Όποτε κι αν στραφούμε στην Παναγία Γοργοεπήκοο με την καρδιά μας, είναι εκεί. Παντοδύναμε Κύριε φώτισε τον νου μας ώστε να μπορούμε να συμμορφώνουμε το θέλημά μας με το δικό Σου σωτήριο και φιλάνθρωπο θέλημα.

Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοεπηκόου
Η Εμφάνιση του θαυματουργού και Ζωοδόχου Στύλου (Σβετιτσχοβέλι) και η εύρεση του Ιερού Αρράφου Χιτώνος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στη Μτσχέτα της Γεωργίας από την αγία Νίνα την Ισαπόστολον (4ος αι.)
Άγιοι ισαπόστολοι Βασιλείς της Γεωργίας Μιριάν και Νάνα (4ος αι.)
Αγία Σιδωνία (33 μ.Χ.)
Αγία Σιδωνία, μαθήτρια της Αγίας Νίνας και Άγιος Αβιάθαρ πατηρ της αγίας Σιδωνίας της Μτσχέτα (4ος αι.)
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοεπηκόου
Άγιος Ανανίας ο Απόστολος, Όσιος Ρωμανός ο Μελωδός, Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης, Όσιος Γρηγόριος ο Δομέστικος
Σύναξη της Παναγίας της Γιάτρισσας
Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ
Σύναξη της Παναγίας της Ελευθερώτριας στον Βασσαρά Σπάρτης

Εορτάζουν την 1η Οκτωβρίου

”Ως τον Χιτώνα, εύρες Νίνα Δεσπότου, τούτω σκέπε τους πόθω σε τιμώντας, και ψυχάς ψυγείσας, θέρμανον προσευχαίς σου.” (Ωδή ς΄.Τον βασιλέα)

Ο Ζωοδόχος Στύλος (Σβετιτσχοβέλι) και ο Άρραφος Χιτώνας του Χριστού

Ἐθεωρήθησαν αἱ πορεῖαί σου, ὁ Θε­ός,
αἱ πορεῖαι τοῦ Θεοῦ μου τοῦ βασιλέως τοῦ ἐν τῷ ἁγίῳ» (Ψαλ. ξζ΄ [67] 25).

Ο αγιώτερος τόπος της Ορθοδοξίας στη Γεωργία είναι ο Καθεδρικός Ναός «Σβετιτσχόβελι» (= άγιος Στύλος, Светицховели – სვეტიცხოველი – Setiskhoveli), στη Μτσχέτα. Είναι κτισμένος πάνω από τον τάφο της Αγίας Σιδωνίας μαζί με τον Άρραφο Χιτώνα του Χριστού μας. Στον άγιο εκείνο τόπο είχε φυτρώσει ενας πελώριος κέδρος.

Η αγία Νίνα όταν ηταν στα Ιεροσόλυμα μελετώντας με δάκρυα τις ευαγγελικές διηγήσεις περί της Σταυρώσεως του Σωτήρος του Χριστού, εισήλθε βαθιά στην καρδιά της ο πόθος για τον ιερό Χιτώνα του Κυρίου, και άρχισε να προσεύχεται στην Υπεραγία Θεοτόκο να την αξιώσει να Τον  προσκυνήσει. Η Υπεραγία Θεοτόκος εισάκουσε τις προσευχές της και δίνοντας στον ύπνο της στο χέρι έναν Σταυρό φτιαγμένο από κληματόβεργες, για να την προστατέψει από ορατούς και αοράτους εχθρούς ως φύλακάς της, της είπε να πάει στη Γεωργία να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και να βρει τον άρραφο Χιτώνα Του. Η Αγία Νίνα υπάκουσε και με μεγάλο πόθο πορεύθηκε σε ξένους και άγνωστους τόπους, μόνη, αναζητώντας τον ιερό Χιτώνα του Κυρίου που είχε υφάνει η Παναγία Μητέρα Του. Ετσι έφτασε στην πόλη Μτσχέτα της Γεωργίας.

Από τον αρχιερέα των Εβραίων Αβιάθαρ έμαθε η αγία Νίνα ότι, σύμφωνα με παλαιά εβραϊκή παράδοση, οτι ο Χιτώνας του Κυρίου ήταν θαμμένος μαζί με την αδελφή του ραββίνου Ελιόζ, Σιδωνία, κάτω από τον βαθύσκιο κέδρο, πού υψωνόταν στο κέντρο του βασιλικού κήπου. Τον οποίο έφερε από τα Ιεροσόλυμα ο αδελφός της Ελιόζ. Όταν αυτός έδωσε το Χιτώνα στην Σιδωνία, εκείνη τον πήρε και αφού τον ασπάστηκε με δάκρυα και τον έσφιγγε στο στήθος της, αμέσως έπεσε νεκρή. Κανείς δεν μπόρεσε να το αποσπάσει από τα χέρια της, γι’ αυτό και ετάφη μαζί του.
Στο σημείο του τάφου αναπτύχθηκε ένας τεράστιος κέδρος, οπου καταφθάνουν οι άνθρωποι, πιστεύοντάς τον ωσάν να έχει κάποια μεγάλη δύναμη. Από τότε η Αγία Νίνα άρχισε να πηγαίνει τις νύχτες και να προσεύχεται κάτω απ’ τα κλαδιά του μεγάλου δέντρου.

Προσεύχονταν στην Υπεραγία Θεοτόκο να την αξιώσει να βρεί και να προσκυνήσει τον άρραφο Χιτώνα του Κυρίου. Υπερφυσικά οράματα, πού είδε εκεί, την έπεισαν για την ιερότητα του τόπου.

Ο κέδρος κόπηκε και από τα έξι κλαδιά του έγιναν ισάριθμοι στύλοι, πού τοποθετήθηκαν στο οικοδόμημα του ναού που ανεγέρθη. Με θεία οικονομία, όμως, ο έβδομος στύλος, πού ήταν καμωμένος από τον κορμό του δέντρου και προοριζόταν για τη βάση του ναού, δεν μπορούσε με κανένα τρόπο να μετακινηθεί.

Η Αγία Νίνα με τις μαθήτριες και τους μαθητές της ικέτευαν αδιαλείπτως με δάκρυα βρέχοντας τον κορμό του κέδρου. Πριν την αυγή εμφανίστηκε στην Αγία ένας θαυμάσιος νέος, και της ψιθύρισε στο αυτί τρεις μυστηριώδεις λέξεις, τις οποίες όταν τις άκουσε, έπεσε στην γη και τον προσκύνησε. Τότε ο νεανίσκος πλησίασε στον στύλο, τον άρπαξε και τον ύψωσε ψηλά στον αέρα. Ο Στύλος άστραπτε όπως η αστραπή και φώτιζε όλη την πόλη. Ο βασιλιάς και ο λαός παρατηρούσαν με φόβο και χαρά θαυμάζοντας πως αυτός ο βαρύς στύλος, δίχως να κρατιέται από κανέναν, με μιάς υψώθηκε ψηλά στα 12 μέτρα, μετά έπεσε κάτω και ακούμπησε στην ρίζα ώσπου μεγάλωσε και τέλος στάθηκε και θεμελιώθηκε στον τόπο του μόνος του, ακλόνητος. Από το κάτω μέρος του Στύλου άρχισε να τρέχει ευωδιαστό και ιαματικό μύρο, που θεράπευε όσους αρρώστους πρόστρεχαν εκεί και χρίονταν με πίστη. Πλήθη λαού συνέρρεαν στον θαυματουργό στύλο. Ένας Εβραίος, τυφλός εκ γενετής, μόλις άγγιξε τον θαυματουργό Στύλο, αμέσως είδε, και πίστεψε. Ένα παιδί, το οποίο βρισκόταν γιά 7 χρόνια στο κρεβάτι παράλυτο, η μητέρα του το έφερε στον Στύλο και ικέτευσε την Αγία να το θεραπεύση. Η Αγία Νίνα, μόνο άγγιξε τον Ζωοδόχο Στύλο με το χέρι της, κατόπιν το έβαλε στο κεφάλι του άρρωστου παιδιού και αυτό αμέσως έγινε καλά. Επειδή πλήθος λαού συνέρρεε, ο βασιλιάς διέταξε να τον περιτειχίσουν με τείχος, και τον ευλαβούντο όχι μόνο οι χριστιανοί, αλλά και οι ειδωλολάτρες.

***

Ομιλία
για την υποταγή των δικαίων στο θέλημα του Θεού
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Αλλ΄ ή εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός. (Ψαλμός 1: 2).

Αδελφοί μου, είναι ευλογημένος και τρισευλογημένος ο άνθρωπος που το θέλημά του υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού• του οποίου ο νους δεν σκέφτεται τίποτα αντίθετο με το θέλημα του Θεού και η καρδιά του δεν επιθυμεί τίποτα αντίθετο με το θέλημα του Θεού.

Ο νους είναι το πηδάλιο της θέλησης και της καρδιάς. Εαν είναι μόνιμα στραμμένος προς τον Θεό, τότε πρόθυμα παραμένει εκεί, εντρυφά εν τω Νόμω Κυρίου ημέρας και νυκτός και ου πορευθή εν βουλή ασεβών (Ψαλμός 1: 1)• αναζητά την αλήθεια και την αποκάλυψη όλων όσα αποτελούν τον Νόμο του Θεού. Εαν ο νους έχει στραφεί προς τον Θεό, αμέσως τότε η καρδιά και η βούληση του ανθρώπου στρέφονται επίσης προς το Θεό. Τότε η βούληση, ως εκτελεστικό όργανο του έσω ανθρώπου, θα επιτελεί μόνο ό, τι είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και ό, τι είναι γραμμένο στο νόμο του Θεού. Τότε ο άνθρωπος δεν θα ίσταται εν οδώ αμαρτωλών (Ψαλμός 1: 1), και δεν θα κάθεται επί καθέδρα λοιμών (Ψαλμός 1: 1)` δεν θα αμαρτάνει, ούτε θα συμπαρασύρει και άλλους ανθρώπους στην αμαρτία.

Στην αρχή αυτού του Ψαλμού, ο προφήτης Δαυίδ μακαρίζει τον άνθρωπο που δεν διαπράττει τρεις συγκεκριμένες αμαρτίες• και στην συνέχεια τον μακαρίζει, όταν κάνει δύο συγκεκριμένα καλά έργα. Οι τρείς αμαρτίες είναι οι εξής: όταν κάποιος αναζητά τη βουλή των ασεβών, όταν ζει τη ζωή των αμαρτωλών και όταν διαφθείρει άλλους με το κακό παράδειγμα του. Τα δύο καλά έργα είναι: όταν συμμορφώνει κάποιος το θέλημά του απολύτως με τον Νόμο του Θεού και όταν στρέφει τον νου του μέρα και νύχτα στη θεωρία του Νόμου του Θεού.

Αδελφοί μου, πόσο θλιβερά ρηχά είναι τα μυαλά όλων αυτών που δεν γνωρίζουν το νόμο του Θεού! Το βάθος του ανθρώπινου νου μετριέται από το πόσο βαθιά ο άνθρωπος γνωρίζει το Νόμο του Θεού. Ο νους εκείνου ο οποίος εντρυφά στη θεωρία των μυστηρίων του Θεού είναι βαθύς, ευρύς και υψιπέτης• ο νους είναι το πηδάλιο της καρδιάς και της θέλησης. Αδελφοί μου, πόσο ρηχή, ασταθής και άσωτη είναι η θέληση εκείνου που δεν υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού! Πράγματι, είναι αξιοθρήνητα ρηχή, ασταθής και έκλυτη. Τι είναι ο Νόμος του Θεού, αδελφοί μου; Είναι η έκφραση του θελήματος του Θεού. Πού μπορεί κανείς να βρεί αυτήν την έκφραση; Στην Αγία Γραφή και στην Παράδοση των αγίων της Εκκλησίας του Θεού. Μακάριος είναι όποιος γνωρίζει το θέλημα του Θεού και το εφαρμόζει.

Ω Κύριε, Ύψιστε, Παντοδύναμε, Ελεήμων και Δίκαιε φώτισε τον νου μας δια του αγίου Νόμου Σου, ώστε να μπορούμε να συμμορφώνουμε το θέλημά μας με το δικό Σου σωτήριο και φιλάνθρωπο θέλημα.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως)
http://prologue.orthodox.cn/October2.htm

***

Όταν ένας άνθρωπος αναβιβάσει το νου του από τα γήινα προς τον Θεό, με την επιθυμία να γίνει ευάρεστος στον Θεό, Εκείνος τότε του αποκαλύπτει το θέλημα Του πολυτρόπως. Γράφει ο άγιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: “ Αν ένας άνθρωπος επιθυμήσει ολοκληρωτικά να ευαρεστήσει τον Θεό, ο Θεός τον διδάσκει το θέλημα Του είτε δια των σκέψεων, είτε μέσω κάποιου άλλου προσώπου, είτε δια της Αγίας Γραφής”. Ένας τέτοιος άνθρωπος γίνεται παρατηρητικός και πρόθυμος και αναμένει την απάντηση του Θεού ένδοθεν και έξωθεν. Γι’ αυτόν παύει να υπάρχει τύχη. Όλος ο κόσμος γίνεται σαν μια λύρα δεκάχορδη, που δεν βγάζει ήχο, αν δεν την αγγίξει το χέρι του Θεού.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Πνευματικό Ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Απρίλιος)

***

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Η Υπεραγία Θεοτόκος προσεύχεται αδιάκοπα για μας. Μας επισκέπτεται πάντα. Όποτε κι αν στραφούμε σε εκείνη με την καρδιά μας, είναι εκεί. Μετά τον Κύριο, εκείνη είναι η μεγαλύτερη προστάτις της ανθρωπότητας. Πόσοι και πόσοι ναοί σ’ ολόκληρο τον κόσμο δεν είναι αφιερωμένοι στην Υπεραγία Θεοτόκο! Πόσες και πόσες ιαματικές πηγές, όπου οι άνθρωποι θεραπεύονται από τα ασθενήματά τους δεν ανέβλυσαν εκεί όπου η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και ευλόγησε τα ύδατα, ώστε να γιατρεύουν τόσο τους ασθενείς όσο και τους υγιείς! Είναι διαρκώς στο πλευρό μας κι εμείς τόσο συχνά την ξεχνάμε.

Κάποτε που ήμουν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, είδα σε όραμα τον Σωτήρα να μου λέει ότι πρέπει να προσπέσω στην Υπεραγία Μητέρα Του, διότι εκείνη είναι η προστάτις των μοναχών.

Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεού. Από το βιβλίο: Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας – Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, Εκδόσεις Εν πλω.

***

Όσιος Νήφων Κωνσταντιανής

Κάποια μέρα, καθώς αντλούσε νερό από ένα πηγάδι, γλίστρησε, από δαιμονική ενέργεια, κι άρχισε να κατρακυλάει μέσα! Θα σκοτωνόταν σίγουρα… Μα καθώς έπεφτε, κρατώντας στα χέρια και το σταμνί, φώναξε μ’ όλη τη δύναμη:

–Παναγία Δέσποινα, βοήθησέ με!

Την ίδια στιγμή βρέθηκε όρθιος έξω από το πηγάδι.
Από τότε βεβαιώθηκε πως η Θεοτόκος τον προστάτευε παντού και πάντοτε, γι’ αυτό και τ’ όνομά της το άγιο δεν έλειπε από το στόμα του.

***

Μίαν μέρα… Με το ξημέρωμα, έτρεξε στην εκκλησία. Στάθηκε σε μια μισοσκότεινη γωνιά και βυθίστηκε στην προσευχή και την ικεσία. Σε μια στιγμή σήκωσε ψηλά τα μάτια και είδε πάνω από το κεφάλι του την εικόνα της Παναγίας μας. Στέναξε βαθιά και ψέλισσε:

-Ελέησόν με,
η ευωδία των χριστιανών,
η Κεχαριτωμένη,
η Πανάχραντη,
και βοήθησέ με,
δοξασμένη,
πλουσιόφωτη,
η ελπίδα των μετανοούντων,
«διά το μέγα σου έλεος».

Μ’ αυτά τα λόγια, η Θεοτόκος –παράδοξο!- τον κοίταξε και χαμογέλασε! Ο Νήφων έμεινε σαν εκστακτικός, ενώ η καρδιά του πλημμύρισε ευφροσύνη κι άρχισε να σκιρτάει γλυκά.
‟Τι φιλάνθρωπος που είναι ο Θεός!’’, σκέφτηκε. ‟Πόσο μεγάλο το έλεός Του! Πόση η αγάπη και η ευσπλαχνία Του! Και πόση η στοργή κι η φροντίδα της Υπεραγίας Θεοτόκου για τους αμαρτωλούς που μετανοούν!’’.

Ήθελε να καταφιλήσει αυτή την αγία εικόνα, να τη σφίξει μέσα στην αγκαλιά του και να μην την αποχωριστεί. Τόσος ήταν ο ιερός πόθος, που είχε ανάψει γι’ αυτήν μέσα στην καρδιά του!
Ώρα πολλή προσευχήθηκε κι έκλαψε κι απόλαυσε της Θεοτόκου την αισθητή παρουσία. Ύστερα βγήκε και κίνησε για το σπίτι του.

Κάθησε στο κρεβάτι του και μονολογούσε: ‟Είδες, άθλια ψυχή μου, πόσο μας αγαπά ο Θεός; Κι εμείς Τον εγκαταλείψαμε!…. Και η Θεοτόκος; Πως μας βοήθησε αμέσως κι εκείνη, η προστασία όλων των χριστιανών και η παρηγορία των μετανοούντων;’’.

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: “Η Παναγία απαντά αμέσως στην προσευχή μας”

–Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι;
–Η Παναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αµέσως στην προσευχή µας• όποτε δεν έχουµε, µας αφήνει, για να αποκτήσουµε λίγη παλληκαριά… Τώρα μας βοηθούν πιο πολύ ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Πώς μας φυλάει ο Θεός και δεν το καταλαβαίνουμε!.. Ο,τι καλό κι αν βρη ο άνθρωπος να πη για την Παναγία, δεν θα μπορέση να εκφράση το μεγαλείο Της. Η Παναγία έφερε στον κόσμο την παραδεισένια χαρά. 

Και μόνον το όνομα Της να βρω κάπου γραμμένο, το ασπάζομαι με ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά μου.

Όποιος έχει πολλή ευλάβεια στην Παναγία, ακούει το όνοµα Της και αλλοιώνεται. Ή, αν το βρη κάπου γραµµένο, το ασπάζεται µε ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά του. Μπορεί να κάνη ολόκληρη Ακολουθία µε έναν συνεχή ασπασµο στο όνοµα της Παναγίας. Και όταν προσκυνά την εικόνα Της, δεν έχει την αίσθηση ότι είναι εικόνα, αλλά ότι είναι η ίδια η Παναγία, και πέφτει κάτω λειωµένος, διαλυµένος από την αγάπη Της.

Όσο μπορείτε, να κρατάτε σφιχτά από το φόρεμα την Μεγάλη μας Αρχόντισσα Παναγία, για να σας βοηθάη.
Εύχομαι η Παναγία, που είναι η Φιλόστοργος Μητέρα όλου του κόσμου, να προστατεύη όλες σας και όλον τον κόσμο. Αμήν.

Ο Χριστός δεν περπατούσε στους δρόμους στρωμένους με χαλιά. Ήταν απλός, η υποκρισία και ο κομπασμός ήταν αποκρουστικά γι ‘Αυτόν. Ο Χριστός φορούσε μόνο ένα χιτώνα πλεγμένο από την Παναγία Μητέρα Του. Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός της Γεωργίας
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/09/%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b4%cf%81%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%85/

Η Παναγία, ήταν μία Μάνα με μεγάλη αρχοντιά, «μία Αρχοντομητέρα!» Η εμφάνιση της Παναγίας της Ελευθερώτριας στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/30/%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CF%87/

“Να πεις τους Έλληνες να μη φοβούνται και να έχουν θάρρος και ελπίδα! Γιατί στο τιμόνι της Ελλάδος κάθεται η Παναγία”! Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
https://iconandlight.wordpress.com/2018/08/15/%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BA/

Προσεύχου με το Θεοτόκε, Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, και η Μητέρα του Κυρίου μας δεν θα σε εγκαταλείψη ποτέ
https://iconandlight.wordpress.com/2020/03/06/40996/

Απολυτίκιο Παναγίας Γοργοεπηκόου Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης

Ως θεοβρυτον κρήνη των αύλων χαρίτων σου την θαυματουργόν Σου εικόνα Θεοτόκε πλουτίσαντες εκ ταύτης των θαυμάτων τας ροάς αντλούμε δαψιλώς ως εξ Εδέμ συ γαρ Γοργοϋπήκοος βοηθός πέλεις των εκβοώντων σοι Δόξα τοις σοις χαρίσμασιν Αγνή, δόξα τη παρθενία Σου, δόξα τη προς ημάς Σου ανεκφράστω προνοία Άχραντε.

Απολυτίκιον Αρράφου του Χριστού Χιτώνος. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Προσκυνούντες τον τόπον εναποθέσεως του Σού Αρράφου Χιτώνος, Λόγε Θεού και Θεέ, οι πιστοί πανευλαβώς Σε ικετεύομεν· Εν τη ενότητι της Σης αγαπήσεως ημάς συντήρει εις τους αιώνας και στίφη αιρετιζόντων δίωκε, Σώτερ, η Αλήθεια.

Απολυτίκιον Αγίας Σιδωνίας. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Εν χερσί τον Χιτώνα Χριστού τον Άρραφον,ον εδωκέ σοι βαστάσαι ο ευλαβής Ελιόζ, ο σος όμαιμος, χαράς ηδίστης έμπλεως προς τας σκηνάς του ουρανού, Σιδωνία θαυμαστή, απήλθες Χριστώ συνείναι αεί, πιστοίς καθ’ εκάστην τω δωρουμένω θείον έλεος.

Απολυτίκιον αγίων βασιλέων Μιριάν και Νάνας. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Βασιλείς Γεωργίας θαυμάτων μέλψωμεν τους ελκυσθέντας σαγήνη της Νίνας της θεαυγούς, Νάναν ένδοξον και Μιριάν θεόκλητον, και προσκυνήσωμεν αυτών τάφους θείους εν Μονή Σαμτάβρο πιστώς βοώντες· Χριστόν θερμώς δυσωπείτε ημίν βραβεύσαι θείον έλεος.

Κοντάκιον Αρράφου του Χριστού Χιτώνος. Ήχος πλ. δ΄. Τη Υπερμάχω.

Μετανοίας με χιτώνα τάχος ένδυσον
και αεί με εν ενότητι συντήρησον
μετ’ αγίας Εκκλησίας Σου, Ζωοδότα,
του Αρράφου Σου Χιτώνος τόπον άγιον
εν Ματσχέτα προσκυνούντα, Λόγε Κτίσαντος
και κραυγάζοντα· Δόξα, Σώτερ, τω κράτει Σου.

Μεγαλυνάριον.

Άρραφον Χιτώνά Σου, Λυτρωτά, ον ευρείν επόθει εν Ματσχέτα τη ιερά η Αγία Νίνα, ποθούμεν προσκυνήσαι εν γη τον κεκρυμμένον, Σώτερ Θεάνθρωπε.

Μεγαλυνάριον

Συν τω Γεωργίω τω θαυμαστώ, και Πολυχρονία, συγγενέσι σου τον Χριστόν, Νίνα Ιβηρίας, ικέτευε απαύστως, υπέρ των όσοι πόθω, υμάς γεραίρουσι.

Advertisement

Lord God, great and powerful, merciful and just; enlighten our minds by Thy holy law, so that we may conform our wills to Thy man-loving and saving will. Saint Nikolai Velimirovič

Icon of the Mother of God “Quick to Hear”
Icon of the Mother of God ‘’The Healer’’
Icon of Panagia Eleftherotria (“Our Lady of Deliverance”)
Commemoration of the apparition of the Pillar with the Robe of the Lord under it at Mtskheta in Georgia (Светицховели- სვეტიცხოველი ) (4th century)
St. Sidonia of Georgia (1th century)
St. Sidonia , disciple of St. Nina and Abiatar of Georgia (4th century)
Holy Emperor Mirian III of Iberia and Empress Nana of Mtskheta, Georgia, Equals-to-the-Apostles
Holy Apostle Ananias, St. Romanus the Melodist (510) and St. John Koukouzelis (13th century)
ST GREGORY the Choirmaster ― Domesticus

Commemorated on October 1

The Feast in Honour of the Chiton (Tunic) of the Lord

The Feast in Honour of the Chiton (Tunic) of the Lord and the Life-Giving Pillar is the temple feast of the Mtskheta patriarchal cathedral in honour of the Twelve Holy Apostles, named the Svetitskhoveli (სვეტიცხოვლის, which in translation means “Life-Giving Pillar”). According to the tradition of the Georgian Church, the Chiton (Greek word, in Latin “Tunic”) of the Lord – the seamless garment of the Saviour (Jn. 19: 23) – came to the ancient capital city of Georgia, Mtskheta, in the following manner.

Elioz of Mtskheta acquiring the Robe of the Lord

Eleazar (or Elioz), rabbi of the Mtskheta community of Jews, had resettled to Georgia from Jerusalem already by the year 70 A.D. Having received news from the Jerusalem high-priest Annas about the impending execution of Christ, he hastened to Jerusalem in the company of Longinus Carsnitus [or “carsnifex”, the Latin meaning “executioner”]. They became eye-witnesses to the Passion of the Lord and the casting of lots for His garment (Jn. 19: 23-24; Ps. 21 [22]: 18).

At the moment when the All-Pure Body of the Lord was nailed to the Cross, the mother of Elioz, situated in Mtskheta, sensed the blows of the hammer in her heart and shuddered out of great fright. Having related to her daughter Sidonia about the crucifixion sufferings of the Saviour, guiltlessly given over unto death, the mother of Elioz then died. Elioz then acquired the Chiton from the soldier who by lots had won it, and he took it with him to Mtskheta.

Sidonia, meeting her brother Elioz in tears, told him about the death of their mother and her words just before her death. Elioz confirmed the words of their mother and he showed his sister the Chiton (Tunic) of the Lord. Taking hold the Chiton, Righteous Sidonia kissed it all over, pressed it to her bosom and herewith fell down lifeless. No one, not even the emperor Aderk (2 B.C.-55 A.D.) was able to open the grasp of Sidonia nor take from her the Chiton. Righteous Sidonia (Comm. 1 October) was secretly consigned to earth by her brother Elioz in the imperial garden at Mtskheta.

The miracle of the Life-giving Pillar

The holy Saint Nino, Equal-to-the-Apostle, stold about this to the Kartalin Hebrew highpriest Aviathar – a descendent of rabbi Elioz. He came to believe in Christ, having listened to the explanation by Saint Nino of the ancient prophecies concerning the Messiah, and how these prophecies were fulfilled in the Lord Jesus Christ. The Georgian king Mirian (265-342) was also converted by holy Equal-to-the-Apostles Saint Nino, and he decided to build a Christian church on the spot whereupon the Chiton of the Lord was situated. A massive cedar tree had grown on the grave of Sidonia, which they sawed, and wanted to use its truck as a foundation pillar for supporting the main cupola of the church, but they were not able to raise it upright. Saint Nino prayed all night for Divine help. and visions were manifest to her, in which were revealed the historical courses of destiny of Georgia.

At dawn an Angel of the Lord approached the pillar and raised it in the air. The pillar, shining with a wondrous light, was elevated and then lowered in the air, until it was set over its base. From the stump of the cedar issued a fragrant myrh. Thus the Angel of the Lord indicated the place, where the Chiton (Tunic) of the Lord was concealed in the ground. This event, witnessed to by many of the inhabitants of Mtskheta, is depicted on the icon, “Glorification of the Georgian Church”. Afterwards at the place of the wooden church was erected the majestic stone cathedral of Svetitskhoveli. The Life-Giving Pillar, from which occurred many healings, has at present a stone four-cornered covering and is crowned by a light-loft, not touching the arch of the cathedral. The Pillar is positioned in the Sveti-Tskhoveli cathedral with a model alongside of the Church of the Sepulchre of the Lord at Jerusalem.

From “Lives of the Saints”, Saint John of Kronstadt Press
https://georgianorthodoxchurch.wordpress.com/category/saint-nino/

***

Saint Nicholas of Zicha in Serbia: “The saints are a burnished mirror in which are reflected the beauty and strength and majesty of Christ. They are the fruit on that Tree of Life which is Christ . . . . As the sun among the stars and a king among his nobles, so is Christ among His saints. This works in both directions-from Christ to the saints and from them to Christ: the saints are given meaning by Christ, and Christ is revealed through the saints”.

***

Homily
on the will of the righteous in the will of God
by Saint Nikolai Velimirovič

But his delight is in the Law of the Lord and on His Law doth he mediate day and night (Psalm 1:2).

Brethren, blessed is that man-thrice blessed is he-whose will is submitted to the will of God; whose mind thinks of nothing contrary to the counsel of God; and whose heart desires nothing contrary to the will of God. The mind is the rudder of both the will and the heart. If the mind is permanently directed toward God, then it will eagerly meditate day and night on the Law of God, and will not walk in the counsel of the ungodly (Psalm 1:1) but will seek the truth and the revelation of all that is in God’s Law. If the mind is so directed to God, then, swiftly, the heart and will of man will also be directed toward God. Then the will, as the implementing organ of the inner man, will carry out only what is in accordance with the will of God and what is written in the Law of God. Then man will not stand in the way of the sinners (Psalm 1:1), and will not sit in the seat of the scornful (Psalm 1:1); he will not commit sin, nor will he draw other men to sin. At the beginning of this Psalm, the Prophet David praises the man who does not commit three specific evils, and now he continues to praise him when he does two good things. The three evils are: to seek wisdom of a sinner, to live the life of a sinner and to corrupt others by one’s evil example. The two good things are: to conform one’s will completely to the Law of God; and to direct one’s mind to meditate day and night on God’s Law.

O my brethren, how lamentably shallow are the minds of all those who do not know the Law of God! The depth of man’s mind is measured by the depth of his knowledge of God’s law. The mind of him who meditates on the mysteries of God’s law is deep, wide and exalted; and the mind is the rudder of the heart and will. O my brethren, how shallow, unstable and dissolute is the will of him who does not subordinate his will to the will of God! Indeed, it is lamentably shallow, unstable and dissolute. What is the Law of God, brethren? It is the expression of God’s will. Where is that expression to be found? In Holy Scripture and in the Tradition of the saints of the Church of God. Blessed is he who knows the will of God and fulfills it.

O Lord God, great and powerful, merciful and just; enlighten our minds by Thy holy law, so that we may conform our wills to Thy man-loving and saving will.

To Thee be glory and praise forever. Amen.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by St Nikolai Velimirovich,
http://prologue.orthodox.cn/October2.htm

A Photographic Pilgrimage to the Holy Land of Georgia, the burial place of Christ’s Robe at Mtskheta in Georgia
https://iconandlight.wordpress.com/2015/10/01/8956/

Lord Jesus, Sufferer above the sufferers and Victor above the victors increase our faith and strengthen us with the power of Your Grace as you did strengthen Your holy apostles. Saint Nikolai Velimirovič
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/09/lord-jesus-sufferer-above-the-sufferers-and-victor-above-the-victors-increase-our-faith-and-strengthen-us-with-the-power-of-your-grace-as-you-did-strengthen-your-holy-apostles-saint-nikolai-velimiro/

Troparion Icon of the Mother of God “Quick to Hear”, in Tone IV:

Let us make haste to the Theotokos amid our misfortunes,
and fall down now before her holy icon,
crying out with faith from the depths of our soul:
Hearken quickly to our entreaty, O Virgin,
in that thou art called ‘she who is quick to hear’
For thee do we, thy servants,
have as a ready helper in our needs.

Troparion, in Tone IV:

Overshadowed by thy coming, O Mother of God, we, the right faithful people, celebrate today with splendor, and gazing at thine all-precious image, we say with compunction: Cover us with thy precious omophorion, and deliver us from all evil, entreating thy Son, Christ our God, that He save our souls.

Apolytikion of Robe of Christ
Fourth Tone

On this day let us the faithful run to the divine and healing robe of our Saviour and God, Who was pleased to wear our flesh and pour out His holy Blood on the Cross, whereby He hath redeemed us from slavery to the enemy. Wherefore, we thankfully cry to Him: By Thy precious robe save and defend Orthodox Christians, and bishops, and cities, and all men everywhere, and save our souls, for Thou art the Friend of man.

Troparion of ST ROMANUS the Melodist ― Tone 4

Thou didst gladden Christ’s Church by thy melodies/ like an inspired heavenly trumpet./ For thou wast enlightened by the Mother of God/ and didst shine on the world as God’s poet./ We lovingly honour thee, O righteous Romanus.

Troparion of the apostle, in Tone III:

O holy Apostle Ananias, entreat the merciful God, that He grant to our souls remission of transgressions.

Troparion of St. Nina of Georgia

When the light is risen from the West, desist, O North, and blow thou, O South; for the sun ariseth to dispel the darkness, and a warm breeze draweth nigh, to melt the ice.
Behold, the holy Nina, the preacher of Christ, cometh!

Kontakion of Robe of Christ 
Fourth Tone

Thou hast bestowed upon all men, O Master, Thy precious robe as a divine treasure, as a garment of incorruption, healing, and salvation, for thereby wast Thou pleased to clothe the holy and life-giving flesh of Thine Incarnation. Receiving this relic with faith, we joyfully celebrate this glorious occasion, and praising Thee with fear and love as our Benefactor, we cry to Thee, O Christ: In Thy great mercy, keep Orthodox Christians and their pastors and all Thy people in peace.

Εκείνοι πού ταπεινώθηκαν χάριν της δικαιοσύνης του Θεού, ανυψώνονται σε μεγάλα ύψη… Ώ, η άπειρη σοφία του Θεού πού κυβερνά τις τύχες των ανθρώπων! Άγιος Γρηγόριος της Αρμενίας, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Αγίες Ριψιμία, Γαϊανή και άλλες Τριακονταδύο Παρθενομάρτυρες, συνασκήτριες και φίλες της Αγίας Νίνας Ισαποστόλου της Γεωργίας (303), στο Echmiadzin (=παλαιό Vagarshapat) Αρμενίας
Άγιοι Εβδομήκοντα (70) Μάρτυρες μαρτύρησαν μαζί με την Αγία Ριψιμία, που κρύβονταν σ’ εκείνα τα μέρη.
Άγιος Γρηγόριος Φωτιστής και Επίσκοπος της Αρμενίας (325)
Άγιοι Αριστάκης (327), Βαρτάν (342), Χούσσικ (348), Ναρσής (373) και Ισσαάκ ο Μεγάλος (και 20/11, 438), απόγονοι του αγίου Γρηγορίου του Φωτιστού και καθολικοί δηλ. επίσκοποι της Αρμενίας,
Άγιος Τιριδάτης ο Γ΄ ο Μεγάλος βασιλιάς της Μεγάλης Αρμενίας (250-330) και η αδελφή του Αγία Κουσαροδούκτα

Εορτάζουν στις 30 Σεπτεμβρίου

Στίχοι
Eιδώς το, γρηγορείτε του Θεού Λόγου,
Θεού καλούντος γρηγορών ώφθης πάτερ.
Aρμενίης μεγάλης θάνε Γρηγόριος τριακοστή.

Ύμνος
στον Άγιο Γρηγόριο τον Φωτιστή
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο Γρηγόριος υπήρξε μέγα φως για τον λαό
και για το έθνος του!
Δόξα και πλούτη τα καταφρόνησε για να κερδίσει
την πτωχεία του Εσταυρωμένου Χριστού-
προκρίνοντας τα αιώνια πλούτη στον ουρανό.

Ύψωσε το νου του στον ουρανό και στη σκέψη του Θεού,
υπέμεινε σφοδρά σωματικά βασανιστήρια,
σαν να ήταν όλα ανώδυνα.

Ήταν Ισχυρός, με τη δύναμη της χάριτος του Θεού.
Τρεφόταν με την ουράνια τροφή Του.
Για ασπίδα ενάντια στο κακό είχε την Πρόνοια του Θεού.

Από τη δόξα του τον κατέβασαν μέσα σε λάκκο βαθύ
κι από τον λάκκο ανυψώθηκε στα ύψη,
τα ύψη της αιωνίου δόξης!

Ο Γρηγόριος, μέγας και άγιος,
φώτισε την Αρμενία με το Φως του Ιησού.
Μέχρι και ο Τιριδάτης βαπτίστηκε
κι έγινε πρόβατο ο αγριόχοιρος. 

Με δόξα μεγάλη γεραίρει η γη της Αρμενίας
τον θαυματουργό της άγιο Γρηγόριο!

***

Θαυμαστές αλλαγές συμβαίνουν καθημερινά στις τύχες των ανθρώπων σήμερα, όπως και στο παρελθόν. Εκείνοι πού ταπεινώθηκαν χάριν της δικαιοσύνης του Θεού, ανυψώνονται σε μεγάλα ύψη και εκείνοι πού βλασφημούν την Πίστη μεταστρέφονται σε υπηρέτες αυτής.

Ο βασιλιάς Τιριδάτης πέταξε τον άγιο Γρηγόριο μέσα σ’ ένα βαθύ λάκκο. Ο άγιος πέρασε δεκατέσσερα χρόνια εγκλωβισμένος εκεί μέσα, ξεχασμένος απ’ ολόκληρο τον κόσμο, αλλά όχι απ’ τον Θεό! Ποιοι άνθρωποι θα μπορούσαν άραγε να διανοηθούν ότι το πιο δυνατό φως του Αρμένικου λαού βρισκόταν καταχωνιασμένο στο σκοτάδι ενός λάκκου βαθιά μέσα στη γη; Αλλά και ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί ότι ο ίδιος αυτός, ο ισχυρός και τυραννικός βασιλιάς Τιριδάτης, θα έσωζε κάποια ημέρα τη ζωή του Γρηγορίου, τον οποίο είχε καταδικάσει σε θάνατο, και μάλιστα, ότι αυτός θα τον βοηθούσε περισσότερο άπ’ όλο τον υπόλοιπο κόσμο;

Μετά από 14 ολόκληρα χρόνια ο Θεός αποκάλυψε τον Γρηγόριο, ο οποίος ζούσε ακόμη. Ο Γρηγόριος θεράπευσε θαυματουργικά τον δαιμονισμένο βασιλιά. Ύστερα αυτός, ο βασιλιάς Τιριδάτης, ο αδίστακτος διώκτης του Χριστού, βαπτίστηκε και έγινε ένας από τους μεγαλύτερους ζηλωτές της χριστιανικής Πίστεως! 

Θα μπορούσαμε να πούμε πώς, με τη βοήθεια του Θεού, τόσο ο Γρηγόριος όσο και ο Τιριδάτης ανελκύστηκαν έξω από τον βαθύ λάκκο του σκότους, ο Γρηγόριος του σωματικού και ο Τιριδάτης του πνευματικού!

’Ώ, η άπειρη σοφία του Θεού πού κυβερνά τις τύχες των ανθρώπων! Ο πρώην άγριος και εμπαθής Τιριδάτης μαλάκωσε και τόσο εξευγενίστηκε από τη χάρη της μετάνοιας και της χριστιανικής Πίστεως, ώστε έφτασε να μοιάζει στον άγιο Γρηγόριο περισσότερο, παρά στον παλιό αμετανόητο εαυτό του!
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Σεπτέμβριος), εκδ. Άθως.

Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής της Αρμενίας και οι Αγίες Ριψιμία και Γαϊανή, συνασκήτριες της αγίας Νίνας της Γεωργίας
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/29/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b3%cf%81%ce%b7%ce%b3%cf%8c%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%81%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%af-2/

Η αλαζονεία του Ναβουχοδονόσορα και η ταπείνωση του να ζει με τα θηρία μέχρι να εννοήσει ότι μόνο ο Θεός κυριαρχεί στην ανθρώπινη ιστορία και αυτός δίδει ή αφαιρεί την εξουσία σε κάθε βασιλιά
https://iconandlight.wordpress.com/2019/02/12/%ce%b7-%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%b6%ce%bf%ce%bd%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%ce%b1%ce%b2%ce%bf%cf%85%cf%87%ce%bf%ce%b4%ce%bf%ce%bd%cf%8c%cf%83%ce%bf%cf%81%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7/Απολυτίκιον Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείας πίστεως, τη γεωργία, ενεούργησας, βροτών καρδίας, κατασπείρας την του Λόγου επίγνωσιν, και λαμπρυνθείς μαρτυρίου τοις στίγμασιν, ιεραρχία Γρηγόριε έφανας. Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Απολυτίκιον. Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Αποστόλων τον ζήλον ακριβώς μιμησάμενος, του Ευαγγελίου τον λόγον, Αρμενίοις εκήρυξας, και μύρω θείου Πνεύματος χρισθείς, εδείχθης Ιεράρχης ευκλεής, ω Γρηγόριε ο πόνοις αθλητικοίς, μεγάλως πρώην έμπρεψας. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σου πάσιν ιάματα.

Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι

Νυμφίον αθάνατον, σε τον απάντων Δεσπότην, Ριψιμία στέργουσα, την δοράν αφήρηται, την του σώματος, των παθών πρότερον, τον ζοφώδη σάκκον, εγκρατεία διαρρήξασα· μεθ’ ης ηγώνισται, και Γαϊανή η αοίδιμος, παρθένων επιφέρουσα, όμιλον στερρώς εναθλήσαντα, και καταβαλόντα, της Εύας τον αρχαίον πτερνιστήν, ας επαξίως γεραίροντες, σε Χριστέ δοξάζομεν.

Ήχος α΄. Των ουρανίων ταγμάτων.

Ευαγγελίου τον σπόρον εν τη καρδία σου, δεξάμενος βασάνων, μυστική γεωργία, εξήνεγκας πολύχουν καρπόν αληθώς, ευσεβείας και πίστεως· δι’ ου πλουσίως διέθρεψας τον λαόν, Αρμενίας ω Γρηγόριε.

Ήχος πλ. δ΄. Ω του παραδόξου θαύματος.

Πάτερ, θεόφρον Γρηγόριε, από καρδίας Χριστόν, αγαπήσας τον Κύριον, εις ουδέν λελόγισαι, τας εν κόσμω τερπνότητας, αλλ’ ανενδότω γνώμη υπέμεινας, την των αθέων πικράν ωμότητα. Ω της ανδρείας σου, της αρρήκτου ένδοξε· δι’ ης αστήρ, της αγίας πίστεως, ημίν ανέτειλας.

Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Στ.: Τοις Αγίοις τοις εν τη γη Αυτού, εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

Ότε, εκ του λάκκου των θηρών, αβλαβής παμμάκαρ εξήλθες, επισκοπή θεική, τότε ω Γρηγόριε, φρικτώς εξέστησαν, οι σε πρώην υβρίζοντες, και ομονοούντες, δόξα πάντες έκραζον, τιμή και αίνεσις, πρέπει τω Θεώ Γρηγορίου, ότι Θεός μόνος υπάρχει, και πολλά εργάζεται τεράστια.

Ωδή δ’ Ο καθήμενος εν δόξη

Στύλε, Νίνα, ευσεβείας, ταις τρισι και τριάκοντα του Χριστού αμνάσι συν Γαϊανή ηκολούθησας και Ριψιμια αυτών εις την πολύπονον και μακρόχρονον εις Αρμενίαν μετάβασιν.

Την οργήν αποφυγούσα Τηριδάτου του άφρονος συν συνοδοιπόρων γυναικών κατείδες την άθλησιν, θεόφρον Νίνα, προνοία του Παντάνακτος, Ου το όνομα μεγαλοφώνως εκήρυξας.

Ωδή θ’. Εύα μεν τω της παρακοής

Φωτί του προσώπου του εκ σού εκλάμψαντος, ελλαμφθείσα Αειπάρθενε, πόθω ασχέτω Ριψιμία, παθήματα αυτού και τον θάνατον, οικεία τη σαρκί εξεικόνισεν· όθεν συν σοι νυν επαγάλλεται.

Όσιος Κούξα της Οδησσού, Κύριε, Συ που τα βλέπεις όλα. Συ που έθρεψες τους προφήτες Σου και δεν τους λησμόνησες. Μην μας ξεχάσεις κι εμάς, Κύριε.

Κυριακός ο Αναχωρητής (557)
Γοβδελαάς ο πολυαθλος, πρίγκιπας, υιός Σαβωρίου βασιλιά Περσίας
Κοσδόα η πριγκίπισσα, θυγατέρα Σαβωρίου και Δάδας και Κοσδόος, συγγενείς Σαβωρίου, μάρτυρες μετά του Αγ. Γαβδελαά και των συν αυτω μαρτύρων στην Περσία (4ος αι.)
Πετρωνία μάρτυς
Μαλαχίας ο Λίνδιος οσιομάρτυς ο εν Ιεροσολύμοις μαρτυρικώς τελειωθέις (1500 ).
Τρύφωνας, Τρόφιμος, Δορυμέδων και οι μετ’ αυτών μάρτυρες στην Παλαιστίνη και 150 μάρτυρες στην Παλαιστίνη
Όσιος Θεοφάνης ο Φιλεύσπλαχνος από την Γάζα
Οσιομάρτυρες της Μονής Στροφάδων στην Ζάκυνθο (1530 η 1537)
Ονούφριος της Γκαρέτζας Γεωργίας (1733)
Άγιοι Τρεις Νεομάρτυρες εν τω Βραχωρίω (Αγρίνιο) Λάμπρος, Θεόδωρος και έτερος Ανώνυμος ( 1786) (και στις 2 Νοεμβρίου, μαρτυριον)
Αντώνιος Αλεξέεβιτς ο ηγιασμένος, ο διά Χριστόν σαλός του Ζαντόνσκ Ρωσίας (1851)
Κούξα Βελίτσκο της Οδησσού, ομολογητής, (1964) [ανακομιδή λειψάνων (1994)]
κοίμηση του π. Ιωακείμ Νεοσκητιώτη (Σπετσιέρη) [ 1858-29 Σεπτεμβρίου 1943]
κοίμηση του π. Γερασίμου (Schmaltz) φύλακα των λειψάνων του αγίου Γερμανού της Αλάσκας (1969)

Εορτάζει στις 29 Σεπτεμβρίου

Κάποιος φιλομοναχος χριστιανός επισκεπτόταν τακτικά τους Γέροντας στην έρημο για να ωφελήται από τη διδασκαλία των. Κάποτε ανακάλυψε ένα πολύ γερό και άρρωστο Ερημίτη. Τον λυπήθηκε και θέλησε να του αφήση όσα χρήματα είχε μαζί του, για τις ανάγκες του.
– Κράτησε τα, Αββά, του έλεγε παρακαλεστικά. Είσαι γέρος κι άρρωστος. Δεν μπορείς πια να εργάζεσαι.
– Εξήντα ολόκληρα χρόνια υποφέρω από τούτη την αρρώστια και με του Θεού τη βοήθεια δε μου έλειψε ποτέ τίποτε. Εκείνος που έχει τη φροντίδα μου αδιάκοπα μου στέλνει πάντα τα αναγκαία. Θέλεις λοιπόν τώρα εσύ, Αδελφέ, να δίωξης τον Τροφέα μου; είπε ο γέρων Ερημίτης και με κανένα τρόπο δε δέχτηκε τα χρήματα.

***

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Μη φροντίσεις με αγω­νία για τα δικά σου θέματα, αλλά άφησέ τα στο Θεό. Γιατί, αν φροντί­σεις εσύ, φροντίζεις σαν άνθρωπος· αν όμως προνοήσει ο Θεός, προνοεί σαν Θεός. Λοι­πόν, για να πάνε καλά τα θέματά σου και να απαλλαγείς από κάθε αγωνιώδη φροντίδα, φρόντισε για τα πνευματικά και περιφρόνησε τα βιοτικά γιατί έτσι και τη γη θα επι­τύχεις μαζί με τον ουρανό και τα μελλοντικά αγαθά θα κερδίσης.
Κανείς δεν είναι πιο ευτυχι­σμένος και αξιομακάριστος από τον άνθρωπο, που βοηθιέται από το χέρι του Θεού.
Ας μην καταφεύγουμε στις ανθρώπινες εξουσίες, ούτε να επι­διώκουμε την προστασία τους. Γιατί τίποτε δεν υπάρχει επισφαλέ­στερο από την ανθρώπινη βοήθεια. Κι” αυτό είναι ικανή να μας το διδά­ξει η πείρα των πραγμάτων.

Σταθείτε ασάλευτοι, αμετακί­νητοι, ανίκητοι, περιμένοντας την ελπίδα του Θεού και την από εκεί βοήθεια, προς την οποία τίποτε δεν συγκρίνεται.
«Η βοήθεια μου ας έλθει από τον παντοδύναμο Κύριο», όχι από ανθρώπους, ούτε από ίππους, ούτε από χρήματα, ούτε από συμμάχους, ούτε από οχυρώματα. «Η βοήθειά μας θα έλθει από τον παντοδύναμο Κύριο».

***

Όσιος Κούξα της Οδησσού (†1964)
Τα κοράκια και η Θεία Μέριμνα

Ο σύγχρονος Γέρων Κούκσα (1875 – 1964), αφού έζησε κάποια χρόνια στο Άγιον Όρος, εγκατεστάθη στην Κριμαία. Όταν ξέσπασε η επανάστασι των Μπολσεβίκων, οι μοναχοί της Κριμαίας και του Καυκάσου υπέστησαν βάναυσους διωγμούς.

Οι στρατιώτες φόρτωσαν τον Γέροντα Κούκσα και άλλους μοναχούς σ’ ένα ατμόπλοιο για να τους πάνε στην Ρωσσία. Από εκεί τους εξώρισαν στην Σιβηρία, όπου εργάστηκαν για 25 χρόνια – όσοι, φυσικά, κατάφεραν να επιζήσουν, γιατί οι περισσότεροι δεν μπόρεσαν ν’ ανθέξουν το κρύο και την πείνα, ειδικά όταν κατασκεύαζαν το κανάλι της Άσπρης Θάλασσας.

Όταν τελείωσε η κατασκευή, ο Γέρων Κούκσα και μια ομάδα φυλακισμένων ωδηγήθηκαν στην Τάϊγκα (έρημος τόπος εκτάσεως εκατοντάδων μιλίων μόνο με χιόνι και πυκνά δέντρα στα βάθη της Σιβηρίας). Ήταν όλοι νηστικοί, πεινασμένοι, εξαθλιωμένοι. Γύρω τους μόνο πάγος και χιόνι. Τότε ο Γέρων Κούξα προσευχήθηκε:

–Κύριε, Συ που τα βλέπεις όλα. Συ που έθρεψες τους προφήτες Σου και δεν τους λησμόνησες. Εδώ οι δούλοι Σου πεινούν. Μην μας ξεχάσεις κι εμάς, Κύριε. Δώσε μας δύναμι στον αγώνα μας και αντοχή στο κρύο.

Μόλις τελείωσε την προσευχή του, είδε να πετά επάνω από τα κεφάλια τους ένα κοράκι. Επάνω στα φτερά του είχε ένα καρβέλι ψωμί και κάτι σαν δέμα. Αφού έκανε ένα κύκλο επάνω από τον Γέροντα, χαμήλωσε και πέταξε στα γόνατά του το δέμα. Ο Γέρων το άνοιξε. Είχε μέσα ένα χοντρό λουκάνικο, που το ζύγιζε επάνω από ένα κιλό. Ευχαρίστησε τον Κύριο και έτρεξε να μοιράση το λουκάνικο και το ψωμί σε όλους.

Πέρασαν τρεις ημέρες. Οι κρατούμενοι συνέχισαν να εργάζωνται στο χιόνι και στην παγωνιά. Ήταν εξαντλημένοι και πεινασμένοι. Τροφή τους ήταν μόνο ένα μικρό κομματάκι ψωμί, που τους έδιναν κάθε πρωί. Αν δεν τους ενίσχυε ο Θεός, κανείς δεν θα είχε επιβιώσει. « Ο Κύριος δεν ξεχνά τους αμαρτωλούς», σκεπτόταν ο Γέρων Κούκσα, όταν άκουσε έναν ελαφρύ θόρυβο. Σε κοντινή απόστασι από τους κρατουμένους, ένα αυτοκίνητο ξεφόρτωνε πιροσκί και τρόφιμα για τους εθελοντές. Τα πιροσκί προορίζονταν μάλλον για το βραδινό τους.

Ξαφνικά φάνηκαν στον ουρανό μερικά κοράκια και ώρμησαν επάνω στα τρόφιμα, αρπάζοντάς τα με τα γαμψά τους νύχια. Ένα απ’ αυτά πήγε και στάθηκε επάνω από το κεφάλι του Γέροντα. Κουβαλούσε δύο πίττες στο ένα του φτερό και τρεις στο άλλο. Τις άφησε όλες να πέσουν στα γόνατά του. Μερικοί στρατιώτες πήγαν τρέχοντας να τις πάρουν πίσω. Ένας απ’ αυτούς, με το όπλο στο χέρι, πλησίασε τον Γέροντα.

-Πάρτες, του είπε πρόθυμος εκείνος. Δεν ζήτησα εγώ από το κοράκι να μου τις φέρη.

Ο στρατιώτης έμεινε να τον κοιτάζη για κάμποση ώρα σαστισμένος και τελικά έφυγε. Προφανώς είχε εννοήσει την μέριμνα του Θεού. Προς το τέλος της ημέρας ο στρατιώτης πλησίασε ξανά τον Γέροντα ζητώντας του να κουβεντιάσουν.

-Δεν είσαι συνηθισμένος άνθρωπος, του είπε και βγάζοντας από την τσέπη του λίγο ψωμί και ψάρι τα έδωσε στο Γέροντα, παρακαλώντας τον να τα κρύψη, γιατί απαγορευόταν να μιλούν οι στρατιώτες στους κρατουμένους.

Λίγες ώρες αργότερα ο στρατιώτης αυτός πήγε τρέμοντας να βρη και πάλι τον Γέροντα.

-Πάτερ, έλαβα ένα τηλεγράφημα. Η κόρη μου πεθαίνει και το σπίτι μου είναι πολύ μακριά. Αεροπλάνα δεν υπάρχουν, του είπε κλαίγοντας.

Ο Γέρων Κούκσα τον ευλόγησε και είπε:

-Πήγαινε παιδί μου, θα προλάβης. Η κόρη σου θα ζήση, αν δώσεις όρκο στον Θεό να διορθώσης την ζωή σου και να γίνης Χριστιανός.

Ο στρατιώτης γονάτισε μπροστά του και, προσκυνώντας τον, υποσχέθηκε ότι θα κάνη αυτό που του υπέδειξε ο Γέροντας.

Λίγο καιρό αργότερα, επειδή ο Κύριος δεν λησμονεί τους δούλους Του, ο Γέρων Κούκσα αφέθηκε ελεύθερος και γύρισε στο Κίεβο.

Και εποίησεν Ηλιού κατά το ρήμα Κυρίου,
… και οι κόρακες έφερον αυτώ άρτους
το πρωί και κρέα το δείλης.
ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Γ, 17:5-6
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων. Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού. Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος» ΑΘΗΝΑΙ 2006 Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

***

«… Ο Όσιος Κούξα αγαπούσε πολύ την Παναγία και πάντα προσευχόταν σ’ αυτήν με υικήν αφοσίωση. Γι αυτό αξιώθηκε να λάβει από την μεγαλόδωρη Θεομήτορα την ευλογία της πνευματικής χαράς, την οποία με την σειρά του μετέδιδε σ’ όσους έρχονταν προς αυτόν. Πράγματι είναι γνωστό από την αποστολική ακόμη παράδοση πως από την Παναγία πήγαζε η μεγάλη ευλογία της πνευματικής χαράς. Αυτή την ουρανόσταλτη χαρά οι Άγιοι Απόστολοι την αισθάνονταν όταν επικοινωνούσαν μαζί της, ιδιαίτερα μετά την Ανάσταση του Κυρίου. Λίγη απ’ αυτήν την ευλογία της η Παναγία έδωσε και στον αγαπητό της υιό Κούξα. Γι’ αυτό συνέβαινε πολλές φορές όσο μεγάλη λύπη κι αν είχε κάποιος που ερχόταν να τον συναντήσει, να φεύγει γαλήνιος και χαρούμενος σαν να μην είχε τίποτε πριν…»

***

«Ως όπλο κατά των πονηρών πνευμάτων συμβούλευε τους μοναχούς, μα και τους λαϊκούς χριστιανούς, να ραντίζουν με αγιασμό όλα τα καινούργια πράγματα, καθώς και τις τροφές και πριν τον ύπνο τα δωμάτιά τους. Ο ίδιος κάθε βράδυ ράντιζε με αγιασμό το κελί του και κάθε πρωί βγαίνοντας για τη διακονία του ράντιζε πάντα τον εαυτό του. ‘Ενας δόκιμος μοναχός ρώτησε :
-Μπάτιουσκα, γιατί ραντίζετε κάθε μέρα; Τι σας χρειάζεται; Τι κερδίζετε;
– Κερδίζω , κερδίζω πολλά! απάντησε. Ο δόκιμος έμεινε δύσπιστος! Πέρασαν τρεις μέρες. Τότε ο π. Κούξα τον επισκέφθηκε στο κελί του και μπροστά στα μάτια του άρχισε να ραντίζει παντού με αγιασμό. Ο νεαρός διηγήθηκε αργότερα:
– Ξαφνικά πω πω τι είδα γώ, πω πω τι είδαν τα μάτια μου! Το κελί μου ήταν γεμάτο δαιμόνια, και, καθώς ο στάρετς ράντιζε με αγιασμό, έτρεχαν όλα κοπαδιαστά προς την πόρτα κι επειδή δεν χωρούσαν να περάσουν έπεφταν το ένα πάνω στο άλλο κι όπου φύγει φύγει! ‘Οταν ο μπάτιουσκα ράντισε το κελί καλά-καλά με ρώτησε:
– Λοιπόν είδες τώρα τι κερδίζω με τον αγιασμό ;
– Μπάτιουσκα ήταν αλήθεια;
– Βεβαίως αφού το είδες με τα μάτια σου. Ο στάρετς σύμφωνα με τη διδασκαλία του Κυρίου στο ιερό Ευαγγέλιο καταπολεμούσε επιπλέον τα δαιμόνια με την προσευχή και την νηστεία .
Aπό το βιβλίο: «Ο πολυθαύμαστος όσιος Κούξα της Οδησσού», του αρχιμ. Χριστοδούλου, καθηγουμένου της Μονής του οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Αττικής, 2006.

***

«Οι έσχατες μέρες έρχονται. Σύντομα θα υπάρξει μια Οικουμενική Σύνοδος που θα ονομάζεται «Αγία». Όμως δεν θα είναι η “όγδοη Σύνοδος”, αλλά θα είναι μια σύναξη από ασεβείς. Στα πλαίσια αυτής της συνόδου θα ενωθούν όλες οι θρησκείες. Θα καταργηθούν οι νηστείες, θα επιτρέπουν στους μοναχούς και τους επισκόπους να παντρευτούν και στους ιερείς να ξαναπαντρευτούν. Εμείς όμως δεν πρέπει να δεχτούμε αυτές τις αλλαγές. Να είστε σε εγρήγορση. Πηγαίνετε στις εκκλησίες όσο είναι δικές μας. Θα έρθει καιρός όπου δε θα μπορούμε να συχνάζουμε σ’ αυτές. Όλα θα αλλάξουν. Μόνο οι εκλεκτοί θα καταλάβουν τι συμβαίνει. Θα υποχρεώνουν τους ανθρώπους να πηγαίνουν στις εκκλησίες των αποστατών αλλά δεν πρέπει να πηγαίνετε εκεί σε καμία περίπτωση.
Σας ικετεύω, μείνετε σταθεροί στην Ορθόδοξη πίστη μέχρι το τέλος της ζωής σας και θα  σωθείτε!» (‘The Orthodox Word’, 1991, No. 158, p.138-141).

«Ὅταν ἔλθη ὁ καιρός, κατά τόν ὁποῖο ὅλος ὁ κόσμος θά ψηφίζη ἕνα μόνο ἄνθρωπο, τότε νά μήν πᾶτε νά ψηφίσετε, διότι αὐτός θά εἶναι ὁ Ἀντίχριστος»

Άγιος Αντώνιος ο διά Χριστόν σαλός του Ζαντόνσκ και ο π. Γεράσιμος (Schmaltz) φύλακας των λειψάνων του αγίου Γερμανού της Αλάσκας.
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/28/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%BF/

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Χριστώ ηκολούθησας, καταλιπών τα της γης, και βίον ισάγγελον, επολιτεύσω σαφώς, ως άσαρκος Όσιε: συ γαρ εν ταις ερήμοις, προσχωρών θείω πόθω, σκίλλη πικρά την πάλαι, πικράν γεύσιν απώσω. Διο Κυριακέ θεοφόρε, αξίως δεδόξασαι.

Απολυτίκιον
Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.

Δυάδα την αγίαν των Μαρτύρων τιμήσωμεν, συν Γοβδελαά την Κασδόαν τους γενναίους ομαίμονας· φωτί γαρ ελλαμφθέντες θεικώ, ενήθλησαν στερρώς υπέρ Χριστού, και πρεσβεύουσιν απαύστως υπέρ ημών, των εκβοώντων πάντοτε· δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ υμών, πάσιν ιάματα.

Απολυτίκιον. Ήχος γ΄. Την ωραιότητα.

Τον ωραιότατον, Χριστόν ηγάπησας, Νύμφη ακήρατε, Κασδόα ένδοξε, και το σον αίμα δι’ Αυτόν, χειρί πατρός εξέχεας· έχουσα ως σύναθλον, σον γενναίον ομαίμονα, Γοβδελαάν τον ένδοξον, και ακμαίον αδάμαντα· μεθ’ ου εν παρρησία ικέτευε, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.

Εν μονή των Στροφάδων θεαρέστως βιώσαντες και της εν Χριστώ απαθείας εποφθέντες κειμήλια υπέστητε βαρβάρων την ορμήν, Πατέρες, και μαρτύρων κοινωνοί ανεδείχθητε ως άρνες στυγνώς σφαγιασθέντες, οσιόαθλοι. Δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω δωρουμένω δι’ υμών πιστοίς τα κρείττονα.

God rules the world—only God, and no one else. fr. John (Krestiankin) of the Pskov-Caves

Saint Cyriacus the Anchorite, Hermit, of Palestine (556)
Gobdelaas, son of Sapor, King of Persia, Casdous, Casdoa, Gargalus the former magus, and Dada of Persia, Martyrs (4th century).
Martyr Gudelia (Govdelia) of Persia (4th century)
Petronia Martyr
Martyrs Tryphon, Trophimus, and Dorymedon, and 150 Martyrs m Palestine
Saint Theophanes the Merciful of Gaza
New Hieromartyr Malachi of Rhodes, tortured and roasted on a spit over live coals (1500)
Venerable monk-martyrs in the Strofades (1530 or 1537)
Saint Onuphrius the Wonderworker, of Gareji, Georgia (1733)
Three New Martyrs of Vrachori, Agrinio (1786)
Repose of Blessed Anthony Alexeyevich, Fool-for-Christ, of Zadonsk (1851)
Repose of Archimandrite Gerasim (Schmaltz) of Alaska (1969)
Uncovering of the relics (1993) of St. John (Maximovitch), Archbishop of Shanghai and San Francisco (1966)
Saint Kuksha of Odessa-the uncovering of his holy relics (1994)

Commemorated on September 29

Verses
The bitterness of the onions you warded off Kyriakos,
Giving them a sweet taste, or else you would be condemned to die.
Onion-eating Kyriakos made his end on the twenty-ninth.

Archimandrite John (Krestiankin)
of the Pskov-Caves Monastery in Russia

“The world is governed by God’s Providence alone, and in this is salvation for one who believes; in this is the strength to endure earthly sorrows.”
“My dears, the world is governed by God’s Providence and not by us mortals.”

“Such a time has come when only faith that God’s Providence orders life can overcome all the hardships of life.”

“There are no forgotten people in God, and God’s Providence watches over everyone. God rules the world—only God, and no one else.”

“Lord! You know all things; do with me as You will. Amen.”

***

St. John of Kronstadt

If God does not leave a blade of grass, a flower, or a small leaf of a tree without His good providence, will He leave us? O, let every man be convinced with his whole heart that God is true to Himself in His providence for even the least of His creatures. Let him understand that the Creator invisibly dwells in all His creatures. In the words of our Saviour, God clothes the grass of the field, feeds the fowls of the air.
We must trust in God in all temptations, in all desolate conditions of the soul. The Lord will deliver.
Give yourself up entirely to God’s providence, to the Lord’s Will, and do not grieve at losing anything material, nor in general at the loss of visible things; do not rejoice at gain, but let your only and constant joy be to win the Lord Himself. Trust entirely in Him: He knows how to lead you safely through this present life, and to bring you to Himself — into His eternal Kingdom.

Saint Nikolai Velimirovič

O, if only we could enter into the mystery of God’s Providence in the lives of men! We would be filled with fear and trembling before every evil deed and before every sin of men. “I understood Your works O Lord and I am amazed.” In certain great events, the mystery of God’s Providence is obvious even to men of lesser spirituality, for example in the fate of the Crown-Prince Dimitri and the bloodthirsty and power-loving Boris Godunov. In order to arrive at the first place among the noblemen in the court of Tsar Theodore, Godunov poisoned many of the nobles. When he reached the position of being first to the Tsar, he even planned to poison the brother of the Tsar, the eight-year old Dimitri. On several occasions, through hired mercenaries, he administered the most bitter poison to the young Crown-Prince but the poison had no affect. Providence permitted that the criminal murder his victim, not secretly and quietly, but openly. Godunov dispatched the murderers who, openly in the middle of the day, murdered the Crown-Prince. Thus did Dimitri become an open martyr and Godunov became an open criminal for all of Russia. After that, Dimitri surfaced and proclaimed that he was the Crown Prince (as though he was the rightful Crown-prince Dimitri and that someone else was murdered) and set out with an army against Godunov. He defeated Godunov and drove him to such dispair that Boris prepared poison and took the poison himself. He, who poisoned others, poisoned himself! He who murdered the innocent Dimitri was himself defeated by a man with the name of Dimitri! He, who has spiritual eyes to see, let him see the mystery of God’s Providence.
http://livingorthodoxfaith.blogspot.gr/2010/04/prologue-june-3-june-16.html

Apolytikion in the First Tone

Thou didst prove to be a citizen of the desert, an angel in the flesh, and a wonderworker, O Kyriacos, our God-bearing Father. By fasting, vigil, and prayer thou didst obtain heavenly gifts, and thou healest the sick and the souls of them that have recourse to thee with faith. Glory to Him that hath given thee strength. Glory to Him that hath crowned thee. Glory to Him that worketh healings for all through thee.

Troparion — Tone 8

By a flood of tears you made the desert fertile, / and your longing for God brought forth fruits in abundance. / By the radiance of miracles you illumined the whole universe! / O our holy father Onuphrius, pray to Christ our God to save our souls!

Η λογική είναι η αρρώστια των διανοουμένων κι άμα δεν έχη θείο φωτισμό κανείς, η γνώση φέρνει καταστροφή. Αυτός είναι ο σημερινός κόσμος. Εκεί πού η επιστήμη σας σταματά, αρχίζει η δική μας….

Προφήτης Βαρούχ (7ο αιών. π.Χ.), μαθητής και πιστός φίλος του μεγάλου προφήτη Ιερεμία
Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής, ιδρυτής των Μονών-Λαυρών στην Φαράν, Δουκά και Σουκά Παλαιστίνης,( 350)
Ευστοχία οσία ηγουμένη Μονής στη Βηθλεέμ Παλαιστίνης, εκ Ρώμης (370-419)
Μάρκος ο βοσκός, μάρτυς στην Κλαυδιούπολι (3ος αι.) , Αλέξανδρος, Αλφειός, Ζωσιμάς οι αυτάδελφοι, και Νίκων, Νέος, Ηλιόδωρος και οι συν αυτοίς 24 έτεροι παρθένες και παίδες μάρτυρες (Πισιδία, Φρυγία, Αντιόχεια) (3ος αιών).
οσιομάρτυρες Αλαμάνοι Πατέρες της Κύπρου (12ος αἰ.), Αυξέντιος ο Αλαμάνος, ερημίτης στο χωριό Κώμη-Κεπήρ της Κύπρου (12ος αἰ.)
Κύριλλος και Μαρία, οσίοι γονείς του οσίου Σεργίου του Ραντονέζ Ρωσίας (18/1 καί 28/9, +1337).
Χαρίτων της Μονης Σιανζέμσκ (Βολόγκντα-Ρωσίας ) (1509)
Ιουλιανή Ολσάνσκαγια (δηλ. του Ολσάνσκ) η παρθένος, θυγατέρα του ηγεμόνα του Ολσάνσκ, στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου Ουκρανίας, κοιμήθηκε 16 ετών (1540)
Νεόφυτος ο έγκλειστος της Κύπρου (ανακομιδή λειψάνων) [24/1, +1219]
Σύναξι 73 Οσίων των Κοντινών Σπηλαίων της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου Ουκρανίας, των οποίων τα Ι. Σκηνώματα είναι άφθαρτα

Εορτάζουν στις 28 Σεπτεμβρίου

Στίχοι
Bαρούχ Προφήτης Iερεμίου φίλος,
Xριστού Προφήταις συγχορεύει εν πόλω.

Στίχοι
Της γης πατήσας τας τρυφάς ο Χαρίτων,
Κατατρυφά νυν ουρανού των χαρίτων.
Εικάδι ογδοάτη Χαρίτων θάνε γήραι μακρώ.

Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Ο άνθρωπος της προσευχής βλέπει με διαφορετικό φως το περιβάλλον του. Η φροντίδα επιταχύνεται και η πραγματική αξία της ζωής εκτιμάται. Με τον καιρό η προσευχή θα εισέλθει στη φύση μας, μέχρις ότου σιγά-σιγά ένας νέος άνθρωπος γεννηθεί από το Θεό. Η αγάπη για το Θεό που αληθινά στέλνει την ευλογία του σ’ εμάς, ελευθερώνει την ψυχή από εξωτερικές πιέσεις. Αναγκαίο είναι να διατηρήσουμε αυτό το σύνδεσμο αγάπης με το Θεό. Δεν θα νοιαστούμε τί θα σκεφθεί ο κόσμος ή πώς θα μας μεταχειριστεί. Θα παύσουμε να φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την εύνοιά του. Θα αγαπάμε τους συνανθρώπους μας χωρίς να αναρωτιόμαστε αν αυτοί μας αγαπούν. Ο Χριστός μας έδωσε την εντολή να αγαπάμε τους άλλους, αλλά η αγάπη των άλλων για μας δεν πρέπει ν’ αποτελεί προϋπόθεση για τη σωτηρία μας. Στην πραγματικότητα μπορεί να μη γίνουμε αρεστοί στους άλλους εξαιτίας της ανεξαρτησίας του πνεύματός μας. Είναι σημαντικό για τις μέρες μας να μπορούμε να μην επηρεαζόμαστε από εκείνους με τους οποίους σχετιζόμαστε, γιατί διαφορετικά κινδυνεύουμε να χάσουμε και πίστη και προσευχή. Ο κόσμος ας μας κρίνει σαν ανάξιους προσοχής, εμπιστοσύνης και σεβασμού. Αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο, αν είμαστε αρεστοί στο Κύριο. Και το αντίθετο, δεν θα μας ωφελήσει σε τίποτα, αν δηλαδή όλος ο κόσμος μας εκτιμά και μας επαινεί, αλλά ο Κύριος μας εγκαταλείψει. Αυτό αποτελεί μέρος της ελευθερίας του Χριστού στους λόγους του «Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιωάν. 8,32). Η μόνη μας φροντίδα πρέπει να είναι να ζούμε την οδό του Κυρίου, να γίνουμε μαθητές του και να πάψουμε να είμαστε υπηρέτες της αμαρτίας. «Πας ο ποιών την αμαρτίαν δούλος έστι της αμαρτίας. Ο δε δούλος ου μένει εν τη οικία εις τον αιώνα. Ο υιός μένει εις τον αιώνα. Εάν ουν ο υιός υμάς ελευθερώση όντως ελεύθεροι έσεσθε» (Ιωάν. 8,34-36). Το αποτέλεσμα της προσευχής είναι να μας καταστήσει υιούς Θεού· ως υιοί θα κατοικήσουμε αιώνια στο σπίτι του πατέρα μας. «Πάτερ υμών ο εν τοις ουρανοίς…».

Η πραγματική προσευχή βέβαια δεν έρχεται αμέσως. Δεν είναι εύκολη υπόθεση να διατηρούμε την έμπνευση ενώ είμαστε περικυκλωμένοι από τα παγωμένα νερά του κόσμου, ο οποίος δεν προσεύχεται. Ο Χριστός έριξε τη θεία φλόγα στη γη, και προσευχόμαστε σ’ αυτόν να φλογίσει τις ψυχές μας να μην υπερνικηθούμε από το κοσμικό ψύχος και να μην επισκιάσει κανένα μαύρο σύννεφο αυτή τη λαμπρή φλόγα.

Απ’ όλα τα πλησιάσματα προς το Θεό το καλύτερο είναι η προσευχή, που σε τελευταία ανάλυση είναι το μόνο μέσον. Στην πράξη της προσευχής η ανθρώπινη διάνοια βρίσκει την ευγενέστερη έκφρασή της. Η πνευματική κατάσταση του επιστήμονα που ερευνά, του καλλιτέχνη που δημιουργεί έργα τέχνης, του διανοητή που φιλοσοφεί, ακόμα και του επαγγελματία θεολόγου που προβάλλει τις θεωρίες του, όλα αυτά δεν μπορούν να συγκριθούν με τα πνευματικά βιώματα ενός άνθρωπου της προσευχής που έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον ζωντανό Θεό. Κάθε άνθρωπος και κάθε είδους πνευματική δραστηριότητα παρουσιάζει λιγότερη δύναμη από την προσευχή. Μπορούμε να εργαστούμε δέκα ή δώδεκα ώρες συνέχεια, αλλά λίγες στιγμές προσευχής είναι εξαντλητικές.

Η προσευχή γεμίζει τα πάντα. Είναι δυνατό όσοι από μας έχουν φυσική έλλειψη χαρίσματος ν’ αποκτήσουν με την προσευχή υπερφυσικά χαρίσματα. Όπου παρατηρούμε μια φυσική έλλειψη γνώσεως, πρέπει να θυμόμαστε καλά ότι η προσευχή, ανεξάρτητα από την φυσική ικανότητα του ανθρώπου, μπορεί να φέρει έναν υψηλότερο τύπο γνώσεως. Είναι η περιοχή της ακτινοβολούσας συναισθήσεως, του ισχυρού επιχειρήματος, όπου η προσευχή είναι η είσοδος στην ταχεία θεωρία της θείας αλήθειας.

Μια ροπή που εκδηλώθηκε μεταξύ των επιστημόνων του παρόντος αιώνος είναι να διακηρύσσουν την τέλεια γνώση του φυσικού κόσμου. «Το σύνολο όλων όσων έχουν γίνει ήδη γνωστά, τονίζει την χωρίς όρια ικανότητα του ανθρωπίνου νου και φανερώνει ότι κάθε φυσικό φαινόμενο είναι δυνατόν να γνωσθεί», δήλωσε Ρώσος επιστήμονας το 1958.

Εμείς οι Χριστιανοί ζητάμε επίσης την τέλεια γνώση του όντος στη βαθύτερη και ευρύτερη έννοια. Ο κόσμος της ύλης δεν προσανατολίζεται ακόμα προς την πληρότητα του όντος. Χωρίς να μειώσουμε τη σπουδαιότητα της πειραματικής επιστήμης, ουσιώδους αναγκαιότητας ίσως στον αγώνα για την ύπαρξη, δεν μπορούμε όμως να δούμε πέρα από τα όριά της. Μια φορά άκουσα την πιό κάτω ιστορία ενός καθηγητή της αστρονομίας που μιλούσε με ενθουσιασμό για τα νεφελωματα σ’ ένα πλανητάριο και τα θεωρούσε σαν θαύματα.

Παρατηρώντας έναν απλό Ιερέα πού συνόδευε μιά ομάδα μαθητών τον ρωτησε:
–Τι λένε οι Γραφές σας για το κοσμικό διάστημα και τις μυριάδες των αστέρων;
Αντί να του δώσει αμέσως απάντηση ο ιερέας αντερώτησε:
–Πέστε μου, κύριε καθηγητά, νομίζετε ότι η επιστήμη είναι δυνατόν ν’ ανακαλύψει πιο δυνατά τηλεσκόπια για να δει ακόμα πιο βαθιά στο στερέωμα;

–Βέβαια η πρόοδος είναι δυνατή και η επιστήμη πάντοτε θα παρέχει τα απαραίτητα μέσα για την έρευνα του διαστήματος, απάντησε ο αστρονόμος.
–Υπάρχει τότε η ελπίδα ότι μιά μέρα θα έχετε τηλεσκόπια να σας δείξουν όλα οσα υπάρχουν στον κόσμο , μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια;
–Αυτό είναι αδύνατο, γιατί ο κόσμος είναι απέραντος, απάντησε ο επιστήμονας.
–Ώστε υπάρχει όριο στην επιστήμη;
–Μάλιστα, με αυτή την έννοια ναι.
–Λοιπόν , κύριε καθηγητά, είπε ο ιερέας , εκεί πού η επιστήμη σας σταματά, αρχίζει η δική μας, και αυτό είναι εκείνο που λένε οι Γραφές μας…. (Αρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, «Η ζωή Του, ζωή μου»)

***

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Η γνώση όμως, δίχως θείο φωτισμό είναι καταστροφή. Όσο αξίζει η γνώση του εαυτού μας, δεν αξίζουν όλου του κόσμου οι γνώσεις. Αλλά δυστυχώς όλο το κακό ξεκινάει από το μυαλό, όταν αυτό γυρίζει μόνο γύρο από την επιστήμη, και είναι τελείως απομακρυσμένο από τον Θεό. Η επιστήμη πολύ βοηθάει, αλλά και πολύ θολώνει… Όσοι δίνουν τα πρωτεία στην εσωτερική τους μόρφωση, την μόρφωση της ψυχής, και χρησιμοποιούν και την εξωτερική μόρφωση για την εσωτερική, αυτοί γρήγορα μεταμορφώνονται πνευματικά. Εάν ασκούνται και πνευματικά, τότε βοηθούν πολύ κόσμο θετικά, γιατί βγάζουν τον κόσμο από το άγχος της κολάσεως και τον οδηγούν στην παραδεισένια αγαλλίαση. Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι του Θεού πολλές φορές να έχουν λιγώτερα πτυχία, αλλά βοηθούν περισσότερο, γιατί έχουν πολλή Χάρη και όχι πολλά χαρτιά (πτυχία).

Αυτό ακριβώς είναι το παράξενο στην πνευματική ζωή, το οποίο η λογική όσων διανοούμενων έχουν μέσα τους τον εαυτό τους, και όχι τον Θεό, δεν το συλλαμβάνει, γιατί έχει την στείρα κοσμική γνώση, με την κοσμική πνευματική αρρώστια, και λείπει το Άγιο Πνεύμα. Το Άγιο Πνεύμα , δεν κατεβαίνει με μηχανές. .. Το άγιο Πνεύμα κατεβαίνει μόνο του, όταν βρει τις πνευματικές προϋποθέσεις στον άνθρωπο. Η γνώση και η μόρφωση, είναι καλά πράγματα, αλλά εάν δεν είναι αγιασμένα, είναι πράγματα χαμένα.

Το μυαλό το έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο, για να βρει τον Δημιουργό του. Οι Ευρωπαίοι το ζάλισαν το μυαλό, έπαθαν σύγχυση και πάνε στον γκρεμό, γιατί έβγαλαν τον Θεό από την ζωή τους. Το μυαλό του ο άνθρωπος, πρέπει να το δουλεύει σωστά. Να το δουλεύει, στο μεγαλείο του Θεού για να βρει το Θεό. Όχι να κάνει το μυαλό του θεό.  Άλλοι χρησιμοποιούν το μυαλό τους για καλό, και εφευρίσκουν καλά πράγματα, και άλλοι για καταστροφή. Είναι και το ταγκαλάκι που τους βάζει.

Η κοσμική λογική, δεν έχει καμία θέση στην πνευματική ζωή. Γιατί τα θαύματα δεν εξηγούνται με την λογική. Απλώς τα ζεις, και τα πιστεύεις. Μπαίνουν Άγγελοι, Άγιοι από το παράθυρο, τους βλέπεις, μιλάς μαζί τους, φεύγουν… Αν πάς να τα εξετάσης αυτά με την λογική, δεν γίνεται.
Στην εποχή μας που έχουν αυξηθή οι γνώσεις, δυστυχώς η εμπιστοσύνη μόνο στην λογική κλόνισε την πίστη από τα θεμέλια και γέμισε τις ψυχές από ερωτηματικά και αμφιβολίες.
Γι’ αυτό στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζήται και δεν εξηγείται με την λογική. Αντίθετα, η πίστη στον Θεό τραβάει την θεϊκή δύναμη κάτω και αναποδογυρίζει όλα τα ανθρώπινα συμπεράσματα. Κάνει θαύματα, ανασταίνει νεκρούς και αφήνει με στόμα ανοικτό την επιστήμη.
Όλα τα πράγματα της πνευματικής ζωής εξωτερικά φαίνονται ανάποδα. Αν δεν αναποδογυρίση κανείς το κοσμικό του φρόνιμα, να γίνη πνευματικός άνθρωπος, αδύνατον είναι να γνωρίση τα μυστήρια του Θεού που μας φαίνονται παράξενα (ανάποδα). Όποιος νομίζει ότι μπορεί να γνωρίση τα μυστήρια του Θεού με την εξωτερική επιστημονική θεωρία και λογική, μοιάζει με ανόητο που θέλει να δη τον Παράδεισο με το τηλεσκόπιο.

Η λογική κάνει πολύ κακό, όταν κανείς προσπαθεί με αυτή να εξετάσει τα θεία, τα μυστήρια, τα θαύματα. Γιατί η λογική σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι λογική αλλά υπερηφάνεια.

***

Η κοσμική λογική αλλοιώνει το πνευματικό αισθητήριο. Όταν στη μέση μπαίνει η λογική, δεν μπορεί να καταλάβει κανείς ούτε το Ευαγγέλιο ,ούτε του Αγίους Πατέρες. Αλλοιώνετε το πνευματικό αισθητήριο, και ο άνθρωπος με τη λογική του, βγάζει άχρηστα το Ευαγγέλιο και τα Άγια Πατερικά βιβλία. Γιατί το Ευαγγέλιο και η κοσμική λογική δεν συμβιβάζονται. Στο Ευαγγέλιο είναι η αγάπη. Στη λογική είναι το συμφέρον. Η λογική για την πνευματική πρόοδο, είναι εμπόδιο. Η λογική είναι η αρρώστια των διανοουμένων. Είναι στο μεδούλι τους. Και ενώ έχουν καρδιά, η λογική τους πάει πιο μπροστά από την καρδιά τους.

Η γνώση, σε πάει μέχρι το φεγγάρι ΄δεν σε ανεβάζει στον Θεό’. Καλές είναι οι εγκεφαλικές δυνάμεις που ανεβάζουν τον άνθρωπο στην σελήνη, με δισεκατομμύρια έξοδα καυσίμων κ.λ.π., αλλά καλύτερες είναι οι πνευματικές δυνάμεις, που ανεβάζουν τον άνθρωπο στον Θεό, που είναι ο προορισμός του, και με λίγα καύσιμα, με ένα παξιμάδι…. ” Εμείς μ΄’ενα παξιμάδι πάμε στον Θεό !” 

Ένας με μεγάλη μόρφωση, με το μυαλό του καπνισμένο από την δαιμονική επήρεια που έχει λάβει, σου λέει τα πιο βλάσφημα πράγματα.
Όποιος τροχάει συνέχεια με γνώσεις το μυαλό του και ζη απομακρυσμένος από τον Θεό, το κάνει τελικά δίκοπο, και με το ένα μέρος σφάζεται σιγά-σιγά ο ίδιος και με το άλλο κόβει ανθρώπους με τις απόλυτες ανθρώπινες εγκεφαλικές λύσεις του. Η ανθρώπινη γνώση, όταν αγιασθή, γίνη θεία, τότε βοηθάει. Διαφορετικά είναι ανθρώπινη αντιμετώπιση, μυαλό, κοσμική λογική. Το σκέτο μυαλό είναι μπαστούνι σιδερένιο, δίχως μαγνήτη, που χτυπάει τα μέταλλα, για να κολλήσουν, και αυτά τσαλακώνονται και δεν κολλούν.

Αυτός είναι ο σημερινός κόσμος. Όλα τα πράγματα τα βλέπουν με την ξερή λογική. Αυτή η λογική είναι καταστροφή. «Η γνώσις φυσιοί» δεν λέει; Άμα δεν έχη θείο φωτισμό κανείς, η γνώση είναι άχρηστη, φέρνει καταστροφή. (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο, Λόγοι Α΄,)

Προφήτης Βαρούχ ο «Ευλογημένος», αφοσιωμένος φίλος και μαθητής του προφήτη Ιερεμία
https://iconandlight.wordpress.com/2015/09/27/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b2%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%8d%cf%87/

Προφήτης Βαρούχ – Μεγαλύτεροι Μάρτυρες ήταν οι Προφήτες!
https://iconandlight.wordpress.com/2016/09/28/14918/

Ο Θεός κατευθύνει το θέλημά Του για τον κόσμο και ιδιαιτέρως την Αγία Εκκλησία Του με κινήσεις συχνά αναπάντεχες και μεταστρέφει το σκοτεινό πεπρωμένο των δούλων Του προς το συμφέρον τους! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/27/%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%b8%cf%8d%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%b8%ce%ad%ce%bb%ce%b7%ce%bc%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd/

Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής, ιδρυτής των Μονών-Λαυρών στην Φαράν, Δουκά και Σουκά Παλαιστίνης,( 350)
https://iconandlight.wordpress.com/2018/09/27/%cf%8c%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%af%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bf-%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b7%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%b9%ce%b4%cf%81%cf%85%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%84%cf%89/

Απολυτίκιον Προφήτου Βαρούχ, Ήχος β’.

Του προφήτου σου Βαρούχ την µνήµην, Κύριε, εορτάζοντες, δι’ αυτού σε δυσωπούµεν •σώσον τας ψυχάς ηµών.

Απολυτίκιον Αγίου Χαρίτωνος του Ομολογητού
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Χαρίτων του Πνεύματος, καταυγασθείς ταίς αυγαίς, φωστήρ εχρημάτισας, της εναρέτου ζωής, Χαρίτων μακάριε, συ γαρ ομολογία, αληθείας εμπρέψας, έλαμψας εν ερήμω, εγκράτειας τοις πόνοις. Διό των ευφημούντων σε, Πάτερ μνημόνευε.

Οσίου Αυξεντίου Απολυτίκιον ― Ήχος γ’

Χαίρει έχουσα η Καρπασέων Κώμη λάρνακα των σων λειψάνων, παναοίδιμε πάτερ Αυξέντιε. Ως γαρ ποτέ πολεμίους κατήσχυνας, και των δαιμόνων το θράσος ενίκησας και κατηύφρανας ημάς τους πιστώς σοι κράζοντας, ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Απολυτίκιον του Νεοφύτου του εν Κύπρω Εγκλείστου — Ήχος γ’. Θείας πίστεως

Θείου Πνεύματος, τη ενεργεία, χάριν βλύζουσι, τη Εκκλησία, τα ιερά σου και πάνσεπτα Λείψανα· όθεν την τούτων γεραίροντες εύρεσιν, θεοπρεπώς σοι βοώμεν Νεόφυτε· Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.

Ήχος δ’ Έδωκας σημείωσιν

Ερήμοις και όρεσι, συ φυγαδεύων εμάκρυνας, την ψυχήν ακηλίδωτον, τηρών ιερώτατε, και Τριάδος οίκος, Χαρίτων εδείχθης, ης τη δυνάμει ιερούς, ανεδομήσω οίκους μακάριε, και μάνδρας εις σωτήριον, των μοναστών περιποίησιν, των τιμώντων την μνήμην σου, την αγίαν αοίδιμε.

Prophet Baruch, The greatest martyrs were the prophets! We have not yet realized that the devil has hurled himself forth to destroy God’s creations. The only thing left for us is to pray that God have mercy upon us. St. Paisios of the Holy Mountain

Prophet Baruch (6th century BC), the disciple and faithful friend of the great prophet Jeremiah.
Saint Chariton the Confessor (350)
Saint Martyr Mark the Shepherd, Martyrs Alexander, Alphius and Zosimas, brothers, Nicon, Neon, Heliodorus, and 24 others, in Pisidia and Phrygia (4th century)
St. Eustochium (also Julia) of Rome, Abbess at Bethlehem (c. 370-419)
Venerable Auxentius the Alaman, ascetic and Wonderworker, leader of the “300 Allemagne Saints” of Cyprus (12th century)
Venerable Chariton of Syandema Monastery, Vologda (1509)
Saint Cyril and his wife Maria,the parents of Saint Sergius of Radonezh
St. Juliana Olshanskaya, Princess of Olshansk (16th cent.)
Uncovering of the relics of St. Neophytus the Recluse, of Cyprus (1214)
Synaxis of the Holy Fathers of Kiev whose relics lie in the Near Caves of St. Anthony

Commemorated on September 28

Verses
Prophet Baruch friend of Jeremiah,
You dance with the prophets of Christ in the heavens.

Prophet Baruch,
the disciple and faithful friend of the great prophet Jeremiah.

He was a disciple and faithful friend of the great prophet Jeremiah. He prophesied the return of the Jews from the Babylonian Captivity, the destruction of Babylon, and the coming of the Son of God to earth. It is held that he was slain by the Jews in Egypt, as was the Prophet Jeremiah, in the seventh century before Christ.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič

***

The Holy Prophet Baruch was an inseparable companion, disciple, friend and scribe of the great Prophet Jeremiah (May 1) and he was so beloved by Jeremiah that he called him his «breath» and «repose». Though divided in body, they were united as one soul in mutual love, for the one and only Holy Spirit united them and guided them. Baruch meaning “Blessed”. He wrote an entire scroll of his prophetic sayings and read them to the people in the Temple of Jerusalem. Together with his teacher, St Baruch grievously lamented the destruction of Jerusalem by Nebuchadnezzar (587 BC), and he taught and censured the Jews, and he suffered spite and vexation from them. He witnessed the stoning of the holy Prophet Jeremiah, and buried his body. Baruch fled with Jeremiah to Egypt, but later went to Babylon. The holy Prophet Baruch prophesied the return of the Jews from the Babylonian Captivity, and the desolation of Babylon. He clearly prophesied the coming into the world of the Son of God, Who would “dwell with mankind.” His prophecy begins with the words, «This is our God, no other can be compared to Him. He has found out all the way of knowledge, and has given it to Jacob His servant, and to Israel His beloved. Afterward He showed Himself upon earth, and lived among men» (Bar. 3:35-37).

In the end he reposed in peace and delivered his soul into the hands of God. On the eve of the feast of the Nativity of Christ, his prophecy of the Incarnation is read among the Old Testament readings, though his book has been annexed to the book of the Prophet Jeremiah.

***

Saint Nikolai Velimirovič 

In guiding the dispensation of this world, and especially of His Holy Church, God often makes unexpected moves, and changes the evil destiny of His servants to the good. This occurred many times in the life of St. Chariton. Following cruel tortures, Chariton was thrown into prison and was promised certain death. Then, Emperor Aurelian died unexpectedly, and the new emperor freed the Christian captives. Thus, Chariton escaped death. Then, when he was traveling to Jerusalem, robbers seized him and took him to their cave. They left him there, and went off to rob and plunder, with the intention of killing him when they came back. In this cave there was a wine cask into which a poisonous snake had crawled, drunk of the wine, and vomited its venom into the cask. When the robbers returned, tired and thirsty from the heat, they drank the venomous wine and, one by one, fell dead. And thus, St. Chariton was saved from death by yet another unexpected event. The Lord heaped misfortunes upon His servant, in order that by these misfortunes He would temper and purify him as gold is tempered and purified by fire, and that He might bind him even more securely to Himself. He delivered him from death, because Chariton had yet to establish several monasteries where, by his ascetic example, he would direct many human souls on the path of salvation.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič 
http://prologue.orthodox.cn/September28.htm

***

Our times
St. Paisius the Athonite

The majority of people in our times rush around at high worldly speed. But inasmuch as they do not possess the fear of God, – and “the beginning of wisdom is fear of the Lord,” – they have no brakes, and at such a speed, and with no brakes, they invariably finish up the race in a deep hole. People are extremely upset by difficulties and are, to a great extent, being brainwashed by various influences. They have lost their guideposts and little by little have reached the stage where they no longer have control over themselves.
One can see tempests and great agitation in all the nations. I can now appreciate the torment which the prophets suffered. The greatest martyrs were the prophets! They were martyrs to a greater extent than all the known martyrs, despite the fact that not all of them died a martyric death. This is because martyrs suffered comparatively briefly, while the prophets witnessed the doing of evil and suffered constantly. They cried out and cried out, but the others continued to blow their own horns. And when, due to these others, God’s wrath came down on people, the prophets suffered together with all the rest. But at least in those times men’s minds were limited, and they simply left God to worship idols. Now, when people abandon God consciously, – this leads to the greatest idolatry and paganism.

We have not yet realized that the devil has hurled himself forth to destroy God’s creations. The devil is enraged because the world has begun experiencing concern over the loss of goodness. He is in a frenzy, because he knows that he has little time left to act. He is now behaving like a criminal, who, upon being caught, cries out: “I can’t save myself, they’ll catch me,” – and begins wrecking everything both right and left. The world is burning! Do you realize that? The devil has lit such a conflagration that even if all the firemen were to gather together, they could never extinguish this fire. In a spiritual fire nothing remains undamaged. The only thing left for us is to pray that God have mercy upon us.

The entire world is coming to a single end. Universal destruction. We cannot say: “A window or something like that is slightly broken in the house, let me fix it.” The entire house has fallen apart. The state of affairs has already spun out of control. Only God can do something from above.
http://www.holy-transfiguration.org/library_en/mod_mankind1.html

Apolytikion of Prophet Baruch in the Fourth Tone

Thou didst foretell the Lord’s divine Incarnation when thou didst cry out to the whole world, O Prophet: This is our God, there shall be none compared to Him; He was seen upon the earth, being born of a Virgin: He hath shone upon our souls the divine light of knowledge. And He doth grant salvation unto all who sing thy praise, O divinely-inspired Baruch.

Troparion of ST Chariton ― Tone 8

With the streams of thy tears thou didst irrigate the barren desert,/ and with sighs from the depths of thy soul thou didst render thy labors fruitful an hun­dredfold./ Thou wast a beacon for the whole world, radiating miracles.// O our father Chariton , entreat Christ God that our souls be saved.

ST Auxentius the Alaman, Apolytikion ― Tone 3

Komi of Karpasia rejoices having the coffin of your relics, all-renowned Father Auxentios. For you put to shame all those who did battle against you, and conquered the courage of the demons, and gladdened us the faithful who cry unto you: Entreat that we may given the great mercy.

Holy Fathers of the Near Caves of Kiev , Troparion — Tone 4

We bring to Thee in prayer, O Christ, great Anthony and the assembly of the God-bearing Fathers;/ they are a fiery Pillar and a brilliant sun shining from the Kievan Caves./ By their prayers grant grace to our monastery and great mercy to our souls.

Πού βρίσκεται η αγάπη; Θα πεθάνω, δεν θα προλάβω να αποχαιρετήσω τη μητέρα μου και να με φιλήσει πριν πεθάνω. Φίλησέ με εσύ αντί γι’ αυτήν. Αντώνιος Bloom του Σουρόζ

Καλλίστρατος και οι συν αυτώ αγίοι μθ’ Μάρτυρες (304)
Επίχαρις μάρτυς εν Ρώμη (284)
Αρίσταρχος εκ των 70 Αποστόλων, επίσκοπος Απαμείας Συρίας, συνεργάτης απ. Παύλου, Ζήνων/Ζηνάς εκ των 70, επίσκοπος Διοσπόλεως (=Λαοδικείας) και Μαρκος/Ἰωάννης επίσκοπος Βύβλου (74)
Άγιος Φλαβιανός ο Α´ Αντιοχείας, πνευματικος Πατέρας αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (404)
Όσιος Ιγνάτιος της Μονής Σωτήρος Χριστού της επιλεγόμενης του Βαθέος Ρύακος (963-975)
Όσιος Σαββάτιος του Σολόφκυ (1435) και Ζωσιμας του Σολόφκυ 
Άνθιμος ο Γεωργιανός, ο τυπογράφος, ιερομάρτυς, επίσκοπος Ουγγροβλαχίας Ρουμανίας (1716)
Ακυλίνα η Ζαγκλιβερινή, νεομάρτυς Θεσσαλονίκη [μαρτύρησε 19 ετων από μουσουλμάνους] (1764)
αγία Ραχήλ της Μονής Μποροντίνο ( 1928)

Εορτάζουν στις 27 Σεπτεμβρίου

Ἀγαπητοί, ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὅτι ἡ ἀγάπη ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι, … ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω τὸν Θεόν, ὅτι ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν. (Α’ Ιω. 4,7-8)
Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ. (Α’ Ιω. 4,16)
αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς. ( Ιω. 15,13)
«Τεκνία, αγαπάτε αλλήλους» (παιδιά μου, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο).

«Ότι κραταιά ως θάνατος η αγάπη»(=Η αγάπη είναι δυνατή σαν το θάνατο), «Άσμα Ασμάτων»

Αγαπώ σημαίνει θυσιάζομαι..
π. Αντώνιος του Σουρόζ

Θυμάμαι όταν ήμουν πρωτοετής φοιτητής: Ήμουν στο χειρουργικό τμήμα και είχαμε ένα νεαρό παιδί που πέθαινε από ένα τεράστιο απόστημα στο πόδι. Τον είχαν βάλει σε ξεχωριστό δωμάτιο λόγω της φριχτής μυρωδιάς.
Τον επισκέφτηκα μαζί με την προϊσταμένη. Ο νέος, ήταν κάπου 16-17 ετών, γύρισε προς την μεσόκοπη γυναίκα και της είπε:

– Προϊσταμένη, θα πεθάνω πριν από το επισκεπτήριο. Δεν θα προλάβω να αποχαιρετήσω τη μητέρα μου και να με φιλήσει πριν πεθάνω. Φίλησέ με εσύ αντί γι’ αυτήν.

Η προϊσταμένη έκανε βήματα πίσω και είπε:

– Δεν μας επιτρέπεται να φιλάμε τους ασθενείς» και βγήκε από το δωμάτιο…

Εγώ τον πλησίασα και του είπα:
– Δεν είμαι μητέρα, αλλά μπορώ να είμαι αδελφός σου και τον φίλησα. Τον αποχαιρέτησα και βγήκα από το δωμάτιο. Εκεί στεκόταν η προϊσταμένη και έκλαιγε.
– Ήταν λάθος μου είπε, λάθος μου, αλλά η μυρωδιά ήταν τέτοια που μου ήρθε εμετός, δεν μπορούσα να τον φιλήσω, όπως μου το ζήτησε για να πεθάνει εν ειρήνη.
Καταλαβαίνετε πού βρίσκεται η αγάπη; Αν η γυναίκα αυτή είχε μπορέσει εκείνη τη στιγμή να υπερβεί το συναίσθημα της αηδίας και να πει:
«Ό,τι και να μου συμβεί, αυτό το παιδί χρειάζεται ένα φιλί από μια μητέρα και θα του το δώσω. Ό,τι και να συμβεί σε μένα δεν έχει σημασία καμμία, σημασία έχει αυτό το παιδί»

***

Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής υποφέραμε πολύ, διηγείται μια ευσεβής κυρία. Έφθασε ημέρα που στο σπίτι μας δεν υπήρχε τίποτε άλλο εκτός από νερό! Τότε ο πατέρας μου μας πήρε από το χέρι και ανεβήκαμε ψηλά στο βουνό, που δέσποζε πάνω από το χωριό που μέναμε, και μαζέψαμε λούπινα. Τα χιλιοέβρασε η καημένη η μητέρα μου, αλλά δεν λέγανε να ξεπικρίσουν. Με αυτά ξεγελούσαμε την πείνα μας, αλλά τα μάτια μας έκαιγαν από την πίκρα. Και να φανταστεί κανείς ότι είχαμε και σοβαρά άρρωστη την μεγαλύτερη αδελφούλα μου. Αλλά και τα δύο αδέλφια μου αγόρια που εργάζονταν κι ήταν πάνω στην ανάπτυξή τους τί να φάνε; Κάποτε η μητέρα εξοικονόμησε ένα κομματάκι σοκολάτα! Κανένας Άγγλος στρατιώτης, της την έδωσε; Από καμμιά φιλανθρωπική οργάνωση την πήρε; Δεν γνωρίζω. Η καλή μας μητέρα ούτε που την άγγιξε. Την έφερε και κρυφά την έδωσε στην άρρωστη αδελφούλα μου, με την ελπίδα πως θα δυνάμωνε. (Μάταια όμως. Σε λίγο καιρό πέθανε, την πήρε ο Θεός κοντά Του) . Ούτε όμως και η άρρωστη αδελφούλα μου την έφαγε. Επειδή άκουσε πως την άλλη μέρα η μητέρα και εγώ θα κατεβαίναμε στην πόλη με το γαϊδουράκι για κάποια αναγκαία εργασία και θα περπατούσαμε τουλάχιστον οκτώ με δέκα ώρες, με φώναξε κρυφά κοντά της και δίνοντάς μου το κομματάκι της σοκολάτας, μου είπε:

– Πάρε το, να το φας εσύ, αδελφούλα μου, γιατί έχεις να περπατήσεις πολύ αύριο και πρέπει να δυναμώσεις. Την πήρα και την φύλαξα για την αυριανή οδοιπορία. Όμως η καλή μου η μητέρα έβαλε εμένα στο γαϊδουράκι και εκείνη περπατούσε δίπλα με τα πόδια. Την παρακαλούσα ν’ ανέβει και εκείνη, αλλά δεν θέλησε. Με λυπόταν γιατί ήμουν μικρό. Τότε έβγαλα από την τσεπούλα μου την σοκολάτα και της την έδωσα λέγοντας:

– Πάρε, μαμά, φάε εσύ σοκολάτα να δυναμώσεις που περπατάς τόσες ώρες, αφού εμένα με πάει το γαϊδουράκι! Πριν προλάβει να αρνηθεί, την έβαλα στα χέρια της. Τότε κοντοστάθηκε και την κοίταξε δακρυσμένη. Είχε ξαναγυρίσει στα χέρια της!…

***

Όταν ήμουν μικρός, διηγείται ένας πιστός άνθρωπος, ήξερα ότι του πατέρα μου του άρεσαν πολύ τα φουντούκια. Δεν τα έβρισκες εύκολα τότε κι έτσι μια μέρα, που βρήκα μερικά, ήμουν πολύ χαρούμενος. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να ζητήσω από τη μητέρα μου να μου τα σπάσει να τα φάω, αλλά μετά υπερίσχυσε η αγάπη μου για τον πατέρα μου. Αποφάσισα να τα φυλάξω για εκείνον. Όταν το βραδάκι γύρισε από τη δουλειά, έτρεξα και του είπα:
– Πατέρα, φύλαξα τα φουντούκια για σένα!
Τα πήρε με πολλή χαρά, αλλά μου φάνηκε παράξενο το ότι δεν έσπασε ούτε ένα για να φάει. Μετά από τριάντα χρόνια και αφού είχε πια πεθάνει ο πατέρας μου, έμαθα τι έχει γίνει. Είχε τόσο πολύ συγκινηθεί από την αγάπη μου, που είχε κρατήσει τα φουντούκια εκείνα σ’ ένα κουτί μέσα στο γραφείο του!…

***

Αββά Ισαάκ του Σύρου

Όποιος βρήκε την αγάπη, κάθε μέρα και ώρα τρώγει το Χριστό κι από αυτό γίνεται αθάνατος (Ίω. 6, 58). Διότι «ο τρώγων -λέει- από τον άρτο πού εγώ θα του δώσω, ποτέ (“εις τον αιώνα”) δε θα πεθάνει». Μακάριος λοιπόν είναι εκείνος πού τρώγει από τον άρτο της αγάπης, πού είναι ο Ιησούς. Ότι, βέβαια, αυτός πού τρώγει από την αγάπη, τρώγει το Χριστό, το Θεό των πάντων, το μαρτυρεί ό απόστολος Ιωάννης, όταν λέει ότι «Ό Θεός είναι αγάπη» (1 Ίω. 4, 8). 

Παράδεισος είναι η αγάπη του Θεού. Μέσα σ’ αυτήν υπάρχει η τρυφή όλων των μακαρισμών.

Η αγάπη είναι η βασιλεία, πού μυστικά υποσχέθηκε ο Κύριος στους Αποστόλους ότι θα φάνε στη βασιλεία του. Διότι το «να τρώτε και να πίνετε στο δικό μου τραπέζι στη βασιλεία μου» (Λουκ. 22, 30) τι άλλο είναι παρά η αγάπη; Γιατί η αγάπη του Θεού μπορεί να θρέψει τον άνθρωπο, χωρίς αυτός να τρώγει και να πίνει. Η αγάπη, ακόμη, είναι το κρασί πού ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου (Ψ. 93, 16). Μακάριος είναι αυτός πού ήπιε από τούτο το κρασί. Από αυτό ήπιαν οι ακόλαστοι και ένιωσαν ντροπή οι αμαρτωλοί και λησμόνησαν τους δρόμους της αμαρτίας και οι μέθυσοι και έγιναν νηστευτές και οι πλούσιοι και πεθύμησαν τη φτώχεια και οι φτωχοί και πλούτισαν με την ελπίδα και οι άρρωστοι και έγιναν υγιείς και οι αγράμματοι και έγιναν σοφοί.

Αγαπάτε αλλήλους γιατί η αγάπη θα μας πάει στον Παράδεισο. Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/26/%ce%b1%ce%b3%ce%b1%cf%80%ce%ac%cf%84%ce%b5-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%ae%ce%bb%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%b7-%ce%b1%ce%b3%ce%ac%cf%80%ce%b7-%ce%b8%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%80/

Ο Κύριος είναι τόσο φιλεύσπλαχνος, αγία Ραχήλ του Μποροντίνο
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/27/%CE%BF-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CF%83%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%87%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF/

Απολυτίκιον Ήχος γ’. Την ωραιότητα.

Τω θείω Πνεύματι, περιφραξάμενος, Μάρτυς Καλλίστρατε, λαμπρώς ηρίστευσας, καταβολών τον δυσμενή, σοφία των σων αγώνων όθεν και προσήγαγες, τω Χριστώ ως θυμίαμα, δήμον παναοίδιμον, Αθλητών πιστευσάντων σοι, μεθ’ ων υπέρ ημών εκδυσώπει, των ευφημούντων σε εν ύμνοις.

Ήχος β’ Ότε, εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Χαίροις, θεολόγε αληθώς, χαίροις της Μητρός του Κυρίου, υιέ παμπόθητε, συ γαρ παριστάμενος, εν Σταυρώ του Χριστού, της ενθέου ακήκοας, φωνής του Δεσπότου, Ίδε νυν η μήτηρ σου, προς σε βοήσαντος, όθεν, επαξίως σε πάντες, ως Χριστού Απόστολον μέγαν, και ηγαπημένον μακαρίζομεν.

Ο Οίκος

Ύψη ουράνια εκμανθάνειν, και θαλάσσης τα βάθη ερευνάν, τολμηρόν υπάρχει και ακατάληπτον, ώσπερ ούν άστρα εξαριθμήσαι, και παράλιον ψάμμον ουκ έστιν όλως, ούτως ούτε τα τού θεολόγου ειπείν ικανόν, τοσούτοις αυτόν στεφάνοις ο Χριστός, όν ηγάπησεν έστεψεν! ου τω στήθει ανέπεσε, και εν τω μυστικώ δείπνω συνειστιάθη, ως θεολόγος και φίλος Χριστού.

Ωδή θ’ Ο Ειρμός
Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον

Ημάς τους πίστει παρακαλούντάς σε, σώζε παντός κινδύνου, θεολόγε μακάριε, τας πορείας ημών τας προς Κύριον, πνεύματι κατευθύνων, και οδηγών ημάς, εις οδόν ειρήνης, εντολών του Παντοκράτορος.

We all, all need one another’s love, compassion, charity, support, memory – restore a relationship of mutual love! Anthony of Sourozh

Apostles Mark of Bibloupolis, Aristarchus, and Zenas the Lawyer, of the Seventy (1st century)
Saint Flavian I of Antioch (404)
Martyr Epicharis of Rome (c. 298)
Martyrs Callistratus of Carthage and 49 martyrs with him (304)
Venerable Ignatius, Abbot of the Monastery of the Deep Stream in Asia Minor (963-975)
Venerable Sabbatius, Wonderworker of Solovki (1435)
New Hieromartyr Anthimus the Georgian, Metropolitan of Wallachia(1716)
New Virgin-martyr Aquilina of Zagliveri, Thessalonica (1764)
Saint Rachel, Schemanun of Borodino Convent (1928)

Commemorated on September 27

for love is strong as death; (Song of Songs 8,6)

Beloved, let us love one another: for love is of God; and every one that loveth is born of God, and knoweth God. 8 He that loveth not knoweth not God; for God is love. (1 John 4,7-8)
God is love; and he that dwelleth in love dwelleth in God, and God in him. (1 John 4,16)
This is my commandment, That ye love one another, as I have loved you. 13 Greater love hath no man than this, that a man lay down his life for his friends. (John 15, 13)

“Whoever will not love his enemies cannot know the Lord and the sweetness of the Holy Spirit. The Holy Spirit teaches us to love our enemies in such way that we pity their souls as if they were out own children” (St. Silouan the Athonite).

ON mutual love
Metropolitan Anthony of Sourozh

In the name of the Father, the Son and the Holy Ghost.

A couple of weeks ago in my address I said that many find it difficult to use the prayer of the Prayer books, that they are beyond them, that they are the prayers of Saints and we are sinners, that there are so many words that we don’t understand and cannot pronounce from all our heart — what shall we do? And I suggested something which I was given by my spiritual Father: if you can’t pray, if you can pray only partly the words of the Saints — pray what you can; but then, if you feel that you are dried out, dead inwardly, make a sign of the cross, kneel down and say, Lord, at the prayers of those who love me, save me — and go to bed; and begin to think: who are those who love me in such a way that I can count on my salvation only on their love for me?..

After this sermon some people came to me and said: How easy you have made things for me; I can now count on other’s people love, indeed secure in their love, in my future, in my salvation! And I said, Yes, this is true; but the people who surround you, those on whose love you count, and those who are around you, around us, including me indeed! — they also count on their neighbour’s love for their salvation; sit down and ask yourself: who have been part of your life? Who have crossed your path in the course of many years, or the few years that you have lived, and ask yourself : when they turn to God and say, Lord, at the prayers of those who love me save me! — am I one of those? How strange that this question must be asked, and how frightening it is that the answer may be, No — he, or she cannot count on me; they passed through my life, and I have forgotten them long since; they passed through my life and I never loved them when we were neighbours, when we were so-called friends; they can no longer count on my love to open the gates of Paradise for them. And if that is what we feel, we must sit down and ask ourselves: who are those who have passed through my life, whom I have forgotten because I didn’t care much for them? whom I have allegedly loved, been friends with, but also forgotten the minute we were no longer side by side? Who are those with whom I was friend, whom I loved, and whom I stopped loving, because they offended me in a minute way — and I turned away? I closed my heart to them, I excluded them from my prayers, I excluded them from my love — and resurrect them in your heart; resurrect them, think of everyone who have ever passed through your life, and ask yourself: where do I stand now with regard to this person? Let us kneel down before this person and ask for forgiveness that I have forgotten or that I have rejected, that I have renounced, or that I have turned in anger and hatred against this person? Can this person ask God to save him or her at the prayers of those who love them? Think of me — and discover that there is nothing but rejection and hatred.

But what will also God’s reaction be: I have given My life for this person, and you are rejecting this person, you don’t want ever to meet in time or eternity – and who will be excluded? Is it the person that has been rejected, or is it the one who rejects this person? Think of it, because we all, all need one another’s love, compassion, charity, support, memory. Try to remember all the people who have passed through your life, and re-think your relationship, and restore, even if they are dead, if you don’t meet them any more — restore a relationship of mutual love! And then — then the Gates of Paradise will open both for you and for them. Amen !
http://www.mitras.ru/eng/eng_226.htm

“O Lord and Master of my life, the spirit of love give to me, Thy servant!” St. Luke, Archbishop of Crimea
https://iconandlight.wordpress.com/2018/03/26/o-lord-and-master-of-my-life-the-spirit-of-love-give-to-me-thy-servant-st-luke-archbishop-of-crimea/

Saint Sabbatius of Solovki
https://iconandlight.wordpress.com/2018/09/26/saint-sabbatius-of-solovki/

Troparion of the Saint John the Theologian Tone 2

Apostle beloved of Christ our God,/ hasten to deliver a defenseless people./ He Who allowed thee to recline on His breast/ receives thee bowing in prayer, O John the Theologian./ Implore Him to dispel heathen persistence/ and to grant us peace and mercy.

Troparion, in Tone IV:

In their sufferings, O Lord, Thy martyrs received imperishable crowns from Thee, our God; for, possessed of Thy might, they set at nought the tyrants and crushed the feeble audacity of the demons. By their supplications save Thou our souls.

Tone VIII: Spec. Mel.: “O all-glorious wonder …”:

O divinely wise martyr Callistratus, * enriched by the word of life, * thou didst guide unto life * those who before were dead in accursedness through ignorance; * and, dying with zeal, O glorious one, * for the resurrection of us all, * they are most truly believed to dwell in Christ. * With them remember us * to the allgood Lord.

Ρίξου στην βαθιά μυστηριώδη θάλασσα της ζωής, αλλά μην ξεκινήσεις χωρίς τον Χριστό στο σκάφος σου. Με κανέναν τρόπο χωρίς Αυτόν! με τον Χριστό, μην φοβάσαι τίποτα, προχώρα χαρούμενα, με γενναίο φρόνημα, χωρίς κανένα κίνδυνο, θα φτάσεις στην ακτή της Βασιλείας του Χριστού. Παντοδύναμε Σωτήρα μου, Συ είσαι ο Κυβερνήτης μας, η Άμυνά μας, ο εύδιος Λιμένας μας. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής (2ος αιων.)
Γεδεών ο δίκαιος, κριτής της Π. Διαθήκης (c. 1307 BC)
Χήρα αγία μάρτυς
Θέκλα, Μαριάμνη, Μάρθα, Μαρία και Ενναθά οι πέντε κανονικές Παρθένες και μάρτυρες (; – 330) Θανατώθηκαν από τον φιλάργυρο πνευματικό τους πατέρα Παύλο
Νείλος ο Νέος ο Καλαβρός, του Ροσσάνο, ηγουμένος Μονής Κρυπτοφέρρης Grottaferrata Ιταλίας (1005)
Βαρούχ ο ερημίτης της νήσου Μπάρι Ουαλλίας (26/9 καί 29/9, +577), μαθητής του Αγίου Καντόκ
Όσιος Ιωάννης ο Σπηλεώτης ο Αλαμάνος ο εν της κώμης Σιάς Λευκωσίας ασκήσας (7ος αιων)

Εορτάζουν στις 26 Σεπτεμβρίου 

Κυριακή Α’ Λουκᾶ:
Η μεγάλη ψαριά (Λουκ. ε’ 1-11)

Ομιλία
για το ότι συνταξιδεύουμε με τον Χριστό στα βαθιά
Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς

“Επανάγαγε εις το βάθος” ( Λουκά 5: 4).

Αυτήν την εντολή έδωσε ο Κύριος στον Πέτρο και στους υπόλοιπους αποστόλους “αφού τελείωσε τον λόγο Του” (Λουκάς 5: 4). Αυτό σημαίνει ότι έδωσε πρώτα οδηγίες και αμέσως μετά, τους κάλεσε να δράσουν.
Αυτό είναι επίσης σημαντικό για εμάς. Γιατί μόλις μαθαίνουμε κάτι από τα Ευαγγέλια, πρέπει αμέσως να το εφαρμόσουμε. Στον Κύριο είναι ευάρεστα τα έργα του μαθητή – όχι μόνον ο μαθητής.

“Επανάγαγε εις το βάθος”. Στην ακτή, από τα ρηχά νερά, ο Κύριός μας μίλησε στους ανθρώπους που ήταν λιγότερο φωτισμένοι σε σχέση με τα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού. Όμως τους αποστόλους τους κάλεσε στα βαθιά. Στα ρηχά νερά υπάρχει μικρότερος κίνδυνος, αλλά η ψαριά είναι επίσης λιγότερη. Στα ρηχά νερά υπάρχουν φίδια, βάτραχοι και άλλα μικρότερα απωθητικά πλάσματα του νερού. Αυτός είναι όλος ο κίνδυνος. Στα ρηχά νερά υπάρχουν μόνο μικρά ψάρια, αυτή είναι όλη η ψαριά. Στα μεγαλύτερα βάθη, είναι μεγαλύτερος και ο κίνδυνος. Εκεί υπάρχουν μεγάλα θαλάσσια πλάσματα και μεγάλες καταιγίδες. Αυτός είναι ο κίνδυνος. Αλλά υπάρχουν και πολύ μεγαλύτερα και καλύτερα ψάρια σε τεράστια ποσότητα. Ιδού η ψαριά!

Ω, άνθρωπε, φωτισμένε -από το φως του Ευαγγελίου, έλα στα βαθιά!
“Επανάγαγε εις το βάθος”, ρίξου στην βαθιά μυστηριώδη θάλασσα της ζωής, αλλά μην ξεκινήσεις χωρίς τον Χριστό στο σκάφος σου. Με κανέναν τρόπο χωρίς Αυτόν! Μπορεί να περάσεις όλη τη νύχτα της ζωής σου χωρίς να πιάσεις τίποτα, όπως είπε ο Πέτρος: “Έχουμε κοπιάσει όλη τη νύχτα και δεν πιάσαμε τίποτα” (Λουκά 4: 5). Όχι μόνον αυτό, αλλά θα μπορούσες να αντιμετωπίσεις πολύ χειρότερα αν ο Χριστός δεν βρίσκεται στο καράβι σου. Ίσως οι άνεμοι σε πάρουν μακριά και σε ρίξουν στην άβυσσο. Ίσως τα τερατώδη και τεράστια θηρία της θάλασσας σε κατασπαράξουν.
Ω άνθρωπε φωτισμένε, οι άνεμοι, είναι τα δικά σου πάθη που σε συνοδεύουν αναπόφευκτα, αν βγεις στα βαθιά χωρίς τον Χριστό! Τα τεράστια και τερατώδη θηρία της θάλασσας είναι δαίμονες που, με το ανοιγόκλεισμα ενός ματιού, μπορούν να σε εξολοθρεύσουν, όπως εξολόθρευσαν το κοπάδι των δυο χιλιάδων χοίρων.
Ωστόσο, εάν πηγαίνεις έξω στα βαθιά με τον Χριστό, μην φοβάσαι τίποτα, προχώρα χαρούμενα, με γενναίο φρόνημα, ενωμένος με τον Χριστό. Τότε έση ζωγρών: θα κάνεις την καλύτερη ψαριά και θα γεμίσεις και τα δύο σκάφη σου, το σωματικό και το πνευματικό. Θα πιάσεις την καλύτερη ψαριά, και, χωρίς κανένα κίνδυνο, θα φτάσεις στην ακτή, στην ακτή της Βασιλείας του Χριστού. Πουθενά χωρίς τον Χριστό! Ούτε στα ρηχά, ούτε στα βαθιά. Στα ρηχά νερά θα ‘χεις ενόχληση από την πείνα και από πολλές μικροενοχλήσεις, αλλά και στα βαθιά θα αντιμετωπίσεις πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο.

Ω, Παντοδύναμε Σωτήρα μου, Συ είσαι ο Κυβερνήτης μας, η Άμυνά μας, ο εύδιος Λιμένας μας.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, εις τους αιώνας. Αμήν!
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Μάρτιος).
http://prologue.orthodox.cn/March5.htm

Ύμνος
Χριστός ο Κύριος, ο Αλιεύς Ανθρώπων
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Συ, Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, είσαι ο υπέροχος Αλιεύς
ο την οικουμένην σαγηνεύσας
με τη σαγήνη του Πνεύματος
ο ζωγρησας σπάνιους μαργαρίτες.

Αλιεύεις στα βαθιά νερά!
Απλώνεις παντού αόρατα δίχτυα που ύφανε το Πνεύμα.
Υφασμένα με αγάπη, νοτισμένα με δάκρυα
τα κρατούν αγγελικά χέρια παντού, στις τέσσερις γωνιές της γης.

Όλες τις πιο όμορφες ψυχές
τις πιο όμορφες που μπορεί να δώσει ο κόσμος,
όλους, όσοι γεννήθηκαν από μητέρα και
ανατράφηκαν από το Πνεύμα,
όλους, όσοι συναριθμούνται στην πλούσια ψαριά Σου
όλους αυτούς θα ελκύσει η λεπτεπίλεπτη
σαν μετάξι σαγήνη Σου.
Όταν Εσύ θα σηκώσεις τα δίχτυα Σου
από τη θάλασσα της ζωής,
τότε δεν θα μείνει τίποτε άλλο, παρά ο λασπερός βυθός,
του κόσμου αυτού η σηπεδονα.

Ω, πανθαυμαστε Αλιεύ των γνησίων μαργαριταριών,
εμείς οι αμαρτωλοί ήμασταν κάποτε τα μαργαριτάρια Σου
όμως τώρα, πόρρω απέχουμε από τον πάμφωτο Θρόνο Σου
σκεπασμένοι από τα κατακάθια σκοτεινών παθών.
Είθε τα δίχτυα Σου ν’ αλιεύσουν και εμάς!
Τότε, καταυγαζόμενοι κι εμείς από το Πρόσωπό Σου,
θα λάμψουμε όπως τα αστέρια!
Πηγή: Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Μάρτιος).
http://prologue.orthodox.cn/March22.htm

Άγιε Ιωάννη Θεολόγε, έγγισέ μας σ’ Αυτόν, τον παντοδύναμο Θεό, τον γλυκύτατο Ιησού, παρότι ανάξιοι για να γείρουμε στο στήθος Του, τουλάχιστον, επιστήθιε φίλε Αυτού, φέρε μας εγγύτερα στα πόδια Του! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/25/51697/

Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού. Αντώνιος Bloom Μητροπολίτης Σουρόζ
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/25/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b5%ce%af%ce%b6%ce%bf%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%b1%cf%8d%cf%84/

Είδα το γεγονός της Αποκαλύψεως. Είδα τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο… Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/05/07/%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%88%CE%B5%CF%89%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B1/

Αυτοί είναι αποκαλυπτικοί καιροί. Ο κόσμος βρίσκεται βυθισμένος στον ύπνο της αμαρτίας. Κι ο Θεός τον ξυπνάει με πολέμους, επιδημίες, πυρκαγιές, καταιγίδες, σεισμούς… Άγιος Ιωάννης της Σύχλας – Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/21/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%AF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CE%AF-%CE%BF-%CE%BA%CF%8C/

Η μεγάλη υποκρισία κυριάρχησε στους ηγέτες των χριστιανικών λαών, που αν και μιλούσαν διαρκώς για την ειρήνη στην πραγματικότητα κρυφά έκλειναν συμφωνίες, Και κάθε κρυφή συμφωνία τους σήμαινε πόλεμο. Παντού βρυχώνται οι προετοιμασίες για τον πόλεμο… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/11/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B7/

Πως ο Άγιος Σέργιος του Ραντονέζ ως μικρός μαθητής έλαβε το θαυμαστό δώρο της γνώσης και της μάθησης, με τη χάρη του Θεού!
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/05/%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%ad%cf%81%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%ad%ce%b6-%cf%89%cf%82-%ce%bc%ce%b9%ce%ba/

Στίχοι
Πατρός παρέστης ηγαπημένω Λόγω,
Πάντων μαθητών Ηγαπημένε πλέον.
Πρός γε Θεον μετέβη βροντής παίς εικάδι έκτη.

Απολυτίκιον του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Ήχος β΄

Απόστολε, Χριστώ τω Θεώ ηγαπημένε, επιτάχυνον, ρύσαι λαόν αναπολόγητον δέχεταί σε προσπίπτοντα, ο επιπεσόνα τω στήθει καταδεξάμενος όν ικέτευε Θεολόγε, και επίμονον νέφος εθνών διασκεδάσαι, αιτούμενος ημίν ειρήνην, και το μέγα έλεος.

Δόξα… Ήχος δ’
Βυζαντίου

Αναπεσών εν τω στήθει του Διδασκάλου Χριστού, εν τω δείπνω Κυρίου, ηγαπημένε Μαθητά, εκείθεν έγνως τα άρρητα, και την ουράνιον πάσιν εβρόντησας φωνήν· Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος, το φως το αληθινόν, το φωτίζον πάντα άνθρωπον, εις τον κόσμον ερχόμενον, Χριστός ο Θεός, και Σωτήρ των ψυχών ημών.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ’
Την Σοφίαν και Λόγον

Τον βυθόν της αλείας καταλιπών, του Σταυρού τω καλάμω πάντα σαφώς, τα έθνη εζώγρησας, ως ιχθύας Πανεύφημε, και γαρ καθώς σοι έφη, Χριστός αναδέδειξαι, αλιεύς ανθρώπων, ζωγρών προς ευσέβειαν, όθεν κατασπείρας, Θεού Λόγου την γνώσιν, την Πάτμον και την Έφεσον, εκαρπώσω τοις λόγοις σου, θεολόγε Απόστολε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω, την αγίαν μνήμην σου.

Ωδή θ’ Ο Ειρμός
Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον

Ημάς τους πίστει παρακαλούντάς σε, σώζε παντός κινδύνου, θεολόγε μακάριε, τας πορείας ημών τας πρός Κύριον, πνεύματι κατευθύνων, και οδηγών ημάς, εις οδόν ειρήνης, εντολών του Παντοκράτορος.

Ευαγγέλιο Κυριακής: Λουκ. Ε’ 1-11

Τω καιρώ εκείνω, εστώς ο Ιησούς παρά την λίμνην Γεννησαρέτ, 2 και είδε δύο πλοία εστώτα παρά την λίμνην· οι δε αλιείς αποβάντες απ᾿ αυτών απέπλυναν τα δίκτυα. 3 εμβάς δε εις εν των πλοίων, ο ην του Σίμωνος, ηρώτησεν αυτόν από της γης επαναγαγείν ολίγον· και καθίσας εδίδασκεν εκ του πλοίου τους όχλους. 4 ως δε επαύσατο λαλών, είπε προς τον Σίμωνα· επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν. 5 και αποκριθείς ο Σίμων είπεν αυτώ· επιστάτα, δι᾿ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν· επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον. 6 και τούτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλήθος ιχθύων πολύ· διερρήγνυτο δε το δίκτυον αυτών. 7 και κατένευσαν τοις μετόχοις τοις εν τω ετέρω πλοίω του ελθόντας συλλαβέσθαι αυτοίς· και ήλθον και έπλησαν αμφότερα τα πλοία, ώστε βυθίζεσθαι αυτά. 8 ιδών δε Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοις γόνασιν Ιησού λέγων· έξελθε απ᾿ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμι, Κύριε· 9 θάμβος γαρ περιέσχεν αυτόν και πάντας τους συν αυτώ επί τη άγρα των ιχθύων η συνέλαβον, 10 ομοίως δε και Ιάκωβον και Ιωάννην, υιούς Ζεβεδαίου, οι ήσαν κοινωνοί τω Σίμωνι. και είπε προς τον Σίμωνα ο Ιησούς· μη φοβού· από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών. 11 και καταγαγόντες τα πλοία επί την γην αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ.