Χαίρε, ευλογημένη! Χαίρε, αυγή της σωτηρίας του ανθρώπου! Στον ασπασμό του Αγγέλου η Κεχαριτωμένη Θεοτόκος είπε: «Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου». Η ολοκληρωτική μας παράδοση στη βούληση του Θεού αποτελεί την πεμπτουσία ολόκληρης της ζωής μας.

Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βάτου, εν τω όρει Σινά
Θεοδοσία, Πελαγία και Δούλη, μάρτυρες στην Καισάρεια Παλαιστίνης (361)
Σεννούφιος ο σημειοφόρος της μονής Λατόμου Θεσσαλονίκης (9ος αἰ.)
Τίμων ο ερημίτης (10ος αἰ.)
Παρθένιος της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου (1855)
Τύχων πατριάρχης Μόσχας ο Ομολογητής Ρωσίας (1925)
κοίμηση Ιουστίνου Πόποβιτς του Τσέλιε του Ομολογητού (1979)
Επέτειος της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας του 1821

Εορτάζουν στις 25 Μαρτίου

Στίχοι
Ἤγγειλεν Υἱὸν Ἄγγελος τῇ Παρθένῳ,
Πατρὸς μεγίστης Ἄγγελον βουλῆς μέγαν.
Γήθεο τῇ Μαρίῃ ἔφατ᾿ Ἄγγελος εἰκάδι πέμπτῃ.

«Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου».
Γενηθήτω το θέλημά σου, είναι η πιο υπέροχη δοξολογία του Θεού.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου

Όπως ο ήλιος καθρεφτίζεται στα καθαρά και διαυγή νερά, έτσι κι ο ουρανός στην καθαρή κι αγνή καρδιά. Το Άγιο Πνεύμα είναι πανταχού παρόν κι αναπαύεται σε πολλά σημεία του αχανούς σύμπαντος. Το μέρος εκείνο όμως όπου αγαπάει κι επιθυμεί περισσότερο απ᾿ όλα να κατοικεί, είναι η αγνή καρδιά του ανθρώπου. Εκεί είναι το πραγματικό Του ενδιαίτημα, η κατοικία του. Όλοι οι άλλοι τόποι είναι απλά το εργαστήριό Του….

Την έλευση του Θεού στον κόσμο θα την παρομοιάζαμε με την εμφάνιση πύρινου στύλου στα σκοτάδια της αβύσσου. Η είδηση για την έλευσή Του ξεκίνησε με έναν άγγελο και μια κόρη παρθένο, μια συνομιλία που έγινε ανάμεσα στην ουράνια και την επίγεια αγνότητα…

Η πρώτη απ’ όλους τους ανθρώπους που άκουσε τη σωτήρια αυτή είδηση ήταν η πάναγνη Παρθένος. Και την άκουσε με φόβο, με δέος. Ο ουρανός καθρεφτιζόταν στην αγνή καρδιά της όπως ο ήλιος στα καθαρά και διαυγή νερά. Στην καρδιά της ο Κύριος και Δημιουργός του νέου κόσμου και ανακαινιστής του παλαιού, επρόκειτο να γείρει το κεφάλι Του και να δανειστεί σάρκα από τη σάρκα της… Ο Γαβριήλ ονόμασε την Παρθένο «εὐλογημένη». Γιατί; Επειδή η ψυχή της ήταν καθαρή σαν το ιερό του ναού, γεμάτη με τα ζωοποιά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, γεμάτη ουράνια ευωδία κι αγνότητα… 

Ποτέ ήλιος δεν καθρεφτίστηκε τόσο λαμπερά σε διαυγή νερά, όσο στον καθρέφτη της πάναγνης καρδιάς της Παρθένου Μαρίας. Γράφει ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος για την παρθενία:
Ω παρθενία, που χαροποιείς την καρδιά και ουρανοποιείς τη γη!
Ω παρθενία, κτήμα αγαθό, αμόλυντο από άγρια θηρία!
Ω παρθενία, που κατοικείς στις άκακες και ταπεινές ψυχές και μεταποιείς το λαό του Θεού!
Ω παρθενία, που ανθίζεις σαν λουλούδι στην ψυχή και στο σώμα και πλημμυρίζεις τον οίκο με το άρωμά σου!
Η διαυγής πρωινή αυγή, απ᾿ όπου προβαίνει ο ήλιος, θα σάστιζε μπροστά στην καθαρότητα κι αγνότητα της Παρθένου Μαρίας, από την οποία γεννήθηκε ο αθάνατος ήλιος της δικαιοσύνης, ο Χριστός και Σωτήρας μας. Ποιο γόνυ δε θα κλίνει μπροστά της και ποια γλώσσα δε θα κραυγάσει:
«Χαίρε, ευλογημένη! Χαίρε, αυγή της σωτηρίας του ανθρώπου! Χαίρε, τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξοτέρα των Σεραφείμ! Δόξα στον Υιό σου, τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, την ομοούσια και αδιαίρετη Τριάδα, τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων». Αμήν!
(Από το βιβλίο: “Θεός επί γης, άνθρωπος εν ουρανώ”

Όταν ένας άνθρωπος αναβιβάσει το νου του από τα γήινα προς τον Θεό, με την επιθυμία να γίνει ευάρεστος στον Θεό, Εκείνος τότε του αποκαλύπτει το θέλημα Του πολυτρόπως. Γράφει ο άγιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: ” Αν ένας άνθρωπος επιθυμήσει ολοκληρωτικά να ευαρεστήσει τον Θεό, ο Θεός τον διδάσκει το θέλημα Του είτε δια των σκέψεων, είτε μέσω κάποιου άλλου προσώπου, είτε δια της Αγίας Γραφής”. Ένας τέτοιος άνθρωπος γίνεται παρατηρητικός και πρόθυμος και αναμένει την απάντηση του Θεού ένδοθεν και έξωθεν. Γι’ αυτόν παύει να υπάρχει τύχη. Όλος ο κόσμος γίνεται σαν μια λύρα δεκάχορδη, που δεν βγάζει ήχο, αν δεν την αγγίξει το χέρι του Θεού.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Πνευματικό Ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Απρίλιος)

Η ολοκληρωτική μας παράδοση στη βούληση του Θεού αποτελεί την πεμπτουσία όλων των πράξεών μας και των κόπων για την πίστη αλλά και όλων των σκέψεων και αισθημάτων και ενεργειών μας, με μια λέξη ολόκληρης της ζωής μας. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

***

Άγιος Σιλουανος ο Αγιορείτης

Η εκζήτησι του θελήματος του Θεού είναι το σπουδαιότερο έργο της ζωής μας, γιατί «οδεύοντες την οδόν» του θελήματος του Θεού γινόμαστε μέτοχοι της αιωνίου θείας ζωής… Όσοι όμως άφησαν τον εαυτό τους στο θέλημα του Θεού, αυτούς τους καθοδηγεί ο Ίδιος ο Κύριος με τη χάρη Του και υπομένουν με ανδρεία τα πάντα για χάρη του Θεού, τον Οποίο αγάπησαν και με τον Οποίο θα δοξάζονται αιώνια. Έτσι δόθηκε στον Θεό η Υπεραγία Παρθένος: «Ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Αν λέμε κι εμείς το ίδιο: «Ιδού ο δούλος Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», τότε τα Ευαγγελικά λόγια του Κυρίου, που εγράφτηκαν με το Άγιο Πνεύμα, θα ζούσαν μέσα στις ψυχές μας, η αγάπη του Θεού θα βασίλευε σ’ όλο τον κόσμο και η ζωή στη γη θα ήταν απερίγραπτα ωραία.

Πώς μπορείς να ξέρεις αν ζεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού; Να η ένδειξη: Αν στενοχωριέσαι για κάτι, αυτό σημαίνει πως δεν παραδόθηκες τελείως στο θέλημα του Θεού, έστω κι αν σου φαίνεται πως ζεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Όποιος ζει κατά το θέλημα του Θεού, αυτός δεν μεριμνά για τίποτε. Κι αν κάτι του χρειάζεται, παραδίνει τον εαυτό του και την ανάγκη του στον Θεό. Κι αν πάρει ότι θέλει, μένει ήρεμος, σαν να το είχε. Ψυχή που παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού δεν φοβάται τίποτε: ούτε θύελλες ούτε ληστές ούτε τίποτα άλλο. ‘Ότι κι αν έλθει, λέγει: «Έτσι ευδοκεί ο Θεός», κι έτσι διατηρείται η ειρήνη στην ψυχή και στο σώμα. Το καλύτερο έργο είναι να παραδοθούμε στο θέλημα του Θεού και να βαστάζομε τις θλίψεις με ελπίδα. Ο Κύριος βλέποντας τις θλίψεις μας δεν θα επιτρέψει ποτέ κάτι που να ξεπερνά τις δυνάμεις μας. Αν οι θλίψεις μας φαίνονται υπερβολικές, αυτό σημαίνει πως δεν έχομε παραδοθεί στο θέλημα του Θεού.  

***

Στάρετς Σάββας ο Παρηγορητής

«Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ, τω Θεώ παραθώμεθα». Αυτή είναι μια εκφώνηση την οποία συχνά ακούμε κατά τη Θεία Λειτουργία. Ας αντηχεί όχι μόνο στ’ αυτιά μας, αλλά ας φθάνει μέχρι την καρδιά, μέχρι το βάθος της και ας βρίσκει εκεί ειλικρινή και καταφατική απόκριση.

«Γεννηθήτω το θέλημά Σου». Τα λόγια αυτά της Κυριακής προσευχής, σαν τις θωπευτικές θερμές ακτίνες του ήλιου, ας θερμαίνουν την ύπαρξή μας χύνοντας σ’ αυτήν τη μακαρία ειρήνη και την ήσυχη στάση μας σε όλες τις δυστυχίες και τις χαρές της ζωής, ενισχύοντάς την σε κάθε δραστηριότητα που επιβάλλεται σε κάθε θέση ή κατάσταση που βρισκόμαστε.

Το να παραδώσεις τον εαυτό σου στη θεία καθοδήγηση, το να μπεις κάτω από τη ζεστή και γεμάτη αγάπη σκέπη του Θεού, αυτός είναι ο σπουδαιότερος όρος μιας ευτυχισμένης ζωής…

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Έγραφε σε επιστολή ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (18-9-67): «Πολλές φορές επέµεινα στην προσευχή διά διάφορα θέµατα (απαιτητικώς) ή ατοµικά µου ή άλλων αδελφών και µετά αναγκάστηκα να ζητήσω συγγνώµην από τον Θεό και να ζητώ ξανά το αντίθετο. Έκτοτε παρακαλώ ο,τι είναι συµφέρον της ψυχής να δίδη σαν καλός πατέρας, διότι όλη η θυσία Του έγινε διά να αποκαταστήση τις ψυχές µας στον παράδεισο κοντά Του».
Γνώρισα μια γιαγιά σοφή που μου είπε:
“Γιε μου, όταν ήμουν ακόμα νέα, ζητούσα επίμονα κάτι απ’τον Θεό. Το ζητούσα για δώδεκα ολόκληρα χρόνια! Ναι, δώδεκα! Όμως, Εκείνος ήξερε ότι δεν ήταν για το καλό μου.
Έτσι, δεν μου το’δωσε! Και μετά από δώδεκα χρόνια κατάλαβα το γιατί”.
Το διανοείσαι;
Πέρασαν δώδεκα ολόκληρα χρόνια για να το αντιληφθεί… Δώδεκα χρόνια καθημερινής, έμπονης, καρδιακής προσευχής… Μοιάζει απίστευτο!
Και συνέχισε η γιαγιά λέγοντας:
“Το θέλημα και το σχέδιο του Θεού ας ζητάμε να γίνεται στις ζωές μας. Εγώ πλέον δε ζητάω. Μονάχα Τον παρακαλώ να γίνεται το θέλημά Του και να μου δίνει τη δύναμη να το αντέχω. Αυτός είναι ο πιο ασφαλής δρόμος, γιε μου”.
Γιατί το ξέρω, το ξέρω ότι μ’αγαπάει…”

Όποιος παρακολουθεί τις ευεργεσίες του Θεού, μαθαίνει να εξαρτά τον εαυτό του από την θεία πρόνοια. Νιώθει μετά σαν το μωρό στην κούνια πού, αν το αφήση για λίγο η μητέρα του, αρχίζει να κλαίη, μέχρι να τρέξη πάλι κοντά του. Αν αφεθή κανείς στον Θεό, είναι μεγάλη υπόθεση. Όταν πρωτοπήγα στην Ιερά Μονή Στομίου, δεν είχα που να μείνω. Όλο το μοναστήρι ήταν γεμάτο μπάζα. Βρήκα μια γωνιά κοντά στην μάνδρα, έβαλα κάτι από πάνω, για να την σκεπάσω λίγο, και εκεί περνούσα τα βράδυα καθιστός, γιατί δεν χωρούσα να ξαπλώσω. Μια μέρα ήρθε ένας γνωστός μου ιερομόναχος και μου λέει: «Καλά, πώς μένεις εδώ;». «Γιατί, του λέω, οι κοσμικοί είχαν περισσότερα από μάς; Όταν είπαν στον Κανάρη, τότε που ζήτησε δάνειο, “δέν έχεις Πατρίδα”, εκείνος είπε: “Θα αποκτήσουμε Πατρίδα”. Αν κοσμικός άνθρωπος είχε τέτοια πίστη, εμείς να μην έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό;

Ο ταπεινός έχει όλα τα πνευματικά αρώματα: απλότητα, πραότητα, αγάπη χωρίς όρια, καλωσύνη, ανεξικακία, θυσία, υπακοή κ.λπ. Επειδή έχει την πνευματική φτώχεια, έχει και όλον τον πνευματικό πλούτο. Είναι επίσης και ευλαβής και σιωπηλός, γι’ αυτό συγγενεύει και με την Κεχαριτωμένη Θεοτόκο Μαρία, η οποία είχε μεγάλη ταπείνωση. Ενώ είχε μέσα της ολόκληρο τον Θεό σαρκωμένο, δεν μίλησε καθόλου, μέχρι που μίλησε ο Χριστός στα τριάντα Του χρόνια. Στον ασπασμό του Αγγέλου είπε: «Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου» Λουκ. 1, 38. Δεν είπε: «Εγώ θα γίνω μητέρα του Υιού του Θεού».

Η Παναγία, για την ταπείνωσή της, κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος. «Χαίροις μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα» , λέει ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης. Να είναι δούλη, να είναι και Νύμφη του Θεού! Να είναι παρθένος, να είναι και μητέρα! Να είναι πλάσμα του Θεού, να είναι και Μητέρα του Πλάστου! Αυτά είναι τα μεγάλα μυστήρια, τα παράξενα, που δεν εξηγούνται, αλλά μόνο βιώνονται!

– Γέροντα, μπορείτε να μας ψάλετε το Μεγαλυνάριο που είχατε γράψει για την Παναγία ;
– Έλα να το ψάλουμε μαζί. «Εύρες πολλήν Χάριν παρά Θεού, Μήτερ του Δεσπότου, Μεγαλόχαρη, αληθώς, Κεχαριτωμένη, ως Γαβριήλ εβόα, Βασίλισσα Αγγέλων, φρούρει τους δούλους σου». Να σου πω τώρα και ένα δογματικό: Η Παναγία ήταν Κόρη και Μητέρα, Δούλη και Βασίλισσα, Βασίλισσα όλου του κόσμου. Χωράει στον νού του ανθρώπου αυτό; Και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι κάτι το υπερφυσικό, έξω της λογικής.
Εύχομαι η Παναγία να σου δώση την χαρά του Ευαγγελισμού και ο Άγγελος να σε ευλογήση, για να έχης πνευματική πρόοδο. Αμήν.

Ο,τι καλό κι αν βρη ο άνθρωπος να πη για την Παναγία, δεν θα μπορέση να εκφράση το μεγαλείο Της… η Παναγία έφερε στον κόσμο την παραδεισένια χαρά. Μας συνέδεσε με τον Θεό, αφού ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος.
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ έφερε στον κόσμο την χαρμόσυνη αγγελία ότι οι άνθρωποι χάρη στην Παναγία βρήκαν «χάριν παρά Θεού». Χαίρεται η Παναγία, γιατί σαρκώθηκε ο Λόγος του Θεού και μας λύτρωσε από την αμαρτία. Χαιρόμαστε και εμείς, γιατί η Παναγία μας έβγαλε ασπροπρόσωπους. 

***

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Η Παναγία είπε στον αρχάγγελο Γαβριήλ: “ιδού η δούλη Κυρίου” (Λουκ. α’, 38). Αυτό το “ιδού η δούλη Κυρίου” είναι αποδοχή του Σταυρού. Η Παναγία συμμετείχε σε όλη την ζωή της στον Σταυρό του Υιού της.

Η Παναγία μας, πόνεσε πιο πολύ απ΄ όλες τις γυναίκες, πιο πολύ απ΄ όλες τις μανάδες του κόσμου, γιατί κανένα δεν έβλαψε, σε κανένα δεν έκανε κακό κι΄ όμως Της έκαναν το μεγαλύτερο κακό όλης της οικουμένης.

Σταύρωσαν Τον Υιό Της .

Και αντικρύζοντάς Τον πάνω Στο Σταυρό, πόνεσε τόσο η καρδιά της… Γι΄ αυτό μπορεί να καταλάβει την κάθε πονεμένη ύπαρξη, και συμπάσχει με τον κάθε άνθρωπο που πονά, γιατί ακριβώς, ξέρει τι πάει να πει “πόνος”.

Όταν η ψυχή κατέχεται από την αγάπη του Θεού, τότε, ω, πώς είναι όλα ευχάριστα, αγαπημένα και χαρμόσυνα! Η αγάπη, όμως, αυτή συνεπάγεται θλίψη· και όσο βαθύτερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη είναι και η θλίψη.

«Αν ζητείτε το θέλημα του Θεού με απλότητα και ταπείνωση, ο Θεός μπορεί να μεταβάλει οποιαδήποτε κατάσταση, ακόμη και την πλέον αρνητική.»

Παραδοθείτε στο θέλημα του Θεού και μην αρχίζετε οποιονδήποτε διάλογο με τους λογισμούς.

Στην καθημερινή ζωή είναι πολύ σπουδαίο να «αφουγκραζόμαστε» από το πρωί μέχρι το βράδυ για να ακούσουμε τις υποδείξεις του Θεού, πού μας λέει τι να κάνουμε και πώς να ενεργούμε. Αλλά δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε οριστικά από τους κακούς λογισμούς. Ακόμη και αυτοί πού είναι τέλειοι δεν το μπορούν. Η τελειότητά τους δεν είναι τέτοιας φύσεως πού να μην ενοχλούνται από τίποτε.

***

π. Ζαχαρίας (Ζάχαρου)

Παράδειγμα βλέπουμε στο πρόσωπο της Θεομήτορος. Αφού έλαβε το θαυμαστό άγγελμα του Αρχαγγέλου, παραδόθηκε εξ ολοκλήρου στο θέλημα του Θεού, υποτασσόμενη σε αυτό με τέλεια ταπείνωση. Το Πανάγιο Πνεύμα την επισκίασε, και μερικούς μήνες αργότερα το Ίδιο το Άγιο Πνεύμα επιβεβαίωσε το γεγονός με το στόμα της εξαδέλφης Της Ελισάβετ, η οποία προφητικά Την αποκάλεσε ευλογημένη «εν γυναιξί». Την ίδια ώρα η Μαριάμ, με την έμπνευση του Πνεύματος, πρόσφερε τη δική Της επινίκια ωδή στον εν Υψίστοις:
«Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα του επί τω Θεώ τω Σωτήρι μου …» Η Θεομήτωρ ανέπεμψε τον ύμνο Της μία μόνο φορά. Δεν ήταν απαραίτητο να ξαναψάλει, εφόσον είχε εξυμνήσει τέλεια τον Κύριο και Σωτήρα Της, με απόλυτο και μοναδικό τρόπο, στην αιωνιότητα του Παναγίου Πνεύματος που την κατείχε ολόκληρη. Η ωδή Της απέβη αιώνια κληρονομιά «πασών των γενεών» των χριστιανών, γι’ αυτό και εμείς χαίρουμε απερίγραπτα αποκαλώντας Την «ευλογημένη», όπως έκανε η Ελισάβετ.

«Μόνον Συ, Κύριε, γνωρίζεις τι χρειάζεται εις ημάς»
(η προσευχή του Πατριάρχου Σερβίας Παύλου).

Θεέ μου, Συ που γνωρίζεις το καθετί και η Αγάπη Σου ξεπερνά τα ανθρώπινα μέτρα, πάρε τη ζωή μου στα χέρια Σου, κάνε αυτό που εγώ θα ήθελα τόσο πολύ να κάνω, αλλά δεν μπορώ. Μητροπολίτης Σουρόζ Anthony Bloom

Ω, Κύριε, αξίωσέ μας με τη δύναμη της χάριτος του Αγίου Πνεύματος να ζούμε σύμφωνα με το άγιο θέλημά Σου.

Η φλεγόμενη και μη κατακαιόμενη βάτος,Ο Προφήτης Μωϋσής
https://iconandlight.wordpress.com/2014/09/05/3754/

Από μερικά παλληκάρια κρατήθηκε το Έθνος! Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης σαν γνήσιος Πατέρας του Έθνους, μπαρουτοκαπνισμένος και τραυματισμένος, χύνοντας δάκρυα με πόνο στον Θεό και αίμα για την λευτεριά μας… ζούσε πνευματικές καταστάσεις. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/03/25/%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%ba%ce%ac%cf%81%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%ce%ad%ce%b8/

Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 έχει μια πνοή αγιασμένη, κι η ιστορία της είνε σαν συναξάρι. Φώτη Κόντογλου
https://iconandlight.wordpress.com/2021/03/23/%ce%b7-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-1821-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%bd/

Η ολοκληρωτική μας παράδοση στη βούληση του Θεού αποτελεί την πεμπτουσία όλων των πράξεών μας και των κόπων για την πίστη. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2018/05/19/%ce%b7-%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b4%ce%bf%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b2%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b7/

Να ζητάμε πρώτα την Βασιλεία των Ουρανών και ύστερα όλα τα άλλα «προστεθήσεται ημίν». Ο Θεός γνωρίζει τί χρειάζεται για τον καθέναν. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/03/23/%ce%bd%ce%b1-%ce%b6%ce%b7%cf%84%ce%ac%ce%bc%ce%b5-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%bb%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd/

Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης

Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε! Εξαιτίας του Σώματος και του Αίματος του Υιού Σου, που μεταλαμβάνω τόσο συχνά, τολμώ να πω ότι έχω με Σένα συγγένεια!
Ώ Δέσποινα του κόσμου! Από Σένα έλαβε ο Υιός του Θεού αυτό το Σώμα και Αίμα. Το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου που μεταλαμβάνω είναι ίδια με το Σώμα του Κυρίου που είναι στους ουρανούς.
Πώς μπορώ να μην αγαπάω Εσένα, και πιο πολύ τον Υιό Σου, δικό Σου και δικό μου Θεό; Ώ Πανάχραντε Δέσποινα! Δώσε μου να έχω συγγένεια με Σένα όχι μόνο εξαιτίας του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, που πολλές φορές μεταλαμβάνω ανάξια, αλλά να πλησιάσω και το δικό Σου βαθμό της πίστης, της αγάπης και της ελπίδας, να ομοιάσω Εσένα στις σκέψεις και τα συναισθήματα. Ώ Πανάχραντε Δέσποινα! Έχω μεγάλη ανάγκη και θέλω να αποκτήσω καρδιά καθαρή! Τα πάντα για Σένα είναι δυνατά, Υπερευλογημένη· μπορείς να παρακαλέσεις τον Υιό και Θεό Σου να μου χαρίσει καρδιά καθαρή, όπου κατοικεί πίστη, ελπίδα, και αγάπη. Κάνε το, Πανάχραντε!

Απολυτίκιον Ήχος δ’.

«Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον, και του απ’ αιώνος Μυστηρίου η φανέρωσις. Ο Υιός του Θεού Υιός της Παρθένου γίνεται, και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται. Διό και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν˙ Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.»

Κοντάκιον

Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου Θεοτόκε. Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσαν, ίνα κρά­ζω σοι, Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Κανών α’, Ωδή θ’
Ήχος δ’

Ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού την δόξαν.

«Ως εμψύχώ Θεού κιβωτώ, ψαυέτω μηδαμώς χείρ αμυήτων. Χείλη δε πιστών τη Θεοτόκω ασιγήτως· Φωνήν του Αγγέλου αναμέλποντα, εν αγαλλιάσει βοάτω· Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σού».

Ήχος πλ. β’ Όλην αποθέμενοι

Θεός όπου βούλεται, νικάται φύσεως τάξις, φησίν ο Ασώματος, και τα υπέρ άνθρωπον διαπράττεται. τοις εμοίς πίστευε, αληθέσι ρήμασι, Παναγία υπεράμωμε· Η δε εβόησε· Γένοιτό μοι νυν ως το ρήμά σου, και τέξομαι τον άσαρκον, σάρκα εξ εμού δανεισάμενον, όπως αναγάγη τον άνθρωπον, ως μόνος δυνατός, εις το αρχαίον αξίωμα, διά της συγκράσεως.

Βουλήν προαιώνιον, αποκαλύπτων σοι Κόρη, Γαβριήλ εφέστηκε, σε κατασπαζόμενος, και φθεγγόμενος· Χαίρε γη άσπορε, χαίρε βάτε άφλεκτε, χαίρε βάθος δυσθεώρητον, χαίρε η γέφυρα, προς τους ουρανούς η μετάγουσα, και κλίμαξ η μετάρσιος, ην ο Ιακώβ εθεάσατο· χαίρε θεία στάμνε του Μάννα, χαίρε λύσις της αράς, χαίρε Αδάμ η ανάκλησις, μετά σου ο Κύριος.

Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου (24.3.2019) Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου

«Χαῖρε, στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα» (Γ΄ Χαιρετισμοὶ 2019) Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου

Advertisement

Είναι στεναχωρημέντσα η Παναΐα. Η Παναΐα κλαίει κάθνη μέρα. Κλαίει δια τε μας νύχτα-μέρα, Θεέ μου να μην χαλάσεις τον ντουνιάν. Η Παναΐα τα πόδια της είναι ματωμένα να παρακαλεί για τε μας, μετανοήστε… Αγία Σοφία της Κλεισούρας

Αγία Σοφία της Κλεισούρας

«Είναι στεναχωρημέντσα η Παναΐα. Η Παναΐα κλαίει κάθνη μέρα » έλεγε στους ανθρώπους, που την πλησίαζαν και τα δάκρυα έτρεχαν σαν βρύση από τα μάτια της.

«Είδα τα δάκρυα της Παναΐας, κάουμε. Κλαίει δια τε μας νύχτα-μέρα, Θεέ μου να μην χαλάσεις τον ντουνιάν».
-Να μετανοάτε, παιδία μου… Να κάνετε προσευχή, να λέτε Θεέ μου, Θεέ μου, μετάνοιαν ο λαός όλον…

Η Παναγία κλαίει, κάθε μέρα κλαίει. Λέει στον Υιό Tης: Υιέ μου και Θεέ μου, δώσε στον κόσμο σοφία, συγχώρησε τον κόσμο.
— « Μου είπε η Παναγία πώς εκείνα πού είναι στα Ιερά Βιβλία των εκλεκτών του Υιού μου, έρχονται όλα με τη σειρά να γίνουν. Τρίτος πόλεμος θα γίνη… Θα καταστραφούν τα τρία τέταρτα της ανθρωπότητας… Θα σωθή μόνο το ένα τέταρτο…
«Με δείχνει ο Κύριος χωράφια και αγκάθια. Αυτή είναι η γη που ζούμε εδώ. Και με λέει: βλέπεις αυτά τα αγκάθια; Αυτά είναι η αμαρτία, αυτά όλα θα καθαριστούν. Θα γίνει μεγάλο κακό αλλά θα καθαριστεί ο κόσμος»…
« Η Ελλάδα, αν κρατήση την πίστη, θα σωθεί από το κακό πού πρόκειται νάρθή. Αν όμως δεν κρατήσει την πίστη, θα καταστραφεί… Θα πέσουν όλοι οι δαίμονες επάνω της… Θα ’ρθή το κακό και θα χωρίση το στάρι απ’ την ήρα, τα πρόβατα απ’ τα ερίφια….
Αν ο κόσμος μετανοήση, θα πάρουμε την Πόλη με Αγάπη… Αν δεν μετανοήση, θα την πάρουμε με αίμα….
Μετανοήστε, γιατί τα σύννεφα της Οργής του Θεού σίμωσαν στη γη. Μεγάλο κακό έρχεται, από την πολλή αμαρτία.

Είδα μαύρα σύννεφα, η οργή του Θεού κατέβαινε στον κόσμο. Σιγά, σιγά κατεβαίνουν, σιμώνουν και όταν αγγίξουν στη γη τότε θα γίνει ο πόλεμος.

-Να μετανοάτε, παιδία μου… Να ευτάτε προσευχήν… Νύχταν και ημέραν… οπού περπατείτε, οπού ευρίουστουν ( ευρίσκεστε ), οπού στέκουστουν, πάντα να λέτε «Χριστέ μ’, να ελεήσ’ με! Με γλυκόν γλώσσαν να μιλάτε με τον Θεόν, να φτάτε προσευχήν».

-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον κόσμο σου και ύστερα εμάς!… Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησέ μας….
Νάχετε φόβον Θεού… Νάχετε Αγάπη… Νάχετε ευσπλαχνία.

Η Παναΐα τα πόδια της είναι ματωμένα να παρακαλεί για τε μας, μετανοήστε, να ‘σται καλοί άνθρωποι, να νηστεύεται, εδώ είμαστε προσωρινοί, να κάνετε προσευχή, τας δέκα εντολας να τηράτε, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, Να ‘χετε ευσπλαχνία, μετανοείτε, έρτεν η οργήν του Θεού, να στεφανούστε αγνοί και καθαροί, να είστουν ευλογημένοι,

Μικροί μεγάλοι να έρθουν στην μετάνοια, να μετανοούν. Να γνωρίζουν ότι ο Θεός είναι επάνω. Αυτοί δεν το γνωρίζουν, σαν τα άλογα ζώα τρώνε την Παρασκευή. Παρακαλώ τον Θεό να μετανοούν, αυτοί δεν μετανοούν.

Δεν θα λέτε λόγια που πικραίνουν τους ανθρώπους, πικραίνετε το Χριστό .
Από πάνω είναι ο Πατέρας και μας βλέπει. Προσεύχεστε να σωθείτε και εσείς και τα παιδιά σας.

– Πολλά λόγια να μη λέτε, λίγα και ευλογημένα. Να αγαπάτε τον Θεόν και η καρδιά σας να λάμπει ωσάν τον ήλιον.

Η Παναΐα κι θα χαντ᾿ σας» (δεν θα σας χάσει η Παναγία).

Σας παρακαλώ σας, αγαπητά μου παιδίαν του Θεού, όσον μπορείτε πίστιν, ελπίδαν, μετάνοιαν, εξομολόγησην, καλά έργα παρακαλώ σας, καλάν έργα, καλόν Πνεύμα μαζί σας, καλόν φώτισιν.

Σας παρακαλώ, οποίος κάνει υπομονή, χαρά σ’ αυτόν. Όποιος κάνει υπομονή, σαν τον ήλιο θα λάμψει. Πολλή υπομονή να κάνετε. Σας παρακαλώ, αδέρφια, πολλά υπομονήν…

«Υπομονήν… Πολλά υπομονήν… Υπομονήν πολλά… Πολλάν υπομονήν να κάμετε, πολλάν υπομονήν !!!».

***

Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

…Βλέπω όλη την ανθρωπότητα βυθισμένη σε αδελφοκτόνους πολέμους, και ακόμη δεν υπάρχει φως στον ορίζοντα. Αντιθέτως μάλιστα, κάλυψαν τον ουρανό πρωτοφανή μαύρα σύννεφα, έτοιμα να προκαλέσουν αποκαλυπτική καταιγίδα … Και εγώ, βλέποντας την θηριώδη αυτή κατάσταση από τα νεανικά μου χρόνια, ήμουν έτοιμος να βγω στους δρόμους και τις πλατείες με αναμμένο φανάρι, όπως ο Διογένης, για να αναζητήσω άνθρωπο …Μετά από τόσα πολλά χρόνια αδιάκοπης σχεδόν αλληλοεξοντώσεως των ανθρώπων επάνω στη γη, για την οποία δικαιολογούνται όλοι αδιάκοπα μπροστά στον ίδιο τον εαυτό τους, είναι αδύνατο να περιμένουμε ότι αυτοί θα τολμήσουν να ατενίσουν το ύψος του Ουρανού και να ονομάσουν τον Θεό Πατέρα τους. Στις ημέρες μας η “αποκτήνωση” του κόσμου έλαβε φοβερές διαστάσεις. Η έκπτωση από την αυθεντική χριστιανική πίστη έχει γίνει καθολικό φαινόμενο. Η λέξη που χαρακτηρίζει τον αιώνα μας είναι η «αποστασία».

Φοβάμαι λοιπόν ότι μόνο η αύξηση των συμφορών μπορεί τώρα να οδηγήσει τους ανθρώπους στα παθήματα εκείνα που θα φανούν πραγματικά κρίσιμα, και τα οποία θα διεγείρουν σ’ αυτούς πάλι την ικανότητα να αντιληφθούν την πρωταρχική τους φύση κατ’ εικόνα Θεού. Τότε θα βασιλεύσει η ειρήνη στη γη. Όσο όμως οι άνθρωποι παραμένουν όμοιοι με τα άγρια θηρία, δεν πρέπει να αναμένουμε ειρήνη επάνω στη γη. Είναι μάταιες όλες οι προσπάθειες με τις οδούς της διπλωματίας και με άλλα παρόμοια μέσα για την αποτροπή της συμφοράς του πολέμου. Είναι πρωτίστως απαραίτητη η πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου, απαραίτητη η “ανθρωποποίηση” του θηριώδους αυτού κόσμου. (Αρχιμ. Σωφρονίου, «Γράμματα στη Ρωσία». σ.133-136 Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ)

***

Στήν Θεομάνα μας νά στραφούν καί πάλι  οἱ ελπίδες μας. Ἡ Θεοτόκος εἶναι Ἑλληνοσώτειρα
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.

«Τὸ  πιὸ  πυκνὸ  σκοτάδι, εἶναι  λίγο πρὶν ξημερώσει  ὁ Θεός», ἔλεγε  ὁ Κολοκοτρωνης. «Τὸ  Γένος μας  καὶ  ἄλλες  φορὲς  σταυρώθηκε, ἀλλὰ  ἰδοὺ  ζῶμεν».

…ἄς ἀνοίξουμε  τὸ στόμα μας γιὰ νὰ ποῦμε αὐτὸ ποὺ ἔλεγαν οἱ παλιοί, οἱ Ρωμηοί,  ὅταν τοὺς ὅρισκαν «περιστάσεις καὶ θλίψεις καὶ συμφοραί τοῦ βίου».
«Τὴν πᾶσαν  ἐλπίδα μας εἰς  σὲ ἀνατίθεμεν Μῆτερ  τοῦ Θεοῦ φύλαξον μας  ὑπὸ τὴν  σκέπη σου». Στήν Θεομάνα μας νά στραφούν καί πάλι  οἱ ελπίδες μας. Ἡ Θεοτόκος εἶναι ελληνοσώτειρα.
Ἤμασταν 400-500 χρόνια σκλάβοι, κάτω ἀπὸ τὴν πιὸ φρικτὴ καὶ βάρβαρη δουλεία ποὺ γνώρισε ποτὲ ὁ κόσμος. Καὶ ὅμως «ἰδοὺ ζῶμεν» Ἀλλὰ πῶς; Στὰ μέσα τοῦ 17ου αἰ. ἕνας Γάλλος Ἰησουίτης ὀνόματι Ρισάρντ, περιηγεῖται τὴν σκλαβωμένη Ἑλλάδα. Ἐπιστρέφοντας στὴ χώρα του ἔγραψε ἕνα βιβλίο. Ἀποσπῶ μία ἐντύπωσή του.
«Πολλὲς φορὲς ἀπορῶ πῶς κατόρθωσε νὰ ἐπιβιώση ἡ χριστιανικὴ πίστη στὴν Τουρκία καὶ πῶς ὑπάρχουν στὴν Ἑλλάδα 1.200.000 Ὀρθόδοξοι. Καὶ νὰ σκεφτῆ κανεὶς ὅτι οὐδέποτε ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Νέρωνος, τοῦ Δομητιανοῦ καὶ τοῦ Διοκλητιανοῦ ἔχει ὑποστῆ ὁ Χριστιανισμὸς διωγμοὺς σκληρότερους ἀπὸ αὐτούς, ποὺ ἀντιμετωπίζει σήμερα ἡ ἀνατολικὴ Ἐκκλησία… Καὶ ὅμως οἱ Ἕλληνες εἶναι εὐτυχισμένοι ποὺ παραμένουν Χριστιανοί. Νομίζω πὼς αὐτὸ ὀφείλεται στὴν λατρεία ποὺ τρέφουν στὴν Παναγία… Σὲ ὅλα τὰ σπίτια βλέπεις εἰκόνες τῆς Παναγίας. Εἶναι ὁ φρουρὸς ἢ καλύτερα ἡ νοικοκυρὰ τοῦ σπιτιοῦ. Σ’ αὐτὴν τὴν εἰκόνα στρέφουν τὸ βλέμμα, ὅταν τοὺς συμβῆ κάτι κακό, ἱκετεύοντας τὴν βοήθειά της. Σ’ αὐτὴν ἀπευθύνονται γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν τὸν Θεό, ἂν μὲ τὴ δική της μεσολάβηση ἔλθη κάτι καλὸ στὸ σπιτικό τους… Ὁ ἴδιος διαπίστωσα μὲ πόση φυσικότητα, μὲ πόση εὐγλωττία καὶ συγκίνηση μιλοῦν στὶς οἰκογενειακές τους κουβέντες γι’ αὐτὴ τὴ βασίλισσα τῶν Οὐρανῶν».
 Θαῦμα τῆς Παναγίας μας ἦταν ἡ σωτηρία τοῦ Γένους. Ταῖς πρεσβείας τῆς Θεοτόκου Σῶτερ σῶσον ἡμᾶς, ἔψαλλαν οἱ ἡρωικοὶ ραγιάδες. Μόνο αὐτὸ τὸ ρουσφέτι μᾶς ἐπιτρέπεται…

«Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια,
ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια,
Αναγράφω σοι η Πόλις σου Θεοτόκε.
Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον,
Εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον.
Ίνα κράζω σοι· Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε»

***

Η Παναγία του Βλαδιμήρ

Στίχοι·
Ὡς ἔσωσας τῷ πάλαι Ῥωσίαν ἐκ κινδύνων
ἐχθρῶν εἰσβολῆς καί ἀπειλῆς πολέμου,
οὕτω καί ἡμᾶς διάσωσον, Παρθένε,
τούς προσπίπτοντας Εἰκόνι Βλαδιμήρου.

Το 1451 όταν μεγάλος ηγεμόνας ήταν ο Βασίλειος Β’ Βασιλιεβιτς (+1462), οι Μογγόλοι, με επικεφαλής τον Μαζοβς, έκαναν επιδρομή εναντίον της Μόσχας. Αφού ερήμωσαν τα περίχωρα της, πυρπολώντας τα πάντα στο πέρασμά τους, δεν απέβλεπαν παρά σε μια πλούσια λεία σκλάβους και χρυσάφι- από την πρωτεύουσα.
Η πόλη ήταν πνιγμένη στους καπνούς από τις φωτιές , που είχαν ανάψει ολόγυρά της οι επιδρομείς. Στα τείχη του Κρεμλίνου, ωστόσο, ο μητροπολίτης άγιος Ιωνάς (31 Μαρτίου) έκανε λιτανεία και δέηση με την εικόνα της Παναγίας του Βλαντιμίρ. Εκεί τον συνάντησε ο μοναχός Αντώνιος από την μονή Τσουντωφ, που ξεχώριζε για την αγιότητα του. Ο ιεράρχης του ζήτησε να προσευχηθεί για τη σωτηρία της πόλης. Κι εκείνος αποκρίθηκε ‘’Η Υπεραγια Θεοτόκος δεν θα παραβλέψει τη δέηση σου, τίμιε δέσποτα! Ήδη παρακάλεσε τον Υιό της για τη σωτηρία της Μόσχας’’.

Οι Μογγόλοι επιτέθηκαν στην πόλη, αλλά, έπειτα από ολοήμερη ηρωική αντίσταση των υπερασπιστών της, απωθήθηκαν και γύρισαν στο στρατόπεδο τους. Τη νύχτα οι Ρώσοι περίμεναν νέα επίθεση των εχθρών. Αλλά αυτοί, ξαφνικά και ανεπάντεχα, σηκώθηκαν και τράπηκαν σε φυγή, εγκαταλείποντας όλον τον βαρύ οπλισμό τους και παίρνοντας μαζί τους μόνο τον ελαφρό.
Τι είχε συμβεί; Η Παναγία είχε κάνει πάλι το θαύμα της! Οι Μογγόλοι άκουσαν μέσα στη νύχτα ένα δυνατό βουητό, σαν να σειόταν η γη από το πλησίασμα αναρίθμητου στρατεύματος και νόμισαν ότι ερχόταν εναντίον τους ο μεγάλος ηγεμόνας της Μόσχας. Πρώτος ο αρχηγός τους, τρομαγμένος, ανέβηκε στο άλογό του και άρχισε ν’ απομακρύνεται καλπάζοντας. Όπως ήταν φυσικό, τον ακολούθησαν αρχικά οι επιτελείς του και στη συνέχεια όλος ο στρατός του σε κατάσταση πανικού.

Ο μεγάλος ηγεμόνας και όλος ο λαός της Μόσχας, δοξάζοντας με ευγνωμοσύνη τον Θεό, ευχαρίστησαν με δάκρυα τη φιλόστοργη Μητέρα Του για τη σωτηρία της πόλης τους.
Με τη βοήθεια της Παναγίας επιτεύχθηκε και η οριστική απαλλαγή της Ρωσίας από τη μογγολική επικυριαρχία, που κράτησε δυόμισι περίπου αιώνες (1240-1480).

Η αποτυναξη του ζυγου των Μογγολων, γεγονος με κεφαλαιωδη σημασια για την ιστορικη εξελιξη της χωρας, πραγματοποιηθηκε στα χρονια του μεγαλου ηγεμονα της Μοσχας Ιβαν Γ’ Βασιλιεβιτς (1462 – 1505).
Το 1472 ο Ιβάν σταμάτησε να πληρώνει φόρο υποτέλειας στον Μογγοόλο χάνο της Κριμαίας Αχμέτ. Ο χάνος για μερικά χρόνια δεν αντέδρασε. Αλλά το 1480 αποφάσισε να επιβάλει με στρατιωτική βια την παλαιά τάξη πραγμάτων. Έτσι, αφού συγκέντρωσε μεγάλο στράτευμα, κίνησε εναντίον της Μόσχας. Έφτασε ως τον ποταμό Ουγκρ, παραπόταμο του Οκά,που διατρέχει τις επαρχίες Τουλα και Καλουγκα. Στην άλλη πλευρά του ποταμού, που αποκαλείται από τους Ρώσους ‘’Ζώνη της Παναγίας’’, είχε παραταχθεί το στράτευμα του μεγάλου ηγεμόνα, έχοντας μαζί του και τη θαυματουργή θεομητορική εικόνα.

Κανένας από τους αντιπάλους δεν αποφάσιζε να περάσει πρώτος το ποτάμι. Αυτή η αναμονή κράτησε εβδομάδες. Τελικά, μια μέρα, ο μεγάλος ηγεμόνας, έπειτα από θερμή προσευχή στην Παναγία του Βλαντιμίρ, πρόσταξε τους στρατιώτες του να οπισθοχωρήσουν λίγο, περιμένοντας ότι οι εχθροί θα έσπευδαν τότε να τους επιτεθούν. Οι Μογγολοι, όμως, θεωρώντας την οπισθοχώρηση τακτική και σκόπιμη, για την παραπλάνηση και την παγίδευσή τους, άρχισαν κι αυτοί να απομακρύνονται από την απέναντι όχθη, αργά στην αρχή και πιο γρήγορα στη συνέχεια. Και καθώς έπεφτε η νύχτα, τους έπιασε τέτοιος φόβος, που άρχισαν να τρέχουν σαν τρελοί, χωρίς να κοιτάζουν πίσω, μολονότι κανείς δεν τους κυνηγούσε.

Έτσι, χωρίς να χυθεί αίμα, οι Ρώσοι, με τη βοήθεια της Θεοτόκου, λυτρώθηκαν από τον μογγολικό ζυγό. Από τότε κάθε χρόνο, στις 23 Ιουνίου, επέτειο του σημαντικού αυτού γεγονότος, γίνεται λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας του Βλαντιμίρ από το Κρεμλίνο ως τη Μονή της Υπαπαντής.
Από το βιβλίο, Θαυματουργές εικόνες της Παναγίας στη Ρωσία, Ι.Μ. Παρακλήτου Ωρωπού, 2018

Η Παναγία του Βλαδιμήρ, η θαυματουργή εικόνα που «λιτάνευσε» ο άθεος Στάλιν με αεροπλάνο πάνω από την πολιορκημένη από τους Γερμανούς Μόσχα
https://iconandlight.wordpress.com/2021/08/25/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b2%ce%bb%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%bc%ce%ae%cf%81-%ce%b7-%ce%b8%ce%b1%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%ae-%ce%b5/

Απολυτίκιον Οσίας Σοφίας της εν Κλεισούρα
Ήχος γ΄. Την ωραιότητα.

Σοφίας γέγονας, μήτερ αοίδημε, Σοφία, σέμνωμα, της Θεομήτορος, εν τη Μονή ασκητικώς τον βίον σου διελθούσα, όθεν και απείληφας των καμάτων σου έπαινον, κατατραυματίσασσα των δαιμόνων τας φάλαγγας, και πρέσβειρα Χριστώ παρεστώσα, μη επιλάθου των πόθω τιμώντων σε.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Θεομήτορος Κόρης τῇ Εἰκόνι προσπέσωμεν,* τῇ τοῦ Βλαδιμήρου, αἰτοῦντες* ἐξ ἐχθρῶν ἀπολύτρωσιν·* αὔτη γάρ τό πάλαι ἐξ ἐχθρῶν* διέσωσεν Ῥωσίαν θαυμαστῶς,* Τατάρους ἐκδιώξασα ἀπ’ αὐτῆς* καί Ταμερλάνον μαινόμενον.* Δόξα οὖν ἐκβοήσωμεν αὐτῇ·* δόξα Σοί, πάντων Ἄνασσα,* δόξα Σοί, ὦ ἐργόχειρον Λουκᾶ,* ἡμῶν δέ καταφύγιον.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Θεομήτορος Κόρης τῇ Εἰκόνι προσπέσωμεν,* τῇ τοῦ Βλαδιμήρου, αἰτοῦντες* ἐξ ἐχθρῶν ἀπολύτρωσιν·* αὔτη γάρ τό πάλαι ἐξ ἐχθρῶν* διέσωσεν Ῥωσίαν θαυμαστῶς,* Τατάρους ἐκδιώξασα ἀπ’ αὐτῆς* καί Ταμερλάνον μαινόμενον.* Δόξα οὖν ἐκβοήσωμεν αὐτῇ·* δόξα Σοί, πάντων Ἄνασσα,* δόξα Σοί, ὦ ἐργόχειρον Λουκᾶ,* ἡμῶν δέ καταφύγιον.

Απολυτίκιον Οσίας Σοφίας της εν Κλεισούρα
Ήχος γ΄. Την ωραιότητα.

Σοφίας γέγονας, μήτερ αοίδημε, Σοφία, σέμνωμα, της Θεομήτορος, εν τη Μονή ασκητικώς τον βίον σου διελθούσα, όθεν και απείληφας των καμάτων σου έπαινον, κατατραυματίσασσα των δαιμόνων τας φάλαγγας, και πρέσβειρα Χριστώ παρεστώσα, μη επιλάθου των πόθω τιμώντων σε.

Απολυτίκιον Αγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου Ήχος δ’

Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής, και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Ήχος β’.
Ότε εκ του ξύλου.

Πάντων προστατεύεις, Αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει τη κραταιά σου χειρί, άλλην γαρ ουκ έχομεν αμαρτωλοί προς Θεόν, εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών, Μήτερ του Θεού του Υψίστου, όθεν σοι προσπίπτομεν, Ρυσαί πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.

Εκτός του Χριστού, άνευ του Χριστού, δεν υπάρχει λύση στην τραγωδίαν της επιγείου ιστορίας της ανθρωπότητος. Η γηΐνη ατμόσφαιρα αποπνέει οσμήν αίματος. Άνευ της ολοκληρωτικής αλλαγής ημών δια της μετανοίας, δεν θα επέλθη η λύτρωσις του κόσμου· «λύτρωσις» εκ της φοβερωτέρας πασών των αρών, του πολέμου. Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Επί των ποταμών Βαβυλώνος, εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν εν τω μνησθήναι ημάς της Σιών…. Πώς άσωμεν την ωδήν Κυρίου επί γης αλλοτρίας; (Ψαλμός ρλστ΄. 136 )

Προσευχή δίπλα στην Λίμνη
Μετανοώ για όλους …
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ποίημα XXIX (29)

Γιά όλες τις ανθρώπινες αμαρτίες
μετανοώ ενώπιόν Σου, Πολυέλεε.
Δες ο σπόρος όλων των αμαρτιών στο αίμα μου βρίσκεται.
Με τον δικό μου μόχθο και το δικό Σου έλεος καταπνίγω
την κακή αυτή σπορά μέρα και νύχτα.
Για να μη φυτρώσουν αγκάθια, αλλά σιτάρι καθαρό
στον αγρό του Κυρίου.

Μετανοώ γιά όλους τους μεριμνώντες, που,
κάτω από το βάρος των μεριμνών τους, γονατίζουν και δεν γνωρίζουν να εναποθέτουν
όλες τις μέριμνές τους Σε Σένα. Για τον αδύναμο άνθρωπο
αβάστακτη είναι και η μικρότερη μέριμνα, ενώ γιά Σένα
και ένα βουνό από μέριμνες είναι σαν μιά μπάλα χιονιού
ριγμένη στην κάμινο του πυρός.

Μετανοώ γιά όλους τους αρρώστους, γιατί η αρρώστια
είναι καρπός της αμαρτίας. Όταν με την μετάνοια καθαρισθεί
η ψυχή, και η αρρώστια εξαφανίζεται μαζί με την αμαρτία,
και εισέρχεσαι Εσύ στην ψυχή, Αιώνια Υγεία μου.

Μετανοώ για τους απίστους, που με την απιστία τους
σωρεύουν μέριμνες και τις ασθένειες
και στους εαυτούς τους και στους φίλους τους.

Μετανοώ για όλους που βλασφημούν,
γιατί δεν γνωρίζουν ότι βλασφημούν τον Εσένα, τον Οικοδεσπότη
που τους ντύνει και τους τρέφει.

Μετανοώ γιά όλους τους ανθρωποκτόνους, που αφαιρούν
τη ζωή του άλλου γιά να φυλάξουν τη δική τους.
Συγχώρεσέ τους, Πολυέλεε, γιατί δεν γνωρίζουν τι κάνουν.
Γιατί δεν γνωρίζουν πως δεν υπάρχουν στο Σύμπαν δύο ζωές, αλλά μία,
και ότι δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι, αλλά ένας.
Και κόβουν το μισό της καρδιάς γιά να φυλάξουν το άλλο μισό.
Αχ, πόσο είναι νεκροί εκείνοι που έχουν αποκόψει
το μισό της καρδιάς!

Μετανοώ γιά τους ψευδόρκους, διότι αλήθεια,
και αυτοί είναι ανθρωποκτόνοι, αυτόχειρες.

Γιά όλους εκείνους που εκμεταλλεύονται τους αδελφούς τους
και συσσωρεύουν άχρηστο πλούτο, κλαίω και αναστενάζω,
γιατί έθαψαν την ψυχή τους και δεν έχουν
με τι να παρουσιαστούν ενώπιόν Σου.

Γιά όλους τους υπερηφάνους και αλαζόνας κλαίω και αναστενάζω,
γιατί είναι ενώπιόν Σου σαν ζητιάνοι με άδειο σακκούλι.

Γιά όλους τους μέθυσους και λαίμαργους κλαίω και αναστενάζω,
διότι κατήντησαν δούλοι των δούλων τους.

Γιά όλους εκείνους που χαλάνε τους γάμους, μετανοώ,
γιατί πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο
τους εξέλεξε για να κτίζει διά μέσου αυτών την νέα ζωή,
ενώ αυτοί, την διακονία της ζωής,
μετέβαλαν σε καταστροφή της ζωής.

Γιά όλα τα ψεύτικα χείλη, για όλα τα θολά μάτια,
γιά όλες τις σκληρές καρδιές, γιά όλες τις αχόρταγες κοιλιές,
γιά όλα τα σκοτεινά μυαλά, γιά όλες τις κακές θελήσεις,
γιά όλους τους άσχημους λογισμούς, γιά όλες
τις ψυχοφθόρες ενθυμήσεις, μετανοώ και αναστενάζω.

Μετανοώ, Κύριε, γιά τους πολυλογούντας,
γιατί το πολύτιμο δώρο Σου,
το δώρο του λόγου, μετέβαλαν σε φθηνή άμμο.

Μετανοώ, γιά όλους εκείνους που καταστρέφουν
την εστία του γείτονα και την ειρήνη του,
γιατί έτσι μάζεψαν στον εαυτό τους και στο λαό τους την κατάρα.

Μετανοώ, για όλη την ιστορία των ανθρώπων, από τον Αδάμ
ως εμένα τον αμαρτωλό, γιατί όλη η ιστορία είναι στο αίμα μου.
Γιατί εγώ είμαι μέσα στον Αδάμ, και ο Αδάμ μέσα μου…

Γιά όλους τους μεγάλους και μικρούς, που δεν τρέμουν
μπροστά στην φοβερά Παρουσία Σου, κλαίω και κραυγάζω·

Δέσποτα Πολυέλεε, ελέησον και σώσον με.

Βελιγράδι 1922
[Ἀπό τίς Προσευχές δίπλα στήν Λίμνη, Ποίημα XXIX (29), τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, 1922.]

***

Η Αγία Τεσσαρακοστή: πορεία προς τον Γολγοθά
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Καλή Σαρακοστή και καλό Τριήμερο1. Πιστεύω αυτήν την Σαρακοστή να μην έχετε πολλές δουλειές και να συμμετάσχετε ψυχικά στο Πάθος του Κυρίου, δουλεύοντας περισσότερο πνευματικά. Από την στιγμή που αρχίζει το Τριώδιο2 , πρέπει να αρχίζη κανείς να οδεύη προς τον Γολγοθά. Καί, αν αξιοποιήση πνευματικά αυτήν την περίοδο, όταν πεθάνη, θα οδεύση η ψυχή του προς τα άνω, χωρίς να εμποδίζεται από «διόδια» και τελώνια 3. Κάθε χρόνο έρχονται αυτές οι άγιες ημέρες, αλλά και κάθε χρόνο μας φεύγει και ένας χρόνος· και αυτό είναι το θέμα. Τον αξιοποιήσαμε πνευματικά ή τον σπαταλήσαμε στα υλικά;

Μαζί με όλες τις άλλες κοσμικές αλλοιώσεις της εποχής μας, έχει χάσει την έννοιά του και το Τριήμε­ρο, γιατί οι κοσμικοί κάθε εβδομάδα έχουν τριήμερο – Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή – με ζωή κοσμική. Ευτυχώς που διατηρείται και η πραγματική πνευμα­τική έννοια του Τριημέρου στα μοναστήρια και σε λί­γες χριστιανικές οικογένειες στον κόσμο, και έτσι κρα­τιέται ο κόσμος. Η πολλή προσευχή και η νηστεία που γίνεται κάθε χρόνο σ’ αυτό το Τριήμερο, στην αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, φρενάρει τον κόσμο από πολλά πνευματικά ολισθήματα, που γίνονται συνήθως στα κοσμικά τριήμερα.

– Γέροντα, ποιό είναι το νόημα του Τριημέρου;

– Το Τριήμερο της Σαρακοστής έχει περισσότερο το νόημα να συνηθίση κανείς στην νηστεία, στην εγκράτεια. Ύστερα, όταν θα κάνη κάθε μέρα ενάτη4, θα το θεωρή πανηγύρι. Στο Κοινόβιο μετά το Τριήμερο τρώγαμε μια σούπα νερόβραστη στις τέσσερις το απόγευμα και το θεωρούσαμε μεγάλη ευλογία. Μετά το Τριήμερο τί ευλογία να τρώμε κάθε μέρα!
Βοηθάει το Τριήμερο στην αρχή, για να νηστέψη κανείς όλη την Σαρακοστή. Αν όμως κάποιος δεν μπορή να κρατήση το Τριήμερο, ας φάη λίγο παξιμάδι το βράδυ ή ας κρατήση ενάτη. Είναι καλύτερα να οικονομηθή, γιατί, αν ζαλίζεται και δεν μπορή να κάνη τίποτε από πνευματικά, τί πνευματικό κέρδος βγάζει μετά;

– Γέροντα, πώς θα μπορέσω την Σαρακοστή να αγωνισθώ περισσότερο στην εγκράτεια;
– Οι κοσμικοί τώρα την Σαρακοστή προσέχουν κατά κάποιον τρόπο την εγκράτεια, ενώ εμείς οι μοναχοί πάντα πρέπει να προσέχουμε. Το κυριώτερο όμως που πρέπει να προσέξη κανείς είναι τα ψυχικά πάθη και μετά τα σωματικά. Γιατί, αν δώση προτεραιότητα στην σωματική άσκηση και δεν κάνη αγώνα, για να ξερριζωθούν τα ψυχικά πάθη, τίποτε δεν κάνει. Πήγε μια φορά σε ένα μοναστήρι ένας λαϊκός στην αρχή της Σαρακοστής και κάποιος μοναχός του φέρθηκε απότομα, σκληρά. Εκείνος όμως ο καημένος είχε καλό λογισμό και τον δικαιολόγησε. Ήρθε μετά και μου είπε: «Δεν τον παρεξηγώ, Πάτερ· ήταν, βλέπεις, από το τριημέρι!». Αν το τριημέρι που έκανε ήταν πνευματικό, θα είχε μια γλυκύτητα πνευματική και θα μιλούσε στον άλλον με λίγη καλωσύνη. Αλλά αυτός ζόριζε εγωιστικά τον εαυτό του να κάνη Τριήμερο, και γι’ αυτό όλα του έφταιγαν.

– Γέροντα, τί να σκέφτωμαι την Σαρακοστή;

– Το Πάθος, την θυσία του Χριστού να σκέφτεσαι. Αν και εμείς οι μοναχοί πρέπει συνέχεια να ζούμε το Πάθος του Χριστού, γιατί μας βοηθούν σ’ αυτό κάθε μέρα τα διάφορα τροπάρια, όλες οι Ακολουθίες.
Την Μεγάλη Τεσσαρακοστή μας δίνεται η μεγαλύτερη ευκαιρία για να αγωνισθούμε και να συμμετέχουμε εντονώτερα στο σωτήριο Πάθος του Κυρίου μας, με μετάνοια και με μετάνοιες, με εκκοπή των παθών και με ελάττωση των τροφών, από αγάπη προς τον Χριστό.
Ας αξιοποιήσουμε, όσο μπορούμε, το πνευματικό αυτό στάδιο με τις πολλές προϋποθέσεις και δυνατότητες που μας δίνονται, για να πλησιάσουμε περισσότερο στον Εσταυρωμένο Χριστό, για να βοηθηθούμε από Αυτόν και να χαρούμε την Αγία Ανάσταση αλλοιωμένοι πνευματικά, αφού θα έχουμε ζήσει πνευματικώτερα την Μεγάλη Σαρακοστή.
Εύχομαι καλή δύναμη την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, για να ανεβήτε στον Γολγοθά κοντά στον Χριστό, μαζί με την Παναγία και τον Προστάτη σας Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, και να συμμετάσχετε στο φρικτό Πάθος του Κυρίου μας. Αμήν.

[1] Τριήμερο: Τρείς ημέρες αποχή από τροφή και νερό· συνή­θως γίνεται τις τρεις πρώτες ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
[2] Τριώδιο: Εκκλησιαστική περίοδος που ξεκινάει την Κυ­ριακή Τελώνου και Φαρισαίου και τελειώνει το Μέγα Σάββατο.
[3] Βλ. Γρηγορίου μοναχού, μαθητή Αγ. Βασιλείου του Νέου, Ο τελωνισμός των ψυχών κατά την ώρα του θανάτου: Τα είκοσι τρία βασικά τελώνια, Ι. Ησυχαστήριον Αγ. Αθανασίου του Με­γάλου και Αγ. Νεομαρτύρων Ακυλίνης, Κυράννης και Αργυρής, Γαλήνη Όσσης Λαγκαδά.
[4] Κάνω ενάτη: Τρώω νηστήσιμη τροφή μετά την ενάτη βυζα­ντινή ώρα, δηλαδή μετά τις 3 μ.μ.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄, Περί Προσευχής, εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2012, σελ. 199-200.

***

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Ο κόσμος όλος κατατυραννείται υπό των συγκρούσεων· συγκρούσεις μεταξύ κρατών διαφόρων κοινωνικών συστημάτων, μεταξύ φυλών και τάξεων, ομολογιών και ιδεολογιών και τα όμοια. Ένεκα των συγχρόνων μέσων μαζικής καταστροφής και αφανισμού ζουν πανταχού πάντες εν ατμοσφαίρα «φόβου και προσδοκίας (συμφορών) των επερχομένων τη οικουμένη» (Λουκ. 21,26). Και ιδού, ιστάμεθα ενώπιον συμπλέγματος προβλημάτων παραδόξων, δυσεπιλύτων. Αφ’ ενός δεν δυνάμεθα να μένωμεν ήσυχοι, διότι ανήκομεν εις την οικογένειαν της ανθρωπότητος και έχομεν κοινά εν πολλοίς πεπρωμένα· αφ’ ετέρου αναθαρρύνουν ημάς οι λόγοι του Χριστού: «Αρχομένων δε τούτων γίνεσθαι ανακύψατε και επάρατε τας κεφαλάς υμών, διότι εγγίζει η απολύτρωσις υμών» (Λουκ. 21,28). Δεν είναι ενταύθα ο τόπος να επιμείνωμεν εκτενέστερον εις την περιγραφήν της καταστάσεως της ήδη υπαρχούσης αποκαλυπτικής εντάσεως· δεν θα εγκαταλείψωμεν όμως το ισχυρόν όπλον, όπερ έδωκεν εις ημάς ο Κύριος: την προσευχήν, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού του Ζώντος, ελέησον ημάς και τον κόσμον Σου», και την τέλεσιν της Λειτουργικής Θυσίας, έως ότου τούτο θα είναι πρακτικώς δυνατόν.
Από το βιβλίο του Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ, Περί Προσευχής, έκδ. Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας.

Αναρίθμητοι είναι αι μορφαί εμφανίσεως της υπερηφανίας, αλλ’ άπασαι αλλοιώνουν την εικόνα του Θεού εν τω ανθρώπω. Εκτός του Χριστού, άνευ του Χριστού, δεν υπάρχει λύσις εις την τραγωδίαν της επιγείου ιστορίας της ανθρωπότητος. Η γηΐνη ατμόσφαιρα αποπνέει οσμήν αίματος. Η οικουμένη τρέφεται καθ’ εκάστην δι’ ειδήσεων περί φόνων ή βασανισμών των ηττηθέντων εις αδελφοκτόνους συγκρούσεις. Τα μέλανα νέφη του μίσους καλύπτουν από των οφθαλμών ημών το Ουράνιον Φως. Οι άνθρωποι μόνοι δημιουργούν δι’ εαυτούς την κόλασιν αυτών. Άνευ της ολοκληρωτικής αλλαγής ημών δια της μετανοίας, δεν θα επέλθη η λύτρωσις του κόσμου· «λύτρωσις» εκ της φοβερωτέρας πασών των αρών, του πολέμου. Δια τον ταπεινόν φορέα της αγάπης είναι προτιμότερον να φονευθή, ή να φονεύση.
Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστίν,Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Περί μετανοίας, έκδ. Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 1996.

***

Είπε ο αββάς Μωυσής:
«Εάν ο άνθρωπος δεν κρατά μέσα στην καρδιά του ότι είναι αμαρτωλός, ο Θεός δεν τον εισακούει».
«Και τι σημαίνει -ρωτάει ο αδελφός- να κρατάς στην καρδιά σου ότι είσαι αμαρτωλός;»
Και απαντά ο Γέροντας:
«Εκείνος που σηκώνει συνειδητά τις αμαρτίες του, δεν βλέπει τις αμαρτίες του πλησίον».

***

Γέροντας Βἰκτωρας (Μαμόντοφ) της Λετονίας

Ένας από τους δασκάλους της Εκκλησίας έλεγε ότι η λέξη “Θεός” είναι πολύ λιγότερο σημαντική για εμάς από την λέξη «Πατέρας». Η λέξη “Θεός” τονίζει τη διάκριση (διαφορά) ανάμεσα σε Αυτόν και εμάς, η λέξη «Πατέρας», δείχνει τη συγγένεια – εμείς είμαστε παιδιά του, δικά του, οικογένειά του, πάντοτε ο καθένας μας είναι ο πιο αγαπημένος. Και πόσο χαιρόμαστε να απαντάμε σ’ αυτή την αγάπη!

Στην Αγία Γραφή τίθεται το ερώτημα: “Ποιος είναι ο άνθρωπος;» (Ψαλμός 24,12) Παρέχει επίσης την απάντηση: εσύ είσαι παιδί του Θεού.

Εμείς είμαστε παιδιά του Θεού.

Είμαστε εδώ στη γη περαστικοί ταξιδιώτες και βρισκόμαστε σε συνεχή κίνδυνο.
Γι’ αυτό πόσο δυνατά ο άνθρωπος πρέπει να κρατιέται από τον Ουράνιο Πατέρα του, και στα πάντα να εμπιστεύετε το θέλημα του Θεού!

Όταν εμείς με μια βαθιά, ειλικρινή αλήθεια και ταπείνωση ερχόμαστε στον Κύριο, έχοντας επίγνωση της ανικανότητας μας και της αμαρτωλότητά μας, αυτό είναι η πηγή της αγιότητας.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Εμείς οι ταξιδιώτες αυτού του κόσμου δεν είμαστε μόνοι στο δρόμο μας. Μαζί μας είναι ο Θεός και όλος ο Ουράνιος στρατός. Ο Θεός οδηγεί τον κόσμο και διευθύνει την ανθρώπινη ζωή. Ο Θεός ενεργεί με άπειρους τρόπους για να φέρει τους ανθρώπους κοντά Του, κοντά στην Αλήθεια, κοντά στην Σωτηρία τους.

Για να αποδράσουμε από μιά ξένη χώρα και να βρούμε την αληθινή πατρίδα μας, εκεί όπου συναντούμε απευθείας τον Θεό, πρέπει να εισέλθουμε εντός ημών, στις καρδιές μας. Εκεί είναι ο Βασιλιάς, εκεί και το Βασίλειο.

Αν δε συγχωρήσουμε τον αδελφό μας από την καρδιά μας, χάνουμε το δικαίωμα να ονομάσουμε Πατέρα μας το Θεό, και θα μας συμπεριφερθεί με τον τρόπο που εμείς συμπεριφερόμαστε στον αδελφό μας. Ας βιαστούμε να συγχωρήσουμε… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/08/23/%CE%B1%CE%BD-%CE%B4%CE%B5-%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84/

Συγχωρείτε εκείνους που σφάλουν ενώπιον σας, συγχωρείτε, διότι διαφορετικά δεν θα συγχωρηθείτε. Η Βασιλεία του Θεού είναι βασιλεία αμοιβαίας αγάπης. Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh)
https://iconandlight.wordpress.com/2020/02/29/40636/

Κυριακή της συγχωρήσεως. Ξεκινάμε το ταξίδι μας απόψε όπως ο λαός του Ισραήλ ξεκίνησε από τη γη της Αιγύπτου προς τη Γη της Επαγγελίας, ατενίζοντας τον Ζώντα Θεό, που είναι η Ζωή και η σωτηρία, και τους Αγίους που νίκησαν με τη δική Του δύναμη.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/03/14/%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%82-%CE%BE%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%84/

Μετετέθει το λείψανο του Αββά Δουλά αφού υπόμεινε με ταπείνωση και μακροθυμία τον φθόνο των αδελφών του… οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού, γιατί έχουν στην καρδιά τους τον αδικημένο Χριστό… Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/14/46177/

Απόστιχα
Ιδιόμελον Ἦχος γ’

Ανέτειλε το έαρ της νηστείας, και το άνθος της μετανοίας, αγνίσωμεν ουν εαυτούς αδελφοί, από παντός μολυσμού, τω φωτοδότη ψάλλοντες, είπωμεν δόξα σοι, μόνε Φιλάνθρωπε.

Του κυρίου Θεοδώρου
Ήχος β’ Των υπέρ νούν δωρεών

Τον της Νηστείας καιρόν, φαιδρώς απαρξώμεθα, προς αγώνας πνευματικούς εαυτούς υποβάλλοντες, αγνίσωμεν την ψυχήν, την σάρκα καθάρωμεν, νηστεύσωμεν ώσπερ εν τοις βρώμασιν εκ παντός πάθους, τας αρετάς τρυφώντες του Πνεύματος, εν αίς διατελούντες πόθω, αξιωθείημεν πάντες, κατιδείν το πάνσεπτον Πάθος Χριστού του Θεού, και το άγιον Πάσχα, πνευματικώς εναγαλλιώμενοι.

Μαρτυρικόν
Ήχος πλ. δ’

Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον αγιάζετε, και πάσαν νόσον θεραπεύετε, και νυν πρεσβεύσατε, ρυσθήναι των παγίδων του εχθρού, τας ψυχάς ημών δεόμεθα.

Ήχος πλ. α’
Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της Νηστείας αγώνα· οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται, και αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τω εχθρώ αντιμαχησώμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην, αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιων ταύτα, τον αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά του Παμβασιλέως Χριστού, εν τη ημέρα της Κρίσεως.

Απόστιχα, Ήχος δ’
Ιδιόμελον

Έλαμψεν η χάρις σου Κύριε, έλαμψεν ο φωτισμός των ψυχών ημών· ιδού καιρός ευπρόσδεκτος· ιδού καιρός μετανοίας, αποθώμεθα τα έργα του σκότους, και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός, όπως διαπλεύσαντες το της Νηστείας μέγα πέλαγος, εις την τριήμερον Ανάστασιν καταντήσωμεν, του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, του σώζοντος τας ψυχάς ημών.

Προκείμενον Ήχος πλ. δ’

Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου από του παιδός σου, ότι θλίβομαι, ταχύ επάκουσόν μου, πρόσχες τη ψυχή μου, και λύτρωσαι αυτήν.

Καλή κι ευλογημένη Σαρακοστή
και καλή Ανάσταση

Πολυέλεος «Επί τον ποταμόν Βαβυλώνος» Χουρμουζίου του Χαρτοφύλακος εις ήχον γ΄.
Χορωδία Στανίτσα – «Επί των ποταμών»

Ο νόμος δεν οδήγησε ποτέ κανένα στην τελειότητα. Ο άνθρωπος που κατόρθωσε να υψωθεί πάνω από κάθε νόμο, έφθασε στην κατάσταση της θεώσεως, δηλαδή στη σωτηρία. Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Φωτεινή η Σαμαρείτισσα, Ισαπόστολος Μαρόκου, Β. Αφρικής και Ρώμης και μεγαλομάρτυς στη Ρώμη (68) ], Φώτιδα, Φωτώ, Ανατολή, Κυριακή και Παρασκευή, αδελφές Αγ. Φωτεινής Σαμαρείτιδος, μάρτυρες στη Ρώμη (68), Φωτεινός και Ιωσής, υιοί Αγ. Φωτεινής Σαμαρείτιδος και Σεβαστιανός ο δούκας, μάρτυρες στη Ρώμη (68)
Βίκτωρ ο στρατηλάτης και Χριστόδουλος, συμμάρτυρες Αγ. Φωτεινής Σαμαρείτιδος στη Ρώμη (68)
Θεόκλητος ο πρώην μάγος και δήμιος της Αγ. Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, συμμάρτυρες Αγ. Φωτεινής Σαμαρείτισσας στη Ρώμη (68)
Πορφύριος Επίσκοπος Γάζης (420)
Διονύσιος 1ος Επίσκοπος Augsburg Γερμανίας (303)
Ανδρέας της Φλωρεντίας, ο Ομολογητής (περ. 407)
Αγρίκολας επίσκοπος Nevers Γαλλίας (594)
Βίκτωρ ερημίτης στην Arcis-sur-Aube Γαλλίας (7ος αι.)
Ιωάννης ο Κάλφας, νεομάρτυς στην Κωνσταντινούπολι (1575)
Σίλβεστρος επίσκοπος Omsk Ρωσίας, ιερομάρτυς (1920)
Μνήμη Χειροτονίας αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου σε Πρεσβύτερο

Εορτάζουν στις 26 Φεβρουαρίου

Στίχοι
Ύδωρ λαβείν ελθούσα το φθαρτόν, γύναι,
Το ζων απαντλείς, ω ρύπους ψυχής πλύνεις.

Ομιλία
για την πνευματική τροφή
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Εμόν βρώμα εστίν ίνα ποιώ το θέλημα του πέμψαντός με». (Ιωάνν. 4:34).

Ιδού αγάπη! Ιδού δίδαγμα! Ιδού ταπείνωση! Ιδού παράδειγμα! Όπως μέσα στο καλό ψωμί βρίσκονται όλα όσα χρειάζονται για το σώμα μας, έτσι σε κάθε λόγο του Κυρίου Ιησού Χριστού υπάρχει ό, τι χρειάζεται για την ψυχή μας. Η θεϊκή ενότητα της φύσεως του Πατρός και του Υιού εκφράζεται στην αγάπη του Πατρός για τον Υιό και του Υιού για τον Πατέρα. 
Αυτός που αγαπά, υπακούει. Αν θέλετε να μάθετε πόσο μεγάλη είναι η αγάπη σας για τον Θεό, εξετάστε την υπακοή σας στο θέλημα του Θεού και αμέσως θα μάθετε. Η έλλειψη υπακοής είναι ένα σίγουρο σημάδι ελλείψεως αγάπης. Αυτός που αγαπά, εκπληρώνει το θέλημα του αγαπημένου του. Ο Υιός του Θεού αγαπά τον Πατέρα Του τόσο πολύ, ώστε θεωρεί την εκπλήρωση του θελήματος του Πατρός ως την πιο γλυκιά τροφή. Ποιο είναι το θέλημα του Πατρός; Η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Ο Κύριός μας, ο Υιός του Θεού, αισθανόταν ακόρεστη πείνα για να εκπληρώνει το θέλημα του Πατρός. Όποτε έσωζε κάποιον, ένιωθε σαν να τρεφόταν με τη γλυκύτερη τροφή.

Βλέπετε πόσο υψηλή είναι η πνευματικότητα του Χριστού; Οι μαθητές Του έφεραν τροφή από την πόλη και τον παρότρυναν: Δάσκαλε, φάγε! Εκείνος ήταν τόσο απασχολημένος με το κύριο έργο Του εκείνη τη στιγμή, τη σωτηρία των ψυχών των ανθρώπων! Εκεί ήταν η Σαμαρείτις γυναίκα, έτοιμη να ασπαστεί τη διδασκαλία της σωτηρίας. Εκεί ήταν ολόκληρη η πόλη του Συχαρ, που είχε ήδη έλθει προς τη Βασιλεία του Θεού. Και εκεί ήταν το μεγάλο χωράφι έτοιμο για το θερισμό της σωτηρίας. Για τον Χριστό αυτή η βρώσις ήταν γλυκύτερη από όλες τις υλικές τροφές και επίγειες απολαύσεις.

Το σώμα είναι ένα όχημα το οποίο οδηγεί ο άνθρωπος, ο βασιλιάς. Όταν ο βασιλιάς εκτελεί το βασιλικό καθήκον του – απαλλάσσοντας τους κληρονόμους του από τη δουλεία – το όχημα πρέπει να παραμεριστεί και να μην παρεμβαίνει στο έργο του βασιλιά. Ο βασιλιάς είναι τόσο επικεντρωμένος στη διάσωση των αγαπημένων του κληρονόμων, ώστε αυτή η αποστολή είναι η βρώση και η πόση, η ανταμοιβή του, η μοναδική του ικανοποίηση και η τιμή.

Ω, αδερφοί μου, αν μπορούσες να ξέρεις πόσο πολύ πεινά ο Χριστός μας ,ο Κύριος, ακόμη και τώρα, για τη σωτηρία μας! Αν το γνωρίζαμε, τότε θα Του δίναμε τη τροφή που αγαπά περισσότερο!
Ποιος είναι υψηλότερος επισκέπτης, πιο στενός συγγενής ή πιο ειλικρινής φίλος από Εκείνον; Όταν φιλοξενούμε πολύ πιο ασήμαντους επισκέπτες, πιο μακρινούς συγγενείς και λιγότερο ειλικρινείς φίλους, τους προσφέρουμε το φαγητό που γνωρίζουμε ότι τους αρέσει. Τότε, γιατί δεν φιλοξενούμε και τον Κύριό μας, με το μόνο φαγητό που Τον ευχαριστεί; Ας ενστερνιστούμε τη σωτηρία που μας προσφέρει – διότι, για Αυτόν, είναι η πιο ευχάριστη βρώση! Οποιαδήποτε άλλη τροφή την αποστρέφεται.

Ω Κύριε Ιησού, Συ ο μανιώδης Εραστής της σωτηρίας μας, ελέησέ μας και σώσε μας.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (μήνας Σεπτέμβριος).
http://prologue.orthodox.cn/September7.htm

“Εν πνεύματι και αληθεία”.
π. Αλέξανδρος Σμέμαν

...«Γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα ότε ούτε εν τω όρει τούτω ούτε εν Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τω πατρί. υμείς προσκυνείτε ο ουκ οίδατε, ημείς προσκυνούμεν ο οίδαμεν· ότι η σωτηρία εκ των Ιουδαίων εστίν. αλλ’ έρχεται ώρα, και νυν εστιν, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί προσκυνήσουσι τω πατρί εν πνεύματι και αληθεία· και γαρ ο πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν». (Ιωάν. 4, 21-24).
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι στίχοι αυτοί από το ευαγγέλιο του Ιωάννη είναι κρίσιμοι στην κατανόηση του Χριστιανισμού. Αυτά τα λόγια εκφράζουν και αιώνια διακηρύσσουν μια γνήσια θρησκευτική επανάσταση, μια επανάσταση στην έννοια της θρησκείας• σ’ αυτές τις λίγες γραμμές βλέπουμε τη γέννηση του Χριστιανισμού.
“Εν πνεύματι και αληθεία”. Η θρησκεία μέχρι τότε και για αιώνες αποτελείτο από κανόνες, νόμους και διατάξεις, και έτσι η τήρηση της θρησκείας συνίστατο αποκλειστικά από μια τυφλή, αναντίρρητη υποταγή σ’ αυτούς τους κανόνες. Όχι σ’ αυτό το βουνό αλλά στα Ιεροσόλυμα• όχι εδώ, αλλά εκεί• όχι μ’ αυτόν τον τρόπο αλλά μ’ εκείνον…

Τώρα στο κέντρο της θρησκείας, στην καρδιά της, δεν βρίσκεται ο νόμος, η υποταγή, η συνταγή, αλλά η αλήθεια: “γνώσεσθε την αλήθειαν”, είπε ο Χριστός, “και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς” (Ιωάν. 8, 32). Στην καρδιά της τώρα βρίσκεται η διαδικασία της αναζήτησης: “ζητείτε, και ευρήσετε” (Ματθ. 7, 7). Όχι καθησυχασμός, αλλά δίψα: “μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην” (Ματθ. 5, 6). Όχι δουλεία, αλλά ελευθερία: “ουκέτι υμάς λέγω δούλους, ότι ο δούλος ουκ οίδε τι ποιεί αυτού ο κύριος” (Ιωάν. 15, 15). Όχι φιλονομία αλλά αγάπη: “έλεον θέλω και ου θυσίαν” (Ματθ. 9, 13)• “εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους” (Ιωάν. 13, 34).
Φυσικά στην Ιστορία του Χριστιανισμού οι άνθρωποι συχνά ξέχασαν τα λόγια του Χριστού για το πνεύμα και την αλήθεια και επέστρεψαν στη θρησκεία του φόβου και της τυπολατρίας, στη διαμάχη για το βουνό και την Ιερουσαλήμ. Απ’ έξω δε ο Χριστιανισμός πολύ συχνά φαίνεται να είναι μόνο νόμοι και συνταγές. Δεν πρέπει όμως να κριθεί από τα εξωτερικά, ούτε από τις ήττες και τις παραμορφώσεις, αλλά από την εσωτερική θεία φώτιση. Πρέπει να κριθεί επί τη βάσει αυτών που δέχθηκαν σοβαρά και χωρίς καμιά επιφύλαξη αυτά τα λόγια του Χριστού για το πνεύμα και την αλήθεια, και που ολόκληρη η ζωή τους έχει γίνει μια συνεχής πτήση αγάπης, ελευθερίας, χαράς και πνευματικής μεταμόρφωσης…  Ο Χριστιανισμός όμως κατεξοχήν είναι ο Χριστός, και η διδασκαλία Του, το ευαγγέλιο. Το ευαγγέλιο αφηγείται πως οι άνθρωποι προτίμησαν τη δική τους γνώμη, τη δική τους ιδεολογία, το δικό τους νόμο από το “εν πνεύματι και αληθεία”, και πόσο αφόρητη ήταν αυτή η πρόσκληση για απελευθέρωση. Εδώ, σ’ αυτή την ιστορία των ανθρώπων που απέρριψαν Αυτόν που τους κάλεσε να ζήσουν “εν πνεύματι και αληθεία”, βρίσκεται ολόκληρο το νόημα του ευαγγελίου. Έτσι το ίδιο το ευαγγέλιο μας δίνει μια εξήγηση για το μίσος ενάντια στον Χριστό, το ίδιο μίσος που σήμερα αναγκάζει τους ανθρώπους να ψεύδονται, να συκοφαντούν και σιωπηλά να Τον αγνοούν.

Ακόμη και τώρα η απειλή που θέτει ο Χριστιανισμός σε κάθε ιδεολογία είναι αυτό το “εν πνεύματι και αληθεία”. Αυτά τα λόγια είναι μια αιώνια χειρονομία περιφρόνησης κάθε ειδώλου, θρησκευτικού ή ιδεολογικού• όσο δε αυτές οι λέξεις δεν έχουν εντελώς ξερριζωθεί από τη μνήμη, ο άνθρωπος ποτέ δεν θα δεχθεί ολοκληρωτικά μια διδασκαλία που τον σκλαβώνει στην ύλη και που τον μετατρέπει σε έναν οδοντωτό τροχό μίας απρόσωπης πορείας, σε έναν υπηρέτη μιάς απρόσωπης συλλογικότητας. Όταν λοιπόν οι οπαδοί τέτοιων ιδεολογιών προσβάλλουν τη θρησκεία με τη δικαιολογία πως ξερριζώνουν την πρόληψη, αυτό γίνεται μόνο για επίδειξη.
Όχι, η θρησκεία ως πρόληψη, ως νόμος, ως δουλεία τους είναι ακόμη χρήσιμη, επειδή επαληθεύει τα επιχειρήματά τους. Αυτό που τους φοβίζει περισσότερο από καθετί άλλο στον κόσμο, είναι μήπως κάποιος ανακαλύψει το αληθινό νόημα της πίστεως, αυτά τα εκπληκτικά και απελευθερωτικά λόγια του Χριστού: “εν πνεύματι και αληθεία”. Η δύναμη βρίσκεται τώρα με το πλευρό της στρατευμένης αθεΐας. Η πίστη έχει φιμωθεί. Και μόνο αυτό όμως αποδεικνύει τη δύναμή της. Η φωνή της είναι φιμωμένη ακριβώς επειδή μέσα στα βάθη της συντηρεί ακόμη τη διδασκαλία του “εν πνεύματι και αληθεία”, που σημαίνει πως δίχως το πνεύμα και την αλήθεια ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει, πως το πνεύμα και η αλήθεια είναι ισχυρότερα απ’ οτιδήποτε άλλο πάνω στη γη… Από το βιβλίο: ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ, εκδ. Ακρίτας

***

Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ

Σκοπός μας είναι η ζωή με τον Χριστό-Θεό, η αθανασία, η αιωνιότητα. Σύμφωνα με την Αποκάλυψη, η αιωνιότητα του Θεού μπορεί να μας μεταδοθεί.
Πρέπει να στοχεύουμε στον Ίδιο τον Θεό, στο πρόσωπό Του, δηλαδή σ’ εκείνο που είναι πάνω απ’ όλα, για να δώσουμε στο σώμα μας, που κλίνει στην αδράνεια, την φορά προς το αιώνιο.

Οι εξωτερικές εκδηλώσεις της ασκήσεως όπως είναι η τήρηση των νηστειών δεν αρκούν. Οφείλουμε να αναγεννηθούμε εκ θεμελίων.

Το μειονέκτημα των σαφώς καθορισμένων κανόνων είναι ότι καθησυχάζουν τη συνείδηση εκείνων που μπορούν να τους τηρούν, και τους δίνουν την αίσθηση ότι είναι σωσμένοι. Αυτό είναι πολύ αφελές. Οι Φαρισαίοι, οι ασκητές και θεολόγοι της Παλαιάς Διαθήκης εγκρατεύονταν επίσης, αλλ’ αυτό δεν ήταν αρκετό. Ο Χριστός είπε: «Εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον (των αρετών) των Γραμματέων και των Φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την Βασιλείαν των Ουρανών» (Ματθ. 5,20).

Ο Απόστολος Παύλος, το μεγάλο αυτό πνεύμα που μας έδωσε η Πρόνοια του Θεού, βεβαιώνει ότι ο νόμος δεν οδήγησε ποτέ κανένα στην τελειότητα. Αυτό σημαίνει ότι οι κανόνες της Εκκλησίας μπορούν να μας βοηθήσουν στην αρχή. Πράγματι, αν από την αρχή αφεθούμε στον εαυτό μας, στο αυτεξούσιο μας, μπορεί να αισθανθούμε λίγο χαμένοι.
 Ο άνθρωπος που κατόρθωσε να υψωθεί πάνω από κάθε νόμο, έφθασε στην κατάσταση της θεώσεως, δηλαδή στη σωτηρία. Σημαντικότερο είναι να έχουμε συνείδηση και υπευθυνότητα για την κάθε κίνηση της καρδιάς και του νου μας, παρά να έχουμε κάποιον κανόνα.

Δεν μπορούμε να θεωθούμε με την άσκησή μας. Η θέωση ενεργείται με την ενοίκηση του Θεού μέσα μας και όχι με τις δικές μας ικανότητες.

Να γίνετε μωροί, μωροί σαν τους αληθινούς ασκητές! Γιατί μωροί; Γιατί να είναι κάποιος χριστιανός σημαίνει να ζει συγχρόνως σε δύο επίπεδα: στο παρόν και στην αιωνιότητα.

Το πρόβλημα της καθημερινής ζωής από ασκητική άποψη συνδέεται με το φόβο του Θεού. Αυτός ο φόβος είναι δώρο εξαιρετικά πολύτιμο. Μέσω αυτού ζητούμε από τον Θεό να μας καθοδηγεί στην καθημερινή ζωή, σε κάθε στιγμή.

Η αληθινή ελευθερία υπάρχει εκεί «όπου είναι το Πνεύμα Κυρίου» και γι’ αυτό σκοπός της υπακοής, όπως και της Χριστιανικής ζωής εν γένει, είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος.
Ο άνθρωπος ο οποίος υποδουλώνει τον αδελφό – συνάνθρωπό του, ή έστω επιβουλεύεται την ελευθερία του, καταστρέφει αναπόφευκτα τη δική του ελευθερία, διότι κάθε τέτοια επιδίωξη αποτελεί από μόνη της πτώση από τη Θεία ζωή της αγάπης, στην οποία κλήθηκε ο άνθρωπος.

Περί Πνεύματος και Ζωής, Έσσεξ Αγγλίας 1992.

***

”Εν τη αναζητήσει της υλικής αυτών ανέσεως οι άνθρωποι απώλεσαν την πνευματικήν άνεσιν και ο σύγχρονος υλικός δυναμισμός ο οποίος δεσπόζει επί των πνευμάτων και των καρδιών του αιώνος τούτου, περιβάλλεται επί μάλλον και μάλλον δαιμονικόν χαρακτήρα. Και τούτο δεν είναι εκπληκτικόν, καθ’ όσον ουδέν άλλο εκφράζει ει μη την δυναμικήν της αμαρτίας.
Η αγάπη προς τας κτήσεις εκδιώκει την αγάπην προς τον Θεόν και τον πλησίον. Και οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται τούτο και δεν θέλουν να εννοήσουν ότι εκ της απληστίας των επιθυμιών αυτών, αι οποίαι κυριεύουν τα πνεύματα και τας καρδίας αυτών, εκπηγάζουν τα αναρίθμητα παθήματα ολοκλήρου του κόσμου. Ο της Κλίμακος Άγιος λέγει: «Ρίζα πάντων των κακών η φιλαργυρία εστί τε και λέγεται (βλ. Α’ Τιμ. στ’ 10)· μίσος γαρ και κλοπάς και φθόνους και χωρισμούς και έχθρας και ζάλας και μνησικακίας και ασπλαγχνίας και φόνους αύτη πεποίηκε» – και πολέμους.”
πηγή: Αρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, Άσκησις και Θεωρία, Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 1996, σελ. 72-73.

***

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης.
«Τα μεγάλα κράτη όταν πιάνωνται, τα μικρά τα καημένα αδικούνται».

Κάποτε είχε πάει στο Άγιον Όρος ένας Ελληνοαμερικανός γερουσιαστής. Του μίλησαν για το Γέροντα κι αποφάσισε να τον συναντήσει. Όταν έφτασε στο κελί μαζί με τους δύο συνοδούς του, εμφανίστηκε ο Γέροντας, ο οποίος, μόλις τους είδε, χαμήλωσε τα μάτια και είπε: «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι!» Αυτό φάνηκε πρωτάκουστο στους παρισταμένους και κάποιος επιχείρησε να διορθώσει τα πράγματα λέγοντας: «Μα, Γέροντα, δεν είναι ακριβώς Αμερικανοί. Είναι Έλληνες που ήρθαν να προσκυνήσουν στο Άγιον Όρος και ήλθαν να σας δούν.» (Ήταν η εποχή του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, με τις αποσχίσεις της Βοσνίας, της Ερζεγοβίνης, της Κροατίας, κ.λπ. Στον πόλεμο αυτό καταλάβαινε ο καθένας τον καταλυτικό ρόλο των Αμερικανών.) Ο Γέροντας, ωστόσο, δεν άλλαξε στάση. Άρχισε να τους μιλά, λέγοντας ότι χωρίς τους Αμερικανούς θα υπήρχε ειρήνη στον κόσμο. Τότε ο νεαρότερος των συνοδών του Γερουσιαστή είπε στο Γέροντα: «Εμείς προσπαθούμε για την ειρήνη. Δεν είμαστε σύμφωνοι με τις ενέργειες του Αμερικανού Προέδρου. Θα προσπαθήσουμε με την άλλη πλευρά, δηλαδή την αντιπολίτευση, να βοηθήσουμε τους Σέρβους αδελφούς μας, προς χάριν της Ορθοδοξίας.» Όμως ο Γέροντας δεν ήθελε να συνεχίσει μαζί τους. Ο άλλος συνοδός τον ρώτησε τότε ποια ήταν η γνώμη του για την Ενωμένη Ευρώπη. Ο Γέροντας απάντησε: «Α, με ρωτάτε για την Ευρώπη, με ρωτάτε για την ΕΟΚ; Είναι πολύ ζεστό ακόμα το αίμα…» Όλοι πάγωσαν με τη συμπεριφορά του, χωρίς να καταλαβαίνουν τι ακριβώς εννοούσε μ᾽ αυτά τα λόγια. -Μαρτυρία του Βαλίδη Σταύρου, Αντιστράτηγου ΕΛ.ΑΣ ε.α, Θεολόγου, πρώην Διοικητή Αστυνομικού Τμήματος Αγίου Όρους

***

Σήμερα ζούμε σε χρόνια Αποκαλύψεως. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Προφήτης για να το καταλάβη. Τα πράγματα προχωρούν τακ-τάκ. Τί μας περιμένει δεν ξέρουμε. Όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί, το δείχνει.
Γι’ αυτό, για έναν λόγο παραπάνω τώρα, πρέπει να στηριχθούμε πιο πολύ στην προσευχή και να πολεμήσουμε το κακό με την προσευχή. Η μόνη λύση αυτή είναι. Να παρακαλούμε τον Θεό να λυπηθή τα πλάσματα Του – αν και δεν είμαστε για να μας λυπηθή.

Δεν θα βρεθή άκρη. Καθένας ό,τι του λέει ο λογισμός θα κάνη. Θα γίνη αυτό που λέει ο Άγιος Κοσμάς: «Θα περπατάς ώρα, για να βρής άνθρωπο” και όσοι ζήσουν, θα τρώνε με χρυσά κουτάλια».
Μερικοί βέβαια έχουν τον λογισμό: «Αφού οι προφητείες θα εκπληρωθούν οπωσδήποτε, τί θα ωφελήση η προσευχή;». Ο Θεός βλέπει ότι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά εμείς κάνουμε προσευχή, για να είναι πιο ανώδυνο ένα κακό και να μην πάρη έκταση.
Γι’ αυτό λέει και στο Ευαγγέλιο ότι για τους εκλεκτούς θα κολοβωθούν οι ημέρες (1).
Σε έναν πόλεμο λ.χ. με την δύναμη της προσευχής γίνεται ένα θαύμα, σώζονται περισσότεροι, υπάρχουν λιγώτερα θύματα, οπότε βοηθιούνται πνευματικά οι άνθρωποι, πιστεύουν και αλλοιώνονται με την καλή έννοια. Τα πράγματα είναι σοβαρά. Και μέχρι τώρα που δεν τινάχθηκε ο κόσμος στον αέρα, θαύμα είναι.
Ο Θεός να βάλη το χέρι Του, γιατί όλος ο κόσμος εξαρτάται από τρία-τέσσερα άτομα. Κρέμεται η τύχη τού κόσμου στα χέρια μερικών παλαβών. Λέει μιά παροιμία: «Τα άλογα κλωτσούν και τα κοτόπουλα ψοφούν». Έτσι είναι. Τα μεγάλα κράτη όταν πιάνωνται, τα μικρά τα καημένα αδικούνται. Κλωτσιούνται τα μεγάλα και καταστρέφονται τα μικρά. Χρειάζεται πολλή προσευχή, πολλή προσευχή, για να φωτίση ο Θεός τους μεγάλους, γιατί, αν θέλουν, μπορούν να καταστρέψουν τον κόσμο.
Ξέρει ο Θεός πολύ εύκολα και σ’ αυτούς να δώση λίγη φώτιση. Αν ο Θεός φωτίση, βγάζει ένας μιά διαταγή και αλλάζουν όλα….

Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήση τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα. Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι.

Δεν σας τα λέω αυτά για να φοβηθήτε, αλλά για να ξέρετε πού βρισκόμαστε. Για μας είναι μια μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες, το μαρτύριο. Να είστε με τον Χριστό, να ζήτε σύμφωνα με τις Εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθη η Θεία Χάρις. Αυτό που θα βοηθήση πολύ είναι να μπη μέσα μας η καλή ανησυχία: πού βρισκόμαστε, τί θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε. Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο , με καλωσύνη. Να προσευχώμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι… Να προσεύχεσθε να αναδείξη ο Θεός πνευματικούς ανθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη.

Ο άνθρωπος, αν θέλη να μη βασανίζεται, πρέπει να πιστέψη στο « χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν », που είπε ο Χριστός. Να απελπισθή δηλαδή από τον εαυτό του με την καλή έννοια και να πιστέψη στην δύναμη του Θεού. Όταν κανείς απελπισθή με την καλή έννοια από τον εαυτό του ,τότε βρίσκει τον Θεό. «Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι »… Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε. Πρέπει να αφήσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας και το μέλλον μας στη Θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα, και ο Θεός θα μας φροντίσει. Να έχουµε απόλυτη εµπιστοσύνη.

Ας αναθέσουμε τον εαυτό μας, τα παιδιά μας, την οικογένειά μας, την ζωή μας ολόκληρη στον Χριστό ο οποίος σαν Θεός που είναι μπορεί να μας περάσει μέσα από την φωτιά και την τρικυμία χωρίς να πάθουμε το παραμικρό.

Έχουμε την δύναμη του τιμίου Σταυρού, του Αγίου Συμβόλου, την θεία Χάρη του Χριστού….  Απόσπασμα από το βιβλίο:ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ,ΛΟΓΟΙ Β’, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ,ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Να κάνετε πόλεμο με το κομποσχοίνι. Με πόνο να γίνεται η προσευχή. Ξέρετε τί δύναμη έχει τότε η προσευχή; Πολύ πληγώνομαι, όταν βλέπω μοναχούς να ενεργούν ανθρωπίνως και όχι με την προσευχή δια μέσου του Θεού στα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως. Ο Θεός μπορεί όλα να τα τακτοποιήση.

Ο Χριστός από ψηλά βλέπει τον καθένα μας πώς ενεργεί και ξέρει πώς και πότε θα ενεργήση για το καλό μας. Ξέρει πώς και που θα μας οδηγήση, αρκεί εμείς να ζητούμε βοήθεια, να του λέμε τις επιθυμίες μας και να αφήνουμε Εκείνον όλα να τα κανονίζη.

Δεν χρειάζονται μπράτσα στην πνευματική ζωή. Να αγωνιζώμαστε ταπεινά, να ζητούμε το έλεος του Θεού και να Τον ευγνωμονούμε για όλα. Όσοι αγωνίζονται και συναισθάνονται την αμαρτωλότητά τους και τις ευεργεσίες του Θεού και εμπιστεύονται τον εαυτό τους στην μεγάλη Του ευσπλαγχνία, ανεβάζουν την ψυχή τους στον Παράδεισο με πολλή σιγουριά και με λιγώτερο κόπο σωματικό. Ο Χριστιανός πιστεύει και εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό μέχρι θανάτου, και τότε βλέπει καθαρά το χέρι του Θεού που τον σώζει.

Με την εμπιστοσύνη στον Θεό και με την ταπείνωση όλα τα προβλήματα λύνονται. Να κάνης αυτό που μπορείς εσύ και μετά να αφήνεσαι στην θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα. Η ελπίδα στον Θεό είναι τονισμένη πίστη είναι η μεγαλύτερη ασφάλεια για τον άνθρωπο.
Μικρό πράγμα είναι να έχει κανείς σύμμαχο τον Θεό;
Για να προκόψεις χρειάζεται πολλή εμπιστοσύνη στο Θεό.
Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε. Πρέπει να αφήσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας και το μέλλον μας στη Θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα, και ο Θεός θα μας φροντίσει…

***

Την άνοιξη του 1987 επισκέφθηκα το μακαριστό Γέροντα Παίσιο στο κελλί του, την Παναγούδα. Τον ρώτησα, προβληματισμένος, αν θα γινόταν πόλεμος με την Τουρκία. Ο Γέροντας μου απάντησε ότι, όταν θα δούμε η Ελλάδα να παίρνει την πρεσβεία της από την Τουρκία και η Τουρκία την πρεσβεία της από την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να πούμε: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς». Γιάννου Γεώργιος, αξιωματικός Πολεμικής Αεροπορίας («Μαρτυρίες Προσκυνητών», Θεσσαλονίκη 2003, Ζουρνατζόγλου Νικόλαος, επισμηναγός. σελ. 280)

***

– Να γνωρίζεις ότι και η Τουρκία θα διαλυθεί. Θα γίνει πόλεμος σε δύο ημίχρονα. Εμείς θα είμαστε οι νικητές, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι.
– Γέροντα, σ΄ αυτόν τον πόλεμο, θα πάθουμε εμείς κακό;
– Έ, το πολύ-πολύ να πειράξουν ένα-δυό νησιά μας αυτοί, αλλά σε εμάς θα δώσουν και την Κωνσταντινούπολη. Θα τα δείτε, θα τα δείτε όλα αυτά! (από το βιβλίο «Σκεύος εκλογής» του ιερομονάχου Χριστόδουλου Αγιορείτου)

***

Ο Άγιος Παΐσιος αποκαλύπτει στον Ανέστη Μαυροκέφαλο, τα γεγονότα που θα προηγηθούν της παράδοσης της Κωνσταντινουπόλεως στους Έλληνες:

Ρώτησα τον Άγιο ποιές προέβλεπε να είναι οι εξελίξεις σχετικά με την Τουρκία. Γέροντα, του λέω, απ’ την Αλεξανδρούπολη είμαστε. Μήπως μας πιάσει η μπόρα κατά κεί; Μου απαντά: «Κοίταξε να δης, πως θα ξεκινήσουνε τα γεγονότα: Κατ’ αρχήν, οι Τούρκοι θα μπουν σε ένα νησί. Στην Αλεξανδρούπολη δεν θα μπουν. Θα μπουν τοπικά, σε ένα νησί. Μόνο εκεί θα μπουν. Όταν θα μπούν, λέει, θα πονέση η Ελλάδα. Και εμάς, θα μας πιάση πείνα. Θα πεινάση η Ελλάδα. Και, επειδή θα κρατήση αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι».

Μετά, ρωτάω: «Γέροντα, πως θα καταλάβω, ότι θα είμαστε κοντά στον πόλεμο;”
«Όταν, μου λέει, θα ακούσης στην τηλεόραση να γίνετε θέμα για τα μίλια, για την επέκταση των μιλίων (της υφαλοκρηπίδας), από 6 σε 12 μίλια, από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Ακολουθεί».
Λέω: «Και ποια κράτη θα συμμετέχουν;»
«Κοίταξε, λέει, θα μπούν πρώτα οι Τούρκοι σ’ αυτό το νησί, και μετά θα κατέβουν οι Ρώσοι στα Στενά. Όχι, λέει, για να βοηθήσουν εμάς. Αυτοί, λέει, θα έχουν άλλα συμφέροντα, αλλά, χωρίς να το θέλουν, θα βοηθάνε εμάς. Τότε, οι Τούρκοι, για να υπερασπισθούν τα Στενά, που είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα στρατεύματα. Παράλληλα δε, θα αποσύρουν δυνάμεις από καταληφθέντα εδάφη. Θα δούν, τότε, τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξη-εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσσία θα αρπάξη μέρη, οπότε θα πούν: “Δεν πάμε και εμείς εκεί πέρα μήπως πάρουμε και εμείς κανένα κομμάτι;” Όλοι, όμως, θα κυνηγούν την μερίδα του λέοντος. Οπότε, θα μπούν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο».

Σ’ αυτό το σημείο, λέω: «Εμείς, τι θα κάνουμε, σαν Ελλάδα, σαν μέλος της ΕΟΚ, ο στρατός ο ελληνικός θα πάρη μέρος σ’ αυτόν τον πόλεμο;»
«Όχι, λέει. Θα βγάλη απόφαση η Κυβέρνηση να μη στείλη στρατό. Θα κρατήση στρατό μόνο στα σύνορα. Και, θα είναι μεγάλη ευλογία που δεν θα πάρη μέρος. Γιατί, λέει, όποιος πάρη μέρος σ’ αυτόν τον πόλεμο, χάθηκε… Πολύς κόσμος θα σκοτωθή, πολλά εκατομμύρια. Τότε, επειδή ο κόσμος στην Ελλάδα θα φοβηθή πολύ, πολλοί θα στραφούν προς την Εκκλησία, προς τον Θεό, και, απʼ τον φόβο τους, θα μετανοήσουν. Γι’ αυτό, λέει, επειδή θα υπάρξη μετάνοια, δεν θα πάθουμε κακό οι Έλληνες . Ο Θεός θα λυπηθή την Ελλάδα, επειδή ο κόσμος θα στραφή προς την Εκκλησία, προς τον Μοναχισμό και θα αρχίσουν να προσεύχωνται. Και θα βαπτισθούν πολλοί Τούρκοι. Τότε, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος θα συμβάλει ως μεσάζοντας, να δοθή η Πόλη στην Ελλάδα. Είναι ευλαβής, είναι καλός .. Έτσι θα τα οικονομήση ο Θεός τα πράγματα, ώστε η Κυβέρνηση να μη στείλη στρατό στην Πόλη, γιατί θα χαθούν πολλοί, εκατομμύρια κόσμος θα σφαγιασθούν.

• Κι όταν αναφερθήκαμε στους εξ Ανατολών γείτονες και του ζητήσαμε την γνώμη του, να μας πη δηλ. πως θα βγούμε από αυτό το αδιέξοδο και απ’ αυτήν την μόνιμη απειλή, πάλι μας είπε να μην στενοχωριόμαστε, και ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι υπέρ των Ελλήνων. Θα χυθή και λίγο αίμα, το επιβεβαίωσε αυτό ο Γέροντας, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα είναι υπέρ των Ελλήνων. Για δε την Κωνσταντινούπολη, επειδή είμαστε πρόσφυγες στην καταγωγή μας, μας έλεγε ότι “Θα την πάρουμε την Πόλη. Κάποια μέρα, θα είναι δική μας”. Αυτό, το θεωρούσε σίγουρο. Το έλεγε και το πίστευε. Το έβλεπες στα μάτια του. “Είναι πολύ κοντά ο καιρός που αυτό θα γίνη πραγματικότητα”, είπε.

Μια άλλη φορά που είχα πάει στο κελλί του Αγίου, έτυχε να είναι μέσα ένας πρώην μουσουλμάνος από τη Θράκη. Τον πιάνω και του λέω: «Εσύ πως συνέβη και ήλθες εδώ, στον Γέροντα;». Σταύρο τον έλεγαν. Άσε, λέει, κάτσε να σου πω. Ο Γέροντας μας έκανε ένα πολύ μεγάλο θαύμα και πίστεψε όλη η οικογένειά μου. Μετά ήλθε στο χωριό και φρόντισε να βαπτισθούμε.
*Και σε άλλη επίσκεψή μας στην Παναγούδα (στο κελλί του Αγίου), ήταν παρόν και ο μουσουλμάνος που βαπτίσθηκε, ο Σταύρος. Τότε, πάλι μας ανέφερε ο Άγιος για τα γεγονότα, πως θα εξελιχθούν με την Κωνσταντινούπολη. Και όταν έφθασε στο σημείο που θα πονέσει η Ελλάδα και είπε ότι «εμάς, θα μας αγγίξει η πείνα«, λέει ο Κύριος Σταύρος: «Γέροντα, να κρατήσω ένα σακκί αλεύρι για να μπορέσω ν’ αντιμετωπίσω εκείνη την περίοδο και να μην πεινάσουν τα παιδιά;».
«Όχι», του λέει, «μην παίρνεις, γιατί ο γείτονάς σου θα έχει αλεύρι και θα σου δώσει!» Δηλαδή, προείδε ο Άγιος ποιός θα βοηθήσει τον κύριο Σταύρο στην περίοδο της πείνας. Εκείνος φυσικά θα ζει σε χωριό. Τώρα, εμείς που ζούμε στις πόλεις, θα πούμε το ψωμί, ψωμάκι. Γι’ αυτό, άλλη φορά, ο Άγιος έλεγε: «Να έχετε ένα κτηματάκι και λίγο να το καλλιεργείτε. Κοντά σε σας, θα βοηθήσετε και κάποιον που δεν θα έχει». Από το βιβλίο Γέροντος Παϊσίου ο Αγιορείτης ( 1924 – 1994 ), Μαρτυρίες προσκυνητών, επιμέλεια Νικόλαος Α. Ζουρνατζόγλου, εκδ. Αγιοτόκος Καππαδοκία, Θεσσαλονίκη 2005, β’, έκδ. 

***

*…«Οι Τούρκοι θα μας χτυπήσουν, αλλά η Ελλάδα δε θα πάθει μεγάλη ζημιά. Δεν θα περάσει πολύς καιρός μετά την επίθεση των Τούρκων στη χώρα μας και τότε οι Ρώσοι θα κτυπήσουν τους Τούρκους και θα τους διαλύσουν».

*… Την άνοιξη του 1987 επισκέφθηκα τον Άγιο Παΐσιο στο κελλί του, την Παναγούδα. Τον ρώτησα, προβληματισμένος, αν θα γινόταν πόλεμος με την Τουρκία. Ο Άγιος μου απήντησε ότι, όταν θα δούμε η Ελλάδα να παίρνει την πρεσβεία της από την Τουρκία και η Τουρκία την πρεσβεία της από την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να πούμε: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς». (Γεώργιος Γιάννου, αξιωματικός Πολεμικής Αεροπορίας.)

Τότε λέω : «Δηλαδή, τι θα γίνει, Γέροντα; Ήλθε η ώρα να πάρουμε την Πόλη; Και, αν ναι, πώς θα την πάρουμε την Πόλη; Θα γίνει πόλεμος με τους Τούρκους;» «Όχι», μου λέει, «μην ανησυχείς. Ούτε ντουφεκιά δεν θα πέσει, όταν θα κινηθούν οι Τούρκοι εναντίον μας θα φθάσουν στα έξι μίλια, τότε είναι που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους». Λέω : «Θα βυθιστούν;» «Φυσικά», λέει ο Γέροντας. «Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει να κατευθύνεται κατά της Ελλάδος και φθάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους. Αλλά, αυτό, δε θα γίνει από εμάς. Αυτό θα είναι το θέλημα του Θεού. Το «Εξαμίλι» θα είναι η αρχή του τέλους». Παπαβασιλείου-Κουβουκλιώτης Στέφανος, Θεσσαλονίκη
(Πηγή : «Μαρτυρίες προσκυνητών, Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994») 

***

Μάρκου Γαβριήλ: Την άνοιξη του 1993 επισκεφθήκαμε το Γέροντα Παΐσιο.
Τον ρωτήσαμε αν θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία, και ο Γέροντας είπε: «Ναι, θα γίνει πόλεμος και θα χτυπηθεί η Τουρκία από το βορρά. Θα πάθει τεράστια καταστροφή, αλλά  ρουθούνι Ελληνικό δεν θα ματώσει. Όσον αφορά στην Πόλη, θα διοικείται από Ρώσους, Έλληνες, και Ευρωπαίους. Η καταιγίδα αυτή θα φτάσει μέχρι το Ισραήλ και τότε οι Εβραίοι θα καταλάβουν τα σφάλματα τους». (σελ. 278)

Ο Γέροντας: «Θα οικονομήσει ο Θεός. Σ’ αυτό τον πόλεμο όλοι θα γυρίσουν ηττημένοι. Ο Ελληνικός στρατός θα είναι θεατής. Δεν θα γυρίσει κανένας νικητής – γήπεδο θάναι η Παλαιστίνη. Θα ενωθούνε Αιγύπτιοι,῎Αραβες, Λίβυοι…. και θα επιτεθούνε προς Βορρά. Μετά θα επιτεθεί η Ανατολή προς τη Δύση. Τάφος θάναι η νεκρά θάλασσα. Αυτό θα είναι το πρώτο ημιχρόνιο. Υπάρχει και δεύτερο ημιχρόνιο. Μετά από αυτά τα γεγονότα, ο άνθρωπος θα φθάσει σε αδιέξοδο και τότε, όλοι θα ζητούν να μάθουν για το Ευαγγέλιο, τον Χριστό και την Παναγία. Ο κόσμος θα συγκλονισθεί πάρα πολύ. Ο Χριστός θα λυπηθεί υπερβολικά τους ανθρώπους και θα φανερωθεί (θα είναι ορατή η Θεία επέμβαση) για να τον πιστέψουν. Τότε, θα ψάχνουνε να βρούνε απίστους• δεν θα είναι αυτή όμως η Δευτέρα Παρουσία».

– Θα διαρκέσει πολύ αυτό το κακό, Γέροντα;
– Μπόρες, μπόρες θά ΄ναι. Θα δώσουμε όμως εξετάσεις…
Σ΄ αυτόν τον πόλεμο όλοι θα γυρίσουν νικημένοι. Ο Ελληνικός στρατός θα παραμείνει θεατής. Γήπεδο θα είναι η Παλαιστίνη, τάφος τους η Νεκρά Θάλασσα. Αυτό θα είναι και το πρώτο ημίχρονο…
Θα υπάρξει μετά και συνέχεια…. το δεύτερο ημίχρονο…
Ο κόσμος θα φθάσει σε αδιέξοδο, και τότε όλοι θα ζητούν να μάθουν γιά το Ευαγγέλιο και τις Γραφές. Θα λυπηθεί ο Χριστός τον κόσμο, και με ένα ξεχωριστό σημείο πού θα δείξει, πολλοί θα πιστέψουν.
Τότε, θα ψάχνει κανείς να βρει άπιστο!

– Ο προφήτης Ηλίας τροχάει και ετοιμάζει την μαχαίρα του! Καί μάλιστα πρώτα θ΄ αρχίσει από τούς Πατριάρχες, δεσποτάδες, παπάδες, καί μοναχούς!
– Και από τούς λαϊκούς πάτερ Παϊσιε…
– Τα δικά σας είναι αγνοήματα, ενώ τα δικά μας είναι αμαρτήματα. Ο προφήτης Ηλίας τροχάει το μαχαίρι του, όμως χρειάζεται προσοχή, γιατί μερικά πράγματα αλλοιώς τα λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας κι΄ αλλοιώς τα ερμηνεύει ο κόσμος.
Παράδειγμα τα “Εξαμίλια” πού αναφέρει ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. τα “Εξαμίλια” του Αγίου Κοσμά είναι τα εξαμίλια της υφαλοκρηπίδας και ή αιτία πολέμου με την Τουρκία…
Να διαβάσετε τούς προφήτες τί λένε… Τον Ιωήλ, τον Ζαχαρία, τον Ιεζεκιήλ, τον Δανιήλ… Τα λένε όλα πώς θα γίνουν! Για 7 χρόνια στην Παλαιστίνη δεν θα καίνε ξύλα, αλλά μπαστούνια, αλλά πού να ξέρετε εσείς από μπαστούνια και ξύλα! Εσείς έχετε στα σπίτια σας καλοριφέρ ( χαμογελώντας), ενώ εγώ, καίω ακόμη ξύλα στο τζάκι κι΄ έτσι ξέρω απ΄ αυτά…( προφ. Ιεζεκ. 39,9-10)

***

” Όταν ακούσετε ότι τα νερά τού Ευφράτη τα κόβουν από ψηλά οι Τούρκοι με φράγματα, και τα χρησιμοποιούν γιά αρδευτικά έργα, τότε να ξέρετε ότι ήδη έχουμε μπει στην ετοιμασία τού μεγάλου εκείνου πολέμου, του Αρμαγεδδώνα και ότι προετοιμάζετε ο δρόμος γιά τις ”μύριες μυριάδων στρατού των από ανατολών ηλίου” , πού αναφέρει η Αποκάλυψη…
{ Σήμερα λειτουργεί ήδη κοντά στις Τουρκικές πηγές τού Ευφράτη, το μεγάλο φράγμα Κεμάλ Ατατούρκ πού μπορεί να κόψει εντελώς τα νερά πρός το Ιράκ και την Συρία και να τα ρίξει στην Μεσόγειο! δημιουργώντας έτσι γενική ανάφλεξη, τον “πόλεμο τού νερού ” όπως η διεθνής διπλωματία έχει ήδη επισημάνει καί περιμένει… }
Μέσα σε όλη αυτή την προετοιμασία, συνεχίζει ο π.Παϊσιος, είναι και η αποξήρανση του ποταμού Ευφράτη ( στην δεδομένη πολεμική στιγμή ) πού αναφέρει η Αποκάλυψη, γιά να μπορέσουν έτσι να περάσουν τα 200.000.000 στρατού πού σημειώνονται, και πού σήμερα μόνο οι Κινέζοι διαθέτουν… Αν και – γελούσε ο Γέροντας σ’ αυτό το σημείο – διακόσια εκατομμύρια Κινέζοι, όταν φτάσουν εκεί, από ένα κύπελλο νερό να πιουν, πάει, τον άδειασαν τον Ευφράτη.
Μάλιστα οι Κινέζοι, έλεγε ο Γέροντας, κατασκευάζουν ένα δρόμο, πού σήμερα τον έχουν φθάσει κοντά στην Ινδία, τον λεγόμενο ” θαύμα τής Εποχής ” και πού το πλάτος του είναι ικανό γιά να περνούν χίλιοι στρατιώτες παρατεταγμένοι δίπλα-δίπλα.
Αν περιμένουμε να σχιστεί ο Ευφράτης και να εξαφανιστεί το νερό, τότε σίγουρα θα πλανηθούμε. Γιατί αλλοιώς τα εννοεί η Γραφή, και αλλοιώς οι περισσότεροι τα καταλαβαίνουν…
Πρέπει ο άνθρωπος να έχει Θεϊκή καθαρότητα σήμερα, γιά να μη ξεγελασθεί από τα σημεία των καιρών.

***

Tώρα θα αναφερθώ σε μια συζήτηση που είχαμε με το Γέροντα Παΐσιο το φθινόπωρο του 1991. Ήταν μάλλον ο μήνας Οκτώβριος. Η συζήτηση αυτή αφορούσε τα μελλοντικά γεγονότα και περισσότερο τον Αντίχριστο. Γινόταν πολύς λόγος κι ακούγονταν διάφορα τότε.
Όταν έφθασα στο κελί του ήταν ολομόναχος. Χτύπησα. Μετά ήρθε στο φράχτη. Ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
Απόστολος: «Γέροντα, ευλογείται!».
Γ. Παΐσιος: «Ο Κύριος! Τι έγινε, παιδί μου;»
Α: «Γέροντα, άνοιξε, θέλω να συζητήσουμε για τον Αντίχριστο».
Γ. Π.: «Πνευματικό έχεις;»
Α: «Έχω».
Γ. Π.: «Ε, τότε να το συζητήσεις με τον πνευματικό σου».
Εγώ επέμενα να το συζητήσουμε. Ο Γέροντας Παΐσιος ήταν πολύ καταβεβλημένος. Πονούσε πολύ! Ο πόνος ζωγραφιζόταν στο πρόσωπό του. Δε μου άνοιξε. Η συζήτηση, όμως έγινε στο φράχτη. Παρόλο το φριχτό πόνο που ένιωθε, με υπέμεινε και συζητήσαμε.
Α: «Γέροντα, θέλω να μου πείτε για τον Αντίχριστο. Ακούγονται πολλά και διάφορα».
Γ. Π.: «Άκου, έχουμε ακόμη καιρό, αργεί ακόμη. Πρώτα θα γίνει ένας μεγάλος πόλεμος. Πολύ μεγάλος! Θα χυθεί πολύ αίμα! Θα πάρουμε την Πόλη! Θα χυθεί όμως πολύ αίμα! Όπως λέει και η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, τριών χρόνων δαμάλι θα πλέει στο αίμα! Αυτός ο πόλεμος θα είναι μεγάλος. Θα είναι γενικός πόλεμος! Τέτοιος πόλεμος δεν έχει ξαναγίνει. Μετά θα έρθει ο Αντίχριστος».
Ήθελα να ρωτήσω κι άλλα, πολλά. Ο Γέροντας, όμως, με σταμάτησε. Ένα κύμα πόνου φάνηκε στην έκφρασή του. ‘’ Άντε, τώρα, να πηγαίνης, μου λέει, γιατί πονάω και θα βρέξη’’.
Από το βιβλίο: Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΦΙΛΥΡΑΣ (ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ) ΣΙΝΤΙΚΗΣ, ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΙΔΗΣ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Δίχως το πνεύμα και την αλήθεια ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει… π. Αλέξανδρος Σμέμαν
https://iconandlight.wordpress.com/2020/05/16/44782/

Κύριε, Αληθινέ και Δίκαιε, φώτισε το φρόνημα κάθε λαού με το δικό Σου φως και ενίσχυσε με τη δική Σου δύναμη την καρδιά κάθε λαού, ώστε οι εχθροί μας να μην επιχαίρουν λέγοντας, ότι Συ μας έχεις τάχα εγκαταλείψει. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/01/08/%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%ce%b1%ce%bb%ce%b7%ce%b8%ce%b9%ce%bd%ce%ad-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%ce%af%ce%ba%ce%b1%ce%b9%ce%b5-%cf%86%cf%8e%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%cf%86%cf%81%cf%8c/

 Σήμερα που όλοι γονατίσαμε και δεν υπάρχει ελπίς, θα επέμβει ο Θεός των Πατέρων μας για τα αίματα των Μαρτύρων μας και τα λείψανα των Αγίων μας. Κλαίω την Ελλάδα. Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο σήμερα. Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/02/23/%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%AF%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC/

Απολυτίκιον Αγίας Φωτεινής. Ήχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θείω Πνεύματι καταυγασθείσα, και τοις νάμασι, καταρδευθείσα, παρά Χριστού του Σωτήρος, πανεύφημε, της σωτηρίας το ύδωρ κατέπιες, και τοις διψώσι αφθόνως μετέδωσας, Μεγαλομάρτυς και Ισαπόστολε Φωτεινή, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Έτερον. Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Φωτεινήν και Φωτίδα και Φωτώ ανυμνήσωμεν, συν Ανατολή, Φωτεινόν τε Ιωσήν θείοις άσμασιν, ομού Κυριακήν, Παρασκευήν, τους Μάρτυρας Χριστού περιφανείς· θείαν χάριν γαρ αιτούνται και φωτισμόν, τοις πίστει ανακράζουσι· δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ υμών πάσιν ιάματα.

Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Χριστώ συνομίλησας επί τω φρέαρ σεμνή, και πίστιν εισδέδεξαι, την προς αυτόν ακλινώς, Φωτεινή Ισαπόστολε• όθεν της ευσεβείας, εφαπλούσα το φέγγος, ήθλησας υπέρ φύσιν, συν υιοίς και συγγόνοις• μεθ’ ων απαύστως πρέσβευε, υπέρ των τιμώντων σε.

Έτερον Απολυτίκιον. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.

Την πηγήν δεξαμενή της σοφίας και χάριτος, εκ χειλέων Κυρίου Φωτεινή Ισαπόστολε, νομίμως ηγωνίσω πανοικεί, και νέμεις φωτισμόν παρά Θεού, τοις προστρέχουσι τη σκέπη σου τη σεπτή, και ευλαβώς βοώσί σου. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω χορηγούντι διά σου, χάριν ημίν και έλεος.

Φυλαχθείτε από κάθε λογισμό εναντίον των αδελφών. Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ

 

Ευσταθίου αρχιεπισκόπου Αντιοχείας από Παμφυλία Μ. Ασίας, εξορισθῆς στην Ανατ. Θράκη (332/337)
Ζαχαρίου πατριάρχου Ιεροσολύμων (632) (αιχμαλωτίσθηκε μαζί με τον τον Τίμιο Σταυρό από τους Πέρσες, το 614, και όταν ο αυτοκράτορας Ηράκλειος τους νίκησε, το 628, επέστρεψε και ο αιχμαλωτισθείς τίμιος Σταυρός μετακομισθείς, υψώθηκε από τα χέρια Ζαχαρίου)
Σεβέρου και 62 μαρτύρων στο Σιρμιο Παννονίας (3ος αἰ.)
Ιωάννου Γ’ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (577), του από Σχολαστικών
Μαρτύρων Βερουλίου, Σεκουνδίνου, Σιρικίου, Φελισίου, Σερβούλου, Σατουρνίνου, Φορτουνάτου και των συν αυτοίς μαρτυρησάντων
Ανατολίου του εκ Ραϊθούς και Ανδρέου του εκ Μυτιλήνης αββά της Ραιθώ ο οποίος έβγαζε δαιμόνια, των Ιεροσολυμιτών, μαθητές Αγ. Ευθυμίου του Μεγάλου (5ος αἰ.)
Μαξιμιανού, αρχιεπισκόπου Ραβέννης ( 556)
Οσίου Τιμοθέου του εν Συμβόλοις Ολύμπου Βιθυνίας (795)
Γεωργίου επισκόπου Αμάστριδος του Πόντου (805)
Μακαρίου Στάρετς του Γκλίνσκ Ρωσίας (1838)
Ευθυμίου Τακαϊσβίλι ( St. Ekvtime Takaishvili), του ανθρώπου του Θεού και φύλακα των Ορθοδόξων κειμηλίων της Γεωργίας (3/1 εορτή και 21/2 κοίμηση, +1953)

Εορτάζουν στις 21 Φεβρουαρίου

Στίχοι
Ην Ευστάθιος μέχρις ην ζων και πνέων,
Θεού κατ’ εχθρών ευσταθές μάλα πνέων.

Μακάριος ει και θανών Ζαχαρία,
Ζαχαρία πρόεδρε γης μακαρίας

Και ζώντα Τιμόθεε και τεθνηκότα,
Τιμά Θεός ζώντων σε και τεθνηκότων.
Εικάδι Τιμόθεον πρώτη κατά σήμα κάλυψε.

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ

Θα μπορούσα να σας μιλήσω εκτενέστερα για το εξής παράδοξο φαινόμενο: οι άνθρωποι δεν προσέχουν τα δικά τους λάθη και κρίνουν τους άλλους.
Με τον τρόπο αυτό καταστρέφεται η ενότητα. Φυλαχθείτε από κάθε λογισμό εναντίον των αδελφών, γιατί κάθε τέτοιος λογισμός προκαλεί ρωγμή στον τοίχο της Μονής μας.
Το είπαμε αρκετές φορές. Αυτό δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα! Επειδή, όταν σκεφτόμαστε το κακό για κάποιον και ύστερα βγαίνουμε από το κελί μας και τον συναντούμε, τα ίχνη της κακής αυτής σκέψεως ενεργούν.
Και τότε ο άλλος, εξαιτίας αυτού του φαινομένου, ανταποκρίνεται με αντίστοιχο τρόπο. Και ποτέ δεν είναι δυνατόν να γνωρίσουμε ποιός «άρχισε» πρώτος.

Γι’ αυτό και προσευχόμαστε: «Δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα». Η Απουσία της θεωρίας αυτής κάνει τον κάθε άνθρωπο να σκέφτεται ότι έχει δίκαιο και να μη διακρίνει τα δικά του λάθη. Αυτό το κάνουν ακόμη και οι αρχιερείς και όλοι εμείς.

Γι’ αυτό φυλαχθείτε από κάθε κακή σκέψη όταν είστε στο κελί σας, και τότε το «σπίτι μας» θα μένει ακλόνητο και θα κερδίσουμε τη σωτηρία μας.
Αν όμως συγχωρούμε τις δικές μας αμαρτίες χωρίς να κατανοούμε τον αδελφό, τότε όλα θα καταστραφούν.

Πρόσφατα με επισκέφτηκε κάποιος νέος άνθρωπος που ήρθε σε σύγκρουση με τη γυναίκα του. Αυτοί έχουν δύο παιδιά. Του είπα:
«Ταπεινώσου, και τότε θα αποφύγουμε την τραγική διάλυση της οικογένειας. Και τα μικρά παιδιά θα σωθούν από την τραγική μορφή ζωής που υφίστανται τα παιδιά των οποίων οι γονείς είναι χωρισμένοι».
Το ίδιο ισχύει και στη δική μας οικογένεια: θα αποφεύγουμε σαν φωτιά, σαν δηλητηριώδες φίδι, κάθε ίχνος διασπάσεως.

Θα οικοδομήσουμε τη ζωή μας έτσι, ώστε πραγματικά να σωζόμαστε και να αφομοιώσουμε εκείνο το δώρο του Θεού που έχουμε με την πνευματική μας ελευθερία, να συναχθούμε δηλαδή και να ζήσουμε ως μία οικογένεια.

***

Ομιλία
Περί γνώσεως και πράξεως
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

ει ταύτα οίδατε, μακάριοί έστε εάν ποιείτε αυτά (Ίωάν. 13,17)

Η πιο σημαντική πτυχή αυτού του λόγου του Κυρίου μας είναι ότι ό Κύριος δεν μακαρίζει τη γνώση αλλά την πράξη! Δεν λέει προς τούς Αποστόλους: «Μακάριοι είσαστε εάν γνωρίζετε αυτά», διότι έτσι μιλούσαν κάποιοι ειδωλολάτρες δάσκαλοι, πού έβλεπαν τη, σωτηρία μόνο με όρους γνώσεως. Απεναντίας, ο Κύριός μας λέει: μακάριοί έστε εάν ποιείτε αυτά. Η γνώση της σωτηρίας δόθηκε από τον ίδιο τον Κύριο Ιησού και ουδείς είναι ικανός να φθάσει με τις δικές του προσπάθειες σ’ αυτήν τη, γνώση! Ορισμένοι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι παραδέχθηκαν ότι η ανθρωπότητα δεν θά μπορούσε να φθάσει στην επίγνωση της αληθείας, ούτε να σωθεί, μέχρι να έλθει στη, γη, ο ίδιος ο Θεός. Ο Κύριος ήλθε πράγματι ανάμεσα στους ανθρώπους και τούς αποκάλυψε αυτή, την αλήθεια. Όποιος δέχεται αυτή. την γνώση, αυτός αποδέχεται και την υποχρέωση να την κάνει πράξη!

Ω, αδελφοί, πόσο πιο εύκολα θα είναι τα πράγματα, κατά την ημέρα της Κρίσεως, γιά εκείνους πού δεν έλαβαν αυτήν τη, γνώση και συνεπώς δεν την πραγματοποίησαν, παρά γιά εκείνους οι οποίοι έλαβαν την γνώση και εντούτοις αμέλησαν να την εφαρμόσουν στην πράξη! Πόσο πιο εύκολα θα είναι τα πράγματα, κατά την ημέρα της Κρίσεως, για τούς μη γνωρίζοντες ειδωλολάτρες, παρά για τούς γνωρίζοντες χριστιανούς! 

Ο ίδιος ο Κύριος κατέδειξε πώς δεν ήταν μόνον ο Γνωρίζων αλλά και ο Πράττων. Η τέλεια γνώση Του αντιστοιχούσε στην τέλεια πράξη Του. Ο ’Ιδιος προσωπικά εκπλήρωσε όλες τις εντολές Του, μπροστά στα μάτια των μαθητών Του. Μακάρισε την έμπρακτη γνώση και την έδωσε ως εντολή, αφού επιτέλεσε μια πράξη ταπείνωσης και αγάπης. Αφού έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του, τότε τούς έδωσε την εντολή να κάνουν το ίδιο ο ένας στον άλλον!

Ο Κύριος δεν έζησε ανάμεσα στους ανθρώπους για να τούς σπιλώσει, αλλά για να τους καθαρίσει. Εκείνος δεν σπίλωσε ποτέ κανέναν απεναντίας, καθάρισε όλους όσοι επιθυμούσαν να καθαριστούν. Τί όνειδος αυτό για πολλούς από εμάς, οι οποίοι κοπιάζουμε να καθαριστούμε και διπλά κοπιάζουμε για να λερώσουμε άλλους! Αδελφοί μου, στους ίδιους τους εξ αίματος αδελφούς μας πετάμε λάσπη. Ακόμα και ο Χριστός δακρύζει, όταν βλέπει πώς εμείς λερώνουμε, με τη λάσπη της συκοφαντίας, εκείνους πού ο ’Ίδιος, με το δικό Του αίμα, καθάρισε!

Ω, Κύριε, συγχώρησέ μας. Κάθε μέρα αμαρτάνουμε απέναντι στους ίδιους τους αδελφούς μας. Ω, Κύριε, λεύκανε τους αδελφούς μας, πού εμείς τους λερώσαμε, ανάδειξε τους λαμπρότερους από εμάς στη Βασιλεία Σου! Ότι Σύ είσαι ο μόνος Δίκαιος Κύριε, Σύ τα πάντα βλέπεις!

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τούς αιώνας! Αμήν.
πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδας», Μάρτιος, Έκδοσις Άθως

Η σημασία της μετάνοιας
Άγιος Νήφων ο Κωνσταντιανής

Ένιωσε όπως ο άσωτος γιος κι ένα φως απ’ τον ουρανό, έγινε σαν αγκαλιά, και τον ασπάσθηκε τρυφερά!

Συνήθιζα να τον επισκέπτομαι συχνά. Μια μέρα λοιπόν, όταν πήγα, τον βρήκα να διαβάζει. Χάρηκε, όπως πάντα, που με είδε. Σηκώθηκε, με ασπάσθηκε κι έκανε να ξαναπιάσει το βιβλίο. Εγώ όμως είχα πάει εκεί για ν’ ακούσω λόγο ψυχωφελή απ’ το στόμα του. Γι΄ αυτό τον παρακάλεσα να διακόψει τη μελέτη του κα να μου μιλήσει για τη μετάνοια.
Χωρίς να πολυσκεφτεί, μου λέει:
–Πίστεψέ με, αδελφέ, ότι ο αγαθός Θεός μας δεν θα κρίνει το χριστιανό επειδή αμάρτησε.
Ξαφνιάστηκα. Μ’ όλο μου το σεβασμό απέναντί του, τόλμησα ν’ αντιδράσω.
-Δηλαδή, καταπώς λές, οι αμαρτωλοί δεν θα κριθούν; Μ’ άλλα λόγια, δεν υπάρχει κρίση;
Χαμογέλασε αινιγματικά.
-Υπάρχει και παραϋπάρχει!
-Τότε ποιός θα κριθεί;
-Άκου, παιδί μου, να σου το εξηγήσω: Δεν κρίνει ο Θεός το χριστιανό που αμαρτάνει, αλλά γιατί δεν μετανοεί. Τον ν’ αμαρτάνει κανείς και να μετανοεί, είναι ανθρώπινο. Το να μη μετανοεί, όμως, είναι γνώρισμα του διαβόλου και των δαιμόνων του. Γι’ αυτό λοιπόν, παιδί μου, θα κριθούμε: Γιατί δεν ζούμε συνεχώς μέσα στη μετάνοια.

Και παίρνοντας αφορμή από τη συζήτησή μας εκείνη, μου διηγήθηκε με πολλή ενάργεια ένα θαυμάσιο γεγονός, που ακούγοντάς το και μόνο, τα χάνει κανείς με την άφατη φιλανθρωπία του Κυρίου.

Λίγο καιρό αφότου η χάρη του Θεού τον είχε οδηγήσει για πρώτη φορά στη μετάνοια, βρισκόταν, λέει, σε μια περιοχή, που λέγεται «του Αριστάρχου», και αναλογιζόταν τις αμαρτίες του. Ένιωσε όπως ο άσωτος γιος της παραβολής. Ξαφνικά, από μια εσωτερική παρόρμηση, λέει στον εαυτό του:
-Σήκω, αμαρτωλέ Νήφων, και πήγαινε στην εκκλησία, να εξομολογηθείς τις αμαρτίες σου στο Θεό. Δεν ξέρεις αν θα ζεις αύριο. Βιάσου, λοιπόν! Κουράστηκες να σε προσμένει εκεί ο πολυεύσπλαχνος Θεός, καρτερώντας τη μετάνοιά σου.
Δεν κατάλαβε για πότε έφτασε στο ναό. Λες και είχαν φτερά τα πόδια του. Στάθηκε στα πρόθυρα. Στράφηκε στ’ ανατολικά, σήκωσε τα χέρια του ψηλά κι έκραξε με στεναγμούς:

–Δέξου, Πατέρα, τον νεκρό,
που ‘ χασε την ψυχή του.
Δέξου το καταγώγιο των αμαρτιών,
τον βλάσφημο και τον πονηρό,
τον αδιάντροπο και τον αισχρό,
τον μολυσμένο και στο σώμα και στην ψυχή.
Δέξου με, τον βυθισμένο σ’ όλες τις δαιμονικές κακίες.
Ελέησέ με, τον μοιχό, τον πόρνο και τον παιδοφθόρο,
τον κλέφτη και τον παραβάτη, της αμαρτίας το σίχαμα.
Ελέησέ με, του ελέους
η πλούσια κι αστείρευτη πηγή.
Μην αποστρέψεις από μένα το πρόσωπό Σου τ΄ αγαθό.
Μην πείς, Δέσποτα:
«Ποιός είσαι τάχα; Δεν σε ξέρω!».
Μην πείς: «Πού ήσουνα ως τώρα;».
Μη με περιφρονήσεις, τον καπνό, το χώμα, τη σαπίλα, τη ντροπή,
το σίχαμα, την ανομία, το σκουπίδι,  των πονηρών το λάφυρο και των θνητών το σκάνδαλο.
Μη μ’ αποστέρξεις, Δέσποτα˙  έλεος δείξε, σώσε με!
Το ξέρω δα, φιλάνθρωπε, ότι δεν θέλεις το χαμό του αμαρτωλού, μα την επιστροφή και σωτηρία του.
Δεν θα Σ’ αφήσω, αν δεν μ’ ελεήσεις!
Δεν θα Σ’ αφήσω, αν δεν με βοηθήσεις!…
Δεν είπε μόνο αυτά, μα και πολλά άλλα, με την ψυχή φαρμακωμένη…

Ξάφνου, μια βροντή ακούστηκε απ’ τον ουρανό, κι ένα φως, ακτινωτό και φοβερό, έλαμψε. Κι εκείνο το φως έγινε σαν αγκαλιά, που έκλεισε μέσα της τον όσιο και τον ασπάσθηκε τρυφερά! Συνάμα μια γλυκιά, ουράνια φωνή ακούστηκε να λέει:

-Καλώς όρισε ο γιός μου! Καλώς το, το παιδί μου, το πικραμένο μου! ξαναζωντάνεψε το παλικάρι μου. Ξαναβρέθηκε το χαμένο μου. Πώς αναστέναζα, γιε μου, για σένα! Πώς καιγόταν η καρδιά μου κι αδημονούσε κι έλεγε: «Να, ώρα την ώρα θα γυρίσει. Κι αν όχι το πρωί, σίγουρα όμως ως το βράδυ…» Πώς μ’ έλιωνε η έγνοια σου!… Χαρά σ’ εμένα τώρα, που φωτίστηκαν τα μάτια σου, ξανάνιωσε η ψυχή σου, και από μόνος σου πια θα μ’ ομολογείς χωρίς δισταγμό!
Με τα λόγια αυτά τον ασπάσθηκε πάλι και χάθηκε στον ουρανό. Κι ό δίκαιος, απ’ τη γλυκύτητα του ασπασμού, έπεσε σαν σε έκσταση.

Μόλις συνήλθε λίγο, άλλο τίποτα δεν μπόρεσε να κάνει ή να πει, παρά μόνο να ψελλίσει:
–Δόξα Σοι, ο Θεός! Δόξα Σοι!
Και πάλι:
–Δόξα Σοι, ο Θεός!…
Το έλεγε και το ξανάλεγε ακατάπαυστα, με την καρδιά πλημμυρισμένη από θεϊκή ευωδία και το στόμα ξέχειλο από μέλι πνευματικό.

Ώρα πολλή προσευχόταν μετά από εκείνο τον ανέκφραστο ασπασμό. Ύστερα κίνησε για το κελί του σαν χαμένος απ’ την έκσταση, που του προκάλεσε η θεϊκή επίσκεψη. Από τότε, καθώς έλεγε, με πολλή ευκολία και προθυμία βάδιζε στο δρόμο του Θεού.
Αυτό το παράδοξο και σχεδόν απίστευτο θαύμα το άκουσα – μάρτυράς μου ο Θεός! – από το ίδιο το στόμα του οσίου. Μου το διηγήθηκε με δάκρυα και δέος, αλλά και με χαρά πνευματική. Γιατί συνήθιζα να του ζητάω επίμονα να μου διηγείται διάφορα περιστατικά από τη ζωή του. Κι επειδή μ’ αγαπούσε πολύ, ποτέ δεν μου έκρυβε τίποτα.
Σαν έφτασε λοιπόν στο κελί του, το ίδιο εκείνο βράδυ, πυρπολημένος από θείο πόθο, άρχισε πάλι να προσεύχεται:

–Θεέ μου, Θεέ μου,
Συ που τον ουρανό «εξέτεινας ως δέρριν» (Ψαλμ. 103:2) και που τον καταστόλισες με τ΄ άστρα, με τα σύννεφα, τον ήλιο, τη σελήνη,
κι εμένα καταστόλισε με κάθε αρετή, αντί γι’ αστέρια.
Το νου μου φώτισε
Με τ΄ Άγιο Σου Πνεύμα, αντί για ήλιο.
Το είναι μου πλυμμύρισε με τη σοφία Σου, αντί για σελήνη.
Με την πραότητα, την οσιότητα και τη δικαιοσύνη αντί για νέφη τύλιξέ με.
Περίζωσε τη μέση μου με την αλήθεια Σου.
Τα πόδια μου ετοίμασε για το χαρμόσυνο άγγελμα της ειρήνης Σου.
Θεέ μου, Θεέ μου,
Σύ που ξεχύνεις πλούσιο στην πλάση τον αέρα για ν’ αναπνέουν οι άνθρωποι και να ζωογονούνται, ξέχυσε πλούσια μέσα μου τη χάρη και τη δωρεά του Αγίου και ζωοποιού Σου Πνεύματος.
Κάνε με ολόκληρο θεόμορφο, ολόφωτο και καθαρό, σεμνό και πράο, γεμάτο χάρη και αλήθεια, γεμάτο γνώση και σοφία πνευματική.

Με τα τελευταία τούτα λόγια, έλαμψε και πάλι φως ουράνιο. Την ίδια στιγμή του παρουσιάστηκε άγγελος Κυρίου, κρατώντας ένα δοχείο γεμάτο μύρο. Όλο εκείνο το μύρο του το άδειασε στο κεφάλι. Από κει κύλησε και μούσκεψε όλο του το σώμα. Ο τόπος πλημμύρισε ευωδία…
Τα ρούχα του μοσχομύριζαν αρκετές μέρες, πράγμα που έκανε τους άλλους ν’ απορούν. Μερικοί ξεθάρρεψαν και τον ρώτησαν:
-Από τί είναι αυτή η ευωδία;
Μα εκείνος απαντούσε:
-Εγώ είμαι απ’ τα γεννοφάσκια μου βουτηγμένος στις αμαρτίες. Αυτό το γνωρίζω καλά. Όσο για την ευωδία, δεν ξέρω από τι είναι…

22. Πρβλ.Ψαλμ. 103:2.
Ένας Ασκητής Επίσκοπος, Όσιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής, Η σημασία της μετάνοιας (σελ. 35-37), Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπος Αττικής 2004.

Να ακολουθήσουμε τον “Άσωτο” προς τον πατέρα μας, ξέροντας ότι θα μας “ενδύσει Χριστόν”, Αντώνιος Bloom -Μητροπολίτης του Σουρόζ
https://iconandlight.wordpress.com/2018/02/06/%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%85%ce%b8%ce%ae%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%83%cf%89%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80/

Να βλέπεις με πόνο τον άλλον που σφάλλει… Όταν ο αδελφός μας σφάλλει, εμείς πρέπει να βαστάξουμε τον πειρασμό του. Άγιος Πορφύριος – Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/02/15/39506/

Η πνευματικὴ ελευθερία είναι η ύψιστη χάρη. Χωρίς αυτή δεν υπάρχει σωτηρία. Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2021/11/15/%ce%b7-%cf%80%ce%bd%ce%b5%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%e1%bd%b4-%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%85%ce%b8%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%8d%cf%88%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7/

Οι νέοι, όλα αυτά από αντίδραση τα κάνουν. Ενώ έχουν ιδανικά, δεν έχουν πρότυπα. Αν έβλεπαν απλότητα στους πνευματικούς ανθρώπους, δεν θα έφθαναν σ΄ αυτήν την κατάσταση. Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/02/16/39481/

Ο Θεός κάνει σ’ εμάς αυτό το οποίον είναι αδύνατον να γίνη από εμάς. Γέροντος Ραφαήλ Νόϊκα
https://iconandlight.wordpress.com/2017/02/11/%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%ce%ba%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%83-%ce%b5%ce%bc%ce%ac%cf%82-%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%af%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1/

Πόσο έντονη είναι η παρουσία του Χριστού στους Αγίους Τόπους! Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι και μπορεί να το φέρνη παντού μαζί του. Αν δεν έχη κανείς ευλάβεια, ταπείνωση, και μέσα στο Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου να τον βάλης, τίποτε δεν θα δή. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/12/%cf%80%e1%bd%b9%cf%83%ce%bf-%e1%bd%b3%ce%bd%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%b7-%ce%b5%e1%bd%b7%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%e1%bd%b7%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%87%cf%81%ce%b9/

Θα έχετε ένα ανίκητο όπλο πάντα μαζί σας και αυτό είναι Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ, να είσθε σίγουροι ότι όταν ΤΟΝ κρατάτε με πίστη και ΤΟΝ προσκυνάτε με ευλάβεια τα δαιμόνια της Ευρώπης θα φρίττουν και θα φεύγουν από εκεί που ήρθαν Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής
https://iconandlight.wordpress.com/2021/04/05/%ce%b8%ce%b1-%ce%ad%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b5-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%ba%ce%b7%cf%84%ce%bf-%cf%8c%cf%80%ce%bb%ce%bf-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%ce%b6%ce%af-%cf%83%ce%b1/

Οσία Ματρώνα η Ρωσίδα η Αόμματος της Μόσχας, θα έλθει καιρός πού θα βάλουν μπροστά σας τον ΣΤΑΥΡΟ και το ΨΩΜΙ και θα σας πουν «Διαλέξετε!»
https://iconandlight.wordpress.com/2019/05/01/%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%84%cf%81%cf%8e%ce%bd%ce%b1-%ce%b7-%cf%81%cf%89%cf%83%ce%af%ce%b4%ce%b1-%ce%b7-%ce%b1%cf%8c%ce%bc%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%cf%8c/

”…όλη αυτή η βρωμιά θα καθαρισθή αμέσως, αλλά… διά πυρός και σιδήρου!” Φοβερό όραμα ασκητού για τον Τίμιο Σταυρό
https://iconandlight.wordpress.com/2018/03/13/22386/

Απολυτίκιον
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείας έμπλεως σοφίας πέλων, ομοούσιον Πατρί τον Λόγον εν τη συνόδω τη πρώτη εκήρυξας, και διωγμοίς ομιλήσας και θλίψεσιν δόξης αρρήτου μετέσχες, Ευστάθιε. Πάτερ όσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε δωρίσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Απολυτίκιον
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.

Φερωνύμως τιμήσας Θεόν Τιμόθεε, διά ζωής ενάρετου από παιδός ως σοφός, ετιμήθης παρ’ αυτού αξίως Όσιε των γαρ ενθέων δωρεών, σκεύος ώφθης ιερόν, παρέχων ενί εκάστω, πολυτελείς χορηγίας, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών.

Απολυτίκιον αγίου Ευθυμίου Τακαϊσβίλι της Γεωργίας
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Ποίημα Χ.Μ.Μπουσια

Ευθυμίας συνώνυμον τον εμπλήσαντα χαράς λαόν Γεωργίας εν δυσχειμέροις καιροίς εκ πιέσεων αθέων καταθλίψεως και Εκκλησίας θησαυρούς ιερούς εξ αρπαγής φυλάξαντα ευσχημόνως ανευφημήσωμεν πάντες, σεπτον Ευθύμιον, τον ένθεον.

Εξαποστειλάριον Αυτόμελον Ἦχος β’

Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης, Σταυρός η Ωραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστών το στήριγμα, Σταυρός αγγέλων η δόξα, και των δαιμόνων το τραύμα.

Οφείλουμε να επικεντρώσουμε την προσοχή μας μόνο στον αγώνα να μην αμαρτήσουμε ούτε προς τον Θεό ούτε προς τον άνθρωπο ούτε προς τα πράγματα. Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ

Αγαπητός Επίσκοπος Σινάου της μεγάλης Φρυγίας ο ομολογητής και θαυματουργός (4ος αι.)
Λέων Α΄ ο Μέγας, Επίσκοπος Ρώμης, απ’ τους Πατέρες της 4ης Οικουμενικής Συνόδου (461)
Λέων και Παρηγόριος μάρτυρες στα Πάταρα Λυκίας Μ. Ασίας (258.)
Ελλάδιος Επίσκοπος Toledo Ισπανίας (632)
Νεομάρτυρες στην Πετρούπολι Ρωσίας, τελειωθέντες κατά την “Ἁγ. Νύκτα” του 1932
Βαλέριος Gafencu, ο “Λεγεωνάριος του Χριστού”, ο επικαλούμενος “άγιος των φυλακών”, νεομάρτυς των φυλακών στην Τίργου Όκνα Ρουμανίας, από Ιάσιο Ρουμανίας [υπό των αθέων Κομμουνιστών] (1952) και των συν αυτώ Αγίων ανωνύμων Μαρτύρων και Ομολογητών, μετά Ιωάννου, Δανιήλ, και Ιλαρίωνος, των κατεδαφισάντων αθέων τυράννων το κράτος.
Κορνήλιος Νίτσα ο Πρωτομάρτυρας των φυλακών της Ρουμανίας, νεομάρτυρας στις φυλακές του Πιτέτσι Ρουμανίας (τέλη Φεβρουαρίου, +1950)

Εορτάζουν στις 18 Φεβρουαρίου

Ο άγιος Λέων Α’ πάπας Ρώμης

Όταν, συνεπεία των ραδιουργιών του αιρετικού Ευτυχούς, υποστηριζόμενου από τον ισχυρό υπουργό Χρυσάφιο, η ψευδοσύνοδος της Εφέσου που δικαίως χαρακτηρίστηκε ληστρική από τον ίδιο τον άγιο Λέοντα, καταδίκασε τον άγιο Φλαβιανό [16 Φεβρ.], ο πάπας, μόλις ενημερώθηκε, έσπευσε να αποδοκιμάσει με όλη την αυθεντία του τα γεγονότα και συνεκάλεσε μία σύνοδο επισκόπων της Δύσεως, με σκοπό να ακυρώσει τα πρακτικά της παράνομης αυτής συγκέντρωσης και να αποκαταστήσει την αληθινή πίστη, όσον αφορά το Πρόσωπο του Χριστού. Μάλιστα, πριν ακόμη την ψευδοσύνοδο της Εφέσου, ο άγιος Λέων είχε απευθύνει μία θαυμαστή επιστολή στον πατριάρχη Φλαβιανό, στην οποία εξέθετε με πλήρη ενάργεια την πίστη της Εκκλησίας στην θεότητα του Χριστού.
Λέγεται ότι ο άγιος Λέων έγραψε την επιστολή αυτή, εμπνευσμένος από το Άγιο Πνεύμα, μετά από πολλές ημέρες νηστείας, αγρυπνίας και προσευχής και ότι αφού την είχε γράψει, την έβαλε πάνω στον τάφο του αγίου Πέτρου, εκλιπαρώντας τον Κορυφαίο των Αποστόλων να διορθώσει σε αυτήν κάθε σφάλμα που θα μπορούσε να είχε διολισθήσει, εξαιτίας της ανθρώπινης αδυναμίας. Μετά σαράντα μέρες, ο άγιος Απόστολος φανερώθηκε σε αυτόν την ώρα της προσευχής, λέγοντας: «Είδα και διόρθωσα», και πράγματι, ανοίγοντας την επιστολή, ο άγιος Λέων την βρήκε διορθωμένη με το χέρι του αγίου Πέτρου. Η επιστολή αυτή που παραδόθηκε στους λεγάτους  για να αναγνωσθεί στην Σύνοδο της Εφέσου, παραμερίσθηκε από τους αιρετικούς. Όταν όμως ο αυτοκράτορας Μαρκιανός και η αγία Πουλχερία συνεκάλεσαν την Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνος (451), αναγνώσθηκε αυτή επισήμως ενώπιον όλων των Πατέρων που την υποδέχθηκαν αναφωνώντας με μία φωνή: «Είναι η πίστις των Αποστόλων, είναι η πίστις των Πατέρων. Ο Πέτρος μίλησε δια στόματος Λέοντος!» Από το βιβλίο: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Φεβρουάριος, 18. Εκδόσεις Ορμύλια)

***

Το διάβασα και το διόρθωσα!

Ο αββάς Μη­νάς, ο κοι­νο­βιά­ρχης του ιδίου κοινοβίου, μας διηγήθηκε και τούτο, πως δηλαδή είχε α­κού­σει από τον ί­διο τον αββά Ευ­λό­γιο, τον επίσκοπο Α­λε­ξαν­δρεί­ας, που έλεγε:
       «Πήγα στην Κων­σταν­τι­νού­πο­λη στον αρχιδιάκονο της Ρώμης τον κύρο Γρηγόριο, άνδρα ενάρετο, και μας διηγήθηκε για τον αγιότατο και μακαριότατο Λέοντα, τον πά­πα της Ρώμης, που αναφέρεται γρα­πτώς σ’ επιστολή της Εκκλησίας της Ρώμης. Όταν έγραψε την επιστολή προς τον Φλα­βια­νό τον πα­τριά­ρχη Κωνσταντινουπόλεως, εναντίον των κα­κω­νύ­μων Ευ­τυ­χέ­ως και Νεστορίου, έβαλε αυτό το γράμμα στον τάφο του κο­ρυ­φαί­ου των αποστόλων Πέτρου και με δεήσεις και νη­στεί­ες και ύπνους καταγής πα­ρα­κα­λού­σε τον πρωτοστάτη των μαθητών, λέγοντας:
“Σαν άνθρωπος παρέλειψα, ε­σύ όμως που σου έχει εμ­πι­στευ­θεί ο Κύριος και Θεός και Σωτήρας μας Ι­η­σούς Χρι­στός την Εκκλησία και τον θρόνο, διόρθωσε το.”
»Μετά σαράντα μέ­ρες εμφανίσθηκε σ’ αυτόν ο απόστολος και του λέει:
“Το διάβασα και το διόρθωσα.”
»Πράγματι α­φού πή­ρε την επιστολή από τον τάφο του αγίου Πέτρου, την άνοιξε και την βρήκε διορθωμένη από το χέ­ρι του αποστόλου.»

Πηγή: Ιωάννου Μόσχου, Πνευ­μα­τι­κος Λειμών. Μετάφραση: Χρη­στος Μη­τσιου, Πα­τε­ρι­και Εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς», Θεσσαλονίκη, 1987, σς 266-267.

***

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς 

Πριν από το θάνατό του, ο Λέων πέρασε σαράντα ημέρες νηστεύοντας και προσευχόμενος στον τάφο του Αγίου Πέτρου, ικετεύοντας τον να του φανερώσει αν είχαν συγχωρεθεί οι αμαρτίες του. Ο Απόστολος Πέτρος εμφανίστηκε σε αυτόν και του είπε ότι όλες οι αμαρτίες του είχαν συγχωρεθεί, εκτός από τις αμαρτίες που είχαν να κάνουν με τη χειροτονία ιερέων, έτσι είναι προφανές πόσο σοβαρή αμαρτία είναι να χειροτονεί κάποιος στην ιερωσυνη άνθρωπο που είναι ανάξιος. Ο άγιος έπεσε πάλι στην προσευχή μέχρι που πληροφορήθηκε ότι ακόμη και αυτές οι αμαρτίες του είχαν συγχωρεθεί. Ο Άγιος Λέων παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Κύριο το έτος 461 μ.Χ.

***

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ

Ζώντας στον κόσμο αυτό, όπου παραμελείτε η οδός της προσευχής και της ζωής σύμφωνα με τις εντολές, όπου θέλουν να αντικαταστήσουν τη λατρεία του Θεού και την εν Αυτώ ζωή με διαλόγους γι’Αυτόν, υποβαλλόμαστε διαρκώς στην επίδραση των διαθέσεων αυτών των ανθρώπων και κινδυνεύουμε να χάσουμε την αληθινή οδό προς τη Θεογνωσία και προς τη σωτηρία, πράγμα που αποτελεί τον μοναδικό σκοπό της μοναχικής ζωής. Ό άνθρωπος δεν σώζεται με το πλήθος των επιστημονικών πληροφοριών. Με τις πληροφορίες αυτές δεν μας δίδεται η κατάσταση να ”ορώμεν τον Θεόν, καθώς έστι”. Γι’ αυτό, για τους περισσότερους πολυμαθείς ο λόγος αυτός είναι αφόρητος. Ωστόσο, άλλο είναι εκείνο που βλέπουμε στα Ευαγγέλια: <<Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται>>. Είναι εντελώς δίκαιο για μας να συλλογισθούμε τους λόγους του Χριστού: <<Πώς βλέπουν τον Θεό ”οι καθαροί τη καρδία”; Πώς είναι Αυτός; ”Η πώς Αυτός δεν είναι;>>. Ο πολυμαθής νους τείνει βεβαίως προς τη σκέψη, <<πώς Αυτός δεν είναι>>. Ο Χριστός όμως σκέφτεται διαφορετικά και εμείς προσπαθούμε να Τον ακολουθήσουμε.

Τι θέλω να πω; Οφείλουμε να επικεντρώσουμε την προσοχή μας μόνο στον αγώνα να μην αμαρτήσουμε ούτε προς τον Θεό ούτε προς τον άνθρωπο ούτε προς τα πράγματα. Και από τη ζωή αυτή, την απλή αλλά συγκεντρωμένη στην εντολή αυτή, γεννιέται η κατάσταση του ανθρώπου κατά την οποία αυτός <<συνδέεται>> ήδη υπαρξιακά με τον Θεό.

Τι σημαίνει να ζήσουμε χωρίς την αμαρτία; Σημαίνει να ζήσουμε σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού. Όποιος λοιπόν προσπαθεί μέχρι τέλους, εκείνος με την προσπάθεια αυτή αξιώνεται να λάβει τη θεία βοήθεια της χάριτος και ζει έτσι, όπως θέλει ο Θεός.
(Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ): «Οικοδομώντας τον Ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας», τόμος Β’, σελ. 291-2, Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας)

***

Ο πιο τρομερός εχθρός μας είναι η υπερηφάνεια. Η δύναμη της είναι τεράστια. Η υπερηφάνεια υπονομεύει κάθε φιλοδοξία μας, καταστρέφει κάθε προσπάθεια μας. Πολλοί από μας πέφτουμε στις παγίδες της. Ο υπερήφανος θέλει να κυριαρχεί, να επιβάλλει τη θέληση του στους άλλους, κι έτσι παρουσιάζεται η σύγκρουση ανάμεσα στα αδέλφια. Η πυραμίδα της ανισότητας είναι αντίθετη με την αποκάλυψη που αφορά την Αγία Τριάδα, στην οποία δεν υπάρχει ούτε μεγαλύτερος ούτε μικρότερος, αλλά καθένα πρόσωπο κατέχει την πληρότητα του Θείου Όντος.

Η Βασιλεία του Χριστού βασίζεται στην αρχή ότι όποιος θέλει να είναι πρώτος πρέπει να ‘ναι υπηρέτης όλων (Μαρκ. 9,35). Ο άνθρωπος που ταπεινώνει τον εαυτό του θα υπερυψωθεί (από το Θεό) και, αντίθετα, όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί. Στον αγώνα μας για προσευχή πρέπει να καθαρίσουμε τον εαυτό μας, το νου και την καρδιά από κάθε επιθυμία να επικρατήσουμε πάνω στον αδελφό μας. Επιθυμία για δύναμη είναι θάνατος για την ψυχή. Ο κόσμος ξεγελιέται από το μεγαλείο της δυνάμεως, λησμονώντας ότι όποιος εκτιμάται υπερβολικά ανάμεσα στους ανθρώπους, αυτόν τον αποστρέφεται ο Κύριος. Η υπερηφάνεια μας παρακινεί να κρίνουμε ή και να περιφρονούμε τους αδύνατους αδελφούς μας, όμως ο Κύριος μας προειδοποίησε: «Οράτε μη καταφρονήσητε ενός των μικρών τούτων» (Ματθ. 18,10). Εάν παρασυρθούμε στην υπερηφάνεια, όλη η άσκησή μας στην ευχή του Χριστού καταντά βεβήλωση του ονόματός Του. «Ο λέγων εν αυτώ μένειν οφείλει, καθώς εκείνος περιεπάτησεν, και αυτός ούτω περιπατείν» (Α’ Ιωάν. 2,6). Εκείνος που αληθινά αγαπά το Χριστό αφιερώνει όλες τις δυνάμεις του στην υπακοή των λόγων του. Αυτό το τονίζω γιατί είναι στ’ αλήθεια η πραγματική μας «μέθοδος» για να μάθουμε να προσευχόμαστε. Αυτή και όχι καμιά άλλη ψυχοσωματική τεχνική είναι ο ορθός δρόμος.

Στη λαχτάρα μας να κάνουμε τον λόγο του Ευαγγελίου κτήμα όλης της υπάρξεως μας, ελευθερωνόμαστε με τη δύναμη του Θεού από τη δυναστεία των παθών. Ο Ιησούς είναι ο Ένας και μοναδικός σωτήρας με την αληθινή έννοια της λέξεως.

«Κύριε, Ιησού, Υιέ του ζώντος Θεού, ελέησον ημάς και τον κόσμον σου».

Εάν η υπερηφάνεια ενεργεί πάνω μας ή βρίσκουμε τα σφάλματα των άλλων ή ακόμα έχουμε εχθρότητα, τότε ο Κύριος στέκεται μακριά μας.

Χρειάζεται τρέλα για τον Χριστό, για να γίνει ο κόσμος πάλι χριστιανικός… Τα πνεύματα του σκότους τώρα κυβερνούν τους ανθρώπους, αλλά να μην φοβάστε. Ο Χριστός είναι κοντά. Και ο κόσμος χρειάζεται πολλή θλίψη, για να συνέλθει… Άγιος Βαλέριος Γκαφένκου
https://iconandlight.wordpress.com/2021/02/17/%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B1/

Η μύγα και η μέλισσα. Οι άνθρωποι κρίνουν ανάλογα με ότι έχουν μέσα τους. Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/02/19/%CE%B7-%CE%BC%CF%8D%CE%B3%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1-%CE%BF%CE%B9-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85/

Ἕνας ἄνθρωπος στόν ὁποῖο ζοῦσε ὁ Χριστός. Ἅγιος Βαλέριος Γκαφένκου
https://iconandlight.wordpress.com/2014/02/24/%E1%BC%95%CE%BD%CE%B1%CF%82-%E1%BC%84%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%E1%BD%81%CF%80%CE%BF%E1%BF%96%CE%BF-%CE%B6%CE%BF%E1%BF%A6%CF%83%CE%B5-%E1%BD%81-%CF%87%CF%81/

Να μη φοβάσαι! Να μην αμφιβάλλεις! Η νίκη θα είναι του Υιού μου!Ο κόσμος ανήκει στον Χριστό!Η Παναγία στον άγιο Βαλέριο Γκαφένκου
https://iconandlight.wordpress.com/2014/12/26/%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BC%CF%86%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA/

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ’.

Ορθοδοξίας οδηγέ, ευσεβείας Διδάσκαλε και σεμνότητος, της οικουμένης ο φωστήρ, των ορθοδόξων θεόπνευστον εγκαλλώπισμα, Λέον σοφέ, ταίς διδαχαίς σου πάντας εφώτισας, λύρα του Πνεύματος· Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ήμων.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Φυλακών Ρουμανίας εγκλείστους μέλψωμεν, διά Χριστού την αγάπην, εν τοις εσχάτοις καιροίς, Ιωάννην, Ιλαρίωνα, Βαλέριον, συν σμήνει Ομολογητών, και Μαρτύρων Δανιήλ, αθέων τους καθαιρέτας, στερρά αθλήσει το κράτος, της ευσεβείας μεγαλύναντας.

Ήχος πλ. α΄. Χαίροις ασκητικών.

Χαίροις, αλείπτης Χριστιανών, εν φυλακαίς κακουχουμένων προς θέωσιν, Βαλέριε Ρουμανίας, ο τη δυνάμει ψυχής, της αγνής σου θραύσας αθεότητος, ισχύν και της πίστεως, του Παντάνακτος τρόπαιον, λαμπρόν εγείρας, σταυροφόρε νεόαθλε, δεσμωτήριον, το υγρόν και ανήλιον, οίκον ο λογιζόμενος, ψυχών αγιάσεως τας ανυποίστους βασάνους, αύραν χαρίτων του Πνεύματος, και σου συνδεσμώτας, ουρανών συνδαιτυμώνας, του Δείπνου Άγιε.

Αγνοούμε σε ποια δοκιμασία τελικά θα υποβληθεί όλη η κτίση. Είναι απαραίτητος ο ευλαβής φόβος, έως ότου διαβούμε όλα τα κτιστά ‘’κατώφλια’’ και εμπλησθούμε από την άκτιστη Ζωή που εκπορεύεται από τον Θεό. Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ

Μάρτυρες στη Μαρτυρούπολι Περσίας (4ος αι.)
Μαρουθάς επίσκοπος Μαρτυρουπόλεως Μεσοποταμίας Ιράκ-Περσίας, όσιος, ο οποίος ανέγηρε την Μαρτυρούπολι της Περσίας προς τιμήν των ρηθέντων μαρτύρων (420)
Παμφίλος ιερομάρτυς και οι συν αυτω Βαλέντιος Διάκονος, Παύλος, Σέλευκος, Πορφύριος, Ιουλιανός, Θεόδουλος, Ηλίας, Ησαΐας, Ιερεμίας, Σαμουήλ και Δανιήλ, μάρτυρες στην Καισάρεια Παλαιστίνης (307-309)
Φλαβιανός Α’ Αρχιεπίσκοπος Αντιόχειας (404)
Φλαβιανός Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως (449)
Φλαβιανός όσιος ερημίτης (? αι.)
Μαρία αγία στη Βιζύη Ανατ. Θράκης (9ος αι.)
Ρωμανός ο Αθωνίτης, οσιομάρτυς στην Κωνσταντινούπολι, από Ασπρόπυργο Καρπενησίου (5/1 και 16/2, 1694)
Μακάριος Μόσχας, ισαπόστολος των Αλτάι (1926)

Εοτραζουν στις 16 Φεβρουαρίου

Στίχοι
H κλήσις έργον μαρτυρωνύμω πόλει,
Πολλών εν αυτή μαρτυρησάντων ξίφει.
Στέρξας Μαρουθάς τον Θεόν σφόδρα σφόδρα,
Θεώ παραστάς, τέρπεται σφόδρα σφόδρα.

Ύμνος
στους Αγίους Μάρτυρες
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Μάρτυρες Χριστού , άνθη που θάλλετε,
και ουδέποτε μαραίνεστε.
Μάρτυρες Χριστού , άνθη αειθαλή, ολοζώντανα μες στον χειμώνα,
αιματοβαμμένα, αναρριχώμενα ως τον ουρανό.
Μάρτυρες του Χριστού , αρώματα θυμιάματος,
λυχνίες θεοφώτιστες, εσείς,
οι καλώς αθλήσαντες για το κάλλος του Χριστού
είστε διαπαντός με τον Χριστό στον Παράδεισο.
Ο κόσμος προσωρινά θα διαρκέσει και ύστερα θα πάψει να υπάρχει.
Σεις όμως θα είστε διαπαντός
με τον Κύριο στον Παράδεισο, αιωνίως αγαλλόμενοι.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Φεβρουαρίου), σελ.151, Εκδ. Αθως,

***

Αγίου Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ
Ρήματα ζωής αιωνίου

Λέει η Γραφή: «Η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον… ο δε φοβούμενος ου τετελείωται εν τη αγάπη» (Α’Ιωανν. 4,18). Γνωρίζω ότι δεν είμαι τέλειος στην αγάπη, αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι κι εγώ αγαπώ τον φόβο μήπως μείνω ανάξιος απολογίας ενώπιον του Θεού. Συντρίβονται τα οστά μου, όταν βλέπω μέσα μου έστω και μικρές ταλαντεύσεις. Δεν θυμάμαι κατά τη διάρκεια της ζωής μου στον Άθω να πλησίασε αμφιβολία στον νου ή στην καρδιά μου. Εντούτοις , μετά την επιστροφή μου στην Ευρώπη, όταν ερχόμουν σ’ επαφή με ανθρώπους άλλου πνεύματος, αισθανόμουν κάποια ενέργεια να εξέρχεται από αυτούς, η οποία σαν ψυχρός άνεμος προσέκρουε στην καρδιά μου, και τρόπον τινά σύγχυζε τον νου μου.

Η ενέργεια αυτή ξένη προς το πνεύμα του Χριστού, ταράσσει προς στιγμή την εσωτερική ειρήνη, διεγείρει τον νου σε κάποια πάλη. Η Άνωθεν δωρεά, που μου δόθηκε στην έρημο κατά την προσευχή της αγάπης, υπερνικούσε τις ενάντιες αρνητικές αντιδράσεις: «Ο γαρ νόμος του πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού ηλευθέρωσε και εμέ από της εξουσίας του πνεύματος του κόσμου τούτου» (Ρωμ. 8,2 ).

Ο Πέτρος αποκαταστάθηκε. Μπορώ όμως να είμαι βέβαιος για τον εαυτό μου; Όσο η καρδιά αισθάνεται την παρουσία του Θεού, βρίσκομαι σε ειρήνη και έξαρση από την αγάπη προς Αυτόν. Όταν όμως Αυτός αποχωρεί και δεν βλέπω μέσα μου αισθητή την παρουσία Του, τότε και πάλι η συνείδηση της αδυναμίας μου με συντρίβει μέχρι πόνου. Ο σταυρικός αγώνας σε μικρό ή μεγάλο βαθμό με συνοδεύει μέχρι τα γηρατειά. Νομίζω ότι γνώρισα το μέτρο του ανθρώπου, και η γνώση αυτή δίνει ελευθερία στις συναντήσεις μου με οποιονδήποτε άνθρωπο. Στο παρελθόν όμως γνώρισα και συναντήσεις με άλλες δυνάμεις που είναι απείρως ισχυρές για τη μηδαμινότητα μου. Τις φρικτές εκείνες στιγμές με έσωζε το Όνομα του Ιησού Χριστού. Προσεύχομαι να συμβαίνει έτσι μ’ εμένα ακόμη και μέχρι το τέλος και χωρίς τέλος.

Κατά τις ώρες της κατά Πρόνοια Θεοεγκατάλειψης διεγείρεται μέσα μας πύρινη προσευχή, και στους κόλπους της το πνεύμα ατενίζει με χαρά τη συγγένεια του με τον Χριστό, και η ομοίωση προς Αυτόν αυξάνει. Ο Κύριος μας έπλασε κατ’ εικόνα Του, συνεπώς κι εμείς εν Αυτώ γινόμαστε «κύριοι» . Όταν στερεωθούμε με τη δύναμή Του, βλέπουμε κάθε είδος κακού στον κτιστό κόσμο, αλλά αυτό δεν έχει πλέον εξουσία πάνω μας. Σε αυτό έγκειται η «κυριότητά» μας, που είναι απαραίτητη για την «ασάλευτη Βασιλεία».

«Έτι άπαξ Εγώ σείω ου μόνον την γην, αλλά και τον ουρανόν. Το δε έτι άπαξ δηλοί των σαλευομένων την μετάθεσιν ως πεποιημένων, ίνα μείνη τα μη σαλευόμενα» (Εβρ. 12, 26-27). Αγνοούμε σε ποιά δοκιμασία τελικά θα υποβληθεί όλη η κτίση. Είναι απαραίτητος ο ευλαβής φόβος, έως ότου διαβούμε όλα τα κτιστά ‘’κατώφλια’’ και εμπλησθούμε από την άκτιστη Ζωή που εκπορεύεται από τον Θεό.

Η Εκκλησία διδάσκει για τον Ιησού Χριστό ότι σήκωσε πάνω Του τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Και εκείνος που προσεύχεται σε Αυτόν «πρόσωπον προς Πρόσωπον », δέχεται εν Πνεύματι από Αυτόν το « φρόνημα» (βλ. Φιλ. 2,5) και τα αισθήματα, τα οποία συναντούμε και σε Αυτόν τον Ίδιο. Όχι μόνο αυτά, αλλά και η προσευχή όμοια με την προσευχή στη Γεθσημανή. Και αυτό είναι εκείνο που ορίζουμε ως υποστατική προσευχή.

Όποιος προσεύχεται με τέτοιον τρόπο εισέρχεται στη σφαίρα της Θείας Ζωής. Και αυτό πριν ακόμη η προσευχή του φθάσει στο πλήρωμα της δυνάμεως της, δηλαδή στο βάθος εκείνο στο οποίο η προσευχή τελείται με το ίδιο ενδεχομένως και περισσότερο από αυτό. Για τον λόγο αυτό και ο άγιος Σιλουανός έλεγε και έγραφε ότι, όταν προσευχόταν για εκείνους που απομακρύνθηκαν από τον Θεό, θρηνούσε περισσότερο παρά για τον εαυτό του.
…..
Κατά την προσευχή της μετανοίας για τις αμαρτίες μας διδασκόμαστε να ζούμε την τραγωδία όλου του ανθρωπίνου γένους μέσα από εμάς τους ιδίους. Αν εγώ τόσο πονώ και υποφέρω με όλη μου την ύπαρξη εξαιτίας κάθε είδους απογοητεύσεων που συναντώ σε κάθε μου βήμα, αν πίσω απ’ όλες τις πτώσεις μου κρύβεται η πρωταρχική πτώση στο πρόσωπο του Προπάτορα μας, η οποία χώρισε όλη την ανθρωπότητα από τον Θεό και Πατέρα μας, τότε είναι φυσικό μέσα από τα προσωπικά μου παθήματα να γνωρίσω υπαρξιακά τα παθήματα όλων των ανθρώπων. Είναι όμως δυνατόν και το αντίθετο, στη χαρά μου, να αισθανθώ τη χαρά όλου του κόσμου. Έτσι, όσοι βρήκαν την αληθινή οδό προς την εν Θεώ σωτηρία τους μαθαίνουν να συμπάσχουν με όλους που πάσχουν, να συγχαίρουν με όλους που χαίρονται.
Αν η αμαρτία στη βαθύτερη ουσία της είναι πάντοτε έγκλημα ενάντια στην Πατρική αγάπη, τότε η αποκατάσταση της αγάπης που χάθηκε δεν είναι δυνατή παρά μόνο με την ολοκληρωτική μετάνοια.
Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ, Περί Προσευχής, έκδ. Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, σελ. 72- 75

Ο Διοκλητιανός έγινε συνεργάτης του διαβόλου βασανίζοντας τους Χριστιανούς σκληρά. Αλλά, χωρίς να το θέλη, έκανε καλό στην Εκκλησία του Χριστού, γιατί την πλούτισε με Αγίους. Όλα τα επιτρέπει ο Θεός για το καλό μας. Να το πιστέψουμε αυτό. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/10/24/53025/

Του εν αγίοις πατρός ημών Φλαβιανού, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως
Απολυτίκιον ῏Ηχος δ΄. ‘Ο υψωθείς.

Βασιλευούσης ιερός ποιμενάρχης, και βασιλέως ουρανών θείος θύτης, εδείχθης εν τω βίω σου, σοφέ Φλαβιανέ· πίστιν υπεστήριξας δύο φύσεων Λόγου, Νεστορίου αίρεσιν, καθελών Ευτυχούς τε. Διό βασάνους πλείστας υποστάς, νυν χαίρεις άνω, Χριστώ ευφραινόμενος.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Αθλητῶν καὶ μαρτύρων νέων τὸ καύχημα, ἀσκητῶν καὶ ὁσίων Εὐρυτάνων ἀγλάϊσμα ἀνεδείχθης, ῾Ρωμανέ, τῷ μαρτυρίῳ σου ὅτι ἐδόξασας Χριστὸν ἐν κριτηρίοις ἀσεβῶν τῇ ῥώμῃ τοῦ Παρακλήτου. Καὶ νῦν ὡς μάρτυς πρεσβεύεις ὑπὲρ πιστῶν τῶν εὐφημούντων σε.

Άγιοι 12 Μάρτυρες ― Ἀπολυτίκιον ― Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα

Τὴν δωδεκάριθμον, Μαρτύρων φάλαγγα, ἀνευφημήσωμεν, ἐνθέοις ᾄσμασι, Πάμφιλον Παῦλον Σαμουήλ, Οὐάλεντα καὶ Ἠλίαν, Ἱερεμίαν, Σέλευκον, Δανιὴλ καὶ Πορφύριον, Ἰουλιανὸν ὁμοῦ Ἠσαΐαν Θεόδουλον· αὐτοὶ γὰρ τὸν Δεσπότην τῶν ὅλων, πᾶσιν ἡμῖν ἐξιλεοῦνται.

Μαρτυρικόν
Ήχος πλ. δ’

Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον αγιάζετε, και πάσαν νόσον θεραπεύετε, και νυν πρεσβεύσατε, ρυσθήναι των παγίδων του εχθρού, τας ψυχάς ημών δεόμεθα.

Θεοτοκίον
Ήχος πλ. δ’

Τα ουράνια υμνεί σε, κεχαριτωμένη Μήτηρ ανύμφευτε, και ημείς δοξολογούμεν, την ανεξιχνίαστόν σου γέννησιν, Θεοτόκε πρέσβευε σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Τὸ μαρτύριο καὶ ἡ μαρτυρία τῶν πιστῶν συνεχίζεται (08.02.2021)Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου

Ὁ ἐπίκαιρος βίος τοῦ ὅσίου Ἀνθίμου τῆς Χίου (15.02.2021)

Ακολουθώντας το εξόριστο Βρέφος … μένουμε πάντοτε με τον νικητή και θριαμβευτή της ιστορίας. Η νίκη είναι πάντα δική του. Στα χέρια του βρίσκεται η Εκκλησία του και ο λαός του. Αυτός ανατρέπει τυράννους και καθεστώτα. Αυτός συντρίβει κάθε υπερφίαλο διώκτη που νομίζει ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο σχέδιό του.

Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου
Φυγή Ιησού Χριστού στην Αίγυπτο
Άγιος Ευθύμιος ο Ομολογητής, επίσκοπος Σάρδεων
Όσιος Κωνσταντίνος «ο εξ Ιουδαίων»
Σύναξη της Παναγίας της Βηθλεεμίτισσας

Εορτάζουν στις 26 Δεκεμβρίου

Στίχοι
Λεχώ άμωμον ανδρός μή γνούσαν λέχος,
Δώροις αμώμοις δεξιούμαι τοίς λόγοις.
Mολπήν αγνοτάτη λεχοί εικάδι έκτη αείδω.

Στίχοι
Ήκοντα πρός σέ, τόν πάλαι πλήξαντά σε,
Αίγυπτε φρίττε, καί Θεόν τούτον φρόνει.

Το εξόριστο βρέφος

Αναχωρησάντων δε αυτών ιδού άγγελος Κυρίου φαίνεται κατ’ όναρ τω Ιωσήφ λέγων. εγερθείς παρέλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού και φέυγε εις Αίγυπτον και ίσθι εκεί έως αν είπω σοι. μέλλει γαρ Ηρώδης ζητείν το παιδίον του απολέσαι αυτό.14 Ο δε εγερθείς παρέλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού νυκτός και ανεχώρησεν εις Αίγυπτον,15 και ην εκεί έως της τελευτής Ηρώδου, ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου διά του προφήτου λέγοντος. εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου. (Ματθαίον Β’ 13-18 )
Ερμηνεία:  Όταν λοιπόν αυτοί αναχώρησαν, ιδού, άγγελος ΚΥΡΙΟΥ φάνηκε κατά το όνειρο στον Ιωσήφ, λέγοντας: «Σήκω, παράλαβε το παιδί και τη μητέρα του και φεύγε για την Αίγυπτο• και να είσαι εκεί ωσότου σου πω. Γιατί μέλλει ο Ηρώδης να ζητά το παιδί, για να το σκοτώσει». Εκείνος αφού σηκώθηκε, παράλαβε νύχτα το παιδί και τη μητέρα του και αναχώρησε για την Αίγυπτο. Και ήταν εκεί ως το θάνατο του Ηρώδη – για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε από τον ΚΥΡΙΟ μέσω του προφήτη, όταν έλεγε: Από την Αίγυπτο κάλεσα τον Υιό μου.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μιλώντας για τη φυγή του Νεογέννητου Χριστού στην Αίγυπτο, :

Από την αρχή, λέγει, του πνευματικού αγώνα πρέπει να περιμένουμε πειρασμούς και δοκιμασίες.
Βλέπεις, ότι αυτό γίνεται και στον Χριστό, ενώ ακόμη είναι στα σπάργανα; Μόλις γεννήθηκε, ξεσηκώθηκε εναντίον του ο Ηρώδης. Ακολουθεί η φυγή στην Αίγυπτο. Εξορία σε χώρα βαρβαρική.
Ακούγοντας τα αυτά, πρόσεξε. Μην ταραχθείς, όταν σε βρίσκουν αθεράπευτες συμφορές και αμέτρητοι κίνδυνοι! Και κυρίως πρόσεξε. Μην ειπείς: «Γιατί μου συμβαίνουν αυτά; Εγώ, αφού τηρώ τις εντολές του Θεού, έπρεπε να στεφανωθώ και να ανακηρυχθώ νικητής! Να αποκτήσω όνομα και δόξα!»
Μη σκέφτεσαι έτσι. Αντίθετα να τα δέχεσαι όλα με γενναιότητα. Πνευματική ζωή χωρίς πειρασμούς δεν γίνεται.
Να έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό. Τέτοια εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού είχε και ο Δίκαιος Ιωσήφ. Του εμφανίζεται ο Άγγελος και του λέγει: «Πάρε το Παιδί και τη Μητέρα Του και πηγαίνετε στην Αίγυπτο.»
Δεν σκανδαλίσθηκε· όταν άκουσε αυτά ο Ιωσήφ. Ούτε είπε στον Άγγελο: «Τι μπερδεμένα πράγματα μου λες; Εσύ δεν μου έλεγες προηγουμένως, ότι Αυτός θα σώσει τον λαό Του; Τώρα λοιπόν, ούτε τον Εαυτό Του δεν μπορεί να σώσει;! Άλλα μου υποσχέθηκες και άλλα γίνονται στην πραγματικότητα;»
Δεν μίλησε έτσι ο Ιωσήφ. Τίποτε από αυτά δεν είπε. Είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό. Ούτε για τον χρόνο επιστροφής από την Αίγυπτο δεν δείχνει περιέργεια τη στιγμή μάλιστα που ο Άγγελος μίλησε πολύ αόριστα για επιστροφή.
Πιστεύει, υπακούει και υπομένει με χαρά όλους τους πειρασμούς.

Να, λοιπόν! Ο αληθινός μαθητής του Χριστού δεν ξαφνιάζεται, όταν τον βρίσκουν θλίψεις και δοκιμασίες. Αλλά παίρνει θάρρος· γιατί ενθυμείται, ότι Αυτός που για μας έγινε Νήπιο, από την πρώτη στιγμή της επιγείου ζωής Του αντιμετώπισε διωγμούς και ταλαιπωρίες.
Πηγή: περιοδικό Ο Άγιος Λάζαρος, έκδ. Ι.Ν. Αγ. Λαζάρου Λάρνακος, Δεκέμβριος 2011.

***

Ρήματα ζωής αιωνίου από τον Άγιο Σωφρόνιο Σαχάρωφ του Essex

Για εμάς τους Χριστιανούς το κεντρικό σημείο του σύμπαντος και η ύψιστη έννοια της ιστορίας ολόκληρου του κόσμου είναι ο ερχομός του Ιησού Χριστού.. Ήρθε με άκρα πραότητα, φτωχότερος των φτωχών «μη έχων πού την κεφαλήν κλίναι». Δεν είχε καμιά αυθεντία, ούτε στην πολιτεία, ούτε στη Συναγωγή, από αποκάλυψη εκ των άνω. Δεν πολέμησε τους αντιπάλους του. Και απομένει σ’ εμάς να τον αναγνωρίσουμε σαν Παντοκράτορα ακριβώς γιατί «εαυτόν εκένωσεν μορφήν δούλου λαβών» (Φιλιπ. 2,7), αφού υπέστη τελικά μαρτυρικό θάνατο… 

Μερικές φορές οι δοκιμασίες και οι δυσκολίες που μας συμβαίνουν μας βάζουν στη θέση ενός ταξιδιώτη που ξαφνικά βρίσκει τον εαυτό του στο χείλος της αβύσσου, από το οποίο είναι αδύνατο να επιστρέψει. Η άβυσσος είναι το σκότος της άγνοιας και ο φόβος της αιχμαλωσίας από το θάνατο. Μόνο η ενέργεια της αγιασμένης απελπισίας θα μας κάνει ικανούς να τα υπερπηδήσουμε. Αφού πεισθούμε από κάποια μυστηριώδη δύναμη, ριχνόμαστε στο άγνωστο επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. Και τι συμβαίνει; Αντί να σπάσουμε το κεφάλι μας στους βράχους, αισθανόμαστε ένα αόρατο χέρι να μας οδηγεί ευγενικά και να σωζόμαστε. Το να ριχτούμε στο άγνωστο σημαίνει εμπιστοσύνη στο Θεό. Απελπισμένοι από τους ισχυρούς της γης, αρχίζουμε να ερευνούμε για μια νέα ζωή, στην οποία η πρώτη θέση δίνεται στο Χριστό.

Άγνωστοι οι δρόμοι του Κυρίου. Ο άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να τους ανακαλύψει. Ο Θεός με την εμφάνιση του μας αποκάλυψε το μοναδικό δρόμο για την αιώνια λύτρωση. Μας έδωσε παράδειγμα σε όλα… Είναι ζωτικό να ζούμε «εν τη προσευχή» για να μπορέσουμε να αντιδράσουμε με σθένος στην καταστρεπτική επίδραση του έξω κόσμου.

Να πιστεύετε ακράδαντα στην πρόνοια του Θεού για σας, παρά τις όποιες θλίψεις και τους κόπους.
Μη σκέπτεστε ότι υπάρχει κάποιο λάθος και ότι θα μπορούσατε όλο αυτό να το επιτύχετε κάπου αλλού και να το αποκτήσετε χωρίς κόπο. Εκείνο που τώρα υπομένετε θα σας καταλογισθεί ως μαρτύριο… Το να μειώνουμε το προσωπικό σχέδιο του Θεού για μας δεν είναι μόνο σφάλμα, αποτελεί αμαρτία. 

Ο Θεός σώζει

Όταν αναχώρησαν οι Μάγοι, λέει ο ιερός ευαγγελιστής Ματθαίος (Ματθ. β΄ 1-23), άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Ιωσήφ, σε όνειρο, και του είπε: Σήκω και πάρε το Βρέφος και την Παναγία Μητέρα του και φύγε στην Αίγυπτο. Μείνε εκεί μέχρι να σου πω…(Ωσ. Ια’ 1).

Τι έχει να πει σε μας αυτό το γεγονός; Ότι η εξέλιξη των πραγμάτων στην πορεία της ζωής μας βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Και ότι ακόμη κι αν όλη η μανία των οργάνων του σκότους πέσει επάνω μας, δεν μπορεί να καταφέρει εναντίον μας απολύτως τίποτε. Διότι μας προστατεύει ο Κύριος, εφόσον κι εμείς βρισκόμαστε κοντά Του. Ενδιαφέρεται κάθε στιγμή για μας. Δεν αδιαφορεί, όταν βρισκόμαστε σε δυσκολίες και κινδύνους. Είναι κοντά μας στις αγωνίες και στις δυσκολίες μας, μας δίνει θάρρος και δύναμη. Και στην κατάλληλη στιγμή επεμβαίνει και μας λυτρώνει από πειρασμούς και από πολλούς κινδύνους σωματικούς και ψυχικούς. Στις δύσκολες λοιπόν στιγμές που θα συναντήσουμε στη ζωή μας να μην ξεχάσουμε ποτέ πως έχουμε βοηθό τον παντοδύναμο Θεό.

Όταν λοιπόν πέθανε ο Ηρώδης, άγγελος Κυρίου φάνηκε στον Ιωσήφ σε όνειρο στην Αίγυπτο και του είπε: Σήκω και πάρε το Παιδί και τη Μητέρα του και πήγαινε με την ησυχία σου στην χώρα του Ισραήλ. Διότι έχουν πεθάνει πλέον εκείνοι που ζητούσαν τη ζωή του παιδιού. Και ο Ιωσήφ σηκώθηκε, πήρε το Παιδί και τη Μητέρα του και ήλθε στην Παλαιστίνη.

Κι αφού ήλθε εκεί, κατοίκησε στην πόλη που λεγόταν Ναζαρέτ. Για να πραγματοποιηθεί εκείνο που ειπώθηκε από τους Προφήτες, ότι ο Ιησούς θα ονομασθεί περιφρονητικά από τους εχθρούς του Ναζωραίος.
Ο Ναζωραίος λοιπόν νίκησε, και ο διώκτης του Ηρώδης πέθανε. Και πώς πέθανε; Με θάνατο φρικτό, όπως περιγράφει η ιστορία. Πεθαίνουν λοιπόν κάποτε οι διώκτες. Ο θάνατος δίνει τέλος στην κακία τους. Οι διωγμοί τελειώνουν. Όσο σκληροί κι αν είναι. Μέσα στην εκκλησιαστική ιστορία αναφέρονται τόσοι και τόσοι διωγμοί. Διωγμοί ύπουλοι και φοβεροί, άμεσοι και έμμεσοι, με νόμους και διατάγματα, με μαρτύρια και με θανατώσεις, με εξευτελισμούς και περιθωριοποιήσεις. Και οι διώκτες και οι διωγμοί μένουν στην ιστορία ως αποτρόπαιες σελίδες του δαιμονικού κόσμου των εχθρών του Χριστού.

Αυτός όμως που μένει νικητής και θριαμβευτής της ιστορίας είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός ο Ναζωραίος. Αυτός εξέρχεται Νικητής. Θριαμβευτής. Διότι δεν είναι ένας άνθρωπος που κινδυνεύει, αλλά ο Θεός που σώζει. Είναι ο ρυθμιστής της ζωής του κόσμου και της δικής μας. Στα χέρια Του είναι η ζωή μας, η ζωή των λαών και των κρατών. Στα χέρια του βρίσκεται η Εκκλησία του και ο λαός του. Αυτός ανατρέπει τυράννους και καθεστώτα. Αυτός συντρίβει κάθε υπερφίαλο διώκτη που νομίζει ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο σχέδιό του. Μη φοβόμαστε λοιπόν σε κάθε εποχή, σε κάθε διωγμό άμεσο ή έμμεσο, φανερό ή κρυφό, κατά μέτωπον ή ύπουλο. Ας μένουμε πάντοτε με τον νικητή, με τον θριαμβευτή Ναζωραίο Κύριο. Η νίκη είναι πάντα δική του.
Περιοδικό “Ο Σωτήρ”, τ. 1991

***

«εξήλθε νικών και ίνα νικήση» (Αποκ. Ιωάν. Στ” 2)

…Ούτε λίγο ούτε πολύ η ιστορία του Θεανθρώπου είναι τραγική από τις πρώτες μέρες Του. Τραγικότερη όμως είναι η κατάσταση του περιουσίου λαού, που καταδιώκει των Σωτήρα Του. Ο Θεός όμως παρεμβαίνει, κατευθύνοντας τα βήματα του Ιωσήφ. Αυτό όμως ελαφρύνει την ανθρώπινη ευθύνη; Όχι βέβαια.

Στη θέση του Ιωσήφ ο κάθε πνευματικός άνθρωπος
Το ξεκίνημα της ζωής του Κυρίου στη γη μας διδάσκει πολλά. Ότι πάλι από την αρχή πρέπει να περιμένουμε πειρασμούς και επιβουλές. Τι σημαίνει αυτό; Απλούστατα, όταν κάποιος αξιωθεί να λάβει κάποια πνευματική διακονία, ας αναμένει συμφορές και κινδύνους. Αλλά να μην ταραχθεί βέβαια. Να τα δεχθεί όλα με γενναιότητα γνωρίζοντας πως αυτή ακριβώς είναι η ακολουθία της πνευματικής ζωής, που έχει δεμένους τους πειρασμούς μαζί της. Και ο πνευματικός άνθρωπος μοιάζει στην περίπτωση αυτή με τον δίκαιο Ιωσήφ: Πιστεύει στον Θεό, υπακούει και υπομένει με χαρά όλους τους πειρασμούς. Γιατί αυτοί οι «ωραίοι» πειρασμοί υφαίνουν τον βίο των δικαίων.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει πως οι πειρασμοί δεν κρίνονται με τη δύναμη του σώματος, αλλά με την διάθεση της ψυχής. Γι’αυτό δεν είναι τόσο λαμπρός ο ουρανός με τις μαγευτικές ανταύγειες και αποχρώσεις του, όσο οι ψυχές των ανθρώπων εκείνων που υπομένουν τους πειρασμούς και με την χάρη του Κυρίου τους μεταβάλλουν σε χαρά και σε πνευματικά βιώματα. Ο δρόμος προς την αγιότητα δεν εμποδίζεται από κανέναν πειρασμό ή ανθρώπινο εμπόδιο. Γιατί τότε δεν είμαστε μόνοι, έχουμε μέσα μας και γύρω μας τον Θεό, που ανοίγει τη μεγάλη οδό της Θεογνωσίας. Την οδό που οδηγεί στην ωραία Πύλη του Παραδείσου.

Στη θέση του Ηρώδη ο κάθε άδικος

Ο ιερός Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας την οργή του Ηρώδη εξαιτίας του εμπαιγμού των Μάγων, λέει πώς όταν μία ψυχή είναι αχάριστη και αθεράπευτη, δεν υποχωρεί σε τίποτα και κυρίως δεν παραδέχεται ότι επιδιώκει ακατόρθωτα πράγματα. Οι άνθρωποι, όταν απορρίψουν την πίστη και βγάλουν από τις ψυχές τους τον φόβο του Θεού, όχι μόνον τολμούν, αλλά και πράττουν τα πάντα. Θηρίο ανήμερο γίνεται ο άνθρωπος χωρίς Θεό, γι’αυτό αλίμονο στον κόσμο αν πέσει στα χέρια ανθρώπων χωρίς Θεό.

Αφού ο Ηρώδης ενεργούσε άδικα, γιατί το επέτρεψε αυτό ο Θεός; Στην Παλαιά Διαθήκη υιός του Θεού είναι ο Ισραήλ, τη θέση του οποίου παίρνει τώρα ο Ιησούς Χριστός. Ο περιούσιος λαός του Θεού σε τελική ανάλυση περιορίζεται τώρα σε ένα και μοναδικό, πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό. Από τον Ιησού Χριστό θα γεννηθεί ο νέος λαός του Θεού, τον οποίο θα εξαγάγει ο Θεός από την Αίγυπτο, κατά την προφητεία Ωσηέ που βρίσκει τώρα το πλήρες νόημα της. Επέτρεψε ο Θεός, γιατί το σχέδιο της θείας Οικονομίας δεν ματαιώνεται ποτέ.

Όταν ο δίκαιος αδικείται, γιατί το επιτρέπει ο Θεός; Θα απαντήσει ο χρυσορρήμων Ιωάννης: «Ότι κι αν πάθουμε άδικα από κάποιον, ο Θεός μας λογαριάζει την αδικία αυτή ή για να μας χαρίσει αμαρτήματα ή για να μας ανταποδώσει μισθό». Δηλαδή, για όλες τις αδικίες που υπομένουμε ή αμαρτήματα σβήνουμε ή λαμπρότερα στεφάνια κερδίζουμε, αν δεν έχουμε αμαρτήματα. Γι’αυτό στον Θεό δεν θέτουμε ποτέ ερωτήματα τέτοιου είδους, άμα η πίστη μας θέλουμε να είναι αβραμιαία αφενός, και αφετέρου να έχουμε το προνόμιο να υπηρετούμε ενεργώς τις βουλές του Θεού.

Στο πρόσωπο του Χριστού ο κάθε αδικημένος

Ο Ιησούς στο ξεκίνημά Του κυνηγήθηκε και έφυγε από τον τόπο Του εξαιτίας της φονικής μανίας του Ηρώδη. Έφυγε Εκείνος, που θα έσωζε τον λαό Του κατά την προσταγή του αγγέλου προς τον Ιωσήφ. Τι σημαίνει αυτό για μας; Να μην αγωνιούμε ποτέ, όταν όσα γίνονται σε μας, είναι αντίθετα από εκείνα που περιμένουμε. Ο Θεός, πολλές φορές, συνηθίζει να εκπληρώνει τα σχέδια Του με τα αντίθετα, δίνοντας μας έτσι μέγιστη απόδειξη της δύναμης Του. Και μη λησμονούμε ποτέ το «εμοί εκδικήσις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος», δηλαδή στον Θεό ανήκει η εκδίκηση, εκείνος θα ανταποδώσει (Εβρ. 10,30).

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός με την ενανθρώπηση Του και με όλα τα υπόλοιπα γεγονότα της θείας Οικονομίας «εξήλθε νικών και ίνα νικήση», δηλαδή Του δόθηκε στεφάνι νίκης, και νικητής έφυγε για νέες νίκες. Και μία απ’αυτές, η ουσιαστικότερη, θα είναι αυτή κατά την οποία ο Θεός θα σκηνώσει μαζί με τους ανθρώπους για πάντα και θα διώξει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους (Απόκ. 21, 3-4).

«Ω, Κύριε, ελθέτω η βασιλεία σου». Αμήν.
…Α.Χ.

Όπου άνθρωπος ταλαίπωρος. Εκεί και ο Χριστός. επίσκοπος Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης
https://iconandlight.wordpress.com/2016/12/25/%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CF%80%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%AF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%87%CF%81/

Η νίκη της Θείας Αγάπης. Χριστούγεννα στη Φυλακή με τον άγιο Βαλέριο Γκαφένκου
https://iconandlight.wordpress.com/2017/12/23/%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1-%CF%83/Τροπάριον Ήχος πλ. β’

Λαθών ετέχθης υπό το Σπήλαιον, αλλ’ ουρανός σε πάσιν εκήρυξεν, ώσπερ στόμα, τον Αστέρα προβαλλόμενος Σωτήρ, Καί Μάγους σοι προσήνεγκεν, εν πίστει προσκυνούντάς Σε, μεθ’ ών ελέησον ημάς.

Ωδή ε’  Ο Ειρμός

«Θεός ων ειρήνης, Πατήρ οικτιρμών, της μεγάλης Βουλής σου τον Άγγελον, ειρήνην παρεχόμενον απέστειλας ημίν, όθεν θεογνωσίας, προς φως οδηγηθέντες, εκ νυκτός ορθρίζοντες, δοξολογούμέν σε Φιλάνθρωπε».

Ως θείαν Nεφέλην, την μόνην Αγνήν, εν τοις κόλποις τον Ήλιον κρύπτουσαν, εις Αίγυπτον μετήγαγες, εκ πόλεως Δαυϊδ, το ταύτης λύσαι σκότος, της ειδωλομανίας, Ιωσήφ μυστηρίου, υπέρ κατάληψιν διάκονε.

Ωδή ς’ «Σπλάγχνων Ιωνάν,

Ξένω τοκετώ, εκ Κόρης θεόπαιδος, τοίς ξένοις ημίν επιδημήσαντα, τον αϊδιον τοτ Πατρός Θεόν λόγον, λαβων Ιωσήφ, την προς Αίγυπτον παμμάκαρ ξένην κάθοδον, χαίρων, συν αυτώ πεποίησαι, καθυπείκων τοις θείοις προστάγμασιν.

Ίστασο Θεώ, σαρκί νηπιάσαντι, σοφέ Ιωσήφ διακονούμενος, ώσπερ Άγγελος, και αμέσως πρός; τούτου ηύγασθης σαφώς, τας ακτίνας τάς αϋλους εισδεχόμενος, μάκαρ, και φωτοειδέστατος, και ψυχή και καρδία δεικνύμενος.

Ωδή η’ «Θαύματος υπερφυούς η δροσοβόλος

Τέτρωσαι τω γλυκυτάτω Μάκαρ πόθω, και ως Άγγελος τω σαρκωθέντι, παρεστώς προστάξεσι, καθυπείκεις ταις θεϊκαίς, δι’ Αγγέλου εξ Αιγύπτου μηνυόμενος, προς γην Ισραήλ επανελεύσεσθαι, μετ’ αυτού του Παιδίου και της Μητρός αυτού, οις συνεπανήλθες, τον Κύριον δοξάζων.

Εις τούς Αίνους Δόξα… Ήχος πλ. δ’ Ανατολίου

Αίμα και πύρ, και ατμίδα Καπνού, τέρατα γης, ά προείδεν Ιωήλ, αίμα την Σάρκωσιν, πύρ την θεότητα, ατμίδα δέ καπνού, το Πνεύμα το Άγιον, το επελθόν τη Παρθένω, και κόσμον ευωδιάσαν, Μέγα το μυστήριον, της σής ενανθρωπήσεως, Κύριε δόξα σοι.  

Η ζεστασιά της καρδιάς είναι σε θέση να μετατρέψει οποιαδήποτε κατάσταση, ακόμα και να κάνει μια σπηλιά στη Βηθλεέμ το πιο όμορφο παλάτι και τόπο γέννησης του Βασιλέα των βασιλέων. Εύχομαι η καρδιά σας να γίνη Αγία Φάτνη… Άγιος Παύλος Σερβίας – Άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης

Η κατά σάρκα Γέννησις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Η προσκύνησις των Μάγων ( Μελχιώρ, Βαλτάσαρ και Γασπάρ ).
Μνήμη των θεασαμένων Ποιμένων τον Κύριον

Εορτάζουν στις 25 Δεκεμβρίου

Στίχοι
Θεός το τεχθέν, η δε Μήτηρ Παρθένος.’
Τι μείζον άλλο καινόν είδεν η κτίσις;
Παρθενική Μαρίη Θεόν εικάδι γείνατο πέμπτη.

«Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών, ανατολή ανατολών και οι εν σκότει και σκιά εύρομεν την αλήθειαν, και γαρ εκ της Παρθένου ετέχθη ο Κύριος» εξαποστειλάριον Χριστουγέννων, ήχος γ’

Εύχομαι η καρδιά σας να γίνη Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώση όλες τις ευλογίες Του. άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης

Άγιος Παύλος Σερβίας

«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκάς 2:14)
Οι άνθρωποι έχουν χάσει την επαφή με το γεγονός ότι με τη γέννησή Του ο Χριστός έφερε την ειρήνη του Θεού στον κόσμο. Αυτή η ειρήνη του Θεού είναι μια εσωτερική ειρήνη, μια ειρήνη που έρχεται στην ψυχή για να την αγιάσει και να την προετοιμάσει για τη Βασιλεία των Ουρανών. Είναι η ειρήνη που ο Κύριος μίλησε αργότερα στους μαθητές Του στον Μυστικό Δείπνο: «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν. Ου καθώς ο κόσμος δίδωσι, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιωάννης 14:27)

Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της ζεστασιάς και της ζεστής ανθρώπινης καρδιάς. Εαν σήμερα μας φαίνεται ότι δεν υπάρχει χώρος για να «ζεσταθεί» ένας άνθρωπος, είναι επειδή οι ανθρώπινες καρδιές είναι πια κρύες. Έμειναν σκληροί και αναίσθητοι μπροστά στον πόνο τόσων αδελφών οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έμειναν χωρίς σπίτι, εξορισμένοι από τον τόπο που γεννήθηκαν, κάποιοι μακριά από τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ότι η ζωή είναι δύσκολη δεν είναι εξαίρεση, είναι ο κανόνας. Μόνο ο 20ος αιώνας πίστεψε ότι η ζωή είναι εύκολη και ευχάριστη, ένα όνειρο που δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία(…) Τις δυσκολίες όμως μπορούμε ευκολότερα να τις υποφέρουμε όταν μέσα μας και ανάμεσά μας υπάρχει ανθρώπινη ζεστασιά. Κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του ο Κύριος δεν θα μας ρωτήσει σε τι καιρούς ζήσαμε, αλλά πώς φερθήκαμε στον πλησίον μας. Ήταν η «κόλαση»μας ή ο «παράδεισός» μας;..

Η ζεστασιά της καρδιάς είναι σε θέση να μετατρέψει οποιαδήποτε κατάσταση, ακόμα και να κάνει μια σπηλιά στη Βηθλεέμ το πιο όμορφο παλάτι και τόπο γέννησης του Βασιλέα των βασιλέων. Το καλό είναι πολύ ισχυρότερο από το κακό, και ότι θριαμβεύει το κακό είναι προσωρινό και απατηλό. »

***

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Όταν έχουμε το Χριστό μας και τους αγίους μας στην καρδιά μας, μας την κρατάνε ζεστή με την θέρμη του Αγίου Πνεύματος, κι έτσι δεν μπορεί να την παγώσει το πνεύμα της αποστασίας που πνέει παντού.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση να διατηρούμε την έμπνευση ενώ είμαστε περικυκλωμένοι από τα παγωμένα νερά του κόσμου, ο οποίος δεν προσεύχεται. Ο Χριστός έρριξε τη θεία φλόγα στη γη, και προσευχόμαστε σ’ αυτόν να φλογίσει τις ψυχές μας να μην υπερνικηθούμε από το κοσμικό ψύχος και να μην επισκιάσει κανένα μαύρο σύννεφο αυτήν την λαμπρή φλόγα.

Όταν μου αποκαλύφθηκε το νόημα της υπάρξεώς μας …· είναι προτιμότερο να πω μου διανοίχθηκε. Τότε όλα τα γεγονότα –όλου του κόσμου στην πολυχιλιετή ιστορία του, και του κάθε ανθρώπου στην προσωπική του ύπαρξη– πήραν άλλη απόχρωση. Και δεν έβρισκα λόγια να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Θεό.

Θυμάσαι ένα μικρό τραγούδι που μάθαιναν παλαιότερα τα παιδιά ;
Το Βρέφος Χριστός είχε έναν κήπο.
Και πολλά ρόδα καλλιεργούσε σε αυτόν …
Όταν όμως τα ρόδα άνθισαν
Αυτός προσκάλεσε τα παιδιά των Εβραίων,
αλλά αυτά ξερίζωσαν τα άνθη,
και ερημώθηκε ολόκληρος ο κήπος …
Τα παιδιά τότε από τα αγκάθια
έπλεξαν γι’ Αυτόν ακάνθινο στεφάνι.
Τέτοια είναι η οδός που προσφέρεται σε όλους μας, για να μείνουμε έπειτα αιώνια μαζί Του: Να μην περιμένουμε ευγνωμοσύνη από κανέναν για όλα που κάναμε εμείς γι’ αυτούς· να τους ευεργετούμε όλους, αν είναι δυνατό να συμπάσχουμε με αυτούς, γιατί δεν γνωρίζουν ακόμη την Αλήθεια της Αιώνιας Αγάπης του Ουρανίου Πατρός… Αν οι άνθρωποι παραμένουν πάντοτε εγωιστές, τότε πώς είναι δυνατή η παγκόσμια αδελφοσύνη των ανθρώπων; Πώς είναι δυνατόν όλος ο κόσμος να γνωρίσει τον Πατέρα όλων μας;

«Κύριε, Συ ο ίδιος δίδαξέ με τα πάντα … Δώσε μου τη χαρά της γνώσεως του θελήματός Σου και των οδών Σου … Δίδαξέ με να σε αγαπώ αληθινά με όλο μου το είναι, όπως μας παρήγγειλες … Οικοδόμησε τη ζωή μου έτσι, όπως Εσύ ο ίδιος την συνέλαβες στην προαιώνια βουλή Σου … Μην επιτρέπεις να πορευθώ σε ξένους δρόμους, που οδηγούν στο σκοτάδι … δώσε σε μένα να δω το Φως Σου, ώ Φως του κόσμου».

***

Το δώρο του Μίσα

Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σ΄ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα. Στο ορφανοτροφείο, λοιπόν, αυτό, πήγε παραμονές Χριστουγέννων ένας καθηγητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή. Τα περισσότερα άπ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για το Χριστό και για τη Γέννηση του. Ένα αγοράκι έξι χρονών, ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή.

Στη συνέχεια δόθηκαν στα παιδιά υλικά για να φτιάξουν τη σπηλιά, τη φάτνη και όλα τα σχετικά.

Παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι πού του έκαμε εντύπωση σε εκείνο του Μίσα. Μέσα στη φάτνη τοποθέτησε δύο μωρά.

– Ο ένας είναι ο Χριστός, του είπε ο καθηγητής. Ποιό είναι το άλλο παιδάκι στην κούνια;

Τότε ο μικρός Μίσα άρχισε να του λέγει την ιστορία της Γέννησης του Χριστού πού πριν λίγο είχε ακούσει από το στόμα του καθηγητή, προσθέτοντας, όμως, και κάτι δικό του. Όταν έφτασε στο σημείο όπου η Θεοτόκος τοποθέτησε το βρέφος στη φάτνη συνέχισε με αυτά τα λόγια: «Τότε ο μικρός Χριστός γύρισε, με κοίταξε και με ρώτησε αν είχα ένα μέρος να μείνω. Εγώ του είπα ότι δεν έχω ούτε μητέρα, ούτε πατέρα, ούτε πουθενά για να μείνω. Τότε ο Χριστός μου είπε να μείνω μαζί του.

Εγώ τότε σκέφτηκα πώς δεν είχα κανένα δώρο να του δώσω, όπως οι άλλοι. Πώς θα με κρατούσε μαζί του;

Το μόνο δώρο πού μπορούσα να του προσφέρω ήταν να τον κρατήσω ζεστό. Γι΄ αυτό τον ρώτησα:

Αν σε κρατάω ζεστό, είναι για σένα αυτό ένα καλό δώρο; Ο Ιησούς μου απάντησε:

– Αν με κρατήσεις ζεστό, αυτό θα είναι το καλύτερο δώρο πού μου έχει δώσει κανείς ποτέ.

Έτσι μπήκα στη μικρή κούνια, κι αφού γύρισε και με κοίταξε ο Ιησούς μου είπε ότι μπορούσα να μείνω μαζί του για πάντα».

Όταν τέλειωσε την ιστορία ο μικρός Μίσα, τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα πού έτρεχαν ασυγκράτητα στα μαγουλάκια του. Έσκυψε πάνω στο τραπέζι, κάλυψε το πρόσωπο με το χέρι κι έκλαιγε γοερά. Το μικρό ορφανό είχε βρει, επί τέλους, κάποιον πού δε θα τον εγκατέλειπε ποτέ, πού δε θα τον κακοποιούσε. Κάποιον πού θα του έλεγε να μείνει μαζί του για πάντα.

Πηγή: Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου ΔημητρίουΚρυπτοχριστιανοί
Νίκου Μηλιώρη

Είναι νύχτα Χριστουγέννων. Χτυπούν οι καμπάνες της εκκλησιάς και οι Χριστιανοί ξυπνούν, σηκώνονται και πάνε να λειτουργηθούν.
Ξυπνά και ο Μουσταφάς, που είναι Χρήστος. Ξυπνά αθόρυβα και τη φαμελιά του, χωρίς ν’ ανάψει φως –τη γυναίκα του την Εμινέ, που είναι Μαρία, και την κόρη του την Φατμέ, που είναι Ελένη και τον γιο του τον Χασάνη, που είναι Γιώργος. Μαζεύονται σε κάποιο κατώγι του σπιτιού. Σηκώνουν κάτι σακιά μέσα σ’ ένα αμπάρι και βγάζουν τα κονίσματα. Τα στήνουν εκεί μπροστά τους, γονατίζουν κάνουν το σταυρό τους κι ανάβουν από ένα κερί. Ο Μουσταφάς παίρνει στο χέρι του μία σύνοψη. Την ανοίγει-δεν ξέρει να διαβάσει κάποιο τροπάρι , σιγομουρμουρίζει ψαλμουδιστά με τα σπασμένα Ελληνικά του. Κάνουν το σταυρό τους και πάλι. Λένε σιγανά όλοι τους το «Η γέννησίς σου…». Με βουρκωμένα μάτια, με σφιγμένη την καρδιά φιλιούνται και ανεβαίνουν στον οντά τους να ξαπλώσουν. Η πίστη των ανθρώπων αυτών έχει έναν πόνο, που αληθινά, δε λέγεται. Μα έχει και τόση αλήθεια, όση ίσως δεν έχει η πίστη των άλλων Χριστιανών, αυτών που λειτουργούνται την ίδια ώρα στις εκκλησιές τους”.
Από το βιβλίο: «Ημεροδρόμιο Χριστουγέννων» Εκδόσεις Ακρίτας. – Κρυπτοχριστιανοί, Νίκου Μηλιώρη, εκδόσεις Τσουκάτου, 2017

***

Αχ να ‘μουν το γαϊδουράκι, που μετέφερε το μικρό Χριστό στην Αίγυπτο!…
άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή.

Να μελετάμε και να ζούμε τα θεία γεγονότα συνέχεια. Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθεί. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια που ψέλνονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται….

– Εύχομαι ο Χριστός και η Παναγία να σε έχουν κοντά τους σαν το αρνάκι που είναι δίπλα στην φάτνη. Νομίζω, περνάει καλά, όπως και το βοϊδάκι και το γαϊδουράκι, που ζεσταίνουν τον Χριστό στην φάτνη. «Έγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του Κυρίου αυτού», λέει ο Προφήτης Ησαΐας (Ησ. 1,3).

Γνώρισε δηλαδή το βοϊδάκι το αφεντικό του και το γαϊδουράκι την φάτνη του Κυρίου του. Γνώρισαν τι ήταν μέσα στη φάτνη και με τα χνώτα τους το ζέσταιναν! Κατάλαβαν τον Δημιουργό τους!…

Αλλά και το γαϊδουράκι, τι τιμή να πάει τον Χριστό μετά στην Αίγυπτο! Οι άρχοντες είχαν άρματα χρυσοκέντητα, και ο Χριστός τι χρησιμοποίησε! Τι καλά να ήμουν αυτό το γαϊδουράκι!…
(Από το βιβλίο: «Πάθη και Αρετές», Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε’, σελ. 23, Εκδόσεις Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης)

Ο Χριστός γεννήθηκε στην Φάτνη. Αν αναπαυώμαστε στα κοσμικά, θα μας φτύση ο Χριστός, που δεν έφτυσε κανέναν: “Εγώ δεν είχα τίποτε, θα πη. Όλα αυτά τα βρήκατε γραμμένα στο Ευαγγέλιο; Τα είδατε σ’ Εμένα; Κοσμικοί δεν είστε, καλόγεροι δεν είστε. Τι να σας κάνω; Πού να σας βάλω;”
Τα ωραία και τέλεια είναι κοσμικά και τους πνευματικούς ανθρώπους δεν τους αναπαύουν. Τα ντουβάρια θα γκρεμισθούν όλα. Η ψυχή… Μια ψυχή αξίζει περισσότερο από όλο τον κόσμο. Τι κάνουμε για την ψυχή; Να ανοίξουμε δουλειά πνευματική. Να μπη η καλή ανησυχία. Ο Χριστός θα ζητήση από μας σε τι βοηθήσαμε τον κόσμο πνευματικά και τι πνευματική δουλειά κάναμε, όχι τι ντουβάρια φτιάξαμε. Αυτά ούτε θα τα αναφέρη. Για την πνευματική μας πρόοδο θα μας ζητηθή λόγος. Θέλω να καταλάβετε το πνεύμα μου, δεν λέω να μην γίνωνται και αυτά, χτισίματα κ.λπ., ή να μη γίνωνται καλά, αλλά πρώτα τα πνευματικά και ύστερα όλα τα άλλα με πνευματική διάκριση… Να κάνετε προσευχή και τα πιο απαραίτητα από δουλειές. Όλα αυτά που κάνουμε, δεν έχουν πολλή ζωή.

Για να αναπαυθή η Χάρις του Θεού στον άνθρωπο, πρέπει να υπάρχη μέσα του αυτό το άδολο, το καθαρό. Ο Θεός χαρίζεται σε όσους έχουν εξαγνισμένη απλότητα.
Όταν προηγηθή η απλότητα και η καθαρότητα, με την θερμή πίστη και την ευλάβεια, φθάνει μετά ο άνθρωπος να έχη θεία γεγονότα και να γνωρίζη τα μυστήρια του Θεού, χωρίς να έχη γνώσεις. Γιατί τότε φιλοξενείται μέσα του η Αγία Τριάδα και με τον θείο φωτισμό που έχει, βρίσκει εύκολα τα κλειδιά των θείων νοημάτων και ερμηνεύει το πνεύμα του Θεού πολύ απλά και φυσικά, χωρίς διανοητικό πονοκέφαλο.

–Γέροντα, μετά την Αγρυπνία των Χριστουγέννων δεν κοιμόμαστε;

–Χριστούγεννα και να κοιμηθούμε! Η μητέρα μου έλεγε: «Απόψε μόνον οι Εβραίοι κοιμούνται». Βλέπεις, την νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός οι άρχοντες κοιμόνταν βαθιά, και οι ποιμένες «αγραυλούσαν». Φύλαγαν τα πρόβατα την νύχτα παίζοντας την φλογέρα. Κατάλαβες; Οι ποιμένες πού αγρυπνούσαν είδαν τον Χριστό.

-Πώς ήταν Γέροντα, το σπήλαιο;

-Ήταν μία σπηλιά μέσα σε έναν βράχο και είχε μία φάτνη· τίποτε άλλο δεν είχε. Εκεί πήγαινε κανένας φτωχός και άφηνε τα ζώα του. Η Παναγία με τον Ιωσήφ, επειδή όλα τα χάνια ήταν γεμάτα και δεν είχαν πού να μείνουν, κατέληξαν σε αυτό το σπήλαιο. Εκεί ήταν το γαϊδουράκι και το βοϊδάκι, που με τα χνώτα τους ζέσταναν τον Χριστό! «Ἔγνω βοῦς τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού», δεν λέει ο Προφήτης Ησαΐας;

-Σε ένα τροπάριο, Γέροντα, λέει ότι η Υπεραγία Θεοτόκος βλέποντας τον νεογέννητο Χριστό, «χαίρουσα ομού και δακρύουσα» αναρωτιόταν:… «Επιδώσω σοι μαζόν, τω τα σύμπαντα τρέφοντι, ή υμνήσω σε, ως Υιὸν και Θεον μου; ποίαν ευρω επὶ σοί προσηγορίαν;»

-Αυτά είναι τα μυστήρια του Θεού, η πολύ μεγάλη συγκατάβαση του Θεού, την οποία δεν μπορούμε εμείς να συλλάβουμε!

-Γέροντα, πως θα μπορέσουμε να ζήσουμε το γεγονός της Γεννήσεως, ότι δηλαδή ο Χριστός «Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου»;

-Για να ζήσουμε αυτά τα θεία γεγονότα, πρέπει ο νους να είναι στα θεία νοήματα. Τότε αλλοιώνεται ο άνθρωπος. «Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον», ψάλλουμε. Άμα ο νους μας είναι εκεί, στο «παράδοξον», τότε θα ζήσουμε και το μεγάλο μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού.

Εγώ θα εύχομαι η καρδιά σας να γίνη Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώση όλες τις ευλογίες Του.

Από το βιβλίο: «Περί προσευχής», Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ”Σουρωτή Θεσσαλονίκης

***

Άγιος Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης

Άνοιξε την καρδιά σου στο Χριστόν μας, παρακάλεσε Τον και Εκείνος θα βοηθήσει!
Κάθε ημέρα, στην Βηθλεέμ βρίσκομαι. Μπορείς σωματικά να είσαι όπου αναγκαστικά είσαι υποχρεωμένος να είσαι. ‘Αλλά με τον νουν σου, όπου εσύ θέλεις. Τον νουν σου δεν εξουσιάζει κανείς.
Ημέρα πού θα πέραση και δεν ένοιωσες τον Χριστό μας στην καρδία σου, δια της προσευχής, αναγνώσεως Ψαλτηρίου, Ευαγγελίου, κλπ., κλπ., να θεωρείς ότι απώλεσες αύτη την μέρα!
Σε κάθε προσευχή πρέπει να έχετε ένα κόμπο δάκρυ. Και όταν σας έλθη κατάνυξη, μη το λέτε πουθενά γιατί είναι θείον δώρον μήπως και το χάσετε!

Χαιρέτησε την Χάριν! Όταν αισθάνεσαι κατάνυξιν, είναι επειδή σε επισκέπτεται η Χάρις του Θεού. Χαιρέτησέ την και αγκάλιασέ την, δηλ. ζήσε την επίσκεψιν της Στοργής του Θεού εκείνη την ώραν και ταπεινά ευχαρίστησε τον Θεόν δια το δώρον αυτό και παρακάλεσε Τον να μη σε εγκαταλείψει ποτέ!

Χριστούγεννα με τους πονεμένους Κρυπτοχριστιανούς της Μικράς Ασίας
https://iconandlight.wordpress.com/2020/12/24/%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%8d%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%bd%ce%b5%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%ba%cf%81%cf%85%cf%80/

Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της ζεστασιάς και της ζεστής ανθρώπινης καρδιάς. Το μεγαλύτερο Χριστουγεννιάτικο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στο Χριστό, είναι ο εαυτός μας.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/12/24/%cf%84%ce%b1-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%8d%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bd%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%81%cf%84%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b6%ce%b5%cf%83/

Χριστούγεννα με τους αγίους Πατέρες μας Ιάκωβον της Ευβοίας και Ευμένιον Σαριδάκη
https://iconandlight.wordpress.com/2019/12/25/36739/

Χριστούγεννα με τον άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και το μεγάλο μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού. Εγώ θα εύχομαι η καρδιά σας να γίνη Αγία Φάτνη
https://iconandlight.wordpress.com/2019/12/23/%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%8d%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf-%cf%80%ce%b1%ce%90%cf%83%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%ce%b3-2/

Σερβικός Ύμνος για την Γέννηση του Χριστού, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Επισκόπου Αχρίδος
https://iconandlight.wordpress.com/2018/12/23/%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BC/

Χριστουγεννιάτικες εμπειρίες του Φ.Κόντογλου
https://iconandlight.wordpress.com/2015/12/29/%CE%BF-%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%B7%CF%80%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-oscar-wilde-%CF%8C%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81/

Καλώς όρισες, Χριστέ! Ύμνος για τη Γέννηση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού,Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2015/12/24/%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B8%CE%B5%CE%BF/Απολυτίκιον των Χριστουγέννων ήχο Δ’.

Η Γέννησίς σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως· εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν, τον Ήλιον της δικαιοσύνης, και σε γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν, Κύριε δόξα Σοι.

Κοντάκιον. Ήχος γ’ Αυτόμελον. Ποίημα Ρωμανού τού Μελωδού.

Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει, και η γη το Σπήλαιον, τω απροσίτω προσάγει. Άγγελοι μετά Ποιμένων δοξολογούσι. Μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσι. δι’ ημάς γάρ εγεννήθη, Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός.

Δόξα… Και νυν …
Ήχος β’. Κασίας

Αυγούστου μοναρχήσαντος επί της γης, η πολυαρχία των ανθρώπων επαύσατο, και σου ενανθρωπήσαντος εκ της Αγνής, η πολυθεΐα των ειδώλων κατήργηται. Υπό μίαν βασιλείαν εγκόσμιον, αι πόλεις γεγένηνται· και εις μίαν Δεσποτείαν Θεότητος, τα Έθνη επίστευσαν. Απεγράφησαν οι λαοί, τω δόγματι του Καίσαρος, επεγράφημεν οι πιστοί, ονόματι Θεότητος, σου του ενανθρωπήσαντος Θεού ημών. Μέγα σου το έλεος, δόξα σοι.

Δοξαστικό Θ΄ ΄Ωρας Χριστουγέννων, ήχος πλ β’

Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου ο δρακί την πάσαν έχων κτίσιν. Ράκει καθάπερ βροτός σπαργανούται ο τη ουσία αναφής. Θεός εν φάτνη ανακλίνεται, στερεώσας τους ουρανούς πάλαι κατ’ αρχάς. Εκ μαζών γάλα τρέφεται ο εν τη ερήμω μάννα ομβρίσας τω λαώ. Μάγους προσκαλείται ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Δώρα τούτων αίρει ο Υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν Σου την Γένναν Χριστέ (ἐκ γ’), Δείξον ημίν και τα θεία Σου Θεοφάνεια.

Σήμερα γεννιέται από την Παρθένο Θεοτόκο Εκείνος, που στη χούφτα Του κρατάει ολόκληρη την κτίση. Με κουρέλια, σαν άνθρωπος θνητός, περιτυλίγεται, Εκείνος, που, κατά την ουσία Του, είναι αψηλάφητος και απροσέγγιστος. Στη φάτνη αποθέτουν Εκείνον, που παλιά από τη στιγμή κιόλας της Δημιουργίας, έκανε το ουράνιο στερέωμα. Από μαστούς τρέφεται με γάλα Εκείνος, που στην έρημο έθρεψε με μάννα το λαό Του. Σοφούς της Ανατολής καλεί κοντά Του ο Νυμφίος τής Εκκλησίας. Δώρα από αυτούς δέχεται ο Υιός της Παρθένου. Προσκυνούμε τη Γέννα Σου Χριστέ, Δείξε μας τώρα και τα άγιά Σου Θεοφάνεια.

Καθίσματα. Ἦχος δ´. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.

Δεύτε ίδωμεν πιστοί, που εγεννήθη ο Χριστός˙ ακολουθήσωμεν λοιπόν, ένθα οδεύει ο αστήρ, μετά των Μάγων Ανατολής των βασιλέων. Άγγελοι υμνούσιν, ακαταπαύστως εκεί. Ποιμένες αγραυλούσιν, ωδήν επάξιον, Δόξα εν υψίστοις λέγοντες, τω σήμερον εν Σπηλαίω τεχθέντι, εκ της Παρθένου, και Θεοτόκου, εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας.

Ιδιόμελον Εσπερινού Χριστουγέννων (ήχος β’)

«Τί σοι προσενέγκωμεν, Χριστέ· ότι ώφθης επί γης ως άνθρωπος δι’ ημάς; Έκαστον γαρ των υπό σου γενομένων κτισμάτων την ευχαριστίαν σοι προσάγει· οι άγγελοι τον ύμνον, οι ουρανοί τον αστέρα, οι μάγοι τα δώρα, οι ποιμένες το θαύμα, η γη το σπήλαιον, η έρημος την φάτνην, ημείς δε μητέρα Παρθένον. Ο προ αιώνων Θεός, ελέησον ημάς».

Δηλαδή: Τί να σου προσφέρουμε Χριστέ, που φανερώθηκες στη γη ως άνθρωπος για μας; Γιατί κάθε ένα από τα κτίσματα που έγιναν από σένα, σου προσφέρει την ευχαριστία· οι άγγελοι (προσφέρουν) τον ύμνο· οι ουρανοί το άστρο· οι μάγοι τα δώρα· οι ποιμένες το θαύμα· η γη το σπήλαιο· η έρημος τη φάτνη· εμείς δε (οι άνθρωποι) την μητέρα Παρθένο. Συ που είσαι ο προαιώνιος Θεός ελέησέ μας.

Ωδή η´. Ο Ειρμός.

Θαύματος υπερφυούς η δροσοβόλος, εξεικόνισε κάμινος τύπον· ου γαρ ούς εδέξατο φλέγει νέους, ως ουδέ πυρ της Θεότητος, Παρθένου ην υπέδυ νηδύν· διό ανυμνούντες αναμέλψωμεν· Ευλογείτω η κτίσις πάσα τον Κύριον, και υπερυψούτω, εις πάντας τους αιώνας.

Δηλαδή: Φανέρωσε τον τύπο του υπερφυούς θαύματος (της γεννήσεως του Χριστού) το καμίνι που δροσοβολούσε· διότι δεν δέχτηκε να κάψει (τους) νέους, όπως δεν έκαψε η φωτιά της θεότητας τη κοιλιά της Παρθένου όταν εισήλθε σ᾿ αυτήν. Γι᾿ αυτό, ανυμνώντας ας τραγουδήσουμε: Ας ευλογεί όλη η κτίση τον Κύριο και ας τον ανυψώνει σε όλους τους αιώνες.

Ωδή γ´.

Νεύσον προς ύμνους, οικετών Ευεργέτα Εχθρού ταπεινών, την επηρμένην οφρύν· φέρων τε παντεπόπτα, της αμαρτίας Ύπερθεν ακλόνητον, εστηριγμένους Μάκαρ μελωδούς, τη βάσει της πίστεως.

Δηλαδή: Δέξου, στήσε το αυτί σου στους ύμνους που ψέλνουμε εμείς οι δούλοι σου, Ευεργέτη, και ταπείνωσε το ανασηκωμένο φρύδι του εχθρού (την αλαζονεία του διαβόλου) υψώνοντας, Εσύ που τα βλέπεις όλα, εμάς τους υμνωδούς σου, απάνω από την αμαρτία, στηριγμένους ακλόνητα στο ασάλευτο θεμέλιο της πίστεως.

Όπου δεν υπάρχει ελευθερία, εκεί δεν υπάρχει Πρόσωπον. Και αντιστρόφως: Όπου δεν υπάρχει Πρόσωπον, εκεί δεν υπάρχει ελευθερία. Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Δυο μοναχοί συνομιλούσαν για τη σωτηρία. Ο ένας έλεγε:
– Η ψυχή μου δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τη σκέψη ότι κάποιος θα χαθεί αιώνια. Νομίζω πως ο Κύριος θα βρει τρόπο να τους σώσει όλους.
Ο άλλος απάντησε:
– Οι άγιοι Πατέρες λένε ότι ο Θεός μπορούσε να δημιουργήσει τον άνθρωπο χωρίς τη συνέργειά του, αλλά να τον σώσει χωρίς τη συμφωνία και τη συνέργεια του ιδίου του ανθρώπου είναι αδύνατο. Η σωτηρία και η απώλεια βρίσκονται στην ελευθερία του ανθρώπου.
Ο πρώτος:
– Νομίζω ότι ο Θεός με το πλήθος της αγάπης Του θα υπερβεί την αντίσταση του κτίσματος, χωρίς να καταλύσει την ελευθερία του.
Ο δεύτερος:
– Μου φαίνεται πως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ελευθερία του ανθρώπου είναι δυνητικά τόσο μεγάλη, που και στο επίπεδο του αιώνιου Είναι μπορεί να προσδιοριστεί αρνητικά απέναντι στο Θεό. Όσοι δεν το γνωρίζουν αυτό ή το λησμονούν, τρέφονται με «ωριγενικό γάλα».
– Αλλά πραγματικά, αυτό είναι μωρία!
– Ναι, μωρία.
Τί λοιπόν να κάνουμε;
– Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι, και εμείς πρέπει να σκεφτόμαστε τη σωτηρία όλων και να προσευχόμαστε για όλους. Αλλά ούτε η αποκάλυψη ούτε η πείρα μας μας δίνουν βάση να ισχυριστούμε ότι όλοι θα σωθούν. Η ελευθερία είναι μεγάλο δώρο, αλλά φρικτό.

***

«Για να υπηρετήσουμε τον Χριστό ολοκληρωτικά, είναι απαραίτητο να ελευθερωθούμε από την εξουσία του κόσμου επάνω μας. Το να αγνοούμε την κρίση των ανθρώπων μπορεί να είναι συνέπεια καταφρονήσεώς τους· και αυτό είναι άσχημο. Το να κρινόμαστε όμως πρωτίστως με τον λόγο του Θεού, ανεξάρτητα από την εντύπωση που δημιουργούμε στους άλλους, αυτό μας προσεγγίζει στην ελευθερία που μας δώρισε ο Χριστός (βλ. Γαλ. 5,1)». (Το Μυστήριο της Χριστιανικής ζωής,. σελ.76)

«Όταν ακολουθεί κάποιος ακλινώς τις εντολές του Χριστού, θα έλθει αναπόφευκτα σε “σύγκρουση” με τον κόσμο. Είναι απαραίτητη η ανδρεία, για να αποφασίσει τη σύγκρουση αυτή που προσλαμβάνει παράδοξες και οδυνηρές μορφές. Όλο το είναι μας (νούς, ψυχή, σώμα) πάσχει, διότι κατά παράδοξο τρόπο η εντολή του Χριστού για την αγάπη μας φέρνει σε αντίθεση προς εκείνους για τους οποίους μας δόθηκε εντολή να αγαπάμε. Η αντίφαση αυτή δημιουργείται, διότι η συντριπτική πλειονότητα επιχειρεί να τοποθετήσει τον Χριστό στο στενό πλαίσιο των γήινων επιθυμιών της, σκέψεων και παθών. Ω, άνθρωπε, εικόνα του απολύτου Θεού, πόσο ελαττώθηκες στα δικά σου βεβαίως μάτια!». (ο.π. σελ. 77)

***

”Οι χριστιανοί έπαυσαν να είναι το «καλό άλας», και ως εκ τούτου παραδόθηκαν σε διωγμούς σχεδόν σε όλη τη γη. Μόνο υπό τον όρο της ολοκληρωτικής μαθητείας στον Χριστό διανοίγονται μέσα μας οι ύψιστες δυνατότητες της φύσεως μας, που μας κάνουν ικανούς να προσλάβουμε το Ευαγγέλιο στην αιώνια διάσταση του.

Η αποφασιστικότητα να τα εγκαταλείψουμε όλα και να ανεβούμε στον σταυρό (βλ. Ματθ. 19, 28 – 30) θα οδηγήσει το πνεύμα μας στο μεθόριο ανάμεσα στον χρόνο και την αιωνιότητα. Και εμείς αρχίζουμε να εποπτεύουμε πράγματα, που μας έμεναν ως τότε κρυμμένα… Είναι επιτακτική ανάγκη για τον καθένα μας να προτιμήσει την αγάπη του Θεού από όλα τα υπόλοιπα.”

***

Η κίνηση µερικών νέων για την αναρχία είναι μεγαλειώδης. Όμως την έκλεψαν από την Αγία Γραφή και την διέστρεψαν. Κατά την Αγία Γραφή κάθε αρχή και εξουσία θα καταργηθεί στο μέλλον.

Η διαστροφή έγκειται στο ότι χρησιμοποιείται βία και οι στόχοι είναι καθαρά υλικοί. Ο Χριστός απέρριψε και το εκκλησιαστικό κατεστημένο της εποχής του, όχι κατά την πνευματική κληρονομιά που ο ίδιος, εξ άλλου, σαν Θεός είχε κατά καιρούς προσφέρει (ιδιαίτερα το γραπτό Νόμο και τις διδασκαλίες των Προφητών), αλλά σαν τρόπο ζωής. Γι’ αυτό συνιστούσε στους Ιουδαίους να προσέχουν και να εφαρμόζουν όσα κατά τον Μωσαϊκό νόμο δίδασκαν οι Γραμματείς και Φαρισαίοι, αλλά να απέχουν από τα έργα που αυτοί έκαναν. Μέμφεται την εκκλησιαστική ηγεσία της εποχής του για το ότι δεν συνυπέφερε με το λαό και για το ότι ήταν υπερβολικά υπερήφανη και κενόδοξη: «πάντα δε τα έργα αυτών ποιούσι προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις» (Ματθ. Κγ-5). Αλλά, τόνιζε ο γέροντας, εμείς οι Χριστιανοί «ανάλογα με την κένωση (=άδειασμα, ταπείνωση) και ανάλογα με τον πόνο που υποµένουµε θα έχουμε δόξα».

***

Όπου δεν υπάρχει ελευθερία, εκεί δεν υπάρχει Πρόσωπον. Και αντιστρόφως: Όπου δεν υπάρχει Πρόσωπον, εκεί δεν υπάρχει ελευθερία.

Η προσευχή της βαθείας μετανοίας δύναται να οδηγήση τον άνθρωπον εις κατάστασιν κατά την οποίαν ούτος λαμβάνει πείραν της ελευθερίας εν τω Πνεύματι της Αληθείας: “…και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς” (Ιω. η’ 32). Η αγία αύτη ελευθερία είναι δυστυχώς άγνωστος εις την πλειονότητα των ανθρώπων. Το πρώτον γνώρισμα της ελευθερίας είναι η απροθυμία ημών να εξουσιάζωμεν οιουδήποτε. Η επομένη βαθμίς αυτής είναι η εσωτερική ημών χειραφέτησις από της εξουσίας των άλλων εφ’ ημών ‘ και τούτο ουχί εκ καταφρονήσεως προς τας τεταγμένας υπό του Θεού αρχάς και εξουσίας της εξωτερικής ζωής των λαών, αλλ’ ένεκα του Θείου φόβου, όστις δεν επιτρέπει να παραβώμεν την εντολήν της προς τον πλησίον αγάπης.

…Θέλω να κλείσω τον μικρό μου αυτό λόγο και να επιστήσω την προσοχή σας στο να σταθείτε σταθερά στην οδό αυτή. Αυτό αποτελεί την καλύτερη μέθοδο για να αφομοιώσετε τις εντολές του Χριστού.
Οι εντολές που μας έδωσε ο Κύριος είναι ο οδηγός μας…
Κάποια μοναχή από τη Σερβία γράφει: «Ω, πόσο ευγνώμων είμαι στον Θεό!». Η μοναχή αυτή εγκατέλειψε το Πανεπιστήμιο διακόπτοντας την εργασία της και πήγε σε μοναστήρι. «Και τώρα», λέει αυτή, «μπήκα στην ανώτερη σχολή, στην υψηλότερη σχολή, και η καρδιά μου είναι γεμάτη από την επιθυμία να μου δώσει ο Κύριος τη δύναμη να παραμείνω ως το τέλος στην κατάσταση αυτή». Γράφει ακόμη: «Σκεφθείτε, το τέλος της ζωής αυτής είναι η αιώνια ζωή κοντά στον Θεό! Τι περισσότερο μπορεί να περιμένει κανείς;». Εύχομαι λοιπόν σε όλους σας να βιώσετε την εμπειρία αυτή…
από το βιβλίο «Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας», Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Τόμος Γ, Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 2014

 

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον λόγον.

Φερωνύμῳ σου κλήσει καλλωπιζόμενος, ἐλευθερίαν παρέχεις καὶ ἀπολύτρωσιν, τοῖς προσκάμνουσι δεινῶς, ποικίλας θλίψεσιν, Ἐλευθέριε σοφέ, ἱερῶν καλλονή, Μαρτύρων ἡ ὡραιότης· διὸ μὴ παύσῃ βραβεύων, ἀναψυχὴν τοῖς σὲ γαιρέρουσι.