Τῇ ΙΕ´(15ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Παύλου τοῦ Θηβαίου. (344)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου, τοῦ διὰ Χριστὸν πτωχοῦ, ὃς καὶ Καλυβίτης ὠνομάσθη. (5ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων πριγκιπισσῶν Σαλώμης τῆς Οὐτζάρμα καὶ Περοζάβρας τῆς Σίβνια Γεωργίας, μαθητριῶν τῆς Ἁγίας Νίνας. (4ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Μάρτυρος Πανσοφίου τοῦ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ (3ο αἰών.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ ἅγιοι ἓξ πατέρες οἱ ἐν τῇ πανερήμῳ, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀλεξάνδρου τῆς μονῆς τῶν Ἀκοιμήτων. (†431)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μαύρου, μαθητοῦ τοῦ Ὁσίου Βενεδίκτου.(584)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Σεκουνδίνης. (249-251 ).
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ῾Αγίας ῎Ιτας, τῆς ἐξ ᾿Ιρλανδίας. (570)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς Γαβριήλ τῆς ἱερᾶς μονῆς Λεσνόβου ἐν Βουλγαρίᾳ. (12ο αἰών)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Προχόρου τῆς ἱερᾶς μονῆς Ψίνιε ἐν Σερβίᾳ. (11ο αἰών)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Βαρλαάμ, τοῦ ἐκ Ρωσίας.(16ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Γερασίμου Β´ τοῦ Παλλαδᾶ, Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Νεκταρίου, Ἐπισκόπου Τομπὸλσκ τῆς Σιβηρίας.
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ ἐν ἔτει 1998 γενομένης ἀποκαταστάσεως τῆς κανονικῆς τάξεως, τῆς διασαλευθείσης ἐκ τῆς ἀδίκου ἐκδιώξεως τοῦ ῾Αγιωτάτου Μητροπολίτου Πενταπόλεως Νεκταρίου ἐκ τοῦ κλίματος τοῦ ᾿Αλεξανδρινοῦ Θρόνου κατά ᾿Ιούλιον ἔτους 1890, καί ἐκζητήσεως συγχωρήσεως παρά τοῦ ῾Αγίου Νεκταρίου διά τήν γενομένην εἰς αὐτόν ἀδικίαν ὑπό τῶν προαπελθόντων Πατέρων καί ἀδελφῶν, τῶν ὑπεναντίων τῷ ῾Αγίῳ Νεκταρίῳ, καί μνήμη τῆς μετακομιδῆς τμήματος τῶν χαριτοβρύτων λειψάνων αὐτοῦ εἰς ᾿Αλεξάνδρειαν καί Κάιρον.
Στίχ.
Ὀπίσω ἔδραμον τοῦ μύρου Κυρίου,
Σαλώμη συνάμα τε καὶ Περοζάβρα.
Η Αγία Σαλώμη της Ουτζάρμα
Η Αγία Σαλώμη της Ουτζάρμα (Ujarma) υπήρξε βοηθός και σύντροφος της Αγίας Νίνας στη διάδοση του Ευαγγελίου της αγάπης στη γη της Γεωργίας. Ήταν κόρη του βασιλέως της Αρμενίας Τηριδάτου (30 Σεπτεμβρίου), του διώκτου πρώτον των Χριστιανών και μάλιστα των παρθένων συνοδοιπόρων της Αγίας Νίνας από τους Αγίους Τόπους προς τη Γεωργία. Υπανδρεύθηκε το γιό των βασιλέων Μιριάν και Νάνας (1 Οκτωβρίου), των Αγίων, του Ρέβι, τον βασιλεύοντα τότε στην Καχετία. Από την Αγία Νίνα έμαθε να προσεύχεται, να νηστεύει και να εκτελεί έργα φιλανθρωπίας και κατά την επιθυμία της έστησε ένα Σταυρό στην Ουτζάρμα, από το τέταρτο κομμάτι του παράξενου δένδρου της προσευχής της, το οποίο απέκοψε για τη δημιουργία Ιερών Σταυρών, στο Σταυροβούνι“Jvari”, στο όρος Τχότι και τον τέταρτο προόριζε για το Μπόντμπε. Με την επιρροή της ως βασίλισσα η Σαλώμη πολλούς προσείλκυσε στη Χριστιανική πίστη. Συμπαραστάθηκε στην Αγία Νίνα στις τελευταίες της στιγμές και ακολούθησε τα βήματά της στην ιεραποστολική της πορεία. Κατέγραψε τη θαυμαστή και θεάρεστη πολιτεία της και θεωρείται μία από τους κύριους συναξαριακούς συγγραφείς της Αγίας Νίνης, αφού μας άφησε το σύγγραμμά της: «Η ζωή της Αγίας Νίνας, της φωτιστρίας της Γεωργίας».
Γεωργιανόν Προσκυνητάριον,, Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια, Έκδοσις Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Ηλίων, Αιδηψού Αθήναι 2011
***
Εμφάνιση αγίου Πορφυρίου σε καθηγητή Πανεπιστημίου …
15 Ιανουαρίου 2020. Ξημερώματα ίδιας ημέρας μνήμης του ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ του Καλυβίτου από την Κωνσταντινούπολη. Εμφανίζεται ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ σε καθηγητή Πανεπιστημίου και του λέει …
« – πολύ μου άρεσε που χθες το βράδυ διάβασες και συγκινήθηκες από τον βίο του ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ του Καλυβίτου. Με αυτό το συναξάρι έμαθα να διαβάζω τα γράμματα στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.
Να διαβάζετε τους ΑΓΙΟΥΣ της Εκκλησίας, θα σας φωτίσουν τώρα στα δύσκολα που έρχονται.
Να ξέρεις ότι όλοι οι ΑΓΙΟΙ με πρώτη την ΠΑΝΑΓΙΑ μας, την ΜΗΤΕΡΑ του ΘΕΟΥ, επιστρατευθήκαμε για εσάς γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος να σας βοηθήσει».
Το μόνο που μας επέτρεψε ο καθηγητής να πούμε επιπλέον για αυτό το Θαυμαστό, είναι ότι:
Ο ΑΓΙΟΣ ήταν ολοζώντανος μέσα σε ΦΩΣ που εξέπεμπε τέτοια πρωτόγνωρη χαρά.
«ήταν σαν να είχα απέναντι μου ένα μικρό παιδάκι που χαμογελάει και σου ανοίγεται διάπλατα η ελπίδα και το κουράγιο να συνεχίσεις» συμπλήρωσε
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2020/01/15-2020.html
***
«Πολλοί στο Άγιον Όρος ζήσανε μυστικά. Πεθάνανε χωρίς κανείς να τους γνωρίζει. Κι εγώ ήθελα να ζήσω έτσι μυστικά. Ούτε ιεροκήρυκας ήθελα να γίνω, ούτε κάτι άλλο. Ούτε είχα ποτέ σκεφθεί να βγω έξω απ’ το Άγιον Όρος. Παιδάκι μικρό σε τέλεια ερημιά! Για να καταλάβω το έρημον και το αβοήθητον, ανέβαινα στο βουνό, έμενα ώρες εκεί κι ήθελα να ζω σαν ερημίτης. Έβρισκα αγριάδες και τις έτρωγα. Το έκανα για άσκηση. Ήθελα να ζήσω μόνος μου, όπως ο άγιος που αγάπησα από μικρούλης, ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης. Αυτός είναι ο αγαπητός μου άγιος. Αυτόν εγώ μιμήθηκα. Μου έκανε εντύπωση πώς άντεξε να μείνει εκεί, κοντά στους γονείς του, κι έστησε την καλύβα του δίπλα τους χωρίς να αποκαλυφθεί και τους ενίσχυε συνεχώς: “Ἔπηξας τὴν καλύβην πρὸ πυλῶν σῶν γονέων”. Έτσι λέει το τροπάριό του:
“Ἐκ βρέφους τὸν Κύριον ἐπιποθήσας θερμῶς, τὸν κόσμον κατέλιπες καὶτὰ ἐν κόσμῳ τερπνὰ καὶ ἤσκησας ἄριστα· ἔπηξας τὴν καλύβην πρὸ πυλῶν σῶν γονέων, ἔθραυσας τῶν δαιμόνων τὰς ἐνέδρας, παμμάκαρ· διό σε, Ἰωάννη, Χριστὸς ἀξίως ἐδόξασεν”.
Οι βίοι των αγίων, και πιο πολύ ο βίος του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου μού έκαναν εντύπωση.»…
«Αυτή η αγάπη προς τον Θεό και αυτός ο έρωτας και αυτός ο ενθουσιασμός σε φέρνει και στο μαρτύριο ακόμη. Σε κάνει να θυσιάζεσαι, να μη λογαριάζεις τίποτα. Να μη φοβάσαι τίποτα. Να φεύγεις μακριά, στα σπήλαια και στις οπές της γης. Αυτή τη θεία τρέλα είχε και ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης, ο Άγιος που μ’ ενέπνευσε…»
(από το βιβλίο «Αγίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου: Βίος και Λόγοι»)
Ομιλια
Για το πως αγαπά ο Θεός τον άνθρωπο και πως ο άνθρωπος το Θεό.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Oύ γάρ ζητώ τά ύμων άλλ’ ύμάς (Β’ Κορινθ. 12:14)
Τα λόγια αυτά, πού μόνον από διάπυρη αποστολική, αγάπη θα μπορούσαν να ειπωθούν προς τον πλησίον, εκφράζουν την ουσία της σχέσης του χριστιανού προς το Θεό και του Θεού προς το χριστιανό. Ή Αγάπη του Θεού θα μπορούσε να λέει τα έξης: «Εσύ, χριστιανέ, νηστεύεις για χάρη Μου• για χάρη Μου μοιράζεις ελεημοσύνες• για χάρη Μου αναπέμπεις εγκάρδιες προσευχές- για χάρη Μου κτίζεις εκκλησίες και επιτελείς τόσα καλά έργα. Όλα τούτα είναι καλά κι ευάρεστα σ’ Εμένα, αλλά Εσύ είσαι πιο πολύτιμος για Εμένα άπ’ όλα τούτα. Στο τέλος, δεν ζητώ τίποτα άπ’ αυτά• ζητώ εσένα, μόνον εσένα».
Ή Αγάπη του χριστιανού θα μπορούσε να λέει τα έξης: «Κύριε, Συ μου έδωσες την υγεία και αυτό είναι καλό. Συ δίνεις το φώς• Συ επιτρέπεις να βρέξει ό ουρανός• Συ ανανεώνεις τον αέρα με τις θύελλες και αυτό είναι καλό. Συ δίνεις τον πλούτο, τη, σοφία, τη μακροβιότητα, τους απογόνους και πολλά άλλα αγαθά, τα οποία Συ αθρόως παρέχεις στο τραπέζι αυτής της ζωής. Όλα τούτα είναι καλά και καλά λίαν. Δέχομαι όλα τούτα με ευγνωμοσύνη. Αλλά τελικά αυτά δεν είναι παρά το κράσπεδο του ίματίου Σου. Τελικά, δεν ζητώ τίποτα άπ’ αυτά, παρά Εσένα Κύριε – μονάχα Εσένα ζητώ».
Αδελφοί μου, αυτό πού είναι ορατό με τα φυσικά μάτια δεν είναι ο Θεός, αυτό πού είναι ορατό με τα φυσικά μάτια δεν είναι ο άνθρωπος. Αυτό πού βλέπουμε με τα φυσικά μάτια, σε όλη την φύση, είναι μόνον κάτι από το Θεό• αυτό πού βλέπουμε με τα φυσικά μάτια στο σαρκίο μας, είναι μόνον κάτι από τον άνθρωπο. Αδελφοί, ο Θεός είναι Αγάπη, η οποία χαμηλώνει τον ουρανό στην γη. Αδελφοί, ο άνθρωπος είναι η Αγάπη πού υψώνει τη γη, στον ουρανό.
Φιλάνθρωπε Κύριε, Δημιουργέ και Παντοκράτωρ, έλα και σκήνωσε μέσα μας έτι και έτι με το Ζωοποιό Σου Πνεύμα, για να έχουμε ζωή για να είμαστε ζωντανοί στην αθάνατη Βασιλεία.
Ω, Κύριε, εραστή της ανθρωπότητας!
Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν.
Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Ιανουαριος)
http://prologue.orthodox.cn/January12.htm
Ο Λόγος Σου, Κύριε, είναι ζωή και αλήθεια. Καθάρισέ μας με τον παντοδύναμο Λόγο Σου, όπως καθάρισες και τους αποστόλους Σου, έτσι ώστε να καρποφορήσουμε και πολλούς καρπούς να δώσουμε και να γίνουμε άξιοι της Βασιλείας Σου.
***
Αγία αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα της Ρωσίας
«Σύντομα έρχεται η άνοιξη να χαροποιήσει την καρδιά μας. Πρώτα η οδός του Σταυρού και έπειτα η χαρά και η ευτυχία… Η ζωή εδώ είναι ένα τίποτα ‒ η αιωνιότητα είναι τα πάντα και αυτό που κάνουμε είναι να ετοιμάζουμε τις ψυχές μας για τη βασιλεία των ουρανών. Έτσι, τελικά τίποτα δεν είναι φοβερό. Και αν ακόμη πάρουν τα πάντα από μας, δεν μπορούν να πάρουν την ψυχή μας».
Ο κόσμος είναι γεμάτος αποθαρρυμένους ανθρώπους και έχουμε τη δύναμη να πούμε μια ελπιδοφόρα λέξη ή να κάνουμε μια καλοσύνη που θα διώξει την αποθάρρυνση από τις καρδιές τους, Συγκινήστε τες ξανά, με δύναμη για γενναία, νικηφόρα και χαρουμενη ζωή.
Η αγάπη είναι το μεγαλύτερο πράγμα στον κόσμο… βαλτε την στη ζωή του καθενός.
***
Άγιος Πορφύριος
-Προσευχή, παιδί μου, Ανάργυρε, έλεγε, σημαίνει συνομιλία με τον ίδιο τον Θεό, που είναι ο Πλάστης, είναι ο Δημιουργός του Σύμπαντος! Είναι Εκείνος που έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωση Του. Είναι Εκείνος που έφτιαξε αυτά που βλέπουμε, αλλά και εκείνα που δεν βλέπουμε με τα ανθρώπινα μάτια μας.
Τέλος είναι εκείνος που δεν αρνιέται ποτέ να συνομιλήσει μαζί μας, αρκεί να του το ζητήσουμε εμείς, όποτε θέλουμε και όσες φορές θέλουμε. Δεν πρόκειται να μας πει ποτέ όχι. Αντίθετα, είναι πάντα πρόθυμος να μας ακούσει με προσοχή και με αγάπη όπως κάνει κάθε καλός Πατέρας, όταν του το ζητά το παιδί του.
Και όχι μόνο αυτό,αλλά και να μας δώσει ότι του ζητήσουμε, αρκεί να είναι αυτό που του ζητάμε προς το συμφέρον της ψυχής μας. Αλήθεια αναλογίστηκες ποτέ παιδί μου να συνομιλήσεις έστω και μια φορά με κάποιον από τους σημερινούς άρχοντες της Πατρίδας μας και να έγινε η επιθυμία σου; αν όχι σου συνιστώ να το τολμήσεις.Θα διαπιστώσεις ότι η επιθυμία σου θα παραμείνει απλώς επιθυμία!
Ουδέποτε θα δεχτούν να μιλήσουν μαζί σου. Το πολύ-πολύ να σε παραπέμψουν σε κανένα παρακατιανό, για να σε ξεφορτωθούν.
Αντίθετα ο Κύριος μας που είναι ο Βασιλεύς των Βασιλέων, δεν πρόκειται ποτέ να σε παραπέμψει σε κανέναν και δεν πρόκειται ποτέ να αρνηθεί να συνομιλήσει μαζί σου, δια της προσευχής και πρόσθεσε: τα καταλαβαίνεις αυτά που σου τα λεω;
Άγιος γέροντας Ιουστίνος Πίρβου
Είμαστε μάρτυρες μιας γενικής παθητικότητας και μιας παράλυσης της θέλησης του ρουμανικού λαού, ο οποίος σχεδόν δεν αντιδρά απέναντι σε όλους αυτούς τους αντιχριστιανικούς βομβαρδισμούς. Αυτό έχει την εξήγησή του: δυστυχώς, ο λαός δεν ξέρει πιά τί να πιστέψει, δεν εμπιστεύεται κανέναν πολιτικό ηγέτη, κανένα μέσο ενημέρωσης, ούτε έντυπο, ούτε την τηλεόραση. Γι’ αυτόν τον λόγο στέκεται τόσο αδιάφορος.
Αυτή η κατάσταση επιβλήθηκε έτσι, ώστε να διαλύσει τα πρότυπα ενός λαού και να καταστρέψει τις αξίες των ανθρώπων. Για τον κοινό θνητό είναι πιο πειστικός εκείνος που ξέρει να προσφέρει καλύτερα «άρτον και θεάματα». Ξυπνάει πότε-πότε κάποιος από αυτόν τον λήθαργο, θυμώνει και προσπαθεί να κάνει μια μικρή επανάσταση. Αλλά αυτή η «επανάσταση» φθάνει μόνο μέχρι τον Λόφο του Πατριαρχείου ή μέχρι το Κοτροτσένι (σ.τ.μ. κυβερνητικό μέγαρο)· εκεί διαλύεται. Από την εξέγερσή του δεν απομένει τίποτα, παρά μόνον ένας μεμονωμένος επαναστάτης.
Τί σήμαινε παλιά μια απεργία; Συγκλόνιζε όλον τον λαό με τη σοβαρότητα και την αποφασιστικότητα εκείνων που διαμαρτύρονταν. Τώρα υπάρχουν τόσοι αντιπερισπασμοί που δεν ξέρεις πιά για ποιόν και γιατί διαμαρτύρεσαι. Τώρα δεν εμπιστεύεσαι ούτε τον αδελφό σου, που είναι πλάϊ σου.
Είδα ότι ελάχιστοι ιατροί διαμαρτύρονται ενάντια στο απάνθρωπο σύστημα που επικρατεί στην Υγεία. Είναι μία θλιβερή πραγματικότητα το γεγονός ότι οι διανοούμενοί μας ήταν και παραμένουν οι πιο αδύναμοι χαρακτήρες. Είναι φοβισμένοι, κάνουν εύκολα πίσω, για να διατηρήσουν τις θέσεις τους. Παρατήρησα το ίδιο και στη φυλακή. Πιο εύκολα αντιστέκονταν οι απλοί άνθρωποι, παρά οι διανοούμενοι. Ήταν ελάχιστοι οι διανοούμενοι που αντιστέκονταν. Ο απλός άνθρωπος αντιλαμβανόταν πάντα πιο γρήγορα την πραγματικότητα.
Ο διανοούμενος δεν έχει την αίσθηση της μάχης που δίνει, της δυσκολίας. Αυτός είχε συνηθίσει μ’ έναν μισθό, με μια καλή οικονομική κατάσταση και γι’ αυτό αποσύρθηκε από οποιαδήποτε κοινή δράση. Εντάχθηκε σέ πολιτικά κόμματα, πρώτα-πρώτα για να προστατεύσει την περιουσία του. Ο ιατρός σήμερα είναι όπως ο παπάς. Έχει μικρό μισθό, αλλά τον αυξάνει παίρνοντας χρήματα από τις τσέπες του φτωχού κι έτσι πλουτίζει, χωρίς να έχει μεγάλο μισθό. Ο σημερινός μας ιατρός δεν συναισθάνεται πώς έχει να επιτελέσει λειτούργημα. Τώρα, επειδή είναι χαμηλοί οι μισθοί, αυτός φεύγει στο εξωτερικό, όπου οι αποδοχές είναι μεγαλύτερες.
Στο τέλος όμως και τα δυτικά κράτη θα καταντήσουν στην κατάσταση που βρισκόμαστε κι εμείς. Δεν θα κρατήσει πολύ αυτό που γίνεται σήμερα. Ο ευρωπαϊκός σοσιαλισμός φροντίζει για το σχέδιο αυτό. Το σύστημα δούλεψε με τέτοιον τρόπο, ώστε ο απλός χωρικός να αποβλακώνεται και ο διανοούμενος να εκτίθεται. Ακόμη και ο ιατρικός κόσμος συνέβαλε σ’ αυτό: ήταν ένας παράγοντας μέσω του οποίου το σύστημα πέτυχε και συνεχίζει να πετυχαίνει το σατανικό έργο της μείωσης του πληθυσμού, μέσω επικίνδυνων εμβολίων και χημικών δηλητηρίων.
Τώρα οι διανοούμενοί μας διαπίστωσαν ότι είναι ωραίο να έχεις ένα όμορφο σπίτι, να πηγαίνεις για μπάνια σε λουτροπόλεις, στο εξωτερικό…και δεν έχουν πιά χρόνο να υπερασπίζονται το έθνος. Μ’ αυτόν τον τρόπο και ο χωρικός και ο διανοούμενος καταλήγουν να γίνονται εργαλεία του συστήματος και να ζουν ωραία. Εάν υπήρχε μία κυβέρνηση αληθινών ηγετών, πιστών διανοουμένων, θα υπήρχε δυνατότητα βελτίωσης της κατάστασης. Aλλά με τέτοια παράσιτα που μας κυβερνούν… γίνονται παράσιτα και οι υφιστάμενοί τους, όποιο κι αν είναι το επάγγελμά τους- δήμαρχοι, δάσκαλοι, ακόμη και ιατροί.
Δεν είναι εύκολο να κυβερνάς έναν Ορθόδοξο λαό, διότι αυτός έχει ορθόδοξες ρίζες και μια ξεχωριστή ευαισθησία. Με τέτοιον πολιτισμό και τέτοια βαθειά και πλούσια πνευματικότητα, το «τυπικό» του μασονισμού δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
Ο Έλληνας, παραδείγματος χάριν, αντιμετωπίζει πατροπαράδοτα με τον ίδιο σεβασμό έναν πρόεδρο κι έναν μητροπολίτη. Δεν σκύβει σαν να είναι δούλος. Το να είσαι δουλοπρεπής δεν σημαίνει ότι σέβεσαι την Εκκλησία. Ναι, να σέβεσαι την Εκκλησία, αλλά με αξιοπρέπεια, όχι να γίνεσαι ένα σκουλήκι, να γλύφεις τις αρβύλες.
Εμείς οι Ρουμάνοι βρισκόμαστε κάτω από τη σλαβονική επιρροή, η οποία δημιούργησε ένα άλλο είδος ανθρώπου και με τη δουλοπρεπή «ταπεινότητα» μας έφερε σ’ αυτήν την κατάσταση παραμόρφωσης. Αυτή η λεγόμενη «ταπεινότητα» γεννήθηκε λόγω καταπίεσης. Τώρα, εμάς μας χαρακτηρίζει ο φόβος και ο αθεϊσμός. Τώρα, ο Ρουμάνος μας λέει μόνον ανέκδοτα.
Από το βιβλίο: Γέρων Ιουστίνος Πίρβου, Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης, σελ. 139,140,142.
https://enromiosini.gr/arthrografia/γέρων-ιουστίνος-πίρβου-ο-απλός-άν
***
Άγιος γέροντας Ιουστίνος Πίρβου
Τον καιρό των διωγμών οι χριστιανοί πρέπει να μαζευτούν γύρω από τους ιερείς τους. Εκεί που βρίσκετε ένα αντιμήνσιο και ένας ιερέας για να τελέσει την λειτουργία εκεί είναι και η εκκλησία. Έχουμε ως παράδειγμα τον διωγμό του περασμένου αιώνα όπου οι ιερείς πήγαιναν στα βουνά και στα χωριά με ένα αντιμήνσιο και τα λειτουργικά σκεύη στην πλάτη.
Η Λειτουργία και τα Μυστήρια θα δώσουν δύναμη στους χριστιανούς να αντιμετωπίσουν την πείνα και να προστατευτούν από παν κακό, ευρισκόμενοι υπό τη Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έπειτα να λέει την Ευχή του Ιησού ή το Υπερμάχω. Στη φυλακή αυτές οι προσευχές μας έσωσαν και δεν υποχωρήσαμε μπροστά στο κόκκινο θηρίο.
Ο πραγματικός χριστιανός όμως δεν περιμένει τον πόλεμο ή τον διωγμό για να φροντίσει την ψυχή του. Τον αληθινό χριστιανό δεν τον ενδιαφέρει πότε θα αρχίσει ο πόλεμος ή ο διωγμός. Είναι πάντοτε έτοιμος να υποδεχθεί τον Ουράνιο Νυμφίο με το καντήλι της ψυχής αναμμένο.
Ο αληθινός χριστιανός δεν κοιτάει πότε θα έρθει ο πόλεμος ή δεν παραμονεύει να δει αν η βόμβα θα πέσει στο κεφάλι του, αλλά ψάχνει να δει πως θα θυσιαστεί για τον πλησίον του και για το Θεό. Ο αληθινός χριστιανός ψάχνει τη Βασιλεία των Ουρανών μέσα του και δε φοβάται τίποτα σε αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο. Γι αυτόν η λύπη είναι χαρά και ο Σταυρός Ανάσταση.
Όσιος αββάς Παύλος ο Θηβαίος, η συνάντηση με τον άγιο Αντώνιο τον Μέγα
https://iconandlight.wordpress.com/2016/01/15/%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CE%AC%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B8%CE%B7%CE%B2%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7/
Ο Άγιος Πορφύριος μου είπε πως θέλουν να ρίξουν την Ορθοδοξία και την Ελλάδα, αλλά ο Χριστός μας δεν θα τους αφήσει.. θα έρθουνε δύσκολα χρόνια, θα έρθει πείνα και αποστασία του κλήρου.. να πιαστείτε από την κολώνα της Εκκλησίας και να κρατιέστε εκεί, από την πίστη σας, από την αληθινή Εκκλησία. Αλλά να μην απελπιζόμαστε, διότι όλα είναι στα χέρια του Θεού… Ο Χριστός δεν θα μας αφήσει ότι και αν γίνει. Τόοοσο μεγάλη είναι η αγάπη Του! Μόνο η ελπίδα μας να μη χαθεί…
https://iconandlight.wordpress.com/2021/12/01/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%81%cf%86%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%af%cf%80%ce%b5-%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b8%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%bd/
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Σαλώμης τῆς Οὐτζάρμα, μαθήτριας τῆς Ἁγίας Νίνας
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον (Ποίημα Χ.Μ. Μπούσια)
Τῆς φωσφόρον βασίλισσαν εὐφημήσωμεν, Σαλώμην τῆς φωτιστρίας Νίνης τοῦ βίου σεπτὴν συγγραφέα ὡς αὐτῆς ὁδοὺς βαδίσασαν καὶ σπόρον σπείρασαν Χριστοῦ ἐν τῇ γῇ τῇ ἀγαθῇ καὶ πίονι βασιλείας αὐτῆς καὶ πρέσβειραν θείαν πιστῶν ὀφθεῖσαν πρὸς τὸν Ὕψιστον.
Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Παύλου τοῦ Θηβαίου.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος, τῇ ἐπινεύσει, πρῶτος ᾤκησας, ἐν τῇ ἐρήμῳ, Ἠλιοὺ τὸν ζηλωτὴν μιμησάμενος· καὶ δι᾿ ὀρνέου τραφεὶς ὡς ἰσάγγελος, ὑπ᾿ Ἀντωνίου τῷ κόσμῳ ἐγνώρισαι. Παῦλε Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἕτερον. Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.
Τοῦ Προδρόμου τὸν βίον Πάτερ μιμούμενος, ἐν τῇ Αἰγύπτῳ διῆλθες, τὴν ἐν ἀσκήσει ζωήν, προσδεχόμενος Θεοῦ τὸ θεῖον ἔλεος, οὗ δαψιλῶς ἐπιτυχών, χάριν ἐκβλύζεις τοῖς πιστῶς, τὴν μνήμην σου ἐκτελοῦσι, Πάτερ Παῦλε Θεοφόρε, Θηβαΐδος τὸ ἐγκαλλώπισμα
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου.
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε
Ἐκ βρέφους τόν Κύριον, ἐπιποθήσας θερμῶς, τόν κόσμον κατέλιπες, καί τά ἐν κόσμῳ τερπνά, καί ἤσκησας ἄριστα· ἔπηξας τήν καλύβην, πρό πυλῶν σῶν γονέων· ἔθραυσας τῶν δαιμόνων, τάς ἐνέδρας παμμάκαρ· διό σε Ἰωάννη ὁ Χριστός, ἀξίως ἐδόξασεν.
Ἀπολυτίκιον Γερασίμου τοῦ Παλλαδᾶ. (ὑπὸ π. Κυρίλλου Κογεράκη)
Ἦχος α´. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Σοφίας τῆς κατ᾿ ἄμφω, τὸν πλοῦτον θησαυρίσας, τῆς Ἀλεξανδρείας τὸν θρόνον, ἐπέβης θεοκρί‐ τως, καὶ ἤστραψας ὡς ἥλιος φαιδρός, αὐγαῖς τῶν ἀρετῶν σου ἐξ αὐτῆς, καταυγάζων ὑπὲρ ἔννοιαν τὰς ψυχάς, τῶν πόθῳ σοι ἐκβοώντων· Χαῖρε τῆς Κρήτης βλάστημα τερπνόν, χαῖρε Χριστοῦ ἐκλόγιον, χαῖρε τῆς Ὀρθοδοξίας θαυμαστόν, γέρας Γεράσιμε
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Νίνας. (Χ. Μ. Μπουσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες σου οἱ ζηλώσαντες, ἀκολουθῆσαι ταῖς τρίβοις τῶν ἀποστόλων Χριστοῦ, Νίνα, σκεῦος Παρακλήτου παμφαέστατον· ὅθεν τιμῶντές σε πιστῶς, Γεωργίας φρυκτωρὲ φωτόλαμπρε, σὲ αἰτοῦμεν· ἡμῶν τὰ σκότη λιταῖς σου τῆς ἀγνωσίας πόῤῥῳ σκέδασον.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Νίνας.(Γερασίμου μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου)
῏Ηχος πλ.α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τοῦ Χριστοῦ δεξαμένη τὴν θείαν δύναμιν, τῶν ἀποστόλων τὸν ζῆλον Νίνα ἐκτήσω λαμπρῶς, καὶ ἐκήρυξας Χριστοῦ τὸ Εὐαγγέλιον· ὅθεν ὡς θεῖον ὁδηγόν, μακαρίζει σε πιστῶς, ἡ χώρα τῆς Γεωργίας, ἐν ᾗ καλῶς ἠγωνίσω, καὶ τὸν Σωτῆρα ἐμεγάλυνας.
Ἀπολυτίκιον ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου
Ἦχος πλ. δ´. Ὀρθοδοξίας ὁδηγέ.
Φωτὸς χωρίον τοῦ Θεοῦ καὶ χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος ἔμπλεως, τῶν ἱερέων καλλονή, τῶν μοναστῶν κανὼν ἀκριβέστατος, Πορφύριε σοφέ, τῇ διακρίσει λάμψας καὶ θαύμασι, Πατὴρ ἡμῶν ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Εὐβοίας τὸν γόνον, Οἰκουμένης ἀγλάϊσμα, τῆς Θεολογίας τὸν μύστην καὶ Χριστοῦ φίλον γνήσιον, Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί, τὸν πλήρη χαρισμάτων ἐκ παιδός. Δαιμονῶντας γὰρ λυτροῦται, καὶ ἀσθενεῖς ἰᾶται πίστει κράζοντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
iconandlight 