Όσιος Θεόδωρος του Νόβγκοροντ ο διά Χριστόν Σαλός, Ο σαλός είναι ελεύθερος να μιλά όταν οι άλλοι, φοβισμένοι από τις συνέπειες, επιλέγουν να μείνουν σιωπηλοί – ελεύθερος να πει την αλήθεια «χωρίς κανέναν έλεγχο»

January 19, 2023 by iconandlight

Συναξάριον
Τῇ Κ´(20ῇ) τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου, τοῦ σοφωτάτου καθηγητοῦ τῆς ἐρήμου καὶ θαυματουργοῦ.(†473)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων· Ἰννᾶ, Πιννᾶ, καὶ Ῥιμμᾶ τῶν ἐν Σκυθίᾳ, μαθ. Ἀπ. Ἀνδρέα (α´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων· Βάσσου, Εὐσεβίου καὶ Εὐτυχίου τῶν συγκλητικῶν καὶ Βασιλίδος ἐν Νικομηδείᾳ Βιθυνίας . (†303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Θύρσου καὶ Ἁγνῆς, ὧν ἡ σύναξις τελεῖται πλησίον τῶν Ἑλενιανῶν. (ε´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ εὐσεβεστάτου βασιλέως Λέοντος τοῦ Μεγάλου, τοῦ καλουμένου Μακέλλη, τοῦ Θρᾳκός, ἐν ἔτει υνζ´ (457) βασιλεύσαντος. (†474)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ μακαρίου Πέτρου τοῦ τελώνου τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει. (~†530)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἄννης τῆς Ῥώμης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Φαβιανοῦ, πάπα Ῥώμης. (†250)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Μολάγγα (Molagga, Laicin), ἀκολούθου τοῦ ἁγίου Δαβὶδ έν Οὑαλίᾳ, εἶτα κτίτορος μονῆς ἐν Φουλαχμίνῃ (Fulachmhin, Fermoy), ἐν Ἰρλανδίᾳ. (†655)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Φεσίνου (Féchín), κτίτορος μονῆς ἐν Φόρε (Fore) τῆς Ἰρλανδίας. (†665)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Μαύρου (Maurus), ἡγουμένου τῆς βασιλικῆς τοῦ ἁγίου Ἀπολλιναρίου ἐν Ῥαβέννῃ καὶ ὕστερον ἐπισκόπου Σεσένης (Cesena) ἐν Ἰταλίᾳ. (†946)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Λαυρεντίου τοῦ ἐγκλείστου τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. (ιγ´-ιδ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Εὐθυμίου τοῦ σιωπηλοῦ τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. (ιδ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Εὐθυμίου, πατριάρχου χρηματίσαντος τοῦ Τυρνόβου Βουλγαρίας. (†1402)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Εὐθυμίου τῆς μονῆς Συανζέμα (Syanzhema) Βολογκντᾶ. (†1470)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Εὐθυμίου τοῦ Ἀρχαγγέλσκ, οὗ τὸ τίμιον λείψανον θαυμαστῶς ἀνευρέθη. (†1523)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος νεομάρτυς Ζαχαρίας ὁ ἐξ Ἄρτης, μαρτυρήσας ἐν ταῖς Παλαιαῖς Πάτραις τῆς Πελοποννήσου ἐν ἔτει ͵αψπβ´ (1782), τὰ σκέλη σχισθείς, τελειοῦται
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ μακαρίου Θεοδώρου Κούζμιτς τοῦ Τόμσκ, ὃς λέγεται ὅτι ἦν ὁ πρῴην τσάρος τῆς Ῥωσσίας Ἀλέξανδρος ὁ Α´. (†1864)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Πεττάϊ, τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἐσθονίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ Ὁμολογητὲς: Ἀλέξανδρος ἐν Ἀλμα- Ἀτα (Skalsky, 1933), Παφνούτιος τῆς Ὅπτινας (Κωστίν, 1938), Βασίλειος,(1939), Ἰωάννης (1940)καὶ Ἰωάννης (1942) ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ

Τῇ ΙΘ΄(19ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Νόβγκοροντ, τοῦ διὰ Χριστοῦ σαλλοῦ. (1392)

Όσιος Θεόδωρος του Νόβγκοροντ ο διά Χριστόν Σαλός

Ο Όσιος Θεόδωρος γεννήθηκε στο Νόβγκοροντ σε μια πλούσια οικογένεια εμπόρων όπου έλαβε μια πολύ καλή μόρφωση. Έδινε πλούσιες ελεημοσύνες στους φτωχούς και ιδιαίτερα στους δια Χριστόν περιπλανώμενους.
Ο μακάριος τις Τετάρτες και τις Παρασκευές δεν έτρωγε απολύτως τίποτα, ενώ τις υπόλοιπες ημέρες νήστευε μέχρι το ηλιοβασίλεμα . Άρχισε να ζει περιπλανώμενος, με απόλυτη φτώχεια, τριγυρνώντας σχεδόν γυμνός και ξυπόλυτος. Το βράδυ πήγαινε έξω από όλες τις εκκλησίες και προσεύχονταν θερμά για την πόλη του.
Υπέμεινε ύβρεις και προσβολές, αλλά προσευχόταν για αυτούς που του επιτίθονταν και ήταν πάντα ήρεμος.
Τα λόγια του έβγαιναν πάντα αληθινά. Έφτασε σε τέτοια μέτρα αρετής, ώστε βάδιζε πάνω στα νερά του ποταμού Βολκχώφ!

Ήταν φίλος με τον άλλο δια Χριστόν σαλό της πόλης τον όσιο Νικόλαο Κοτσάνωφ (+27 Ιουλίου 1392), είχαν μεγάλη αγάπη μεταξύ τους και αλληλοσεβασμό, προσποιούνταν όμως τους εχθρούς για να φέρουν σε μετάνοια τους κατοίκους της πόλης.
Το Νόβγκοροντ διασχίζεται από τον ποταμό Βόλκχωφ , η μια πλευρά ήταν η αριστοκρατική με το Κρεμλίνο και κέντρο τον ναό της αγίας Σοφίας γι’ αυτό λεγόταν της Σοφίας και η άλλη στην άλλη όχθη η εμπορική λεγόταν του Εμπορίου (Τοργκωφ ) ,την εποχή των αγίων Θεοδώρου και Νικολάου ο χωρισμός αυτός δεν ήταν μόνο φυσικός αλλά διαίρεση αντιπαλότητας κι έχθρας ανάμεσα στους κατοίκους με αιματηρές βεντέτες και συχνές εχθροπραξίες πάνω στην γέφυρα του ποταμού.
Συνήθως οι δύο Σαλοί όταν συνέβαινε να συναντηθούν στην γέφυρα του ποταμού, άρχιζαν το κυνηγητό, δήθεν να μαλώνουν, να κτυπιούνται και τελικά έπεφταν στο νερό, χλευάζοντας έτσι τους κατοίκους της πόλεως και την αιματηρή έχθρα που είχαν και ήταν χωρισμένοι σε αντίπαλα στρατόπεδα. Κάποτε, ένας ευγενής προσκάλεσε τον όσιο Θεόδωρο να πάει σπίτι του στην άλλη πλευρά του ποταμού στην αριστοκρατική συνοικία της Αγίας Σοφίας ,κι εκείνος του απάντησε: «Δεν μπορώ να πάω εκεί, εκεί ζει ένας κακός Νικόλας και θα με διώξει! » Αλλά σηκώθηκε και πήγε. Μόλις όμως εμφανίστηκε σε εκείνη την πλευρά δέχθηκε επίθεση από τον Ευλογημένο Νικόλαο: «Πώς τολμάς να έρχεσε σε μένα, σε αυτή την πλευρά» . Έφυγε γρήγορα ο Μακάριος Θεόδωρος προς τον ποταμό Βολκώφ , τρέχοντας πάνω στο νερό σαν σε ξηρά, παρουσία πολλών ανθρώπων. Από πίσω πήγε κι ο Νικόλαος κι άρχισαν να τρέχουν πάνω στα νερά του ποταμού κυνηγώντας ο ένας τον άλλον, ο Νικόλαος έτρεξε πιο γρήγορα και έριξε στο κεφάλι του Θεόδωρου ένα λάχανο , ο Θεόδωρος το έπιασε, και ο ευλογημένος Νικόλαος του φώναζε: «Θεόδωρε, δώσε μου το λάχανο, είναι δικό μου, δεν είναι δικό σου!» Κι έτσι τον φώναζαν από τότε “Κοτσάνωφ”!

Ο Θεός του ‘δωσε το χάρισμα της διόρασης και της προόρασης.Προέβλεψε την καταστροφή των καλλιεργειών του Νόβγκοροντ και την πυρκαγιά στην εμπορική πλευρά. Άγγελος Κυρίου τον προειδοποίησε να ετοιμαστεί για την κοίμησή του. Πήγε στον φίλο του Νικόλαο και του λέει : «Αντίο, πάω μακριά!»
Αποχαιρέτησε όλους τους γνωστούς του, κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων και κοιμήθηκε ειρηνικά, την 19η Ιανουαρίου 1392, την ίδια χρονιά αργότερα κοιμήθηκε κι ο Νικόλαος (27 Ιουλίου). Θάφτηκε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (Торгу), όπου του άρεσε ιδιαίτερα να περνάει τις νύχτες με αδιάλειπτη προσευχή ,στη συνέχεια ένα παρεκκλήσιο υψώθηκε πάνω από τον τάφο του και άρχισαν να γίνονται θαύματα. Όταν ανακομίσθηκαν τα Λείψανά του μεταφέρθηκαν στο Ναό του αγίου Γεωργίου.
Οι έμποροι του Νόβγκοροντ τον θεωρούσαν πάντα ως προστάτη τους.
Η μνήμη του τιμάται την 19η Ιανουαρίου.

***

Στη Σοβιετική Ένωση; Σύμφωνα μ’ έναν εμιγκρέ της δεκαετίας του 1970, υπήρχαν ακόμη τότε άγιοι σαλοί στη Ρωσία: «Κρύβονται και τους κρύβουν και οι άλλοι» – αν ανακαλύπτονταν, θα κλεί­νονταν αμέσως σε ψυχιατρικά άσυλα. Οι σύγχρονες τυραννίες έχουν κάθε λόγο να φοβούνται την ελευθερία του δια Χριστόν σαλού.

***

π.Κάλλιστου Ware

Στην πνευματική παράδοση της χριστιανικής Ανατολής δεν υπάρχει μορφή πιο παράδοξη και πιο σκανδαλώδης στα μάτια των πολλών, από τον άγιο σαλό, τον δια Χριστόν σαλό, που είναι γνωστός στα ρωσικά ως iurodivyi.
Ο σαλός είναι ελεύθερος να μιλά όταν οι άλλοι, φοβισμένοι από τις συνέπειες, επιλέγουν να μείνουν σιωπηλοί – ελεύθερος να πει την αλήθεια «χωρίς κανέναν έλεγχο», ακόμη και για «τον ίδιο τον τσάρο»… ο σαλός μας κάνει να σκεφτούμε τον φυλακισμένο Μπομπύνιν στο μυθιστόρημα του Σολζενίτσιν, Ο Πρώτος Κύκλος. Ανακρινόμενος από τον Αμπακούμωφ, τον πανίσχυρο Υπουργό Κρατικής Ασφάλειας του Στάλιν, ο Μπομπύνιν λέγει: «Εσείς είστε που με έχετε ανάγκη, αλλά εγώ δεν σας έχω». Ο Αμπακούμωφ μένει έκπληκτος: ως αρχηγός της μυστικής αστυνομίας, θα μπορούσε να εξορίσει τον Μπομπύνιν, να τον βασανίσει, να τον σκοτώσει, ενώ ο Μπομπύνιν δεν διαθέτει κανένα δυνατό τρόπο για να ανταποδώσει το κακό. Αλλά ο Μπομπύνιν επι­μένει. Ο Αμπακούμωφ μπορεί να εκφοβίσει μόνον εκείνους που έχουν «πολλά να χάσουν»:
Βλέπεις; Δεν έχω τίποτα. Απολύτως τίποτα! Δεν μπορείτε να αγγίξετε τη γυναίκα μου και το παιδί μου τους σκότωσε μια βόμβα. Οι γονείς μου έχουν πεθάνει . Δεν έχω τίποτε σ’ αυτόν τον κόσμο εκτός από ένα μαντήλι… Μου αφαιρέσατε την ελευθερία εδώ και πολύ καιρό, και δεν μπορείτε να μου τη δώσετε πίσω γιατί δεν την πήρατε εσείς οι ίδιοι… Μπορείτε να πείτε στον γέρο, ξέρετε ποιόν -εκεί πάνω – πως έχετε την εξουσία πάνω στους ανθρώπους μόνον όσο δεν πά­ρετε τα πάντα απ’ αυτούς. Αλλά όταν έχετε ληστέψει κάποιον από τα πάντα, δεν βρίσκεται πλέον υπό την εξουσία σας – είναι και πάλι ελεύθερος… (Επισκόπου Διοκλείας Κάλλιστου Ware, Η Εντός Ημών Βασιλεία )

***

Οι φακές: μια ιστορία με τον Διογένη*

Μια μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι κάποιου σπιτιού.
Δεν υπήρχε σ” όλη την Αθήνα πιο φτηνό φαγητό από ένα πιάτο φακές. Μ” άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές, σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας…
Πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε:
«Α, Διογένη! Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δεν θα ήσουν αναγκασμένος…να τρως συνέχεια φακές».
Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε:
«Α, φουκαρά αδερφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα».
Πηγή: «Οι φακές»: από το βιβλίο του Αργεντινού συγγραφέα Χόρχε Μπουκάι «Να σου πω μια ιστορία» (εκδ. Opera)
*Διογένης ο «Κυνικός», 410-323 π.Χ. Κυνικός φιλόσοφος. Γεννήθηκε στη Σινώπη του Πόντου, αλλά πολύ νέος ήρθε στην Αθήνα όπου έγινε μαθητής του Αντισθένη.διαπρεπούς μαθητή του Σωκράτη

***

Από τον βίο του αγίου Ευθυμίου
Από τον Ευεργετινό

Κάποια Κυριακή ο μέγας Ευθύμιος λειτουργούσε στον Θεό και πρόσφερε σε αυτόν την αναίμακτη θυσία, και στα δεξιά στεκόταν ο Δομετιανός κρατώντας το συμβολικό ριπίδιο*. Ήταν η ώρα να αρχίσει η τρισάγια δοξολογία (το Άγιος ο Θεός), όταν ο Τερέβων ο Σαρακηνός και ο αδελφός του Χρυσίππου Γαβριήλιος, που στέκονταν ο ένας κοντά και ο άλλος μέσα στο άγιο βήμα, – ω, τι πολλή χάρη έδωσες, Χριστέ, στον Ευθύμιο! – είδαν ξαφνικά φωτιά, σαν απλωμένη επάνω σε σεντόνι, να κατεβαίνει από ψηλά, να τυλίγει τον μέγα Ευθύμιο, και μαζί με αυτόν και τον Δομετιανό, και να μένει έτσι γύρω τους από την αρχή του τρισαγίου μέχρι το τέλος της θείας Λειτουργίας.
Ο Τερέβων κυριεύτηκε από δέος και έφυγε από το άγιο βήμα έντρομος και καταφοβισμένος· και στο εξής δεν ξανατόλμησε να μπει με αναίδεια και θράσος, όπως συνήθιζε, μέσα στα άδυτα, αλλά κατά τη Λειτουργία στεκόταν στα προπύλαια του ναού με πολλή ευλάβεια…

Κάποτε, σε μερικούς από τους αδελφούς που έμεναν μαζί του ιδιαιτέρως, ο άγιος είπε ότι πολλές φορές είδε φανερά αγγέλους να συλλειτουργούν με αυτόν και να συμμετέχουν στην ιερουργία.

* Το ριπίδιον (είδος βεντάλιας από φτερά παγωνιού ή λεπτό ύφασμα) ήταν αρχαίο λειτουργικό σκεύος, το οποίο κινούσαν επάνω από τα τίμια δώρα για να διώχνουν τα έντομα (βλ. Διατάξεις των αγίων αποστόλων 8.12, PG 1, 1092Β). Από τα ριπίδια προήλθαν τα σημερινά εξαπτέρυγα.
ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Δ’, Υπόθεση ΚΘ’ (29), σελ. 297, και Υπόθεση ΛΓ’ (33), σελ. 315. Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 2010.

***

Μνήμη τοῦ μακαρίου Πέτρου τοῦ τελώνου.

Αὐ­τός ἔ­ζη­σε στά χρό­νια τοῦ βα­σι­λιᾶ Ἰ­ου­στι­νια­νοῦ, κα­τά τό ἔ­τος 530, πα­τρί­κιος ὄν­τας στήν ἀ­ξί­α καί ἔ­χον­τας τήν δι­οί­κη­σι ὅ­λης τῆς Ἀ­φρι­κῆς. Ἐ­πει­δή ὅ­μως ἦ­ταν πο­λύ ἄ­σπλαγ­χνος καί ἀ­νε­λε­ή­μων, γι’ αὐ­τό ἔ­λα­βε ἐ­πω­νυ­μί­α καί ὠ­νο­μα­ζό­ταν ἀ­πό ὅ­λους τσιγ­γού­νης (φει­δω­λός).
Μί­α φο­ρά ὅ­μως ἕ­νας πτω­χός πῆ­γε σ’ αὐ­τόν δοι­κι­μα­στι­κά καί φορ­τι­κά ζη­τοῦ­σε ἐ­λε­η­μο­σύ­νη. Ὁ δέ Πέ­τρος θυ­μω­μέ­νος ἅρ­πα­ξε ἕ­να ψω­μί ἀ­πό τά ζε­στά ψω­μιά, πού τό­τε ἔ­τυ­χε νά φέρ­νη ὁ δοῦ­λος του ἀ­πό τόν φοῦρ­νο καί τό ἔρ­ρι­ξε σάν πέ­τρα ἐ­πά­νω στόν πτω­χό. Ὁ πτω­χός ἅρ­πα­ξε τό ψω­μί καί ἔ­φυ­γε. Δέν πέ­ρα­σαν δύ­ο ἡ­μέ­ρες καί ὁ Πέ­τρος πέ­φτει σέ μί­α βα­ρειά ἀ­σθέ­νεια καί στήν ἀ­σθέ­νεια βλέ­πει τόν ἑ­αυ­τό του πού ἐ­ζη­τεῖ­το νά δώ­ση ἀ­πο­λο­γί­α γιά τά ὅ­σα ἔ­πρα­ξε. Κα­τό­πιν ἔ­βλε­πε, ὅ­τι ἐ­κεῖ ἦ­ταν καί μί­α ζυ­γα­ριά, ὅ­που ἔ­βλε­πε ὅ­τι στό ἀ­ρι­στε­ρό μέ­ρος της συγ­κεν­τρώ­νον­ταν με­ρι­κοί μαῦ­ροι καί το­πο­θε­τοῦ­σαν τίς κα­κές του πρά­ξεις, ἐ­νῷ στό δε­ξιό μέ­ρος τῆς ζυ­γα­ριᾶς ἔ­βλε­πε με­ρι­κούς ἄν­δρες ἀ­σπρο­φό­ρους καί ὡ­ραί­ους στό πρό­σω­πο, οἱ ὁ­ποῖ­οι δέν εὕ­ρι­σκαν κά­ποι­ο ἄλ­λο κα­λό νά βά­λουν, γιά νά ἔ­χη τό ἴ­διο βά­ρος μέ τό ἀ­ρι­στε­ρό, πα­ρά μό­νο ἐ­κεῖ­νο τό ψω­μί, πού ἔρ­ρι­ξε ἐ­ναν­τί­ον τοῦ φτω­χοῦ.
Ὅ­ταν εἶ­δε αὐ­τά ὁ Πέ­τρος, ἦλ­θε στόν ἑ­αυ­τό του. Καί μό­λις ση­κώ­θη­κε ἀ­πό τήν ἀ­σθέ­νεια, μοί­ρα­σε στούς φτω­χούς ὄ­χι μό­νο ὅ­λη του τήν πε­ρι­ου­σί­α, ἀλ­λά καί αὐ­τά τά ἴ­δια τά ροῦ­χα, πού φο­ροῦ­σε τά ἔ­δω­σε σέ ἕ­ναν φτω­χό. Ἐ­πει­δή ὅ­μως εἶ­δε στό ὄ­νει­ρό του τόν Χρι­στό, πού φο­ροῦ­σε τά ροῦ­χα ἐ­κεῖ­να, γι’  αὐ­τό ὁ μα­κά­ριος πού­λη­σε καί τόν ἴ­διο τόν ἑ­αυ­τό του καί τήν τι­μή τήν ἔ­δω­σε στούς φτω­χούς.
Μά­λι­στα πού­λη­σε τόν ἑ­αυ­τό του σέ ἕ­να ἀ­φεν­τι­κό, πού ἦ­ταν ὡς πρός τήν τέ­χνη χρυ­σο­χό­ος. Ἐ­πει­δή ὅ­μως, κα­τό­πιν ἔ­βλε­πε ὁ μα­κά­ριος, ὅ­τι θά γι­νό­ταν γνω­στός ποι­ός εἶ­ναι, γι’ αὐ­τό θέ­λον­τας νά φύ­γη ἀ­πό τό σπί­τι τοῦ ἀ­φεν­τι­κοῦ του, εἶ­πε στόν θυ­ρω­ρό, πού ἦ­ταν κου­φός καί βου­βός· «Ἐν ὀ­νό­μα­τι Χρι­στοῦ, ἄ­κου­σέ με καί ἄ­νοι­ξε τήν πόρ­τα». Καί, ὤ τοῦ θαύ­μα­τος!, ἀ­μέ­σως ὁ πρίν κου­φός καί βου­βός μι­λοῦ­σε καί ἄ­κου­γε. Τό­τε βγαί­νον­τας ἔ­ξω ἔ­φυ­γε καί πῆ­γε στά Ἱ­ε­ρο­σό­λυ­μα. Ἀ­πό ἐ­κεῖ πά­λι, ἀ­φοῦ ἀ­νε­χώ­ρη­σε πῆ­γε στήν Κων­σταν­τι­νού­πο­λι, ὅ­που καί ἀ­να­παύ­θηκε ἐν Κυ­ρί­ῳ καί ἐν­τα­φι­ά­σθη­κε στήν το­πο­θε­σί­α, πού ὀ­νο­μά­ζε­ται «τοῦ Βο­ός», σέ δι­κή του κα­τοι­κί­α.
http://www.neaskiti.gr/62F2363D.el.aspx

***

Αυτός που δίνει στον φτωχό, δίνει στον Χριστό.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Αυτός που δίνει στον φτωχό, δίνει στον Χριστό. Αυτό είναι το νόημα της διδασκαλίας του Ευαγγελίου, και έχει επιβεβαιωθεί από την εμπειρία των αγίων.
Ο Πέτρος ο Ελεήμων (ο τελώνης) μετά την μετάνοιά του, έδινε ελεημοσύνη στους φτωχούς, όποτε του παρουσιαζοταν η πρώτη ευκαιρία. Σε μια περίπτωση, συνάντησε έναν ναυαγό που είχε καταφέρει να σώσει μόλις το γυμνό σώμα του από το ναυάγιο. Ο άνθρωπος αυτός του ζητιάνεψε ρούχα. Ο Πέτρος τότε έβγαλε τον ακριβό μανδύα του και έντυσε με αυτόν τον γυμνό άνδρα. Λίγο αργότερα, είδε τον μανδύα του στο κατάστημα ενός εμπόρου, ο οποίος τον είχε εκθέσει προς πώληση. Ο Πέτρος πολύ λυπήθηκε που ο ναυαγός είχε πουλήσει τον μανδύα του, αντί να τον χρησιμοποιήσει για τον εαυτό του. Σκέφτηκε τότε: «Δεν είμαι άξιος, Ο Κύριος δεν δέχεται την ελεημοσύνη μου».
Αργότερα όμως, του εμφανίστηκε σε όνειρο ο ίδιος ο Κύριος. Παρουσιάστηκε ως ένας όμορφος άνδρας, φωτεινότερος από τον ήλιο, με έναν σταυρό στο κεφάλι Του,.. φορώντας τον μανδύα του Πέτρου. «Πέτρο, γιατί είσαι ​​λυπημένος;», ρώτησε ο Κύριος. «Κύριέ μου, πως να μην είμαι λυπημένος, όταν βλέπω ότι αυτό που έδωσα στον φτωχό πουλήθηκε στην αγορά;» Τότε ο Κύριος τον ρώτησε: «Μήπως αναγνωρίζεις αυτό το ένδυμα που φορώ;» και ο Πέτρος αποκριθηκε: «Το αναγνωρίζω, Κύριε, είναι το ρούχο μου με το οποίο έντυσα τον γυμνό άνδρα». Τότε ο Κύριος του είπε πάλι: «Γι’ αυτό να μη λυπάσαι, εσύ έδωσες αυτό στον φτωχό άνθρωπο, και το έλαβα εγώ, και επαινώ την πράξη σου».
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας»
http://prologue.orthodox.cn/September23.htm

***

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

«Αν πονάς έναν ταλαίπωρο και τον βοηθάς, σκέψου, αν ήταν ο ίδιος ο Χριστός, τι θυσία θα έκανες! Έτσι δίνει κανείς εξετάσεις. Στον πλησίον του ο πιστός άνθρωπος βλέπει το πρόσωπο του Χριστού. Και ο ίδιος ο Χριστός λέει «αυτό που κάνετε σε έναν ταλαίπωρο είναι σαν να το κάνετε σε μένα» (Ματθ. Κε-40).
Όλη η βάση είναι τον άλλον να τον νιώσεις αδελφό και να τον πονέσεις. Αυτός ο πόνος συγκινεί τον Θεό και κάνει το θαύμα. Γιατί δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να συγκινεί τον Θεό όσο η αρχοντιά, δηλαδή η θυσία. Αλλά στην εποχή μας σπανίζει η αρχοντιά, γιατί μπήκε η φιλαυτία, το συμφέρον…»…

Ο Χριστός με την αγάπη κάνει όλος ο Παράδεισος να φέγγει μέσα μας.
Η αγάπη είναι η φιλόστοργη μάνα όλων των αρετών.

Κάνε τον πόνο του συνανθρώπου σου δικό σου πόνο. Ο Θεός κάνει το θαύμα, όταν συμμετέχει κανείς με την καρδιά του στον πόνο του άλλου. Και μόνο ένας καρδιακός αναστεναγμός για τον πλησίον σου φέρει θετικά αποτελέσματα και αξίζει για ώρες προσευχής. Η Θεϊκή πληροφορία της ευπρόσδεκτης προσευχής είναι η Θεία παρηγοριά που νιώθει μετά την προσευχή ο άνθρωπος.

Εάν ένας άνθρωπος είναι καλός και πονετικός, μην τον φοβάσαι. Αν π.χ. πίνει ή παίζει χαρτιά και έχει άλλα πάθη και δεν πιστεύει, αλλά όταν δει ένα φτωχό, λυπάται, ταράζεται, θέλει να βοηθήσει, αυτόν μην τον φοβάσαι, θα τον βοηθήσει ο Χριστός. Αλλά αν κάποιος είναι σκληρός και παρ’ όλο που έχει πολλά επιμένει και σκληραίνει… αυτός δεν πάει καλά και θέλει πολλή προσευχή, για να αλλάξει αυτός!

Οι εύσπλαχνοι, επειδή πάντα χορταίνουν τους άλλους με αγάπη, πάντοτε είναι χορτασμένοι από την αγάπη του Θεού και από τις άφθονες ευλογίες Του.

Άγιος Αρσένιος Μπόκα

Τα δάκρυα ευγνωμοσύνης των πτωχών που έχυσαν για τις βοήθειές σου σ᾿ αυτούς θα είναι για σένα αστραφτερά μαργαριτάρια στην πέραν του τάφου ζωή σου. Όσα δάκρυα θα χύσει ο πτωχός εξ αιτίας της ψυχρότητας και αδιαφορίας σου, θα πέσουν στην ψυχή σου σαν μία φλόγα φωτιάς μπροστά στον θρόνο του Θεού.O τσάρος που έγινε ερημίτης…. ο όσιος Θεόδωρος Κούσμιτς, ένας πάμφτωχος σιωπηλός αταίριαστος, αναμόρφωσε τους ανθρώπους γύρω του, με την παρουσία του και μόνον!
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/20/%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B5%CF%84%CF%82-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%84%CF%83%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CE%B3%CE%B9/

Κύριε της Ζωής, ζωντάνεψε μέσα μας την πίστη και την αγάπη μέχρι την τελευταία μας αναπνοή στη γη, ώστε να αξιωθούμε να δούμε Εσένα, πρόσωπο προς Πρόσωπο, όπως και οι άγιοι Απόστολοι Σου. Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/01/19/%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%ce%b6%cf%89%ce%bd%cf%84%ce%ac%ce%bd%ce%b5%cf%88%ce%b5-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80/

Ό,τι κάνουμε, για να αναπαύσουμε τον αδελφό μας, είναι σαν να το κάνουμε στον Ίδιο τον Χριστό. Αν δεν έρχεται ο άνθρωπος στην θέση των άλλων, ακόμη και των ζώων και των εντόμων, δεν γίνεται «άνθρωπος». Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/03/07/27672/

Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας, ο Καθηγητής μεγάλων αγίων ασκητών
https://iconandlight.wordpress.com/2016/01/19/%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CF%85%CE%B8%CF%8D%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CE%B3/

Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας. Ο Ήλιος της Ερήμου.
https://iconandlight.wordpress.com/2015/01/19/%cf%8c%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b5%cf%85%ce%b8%cf%8d%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%bc%ce%ad%ce%b3%ce%b1%cf%82-%ce%bf-%ce%ae%ce%bb%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%81%ce%ae%ce%bc/

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Νόβγκοροντ, τοῦ διὰ Χριστοῦ σαλλοῦ
Ἦχος πλ. δ’

Ἐν σοὶ Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γὰρ ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Θεόδωρε τὸ πνεῦμά σου.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου
Ἦχος δ´.

Εὐφραίνου ἔρημος ἡ οὐ τίκτουσα, εὐθύμησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα, ὅτι ἐπλήθυνέ σοι τέκνα, ἀνὴρ ἐπιθυμιῶν τῶν τοῦ Πνεύματος, εὐσεβείᾳ φυτεύσας, ἐγκρατείᾳ ἐκθρέψας, εἰς ἀρετῶν τελειό‐ τητα. Ταῖς αὐτοῦ ἱκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, εἰρήνευσον τὴν ζωὴν ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε

Ὡς δῶρον θεόσδοτον καὶ εὐθυμίας ἀρχή, ἐκ στείρας ἐβλάστησας τῇ Ἐκκλησίᾳ Χριστοῦ, Εὐθύμιε Ὅσιε• ὅθεν δι’ εὐσεβείας, διαλάμψας τῷ κόσμῳ, γέγονας Μοναζόντων πρακτικὸς ὑποφήτης• διὸ τοὺς σὲ εὐφημοῦντας, Χριστῷ οἰκείωσαι.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Θείᾳ χάριτι ἠγλαϊσμένος, θεῖον ἤνυσας ἐν κόσμῳ βίον, τῶν μοναζόντων τὸ κλέος Εὐθύμιε, τῆς κοσμικῆς ἐκφυγὼν γὰρ συγχύσεως, ἀσκητικῶς τὸν ἐχθρὸν κατεπάλαισας, Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Βασιλέως Λέοντος τοῦ Μεγάλου τοῦ Θρᾳκός
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Τῆς φωνῆς ἐπακούσας τῆς Θεομήτορος, τὴν Πηγὴν ἀπεκάλυψας τὴν Ζωήῤῥυτον, ἐξ ἧς ἐπλήσθης δαψιλῶς θείας χρηστότητος· ὅθεν διέπρεψας ἐν γῇ, ὥσπερ ἄναξ εὐσεβής, Ὀρθοδοξίᾳ ἐκλάμπων, Λέον ἀνάκτων τὸ κλέος, τῆς Θεοτόκου φίλε γνήσιε

Ἀπολυτίκιον τοῦ Νεομάρτυρος Ζαχαρία τοῦ ἐξ Ἄρτης. (Γερασίμου μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τῆς Ἄρτης ἀγλάϊσμα, καὶ Νεομάρτυς κλεινός, ἐν Πάτραις ὡς ἤθλησας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ἐδείχθης μακάριε· σὺ γὰρ τὸν τρώσοντά σε, καθελὼν δι᾿ ἀγώνων, γέρας ἐδέξω θεῖον, ἀθλητὰ Ζαχαρία, πρεσβεύων ὑπὲρ πάντων ἡμῶν τῶν εὐφημούντων σε.

Advertisement