Συναξάριον τοῦ Μηναίου
Τῇ Κ΄(20) τοῦ μηνός Ιουνίου, σύναξιν ἐπιτελοῦμεν τῆς θαυματουργοῦ Εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς ἐπονομαζομένης Ὁδηγητρίας, καὶ εὑρισκομένης ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Μεθοδίου, Ἐπισκόπου Πατάρων (312)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ κατάθεσις τῶν ἱερῶν λειψάνων καὶ περιβολαίων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Λουκᾶ, Ἀνδρέου καὶ Θωμᾶ, τοῦ προφήτου Ἐλισσαίου καὶ τοῦ μάρτυρος Λαζάρου, ἅτινα κατετέθησαν ἐν τῷ ναῷ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων τῶν μεγάλων, ἐν Κωνσταντινουπόλει (960)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ ἐν ἐρήμῳ δύω ἅγιοι Ἀσκηταί, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικολάου τοῦ Καβάσιλα τοῦ Χαμαετοῦ (1392)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Γκλὲμπ-Γεωργίου πρίγκιπος τοῦ Βλαδιμήρ (1174), υἱοῦ τοῦ ἡγεμόνος Ἀνδρέου Μπογκολιούμπσκϊυ (4 Ἰουλίου)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Κάλλιστος, ὁ Κωνσταντινουπόλεως, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.(1363)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων (1630) τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Γουρία, ἀρχιεπισκόπου Καζάν (1563)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς «Μόντενᾳ» – τοῦ Κοζίνο ἐν Ρωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κοίμησις τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Θεοδοσίου Ὀρλὼφ τῆς Λαύρας Ποτσάεφ, ἀσκητοῦ τοῦ Καυκάσου (2003)
Στίχοι
Ἰθύνειν καὶ ὀδηγεῖν τοῖς κρείττῳ,
Δυσωπήθητι τοῖς οἰκτιρμοῖς Σου Κόρη.
Εἰκάδε Παμμεδέουσαν ἐσθλὴ αὐδὴ γλυκυθύμως ᾄδει.
Η αγάπη και το έλεος του Θεού
Στάρετς Θεοδόσιος Ορλώφ του Ποτσαέβ, ένας κήρυκας των εσχάτων (2003)
Όταν έκλεισε η Πετσέρσκαγια Λαύρα το 1961, ο τελευταίος που την εγκατέλειψε ήταν ο πατέρας Αχίλας (μετέπειτα Σχήμα-Αρχιμανδρίτης Θεοδόσιος).
Έλεγε αργότερα: ‘’Κατέληξα να διακονήσω στη Γεωργία, εκεί με ενίσχυε η ισαπόστολος Νίνα, γνώρισα και τον επίσκοπο Ζηνόβιο όπου με στήριξε υλικά και πνευματικά.’’ Μαζί με πνευματικούς του αδελφούς πηγαίνει στον Καύκασο, στα βαθιά φαράγγια των βουνών της Αμπχαζίας. Τα πνευματικά κατορθώματα του γέροντα σε αυτά τα βουνά έμειναν κρυφά και άγνωστα. Εκεί έχτισε το κελί του σε τέτοιο υψηλό και απρόσιτο σημείο, που και οι πιο τολμηροί ασκητές δεν διακινδύνευαν να πάνε να τον επισκεφτούν. Σχεδόν κανείς δεν ήξερε πού ήταν το μυστικό του κελλί.
Αυτός ο Ασκητής των βουνών, ο μοναχός Αχίλας έφτασε σε ύψη της καρδιακής προσευχής, της καθαρότητας των λογισμών και έγινε σκεύος των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, με τα οποία θα υπηρετήσει τους ανθρώπους στο μέλλον.
Ρώτησαν τον συνασκητή του στον Καύκασο πατέρα Ρούφο: «Πώς ζήσατε εκεί με τον γέροντα;», είπε αναπολώντας : «Έμενα μαζί του στο κελί του, είχαμε ένα απλό χώρισμα, προσευχόταν όλη την ώρα, προσευχόταν και προσευχόταν, και προσευχόταν το βράδυ και όλη την ώρα».
Αναφέρεται ένα θαυμαστό περιστατικό από τη ζωή των ασκητών στα βουνά του Καυκάσου.
Σε μια από τις αστυνομικές εφόδους, κάποιοι από τους ασκητές κατάφεραν να κρυφτούν, αλλά όχι όλοι. Ο πιλότος του ελικοπτέρου τους εντόπισε και τους ωθούσε προς ένα αδιέξοδο, που οδηγούσε σε μια άβυσσο. Πέρα από αυτήν την άβυσσο υπήρχε ένα δάσος. Μόνο αεροπορικώς θα μπορούσες να πας στο δάσος!
«Το ελικόπτερο καθώς τους πλησίαζε, συνέβη ένα πρωτοφανές θαύμα – ο μοναχός που προχωρούσε μπροστά (και αυτός ήταν ο πατέρας Αχίλας) κάνοντας το σημείο του Σταυρού διέσχισε την άβυσσο περπατώντας στον αέρα, και όλοι όσοι ήταν μαζί του την πέρασαν, σαν να πατούσαν σε σταθερό έδαφος! Ο πιλότος του ελικοπτέρου δεν πίστευε στα μάτια του και όταν βεβαιώθηκε ότι οι μοναχοί είχαν φύγει, επέστρεψε στη βάση του εντελώς διαφορετικός άνθρωπος…».
Μετά τις ένοπλες επιδρομές του 1968, και μετά από μια μακρά δοκιμασία στις αδιαπέραστες άγριες και άβατες περιοχές του Καυκάσου, η πρόνοια του Θεού τον έφερε από την έρημο στον κόσμο, για να υπηρετήσει τους ανθρώπους. Η Μητέρα του Θεού, εμφανίστηκε ζωντανά στον γέροντα Αχίλα, με τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο και του είπε: «Πήγαινε στη Λαύρα Πότσαεφ, πρέπει να υπηρετήσεις τους ανθρώπους εκεί». Υπακούοντας στον λόγο Της, ο γέροντας πήγε στη Λαύρα της Μητέρας του Θεού Pochaev.
Πάντα τον τραβούσε η έρημος, οπότε πήγαινε συνέχεια εκεί, σχεδόν κάθε χρόνο, φορτωμένος δώρα, προμήθειες κι ευλογίες στους ασκητές. Αναπολώντας τα χρόνια που πέρασε στα βουνά, ο γέροντας έλεγε συχνά: «Θεωρούμε τους εαυτούς μας μοναχούς, αλλά δεν είμαστε πραγματικοί μοναχοί, είμαστε μόνο κρεμάστρες, κρεμάστρες στις οποίες μπορείς να κρεμάσεις ένα ράσο, το κουκούλι, το ράσο». Ανέφερε συχνά σαν παράδειγμα – το Μέγα Αντώνιο, που όταν είδε τον Παύλο τον Θηβαίο στην έρημο, είπε: «Να, δεν είμαι μοναχός, είδα όμως έναν μοναχό».
Το 1998 έλαβε το μεγάλο σχήμα με το όνομα Θεοδόσιος. Νιώθοντας την αγιότητα της ψυχής του ασκητή, άρχισαν να έρχονται κοντά του άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Όλοι γνώριζαν για την διορατικότητα του γέροντα. Οι ψυχές των ανθρώπων που έρχονταν κοντά του ήταν σαν ανοιχτό βιβλίο. Χωρίς να του πουν τίποτα, έβλεπε και γνώριζε όλα όσα συνέβαιναν στην καρδιά όλων.
***
Πολύ πριν από τα φοβερά γεγονότα στη χώρα μας, ο Στάρετς Θεοδόσιος προειδοποίησε για τον επερχόμενο πόλεμο στην Ουκρανία και ότι ήταν απαραίτητο να μείνουμε στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία πάση θυσία. Ένα από τα θέματα των κηρυγμάτων του ήταν η προειδοποίηση για το τέλος του κόσμου που πλησιάζει. Ο γέροντας επανειλημμένα εφιστούσε την προσοχή των κοντινών του ανθρώπων ότι ο χρόνος συντομεύει και το τέλος του κόσμου δεν είναι μακριά: «Το μίσος και η έχθρα θα αυξηθούν και θα έρθουν οι έσχατοι ταραγμένοι καιροί».
Ο π. Θεοδόσιος ενθάρρυνε και ενίσχυε με την προσευχή του όσους ιερείς και επισκόπους ενεργα κατήγγειλαν τον Καθολικισμο, την Ουνία και όλες τις άλλες αιρέσεις: «Μη φοβάστε τίποτα, καταγγείλτε, κηρύξτε, ο Κύριος βλέπει τα πάντα. Δεν θα σας κάνουν τίποτα». Ο μπάτιουσκα κατήγγελνε ακούραστα την αίρεση του οικουμενισμού, έλεγε επανειλημμένα ότι σε αυτές τις λεγόμενες «εκκλησίες» δεν υπάρχει η Θεία Χάρις, και κατά συνέπεια, όλα τα «μυστήριά» τους είναι άκυρα και χωρίς σωτηρία.
Ήταν αντίθετος σε κάθε είδους καινοτομία στη λατρεία, αποκλίσεις από τους εικονογραφικούς κανόνες, αντικατάσταση της αντιφωνητικης ψαλμωδίας, μειώσεις στις εκκλησιαστικές ακολουθίες και άλλους συμβιβασμούς με το κοσμικό πνεύμα. Την επιθυμία των «φιλελεύθερων εκκλησιαστικών» για ανεκτικότητα υπό το πρόσχημα της ελευθερίας ο γέροντας την εκλάμβανε ως δαιμονική πονηριά. Έχοντας ζήσει μια ζωή θυσιαστικής εγκράτειας, ήξερε ότι η αληθινή ελευθερία είναι η ελευθερία από την αμαρτία και οτιδήποτε άλλο είναι υποδούλωση στα πάθη και στους δαίμονες.
«Ο κόσμος είναι άρρωστος τώρα», έλεγε. Βλέποντας την παράβαση των εντολών του Θεού και των παρακαταθηκών των αγίων Πατέρων στους χώρους της εκκλησίας, έλεγε να μην αρνηθούμε την ίδια την Εκκλησία, αλλά να αναζητήσουμε μέσα της αληθινούς ποιμένες, σταθερούς στην πίστη και στα ιερά δόγματα. Σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού, τέτοιοι κρυφοί άνθρωποι θα βρίσκονται πάντα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
«Πώς θα σωθούμε;» τον ρώτησαν τα πνευματικά παιδιά. «Πάρτε παράδειγμα από τον Νώε και τον Λωτ», απάντησε ο πρεσβύτερος. «Κρατηθείτε με όλη σας τη δύναμη από τον Θεό, από τη Μητέρα Εκκλησία μας και τρέχετε πιο συχνά με προσευχές στη Μητέρα του Θεού», είπε σε άλλους.
Μια μέρα, ο γέροντας σκεπτόταν την έννοια του αριθμού των ψαριών που έπιασαν οι απόστολοι , -που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη (21:11) – εκατόν πενήντα τρία. Ο π. Θεοδόσιος άρχισε να προσεύχεται να του αποκαλύψει ο Θεός το νόημα αυτού του συμβολισμού. Και έλαβε μια αποκάλυψη. Είδε σε ένα όραμα τρεις γυναίκες. Η πρώτη ήταν νέα και όμορφη. «Αυτή είναι η Εκκλησία των πρώτων αιώνων, τότε σώζονταν εκατό στους εκατό χριστιανούς», του αποκάλυψε μια φωνή από ψηλά. Η δεύτερη γυναίκα ήταν μέσης ηλικίας – «Αυτή είναι η Εκκλησία των επόμενων (μέσων) αιώνων, όπου μόνο οι μισοί από τους εκατό χριστιανούς σώζονταν”. Η τελευταία γυναίκα ήταν ήδη μια πολύ μεγάλη γριά – «και αυτή είναι η Εκκλησία των εσχάτων χρόνων, σε αυτούς τους θλιβερούς καιρούς, μόνο τρεις στους εκατό θα μπορούν να σωθούν σε αυτήν».
***
Όταν ρωτούσαν τον Στάρετς για το τέλος του κόσμου, σε όλους απαντούσε το ίδιο: «Μόνο λίγοι θα σωθούν, καθώς όλα θα καούν από τη φωτιά».
Ρώτησα τον πατέρα τι να κάνω και μου απάντησε: «Πρέπει να προσπαθήσουμε και θα μας ελεήσει ο Κύριος. Είναι ελεήμων, μας αγαπά όλους».
Συνειδητοποιώντας πόσο λίγη ελπίδα έχουμε για να σωθούμε, και βασιζόμενοι στις προσευχές των πατέρων μας, του είπαμε: «Πατέρα, είμαστε τόσο αμαρτωλοί, αμαρτωλοί…» Σε απάντηση, ο πατέρας μας παρηγόρησε: «Μην ανησυχείτε, να έχετε μετάνοια, γιατί υπάρχει η χάρις του Θεού – αυτή είναι Θάλασσα. Έχεις δει θάλασσα; Το έλεος του Θεού είναι η θάλασσα και οι αμαρτίες μας είναι σαν ένα βότσαλο στη θάλασσα. Τι είναι ένα βότσαλο μέσα στη θάλασσα;»
Ακούγοντας τα λόγια του, καταλάβαμε ότι ακόμη και στους έσχατους καιρούς ο Κύριος μας δίνει την ελπίδα της σωτηρίας: τι είναι οι αμαρτίες μας μπροστά στην αγάπη του Θεού;
Θυμάμαι όταν γίνονταν φασαρία για τους γραμμωτούς κώδικες και τα διαβατήρια, ο πατέρας είπε σταθερά στα παιδιά του: «Πρέπει να απέχουμε από αυτό, να μην το δεχθούμε». Και εμείς, σκεπτόμασταν πώς να κρατήσουμε ανέγγιχτη την ψυχή μας από τις σύγχρονες συνθήκες, και συνεχώς τον ρωτούσαμε: «Πάτερ, ποιος θα σωθεί, άλλωστε τώρα παντού έχουν το barcode;».
Κι ο γέροντας απάντησε: «Αν υπάρχει ψωμί και νερό, τότε δεν θα ‘χουμε πείνα, και όσοι την υπομείνουν θα σωθούν».
Μοναχή Ρουφίνα
Κάποτε ρώτησα τον γέροντα: «Πότε θα έρθει ο Αντίχριστος;».
«Ο Αντίχριστος, λες; Ήρθε ήδη η ώρα του. Οι προετοιμασίες για την αποδοχή της σφραγίδας του αντίχριστου βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Ο κόσμος παρασύρεται με πονηριά… Όποιος από τους ανθρώπους αποδεχτεί αυτή τη σφραγίδα του διαβόλου θα χαθεί. Ο Θεός δεν θα τον συγχωρήσει ούτε σε αυτόν ούτε στον μέλλοντα αιώνα».
Τον ρώτησα ποιος θα σωθεί κι ο πατέρας απάντησε: «Θα σωθούν, αλλά πολύ λίγοι άνθρωποι». Κοίταξε προς τη γωνία των εικόνων και έμεινε σιωπηλός για πέντε λεπτά. Κατάλαβα ότι προσευχόταν. Μετά με κοίταξε με δακρυσμένα μάτια και μου είπε: «Δεν θα ζήσω μέχρι τότε, αλλά εσύ θα ζήσεις. Θα ήθελα να ζήσω, αλλά το θέλημα του Θεού είναι άλλο. Οι άνθρωποι των οποίων οι καρδιές φλέγονται από αγάπη για τον Θεό και τη Μητέρα Του θα καταλάβουν την πονηριά του διαβόλου. Η σωτηρία θα εξαρτάται από το να μείνουμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό και να καταφεύγουμε με δάκρυα στην Προστασία της Μητέρας του Θεού, ως μεσίτριά μας και πρέσβειρα ενώπιον του Θεού για τις ψυχές μας. Εμείς ζητάμε από την Παναγία και αυτή ζητά για εμάς από τον Υιό της, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και έτσι λαμβάνουμε τη σωτηρία».
Όταν ρωτήθηκε: «Τι πρέπει να κάνουμε;». Ο γέροντας απάντησε: «Ή στα βουνά, ή αντέξτε, αν δεν έχετε δύναμη για τα βουνά, τότε να υπομείνετε εκεί που μένετε ». Προέβλεψε ότι όλα αυτά θα συμβούν κι οι περισσότεροι θα τα δεχτούν όλα. Εξήγησε ότι αυτή δεν είναι ακόμη η σφραγίδα του αντιχρίστου, αλλά είναι προετοιμασία για την αποδοχή της. Ο π. Θεοδόσιος δεν μιλούσε απλώς, αλλά φώναζε στους ανθρώπους: «Ζούμε ήδη στους έσχατους καιρούς», και αυτό ήταν η κραυγή της ψυχής του.
Έρχονται οι έσχατοι καιροί, ζούμε στους έσχατους καιρούς γι’ αυτό χρειάζεται να αγαπήσουμε τον Θεό, να κρατηθούμε γερά στην Ορθόδοξη Εκκλησία και κυρίως να καταφύγουμε στην Υπεραγία Θεοτόκο. Χτίστε τη Βασιλεία του Θεού μέσα σας και τότε οι πλησίον σας θα τραφούν από αυτήν.
Θαύμα των μοναχών στον Καύκασο. Ο μοναχός ζει το Ευαγγέλιο και η Χάρις του Θεού τον προδίδει… Χάρη στους άγνωστους στον κόσμο αγίους μεταβάλλεται η ροή των ιστορικών και κοσμικών γεγονότων.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/03/12/%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%87%CF%8E%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%83%CE%BF/
Η Παναγία Θεοτόκος είναι η πνευματική Οδηγός, η Οδηγήτρια όλων των Χριστιανών προς τον Σωτήρα τους.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/19/46492/
Παναγία μου! Σ` εσένα μόνο ελπίζω. Βάλε με κάτω απ` τη σκέπη σου! Σώσε με!…
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/03/%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%cf%83-%ce%b5%cf%83%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%ce%b5%ce%bb%cf%80%ce%af%ce%b6%cf%89-%ce%b2%ce%ac%ce%bb%ce%b5-%ce%bc/
Προχώρει αμέριμνος και άφησε τη φροντίδα σου σε μένα. Ο άνθρωπος μπορεί να κάνη την ζωή του παραδεισένια, εάν έχη εμπιστοσύνη στον Θεό.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/03/30/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%b5%ce%b9-%ce%b1%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%ac%cf%86%ce%b7%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%cf%86%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84/
Συνέχιζε να προσεύχεσαι με το Θεοτόκε, Παρθένε και η Μητέρα του Κυρίου μας δεν θα σε εγκαταλείψη ποτέ. Γέροντος Κλεόπα Ηλιέ
https://iconandlight.wordpress.com/2016/08/11/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CF%87%CE%B9%CE%B6%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%B5/
Περίμενέ με, θα γυρίσω… Κων. Σίμονωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2015/06/19/%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%b5-%ce%bc%ce%b5-%ce%b8%ce%b1-%ce%b3%cf%85%cf%81%ce%af%cf%83%cf%89-%ce%ba%cf%89%ce%bd-%cf%83%ce%af%ce%bc%ce%bf%ce%bd%cf%89%cf%86/
Παντοδύναμε Κύριε, μπόλιασε την ταπεινή καρδιά μας με το πανάγιο Όνομά Σου και της υπεραγίας Μητέρας Σου, και ως φοβερός ει εν πάσι τη γη, συντήρησον ημάς εν τω φόβω Σου..
https://iconandlight.wordpress.com/2022/02/22/73260/
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς στῦλος πυρίμορφος καὶ οδηγία λαμπρά, πρὸς κλῆρον ἀκήρατον, καθοδηγεῖς ἀσφαλῶς, ἡμᾶς Ὁδηγήτρια. Σὺ γὰρ προς ἐπιδόσεις, τὰς βελτίους ἰθύνεις, θείᾳ ἐπισκοπῇ Σου, τοὺς πιστῶς Σοι βοῶντας· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ´. Ταχύ προκατάλαβε
Ὡς στύλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, καὶ λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ, ἐδείχθης Μεθόδιε· ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διὰ τοῦ μαρτυρίου, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τὴν σκοτόμαιναν μάκαρ, διὸ ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖος διδάσκαλος, καὶ ὑποφήτης σοφός, δογμάτων τῆς Πίστεως, καὶ ἀρετῶν ἱερῶν, Νικόλαε Ὅσιε, ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διὰ βίου καὶ λόγου· ὅθεν Θεσσαλονίκη, τῇ σῇ δόξῃ καυχάται, καὶ πόθῳ ἑορτάζει, τὴν πάνσεπτον μνήμην σου.
Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Θεοδοσίου Ὀρλὼφ τῆς Λαύρας Ποτσάεφ, ἀσκητοῦ τοῦ Καυκάσου
Ἦχος πλ. δ’
Ἐν σοὶ Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γὰρ ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Θεοδόσιε τὸ πνεῦμά σου.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Τῇ τῶν πιστῶν Ὁδηγητρίᾳ καὶ Προστάτιδι, τῇ ὁδηγούσῃ πρὸς ζωὴν ἡμᾶς αἰώνιον, προσκομίζομεν τὸν ὕμνον Σοὶ Θεοτόκε, ἀλλ’ ὡς ἔφορος Σῶν δούλων καὶ ἡγήτειρα, μὴ ἐλλείπης κατευθύνειν πρὸς τὰ κρείττονα, τοὺς βοῶντάς Σοι· Χαῖρε πάντων βοήθεια.
Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.
Χαίροις, ἡ τοῦ παντὸς Βασιλίς, τῆς Οὐρανίου Βασιλείας ἡ εἴσοδος, ἐστία καὶ ταμειοῦχος, θεαρχικῶν ἀγαθῶν, Μυστηρίων θείων ἀποκάλυψις, ἐλαία κατάκαρπος, Μητρικῆς ἱλαρότητος, ἡ τοῦ Υἱοῦ Σου, συγκινοῦσα πρὸς ἔλεος, τὸ φιλάνθρωπον, ἐφ’ ἡμῖν τοῖς ἱκέταις Σου, ἄφθορα πανακήρατε, βροτῶν Ὁδηγήτρια, ἡ ὁδηγοῦσα Κυρίῳ, τοὺς γηθοσύνως κραυγάζοντας· Σὺ εἶ στεῤῥὸν τεῖχος, καὶ προπύργιον ἰσχύος, ἡμῖν Πανάμωμε.
Μεγαλυνάριον
Ἄλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων τήν Εἰκόνα Σου τήν σεπτήν, τήν ἱστορηθεῖσαν ὑπό τοῦ Ἀποστόλου Λουκᾶ ἱερωτάτου, τήν Ὁδηγήτριαν.
iconandlight 