«Θεέ μου, άδειασέ με από τον εαυτό μου και κατοίκησε Εσύ μέσα μου!» Τα λόγια αυτά εκφράζουν την ουσία της πίστης. Εκεί που συναντιέται η πίστη με την αγάπη, γεννιέται το θαύμα… Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Κυριακή Ζ’ Ματθαίου
Η θεραπεία των δύο τυφλών και του δαιμονιζόμενου κωφάλαλου. (Ματθ. Θ΄ 27-35).

Συναξάριον
Τῇ ΛΑ’ (31ῃ) τοῦ μηνός Αὐγούστου, Μνήμη τοῦ Ἁγίου καὶ Δικαίου Εὐδοκίμου.
Ὁ ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, ὁ κηδευτὴς τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Οἱ ἅγιοι δώδεκα μάρτυρες οἱ Ῥωμαῖοι ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῶν Ἐγκαινίων τοῦ σεβασμίου οἴκου τῆς ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου τοῦ ἐν Βλαχέρναις, ἔνθα ἀπόκειται ἡ Ἁγία Σορός.
Καὶ προεόρτια τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἤτοι ἡ ἐξέλευσις αὐτοῦ ἐκ τοῦ βασιλικοῦ Παλατίου εἰς τὴν πόλιν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Μαρτύρων Δημοκρίτου, Σεκούνδου καὶ Διονυσίου, τῶν ἐν Συννάδοις τῆς Φρυγίας ἀθλησάντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων τριακοσίων πεντήκοντα μοναχῶν, τῶν παρὰ τὸν ποταμὸν Ὀρόντην, οἵτινες ἐθανατώθησαν διὰ τὴν προσήλωσιν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν τῇ ὑποκινήσει τοῦ μονοφυσίτου πατριάρχου Ἀντιοχείας Σεβήρου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Γερμανοῦ, ἐπισκόπου τῆς Ὠξὲρ ἐν Γαλλίᾳ, τοῦ θαυματουργοῦ. (448)
Ὁ ἅγιος Καλημέριος Ἐπίσκοπος Μιλάνου Ἰταλίας, ἐξ Ἑλλάδος (190)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, τοῦ Βουλγάρου, τοῦ ἐπονομαζομένου Ἐξάρχου (917-927).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἀρσενίου τῆς Νινοτσμίντα ἐν Γεωργία (1082)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ἀρσενίου τοῦ Ἰβηρίτου, συνασκητοῦ τοῦ Ὁσίου Εὐθυμίου ἐν Ἁγίῳ Ὄρει. (1018)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς εἰς Κύπρον καταθέσεως τοῦ τιμίου λειψάνου καὶ τῆς κάρας τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Φιλίππου, ἐκ τῶν Δώδεκα.

Στίχοι
Οἴκου προελθών, Σταυρὸς τῶν Βασιλέων,
Οἴκοις ἑορτὰς προξενεῖ τοῖς ἐν πόλει.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Θα άφηνε ποτέ ένας πολύ καλός πατέρας μερικά αλητάκια να χτυπούν τα παιδιά του;
Ο Χριστός μας μας έχει οπλίσει με τον Σταυρό Του.

– Γέροντα, μου λέει ο λογισμός ότι ο διάβολος, ιδίως στις μέρες μας, έχει πολλή δύναμη.

– Ο διάβολος έχει κακία και μίσος, όχι δύναμη. Η αγάπη του Θεού είναι παντοδύναμη. Ο σατανάς προσπαθεί να φανή παντοδύναμος, αλλά δεν τα καταφέρνει. Φαίνεται δυνατός, αλλά είναι τελείως αδύναμος. Πολλά καταστρεπτικά σχέδιά του χαλούν, πριν καν αρχίσουν να πραγματοποιούνται. Θα άφηνε ποτέ ένας πολύ καλός πατέρας μερικά αλητάκια να χτυπούν τα παιδιά του;

– Γέροντα, φοβάμαι τα ταγκαλάκια.

– Τι να φοβηθής; Τα ταγκαλάκια δεν έχουν καμμιά δύναμη. Ο Χριστός είναι παντοδύναμος. Ο πειρασμός είναι σάπιος. Σταυρό δεν φοράς; Τα όπλα του διαβόλου είναι αδύναμα. Ο Χριστός μας μας έχει οπλίσει με τον Σταυρό Του. Μόνον όταν αφήνουμε τα όπλα τα πνευματικά, τότε ο εχθρός έχει δύναμη. Ένα μικρό σταυρουδάκι έδειξε ένας ορθόδοξος ιερέας σε έναν μάγο και έκανε να τρέμη ο δαίμονας που είχε επικαλεσθή με τις μαγείες του…

“Είναι κρίμα να έχουμε τέτοιον όπλον παντοδύναμον, πανίσχυρον, ισχυρότατον όπλον και να το αχρηστεύομεν…”

***

Η θεραπεία των δύο τυφλών
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο πρωτόπλαστος άνθρωπος ζούσε όπως οι άγγε­λοι, με τη θεωρία του Θεού. Μετά την πτώση, οι απόγονοί του ζούσαν με την πίστη στο Θεό…. Μπορεί ένας άνθρωπος χωρίς Θεό να ονομάζεται άνθρωπος; Όχι. Μάλλον είναι ένας στεγνός, ένας άδει­ος τάφος.

Πίστη σημαίνει πρώτα τη μνήμη της χαμένης θεωρί­ας του Θεού. Η μνήμη αυτή παραμένει χαραγμένη στη συνείδηση και το νου. Δεύτερο, σημαίνει την αποδοχή εκείνου που ο Θεός αποκάλυψε με τους προφήτες και τους αγίους, που αξιώθηκαν να δουν την αλήθεια. Τρίτο και σπουδαιότερο σημαίνει την ομολογία τού Κυρίου Ιησού Χριστού ως Υιού τού Θεού, ως ορατής εικόνας τού αοράτου Θεού (βλ. Β’ Κορ. δ’ 4). Η τρίτη αυτή σημασία είναι αρκετή από μόνη της. Περιέχει και εκπληρώνει με τελειότητα τις άλλες δύο. Αυτή είναι η πίστη που ζωοποιεί και σώζει. Είναι το μεγαλύτερο άνοιγμα από το οποίο ο Θεός έρχεται στον άνθρωπο, κατά το μέτρο της επιθυμίας και της θέλησής του.

Αυτός είναι ο λόγος που ο Κύριος ρωτούσε συχνά τους αρρώστους και τους πάσχοντες: «Πιστεύεις;» «Πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι;» Ανοίγετε την πόρτα για να μπω μέσα; Η πίστη του ανθρώπου δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά το άνοιγμα της πόρτας της ψυχής του, για ν’ αφήσει το Θεό να μπει μέσα του. «Θεέ μου, άδειασέ με από τον εαυτό μου και κατοίκησε Εσύ μέσα μου!» Τα λόγια αυτά εκφράζουν την ουσία της πίστης.

Το σημερινό ευαγγέλιο περιγράφει ένα περιστατι­κό από τα πολλά, που ο Θεός χτυπάει την πόρτα της ψυχής τού ανθρώπου κι ο άνθρωπος την ανοίγει κι αφήνει τον Κύριο να περάσει. Ο Θεός θαυματουργεί σε οτιδήποτε κάνει. Όπου κι αν βρίσκεται, θαυματουργεί. Μπροστά Του όλοι οι νόμοι, φυσικοί και ανθρώπινοι, αποσύρονται όπως τα σύννεφα μπροστά στον ήλιο. Μόνο η δύναμή Του παραμένει, η σοφία κι η αγάπη Του – και τότε όλα είναι υπέροχα, γλυκύτατα και πανένδοξα.
Μέσα στο σκότος όπου ζούσαν οι ειδωλολάτρες Γαδαρηνοί, ο Κύριος δε βρήκε πίστη στους ανθρώ­πους, ακόμα και μετά το μεγάλο θαύμα που έκανε θεραπεύοντας τους δυο δαιμονιζόμενους. Μετά όμως ακολούθησαν διάφορα περιστατικά, το ένα μετά το άλλο, όπου η αγάπη τού Χριστού συνάντησε τη μεγά­λη πίστη των ανθρώπων. Περιστατικά όπου ο Κύριος κρούει κι οι άνθρωποι ανοίγουν πρόθυμα την πόρτα της ψυχής τους και του δίνουν την ευκαιρία να θαυματουργήσει. Εκεί που συναντιέται η πίστη με την αγάπη, γεννιέται το θαύμα….

«Αυτών δε εξερχομένων ιδού προσήνεγκαν αυτώ άνθρωπον κωφόν δαιμονιζόμενον και εκβληθέντος του δαιμονίου ελάλησεν ο κωφός» (Ματθ. θ’ 32, 33). Οι άνθρωποι που διψούν για υγεία, σοφία, καλοσύνη και ειρήνη τρέχουν στον Κύριο Ιησού, στη μοναδική πηγή κάθε καλού, όπως οι διψασμένοι ταξιδιώτες στην έρημο μόλις βρουν μια πηγή με νερό. Κι η πηγή αυτή είναι τόσο πλούσια, ώστε όποιος και νά ‘ρθει δε φεύγει διψασμένος…

Πόσο σοφά, πόσο σωστά είναι τα έργα Σου, Κύριε! Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να θαυ­μάζουμε την άπειρη σοφία Σου, να μάθουμε έτσι να ενεργούμε και μεις με τον ίδιο τρόπο, από το θεμέλιο προς την τελειότητα.

«Και εθαύμασαν οι όχλοι λέγοντες ότι ουδέποτε εφάνη ούτως εν τω Ισραήλ· οι δε Φαρισαίοι έλεγον εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια» (Ματθ. θ’ 33, 34). Μερικοί θαύμαζαν κι άλλοι μυκτήριζαν. Μερικοί χαίρονταν με το καλό κι άλλοι ενερ­γούσαν ενάντια στο καλό. Ο λαός, οι απλοί άνθρωποι, δόξαζαν το Θεό κι οι ηγέτες του σκέφτονταν τον πονηρό. Οι απλοί άνθρωποι ονόμαζαν το Χριστό «Υιό τού Δαβίδ» και «Κύριο», ενώ οι «σοφοί εν εαυτοίς» γραμματείς τον έλεγαν άρχοντα των δαιμονίων, απεσταλμένο τού Βεελζεβούλ. Οι τυφλοί βρήκαν το φως τους και τον είδαν. Οι κουφοί βρήκαν την ακοή τους και τον άκουσαν. Οι δαιμονισμένοι ελευθερώθηκαν και τον αναγνώρισαν. Οι άλαλοι μίλησαν και τον ομολόγησαν. Οι σοφοί αυτού του κόσμου όμως, με μυαλά σκοτισμένα από τις επίγειες επιδιώξεις και με καρδιές αποστεωμένες από τη ματαιότητα και το φθόνο, δεν μπορούσαν να δουν, ν’ ακούσουν, να γνωρίσουν και να ομολογήσουν τον Υιό τού Θεού, «η γαρ σοφία του κόσμου τούτου μωρία παρά τω Θεώ εστί» (Α’ Κορ. γ’ 19)…

Οι απρο­κατάληπτες κι απλές ψυχές των ανθρώπων ένιωθαν τη μεγάλη διαφορά, γι’ αυτό κι αναφωνούσαν: ουδέποτε εφάνη ούτως εν τω Ισραήλ.
Οι Φαρισαίοι δεν αρνούνταν τη θαυματουργική δύναμη του Χριστού. Αν μπορούσαν βέβαια θά ‘χαν αρνηθεί όλα τα θαύματα, θα τα έκρυβαν, θα κατέφευγαν σε ψευδομάρτυρες για να πιστοποιήσουν τα ψέματά τους, όπως στην ανάσταση του Χριστού. Δεν μπορούσαν όμως ν’ αρνηθούν αυτά που έγιναν μπροστά σε μεγάλα πλήθη ανθρώπων. Το ξαναλέμε πως δεν αρνούνταν το θαύμα, μα το ερμήνευαν με το δικό τους πονηρό και πανούργο τρόπο. Εν τω άρχοντι των δαι­μονίων εκβάλλει τα δαιμόνια, έλεγαν. Το είπαν αυτό για τον Κύριο σε διάφορες περιπτώσεις κι Εκείνος τους έδωσε σκληρή και αποστομωτική απάντηση. «Ει ο σατανάς ανέστη εφ’ εαυτόν και μεμέρισται, ου δύναται σταθήναι» (Μάρκ. γ’ 23-26), τους είπε. (Βλ. επίσης και Ματθ. ιβ’ 24-26)· Λουκ. ια’ 17-18).

Είναι, αλήθεια πως είναι πολύ σκληρό για τον άνθρω­πο, ανεξάρτητα από τη διανοητική του επάρκεια, να φανταστεί πιο γελοία, ασυνεπή και ανόητη ερμηνεία των έργων του Χριστού, απ’ αυτήν που σκέφτηκε ο σκοτισμένος νους των γραμματέων τού Ισραήλ και των αρχόντων τού έθνους. Να βγουν τα δαιμόνια από τον άνθρωπο με τη βοήθεια του σατανά! Αυτό είναι το ίδιο περίπου με το να ισχυριστούμε πως, «σκοτώνει κάποιος τα παιδιά κάποιου πατέρα, με τη βοήθεια τού πατέρα τους!» Ή να επιτίθεται και να εξολοθρεύει ένα στρατό με τη βοήθεια του διοικητή. Δεν είναι ψέμα πως ο φθόνος είναι τυφλός. Θά ‘λεγε κανείς πως ο φθόνος είναι και ανόητος. Γιατί ο φθόνος δεν κάνει μόνο την καρδιά σκληρή σαν πέτρα και τυφλώνει το νου, αλλά μπερδεύει και τη γλώσσα. Έτσι δεν ξέρει τι λέει κι επομένως όλα όσα εκφέρει η φθονερή γλώσσα, ακούγονται γελοία κι ανόητα.
Ο Κύριος δεν έδωσε σημασία σ’ αυτήν την ανόητη κακεντρέχεια των φθονερών αρχόντων τού λαού, αλλά πορεύτηκε ήρεμα το δρόμο Του, το δρόμο της σωτηρίας όλων εκείνων που του εμπιστεύτηκε ο Πατέρας, ώστε «ουδείς εξ αυτών απώλετο» (Ιωάν. ιζ’ 12). Γι’ αυτό και καταλήγει το σημερινό ευαγγέλιο:

«Και περιήγεν ο Ιησούς τας πόλεις πάσας και τας κώμας διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τω λαώ» (Ματθ. θ’ 35)…

Το έργο τού Χριστού ήταν τριμερές, όπως βγαίνει καθαρά από τα λόγια τού ευαγγελιστή: Δίδασκε, κήρυττε το Ευαγ­γέλιο της Βασιλείας και θεράπευε κάθε αρρώστια και ασθένεια των ανθρώπων. Δίδασκε, δηλαδή ερμήνευε το πνεύμα της πρώτης Δημιουργίας και του Παλαιού νόμου. Κήρυττε, έθετε τα θεμέλια της Νέας Κτίσης, της Βασιλείας τού Θεού, της Εκκλησίας των Αγίων. Θεράπευε, έδινε δηλαδή τη μαρτυρία τής διδαχής και του κηρύγματός Του με τα έργα Του.
Όλ’ αυτά ο Κύριος τα έκανε από αγάπη όχι μόνο για το λαό τής εποχής εκείνης, για τους συγχρόνους Του, αλλά και για μας. Ο Κύριος είναι σύγχρονος με όλους όσοι υπήρχαν και θα υπάρξουν. Τό ‘κανε αυτό ώστε με το φως Του ν’ ανάψει το καντήλι τής ψυχής μας· με την αγάπη Του να συναντήσει την πίστη μας· με τη συνάντηση αυτή της αγάπης τού Θεού με την πίστη μας να πραγματοποιηθεί το θαύμα της σωτηρίας μας: η θεραπεία της πνευματικής μας τύφλωσης, της παράνοιάς μας και κάθε αρρώστιας και ασθένειας.
Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ τού Ζώντος Θεού, ελέησέ μας! Βοήθησέ μας να μάθουμε να δοξολογούμε το όνομά Σου με το σώμα μας, με το λαό μας κι όλους τους ανθρώπους, ζωντανούς και νεκρούς. Να υμνούμε το όνομά Σου, μαζί με τ’ όνομα του πανένδοξου και άναρχου Πατέρα και το πανάγιο και ζωοποιό Σου Πνεύμα, την ομοούσια και αδιαίρετη Τριάδα, τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
(Αποσπασμα της ομιλιας -Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ομιλίες Δ’ – Κυριακοδρόμιο, Εκδ. Πέτρου Μπότση, 2012)

***

Άγιος Γερμανός της Ωξέρρης

Μία τοπική Σύνοδος στην Γαλλία απεφάσισε να στείλη στην Βρεττανίαν, κατόπιν ζητήσεως βοηθείας πρός καταπολέμηση της πελαγιανικής αιρέσεως, τους θαυματουργούς Επισκόπους Γερμανό της Ωξέρρης (31 Ιουλίου, 448) και Λούππο της Τρουά (29 Ιουλίου, 479).

Ο βίος του αγίου Γερμανού (Vita Germani) μας λέει: «αυτοί οι ιεραπόστολοι (ο Γερμανός και ο Λούππος) είχαν γίνει ξακουστοί σε όλη τη Βρετανία χάρη στα κηρύγματα και τα θαύματα τους.»
Ο βίος του αγίου περιέχει το παρακάτω θαύμα:
«Ξαφνικά ένας άνδρας μεγάλου στρατιωτικού αξιώματος, συνοδευόμενος από τη γυναίκα του, στάθηκε στο μέσο και τοποθέτησε την δεκάχρονη κόρη του, η οποία ήταν τυφλή, μέσα στα χέρια των επισκόπων (του Γερμανού και του Λούππου). Εκείνοι του είπαν να την πάνε στους Πελαγιανιστές. Όμως οι ακόλουθοι του Πελαγιανισμού τρομοκρατημένοι και με τη συνείδηση τους να τους ελέγχει, ικέτευσαν και αυτοί μαζί με τους γονείς, τους επισκόπους να θεραπεύσουν το μικρό κορίτσι. Οι επίσκοποι, βλέποντας πως οι άνθρωποι ήταν ανυπόμονοι και οι αιρετικοί είχαν υποχωρήσει, είπαν μία σύντομη προσευχή, μετά από την οποία ο Γερμανός, γεμάτος με το Άγιο Πνεύμα και στο όνομα της Αγίας Τριάδος, ξεκρέμασε από τον λαιμό του μία λειψανοθήκη την οποία είχε πάντα κρεμασμένη επάνω του και μπροστά σε όλους την ακούμπησε στα μάτια του παιδιού. Αμέσως τα μάτια της θεραπεύτηκαν και γέμισαν με φως και αλήθεια. Οι γονείς της χάρηκαν πολύ με αυτό το θαύμα και οι παρευρισκόμενοι θαύμαζαν. Από εκείνη την ημέρα οι λανθασμένες διδασκαλίες του Πελαγιανισμού εκριζώθηκαν σε τέτοιο βαθμό από τις καρδιές των ανθρώπων που όλοι αναζητούσαν την διδασκαλία των επισκόπων με διψασμένες ψυχές.»

*Οι άγιοι Γερμανός και Λούππος στάλθηκαν το 429 από τον άγιο Πάπα Celestine (Κελεστίνος. Κοιμήθηκε το 432) από την Auxerre της Γαλλίας στην Βρετανία προκειμένου να αντιμετωπίσουν την αίρεση του Πελαγιανισμού.
Αγγλικό κείμενο: περιοδικό Sourozh. Three hundred years of Russian Orthodoxy in the British Isles and Ireland. τεύχος 111. Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow – http://orthodoxy-rainbow.blogspot.com/2017/08/germanus-auxerre.html

Ο Τίμιος Σταυρός του Kυρίου περιφερόμενος εις την Πόλιν, αγίαζε τον αέρα με την παρουσίαν του, και τα οσπήτια και τα σωκάκια και τας πλατείας στράτας, και επροξένει υγείαν εις όλους… Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου
https://iconandlight.wordpress.com/2021/08/01/%ce%b1%ce%bd-%ce%bf-%ce%bd%ce%bf%cf%8d%cf%82-%ce%b3%ce%bb%cf%85%ce%ba%ce%b1%ce%b8%ce%ae-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b4%ce%b9%ce%ac-%ce%b4%ce%b5%ce%bd/

Ο Θεός μας καλεί να πάθουμε για το όνομά Του, γιατί έτσι θα ζήσουμε και την δόξα Του. Για ένα προσεύχομαι, να μη φοβηθείτε τα σύννεφα που ήλθαν. Κύριε, δυνάμωσε την πίστη μέσα μας και ελέησέ μας. Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ – Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/30/%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%b5%ce%af-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%ac%ce%b8%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%cf%8c%ce%bd%ce%bf%ce%bc/

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. β’

Ἀγγελικαὶ Δυνάμεις ἐπὶ τὸ μνήμά σου, καὶ οἱ φυλάσσοντες ἀπενεκρώθησαν, καλὶ ἵστατο οἱ Μαρία ἐν τῷ τάφω, ζητοῦσα τὸ ἄχραντόν σου σῶμα. Ἐσκύλευσας τὸν Ἅδην, μὴ πειρασθεὶς ὑπ’ αὐτοῦ, ὑπήντησας τῇ Παρθένῳ, δωρούμενος τὴν ζωήν, ὁ ἀναστὰς ἐκ των νεκρῶν, Κύριε δόξα σοί.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἰωσὴφ ἀπὸ Ἀριμαθαίας
Ἦχος β΄.

Ὀ εὐσχήμων Ἰωσήφ, ἀπὸ τοῦ ξύλου καθελὼν τὸ ἄχραντόν σου σῶμα, σινδόνι καθαρὰ εἰλήσας καὶ ἀρώμασιν, ἐν μνήματι καινῷ, κηδεύσας ἀπέθετο· ἀλλὰ τριήμερος ἀνέστης Κύριε, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου καὶ Δικαίου Εὐδοκίμου Ἦχος δ’ Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἐκ γῆς ὁ καλέσας σε, πρὸς αἰωνίους μονάς, τηρεῖ καὶ μετὰ θάνατον ἀδιαλώβητον, τὸ σῶμά σου, Ἅγιε· σὺ γὰρ ἐν σωφροσύνῃ, καὶ σεμνῇ πολιτείᾳ, μάκαρ ἐπολιτεύσω, μὴ μολύνας τὴν σάρκα· διὸ ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.

Ἀπολυτίκιον Τιμίου Σταυροῦ Ἦχος α’.

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Προεόρτια στιχηρὰ προσόμοια τοῦ Σταυροῦ
Ἦχος α’ Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.

Σύμπασα φύσις ἀνθρώπων νῦν προεόρταζε, χαρμονικῶς καὶ σκίρτα· τοῦ Σταυροῦ γὰρ τὸ ξύλον, μέλλει προτεθῆναι πᾶσι πιστοῖς, ἰατρεῖον ἀδάπανον, καὶ νοσημάτων λυτήριον καὶ παθῶν, καὶ παντοίων περιστάσεων.

Δεῦτε κατίδωμεν ξένον πιστοὶ τεράστιον, πῶς τοῦ Σταυροῦ τὸ ξύλον, καταπαύει φλογώσεις, κοιμίζει ἀλγηδόνας, πάθους παντός, ἀπαλλάττει τοὺς κάμνοντας. Προεορτάσωμεν τοίνυν, καὶ τῇ αὐτοῦ, προελεύσει νῦν σκιρτήσωμεν.

Ζῶντες ὁμοῦ καὶ θανόντες προευτρεπίσθητε· τῆς γὰρ ζωῆς τὸ ξύλον, τὸ τὸν ᾍδην νεκρῶσαν, ὁ φύλαξ τῶν ἀνθρώπων, ἡ τῶν νεκρῶν ἐξανάστασις ἔρχεται, πᾶσι τήν ἄφθονον χάριν νῦν παρασχεῖν, τοῖς αἰτοῦσι μετὰ πίστεως.

Δόξα…
Τοῦ Ἁγίου Ἦχος β’

Παντὸς Δικαίου μνήμη μέτ’ ἐγκωμίων γίνεται, μεθ’ ὧν καὶ ἡ σή, θεράπον Χριστοῦ Εὐδόκιμε· ὅπλον γὰρ ἔσχες Σταυρόν, καὶ κράτος ἀήττητον, Τριάδος ὁμοουσίου πίστιν· διὰ τοῦτο μετ’ Ἀγγέλων, συναναπαύῃ ἀείμνηστε.

Καὶ νῦν…
Ἦχος πλ. β΄

Τὶς μὴ μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τὶς μὴ ἀνυμνήσει σου τὸν ἀλόχευτον τόκον; ὁ γὰρ ἀχρόνως ἐκ Πατρὸς ἐκλάμψας Υἱὸς μονογενής, ὁ αὐτὸς ἐκ σοῦ τῆς Ἁγνῆς προῆλθεν, ἀφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεὸς ὑπάρχων, καὶ φύσει γενόμενος ἄνθρωπος δι΄ ἡμᾶς, οὐκ εἰς δυάδα προσώπων τεμνόμενος, ἀλλ΄ ἐν δυάδι φύσεων, ἀσυγχύτως γνωριζόμενος. Αὐτὸν ἱκέτευε, σεμνὴ Παμμακάριστε, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος βαρύς.

Ἐπὶ τοῦ ὄρους μετεμορφώθης, καὶ ὡς ἐχώρουν οἱ Μαθηταί σου τὴν δόξαν σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐθεάσαντο, ἵνα ὅταν σε ἴδωσι σταυρούμενον, τὸ μὲν πάθος νοήσωσιν ἑκούσιον, τῷ δὲ κόσμῳ κηρύξωσιν, ὅτι σὺ ὑπάρχεις ἀληθῶς, τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα.

Advertisement

Can I say to the Lord, ‘I believe, Lord — help my lack of belief… Anthony Bloom of Sourozh

Synaxarion.
On July 31, we commemorate Saint Joseph of Aremathea, who buried Christ the Master, reposed in peace.
On this day Saint Evdokimos the righteous of Cappadocia, Military Commander of Cappadocia (9th century)
On this day twelve holy Martyrs of Rome died by the sword.
On this day we commemorate the consecration of the venerable house of our most holy Lady Theotokos, which is in Blachernae, and where her holy Shrine is located.
Also, it is the forefeast of the precious and life-giving Cross, namely when it is brought out of the imperial Palace into the city.
Saint Germanus of Auxerre, Bishop of Auxerre in Gaul (448)
Saint Calimerius, a Greek who became Bishop of Milan in Italy, Apostle of the Po Valley (c. 190)
Saint John the Exarch of Bulgaria (c. 917-927)
Saint Arsenius Bishop of Ninotsminda in Georgia (1082)
Translation of the relics of Apostle Philip to Cyprus.

Seventh Sunday of Matthew 
Healing of the Two Blind Men (Matthew 9:27-35)

On healing (Ματθ. 9, 27-35)
Anthony Bloom Metropolitan of Sourozh
Sunday 22 July 1990

In the Name of the Father, the Son and the Holy Ghost.

In today’s Gospel we hear about two occasions on which Christ healed the sick. And we may ask ourselves, ‘Why didn’t He heal everyone who was in need of healing?’
Because — this is how I read it — because it is not only the healing of the body that was involved in the miraculous act of God; those were healed in their bodies who were ready, mature to be made whole and not only free from physical illness, who were prepared and capable for being given a wholeness that at the same time made them responsible for the gift of health. The natural life which they have had before was wane; illness was undermining all that nature has given them; the end was death, and here, they met the Living God. The Living God Who had by His word of power, but also by His act of love called them into the existence. And they were prepared, they were inwardly ready to receive a new life. The natural life had come to an end, or was coming to an end, and now, a new life was offered, a life which was a gift of God, and a gift of God that entailed a completely new relationship between them and God, between them and all the surrounding world; a new relationship with themselves, a new attitude to themselves. Those who were healed were prepared to receive new life, for the second time, as it were, to be born by the power of God.

I believe, it is everyone who longed not only for physical healing, not only for a new strength to continue to live according to nature that could be healed. The Lord asks from them two questions; the one which we hear in today’s Gospel, and the other one which we hear more than once in other passages. Today we have heard this question, ‘Can you believe, do you believe? Do you believe that My compassion extends to you? Do you believe that I can heal you because you have seen in Me Who I am: the Living God become a living Man? Do you believe that you can be made whole, not only temporarily repaired, but given the wholeness of eternal life now? If you do, however little — you can. ‘I believe, Lord, help my unbelief, my lack of belief!’ And the Lord said, ‘If you can believe however little — it is possible’.

And the other question was, ‘Do you want to be healed?’ It seems to us such a strange question: who doesn’t?.. Yes, if it was only a matter of being restored to physical health it would be simple; everyone would say ‘yes’. But it is wholeness that is at stake; and wholeness means to become a human being in perfect harmony with God, in harmony with one’s neighbour, with the created world, restructured inwardly as to be whole.

And this, it is not everyone of us who wishes, because the cost, if we think of it, is great; to accept this wholeness, we must accept a life that would be in the image of the life of Christ: to be among men as He was, with no thought of Himself, ready to accept all humiliation, ready to accept all suffering, all rejection, and humiliate no one, protect oneself against no suffering and reject no one; to receive all brothers without exception as Christ receives us. And who of us can claim that he is worthy of being received, of being recognised by Christ, by God in Him, as His brother or sister?

Let us therefore ask ourselves: Can we answer these two questions? Can I say to the Lord, ‘I believe, Lord — help my lack of belief, my inner hesitation born of the experience I have of a broken personality and of a distorted world. Help me believe that wholeness and harmony a r e possible!’

But also, let us ask ourselves whether we are prepared to accept new life, wholeness on God’s own terms: to remain in this world as Christ lived in it, possessed of sacrificial love, renouncing ourselves, caring only for the other person’s salvation, and every other person’s life. If we are, then we turn to God and say, I believe, Lord; I open myself to wholeness: I may not achieve it at once, but I will struggle for it, give all m y life for it, and serve everyone possessed of Thine Own sacrificial love. Amen.
http://mitras.ru/eng/eng_27.htm

***

St Germanus the Bishop of Auxerre

While the two bishops were on the island, the Britons were being harassed by Picts and Saxons. The Britons invited the two bishops to their camp, hoping that their prayers and presence would help them. While agreeing, Germanus and Lupus spent their time bringing the pagans to Christ and the Christians to reforming their lives. At Pascha, many catechumens were received into the Church. After the Pascha, Germanus, not forgetting his old profession as a general, made recourse to a strategy to save his faithful from the advancing Saxons. He led his small army to a valley between two mountains, and there, directed his men to shout forth with the same call they had made during the Paschal feast. As the Saxons approached them, Bp. Germanus cried out three times “Alleluiah” which was repeated by the whole Briton force. The sound reverberated from hills with a dreaded sound of falling rocks, causing the barbarians, in fright, to flee leaving all their arms and baggage behind.

My spirit required eternal life, and eternity. Lord, strengthen the faith in us and have mercy on us. St. Sophrony the Anthonite
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/30/my-spirit-required-eternal-life-and-eternity-lord-strengthen-the-faith-in-us-and-have-mercy-on-us-st-sophrony-the-anthonite/

St Germanus the Bishop of Auxerre discerned a special divine purpose for St. Geneviève of Paris
https://iconandlight.wordpress.com/2016/07/30/st-germanus-the-bishop-of-auxerre-discerned-a-special-divine-purpose-for-st-genevieve-of-paris/

Resurrectional Apolytikion.
Mode pl. 2.

When the angelic powers appeared at Your grave, the soldiers guarding it feared and became as dead. And standing by the sepulcher was Mary who was seeking Your immaculate body. You devastated Hades, not afflicted by it. You went to meet the virgin, and granted eternal life. You resurrected from the dead. O Lord, glory to You.

Troparion of the Forefeast, Tone 1.

O Lord, save Thy people and bless Thine inheritance. Grant Thou unto Orthodox Christians victories over adversaries, and by Thy Cross preserve Thy people.

Troparion of St Joseph of Arimathea ― Tone 2

Noble Joseph took Thine immaculate Body down from the tree,/ wrapped It in a clean shroud and spices,/ and having embalmed It, laid It in a new sepulcher./ But on the third day Thou didst rise, O Lord,/ granting the world great mercy.

Apolytikion of St Germanus of Auxerre ― Plagal Tone 4

By endurance you gained your reward, venerable Father, you persevered in prayer unceasingly, you loved the poor and provided for them in all things. Blessed Germanus of Auxerre, intercede with Christ God that our souls may be saved.

Troparion of St Eudocimus, Tone 4.

He who did call thee from earth unto heaven keepeth thy body unharmed after death, holy Eudocimus; for thou didst live a sober and holy life and didst not defile thy flesh; so with boldness intercede with Christ that we may be saved.

Kontakion. Grave Mode.

Upon the mountain were You transfigured, and Your disciples beheld Your glory as far as they were able, O Christ our God; so that when they would see You crucified they might understand that Your Passion was deliberate, and declare to the world that in truth You are the Father’s radiance.

The Gospel according to Matthew 9:27-35

At that time, as Jesus passed on from there, two blind men followed him, crying aloud, “Have mercy on us, Son of David.” When he entered the house, the blind men came to him; and Jesus said to them, “Do you believe that I am able to do this?” They said to him, “Yes, Lord.” Then he touched their eyes, saying, “According to your faith be it done to you.” And their eyes were opened. And Jesus sternly charged them, “See that no one knows it.” But they went away and spread his fame through all that district.
As they were going away, behold, a dumb demoniac was brought to him. And when the demon had been cast out, the dumb man spoke; and the crowds marvelled, saying, “Never was anything like this seen in Israel.” But the Pharisees said, “He casts out demons by the prince of demons.” 
And Jesus went about all the cities and villages, teaching in their synagogues and preaching the gospel of the kingdom, and healing every disease and every infirmity among the people.

Οι άνθρωποι ούτε καν καταλαβαίνουν ότι ζούμε στα σημεία των καιρών, ότι προχωρεί το σφράγισμα. Οι πιστοί που δεν θα έχουν να δείξουν άλλες αρετές, θα λάβουν στεφάνους, μόνο επειδή θα μείνουν σταθεροί στην πίστη. Ο Θεός δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τους δούλους του. Άγιος Ανατόλιος Β΄ Ποτάπωφ της Όπτινα – Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Συναξάριον.
Τῇ Λʹ(30ῇ) τοῦ μηνός Ἰουλίου, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα· Σίλα, Σιλουανοῦ, Κρήσκεντος, Ἐπαινετοῦ καὶ Ἀνδρονίκου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἰουλίττης τῆς ἐκ Καισαρείας (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Μαξίμας, Δονατίλλας καὶ Σεκούνδας τῶν παρθενομαρτύρων (304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Ἀβδον καί Σέννεν, πρίγκιπες τῆς Περσίας, μάρτυρες στή Ρώμη (251)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀπολλοδώρου, ἐπισκόπου Φαιακίας (Κερκύρας), ἑνὸς τῶν ἐν Νικαίᾳ Τριακοσίων καὶ Δέκα Ὀκτὼ θεοφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Τσότνε Δαδιάνι τοῦ ὁμολογητοῦ πρίγκιπα τῶν Μενγκρέλια τῆς Γεωργίας (1260)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Ἀγγελίνας Ἀρανίτι Κομνηνή – Μπράνκοβιτς, πριγκίπισσας τῆς Σερβίας (1516), μητρὸς τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τῆς Οὐγγροβλαχίας (18 Ἰανουαρίου)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Στάρετς Ἀνατόλιος Β΄ Ποτάπωφ, ὁ νεώτερος, τῆς Ὄπτινα Ρωσίας (1922)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις τῆς῾Υπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Καζὰν τῆς Σίτκα ἐν Ἀλάσκᾳ

Μετά τη μπόρα τη δαιμονική θά ‘ρθει η λιακάδα η Θεϊκή.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Προφητική Επιστολή για τα χρόνια της αποστασίας
του Αγίου Ανατολίου του Νεωτέρου της Όπτινα (1927)

«… Όπως λέει ο Απόστολος (Β Τιμ. 3,1-6) λόγω της έλλειψης της ευσέβειας, στις Εκκλησίες θα εμφανιστούν αιρέσεις και σχίσματα, κι όπως προείπαν οι άγιοι Πατέρες, στους θρόνους των ιεραρχών και τα μοναστήρια θα υπάρχουν άνδρες αδόκιμοι και άπειροι στην πνευματική ζωή. Γι αυτό θα εξαπλωθούν παντού αιρέσεις και θα πλανήσουν πολλούς ανθρώπους.
Ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους θα ενεργεί με πανουργία για να ελκύση στην αίρεση, αν είναι δυνατόν, και τους εκλεκτούς. Δεν θα ξεκινήσει κατ’ ευθείαν να απορρίπτει τα δόγματα περί της Αγίας Τριάδος, της Θεότητος του Ιησού Χριστού, και της παρθενίας της Θεοτόκου, αλλά θα ξεκινήσει ανεπαίσθητα να νοθεύει τις διδασκαλίες και τις παραδόσεις της Εκκλησίας και το πραγματικό τους πνεύμα, όπως παρεδόθηκαν σε μας από τους Αγίους Πατέρες εν Πνεύματι Αγίω.
Λίγοι θα αντιληφθούν αυτές τις πονηρίες του εχθρού, μόνον εκείνοι που είναι πολύ πεπειραμένοι στην πνευματική ζωή. Οι αιρετικοί θα αποκτήσουν ισχύ στην Εκκλησία, και θα τοποθετήσουν τους υπηρέτες τους παντού. Οι ευλαβείς θα καταφρονώνται. Αλλά ο Κύριος δεν θα αφήσει τους δούλους Του χωρίς προστασία, και στην άγνοια.

Ο Κύριος είπε: «από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς»  (Ματθ 7,16.), ότι από τους καρπούς τους θα τους αναγνωρίσετε, και έτσι, από τους καρπούς τους καθώς και από τις ενέργειες των αιρετικών, προσπαθήστε να τους διακρίνετε από τους αληθινούς ποιμένες. Αυτοί είναι πνευματικοί κλέφτες, λεηλατούντες τη πνευματική ποίμνη, και θα εισέλθουν στο μαντρί (την Εκκλησία), σκαρφαλώνοντας με άλλο τρόπο, ‘’αναβαίνοντες αλλαχόθεν’’ (και όχι από την πύλην) χρησιμοποιώντας βία και καταπατώντας τους νόμους του Θεού. Ο Κύριος τους αποκαλεί ληστές (Ιωαν. 10,1). Πράγματι, το πρώτο έργο τους θα είναι η καταδίωξη των αληθινών ποιμένων, η φυλάκιση και η εξορία τους, διότι χωρίς αυτό θα είναι αδύνατο γι’ αυτούς να διαρπάσουν το ποίμνιο.
Γι’ αυτό το λόγο παιδί μου, όταν δεις την καταπάτηση της πατερικής παραδόσεως, και των θείων εντολών στην Εκκλησία, των εντολών που ορίσθηκαν από το Θεό, γνώριζε ότι οι αιρετικοί έχουν ήδη εμφανισθεί, αν και για κάποιο χρονικό διάστημα μπορεί να κρύβουν την ασέβειά τους, ή να στρεβλώνουν την αγία Πίστη ανεπαίσθητα, προκειμένου να επιτύχουν καλύτερα την εξαπάτηση και σαγήνευση των απείρων στα δίχτυα τους.

Ο διωγμός δεν θα στρέφεται μόνον εναντίον των ποιμένων, αλλά εναντίον όλων των δούλων του Θεού, διότι όλοι όσοι θα καθοδηγούνται από την αίρεση δεν θα υποφέρουν την ευσέβεια.
Να αναγνωρίζης αυτούς τους λύκους με ένδυμα προβάτου από τις υπερήφανες διαθέσεις τους και την σφοδρή αγάπη τους και δίψα για την εξουσία. Θα είναι συκοφάντες, προδότες, παντού ενσπείροντες έχθρα και κακοήθεια. Γι’ αυτό ο Κύριος είπε ότι οι καρποί τους θα τους κάνουν γνωστούς. Οι αληθινοί υπηρέτες του Θεού είναι ταπεινοί, αγαπούν τον συνάνθρωπό τους και είναι υπάκουοι στην Εκκλησία.

Οι Μοναστές θα ταλαιπωρηθούν υπερβολικά από τους αιρετικούς, και η μοναχική ζωή θα καταφρονηθεί. Τα Μοναστήρια θα αποδυναμωθούν, ο αριθμός των μοναχών θα μειωθεί, και αυτοί που θα παραμείνουν θα υποφέρουν από βία. Αυτοί που μισούν την μοναχική ζωή, έχοντας μόνο την εμφάνιση της ευσεβείας, θα αγωνίζονται να προσελκύσουν τους μοναχούς με το μέρος τους, υποσχόμενοι σ’ αυτούς προστασία και κοσμικά αγαθά (ανέσεις), και απειλώντας αυτούς που τους αντιτίθενται με εξορία.
Αυτές οι απειλές θα προκαλέσουν μεγάλη απόγνωση στους ολιγοψύχους, αλλά εσύ παιδί μου, να χαίρεσαι για το ότι έχεις ζήσει μέχρι αυτό τον καιρό, επειδή τότε οι πιστοί που δεν θα έχουν δείξει άλλες αρετές, θα λάβουν στεφάνους, μόνο επειδή θα έχουν μείνει σταθεροί στην πίστη, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου: Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω κα’ γώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν Ουρανοίς (Ματθ. ι-32).

Να φοβάσαι τον Κύριο παιδί μου. Να φοβάσαι μη χάσεις το στεφάνι που ετοιμάστηκε για σένα, να φοβάσαι μη ριχτείς από το Χριστό στο σκότος το εξώτερο και στα αιώνια βάσανα. Στάσου γενναίος στην πίστη, και αν είναι αναγκαίο, υπόμεινε διωγμούς και άλλες θλίψεις, διότι ο Κύριος θα είναι μαζί σου και οι άγιοι Μάρτυρες και οι Ομολογητές θα βλέπουν τον αγώνα σου με χαρά.
Αλλά αλλοίμονο στους μοναχούς εκείνες τις ημέρες που θα είναι δεμένοι με περιουσίες και πλούτη, οι οποίοι για την αγάπη της «ειρήνης» (άνεσης) θα είναι έτοιμοι να υποταχθούν στους αιρετικούς. Θα αποκοιμίζουν την συνείδησή τους, λέγοντας:
«Εμείς διατηρούμε και σώζουμε το Μοναστήρι και ο Κύριος θα μας συγχωρήσει».
Οι ταλαίπωροι και τυφλοί αυτοί δεν αντιλαμβάνονται καθόλου ότι μέσα από την αίρεση οι δαίμονες θα εισέλθουν στο Μοναστήρι, και κατόπιν δεν θα είναι ένα άγιο μοναστήρι, αλλά μόνο γυμνοί τοίχοι, από όπου η Χάρη θα έχει απομακρυνθεί.

Αλλά ο Θεός είναι ισχυρότερος από τον εχθρό, και δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τους δούλους του. Πάντα θα υπάρχουν αληθινοί Χριστιανοί μέχρι τέλους του αιώνος τούτου, μόνο που θα προτιμούν να ζουν σε απομονωμένους και ερημικούς τόπους.
Να μην φοβάσαι τις θλίψεις, αλλά μάλλον να φοβάσαι την ολέθριο αίρεση, γιατί μας γυμνώνη από την θεία χάρη και μας χωρίζει από τον Χριστό. Αυτός είναι και ο λόγος γιά τον οποίο ο Κύριος μας έδωσε την εντολή να θεωρούμε τους αιρετικούς σαν Χριστοκαπήλους και ειδωλολάτρες. Και έτσι παιδί μου ενδυναμού με την χάρη του Ιησού Χριστού. Σπεύδε με χαρά να ομολογήσεις υπέρ της πίστεως και να υπομείνεις θλίψεις σαν καλός στρατιώτης του Κυρίου Ιησού Χριστού (Β’ Τιμ. β’, 1-3), ο οποίος είπε «γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής» (Αποκ. β’, 10).
Εις Αυτόν συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι ας είναι η δόξα, τιμή και κράτος εις αιώνας αιώνων. Αμήν. (Από το St. Anatoly of Optina “Last times and now” collection of writtings, Orthodox Life magazine Volume 43 – Issue No. 3, 1993)

***

Ο παπα-Φώτης ο διά Χριστόν σαλός της Μυτιλήνης

Για να καταλάβεις το παπά Φώτη έπρεπε να έχεις πνεύμα Θεού…

Δυστυχώς στη Μυτιλήνη λίγοι τον καταλάβαιναν. Και λιγοστά ήταν τα σπίτια που προτιμούσε να διανυκτερεύσει. Τώρα πολλοί αρχίζουν να καταλαβαίνουν την στάση του και την αξία των λόγων του…

Αυτό που δεν ανεχόταν όμως ήταν να βλασφημήσει κανείς τα θεία και ιδιαίτερα την Παναγία που υπεραγαπούσε. …
Ένα άλλο που τον πείραζε πολύ ήταν το ηλεκτρονικό σφράγισμα των προϊόντων. Κάποτε του πρόσφερε κάποιος να φάει ένα προϊόν και όταν διαπίστωσε πάνω του το σφράγισμα το εκσφενδόνισε μίλια μακριά.

Ήξερε ότι αυτό το ηλεκτρονικό σφράγισμα θα το επιβάλουν και στους ανθρώπους και αυτό τον απασχολούσε πολύ . Μάλιστα μετά το θάνατο του εμφανίστηκε σε ενύπνιο σε κάποιον ιερέα και του έδωσε ρητή εντολή να ενημερώσει τους ανθρώπους να μην παραλάβουν τη κάρτα του πολίτη θεωρώντάς την επικίνδυνη για κάθε χριστιανό.
(κ. Νικόλαος Καλίτσας, «Παπα-Φώτης Λαυριώτης, ἀφανὴς ὁδοιπόρος τοῦ Χριστοῦ». )

Ρωτήσαμε την κ. Βασιλική, που υπηρετούσε τον παππούλη στο χωριό, να μας αποκαλύψει ποιες χαρακτηριστικές κουβέντες του θυμάται κι εκείνη απάντησε: «Λέει συνέχεια πως θα έρθουν δύσκολα χρόνια. Πως ο Χριστιανισμός θα δοκιμαστεί, αλλά δε θα χαθεί. Εκνευρίζεται με τον αριθμό του αντίχριστου, το 666 και συμβουλεύει, όταν θα έλθουν εκείνες οι πονηρές ημέρες να φύγουμε στα βουνά, για να μη σφραγιστούμε.

***

Οι νέες ταυτότητες
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

– Γέροντα, τί σχέση έχει αυτή η ταυτότητα με το σφράγισμα;
– Η ταυτότητα δεν είναι το σφράγισμα· είναι η εισαγωγή του σφραγίσματος.

– Ο κόσμος, Γέροντα, ρωτάει τί να κάνουν σχετικά με τις νέες ταυτότητες.
– Εσείς καλύτερα, όταν σας ρωτούν, να τους λέτε να συμβουλεύωνται τους Πνευματικούς τους και να κάνουν υπομονή να δουν πώς θα ενεργήση η Εκκλησία, γιατί πολλοί κάνουν ερωτήσεις, αλλά λίγοι καταλαβαίνουν τις απαντήσεις. Αφού ξεκάθαρα τα γράφω στο φυλλάδιο «Σημεία των καιρών», ας ενεργήση ο καθένας ανάλογα με την συνείδησή του. Βέβαια μερικοί είπαν: «Έ, αυτά είναι μια γνώμη ενός καλογήρου· δεν είναι η θέση της Εκκλησίας». Εγώ όμως δεν είπα δική μου γνώμη, αλλά διατύπωσα απλά τα λόγια του Χριστού, του Ευαγγελίου, γιατί την δική μας γνώμη πρέπει να την υποτάσσουμε στο θέλημα του Θεού, που εκφράζεται μέσα στο Ευαγγέλιο. Άλλοι, τα αντίθετα από όσα λέω, λένε ότι τα είπε ο πατήρ Παΐσιος. Μερικοί πάλι που τα ακούν, αφού είναι τόσο σοβαρά θέματα, δεν ρωτούν αν είναι έτσι, αν πράγματι τα είπα, αλλά τα πιστεύουν. Εγώ δεν φοβάμαι· τα λέω έξω από τα δόντια. Έρχονται στο Καλύβι, πετάν εξάρια στο κουτί. Καλά αυτά, τέλος πάντων! Μια μέρα πέταξαν μια πινακίδα έξω από την πόρτα… Νόμιζα ότι ήρθε κάποιος, δεν με βρήκε και έγραψε «απουσιάζει», για να το δη και κανείς άλλος. Κοιτάω μετά, τί να δώ! Είχε μια βρισιά! Τέτοια βρισιά δεν είχα ακούσει ούτε κοσμικός. Θα φάη ένα σκούπισμα όλη αυτή η κατάσταση, αλλά θα περάσουμε μια μπόρα. Ο κόσμος έχει ξεσηκωθή, και εμείς πρέπει να ξεσηκωθούμε με πολλή προσευχή.

Άλλοι ενδιαφέρονται για το θέμα των ταυτοτήτων, άλλοι το εκμεταλλεύονται και δημιουργούν προβλήματα. Η Εκκλησία πρέπει να πάρη μια θέση σωστή. Να μιλήση, να εξηγήση στους πιστούς, για να καταλάβουν ότι, αν πάρουν την ταυτότητα, αυτό θα είναι πτώση. Συγχρόνως να ζητήση από το κράτος τουλάχιστον να μην είναι υποχρεωτική η νέα ταυτότητα. Αν η Εκκλησία λάβη μια θέση σοβαρή και σεβασθούν την ελευθερία των πιστών και όποιος θέλει θα βγάλη νέα ταυτότητα, όποιος θέλει θα έχη την παλιά, τότε θα την πληρώσουν μόνο μερικά γερά καρύδια, γιατί οι άλλοι θα τους πηγαίνουν κόντρα. Ο πολύς κόσμος θα κάνη την δουλειά του. Όσοι θα θέλουν να εξυπηρετηθούν θα έχουν την νέα και οι άλλοι οι καημένοι, οι ευλαβείς, θα έχουν την παλιά ταυτότητα και θα τους ταλαιπωρούν.
Τώρα, αφού ο υπουργός υποσχέθηκε να μη βάλη το 666 στις ταυτότητες ούτε ορατώς ούτε αοράτως, και αυτό κάτι είναι. Θα κάνουμε υπομονή, θα δείξουν τα πράγματα. Και μόνον που λένε ότι δεν βάζουν το 666, είναι κάτι. Αρνούνται και οι ίδιοι. Ας δούμε τελικά τί θα βάλουν. Μέχρι που να κυκλοφορήσουν οι νέες ταυτότητες, μπορεί να ᾿ρθή και η οργή του Θεού. Ύστερα, δεν είναι ότι σε είκοσι τέσσερις ώρες θα πρέπη να βγάλουν όλοι ταυτότητες. Ας βγουν οι πρώτες· θα εξετασθούν καί, αν βγή ψεύτης ο υπουργός, θα είναι δίκαιος ο αγώνας. Αν τώρα συνεχίσουμε τις διαμαρτυρίες, εκείνοι θα πούν: «Νά, αυτοί δημιουργούν ταραχές. Ενώ δεν τίθεται θέμα, φωνάζουν και διαμαρτύρονται». Το σκυλί, αν είναι καλός φύλακας, γαυγίζει, όταν έρχεται ο κλέφτης. Όταν ο κλέφτης φύγη, σταματάει. Αν συνεχίση να γαυγίζη, τότε δεν είναι καλός φύλακας.

– Γέροντα, είπαν ακόμη, επειδή έχουμε ανεξιθρησκία, να μην αναγράφεται το θρήσκευμα στις νέες ταυτότητες.
– Ναί, αυτούς δεν τους ενδιαφέρει, εμένα όμως με ενδιαφέρει, γιατί είναι η ταυτότητά μου. Γράφει από που είμαι και τί είμαι. Αν δεν μπή το θρήσκευμα, θα δημιουργηθούν προβλήματα. Θα πάη λ.χ. ένας στο γραφείο γάμων. Αν λέη η ταυτότητα «Ορθόδοξος» – άσχετα πόσων καρατιών είναι –, εντάξει. Αν όμως δεν γράφη το θρήσκευμα, πώς θα του δώσουν άδεια γάμου; Για την Εκκλησία αυτό είναι μπέρδεμα. Αν πάλι μπή το θρήσκευμα προαιρετικά, θα είναι και σαν ομολογία. Η Ευρώπη είναι Ευρώπη. Εδώ είναι διαφορετικά.

Σιγά-σιγά, μετά την κάρτα και την ταυτότητα, δηλαδή το «φακέλωμα», θα προχωρήσουν πονηρά στο σφράγισμα. Με διάφορα πονηρά μέσα θα κάνουν εκβιασμούς, για να δέχωνται οι άνθρωποι το σφράγισμα στο μέτωπο ή στο χέρι. Θα στριμώξουν τα πράγματα και θα πούν: «Μόνο με τις κάρτες θα κινήσθε· τα χρήματα θα καταργηθούν». Θα δίνη κανείς την κάρτα στο κατάστημα και θα ψωνίζη, και ο καταστηματάρχης θα παίρνη τα χρήματα από την Τράπεζα. Όποιος δεν θα έχη κάρτα, δεν θα μπορή ούτε να πουλάη ούτε να αγοράζη. Από το άλλο μέρος θα αρχίσουν να διαφημίζουν «τό τέλειο σύστημα», το σφράγισμα με ακτίνες λέιζερ με το 666 στο χέρι ή στο μέτωπο, που δεν θα διακρίνεται εξωτερικά. Συγχρόνως στην τηλεόραση θα δείχνουν ότι ο τάδε πήρε την κάρτα του τάδε και του πήρε τα χρήματα από την Τράπεζα και θα λένε συνέχεια: «Πιό σίγουρο είναι το σφράγισμα με ακτίνες λέιζερ στο χέρι ή στο μέτωπο, γιατί μόνον ο κάτοχος ξέρει το νούμερό του. Το σφράγισμα είναι το τελειότερο σύστημα. Ούτε το κεφάλι μπορεί να πάρη ο άλλος ούτε το χέρι ούτε το σφράγισμα το βλέπει». Γι᾿ αυτό αφήνουν τώρα τους ληστές, τους κακοποιούς, να οργώνουν. Δεκαπέντε Κελλιά λήστεψαν εκεί γύρω στις Καρυές. Έναν τον σκότωσαν, για να τον ληστέψουν. Έτσι θα βρη τότε ευκαιρία ο καθένας να καταπατήση και να πάρη ό,τι θέλει. Ας πούμε, αν θέλη να καταπατήση ένα χωράφι, θα πη ότι ήταν δήθεν του παππού του ή ότι το είχε νοικιάσει κάποτε για βοσκοτόπι, οπότε άντε να βρής άκρη. Θα πούν μετά οι αρμόδιοι: «Δυστυχώς δεν μπορούμε να τους ελέγξουμε· ο έλεγχος μόνο με το κομπιούτερ μπορεί να γίνη», και θα προχωρήσουν στο σφράγισμα. Θα χτυπάη μετά το κομπιούτερ, θα βλέπη αν είσαι σφραγισμένος, για να σε εξυπηρετήση ή όχι.

Τα τριάμισι χρόνια1 θα είναι δύσκολα και θα την πληρώσουν μερικοί που δεν θα συμφωνήσουν με αυτό το σύστημα. Γι’ αυτούς όλο και κάποια αιτία θα βρίσκουν και θα τους κλείνουν στην φυλακή. Μετά έναν χρόνο θα τους πηγαίνουν σε άλλη πόλη για ανακρίσεις, για να περάσουν από άλλο δικαστήριο· από την μια πόλη στην άλλη. Ύστερα θα πούν: «Μάς συγχωρής, είσαι αθώος. Αν ήσουν σφραγισμένος, θα το ελέγχαμε σε ένα λεπτό. Τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τον έλεγχο».

– Γέροντα, θα μπορούν να επιβάλουν με την βία το σφράγισμα;
– Μέχρι εκεί η… ευγένειά τους δεν θα φθάση! Θα είναι ευγενείς, γιατί θα είναι… Ευρωπαίοι. Θα δείξουν ανωτερότητα. Δεν θα βασανίζουν τους ανθρώπους, αλλά δεν θα μπορή να ζήση ο άνθρωπος, αν δεν έχη το σφράγισμα. Θα λένε: «Χωρίς το σφράγισμα ταλαιπωρείσθε! Αν το δεχόσασταν, δεν θα δυσκολευόσασταν». Ούτε χρυσά νομίσματα ούτε δολλάρια, αν έχη, θα μπορή να τα χρησιμοποιή. Γι’ αυτό, αν φροντίση κανείς να ζη από τώρα απλά, λιτά, θα μπορή να ζήση εκείνα τα χρόνια. Να έχη κανένα χωραφάκι, για να μπορή να καλλιεργήση λίγο σιτάρι, πατάτες. Να βάλη λίγα ελαιόδενδρα, και τότε με κανένα ζώο, καμμιά κατσίκα, λίγες κόττες θα μπορή να αντιμετωπίση τις ανάγκες της οικογενείας του. Γιατί και προμήθειες να κάνης, δεν ωφελεί πολύ, αφού και τα τρόφιμα δεν κρατούν· χαλούν γρήγορα. Φυσικά, το στρίμωγμα θα διαρκέση λίγο, τρία-τριάμισι χρόνια. Θα συντομευθούν οι ημέρες για τους εκλεκτούς. Δεν θα καταλάβουν πότε θα περάσουν. Ο Θεός δεν θα αφήση αβοήθητο τον άνθρωπο. 

– Γέροντα, σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια θα επέμβη ο Χριστός;
– Ναί. Εδώ, βλέπεις, σε έναν αδικημένο που έχει καλή διάθεση, επειδή δικαιούται την θεία βοήθεια, παρουσιάζονται πολλές φορές οι Άγιοι, η Παναγία, ο Χριστός, για να τον σώσουν, πόσο μάλλον τώρα που θα βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση ο καημένος ο κόσμος. 

Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντιχρίστου σατανά. Θα φάη μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθη η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώση ο Χριστός μια ευκαιρία, για να σωθή το πλάσμα Του. Θα αφήση το πλάσμα Του ο Χριστός; Θα παρουσιασθή στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώση από τα χέρια του Αντιχρίστου. Θα επιστρέψουν στον Χριστό και θα έρθη μια πνευματική γαλήνη σε όλην την οικουμένη για πολλά χρόνια. Μερικοί συνδυάζουν με αυτήν την επέμβαση του Χριστού την Δευτέρα Παρουσία. Εγώ δεν μπορώ να το πώ. Ο λογισμός μου λέει ότι δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν έρθη ως Κριτής, αλλά μια επέμβαση του Χριστού, γιατί είναι τόσα γεγονότα που δεν έχουν γίνει ακόμη. Θα επέμβη ο Χριστός, θα δώση μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξη όλο το κακό και θα το βγάλη σε καλό τελικά. Θα γεμίσουν οι δρόμοι προσκυνητάρια. Έξω τα λεωφορεία θα έχουν εικόνες. Θα πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι. Θα σε τραβάν, για να τους πής για τον Χριστό! Έτσι θα κηρυχθή το Ευαγγέλιο σε ολόκληρη την οικουμένη και τότε ο Χριστός θα έρθη ως Κριτής να κρίνη τον κόσμο. Άλλο Κρίση, άλλο μία επέμβαση του Χριστού, για να βοηθήση το πλάσμα Του. 

Σφράγισμα ίσον άρνηση

Ενώ ξεκάθαρα ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει στην Αποκάλυψη για το χάραγμα, μερικοί δεν καταλαβαίνουν. Τί να τους πής; Ακούει δυστυχώς κανείς ένα σωρό ανοησίες του μυαλού από ορισμένους σημερινούς «Γνωστικούς». Ένας λέει: «Εγώ θα δεχθώ την ταυτότητα με το 666 και θα βάλω και έναν σταυρό». Άλλος: «Εγώ θα δεχθώ το σφράγισμα στο μέτωπο και θα κάνω και έναν σταυρό στο μέτωπο…» και ένα σωρό παρόμοιες ανοησίες. Νομίζουν ότι θα αγιασθούν με αυτόν τον τρόπο, ενώ αυτά είναι πλάνες. Ένας δεσπότης μου είπε: «Εγώ εκεί που θα υπογράψω θα βάλω δίπλα έναν σταυρό. Δεν Τον αρνούμαι τον Χριστό, απλώς εξυπηρετούμαι». «Εντάξει, του λέω, εσύ είσαι δεσπότης και βάζεις στο όνομά σου λόγω ιδιότητος έναν σταυρό· ο άλλος είναι αρχιμανδρίτης και βάζει και αυτός λόγω ιδιότητος έναν σταυρό. Ο κόσμος τί θα κάνη;». Το βρώμικο δεν αγιάζεται. Το καθαρό νερό δέχεται την Χάρη και γίνεται αγιασμός. Τα ούρα δεν γίνονται αγιασμός. Η πέτρα με θαύμα γίνεται ψωμί. Η ακαθαρσία δεν δέχεται αγιασμό. Επομένως, ο διάβολος, ο Αντίχριστος, όταν είναι στην ταυτότητά μας ή στο χέρι ή στο μέτωπό μας, με το σύμβολό του, δεν αγιάζεται, αν βάλουμε και έναν σταυρό. Έχουμε την δύναμη του Τιμίου Σταυρού, του Αγίου Συμβόλου, την θεία Χάρη του Χριστού, μόνον όταν διατηρούμε την Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος, με το οποίο απαρνούμαστε τον σατανά, συντασσόμαστε με τον Χριστό και δεχόμαστε το άγιο Σφράγισμα· «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Βλέπεις, προχωράνε με μια λογική… Θα βάλουν δίπλα έναν σταυρό, και εντάξει! Και ενώ βλέπουμε ότι ο Απόστολος Πέτρος εξωτερικά αρνήθηκε τον Χριστό, αλλά και αυτό ήταν άρνηση, αυτοί αρνούνται το άγιο Σφράγισμα του Χριστού που τους δόθηκε στο Άγιο Βάπτισμα, με το να δέχωνται την σφραγίδα του Αντιχρίστου, και λένε ότι έχουν μέσα τους τον Χριστό!!

– Γέροντα, αν κάποιος δεχθή το σφράγισμα από άγνοια;
– Από αδιαφορία θα είναι. Τί άγνοια, όταν είναι ξεκάθαρα τα πράγματα; Και να μην ξέρη κανείς, πρέπει να ενδιαφερθή, να μάθη. Αν πούμε ότι δεν ξέραμε, γι’ αυτό δεχθήκαμε το σφράγισμα, θα μας πη ο Χριστός: «Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι;». Έστω και εν αγνοία του να σφραγισθή κάποιος, χάνει την θεία Χάρη και δέχεται την δαιμονική ενέργεια. Βλέπεις, το παιδάκι στο Άγιο Βάπτισμα, όταν ο ιερεύς το βουτάη στο νερό, λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα, χωρίς εκείνο να το ξέρη και μετά κατοικεί μέσα του η θεία Χάρις.
Πηγή: “Πνευματική Αφύπνιση”, Γέροντος Παϊσίου, Ιερού Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος- Σουρωτή Θεσσαλονίκης

***

«Το 1986 ρώτησα κάποια στιγμή το Γέροντα αν θα έπρεπε να δεχτούμε τις νέες ταυτότητες. Μου απάντησε χαρακτηριστικά ότι θα προσπαθήσουν πολλές φορές να μας τις δώσουν, αλλά τελικά δεν θα προλάβουν, γιατί θα ξεσπάσει πόλεμος.»
ΜΑΡΤΥΡΙΑ: Ζησόπουλος Σοφοκλής, Συνταξιούχος Στρατιωτικός Υπάλληλος, Θεσσαλονίκη.
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Μαρτυρίες Προσκυνητών: Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994 , Τόμος Β’» – 2η Έκδοση,  Σελίδα 375, Εκδόσεις: «Ἁγιοτόκος Καππαδοκία» Νικολάου Α. Ζουρνατζόγλου, Επισμηναγού ε.α. 

***

Όσο μπορούμε να είμαστε κοντά στον Χριστό. Αν είμαστε με τον Χριστό, τον Αντίχριστο θα φοβηθούμε; Μήπως το αντίχριστο πνεύμα δεν υπάρχει τώρα; Το κακό ούτως ή άλλως το κάνει το αντίχριστο πνεύμα. Και αν γεννηθή και ένα αντίχριστο τέρας και κάνη μερικά μπανταλά, θα γελοιοποιηθή στο τέλος. Θα συμβούν όμως γεγονότα πολλά. Ίσως προλάβετε να ζήσετε και εσείς πολλά από τα σημεία που γράφει η Αποκάλυψη. Σιγά-σιγά αρκετά αρχίζουν να βγαίνουν. Φωνάζω ο ταλαίπωρος πριν από πόσα χρόνια! Είναι φοβερή, εξωφρενική η κατάσταση! Η παλαβομάρα έχει ξεπεράσει τα όρια. Ήρθε η αποστασία και μένει τώρα να έρθη «ο υιός της απωλείας». Θα γίνη τρελλοκομείο. Μέσα στην αναμπουμπούλα που θα επικρατή, θα ξεσηκωθή κάθε κράτος να κάνη ό,τι του λέει ο λογισμός. Ο Θεός να βάλη το χέρι Του, τα συμφέροντα των μεγάλων να είναι τέτοια, που να μας βοηθήσουν. Κάθε λίγο θα ακούμε κάτι καινούργιο. Θα βλέπουμε να γίνωνται τα πιο απίθανα, τα πιο παράλογα πράγματα. Μόνον που τα γεγονότα θα περνάνε τάκα-τάκα.
Οικουμενισμός, κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων. Οι Σιωνιστές ετοιμάζουν κάποιον για Μεσσία. Γι’ αυτούς ο Μεσσίας είναι βασιλιάς, δηλαδή θα κυβερνήση εδώ στην γή. Οι Ιεχωβάδες και αυτοί αποβλέπουν σε έναν βασιλιά επίγειο. Θα παρουσιάσουν οι Σιωνιστές έναν, και οι Ιεχωβάδες θα τον δεχθούν. Θα πούν «αυτός είναι». Θα γίνη μεγάλη σύγχυση. Μέσα στην σύγχυση αυτή όλοι θα ζητούν έναν Μεσσία, για να τους σώση. Και τότε θα παρουσιάσουν κάποιον που θα πή: «Εγώ είμαι ο Ιμάμης, εγώ είμαι ο πέμπτος Βούδδας, εγώ είμαι ο Χριστός που περιμένουν οι Χριστιανοί, εγώ είμαι αυτός που περιμένουν οι Ιεχωβάδες, εγώ είμαι ο Μεσσίας των Εβραίων». Πέντε «εγώ» θα έχη!…
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, όταν λέη στην πρώτη επιστολή «Παιδία,… ότι ο αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν…», δεν εννοεί ότι και ο αναμενόμενος Αντίχριστος θα είναι σαν τους διώκτες Μαξιμιανούς και Διοκλητιανούς, αλλά ότι ο Αντίχριστος θα είναι ο αναμενόμενος κατά κάποιον τρόπο ενσαρκωμένος διάβολος, που θα παρουσιασθή στον ισραηλιτικό λαό ως Μεσσίας και θα πλανήση τον κόσμο. Έρχονται δύσκολα χρόνια· θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες. Θα έχουν μεγάλο διωγμό οι Χριστιανοί. Και βλέπεις, οι άνθρωποι ούτε καν καταλαβαίνουν ότι ζούμε στα σημεία των καιρών, ότι προχωρεί το σφράγισμα. Είναι σαν να μη συμβαίνη τίποτε. Γι᾿ αυτό λέει η Γραφή ότι θα πλανηθούν και οι εκλεκτοί. Όσοι δεν θα έχουν καλή διάθεση, δεν θα φωτισθούν και θα πλανηθούν στα χρόνια της αποστασίας. Γιατί, όποιος δεν έχει την θεία Χάρη, δεν έχει πνευματική διαύγεια, όπως και ο διάβολος.

«… αποπλανάν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς», εννοεί ότι θα πλανηθούν αυτοί που τα ερμηνεύουν με το μυαλό.

Βρισκόμαστε εν μέσω της διαμονικής μπόρας, και εν όψει καταιγίδας!
Ο Θεός να δώσει δύναμη κι υπομονή στον καθένα να αντέξουμε ως την ΛΙΑΚΑΔΑ ΤΗΝ ΘΕΪΚΗ!
Και θα δώσει!

Όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα, Όλα τα πολύ αγαπητά τέκνα του Θεού, πριν φθάσουν στην μακαριότητα και στην αναψυχή, πρέπει να διέλθουν «διά πυρός και ύδατος».
https://iconandlight.wordpress.com/2018/10/10/25324/

Ἀπολυτίκιον. Ἅγιοι Ἀπόστολοι — Ἦχος γ´

Ἀπόστολοι Ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ , ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιο. Ἅγιοι Ἀπόστολοι — Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε

Οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ὡς οὐρανοὶ λογικοί, τὴν δόξαν ἀστράψαντες, τοῦ κενωθέντος ἐν γῇ, συμφώνως ὑμνείσθωσαν, Κρήσκης Σιλουανός τε, καὶ ὁ ἔνθεος Σίλας, ἅμα σὺν Ἀνδρονίκῳ, Ἐπαινετὸς ὁ θεόφρων· Χριστὸν γὰρ ἱκετεύουσι, σώζεσθαι ἅπαντας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄.

Ὡραῖοι οἱ πόδες σου Σίλα Ἀπόστολε, τὴν γῆν καθηγίασαν, τῆς Νεαπόλεως καὶ τῶν Φιλίππων, τὴν κλεινὴν χώραν πανεύφημε· φωτὸς τοῦ θείου μύστης, πρὸς ἡμᾶς χρηματίσας, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τὴν σκοτόμαιναν μάκαρ· δι’ ὃ ἐν παῤῥησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.

Ἀπολυτίκιον Ἀπολλοδώρου Ἐπισκόπου Φαιακίας
(Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου)
Ἦχος α´. Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης.

Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης συμμέτοχος, τὸν Υἱὸν καὶ Λόγον κηρύξας τῷ Πατρὶ Ὁμοούσιον, πρὸ πάντων τῶν αἰώνων ποιητὴν ἀΰλων καὶ ἐνύλων οὐσιῶν· ὅθεν χαίρουσα Φαιάκων ἐπισκοπὴ σὲ μεγαλύνει κράζουσα· δόξα τῷ σὲ φωτίσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ δεδωκότι σε ἡμῖν ποιμένα Ἀπολλόδωρε.

God is more powerful than devil, and will never abandon His servants. There will always be true Christians, till the end of time, but they will choose lonely and deserted places. St. Anatoly II the Younger of Optina, A Prophesy of Future Lawlessness

Synaxarion.
On July 30, we commemorate the holy Apostles among the Seventy, Silas, Silvan, Crescens, Epenetus, and Andronicus.
On this day we also commemorate the holy Martyr Juliette of Caesarea in Cappadocia (4th century)
On this day we also commemorate the holy Martyrs Abdon and Sennen, princes of Persia, at Rome (251)
On this day we also commemorate the Saints Maxima, Donatilla and Secunda, three holy virgins (Secunda was aged twelve), martyred in Tebourba in North Africa under Diocletian (304)
On this day we also commemorate the holy Prince Tsotne Dadiani the Confessor, of Mingrelia, Georgia (13th century)
On this day we also commemorate the holy Saint Angelina (Brancovic), Despotina of Serbia (c. 1520)
On this day we also commemorate the holy New Hiero-confessor Anatole II (Potapov) “the Younger” of Optina Monastery (1922)
On this day we also commemorate the Uncovering of the relics (1484) of Venerable Herman of Solovki (1479)
On this day we also commemorate the holy Kazan’ Icon of the Mother of God of Sitka in Alaska

A Prophesy of Future Lawlessness,
St. Anatoly II the Younger of Optina

Elder Anatoly had a gift of prophesy, and clearly understood the impending trials that Christians would have to face in the last times, the era of the apocalypse, due to “poverty in piety” and a lack of true hierarchs. These instructions bespeak his tremendous love and concern for the faithful that will have to endure such hard times, which may already be upon us.

My child, know that in the last days hard times will come, as the Apostle says, behold due to poverty in piety, in churches the heresies and schisms will appear”, and as the Holy Fathers foretold, than on the thrones of hierarchs and in monasteries, there will be no men tested and experienced in the spiritual life. Wherefore, heresies will spread everywhere and deceive many. The enemy of the human kind will act skillfully, if possible, leading the chosen ones to heresy. He will not begin by discarding the dogmas on the Holy Trinity, divinity of Jesus Christ, on Theotokos, but will unnoticeably start to distort the Teachings of the Holy Fathers from the Holy Spirit – the Church teaching itself. Cunning of the enemy and his “tipics” will notice a very small number of those most experienced in spiritual life. Heretics will take over the Church, everywhere will appoint their servants, and the spirituality will be neglected. But the Lord will not leave His servants without protection, and in ignorance. He said “by the fruits you will recognize them”. And strive to distinguish them from real pastors; those spiritual thieves who are snatching the spiritual flock, do not enter through the door into the sheepfold, but cross in the other place” as the Lord said it, that is, they will enter in illegal way, with force(violence) destroying God’s order. The Lord calls them the criminals.
Truly, their real duty is persecution of true pastors, their imprisonment, for without that the spiritual flock may not become captured. Therefore, my son, when you see in the Church mocking of the Divine act, teaching of the Fathers, and God-established order, know that the heretics have already appeared, even though for some time they might hide their evil intensions, or will unnoticeably deform the divine faith, to better succeed by deceiving and tricking the inexperienced .
They will persecute not only the pastors, but also the servants of God, for the devil who is directing the heresy cannot bear living in Divine order. Like wolfs in sheep skin, they will be recognized by their vainglorious nature, love for lust, and lust for power – those will be betrayers causing hatred and malice everywhere; and therefore the Lord said that one will recognize them by their fruits. The true servants of God are – meek, brotherloving and obedient to the Church(order, traditions..).
At that time, monks will endure great pressures from heretics, and the monastic life will be mocked. The monastic families will be impoverished, the number of monks will reduce. The ones remaining, will endure violence.
These haters of the monastic life, who merely have the appearance of piety, will strive to draw monks on their side, promising them protection and worldly goods(comforts), but threatening with exile to those who do not submit. From these threats, the weak at heart will be very humiliated (tormented).
If you live to see that time, rejoice, for at that time the faithful, not possessing other virtues will receive wreaths merely for standing in faith, according to the Word of the Lord “everyone who confesses Me before men, I will confess before My Heavenly Father”.
Fear the Lord, my son!, dont lose the received wreath, not to be rejected by Christ into the utter darkness and eternal suffering.
Bravely stand in faith, and if needed joyfully endure persecutions and other troubles, for than the Lord will stand by you… and holy Martyrs and Confessors with joyfully watch at your struggle.
But, in these days, woe be to monks tied to possessions and riches, and who for the sake of love of comfort agree to subjugate themselves to the heretics. They will lull their conscience saying: we will save the monastery, and the Lord will forgive us.Unfortunate and blinded, they are not even thinking that through heresies and heretics, the devil will enter the monastery, and than it will no longer be a holy monastery, but bare walls from which Grace will depart from forever.
But God is more powerful than devil, and will never abandon His servants. There will always be true Christians, till the end of time, but they will choose lonely and deserted places. Do not fear troubles, but fear pernicious heresy, for it drives out Grace, and separates from Christ, wherefore Christ commanded consider the heretic as let him be unto thee as a heathen man and publican.
And so, strenghten yourself, my son, in the Grace of Christ Jesus. With joy hasten to the confession and enduring the suffering, like Jesus Christ’s (cf II St. Timothy 2:13), good soldier who said: “Be faithful unto death, and I will give thee a crown of life ” (Rev.2:10).
To Him, with the Father and the Holy Spirit, honor and glory unto ages of ages. Amen
St. Anatoly of Optina “Last times and now” collection of writtings
Orthodox Life magazine Volume 43 – Issue No. 3, 1993
http://stvladimirs.ca/wordpress/instructions-by-st-anatoly-of-optina/

***

Saint Paisios of Mount Athos

Difficult years are ahead. The Old Testament Tower of Babel was child’s play compared with our age.

The situation is very complicated. The fate of the world depends on just a few people, but God is still putting on the brakes. We have to pray a lot, and with pain in our hearts, so that God will intervene: our times are very hard to understand. A lot of ash, rubbish, and indifference has accumulated, and a strong wind will be needed to blow it all away.
It’s frightening! The Tower of Babel is upon us! Divine intervention is needed: Great upheavals are happening. What a bedlam! The minds of whole nations are in confusion. But in spite of the ferment I feel a certain consolation inside, a certain confidence. God still dwells in a part of the Christians. God’s people, people of prayer, still remain, and God in his all-goodness still tolerates us and will put everything in order. Don’t be afraid! We’ve gone through many storms, and still haven’t perished. So should we be afraid of the storm which is now gathering? We’ll not perish this time either”
God loves us. In Man there’s a hidden power which comes out when necessary. The difficult years will be few. Just a lot of thunder.
Don’t get upset in the least, for God is above everything.
Today’s situation can be resisted only spiritually, not by worldly means. The storm will continue to rage a bit, will throw all the flotsam, everything unnecessary, onto the shore, and then the situation will become clearer.
…With God’s permission, a strong jolt will come our way. Difficult times lie ahead. We will be greatly tasted. We have to take this warning seriously and live spiritually. It is circumstances that are forcing us and will force us in the future, to labour spiritually. But we should try to do so by choice and joyfully rather than by necessity when various sorrows come upon us. Many Saints would plead to live in our times so that they would have the chance to struggle for Christ…

The Seal of the Antichrist Becomes a Reality

It’s possible that you’ll live through much which is described in the Book of Revelations. Much is coming to the surface, little by little. The situation is horrible. Madness has gone beyond all bounds. Apostasy is upon us, and now the only thing left is for the ‘son of perdition’ (2 Thess. 2:3) to come.
The world has turned into a madhouse. A great confusion will reign, in which each government will begin to do whatever comes into its head. We’ll see how the most unlikely, the most insane, events will happen. The only good thing is that these events will happen in very quick succession.

Ecumenism, common markets, a one-world government, a single made-to-order religion: such is the plan of these devils. The Zionists are already preparing their messiah. For them the false-messiah will be king, will rule here, on earth.
A great discord will arise. In this discord everyone will clamor for a king to save them. At that moment they’ll offer up their man, who’ll say: “I’m the Imam, I’m the fifth Buddha, I’m the Christ whom Christians are awaiting. I’m the one whom the Jehovah’s Witnesses have been waiting for. I’m the Jewish messiah.”
Difficult times are ahead. Great trials await us. Christians will suffer great persecutions. Meanwhile, it’s obvious that people don’t understand that we’re on the verge of the end times, that the seal of the Antichrist is becoming a reality. As if nothing’s happening. That’s why Holy Scripture says that even the chosen will be deceived.
The Zionists want to rule the earth. To achieve their ends they use black magic and satanism. They regard satan-worship as a means to gain the strength they need to carry out their plans. They want to rule the earth using satanic power. God is not something they take into account.

Troparion of Apostles, in Tone III —

O holy apostles, entreat ye the merciful God, that He grant our souls remission of transgressions.

Troparion of Venerable Anatole II (Potapov) of Optina — Tone 8

By a flood of tears you made the desert fertile, / and your longing for God brought forth fruits in abundance. / By the radiance of miracles you illumined the whole universe! / O our holy father Anatole, pray to Christ our God to save our souls!

Troparion of Saint Angelina of Serbia — Tone 8

The image of God was truly perserved in you, O Mother, / for you took up the Cross and followed Christ. / By so doing you taught us to disregard the flesh for it passes away, / but to care instead for the soul, since it is immortal. / Therefore your spirit, O venerable Angelina, rejoices with the angels.

Troparion Saint Tsotne Dadiani the Confessor— Tone 8

Champion of Orthodoxy, teacher of purity and of true worship, / the enlightener of the universe and the adornment of hierarchs: / all-wise father Tsotne, your teachings have gleamed with light upon all things. / Intercede before Christ God to save our souls.

Troparion of Our Lady of Sitka— Tone 4

Today, like the morning sun rising over us, / Your all-honored icon enlightens the world with rays of mercy / And our land reverently receives it / as a divine gift from on high, / Glorifying you, O Birthgiver of God, Our Lady of Sitka, / With joy magnifying Christ our God Who was born of you. / Pray to Him O Lady Mary, Queen and Theotokos / That all cities and lands be protected from our enemies, / And that they will be saved who in faith venerate your most pure icon / That has come to dwell with us, O Virgin Mother, / who shows us the way to Christ.

Troparionof Our Venerable Father Germanus, Wonderworker of Solovki , in Tone VIII —

Afire with spiritual desire from thy youth, O venerable Germanus, thou didst follow the narrow path of life unto Christ, and, having made thine abode on a desert island of the sea, as in a calm harbor, thou didst dwell thereon for many years in asceticism; and there thou didst have as thy companions the blessed fathers Zosimas and Sabbatius. With them entreat Christ God in behalf of us who honor thy holy memory with love.

Apolytikion of Holy Elders of Optina Monastery in the Plagal of the First Tone

For your greatness in prayer and humility and love, for your ascetical firmness and Orthodoxy of faith, God hath given His exceeding wondrous gifts to you as unto prophets of His will, as to angels on the earth, and stewards of men’s salvation. Wherefore enlighten us also, O universal lights of Optina.

My hope is the Father, my refuge is the Son, my protection is the Holy Spirit: O Holy Trinity, glory to Thee.
All my hope I place in thee, O Mother of God: keep me under thy protection.

Κύριε, μόνε Ελεήμων και Εραστά της Ανθρωπότητας, βοήθησε τους αμαρτωλούς να αισθανθούν το έλεός Σου και τους οικτιρμούς Σου, να το αισθανθούν και να μετανοήσουν αποστρεφόμενοι τις πονηρές οδούς τους! Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς

Συναξάριον.
Τῇ ΚΘʹ(29ῃ) τοῦ μηνός Ἰουλίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Καλλινίκου ἐκ Κιλικίας (250)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας μάρτυρος Θεοδότης, καὶ τῶν τέκνων αὐτῆς.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Παρθένο-μάρτυρος Σεραφείμας (ἢ Σεραπείας) ἐκ τῆς Ἀντιοχείας (περ. 117-138)
Οἱ Ἅγιοι μάρτυρες πατὴρ καὶ μήτηρ μετὰ δύο τέκνων αὐτῶν, πυρὶ τελειοῦνται (304).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων μαρτύρων Μάμαντος καὶ Βασιλίσκου, ἐν τοῖς Δαρείου· καὶ τῶν Ἁγίων Βενιαμὶν καὶ Βηρίου, πλησίον τῶν Παλατίων τοῦ Ἑβδόμου.
Καὶ μνήμη τοῦ μακαρίου Ἰωάννου τοῦ Στρατιώτου (361)· καὶ Κωνσταντίνου Α’ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (676)· καὶ τοῦ εὐσεβοῦς βασιλέως Θεοδοσίου Β’ τοῦ Νέου ἢτοι τοῦ Μικροῦ (450)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Εὐσταθίου τῆς Μτσχέτα Γεωργίας (589)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Kilian (Cillian) τῆς Ἰρλανδίας, ἱεραπόστολος, ἐπίσκοπος καὶ Ἀπόστολος τῆς Franconia (Bavaria) Γερμανία (689)

Ομιλία
για την καθυστέρηση της Φοβερής Ημέρας, χάρις στο έλεος του Θεού
Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς

«οὐ βραδύνει ὁ Κύριος τῆς ἐπαγγελίας, ὥς τινες βραδυτῆτα ἡγοῦνται, ἀλλὰ μακροθυμεῖ εἰς ἡμᾶς, μὴ βουλόμενός τινας ἀπολέσθαι, ἀλλὰ πάντας εἰς μετάνοιαν χωρῆσαι.» (Β΄ Πέτρου 3:9).

Αδελφοί, το έλεος του Θεού καθυστερεί «την ημέρα εκείνη που καίει σαν καμίνι, σύμφωνα με τα λόγια του Προφήτη Μαλαχία» (Μαλαχίας 4:1). Ας καταισχυνθούν λοιπόν οι εμπαικτες, που χλευάζουν την υπόσχεση του Θεού, λέγοντας: «ποῦ ἐστιν ἡ ἐπαγγελία τῆς παρουσίας αὐτοῦ; (Πού είναι η υπόσχεση του ερχομού Του;». (2 Πέτρου 3:4). Ο Θεός δεν λησμονεί την υπόσχεσή Του, αλλά οι ίδιοι οι αμαρτωλοί την έχουν ξεχάσει. Ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Του, περιμένει τους αμαρτωλούς να συνέλθουν, να μετανοήσουν και να προετοιμαστούν για εκείνη την ημέρα, η οποία δεν θα επαναληφθεί.
Ιδού, εκείνη η ημέρα δεν μοιάζει με τις πολλές άλλες ημέρες που χαρίζονται στους ανθρώπους, χάριν της μετάνοιας και για να προετοιμαστούν για τη συνάντηση τους με τον Θεό. Αυτή η μέρα είναι η μοναδική και διαφέρει από όλες τις άλλες μέρες, γιατί έρχεται όχι για την μετάνοια, αλλά μάλλον για κρίση. Ακριβώς όπως η Φοβερή Κρίση είναι μοναδική και ανεπανάληπτη, έτσι και εκείνη η ημέρα είναι μοναδική και ανεπανάληπτη.

Ο Θεός δεν επιθυμεί να χαθεί κανένας άνθρωπος. Δεν δημιούργησε τον άνθρωπο για τον θάνατο αλλά για τη σωτηρία. Υπάρχει κηπουρός που σπέρνει λαχανικά και επιθυμεί να ξεραθούν και να καταστραφούν τα λαχανικά του; Ο Θεός είναι πιο σοφός και πιο συμπονετικός από όλους τους ανθρώπους. Ο Θεός έχει μόνο μία επιθυμία, δηλαδή, όλοι οι άνθρωποι να μετανοήσουν και να απομακρυνθούν από το κακό.
Πώς χαίρεται ο γεωργός όταν ένα μαραμένο κλήμα του ζωντανεύει και πάλι πρασινίζει και βγάζει καρπούς! Πόσο μάλλον μεγαλύτερη είναι η χαρά του Θεού και των αγγέλων Του, όταν οι ψυχές των ανθρώπων, μαραμένες από την αμαρτία, επιστρέφουν προς Αυτόν, ανακαινίζονται με τα δάκρυα της μετανοίας και καρποφορούν τον καρπό της μετανοίας.

Ω Κύριε, μόνε Ελεήμων και Εραστά της Ανθρωπότητας, βοήθησε τους αμαρτωλούς να αισθανθούν το έλεός Σου και τους οικτιρμούς Σου, να το αισθανθούν και να μετανοήσουν αποστρεφόμενοι τις πονηρές οδούς τους!

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Οχρίδος, Ιούλιος)

***

Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης

– Γέροντα, σε πόσο καιρό θα συμβούν αυτά τα γεγονότα;

– Εξ αιτίας σου και εξ αιτίας μου καθυστερούν, για να αποκτήσουμε καλή πνευματική κατάσταση. Μας κάνει υπομονή ο Θεός, γιατί, αν συμβούν τώρα, εγώ και εσύ θα πάμε χαμένοι.
Δεν αναφέρεται πουθενά στην διδασκαλία του Χριστού συγκεκριμένος χρόνος. Λέει όμως η Γραφή ότι τα σημεία των καιρών θα προειδοποιήσουν για την έλευσή τους.
Να είμαστε πάντα έτοιμοι και θα τα δούμε, όταν θα πλησιάση ο καιρός. Τότε θα είμαστε πιο σίγουροι. «Ο χρόνος αποκαλύψει και η πείρα τοις νήφουσι», λέει ο Άγιος Ανδρέας Καισαρείας.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Γέροντος Παϊσίου Λόγοι Β´ – Πνευματικὴ Ἀφύπνιση»,

***

Μαρτυρία Αγιορείτη μοναχού 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ζούμε σε έσχατους καιρούς. Και μια από τις ισχυρότερες αποδείξεις είναι το ότι όλοι, πιστοί και άπιστοι, διαισθάνονται καθαρά ότι κάτι μαγειρεύεται εν αγνοία τους και κάτι πολύ σοβαρό πρόκειται να συμβεί. Είναι βέβαιοι ότι τελεσιουργείται ένα γεγονός καθοριστικό για την ιστορία του κόσμου, με πλήρη μυστικότητα. Λίγο ή πολύ, έτσι νιώθουμε όλοι μας.
Σαν αρχοντάρης στο Άγιο Όρος, περί τις αρχές της δεκαετίας του ’80, δεχόμουν πολλές τέτοιου είδους ερωτήσεις από τους επισκέπτες και για να ξέρω τι να λέω, πήγα να συζητήσω με τον Γέροντα Παΐσιο. Όσο ήταν κι άλλοι μπροστά, τους βεβαίωνε ότι τα περί Αντιχρίστου είναι μακρινό γεγονός και ας κοιτάξουν να στρώσουν τη ζωή τους, και προπάντων να βρουν ηρεμία και ειρήνη μέσα τους, δια της εξομολογήσεως και της θείας μεταλήψεως.
Όταν, όμως, βρεθήκαμε οι δυό μας, με κοίταξε σοβαρά και μου είπε:
“Τώρα που είμαστε μεταξύ μας, θα τα πούμε αλλιώς. ……

–Γέροντα, τον ρώτησα, είπατε πριν στους ανθρώπους ότι αυτά είναι μακρινά γεγονότα. Πόσο μακρινά είναι; Ας πούμε, εμείς θα τα ζήσουμε;
Ο Γέροντας έγινε πολύ σοβαρός και μου απάντησε:
–Εγώ, όχι. Εσύ, ναί.
–Ο λογισμός όμως μου λέει κάτι: Ότι κάθε φαινόμενο που προηγείται της παρουσίας του Αντιχρίστου ως προετοιμασία, χρειάζεται και τον δικό του χρόνο για να ωριμάσει και να επιβληθεί φυσιολογικά, ως χρόνο προετοιμασίας θα χρειαζόμασταν πολλές δεκαετίες. Δεν είν᾽ έτσι;
–Όχι, έκανε αυτός κουνώντας αρνητικά το κεφάλι του. Όσο πλησιάζουμε προς τα κεί, τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο γρήγορα, έως ότου καταλήξουν να εξελίσσονται μ’ αστραπιαία ταχύτητα. Η τηλεόραση δεν θα προλαβαίνει ν’ ανακοινώνει στους ανθρώπους τα καινούργια γεγονότα. Κι όλο αυτό τότε θα θεωρείται σαν θρίαμβος του κακού και του Αντιχρίστου, ενώ στην πραγματικότητα ο Χριστός θα επιτρέψει αυτήν την εξέλιξη προνοούμενος τα δικά Του παιδιά και συντέμνοντας τον χρόνο ταλαιπωρίας τους.
 Χαμογέλασε.
–Πόσο χρόνο θα πάρουν; τον ρώτησα. Εγώ όμως θα τα προλάβω, ε; ζήτησα να το διευκρινίσω.
–Ναί, έκανε ο Γέροντας κουνώντας καταφατικά το κεφάλι του. Εσύ θα τα προλάβεις και θα τα ζήσεις.
Ο γερο-Παΐσιος μου έκανε μια πάρα πολύ χρήσιμη διευκρίνηση:
–Όταν έρθει ο Αντίχριστος, δεν θα προσπαθήσει να εξαπατήσει τους ανθρώπους για να περάσει κρυφά το 666. Ο Αντίχριστος θα ᾽ναι το όχημα του Σατανά κι ο Σατανάς δεν γνωρίζει τίποτε από την έννοια της ελευθερίας ή των προσωπικών δικαιωμάτων. Όταν λάβει την εξουσία από τον Χριστό, θα επιβληθεί σαν τύραννος: ο πιο απαίσιος απ᾽ όσους γνώρισε η ανθρωπότητα. Θ᾽ απαιτεί να τον αναγνωρίσεις σαν θεό και να τον προσκυνήσεις. Και δεν θα τον νοιάζει αν εσύ αυτό το θέλεις και αν συμφωνείς. Τα πάντα τότε θα γεμίσουν καταπίεση και τρόμο, διότι ο διάβολος θα ζητάει προσωπικά κι ενσυνείδητα την άρνηση του Χριστού και την αποδοχή την δική του. Δεν θα του αρκεί ουδετερότητα και δεν θα υπάρχουν υπεκφυγές. Η τον δέχεσαι κι υφίστασαι την εγκατάλειψη της χάριτος ή τον αρνείσαι και περιθωριοποιείσαι μ᾽ όλες τις συνέπειες που γράφει στην Αποκάλυψη: Ότι αυτοί δεν θα μπορούν να πουλήσουν η ν᾽ αγοράσουν τίποτα, διότι δεν θα ᾽χουν το σήμα του Αντιχρίστου.
–Και τι θα γίνει μ᾽ αυτούς; ρώτησα τον Γέροντα. Θα πεθάνουν απ’ την πείνα;
–Ε, όχι ευλογημένε κι έτσι… Θα ᾽χουν οι άνθρωποι το ψωμάκι τους, τ᾽ αλεύρι τους, τις ελίτσες, τα φρούτα … Αλλοίμονο όμως σ᾽ αυτούς που είναι μαθημένοι σε πλούσια τράπεζα. Αυτούς δεν θα τους αρκούν το ψωμάκι κι οι ελίτσες και θα ᾽ναι βαρύ το δίλημμα.

Επειδή οι καλομαθημένοι και καλoβoλεμέvoι χριστιανοί έχουν εφεύρει την «ιδεολογία του κρυπτοχριστιανού», νομίζω, έγινε σαφές ότι τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει. Εδώ θα εφαρμοστεί αυτό που είπε ο Χριστός στο Ευαγγέλιο: «ή με ομολογείς έμπροσθεν των αρχόντων και σε αποδέχομαι στην Βασιλεία μου ή με αρνείσαι κι εγώ σε απορρίπτω».
Από το βιβλίο «Γέρων Παΐσιος – ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ» -Μαρτυρίες Μοναχῶν καὶ Προσκυνητῶν (Κάρτα Πολίτου, Σφράγισμα, Χάραγμα, Ἀντίχριστος), Ἀλεξανδρούπολη 2011

Πρέπει ο άνθρωπος να έχει Θεϊκή καθαρότητα σήμερα, γιά να μη ξεγελασθεί από τα σημεία των καιρών.Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Καλλινίκου.
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Κλῆσιν σύνδρομον, ἔχων τῷ βίῳ, νίκος καλλίστον, ἤρας ἐν ἄθλοις, καταλλήλως γεγονῶς ὁ προκέκλησαι, σὺ γὰρ καλῶς τὸν ἀγῶνα τελέσας σου, ὡς νικητὴς ἐδοξάσθης Καλλίνικε. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας μάρτυρος Θεοδότης, καὶ τῶν τέκνων αὐτῆς.
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.

Ὡς δῶρον ἐκλεκτόν, Θεοδότη θεόφρον, προσήγαγες Θεῷ, τοὺς ἐνθέους βλαστούς σου· σὺν τούτοις γὰρ ἠγώνισαι, ἱερῶς ἐναθλήσασα, μεθ’ ὧν πρέσβευε, ὑπὲρ ἡμῶν τῷ Κυρίῳ, δοῦναι ἄφεσιν, ἁμαρτιῶν ἡμῖν πᾶσι, καὶ βίου διόρθωσιν.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Παρθενομάρτυρος Σεραφείμας (ἢ Σεραπείας) τῆς Ἀντιοχείας
 Ἦχος δ´

Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Δόξα… Καὶ νῦν… Θεοτοκίον

Σὲ τὴν μεσιτεύσασαν τὴν σωτηρίαν τοῦ γένους ἡμῶν, ἀνυμνοῦμεν Θεοτόκε Παρθένε· ἐν τῇ σαρκὶ γὰρ τῇ ἐκ σοῦ προσληφθείσῃ, ὁ Υἱός σου καὶ Θεὸς ἡμῶν τὸ διὰ Σταυροῦ καταδεξάμενος πάθος, ἐλυτρώσατο ἡμᾶς, ἐκ φθορᾶς ὡς φιλάνθρωπος.

Lord, Merciful and Lover of Mankind, help sinners to sense Your mercy and Your pity toward them to sense and to repent to repent and to turn away from their wicked ways. Saint Nikolai Velimirovič

Synaxarion.
On July 29, we commemorate the holy Martyr Callinicus.
The holy Martyr Serapia of Antioch.
On this day we also commemorate the holy Martyr Theodota and her children. The holy Martyrs, a father, mother and their two children, died by fire.
On this day we also commemorate the holy Martyrs Mamas and Basiliscus in the district of Darius; and Saints Benjamin and Berius by Hebdomon Palace.
We also commemorate blessed John the soldier; and Constantine the Patriarch of Constantinople; and the pious Emperor Theodosius the Younger.
On this day we also commemorate the holy Martyr Eustathius the Cobbler of Mtskheta in Georgia (589).
On this day we also commemorate the Saint Kilian, an abbot of a monastery on the island of Inis Cealtra in Ireland, and author of a Life of St Brigid (7th century)
On this day we also commemorate the Hieromartyr Bessarion of Smolyan, Bulgaria (1670)

Homily:
About the delaying of the Dreadful Day according to the mercy of God
by Saint Nikolai Velimirovič

“The Lord is not slack concerning His promise, as some men count slackness: but is long-suffering to us-ward, not willing that any should perish, but that all should come to repentance” (2 Peter 3:9).

Brethren, the mercy of God delays “that day which burns like a furnace, according to the words of the Prophet Malachi” (Malachi 4:1). Therefore, let the scoffers be ashamed, who scoff at the promise of God and say: “Where is the promise of His coming?” (2 Peter 3:4). God has not forgotten His promise but the sinners themselves have forgotten it. God, according to His immeasurable mercy, waits for the sinners to come to their senses, repent and to prepare themselves for that day which is not repeated. Behold that day is not like the many days which are given to men for the sake of repentance and to prepare for the encounter with God. That day is the only day and it differs from all other days, for it does not come for the sake of repentance but rather for judgment. Just as the Dreadful Judgment is only one and unrepeatable, thus is that day only one and unrepeatable.

God does not desire that any man be lost. He did not create man for death but for salvation. Is there a gardener who sows vegetables and desire that his vegetables dry out and perish? God is wiser and more compassionate than all men. God has only one desire, i.e., that all men repent and turn away from evil. How does the husbandman rejoice when his withered vineyard comes to life and again becomes green and brings forth fruit! How much more then is the joy of God and the angels of God when the souls of men, withered from sin, return and become young again from the tears of repentance and bring forth fruit of repentance.

O Lord, Merciful and Lover of Mankind, help sinners to sense Your mercy and Your pity toward them to sense and to repent to repent and to turn away from their wicked ways.

To You be glory and thanks always. Amen.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič
http://livingorthodoxfaith.blogspot.com/2010/04/prologue-july-29-august-11.html

***

Saint Paisios of Mount Athos

Knowing the truth, a person will begin to mull things over and shake himself out of his sleep. What’s going on will begin to cause him pain. He’ll begin to pray and to be on his guard, so as to not fall into that trap.

What do we see now? It’s bad enough that cunning ‘interpreters of Scripture’ are commenting prophecy after their own fashion. They’re representatives of the clergy, but they’re more cowardly than lay people. And it would behoove them to exhibit a healthy spiritual unease and help Christians by sowing beneficial concern so they’ll be strengthened in their faith and receive divine consolation.

I’m amazed: Doesn’t what’s happening give them any cause for concern? And why don’t they at least add a question mark to the interpretations they come up with? And if they help the Antichrist and the mark, lead other souls to perdition?

No, behind the “perfected credit card system”, behind “computerized security” lurks worldwide dictatorship and the yoke of the Antichrist.

“And he causeth all, both small and great, rich and poor, free and bond, to receive a mark in their right hand, or in their foreheads.
“And that no man might buy or sell, save he that had the mark, or the name of the beast, or the number of his name.
“Here is wisdom. Let him that hath understanding count the number of the beast: for it is the number of a man; and his number is Six hundred threescore and six.”
(Rev. 13:16-18)

Our time is like a bubbling and steaming cauldron. One needs temperament, audacity, courage. Take care not to be caught unprepared, if something is to happen. Start getting ready now so that you’ll be able to resist difficulties. Christ Himself tells us: “Therefore be ye also ready” (Matt. 24:44), doesn’t He? Today, living in such complicated times, we have to be not merely ready, but triply ready, at the minimum!
Possibly we may meet not only with sudden death, but with other dangers. So let’s drive away the desire to arrange our lives comfortably! May love of honor and the spirit of self-sacrifice live in us.

In our age audacity has become a rarity. Water, not blood, flows in people’s veins. So if a war were to break out, God forbid, many would simply die of fright while others would lose heart, because they’re used to an easy life. Fear is necessary when it helps a person turn to God. Fear from lack of faith, from lack of trust in God, on the other hand, is ruinous.
Such fear is driven out by audacity. We must remember: The more a person fears, the more he is tempted by the enemy. If a person refuses to strive to become courageous, and doesn’t strive for real love, then when a difficult situation arises he’ll become a laughingstock.

In order to hold back a great evil, great holiness is needed. A spiritual person can hold back evil and help others. In the spiritual life the biggest coward can attain great courage by entrusting himself to Christ and His divine help. He can go to the front lines, do battle with the enemy, and win! So therefore we will fear God alone, not people, no matter how evil they may be. The fear of God makes any coward into a hero! A person becomes fearless to the extent he unites with God.

“As long as there is faith and hope in God, a lot of people will rejoice. All that will happen in these years. The time has come.”

Troparion of St Callinicus — Tone 4

O Callinicos, thou didst receive a worthy crown and prize/ for thy victory over tyrants,/ for thou didst finish thy course and wast glorified as a noble athlete./ O glorious Martyr,/ entreat Christ our God to grant us His great mercy.

Troparion in Tone 4 (Martyr Callinicus)

Thy holy martyr Callinicus, O Lord, through his suffering has received an incorruptible crown from Thee our God. For having Thy strength, he laid low his adversaries, and shattered the powerless boldness of demons. Through his intercessions, save our souls!

Troparion of St Theodota — Tone 1

O godly-minded Theodota, thou didst offer thy holy children to God as choice gifts./ Together with them thou didst nobly contend and struggle./ Intercede with Christ our God for us/ that He grant us all forgiveness and correction of life.

Apolytikion of St Eustathius of Mtskheta — Tone 4

Thy Martyr Eustathius, O Lord, in his courageous contest for Thee received the prize of the crowns of incorruption and life from Thee, our immortal God. For since he possessed Thy strength, he cast down the tyrants and wholly destroyed the demons’ strengthless presumption. O Christ God, by his prayers, save our souls, since Thou art merciful.

Προφητικά οράματα του γέροντος Αντωνίου του Ρώσου το 1970. Τον πνευματικό χειμώνα τον περνάμε με υπομονή, ο Καλός Θεός όλα τα οικονόμησε σοφά για την σωτηρία μας και μας βοηθάει σαν Καλός Πατέρας·

Συναξάριον.
Τῇ ΚΗʹ(28ῃ) τοῦ μηνός Ἰουλίου, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Διακόνων Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος καὶ Παρμενᾶ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Εὐσταθίου τοῦ ἐν Ἀγκύρᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἀκακίου· καὶ ἀνάμνησις τῶν Ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοῖς Διακονίσσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Ἡ Ἁγία Μάρτυς Δροσίς, ἐν χώνῃ χρυσῇ βληθεῖσα, τελειοῦται.
Μνήμη τῆς Ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Εἰρήνης τῆς ἐκ Καππαδοκίας, ἀσκησάσης ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Χρυσοβαλάντου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Παῦλος ὁ Ξηροποταμηνός, ὁ ἱδρύσας τὰς δύο Μονάς, τὴν τοῦ Ξηροποτάμου καὶ τὴν τοῦ Ἁγίου Παύλου, ἤτοι τὴν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἐν Ἁγίῳ Ὄρει, ὁ ἐν ἔτει ωκ΄ (820) ἀκμάσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Αὐξεντίου τοῦ ἐν Λαοδικείᾳ τῆς Φρυγίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Σαμψών, ἐπισκόπου Δόλης τῆς ἐν Βρετάνῃ, τοῦ θαυματουργοῦ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Δανιὴλ τοῦ θαυματουργοῦ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Μωϋσέως τοῦ θαυματουργοῦ, τοῦ ἐν τῇ Λαύρᾳ τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Χριστοδούλου τοῦ ἐκ Κασσάνδρας, ἐν Θεσσαλονίκῃ μαρτυρήσαντος κατά τό ἔτος 1777

Τον πνευματικό χειμώνα τον περνάμε με υπομονή και την υπομονή την δίνει η ελπίδα της πνευματικής ανοίξεως. Ύστερα, το καλοκαίρι αναγνωρίζουμε το καλό του χειμώνα που γέμισε τις δεξαμενές με νερό και εξαφάνισε με τις παγωνιές όλα τα μικρόβια.
Ο Καλός Θεός όλα τα οικονόμησε σοφά για την σωτηρία μας και μας βοηθάει σαν Καλός Πατέρας· από μας χρειάζεται μόνο λίγη υπομονή.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου -Πάθη και Αρετές.

Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν. ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθον, ἀλλ᾿ οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν· εἰ γὰρ ἦσαν ἐξ ἡμῶν, μεμενήκεισαν ἂν μεθ᾿ ἡμῶν· ἀλλ᾿ ἵνα φανερωθῶσιν ὅτι οὐκ εἰσὶ πάντες ἐξ ἡμῶν. καὶ ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ ἁγίου, καὶ οἴδατε πάντα. (Α Ιω. 2,18-20)Προφητικά οράματα του γέροντος Αντωνίου του Ρώσου το 1970
Με την φροντίδα της Tatyana Shvetsova, από την «Φωνή της Ρωσίας»

Το βιβλίο «Πνευματικές συζητήσεις και Διδαχές του Γέροντος Αντωνίου» του Ορθόδοξου κληρικού π. Αλέξανδρο Κρασνώφ, ανάγκασε πολλούς ανθρώπους να εξετάσουν με μεγάλη ανησυχία την σημερινή πραγματικότητα και να κάνουν την αναφορά τους και πάλι στην Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.
Ο πατέρας Αλέξανδρος στο βιβλίο του, περιγράφει τις συναντήσεις του με έναν γέροντα ονόματι Αντώνιο. Ο Κύριος προίκισε αυτόν τον ζηλωτή με 2 προφητικά οράματα, ο οποίος, με την σειρά του τα αφηγήθηκε στον κληρικό όχι πολύ καιρό πριν από τον θάνατό του…..
Επειδή αυτά τα προφητικά οράματα δεν αφορούν μόνο την Ρωσία αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να σας τα γνωστοποιήσουμε. Σας δίνουμε ένα απόσπασμα από το προαναφερθέν βιβλίο του πατρός Αλεξάνδρου, όπου ο γέροντας Αντώνιος μιλάει για τα οράματα του:

***Κάποια στιγμή στις αρχές της δεκαετίας του 1970, κατά τη Θεία Λειτουργία, είδα το πρώτο όραμά μου.

Βλέπω ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων, να κυλάει προς τα εμπρός, σαν να σύρεται από κάποια αόρατη δύναμη. Καθώς βρίσκονται σε αυτή τη συνεχή κίνηση, μερικοί γλεντούν, μερικοί μοιχεύουν, άλλοι συνωμοτούν εναντίον συνανθρώπων τους. Και όλα αυτά ενώ βρίσκονται σε κίνηση προς τα εμπρός.

Οι άνθρωποι είναι όλοι πολύ διαφορετικοί: υπάρχουν λαϊκοί, κληρικοί, στρατιωτικοί, πολιτικοί – οποιοιδήποτε. Το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων σπρώχνει βίαια απλώς και μόνο για να ανοίξει δρόμο προς τα εμπρός, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τους άλλους, ενώ ένα ελάχιστο μέρος προχωράει με ηρεμία.

Μια άβυσσος, που προκαλεί δέος, απλώνεται μπροστά που οδηγεί στην Κόλαση. Η πλειοψηφία του κόσμου μόλις τη φτάνει, βυθίζεται κάτω. Επί πλέον, όχι μόνο οι πλούσιοι, αλλά και οι άνθρωποι που στερούνται πόρους εκσφενδονίζονται κάτω στην Κόλαση. Γιατί μοιράζονται ένα κοινό είδωλο – τις επιθυμίες του κόσμου (τούτου). Υπάρχουν και άλλοι που δεν ορμούν προς τα κάτω αλλά κατεβαίνουν αργά, για να ανυψωθούν από ορισμένα φωτισμένα άτομα που τους βοηθάνε. Ενώ άλλοι διασχίζουν ήρεμα ή ακόμα καλύτερα, πετάνε πάνω από την άβυσσο, χωρίς τα πόδια τους να αγγίζουν το έδαφος.

Ήταν φοβερό. Δεν ήταν τόσο το βογκητό, σαν ένα τρομερό ουρλιαχτό που ερχόταν από την άβυσσο, σε συνδυασμό με μια απεχθή κακοσμία. Ήταν κάτι περισσότερο από μια απλή αποκρουστική οσμή. Ήταν μια δυσωδία, με πρόσθετα τα αισθήματα του τρόμου και του αμετάκλητου.

Σ’ εκείνα τα χρόνια της φαινομενικής Ρωσικής ευημερίας ήταν δύσκολο για μένα να αξιολογήσω την προειδοποίηση του οράματος. Σήμερα είναι κάτι τελείως διαφορετικό.

Το δεύτερο όραμα ήταν διαφορετικής φύσεως.

Μου δόθηκε, με την χάρη του Θεού, ένα όραμα το οποίο αφορούσε κάτι που οι άνθρωποι μου ζητούσαν. Εάν το πρώτο όραμα μπορούσε να περιγραφεί με περισσότερη ή λιγότερη ακρίβεια, είναι πρακτικά αδύνατο να συμβεί το ίδιο για το δεύτερο. Έτσι θα προσπαθήσω να το αφηγηθώ με κάποιο λογικό ειρμό και όχι ακριβώς όπως μου δόθηκε.

Για να είναι πιο εύκολο για σας, για να καταλάβετε αυτά που ακολουθούν, επιτρέψετε μου να ξεκινήσω λέγοντας κάποια πράγματα για την δημιουργία του Σύμπαντος.

Ο Κύριος δημιούργησε όλα τα έμβια όντα με τη σειρά τους, σύμφωνα με ένα συγκεκριμένο σύστημα, όπου οι ενέργειες, ακόμη και του παραμικρότερου από αυτά, να έχει αντίκτυπο στη ζωή ολοκλήρου του Σύμπαντος.
Οι δράσεις των αλόγων θηρίων δεν μπορούν να προκαλέσουν βλάβες στο Σύμπαν. Περιορίζονται από τα ένστικτά τους και την αυτο-ρύθμιση των ιδιοτήτων της ίδιας της Φύσης, σαν με φρένα.

Αλλά με τον άνθρωπο, που δημιουργήθηκε από τον Θεό σαν εικόνα και ομοίωσή Του, ισχύει κάτι διαφορετικό. Όχι μόνο οι πράξεις αλλά και οι ίδιες οι σκέψεις του ανθρώπου, επιδρούν στον περιβάλλοντα χώρο, σε όλο το Σύμπαν.

Δεν ήταν ο Κύριος που εξαφάνισε από προσώπου γης τα Σόδομα και τα Γόμορρα, αλλά ο αμαρτωλός άνθρωπος. Αυτό που υποδηλώνω εδώ είναι ότι όλες οι τραγωδίες που είχαν συμβεί στον άνθρωπο και στη Φύση δεν είναι συνέπειες της οργής του Κυρίου, διότι είναι παντελεήμων. Αυτές οι τιμωρίες είναι άμεσο αποτέλεσμα των επιζημίων πράξεων της ίδιας της ανθρωπότητας η οποία παραπλανήθηκε από τα τεχνάσματα των δαιμόνων.

Και τώρα, επιτρέψτε μου να αναφερθώ στο όραμα, αυτού που, αλλοίμονο, μας περιμένει στο όχι τόσο μακρινό μέλλον. Εξάλλου, κάποια πράγματα τα οποία είδα στο όραμά μου έχουν λάβει χώρα στο παρόν.

Λοιπόν αυτό είναι το όραμα το οποίο μου επέτρεψε ο Θεός να δω:

Πρώτα απ’ όλα, όλων των ειδών οι τεχνικές βλάβες. Το υπάρχον σύστημα που δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο είναι, πράγματι, σατανικό, καθώς εναντιώνεται σε όλους τους νόμους του Θεού.* Γι’ αυτό το λόγο θ’ αρχίσει να αποτυγχάνει. Αεροπλάνα θα πέφτουν από τους ουρανούς, πλοία θα βουλιάζουν, πυρηνικοί σταθμοί και χημικά εργοστάσια θα ανατιναχτούν. Όλα αυτά θα λάβουν χώρα με φόντο τρομερές φυσικές καταστροφές που θα χτυπήσουν όλες τις χώρες του κόσμου με πρώτη και καλύτερη την Αμερική. Αυτές θα είναι καταιγίδες ανήκουστης δύναμης, σεισμοί, έντονες ξηρασίες και αληθινοί κατακλυσμοί.

Στην πραγματικότητα, θα είναι δύσκολο να βρεθεί ένα μέρος στη γη που να μην έχει χτυπηθεί από αυτές τις καταστροφές, ένα μέρος που ο άνθρωπος θα βρει ασφαλές καταφύγιο.
Η γαλήνη του ανθρώπου θα είναι μόνο στα χέρια του Θεού, στην πίστη του για την καλή θέληση του Κυρίου, επειδή η μητέρα Γη δεν θα μπορεί να προσφέρει αυτό το καταφύγιο.

Οι πόλεις είναι αυτές που θα χτυπηθούν περισσότερο από την οργισμένη Φύση καθώς θα έχουν κόψει εντελώς τους δεσμούς με αυτήν. Μόνο μια καταστροφή ενός πολυώροφου κορυφαίας τεχνολογίας πύργου απειλεί εκατοντάδες ψυχές με θάψιμο κάτω από τα ερείπια, χωρίς την δυνατότητα για Θεία Κοινωνία και μετάνοια.

Αυτές οι μοντέρνες κατοικίες, κατασκευασμένες σε στοίβες, διαπερνώντας την Γη σαν βέλη κατευθείαν κάτω προς το πυρ της Κολάσεως, θα φέρνουν στους ανθρώπους ένα κακό θάνατο κάτω από τα συντρίμμια.

Εκείνοι που θα επιζήσουν θα ζηλεύουν αυτούς που ευλογήθηκαν με ένα γρήγορο θάνατο, καθώς η μοίρα τους θα είναι τρομερή: ένας αργός μαρτυρικός θάνατος από πείνα και ασφυξία.

Οι πόλεις θα είναι πραγματικά φρικιαστικό θέαμα. Ακόμα και αυτές που θα κατορθώσουν να γλυτώσουν από την καταστροφή, στερημένες από ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, θέρμανση και τροφή, θα μοιάζουν με τεράστιους πέτρινους τάφους, καθώς τόσοι πολλοί άνθρωποι θα πεθαίνουν εκεί…

Συμμορίες ληστών θα περιπλανιούνται στους δρόμους, τα εγκλήματά τους θα παραμένουν ατιμώρητα. Ακόμα και η ημέρα δεν θα φέρνει ειρήνη και ασφάλεια στη πόλη, ενώ την νύχτα οι άνθρωποι θα συγκεντρώνονται σε μεγάλες ομάδες, ψάχνοντας ασφάλεια όλοι μαζί για να επιβιώσουν ως την αυγή. Αλλοίμονο, η ανατολή δεν θα αναγγέλλει μια καινούργια ευτυχισμένη μέρα, αλλά θα σημαίνει την αρχή περισσοτέρων οδυνών στην προσπάθεια επιβίωσης για μια ακόμα ημέρα.

Δεν πρέπει να νομίζετε ότι το χωριό, οι αγροτικές περιοχές θα είναι καλύτερα. Οι αγροί μολυσμένοι από τις τοξικές βροχές και ταλαιπωρημένοι από ξηρασία δεν θα αποδίδουν καθόλου σοδειές. Τεράστιο πλήθος βοοειδών θα πεθάνει, και οι άνθρωποι ανήμποροι να θάψουν όλα τα νεκρά ζώα, θα τα αφήσουν να κείτονται και να σαπίζουν εκεί, δηλητηριάζοντας τον αέρα με μια μπόχα αποσύνθεσης. Οι χωρικοί θα υφίστανται επιδρομές από τους ανθρώπους της πόλης, οι οποίοι θα είναι έτοιμοι να σκοτώσουν ακόμα και για μια φέτα ψωμί! Ναι ακριβώς αυτή η φέτα ψωμιού που σου φαίνεται (τώρα) άνοστη, εκείνες τις μέρες χωρίς σάλτσες και μπαχαρικά, θα προκαλεί τους ανθρώπους να χύσουν αίμα γι’ αυτήν.

Για τους χωρικούς, ακριβώς όπως και για τους κατοίκους της πόλης, η νύχτα θα είναι γεμάτη με τρόμους, καθώς θα φέρνει μαζί της λεηλασίες και ληστείες. Για τους αγρότες θα είναι επιτακτικό να διατηρήσουν τον εξοπλισμό των αγροκτημάτων τους, διότι χωρίς αυτόν δεν θα μπορούν να κάνουν καμμία δουλειά και θα βρουν σίγουρο θάνατο από πείνα. Έτσι και στις πόλεις όχι μόνο η τροφή, η ιδιοκτησία, αλλά και οι ίδιοι άνθρωποι θα είναι κυνηγημένοι.

Ο κανιβαλισμός θα γίνει ένα σύνηθες φαινόμενο.

Όλοι οι νόμοι της ηθικής θα ποδοπατηθούν. Αυτή η ίδια η ύπαρξη της ανθρωπότητας και η ουσία της θα κατευθυνθεί προς την απόρριψη της Πρόνοιας του Κυρίου και της Χάρης του. Ενώ οι Εντολές που δόθηκαν στους ανθρώπους από τον Κύριο δεν είναι τίποτε άλλο από ένας δρόμος προς μια γαλήνια και ευτυχισμένη ζωή με ειρήνη και αρμονία με τον Κύριο. Όλα τα υπόλοιπα που παραβιάζουν τις εντολές, είναι επιζήμια για τον κόσμο και για όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτόν και εξαρτώνται απ’ αυτόν.

Όλα ξεκινούν από μικροπράγματα: έκλυτο ντύσιμο και ήθη, κοινή διαπαιδαγώγηση αγοριών και κοριτσιών και όχι κάτω από την καθοδήγηση της Εκκλησίας αλλά ενός λαϊκού ατόμου. Από τέτοια μικροπράγματα είναι που αναφύονται τα μεγαλύτερα κακά.

Πολλές φορές ο Σατανάς προσπάθησε να καταστήσει την ηθική εξαθλίωση παγκόσμια, πανδημική, αλλά πάντα εύρισκε μπροστά του την τρομακτική καταγγελία της Εκκλησίας. Διότι τα πνεύματα του σκότους αυτό είναι που φοβούνται περισσότερο απ’ όλα: την καταγγελία. Γι’ αυτό όταν το φως της Αλήθειας σβήνει, τότε οι κακές, διαβολικές υποκινήσεις γίνονται πολύ πιο δυνατές.

Ο κόσμος βρίσκεται κάτω από την συσκότιση (της λογικής) που προκαλεί η υπεραφθονία μιας δωδεκάδας «αναπτυγμένων» χωρών, όπως αποκαλούνται, τις οποίες ο εχθρός της ανθρωπότητας έχει επιλέξει για να γίνουν όργανα στην αποχαύνωση όλου του κόσμου. Το πρωταρχικό όπλο σκανδαλισμού εδώ είναι το σλόγκαν της Ελευθερίας! Τόσο πολύ αίμα έχει χυθεί σε όλες τις επαναστάσεις και πραξικοπήματα, κοινωνικές και ψευδο-θρησκευτικές εκδηλώσεις, πολιτική και με μυστικότητα διαμάχη, – όλα τοποθετημένα στο βωμό του δαίμονα της ελευθερίας! Ναι, αυτός που επαναστάτησε κατά του Θεού, και ρίχθηκε κάτω (από τον Ουρανό), το μαμούνι που προσπάθησε να ιδιοποιηθεί την θέση του Κυρίου – αυτός είναι αναζητητής της «ελευθερίας»! Η ελευθερία του δεν είναι η ικανότητα που δόθηκε στον άνθρωπο από τον Κύριο για να αναζητάει την τελειότητα της ηθικής. Η «ελευθερία» του, είναι ένας ζυγός, μέσω του οποίου ο άνθρωπος στερείται την δυνατότητα να διαλέξει ανάμεσα στο καλό και το κακό, αφήνοντάς του μόνο τη δυνατότητα να βαδίσει κατευθείαν στην κόλαση. Αυτή είναι η ελευθερία που θα βασιλέψει.

Είδα ότι το παγκόσμιο κακό είναι προετοιμασμένο να κάνει τα πάντα για να δυσφημήσει την Αγία Εκκλησία, το άμωμο σώμα του Χριστού! Πρώτα απ’ όλα, θα της εκσφενδονίσουν προσβολές σε όλα τα μέσα ενημέρωσης: εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση. Η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα χλευαστούν και θα γελοιοποιηθούν, όπως και οι ιεροτελεστίες τους, οι νηστείες και όλος ο Χριστιανικός τρόπος ζωής – όλα όσα αποτελούσαν την βάση της ζωτικότητας του ανθρώπου. Χιλιάδες και χιλιάδες καταστροφείς της Ορθοδοξίας θα διεισδύσουν στην Εκκλησία ανάμεσα στους κληρικούς. Παρόλη την γενική εξωτερική ευσέβεια, το πνεύμα τους θα είναι εχθρικό, αντιχριστιανικό, και οι άνθρωποι θα απομακρυνθούν από τις εκκλησίες όπου αυτοί οι αντιπρόσωποι του κλήρου θα διοικούν. Έτσι οι ανακαινισμένες και οι καινουργιο-κτισμένες εκκλησίες θα είναι άδειες.

Ωστόσο, το φως της αληθινής αγιότητας θα συνεχίσει σποραδικά να αναλάμπει, σε κάποια μέρη. Αυτός που αναζητεί ευρίσκει… Κανένας δεν μπορεί να απαλλαχθεί λέγοντας: «Κύριε έψαξα αλλά δεν βρήκα». Μέσα στο ζόφο της ολοκληρωτικής έλλειψης της Πίστης και της Θεοσέβειας, τα φώτα της Αλήθειας θα τρεμοπαίζουν σε όλη τη Γη.

Επί πλέον ο αληθινός κλήρος θα καταδιωχθεί, θα κυνηγηθεί, και θα του φερθούν υποτιμητικά. Οι μπράβοι του δαίμονα δεν θα σταματήσουν μπροστά στο φόνο, αν ο Κύριος δει ότι είναι έτοιμοι οι ευσεβείς να δεχτούν το φωτοστέφανο του μάρτυρα… Θα υπάρξουν πολλοί τέτοιοι ευσεβείς μάρτυρες εκείνη την εποχή!

Μια από τις ελευθερίες την οποία οι μπράβοι του δαίμονα θα προσπαθήσουν να εδραιώσουν στους ανθρώπους με οποιοδήποτε τίμημα θα είναι η ελευθερία της ηθικής ακολασίας. Αλλοίμονο, οι άνθρωποι την έχουν ήδη δεχτεί και την έχουν κάνει ένα αναμφισβήτητο κομμάτι της σύγχρονης ζωής. Η μοιχεία δεν θα χαρακτηρίζεται έτσι, αλλά θα θεωρείται σεξουαλική ελευθερία.

Η διαφθορά θα επιβάλλεται από την μικρή ηλικία στην μορφή της παιδείας, της σεξουαλικής κουλτούρας και συμπεριφοράς των φύλων. Θα δείχνουν στα παιδιά γυμνά σώματα, την σεξουαλική πράξη – όλα σε μια απόπειρα να πυροδοτήσουν λάγνα πάθη, τα οποία θα αναφέρουν ως φυσιολογικά ένστικτα. Ο τύπος και η τηλεόραση θα πλημμυρίσουν με γυμνά κορμιά και απαίσιες σκηνές πορνείας.

Η γύμνια στο σημερινό ένδυμα θα είναι μόνο η αρχή. Ο τελικός σκοπός θα είναι πολύ πιο τρομερός, η γιορτή της Αστάρτης και του Βάαλ, όπου εκατοντάδες εκατοντάδων ειδωλολατρών θα πορνεύουν, αποχαυνωμένοι με αλκοόλ και ναρκωτικά. Εκεί θα σύρουν την ανθρωπότητα οι υποστηρικτές της σεξουαλικής ελευθερίας – να λατρεύουν τους δαίμονες της πορνείας. Σκλάβος γίνεται ο ηττημένος στον πόλεμο, αλλά οι άνθρωποι θα παρασυρθούν από αυτήν τη σκλαβιά που έρχεται τυλιγμένη σαν δώρο…

Εντούτοις, ακόμα και η κοινή αμαρτία της πορνείας δεν είναι αρκετή για τους δαίμονες: ο σοδομισμός και η παιδεραστία θα δοθούν απλόχερα ως υπέρτατες εκδηλώσεις της ελευθερίας. Η προπαγάνδα αυτών των απαίσιων αμαρτιών θα αποκτήσει απίστευτη δύναμη – ακόμα πιο ισχυρή από την ίδια τη σεξουαλική ακολασία. Περιπτώσεις ομοφυλοφιλικών γάμων θα παίρνουν τέτοια προβολή όσο και η ανακάλυψη των αντιβιοτικών στην εποχή τους.

Η σοδομική αμαρτία θα εξαπλωθεί αισθητά: αρχικά ανάμεσα στους καλλιτέχνες και στους πολιτικούς. Η σοδομική αμαρτία θα γίνει το χαρακτηριστικό σήμα του μέλλοντος. Ήδη τώρα, αυτές οι αχαλίνωτες ακολασίες λαμβάνουν χώρα υπό την μορφή ετήσιων καρναβαλιών των ομοφυλοφίλων στην Αμερική! Όλα αυτά θα αποτελέσουν επίσης κομμάτι της Ρωσικής σκηνής, κάτι όχι λιγότερο από μια άσχημη εκδήλωση.

Όλοι όσοι αντιστέκονται σε αυτές τις δαιμονικές εφορμήσεις θα θεωρηθούν ότι καταπατούν την ελευθερία των άλλων, ως αφάνταστα αμαθείς ή ακόμα και εχθροί του κράτους και των συμφερόντων του, καθώς όλα τα κράτη θα έχουν ως απώτερο σκοπό τους την διαφύλαξη των δαιμονικών ελευθεριών αντί των ηθικών αξιών.

Πράγματι, είναι δαιμονικά, γιατί ακόμα και σήμερα δεν θα συναντήσετε πουθενά ένα Ορθόδοξο άρθρο εκτός και αν είναι έκδοση της Εκκλησίας. Τι ανοησίες λέγονται και γράφονται! Παρόλα αυτά δεν υπάρχει αντιπαράθεση στις απόψεις και τις διαφορετικές θεωρήσεις στη ζωή. Αυτή λοιπόν είναι η ελευθερία: όταν σε κάποιον επιτρέπεται μόνο να ρίξει λάσπη στην ιερότητα και στην αγνότητα! Κάθε τι άλλο είναι απαγορευμένο – ταμπού.

Όλα αυτά ξεκίνησαν με ασήμαντα πράγματα, πριν από πολύ καιρό. Ξεκίνησαν πολύ πριν την επανάσταση (των μπολσεβίκων το 1917), όταν τα ενοριακά σχολεία μεταφέρθηκαν στην κοσμική αρχή. Και έτσι ο άθεος ξεκίνησε να διδάσκει και να εκπαιδεύει το επιτελείο του για την επανάσταση του 1917.

Είχα με την χάρη του Θεού ένα όραμα για το πώς τα νιάτα, κάτω από την ισχυρότατη γοητεία του σατανά, εξαιτίας της πληθώρας των αμαρτιών, και μεθυσμένα από το ποτό και τα ναρκωτικά είναι αβοήθητα, μπροστά στο τελικό κάλεσμα της κόλασης και θα οδηγηθούν σε αυτοκτονία! Θα υπάρξει ένα καταστροφικό ξέσπασμα στον αριθμό των αυτοκτονιών. Σε τέτοιο βαθμό, ώστε στο τέλος δεν θα εκπλήσσει κανένα πλέον. Θα γίνει ο κανόνας, κάτι σαν δεδομένο…

Ακόμα περισσότερο καθώς ο αριθμός των ανθρώπων που θα χτυπηθούν από τρομερές αρρώστιες, σεξουαλικά μεταδιδόμενες, θα είναι τόσο μεγάλος και οι πόνοι των θυμάτων θα είναι τόσο απαίσιοι, ώστε η κοινωνία τελικά θα δεχτεί την αυτοκτονία σαν μια ανάπαυλα, σαν πράξη ελέους. Οι αρχές θα φτάσουν ακόμα και στο σημείο να εξωθούν τους ανθρώπους να το κάνουν. Τα πάντα θα στοχεύουν στην καταστροφή των ψυχών αυτών που πλανήθηκαν.

Μια ακόμα φριχτή δαιμονική παγίδα θα παρακινεί τους ανθρώπους να αυξήσουν τα κέρδη τους, να επιζητούν πλούτη ως ύψιστο σκοπό της ζωής. Το ίδιο το πάθος της αντιζηλίας (του πλούτου των άλλων) από μόνο του είναι επιζήμιο, όπως όλα τα πράγματα που γίνονται χωρίς μέτρο. Και η υπερβολή οδηγεί στη καταστροφή της φύσης.

Το δεύτερο μέρος αυτής της παγίδας εντοπίζεται στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται αυτός ο πλούτος. Τι είναι τα σημερινά χρήματα; Ένα φάντασμα, μια ψευδαίσθηση, όπως όλα τα «θαύματα» του διαβόλου. Το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων βρίσκεται στις τράπεζες ή σε ομόλογα. Αυτές οι τράπεζες θα πτωχεύσουν και οι άνθρωποι θα γονατίσουν! Αυτό μπορεί να γίνει αστραπιαία. Έχουν ήδη γίνει αναρίθμητες και επιτυχημένες πρόβες αυτού του πράγματος.

Η βιομηχανία θα παραλύσει εξαιτίας φυσικών συμφορών και πολέμων. Επομένως με τι θα μείνει ο άνθρωπος; Με μια μάζα από άχρηστα πράγματα, για την συγκέντρωση των οποίων ξόδεψε χρόνια από την ζωή του. Τώρα βλέπει ότι η αξία τους είναι εντελώς σχετική, ακόμη και σε ένα ασφαλή και ευτυχισμένο κόσμο, και βεβαίως τίποτε δε θα αξίζουν σε ένα κόσμο καταστροφής και αφανισμού.

Τώρα, φανταστείτε ότι ο ηλεκτρισμός και το νερό έχουν κοπεί, δεν υπάρχει θέρμανση… Ο καθένας αμέσως θα έδινε ότι είχε και δεν είχε για ένα πριόνι, ένα τσεκούρι μία σόμπα… όταν κάποιοι ελάχιστοι θα είχαν στην κατοχή τους αυτά τα πράγματα, από τους εκατό ο ένας ή τόσο…

Ξέρω ότι σας έχω φοβίσει υπέρμετρα με τις αφηγήσεις μου. Αλλά πιστέψτε με ότι είναι ακόμα πιο τρομερά να τα βλέπεις! Αυτό που είδα είναι ακόμα πιο άσχημο και απαίσιο από αυτό που θα μπορούσα να σας περιγράψω με λόγια. Ωστόσο, δεν μπορώ να σας τα πω όλα, καθώς δεν πρέπει να σας προκαλέσω κατάθλιψη και να πέσει στο παρόν το ηθικό σας, με τα οράματα μου για το μέλλον.

Αυτό ήταν ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ορθοδόξου κληρικού π. Αλεξάντερ Κρασνώφ «Πνευματικές συζητήσεις και Διδαχές του γέροντος Αντωνίου». Ελπίζουμε ότι η εξιστόρησή μας αυτή δε θα σας αφήσει να πέσετε σε απελπισία, αλλά αντιθέτως, θα σας εμπνεύσει ώστε να γίνετε πιο ζηλωτές στην εκπλήρωση των εντολών του Κυρίου, διότι εκεί βρίσκεται ο δρόμος της Σωτηρίας, όπως υποσχέθηκε ο Κύριος σε όλους τους πιστούς Χριστιανούς.
ΠΗΓΗ : «Η Φωνή της Ρωσίας» http://www.vor.ru/English/Christian_Message/program.phtml?act=60
https://www.imdleo.gr/diaf/2010/06/st_Antony_visions.pdf

*«Το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους». Βλ. Προφητεία 54 του Αγίου Κοσμά, επισκ. Αυγ. Καντιώτου, Κοσμάς ο Αιτωλός, Αθηναι, πρ. 54, σ. 308)

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του Αντίχριστου σατανά.
Θα φάει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονιστούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώσει ο Χριστός μια ευκαιρία για να σωθεί το πλάσμα Του. Θ’ αφήσει το πλάσμα Του ο Χριστός; Θα παρουσιασθεί στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώσει από τα χέρια του Αντίχριστου. Θα επιστρέψουν στον Χριστό και θα έρθει μια πνευματική γαλήνη σε όλην την οικουμένη για πολλά χρόνια. Μερικοί συνδυάζουν με αυτήν την επέμβαση του Χριστού την Δευτέρα Παρουσία. Εγώ δεν μπορώ να το πω.
Ο λογισμός μου λέει ότι δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν έρθει ως Κριτής, αλλά μια επέμβαση του Χριστού, γιατί είναι τόσα γεγονότα που δεν έχουν γίνει ακόμη.
Θα επέμβει ο Χριστός, θα δώσει μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξει όλο το κακό και θα το βγάλει σε καλό τελικά. Θα γεμίσουν οι δρόμοι προσκυνητάρια. Έξω τα λεωφορεία θα έχουν εικόνες. Θα πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι. Θα σε τραβάν, για να τους πεις για το Χριστό!

Μετά την μπόρα την δαιμονική θά ‘ρθει η λιακάδα η Θεϊκή.
Άγιος Παΐσιος ο ΑγιορείτηςΗ Βίβλος διδάσκει με παραδείγματα, ότι ο ηθικός νόμος είναι ο μόνος αληθινός νόμος του Θεού. Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/03/06/%ce%b7-%ce%b2%ce%af%ce%b2%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b4%ce%ac%cf%83%ce%ba%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%af%ce%b3%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%8c%cf%84%ce%b9/

Για το πώς ένας αληθινός Χριστιανός αντιμετωπίζει το μίσος στον κόσμο Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/02/07/%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%8e%cf%82-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b1%ce%bb%ce%b7%ce%b8%ce%b9%ce%bd%cf%8c%cf%82-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b1%ce%bd/

Ἀπολυτίκιο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Διακόνων
— Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε

Ὡς θεῖοι συνέκδημοι, τῶν Ἀποστόλων Χριστοῦ, θεόθεν ἐκρίθητε διακονεῖν εὐσεβῶς, τῷ θείῳ πληρώματι, Πρόχορε θεηγόρε, σὺν Νικάνορι ἅμα, Τίμων ὁ θεοκῆρυξ. Παρμενᾶς τε ὁ θεῖος, πρεσβεύοντες τῷ Κυρίῳ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Παύλου τοῦ Ξηροποταμηνοῦ .
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Βασιλείου ἀξίας παριδὼν τὴν λαμπρότητα, ὡς ἄγγελος ἐν Ἄθῳ θεοφόρε ἐβίωσας, καὶ ὤφθης μοναστῶν ὑπογραμμός, καὶ σκεῦος οὐρανίων ἀρετῶν· διὰ τοῦτο Πάτερ Παῦλε χρεωστικῶς, τιμῶμέν σε κραυγάζοντες· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ ἡμῖν πταισμάτων ἄφεσιν.

Ἀπολυτίκιον τῆς ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Εἰρήνης τῆς Καππαδόκου καὶ θαυματουργοῦ
Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.

Τῷ θείῳ ἔρωτι, τρωθεῖσα πάνσεμνε, Εἰρήνη ἔνδοξε, κόσμον κατέλιπες, δόξαν καὶ πλοῦτον καὶ τρυφήν, ὡς σύμβολα ἐλογίσω, ἄρασα ἐπ’ ὤμων δέ, τὸν σταυρὸν ἀξιάγαστε, γέγονας ὑπόδειγμα, ἀρετῆς καὶ διδάσκαλος· διὸ μὴ διαλίπῃς πρεσβεύειν, ὑπὲρ τῶν ἀνυμνούντων σε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Χριστοδούλου τοῦ ἐκ Κασσάνδρας.
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θεῖον βλάστημα, τῆς Κασσανδρείας, καί τῆς πίστεως, νέος ὁπλίτης, ἀνεδείχθης Νεομάρτυς Χριστόδουλε· τοῦ γάρ Σωτῆρος κηρύξας τό ὄνομα, τόν δι’ ἀγχόνης ὑπέμεινας θάνατον. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.

Χαίροις, τῶν βασιλέων βλαστός, Παῦλε θεόφρον τῆς σοφίας θησαύρισμα, τοῦ ζήλου ὁ κοινωνήσας, τῷ σκεύει τῆς ἐκλογῆς, ὡς ἀγάπης θείαν ὢν ἀνάπλεως· ζωῆς τῆς ἐν πνεύματι, ὑποφήτης θεόσοφος, τῆς ἀπαθείας, ὁ λειμὼν ὁ μυρίπνοος, ταπεινώσεως, περιβόητον ἄκουσμα· λύχνος ὁ παμφαέστατος, ὁσίας ἀσκήσεως, τῶν ἐν τῷ Ἄθῳ ὁ γνώμων, πρὸς ἀρετῶν τελειότητα· Χριστὸν ἐκδυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος.

Δόξα. Ἦχος πλ. α΄.

Στῦλος φωτοφανὴς Ὅσιε, πᾶσιν ἐφάνης, ἁπάσῃ γὰρ ἀρετῇ κοσμούμενος, σοφίᾳ τε καὶ γνώσει καλλυνόμενος, καὶ τῇ πραότητι ἐμπρέπων, ἀγάπῃ τῇ πρὸς τὸν πέλας· ἐκκαιόμενος, νέος ἡμῖν ὤφθης Παῦλος ἀοίδιμε· τίς σκανδαλίζεται βοῶν κατ’ αὐτόν, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι; Καὶ νῦν μὴ ἐλλίπῃς ἄνωθεν, σὺν τῷ θεσπεσίῳ Μάρτυρι Γεωργίῳ, ἐποπτεύοντες τὴν ποίμνην ὑμῶν, καὶ αἰτούμενοι παρὰ Θεοῦ τὸ μέγα ἔλεος.

Prophetic visions of Elder Anthony the Russian. After the demonic storm, there will come a divine sunshine

Synaxarion.
On July 28, we commemorate the holy Apostles and Deacons Prochorus, Nicanor, Timon, and Parmenas (1st century).
On this day we also commemorate the holy Martyr Eustathius of Ancyra.(c. 316)
On this day we also commemorate the holy Martyr Acakius of Miletus (c. 321); and the consecration of the church of the Most Holy Theotokos in the Quarter of Deaconess.
On this day the holy Martyr Drosis died after she was cast into a crucible of gold.
On this day the devout Paul Xeropotaminos, who founded two Monasteries on Mount Athos, Xeropotamou and Saint Paul’s (which is dedicated to Saint George), and who flourished in the year 820, reposed in peace.
On this day we also commemorate our devout Mother Irene of Cappadocia, who lived in asceticism in the Monastery of Chrysovalantou (912).
The holy New Martyr Christodulus of Cassandra (1777).
Our Father among the Saints Samson of Wales, Bishop of Dol in Brittany (c. 565).
Our Father among the Saints Pitirim, Bishop of Tambov (1698).

“After the demonic storm, there will come a divine sunshine”…
Saint Paisios of Mount Athos

“Prophetic visions of Elder Anthony”
Alexander Krasnov
Prepared by Tatyana Shvetsova

With every passing year the number of technogenic catastrophes and natural calamities increases alarmingly all over the world. In fact, they have become something of a common occurrence, terrible as it sounds. Still, there is no way one can become used to them, or accept them. It’s a tremendous shock every time… 

So it is no wonder that among the Orthodox believers in our country there is an upsurge of truly apocalyptic sentiments, which were further whipped up by the recently published in Ukraine book by Orthodox clergyman Alexander Krasnov “Spiritual Conversations and Edifications of Elder Anthony.” The book became a bestseller here in Russia, filling many people with gloom, causing them to look with great anxiety at today’s reality and referring them yet again to the Apocalypse by St. John the Theologian. In his book Father Alexander describes his encounters with a certain Elder by the name of Anthony. The Lord had endowed this zealot with two prophetic visions, which he, in turn, narrated to the clergyman not long before his own demise.

Since theses prophetic visions concern not only Russia but the entire world, we felt obliged to acquaint you with them. We offer you an excerpt from the aforementioned book by Father Alexander, where Elder Anthony speaks of his visions.

Sometime in the early 1970-ies during the Holy Liturgy I witnessed my first vision…

I see a huge crowd of people, streaming forward as if drawn by some unseen force. While in this constant motion, some people are feasting, some fornicating, others plotting evil against their fellow men. And all this – while they are moving forwards. The people are all very different: there are laymen, clergy, the military, politicians – everyone. A greater part of the people are simply thrusting their way ahead, with no concern for others, while a minor part are moving calmly. An awning abyss lies ahead, leading into Hell. A majority of the people, upon reaching it, are plunged down. Moreover, not only the rich, but the people strained in means also hurtle down into Hell. For they share one common idol – the lusts of the world.

There are others, who do not hurtle down, but descend slowly, only to be lifted up by certain luminous persons, who help them across. While still others calmly cross, or better still – fly across the abyss, their feet not touching the ground. It was fearsome. There was not so much a moaning, as a terrible howling coming from the abyss, coupled with a loathsome fetor. This was more than just a foul smell, but a stench, augmented by feelings of terror and finality. In those years of the seeming Soviet welfare it was hard for me to assess the portent of the vision. Today – it’s quite a different thing…

The second vision was of a different nature…
I was, by grace of God, granted a vision pertaining to something that people had been asking me about. If the first vision could be easily described with more or less accuracy, it is practically impossible to do justice to the second one. So I shall attempt to narrate it in some consistency, and not in the way the vision was offered me .

To make it easier for you to understand the following, let me begin by saying a few words about the creation of the Universe. The Lord created all living things in line with a very specific system, where the actions of even the minutest fragment of the Universe impact the life of the entire Universe. Actions of the unreasonable beasts cannot cause harm to the Universe. They are limited by their instincts and self-regulating attributes of Nature itself in the manner of brakes.

But with Man, created by God in His own similitude – is quite another matter. Not only actions, but the very thoughts of Man impact the surrounding medium, the environment, all the Universe.

It was not the Lord that wiped off the face of the Earth Sodom and Gomorrah but sinful Man. What I imply here is that all tragedies that strike man and Nature are not consequences of the Lord’s wrath, for He is All-Merciful. These tragedies occur as a direct outcome of the detrimental actions of mankind itself, led astray by the wiles of the devils. And now, let me pass over to the actual vision of that which, alas, awaits us all in the not-so-distant future. After all, some of what I saw in the vision is already taking place in the present.

So, this is the vision offered me by God: First of all, all manner of technical glitches. The system of existence created by Man is, in effect, satanical, since it counters all of God’s laws. This is why it will start to fail.

Planes will fall from the skies, ships sink, atomic powers stations and chemical plants will explode. All this will take place on the backdrop of terrible natural calamities, hitting all countries of the world, but America first and foremost. These shall be hurricanes of unheard-of force, earthquakes, scorching droughts and veritable deluges. In fact, it will be hard to find a place on earth not affected by these disasters, where man could find a safe haven. Man’s tranquility will only lie in God’s hands, in his faith in the Lord’s benevolence, since Mother Earth will no longer afford this sanctuary. It is the cities that wrathful Nature will hit the hardest, since they have severed their ties with it completely. Just one destruction of a multi-tier state-of-the-art tower threatens hundreds of souls, buried under the rubble without an opportunity for Holy Communion and penance.

These modern houses, built on piles, piercing the earth like arrows straight down to the Hellfire, will bring people an infernal death under the debris. Those who will survive shall envy those blessed with a quick death, since their fate shall be terrible – a slow torturous death from starvation and suffocation. The towns shall present a truly horrendous sight. Even those that succeed in escaping destruction, deprived of electricity and water supply, heating and food, shall resemble huge stone tombs, for so many people shall be dying there… Gangs of brigands will roam the streets, their crimes going unpunished. Even daytime will bring no peace or safety in the city, while at night people shall form large groups, seeking safety in numbers to survive until dawnbreak. Alas, the sunrise shall not herald a happy new day, but mark the beginning of more sorrows in an attempt to survive another day. You needn’t think that the village, rural areas will be much better off. The fields, poisoned by toxic downpours and riddled by drought will not yield any crops…

Terrible numbers of cattle will fall, and people, unable to bury all the dead beasts, will leave them to lie and rot there, poisoning the air with a dreadful stench of decay. The peasant folk shall undergo raids on them by the townspeople, who will be ready to murder one for a slice of bread! Yes, the very slice of bread that you find unpalatable these days without a topping of sauces and spices, shall provoke people into spilling blood over it.

For the villagers, just as for the town residents, night time will be frought with terrors, since it will bring with it plunder and robbery. While for the rural folk it will be imperative to somehow preserve their farm equipment, for they cannot do any work without it and are sure of a death from starvation. Just as in the cities, not only food, property, but people themselves shall become the hunted. Cannibalism shall become a common phenomenon. All laws of morality will be trampled underfoot. The very existence of humanity and its essence shall be directed towards a rejection of the Lord’s Providence and His Grace. While the Commandments, given people by the Lord, are nothing else but a road to a tranquil and happy life in peace and harmony with Him. All the rest, violating the Commandments, is detrimental to the world and all existing in it and depending on it.

Everything begins with the minor things: licentious dress and morals, a joint instruction of boys and girls, and not under the guidance of a man of the church, but a secular individual. It is out of these minor things that the great terrible ones stem. Many times Satan attempted to render moral degradation universal, pandemic, yet invariably came up against the formidable denunciation of the Church. For the spirits of darkness this is what they fear the most – denunciation. For it is when the light of Truth is extinguished that the evil, devilish instigations are the most potent. The world is obscured by the gloom of overabundance of a dozen so-called ‘developed’ countries, which the enemy of mankind has chosen to be instrumental in stupefying the whole world. The principal shock weapon here is the slogan of Freedom! So much blood has been spilt in all the revolutions and coups, social and pseudo-religious manifestations, political and mystical strife – all laid at the altar of the demon of freedom!Yes, the one who rebelled against God, and was thrown down, the vermin that attempted to appropriate the Lord’s place – he is the principle seeker of ‘freedom’! His freedom is not the ability granted Man by the Lord to seek perfection in virtue. His ‘freedom’ is a yoke, whereby man is deprived of the chance to choose between good and evil, leaving him but the possibility to march straight into Hell. This is the freedom that shall reign. I saw the great lengths the universal evil is prepared to go to in a bid to malign the Holy Church, the immaculate Body of Christ! First of all, they shall sling abuse at it in all the papers, on radio and television. The Orthodox Church and Orthodox Christians shall be scoffed and ridiculed, as will be their rites, fasts, the Christian way of life – everything that was always the mainstay of the people’s vitality. Thousands and thousands of destroyers of Orthodoxy shall be infiltrated into the Church itself, among the clergy. Despite an overall outward piety, their spirit will be alien, anti-Christian, and the people shall turn away from the churches where these representatives of the clergy are predominant. So the resurrected, or newly-built churches shall stand empty. However, the light of true sanctity shall continue to flicker in some places. He who seeks shall find… Nobody shall be able to exonerate oneself saying: “Lord, I sought yet did not find!” Amidst the gloom of total lack of Faith and godlessness, lights of Truth flickers all across the land.

Yet, the true clergy shall be persecuted and hounded, and subjected to all manner of disparagement. The demon’s henchmen shall not stop short of murder, if the Lord sees it fit for the pious to accept the halo of a martyr. There shall be many of them, pious martyrs of this time! One of the freedoms that the demon’s henchmen attempt to inculcate in people at any cost is the freedom of moral licentiousness. Alas, people have already accepted it, and made it an inalienable part of contemporary life. Fornication is no longer branded as such, but perceived as sexual freedom. Depravation sets in at an early age in the guise of education in sexual culture and behavior of the sexes. Children are shown naked bodies, the sexual act – all in a bid to fire lustful passions, which they refer to as natural instincts. The press and television are inundated with naked bodies and terrible scenes of fornication. The nakedness in today’s dress is only the beginning. The final aim is much, much more horrible – the feast of Astarte and Baal, where hundreds and hundreds of heathens fornicated, stupefied with alcohol and drugs. That is where the proponents of sexual freedom drag humanity – to worship the demons of fornication. One is a slave to the one who vanquishes one, and people are enticed into this giftwrapped slavery…

However, even the common sin of fornication is not enough for the demons’ retainers: sodomy and pederasty shall be dished out as ultimate manifestations of freedom. The propaganda of these disgusting sins will gather incredible force – almost stronger than sexual licentiousness! Incidents of homosexual marriages shall receive as much éclat as the discovery of antibiotics in its time! Sodomy will be markedly spreading: initially among the artists and politicians. The sin of sodomy will become a label of the future. Already now licentious debaucheries are held under the guise of annual carnivals of homosexuals in America! All this will become a part of the Russian scene, too, in no less an ugly manifestation.

All who resist these ugly demonic onslaughts will be branded as impinging on another’s freedom, as grossly ignorant or even enemies of the state and its interests, since all states shall regard a protection of the demonic freedoms, rather than moral values, as their ultimate goal. Indeed, they are demonic, for even today you will not encounter an Orthodox article anywhere but in a church publication. What rubbish is written and said! Yet, there is no opposition of views, different outlooks on life. So much for freedom when one is only allowed to sling mud at holiness and purity! All else is taboo. All this started with minor things, a long time ago. It started long before the [1917 Bolshevik] revolution, when parish schools were transferred under secular authority. And so the Godless set off there to teach and thus train cadres for the revolutions of 1917! I was blessed with a vision of how youth, under the powerful spell of satan due to multitudinous sins, and intoxicated by drink and drugs, is helpless before the ultimate summons of Hell and will be driven to commit suicide! There shall be a disastrous upsurge in the number of suicides. So much so, that such an end will no longer surprise others. It will become almost the norm, as a matter of course…

All the more so since the number of people struck down by horrible diseases, transmitted sexually, will be so great, and the sufferings of the victims so terrible, that society shall come to accept suicide as ultimately a respite, an act of mercy. Authorities will go so far as to even incite people to it! Everything will be aimed at destroying the souls of the strayed.

Another dreadful demonic trap will be inducing people to increment their earnings, seek wealth as an ultimate goal in life. The very passion of covetousness is in itself harmful, as all things inordinate. And inordinacy leads to destruction of nature.

The second part of this trap lies in the manner of applying this wealth.

What is today’s money? A ghost, an illusion, like all of the devil’s ‘miracles’. A greater part of the money is kept in banks or in stocks and bonds. These banks shall go bust, and people will be brought to their knees! This might happen in a blink of an eye. There have already been numerous successful ‘rehearsals’ of this. And industry shall grind to a halt due to natural calamities and wars. So, what will man be left with? With a mass of useless things, on the accumulation of which he spent years of his life. Now he sees that their value is quite relative, even in the safe and happy world, and certainly they are worth nothing in a world of catastrophe and disaster. Now, imagine that the power and water supply have been cut off, there is no heating… One will readily give all he has for a saw, an axe, a stove… While a precious few possess these things out of a hundred or so… I know I have frightened you beyond measure with my narratives. But believe me, it is much more terrifying to see it all! What I saw is more ugly and disgusting than I could ever describe to you in words. However, I cannot tell all, for I must not instill depression and despondency in the present with my visions of the future.”

This was an excerpt from a book by Orthodox clergyman Alexander Krasnov “Spiritual Conversations and Edifications of Elder Anthony.” We hope that our narrative will not let you fall into despondency, but instead, will inspire you to be ever more zealous in fulfilling the Lord’s Commandments, for there lies the road to Salvation, as promised by the Lord to all faithful Christians.
Excerpts from Orthodox clergyman Alexander Krasnov’s book, “Spiritual Conversations and Edifications of Elder Anthony.”
Copyright © 2004 The Voice of Russia
https://www.imdleo.gr/diaf/2010/06/visions_en.pdf

St. Paisios the Athonite

Let us not expect the spiritual spring if we don’t first pass through the spiritual winter during which the spiritual vermin die. We mustn’t expect the divine to blossom within us if the human hasn’t first died.

We should know that there are not only natural laws but also spiritual. Therefore the future wrath of God cannot be confronted by cooperating with sinners (because we would receive a double wrath), but by repentance and obedience to the Lord’s commandments.”
We have to pray a lot, and with pain in our hearts, so that God will intervene: our times are very hard to understand. A lot of ash, rubbish, and indifference has accumulated, and a strong wind will be needed to blow it all away.
It’s frightening! The Tower of Babel is upon us! Divine intervention is needed: Great upheavals are happening. What a bedlam! The minds of whole nations are in confusion. But in spite of the ferment I feel a certain consolation inside, a certain confidence. God still dwells in a part of the Christians. God’s people, people of prayer, still remain, and God in his all-goodness still tolerates us and will put everything in order. Don’t be afraid! We’ve gone through many storms, and still haven’t perished. So should we be afraid of the storm which is now gathering? We’ll not perish this time either!
God loves us. In Man there’s a hidden power which comes out when necessary. The difficult years will be few. Just a lot of thunder. Don’t get upset in the least, for God is above everything. 

Difficult times are ahead. Great trials await us. Christians will suffer great persecutions. Meanwhile, it’s obvious that people don’t understand that we’re on the verge of the end times, that the seal of the Antichrist is becoming a reality. As if nothing’s happening. That’s why Holy Scripture says that even the chosen will be deceived.Apolytikion of the Apostles — Tone 3

O Holy Apostles, intercede to our merciful God, that He may grant our souls forgiveness of sins.

Troparion of the Apostles — Tone 4

Holy companions of the Apostles of Christ,/ God chose you as ministers of His flock,/ O Prochoros preacher of things divine,/ holy Nicanor, Timon and Parmenas./ Intercede with Christ our God that we may be granted the forgiveness of our sins.

Apolytikion of St Irene of Cappadocia — Plagal Tone 1

Not a temporal kingdom on earth didst thou obtain, but Christ, thy most comely Bridegroom, vouchsafed thee heavenly crowns, and thou reignest as a queen with Him eternally; for thou didst dedicate thyself unto Him with all thy soul, O Irene, our righteous Mother, thou boast of Chrysovalantou, and mighty help of all the Orthodox.

Troparion of the holy hierarch Pitirim, Bishop of Tambov, in Tone IV —

Teacher of faith and piety, beacon of the Church, example for monastics, O most wise and holy hierarch Pitirim: Piously hast thou tended thy flock and led it to Christ. Wherefore, though adorned in the highest with a crown of glory, thou dost abide with us on earth in spirit, radiating miracles. Entreat Christ God, that our souls be saved.

Troparion of the Smolensk Icon of Our All-holy Mistress, the Theotokos, in Tone IV —

We shall never cease to speak of thy power, unworthy though we are, O Theotokos; for if thou hadst not interceded , who would have delivered us from so many misfortunes? Who would have kept us free until this day? We shall never depart from thee, O Mistress, for thou ever savest thy servants from all evils.

Μη στενοχωριέσαι. Η Αγία Παρασκευή μου είπε ότι ο Χαράλαμπος θα γίνη καλά. Αυτή είναι και η δουλειά όλων γενικά των Αγίων· να βοηθούν και να προστατεύουν εμάς τους ταλαίπωρους ανθρώπους από τους ορατούς και αοράτους πειρασμούς. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Συναξάριον.
Τῇ ΚϚʹ (26η) τοῦ μηνός Ἰουλίου, μνήμη τῆς Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος τοῦ Χριστοῦ Παρασκευῆς.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἱερομαρτύρων Ἑρμολάου, Ἑρμίππου καὶ Ἑρμοκράτους.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμῃ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ὡραιοζήλης καὶ Ἱερουσαλήμ, φίλη τῆς Ἁγίας Ὡραιοζήλης, μαθήτριες τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἰγνατίου τοῦ Στειρωνίτου· καὶ τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, πέραν ἐν Χάλδαις, καὶ τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, πέραν ἐν Σκάλλαις, καὶ τοῦ Ἁγίου Ἀππίωνος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Ὁ Ὅσιος Συμεὼν ὁ ἀρχιμανδρίτης καὶ στυλίτης «ὁ ἐπέκεινα τοῦ Ἀνάπλου»
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Ὁ Ὅσιος Γερόντιος τῆς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης τοῦ Ἁγίου Ὄρους
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου πέραν ἐν τῷ Πηγαδίῳ πλησίον τοῦ νέου Ἐμβόλου
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Στάρετς Θεοδοσίου῾Ιεροσολυμίτου, Θαυματουργοῦ τοῦ ἐν Μινβόντι Καυκάσου (1948)

Στίχοι
Θεῷ παρεσκεύασας ἁγνὸν ὡς δόμον,
Σαυτὴν ἄγουσα, Σεμνή, εἰς κατοικίαν.
Παρασκευὴν ἔκτανεν εἰκάδι χαλκὸς ἐν ἕκτῃ.

“Ας γίνουμε υιοί φωτός!”
π. Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Οι υιοί του φωτός έχουν κληθεί να λάμψουν με τη ζωή τους όσο περισσότερο μπορούν, ώστε να σκορπίσουν το φως παντού. Εμείς οι χριστιανοί έχουμε κληθεί να σκορπίσουμε στη γη την ατμόσφαιρα του ουρανού, την αιωνιότητα, την αγάπη, την ειρήνη, την αλήθεια και την ηρεμία. Ο άνθρωπος εκείνος που ζει μέσα του τη Βασιλεία των Ουρανών ακτινοβολεί άγιους λογισμούς. Θείους λογισμούς. Η Βασιλεία του Θεού δημιουργεί μέσα μας μια ατμόσφαιρα παραδείσου… 

***

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

”Είναι ζωντανή η παρουσία των Αγίων! Και όταν ακόμη εμείς δεν τους βρίσκουμε, εκείνοι μας βρίσκουν!

– Γέροντα, διάβασα κάπου ότι οι Άγιοι την ημέρα της μνήμης τους δίνουν δώρα σε όσους τους επικαλούνται. Έτσι είναι;
– Ναι, κερνούν πνευματικά κανταΐφια! Άμα γλυκαίνουμε τους Αγίους με την ζωή μας, μας κερνούν γλυκά πνευματικά.
Οι Άγιοι με την πολλή τους αγάπη μου προσφέρουν από τον ουράνιο άρτο και από το παραδεισένιο μέλι.

***

Παλιότερα που δεν υπήρχαν αυτές οι μεγάλες ευκολίες, και η επιστήμη δεν είχε προχωρήσει τόσο, αναγκάζονταν οι άνθρωποι σε όλες τις δυσκολίες να καταφεύγουν στον Θεό, και ο Θεός βοηθούσε. Τώρα, επειδή η επιστήμη προχώρησε, τον Θεό Τον βάζουν στην άκρη. Πάνε χωρίς Θεό σήμερα. Υπολογίζουν: «Θα κάνουμε τούτο, θα κάνουμε εκείνο». Σκέφτονται την πυροσβεστική, σκέφτονται τις γεωτρήσεις, το ένα, το άλλο… Αλλά χωρίς Θεό τί θα κάνουν οι άνθρωποι; Οργή Θεού θα φέρουν. Βλέπεις, όταν δεν βρέχη, δεν λένε: «Θα κάνουμε προσευχή», αλλά «θα κάνουμε γεώτρηση». Και το κακό είναι ότι με αυτά τα μέσα που υπάρχουν, σιγά-σιγά όχι μόνον οι άπιστοι σκέφτονται έτσι, αλλά ακόμη και οι πιστοί αρχίζουν να ξεχνούν την δύναμη του Θεού. Το καλό είναι που μας ανέχεται ο Θεός. Αλλά την Πρόνοια του Θεού ούτε καν την καταλαβαίνουν οι άνθρωποι.

***

Μόνον ο Θεός είναι πανταχού παρών· οι Άγιοι πηγαίνουν από το ένα μέρος στο άλλο με τέτοια ταχύτητα, που οι αποστάσεις καταργούνται· δεν υπάρχουν γι’ αυτούς κοντινές ή μακρινές αποστάσεις. Όταν ήμουν στο Σανατόριο, ήταν ένας, ο καημένος, χρόνια άρρωστος – Χαράλαμπο τον έλεγαν. Είχε αρραβωνιασθή και μια νοσοκόμα από το Σανατόριο. Τότε οι γιατροί δεν είχαν τα μέσα για την θεραπεία της φυματίωσης, και κινδύνευε να πεθάνη. Η μάνα του, πάνω στον πόνο της, πήγε σε ένα Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, για να προσευχηθή. Εν τω μεταξύ αυτόν τον είχαν στην εντατική και δεν άφηναν ούτε την αρραβωνιαστικιά του να μπή μέσα. Κάποια στιγμή την παίρνει τηλέφωνο η μάνα του και της λέει: «Μη στενοχωριέσαι. Η Αγία Παρασκευή μου είπε ότι ο Χαράλαμπος θα γίνη καλά. Μου είπε ακόμη: “Τώρα πάω και στο Σανατόριο της Λαμίας· κινδυνεύει κι εκεί κάποιος”». Εκείνη την ώρα ο άρρωστος έγινε καλά. Τηλεφωνεί μετά η νοσοκόμα στο Σανατόριο της Λαμίας και ακριβώς εκείνη την ώρα κάποιος που κινδύνευε εκεί έγινε καλά ως εκ θαύματος. Με τί ταχύτητα πήγε η Αγία! Αν έτρεχε ένα αυτοκίνητο με τέτοια ταχύτητα, θα είχε διαλυθή. Εκείνη ούτε βενζίνη σούπερ έκαψε, ούτε τα λάστιχα χάλασαν!

Αυτή είναι και η δουλειά όλων γενικά των Αγίων· να βοηθούν και να προστατεύουν εμάς τους ταλαίπωρους ανθρώπους από τους ορατούς και αοράτους πειρασμούς. Δική μας δουλειά είναι, όσο μπορούμε, να ζούμε πνευματικά, να μη στενοχωρούμε τον Χριστό, να ανάβουμε το καντηλάκι στους Αγίους και να τους παρακαλούμε να μας βοηθούν. Σε αυτήν την ζωή έχουμε ανάγκη βοηθείας, για να μπορέσουμε να πάμε κοντά στον Χριστό. Στην άλλη ζωή, εάν ο Θεός μας αξιώση και πάμε κοντά Του, ούτε και τους Αγίους θα «κουράζουμε», αλλά ούτε και θα υπάρχη λόγος να τους παρακαλούμε να μας βοηθήσουν.… Το θαύμα είναι μυστήριο· μόνο ζήται και δεν εξηγείται· το μυαλό δεν μπορεί να το ερμηνεύση. (Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου. Λόγοι ΣΤ’. Περί Προσευχής)

***

Στο Γεροντικό του Αγίου Όρους διαβάζουμε:

«Από το χωριό «Αγία Παρασκευή» της Χαλκιδικής, πριν από πολλά χρόνια (το 1860) στην ιερά Μονή Δοχειαρίου, μόναζε, ένας περίφημος και πολύ καλλίφωνος ψάλτης με το όνομα Συνέσιος.

Ο Μοναχός αυτός ιδιαίτερη ευλάβεια είχε στην Αγία Παρασκευή και πάντοτε μετά από τον καθορισμένο κανόνα της προσευχής του — μετάνοιες και κομβοσχοίνια — που ήταν υποχρεωμένος να κάνει, απαραίτητα έκανε και ιδιαίτερη προσευχή στην Αγία Παρασκευή. Στην προσευχή του αυτή παρακαλούσε την Αγία να τον βοηθήση, για να σώση την ψυχή του, κι αν σαν άνθρωπος έχη επάνω του κάτι που είναι εμπόδιο για την ψυχική του σωτηρία, να του το αφαιρέση με όποιο τρόπο γνωρίζει εκείνη.

Πολλά χρόνια συνέχιζε να λέη αυτή την προσευχή και ένα πρωί, μετά την πανηγυρική ιερή Ακολουθία και τη θεία Λειτουργία, στην μνήμη του μαρτυρίου της Αγίας Παρασκευής (26 Ιουλίου) αισθάνθηκε λίγο μία μικρή ενόχληση στο λαρύγγι του, κι από την ενόχληση αυτή λίγο λίγο άρχισε η φωνή του να γίνεται βραχνή.

Από τότε έκανε πολλές προσπάθειες, για να καθαρίση τη φωνή του, αλλά βελτίωση και θεραπεία δεν υπήρχε, απεναντίας όσο πήγαινε και χειροτέρευε η βραχνάδα στη φωνή του.

Επειδή ήταν καλός μουσικός και περίφημος ψάλτης λυπήθηκε ο ίδιος κι όλοι οι αδελφοί της Μονής αυτής, αλλά και όλοι οι πατέρες που τον γνώριζαν σ’ ολόκληρο το Άγιον Όρος.

Έκαναν όλοι θερμή προσευχή στο Θεό, για την θεραπεία του αδελφού αυτού Συνεσίου, οπόταν μετά από ικανό διάστημα, φανερώθηκε στον ύπνο του ηγουμένου της Μονής η αγία Παρασκευή και του είπε: «Γιατί, πάτερ, ενοχλείτε τον Κύριο, με τις καθημερινές προσευχές σας, για τον αδελφό Συνέσιο; Και γιατί παραπονείστε, εφ’ όσον ο ίδιος με παρακαλούσε τώρα και πολλά χρόνια να του αφαιρέσω εκείνο που είναι εμπόδιο στην ψυχική του σωτηρία;».

Ο ηγούμενος κάλεσε τον αδελφό Συνέσιο και τον ρώτησε, για ποιό πράγμα παρακαλούσε την Αγία Παρασκευή; Ο π. Συνέσιος είπε πως παρακαλούσε την Αγία να του αφαιρέση ό,τι πράγμα εμποδίζει την σωτηρία της ψυχής του και πρόσθεσε στον ηγούμενο πως, όταν έψαλε, αισθάνονταν μία ιδιαίτερη ευχαρίστηση και γλυκαίνονταν επάνω στην μελωδική φωνή του τόσο, που ξεχνιόταν ο νους του και ξέφευγε από την έννοια των θείων λόγων και αντί να δοξολογή, με τους θείους ύμνους αυτούς τον Ύψιστον, όπως ο Ψαλμός του Δαυίδ λέγει: «Ηδυνθείη αυτώ η διαλογή μου, εγώ δε ευφρανθήσομαι επί τω Κυρίω» (Ψαλμ. ΡΓ’ 103) αυτός γλυκαινόταν για την φωνή του που ήταν γλυκιά και μελωδική, κι έμπαινε μέσα στην ψυχή του, στο λογισμό του ένα είδος κρυφής υπερηφάνειας και με τον τρόπο αυτόν, κατάφερνε ο δαίμων της υπερηφάνειας, να χάνη αυτός την επαφή των ψαλλομένων και την ένωση του νου του με το Θεό, σαν ψάλτης, και έτσι μετατρεπόταν η προσευχή του σε αμαρτία, όπως και πάλι λέγει το Πνεύμα το Άγιον «και η προσευχή αυτού γενέσθω εις αμαρτίαν…» (Ψαλμ. ΡΗ 7).

***

Διηγούνταν ο πατήρ Εφραίμ Κατουνακιώτης το 1979 μεταξύ άλλων…
Προ πέντε ετών (δηλαδή το 1974) πήγε στη Μονή Κουτλουμουσίου* ένας τυφλός και όταν προσκύνησε την κάρα της αγίας Παρασκευής, αυτή ευωδίασε και ο τυφλός αμέσως είδε και κρέμασε τα γυαλιά του εκεί.
*(μέρος της κάρας της αγίας φυλάσσεται και στην Ι.Μ Πετράκη, απέναντι από το Νοσοκομείο Ευαγγελισμός στην Αθήνα)

***

Προφητικοί λόγοι τοῦ ῾Οσίου Στάρετς Θεοδοσίου τοῦ ἐν Μινβόντι Καυκάσου

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο με την Γερμανία έλεγε σχετικά:
 «Νομίζετε αλήθεια, πως αυτός ήταν ο μόνος πόλεμος ; (1941-45) Ο ( πραγματικός ) πόλεμος όμως, ακόμη δεν έχει έλθει… Θ΄ αρχίσει από την Ανατολή. Και τότε, από όλες τις πλευρές, σαν ακρίδες, οι εχθροί θα απλωθούν πάνω στην Ρωσία! Αυτός θα είναι ο πόλεμος!»

«Θα ενωθούν οι τρεις αδελφοί λαοί»

Στην ερώτηση:
«Τι θα γίνει στην Ουκρανία και την Λευκορωσία;» ο γέροντας απάντησε: «Τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Οι άνθρωποι ανάμεσα σε αυτούς που είναι ενάντια με την ένωση με την Ρωσία ακόμη και αν θεωρούν τον εαυτό τους πιστό θα γίνουν υπηρέτες του διαβόλου.
ΟΙ Σλαβικοί λαοί έχουν μια μόνο τύχη, και οι μοναχοί Πατέρες της Λάβρας των Σπηλαίων του Κιέβου δεν πρόκειται να αλλάξουν τον βαρύνοντα λόγο τους. Αυτοί, μαζί με τις προσευχές των Νεομαρτύρων της Ρωσίας θα κερδίσουν μια νέα Ένωση των τριών αδελφών λαών»!

***

῎Αν οἱ ἄνθρωποι γνώριζαν τί τούς περιμένει μετά θάνατον, νυχθημερόν θά προσηύχοντο. Δυστυχῶς οἱ πολλοί πιστεύουν πώς μέ τό θάνατο φθάνει καί τό τέλος.

 ῾Η ζωή ὅμως ἀρχίζει μετά τόν ἐπί γῆς θάνατο. Κι ὅσοι ὑποφέρουν μέ ὑπομονή τά ἐπί τῆς γῆς, ἐργάζονται γιά νά κατακτήσουν τήν αἰωνιότητα.
 Τά πάντα ὑπομένει ὅποιος πιστεύει στό Θεό.

῎Αν φοβᾶσαι κάτι περισσότερο ἀπ’ τό Θεό, σίγουρα θά ἁμαρτήσεις.

῞Ο,τι κι’ ἄν συμβεῖ, δεχθεῖτέ το μέ ταπείνωση καί ἀγάπη.

῞Οποιος δέν λέει περισσότερα ἀπό ἑπτά λόγια τήν ἡμέρα σώζεται. ῾Η σιωπή προφυλάσσει ἀπό πολλά δεινά.

῾Η προσευχή, «Κύριε, ᾿Ιησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με, τόν ἁμαρτωλό», περιέχει ὅλο τό Εὐαγγέλιο.
 ῞Οπου κι’ ἄν εἶσαι, στέκεσαι ἤ περπατᾶς ἤ ἐργάζεσαι, νά λές πάντα αὐτή τήν προσευχή πού κρατᾶ τό νοῦ καί τήν καρδιά στραμμένα πρός τό Θεό.
 ῾Ο Θεός μπορεῖ νά σέ ζητήσει ἀνά πᾶσα στιγμή.
 Λέγοντας τήν προσευχή, «Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν», νά χαίρεσαι πού ὁ Σωτήρας σου ἐπιτρέπει, ἄν καί ἀνάξιος καί ἁμαρτωλός, νά προφέρεις τό ὄνομά Του.
Αὐτή ἡ προσευχή καίει τούς δαίμονες, διώχνει τίς πονηρές σκέψεις, βάζει φόβο Θεοῦ στήν καρδιά καί καθαρίζει σῶμα καί ψυχή.
Αὐτή ἡ προσευχή ἑνώνει τούς ἀνθρώπους μέ τό Θεό καί φέρνει τή σωτηρία.
Αὐτή ἡ προσευχή εἶναι πιό δυνατή ἀπό πολλές ἄλλες μαζί. Νά τή λέτε πάντα κι’ ἄν εἶναι δυνατό χωρίς διακοπή.

 ῞Οταν κάνεις τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ ἀφιέρωνε ὅλες σου τίς σκέψεις στό Θεό. ᾿Αγάπησέ Τον μέ ὅλη τήν καρδία σου καί ἀφιέρωσε ὅλα τά ἔργα σου πρός δόξαν Του.
Δίδασκε τούς ἀνθρώπους νά κάνουν σωστά τό σημεῖον τοῦ Σταυροῦ καί θά λάβεις τιμή οὐράνια.

῞Ο,τι ἀπό τόν κόσμο ὀνομάζεται καταστροφή, μετατρέπεται σέ οὐράνια σωτηρία.
῾Ο κόσμος (ὁ ἄπιστος κόσμος) θά καεῖ στό πῦρ τό ἐξώτερο χωρίς ἀμφιβολία, γι’ αὐτό στή σύντομη πορεία τῆς ζωῆς νά εἶστε ἕτοιμοι μέ ὑπομονή, ταπείνωση καί ἀγάπη.
῞Ο,τι κι’ ἄν συμβεῖ, ὅλα μέ θέλημα Θεοῦ, γίνονται, μέ ὑπομονή νά σώσετε τήν ψυχή σας καί μέσ’ τή ζωή πάντα νά προσεύχεσθε καί ὁ Θεός γιά ὅλα θά μεριμνήσει.

῞Οποιος μέ προσκαλεῖ θά βρίσκομαι πάντα κοντά του .

Η Αγία Παρασκευή εμφανίζεται και προλέγει στον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη: «Στη ζωή σου θα δεις δόξες και τιμές πολλές και το χρυσάφι θα περνάει από τα χέρια σου, αλλά δεν θα σ’ αγγίζει».
https://iconandlight.wordpress.com/2019/07/25/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%AD%CE%B2%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%85/

Αγία Οσιοπαρθενομάρτυς Παρασκευή, Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου
https://iconandlight.wordpress.com/2017/07/25/%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AE-%CE%B1%CE%B3/

Η διάκριση, ο θείος φωτισμός, είναι το πάν σε όλες τις περιπτώσεις. Τότε θα μπορής να ξεχωρίζης το χρυσό από το μπακίρι και θα γίνης χρυσοχόος πνευματικός. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης – Αγία Παρασκευή, θυγατέρα του Φωτός, δός μας τον θείο φωτισμό.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/25/%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%ba%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%b7-%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%ce%af%ce%bf%cf%82-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%80/

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος Παρασκευῆς. Ἦχος α’.

Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασάμενη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν, εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ Ἀθληφόρε· ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Ἱερομαρτύρων Ἑρμολάου, Ἑρμίππου καὶ Ἑρμοκράτους.
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.

Ἱερατεύσαντες, γνησίως Ἅγιοι, τῷ πρυτανεύσαντι, ὑμῖν τὰ κρείττονα, τοῦ μαρτυρίου τὴν ὁδόν, ἠνύσατε γηθοσύνως, ἱερὲ Ἑρμόλαε, σὺν Ἑρμίππῳ Ἑρμόκρατες, τρίστυλον ἑδραίωμα, Ἐκκλησίας γενόμενοι· διὸ ἐκδυσωπεῖτε ἀπαύστως, σώζεσθαι πάντας πάσης βλάβης.

Ἀπολυτίκιον τῆς ἁγίας μάρτυρος Ὡραιοζήλης.
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Μέγα κλέϊσμα, ὁμολογίας, τέκνον ἔνθεον, τοῦ Πρωτοκλήτου, τῆς ἀσκήσεως ἄριστον πρότυπον, καὶ τῶν Μαρτύρων κλεινὸν ἀκροθίνιον, Ὡραιοζήλην ἐν ὕμνοις τιμήσωμεν. Μῆτερ πάνσεμνε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Γεροντίου τοῦ Ἁγιορείτου.
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Γέρας πέφηνας, τῆς ἐγκρατείας, γέρας εἴληφας, τῆς ἀφθαρσίας, φερωνύμως θεοφόρε Γερόντιε· ἀσκητικαῖς ἀρεταῖς γὰρ κοσμούμενος, Βουλευτηρίων Μονῆς ὤφθης πρότυπον. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἦχος πλ. δ΄. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος!

Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος, Παρασκευὴ ἡ σοφή, Ἀντωνίνου τὸ φρύαγμα, ἀνδρικῶς κατέβαλες, προθύμως ἐναθλήσασα, καὶ τῶν βραβείων τῆς ἄνω κλήσεως, καὶ τῶν στεφάνων ἀξιωθεῖσα σεμνή, ὑπέρ τῶν δούλων σου, τῶν πιστῶς τιμώντων σε, μνείαν ποιοῦ, πάντοτε πρὸς Κύριον, ἐλεηθῆναι ἡμᾶς.

Κάθισμα τῆς Ἁγίας
Ἦχος δ’ Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ

Τὸν ὡραιότατον Χριστὸν ἀγαπήσασα, καὶ δι’ ἁγνείας τὴν ψυχὴν ὡραΐσασα, διὰ παντοίων πόνων τε καὶ θλίψεων, τούτῳ κατηγγύησαι, ὥσπερ ἄμωμος νύμφη· ὅθεν σε ἠξίωσεν, οὐρανίων θαλάμων, ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύουσαν αὐτῷ, τῶν σὲ τιμώντων Παρασκευὴ πανεύφημε.

Δόξα. Ἦχος β΄.

Εν πόλει τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἐν ὄρει ἁγίῳ αὐτοῦ, ἐκεῖ κατεσκήνωσεν ἡ ἁγία, τὴν λαμπάδα ἄσβεστον τηρήσασα. Ἀκούσωμεν τῆς παρθένου ἐγκώμιον· ὦ παρθενία, ναός Θεοῦ! ὦ παρθενία, Μαρτύρων δόξα ὦ παρθενία, ἀγγέλων συμμέτοχε.

Saint Paraskevi told me that Charalambos will be fine. This is also the work of all Saints in general; to help and protect us suffering people from visible and invisible temptations. Saint Paisios the Athonite

Synaxarion From the Menaion.
On July 26, we commemorate Saint Paraskeve, the devout Martyr of Christ (138-161).
On this day we also commemorate the holy Hieromartyrs Hermolaus, Hermippus, and Hermocrates at Nicomedia (c. 305)
On this day we also commemorate the holy Martyr Oraiozela and Virgin-martyr Jerusalem of Byzantium, friend of St. Oraiozela, near the Bosphorus (c. 81-96)
On this day we also commemorate the devout Ignatius Steironites; and the consecration of the church Archangel Gabriel over in Chaldae; and the consecration of the Temple the Holy Archangel Michael in Scallae; and Icon of the Most Holy Theotokos “of Emvolon” (in Pegadion by the New Colonnade), Constantinople.
On this day we also commemorate the Saint Appion.
On this day we also commemorate the devout Gerontius, founder of St. Anne’s Skete, Mount Athos (13th century)
Venerable Iakov Netsvetov of Atka Island and Ikogmute, missionary priest to the Yup’ik on the Yukon River, Enlightener of Alaska (1867)
On this day we also commemorate the devout Theodosius of the Caucasus, Schema-Igumen (Hieroconfessor Theodosius of Minvody) (1948)

Elder Thaddeus of Vitovnica of Serbia

“Therefore, we are called to be children of light and children of God filled with divine love.
So that everywhere we walk or go, the peace in us would flow everywhere, full of love and goodness.

We are the sons of light and love, the sons of God, His Children. As such we must have His qualities and His attributes of love, peace, and kindness toward all.”

***

Saint Paisios the Athonite
A miracle of the Saint Paraskeve

Only God is omnipresent; the Saints go from one place to another with such speed that distances are abolished; there are no near or far distances for them. When I was in the Sanatorium, there was one, the poor, chronically ill – they called him Charalambo. A nurse from the Sanatorium was also engaged. Back then, doctors didn’t have the means to treat tuberculosis, and he was in danger of dying. His mother, in her pain, went to a Monastery of Saint Paraskevi to pray. Meanwhile, they had him in intensive care and wouldn’t even let his fiancee in. At some point, his mother calls her and says: “Don’t worry. Saint Paraskevi told me that Charalambos will be fine. He also told me: “Now I’m also going to the Sanatorium of Lamia; someone is in danger there too”. At that time the sick man got well. Then the nurse at the Sanatorium of Lamia calls and at that very moment someone who was in danger there miraculously recovered. At what speed did Agia go! If a car ran at that speed, it would have disintegrated. She didn’t burn super gasoline, nor did the tires break down!
This is also the work of all Saints in general; to help and protect us suffering people from visible and invisible temptations. Our job is, as much as we can, to live spiritually, not to upset Christ, to light the candle to the Saints and ask them to help us. In this life we ​​need help, so that we can get close to Christ. In the next life, if God claims us and we go to Him, neither will we “weary” the Saints, but neither will there be any reason to ask them to help us…. The miracle is a mystery; it is only lived and not explained; the mind cannot interpret it. (Saint Paisios Agioreitou. Discourses VI. On Prayer)
(Google translate)

***

Saint Theodosius of Minvody of the Caucasus (1948)

The elder foretold the first, 1941 war… He went out to get firewood in a grove with a nun. He had a hatchet in his belt. But in the grove he began to hew down the young saplings at the root. Matushka held him back:
“Batyushka! It’s a pity to hew down such a young one!”
But he made his choice and hewed it down. Again she held him back. But he looked at her and said:
“In this way will the Lord soon, very soon, hew down all this is young, strong and atheist to the very root… God will not have pity because they rise up and war against the Lord God…”
And a month later the war broke out…

But the elder was talking about another, future war, in comparison with which the past war would not appear to have been a war:
“Do you really think that that was the war (1941-45)?! The war is still to come. It will begin from the east. And then from all sides, like locusts, the enemies will spread over Russia… That will be the war!”

***

To the question: “What will happen to Ukraine and Belorussia?” the elder replied that everything is in the hands of God. Those among those people who are against union with Russia – even if they consider themselves to be believers – will become servants of the devil. The Slavic peoples have one destiny, and the monastic Fathers of the Kiev Caves [Lavra] will yet utter their weighty word – they together with the choir of the new martyrs of Russia will by their prayers obtain a new Union of the three brother peoples.

***

One of the elder’s nuns was pasturing some goats. One day the elder came out of his hut at the moment they were driving the goats out to pasture. He looked at the goats and said:
“That one will be taken away by a wolf today.”
When the sister heard this, she watched her little flock very attentively. She didn’t let them wander in different directions, but kept them all together. And suddenly, towards evening, a wolf jumped out. The flock panicked and scattered in various directions, and the wolf took the very goat that the elder had pointed out and took into the wood.
The sister kept weeping, considering herself to be responsible. The elder noticed that she had tears in her eyes and asked:
“Why are you crying?”
“It’s my fault that the wolf took away the goat.”
“There’s no need to cry. The Lord told the wolf to take the goat which I pointed to in the morning. Why should you cry when the Lord commanded it?
Calm down and rejoice that we have served for the fulfilment of the Almighty’s will. We won’t perish because of this wolf, but if the poor wolf had not taken the goat, he would have been threatened with starvation. And not only the wolf would have perished, but the whole family. For, you know, she has small children. Don’t pay attention to the fact that it is a beast, but know that we have helped a mother!”
When the sister heard this instruction, she calmed down and understood that we have to take pity on the animals and beasts.

***

Elder Thaddeus of Vitovnica of Serbia

“We can keep guard over the whole world by keeping guard over the atmosphere of heaven within us; for if we lose the Kingdom of Heaven, we will save neither ourselves nor others. He who has the Kingdom of God within himself will imperceptibly pass it on to others. People will be attracted to the peace and warmth in us; they will want to hear us, and the atmosphere of heaven will gradually pass on to them.It is not even necessary to speak to people about this. The atmosphere of heaven will radiate from us even when we keep silence or talk about ordinary things. It will radiate from us even though we may not be aware of it.”
We Christians have been called to spread Divine peace and the atmosphere of heaven. There are very few of those who realize that this is how we should be – a source of goodness, peace, and joy.
A man who has within him the Kingdom of Heaven radiates holy thoughts, Divine thoughts. The Kingdom of God creates within us an atmosphere of heaven, as opposed to the atmosphere of hell that is radiated by a person when hades abides in his heart. The role of Christians in the world is to filter the atmosphere on earth and expand the atmosphere of the Kingdom of God.

There can be no peace in the world unless there is inner peace in each one of us.
Peace and joy are the greatest riches in this world and in the world to come.
We are the sons of light and love, the sons of God, His Children. As such we must have His qualities and His attributes of love, peace, and kindness toward all.
When we are united with the Lord, then our soul is at peace and Grace descends upon us.
A person who dwells in a state of Grace is ready to weep for anyone. He weeps when he sees the suffering of an animal, a plant, a person… Such a person is always ready to shed tears for the whole world. That means that the Grace of God is in that person and that his tears are a gift from God. Those are tears that save. They bring a soul to perfection. Perfection cannot be reached by worrying about the things of this world. The Lord has said that we are not to burden ourselves with food and drink and with the cares of this world.
When you find a soul akin to your own, stay with it, for it is a great joy to make friends with those who think alike.
Excerpt from the book: Elder Thaddeus of Vitovnica. Our Thoughts Determine Our Lives – The Life and Teachings of Elder Thaddeus of Vitovnica . Transl. Ana Smiljanic. St Herman of Alaksa Brotherhood, 2009.

Saint Parasceva of Rome appearing to a young Elder Iakovos (Tsalikis) of Evia
https://iconandlight.wordpress.com/2017/07/25/saint-martyr-parasceva-of-rome-appearing-to-a-young-elder-iakovos-tsalikis-of-evia/

Saint Martyr Parasceva of Rome, By Hieromonk Makarios Of Simonos Petra
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/25/saint-martyr-parasceva-of-rome-by-hieromonk-makarios-of-simonos-petra/

Saint Nun-martyr Paraskeve enlighten our mind and the Eyes of our heart
https://iconandlight.wordpress.com/2020/07/25/saint-nun-martyr-paraskeve-enlighten-my-mind-and-my-heart/

Apolytikion of St Parasceve
Mode 1.

Your diligence corresponded to your name, Paraskeve, which denotes preparedness. Through faith you inherited the promised dwelling that was prepared for you, O prizewinning Martyr. Therefore you pour out cures and healings, and you intercede on behalf of our souls.

Apolytikion of St Parasceve – Tone 1

Ready for godliness, O namesake of preparedness,/ thou didst inherit as a dwelling a faith worthy of thy name./ O prize-winning Parasceva, thou dost pour forth healings/ and art interceding for our souls.

Apolytikion of St Gerontios — Tone 3

You were shown to be praiseworthy in self-control, you received incorrupt praise, bearing O God-bearer Gerontios, the virtues of asceticism with which you were ornamented, being seen as a model of Vouleutirion Monastery. Venerable Father, entreat Christ God, to grant us the great mercy.

Troparion of St Jacob — Tone 4

Righteous Father Jacob, / adornment of Atka and the Yukon delta, / offspring of Russian America, / flower of brotherly unity, / healer of sickness, / and terror of demons, / you offered yourself as a living sacrifice / to bring light to a searching people. / Pray to Christ God that our souls may be saved!

We are called to be children of light (Elder Thaddeus)