είτε αφορά στην γενική κατάσταση, αλλά να καταφεύγει στην προσευχή και να στέλνει δια του Θεού πολλές θείες δυνάμεις. ‘Άλλωστε και το έργο του μονάχου αυτό είναι, και εάν αυτό δεν το έχει καταλάβει ο μοναχός, η ζωή του δεν έχει κανένα νόημα.

«Η Παναγία και οι άγιοί μας σκανδαλωδώς μας βοηθάνε! Ποια χώρα έχει τους αγίους που έχουμε εμείς – η Αλάσκα»;
Αυτή είναι και η δουλειά όλων γενικά των Αγίων· να βοηθούν και να προστατεύουν εμάς τους ταλαίπωρους ανθρώπους από τους ορατούς και αοράτους πειρασμούς. Πολλοί άγνωστοι Άγιοι βοηθούν και χωρίς να τους γνωρίζουμε, «εν τω κρυπτώ».

«Ή καθρέφτης είναι κανείς ή καπάκι από κονσερβοκούτι, αν δεν πέσουν οι ακτίνες του ήλιου επάνω του, δεν γυαλίζει. Οι Άγιοι έλαμψαν με τις ακτίνες της Χάριτος του Θεού, όπως τα αστέρια παίρνουν φως από τον ήλιο».

Ο αγιασμός της εργασίας

Ο καθένας πρέπει με την προσευχή του, με την ζωή του, να αγιάζη την εργασία του και να αγιάζεται. Αλλά, αν είναι αφεντικό και έχη ευθύνη, να βοηθάη πνευματικά και τους υπαλλήλους του. Αν έχη καλή εσωτερική κατάσταση, αγιάζει και την δουλειά του. Όταν λ.χ. πηγαίνουν νέοι σε έναν τεχνίτη να τους μάθη την δουλειά, παράλληλα πρέπει να βοηθηθούν να ζουν πνευματικά. Αυτό θα ωφελήση και τον ίδιο και τους υπαλλήλους και τους πελάτες του, γιατί ο Θεός θα ευλογή την εργασία του.

Το κάθε επάγγελμα αγιάζεται. Ένας γιατρός λ.χ. δεν πρέπει να ξεχνάη ότι στην ιατρική αυτό που βοηθάει πολύ είναι η Χάρις του Θεού. Γι᾿ αυτό να προσπαθήση να γίνη δοχείο της θείας Χάριτος. Ο γιατρός που είναι καλός Χριστιανός, παράλληλα με την επιστήμη του, βοηθάει τους αρρώστους με την καλωσύνη και με την πίστη του, γιατί τους ενθαρρύνει να αντιμετωπίζουν την αρρώστια τους με πίστη. Σε μια σοβαρή αρρώστια μπορεί να πη στον άρρωστο: «Μέχρις εδώ έχει προχωρήσει η επιστήμη. Από ᾿δώ και πέρα όμως υπάρχει και ο Θεός που κάνει θαύματα».

Ή ένας δάσκαλος πρέπει να προσπαθήση να κάνη την διακονία του δασκάλου με χαρά και να βοηθάη τα παιδιά για την πνευματική αναγέννηση, πράγμα που δεν έχουν την δυνατότητα όλοι οι γονείς να το κάνουν, έστω και αν έχουν καλή διάθεση. Να φροντίση παράλληλα με τα γράμματα που μαθαίνουν τα παιδιά να γίνουν και σωστοί άνθρωποι. Διαφορετικά, τί θα τους ωφελήσουν τα γράμματα; Η κοινωνία έχει ανάγκη από σωστούς ανθρώπους, οι οποίοι, όποιο επάγγελμα κι αν κάνουν, θα το κάνουν καλά. Ο δάσκαλος δεν πρέπει να κοιτάζη μόνον αν οι μαθητές ξέρουν καλά το μάθημα, αλλά να λαμβάνη υπ᾿ όψιν του και άλλα καλά που έχουν τα παιδιά, όπως την ευλάβεια, την καλωσύνη, το φιλότιμο. Οι βαθμοί του Θεού δεν συμφωνούν πάντοτε με τους βαθμούς των δασκάλων. Μπορεί το τέσσερα ενός παιδιού για τον Θεό να είναι δέκα και μπορεί το δέκα ενός άλλου για τον Θεό να είναι τέσσερα.
Από το βιβλίο «Οικογενειακή Ζωή. Λόγοι Δ»

Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι έχουμε δίπλα μας, εκτός από ανθρώπους που μπορούν να μας βοηθήσουν πνευματικά, και τον ίδιο τον Χριστό που μας βοηθάει, την Παναγία, τα Χερουβείμ, τα Σεραφείμ και τους Αγίους Πάντες. Θάρρος λοιπόν! Ο Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι παντοδύναμος ,και θα δώση την θεϊκή Του δύναμη, να συντρίψουμε τα κέρατα του πονηρού. Μας παρακολουθεί συνέχεια αοράτως και θα μας ενισχύη, όταν εμείς έχουμε την αγαθή προαίρεση και κάνουμε τον κατά δύναμιν αγώνα μας.

***

Άγιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής:
«Μέχρι συντελείας του αιώνος, παιδί μου, δεν θα εκλείψουν οι προφήτες Κυρίου του Θεού, καθώς ποτέ δεν θα λείψουν και οι εργάτες του σατανά.
Στις έσχατες όμως ημέρες, όσοι θα δουλέψουν αληθινά στο Χριστό, θα κρύψουν έξυπνα τους εαυτούς τους από τους ανθρώπους.
Και αν δεν κάνουν σημεία και τέρατα όπως σήμερα, θα βαδίζουν πάντα στο δύσκολο δρόμο με κάθε ταπείνωση.
Αυτοί θα βρεθούν στη Βασιλεία του Θεού μεγαλύτεροι από τους σημειοφόρους πατέρες. Διότι στην εποχή τους δεν θα υπάρχει κανείς που να τον βλέπουν να κάνει σημεία θαυμαστά, ώστε να αναζωπυρώνεται το φρόνημά τους για να προχωρούν σε πνευματικούς αγώνες….».

***

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

Εδώ στην Αθήνα ζούσε μόνη της σε μια γκαρσονιέρα μια κοπελίτσα.
Ήταν πιστή και είχε ένα μικρό εικονοστάσι με κάποιους Αγίους.
Καθημερινά τα βράδυα προσευχόταν.
Ένα βράδυ εκεί που προσευχόταν λέει:

– Κύριέ μου, με τις πρεσβείες του Αγίου Αντωνίου, του Αγίου Προφήτου Ηλιού, του Αγίου Γεωργίου…. του Αγίου… και… και…
Και ανέφερε όλους τους Αγίους που είχε εικόνες στο προσκυνηταράκι της.

Και ξαφνικά βλέπει τρομαγμένη να κατεβαίνει ένας Γέρων από εδώ, να κατεβαίνει ένας άλλος Γέρων από εκεί, ένας άλλος παραπέρα… τρόμαξε!
Κάνει το σταυρό της και λέει:

– Χριστέ μου, τι γίνεται εδώ;
Τι είσαστε εσείς, πονηρά πνεύματα η αγαθά;

Της λέει τότε ένας Γέροντας:
– Μην φοβάσαι! Δεν μας κάλεσες να έρθουμε, να σε βοηθήσουμε;
Δεν είπες διά των πρεσβειών του Μεγάλου Αντωνίου; Είμαι εγώ!

Δεν είπες διά των πρεσβειών του Αγίου Γεωργίου;
Είναι αυτός!

Δεν είπες διά των πρεσβειών του Αγίου Προφήτου Ηλιού;
Είναι εκείνος!

Για κοίταξε τις εικόνες σου… είναι η δεν είναι; “Να αξιοποιούμε λοιπόν τους Αγίους, που στις ανάγκες και στις δυσκολίες μας σπεύδουν να μας βοηθήσουν, αρκεί να τους επικαλεστούμε με πίστη, αγάπη και ταπείνωση.

***

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ω! Πόσο μεγάλη ήταν η αφοβία των Αγίων ανδρών και των Αγίων γυναικών! Όταν διαβάζουμε τους βίους τους, χωρίς να το θέλουμε ξυπνάει μέσα μας κάποια ντροπή, αλλά και καμάρι – ντροπή διότι έχουμε μείνει τόσο πίσω σε σχέση με αυτούς και καμάρι διότι είναι από την ίδια χριστιανικής μας γενιά. Ούτε η ασθένεια, ούτε η φυλακή, ούτε η εξορία, ούτε το μαρτύριο, ούτε οι προσβολές, ούτε το σπαθί, ούτε η άβυσσος, ούτε η φωτιά, ούτε η λαιμητόμος μπόρεσαν ποτέ να διασαλεύσουν την ύψιστη και απαρασάλευτη ειρήνη των ψυχών τους, που έμειναν εδραίες στον Χριστό, τον Πηδαλιούχο, ο οποίος κυβερνά όλη την οικουμένη και την ανθρώπινη ιστορία!

Όταν ο αυτοκράτορας Ιουλιανός αποστάτησε από την Πίστη και άρχισε να καταπνίγει τον Χριστιανισμό σε όλη την αυτοκρατορία, τότε ο άγιος Αθανάσιος ο Μέγας απευθύνθηκε ήρεμα στον πιστό λαό και είπε: «Ένα μικρό σύννεφο είναι, θα περάσει!» (Nibiculaest, Transibit). Και πράγματι, αυτό το ζοφερό μαύρο σύννεφο πέρασε γρήγορα και η Χριστιανοσύνη ρίζωσε ακόμα βαθύτερα και άπλωσε τα κλαδιά της ακόμα περισσότερο σε όλο τον κόσμο. Το ανίσχυρο μένος του Ιουλιανού εναντίον του Χριστού έσβησε μετά από λίγα χρόνια και παρήλθε ​​με την κραυγή του αποστάτη Ιουλιανού στον επιθανάτιο ρόγχο του: «Νενικηκας με Ναζωραίε!»

Ω! παιδιά του Θεού, γιατί να φοβόμαστε οτιδήποτε, όταν Αυτός ο Θεός ο Πατέρας μας δεν φοβάται τίποτα;
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς  Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Μάιος) Βίοι Αγίων, ύμνοι, στοχασμοί και ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου. Εκδόσεις Άθως.

***

Η Δύση σταμάτησε να παράγει Αγίους και σοφούς. Αυτό χρονολογείται από τότε που οι Πάπες σταμάτησαν να είναι Άγιοι και σοφοί και έγιναν Πολιτικοί και διπλωμάτες. Ο δυτικός άνθρωπος δεν σκέφτεται ποτέ τον θάνατο, δεν έχει χρόνο να σκεφτεί τον θάνατο. Σκέφτεται μονάχα την υποταγή και την εκμετάλλευση. Την εκμετάλλευση γης και αέρα, πυρός και ύδατος, φυτών και ζώων, γειτονικών Λαών και Κρατών. Ανακάλυψε το σύνθημα της επιστήμης και του Πολιτισμού του: υποτάξτε και εκμεταλλευτείτε. Η παγκοσμιοποίηση είναι η κατάρα των καιρών μας. Ποιό το όφελος από το ότι η Ευρώπη, η Αμερική και όλες οι Ήπειροι τρέχουν να κατακτήσουν τον κόσμο, το σύμπαν, τη Σελήνη, τον Άρη και τ’ αστέρια; Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν αποκτήσει τον κόσμο όλο και βλάψει την ψυχή του, αν χάσει την ψυχή του; Από ποιόν θέλετε, ω άνθρωποι, να κατακτήσετε τη Σελήνη; Από ποιόν να πάρετε τα άστρα; Από τον Κύριο, ο Οποίος τα έχει σπείρει σαν άλλα άνθη στην ατέλειωτη απεραντοσύνη; Πόσο ελεεινός είναι ο Ευρωπαίος άνθρωπος όταν εκστρατεύει κατά του Ουρανού, σαν να πρόκειται για τον εχθρό του!
( Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – 5 Μαρτίου 1956)

Η Ελλάδα δεν παράγει αυτοκίνητα, αλλά ακόμα βγάζει Αγίους… εδώ βρίσκεται η αξία της, στη ζωντανή Ορθόδοξη παράδοσή της. Είναι ζωντανή η παρουσία των Αγίων! Και όταν εμείς δεν τους βρίσκουμε, εκείνοι μας βρίσκουν! Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/13/%ce%b7-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ac%ce%b4%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b3%ce%b5%ce%b9-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%ac-%ce%b1/

Οι Άγιοι Πατέρες βάδισαν τον δρόμο της ταπεινοφροσύνης και έφθασαν στον Παράδεισο. Κανείς δεν θα δοξασθή από τον Θεό, όταν θέλη την ανθρώπινη δόξα. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2018/07/12/24416/

Οι Άγιοι αγαπούν και είναι «οσμή ζωής εις ζωήν και οσμή θανάτου εις θάνατον». π. Βασιλείου Γοντικάκη
https://iconandlight.wordpress.com/2018/06/04/23825/

Στην εποχή μας η αγιότης περιφρονείται. επίσκοπος Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης
https://iconandlight.wordpress.com/2016/06/25/%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%bf%cf%87%ce%ae-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%b7-%ce%b1%ce%b3%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%86%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b5%ce%af%cf%84%ce%b1/

Ο Θεός μας εξέλεξε προ καταβολής κόσμου για την αγιότητα, Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2016/06/26/%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%b5%ce%be%ce%ad%ce%bb%ce%b5%ce%be%ce%b5-%cf%80%cf%81%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%b2%ce%bf%ce%bb%ce%ae%cf%82-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf/

Ταις της αχράντου σου Μητρός πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, και πάντων των απ’ αιώνος Αγίων σου, ελέησον και σώσον ημάς, ως μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος. Αμήν.

Απολυτίκιον Αγίων Πάντων. Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος.
(Ποίημα του οσίου Νικοδήμου του ῾Αγιορείτου)

Βλαστούς ευαγγελίου και καρπούς αμαράντους, χορούς αγίων Πάντων ευφημήσωμεν πάντες, εν ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, μιμούμενοι αυτών τας αρετάς, και αγώνας τους γενναίους, από ψυχής συμφώνως ανακράζοντες· δόξα τω στεφανώσαντι υμάς· δόξα τω αγιάσαντι· δόξα τω εν τη γη και ουρανώ υμάς δοξάσαντι.

Απολυτίκιον των Αγίων Ήχος δ’

Των εν όλω τω κόσμω Μαρτύρων σου, ως πορφύραν και βύσσον τα αίματα, η Εκκλησία σου στολισαμένη, δι’ αυτών βοά σοι· Χριστέ ο Θεός, τω λαώ σου τους οικτιρμούς σου κατάπεμψον, ειρήνην τη πολιτεία σου δώρησαι, και ταίς ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ’

Ως απαρχάς της φύσεως, τω φυτουργώ της κτίσεως, η οικουμένη προσφέρει σοι Κύριε, τους θεοφόρους Μάρτυρας, ταίς αυτών ικεσίαις, εν ειρήνη βαθεία, την Εκκλησίαν σου, διά της Θεοτόκου συντήρησον, πολυέλεε.

Ήχος δ’
Στιχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού.

Οι την γην ουρανώσαντες, αρετών εν φαιδρότητι, οι Χριστού τον θάνατον μιμησάμενοι, αθανασίας την πρόξενον, οδόν οι βαδίσαντες, οι τα πάθη των βροτών, χειρουργία της χάριτος, εκκαθάραντες, οι εν όλω τω κόσμω ομοψύχως, εναθλήσαντες γενναίως, ανευφημείσθωσαν Μάρτυρες.

Ο Οίκος

Οι εν πάση τη γη μαρτυρήσαντες, και εν τοις ουρανοίς μετοικήσαντες, οι τα πάθη Χριστού μιμησάμενοι, και τα πάθη ημών αφαιρούμενοι, ενταύθα σήμερον αθροίζονται, πρωτοτόκων δεικνύοντες Εκκλησίαν, ως της άνω τον τύπον επέχουσαν, και Χριστώ εκβοώσαν· Θεός μου ει· Συ με διά της Θεοτόκου συντήρησον, πολυέλεε.

Σοφίας Σολομώντος το Ανάγνωσμα
(Κεφ. 3, 1-9)

Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, και ου μη άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι. Και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, και η αφ’ ημών πορεία σύντριμμα, οι δε εισιν εν ειρήνη. Και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης. Και ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς, και εύρεν αυτούς αξίους εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς, και ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Και εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι, και ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται. Κρινούσιν έθνη, και κρατήσουσι λαών και βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τους αιώνας, οι πεποιθότες επ’ αυτόν, συνήσουσιν αλήθειαν, και οι πιστοί εν αγάπη προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις και έλεος εν τοις οσίοις αυτού, και επισκοπή εν τοις εκλεκτοίς αυτού.

Σοφίας Σολομώντος το Ανάγνωσμα
(Κεφ. 5, 15-23 & 6, 1-3)

Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι, και εν Κυρίω ο μισθός αυτών, και η φροντίς αυτών παρά Υψίστω. Διά τούτο λήψονται το βασίλειον της ευπρεπείας, και το διάδημα του κάλλους εκ χειρός Κυρίου, ότι τη δεξιά αυτού σκεπάσει αυτούς, και τω βραχίονι υπερασπιεί αυτών. Λήψεται πανοπλίαν, τον ζήλον αυτού, και οπλοποιήσει την κτίσιν εις άμυναν εχθρών. Ενδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην, και περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ανυπόκριτον. Λήψεται ασπίδα ακαταμάχητον, οσιότητα, οξυνεί δε απότομον οργήν εις ρομφαίαν. Συνεκπολεμήσει αυτώ ο κόσμος επί τους παράφρονας, πορεύσονται εύστοχοι βολίδες αστραπών, και ως από ευκύκλου τόξου των νεφών, επί σκοπόν αλούνται, και εκ πετροβόλου θυμού πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι. Αγανακτήσει κατ’ αυτών ύδωρ θαλάσσης, ποταμοί δε συγκλύσουσιν αποτόμως. Αντιστήσεται αυτοίς πνεύμα δυνάμεως, και ως λαίλαψ εκλικμήσει αυτούς, και ερημώσει πάσαν την γην ανομία, και η κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστών. Ακούσατε ούν, Βασιλείς, και σύνετε, μάθετε, δικασταί περάτων γης, ενωτίσασθε οι κρατούντες πλήθους, και γεγαυρωμένοι επί όχλοις εθνών, ότι εδόθη παρά Κυρίου η κράτησις υμίν, και η δυναστεία παρά Υψίστου.

If the man compels himself with discernment to follow saints’ way of living, he sanctifies himself. Saint Paisios the Athonite

Synaksarion
On this day, the Sunday after Pentecost, we celebrate the feast of all the Saints from throughout the inhabited world, in Asia, Libya and Europe, in North and South.

Verses
I sing the praise of each friend of my Lord,
If any would, let them now list them all.

Abba Poemen said that Abba John said that the saints are like a group of trees, each bearing different fruit, but watered from the same source. The practices of one saint differ from those of another, but it is the same Spirit that works in all of them.”

Saint Paisios the Athonite

Every profession can be sanctified. For example, a doctor mustn’t forget that what helps the most in medicine is the Grace of God. This is why he should strive to become a vessel of Divine Grace. A doctor who is a good Orthodox Christain, along with being a good scientist, helps the sick with his kindness and his faith, because he encourages them to face their illness with faith. He can say to someone who suffers from a very serious illness: “This is as far as medicine has progressed. From this point on however, there is also God Who works miracles.”

Or a teacher should try to instruct with joy, and to help the children in their spiritual rebirth, something which not all parents are able to do, even if they have good intentions. While teaching them to read he can also teach them to be good people Otherwise, how will learning to read benefit them? SOciety needs good people who will do well in whatever profession the choose. A teacher shouldn’t only pay attention to whether the students know how to read well, but they should also consider whether they have other good qualities, such as piety, goodness, and conscientiousness. God’s grades don’t always correspond to those of the teacher’s. The four that one child receives might be a ten in God’s eyes, while a ten for another might count as a four to God.

In our work, as we perfect our inner being to become centered in God at all times, we will find many ways to glorify God through our actions.  It may be a kind word to a fellow employee, an act of kindness to a customer, or spiritual advice we are able to give to another person we interact with. It’s not always what we say but how we are. It all depends on our ability to love others no matter what their value system is. When we do this we will discern the right things to say to others that will glorify God in His love for all mankind.
Reference:Elder Paisios of Mount Athos Spiritual Counsels IV: Family Life, pp 185-186

***

Abba what are the attributes of the saints?

`Love with humility, simplicity with discernment, these are the attributes of the saints.If the man compels himself with discernment to follow saints’ way of living, he sanctifies himself. We will receive much aid in the work for acquiring virtues if we take the saints as models.

By comparing ourselves with the saints we see our own passions, we rebuke ourselves, we humble ourselves and we strive with magnanimity and divine zeal to follow their example. We have no reason for not moving forward as long as we have the tips and the lives of the saints, their holy example. All saints are God’s children and help us, poor children of God showing us how we can avoid the traps of the cunning one. By studying the lives of the saints our soul is exalted and is urged to follow their example and advance bravely in the fight for acquiring virtues. The same spiritual fervour can be noticed at all saints, only each one manifests it in a different way. He sees the love they had for God and thus is lit up inside him the divine zeal to follow them.
Source: Pious Paissios the Athonite, Passions and Virtues, Evanghelismos Publishing, p. 157.

At the prayers of your all-pure Mother, Christ God, and of all your Saints from every age, have mercy and save us, for you alone are good and love mankind. Amen.

The holy Saints embrace the whole world with their love. They know our sorrows and hear our ardent prayers, and they never cease to intercede for us with God. St. Silouan the Athonite – Anthony of Sourozh
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/13/the-holy-saints-embrace-the-whole-world-with-their-love-they-know-our-sorrows-and-hear-our-ardent-prayers-and-they-never-cease-to-intercede-for-us-with-god-st-silouan-the-athonite-anthony-of-sou/

Scripture readings for the feast are the following: At the Divine Liturgy: Hebrews 11:33-40, 12:1-2 and Matthew 10:32-33, 37-38, 19:27-30.

Apolytikion Of the Saints. Tone 4.

Clothed as in purple and fine linen with the blood of your Martyrs throughout the world, your Church cries out to you through them, Christ God: Send down your pity on your people; give peace to your commonwealth, and to our souls your great mercy.

Stichera, of All Saints. Tone 6.

The Spirit-inspired preachers, the Disciples of the Saviour, having become by faith instruments of the Spirit, distributed the holy proclamation, sowing it with right belief, to the ends of the earth, from which, by God’s husbandry and grace, have sprung up the armies of Martyrs, who form an image of the holy Passion through many kinds of tortures, scourgings and fire; and with boldness they intercede on behalf of our souls.

Burning with the fire of the love of the Lord, they despised fire, and as lighted godlike coals the holy Martyrs by Christ burned up the brushwood insolence of error; while they stopped the mouths of wild beasts by wise entreaties, and when their heads were cut off they cut down all the regiments of the foe; and valiantly pouring out the streams of their blood they watered the Church, which then blossomed with faith.

The valiant Martyrs wrestled with wild beasts, were struck with swords, raked with claws, their hands were cut off and they were racked; without yielding they were burned with material fire, they were pierced and their joints were severed. They bore all most valiantly, as they looked forward to their coming rest, the pure crowns and the glory of Christ; to whom with boldness they intercede on behalf of our souls.

Glory. Tone 6.

Godly choir of Martyrs, foundation of the Church, perfection of the Gospel, you have by deeds fulfilled the Saviour’s words; for in you the gates of Hell, opened against the Church, have been shut; the flow of your blood has dried up the libations poured out to idols; your slaughter has given birth the plenitude of the faithful; you have amazed the bodiless powers; bearing crowns you stand before God, whom you ceaselessly implore on behalf of our souls.

Ο λόγος ο καλός και τους κακούς τους κάνει καλούς. Πώς μπορούμε να πετύχουμε να ανυψώσουμε τους ανθρώπους με λόγο στοργικό και ευχάριστο… Όταν μπορούμε να αφυπνίσουμε τον άνθρωπο που κοιμάται με χάδι, γιατί να τον χτυπήσουμε με μαστίγιο; Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Το Πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία.

Έλεγαν για τον Αββά Μακάριο τον Αιγύπτιο, ότι ανέβαινε κάποτε από την Σκήτη στο όρος της Νητρίας. Και σαν πλησίασε στον τόπο, είπε στον μαθητή του:
            -Προχώρα λιγάκι.
            Και ενώ εκείνος προχωρούσε, συναντά έναν ιερέα των ειδωλολατρών.  Και του φώναξε δυνατά ο αδελφός:
            -Ε, δαίμονα, που τρέχεις;
            Γυρίζει τότε εκείνος, τον χτυπά και τον αφήνει μισοπεθαμένο. Και σηκώνοντας το ξύλο, έτρεχε.
            Σαν προχώρησε δε λίγο, τον συναντά ο Αββάς Μακάριος, καθώς έτρεχε.     
            Και του λέγει:
            -‘ Είθε να σωθείς, είθε να σωθείς,
            Απόρησε εκείνος και ήλθε σε συναίσθηση και είπε:
            -Τι καλό είδες σε μένα και με προσφώνησες έτσι;
            Του λέει ο γέροντας:
            -Επειδή σε είδα να κοπιάζεις, χωρίς όμως να γνωρίζεις ότι μάταια κοπιάζεις.
            Του λέει εκείνος:
-Κι εγώ κατανύχθηκα με το χαιρετισμό σου, και πληροφορήθηκα ότι είσαι με το μέρος του Θεού. Ενώ ένας άλλος κακός μοναχός με συνάντησε και μ’ έβρισε. Κι εγώ τον χτύπησα πολύ και σχεδόν τον άφησα πεθαμένο.
            Κατάλαβε τότε ο γέροντας ότι πρόκειται για τον μαθητή του. Κι ο ιερέας έπιασε τα πόδια του και του έλεγε:
            -Δεν σ’ αφήνω, αν δεν με κάνεις μοναχό.
            Και ήλθαν εκεί όπου βρισκόταν ο μαθητής του, τον φορτώθηκαν και τον πήγαν στην εκκλησία του όρους. Είδαν μαζί του τον ιερέα οι Πατέρες και έμειναν άναυδοι. Τον έκαναν μοναχό και τότε πολλοί από τους Έλληνες (ειδωλολάτρες) έγιναν απ’ αυτή την αιτία χριστιανοί.  Έλεγε στο εξής ο Αββάς Μακάριος ότι ο λόγος ο κακός και τους καλούς τους κάνει κακούς. Ενώ ο λόγος ο καλός και τους κακούς τους κάνει καλούς.

Στον αντιγραφέα Νάρκισσο Π. για την επαναφορά των αμαρτωλών.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Γράφεις πως πάντοτε έλεγες στον καθένα την αλήθεια κατάματα και πως γι’ αυτό είχες πολλές δύσκολες καταστάσεις στη ζωή σου. Αυτό δεν με παραξενεύει. Σπανίζει ένας ασθενής να αγαπά τον γιατρό που με ιδιαίτερο τόνο του ανακοινώνει ανίατη και θανατηφόρο νόσο. Η αγάπη απέναντι στους αδελφούς μας βρίσκεται όχι στο να τους επιπλήττουμε πάντοτε αυστηρά, αλλά να τους λέμε εκείνους τους λόγους που θα τους χρησιμεύουν υπηρετώντας τη σωτηρία τους. Θυμήσου πως ο σωτήρας μας δεν κατακεραύνωσε την αμαρτωλή γυναίκα που οι Φαρισαίοι οδήγησαν στον λιθοβολισμό, αλλά στοργικά της είπε: «Πήγαινε κόρη, και μην αμαρτάνεις άλλο». Όταν ο απόστολος Ανανίας συνάντησε τον τυφλωμένο Σαύλο δεν τον αντιμετώπισε με απαξίωση και επίπληξη επειδή δίωκε τους χριστιανούς , αλλά τον χαιρέτησε ευαγγελικά : «Σαούλ αδελφέ»! ( Πράξ. 9,17 ) .

Λέγεται για κάποια μοναχή, ότι εξομολογήθηκε στον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ και του ομολόγησε ότι πάσχει από δυνατή οργή και νευρικό θυμό. Ανέμενε από τον άνθρωπο του Θεού μεγάλη επίπληξη και βαρύ κανόνα. Αλλά αντί επιπλήξεων και κανόνα τα αυτιά της χάιδεψαν οι παρακάτω στοργικές λέξεις του πνευματικού γέροντα: «Μα τί λες αδελφή; Κοίταξε βαθιά μέσα σου, υπάρχει ένας υπέροχος ήσυχος χαρακτήρας, πραγματικά μαγευτικός, μετριόφρων και σεμνός!». Σαν απαλή βροχή που πέφτει στη διψασμένη γη, έπεσαν αυτές οι στοργικές λέξεις στην ψυχή της γυναίκας. Ντράπηκε πολύ για τον εαυτό της, αλλά ταυτόχρονα γέμισε αυτοπεποίθηση. Δηλαδή εδώ έχουμε τις δύο σημαντικότερες συνθήκες για την επαναφορά! Αυτό το παράδειγμα μας δείχνει πώς μπορούμε να πετύχουμε να ανυψώσουμε τους ανθρώπους με λόγο στοργικό και ευχάριστο, βοηθώντας τους παράλληλα να ανυψωθούν και ως προς τα έργα τους. Όταν μπορούμε να αφυπνίσουμε τον άνθρωπο που κοιμάται με χάδι, γιατί να τον χτυπήσουμε με μαστίγιο; Εσύ τώρα μπορείς να μου πεις: μα ο Άγιος Σεραφείμ ,δεν είπε την αλήθεια σε εκείνη τη γυναίκα κατάματα, ενώ εγώ λέω στον καθένα την αλήθεια κατά πρόσωπο! Ο Άγιος Σεραφείμ είπε την αλήθεια, αλλά την αλήθεια εκείνη, που δεν έφερε τη γυναίκα στο σημείο να εκφραστεί με θυμό και οργή . Αφού η γυναίκα μερικές φορές παραδιδόταν στον θυμό, αλλά το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής της ήταν εντελώς ήσυχη και σεμνή. Και ο Άγιος Θεός ως άριστος παιδαγωγός και γιατρός , ανύψωσε εκείνο που είναι καλό μέσα στην ψυχή της, αποσιωπώντας εκείνο που είναι κακό. Αφού τί νόημα θα είχε να μιλήσει περί του κακού για το οποίο ήδη η ίδια γυναίκα είχε μιλήσει; Εσύ όμως, έχεις εντελώς αντίθετη μέθοδο , εσύ λες κατά πρόσωπο ό,τι κακό έχει η ηθική αρρώστια κάποιου ανθρώπου! Και αυτό τονισμένο αυστηρά και κακοπροαίρετα. Παράλληλα, εκείνο που είναι καλό σε κάποιον αμαρτωλό το αποσιωπάς. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σ’ εσένα και σ’ εκείνον του οποίου το όνομα μπήκε στον Συναξαριστή.

Από τα ίδια χείλη μπορεί να βγει ψυχρός και θερμός αέρας. Ανάλογα των περιστάσεων τοποθετούμε τα χείλη ώστε ν’ αφήσουν κρύο ή ζεστό αέρα. Έτσι και στην πνευματική εργασία. Εκεί όπου ο αμαρτωλός μπορεί να επανέλθει με τη ζεστασιά της αγάπης, εκεί δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε ψυχρή τιμωρία και κριτική. Μερικές σπάνιες φορές, είναι αναγκαίο να φωνάζεις όπως ο Χριστός στον Πέτρο: «Φύγε από εμένα!». Ή όπως ο Πέτρος στον Σίμωνα τον μάγο: «Τὸ ἀργύριόν σου σὺν σοὶ εἴη εἰς ἀπώλειαν» ( Πράξ. 8, 20 ). Όταν όμως υπάρχει αλοιφή για την πληγή, δεν κάνεις εγχείρηση.
Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ Δεν φτάνει μόνο η πίστη… ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄» εκδόσεις «εν πλω»

Αν δε συγχωρήσουμε τον αδελφό μας από την καρδιά μας, χάνουμε το δικαίωμα να ονομάσουμε Πατέρα μας το Θεό, και θα μας συμπεριφερθεί με τον τρόπο που εμείς συμπεριφερόμαστε στον αδελφό μας. Ας βιαστούμε να συγχωρήσουμε… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/08/23/%CE%B1%CE%BD-%CE%B4%CE%B5-%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84/

Ούτε εγώ σε κατακρίνω. Πήγαινε. Μόνο από τώρα και στο εξης μην αμαρτήσεις ξανά. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/04/18/%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B5-%CE%B5%CE%B3%CF%8E-%CF%83%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%BD%CF%89-%CF%80%CE%AE%CE%B3%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B5-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CF%8C/

Κάποιος ρώτησε τον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς ποιος ήταν ο υπεύθυνος για τη διαίρεση στην Εκκλησία. Ο Άγιος απάντησε απλά: «ο Διάβολος».
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/03/45538/

Όσοι ακολουθούν τον Χριστό δεν έλαβαν το πνεύμα του κόσμου τούτου, αλλά το Πνεύμα το εκ του Θεού, ως άρωμα ανθέων ηδύπνοο, ως ευωδία ευωχίας, καθιστώντας την ρωμαλέα, φωτεινή, ειρηνική, ευγνώμονα και χαρίεσσα. Ω! Παράκλητε, το Πνεύμα της λεπτότητος και της πραότητος, έλα και σκήνωσε μέσα μας. Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) 
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/07/45751/

Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών, και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών, και ζωής χορηγός, ελθέ, και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον αγαθέ τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ’

Ευλογητός ει, Χριστέ ο Θεός ημών, ο πανσόφους τους αλιείς αναδείξας, καταπέμψας αυτοίς το Πνεύμα το άγιον, και δι’ αυτών την οικουμένην σαγηνεύσας, φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

Ο Οίκος

Ταχείαν και σταθηράν δίδου παραμυθίαν τοις δούλοις σου, Ιησού, εν τω ακηδιάσαι τα πνεύματα ημών, μη χωρίζου των ψυχών ημών εν θλίψεσι, μη μακρύνου των φρενών ημών εν περιστάσεσιν, αλλά αεί ημάς πρόφθασον. Έγγισον ημίν, έγγισον ο πανταχού, ως περ και τοις Αποστόλοις σου πάντοτε συνής, ούτω και τοις σε ποθούσιν ένωσον σαυτόν οικτίρμον, ίνα συνημμένοι σοι υμνώμεν, και δοξολογώμεν το πανάγιόν σου Πνεύμα.

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα το Άγιον, ελθέ μεθ’ ημών και αγίασον ημάς.
Πνεύμα Αγάπης, δημιούργησε εντός ημών καρδίας παλλομένας από αγάπην και αφοσίωσιν. (Β’ Τιμ. α’ 7)..
Πνεύμα Σοφίας, διάνοιγε τους οφθαλμούς της διανοίας μας ίνα κατανοή τα θαυμάσια εκ του Νόμου Σου. (Α’ Κορ. ιβ 8 – Ψαλμ. 118).
Πνεύμα Υπομνηματικόν, υπενθύμιζε εις ημάς τον υψηλόν μας προορισμόν. (Ιωαν.ιδ’. 17)
Πνεύμα Λαλούν, λάλει αγαθά εις τας καρδίας ημών. (Ματθ. ι’ 20).
Πνεύμα Αγάπης, δημιούργησε εντός ημών καρδίας παλλομένας από αγάπην και αφοσίωσιν. (Β’ Τιμ. α’ 7).
Πνεύμα Μαρτυρούν, κατάστησέ μας ζώσαν μαρτυρίαν Ιησού Χριστού εις την εποχήν μας. ( Εβρ. ι’ 15).
Πνεύμα Κατασκηνούν, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν. (Α’ Κορ. ς’ 19).
Και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών. Αμήν.

Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.

One evil word makes even the good evil, while one good word makes even the evil good. Abba Macarius the Egyptian

Thy good Spirit shall lead me in the land of uprightness.

39. They said of Abba Macarius the Egyptian that one day he went up from Scetis to the mountain of Nitria. As he approached the place he told his disciple to go on ahead. When the latter had gone on ahead, he met a priest of the pagans. The brother shouted after him saying, ‘Oh, oh, devil, where are you off to?’ The priest turned back and beat him and left him half dead. Then picking up his stick, he fled. When he had gone a little further, Abba Macarius met him running and said to him, ‘Greetings! Greetings, you weary man!’ Quite astonished, the other came up to him and said, ‘What good do you see in me, that you greet me in this way?’ The old man said to him, ‘I have seen you wearing yourself out without knowing that you are wearing yourself out in vain.’ The other said to him, ‘I have been touched by your greeting and I realize that you are on God’s side. But another wicked monk who met me insulted me and I have given him blows enough for him to die of them.’ The old man realized that he was referring to his disciple. Then the priest fell at his feet and said, ‘I will not let you go till you have made me a monk.’ When they came to the place where the brother was, they put him onto their shoulders and carried him to the church in the mountain. When the people saw the priest with Macarius they were astonished and they made him a monk. Through him many pagans became Christians. So Abba Macarius said, ‘One evil word makes even the good evil, while one good word makes even the evil good.’ (Ward, p. 137)

St. Nikolai Velimirovich

Absolutely nothing will help us if we are not lenient toward the weaknesses of men and forgive them. For how can we hope that God will forgive us if we do not forgive others? St. Spyridon once sold a hundred goats to a merchant at an agreed price, and the saint told the buyer to lay down the money. The buyer, knowing that Spyridon himself never counted money, handed over enough money for ninety-nine goats and hid the money for one. Spyridon then counted out a hundred goats for him. But when the merchant and his servants drove off the goats, one of them returned bleating. He drove it off, but it returned again. And so the goat continually returned to the enclosure, not wanting to go with the other goats. The saint then whispered into the merchant’s ear: “Observe, my son: this animal is not doing this in vain. Did you perhaps withhold her price?” The merchant became ashamed and acknowledged his sin. As soon as he paid the amount he had concealed, the goat immediately joined the other goats.

On another occasion, some thieves entered Spyridon’s sheepfold. When they had seized as many sheep as they wanted, they tried to leave the sheepfold, but an invisible force nailed them to the ground, and they were unable to move. At dawn, the bishop came to his sheepfold. Seeing the thieves, he reproached them mildly and instructed them to strive in the future to live by their own labors and not by thievery. He then took a sheep and gave it to them, saying, “Take this for your trouble, so that your all-night vigil not be in vain,” and he dismissed them in peace.

Neither do I condemn thee; go, and sin no more. Nikolai (Velimirovich) of Ochrid
https://iconandlight.wordpress.com/2021/04/18/neither-do-i-condemn-thee-go-and-sin-no-more-nikolai-velimirovich-of-ochrid/

Heavenly King, Paraclete, Spirit of Truth, present everywhere, filling all things, Treasury of blessings and Giver of life; come and dwell in us, cleanse us from every stain, and, O Good One save our souls.

Apolytikion. Tone 8. (Plagal Tone Four)

Blessed are you, Christ our God, who revealed the fishermen to be most wise by sending down to them the Holy Spirit, and so through them catching the whole world in a net: Lover of mankind, glory to you!

My hope is the Father, my refuge the Son, my shelter the Holy Spirit. O Holy Trinity, glory be to Thee.

Φώς ιλαρόν αγίας δόξης αθανάτου Πατρός… Αυτό το υπερκόσμιο φως είναι μιά ελπίδα, είναι μιά θεϊκή επίσκεψη που μου δίνει παρηγοριά. Κάθε βράδυ το περιμένω με αγάπη. Δεν πηγαίνω πουθενά για να μην χάσω την ιερή αυτή επίσκεψη. Φώτη Κόντογλου

‘‘Πνεύμα Άγιον, Φως άδυτον, Φως απρόσιτον, Παράκλητε αγαθέ, ο στεναγμοίς αλαλήτοις πρεσβεύων υπέρ ημών Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν…”

Το βασίλεμα του Ηλίου
του Φώτη Κόντογλου

Έχουμε στο σπίτι μας ένα μικρό δωμάτιο μ’ ένα εικονοστάσι, που βρίσκεται προς τη μιά γωνιά του. Απάνω στο εικονοστάσι είναι βαλμένο , στη μέση, ένα παλιό μεγάλο Ευαγγέλιο με ασημωμένες τάβλες, ένας αρχαίος σκαλιστός σταυρός, ένα μικρό κουτάκι με άγιο λείψανο, ένα ασημένο χέρι, μεγάλο όσο είναι το φυσικό χέρι, που έχει μέσα άγιο λείψανο της αγιάς Παρασκευής, και κάμποσα εικονίσματα, που ανάμεσά τους είναι μία μεγάλη εικόνα της αγιάς Παρασκευής, παλιά κι ασημωμένη απο τέμπλο. Όλα αυτά ήτανε της οικογενειακής εκκλησιάς μας, και τα πήραμε μαζί μας τον καιρό που φύγαμε από τη Μικρά Ασία, καταδιωγμένοι από τον Τούρκο, μαζί με λίγα εκκλησιαστικά βιβλία. Αντί να πάρουμε άλλα πράγματα, που θα ήτανε πιό χρήσιμα σε μας, κατά τη γνώμη του κόσμου, προτιμήσαμε να πάρουμε αυτά τα αγιασμένα πράγματα. Περάσαμε στη Μυτηλήνη, που είναι κοντά στο μέρος που γεννηθήκαμε, αντίκρυ στη μεγάλη στεριά της Ανατολής.

Το καντήλι καίει μέρα-νύχτα ακοίμητο, μπροστά σ’ αυτό το εικονοστάσι. Το δωμάτιο μοσκοβολά κερί και λιβάνι. Εκεί είναι το καταφύγιο μας στις δύσκολες περιστάσεις της ζωής μας , εκεί λέμε και τις ευχαριστίες μας στον Θεό για ό,τι καλό μας στέλνει. Εκεί λέμε τον εσπερινό και τον όρθρο, όποτε τύχει να μην πάμε στην εκκλησία, τις παρακλήσεις, τις δοξολογίες. εκεί γίνουνται οι αγιασμοί και τα ευχέλαια, από αγιαμένους παπάδες και καλογήρους. Η ψυχή μας κ’ η καρδιά μας, βρίσκονται εκεί. Έχουμε τα Μηναία, το Πεντηκοστάριο, την Παρακλητική, το Τριώδιο, το Ωρολόγιο, το Αγιασματάρι, κλπ.. Εκείνο το θαλάμι είναι η κατ οίκον εκκλησία μας.

Απο τα δεξιά βρίσκεται ένα παραθύρι, δίπλα στη βορεινή γωνιά. Απ’ εκείνο το παραθύρι , που είναι βορεινό, δεν μπαίνει ολότελα ο ήλιος όλον τον χειμώνα. Μονάχα κατά την αρχή του καλοκαιριού αρχίζουν και τρυπώνουν λοξά χρυσές αχτίνες απο τον ήλιο, την ώρα που βασιλεύει.

Τρυπώνει δειλά-δειλά, αυτό το φώς, το “Φώς ιλαρόν”, όπως το λέγω, και κάνει μιά στενή λουρίδα όρθια, χρυσαφένια, δίπλα στη βορεινή γωνιά, αριστερά απο το εικονοστάσι.Φανερώνεται τις πρώτες μέρες του Ιουνίου, και χάνεται τις πρώτες μέρες του Αυγούστου. Το αγιασμένο πυροτέχνημα στην αρχή βαστά λίγες στιγμές κ’ ύστερα αποτραβιέται. Κατά την αρχή Ιουλίου στέκεται ίσαμε μιά ώρα. Και στις τελευταίες μέρες του βαστά πάλι λίγες στιγμές, ως που χάνεται, και δεν ξαναφαίνεται πιά.

Αυτό είναι το “Φώς ιλαρόν”. Από μικρό παιδί το ‘βλεπα το βράδυ που βασίλευε ο ήλιος, εξωτικό, χρυσοκκόκινο, να χρυσώνει τα σπίτια, τα μικρά τα βουνά, τα βράχια, τα πανιά των καραβιών, σαν να ήτανε χρυσοκαπνισμένα. Το θέαμα ήτανε πανηγυρικό, κ’ έπεφτα σε έκσταση, σαν να ερχότανε εκείνο το φως απο έναν άλλον κόσμο, απο τη βασιλεία των ουρανών, κατά κει που βασιλεύει ο ήλιος.

Πόσο ποιητικά εκφράζει ο λαός μας τη μεγαλοπρέπεια που έχει εκείνη η ιερή ώρα, λέγοντας πως ο ήλιος “βασιλεύει”. Αληθινά, ποιός βασιλιάς ντύθηκε ποτέ με τέτοια πορφύρα; Θα’ λεγε κανένας πως δεν είναι ο ήλιος αυτός ο βασιλέας, αλλά ο Χριστός, ο βασιλεύς των βασιλευόντων. Έχω την ιδέα μαλιστα πως ο ευλαβής λαός μας, λεγοντας “ο ήλιος εβασίλεψε”, επήρε τα λόγια , γυρίζοντάς τα, απο το “Προκείμενον” που λέγει ο ψάλτης το Σαββατόβραδο στον εσπερινό: “ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο” ίσα-ίσα την ίδια ώρα που βασιλεύει ο ήλιος. Εκείνη την ώρα το χρυσορρόδινο φώς μπαίνει απο το παράθυρο της εκκλησίας, που είναι κατά το δυτικό μέρος, και χτυπά απάνω στο σκαλιστό τέμπλο, κάνοντας το να λαμποκοπά σάν “χρυσοπλοκώτατος πύργος”.

Λίγο πρίν το “Προκείμενον” λέγει ο ψάλτης, ή κανένας καλόγερος, ή κανένανς ταπεινός αναγνώστης το “Φώς ιλαρόν”, εκείνον τον θεσπέσιον εσπερινόν ύμνον.

Έχω γράψει πολλές φορές γι’ αυτή την αγιασμένη και κατανυκτική ώρα: Σ’ένα τέτοιο γράψιμο μου λέγω τα παρακάτω: “Πρός το βράδυ, ένα χρυσαφένιο γλυκό φως μπαίνει μέσα στον αγιασμένο πύργο της εκκλησιάς (στον τρούλλο), σαν να τον γεμίζει με θυμίαμα. Τούτη την ιερή ώρα βουΐζει ο τελευταίος φτερωτός προσκυνητής, ένας αθώος καντηλοσβήστης… Απο κάτω, την ίδια ώρα, λέγει ο καλόγερας με φωνή ήσυχη το “Φώς ιλαρόν”, ενώ ο ήλιος βασιλεύει, και τελειώνει η μέρα: “Φώς ιλαρόν αγίας δόξης αθανάτου Πατρός, ουρανίου, αγίου, μάκαρος, Ιησού Χριστέ, ελθόντες επί την ηλίου δύσιν, ιδόντες φως εσπερινόν, υμνούμεν Πατέρα, Υιόν και άγιον Πνεύμα, Θεόν. Άξιόν Σε εν πάσι καιροίς υμνείσθαι φωναίς αισίαις, Υιέ Θεού, ζωήν ο διδούς. Διό ο κόσμος Σε δοξάζει”.

Δάκρυα έρχουνται στα μάτια του ανθρώπου, ακούγοντας αυτά τ’ αρχαία λόγια, που είναι απλά και αιώνια σαν το βασίλεμα του ήλιου. Το βιβλίο που’ ναι ακουμπισμένο απάνω στ’ αναλόγι, γράφει πως είναι “ποίημα Αθηνογένους του Μάρτυρος”. Παμπάλαιος ύμνος, που τον λένε κάθε βράδυ, σαν τελειώνει η μέρα, απο δυό χιλιάδες χρόνια ίσαμε σήμερα, απλοί άνθρωποι που βαστάνε απο τους αρχαίους Έλληνες, σαν και τούτον τον Αγιονορίτη καλόγερα, που είναι και στο πρόσωπο σάν τους παλιούς”(*).

Αλλά και τούτη την ώρα που γράφω, λάμπει απάνω στον τοίχο, κοντά στο εικονοστάσι με τα αγαπημένα εικονίσματα που γλύτωσα απο τους αλλόθρησκους και που τα προσκυνούσαν οι πρόγονοί μου.

Πόσο χαίρουμε σαν το βλέπω να μπαίνει μέσα στο καταφύγιό μου! Η χαρά που νιώθω είναι μιά κρυφή χαρά, που τη φυλάγω στην καρδιά μου, σαν ένα φως ανέσπερο, που θα την ζεσταίνει τον χεμώνα. Αυτό το υπερκόσμιο φως είναι μιά ελπίδα που έρχεται “εξ ετοίμου κατοικητηρίου του Κυρίου”, είναι μιά θεϊκή επίσκεψη που μου δίνει παρηγοριά.

Κάθε βράδυ το περιμένω με αγάπη. Δεν πηγαίνω πουθενά για να μην χάσω την ιερή αυτή επίσκεψη. Χαίρομαι που κρατά πολλή ώρα η παρουσία του και παρακαλώ ν’ αργήσει να φύγει.

Μόλις αρχίζει και φεγγίζει μυστικά λέγω: “Καλώς το! Καλώς ήρθες πάλι στο φτωχικό μας. Κάθε βράδυ με χαρά σε περιμένουμε, και σαν φεύγεις, με ελπίδα σε προσμένουμε να’ρθεις το άλλο βράδυ. Ας αργήσουνε να περάσουμε οι μέρες που μας έρχεσαι”. Κάνω τον σταυρό μου και συλλογίζουμε: “Τούτη την ώρα χρυσαφώνεις τα παλιά τέμπλα στα μοναστήρια, στολίζεις με ακριβά πετράδια το φτωχό εικονοστάσι, που είναι μέσα στη σπηλιά του ασκητή ή κανένα σκοτεινό κουβούκλι που κάνει την προσευχή της καμιά ταπεινή και πικραμένη ψυχή. Την ίδια ώρα, όμως, μπαίνεις και σε σπίτια ψυχρά και δίχως πνοή, που κάθουνται μέσα άπιστοι άνθρωποι, και δεν σε παίρνουνε είδηση, αλλοίμονο! ω χαιρέτισμα αρχαγγελικό, ω αγιασμένη πορφύρα, που έγινες απο τα αθάνατα αίματα που χύσανε οι Μάρτυρες του Χριστού. Μπαίνεις και σε φυλακές σκοτεινές, εκεί που βασανίζουνται οι απελπισμένοι, για να τους δώσει λίγη ελπίδα. Μπαίνεις και σε τρύπες υγρές κι ανήλιαγες. Μπαίνεις και σε άψυχα κι άσλαχνα εργοστάσια, μα κανένας δεν σε παίρνει είδηση, ούτε πότε μπαίνεις, ούτε πότε φεύγεις, ούτε ποιά μέρα θα σβήσεις, φεύγοντας για πάντα, σαν τον άνθρωπο που δεν γυρίζουν να τον δούνε. Άραγε ο Θεός σε στέλνει μονάχα σε μας για να μας φέρεις την ελπίδα του και τον χαιρετισμό της αγάπης του, και σε περιμένουμε με αγάπη και με πόθο;…”

Αλλοίμονο! Σε στέλνει σε όλους τους ανθρώπους μα αυτοί δεν σε βλέπουν , ω φως ιλαρόν*, ω φώς εσπερινόν, ω φως ανέσπερον!

*ιλαρόν:-επίθετο- εύθυμο, φαιδρό , χαροπό.
Πηγή: Φώτης Κόντογλου “Ευλογημένο Καταφύγιο”, Κεφάλαιο :Το βασίλεμα του ήλιου Εκδόσεις -Εκδόσεις Ἀκρίτας,

***

Ο Στάρετς Ιωσήφ της Όπτινα έλαμπε ολόκληρο μ’ αυτό το θείο φως…

Το 1907, ο π. Λεβάσωφ, επισκεφτηκε για πρώτη φορά το μοναστήρι της Όπτινα, με σκοπο να δει τον γέροντα Ιωσήφ. … ”Ζήτησα να μου δείξουν το δρόμο για τη σκήτη και το κελλί του και σε λίγο βρισκόμουν στο δωμάτιο υποδοχής. Το δωμάτιο ήταν μικρό και η επίπλωσή του απλή…  Ήταν άρρωστος εκείνη την εποχή. Χαιρετιστήκαμε. Μετά είδα ένα περίεργο φως γύρω από το κεφάλι του, όπως επίσης και μια φαρδιά ακτίνα να πέφτει πάνω του από ψηλά, σα να’ χε ανοίξει το ταβάνι του κελλιού του. Η ακτίνα έπεφτε από τον ουρανό κι ήταν ίδια με το φως που περιέβαλλε το πρόσωπό του. Η όψη του φωτίστηκε και φάνηκε ένα χαμόγελο. 
Ήμουν απροετοίμαστος να δω αυτό το θέαμα και τα ‘χασα. Ξέχασα όλες τις ερωτήσεις που τριγύριζαν στο κεφάλι μου και για τις οποίες γύρευα να βρω απαντήσεις από κάποιο γέροντα έμπειρο στην πνευματική ζωή. 

Με πολλή βαθιά χριστιανική ταπείνωση και πραότητα (τα χαρακτηριστικά του Γέροντα) στεκόταν και περίμενε υπομονητικά να μιλήσω. Εγώ έμενα σαστισμένος. Δεν μπορούσα να τραβήξω τα μάτια μου από το θέαμα αυτό, που μου ήταν τελείως πρωτόγνωρο. 
Τελικά κατάφερα να θυμηθώ αόριστα τι ήθελα να εξομολογηθώ κι άρχισα να ψελλίζω: «Μπάτιουσκα, είμαι πολύ αμαρτωλός». 
Μόλις μπόρεσα ν’ αρθρώσω τα λόγια αυτά…  Σε μια στιγμή άρχισε πάλι να τον τυλίγει το φως και να πέφτει πάνω του η ακτίνα. Μερικές φορές το φως ήταν πιο λαμπρό και πιο εκτυφλωτικό. Δεν μπορούσα ν’ αποχωριστώ εύκολα αυτό το ουράνιο θέαμα. Πρέπει να χαιρέτησα το Γέροντα τουλάχιστο δέκα φορές. 
Παρατηρούσα συνέχεια αυτό το χαριτόβρυτο πρόσωπο που είχε ένα αγγελικό χαμόγελο κι έλαμπε ολόκληρο μ’ αυτό το θείο φως, που εξακολουθούσε να τον φωτίζει καθώς έβγαινα από το κελλί του..

» Το φως που είδα πάνω στο Γέροντα δεν μπορεί να παρομοιαστεί με κανένα επίγειο φως, όπως για παράδειγμα το φως του ήλιου, ή του φωσφόρου ή το ηλεκτρικό, του φεγγαριού κ.λ.π. Δεν έχω ξαναδεί παρόμοιο φως.
» Πιστεύω πως το όραμα αυτό ήταν αποτέλεσμα της κατάστασης της έντασης και της προσευχής στην οποία βρισκόταν ο Γέροντας και προκάλεσε τη Χάρη του Θεού να επισκεφτεί τον εκλεκτό Του. Τώρα γιατί αξιώθηκα εγώ να δω τέτοιο όραμα, δεν μπορώ να το εξηγήσω. (Στάρετς Ιωσήφ της Όπτινα)

139. Επίσης και το φως που έλαμψε στον μακάριο Παύλο στο δρόμο της Δαμασκού (Πράξ. 9, 3), με το οποίο υψώθηκε ως τον τρίτο ουρανό και άκουσε αλάλητα μυστήρια, δεν ήταν κάποιος φωτισμός νοημάτων και γνώσεως· ήταν υποστατική μέσα στην ψυχή έλλαμψη της δυνάμεως του αγαθού Πνεύματος. Την υπερβολική λαμπρότητα αυτού του φωτός δεν μπόρεσαν ν’ αντέξουν τα σαρκικά μάτια και τυφλώθηκαν (Πράξ. 9, 8). Με αυτό το φως αποκαλύπτεται κάθε γνώση και γνωστοποιείται αληθινά ο Θεός στην άξια και αγαπώμενη από Αυτόν ψυχή. Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος 
Πηγή : Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, μεταφρ. Αντώνιος Γαλίτης, εκδ. Το περιβόλι της Παναγίας, 1986, γ΄ τόμος, σελ. 298-315.

Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν’ ατενίσετε προς το φως, να κατακτήσετε το φως. Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης του Ωρωπού
https://iconandlight.wordpress.com/2015/06/03/%CF%8C%CE%BB%CE%B7-%CF%83%CE%B1%CF%82-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BD-%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%BD%CE%AF/

Βιώματα στη θεία Λειτουργία, Εβίωσα στον Καθαγιασμό των τιμίων Δώρων το Μυστήριον της Αγίας Τριάδος! δια Πνεύματος Αγίου! Να ξέρετε ότι το Άγιον Πνεύμα είναι παρόν! Είναι σαν Περιστέρι: είναι σαν φλόγες πυρός; είναι σαν φως;
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/11/45977/

Έβλεπα να καίγονται σαν λαμπάδες από τις φλόγες της Πεντηκοστής.
https://iconandlight.wordpress.com/2017/06/06/17968/

Η χάρις του Αγίου Πνεύματος εμφανίζεται σαν ένα άρρητο φως. Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/06/04/18122/

Φως ιλαρόν αγίας δόξης, αθανάτου Πατρός, ουρανίου, αγίου, μάκαρος, Ιησού Χριστέ. Ελθόντες επί την ηλίου δύσιν, ιδόντες φως εσπερινόν, υμνούμεν Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα Θεόν. Άξιόν Σε εν πάσι καιροίς υμνείσθαι φωναίς οσίαις. Υιε Θεού, ζωήν ο διδούς· διο ο κόσμος Σε δοξάζει.

Ήχος β’

Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν Πίστιν αληθή, αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες· αύτη γαρ ημάς έσωσε.

Εξαποστειλάριον Ήχος γ’, Ο ουρανόν τοις άστροις

Φως ο Πατήρ, φως ο Λόγος, φώς και το άγιον Πνεύμα, όπερ εν γλώσσαις πυρίναις, τοις Αποστόλοις επέμφθη, και δι’ αυτού πάς ο κόσμος φωταγωγείται, Τριάδα σέβειν αγίαν.

Καταβασίαι
Ήχος βαρύς 

«Άφλεκτος πυρί εν Σινά προσομιλούσα, βάτος Θεόν εγνώρισε, τω βραδυγλώσσω και δυσήχω Μωσεί και Παίδας ζήλος Θεού, τρεις αναλώτους τω πυρί υμνωδούς έδειξε. Πάντα τα έργα τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας».

Ήχος δ’ 

«Λύει τα δεσμά και δροσίζει την φλόγα,
Ο τρισσοφεγγής της θεαρχίας τύπος,
Υμνούσι Παίδες, ευλογεί δε τον μόνον,
Σωτήρα και παντουργόν, ως ευεργέτην,
Η δημιουργηθείσα σύμπασα κτίσις».

Ωδή θ’ Ειρμός άλλος 

«Χαίροις Άνασσα, μητροπάρθενον κλέος.
Άπαν γαρ ευδίνητον εύλαλον στόμα,
Ρητρεύον, ου σθένει σε μέλπειν αξίως.
Ιλιγγιά δε νούς άπας σου τον τόκον
Νοείν· όθεν σε συμφώνως δοξάζομεν». (Δις)

Όσοις έπνευσεν η θεόρρυτος χάρις,
Λάμποντες, αστράπτοντες, ηλλοιωμένοι,
Οθνείαν αλλοίωσιν ευπρεπεστάτην
Ισοσθενούσαν την άτμητον ειδότες,
Σοφήν τρίφεγγον ουσίαν δοξάζομεν.

Ευχή Μυστική δι’ ης επικαλείται το Πνεύμα το Άγιον ο αυτό προορών.

Ελθέ το φώς το αληθινόν, ελθέ η αιώνιος ζωή, ελθέ το αποκεκρυµµένον µυστήριον, ελθέ ο ακατανόµαστος θησαυρός, ελθέ το ανεκφώνητον πράγµα, ελθέ το ακατανόητον πρόσωπο, ελθέ η αίδιος αγαλλίασις, ελθέ το ανέσπερον φώς, ελθέ πάντων των µελλόντων σωθήναι η αληθινή προσδοκία, ελθέ των κειµένων η έγερσις, ελθέ των νεκρών η ανάστασις , ελθέ ο δυνατός, ο πάντα αεί ποιών και µεταποιών και αλλοιών µόνο τω βούλεσθαι!

Ελθέ ο αόρατος και αναφής πάντη και αψηλάφητος, ελθέ ο αεί αµετακίνητος και καθ` ώραν όλος µετακινούµενος και ερχόµενος προς ηµάς τους εν τω άδη κειµένους, ο υπεράνω πάντων των ουρανών, ελθέ το περιπόθητον όνοµα και θρυλούµενον, λαληθήναι δε παρ` ηµών όπερ ής η γνωσθήναι, οποίος ή ποταπός, όλως ηµίν ανεπίδεκτον.

Ελθέ η αιώνιος χαρά, ελθέ το στέφος το αµαράντινον, ελθέ η πορφύρα του µεγάλου Θεού και βασιλέως ηµών, ελθέ η ζώνη η κρυσταλλοειδής και διάλιθος, ελθέ το υπόδηµα το απρόσιτον, ελθέ η βασίλειος αλουργίς και αυτοκρατορική όντως δεξιά! Ελθέ, όν επόθησε και ποθεί η ταλαίπωρος µου ψυχή, ελθέ ο µόνος προς µόνον, ότι µόνος ειµί καθάπερ οράς

Ελθέ ο χωρίσας εκ πάντων και ποίησας µε µόνον επι της γής, ελθέ ο γενόµενος πόθος αυτός εν εµοί και ποθείν σε ποιήσας µε, τον απρόσιτον παντελώς! Ελθέ η πνοή µου και η ζωή, ελθέ η παραµυθία της ταπεινής µου ψυχής, ελθέ η χαρά και η δόξα και η διηνεκής µου τρυφή!

Ευχαριστώ σοι, ότι έν πνεύµα εγένου µετ` εµού ασυγχύτως, ατρέπτως, αναλλοιώτως ο επί πάντων Θεός, και αυτός µοι τα πάντα εν πάσι γεγένησαι, τροφή ανεκλάλητος και είς άπαν αδάπανος, αεννάως υπερεκχεοµένη τοίς τής εµής ψυχής χείλεσι και υπερεκβλύζουσα εν τή πηγή της καρδιάς µου, ένδυµα απαστράπτον και καταφλέγον τους δαίµονας, κάθαρσις δια αφθάρτων και αγιών δακρύων εκπλυνούσα µε, ών ή σή παρουσία, προς ούς παραγίνη, χαρίζεται.

Ευχαριστώ σοι, ότι φώς ανέσπερον µοι γεγένησαι και ήλιος άδυτος που κρυβήναι µη έχων ο πληρών της σής δόξης τα σύµπαντα. Ουδέποτε γαρ απεκρύβης από τινός, αλλα ηµείς αεί κρυπτόµεθα από σού, ελθείν προς σε µη βουλόµενοι. Που γαρ και κρυβήση ο µηδαµού έχων τόπον της σης καταπαύσεως; η διά τι, ο µήποτε αποστρεφόµενος των πάντων τινά, µήτε τινά αυτών εντρεπόµενος;

Νύν ούν ενσκήνωσον, ∆έσποτα, έν εµοί και κατοίκησον και µείνον αδιαστάτως, αχωρίστως µέχρι τέλους έν εµοί τω δούλω σου, Αγαθέ, ίνα καγώ ευρεθώ εν τη εξόδω µου και µετά την εξόδον έν σοί Αγαθέ και συµβασιλεύσω σοι, τω επί παντών Θεώ!

Μείνον , ∆έσποτα, και µη εάσης µε µόνον, ίνα ερχόµενοι οι εχθροί µου οι ζητούντες αεί του καταπιείν την ψυχήν µου και ευρίσκοντές σε µένοντα εν εµοί, φεύξωνται και µη ισχύσωσι κατ` εµού, βλέποντές σε, τον ισχυρότερον πάντων, ένδοθεν καθήµενον εν τη οικία της ταπεινής µου ψυχής.

Ναι, ∆έσποτα, ως εµνήσθης µου, ότε έν τώ κόσµω ετύγχανον και αγνοούντος µου αυτός εξελέξω µε και από του κόσµου εχώρισας και προ προσώπου της δόξης σου έστησας, ούτω και νύν ένδον ιστάµενον µε είς αεί και αµετακίνητον εν τη έν εµοί οικήσει σου διαφύλαξον, ίνα βλέπων σε διηνεκώς ο νεκρός εγώ ζώ και έχων σε ο πένης αεί πλουτώ και βασιλεών πάντον έσοµαι πλουσιότερος και εσθιών και πίνων σε και καθ` ώραν επενδυόµενος έν ανεκλαλήτοις ώ και έσοµαι εντρυφών αγαθοίς, ότι σύ υπάρχεις πάν αγαθόν και πάσα δόξα και πάσα τρυφή και σοί πρέπει η δόξα, τη Αγία και Οµοουσίω και Ζωοποιώ τριάδι, τη έν Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύµατι σεβόµενη τε και γνωριζόµενη και προσκυνουµένη και λατρευοµένη υπό πάντων πιστών , νύν και αεί και είς τους αιώνας των αιώνων . Αµήν.

Lord, Holy Spirit, help Your people by Your irresistible power that they drive away sin from their soul; so that You would be able to enter inside with Your life-creating gifts. Saint Nikolai Velimirovič

Homily
About how by sins good is being turned back from man
by Saint Nikolai Velimirovič

“Your sins have turned back these blessings from you” (Jeremiah 5:25).

If you do not possess good in abundance, O people, that means you have sin in abundance. Your sins have turned your good from you. O people, if you wish good for yourself, reject sin and do not sin anymore and you will travel toward good, and good will come to you and good will not depart from you.

O man, if you do not have good, it means that you have sin. Good cannot dwell in the same house with sin just as light and darkness cannot exist in the same place at the same time. When light departs, darkness settles in and when the darkness departs, the light shines. Thus, sin and good can be interchanged but they cannot dwell together.

O my brethren, “Your sins have turned back these blessings from you.” These words were not spoken by only one prophet, to one people only, rather every true prophet spoke these words to his people. False prophets flatter the sins of their people, and thus, assist them even more to turn back good from their people. The true prophets go against the sins of the people, for they go along with good and cry out against sin, in order to be able to introduce good, which is from God, in the souls of their people. If the beehive begins to smell, will the honey carrying bees enter it and deposit their honey in it? No! And when the irrational bees do not want to enter in a putrid and smoke-ridden beehive, then how will the rational Spirit of God enter a soul, putrid and smoke-ridden from sin? And the Spirit of God is the possessor and the dispenser of all good gifts.

O Lord, Holy Spirit, help Your people by Your irresistible power that they drive away sin from their soul; so that You would be able to enter inside with Your life-creating gifts.

To You be glory and thanks always. Amen.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič
http://prologue.orthodox.cn/May7.htm

Love makes me God… Poem XXXIV(34) St. Nikolai Velimirovich, Bishop of Ochrid
https://iconandlight.wordpress.com/2017/12/26/20129/

Saint Symeon, the New Theologian (949-1022 CE)

Come, O true light!
— Come, O eternal life!
— Come, O hidden mystery!
— Come, O indescribable treasure!..
— Come, O endless delight!
— Come, O unsetting light!
— Come, O true and fervent expectation of all those who will be saved!..
— Come, O resurrection of the dead!
— Come, O powerful one, who always creates and re-creates and transforms by your will alone!..
— O Master, stay and do not leave me alone, so that my enemies, arriving unexpectedly, they who are always seeking to lessen my soul, may find you living within me and that they may take flight, in defeat, powerless against me, seeing you, O more powerful than everything, installed within my essence in the home of my poor soul.