Ο Ιωσήφ δεν μίλησε, όταν τον πούλησαν οι αδελφοί του για δούλο, και μετά μίλησε ο Θεός και τον έκανε βασιλιά. Ω, ανεξιχνίαστε Κύριε, Συ που μυστικά αλλά άγρυπνα συνοδεύεις τους δικαίους εν καιρώ δοκιμασιών, και φανερώνεις το έλεός Σου στον δικό σου χρόνο, βοήθησε μας να είμαστε αθώοι και αγνοί. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης

Συναξάριον
Τη αγία και μεγάλη Δευτέρα, μνείαν ποιούμεθα του μακαρίου Ιωσήφ του Παγκάλου, και της υπό του Κυρίου καταραθείσης και ξηρανθείσης Συκής.

Στίχοι εις τον Πάγκαλον Ιωσήφ
Σώφρων Ιωσήφ, δίκαιος κράτωρ ώφθη,
Και σιτοδότης, ω καλών θημωνία!

Έτεροι, εις την ξηρανθείσαν Συκήν
Την συναγωγήν, συκήν Χριστός, Εβραίων,
Καρπών άμοιρον πνευματικών εικάζων,
Αρά ξηραίει· ης φύγωμεν το πάθος.

Ομιλία
για τον Ιωσήφ
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Και καταλιπών τα ιμάτια αυτού εν ταις χερσίν αυτής έφυγε και εξήλθε έξω (Γένεση 39:12).

Ο αθώος και αγνός Ιωσήφ υπέμεινε δύο μεγάλους και δύσκολους πειρασμούς και τους ξεπέρασε: τον πειρασμό του κακού φθόνου από τους εξ αίματος αδελφούς του και τον πειρασμό του πάθους της μοιχείας από την Αιγυπτία γυναίκα.

Η ζηλοφθονία τον πούλησε ως σκλάβο και το πάθος της μοιχείας τον οδήγησε, αθώο στη φυλακή. Αυτός όμως και στις δύο περιπτώσεις ανταπέδωσε με καλό το κακό που του έκαναν: έδωσε τροφή στους πεινασμένους αδελφούς του και έσωσε τη ζωή, τον θρόνο και τον λαό του φοβισμένου Φαραώ. Οι αδελφοί του σκέφθηκαν να τον σκοτώσουν, αλλά ο Θεός τον έσωσε. Η μοιχός γυναίκα σκέφθηκε να τον καταστρέψει, αλλά ο Θεός τον έσωσε. Ο Θεός τον εξήγαγε από τη σκλαβιά και τη φυλακή και τον στεφάνωσε με δόξα και απεριόριστη εξουσία. Αυτόν που οι μοχθηροί αδελφοί του θα είχαν σκοτώσει με ένα χτύπημα και που η ισχυρή σύζυγος του Πετιφρή θα τον είχε συντρίψει σε μια στιγμή, ο Θεός τον έκανε κύριο, απεριόριστα κυρίαρχο στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και τον μοναδικό σιτοδότη των πεινασμένων αδελφών του. Τέτοιο είναι το θαυμαστό έλεος του Θεού προς τους δικαίους! Ο Κύριος ξέρει πώς να σώζει και να δοξάζει τους αθώους και τους αγνούς. Στο μεγαλείο της ζωής του Ιωσήφ, βλέπουμε το μεγαλείο του ελέους του Θεού!

Αδελφοί μου, υπάρχει ένα μάτι που δεν κοιμάται ποτέ. Ας προσκολληθούμε στον Θεό και ας μην φοβόμαστε κανέναν. Ας είμαστε αθώοι και αγνοί και ας μην φοβόμαστε το κακό, τη συκοφαντία ή τη φυλακή, ούτε τους χλευασμούς ή τις κακοτυχίες. Αντίθετα, ας χαίρουμε όταν όλα αυτά μας συμβαίνουν λόγω της αθωότητάς μας και της αγνότητας. Ας χαίρουμε και ας περιμένουμε με πίστη την αποκάλυψη των θαυμασίων του Θεού προς εμάς. Σε κάθε καταιγίδα, ας περιμένουμε πρώτα τη βροντή της δικαιοσύνης του Θεού – και μετά την ηρεμία.

Ω, ανεξιχνίαστε Κύριε, Συ που μυστικά αλλά άγρυπνα συνοδεύεις τους δικαίους εν καιρώ δουλείας και φυλακής, και φανερώνεις το έλεός Σου στον δικό σου χρόνο, βοήθησε μας να είμαστε αθώοι και αγνοί.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος»
http://prologue.orthodox.cn/December15.htm

***

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Αν βάλουμε, έστω μιαν αρχή, με σταθερή απόφαση να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, δεν χρειάζεται πλέον να φοβόμαστε πόσο μπορεί να μας αδικήσει οποιοσδήποτε άνθρωπος. Διότι, όποιος αληθινά αρχίζει να ζει σύμφωνα με τον Νόμο του Θεού, βρίσκει ότι καθετί που παθαίνει από άλλους ανθρώπους είναι προς το συμφέρον του και προς δόξαν του Θεού!
Ιδιαιτέρως μάλιστα, δεν πρέπει κανείς να φοβάται μήπως αναγκαστεί να μετακινηθεί από έναν τόπο που αγαπά σε άλλον που δεν επιθυμεί. Αν μας συμβεί τέτοια περίπτωση, αντί να πέσουμε σε άκαρπη μεμψιμοιρία και μάταιο φόβο, καλύτερα ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού για μας.
Τι κακό έπαθε ο Ιωσήφ από τις φθονερές πράξεις των αδελφών του; Μήπως δεν δοξάστηκε τελικά, μετά από την ακούσια αναχώρηση του στην Αίγυπτο; Δεν σωθήκαν από την πείνα οι αδελφοί του και δεν δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες για όλα τα μετέπειτα θαυμαστά που εργάστηκε ο Θεός δια του Μωυσή στην Αίγυπτο και στην έρημο;
Οι ειδωλολάτρες και οι αιρετικοί εξόριζαν συχνά τους ορθοδόξους χριστιανούς σε περιοχές βαρβαρικών λαών. Όμως τι πέτυχαν με αυτό; Μήπως κατέστρεψαν την Ορθοδοξία; Όχι! Μάλλον την ενδυνάμωσαν έτι περισσότερο, την εδραίωσαν στις ψυχές των διωκομένων χριστιανών και τη διέδωσαν ευρύτερα, ανάμεσα στους βαρβαρικούς λαούς.

Ο φαύλος αιρετικός Λούκιος εξόρισε τον αοίδιμο Μακάριο, μαζί με αρκετούς ακόμη Ταβεννησιους συνασκητες του, από την Αίγυπτο, σε ένα νησί όπου όλος ο πληθυσμός προσκυνούσε τα είδωλα. Μολαταύτα, με τα διδάγματα και το παράδειγμα των αγίων αυτών πατέρων, ολόκληρος ο πληθυσμός του νησιού έσπευσε να βαπτιστεί. Χαρακτηριστικό είναι ότι το νησί αυτό αργότερα ονομάστηκε «Νησί της Μετανοίας».
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος», Σεπτέμβριος

***Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης

«Για να πάη κανείς στον γλυκό Παράδεισο, πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ, να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι».

– Γέροντα, πώς να βλέπουμε αυτόν που μας αδικεί;

– Πώς να τον βλέπουμε; Σαν έναν μεγάλο ευεργέτη μας, που μας κάνει καταθέσεις στο Ταμιευτήριο του Θεού. Μας κάνει πλούσιους αιώνια. Μικρό πράγμα είναι αυτό; Τον ευεργέτη μας δεν τον αγαπούμε; Δεν του εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας; Έτσι και αυτόν που μας αδικεί να τον αγαπούμε και να τον ευγνωμονούμε, γιατί μας ευεργετεί αιώνια. Οι άδικοι αδικούνται αιώνια, ενώ όσοι δέχονται με χαρά την αδικία δικαιώνονται αιώνια.

Ένας ευλαβής οικογενειάρχης δοκίμασε πολλές αδικίες στην δουλειά του. είχε όμως πολλή καλωσύνη και όλα τα υπέμεινε χωρίς να γογγύση. Ήρθε κάποτε στο Καλύβι και μου τα είπε. Μετά με ρωτάει: “Τι με συμβουλεύεις να κάνω;” “Έτσι να κάνεις, του λέω, να αποβλέπης στην θεία δικαιοσύνη και στην θεία ανταπόδοση και να υπομένης. Τίποτε δεν πάει χαμένο. Με αυτόν τον τρόπο αποταμιεύεις στο Ταμιευτήριο του Θεού. Στην άλλη ζωή σίγουρα θα έχης να λάβης γι’ αυτήν την δοκιμασία που περνάς. Αλλά να ξέρης, ο Καλός Θεός και σ’ αυτήν την ζωή αμείβει τον αδικημένο. Άν όχι πάντοτε τον ίδιο, οπωσδήποτε τα παιδιά του. Ξέρει ο Θεός. Έχει πρόνοια για το πλάσμα Του.” Άμα κάνη κανείς υπομονή, έρχονται τα πράγματα στην θέση τους. Τα οικονομάει ο Θεός. Χρειάζεται όμως υπομονή χωρίς λογική. Αφού ο Θεός βλέπει, παρακολουθεί, να παραδίνεται εν λευκώ στον Θεό. Βλέπεις, ο Ιωσήφ (2) δεν μίλησε, όταν τον πούλησαν οι αδελφοί του για δούλο. Μπορούσε να πη: “Είμαι αδελφός τους”. Δεν μίλησε όμως, και μετά μίλησε ο Θεός και τον έκανε βασιλιά. Άμα όμως κανείς δεν κάνη υπομονή, είναι βάσανο. Από ‘κει και πέρα θέλει να του έρχωνται τα πράγματα όπως του ταιριάζει, όπως αναπαύεται. Και ανάπαυση φυσικά δεν βρίσκει και ούτε του έρχονται όλα έτσι όπως τα θέλει. … Τον δίκαιο άνθρωπο συνήθως οι άλλοι τον σπρώχνουν στην τελευταία θέση ή ακόμη του παίρνουν και την θέση. Τον αδικούν, τον πατούν -”πατούν επί πτωμάτων”, έτσι δεν λέγεται; Αλλά, όσο οι άνθρωποι τον σπρώχνουν προς τα κάτω, τόσο ο Θεός τον ανεβάζει προς τα άνω σαν τον φελλό. Θέλει όμως πάρα πολλή υπομονή. Η υπομονή ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα….

Εάν κανείς αδικηθή σ’ αυτήν την ζωή από ανθρώπους ή από δαίμονες, δεν ανησυχεί ο Θεός, γιατί κέρδος προξενείται στην ψυχή. Πολλές φορές όμως λέμε ότι μας αδικούν, ενώ στην ουσία αδικούμε εμείς. Εδώ θέλει προσοχή να πιάνουμε τον εαυτό μας.

Μεγάλη υπόθεση να έχει ο άνθρωπος την ευλογία του Θεού! Πλούτος είναι! Ό,τι έχει ευλογία, στέκει, δεν γκρεμίζεται. Ό,τι δεν έχει ευλογία, δεν στέκει. Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει. Μαζεύει οργή Θεού. Φοβερό!
2) Βλ. Γεν. 37, 20 κ.ε.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Α’. μέρος Α,κεφ.4,Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο, εκδ. Ί. Ήσυχαστ. Εύαγγελ. Ιωάννης ό Θεολόγος, Σουρωτή Θεσ/κης 1999

– Γέροντα, όταν με αδικούν, η καρδιά μου σκληραίνει.
– Για να μη σκληραίνη, ποτέ να μη σκέφτεσαι ότι φταίει ή πόσο φταίει ο άλλος που σε αδικεί, αλλά πόσο φταις εσύ. Βλέπεις, όταν οι άνθρωποι μαλώνουν μεταξύ τους, όλοι τους λένε ότι έχουν δίκαιο, μόνον που παίρνουν περισσότερο δίκαιο άπ’ όσο δικαιούνται, γι’ αυτό και διαφωνούν συνέχεια. Πηγαίνουν στην αστυνομία π.χ., και ο καθένας λέει: ¨με έδειρε ο τάδε – δεν λέει πόσο τον έδειρε αυτός! – και του κάνει μήνυση…. Ο καλός δοκιμάζεται στα χέρια των κακών, περνάει από τα λανάρια..

Ανώτερη αγάπη έχει ο άνθρωπος που σηκώνει ταπεινά το σφάλμα του συνανθρώπου του, παρά εκείνος που σηκώνει τον βαρύ τουρβά του συνοδοιπόρου του.

Δέξου την αδικία σαν μεγάλη ευλογία, γιατί αποταμιεύεις απ΄αυτήν ουράνια ευλογία. Μην επιδιώκεις όμως να σε αδικούν, γιατί αυτό κρύβει κακότητα ευγενική.

Στην πνευματική ζωή είναι ανάποδα τα πράγματα. Άμα κρατάς εσύ το άσχημο, τότε νιώθεις όμορφα. Άμα το δίνης στον άλλον, τότε νιώθεις άσχημα. Όταν δέχεσαι την αδικία και δικαιολογείς τον πλησίον σου, δέχεσαι τον πολυαδικημένο Χριστό στην καρδιά σου. Τότε ο Χριστός μένει με το ενοικιοστάσιο μέσα σου και σε γεμίζει με ειρήνη και αγαλλίαση. Για δοκιμάστε, βρε παιδιά, να ζήσετε αυτήν την χαρά! Να μάθετε να χαίρεσθε με αυτήν την πνευματική χαρά, όχι με την κοσμική. Πάσχα θα έχετε τότε κάθε μέρα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από την χαρά πού νιώθεις, όταν δέχεσαι την αδικία. Ξέρετε πόσο χαίρομαι, όταν κάποιος με πει πλανεμένο; ¨Δόξα Σοι ό θεός, λέω, από αυτό έχω μισθό, ενώ, αν με πουν άγιο, χρωστάω. Γλυκύτερο πράγμα από την αδικία δεν υπάρχει!

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη φωτιά από το εσωτερικό κάψιμο της ψυχής, από τη συνείδηση. Τη βασανίζει και την τρώει συνέχεια με το σαράκι σε τούτη τη ζωή και πιο πολύ φυσικά θα την τρώει στην άλλη ζωή, την αιώνια, «ο ακοίμητος σκώληξ», αν δεν μετανοήσει ο άνθρωπος σ’ αυτή τη ζωή και δεν επιστρέψει τις αδικίες του στου συνανθρώπους του, έστω και με την αγαθή του προαίρεση, σε περίπτωση που δεν μπορεί με άλλο τρόπο. Ο άνθρωπος που σου ζητάει ειλικρινή συγχώρεση, όταν σφάλει, να τον συγχωρείς, κάθε φορά που σφάλλει, με καλοσύνη να τον αγαπάς και από κοντά. Τον δε πονηρό που σου ζητάει δήθεν συγχώρεση, για να κάνη την δουλειά του και συνέχεια να σε μπλέκει στις υποθέσεις του, που βλάπτουν ψυχικά και άλλους ανθρώπους, συγχώρεσε τον εβδομήντα επτά φορές μαζεμένες και στο εξής να τον αγαπάς από μακριά και να εύχεσαι γι΄αυτόν.

Δέξου την αδικία με χαρά, όταν δε σε βλάπτει ψυχικά. Όσο περισσότερο πνευματικός είναι ο άνθρωπος, τόσο λιγότερα δικαιώματα έχει σ΄αυτή την ζωή, διότι τα δικαιώματα του δικαίου τα φυλάει ο Χριστός στην ουράνια ζωή.

Αν σκεφτόμασταν ότι ο πιο αδικημένος είναι ο Χριστός, θα δεχόμασταν με χαρά την αδικία. Ενώ ήταν Θεός, κατέβηκε στην γη από πολλή αγάπη και κλείσθηκε εννιά μήνες στην κοιλιά της Παναγίας…. Γι΄ αυτό οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού. Γιατί ως αδικημένοι έχουν στην καρδιά τους τον αδικημένο Χριστό και αγάλλονται στην εξορία και στην φυλακή σαν να βρίσκωνται στον Παράδεισο, διότι, όπου Χριστός εκεί Παράδεισος.

Ο Θεός δεν επιτρέπει να γίνει κανένα κακό, αν δεν πρόκειται απ’ αυτό να βγει κάποιο μεγάλο καλό ή τουλάχιστο να εμποδισθεί ένα μεγαλύτερο κακό.

Οι δίκαιοι έχουν θλίψεις σ’ αυτόν τον κόσμο…
Αγαπίου Μοναχού του Κρητός

Μη παραζήλου εν πονηρευομένοις, μηδέ ζήλου τους ποιούντας την ανομίαν. Ότι ωσεί χόρτος ταχύ αποξηρανθήσεται , λέει ο προφήτης Δαβίδ. Πολλές αδικίες και ανομίες γίνονται σήμερα στον κόσμο. Και αυτοί που τις πράττουν φαίνονται να έχουν ευτυχία και μακαριότητα. Αντίθετα, οι ευλαβείς και ενάρετοι φαίνονται να έχουν διάφορες θλίψεις και βάσανα. Όμως, μην απορείς με αυτό, άνθρωπε, και ζηλεύεις τον πονηρό και προτιμάς το μέρος των αμαρτωλών νομίζοντας ότι τάχα αυτοί είναι καλότυχοι· γιατί τους αγαπά ο κόσμος και τους δίνει πρόσκαιρο πλούτο και μακαριότητα. Σχετικά με αυτό απορούσε και ο προφήτης Αββακούμ και έλεγε: «Γιατί, Κύριε, οι ασεβείς καταδυναστεύουν τους δικαίους και εσύ δεν τους βοηθάς;» Το ίδιο έλεγε και ο προφήτης Ιερεμίας και άλλοι: «Γιατί, Κύριε, έχουν οι άνομοι τόση ευτυχία στη ζωή τους; Από πού αποκτάει τόσα αγαθά κάποιος που ζει κακώς;» Αυτά είπαν οι προφήτες, όχι επειδή δεν ήξεραν ότι είναι δίκαιες οι κρίσεις του Θεού αλλά για να μας φανερώσουν πόση διαφορά υπάρχει ανάμεσα στη σοφία του Θεού και σε τούτη την ανθρώπινη, η οποία δεν μπορεί να κατανοήσει την πάνσοφη οικονομία του Πανάγαθου, ο οποίος δε δίνει θλίψεις στους ανόμους εδώ, για να τους κολάσει αιώνια, και παιδεύει περισσότερο αυτούς που αγαπά, για να τιμηθούν πιο πολύ στην ουράνια Βασιλεία και να λάβουν ανώτερο στέφανο. Τα βόδια που σχεδιάζουν να τα σφάξουν στο σφαγείο τα αφήνουν και βόσκουν όπου θέλουν, για να παχύνουν, τα εργατικά, όμως, που τα φυλάνε για δουλειά, τα κρατάνε κοντά τους και τα βασανίζουν.
Έτσι και ο Θεός, αφήνει στη ζωή τούτη και παχαίνουν οι μοχθηροί με τις ηδονές της σάρκας και τις απολαύσεις, γιατί είναι προορισμένοι για την αιώνια κόλαση· όμως, τους δίκαιους τους πειράζει και τους βασανίζει, για να τους έχει παντοτινά στο ουράνιο παλάτι του. Τα κάρπιμα δέντρα, που δίνουν όφελος και κέρδος, τα ραβδίζουν οι άνθρωποι κάθε χρόνο και τα μαστιγώνουν και τα κλαδεύουν, για να βγάλουν καρπό· τα άκαρπα όμως, που δε δίνουν καμία ωφέλεια, αν και δε τα ραβδίζουν, όπως τα εύκαρπα, αλλ ‘ όμως, όταν μεγαλώσουν, τα κόβουν και τα ξεριζώνουν εντελώς, και τα καίνε επειδή είναι άχρηστα. Έτσι και οι ενάρετοι, που δίνουν όφελος με τα έργα τους, έχουν στον κόσμο θλίψεις και μάστιγες· αντίθετα, τους αμαρτωλούς δεν τους τιμωρεί εδώ ο δίκαιος Κριτής, αλλά τους φυλάει για να τους κάψει αργότερα στο πυρ της κολάσεως. Λέει το βιβλίο των «Βασιλειών» ότι τις πέτρες με τις όποιες έχτιζαν το Ναό του Σολομώντος τις πελεκούσαν και τις λέπταιναν έξω από τον Ναό και αφού τις έφτιαχναν και τις έκαναν ίσιες με πολλή επιμέλεια, τις τοποθετούσαν στη θέση τους χωρίς πρόβλημα και χωρίς να χτυπάνε και να έχουν φύρα ούτε χρειάζονταν άλλο εργαλείο. Έτσι ακριβώς, και όσοι πρόκειται να τοποθετηθούν ως πολύτιμοι λίθοι στη θεία οικοδομή της επουράνιας Ιερουσαλήμ είναι ανάγκη να πελεκηθούν εδώ έξω σε τούτο τον κόσμο με σφυριές τιμωριών και θλίψεων γιατί σε κείνο τον θειο οίκο δεν υπάρχει καμία θλίψη ή σύγχυση ή πείνα ή δίψα ή τιμωρία ή βάσανο, όπως λέει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη. Αυτή, λοιπόν, είναι η αιτία για την οποία αφήνει τους φίλους του και πάσχουν εδώ διάφορες θλίψεις, με τις οποίες πρέπει να έχουμε μεγάλη χαρά όταν έρχονται, να τις υποδεχόμαστε ως δώρο και χάρισμα και ως γιατρειά που μας στέλνει με πολλή αγάπη ο Πατέρας μας ο ουράνιος.

Εάν ο Κύριος, όταν ήθελε ο Πέτρος να εμποδίσει το Πάθος του με τη μάχαιρα, τον καταδίκασε λέγοντας: «Βάλε τη μάχαιρα στη θήκη. Το ποτήριο που μου έδωσε ο Πατήρ δεν θέλεις να το πιω;» , ονομάζοντας ποτήριο σταλμένο από τον Πατέρα τους εμπαιγμούς, τις τιμωρίες και το θάνατο που έμελλε να πάθει για τη σωτηρία μας, γιατί να μην πούμε και εμείς το ίδιο και να μην πιστεύουμε ότι όλες οι θλίψεις και οι συμφορές που μας έρχονται είναι θεραπευτικό ποτήριο και γιατρειές που μας στέλνει ο επουράνιος ιατρός με πατρική αγάπη για τη σωτηρία μας; Να, λοιπόν, χριστιανέ, μια παρηγοριά που μπορείς να έχεις πιστεύοντας ότι όλες οι θλίψεις, είτε έλθουν από επήρεια δαιμόνων είτε από ανθρώπους είτε από κάποια άλλη περίσταση, είναι μια ωφέλιμη θεραπεία που σου στέλνει ο ουράνιος Πατέρας για να καθαριστεί η ψυχή σου· και αν αισθάνεσαι πικρότητα στη γεύση, όταν το πίνεις, μην απελπιστείς, γιατί η πικρότητα αυτή θα σου φέρει την ποθούμενη υγεία, όπως τα φάρμακα και τα γιατρικά του σώματος, που φτιάχνουν οι γιατροί, είναι άνοστα και πικρότατα. Πολλές φορές μάλιστα βγάζουν και αίμα, και καίνε και κόβουν τα άχρηστα και μολυσμένα μέλη και τα αφαιρούν, και όλα αυτά προκαλούν πολύ πόνο και οδύνη στον πάσχοντα, αλλά τα υπομένει με καρτερία γνωρίζοντας ότι έτσι θα αποκτήσει την υγεία που ποθεί- έτσι και όλες οι θλίψεις και οι συμφορές που μας έρχονται σε τούτη τη ζωή είναι γιατρειές πνευματικές που στέλνονται από τον ουράνιο γιατρό για την ωφέλεια της ψυχής μας.
Αυτό προτύπωνε η χολή εκείνη που έβαλε στα μάτια του ο Τωβίτ και με την οποία απέκτησε το φως του. Με την πικρία των θλίψεων λυτρώνεται ο αμαρτωλός από την ψυχική τυφλότητα, σύμφωνα με τον μέγα Γρηγόριο, που λέει ότι τα μάτια που είναι τυφλωμένα από την αμαρτία φωτίζονται με την τιμωρία.

Όταν έριξαν τον Ιωσήφ οι αδελφοί του στο ξεροπήγαδο, δεν συναισθάνθηκαν το βάρος της αμαρτίας τους μέχρι που έστειλε ο Θεός τη μεγάλη θλίψη, και τότε ομολόγησαν: «Δικαίως τα παθαίνουμε όλα αυτά για την αμαρτία που κάναμε εναντίον του αδελφού μας». Βλέπεις πόση ωφέλεια δίνει η θλίψη, που φωτίζει τους τυφλούς και δίνει σύνεση στους ανόητους; Δεν ήθελε ο Πέτρος να του νίψει τα πόδια ο Κύριος, γιατί δεν καταλάβαινε τότε την πάνσοφη γνώμη του δασκάλου του, όπως του είπε: « Εκείνο που κάνω εγώ εσύ δεν το καταλαβαίνεις τώρα, αλλά ύστερα θα το καταλάβεις». Όταν όμως του είπε ότι εάν δεν του πλύνει τα πόδια δεν θα είναι μαζί του, σταμάτησε με πολύ φόβο και του τα έπλυνε. Έτσι και συ, δε γνωρίζεις τώρα την αιτία γιατί σε πλένει ο Κύριος με τα ύδατα των θλίψεων, αλλά όταν θα δεις τη λαμπρότητα που θα πάρει η ψυχή σου από τούτον το νιπτήρα των θλίψεων, θα ευχαριστείς το Δεσπότη, γιατί εάν δεν σε ένιπτε, δε θα ήσουνα μαζί του στη Βασιλεία του…
Έτσι και ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος, ξέροντας ότι ήταν θεϊκή απόφαση να πάθει εκείνο που του έκαναν οι αδελφοί του, δε σκανδαλίστηκε καθόλου ούτε προσπάθησε να αμυνθεί σ’ αυτούς. Οι φιλόσαρκοι και ατελείς άνθρωποι, που εξαιτίας της μικροψυχίας τους, δεν έχουν ποτέ ειρήνη, δε γνωρίζουν την ωφέλεια της θλίψεως..
Ο ευγνώμων χριστιανός δεν κοιτάζει ποτέ εκείνον που τον θλίβει, αλλά ζητάει βοήθεια από το Θεό … Και αν δει ότι ο Σταυρός και η θλίψη αυξάνει περισσότερο, την υποδέχεται με ευλάβεια γνωρίζοντας ότι αυτή είναι ο Κύριος. Τον ευχαριστεί για την αγία του βοήθεια και έτσι την ελαφραίνει πολύ και μένει νικητής και τροπαιούχος και απολαμβάνει μισθό αναρίθμητο. Ω θαυμαστής και αήττητης δύναμης του Σταυρού, και μακάριος όποιος τον γνωρίζει και τον υποδέχεται ευχαρίστως, επειδή είναι σταλμένος από προσώπου Κυρίου για τη σωτηρία του.
Αγαπίου Μοναχού του Κρητός, Αμαρτωλών Σωτηρία, εκδ. Γνόφος, Αθήνα 2009, σελ. 128-132.

Ταις του παγκάλου Ιωσήφ πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ο Ιωσήφ δεν μίλησε, όταν τον πούλησαν οι αδελφοί του για δούλο, και μετά μίλησε ο Θεός και τον έκανε βασιλιά. Τον δίκαιο συνήθως οι άλλοι τον αδικούν, τον πατούν. Αλλά, όσο οι άνθρωποι τον σπρώχνουν προς τα κάτω, τόσο ο Θεός τον ανεβάζει προς τα άνω. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/12/42770/

Ο πάγκαλος Ιωσήφ δοκιμάστηκε για να πρα­γματοποιηθούν τα μεγάλα σχέδια του Θεού. Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
https://iconandlight.wordpress.com/2016/11/12/%CE%BF-%CF%80%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CF%89%CF%83%CE%AE%CF%86-%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CF%81/Τροπάριον

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα·ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ούν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθής, και της Βασιλείας έξω κλεισθής· αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, άγιος, άγιος ει ο Θεός ημών, προστασίαις των ασωμάτων, σώσον ημάς.

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ’
Ως απαρχάς

Ο Ιακώβ ωδύρετο, του Ιωσήφ την στέρησιν, και ο γενναίος εκάθητο άρματι, ως βασιλεύς τιμώμενος, της Αιγυπτίας γαρ τότε ταίς ηδοναίς μη δουλεύσας, αντεδοξάζετο παρά του βλέποντος τας των ανθρώπων καρδίας, και νέμοντος στέφος άφθαρτον.

Ο Οίκος
Επί τω οδυρμώ νυν προσθήσωμεν οδυρμόν, και εκχέωμεν δάκρυα, μετά τού Ιακώβ συγκοπτόμενοι, Ιωσήφ τον αοίδιμον και σώφρονα, τον δουλωθέντα μεν τω σώματι, την ψυχήν δε αδούλωτον συντηρούντα, και Αιγύπτου παντός κυριεύσαντα. Ο Θεός γάρ παρέχει τοις δούλοις αυτού, στέφος άφθαρτον.

Ωδή α’ Ήχος πλ. δ’ Τω συντρίψαντι

Την εικόνα του Δεσπότου, υπογράφων Ιωσήφ, λάκκω κατατίθεται, απεμπολείται υπό των συγγόνων, πάντα υπομένει ο αοίδιμος, εις τύπον όντως Χριστού.

Ωδή θ’ Αλλότριον των μητέρων

Επείνασε των ανθρώπων την σωτηρίαν, ζωής υπάρχων άρτος, ο Χριστός και Θεός, μου, ως συκήν δε προφθάσας, την άκαρπον συναγωγήν, φύλλοις κομώσαν νομικοίς αυτήν, ως είδε κατηράσατο.

Ήχος α’

Ερχόμενος ο Κύριος, προς το εκούσιον Πάθος, τοις Αποστόλοις έλεγεν εν τη οδώ. Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα, και παραδοθήσεται ο Υιός τού ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού. Δεύτε ούν και ημείς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ, και συσταυρωθώμεν, και νεκρωθώμεν δι’ αυτόν, ταίς τού βίου ηδοναίς, ίνα και συζήσωμεν αυτώ, και ακούσωμεν βοώντος αυτού, ουκέτι εις την επίγειον Ιερουσαλήμ, διά το παθείν, αλλά αναβαίνω προς τον Πατέρά μου, και Πατέρα υμών, και Θεόν μου, και Θεόν υμών, και συνανυψώ υμάς εις την άνω Ιερουσαλήμ, εν τη Βασιλεία των ουρανών.

Απόστιχα. Ἦχος πλ. α’

Κύριε, τα τελεώτατα φρονείν τους οικείους παιδεύων Μαθητάς, μη ομοιούσθαι τοις έθνεσιν έλεγες, εις το κατάρχειν των ελαχιστοτέρων· ουχ ούτω γαρ έσται υμίν τοις εμοίς Μαθηταίς, ότι πτωχός θέλων υπάρχω· ο πρώτος ούν υμών, έστω πάντων διάκονος, ο δε άρχων, ως ο αρχόμενος, ο προκριθείς δε ως ο έσχατος· και γαρ ελήλυθα αυτός τω πτωχεύσαντι Αδάμ διακονήσαι, και λύτρον δούναι αντί πολλών, την ψυχήν, των βοώντων μοι· Δόξα σοι.

Τη Κυριακή των Βαΐων Εσπέρας: Ακολουθία του Νυμφίου,
(Όρθρος της Αγίας και Μεγάλης Δευτέρας)
http://graeca.mrezha.net/glt/texts/Tri/t92.htm
http://graeca.mrezha.net/glt/

ΓΕΝΕΣΙΣ
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Genesis/Genesis.htm
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Genesis/Genesis_kef.37-41.htm#Kef.37

Τω την άβατον Βυζαντινά και Αραβικά
ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΟΡΘΡΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΕ ΗΧΟ Β’
ΨΑΛΛΕΤΑΙ ΤΟ ΕΣΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ.
https://www.youtube.com/watch?v=K0sFQzoMsg0

π. Ευάγγελος Παπανικολάου «Ο πάγκαλος Ιωσήφ και το Μυστήριο του Σταυρού»

Οι ορθόδοξοι ερημίτες εμποδίζουν τον διάβολο να καταλάβει το πνευματικό πεδίο ολόκληρου του κόσμου, όχι επειδή αντιστέκονται, όσο γιατί συνεχώς προσεύχονται στον Κύριο για να μας προστατεύσει από το κακό… το καλύτερο για μας είναι να παραδώσουμε τη ζωή μας, το μέλλον μας στα χέρια του Κυρίου. Αυτός εΐναι που προγραμματίζει και γνωρίζει τι θα γίνει με εμάς. Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Άγιοι Αρίσταρχος, Πούδης ή Ρούφος και Τρόφιμος ο εκ γενετής τυφλός του Ευαγγελίου, συνεργάτης απ. Παύλου και μαθητής του αγίου Ιωσήφ Αριμαθαίας, Απόστολοι εκ των Εβδομήκοντα (80) [σύναξι 4/1]
Άγιος Αρδαλίων ο Μίμος (305-311)
Κυριάκος επίσκοπος Ιεροσολύμων μετά της μητρός του Άννης μάρτυρος (363)
Αζάτ ο ευνούχος και οι συν αυτώ 1.000 μάρτυρες στην Περσία (14/4 καί 17/4, 4ος αἰ.)
Αγία Μάρτυς Θωμαΐς η σώφρων, η εν Αλεξανδρεία Αιγύπτου (476)
Άγιοι Αντώνιος, Ιωάννης οι αυτάδελφοι και Ευστάθιος οι Μάρτυρες εν Βίλνα της Λιθουανίας (1347)
Άγιος Δημήτριος- Μήτρος ο Πελοποννήσιος εν Τριπόλει μαρτυρήσας (1803 )
Σέργιος Τροφίμωφ νεομάρτυς και άλλος 1 σύν αυτό νεομάρτυς στην Nizhny Novgorod Ρωσίας (1918)
Αναστασία (Shevelenko) μοναχή του Karaganda (1977)
Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα, ο πνευματικός των Σέρβων (2003)
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βιλένσκ

Εορτάζει στις 14 Απριλίου

Είμαστε στα χέρια του Θεού!
Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Ερώτηση:
–Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα για την πνευματική ζωή ενός ανθρώπου;
Απάντηση:
–Το να κρατήσουμε στην καρδιά μας την ειρήνη.
Μην αφήσετε αυτήν την ειρήνη να διαταραχθεί για κανένα λόγο. Η ειρήνη πρέπει να βασιλεύει στην καρδιά μας- η ειρήνη και η ησυχία. Η Αγία Γραφή μας διδάσκει ότι “η βασιλεία του Θεού εστί… δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω” (Ρωμ. 14:17). Το πρώτο σκαλοπάτι στο δρόμο προς την κοινωνία με τον Θεό είναι το ολοκληρωτικό δόσιμο του εαυτού μας σ’ Εκείνον. Κατόπιν αυτού, είναι η ενέργεια του Θεού που ενεργεί μέσα μας.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία σε αυτόν τον κόσμο από την εσωτερική γαλήνη….

Για να διαφυλάξει κανείς την ψυχική του γαλήνη πρέπει να απομακρύνει από τον εαυτό του τις σκοτεινές σκέψεις. Πρέπει να φροντίζουμε να έχουμε χαρούμενη διάθεση και όχι στενάχωρη. Μόνο, αν σταματήσουμε να κατηγορούμε τους άλλους θα αποκτήσουμε ψυχική γαλήνη.

Πρέπει να ταπεινωθούμε και να επανιδρύσουμε μέσα μας μια σωστή σχέση με όλους τους συνανθρώπους μας. Το βασικό ζήτημα είναι να γίνουμε ένα με τον Κύριο· κατόπιν Εκείνος θα μας διδάξει πώς να αγαπήσουμε τον συνάνθρωπό μας, διότι εμείς δεν γνωρίζουμε πώς.

Βάλτε έναν ταπεινό και πράο άνθρωπο στον Άδη κι εκείνος θα δείτε ότι δεν θα διαμαρτυρηθεί.

Ένας υπερήφανος άνθρωπος δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος¨ όλα τον ενοχλούν κι ακολουθεί το δικό του θέλημα. Πρέπει να δείχνουμε υπακοή στο θέλημα του Θεού για να μάθουμε την ταπεινοφροσύνη και την πραότητα, όσο είμαστε ακόμα σ’ αυτή εδώ τη ζωή, όσο υπάρχει ακόμα καιρός. Μια καρδιά που είναι γεμάτη αγάπη, δεν σκέφτεται τον εαυτό της αλλά τους άλλους. Προσεύχεται για καθετί ζωντανό και για ολόκληρο τον κόσμο.

Όταν μια ψυχή παραμένει ταπεινή, ο Κύριος την φωτίζει ολοένα και περισσότερο. Η ταπείνωση είναι θεϊκή περιουσία, είναι η τελειότητα της χριστιανικής ζωής.

Μεγάλοι πειρασμοί (δεινά) προηγούνται ή έπονται του καλού που μας δίνει ο Κύριος. Αυτό συμβαίνει ώστε η ψυχή να μη γεμίσει με υπερηφάνεια.

Πρέπει να εναποθέσουμε τα πάντα στον Κύριο. Αυτός θα φροντίσει τα πάντα στον κόσμο.

Οι Άγιοι Πατέρες όλα τα αφήνουν στον Θεό. Είναι ευχαριστημένοι και όταν ο Κύριος τους πραγματοποιεί κάποια επιθυμία και όταν δεν τους την πραγματοποιεί. Εμείς αυτό, με τίποτε δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, γιατί συνεχώς θέλουμε να περνάει το δικό μας, θέλουμε να πραγματοποιείται το θέλημα μας. Παρόλο πού προσευχόμαστε στον Κύριο: «Πάτερ ημών… γενηθήτω το θέλημα σου» πάλι σκεφτόμαστε πώς το καλύτερο είναι όλα να γίνουν όπως τα θέλουμε εμείς.

Πρέπει να μάθετε ν’ αγαπάτε τα μικρά πράγματα. Να προσπαθείτε πάντοτε να είστε λιτοί και απέριττοι σε όλα. Όταν η ψυχή είναι ώριμη, ο Θεός θα της δώσει ειρήνη. Ο Κύριος προσβλέπει σε μας και ευαρεστείται όταν λαχταρούμε την ειρήνη Του. Μέχρι να έρθει η ώρα που η ψυχή θα είναι αρκούντως ώριμη ώστε να δεχτεί τον Κύριο. Εκείνος μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις θα της επιτρέπει να δει και να νοιώσει την πανταχού παρουσία Του και το πλήρωμά Του σε κάθε τι. Αυτές είναι στιγμές απερίγραπτης χαράς. Αλλά κατόπιν ο Κύριος αποκρύπτεται από μας και πάλι, προκειμένου να Τον ποθήσουμε και να Τον αναζητήσουμε με όλη μας την καρδιά».

«Ο,τιδήποτε και εάν κάνεις, πάντοτε σιωπηλα να επαναλαμβάνεις τα λόγια, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλόν!». «Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, λόγω της ολοκληρωτικής παράδοσής μου στο θέλημα του Θεού και του ειλικρινούς πόθου μου για Εκείνον, με φώτισε η χάρις του Θεού γεννώντας μέσα μου ένα απερίγραπτο αίσθημα χαράς και ειρήνης. Άκουγα εντός της καρδιάς μου τον λόγο, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλον». Προσπάθησα να θυμηθώ κάποια περιστατικά του παρελθόντος, και δεν μπορούσα. Όλοι μου οι λογισμοί ήταν σε κατάσταση ειρήνης, και ένα αίσθημα άφατης χαράς και πόθου βασίλευε σ᾿ όλο μου το είναι. Αυτή είναι η κατάσταση των αγγέλων και των αγίων, κατάσταση πλήρους και τέλειας Χάριτος. Μόνον εκείνοι που έχουν βιώσει τη δωρεά της Χάριτος κατανοούν την κατάσταση των αγγέλων και των αγίων, τους οποίους καθοδηγεί το Άγιο Πνεύμα. Νόμιζα ότι όλοι οι μοναχοί, ιερείς, επίσκοποι είχαν τη δωρεά της αδάπανης Χάριτος και -θα το πιστέψετε;- έχω περάσει τόσα χρόνια μεταξύ μοναχών και ιερέων, και έχω γνωρίσει έναν μόνο μοναχό που είχε αυτό το δώρο. Έναν μόνο! Ωστόσο, μεταξύ των λαϊκών ανθρώπων που ζουν με τις οικογένειές τους, συνάντησα πολλούς που έχουν δεχθεί αυτή τη δωρεά της Χάριτος».

***

Γίνε και ‘συ σαν τα πουλιά…!
ψάλλουν συνέχεια εγκώμια στον Κύριο. Είναι πάντοτε χαρούμενα.

Όλοι συμπεριφέρονται λες και πρόκειται να ζήσουν για πάντα. Μοιάζει πραγματικά ότι το τέλος είναι πολύ κοντά.
Τα ζώα διαθέτουν χαρά ζωής, αλλά τους την αφαιρούμε. Εκείνα διαθέτουν χαρά κι εμείς διαθέτουμε τόσα πολλά περισσότερα μαζί με τη χαρά, κι όμως δεν είμαστε ποτέ ευχαριστημένοι. Τα ζώα δεν ανησυχούν ποτέ για το αύριο, δεν σωρεύουν τροφή στους σιτοβολώνες και τις αποθήκες, κι ωστόσο ο Κύριος πάντοτε τα ταΐζει. Εκείνα τσιμπολογούν ένα κλαράκι εδώ, ένα σποράκι παραπέρα, βρίσκουν καταφύγιο σε μια τρύπα ή σε κάποιο λαγούμι, κι είναι γεμάτα ευγνωμοσύνη απέναντι στον Θεό. Δεν συμβαίνει το ίδιο με μας τους ανθρώπους.
Τα πουλιά ψάλλουν συνέχεια εγκώμια στον Κύριο. Ξεκινούν το τραγούδι τους νωρίς, στις τρεις τα χαράματα και δεν σταματούν πριν τις εννιά. Στις εννιά ησυχάζουν λιγάκι- τότε είναι που βγαίνουν να ζητήσουν τροφή για τα μικρά τους. Κατόπιν, αρχίζουν και πάλι τους ύμνους. Κανείς δεν τους λέει να υμνούν- απλώς το κάνουν. Κι εμείς; Εμείς είμαστε πάντοτε κατσούφηδες και κατηφείς∙ δεν έχουμε ποτέ διάθεση για τραγούδι ή για οτιδήποτε άλλο. Πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των πουλιών. Είναι πάντοτε χαρούμενα ενώ εμείς ενοχλούμαστε πάντοτε από κάτι. Τί είναι αυτό που μας ενοχλεί; Τίποτα στην πραγματικότητα… Έτσι δεν είναι;
Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας, Βίος και Διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, Περί λογισμών, σελ 73, 175 εκδόσεις Εν πλω, 2012.

‘Ελεγε ο πατήρ Θαδδαίος: “Όλα γίνονται πιο εύκολα όταν αντιμετωπίζουμε  την ζωή με χαμόγελο. Όταν μας βομβαρδίζουν και μας πολεμούν να χαμογελούμε και έτσι θα βγαίνουν τα δηλητήρια από τον οργανισμό μας”.
“Να τραγουδάτε ακόμα και όταν είστε λυπημένοι ειδικά θρησκευτικά τραγούδια, γιατί αυτά ηρεμούν τα νεύρα μας”.

Όποτε τα προβλήματα πέφτουν πάνω μου σαν άχθος δυσβάσταχτο κι εγώ προσπαθώ να σηκώσω όλες τις μέριμνες του μοναστηριού και της αδελφότητας μόνος μου, συσσωρεύω μπελάδες σε μένα και την αδελφότητα. Ακόμα και το ευκολότερο έργο επιτελείται με τεράστια δυσκολία. Όταν όμως εναποθέτω τον εαυτό μου, την αδελφότητα και καθετί άλλο στον Κύριο, τότε ακόμα και τα δυσκολότερα έργα επιτελούνται με ευκολία. Δεν υπάρχει πίεση και βασιλεύει ειρήνη στην αδελφότητα…

Ο Κύριος κάλεσε τον καθένα από μας στην ύπαρξη με ένα συγκεκριμένο στόχο και σχέδιο. Και το παραμικρό χορταράκι αυτού του πλανήτη έχει ένα είδος αποστολής εδώ στη γη. Και πόσο αληθεύει αυτό για τα ανθρώπινα όντα! Ωστόσο, εμείς διαταράσσουμε ενίοτε και εμποδίζουμε το σχέδιο του Θεού. Έχουμε την ελευθερία είτε να αποδεχτούμε το θέλημά Του είτε να το απορρίψουμε˙ ο Θεός που είναι αγάπη, δεν θέλει να άρει αυτή την ελευθερία από μας. Μάς δόθηκε απόλυτη ελευθερία, αλλά εμείς, πάνω στην τρέλα μας, ποθούμε συχνά άχρηστα πράγματα.

***

Άγγελος παρηγορεί και φανερώνει το θέλημα του Θεού
στον μελλοθάνατο π. Θαδδαίο

Το 1943, οι Γερμανοί τον συνέλαβαν [τον π. Θαδδαίο] και πάλι, αυτή τη φορά στην πόλη Πέτροβατς, χωρίς να είναι γνωστές οι κατηγορίες. Τον έριξαν στη φυλακή μαζί με δύο λαθρέμπορους καπνού. Οι γερμανικές αρχές τον καταδίκασαν σε θάνατο, αφού το όνομά του βρισκόταν ήδη στους φακέλους τους από την προηγούμενη σύλληψη στο Βελιγράδι.

Καθώς ξάπλωσε στο στενό κρεβάτι της φυλακής, ο π. Θαδδαίος ήταν πεπεισμένος ότι ποτέ δεν θα γευόταν ξανά την ελευθερία. «Σκεφτόμουν ότι ποτέ δεν θα κατάφερνα να βγω ζωντανός από εκεί. ‘Το τέλος της ζωής μου έφτασε’, σκεφτόμουν, ‘Θεέ μου, Θεέ μου…’».
Και καθώς αυτές οι μαύρες σκέψεις τον βασάνιζαν, ο Θεός έξαφνα τον έβγαλε απ’ την απελπισία με ένα θαυμαστό όραμα. «Βρισκόμουν εκεί, πιο απελπισμένος από ποτέ, ξαπλωμένος σ’ έναν πάγκο και σκεπτόμενος, «δεν υπάρχει ελπίδα εδώ μέσα».

Εντελώς ξαφνικά, ένας ψηλός στρατιώτης εμφανίστηκε από το πουθενά. Στο στήθος του μπορούσες να δεις φαρδιές χρυσές λωρίδες, δεμένες σε σχήμα σταυρού. Είχε κάτι πάνω απ’ το μέτωπό του. Δεν ήταν περικεφαλαία αλλά είχε ένα όμορφο λοφίο.
Η στολή του ήταν σαν να είχε βγει από κάποια τοιχογραφία. Ήταν ωραίος άντρας, ψηλός. Δεν είχα ξαναδεί τίποτα σαν αυτόν σ’ ολόκληρη την ζωή μου! Κρατούσε στα χέρια του ένα ειλητάριο και με κοιτούσε. Και ήξερα -ήταν ξεκάθαρο σαν ηλιόλουστη μέρα- ότι αυτός ήταν άγγελος που ο Θεός είχε στείλει για να με παρηγορήσει!
Ξεδίπλωσε το ειλητάριο και μου το έδωσε. Επάνω του ήταν αποτυπωμένος ο χάρτης της Σερβίας. Μου είπε: «Κοίταξε! Μην φοβάσαι, μην τρομοκρατείσαι, γιατί είναι ακόμα πολλοί εκείνοι που πρέπει να παρηγορήσεις και να ενθαρρύνεις. Καταλαβαίνεις; ».

Κοίταξα γύρω μου για να δω εάν οι άλλοι δύο φυλακισμένοι στο κελί μου είχαν ακούσει κάτι από αυτή τη συζήτηση. Δεν ήξερα τότε ότι μπορούσε κανείς να επικοινωνήσει με πνευματικά όντα στις σκέψεις του. Οι σκέψεις των όντων αυτών αντηχούν στο μυαλό. Έστρεψα πάλι το βλέμμα μου σε αυτόν, αλλά είχε εξαφανιστεί. Τότε μόλις συνειδητοποίησα ότι είχα δει ουράνιο όραμα, που ο Θεός με είχε αξιώσει να αντικρύσω για να με παρηγορήσει και να μου κάνει γνωστό το θέλημά Του για τη ζωή μου σε αυτόν τον κόσμο. Ήταν το έτος 1943…
Ο Θεός μίλησε στον π. Θαδδαίο μέσω του αγγέλου Του σε μια απ’ τις δυσκολότερες στιγμές της ζωής του, όταν αντίκρισε τον θάνατο κατά πρόσωπο. Με αυτό τον τρόπο, του έγινε γνωστή η οδός που επρόκειτο να ακολουθήσει, τα διακόνημα που έμελλε να φέρει εις πέρας και ο σταυρός που έπρεπε να σηκώσει: να παρηγορεί και να δυναμώνει τον λαό του Θεού δια του Ευαγγελίου του Χριστού, μέχρι την τελευταία του πνοή.
Στις ναζιστικές φυλακές, ο Ιερομόναχος Θαδδαίος υπέφερε ως ομολογητής στο ομαδικό μαρτύριο του κλήρου και των μοναχών της Σέρβικης Εκκλησίας. Στις 5 Μαρτίου του 1943, έχοντας εκτίσει ποινές στις φυλακές του Πέτροβατς και του Ποζάρεβατς, φυλακίστηκε στη Μονή Βοζλόβιτσα. Εκεί γνώρισε τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς Επίσκοπο Οχρίδας. Σύμφωνα με τον Ιερομόναχο Βασίλειο (Κόστιτς), που είχε επίσης φυλακιστεί στη Βοζλόβιτσα, ο π. Θαδδαίος έφτασε σε αυτό το μοναστήρι εντελώς εξαντλημένος και γεμάτος ψείρες, αλλά όταν συνήλθε, τέλεσε την Θεία Λειτουργία με τον άγιο Νικόλαο και άλλους ιερείς, στις 13 Μαρτίου 1943.
Από το βιβλίο “Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας, Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα” των εκδόσεων Εν Πλω.

***

Ερώτηση: Μπορούμε να γνωρίζουμε το μέλλον μας; Τι να σκεφτόμαστε όσον άφορα το μέλλον μας;

Πατήρ Θαδδαίος: Εμείς οι άνθρωποι δεν ξέρουμε τι θα μας συμβεί ούτε το επόμενο λεπτό. Δεν γνωρίζουμε τι θα μας συμβεί γενικώς. Το μέλλον μας, δεν εξαρτάται από εμάς. 
Εμείς προγραμματίζουμε τη ζωή μας, η ζωή όμως δεν εξαρτάται από εμάς. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να ελευθερώσουμε τον εαυτό μας από τέτοιες σκέψεις.
Παρόλο πού κάνουμε σχέδια διάφορα γιά τη ζωή μας, το καλύτερο για μας είναι να παραδώσουμε τη ζωή μας, το μέλλον μας στα χέρια του Κυρίου. Αυτός εΐναι που προγραμματίζει και γνωρίζει τι θα γίνει με εμάς.
Εμείς πρέπει να ελευθερωθούμε από τέτοιου είδους σκέψεις και από τέτοιου είδους ερωτήσεις όπως: Τί θα γίνει; Πώς θα γίνει; 
Πρέπει να είμαστε ελεύθεροι, εντελώς αφημένοι στα χέρια του Κυρίου.

Σήμερα οι άνθρωποι ψάχνουν την ηρεμία, την ησυχία, την ελευθερία. Αναζητούν την ελευθερία μέσω των απολαύσεων και πιστεύουν πως μέσα σ’ αυτή την ελευθερία υπάρχουν όλες οι απαντήσεις, όλα τα μυστικά, όλη η αλήθεια.
Δυστυχώς πολύ συχνά αυτή ακριβώς η ελευθερία είναι σκλαβιά. Και έτσι οι άνθρωποι, ενώ αναζητούν την ελευθερία καταλήγουν να είναι σκλάβοι. 

Ακόμη και όταν έχουν τα πάντα: χρήματα, πλούτη και πάλι δεν είναι ελεύθεροι. Εΐναι υπηρέτες των υλικών αγαθών, σκλάβοι χωρίς ησυχία και γαλήνη.
Ακόμη και όταν νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, να πάνε όπου θέλουν ακόμη και τότε δεν είναι ελεύθεροι.

Η ελευθερία του Κυρίου, είναι εκείνη η ελευθερία που απελευθερώνει τον άνθρωπο από την τυραννία των σκέψεων. Ο άνθρωπος έχει ησυχία μόνον όταν δέν τον τυραννούν κακές σκέψεις. Ο τέτοιου είδους άνθρωπος συνεχώς προσεύχεται. Περιμένει το καλό και όλες τις ελπίδες του τις αφήνει στον Κύριο. Ενεργεί σύμφωνα με τη συνείδηση του, αγωνίζεται και προσπαθεί για το καλύτερο…

Και φυσικά να μην είμαστε από την πλευρά των αδίκων. Ούτε να πολεμάμε κανένα με τις σκέψεις μας. Ειδικά με τις σκέψεις μας να μην πολεμάμε κανένα…. Όταν κάποιος μας προσβάλλει να μην το παίρνουμε κατάκαρδα. Τώρα μας προσβάλλει ο ένας, άλλη φορά θα μας προσβάλλει άλλος. Αύριο ποιος ξέρει ποιος θα μας στενοχωρήσει… Δεν πρέπει συνέχεια εμείς να δίνουμε προσοχή σ’ αυτές τις προσβολές… 
Αυτές τις προσβολές πρέπει να τις νικήσουμε με την ησυχία μας, δεν πρέπει να τις παίρνουμε κατάκαρδα. Να μην βάζουμε αυτά τα λόγια στην καρδιά μας. 

Στην ουσία βέβαια ο άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να κατακτήσει κάτι τέτοιο. Ο Κύριος είναι που ενεργεί και φροντίζει. Ο Κύριος προστατεύει την ησυχία μας όταν Του προσευχόμαστε συνέχεια…
από το βιβλίο: Πνευματικές συζητήσεις, γέροντος Θαδδαίου, εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη

***

Η ψυχή πού αφέθηκε στο θέλημα του Θεού τίποτε δεν φοβάται. Δεν φοβάται ούτε τις απειλές, ούτε τούς ληστές και για όλα όσα του συμβαίνουν λέει: Έτσι ήταν το θέλημα του Θεού.

«… Ο Κύριος είναι πανταχού Παρών και τίποτα δεν συμβαίνει δίχως το θέλημά Του ή την παραχώρησή Του, είτε σ’ αυτή τη ζωή είτε στην αιωνιότητα. Όταν αποδεχόμαστε αυτή την ιδέα, καθετί καθίσταται ευκολότερο. Αν ο Θεός μας επέτρεπε να κάνουμε τα πάντα με τον τρόπο που εμείς επιθυμούμε και όποτε το επιθυμούμε, τότε αυτό θα οδηγούσε με βεβαιότητα στην καταστροφή. Ούτε να φανταστεί δεν μπορεί κανείς το χάος που θα προέκυπτε. Ο Θεός μας υπενθυμίζει με διάφορους τρόπους την παρουσία Του. Εμείς ωστόσο, τη λησμονούμε σύντομα, ειδικά όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά για μας. Λησμονούμε ότι είμαστε εδώ για μικρό μονάχα χρονικό διάστημα, και νομίζουμε ότι θα είμαστε για πάντα· όταν όμως μας βρίσκουν αναποδιές, κλαίμε, «Έλεος, Κύριε!», αναφωνούμε. Γι’ αυτό και πρέπει να προσπαθήσουμε σκληρά να αλλάξουμε τον χαρακτήρα μας προς το καλύτερο».

***

Ορίστε, ακούστε τί σημαίνει μετάνοια. Μετάνοια σημαίνει το να στραφούμε απόλυτα με όλη την καρδιά μας, με όλο το μυαλό μας και με τα συναισθήματα μας, με τις σκέψεις μας, και με όλη την ύπαρξη μας γενικά προς το καλό.
Ας ενωθείτε λοιπόν με τον Γονέα σας, με τον Δημιουργό σας με μια αγάπη χωρίς τέλος.
Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να προσευχόμαστε αδιάκοπα, να παρακαλάμε συνεχώς την Παναγία Μάννα μας, να μεσολαβήσει για μας, πού είμαστε χωρίς δύναμη. Είναι αναγκαίο να αγαπάμε τον Κύριο τόσο δυνατά, όπως τον αγαπάει η Παναγία Μάννα και οι άγγελοι και οι άγιοι….
Σε αυτή την περίπτωση θα είμαστε και εμείς μακάριοι και ευλογημένοι, και εδώ στην γη και στον ουρανό. Επειδή ο Θεός είναι αγάπη, είναι ειρήνη, είναι και χαρά. Επειδή ο Θεός γεμίζει κάθε δημιούργημα, το όποιο τον ψάχνει με όλη την καρδιά του.

Η ζωή στον πλανήτη γη φανερώνεται με τις σκέψεις και γι’ αυτό το λόγο με όποιες σκέψεις απασχολούμε το μυαλό μας, τέτοια είναι και η ζωή μας. Αν οι σκέψεις μας είναι ήσυχες, γεμάτες αγάπη, γεμάτες καλοσύνη, σίγουρα έρχεται σε μας η γαλήνη, η ειρήνη, η ησυχία.
Αν όμως οι σκέψεις μας είναι αρνητικές, τότε δεν έχουμε ησυχία.
Επειδή είμαστε μικρά όντα, πρέπει ασταμάτητα να ζητάμε, να ψάχνουμε βοήθεια από τον Δημιουργό μας να μας βοηθήσει, να μας δώσει δύναμη και ευλογία.

«… Λαχταράμε τον Θεό στην καρδιά μας, αλλά Του εναντιωνόμαστε με τους λογισμούς μας. Η εναντίωσή μας δεν μπορεί να βλάψει τον Θεό, διότι είναι Παντοδύναμος, αλλά σίγουρα μπορεί να βλάψει εμάς. Οι λογισμοί, οι διαθέσεις και οι επιθυμίες μας ανοίγουν δρόμο στη ζωή μας. Οι λογισμοί μας καθρεφτίζουν ολόκληρη τη ζωή μας.

***

«Το σημείο εκκίνησής μας είναι πάντοτε εσφαλμένο. Αντί να ξεκινούμε με τον εαυτό μας, εμείς θέλουμε πάντοτε να αλλάξουμε πρώτα τους άλλους και τελευταίους εμάς. Αν ο καθένας ξεκινούσε πρώτα με τον εαυτό του, θα είχαμε παντού τριγύρω ειρήνη! Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι κανείς δεν μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο εκείνο που δεν βλάπτει τον εαυτό του – ούτε κι ο ίδιος ο διάβολος. Βλέπετε; Εμείς είμαστε οι αρχιτέκτονες, οι μοναδικοί αρχιτέκτονες, του μέλλοντός μας».

Με τους λογισμούς του ο άνθρωπος αναστατώνει ενίοτε την τάξη της Δημιουργίας. Έτσι καταστράφηκαν οι πρώτοι άνθρωποι -με έναν κατακλυσμό- εξαιτίας των κακών λογισμών και προθέσεών τους. Αυτό αληθεύει ακόμα και σήμερα – οι λογισμοί μας είναι κακοί και γι’ αυτό δεν αποκομίζουμε καλή καρποφορία. Πρέπει να αλλάξουμε. Καθένας μας πρέπει να αλλάξει, αλλά είναι κρίμα που δεν έχουμε παραδείγματα να μας καθοδηγήσουν, ούτε στις οικογένειές μας ούτε στην κοινωνία μας. Βλέπετε συνεπώς πως έχουν τα πράγματα. Όταν καλλιεργούμε κακές σκέψεις, γινόμαστε κακοί. Ίσως εμείς να νομίζουμε ότι είμαστε καλοί, αλλά το κακό είναι εντός μας. Δεν έχουμε τη δύναμη να του αντισταθούμε. Και γνωρίζουμε ως χριστιανοί ότι δεν πρέπει καν να σκεφτόμαστε το κακό, πόσο μάλλον να το διαπράττουμε.

«Πιστεύουμε συχνά ότι το κακό βρίσκεται «κάπου εκεί έξω». Αν όμως δεν υπήρχε ήδη το κακό που φωλιάζει μέσα μας, το κακό «εκεί έξω» δεν θα είχε τη δύναμη να μας αγγίξει. Το κακό είναι μέσα μας. Δεν είναι όμως αυτό το κακό που ευθύνεται. Εμείς ευθυνόμαστε που το αφήνουμε να διεισδύει στην καρδιά μας και που διαταράσσουμε την ειρήνη μας. Είναι σαν να μας απειλεί κάποιος ή να προσπαθεί να μας πείσει να κάνουμε κάτι κακό. Ας κάνει ο,τι θέλει – δικό του είναι το θέλημα. Ας κάνει αυτός τη δουλειά του κι εμείς τη δική μας, που είναι να διατηρήσουμε την εσώτερή μας ειρήνη».

Βρισκόμαστε σε μία αποκαλυπτική κατάσταση… Ο Θεός τα τελευταία εκατό χρόνια επέτρεψε να προχωρήσει η τεχνολογία.
Περισσότερο από όλα τις τελευταίες δεκαετίες προοδεύει η τεχνολογία. Οι άλλες επιστήμες λίγο προοδεύουν. Μένουν περίπου στα ίδια. Η τεχνολογία προοδεύει, επειδή πρέπει να ολοκληρωθεί και να φτάσει ο καιρός….

Τώρα όλα μας είναι πιο ξεκάθαρα. Μας είναι απόλυτα ξεκάθαρο εκείνο, πού ο απόστολος Ιωάννης λέει για μάς’ «οι λοιποί των ανθρώπων, οι ουκ απεκτάνθησαν εν ταις πληγαίς ταύταις, ου μετενόησαν εκ των έργων των χειρών αυτών» (Άποκ. Ιωάννου 9, 20). Για πολλά χρόνια σκεφτόμουν τί σημαίνει αυτό; Τί ήθελε να πει με αυτό; Πώς δεν μετάνιωσαν οι άνθρωποι για τα έργα των χεριών τους; Και τώρα μας είναι απολύτως φανερό.
Τα έργα των χεριών μας δημιούργησαν πολλά και διάφορα, αλλά το χειρότερο από όλα είναι, πώς τα τελευταία εκατό χρόνια δηλητηρίασαν τα πάντα, δηλαδή τον αέρα, το νερό και την γη. Όλα!…

Και τώρα ορίστε, ας θυμηθούμε τα λόγια του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου: «Και δεν μετάνιωσαν οι άνθρωποι για τα έργα των χεριών τους». Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει πώς τα έργα των ανθρώπινων χεριών χάλασαν την ζωή με τα διάφορα δηλητήρια, πού εξέπεμψαν στον αέρα πού αναπνέουμε και στο νερό πού πίνουμε.

***

Ερώτηση καθηγητή Ζ.Σ.:
Πάτερ, μήπως θεωρείτε πώς ήδη ζούμε σε καιρούς πού βρίσκονται κοντά στην Αποκάλυψη, όπως την περιέγραψε ο άγιος απόστολος ο Ιωάννης ο Θεολόγος;

Απάντηση πατρός Θαδδαίου:
Και εσείς από μόνοι σας βλέπετε ότι βρισκόμαστε σε μία αποκαλυπτική κατάσταση. Ένας επιστήμονας μας, μου έφερε πριν από λίγο καιρό το βιβλίο του πού είχε τον τίτλο «ο πολιτισμός και ο πλανήτης μας βρίσκεται σε κίνδυνο».
Αυτός ο επιστήμονας έλεγε ότι, εάν δεν αλλάξει κάτι σύντομα στην ανθρώπινη συνείδηση και συμπεριφορά απέναντι στη φύση, το πρώτο μεγάλο πρόβλημα πού θα έχουμε θα είναι το νερό πού πίνουμε. Αν δεν αλλάξει κάτι στους ανθρώπους, θα πρέπει σε λίγο να αγοράζουμε νερό σε μπουκάλια. Μέχρι πριν από λίγο καιρό μόνο οι Γάλλοι είχανε καλό νερό στην Ευρώπη. Αν δεν σταματήσει ο άνθρωπος να δηλητηριάζει τα ποτάμια και τις θάλασσες, όλο το νερό θα είναι σε λίγο δηλητηριασμένο. Όμως ερωτώ: θα υπάρχει δυνατότητα να καθαρίσουμε το νερό από τα τόσα δηλητήρια; Τα μικρόβια μπορούν να απομακρυνθούν με εμβόλια αλλά είναι σχεδόν αδύνατο να καθαρίσουμε το μολυσμένο νερό για να μπορούμε να το πιούμε!
Να, πώς περιγραφεί τους αποκαλυπτικούς καιρούς ο άγιος Νείλος ο Αγιορείτης: Ο άγιος Νείλος ο Αγιορείτης περιγράφει την γενική κατάσταση, πού θα επικρατήσει τους τελευταίους καιρούς. Αυτός ο άγιος είναι σαν να έζησε σήμερα στα χρόνια μας.

Περιγράφει πώς ο αντίχριστος θα γεννηθεί με εξωσωματική σύλληψη. Εξωσωματική σύλληψη όμως υπάρχει μόνο τα τελευταία χρόνια. Δεν υπήρχε όταν έζησε αυτός ο άγιος. Γιατί αυτός ο άγιος ο Νείλος ο Αγιορείτης έζησε τον 17ο αιώνα. Στη συνέχεια ο άγιος ο Νείλος λέει ότι η εικόνα του αντίχριστου θα έχει επιρροή στα ανθρώπινα συναισθήματα. Πολλοί άνθρωποι θα τον εμπιστευθούν… Σήμερα δεν βλέπουμε πώς υπάρχει η τηλεόραση με εικόνες πού μιλάνε; Σήμερα όλα είναι πιο ξεκάθαρα.

Η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και μίλησε σε πολλούς ανθρώπους σε πρόσφατες εποχές. Είπε ότι μεσιτεύει στον Υιό της για μας, αλλά εμείς δεν μετανοούμε.
Μας συμβούλευσε σε πολλές περιπτώσεις να μετανοήσουμε, διότι ο καιρός περνάει κι έρχονται δύσκολες μέρες για τους χριστιανούς. Μας λέει ότι πρέπει να μετανοήσουμε, έτσι ώστε να μην έχουμε την ίδια τύχη με εκείνους που απομακρύνθηκαν από τον Θεό. Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεό.

Κάποτε που ήμουν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, είδα σε όραμα τον Σωτήρα να μου λέει ότι πρέπει να προσπέσω στην Υπεραγία Μητέρα Του, διότι εκείνη είναι η προστάτις των μοναχών… Κι έτσι, πρέπει πάντοτε να προσπίπτουμε στον Κύριο και την Υπεραγία Θεοτόκο. Πρέπει να προσευχόμαστε να μας αξιώσει να Τον αγαπήσουμε όπως Τον αγαπούν η Υπεραγία Θεοτόκος, οι άγγελοι και οι Άγιοι. Ο παντοδύναμος Κύριος μπορεί σίγουρα να μας βοηθήσει σ᾿ αυτό… Εύχομαι να προσεύχεστε όλοι σας στον Κύριο να σας αξιώσει να Τον αγαπήσετε κατ᾿ αυτό τον τρόπο. Έτσι θα νιώσετε ειρήνη, ηρεμία στην καρδιά σας, διότι θα έχετε δώσει την καρδιά σας σ᾿ Εκείνον που είναι άπειρος και που μπορεί να σας χαρίσει απεριόριστη αγάπη και ειρήνη.

Ένας άνθρωπος της ύλης δεν μπορεί να καταλάβει έναν πνευματικό άνθρωπο. Ό,τι λέει ένας πνευματικός άνθρωπος αποτελεί για τον άνθρωπο της ύλης μια φαντασία, διότι η ουράνια λογική είναι ολότελα διαφορετική από τη λογική του κόσμου τούτου… οι υοί του φωτός έχουν κληθεί να λάμψουν με τη ζωή τους όσο περισσότερο μπορούν, ώστε να σκορπίσουν το φως παντού. Διότι ο Κύριος είπε, «Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην, και τι θέλω ει ήδη ανήφθη!» (Λουκ. 12: 49). Αυτό το πυρ είναι η θεία αγάπη. Εμείς οι χριστιανοί έχουμε κληθεί να σκορπίσουμε στη γη την ατμόσφαιρα του ουρανού, την αιωνιότητα, την αγάπη, την ειρήνη, την αλήθεια και την ηρεμία.
Από τα βιβλία: Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα – «Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας», Εκδόσεις “Εν πλώ”, 2012
και Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας, Πνευματικές Συζητήσεις, Εκδόσεις ” Ορθόδοξος Κυψέλη ”, 2014

***

Οι μουσουλμάνοι είναι το μαστίγιο των Χριστιανών.

Ο Κύριος ήδη από τον έκτο κιόλας αιώνα ήθελε να περιορίσει την διάρκεια ζωής σ’ αυτόν τον κόσμο αλλά λόγω της προσευχής της Παναγίας και τριών άλλων ψυχών, παρέτεινε την διάρκεια της ζωής των ανθρώπων σέ αυτόν τον κόσμο. Δεν μας άφησε όμως χωρίς τιμωρία.
Επέτρεψε να εμφανιστεί ο Μωχάμετ. Οι μουσουλμάνοι είναι το μαστίγιο των Χριστιανών. Ο Κύριος επέτρεψε ο παράνομος γιός, οι Άραβες, να κυνηγούν τον νόμιμο γιό, το νέο Ισραήλ. Ο Κύριος θα μπορούσε αμέσως να το σταματήσει αυτό. Ο Κύριος γεννήθηκε στην Παλαιστίνη όπως και η Παναγία Μητέρα και οι Απόστολοι.
Η Μικρά Ασία είναι γεμάτη από Αγίους. Εκεί βρίσκεται ο Άγιος Γρηγόριος, ο Θεολόγος. Άραγε δεν έχουν παρακαλέσει όλοι οι Άγιοι τον Κύριο να ξαναγίνει η Μικρά Ασία Χριστιανική;
Η πρόνοια όμως του Θεού επιτρέπει να επικρατεί αυτή η κατάσταση εκεί.
Σήμερα είμαστε περισσότερο Χριστιανοί στα χαρτιά. Έχουμε το χαρτί ότι βαπτιστήκαμε, στην πραγματικότητα όμως δεν είμαστε Χριστιανοί. Δεν είμαστε Χριστιανοί με τα έργα μας. Πολύ συχνά είμαστε χειρότεροι και από τούς άθεους και από τους πολυθεϊστές. Γι’ αυτό τον λόγο ακόμη τρώμε ξύλο.
Από το βιβλίο: Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας- Πνευματικές Συζητήσεις , σ. 146-147,εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη

Το 1992-1993 έλεγε ο πατήρ Θαδδαίος: «Ο Κύριος επιτρέπει σε έναν λαό να έρθουν δυσκολίες για να γίνει αυτός ο λαός καλύτερος».
Εμείς οι Σέρβοι αλλά και κάθε λαός πού έχει προβλήματα πρέπει να έχουμε μεταξύ μας ενότητα. Κάθε λαός πού έχει δυσκολίες πρέπει να ενώνει τις θετικές σκέψεις του. Να παραμένει ενωμένος, γιατί τίποτε στη συνέχεια δεν μπορεί να τον χτυπήσει. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς είμαστε χωρισμένοι σέ περισσότερα από εκατό κόμματα. Δεν έχουμε μεταξύ μας ενότητα. Αν θα έχουμε αρμονία σκέψεων, όλοι οι εχθροί μας θα μας αφήσουν ήσυχους. Θα είμαστε σαν εκείνα τα παιδιά, τους τρεις Παίδας, πού τα έριξαν στον φούρνο και βγήκαν χωρίς να καούν καθόλου!
Στο κράτος της πρώην Γιουγκοσλαβίας έζησαν πολλοί λαοί, κανείς όμως δεν προσέβαλε τόσο τον Κύριο όσο ο Σερβικός λαός. Και όμως, επειδή είμαστε απόγονοι βασιλιάδων πού άγιασαν πρέπει να μετανιώσουμε για όλα αυτά.

***

Το κακό προσπαθεί να κυριαρχήσει τους ανθρώπους με κάθε τρόπο.

Ο πατέρας είπε ότι έρχονται φοβερά χρόνια, χωρίς να υπολογίζει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά πρόσθεσε ότι ο χρόνος μας είναι πιο φοβερός σε σχέση με το παρελθόν. Πολλές πιέσεις γίνονται αισθητές σε όλο τον κόσμο.

Εμείς οι Ορθόδοξοι απειλούμαστε ιδιαίτερα, αφού το κακό απευθύνεται κυρίως σε εμάς.

Στη Δύση, η επιβολή σφραγίδας στους ανθρώπους έχει ήδη αρχίσει.

Οι τέκτονες είναι παρόντες παντού.
Έχουν δικό τους λαό στην κυβέρνηση όλων των κρατών, σε άλλα σημαντικά μέρη, ακόμα και στην εκκλησία. Οι τέκτονες προετοιμάζονται να υποτάξουν ολόκληρο τον κόσμο με τη δύναμη των Ηνωμένων Εθνών, υπό την ηγεσία ενός ατόμου, τον αντίχριστο, τον οποίο θέλει να πάρει τη θέση του προέδρου των Ηνωμένων Εθνών.
Οι ορθόδοξοι ερημίτες εμποδίζουν τον διάβολο να καταλάβει το πνευματικό πεδίο ολόκληρου του κόσμου, όχι επειδή αντιστέκονται, όσο γιατί συνεχώς προσεύχονται στον Κύριο για να μας προστατεύσει από το κακό.
Ειδικά κατά το 1993, ο αντίκτυπος αυτός έγινε ακόμη πιο σαφής.

Ο πατέρας μου είπε ότι ο διάβολος έχει ήδη απελευθερωθεί.
Ως αποτέλεσμα, η οικονομία όλων των κρατών θα καταστραφεί, καθώς τα χρήματα για την οικονομία είναι τα ίδια με το αίμα για ένα άτομο.
Όλα αυτά θα οδηγήσουν σε ένα πρωτοφανές χάος. Από αυτό το χάος ο αντίχριστος θα βγει για να «σώσει» τον κόσμο.
“Όταν ακούτε ότι η οικονομική κρίση έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, τότε πρέπει να ξέρετε ότι η έλευσή του είναι κοντά”.
Από το βιβλίο: Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας- Πνευματικές Συζητήσεις, εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη

Δεν είχα κανέναν στον κόσμο, εκτός απ’ τον Θεό. Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
https://iconandlight.wordpress.com/2017/05/11/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CF%80-%CF%84/

Όποιος ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού δεν έχει σκοτούρες. Γέροντα Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
https://iconandlight.wordpress.com/2014/05/29/%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%BF/

​ Γίνε και ‘συ σαν τα πουλιά…! ψάλλουν συνέχεια εγκώμια στον Κύριο. Είναι πάντοτε χαρούμενα. Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
https://iconandlight.wordpress.com/2019/10/30/%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%85-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CF%88%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD/

Ο φθόνος είναι η σφραγίδα του Αντίχριστου στην καρδιά του ανθρώπου. Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιστα
https://iconandlight.wordpress.com/2014/03/16/%ce%bf-%cf%86%ce%b8%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%83%cf%86%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b4%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83/

Η τελειότητα της χριστιανικής ζωής έγκειται στην τέλεια ησυχία, στην τέλεια ειρήνη. Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
https://iconandlight.wordpress.com/2014/03/20/%CE%AE-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CE%AD%CE%B3/

Η μετάνοια είναι μία αλλαγή βίου. Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
https://iconandlight.wordpress.com/2015/02/24/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AE-%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD/

Άγιος Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας – Βιντεοσκόπιση του 1995

Συζήτηση με τον Άγιο Θαδδαίο της Βιτόβνιτσας

Απολυτίκιον
ήχος γ’.

Απόστολοι άγιοι, πρεσβεύσατε τω ελεήμονι Θεώ ίνα πταισμάτων αφεσιν, παράσχῃ ταις ψυχαις ημών.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ’

Εν σοι Πάτερ, ακριβώς διεσώθη το κατ’ εικόνα· λαβών γαρ τον Σταυρόν, ηκολούθησας τω Χριστώ, και πράττων εδίδασκες, υπεροράν μεν σαρκός, παρέρχεται γαρ· επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου· διό και μετά Αγγέλων συναγάλλεται, όσιε πατήρ ημών Θαδδαίε, το πνεύμα σου.

Μόνο με τον Θεό είμαστε τέλειοι

Απίστευτη χαρά η προσευχή

Η ευλογηµένη Ρωσία κατέχει τον ανεκτίµητο θησαυρό: την ορθόδοξη πίστη. Στη ∆ύση που φαίνεται να ακµάζει, σκοπός όλων είναι η επίγεια ευηµερία… Η Αγία Ρωσία ζούσε πάντα µε το όραµα του Ουρανού, έψαχνε πάντα πάνω απ’ όλα για τη βασιλεία του Θεού και την αλήθεια Του. Όσιος Σεραφείμ της Βίριτσα

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα (1949)
Παγκράτιος ιεραπόστολος μάρτυς στην Taormina Σικελίας της Ιταλίας, από Αντιόχεια Συρίας (1ος αἰ.)
Νικήτας ο ομολογητής υπέρ των Ι. Εικόνων σε νήσο του κόλπου της Νικομηδείας, της Μονής του Μηδικίου στα Μουδανιά Βιθυνίας και σε Μονή της Κωνσταντινουπόλεως αναπαυόμενος, από Καισάρεια Καππαδοκίας (824)
Ιωσήφ ο υμνογράφος στην Κωνσταντινούπολι, από Σικελία (886)
Ιλλυριός εν τω ὄρει του Μυρσινώνος της Πελοποννήσου
Ελπιδοφόρος μάρτυς (3ος αἰ.)
Νεκτάριος της Μονής Bezhetsk, Tver (1492)
Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου του Αμαράντου Ρόδου

Εορτάζουν στις 3 Απριλίου

Όσιος Σεραφείμ της Βίριτσα (1866-1949)

«…Θα έλθει καιρός που όχι οι διωγμοί αλλά τα χρήματα και τα αγαθά αυτού του κόσμου θα απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον Θεό. Και θα χαθούν ψυχές πολύ περισσότερες από ότι τον καιρό των διωγμών. Από την μία θα χρυσώνουν τους τρούλους και θα βάζουν επάνω τους τούς σταυρούς και από την άλλη παντού θα βασιλεύει κακία και ψεύδος. Η αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. Αυτοί που θέλουν να σωθούν, θα σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις. Ο τρόπος που θα γίνονται οι διωγμοί θα είναι πολύ πονηρός και θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να προβλέψει τους διωγμούς. Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε».
Και στους πιο δύσκολους καιρούς θα μπορέσει εύκολα να σωθεί αυτός που θα ασχοληθεί με επιμέλεια με την προσευχή του Ιησού, ανεβαίνοντας με την συχνή επίκληση του ονόματος του Υιού του Θεού στην αδιάλειπτη προσευχή.
Ο Κύριος έχει δύναμη να αναδείξει τους εργάτες αν εμείς θα Τον παρακαλάμε. Ας προσευχόμαστε και ας Τον ικετεύουμε και τότε από τις πέτρες θα αναδείξει ο Κύριος τους εκλεκτούς του.
Ο Κύριος μπορεί και χίλια χρόνια να περιμένει για να σωθεί έστω και ένας άνθρωπος για να αναπληρωθεί ο αριθμός των αγγέλων που έπεσαν.

Ο Γέροντας έλεγε, ότι θα έλθει καιρός που κοντά σε κάθε πιστό θα είναι σαράντα άπιστοι και θα τον ικετεύουν να τους σώσει.

Πάντα και για όλα, ακόμα και για τις θλίψεις, να ευγνωμονείς τον Κύριο και την Παναγία.

Η προσευχή μας προφυλάσσει από τις υποβολές των σκοτεινών δυνάμεων. Και η πιο δυνατή προσευχή είναι η προσευχή των συγγενών και των φίλων μας. Η προσευχή της μάνας μας ή κάποιου φίλου μας έχει πολλή δύναμη.
Πηγή: Βίος-Θαύματα-Προφητείες του Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα – Νέου Αγίου της Ορθοδόξου Ρωσικής Εκκλησίας 1866-1949, Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, 2003.

«… Η ευλογηµένη Ρωσία κατέχει τον ανεκτίµητο θησαυρό: την ορθόδοξη πίστη. Στη ∆ύση που φαίνεται να ακµάζει, σκοπός όλων είναι η επίγεια ευηµερία…
Η Αγία Ρωσία ζούσε πάντα µε το όραµα του Ουρανού, έψαχνε πάντα πάνω απ’ όλα για τη βασιλεία του Θεού και την αλήθεια Του και ήταν σε ζωντανή επαφή µε τον Ουρανό… Ο αληθινός διαφωτισµός είναι ο διαφωτισµός της ψυχής µε το φως της Ορθοδοξίας».

Η Ανατολή θα βαφτιστεί στη Ρωσία. Ολόκληρος ο ουράνιος κόσμος προσεύχεται για τη φώτιση της Ανατολής.

Θα έρθει μια στιγμή που θα υπάρξει πνευματική άνθηση στη Ρωσία. Θα ανοίξουν πολλές εκκλησίες και μοναστήρια, ακόμη και ανθρωποι άλλων θρησκειών θα έρθουν σε εμάς με πλοία για να βαπτιστουν. Αλλά αυτό δεν θα διαρκέσει πολύ – για περίπου δεκαπέντε χρόνια, μετα θα έρθει ο Αντίχριστος …

Έλεγε επίσης ο στάρετς:
«Πολλές χώρες θα προσβάλουν τη Ρωσία, αλλά αυτή θα αντέξει, αν και θα χάσει ένα µεγάλο µέρος του εδάφους της. Ο πόλεµος που µνηµονεύθηκε από τους Προφήτες και το Άγιο Ευαγγέλιο, θα προκαλέσει την ένωση του ανθρωπίνου γένους. Οι λαοί του κόσµου θα αντιληφθούν ότι κινούνται προς ένα αδιέξοδο καταστροφής κάθε ζωής, και θα εκλέξουν τελικά µία κοινή (Παγκόσµια) Κυβέρνηση. Αυτό θα είναι ο προάγγελος της ενθρόνισης του Αντιχρίστου. Κατόπιν θα αρχίσει η δίωξη των Χριστιανών παντού. ».

***

Ένας άνθρωπος διηγήθηκε την εξής ιστορία. Στο στρατό ήταν υπολοχαγός. Μία μέρα το τάγμα του κατέλαβε ένα εργοστάσιο οινοπνεύματος στη Γερμανία[κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο]. Εκεί βρίσκονταν πολλές στέρνες γεμάτες οινόπνευμα.

Όλοι χάρηκαν και ήθελαν να το δοκιμάσουν. Ξαφνικά εμφανίστηκε ένας συνταγματάρχης και είπε στον διοικητή του τάγματος:
– Σας δίνω διαταγή να πυροβοληθούν αμέσως όλες οι στέρνες.

Ο υπολοχαγός εκτέλεσε αμέσως την εντολή του συνταγματάρχη και είπε στους στρατιώτες να πυροβολήσουν τις στέρνες. Κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει γιατί έδωσε ο συνταγματάρχης αυτή την εντολή.
Τότε σκέφτηκαν να ρωτήσουν τον ίδιο τον συνταγματάρχη. Δεν μπόρεσαν όμως πουθενά να τον βρουν. Είχε εξαφανιστεί.

«Μήπως ήταν κανένα φάντασμα», -σκέφτηκε ο υπολοχαγός. Και άρχισε να ρωτάει τους στρατιώτες αν είδαν ή όχι τον συνταγματάρχη και αν πραγματικά έδωσε αυτός αυτή την εντολή.
Όλοι οι στρατιώτες του έλεγαν ότι πραγματικά είδαν τον συνταγματάρχη και άκουσαν απ’ αυτόν αυτή την εντολή.

Αργότερα έμαθαν ότι οι στέρνες περιείχαν μεθυλική αλκοόλη και όλοι που θα έπιναν αυτό το οινόπνευμα σίγουρα θα πέθαιναν.
Όταν τελείωσε ο πόλεμος και ο υπολοχαγός γύρισε σπίτι είδε μεταξύ των εικόνων που είχε η μητέρα του την φωτογραφία ενός μοναχού και γνώρισε σ’ αυτόν εκείνον τον συνταγματάρχη που του έδωσε την εντολή να πυροβοληθούν οι στέρνες.
Ρώτησε ποιος είναι αυτός, και η μητέρα του τού απάντησε ότι αυτός είναι ο πνευματικός της πατέρας ο ιερομόναχος πατήρ Σεραφείμ [της Βίριτσας]. «Όλο τον καιρό του πολέμου αυτός προσευχόταν για σένα, -του είπε η μητέρα του-, τον είχα παρακαλέσει να προσεύχεται για σένα να μην σε σκοτώσουν».

***

Λίγες μέρες πριν αρχίσει ο πόλεμος μεταξύ Σοβιετική Ένωσης και Γερμανίας ο Γέροντας είπε σε μια γυναίκα, πνευματικό του παιδί:
-Την Παρασκευή να έλθεις οπωσδήποτε, γιατί την Κυριακή θ’ αρχίσει πόλεμος, και δεν θα ειδωθούμε πολύ καιρό.
Την Παρασκευή εκείνη δεν ήλθε και την Κυριακή, στις 22 Ιουνίου του 1941 άρχισε ο πόλεμος.
Στην αρχή του πολέμου, πολλοί κάτοικοι της Βυρίτσα επισκέπτονταν τον Γέροντα και τον ρωτούσαν αν πρέπει ν’ αφήσουν τα σπίτια τους και να φύγουν για να σωθούν από τους Γερμανούς ή να μείνουν στην Βυρίτσα. Και ο Γέροντας τους απαντούσε με σιγουριά·
-Η Βυρίτσα θα σωθεί, ούτε ένα σπίτι δεν θα καεί και ούτε ένας άνθρωπος δεν θα σκοτωθεί εδώ.
-Έτσι ακριβώς και έγινε. Το Σεπτέμβριο του 1941 οι Γερμανοί στρατιώτες μπήκαν στην Βυρίτσα αλλά δε έκαναν λεηλασίες και δεν σκότωσαν ούτε έναν κάτοικο της πόλης…
Οι Γερμανοί στρατιώτες όταν έμαθαν για τον πατέρα Σεραφείμ, για το προφητικό του χάρισμα, άρχισαν να τον επισκέπτονται και να τον ρωτάνε ποιο θα είναι το τέλος του πολέμου, θα νικήσει ή όχι ο Χίτλερ. Ο Γέροντας με ειλικρίνεια απαντούσε ότι δεν θα μπορέσει ο Χίτλερ να νικήσει την Ρωσία.
–Ποτέ δεν θα πάρετε το Λένινγκαντ. Είμαστε ορθόδοξος λαός, η πίστη τώρα διώκεται αλλά σε λίγο θα έλθει η ελευθερία.
Σ’ ένα από τους αξιωματικούς ο πατήρ Σεραφείμ είπε:
–Θα φτάσεις μέχρι την Πολωνία και εκεί θα βρεις το τέλος σου. Δεν θα γυρίσεις στο σπίτι.
Αργότερα, την δεκαετία του’ 70 ήλθε στην Βιρίτσα ένας Ρουμάνος που τον καιρό του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου υπηρετούσε στο γερμανικό στρατό μαζί μ’ εκείνον τον αξιωματικό και είπε ότι έγινε ακριβώς έτσι όπως έλεγε ο πατήρ Σεραφείμ. Ο αξιωματικός εκείνος σκοτώθηκε κοντά στη Βαρσοβία.
Ο Γέροντας πάντα έλεγε, ότι οι Γερμανοί θα φύγουν:
-Είναι επισκέπτες και οι επισκέπτες δεν κάθονται, φεύγουν.
Κάποιος μετάδωσε αυτά τα λόγια στον στρατιωτικό διοικητή της πόλης και εκείνος έστειλε στο σπίτι του Γέροντα στρατιώτες να τον σκοτώσουν. Μόλις μπήκαν στο κελί του ο Γέροντας είπε:
–Να, ήλθαν οι φονιάδες! Ποιόν θέλετε να σκοτώσετε; Βλέπετε τον σταυρό και πάνω του τον Σωτήρα. Τον Χριστό θα πυροβολήσετε; Και λέγεστε χριστιανοί;
Τα είπε αυτά γερμανικά επειδή ήξερε την γερμανική γλώσσα, γιατί, όπως είπαμε, ταξίδευε παλιά στην Γερμανία για εμπορικές υποθέσεις. Και μετά πρόσθεσε, λέγοντας στον καθένα από τους στρατιώτες:
-Zwei Kinder, drei Kinder (δηλαδή ο ένας έχει δύο παιδιά, ο άλλος τρία). Και τελειώνοντας είπε:
–Πέστε στον διοικητή: ό,τι έσπειρες στην Ρωσία θα το θερίσεις στο σπίτι σου.
Οι αυτόπτες μάρτυρες αυτής της συζήτησης λένε ότι ο Γέροντας είπε προφητικά κάτι που αφορούσε προσωπικά τον διοικητή, γι’ αυτό εκείνος δεν τόλμησε να κάνει κακό στον Γέροντα.

***

Ο όσιος Σεραφείμ της Βίριτσα (κατά κόσμον Βασίλειος Μουραβιόβ του Νικολάου) γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου του 1866 στο χωριό Παχρομέγεβο της περιοχής Ρίμπινσκ, νομού Γιαροσλάβλ. Οι γονείς του Νικόλαος και Χιονία ήταν αγρότες. Το παιδί βαπτίστηκε την 1 Απριλίου του 1866 στο ναό του Χριστού Σωτήρος του χωριού Σπάσσκογε, που βρισκόταν κοντά στο Βαχρομέγεβο. Στο βάπτισμα έλαβε το όνομα Βασίλειος…

Ο Βασίλειος ασχολήθηκε με το εμπόριο γουναρι­κών. Η επιχείρηση προχωρούσε πολύ καλά έτσι ώ­στε το όνομά του έγινε γνωστό όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και στην Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία και σε άλ­λες ευρωπαϊκές χώρες. Ο Βασίλειος έγινε εκατομμυριούχος αλλά ποτέ δεν ξεχνούσε την ευλογία του γέ­ροντα της Λαύρας του αγίου Αλεξάνδρου· προσπαθούσε πάντα να κάνει καλό και να βοηθά τους φτω­χούς και ανήμπορους ανθρώπους. Το μεγαλύτερο μέ­ρος των εισοδημάτων του, το έδινε στα μοναστήρια, τις εκκλησίες και τα φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Το 1903 ο Βασίλειος με την γυναίκα του πήγαν στο Σαρώφ για να συμμετάσχουν στον πανηγυρικό ε­ορτασμό της ανακήρυξης, ως αγίου, του οσίου Σερα­φείμ. Από κει έφεραν μερικές εικόνες του νέου αγίου, μία από τις οποίες βρισκόταν στο κελί του γέροντα μέχρι το θάνατο του.

Ο πνευματικός πατέρας της οικογένειας Μουρα­βιόβ ήταν ο πολύ γνωστός τότε γέροντας ιερομόναχος Βαρνάβας Μερκούλοβ (της Γεθσημανή -17 Φεβρουαρίου) … Ο Βασίλειος πολλές φορές πήγε στο εξωτερικό για εμπορικές υποθέσεις. Το τελευταίο του ταξίδι ήταν αρκετά μακρύ. Λένε ότι επισκέφτηκε τότε και το Άγιον Όρος. Πιθανώς τότε πήρε και την απόφαση να αφιερώσει ολοκληρωτικά τον εαυτό του στον Θεό και στην διακονία του πλησίον. Για να πάρει όμως την τελική απόφαση τον βοήθησε ένα περιστατικό που δεν έγινε, όμως, άνευ θείας προνοίας.

Όταν ο Βασίλειος γύρισε από το εξωτερικό, στο σιδηροδρομικό σταθμό της Πετρούπολης τον περίμενε η δική του άμαξα για να τον πάει στο σπίτι. Ενώ προχωρούσαν στους δρόμους της πόλης, σ’ έναν απ’ αυτούς είδε ο Βασίλειος έναν φτωχό αγρότη με ρούχο σχισμένο να κάθεται κάτω στο πεζοδρόμιο και να φωνάζει συνεχώς:

—Όχι αυτό που θέλεις εσύ, αλλά ότι θέλει ο Θεός!

Ο Βασίλειος αισθάνθηκε την ανάγκη να μιλήσει μ’ αυτό τον άνθρωπο. Σταμάτησε την άμαξα και κάλεσε, προς δυσαρέσκεια του αμαξά, τον αγρότη ν’ ανεβεί. Στην ερώτησή του, τι του συνέβη, ο αγρότης του διηγήθηκε την εξής ιστορία. Άφησε στο χωριό του την γυναίκα του με επτά παιδάκια και τον πατέρα του που όλοι τους ήταν άρρωστοι, είχαν τύφο. Οι γείτονές τους επειδή φοβούνταν να μην τους κολλήσει η ασθένεια δεν έμπαιναν μέσα στο σπίτι για να τους βοηθήσουν. Μια μέρα ο πατέρας του είπε:

-Από όλους μας μόνο εσύ δεν είσαι άρρωστος. Κάνε, λοιπόν, το εξής: πάρε το άλογο που έχουμε και πήγαινε στην πόλη για να το πουλήσεις. Τώρα είναι άνοιξη και κάποιος θα το πάρει. Για τα χρήματα που θα κερδίσεις πάρε μία αγελάδα. Ίσως έτσι θα επιβιώσουμε.

Πήρε, λοιπόν, αυτός το άλογο και πήγε στην πόλη. Το πούλησε αλλά τα λεφτά του τα πήραν. Δεν μπόρεσε ο καημένος να προβάλλει καμία αντίσταση στους κακοποιούς, τόσο αδύνατο τον έκανε η πείνα. Βαθιά απελπισμένος κάθισε κάτω στο πεζοδρόμιο και ξέσπασε σε κλάματα. Πώς θα μπορούσε να επιστρέψει στο σπίτι του με άδεια χέρια; Αποφάσισε να πεθάνει εκεί που ήταν. Έτσι καθισμένος στο πεζοδρόμιο, περιμένοντας να έλθει ο θάνατος έλεγε στον εαυτό του:

– Όχι αυτό που θέλεις εσύ, αλλά ότι θέλει ο Θεός!

Ο Βασίλειος, όταν τελείωσε ο αγρότης την ιστορία του, πήγε μαζί του στην αγορά και πήρε εκεί δύο άλογα, κάρρο και μία αγελάδα. Το κάρρο το γέμισε έως πάνω με διάφορα τρόφιμα και από πίσω έδεσε την αγελάδα. Όταν όλα ήταν έτοιμα έδωσε τα χαλινάρια στα χέρια του αγρότη και του είπε ότι όλα αυτά είναι δικά του. Εκείνος δεν μπόρεσε να πιστέψει στα μάτια του και δεν ήθελε να δεχτεί το δώρο. Η απάντηση του Βασιλείου ήταν:

– Όχι αυτό που θέλεις εσύ, αλλά ότι θέλει ο Θεός!

Όταν ο Βασίλειος έφτασε τελικά στο σπίτι του κάλεσε τον κουρέα. Εκείνος όταν ήλθε τον παρακάλεσε να καθήσει στην πολυθρόνα για να μπορέσει ν’ αρχίσει τη δουλειά του. Ο Βασίλειος όμως ήταν πολύ αναστατωμένος από μέσα του, περπατούσε συνέχεια μέσα στο δωμάτιο ενώ τα χείλη του έλεγαν:

– Όχι αυτό που θέλεις εσύ, αλλά ότι θέλει ο Θεός!

Ο κουρέας ξανά τον παρακάλεσε να καθήσει. Ο Βασίλειος δεν τον άκουγε αλλά έλεγε ξανά και ξανά:

– Όχι αυτό που θέλεις εσύ, αλλά ότι θέλει ο Θεός!

Ξαφνικά ο κουρέας έπεσε μπροστά του στα γόνατα:

-Πώς το έμαθες αφεντικό; Στη συνέχεια του εξομολογήθηκε ότι είχε στο νου του να τον σκοτώσει και να ληστέψει το σπίτι του. Ο Βασίλειος τον συγχώρησε και τον άφησε να φύγει, του είπε, όμως, ότι δεν θέλει να τον ξαναδεί.

Μετά απ’ αυτό το περιστατικό μοίρασε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του. Έκανε πλούσιες δωρεές στην Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέβσκι, στο γυναικείο μοναστήρι της Αναστάσεως του Κυρίου στην Αγία Πετρούπολη και στο γυναικείο μοναστήρι της Παναγίας των Ιβήρων. Επίσης έδωσε γενναία ποσά στους συνεργάτες του στο εμπόριο. Γι’ αυτή την περίοδο της ζωής του υπάρχει μία διήγηση του ίδιου του πατρός Σεραφείμ.

Μια μέρα στο σπίτι του μπήκε ληστής, ο οποίος πήρε ότι το πιο πολύτιμο υπήρχε και τα έβαλε μέσα σ’ ένα σάκο. Καθώς έβγαινε από το σπίτι ο σάκος άνοιξε και όλο το περιεχόμενο του έπεσε κάτω στο δρόμο. Ο ληστής άρχισε βιαστικά να μαζεύει τα πράγματα. Εκείνη την ώρα γύρισε ο Βασίλειος. Πλησίασε τον κακούργο και άρχισε να τον βοηθά. Όταν μάζεψαν όλα ο Βασίλειος του έδωσε το σάκο και τον άφησε να φύγει. Αργότερα έλεγε ότι η αμαρτία αυτού του ανθρώπου ακυρώθηκε, επειδή δεν τα έκλεψε αλλά του τα έκαναν δώρο.

Ο πατήρ Σεραφείμ συχνά έλεγε στα πνευματικά του παιδιά:

– Έχασες κάτι, μην λυπάσαι. Βρήκες, μην χαίρεσαι υπερβολικά αλλά πάντα να ευχαριστείς τον Θεό…

Το Σεπτέμβριο του 1920 ο Βασίλειος Μουραβιόβ έγινε δόκιμος στην Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέβσκι. Και στις 29 Οκτωβρίου του ιδίου έτους έγινε μοναχός με το όνομα Βαρνάβας. Την ίδια χρονιά στην γυναικεία μονή της Παναγίας των Ιβήρων της Αγίας Πετρούπολης έγινε μοναχή και η γυναίκα του, λαμβάνοντας στην κουρά το όνομα Χριστίνα…

Πηγή: Βίος-Θαύματα-Προφητείες του Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα – Νέου Αγίου της Ορθοδόξου Ρωσικής Εκκλησίας 1866-1949, Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, 2003.

Η προϋπάντησις του αγίου Ιωσήφ του Υμνογράφου από όλους τους Αγίους
https://iconandlight.wordpress.com/2019/04/02/27909/

Να ξέρεις και να θυμάσαι πάντα, όπου και να είσαι, ότι οποιοδήποτε κεντρί, θα αμβλυνθεί… μόλις θα μάθεις σε όλα να βλέπεις Εμένα… Όλα σου στάλθηκαν από Μένα για την τελείωση της ψυχής σου. Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα
https://iconandlight.wordpress.com/2020/10/10/%ce%bd%ce%b1-%ce%be%ce%ad%cf%81%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%ce%b8%cf%85%ce%bc%ce%ac%cf%83%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b1-%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9/Απολυτίκιον οσίου Σεραφείμ της Βίριτσα. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.
Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας

Σεραφείμ, ασωμάτων εν πόλω τάξεων τον ζηλωτήν, εξ εγγάμων και θαυμαστόν ασκητήν ευφημήσωμεν ψαλμοίς και ύμνοις Βίριτσα, Πνεύματος σκήνωμα σεπτόν Παρακλήτου, Σεραφείμ, Ρωσίας φωστήρα νέον, ως προοράσεως λύχνον και πρεσβευτήν ημών θερμότατον.

Ήχος α΄. Πανεύφημοι Μάρτυρες.

Εν Σκήτη σεπτή Γεθσημανή,
Σεραφείμ, διδάσκαλον
έσχες Βαρνάβαν, τον έμπλεων
Χάριτος, Όσιε,
θείου Παρακλήτου,
εν καρδία σπείραντος
γονίμω σης καρδίας σεμνότητος
σπόρον χρηστότητος
των ηθών και αγαπήσεως
υπέρ πάντα
Χριστού Παντοκράτορος.

Εις τον Στίχον. Στιχηρά Προσόμοια.
Ήχος πλ. α΄. Χαίροις, ασκητικών.

Χαίροις, ο αγιάσας Μονήν δακρύων ρεύμασι της Βίριτσα, όσιε, και πέτραν αυτής εν κήπω αδιαλείπτοις ευχαίς σαίς προς τον Δεσπότην πάσης κτίσεως, του Σάρωφ μιμούμενος ασκητήν σον φερώνυμον, πνευματοφόρε ποδηγέτα προσφύγων σου προς μετάνοιαν και χαράν ατελεύτητον, την εν του πολου δώμασιν, εν οις Θεία Χάριτι συνεπαγάλλη Αγγέλοις και δόξαν πέμπεις αέναον Θεώ, δωρουμένω διά σου τοις σε τιμώσι το μέγα έλεος.

Δόξα. Ήχος β΄.

Τον ζηλώσαντα Ιώβ την πίστιν εν τοις παθήμασι
και Σεραφείμ του Σάρωφ εν προσευχή και σκληραγωγία,
ελεήμονα και ασκητικώτατον πατέρα τιμήσωμεν,
Σεραφείμ, της Βίριτσα κλέισμα, ούτω λέγοντες·
Ο Θεώ και ανθρώποις ευαρεστήσας
βίω αμέμπτω, φιλανθρωπία και φιλοθεΐα,
Ρωσίας νέον τιμαλφές σεμνολόγημα,
μη παύση Θεόν ημίν ιλεούμενος,
τοις εορτάζουσι πόθω την αγίαν μνήμην σου.

Εις τους Αίνους ιστώμεν στίχους δ΄ και ψάλλομεν τα εξής Προσόμοια·
Ήχος πλ. δ΄. Ω του παραδόξου θαύματος!

Χαίρε, Σεραφείμ, ομόζηλε αγώνων ασκητικών και ευχής φερωνύμου σου, Σάρωφ του κοσμήτορος, επί πέτρας δεόμενος του Ζωδότου και πανοικτίρμονος Κτίστου απάσης σοφού της φύσεως, πάτερ φιλεύσπαγχνε, υπέρ πάντων, όσιε, εν λυπηροίς, ασκητά, και θλίψεσι στενόντων, Βίριτσα.

Ο νόμος δεν οδήγησε ποτέ κανένα στην τελειότητα. Ο άνθρωπος που κατόρθωσε να υψωθεί πάνω από κάθε νόμο, έφθασε στην κατάσταση της θεώσεως, δηλαδή στη σωτηρία. Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Φωτεινή η Σαμαρείτισσα, Ισαπόστολος Μαρόκου, Β. Αφρικής και Ρώμης και μεγαλομάρτυς στη Ρώμη (68) ], Φώτιδα, Φωτώ, Ανατολή, Κυριακή και Παρασκευή, αδελφές Αγ. Φωτεινής Σαμαρείτιδος, μάρτυρες στη Ρώμη (68), Φωτεινός και Ιωσής, υιοί Αγ. Φωτεινής Σαμαρείτιδος και Σεβαστιανός ο δούκας, μάρτυρες στη Ρώμη (68)
Βίκτωρ ο στρατηλάτης και Χριστόδουλος, συμμάρτυρες Αγ. Φωτεινής Σαμαρείτιδος στη Ρώμη (68)
Θεόκλητος ο πρώην μάγος και δήμιος της Αγ. Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, συμμάρτυρες Αγ. Φωτεινής Σαμαρείτισσας στη Ρώμη (68)
Πορφύριος Επίσκοπος Γάζης (420)
Διονύσιος 1ος Επίσκοπος Augsburg Γερμανίας (303)
Ανδρέας της Φλωρεντίας, ο Ομολογητής (περ. 407)
Αγρίκολας επίσκοπος Nevers Γαλλίας (594)
Βίκτωρ ερημίτης στην Arcis-sur-Aube Γαλλίας (7ος αι.)
Ιωάννης ο Κάλφας, νεομάρτυς στην Κωνσταντινούπολι (1575)
Σίλβεστρος επίσκοπος Omsk Ρωσίας, ιερομάρτυς (1920)
Μνήμη Χειροτονίας αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου σε Πρεσβύτερο

Εορτάζουν στις 26 Φεβρουαρίου

Στίχοι
Ύδωρ λαβείν ελθούσα το φθαρτόν, γύναι,
Το ζων απαντλείς, ω ρύπους ψυχής πλύνεις.

Ομιλία
για την πνευματική τροφή
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Εμόν βρώμα εστίν ίνα ποιώ το θέλημα του πέμψαντός με». (Ιωάνν. 4:34).

Ιδού αγάπη! Ιδού δίδαγμα! Ιδού ταπείνωση! Ιδού παράδειγμα! Όπως μέσα στο καλό ψωμί βρίσκονται όλα όσα χρειάζονται για το σώμα μας, έτσι σε κάθε λόγο του Κυρίου Ιησού Χριστού υπάρχει ό, τι χρειάζεται για την ψυχή μας. Η θεϊκή ενότητα της φύσεως του Πατρός και του Υιού εκφράζεται στην αγάπη του Πατρός για τον Υιό και του Υιού για τον Πατέρα. 
Αυτός που αγαπά, υπακούει. Αν θέλετε να μάθετε πόσο μεγάλη είναι η αγάπη σας για τον Θεό, εξετάστε την υπακοή σας στο θέλημα του Θεού και αμέσως θα μάθετε. Η έλλειψη υπακοής είναι ένα σίγουρο σημάδι ελλείψεως αγάπης. Αυτός που αγαπά, εκπληρώνει το θέλημα του αγαπημένου του. Ο Υιός του Θεού αγαπά τον Πατέρα Του τόσο πολύ, ώστε θεωρεί την εκπλήρωση του θελήματος του Πατρός ως την πιο γλυκιά τροφή. Ποιο είναι το θέλημα του Πατρός; Η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Ο Κύριός μας, ο Υιός του Θεού, αισθανόταν ακόρεστη πείνα για να εκπληρώνει το θέλημα του Πατρός. Όποτε έσωζε κάποιον, ένιωθε σαν να τρεφόταν με τη γλυκύτερη τροφή.

Βλέπετε πόσο υψηλή είναι η πνευματικότητα του Χριστού; Οι μαθητές Του έφεραν τροφή από την πόλη και τον παρότρυναν: Δάσκαλε, φάγε! Εκείνος ήταν τόσο απασχολημένος με το κύριο έργο Του εκείνη τη στιγμή, τη σωτηρία των ψυχών των ανθρώπων! Εκεί ήταν η Σαμαρείτις γυναίκα, έτοιμη να ασπαστεί τη διδασκαλία της σωτηρίας. Εκεί ήταν ολόκληρη η πόλη του Συχαρ, που είχε ήδη έλθει προς τη Βασιλεία του Θεού. Και εκεί ήταν το μεγάλο χωράφι έτοιμο για το θερισμό της σωτηρίας. Για τον Χριστό αυτή η βρώσις ήταν γλυκύτερη από όλες τις υλικές τροφές και επίγειες απολαύσεις.

Το σώμα είναι ένα όχημα το οποίο οδηγεί ο άνθρωπος, ο βασιλιάς. Όταν ο βασιλιάς εκτελεί το βασιλικό καθήκον του – απαλλάσσοντας τους κληρονόμους του από τη δουλεία – το όχημα πρέπει να παραμεριστεί και να μην παρεμβαίνει στο έργο του βασιλιά. Ο βασιλιάς είναι τόσο επικεντρωμένος στη διάσωση των αγαπημένων του κληρονόμων, ώστε αυτή η αποστολή είναι η βρώση και η πόση, η ανταμοιβή του, η μοναδική του ικανοποίηση και η τιμή.

Ω, αδερφοί μου, αν μπορούσες να ξέρεις πόσο πολύ πεινά ο Χριστός μας ,ο Κύριος, ακόμη και τώρα, για τη σωτηρία μας! Αν το γνωρίζαμε, τότε θα Του δίναμε τη τροφή που αγαπά περισσότερο!
Ποιος είναι υψηλότερος επισκέπτης, πιο στενός συγγενής ή πιο ειλικρινής φίλος από Εκείνον; Όταν φιλοξενούμε πολύ πιο ασήμαντους επισκέπτες, πιο μακρινούς συγγενείς και λιγότερο ειλικρινείς φίλους, τους προσφέρουμε το φαγητό που γνωρίζουμε ότι τους αρέσει. Τότε, γιατί δεν φιλοξενούμε και τον Κύριό μας, με το μόνο φαγητό που Τον ευχαριστεί; Ας ενστερνιστούμε τη σωτηρία που μας προσφέρει – διότι, για Αυτόν, είναι η πιο ευχάριστη βρώση! Οποιαδήποτε άλλη τροφή την αποστρέφεται.

Ω Κύριε Ιησού, Συ ο μανιώδης Εραστής της σωτηρίας μας, ελέησέ μας και σώσε μας.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (μήνας Σεπτέμβριος).
http://prologue.orthodox.cn/September7.htm

“Εν πνεύματι και αληθεία”.
π. Αλέξανδρος Σμέμαν

...«Γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα ότε ούτε εν τω όρει τούτω ούτε εν Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τω πατρί. υμείς προσκυνείτε ο ουκ οίδατε, ημείς προσκυνούμεν ο οίδαμεν· ότι η σωτηρία εκ των Ιουδαίων εστίν. αλλ’ έρχεται ώρα, και νυν εστιν, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί προσκυνήσουσι τω πατρί εν πνεύματι και αληθεία· και γαρ ο πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν». (Ιωάν. 4, 21-24).
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι στίχοι αυτοί από το ευαγγέλιο του Ιωάννη είναι κρίσιμοι στην κατανόηση του Χριστιανισμού. Αυτά τα λόγια εκφράζουν και αιώνια διακηρύσσουν μια γνήσια θρησκευτική επανάσταση, μια επανάσταση στην έννοια της θρησκείας• σ’ αυτές τις λίγες γραμμές βλέπουμε τη γέννηση του Χριστιανισμού.
“Εν πνεύματι και αληθεία”. Η θρησκεία μέχρι τότε και για αιώνες αποτελείτο από κανόνες, νόμους και διατάξεις, και έτσι η τήρηση της θρησκείας συνίστατο αποκλειστικά από μια τυφλή, αναντίρρητη υποταγή σ’ αυτούς τους κανόνες. Όχι σ’ αυτό το βουνό αλλά στα Ιεροσόλυμα• όχι εδώ, αλλά εκεί• όχι μ’ αυτόν τον τρόπο αλλά μ’ εκείνον…

Τώρα στο κέντρο της θρησκείας, στην καρδιά της, δεν βρίσκεται ο νόμος, η υποταγή, η συνταγή, αλλά η αλήθεια: “γνώσεσθε την αλήθειαν”, είπε ο Χριστός, “και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς” (Ιωάν. 8, 32). Στην καρδιά της τώρα βρίσκεται η διαδικασία της αναζήτησης: “ζητείτε, και ευρήσετε” (Ματθ. 7, 7). Όχι καθησυχασμός, αλλά δίψα: “μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην” (Ματθ. 5, 6). Όχι δουλεία, αλλά ελευθερία: “ουκέτι υμάς λέγω δούλους, ότι ο δούλος ουκ οίδε τι ποιεί αυτού ο κύριος” (Ιωάν. 15, 15). Όχι φιλονομία αλλά αγάπη: “έλεον θέλω και ου θυσίαν” (Ματθ. 9, 13)• “εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους” (Ιωάν. 13, 34).
Φυσικά στην Ιστορία του Χριστιανισμού οι άνθρωποι συχνά ξέχασαν τα λόγια του Χριστού για το πνεύμα και την αλήθεια και επέστρεψαν στη θρησκεία του φόβου και της τυπολατρίας, στη διαμάχη για το βουνό και την Ιερουσαλήμ. Απ’ έξω δε ο Χριστιανισμός πολύ συχνά φαίνεται να είναι μόνο νόμοι και συνταγές. Δεν πρέπει όμως να κριθεί από τα εξωτερικά, ούτε από τις ήττες και τις παραμορφώσεις, αλλά από την εσωτερική θεία φώτιση. Πρέπει να κριθεί επί τη βάσει αυτών που δέχθηκαν σοβαρά και χωρίς καμιά επιφύλαξη αυτά τα λόγια του Χριστού για το πνεύμα και την αλήθεια, και που ολόκληρη η ζωή τους έχει γίνει μια συνεχής πτήση αγάπης, ελευθερίας, χαράς και πνευματικής μεταμόρφωσης…  Ο Χριστιανισμός όμως κατεξοχήν είναι ο Χριστός, και η διδασκαλία Του, το ευαγγέλιο. Το ευαγγέλιο αφηγείται πως οι άνθρωποι προτίμησαν τη δική τους γνώμη, τη δική τους ιδεολογία, το δικό τους νόμο από το “εν πνεύματι και αληθεία”, και πόσο αφόρητη ήταν αυτή η πρόσκληση για απελευθέρωση. Εδώ, σ’ αυτή την ιστορία των ανθρώπων που απέρριψαν Αυτόν που τους κάλεσε να ζήσουν “εν πνεύματι και αληθεία”, βρίσκεται ολόκληρο το νόημα του ευαγγελίου. Έτσι το ίδιο το ευαγγέλιο μας δίνει μια εξήγηση για το μίσος ενάντια στον Χριστό, το ίδιο μίσος που σήμερα αναγκάζει τους ανθρώπους να ψεύδονται, να συκοφαντούν και σιωπηλά να Τον αγνοούν.

Ακόμη και τώρα η απειλή που θέτει ο Χριστιανισμός σε κάθε ιδεολογία είναι αυτό το “εν πνεύματι και αληθεία”. Αυτά τα λόγια είναι μια αιώνια χειρονομία περιφρόνησης κάθε ειδώλου, θρησκευτικού ή ιδεολογικού• όσο δε αυτές οι λέξεις δεν έχουν εντελώς ξερριζωθεί από τη μνήμη, ο άνθρωπος ποτέ δεν θα δεχθεί ολοκληρωτικά μια διδασκαλία που τον σκλαβώνει στην ύλη και που τον μετατρέπει σε έναν οδοντωτό τροχό μίας απρόσωπης πορείας, σε έναν υπηρέτη μιάς απρόσωπης συλλογικότητας. Όταν λοιπόν οι οπαδοί τέτοιων ιδεολογιών προσβάλλουν τη θρησκεία με τη δικαιολογία πως ξερριζώνουν την πρόληψη, αυτό γίνεται μόνο για επίδειξη.
Όχι, η θρησκεία ως πρόληψη, ως νόμος, ως δουλεία τους είναι ακόμη χρήσιμη, επειδή επαληθεύει τα επιχειρήματά τους. Αυτό που τους φοβίζει περισσότερο από καθετί άλλο στον κόσμο, είναι μήπως κάποιος ανακαλύψει το αληθινό νόημα της πίστεως, αυτά τα εκπληκτικά και απελευθερωτικά λόγια του Χριστού: “εν πνεύματι και αληθεία”. Η δύναμη βρίσκεται τώρα με το πλευρό της στρατευμένης αθεΐας. Η πίστη έχει φιμωθεί. Και μόνο αυτό όμως αποδεικνύει τη δύναμή της. Η φωνή της είναι φιμωμένη ακριβώς επειδή μέσα στα βάθη της συντηρεί ακόμη τη διδασκαλία του “εν πνεύματι και αληθεία”, που σημαίνει πως δίχως το πνεύμα και την αλήθεια ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει, πως το πνεύμα και η αλήθεια είναι ισχυρότερα απ’ οτιδήποτε άλλο πάνω στη γη… Από το βιβλίο: ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ, εκδ. Ακρίτας

***

Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ

Σκοπός μας είναι η ζωή με τον Χριστό-Θεό, η αθανασία, η αιωνιότητα. Σύμφωνα με την Αποκάλυψη, η αιωνιότητα του Θεού μπορεί να μας μεταδοθεί.
Πρέπει να στοχεύουμε στον Ίδιο τον Θεό, στο πρόσωπό Του, δηλαδή σ’ εκείνο που είναι πάνω απ’ όλα, για να δώσουμε στο σώμα μας, που κλίνει στην αδράνεια, την φορά προς το αιώνιο.

Οι εξωτερικές εκδηλώσεις της ασκήσεως όπως είναι η τήρηση των νηστειών δεν αρκούν. Οφείλουμε να αναγεννηθούμε εκ θεμελίων.

Το μειονέκτημα των σαφώς καθορισμένων κανόνων είναι ότι καθησυχάζουν τη συνείδηση εκείνων που μπορούν να τους τηρούν, και τους δίνουν την αίσθηση ότι είναι σωσμένοι. Αυτό είναι πολύ αφελές. Οι Φαρισαίοι, οι ασκητές και θεολόγοι της Παλαιάς Διαθήκης εγκρατεύονταν επίσης, αλλ’ αυτό δεν ήταν αρκετό. Ο Χριστός είπε: «Εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον (των αρετών) των Γραμματέων και των Φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την Βασιλείαν των Ουρανών» (Ματθ. 5,20).

Ο Απόστολος Παύλος, το μεγάλο αυτό πνεύμα που μας έδωσε η Πρόνοια του Θεού, βεβαιώνει ότι ο νόμος δεν οδήγησε ποτέ κανένα στην τελειότητα. Αυτό σημαίνει ότι οι κανόνες της Εκκλησίας μπορούν να μας βοηθήσουν στην αρχή. Πράγματι, αν από την αρχή αφεθούμε στον εαυτό μας, στο αυτεξούσιο μας, μπορεί να αισθανθούμε λίγο χαμένοι.
 Ο άνθρωπος που κατόρθωσε να υψωθεί πάνω από κάθε νόμο, έφθασε στην κατάσταση της θεώσεως, δηλαδή στη σωτηρία. Σημαντικότερο είναι να έχουμε συνείδηση και υπευθυνότητα για την κάθε κίνηση της καρδιάς και του νου μας, παρά να έχουμε κάποιον κανόνα.

Δεν μπορούμε να θεωθούμε με την άσκησή μας. Η θέωση ενεργείται με την ενοίκηση του Θεού μέσα μας και όχι με τις δικές μας ικανότητες.

Να γίνετε μωροί, μωροί σαν τους αληθινούς ασκητές! Γιατί μωροί; Γιατί να είναι κάποιος χριστιανός σημαίνει να ζει συγχρόνως σε δύο επίπεδα: στο παρόν και στην αιωνιότητα.

Το πρόβλημα της καθημερινής ζωής από ασκητική άποψη συνδέεται με το φόβο του Θεού. Αυτός ο φόβος είναι δώρο εξαιρετικά πολύτιμο. Μέσω αυτού ζητούμε από τον Θεό να μας καθοδηγεί στην καθημερινή ζωή, σε κάθε στιγμή.

Η αληθινή ελευθερία υπάρχει εκεί «όπου είναι το Πνεύμα Κυρίου» και γι’ αυτό σκοπός της υπακοής, όπως και της Χριστιανικής ζωής εν γένει, είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος.
Ο άνθρωπος ο οποίος υποδουλώνει τον αδελφό – συνάνθρωπό του, ή έστω επιβουλεύεται την ελευθερία του, καταστρέφει αναπόφευκτα τη δική του ελευθερία, διότι κάθε τέτοια επιδίωξη αποτελεί από μόνη της πτώση από τη Θεία ζωή της αγάπης, στην οποία κλήθηκε ο άνθρωπος.

Περί Πνεύματος και Ζωής, Έσσεξ Αγγλίας 1992.

***

”Εν τη αναζητήσει της υλικής αυτών ανέσεως οι άνθρωποι απώλεσαν την πνευματικήν άνεσιν και ο σύγχρονος υλικός δυναμισμός ο οποίος δεσπόζει επί των πνευμάτων και των καρδιών του αιώνος τούτου, περιβάλλεται επί μάλλον και μάλλον δαιμονικόν χαρακτήρα. Και τούτο δεν είναι εκπληκτικόν, καθ’ όσον ουδέν άλλο εκφράζει ει μη την δυναμικήν της αμαρτίας.
Η αγάπη προς τας κτήσεις εκδιώκει την αγάπην προς τον Θεόν και τον πλησίον. Και οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται τούτο και δεν θέλουν να εννοήσουν ότι εκ της απληστίας των επιθυμιών αυτών, αι οποίαι κυριεύουν τα πνεύματα και τας καρδίας αυτών, εκπηγάζουν τα αναρίθμητα παθήματα ολοκλήρου του κόσμου. Ο της Κλίμακος Άγιος λέγει: «Ρίζα πάντων των κακών η φιλαργυρία εστί τε και λέγεται (βλ. Α’ Τιμ. στ’ 10)· μίσος γαρ και κλοπάς και φθόνους και χωρισμούς και έχθρας και ζάλας και μνησικακίας και ασπλαγχνίας και φόνους αύτη πεποίηκε» – και πολέμους.”
πηγή: Αρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, Άσκησις και Θεωρία, Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 1996, σελ. 72-73.

***

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης.
«Τα μεγάλα κράτη όταν πιάνωνται, τα μικρά τα καημένα αδικούνται».

Κάποτε είχε πάει στο Άγιον Όρος ένας Ελληνοαμερικανός γερουσιαστής. Του μίλησαν για το Γέροντα κι αποφάσισε να τον συναντήσει. Όταν έφτασε στο κελί μαζί με τους δύο συνοδούς του, εμφανίστηκε ο Γέροντας, ο οποίος, μόλις τους είδε, χαμήλωσε τα μάτια και είπε: «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι!» Αυτό φάνηκε πρωτάκουστο στους παρισταμένους και κάποιος επιχείρησε να διορθώσει τα πράγματα λέγοντας: «Μα, Γέροντα, δεν είναι ακριβώς Αμερικανοί. Είναι Έλληνες που ήρθαν να προσκυνήσουν στο Άγιον Όρος και ήλθαν να σας δούν.» (Ήταν η εποχή του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, με τις αποσχίσεις της Βοσνίας, της Ερζεγοβίνης, της Κροατίας, κ.λπ. Στον πόλεμο αυτό καταλάβαινε ο καθένας τον καταλυτικό ρόλο των Αμερικανών.) Ο Γέροντας, ωστόσο, δεν άλλαξε στάση. Άρχισε να τους μιλά, λέγοντας ότι χωρίς τους Αμερικανούς θα υπήρχε ειρήνη στον κόσμο. Τότε ο νεαρότερος των συνοδών του Γερουσιαστή είπε στο Γέροντα: «Εμείς προσπαθούμε για την ειρήνη. Δεν είμαστε σύμφωνοι με τις ενέργειες του Αμερικανού Προέδρου. Θα προσπαθήσουμε με την άλλη πλευρά, δηλαδή την αντιπολίτευση, να βοηθήσουμε τους Σέρβους αδελφούς μας, προς χάριν της Ορθοδοξίας.» Όμως ο Γέροντας δεν ήθελε να συνεχίσει μαζί τους. Ο άλλος συνοδός τον ρώτησε τότε ποια ήταν η γνώμη του για την Ενωμένη Ευρώπη. Ο Γέροντας απάντησε: «Α, με ρωτάτε για την Ευρώπη, με ρωτάτε για την ΕΟΚ; Είναι πολύ ζεστό ακόμα το αίμα…» Όλοι πάγωσαν με τη συμπεριφορά του, χωρίς να καταλαβαίνουν τι ακριβώς εννοούσε μ᾽ αυτά τα λόγια. -Μαρτυρία του Βαλίδη Σταύρου, Αντιστράτηγου ΕΛ.ΑΣ ε.α, Θεολόγου, πρώην Διοικητή Αστυνομικού Τμήματος Αγίου Όρους

***

Σήμερα ζούμε σε χρόνια Αποκαλύψεως. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Προφήτης για να το καταλάβη. Τα πράγματα προχωρούν τακ-τάκ. Τί μας περιμένει δεν ξέρουμε. Όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί, το δείχνει.
Γι’ αυτό, για έναν λόγο παραπάνω τώρα, πρέπει να στηριχθούμε πιο πολύ στην προσευχή και να πολεμήσουμε το κακό με την προσευχή. Η μόνη λύση αυτή είναι. Να παρακαλούμε τον Θεό να λυπηθή τα πλάσματα Του – αν και δεν είμαστε για να μας λυπηθή.

Δεν θα βρεθή άκρη. Καθένας ό,τι του λέει ο λογισμός θα κάνη. Θα γίνη αυτό που λέει ο Άγιος Κοσμάς: «Θα περπατάς ώρα, για να βρής άνθρωπο” και όσοι ζήσουν, θα τρώνε με χρυσά κουτάλια».
Μερικοί βέβαια έχουν τον λογισμό: «Αφού οι προφητείες θα εκπληρωθούν οπωσδήποτε, τί θα ωφελήση η προσευχή;». Ο Θεός βλέπει ότι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά εμείς κάνουμε προσευχή, για να είναι πιο ανώδυνο ένα κακό και να μην πάρη έκταση.
Γι’ αυτό λέει και στο Ευαγγέλιο ότι για τους εκλεκτούς θα κολοβωθούν οι ημέρες (1).
Σε έναν πόλεμο λ.χ. με την δύναμη της προσευχής γίνεται ένα θαύμα, σώζονται περισσότεροι, υπάρχουν λιγώτερα θύματα, οπότε βοηθιούνται πνευματικά οι άνθρωποι, πιστεύουν και αλλοιώνονται με την καλή έννοια. Τα πράγματα είναι σοβαρά. Και μέχρι τώρα που δεν τινάχθηκε ο κόσμος στον αέρα, θαύμα είναι.
Ο Θεός να βάλη το χέρι Του, γιατί όλος ο κόσμος εξαρτάται από τρία-τέσσερα άτομα. Κρέμεται η τύχη τού κόσμου στα χέρια μερικών παλαβών. Λέει μιά παροιμία: «Τα άλογα κλωτσούν και τα κοτόπουλα ψοφούν». Έτσι είναι. Τα μεγάλα κράτη όταν πιάνωνται, τα μικρά τα καημένα αδικούνται. Κλωτσιούνται τα μεγάλα και καταστρέφονται τα μικρά. Χρειάζεται πολλή προσευχή, πολλή προσευχή, για να φωτίση ο Θεός τους μεγάλους, γιατί, αν θέλουν, μπορούν να καταστρέψουν τον κόσμο.
Ξέρει ο Θεός πολύ εύκολα και σ’ αυτούς να δώση λίγη φώτιση. Αν ο Θεός φωτίση, βγάζει ένας μιά διαταγή και αλλάζουν όλα….

Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήση τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα. Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι.

Δεν σας τα λέω αυτά για να φοβηθήτε, αλλά για να ξέρετε πού βρισκόμαστε. Για μας είναι μια μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες, το μαρτύριο. Να είστε με τον Χριστό, να ζήτε σύμφωνα με τις Εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθη η Θεία Χάρις. Αυτό που θα βοηθήση πολύ είναι να μπη μέσα μας η καλή ανησυχία: πού βρισκόμαστε, τί θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε. Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο , με καλωσύνη. Να προσευχώμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι… Να προσεύχεσθε να αναδείξη ο Θεός πνευματικούς ανθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη.

Ο άνθρωπος, αν θέλη να μη βασανίζεται, πρέπει να πιστέψη στο « χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν », που είπε ο Χριστός. Να απελπισθή δηλαδή από τον εαυτό του με την καλή έννοια και να πιστέψη στην δύναμη του Θεού. Όταν κανείς απελπισθή με την καλή έννοια από τον εαυτό του ,τότε βρίσκει τον Θεό. «Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι »… Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε. Πρέπει να αφήσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας και το μέλλον μας στη Θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα, και ο Θεός θα μας φροντίσει. Να έχουµε απόλυτη εµπιστοσύνη.

Ας αναθέσουμε τον εαυτό μας, τα παιδιά μας, την οικογένειά μας, την ζωή μας ολόκληρη στον Χριστό ο οποίος σαν Θεός που είναι μπορεί να μας περάσει μέσα από την φωτιά και την τρικυμία χωρίς να πάθουμε το παραμικρό.

Έχουμε την δύναμη του τιμίου Σταυρού, του Αγίου Συμβόλου, την θεία Χάρη του Χριστού….  Απόσπασμα από το βιβλίο:ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ,ΛΟΓΟΙ Β’, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ,ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Να κάνετε πόλεμο με το κομποσχοίνι. Με πόνο να γίνεται η προσευχή. Ξέρετε τί δύναμη έχει τότε η προσευχή; Πολύ πληγώνομαι, όταν βλέπω μοναχούς να ενεργούν ανθρωπίνως και όχι με την προσευχή δια μέσου του Θεού στα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως. Ο Θεός μπορεί όλα να τα τακτοποιήση.

Ο Χριστός από ψηλά βλέπει τον καθένα μας πώς ενεργεί και ξέρει πώς και πότε θα ενεργήση για το καλό μας. Ξέρει πώς και που θα μας οδηγήση, αρκεί εμείς να ζητούμε βοήθεια, να του λέμε τις επιθυμίες μας και να αφήνουμε Εκείνον όλα να τα κανονίζη.

Δεν χρειάζονται μπράτσα στην πνευματική ζωή. Να αγωνιζώμαστε ταπεινά, να ζητούμε το έλεος του Θεού και να Τον ευγνωμονούμε για όλα. Όσοι αγωνίζονται και συναισθάνονται την αμαρτωλότητά τους και τις ευεργεσίες του Θεού και εμπιστεύονται τον εαυτό τους στην μεγάλη Του ευσπλαγχνία, ανεβάζουν την ψυχή τους στον Παράδεισο με πολλή σιγουριά και με λιγώτερο κόπο σωματικό. Ο Χριστιανός πιστεύει και εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό μέχρι θανάτου, και τότε βλέπει καθαρά το χέρι του Θεού που τον σώζει.

Με την εμπιστοσύνη στον Θεό και με την ταπείνωση όλα τα προβλήματα λύνονται. Να κάνης αυτό που μπορείς εσύ και μετά να αφήνεσαι στην θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα. Η ελπίδα στον Θεό είναι τονισμένη πίστη είναι η μεγαλύτερη ασφάλεια για τον άνθρωπο.
Μικρό πράγμα είναι να έχει κανείς σύμμαχο τον Θεό;
Για να προκόψεις χρειάζεται πολλή εμπιστοσύνη στο Θεό.
Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε. Πρέπει να αφήσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας και το μέλλον μας στη Θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα, και ο Θεός θα μας φροντίσει…

***

Την άνοιξη του 1987 επισκέφθηκα το μακαριστό Γέροντα Παίσιο στο κελλί του, την Παναγούδα. Τον ρώτησα, προβληματισμένος, αν θα γινόταν πόλεμος με την Τουρκία. Ο Γέροντας μου απάντησε ότι, όταν θα δούμε η Ελλάδα να παίρνει την πρεσβεία της από την Τουρκία και η Τουρκία την πρεσβεία της από την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να πούμε: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς». Γιάννου Γεώργιος, αξιωματικός Πολεμικής Αεροπορίας («Μαρτυρίες Προσκυνητών», Θεσσαλονίκη 2003, Ζουρνατζόγλου Νικόλαος, επισμηναγός. σελ. 280)

***

– Να γνωρίζεις ότι και η Τουρκία θα διαλυθεί. Θα γίνει πόλεμος σε δύο ημίχρονα. Εμείς θα είμαστε οι νικητές, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι.
– Γέροντα, σ΄ αυτόν τον πόλεμο, θα πάθουμε εμείς κακό;
– Έ, το πολύ-πολύ να πειράξουν ένα-δυό νησιά μας αυτοί, αλλά σε εμάς θα δώσουν και την Κωνσταντινούπολη. Θα τα δείτε, θα τα δείτε όλα αυτά! (από το βιβλίο «Σκεύος εκλογής» του ιερομονάχου Χριστόδουλου Αγιορείτου)

***

Ο Άγιος Παΐσιος αποκαλύπτει στον Ανέστη Μαυροκέφαλο, τα γεγονότα που θα προηγηθούν της παράδοσης της Κωνσταντινουπόλεως στους Έλληνες:

Ρώτησα τον Άγιο ποιές προέβλεπε να είναι οι εξελίξεις σχετικά με την Τουρκία. Γέροντα, του λέω, απ’ την Αλεξανδρούπολη είμαστε. Μήπως μας πιάσει η μπόρα κατά κεί; Μου απαντά: «Κοίταξε να δης, πως θα ξεκινήσουνε τα γεγονότα: Κατ’ αρχήν, οι Τούρκοι θα μπουν σε ένα νησί. Στην Αλεξανδρούπολη δεν θα μπουν. Θα μπουν τοπικά, σε ένα νησί. Μόνο εκεί θα μπουν. Όταν θα μπούν, λέει, θα πονέση η Ελλάδα. Και εμάς, θα μας πιάση πείνα. Θα πεινάση η Ελλάδα. Και, επειδή θα κρατήση αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι».

Μετά, ρωτάω: «Γέροντα, πως θα καταλάβω, ότι θα είμαστε κοντά στον πόλεμο;”
«Όταν, μου λέει, θα ακούσης στην τηλεόραση να γίνετε θέμα για τα μίλια, για την επέκταση των μιλίων (της υφαλοκρηπίδας), από 6 σε 12 μίλια, από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Ακολουθεί».
Λέω: «Και ποια κράτη θα συμμετέχουν;»
«Κοίταξε, λέει, θα μπούν πρώτα οι Τούρκοι σ’ αυτό το νησί, και μετά θα κατέβουν οι Ρώσοι στα Στενά. Όχι, λέει, για να βοηθήσουν εμάς. Αυτοί, λέει, θα έχουν άλλα συμφέροντα, αλλά, χωρίς να το θέλουν, θα βοηθάνε εμάς. Τότε, οι Τούρκοι, για να υπερασπισθούν τα Στενά, που είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα στρατεύματα. Παράλληλα δε, θα αποσύρουν δυνάμεις από καταληφθέντα εδάφη. Θα δούν, τότε, τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξη-εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσσία θα αρπάξη μέρη, οπότε θα πούν: “Δεν πάμε και εμείς εκεί πέρα μήπως πάρουμε και εμείς κανένα κομμάτι;” Όλοι, όμως, θα κυνηγούν την μερίδα του λέοντος. Οπότε, θα μπούν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο».

Σ’ αυτό το σημείο, λέω: «Εμείς, τι θα κάνουμε, σαν Ελλάδα, σαν μέλος της ΕΟΚ, ο στρατός ο ελληνικός θα πάρη μέρος σ’ αυτόν τον πόλεμο;»
«Όχι, λέει. Θα βγάλη απόφαση η Κυβέρνηση να μη στείλη στρατό. Θα κρατήση στρατό μόνο στα σύνορα. Και, θα είναι μεγάλη ευλογία που δεν θα πάρη μέρος. Γιατί, λέει, όποιος πάρη μέρος σ’ αυτόν τον πόλεμο, χάθηκε… Πολύς κόσμος θα σκοτωθή, πολλά εκατομμύρια. Τότε, επειδή ο κόσμος στην Ελλάδα θα φοβηθή πολύ, πολλοί θα στραφούν προς την Εκκλησία, προς τον Θεό, και, απʼ τον φόβο τους, θα μετανοήσουν. Γι’ αυτό, λέει, επειδή θα υπάρξη μετάνοια, δεν θα πάθουμε κακό οι Έλληνες . Ο Θεός θα λυπηθή την Ελλάδα, επειδή ο κόσμος θα στραφή προς την Εκκλησία, προς τον Μοναχισμό και θα αρχίσουν να προσεύχωνται. Και θα βαπτισθούν πολλοί Τούρκοι. Τότε, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος θα συμβάλει ως μεσάζοντας, να δοθή η Πόλη στην Ελλάδα. Είναι ευλαβής, είναι καλός .. Έτσι θα τα οικονομήση ο Θεός τα πράγματα, ώστε η Κυβέρνηση να μη στείλη στρατό στην Πόλη, γιατί θα χαθούν πολλοί, εκατομμύρια κόσμος θα σφαγιασθούν.

• Κι όταν αναφερθήκαμε στους εξ Ανατολών γείτονες και του ζητήσαμε την γνώμη του, να μας πη δηλ. πως θα βγούμε από αυτό το αδιέξοδο και απ’ αυτήν την μόνιμη απειλή, πάλι μας είπε να μην στενοχωριόμαστε, και ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι υπέρ των Ελλήνων. Θα χυθή και λίγο αίμα, το επιβεβαίωσε αυτό ο Γέροντας, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα είναι υπέρ των Ελλήνων. Για δε την Κωνσταντινούπολη, επειδή είμαστε πρόσφυγες στην καταγωγή μας, μας έλεγε ότι “Θα την πάρουμε την Πόλη. Κάποια μέρα, θα είναι δική μας”. Αυτό, το θεωρούσε σίγουρο. Το έλεγε και το πίστευε. Το έβλεπες στα μάτια του. “Είναι πολύ κοντά ο καιρός που αυτό θα γίνη πραγματικότητα”, είπε.

Μια άλλη φορά που είχα πάει στο κελλί του Αγίου, έτυχε να είναι μέσα ένας πρώην μουσουλμάνος από τη Θράκη. Τον πιάνω και του λέω: «Εσύ πως συνέβη και ήλθες εδώ, στον Γέροντα;». Σταύρο τον έλεγαν. Άσε, λέει, κάτσε να σου πω. Ο Γέροντας μας έκανε ένα πολύ μεγάλο θαύμα και πίστεψε όλη η οικογένειά μου. Μετά ήλθε στο χωριό και φρόντισε να βαπτισθούμε.
*Και σε άλλη επίσκεψή μας στην Παναγούδα (στο κελλί του Αγίου), ήταν παρόν και ο μουσουλμάνος που βαπτίσθηκε, ο Σταύρος. Τότε, πάλι μας ανέφερε ο Άγιος για τα γεγονότα, πως θα εξελιχθούν με την Κωνσταντινούπολη. Και όταν έφθασε στο σημείο που θα πονέσει η Ελλάδα και είπε ότι «εμάς, θα μας αγγίξει η πείνα«, λέει ο Κύριος Σταύρος: «Γέροντα, να κρατήσω ένα σακκί αλεύρι για να μπορέσω ν’ αντιμετωπίσω εκείνη την περίοδο και να μην πεινάσουν τα παιδιά;».
«Όχι», του λέει, «μην παίρνεις, γιατί ο γείτονάς σου θα έχει αλεύρι και θα σου δώσει!» Δηλαδή, προείδε ο Άγιος ποιός θα βοηθήσει τον κύριο Σταύρο στην περίοδο της πείνας. Εκείνος φυσικά θα ζει σε χωριό. Τώρα, εμείς που ζούμε στις πόλεις, θα πούμε το ψωμί, ψωμάκι. Γι’ αυτό, άλλη φορά, ο Άγιος έλεγε: «Να έχετε ένα κτηματάκι και λίγο να το καλλιεργείτε. Κοντά σε σας, θα βοηθήσετε και κάποιον που δεν θα έχει». Από το βιβλίο Γέροντος Παϊσίου ο Αγιορείτης ( 1924 – 1994 ), Μαρτυρίες προσκυνητών, επιμέλεια Νικόλαος Α. Ζουρνατζόγλου, εκδ. Αγιοτόκος Καππαδοκία, Θεσσαλονίκη 2005, β’, έκδ. 

***

*…«Οι Τούρκοι θα μας χτυπήσουν, αλλά η Ελλάδα δε θα πάθει μεγάλη ζημιά. Δεν θα περάσει πολύς καιρός μετά την επίθεση των Τούρκων στη χώρα μας και τότε οι Ρώσοι θα κτυπήσουν τους Τούρκους και θα τους διαλύσουν».

*… Την άνοιξη του 1987 επισκέφθηκα τον Άγιο Παΐσιο στο κελλί του, την Παναγούδα. Τον ρώτησα, προβληματισμένος, αν θα γινόταν πόλεμος με την Τουρκία. Ο Άγιος μου απήντησε ότι, όταν θα δούμε η Ελλάδα να παίρνει την πρεσβεία της από την Τουρκία και η Τουρκία την πρεσβεία της από την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να πούμε: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς». (Γεώργιος Γιάννου, αξιωματικός Πολεμικής Αεροπορίας.)

Τότε λέω : «Δηλαδή, τι θα γίνει, Γέροντα; Ήλθε η ώρα να πάρουμε την Πόλη; Και, αν ναι, πώς θα την πάρουμε την Πόλη; Θα γίνει πόλεμος με τους Τούρκους;» «Όχι», μου λέει, «μην ανησυχείς. Ούτε ντουφεκιά δεν θα πέσει, όταν θα κινηθούν οι Τούρκοι εναντίον μας θα φθάσουν στα έξι μίλια, τότε είναι που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους». Λέω : «Θα βυθιστούν;» «Φυσικά», λέει ο Γέροντας. «Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει να κατευθύνεται κατά της Ελλάδος και φθάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους. Αλλά, αυτό, δε θα γίνει από εμάς. Αυτό θα είναι το θέλημα του Θεού. Το «Εξαμίλι» θα είναι η αρχή του τέλους». Παπαβασιλείου-Κουβουκλιώτης Στέφανος, Θεσσαλονίκη
(Πηγή : «Μαρτυρίες προσκυνητών, Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994») 

***

Μάρκου Γαβριήλ: Την άνοιξη του 1993 επισκεφθήκαμε το Γέροντα Παΐσιο.
Τον ρωτήσαμε αν θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία, και ο Γέροντας είπε: «Ναι, θα γίνει πόλεμος και θα χτυπηθεί η Τουρκία από το βορρά. Θα πάθει τεράστια καταστροφή, αλλά  ρουθούνι Ελληνικό δεν θα ματώσει. Όσον αφορά στην Πόλη, θα διοικείται από Ρώσους, Έλληνες, και Ευρωπαίους. Η καταιγίδα αυτή θα φτάσει μέχρι το Ισραήλ και τότε οι Εβραίοι θα καταλάβουν τα σφάλματα τους». (σελ. 278)

Ο Γέροντας: «Θα οικονομήσει ο Θεός. Σ’ αυτό τον πόλεμο όλοι θα γυρίσουν ηττημένοι. Ο Ελληνικός στρατός θα είναι θεατής. Δεν θα γυρίσει κανένας νικητής – γήπεδο θάναι η Παλαιστίνη. Θα ενωθούνε Αιγύπτιοι,῎Αραβες, Λίβυοι…. και θα επιτεθούνε προς Βορρά. Μετά θα επιτεθεί η Ανατολή προς τη Δύση. Τάφος θάναι η νεκρά θάλασσα. Αυτό θα είναι το πρώτο ημιχρόνιο. Υπάρχει και δεύτερο ημιχρόνιο. Μετά από αυτά τα γεγονότα, ο άνθρωπος θα φθάσει σε αδιέξοδο και τότε, όλοι θα ζητούν να μάθουν για το Ευαγγέλιο, τον Χριστό και την Παναγία. Ο κόσμος θα συγκλονισθεί πάρα πολύ. Ο Χριστός θα λυπηθεί υπερβολικά τους ανθρώπους και θα φανερωθεί (θα είναι ορατή η Θεία επέμβαση) για να τον πιστέψουν. Τότε, θα ψάχνουνε να βρούνε απίστους• δεν θα είναι αυτή όμως η Δευτέρα Παρουσία».

– Θα διαρκέσει πολύ αυτό το κακό, Γέροντα;
– Μπόρες, μπόρες θά ΄ναι. Θα δώσουμε όμως εξετάσεις…
Σ΄ αυτόν τον πόλεμο όλοι θα γυρίσουν νικημένοι. Ο Ελληνικός στρατός θα παραμείνει θεατής. Γήπεδο θα είναι η Παλαιστίνη, τάφος τους η Νεκρά Θάλασσα. Αυτό θα είναι και το πρώτο ημίχρονο…
Θα υπάρξει μετά και συνέχεια…. το δεύτερο ημίχρονο…
Ο κόσμος θα φθάσει σε αδιέξοδο, και τότε όλοι θα ζητούν να μάθουν γιά το Ευαγγέλιο και τις Γραφές. Θα λυπηθεί ο Χριστός τον κόσμο, και με ένα ξεχωριστό σημείο πού θα δείξει, πολλοί θα πιστέψουν.
Τότε, θα ψάχνει κανείς να βρει άπιστο!

– Ο προφήτης Ηλίας τροχάει και ετοιμάζει την μαχαίρα του! Καί μάλιστα πρώτα θ΄ αρχίσει από τούς Πατριάρχες, δεσποτάδες, παπάδες, καί μοναχούς!
– Και από τούς λαϊκούς πάτερ Παϊσιε…
– Τα δικά σας είναι αγνοήματα, ενώ τα δικά μας είναι αμαρτήματα. Ο προφήτης Ηλίας τροχάει το μαχαίρι του, όμως χρειάζεται προσοχή, γιατί μερικά πράγματα αλλοιώς τα λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας κι΄ αλλοιώς τα ερμηνεύει ο κόσμος.
Παράδειγμα τα “Εξαμίλια” πού αναφέρει ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. τα “Εξαμίλια” του Αγίου Κοσμά είναι τα εξαμίλια της υφαλοκρηπίδας και ή αιτία πολέμου με την Τουρκία…
Να διαβάσετε τούς προφήτες τί λένε… Τον Ιωήλ, τον Ζαχαρία, τον Ιεζεκιήλ, τον Δανιήλ… Τα λένε όλα πώς θα γίνουν! Για 7 χρόνια στην Παλαιστίνη δεν θα καίνε ξύλα, αλλά μπαστούνια, αλλά πού να ξέρετε εσείς από μπαστούνια και ξύλα! Εσείς έχετε στα σπίτια σας καλοριφέρ ( χαμογελώντας), ενώ εγώ, καίω ακόμη ξύλα στο τζάκι κι΄ έτσι ξέρω απ΄ αυτά…( προφ. Ιεζεκ. 39,9-10)

***

” Όταν ακούσετε ότι τα νερά τού Ευφράτη τα κόβουν από ψηλά οι Τούρκοι με φράγματα, και τα χρησιμοποιούν γιά αρδευτικά έργα, τότε να ξέρετε ότι ήδη έχουμε μπει στην ετοιμασία τού μεγάλου εκείνου πολέμου, του Αρμαγεδδώνα και ότι προετοιμάζετε ο δρόμος γιά τις ”μύριες μυριάδων στρατού των από ανατολών ηλίου” , πού αναφέρει η Αποκάλυψη…
{ Σήμερα λειτουργεί ήδη κοντά στις Τουρκικές πηγές τού Ευφράτη, το μεγάλο φράγμα Κεμάλ Ατατούρκ πού μπορεί να κόψει εντελώς τα νερά πρός το Ιράκ και την Συρία και να τα ρίξει στην Μεσόγειο! δημιουργώντας έτσι γενική ανάφλεξη, τον “πόλεμο τού νερού ” όπως η διεθνής διπλωματία έχει ήδη επισημάνει καί περιμένει… }
Μέσα σε όλη αυτή την προετοιμασία, συνεχίζει ο π.Παϊσιος, είναι και η αποξήρανση του ποταμού Ευφράτη ( στην δεδομένη πολεμική στιγμή ) πού αναφέρει η Αποκάλυψη, γιά να μπορέσουν έτσι να περάσουν τα 200.000.000 στρατού πού σημειώνονται, και πού σήμερα μόνο οι Κινέζοι διαθέτουν… Αν και – γελούσε ο Γέροντας σ’ αυτό το σημείο – διακόσια εκατομμύρια Κινέζοι, όταν φτάσουν εκεί, από ένα κύπελλο νερό να πιουν, πάει, τον άδειασαν τον Ευφράτη.
Μάλιστα οι Κινέζοι, έλεγε ο Γέροντας, κατασκευάζουν ένα δρόμο, πού σήμερα τον έχουν φθάσει κοντά στην Ινδία, τον λεγόμενο ” θαύμα τής Εποχής ” και πού το πλάτος του είναι ικανό γιά να περνούν χίλιοι στρατιώτες παρατεταγμένοι δίπλα-δίπλα.
Αν περιμένουμε να σχιστεί ο Ευφράτης και να εξαφανιστεί το νερό, τότε σίγουρα θα πλανηθούμε. Γιατί αλλοιώς τα εννοεί η Γραφή, και αλλοιώς οι περισσότεροι τα καταλαβαίνουν…
Πρέπει ο άνθρωπος να έχει Θεϊκή καθαρότητα σήμερα, γιά να μη ξεγελασθεί από τα σημεία των καιρών.

***

Tώρα θα αναφερθώ σε μια συζήτηση που είχαμε με το Γέροντα Παΐσιο το φθινόπωρο του 1991. Ήταν μάλλον ο μήνας Οκτώβριος. Η συζήτηση αυτή αφορούσε τα μελλοντικά γεγονότα και περισσότερο τον Αντίχριστο. Γινόταν πολύς λόγος κι ακούγονταν διάφορα τότε.
Όταν έφθασα στο κελί του ήταν ολομόναχος. Χτύπησα. Μετά ήρθε στο φράχτη. Ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
Απόστολος: «Γέροντα, ευλογείται!».
Γ. Παΐσιος: «Ο Κύριος! Τι έγινε, παιδί μου;»
Α: «Γέροντα, άνοιξε, θέλω να συζητήσουμε για τον Αντίχριστο».
Γ. Π.: «Πνευματικό έχεις;»
Α: «Έχω».
Γ. Π.: «Ε, τότε να το συζητήσεις με τον πνευματικό σου».
Εγώ επέμενα να το συζητήσουμε. Ο Γέροντας Παΐσιος ήταν πολύ καταβεβλημένος. Πονούσε πολύ! Ο πόνος ζωγραφιζόταν στο πρόσωπό του. Δε μου άνοιξε. Η συζήτηση, όμως έγινε στο φράχτη. Παρόλο το φριχτό πόνο που ένιωθε, με υπέμεινε και συζητήσαμε.
Α: «Γέροντα, θέλω να μου πείτε για τον Αντίχριστο. Ακούγονται πολλά και διάφορα».
Γ. Π.: «Άκου, έχουμε ακόμη καιρό, αργεί ακόμη. Πρώτα θα γίνει ένας μεγάλος πόλεμος. Πολύ μεγάλος! Θα χυθεί πολύ αίμα! Θα πάρουμε την Πόλη! Θα χυθεί όμως πολύ αίμα! Όπως λέει και η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, τριών χρόνων δαμάλι θα πλέει στο αίμα! Αυτός ο πόλεμος θα είναι μεγάλος. Θα είναι γενικός πόλεμος! Τέτοιος πόλεμος δεν έχει ξαναγίνει. Μετά θα έρθει ο Αντίχριστος».
Ήθελα να ρωτήσω κι άλλα, πολλά. Ο Γέροντας, όμως, με σταμάτησε. Ένα κύμα πόνου φάνηκε στην έκφρασή του. ‘’ Άντε, τώρα, να πηγαίνης, μου λέει, γιατί πονάω και θα βρέξη’’.
Από το βιβλίο: Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΦΙΛΥΡΑΣ (ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ) ΣΙΝΤΙΚΗΣ, ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΙΔΗΣ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Δίχως το πνεύμα και την αλήθεια ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει… π. Αλέξανδρος Σμέμαν
https://iconandlight.wordpress.com/2020/05/16/44782/

Κύριε, Αληθινέ και Δίκαιε, φώτισε το φρόνημα κάθε λαού με το δικό Σου φως και ενίσχυσε με τη δική Σου δύναμη την καρδιά κάθε λαού, ώστε οι εχθροί μας να μην επιχαίρουν λέγοντας, ότι Συ μας έχεις τάχα εγκαταλείψει. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/01/08/%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%ce%b1%ce%bb%ce%b7%ce%b8%ce%b9%ce%bd%ce%ad-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%ce%af%ce%ba%ce%b1%ce%b9%ce%b5-%cf%86%cf%8e%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%cf%86%cf%81%cf%8c/

 Σήμερα που όλοι γονατίσαμε και δεν υπάρχει ελπίς, θα επέμβει ο Θεός των Πατέρων μας για τα αίματα των Μαρτύρων μας και τα λείψανα των Αγίων μας. Κλαίω την Ελλάδα. Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο σήμερα. Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/02/23/%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%AF%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC/

Απολυτίκιον Αγίας Φωτεινής. Ήχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θείω Πνεύματι καταυγασθείσα, και τοις νάμασι, καταρδευθείσα, παρά Χριστού του Σωτήρος, πανεύφημε, της σωτηρίας το ύδωρ κατέπιες, και τοις διψώσι αφθόνως μετέδωσας, Μεγαλομάρτυς και Ισαπόστολε Φωτεινή, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Έτερον. Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Φωτεινήν και Φωτίδα και Φωτώ ανυμνήσωμεν, συν Ανατολή, Φωτεινόν τε Ιωσήν θείοις άσμασιν, ομού Κυριακήν, Παρασκευήν, τους Μάρτυρας Χριστού περιφανείς· θείαν χάριν γαρ αιτούνται και φωτισμόν, τοις πίστει ανακράζουσι· δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ υμών πάσιν ιάματα.

Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Χριστώ συνομίλησας επί τω φρέαρ σεμνή, και πίστιν εισδέδεξαι, την προς αυτόν ακλινώς, Φωτεινή Ισαπόστολε• όθεν της ευσεβείας, εφαπλούσα το φέγγος, ήθλησας υπέρ φύσιν, συν υιοίς και συγγόνοις• μεθ’ ων απαύστως πρέσβευε, υπέρ των τιμώντων σε.

Έτερον Απολυτίκιον. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.

Την πηγήν δεξαμενή της σοφίας και χάριτος, εκ χειλέων Κυρίου Φωτεινή Ισαπόστολε, νομίμως ηγωνίσω πανοικεί, και νέμεις φωτισμόν παρά Θεού, τοις προστρέχουσι τη σκέπη σου τη σεπτή, και ευλαβώς βοώσί σου. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω χορηγούντι διά σου, χάριν ημίν και έλεος.

Πάνσοφε Κύριε, οδήγησε κατά το θέλημά Σου τις ζωές ημών των αμαρτωλών, στην έρημο αυτής της ζωής, όπως οδήγησες τη ζωή του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού.

Δομνίκη οσιομάρτυς εν Κων/πολι, εκ Καρχηδόνος Τυνησίας (5ος αι.)
Γεώργιος ο Χοζεβίτης εν Παλαιστίνη, εκ Κύπρου (6ος αι.)
Βασίλισσα η παρθένος και σύζυγος αγ. Ιουλιανού του Αιγυπτίου, οσία ηγουμένη Μονής στην Αντινόη Θηβαΐδος Αιγύπτου και οι 1.000 οσίες μοναχές της με ειρήνη αναπαυόμενες πρώτα οι 1.000 μοναχές και έπειτα η αγ. Βασίλισσα {Κοίμηθηκαν μετά από εμφάνισι και κάλεσμα τού Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού λίγο πριν τον διωγμό του Μαρκιανού στην Αντινόη Θηβαΐδος Αιγύπτου όπου μαρτύρησαν ο αγ. Ιουλιανός, οι 10.000 οσιομάρτυρες μοναχοί του και πλήθος άλλων Χριστιανών} (8/1 καί 21/6, +303-305)
Ιουλιανός ο Αιγύπτιος, παρθένος σύζυγος της αγ. Βασίλισσας
Ιερομάρτυρες, Οσιομάρτυρες και Μάρτυρες στην Αντινόη Θηβαΐδος Αιγύπτου, μετά της αγ. Βασίλισσας και του αγ. Ιουλιανού του Αιγυπτίου (8/1 καί 21/6, +303-305)
Μαρκιανίλλα η σύζυγος του ηγέμονος διώκτη Μαρκιανού, μάρτυς στην Αντινόη Θηβαΐδος Αιγύπτου, μετά του αγ. Ιουλιανού τού Αιγυπτίου (8/1 καί 21/6, +303-305)
Καρτέριος ιερομάρτυς στην Καισάρεια Καππαδοκίας Μ. Ασίας (303)
αββάς Αγάθων μοναχός στην Αίγυπτο (4ος αι.)
αββάς Ηλίας ερημίτης στην Αίγυπτο (4ος αι.)
Αμβώ μάρτυς στην Τυφλίδα Γεωργίας, εκ Βαγδάτης Ιράκ (758)
Παΐσιος του Ούγκλιτς (1054)
Ισίδωρος ιερομάρτυς στο Ντόρπατς Εσθονίας και 72 συνεργάτες του μάρτυρες στο Ντόρπατς Εσθονίας (1472)

Εορτάζουν στις 8 Ιανουαρίου

Στίχοι
Λιποῦσα τὴν γῆν οὐρανόφρων Δομνίκα,
Εἰς οὐρανοὺς ἀνῆλθεν, ὥσπερ ἠγάπα.
Δομνίκαν ὀγδοάτῃ πότμου λάβε νὺξ ἐρεβεννή.

Ομιλία
για την υποταγή στο θέλημα του Θεού

« γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·» (Ματθαίος 6:10).

Δόξα στον άγιο Ιωάννη το Βαπτιστή, διότι εκπλήρωσε το Ευαγγέλιο πριν από την έλευση του Ευαγγελίου! Εισερχόμενος στην έρημο, παρέδωσε τον εαυτό του τελείως στο θέλημα του Θεού, ψυχή τε και σώματι. Το θέλημα του Θεού ενήργησε στο ίδιο του σώμα στη γη, καθώς και στον ουρανό, της ψυχής του. Ούτε πείνα, ούτε άγρια ​​θηρία έβλαψαν το σώμα του κατά τη διάρκεια τόσων ετών που έζησε στην έρημο. Η ψυχή του δεν τρώθηκε από την απελπισία λόγω της μοναξιάς, ούτε από την υπερηφάνεια στη θέα ουράνιων οραμάτων. Δεν αναζητούσε ούτε ψωμί ούτε γνώση από άνθρωπο. Ο Θεός του έδινε όλα όσα του χρειαζόταν, γιατί ο ίδιος παρέδωσε τελείως τον εαυτό του στο θέλημα του Θεού.

Δεν οδήγησε ο ίδιος τα βήματά του στην έρημο, ούτε μακριά από αυτήν. Ένα αόρατο πηδάλιο άνωθεν κατεύθυνε την ζωή του. Διότι όταν ήταν απαραίτητο γι ‘αυτόν να βγει από την έρημο και να πάει να συναντήσει τον Κύριο, τότε, όπως ρητά αναφέρεται: «ἐγένετο ῥῆμα Θεοῦ ἐπὶ Ἰωάννην» (Λουκά 3: 2). Σαν αθώος νέος, ο Ιωάννης, μίλησε απλά για την επικοινωνία του με τις δυνάμεις του Ουρανού: «κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ᾿ ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ᾿ ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ᾿ αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. »(Ιωάννη 1: 33-34). Πόσο τρυφερά και απλά μιλάει για πράγματα ουράνια! Αλλά πόσο τρομακτικός είναι σαν λιοντάρι, όταν μιλάει εναντίον της αδικίας των ανθρώπων, εναντίον του Ηρώδη και της Ηρωδιάδος! Το αρνί και το λιοντάρι συγκατοικούν εντός του. Ο παράδεισος είναι τόσο κοντά του, όπως η μητέρα στο παιδί της. Το θέλημα του Θεού του είναι προσιτό και ξεκάθαρο, όπως είναι και για τους αγγέλους στον ουρανό.

Πάνσοφε Κύριε, οδήγησε κατά το θέλημα Σου τις ζωές ημών των αμαρτωλών, στην έρημο αυτής της ζωής, όπως οδήγησες τη ζωή του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού.

Ό,τι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Ιανουάριος), Εκδ. Αθως

Η αισιοδοξία αποτελεί ύμνο της ζωής, είναι η μεγαλύτερη ευτυχία για έναν άνθρωπο
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Μεγαλύτερη ευτυχία για έναν άνθρωπο δεν είναι η υγεία, ο πλούτος, οι φίλοι και η δόξα. Η μεγαλύτερη ευτυχία για έναν άνθρωπο είναι να έχει αισιοδοξία. Ούτε μεγαλύτερη δυστυχία για έναν άνθρωπο είναι η αρρώστια, η φτώχεια, η μοναξιά, η εγκατάλειψη, η αδικία, η οποιαδήποτε δυσκολία και απώλεια. Η μεγαλύτερη δυστυχία για έναν άνθρωπο είναι να είναι απαισιόδοξος, γιατί ενώ η αισιοδοξία αποτελεί ύμνο της ζωής, η απαισιοδοξία αποτελεί ύμνο στον θάνατο.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν με τίποτε να συνηθίσουν να παρατηρούν τα πάντα από την οπτική της αιωνιότητος. Όλα όσα παράγει αυτός ο κόσμος, τα παράγει για την αιωνιότητα. Η αγάπη μας και η φιλία μας είναι αξεπέραστες στον χρόνο, όπως και ο κόσμος. Τα μάτια μας κάνουν λάθος όταν μας λένε πως όλα περνάνε, όπως μας εξαπατούν για την κίνηση του ηλίου. Υπάρχει ένα περιβάλλον πνευματικό όπου όλα ζουν και κινούνται. Αυτό το περιβάλλον είναι σταθερό και ακίνητο. Όλα όσα έζησαν στη γη, ζουν και σήμερα σ’ αυτό το πνευματικό περιβάλλον. Όλα όσα ζουν σήμερα, θα ζουν αιώνια σ’ αυτόν τον πνευματικό τόπο. Η αγάπη και η φιλία δεν χάνονται με τον θάνατο, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν σε μια πολύ πιο καθαρή και έξοχη μορφή στον άλλο κόσμο…

Ανάμεσα στον άλλο κόσμο και σ’ αυτόν που ζούμε υπάρχουν σύνορα εξαιτίας της μυωπίας μας, και δεν βλέπουμε την συνέχεια, την προέκταση αυτής της ζωής μετά τον θάνατο. Και δεν μπορούμε να δούμε με πνευματικά μάτια το «τώρα».

Όλοι εμείς υφαίνουμε το υφαντό της ιστορίας, αδέλφια μου. Είμαστε υφαντές της ιστορίας αλλά υπάρχει και ένας μεγαλύτερος από μας Υφαντής. Όλες οι ημέρες που συναποτελούν το παρελθόν, από μόνες τους δεν θα σήμαιναν τίποτε, αν δεν αποτελούσαν και αυτές μέρος ενός υφαντού που είναι η ζωή μας. Ο χρόνος όλων των ανθρώπων στον κόσμο από μόνος του δεν θα ήταν τίποτε, αν δεν είχε σαν στόχο του και περιεχόμενό του την δημιουργία μιας παγκόσμιας σύνθεσης, ενός παγκοσμίου εργόχειρου υφαντού. Κάθε έργο μας μέχρι αυτήν την στιγμή, κάθε λέξη και κάθε συναίσθημα διατηρείται και δεν χάνεται ως μέρος της προσωπικής μας σύνθεσης. Όλος ο ηρωισμός μας και όλη η φαυλότητα μας στέκονται ακίνητα στην ύφανση του παρελθόντος μας.

Εμείς οι άνθρωποι δεν αποτελούμε θεματοφύλακες της ιστορίας μας, είμαστε μόνο οι υφαντές της. Το παρελθόν διαφυλάσσεται από Εκείνον που δεν λησμονεί τίποτε. Τα κλειδιά του παρελθόντος κρατά ο Ύψιστος Υφαντής, που προσεκτικά άγρυπνα πάνω από κάθε νήμα που πλέκεται στο εργόχειρο Του. Αναλογιστείτε φίλοι μου, ποια είναι η συμβολή σας στο τεράστιο αυτό υφαντό του Θεού; Ο λόγος του Θεού είναι λόγος της αισιοδοξίας.

Η αισιοδοξία αποτελεί το φωτοστέφανο της χριστιανικής φιλοσοφίας και της χριστιανικής ιστορίας. Αισιόδοξος ήταν ο Θεμελιωτής του Χριστιανισμού, ο πιο Αισιόδοξος από όλους τους αισιόδοξους στον κόσμο. Παρέμενε αισιόδοξος και όταν εγκαταλελειμένος από όλους προσευχόταν μόνος στον Θεό, εκείνη την μοιραία νύχτα πριν αρχίσει η τραγωδία. Και τότε που τον σύρανε από τον Ηρώδη στον Πιλάτο χλευάζοντάς τον. Και τότε που Του έβαλαν αγκάθινο στεφάνι, που Του έσχιζε το θεϊκό Του κεφάλι, και τότε όταν υπό το βάρος του Σταυρού έβγαινε έξω από τα Ιεροσόλυμα, που Τον αποχαιρετούσαν με γέλια, με κατάρες και με τον ήχο των αδύναμων δακρύων των γυναικών. Και τέλος όταν το ποτήρι της πίκρας ξεχείλισε και εισήλθε στην ιστορία η λέξη Γολγοθάς, πάλι παρέμεινε αισιόδοξος.

Αισιόδοξοι ήταν και οι Χριστιανοί μάρτυρες. Αφού οι μάρτυρες και οι μεγαλομάρτυρες ήταν αισιόδοξοι, πως εμείς να είμαστε απαισιόδοξοι; Αισιόδοξοι ήσαν όσοι στις ρωμαϊκές αγορές πάλαιψαν με άγρια θηρία, για να διασκεδάσει ο Καίσαρας. Αισιόδοξοι ήσαν όσοι καίγονταν στην πίσσα στις πλατείες για την ψυχαγωγία του Καίσαρα και των γυναικών του. Αισιόδοξοι ήσαν όσοι γύριζαν δεμένοι στον τροχό και όσοι θάφτηκαν ζωντανοί στην γη. Αισιόδοξοι ήσαν εκείνοι που δεν γνώρισαν την ισότητα ούτε την ελευθερία του τύπου. Πώς λοιπόν εμείς να γινόμαστε απαισιόδοξοι; Γιατί να γινόμαστε απαισιόδοξοι; Οι μάρτυρες του Χριστιανισμού όταν καίγονταν στη φωτιά φώναζαν: Εμείς και πάλι πιστεύουμε. Αυτοί και όταν τους έσχιζαν τα θηρία ψιθύριζαν: Εμείς πάλι ελπίζουμε. Πάνω στον σταυρό, κλαίγοντας με λυγμούς έλεγαν: Εμείς και τώρα σας αγαπάμε. Εμείς αγαπούμε την μαρτυρική ζωή μας και προσδοκούμε μια καλύτερη ζωή. Πιστεύουμε στον Ένα και Παντοδύναμο Θεό που κυβερνά τον ήλιο και μετρά όλους τους πόνους μας και όλες τις αδικίες των βασανιστών μας.

Αυτούς τους ανθρώπους που τους κλώτσησαν σαν άχρηστες πέτρες, τους πήρε ο Θεός, ο Κτίστης των πάντων, να αποτελέσουν το θεμέλιο της εκκλησίας Του. Η εκκλησία Του αποτελεί το μεγαλύτερο οικοδόμημα αισιοδοξίας που κτίστηκε στη γη. Η αισιοδοξία του Χριστιανισμού δεν αποτελεί μία απλή πνευματική θεωρία, γιατί είναι δοκιμασμένη και τεκμηριωμένη.

«Δεν θα μπορούσα να αποκαλέσω τον εαυτό μου Χριστιανό, εάν δεν ήμουν αισιόδοξος. Και αν αποκαλούσα τον εαυτό μου Χριστιανό και δεν ήμουν αισιόδοξος, δεν θα ήμουν ειλικρινής Χριστιανός. Και όλοι εσείς ματαίως αποκαλείσθε Χριστιανοί, εάν δεν είσθε αισιόδοξοι. Ο Χριστιανισμός αποτελεί το μέγιστο κάστρο αισιοδοξίας. Ο Χριστιανισμός θεμελιώνεται στην πίστη, την ελπίδα και την αγάπη. Γιατί αυτά τα τρία μόνο σώζουν: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη.

Η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη συναποτελούν την αισιοδοξία. Μόνον η αισιοδοξία μας σώζει. Αν δεν έχουμε αισιοδοξία, δεν έχουμε πίστη. Χωρίς πίστη είμαστε σαν τα ζώα που σήμερα το πρωί σφαγιάστηκαν στο σφαγείο. Χωρίς την αισιοδοξία, όλοι μας είμαστε ανάπηροι. Μεγαλύτερη αναπηρία έχει ο άνθρωπος χωρίς αισιοδοξία παρά ο άνθρωπος χωρίς πόδια. Ο Θεός εν σοφία τα πάντα έκτισε. Στο πρόσωπο του αισιόδοξου καθημερινά πέφτουν οι ακτίνες του ηλίου, του ζεσταίνουν και του φωτίζουν την ψυχή, ενώ το πρόσωπο του απαισιόδοξου μένει χωρίς τον ήλιο, με αποτέλεσμα η ψυχή του να είναι κρύα και σκοτεινή. Ο πρώτος καθημερινά βλέπει τα λουλούδια, ενώ ο δεύτερος τον σκουπιδότοπο. Δεν μπορεί να υπάρξει καμμιά δημιουργία χωρίς αισιοδοξία.

Αδελφοί μου, ας είμαστε αισιόδοξοι. Ας ατενίσουμε τον κόσμο μας την ημέρα, ας δούμε ψηλά στον ουρανό την νύχτα και ας έχουμε πίστη στον Θεό. Υπάρχει ο Δημιουργός, ο Πλάστης του κόσμου και Πατέρας μας. Η σκέψη αυτή, ας είναι η βάση της αισιοδοξίας μας. Κάθε σπόρος αφού σαπίσει, τότε βλαστάνει και γίνεται λουλούδι. Με τον θάνατο εμείς σαπίζουμε για να βλαστήσουμε στην άλλη ζωή. Επειδή είμαστε παιδιά ενός αθάνατου Πατέρα, γι’ αυτό είμαστε και εμείς οι ίδιοι αθάνατοι. Τι είδους Πατέρας θα ήταν αυτός που δεν θα δημιουργούσε παιδιά όμοια μ’ Αυτόν; Ποιος Πατέρας θα ζούσε δισεκατομμύρια χρόνια και θα είχε γιους των οποίων η ζωή δεν διαρκεί ούτε εκατό χρόνια; Ας είμαστε αισιόδοξοι επειδή κανείς δίκαιος δεν θα πάει στην κόλαση και ούτε ένας μη μετανοιωμένος αμαρτωλός στον παράδεισο. Ο άνθρωπος όμως για να κατορθώσει να εισέλθει στον παράδεισο, πρέπει πρώτα ο παράδεισος να εισέλθει μέσα του. Στην κόλαση οδηγείται αυτός που η κόλαση υπάρχει ήδη μέσα στην ψυχή του. Ο παράδεισος είναι αθάνατη χαρά και θεϊκή ανύψωση. Η κόλαση είναι αιώνια λύπη και η γεμάτη ένοχες και τύψεις συνείδηση. Η τιμωρία των αμαρτωλών και η ανταμοιβή των Δικαίων είναι οι υψηλότεροι μαθηματικοί νόμοι της οικουμένης.

Ας είμαστε αισιόδοξοι, ακόμη και όταν ζημιωνόμαστε, γιατί η ζημιά μας δεν είναι ποτέ άστοχη και χωρίς λόγο. Τα βάσανά μας είναι σημαντικός παράγοντας στην συνολική πορεία ζωής της ανθρωπότητος. Τα βάσανά μας είναι μισθός με τον οποίο πληρώνουμε εισιτήριο για να εισέλθουμε στον τόπο τον οποίο φωτίζει ο Θεός με πολλούς ήλιους.
Εγώ προσωπικά τρεις φορές στη ζωή μου έφθασα κοντά στον θάνατο και μπορώ να σας εξομολογηθώ και να σας δώσω την μαρτυρία πως τα όσα πέρασα δεν ήταν ούτε φοβερά ούτε ανυπόφορα. Θυμάμαι εκείνες τις στιγμές με χαρά, επειδή αυτά τα τρία γεγονότα ομορφαίνουν τη ζωή μου και σήμερα, και κάνουν την ψυχή μου πιο δυνατή. Ας είμαστε αισιόδοξοι και όταν μεγαλώνουμε σε ηλικία, όπως όταν ήμασταν νέοι. Κάθε ηλικία έχει το μεγαλείο της και την ομορφιά της.

Ας είμαστε αισιόδοξοι ως Χριστιανοί, γιατί στην πίστη μας βρήκαν παρηγοριά και οι πιο απελπισμένοι. Ας αισιοδοξούμε όλοι μας και ως λαός. Δεν μας ξέχασε αυτός που δημιουργεί την Ιστορία. Ο ρόλος μας στην Ιστορία είναι σημαντικός και εξελίσσεται σε ακόμη πιο σημαντικό. Όταν παλεύουμε για την ελευθερία, αγωνιζόμαστε για κάτι θεϊκό, γιατί ο Θεός είναι Πατέρας των ελεύθερων και όχι των υποδουλωμένων ψυχών και σωμάτων. Ας σκεφτόμαστε αισιόδοξα, επειδή μόνον η αισιόδοξη σκέψη φθάνει μέχρι τον Θεό. Ας είμαστε αισιόδοξοι και με τα συναισθήματά μας, γιατί η αισιοδοξία είναι το φάρμακο της λύπης και η πηγή της αληθινής και αιώνιας χαράς.

Ας είμαστε αισιόδοξοι και με τα έργα μας, επειδή τα καλά έργα μας συνυφαίνονται με τα έργα του Θεού, και διατηρούνται αιώνια όπως και τα έργα του Θεού. Ας είμαστε αισιόδοξοι γιατί και η ίδια η ζωή είναι αισιόδοξη και εμείς οι άνθρωποι είμαστε η πιο υψηλή έκφραση της ζωής.

Το να είναι κανείς αισιόδοξος σημαίνει να ζει και να εκτιμά δίκαια το δώρο της ζωής».
Αγίου Νικολάου Αχρίδος, ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”

Να ακουμπάμε ολόκληροι πάνω στον Χριστό, όπως ο Ιωάννης έβαλε το χέρι του επάνω στον Χριστό. Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/05/24/%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%bc%cf%80%ce%ac%ce%bc%ce%b5-%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%89-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83/

Σύναξις Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, 7 Ἰανουαρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
«ΟΥΚ ΕΞΕΣΤΙ ΣΟΙ» (Μαρκ. 6,18)
https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=50786

Ω! αδελφέ, εμπιστεύσου τον Κύριο με όλη την καρδία σου! Ο Παντεπόπτης Κύριος επιβλέπει όλους τους ανθρώπους, και με θαυμαστό τρόπο καθοδηγεί τους πιστούς στη σωτηρία. Αυτό που για τον πιστό φαίνεται μεγάλη απώλεια μπορεί να αποδειχθεί με τον καιρό ένα μεγάλο κέρδος. Όσιος Φιλόθεος ο Χρυσουπόλεως

Οσίας Μαρίνης της Ραϊθού του Σινά
Ιλαρίωνος του Μεγάλου (371) και Οσίου Βαρούχ
Ιερομαρτύρων Σωκράτους, πρεσβυτέρου εν Αγκύρα και Θεοδότης (230), Μαρτύρων Αζή, Γαΐου, Δασίου και Ζωτικού, Πλαντίνου (303)
Σελήνης/Κιλινία (Céline/Cilinia) στη Laon Γαλλίας, μητέρας του Αγ. Πρινκίπιου Επισκόπου Soissons Γαλλίας και του Αγ. Ρεμίγιου Επισκόπου Rheims Γαλλίας (458) και Σελήνης/Κιλινία (Céline/Cilinia) ασκήτριας στο Παρίσι Γαλλίας, από Meaux Γαλλίας (350)
Οσίου Ιακώβου οικονόμου της Μονής του Σωτήρος Βαθεος Ρύακος , 63 μαρτύρων της Ιερουσαλήμ (724)
Παύλου, Πέτρου και Στεφάνου, και οι μετ’ αυτών μάρτυρες και ομολογητές υπέρ των Ι. Εικόνων στην Κωνσταντινούπολι υπό του Κωνσταντίνου Κοπρωνύμου (περ. 741-775), μετά του Αγίου οσιομάρτυρος Ανδρέου “του εν τη Κρίσει” (και 17/10, 767) [“Κρίσις” ονομαζόταν ο τόπος που πέταξαν το Ι. Λείψανό του μετά το Μαρτύριο – κατά εικονομάχων]
Αγίας Ούρσουλας της εν Κολωνία (383 η 451)
Βαρνάβα και Ιλαρίωνος, των εν Περιστερώνα Μόρφου Κύπρου εκ των Αλαμάνων (12ος αιώνας)
Ιλαρίωνος του Κιέβου του Ρώσου (περ. 1055) και Ιλαρίωνος των σπηλαίων του Κιέβου (11ος αιώνας)
Οσίου Φιλοθέου του Χρυσουπόλεως Καβάλας του Αθωνίτη (1610)
Σωφρονίου της Κούρτεα-ντε-Άρτζες Ρουμανίας [υπέστη Μαρτύρια από Ουνίτες-Ρωμαιοκαθολικούς] (1761)
Νεομάρτυρος Ιωάννου, του εκ Γουβών (Μονεμβασίας) και εν Λαρίση αθλήσαντος (1773)
Οσίων Χριστοδούλου του εν Πάτμω (1093) και Ιλαρίωνος των Μογλενων (1164)(ανακομιδή λειψάνων)

Εορτάζουν στις 21 Οκτωβρίου

Όσιος Φιλόθεος ο Χρυσουπόλεως Καβάλας ο Αθωνίτης
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο Παντεπόπτης Κύριος επιβλέπει όλους τους ανθρώπους, και με θαυμαστό τρόπο καθοδηγεί τους πιστούς στη σωτηρία. Αυτό που για τον πιστό φαίνεται μεγάλη απώλεια μπορεί να αποδειχθεί με τον καιρό ένα μεγάλο κέρδος.
Η περίπτωση του Αγίου Φιλοθέου και του αδελφού του, που για τη μητέρα τους ήταν χαμένοι, είναι παρόμοια με την περίπτωση του Αγίου Ξενοφώντος (26 Ιανουαρίου), και του Αγίου Ευσταθίου, της συζύγου και των γιων του (20 Σεπτεμβρίου).

Όταν ο Άγιος Φιλόθεος και ο αδελφός του είχαν φυλακιστεί από τους Τούρκους στη Μακεδονία, εμφανίστηκε σε αυτούς η Υπεραγία Θεοτόκος με τη μορφή της μητέρας τους και τους είπε: «Σηκωθείτε, αγαπημένα μου παιδιά, και ακολουθήστε με!» Και ξαφνικά οι δυο νέοι βρέθηκαν σε ένα μοναστήρι στην Νεάπολης της Μικράς Ασίας. Όταν οι νέοι είπαν στον ηγούμενο τι τους είχε συμβεί, εκείνος κατάλαβε ότι αυτό ήταν από τον Θεό, δέχτηκε τους νέους και τους εκειρε μοναχούς.
Μετά από αυτό πέρασε πολύς καιρός. Η μητέρα τους θρήνησε για αυτούς αλλά ξεπέρασε τον απώλειά τους. Τελικά, αποφάσισε να μπει σε ένα μοναστήρι και να αφιερωθεί στον Θεό. Η πρόνοια του Θεού την έφερε κοντά στο μοναστήρι όπου ήταν οι γιοι της. Κάποτε, κατά τη διάρκεια της κυριωνυμης εορτής αυτού του μοναστηριού, ήρθε με τις άλλες μοναχές για την πανήγυρη. Είδε τότε τους γιους της στην εκκλησία αλλά δεν τους αναγνώρισε. Εκείνη τη στιγμή, ο ένας από τους αδελφούς φώναξε τον άλλον με το κοσμικό του όνομα. Η καρδιά της μητέρας συγκινήθηκε στο άκουσμα αυτού του ονόματος, που της ήταν τόσο αγαπητό, και κοίταξε προσεκτικά τα πρόσωπά τους. Αμέσως τους αναγνώρισε και εκείνοι αναγνώρισαν την μητέρα τους. Η χαρά τους ήταν απερίγραπτη και ευχαρίστησαν από καρδιάς τον Θεό.
Έτσι, οι πιστοί Χριστιανοί δεν πρέπει να απελπίζονται ακόμη και με τη μεγαλύτερη απώλεια.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας»
http://prologue.orthodox.cn/October21.htm

***

Ω! άνθρωπε, εμπιστεύσου τον Κύριο με όλη την καρδιά σου. Σ’ Αυτόν βρίσκεται η ατελεύτητη Σοφία, του Παντεπόπτου η όρασις. «Τάδε έφη Κύριος: εμή βουλή, και ασφάλεια, εμή φρόνησις, εμή δε ισχύς» (Παροιμίαι 8,14). Εκείνος εφορά, Εκείνος παρατηρεί όλες τις διεξόδους στις οποίες τρέχει το αίμα σου και όλα τα σταυροδρόμια στα οποία περιπλανώνται οι σκέψεις σου. Εκείνος, συμπάσχων, προσφέρει τον Εαυτό Του με αγάπη σ’ εσένα ως Κυβερνήτης της ζωής κι εσύ ακόμα στηρίζεσαι στη σκοτισμένη και φθαρτή φρόνησή σου.

Ω! αδελφέ μου, μην επαίρεσαι, μόνο τον Κύριο να εμπι­στεύεσαι με όλη την καρδιά σου! Εκείνος σε προφύλαξε αμέτρητες φορές από τη «σοφία» σου, από τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις της και απ’ τον κίνδυνο στον οποίον αυτή σε ώθησε. Όπως του τυφλού συγκρινόμενη με εκείνου που βλέπει: τέτοια είναι η «σοφία» σου συγκρινόμενη με τη Σοφία του Θεού. Ω! τυφλέ, εμπιστεύσου μόνον τον Αρχηγό της Πίστεως. Ω! αδελφέ, εμπιστεύσου μόνο τον Κύριο εν όλη, καρδία σου!

Ω! Κύριε Παντεπόπτα, η αιώνια και άμεμπτη, αλάθητη Σοφία, βαθύτερη και από την οικουμένη και λαμπρότερη από τον ήλιο, προφύλαξέ μας από τα λάθη της δικής μας φρονήσεως.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Ιούνιος, εκδ. Άθως, σ.46-48)

***

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Προς μια ευσεβή ψυχή για τη σημαντικότερη άσκηση

Εσύ κατάλαβες την πίστη ως άσκηση και ορθά το κατάλαβες. Οι ασκήσεις σου έως τώρα αναφέρονταν στην νηστεία, την προσευχή και την ελεημοσύνη. Και τούτο είναι ορθό, και τα τρία είναι μεγίστης σημασίας. Η νηστεία, η προσευχή, και η ελεημοσύνη είναι η πρακτική έκφραση της πίστης, της ελπίδας και της αγάπης. Μέσω όλων αυτών και μέσω της εφαρμογής των εντολών του Χριστού δείχνεις πως παραδίδεσαι στη βούληση του Θεού. Η ολοκληρωτική μας παράδοση στη βούληση του Θεού αποτελεί την πεμπτουσία όλων των πράξεών μας και των κόπων για την πίστη αλλά και όλων των σκέψεων και αισθημάτων και ενεργειών μας, με μια λέξη ολόκληρης της ζωής μας. «ότι καταβέβηκα εκ του ουρανού ουχ ίνα ποιώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με» είπε ο Χριστός ( Ιωάν. 6, 38 ). Και λίγο πριν τα πάθη Του, μέσα σε ματωμένο ιδρώτα, απευθύνεται στον Πατέρα λέγοντας: «πλην μη το θέλημά μου, αλλά το σον γινέσθω» ( Λουκ. 22, 42 ).

Υπάρχουν πολλοί βαπτισμένοι άνθρωποι, που προσπαθούν να εκπληρώσουν τον νόμο του Θεού, όμως παρόλα αυτά δεν είναι εντελώς παραδομένοι στη θέληση του Θεού. Όταν έρχονται πάθη και δυσκολίες εκείνοι γκρινιάζουν στον Δημιουργό τους. Έτσι φανερώνουν, πως δεν έχουν παραδοθεί στο Θεό τους, και ότι η πίστη τους είναι ρηχή και όλα τα έργα της πίστης υπολογισμένα με τον ανθρώπινο υπολογισμό. Γι’ αυτό εσύ να γνωρίζεις ότι η άσκηση στο να παραδίνεσαι στη βούληση του Θεού είναι το πιο σημαντικό∙ πιο πολύ απ’ όλες τις ασκήσεις στην πίστη. Στην αρχή κάθε καινούριας μέρας πες: ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα! Και πάλι το ίδιο όταν έρχεται μια καινούρια νύχτα:ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα! Ξεκινώντας για δουλειά και γυρίζοντας από τη δουλειά, πάλι το ίδιο: ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα! Και όταν είσαι υγιής και όταν πέφτεις στην κλίνη, και όταν λαμβάνεις και όταν χάνεις, πάλι: ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα! Τελικά όταν φθάσει η αναπόφευκτη ώρα, και συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο τον άγγελο του θανάτου, πες με θάρρος: ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα μου και Θεέ μου!

Πηγή: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δεν φτάνει μόνο η πίστη…, Ιεραποστολικές επιστολές Β’», μετάφραση: Σβετλάνα Πέτσιν, Ηλίας Σαραγούδας, Νεφέλη Σαραγούδα – Πέτσιν, Εκδόσεις «εν πλώ», σελ. 118-119

Οσία Μαρίνα της Ραϊθού, το μυροβόλον και θείον άνθος της ερήμου του Σινά
https://iconandlight.wordpress.com/2020/10/20/%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%81%ce%b1%cf%8a%ce%b8%ce%bf%cf%8d-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%cf%85%cf%81%ce%bf%ce%b2%cf%8c%ce%bb%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%ce%b1/

Να θυμάστε ότι ο Κύριος στις δύσκολες στιγμές που θα έρθουν κανέναν δεν θα αφήσει απροστάτευτο … Τα παιδιά Του ο Θεός δεν τα εγκαταλείπει, Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/03/12/%ce%bd%ce%b1-%ce%b8%cf%85%ce%bc%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%8c%cf%84%ce%b9-%ce%bf-%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b4%cf%8d%cf%83%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%b5%cf%82/

​ ​ Πάνω απ’ όλα, παιδιά μου, να κρατήσουμε την πίστη μας στον Κύριο, και ας έρθουν μέρες δύσκολες και ας έρθουν μέρες δοκιμασίας. Ο Κύριος δεν θα μας αφήσει. Να είσθε βέβαιοι και πιστοί! Είναι όλα στα χέρια του Θεού. Άγιος Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/12/02/%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%89-%CE%B1%CF%80-%CF%8C%CE%BB%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84/

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ’.

Ταίς των δακρύων σου ροαίς, της ερήμου το άγονον εγεώργησας· και τοις εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας· και γέγονας φωστήρ τη οικουμένη, λάμπων τοις θαύμασιν, Ιλαρίων Πατήρ ημών όσιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον
Ήχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θεία χάριτι, της Θεοτόκου, ως λελύτρωσαι, χειρών απίστων, εν Νεαπόλει οσίως εμόνασας, και εν τω Άθω ασκήσας Φιλόθεε, φίλος Θεού φερωνύμως γεγένησαι, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Απολυτίκιον Αγίας Μαρίνας της Ραϊθού. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Εν Σιναίω αθλούσα προς τα ουράνια, ανεπτερώθης Οσία και εν Παρθένων χορώ, συνηρίθμησαι καλώς Μαρίνα ένδοξε, ότι τον δόλιον εχθρόν, κατενίκησας σφοδρώς, Σταυρού θεία δυνάμει, και τον Χριστόν ικετεύεις, υπέρ απάντων των τιμώντων σε.

Απολυτίκιον Ήχος α’.

Της ερήμου πολίται και εν σώματι άγγελοι και θαυματουργοί γεγονότες θεοφόροι Βαρνάβα και Ιλαρίων όσιοι- νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουρανίων χαρισμάτων αυτουργοί- όθεν χάριν ιαμάτων, εξ ουρανού πλουσίως εδέξασθε. δόξα τω ενδυναμώσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ υμών, πάσιν ιάματα.

Ήχος πλ. α΄. Χαίροις ασκητικών.

Λύχνος, εν τοις εσχάτοις φανείς, πάντας πλουτίζων τω φωτί θείας χάριτος, φωτίζων τους εν τω σκότει, της αγνωσίας λαμπρώς, και τετυφλωμένοις δίδων όρασιν, Μαρίνα ακήρατε, ανεδείχθης αθλήσει σου, την παρθενίαν, εν ερήμω φυλάττουσα, και Κυρίω σου, νουνεχώς αλαλάζουσα· Κύριε των Δυνάμεων, και ρύστα θερμότατε, καμέ εχθρού του πανώλους, εκ των παγίδων διάσωσον, Μητρός Σου πρεσβείαις, και δεήσεσι πλουσίαις, ως Παντοδύναμος.

Χαίρε, μοναζουσών γυναικών, παρθενευόντων τε το μέγα υπόδειγμα, η ράβδος της εγκρατείας, και μοναρχίας αμνάς, της τρισυποστάτου πολυένδοξος, του Πνεύματος όργανον, των Αγγέλων συνόμιλος, άνθος ερήμου, το τερπνόν και κειμήλιον, οσιώτατον, του Χριστού νύμφη πάνσεμνε, όθεν τελούμεν σήμερον, Μαρίνα την μνήμην σου, και σοι κραυγάζομεν πόθω, εν ικέσια οι δούλοί σου· Χριστόν εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι το μέγα έλεος.

Όποτε κι αν στραφούμε στην Παναγία Γοργοεπήκοο με την καρδιά μας, είναι εκεί. Παντοδύναμε Κύριε φώτισε τον νου μας ώστε να μπορούμε να συμμορφώνουμε το θέλημά μας με το δικό Σου σωτήριο και φιλάνθρωπο θέλημα.

Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοεπηκόου
Η Εμφάνιση του θαυματουργού και Ζωοδόχου Στύλου (Σβετιτσχοβέλι) και η εύρεση του Ιερού Αρράφου Χιτώνος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στη Μτσχέτα της Γεωργίας από την αγία Νίνα την Ισαπόστολον (4ος αι.)
Άγιοι ισαπόστολοι Βασιλείς της Γεωργίας Μιριάν και Νάνα (4ος αι.)
Αγία Σιδωνία (33 μ.Χ.)
Αγία Σιδωνία, μαθήτρια της Αγίας Νίνας και Άγιος Αβιάθαρ πατηρ της αγίας Σιδωνίας της Μτσχέτα (4ος αι.)
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοεπηκόου
Άγιος Ανανίας ο Απόστολος, Όσιος Ρωμανός ο Μελωδός, Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης, Όσιος Γρηγόριος ο Δομέστικος
Σύναξη της Παναγίας της Γιάτρισσας
Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ
Σύναξη της Παναγίας της Ελευθερώτριας στον Βασσαρά Σπάρτης

Εορτάζουν την 1η Οκτωβρίου

”Ως τον Χιτώνα, εύρες Νίνα Δεσπότου, τούτω σκέπε τους πόθω σε τιμώντας, και ψυχάς ψυγείσας, θέρμανον προσευχαίς σου.” (Ωδή ς΄.Τον βασιλέα)

Ο Ζωοδόχος Στύλος (Σβετιτσχοβέλι) και ο Άρραφος Χιτώνας του Χριστού

Ἐθεωρήθησαν αἱ πορεῖαί σου, ὁ Θε­ός,
αἱ πορεῖαι τοῦ Θεοῦ μου τοῦ βασιλέως τοῦ ἐν τῷ ἁγίῳ» (Ψαλ. ξζ΄ [67] 25).

Ο αγιώτερος τόπος της Ορθοδοξίας στη Γεωργία είναι ο Καθεδρικός Ναός «Σβετιτσχόβελι» (= άγιος Στύλος, Светицховели – სვეტიცხოველი – Setiskhoveli), στη Μτσχέτα. Είναι κτισμένος πάνω από τον τάφο της Αγίας Σιδωνίας μαζί με τον Άρραφο Χιτώνα του Χριστού μας. Στον άγιο εκείνο τόπο είχε φυτρώσει ενας πελώριος κέδρος.

Η αγία Νίνα όταν ηταν στα Ιεροσόλυμα μελετώντας με δάκρυα τις ευαγγελικές διηγήσεις περί της Σταυρώσεως του Σωτήρος του Χριστού, εισήλθε βαθιά στην καρδιά της ο πόθος για τον ιερό Χιτώνα του Κυρίου, και άρχισε να προσεύχεται στην Υπεραγία Θεοτόκο να την αξιώσει να Τον  προσκυνήσει. Η Υπεραγία Θεοτόκος εισάκουσε τις προσευχές της και δίνοντας στον ύπνο της στο χέρι έναν Σταυρό φτιαγμένο από κληματόβεργες, για να την προστατέψει από ορατούς και αοράτους εχθρούς ως φύλακάς της, της είπε να πάει στη Γεωργία να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και να βρει τον άρραφο Χιτώνα Του. Η Αγία Νίνα υπάκουσε και με μεγάλο πόθο πορεύθηκε σε ξένους και άγνωστους τόπους, μόνη, αναζητώντας τον ιερό Χιτώνα του Κυρίου που είχε υφάνει η Παναγία Μητέρα Του. Ετσι έφτασε στην πόλη Μτσχέτα της Γεωργίας.

Από τον αρχιερέα των Εβραίων Αβιάθαρ έμαθε η αγία Νίνα ότι, σύμφωνα με παλαιά εβραϊκή παράδοση, οτι ο Χιτώνας του Κυρίου ήταν θαμμένος μαζί με την αδελφή του ραββίνου Ελιόζ, Σιδωνία, κάτω από τον βαθύσκιο κέδρο, πού υψωνόταν στο κέντρο του βασιλικού κήπου. Τον οποίο έφερε από τα Ιεροσόλυμα ο αδελφός της Ελιόζ. Όταν αυτός έδωσε το Χιτώνα στην Σιδωνία, εκείνη τον πήρε και αφού τον ασπάστηκε με δάκρυα και τον έσφιγγε στο στήθος της, αμέσως έπεσε νεκρή. Κανείς δεν μπόρεσε να το αποσπάσει από τα χέρια της, γι’ αυτό και ετάφη μαζί του.
Στο σημείο του τάφου αναπτύχθηκε ένας τεράστιος κέδρος, οπου καταφθάνουν οι άνθρωποι, πιστεύοντάς τον ωσάν να έχει κάποια μεγάλη δύναμη. Από τότε η Αγία Νίνα άρχισε να πηγαίνει τις νύχτες και να προσεύχεται κάτω απ’ τα κλαδιά του μεγάλου δέντρου.

Προσεύχονταν στην Υπεραγία Θεοτόκο να την αξιώσει να βρεί και να προσκυνήσει τον άρραφο Χιτώνα του Κυρίου. Υπερφυσικά οράματα, πού είδε εκεί, την έπεισαν για την ιερότητα του τόπου.

Ο κέδρος κόπηκε και από τα έξι κλαδιά του έγιναν ισάριθμοι στύλοι, πού τοποθετήθηκαν στο οικοδόμημα του ναού που ανεγέρθη. Με θεία οικονομία, όμως, ο έβδομος στύλος, πού ήταν καμωμένος από τον κορμό του δέντρου και προοριζόταν για τη βάση του ναού, δεν μπορούσε με κανένα τρόπο να μετακινηθεί.

Η Αγία Νίνα με τις μαθήτριες και τους μαθητές της ικέτευαν αδιαλείπτως με δάκρυα βρέχοντας τον κορμό του κέδρου. Πριν την αυγή εμφανίστηκε στην Αγία ένας θαυμάσιος νέος, και της ψιθύρισε στο αυτί τρεις μυστηριώδεις λέξεις, τις οποίες όταν τις άκουσε, έπεσε στην γη και τον προσκύνησε. Τότε ο νεανίσκος πλησίασε στον στύλο, τον άρπαξε και τον ύψωσε ψηλά στον αέρα. Ο Στύλος άστραπτε όπως η αστραπή και φώτιζε όλη την πόλη. Ο βασιλιάς και ο λαός παρατηρούσαν με φόβο και χαρά θαυμάζοντας πως αυτός ο βαρύς στύλος, δίχως να κρατιέται από κανέναν, με μιάς υψώθηκε ψηλά στα 12 μέτρα, μετά έπεσε κάτω και ακούμπησε στην ρίζα ώσπου μεγάλωσε και τέλος στάθηκε και θεμελιώθηκε στον τόπο του μόνος του, ακλόνητος. Από το κάτω μέρος του Στύλου άρχισε να τρέχει ευωδιαστό και ιαματικό μύρο, που θεράπευε όσους αρρώστους πρόστρεχαν εκεί και χρίονταν με πίστη. Πλήθη λαού συνέρρεαν στον θαυματουργό στύλο. Ένας Εβραίος, τυφλός εκ γενετής, μόλις άγγιξε τον θαυματουργό Στύλο, αμέσως είδε, και πίστεψε. Ένα παιδί, το οποίο βρισκόταν γιά 7 χρόνια στο κρεβάτι παράλυτο, η μητέρα του το έφερε στον Στύλο και ικέτευσε την Αγία να το θεραπεύση. Η Αγία Νίνα, μόνο άγγιξε τον Ζωοδόχο Στύλο με το χέρι της, κατόπιν το έβαλε στο κεφάλι του άρρωστου παιδιού και αυτό αμέσως έγινε καλά. Επειδή πλήθος λαού συνέρρεε, ο βασιλιάς διέταξε να τον περιτειχίσουν με τείχος, και τον ευλαβούντο όχι μόνο οι χριστιανοί, αλλά και οι ειδωλολάτρες.

***

Ομιλία
για την υποταγή των δικαίων στο θέλημα του Θεού
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Αλλ΄ ή εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός. (Ψαλμός 1: 2).

Αδελφοί μου, είναι ευλογημένος και τρισευλογημένος ο άνθρωπος που το θέλημά του υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού• του οποίου ο νους δεν σκέφτεται τίποτα αντίθετο με το θέλημα του Θεού και η καρδιά του δεν επιθυμεί τίποτα αντίθετο με το θέλημα του Θεού.

Ο νους είναι το πηδάλιο της θέλησης και της καρδιάς. Εαν είναι μόνιμα στραμμένος προς τον Θεό, τότε πρόθυμα παραμένει εκεί, εντρυφά εν τω Νόμω Κυρίου ημέρας και νυκτός και ου πορευθή εν βουλή ασεβών (Ψαλμός 1: 1)• αναζητά την αλήθεια και την αποκάλυψη όλων όσα αποτελούν τον Νόμο του Θεού. Εαν ο νους έχει στραφεί προς τον Θεό, αμέσως τότε η καρδιά και η βούληση του ανθρώπου στρέφονται επίσης προς το Θεό. Τότε η βούληση, ως εκτελεστικό όργανο του έσω ανθρώπου, θα επιτελεί μόνο ό, τι είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και ό, τι είναι γραμμένο στο νόμο του Θεού. Τότε ο άνθρωπος δεν θα ίσταται εν οδώ αμαρτωλών (Ψαλμός 1: 1), και δεν θα κάθεται επί καθέδρα λοιμών (Ψαλμός 1: 1)` δεν θα αμαρτάνει, ούτε θα συμπαρασύρει και άλλους ανθρώπους στην αμαρτία.

Στην αρχή αυτού του Ψαλμού, ο προφήτης Δαυίδ μακαρίζει τον άνθρωπο που δεν διαπράττει τρεις συγκεκριμένες αμαρτίες• και στην συνέχεια τον μακαρίζει, όταν κάνει δύο συγκεκριμένα καλά έργα. Οι τρείς αμαρτίες είναι οι εξής: όταν κάποιος αναζητά τη βουλή των ασεβών, όταν ζει τη ζωή των αμαρτωλών και όταν διαφθείρει άλλους με το κακό παράδειγμα του. Τα δύο καλά έργα είναι: όταν συμμορφώνει κάποιος το θέλημά του απολύτως με τον Νόμο του Θεού και όταν στρέφει τον νου του μέρα και νύχτα στη θεωρία του Νόμου του Θεού.

Αδελφοί μου, πόσο θλιβερά ρηχά είναι τα μυαλά όλων αυτών που δεν γνωρίζουν το νόμο του Θεού! Το βάθος του ανθρώπινου νου μετριέται από το πόσο βαθιά ο άνθρωπος γνωρίζει το Νόμο του Θεού. Ο νους εκείνου ο οποίος εντρυφά στη θεωρία των μυστηρίων του Θεού είναι βαθύς, ευρύς και υψιπέτης• ο νους είναι το πηδάλιο της καρδιάς και της θέλησης. Αδελφοί μου, πόσο ρηχή, ασταθής και άσωτη είναι η θέληση εκείνου που δεν υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού! Πράγματι, είναι αξιοθρήνητα ρηχή, ασταθής και έκλυτη. Τι είναι ο Νόμος του Θεού, αδελφοί μου; Είναι η έκφραση του θελήματος του Θεού. Πού μπορεί κανείς να βρεί αυτήν την έκφραση; Στην Αγία Γραφή και στην Παράδοση των αγίων της Εκκλησίας του Θεού. Μακάριος είναι όποιος γνωρίζει το θέλημα του Θεού και το εφαρμόζει.

Ω Κύριε, Ύψιστε, Παντοδύναμε, Ελεήμων και Δίκαιε φώτισε τον νου μας δια του αγίου Νόμου Σου, ώστε να μπορούμε να συμμορφώνουμε το θέλημά μας με το δικό Σου σωτήριο και φιλάνθρωπο θέλημα.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως)
http://prologue.orthodox.cn/October2.htm

***

Όταν ένας άνθρωπος αναβιβάσει το νου του από τα γήινα προς τον Θεό, με την επιθυμία να γίνει ευάρεστος στον Θεό, Εκείνος τότε του αποκαλύπτει το θέλημα Του πολυτρόπως. Γράφει ο άγιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: “ Αν ένας άνθρωπος επιθυμήσει ολοκληρωτικά να ευαρεστήσει τον Θεό, ο Θεός τον διδάσκει το θέλημα Του είτε δια των σκέψεων, είτε μέσω κάποιου άλλου προσώπου, είτε δια της Αγίας Γραφής”. Ένας τέτοιος άνθρωπος γίνεται παρατηρητικός και πρόθυμος και αναμένει την απάντηση του Θεού ένδοθεν και έξωθεν. Γι’ αυτόν παύει να υπάρχει τύχη. Όλος ο κόσμος γίνεται σαν μια λύρα δεκάχορδη, που δεν βγάζει ήχο, αν δεν την αγγίξει το χέρι του Θεού.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Πνευματικό Ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Απρίλιος)

***

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Η Υπεραγία Θεοτόκος προσεύχεται αδιάκοπα για μας. Μας επισκέπτεται πάντα. Όποτε κι αν στραφούμε σε εκείνη με την καρδιά μας, είναι εκεί. Μετά τον Κύριο, εκείνη είναι η μεγαλύτερη προστάτις της ανθρωπότητας. Πόσοι και πόσοι ναοί σ’ ολόκληρο τον κόσμο δεν είναι αφιερωμένοι στην Υπεραγία Θεοτόκο! Πόσες και πόσες ιαματικές πηγές, όπου οι άνθρωποι θεραπεύονται από τα ασθενήματά τους δεν ανέβλυσαν εκεί όπου η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και ευλόγησε τα ύδατα, ώστε να γιατρεύουν τόσο τους ασθενείς όσο και τους υγιείς! Είναι διαρκώς στο πλευρό μας κι εμείς τόσο συχνά την ξεχνάμε.

Κάποτε που ήμουν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, είδα σε όραμα τον Σωτήρα να μου λέει ότι πρέπει να προσπέσω στην Υπεραγία Μητέρα Του, διότι εκείνη είναι η προστάτις των μοναχών.

Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεού. Από το βιβλίο: Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας – Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, Εκδόσεις Εν πλω.

***

Όσιος Νήφων Κωνσταντιανής

Κάποια μέρα, καθώς αντλούσε νερό από ένα πηγάδι, γλίστρησε, από δαιμονική ενέργεια, κι άρχισε να κατρακυλάει μέσα! Θα σκοτωνόταν σίγουρα… Μα καθώς έπεφτε, κρατώντας στα χέρια και το σταμνί, φώναξε μ’ όλη τη δύναμη:

–Παναγία Δέσποινα, βοήθησέ με!

Την ίδια στιγμή βρέθηκε όρθιος έξω από το πηγάδι.
Από τότε βεβαιώθηκε πως η Θεοτόκος τον προστάτευε παντού και πάντοτε, γι’ αυτό και τ’ όνομά της το άγιο δεν έλειπε από το στόμα του.

***

Μίαν μέρα… Με το ξημέρωμα, έτρεξε στην εκκλησία. Στάθηκε σε μια μισοσκότεινη γωνιά και βυθίστηκε στην προσευχή και την ικεσία. Σε μια στιγμή σήκωσε ψηλά τα μάτια και είδε πάνω από το κεφάλι του την εικόνα της Παναγίας μας. Στέναξε βαθιά και ψέλισσε:

-Ελέησόν με,
η ευωδία των χριστιανών,
η Κεχαριτωμένη,
η Πανάχραντη,
και βοήθησέ με,
δοξασμένη,
πλουσιόφωτη,
η ελπίδα των μετανοούντων,
«διά το μέγα σου έλεος».

Μ’ αυτά τα λόγια, η Θεοτόκος –παράδοξο!- τον κοίταξε και χαμογέλασε! Ο Νήφων έμεινε σαν εκστακτικός, ενώ η καρδιά του πλημμύρισε ευφροσύνη κι άρχισε να σκιρτάει γλυκά.
‟Τι φιλάνθρωπος που είναι ο Θεός!’’, σκέφτηκε. ‟Πόσο μεγάλο το έλεός Του! Πόση η αγάπη και η ευσπλαχνία Του! Και πόση η στοργή κι η φροντίδα της Υπεραγίας Θεοτόκου για τους αμαρτωλούς που μετανοούν!’’.

Ήθελε να καταφιλήσει αυτή την αγία εικόνα, να τη σφίξει μέσα στην αγκαλιά του και να μην την αποχωριστεί. Τόσος ήταν ο ιερός πόθος, που είχε ανάψει γι’ αυτήν μέσα στην καρδιά του!
Ώρα πολλή προσευχήθηκε κι έκλαψε κι απόλαυσε της Θεοτόκου την αισθητή παρουσία. Ύστερα βγήκε και κίνησε για το σπίτι του.

Κάθησε στο κρεβάτι του και μονολογούσε: ‟Είδες, άθλια ψυχή μου, πόσο μας αγαπά ο Θεός; Κι εμείς Τον εγκαταλείψαμε!…. Και η Θεοτόκος; Πως μας βοήθησε αμέσως κι εκείνη, η προστασία όλων των χριστιανών και η παρηγορία των μετανοούντων;’’.

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: “Η Παναγία απαντά αμέσως στην προσευχή μας”

–Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι;
–Η Παναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αµέσως στην προσευχή µας• όποτε δεν έχουµε, µας αφήνει, για να αποκτήσουµε λίγη παλληκαριά… Τώρα μας βοηθούν πιο πολύ ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Πώς μας φυλάει ο Θεός και δεν το καταλαβαίνουμε!.. Ο,τι καλό κι αν βρη ο άνθρωπος να πη για την Παναγία, δεν θα μπορέση να εκφράση το μεγαλείο Της. Η Παναγία έφερε στον κόσμο την παραδεισένια χαρά. 

Και μόνον το όνομα Της να βρω κάπου γραμμένο, το ασπάζομαι με ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά μου.

Όποιος έχει πολλή ευλάβεια στην Παναγία, ακούει το όνοµα Της και αλλοιώνεται. Ή, αν το βρη κάπου γραµµένο, το ασπάζεται µε ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά του. Μπορεί να κάνη ολόκληρη Ακολουθία µε έναν συνεχή ασπασµο στο όνοµα της Παναγίας. Και όταν προσκυνά την εικόνα Της, δεν έχει την αίσθηση ότι είναι εικόνα, αλλά ότι είναι η ίδια η Παναγία, και πέφτει κάτω λειωµένος, διαλυµένος από την αγάπη Της.

Όσο μπορείτε, να κρατάτε σφιχτά από το φόρεμα την Μεγάλη μας Αρχόντισσα Παναγία, για να σας βοηθάη.
Εύχομαι η Παναγία, που είναι η Φιλόστοργος Μητέρα όλου του κόσμου, να προστατεύη όλες σας και όλον τον κόσμο. Αμήν.

Ο Χριστός δεν περπατούσε στους δρόμους στρωμένους με χαλιά. Ήταν απλός, η υποκρισία και ο κομπασμός ήταν αποκρουστικά γι ‘Αυτόν. Ο Χριστός φορούσε μόνο ένα χιτώνα πλεγμένο από την Παναγία Μητέρα Του. Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός της Γεωργίας
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/09/%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b4%cf%81%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%85/

Η Παναγία, ήταν μία Μάνα με μεγάλη αρχοντιά, «μία Αρχοντομητέρα!» Η εμφάνιση της Παναγίας της Ελευθερώτριας στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/30/%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CF%87/

“Να πεις τους Έλληνες να μη φοβούνται και να έχουν θάρρος και ελπίδα! Γιατί στο τιμόνι της Ελλάδος κάθεται η Παναγία”! Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
https://iconandlight.wordpress.com/2018/08/15/%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BA/

Προσεύχου με το Θεοτόκε, Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, και η Μητέρα του Κυρίου μας δεν θα σε εγκαταλείψη ποτέ
https://iconandlight.wordpress.com/2020/03/06/40996/

Απολυτίκιο Παναγίας Γοργοεπηκόου Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης

Ως θεοβρυτον κρήνη των αύλων χαρίτων σου την θαυματουργόν Σου εικόνα Θεοτόκε πλουτίσαντες εκ ταύτης των θαυμάτων τας ροάς αντλούμε δαψιλώς ως εξ Εδέμ συ γαρ Γοργοϋπήκοος βοηθός πέλεις των εκβοώντων σοι Δόξα τοις σοις χαρίσμασιν Αγνή, δόξα τη παρθενία Σου, δόξα τη προς ημάς Σου ανεκφράστω προνοία Άχραντε.

Απολυτίκιον Αρράφου του Χριστού Χιτώνος. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Προσκυνούντες τον τόπον εναποθέσεως του Σού Αρράφου Χιτώνος, Λόγε Θεού και Θεέ, οι πιστοί πανευλαβώς Σε ικετεύομεν· Εν τη ενότητι της Σης αγαπήσεως ημάς συντήρει εις τους αιώνας και στίφη αιρετιζόντων δίωκε, Σώτερ, η Αλήθεια.

Απολυτίκιον Αγίας Σιδωνίας. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Εν χερσί τον Χιτώνα Χριστού τον Άρραφον,ον εδωκέ σοι βαστάσαι ο ευλαβής Ελιόζ, ο σος όμαιμος, χαράς ηδίστης έμπλεως προς τας σκηνάς του ουρανού, Σιδωνία θαυμαστή, απήλθες Χριστώ συνείναι αεί, πιστοίς καθ’ εκάστην τω δωρουμένω θείον έλεος.

Απολυτίκιον αγίων βασιλέων Μιριάν και Νάνας. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Βασιλείς Γεωργίας θαυμάτων μέλψωμεν τους ελκυσθέντας σαγήνη της Νίνας της θεαυγούς, Νάναν ένδοξον και Μιριάν θεόκλητον, και προσκυνήσωμεν αυτών τάφους θείους εν Μονή Σαμτάβρο πιστώς βοώντες· Χριστόν θερμώς δυσωπείτε ημίν βραβεύσαι θείον έλεος.

Κοντάκιον Αρράφου του Χριστού Χιτώνος. Ήχος πλ. δ΄. Τη Υπερμάχω.

Μετανοίας με χιτώνα τάχος ένδυσον
και αεί με εν ενότητι συντήρησον
μετ’ αγίας Εκκλησίας Σου, Ζωοδότα,
του Αρράφου Σου Χιτώνος τόπον άγιον
εν Ματσχέτα προσκυνούντα, Λόγε Κτίσαντος
και κραυγάζοντα· Δόξα, Σώτερ, τω κράτει Σου.

Μεγαλυνάριον.

Άρραφον Χιτώνά Σου, Λυτρωτά, ον ευρείν επόθει εν Ματσχέτα τη ιερά η Αγία Νίνα, ποθούμεν προσκυνήσαι εν γη τον κεκρυμμένον, Σώτερ Θεάνθρωπε.

Μεγαλυνάριον

Συν τω Γεωργίω τω θαυμαστώ, και Πολυχρονία, συγγενέσι σου τον Χριστόν, Νίνα Ιβηρίας, ικέτευε απαύστως, υπέρ των όσοι πόθω, υμάς γεραίρουσι.

Πολλαί αι θλίψεις των δικαίων” ( Ψαλμός 33:19). Στο τέλος, όμως, η νίκη και η δόξα ανήκουν στους δικαίους. Χρειάζεται μόνο να οπλιστούν με πίστη και υπομονή. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!

«Χαίρετε»! «Ειρήνη υμίν»

Αββάς Αθρέ της Νιτρίας Αιγύπτου (5ος αιων.)
Οσία Μελανία-Μελάνη η Παλαιά, ιδρύτρια Μονής στην Όρος Ελαιών της Ιερουσαλήμ, εκ της Ρώμη, γιαγιά της Αγ. Μελάνης της Νέας (342-410)
Καλλιόπη μάρτυς (250)
Εφραίμ Αντιοχείας Συρίας (545)
Ναυκράτιος ο Στουδίτης, ο ομολογητής (9ος αι.)
Παύλος ο ομολογητής ο εν Καϊουμά Κωνσταντινούπολης ( 771-775)
Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Θεοδώρου Στρατηλάτου από την Ποντική Ηράκλεια στα Ευχάιτα.(319)
Θεοφάνης νεομάρτυς ο εν Κωνσταντινούπολι (1599)
Σύναξις Υπεραγίας Θεοτόκου και Αρχαγγέλου Μιχαήλ εν τω Σωσθενείω Κωνσταντινουπόλεως

Εορτάζουν στις 8 Ιουνίου

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

«Περιμένω χίλιους θανάτους για τον εαυτό μου», έγραψε ο Μέγας Αθανάσιος προς το ποίμνιό του στην Αίγυπτο, την εποχή της φοβερής αιρέσεως του Αρείου. Κάθε πνευματικός άνθρωπος, ο οποίος, κοιτάζει με πνευματικά μάτια και βλέπει το δίχτυ που περικλείει κάθε ανθρώπινη ψυχή σε αυτόν τον κόσμο, μπορεί να το πει αυτό για τον εαυτό του. Όσο πιο πνευματικός είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πυκνό γίνεται το δίχτυ. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού: οι πιο πνευματικοί άνθρωποι σώζονται δια του πιο στενού μονοπατιού. 
Ο Ψαλμωδός Δαβίδ λέει επίσης: “Πολλαί αι θλίψεις των δικαίων” ( Ψαλμός 33:19). Στο τέλος, όμως, η νίκη και η δόξα ανήκουν στους δικαίους. Χρειάζεται μόνο να οπλιστούν με πίστη και υπομονή.
Όποιος πιστεύει επίσης καταλαβαίνει τα δεινά τους. Εκείνος που ενδύεται με υπομονή, θα δει τη νίκη και τη δόξα του Θεού. Για αυτόν που αγαπάει τον Κύριο, ακόμη και το πιο δύσκολο μονοπάτι είναι αρκετά ευρύχωρο, και τα μεγαλύτερα βάσανα είναι ένας εύκολος ζυγός, και ο σκληρότερος θάνατος, μια γαμήλια χαρά.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Απρίλιος,)

***

Από τον βίο της Οσίας Μητέρας μας Θεοδώρας της βασίλισσας
της Ηπείρου της θαυματουργού. (11 Μαρτίου)

Οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους και ώτα αυτού εις δέησιν αυτών… Εγγύς Κύριος τοις συντετριμμένοις την καρδίαν και τους ταπεινούς τω πνεύματι σώσει. Πολλαί αι θλίψεις των δικαίων και εκ πασών αυτών ρύσεται αυτούς ο Κύριος. ( Ψαλμός 33:16, 19-20)

Η ξακουστή και μακάρια αυτή βασίλισσα, η Θεοδώρα, καταγόταν από την Ανατολή και γονείς της ήταν ο Ιωάννης και η Ελένη…. Ο πατέρας της μακάριας Θεοδώρας Ιωάννης, που επωνομαζόταν Πετραλίφης…  τοποθετήθηκε διοικητής της Μακεδονίας και Θεσσαλίας… Ο σεβαστοκράτορας Πετραλίφης, απέκτησε γιους στη Θεσσαλία καθώς και την αείμνηστη Θεοδώρα, και αφού τέλειωσε τη ζωή του χριστιανικά, την εξουσία του την άφησε στους γιους του… Ο Μιχαήλ (ο Β’ Αγγελος Κομνηνός Δεσπότης της Ηπείρου),.. ενώ βρισκόταν στο κάστρο Σέρβιον συναντά την όμορφη κόρη Θεοδώρα από την οποία, επειδή κατακτήθηκε απόλυτα, συμφωνεί με τα αδέλφια Πετραλίφες και την παίρνει με νόμιμο γάμο και στην Ακαρνανία, που ήταν τότε ατείχιστη, την παντρεύεται. Αυτός λοιπόν φρόντιζε για την εξουσία του, η Θεοδώρα όμως δεν παρασύρθηκε από τη δόξα, δεν γοητεύθηκε εξαιτίας της νιότης της, ούτε συνήθιζε να σπαταλά τη ζωή της στις ανέσεις, ούτε αλαζονεύθηκε από το μέγεθος της εξουσίας. Γνώριζε περισσότερο να ανήκει στον Θεό και να φροντίζει για την αρετή, να ζει με σωφροσύνη, να επιζητεί την ταπεινοφροσύνη…

Ο εχθρός όμως των δικαίων δεν άντεχε καθόλου να τα βλέπει αυτά, ούτε ανεχόταν τη σωστή πορεία αυτής της κόρης· αφού επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις του εναντίον της, ξεσηκώνει τον πιο φοβερό πειρασμό απ’ όσους έχουν μνημονευθεί μέχρι σήμερα, βάζοντας στον άνδρα της μανιασμένη επιθυμία για τις γυναίκες. Αυτός αφού ερωτεύτηκε τρελλά και παράνομα κάποια γυναίκα από τις ευγενείς, που την έλεγαν Γαγγρηνή, πιάστηκε στα μάγια της κι έχασε τα λογικά του και απέκτησε άσπονδο μίσος εναντίον της γυναίκας του. Διώχνει τη γυναίκα του και συμμαζεύει σαν τρελλός τη μαινάδα στο σπίτι του, απαγορεύει στους υπηκόους του να έχουν επαφές με τη Θεοδώρα, να την εξυπηρετούν, ακόμη και να αναφέρουν το όνομά της.
Πέφτοντας η γενναία σ’ αυτές τις συμφορές δεν τάχασε, ούτε παρεξέκλινε από τον καλό αγώνα της. Υπέμενε σταθερή σαν διαμάντι και υπηρετούσε τον Θεό όπως πάντα. Γύριζε στα ξένα ταλαιπωρημένη από το κρύο και τη ζέστη στους δρόμους, πιεζόταν από την πείνα και τη δίψα και τις άλλες κακουχίες προσπαθώντας να βρει κάποια στέγη. Για πέντε χρόνια λοιπόν πάλευε με άπειρα δεινά χωρίς να της ξεφύγει ποτέ κακή κουβέντα, ούτε ποτέ να παραπονεθεί στον Κύριο, αλλά ακόμη περισσότερο προόδευε στην αρετή, και καθημερινά τον πλησίαζε περισσότερο κάνοντας υπομονή με το βρέφος στην αγκαλιά της, γιατί όταν διώχθηκε ήταν έγκυος. Κάποιος ιερέας από το χωριό Πρενίστη τη βρήκε με το μωρό στην αγκαλιά να μαζεύει λαχανικά σ’ ένα χωράφι και την έπεισε με όρκο να του πει το όνομά της. Όταν έμαθε ποιά ήταν, την έκρυψε στο σπίτι του, όπου την περιποιήθηκε πολύ.

Οι μεγιστάνες που κατείχαν τις πρώτες θέσεις στην υπηρεσία του Μιχαήλ Δούκα, ξαφνικά άρπαξαν εκείνη την αργόσχολη γυναίκα και την έδιωξαν, και έτσι ολόκληρη η πονηρή πράξη ήρθε στο φως και αφού ήρθε στα λογικά του ο Μιχαήλ, συγκλονίσθηκε και αμέσως έφερε πίσω τη μακάρια και έτσι όλα γέμισαν από χαρά και αγαλλίαση. Περνούσαν λοιπόν και οι δύο ειρηνικά τη ζωή τους και με αγάπη Θεού, φροντίζοντας για τη σωτηρία τους…  Βλέποντας η ξακουστή Θεοδώρα τον δεσπότη και σύζυγό της να ιδρύει τα δύο πανέμορφα και ευαγή μοναστήρια, δηλαδή τη μονή της Παντάνασσας και τη μονή της Παναγίας, ίδρυσε κι αυτή το γυναικείο μοναστήρι του μεγαλομάρτυρα Γεωργίου. Όταν ο σύζυγος της δεσπότης Μιχαήλ αφού έζησε σωστά και σύμφωνα με το θέλημα του Θεού πήγε στον ουρανό, αμέσως κι αυτή γίνεται μοναχή… Όταν πρόβλεψε το τέλος της με δάκρυα ζήτησε από την πάναγνη Θεοτόκο και τον πανένδοξο μάρτυρα Γεώργιο να πρεσβεύ­σουν στον Θεό, ώστε να της δοθεί χρόνος έξι μηνών για να τελειώσει τον ναό, πράγμα που έγινε. ..

Βοηθά πολύ όχι μόνον αυτούς που προσπέφτουν στον σεπτό τάφο της, αλλά και όσους βρίσκονται κοντά, μακρυά, στη θάλασσα, στα νησιά, σ’ όλους φθάνει όταν την επικαλούνται. Με τις άγιες ευχές της προς τον Θεό ας αξιωθούμε και μείς να πετύχουμε τη σωτηρία μας και να απολαύσουμε τα αγαθά που απολαμβάνουν στη βασιλεία των ουρανών όσοι σώζονται. Αμήν.
(Η ζωή και δράση της Οσίας Μητέρας μας Θεοδώρας της βασίλισσας της Ηπείρου της θαυματουργού. (11 Μαρτίου) (Ιώβ Μελίου του Ιασίτη), Δημητρίου Γ. Τσάμη, «Μητερικόν», τ. Γ΄, εκδ. Αδελφότητος Η Αγία Μακρίνα, Θεσ/νίκη.)
https://fdathanasiou.wordpress.com/2012/03/10/%ce%b7-%ce%b6%cf%89%ce%ae-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%cf%81%ce%ac%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b7%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%b8/

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον ουρανό . Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξει από μία δοκιμασία, δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους και τα χάνουμε. Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώσει και τόκο.

«Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν», λέει ο Ψαλμωδός.
Βλέπεις, και η Παναγία μας πόνεσε και οι Άγιοί μας πόνεσαν, γι᾿ αυτό και εμείς πρέπει να πονέσουμε, μια που τον ίδιο δρόμο ακολουθούμε.

Τις δοκιμασίες να τις δεχόμαστε με υπομονή, χωρίς στενοχώρια, σαν ευλογία του Θεού. Όταν κάποιος μας αδικεί, πρέπει να χαιρόμαστε και να θεωρούμε αυτόν που μας αδικεί μεγάλο ευεργέτη. Διότι γίνεται αιτία αποταμιεύσεως μας στην άλλη ζωή. Με τις δοκιμασίες που επιτρέπει ό Θεός μας κάνει να ετοιμαζόμαστε για την ουράνια βασιλεία Του, έχοντας στο χέρι του το διαβατήριο των δοκιμασιών.

“Ο Θεός βοηθάει και δεν αδικεί! Βλέπει πιο πέρα και τον ενδιαφέρει, σαν καλός πατέρας, να μας έχει κοντά του στον παράδεισο. Γι’ αυτό δίνει δοκιμασίες σ’ αυτή τη ζωή”.
“Τίποτα δεν γίνεται χωρίς την πρόνοια του Θεού, και όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, σίγουρα αυτό που συμβαίνει, όσο πικρό κι αν είναι, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή”.

«Όν αγαπά Κύριος παιδεύει»

– Γέροντα, γιατί ο κόσμος υποφέρει σήμερα τόσο πολύ;

– Από την αγάπη του Θεού! Εσύ σαν μοναχή σηκώνεσαι το πρωί, κάνεις τον κανόνα σου, κάνεις κομποσχοίνια, μετάνοιες κ.λπ. Για τους κοσμικούς οι δυσκολίες που περνούν είναι ο κανόνας τους, οπότε εξαγνίζονται μ᾿ αυτές. Τους κάνουν μεγαλύτερο καλό από την κοσμική καλοπέραση, η οποία δεν τους βοηθάει ούτε να πλησιάσουν στον Θεό, ούτε να αποταμιεύσουν μισθό ουράνιο. Γι᾿ αυτό πρέπει να τις δέχωνται ως δώρα από τον Θεό.
Ο Καλός Θεός με τις δοκιμασίες παιδαγωγεί σαν καλός Πατέρας τα παιδιά Του, από αγάπη, από θεία καλωσύνη, και όχι από κακότητα ούτε από κοσμική, νομική, δικαιοσύνη, γιατί θέλει να επιστρέψουν κοντά Του. Επειδή δηλαδή θέλει να σώση τα πλάσματά Του και να κληρονομήσουν την ουράνια Βασιλεία Του, επιτρέπει τις δοκιμασίες, για να παλέψη ο άνθρωπος, να αγωνισθή και να δώση εξετάσεις στην υπομονή στους πόνους, ώστε να μην μπορή να Του πη ο διάβολος: «Πώς τον ανταμείβεις αυτόν ή πώς τον σώζεις, αφού δεν κοπίασε;». Τον Θεό δεν Τον ενδιαφέρει αυτή η ζωή, αλλά η άλλη. Πρώτα μας φροντίζει για την άλλη ζωή και ύστερα γι᾿ αυτήν.

– Γιατί όμως, Γέροντα, ο Θεός σε μερικούς ανθρώπους δίνει πολλές δοκιμασίες, ενώ σε άλλους δεν δίνει;

– Τί λέει η Αγία Γραφή; «Όν αγαπά Κύριος παιδεύει». Ένας πατέρας έχει λ.χ. οκτώ παιδιά. Τα πέντε μένουν στο σπίτι, κοντά στον πατέρα τους, και τα τρία φεύγουν μακριά του και δεν τον σκέφτονται. Σ᾿ αυτά που μένουν κοντά του, αν κάνουν καμμιά αταξία, τους τραβάει το αυτί, τους δίνει κανένα σκαμπιλάκι· ή, αν είναι φρόνιμα, τα χαϊδεύει, τους δίνει και καμμιά σοκολάτα. Ενώ αυτά που είναι μακριά, ούτε χάδι ούτε σκαμπίλι έχουν. Έτσι κάνει και ο Θεός. Τους ανθρώπους που είναι κοντά Του και εκείνους που έχουν καλή διάθεση, αν σφάλουν λίγο, τους δίνει ένα σκαμπιλάκι και εξοφλούν ή, αν τους δώση περισσότερα σκαμπίλια, αποταμιεύουν. Σ᾿ εκείνους πάλι που είναι μακριά Του δίνει χρόνια, για να μετανοήσουν. Γι᾿ αυτό βλέπουμε κοσμικούς ανθρώπους να κάνουν σοβαρές αμαρτίες και παρ᾿ όλα αυτά να έχουν άφθονα υλικά αγαθά και να ζουν πολλά χρόνια, χωρίς να περνούν δοκιμασίες. Αυτό γίνεται κατ᾿ οικονομίαν Θεού, για να μετανοήσουν. Αν δεν μετανοήσουν, θα είναι αναπολόγητοι στην άλλη ζωή.

Ο Θεός βλέπει από κοντά τις ταλαιπωρίες των παιδιών Του και τα παρηγορεί σαν καλός Πατέρας. Γιατί, τί νομίζεις, θέλει να βλέπη το παιδάκι Του να ταλαιπωρήται; Όλα τα βάσανά του, τα κλάματά του, τα λαμβάνει υπ᾿ όψιν Του και ύστερα πληρώνει. Μόνον ο Θεός δίνει στις θλίψεις την αληθινή παρηγοριά. Γι᾿ αυτό, άνθρωπος που δεν πιστεύει στην αληθινή ζωή, που δεν πιστεύει στον Θεό, για να Του ζητήση το έλεός Του στις δοκιμασίες που περνάει, είναι όλο απελπισία και δεν έχει νόημα η ζωή του. Πάντα μένει αβοήθητος, απαρηγόρητος και βασανισμένος σ᾿ αυτήν την ζωή, αλλά καταδικάζει και αιώνια την ψυχή του.
Οι πνευματικοί όμως άνθρωποι, επειδή όλες τις δοκιμασίες τις αντιμετωπίζουν κοντά στον Χριστό, δεν έχουν δικές τους θλίψεις. Μαζεύουν τις πολλές πίκρες των άλλων, αλλά παράλληλα μαζεύουν και την πολλή αγάπη του Θεού… Αν ο άνθρωπος ακουμπήση την πίκρα του πόνου του στον γλυκύ Ιησού, οι πίκρες και τα φαρμάκια του μεταβάλλονται σε μέλι.

Αν καταλάβη κανείς τα μυστικά της πνευματικής ζωής και τον μυστικό τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, παύει να στενοχωριέται για ό,τι του συμβαίνει, γιατί δέχεται με χαρά τα πικρά φάρμακα που του δίνει ο Θεός για την υγεία της ψυχής του. Όλα τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεό να του λευκάνη την ψυχή. Όταν όμως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται. Αφού ο Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σ᾿ Αυτόν.

Οι δοκιμασίες που μας έρχονται είναι μερικές φορές η αντιβίωση που δίνει ο Θεός για τις αρρώστιες της ψυχής μας και πολύ μας βοηθούν πνευματικά… Κάθε θλίψη να την υπομένετε με χαρά. Οι θλίψεις που μας προκαλούν οι άνθρωποι είναι πιο γλυκές από όλα τα σιρόπια που μας προσφέρουν όσοι μας αγαπούν. Βλέπεις, στους μακαρισμούς ο Χριστός δεν λέει: «μακάριοί εστε, όταν επαινέσωσιν υμάς», αλλά «μακάριοί εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς», και μάλιστα «ψευδόμενοι». Όταν ο ονειδισμός δεν είναι δίκαιος, αποταμιεύει κανείς. Ενώ, όταν είναι δίκαιος, ξοφλάει. Γι᾿ αυτό, όχι μόνον πρέπει να υπομένουμε αγόγγυστα αυτόν που μας πειράζει, αλλά και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη, γιατί μας δίνει την ευκαιρία να αγωνισθούμε στην αγάπη, στην ταπείνωση, στην υπομονή.
Οι συκοφάντες βέβαια εργάζονται συνεργαζόμενοι με το ταγκαλάκι. Αλλά ο δυνατός αέρας συνήθως σπάζει και ξερριζώνει τα ευαίσθητα δένδρα που δεν έχουν βαθειές ρίζες· ενώ όσα έχουν βαθειές ρίζες, τα βοηθάει να προχωρήσουν τις ρίζες τους πιο βαθιά. 

Ο Αββάς Αθρέ της Νιτρίας και η Οσία Μελάνη η Παλαιά
https://iconandlight.wordpress.com/2018/06/07/24010/

Ο Θεός δεν επιτρέπει μια δοκιμασία , αν δεν βγη κάτι καλό. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2015/05/15/%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%80%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b4%ce%bf%ce%ba%ce%b9%ce%bc%ce%b1%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%b1%ce%bd-%ce%b4/

Απολυτίκιον της Αγίας Θεοδώρας της Άρτας
Ήχος γ΄.

Των βασιλίδων το κλέος, ασκητριών τε αγλάϊσμα, της Ακαρνανίας το εύχος και ιαμάτων ρείθρον ακένωτον` των λυπουμένων και πτωχών την προστάτιν, την ακτίνος δίκην την Αιτωλίαν πάσαν καταφωτίζουσαν` επώνυμον την όντως δωρεών των του Θεού, την πάνσεπτον και οσίαν Θεοδώραν την Βασίλισσαν, δεύτε οι Αρταίοι πάντες πιστώς συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν` αυτή γαρ αενάως υπέρ ημών ου παύει πρεσβεύουσα.

Ψαλμός ΛΓ΄. 33

Ευλογήσω τον Κύριον εν παντί καιρώ, δια παντός η αίνεσις αυτού εν τω στόματι μου. Εν τω Κυρίω επαινεθήσεται η ψυχή μου· ακουσάτωσαν πραείς και ευφρανθήτωσαν. Μεγαλύνατε τον Κύριον συν εμοί και υψώσωμεν το όνομα αυτού επί το αυτό. Εξεζήτησα τον Κύριον και επήκουσε μου και εκ πασών των θλίψεων μου ερρύσατο με. Προσέλθετε προς αυτόν και φωτίσθητε και τα πρόσωπα υμών ου μη καταισχυνθή. Ούτος ο πτωχός εκέκραξε και ο Κύριος εισήκουσεν αυτού και εκ πασών των θλίψεων αυτού έσωσεν αυτόν. Παρεμβαλεί άγγελος Κυρίου κύκλω των φοβουμένων αυτόν και ρύσεται αυτούς. Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος· μακάριος ανήρ, ος ελπίζει επ΄αυτόν. Φοβήθητε τον Κύριον, πάντες οι άγιοι αυτού, ότι ουκ έστιν υστέρημα τοις φοβουμένοις αυτόν. Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν· οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού. Δεύτε, τέκνα, ακούσατε μου, φόβον Κυρίου διδάξω υμάς. Τίς έστιν άνθρωπος ο θέλων ζωήν, αγαπών ημέρας ιδείν αγαθάς; Παύσον την γλώσσαν σου από κακού και χείλη σου του μη λαλήσαι δόλον. ΄Εκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν· ζήτησον ειρήνην και δίωξον αυτήν. Οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους και ώτα αυτού εις δέησιν αυτών. Πρόσωπον δε Κυρίου επί ποιούντας κακά, του εξολοθρεύσαι εκ γης το μνημόσυνον αυτών. εκέκραξαν οι δίκαιοι και ο Κύριος εισήκουσεν αυτών και εκ πασών των θλίψεων αυτών ερρύσατο αυτούς. Εγγύς Κύριος τοις συντετριμμένοις την καρδίαν και τους ταπεινούς τω πνεύματι σώσει. Πολλαί αι θλίψεις των δικαίων και εκ πασών αυτών ρύσεται αυτούς ο Κύριος. Φυλάσσει Κύριος πάντα τα οστά αυτών, έν εξ αυτών ου συντριβήσεται. Θάνατος αμαρτωλών πονηρός και οι μισούντες τον δίκαιον πλημμελήσουσι. Λυτρώσεται Κύριος ψυχάς δούλων αυτου και ου μη πλημμελήσουσι πάντες οι ελπίζοντες επ΄αυτόν.

Στο μεγαλείο της ζωής του Πάγκαλου Ιωσήφ, βλέπουμε το μεγαλείο του ελέους του Θεού! Ας χαίρουμε και ας περιμένουμε με πίστη την αποκάλυψη των θαυμασίων του Θεού προς εμάς. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης

Συναξάριον
Τη αγία και μεγάλη Δευτέρα, μνείαν ποιούμεθα του μακαρίου Ιωσήφ του Παγκάλου, και της υπό του Κυρίου καταραθείσης και ξηρανθείσης Συκής.

Στίχοι εις τον Πάγκαλον Ιωσήφ
Σώφρων Ιωσήφ, δίκαιος κράτωρ ώφθη,
Και σιτοδότης, ω καλών θημωνία!

Ομιλία
για τον Ιωσήφ
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Και καταλιπών τα ιμάτια αυτού εν ταις χερσίν αυτής έφυγε και εξήλθε έξω (Γένεση 39:12).

Ο αθώος και αγνός Ιωσήφ υπέμεινε δύο μεγάλους και δύσκολους πειρασμούς και τους ξεπέρασε: τον πειρασμό του κακού φθόνου από τους εξ αίματος αδελφούς του και τον πειρασμό του πάθους της μοιχείας από την Αιγυπτία γυναίκα.

Η ζηλοφθονία τον πούλησε ως σκλάβο και το πάθος της μοιχείας τον οδήγησε, αθώο στη φυλακή. Αυτός όμως και στις δύο περιπτώσεις ανταπέδωσε με καλό το κακό που του έκαναν: έδωσε τροφή στους πεινασμένους αδελφούς του και έσωσε τη ζωή, τον θρόνο και τον λαό του φοβισμένου Φαραώ. Οι αδελφοί του σκέφθηκαν να τον σκοτώσουν, αλλά ο Θεός τον έσωσε. Η μοιχός γυναίκα σκέφθηκε να τον καταστρέψει, αλλά ο Θεός τον έσωσε. Ο Θεός τον εξήγαγε από τη σκλαβιά και τη φυλακή και τον στεφάνωσε με δόξα και απεριόριστη εξουσία. Αυτόν που οι μοχθηροί αδελφοί του θα είχαν σκοτώσει με ένα χτύπημα και που η ισχυρή σύζυγος του Πετιφρη θα τον είχε συντρίψει σε μια στιγμή, ο Θεός τον έκανε κύριο, απεριόριστα κυρίαρχο στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και τον μοναδικό σιτοδοτη των πεινασμένων αδελφών του. Τέτοιο είναι το θαυμαστό έλεος του Θεού προς τους δικαίους! Ο Κύριος ξέρει πώς να σώζει και να δοξάζει τους αθώους και τους αγνούς. Στο μεγαλείο της ζωής του Ιωσήφ, βλέπουμε το μεγαλείο του ελέους του Θεού!

Αδελφοί μου, υπάρχει ένα μάτι που δεν κοιμάται ποτέ. Ας προσκολληθούμε στον Θεό και ας μην φοβόμαστε κανέναν. Ας είμαστε αθώοι και αγνοί και ας μην φοβόμαστε το κακό, τη συκοφαντία ή τη φυλακή, ούτε τους χλευασμούς ή τις κακοτυχίες. Αντίθετα, ας χαίρουμε όταν όλα αυτά μας συμβαίνουν λόγω της αθωότητάς μας και της αγνότητας. Ας χαίρουμε και ας περιμένουμε με πίστη την αποκάλυψη των θαυμασιων του Θεού προς εμάς. Σε κάθε καταιγίδα, ας περιμένουμε πρώτα τη βροντή της δικαιοσύνης του Θεού – και μετά την ηρεμία.

Ω, ανεξιχνίαστε Κύριε, Συ που μυστικά αλλά άγρυπνα συνοδεύεις τους δικαίους εν καιρώ δουλείας και φυλακής, και φανερώνεις το έλεός Σου στον δικό σου χρόνο, βοήθησε μας να είμαστε αθώοι και αγνοί.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος»
http://prologue.orthodox.cn/December15.htm

***

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Αν βάλουμε, έστω μιαν αρχή, με σταθερή απόφαση να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, δεν χρειάζεται πλέον να φοβόμαστε πόσο μπορεί να μας αδικήσει οποιοσδήποτε άνθρωπος. Διότι, όποιος αληθινά αρχίζει να ζει σύμφωνα με τον Νόμο του Θεού, βρίσκει ότι καθετί που παθαίνει από άλλους ανθρώπους είναι προς το συμφέρον του και προς δόξαν του Θεού!
Ιδιαιτέρως μάλιστα, δεν πρέπει κανείς να φοβάται μήπως αναγκαστεί να μετακινηθεί από έναν τόπο που αγαπά σε άλλον που δεν επιθυμεί. Αν μας συμβεί τέτοια περίπτωση, αντί να πέσουμε σε άκαρπη μεμψιμοιρία και μάταιο φόβο, καλύτερα ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού για μας.
Τι κακό έπαθε ο Ιωσήφ από τις φθονερές πράξεις των αδελφών του; Μήπως δεν δοξάστηκε τελικά, μετά από την ακούσια αναχώρηση του  στην Αίγυπτο; Δεν σωθήκαν από την πείνα οι αδελφοί του και δεν δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες για όλα τα μετέπειτα θαυμαστά που εργάστηκε ο Θεός δια του Μωυσή στην Αίγυπτο και στην έρημο;
Οι ειδωλολάτρες και οι αιρετικοί εξόριζαν συχνά τους ορθοδόξους χριστιανούς σε περιοχές βαρβαρικών λαών. Όμως τι πέτυχαν με αυτό; Μήπως κατέστρεψαν την Ορθοδοξία; Όχι! Μάλλον την ενδυνάμωσαν έτι περισσότερο, την εδραίωσαν στις ψυχές των διωκομένων χριστιανών και τη διέδωσαν ευρύτερα, ανάμεσα στους βαρβαρικούς λαούς.

***

Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης

«Για να πάη κανείς στον γλυκό Παράδεισο, πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ, να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι».

– Γέροντα, πώς να βλέπουμε αυτόν που μας αδικεί;

– Πώς να τον βλέπουμε; Σαν έναν μεγάλο ευεργέτη μας, που μας κάνει καταθέσεις στο Ταμιευτήριο του Θεού. Μας κάνει πλούσιους αιώνια. Μικρό πράγμα είναι αυτό; Τον ευεργέτη μας δεν τον αγαπούμε; Δεν του εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας; Έτσι και αυτόν που μας αδικεί να τον αγαπούμε και να τον ευγνωμονούμε, γιατί μας ευεργετεί αιώνια. Οι άδικοι αδικούνται αιώνια, ενώ όσοι δέχονται με χαρά την αδικία δικαιώνονται αιώνια.

Ένας ευλαβής οικογενειάρχης δοκίμασε πολλές αδικίες στην δουλειά του. είχε όμως πολλή καλωσύνη και όλα τα υπέμεινε χωρίς να γογγύση. Ήρθε κάποτε στο Καλύβι και μου τα είπε. Μετά με ρωτάει: “Τι με συμβουλεύεις να κάνω;” “Έτσι να κάνεις, του λέω, να αποβλέπης στην θεία δικαιοσύνη και στην θεία ανταπόδοση και να υπομένης. Τίποτε δεν πάει χαμένο. Με αυτόν τον τρόπο αποταμιεύεις στο Ταμιευτήριο του Θεού. Στην άλλη ζωή σίγουρα θα έχης να λάβης γι’ αυτήν την δοκιμασία που περνάς. Αλλά να ξέρης, ο Καλός Θεός και σ’ αυτήν την ζωή αμείβει τον αδικημένο. Άν όχι πάντοτε τον ίδιο, οπωσδήποτε τα παιδιά του. Ξέρει ο Θεός. Έχει πρόνοια για το πλάσμα Του.” Άμα κάνη κανείς υπομονή, έρχονται τα πράγματα στην θέση τους. Τα οικονομάει ο Θεός. Χρειάζεται όμως υπομονή χωρίς λογική. Αφού ο Θεός βλέπει, παρακολουθεί, να παραδίνεται εν λευκώ στον Θεό. Βλέπεις, ο Ιωσήφ (2) δεν μίλησε, όταν τον πούλησαν οι αδελφοί του για δούλο. Μπορούσε να πη: “Είμαι αδελφός τους”. Δεν μίλησε όμως, και μετά μίλησε ο Θεός και τον έκανε βασιλιά. Άμα όμως κανείς δεν κάνη υπομονή, είναι βάσανο. Από ‘κει και πέρα θέλει να του έρχωνται τα πράγματα όπως του ταιριάζει, όπως αναπαύεται. Και ανάπαυση φυσικά δεν βρίσκει και ούτε του έρχονται όλα έτσι όπως τα θέλει. … Τον δίκαιο άνθρωπο συνήθως οι άλλοι τον σπρώχνουν στην τελευταία θέση ή ακόμη του παίρνουν και την θέση. Τον αδικούν, τον πατούν -”πατούν επί πτωμάτων”, έτσι δεν λέγεται; Αλλά, όσο οι άνθρωποι τον σπρώχνουν προς τα κάτω, τόσο ο Θεός τον ανεβάζει προς τα άνω σαν τον φελλό. Θέλει όμως πάρα πολλή υπομονή. Η υπομονή ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα….

Εάν κανείς αδικηθή σ’ αυτήν την ζωή από ανθρώπους ή από δαίμονες, δεν ανησυχεί ο Θεός, γιατί κέρδος προξενείται στην ψυχή. Πολλές φορές όμως λέμε ότι μας αδικούν, ενώ στην ουσία αδικούμε εμείς. Εδώ θέλει προσοχή να πιάνουμε τον εαυτό μας.

Μεγάλη υπόθεση να έχει ο άνθρωπος την ευλογία του Θεού! Πλούτος είναι! Ό,τι έχει ευλογία, στέκει, δεν γκρεμίζεται. Ό,τι δεν έχει ευλογία, δεν στέκει. Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει. Μαζεύει οργή Θεού. Φοβερό!
2) Βλ. Γεν. 37, 20 κ.ε.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Α’. μέρος Α,κεφ.4,Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο, εκδ. Ί. Ήσυχαστ. Εύαγγελ. Ιωάννης ό Θεολόγος, Σουρωτή Θεσ/κης 1999

– Γέροντα, όταν με αδικούν, η καρδιά μου σκληραίνει.
– Για να μη σκληραίνη, ποτέ να μη σκέφτεσαι ότι φταίει ή πόσο φταίει ο άλλος που σε αδικεί, αλλά πόσο φταις εσύ. Βλέπεις, όταν οι άνθρωποι μαλώνουν μεταξύ τους, όλοι τους λένε ότι έχουν δίκαιο, μόνον που παίρνουν περισσότερο δίκαιο άπ’ όσο δικαιούνται, γι’ αυτό και διαφωνούν συνέχεια. Πηγαίνουν στην αστυνομία π.χ., και ο καθένας λέει: ¨με έδειρε ο τάδε – δεν λέει πόσο τον έδειρε αυτός! – και του κάνει μήνυση…. Ο καλός δοκιμάζεται στα χέρια των κακών, περνάει από τα λανάρια.. 

Ανώτερη αγάπη έχει ο άνθρωπος που σηκώνει ταπεινά το σφάλμα του συνανθρώπου του, παρά εκείνος που σηκώνει τον βαρύ τουρβά του συνοδοιπόρου του.

Δέξου την αδικία σαν μεγάλη ευλογία, γιατί αποταμιεύεις απ΄αυτήν ουράνια ευλογία. Μην επιδιώκεις όμως να σε αδικούν, γιατί αυτό κρύβει κακότητα ευγενική.

Στην πνευματική ζωή είναι ανάποδα τα πράγματα. Άμα κρατάς εσύ το άσχημο, τότε νιώθεις όμορφα. Άμα το δίνης στον άλλον, τότε νιώθεις άσχημα. Όταν δέχεσαι την αδικία και δικαιολογείς τον πλησίον σου, δέχεσαι τον πολυαδικιμένο Χριστό στην καρδιά σου. Τότε ό Χριστός μένει με το ενοικιοστάσιο μέσα σου και σε γεμίζει με ειρήνη και αγαλλίαση. Για δοκιμάστε, βρε παιδιά, να ζήσετε αυτήν την χαρά! Να μάθετε να χαίρεσθε με αυτήν την πνευματική χαρά, όχι με την κοσμική. Πάσχα θα έχετε τότε κάθε μέρα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από την χαρά πού νιώθεις, όταν δέχεσαι την αδικία. Ξέρετε πόσο χαίρομαι, όταν κάποιος με πει πλανεμένο; ¨Δόξα Σοι ό θεός, λέω, από αυτό έχω μισθό, ενώ, αν με πουν άγιο, χρωστάω. Γλυκύτερο πράγμα από την αδικία δεν υπάρχει!

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη φωτιά από το εσωτερικό κάψιμο της ψυχής, από τη συνείδηση. Τη βασανίζει και την τρώει συνέχεια με το σαράκι σε τούτη τη ζωή και πιο πολύ φυσικά θα την τρώει στην άλλη ζωή, την αιώνια, «ο ακοίμητος σκώληξ», αν δεν μετανοήσει ο άνθρωπος σ’ αυτή τη ζωή και δεν επιστρέψει τις αδικίες του στου συνανθρώπους του, έστω και με την αγαθή του προαίρετη, σε περίπτωση που δεν μπορεί με άλλο τρόπο. Ο άνθρωπος που σου ζητάει ειλικρινή συγχώρεση, όταν σφάλει, να τον συγχωρείς, κάθε φορά που σφάλλει, με καλοσύνη να τον αγαπάς και από κοντά. Τον δε πονηρό που σου ζητάει δήθεν συγχώρεση, για να κάνη την δουλειά του και συνέχεια να σε μπλέκει στις υποθέσεις του, που βλάπτουν ψυχικά και άλλους ανθρώπους, συγχώρεσε τον εβδομήντα επτά φορές μαζεμένες και στο εξής να τον αγαπάς από μακριά και να εύχεσαι γι΄αυτόν.

Δέξου την αδικία με χαρά, όταν δε σε βλάπτει ψυχικά. Όσο περισσότερο πνευματικός είναι ο άνθρωπος, τόσο λιγότερα δικαιώματα έχει σ΄αυτή την ζωή, διότι τα δικαιώματα του δικαίου τα φυλάει ο Χριστός στην ουράνια ζωή.

Αν σκεφτόμασταν ότι ο πιο αδικημένος είναι ο Χριστός, θα δεχόμασταν με χαρά την αδικία. Ενώ ήταν Θεός, κατέβηκε στην γη από πολλή αγάπη και κλείσθηκε εννιά μήνες στην κοιλιά της Παναγίας….Γι΄ αυτό οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού. Γιατί ως αδικημένοι έχουν στην καρδιά τους τον αδικημένο Χριστό και αγάλλονται στην εξορία και στην φυλακή σαν να βρίσκωνται στον Παράδεισο, διότι, όπου Χριστός εκεί Παράδεισος.

Ο Θεός δεν επιτρέπει να γίνει κανένα κακό, αν δεν πρόκειται απ’ αυτό να βγει κάποιο μεγάλο καλό ή τουλάχιστο να εμποδισθεί ένα μεγαλύτερο κακό

Οι δίκαιοι έχουν θλίψεις σ’ αυτόν τον κόσμο…
Αγαπίου Μοναχού του Κρητός

Μη παραζήλου εν πονηρευομένοις, μηδέ ζήλου τους ποιούντας την ανομίαν. Ότι ωσεί χόρτος ταχύ αποξηρανθήσεται , λέει ο προφήτης Δαβίδ. Πολλές αδικίες και ανομίες γίνονται σήμερα στον κόσμο. Και αυτοί που τις πράττουν φαίνονται να έχουν ευτυχία και μακαριότητα. Αντίθετα, οι ευλαβείς και ενάρετοι φαίνονται να έχουν διάφορες θλίψεις και βάσανα. Όμως, μην απορείς με αυτό, άνθρωπε, και ζηλεύεις τον πονηρό και προτιμάς το μέρος των αμαρτωλών νομίζοντας ότι τάχα αυτοί είναι καλότυχοι· γιατί τους αγαπά ο κόσμος και τους δίνει πρόσκαιρο πλούτο και μακαριότητα. Σχετικά με αυτό απορούσε και ο προφήτης Αββακούμ και έλεγε: «Γιατί, Κύριε, οι ασεβείς καταδυναστεύουν τους δικαίους και εσύ δεν τους βοηθάς;» Το ίδιο έλεγε και ο προφήτης Ιερεμίας και άλλοι: «Γιατί, Κύριε, έχουν οι άνομοι τόση ευτυχία στη ζωή τους; Από πού αποκτάει τόσα αγαθά κάποιος που ζει κακώς;» Αυτά είπαν οι προφήτες, όχι επειδή δεν ήξεραν ότι είναι δίκαιες οι κρίσεις του Θεού αλλά για να μας φανερώσουν πόση διαφορά υπάρχει ανάμεσα στη σοφία του Θεού και σε τούτη την ανθρώπινη, η οποία δεν μπορεί να κατανοήσει την πάνσοφη οικονομία του Πανάγαθου, ο οποίος δε δίνει θλίψεις στους ανόμους εδώ, για να τους κολάσει αιώνια, και παιδεύει περισσότερο αυτούς που αγαπά, για να τιμηθούν πιο πολύ στην ουράνια Βασιλεία και να λάβουν ανώτερο στέφανο. Τα βόδια που σχεδιάζουν να τα σφάξουν στο σφαγείο τα αφήνουν και βόσκουν όπου θέλουν, για να παχύνουν, τα εργατικά, όμως, που τα φυλάνε για δουλειά, τα κρατάνε κοντά τους και τα βασανίζουν.
Έτσι και ο Θεός, αφήνει στη ζωή τούτη και παχαίνουν οι μοχθηροί με τις ηδονές της σάρκας και τις απολαύσεις, γιατί είναι προορισμένοι για την αιώνια κόλαση· όμως, τους δίκαιους τους πειράζει και τους βασανίζει, για να τους έχει παντοτινά στο ουράνιο παλάτι του. Τα κάρπιμα δέντρα, που δίνουν όφελος και κέρδος, τα ραβδίζουν οι άνθρωποι κάθε χρόνο και τα μαστιγώνουν και τα κλαδεύουν, για να βγάλουν καρπό· τα άκαρπα όμως, που δε δίνουν καμία ωφέλεια, αν και δε τα ραβδίζουν, όπως τα εύκαρπα, αλλ ‘ όμως, όταν μεγαλώσουν, τα κόβουν και τα ξεριζώνουν εντελώς, και τα καίνε επειδή είναι άχρηστα. Έτσι και οι ενάρετοι, που δίνουν όφελος με τα έργα τους, έχουν στον κόσμο θλίψεις και μάστιγες· αντίθετα, τους αμαρτωλούς δεν τους τιμωρεί εδώ ο δίκαιος Κριτής, αλλά τους φυλάει για να τους κάψει αργότερα στο πυρ της κολάσεως. Λέει το βιβλίο των «Βασιλειών» ότι τις πέτρες με τις όποιες έχτιζαν το Ναό του Σολομώντος τις πελεκούσαν και τις λέπταιναν έξω από τον Ναό και αφού τις έφτιαχναν και τις έκαναν ίσιες με πολλή επιμέλεια, τις τοποθετούσαν στη θέση τους χωρίς πρόβλημα και χωρίς να χτυπάνε και να έχουν φύρα ούτε χρειάζονταν άλλο εργαλείο. Έτσι ακριβώς, και όσοι πρόκειται να τοποθετηθούν ως πολύτιμοι λίθοι στη θεία οικοδομή της επουράνιας Ιερουσαλήμ είναι ανάγκη να πελεκηθούν εδώ έξω σε τούτο τον κόσμο με σφυριές τιμωριών και θλίψεων γιατί σε κείνο τον θειο οίκο δεν υπάρχει καμία θλίψη ή σύγχυση ή πείνα ή δίψα ή τιμωρία ή βάσανο, όπως λέει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη. Αυτή, λοιπόν, είναι η αιτία για την οποία αφήνει τους φίλους του και πάσχουν εδώ διάφορες θλίψεις, με τις οποίες πρέπει να έχουμε μεγάλη χαρά όταν έρχονται, να τις υποδεχόμαστε ως δώρο και χάρισμα και ως γιατρειά που μας στέλνει με πολλή αγάπη ο Πατέρας μας ο ουράνιος.

Εάν ο Κύριος, όταν ήθελε ο Πέτρος να εμποδίσει το Πάθος του με τη μάχαιρα, τον καταδίκασε λέγοντας: «Βάλε τη μάχαιρα στη θήκη. Το ποτήριο που μου έδωσε ο Πατήρ δεν θέλεις να το πιω;» , ονομάζοντας ποτήριο σταλμένο από τον Πατέρα τους εμπαιγμούς, τις τιμωρίες και το θάνατο που έμελλε να πάθει για τη σωτηρία μας, γιατί να μην πούμε και εμείς το ίδιο και να μην πιστεύουμε ότι όλες οι θλίψεις και οι συμφορές που μας έρχονται είναι θεραπευτικό ποτήριο και γιατρειές που μας στέλνει ο επουράνιος ιατρός με πατρική αγάπη για τη σωτηρία μας; Να, λοιπόν, χριστιανέ, μια παρηγοριά που μπορείς να έχεις πιστεύοντας ότι όλες οι θλίψεις, είτε έλθουν από επήρεια δαιμόνων είτε από ανθρώπους είτε από κάποια άλλη περίσταση, είναι μια ωφέλιμη θεραπεία που σου στέλνει ο ουράνιος Πατέρας για να καθαριστεί η ψυχή σου· και αν αισθάνεσαι πικρότητα στη γεύση, όταν το πίνεις, μην απελπιστείς, γιατί η πικρότητα αυτή θα σου φέρει την ποθούμενη υγεία, όπως τα φάρμακα και τα γιατρικά του σώματος, που φτιάχνουν οι γιατροί, είναι άνοστα και πικρότατα. Πολλές φορές μάλιστα βγάζουν και αίμα, και καίνε και κόβουν τα άχρηστα και μολυσμένα μέλη και τα αφαιρούν, και όλα αυτά προκαλούν πολύ πόνο και οδύνη στον πάσχοντα, αλλά τα υπομένει με καρτερία γνωρίζοντας ότι έτσι θα αποκτήσει την υγεία που ποθεί- έτσι και όλες οι θλίψεις και οι συμφορές που μας έρχονται σε τούτη τη ζωή είναι γιατρειές πνευματικές που στέλνονται από τον ουράνιο γιατρό για την ωφέλεια της ψυχής μας.
Αυτό προτύπωνε η χολή εκείνη που έβαλε στα μάτια του ο Τωβίτ και με την οποία απέκτησε το φως του. Με την πικρία των θλίψεων λυτρώνεται ο αμαρτωλός από την ψυχική τυφλότητα, σύμφωνα με τον μέγα Γρηγόριο, που λέει ότι τα μάτια που είναι τυφλωμένα από την αμαρτία φωτίζονται με την τιμωρία. 

Όταν έριξαν τον Ιωσήφ οι αδελφοί του στο ξεροπήγαδο, δεν συναισθάνθηκαν το βάρος της αμαρτίας τους μέχρι που έστειλε ο Θεός τη μεγάλη θλίψη, και τότε ομολόγησαν: «Δικαίως τα παθαίνουμε όλα αυτά για την αμαρτία που κάναμε εναντίον του αδελφού μας». Βλέπεις πόση ωφέλεια δίνει η θλίψη, που φωτίζει τους τυφλούς και δίνει σύνεση στους ανόητους; Δεν ήθελε ο Πέτρος να του νίψει τα πόδια ο Κύριος, γιατί δεν καταλάβαινε τότε την πάνσοφη γνώμη του δασκάλου του, όπως του είπε: « Εκείνο που κάνω εγώ εσύ δεν το καταλαβαίνεις τώρα, αλλά ύστερα θα το καταλάβεις». Όταν όμως του είπε ότι εάν δεν του πλύνει τα πόδια δεν θα είναι μαζί του, σταμάτησε με πολύ φόβο και του τα έπλυνε. Έτσι και συ, δε γνωρίζεις τώρα την αιτία γιατί σε πλένει ο Κύριος με τα ύδατα των θλίψεων, αλλά όταν θα δεις τη λαμπρότητα που θα πάρει η ψυχή σου από τούτον το νιπτήρα των θλίψεων, θα ευχαριστείς το Δεσπότη, γιατί εάν δεν σε ένιπτε, δε θα ήσουνα μαζί του στη Βασιλεία του…
Έτσι και ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος, ξέροντας ότι ήταν θεϊκή απόφαση να πάθει εκείνο που του έκαναν οι αδελφοί του, δε σκανδαλίστηκε καθόλου ούτε προσπάθησε να αμυνθεί σ’ αυτούς. Οι φιλόσαρκοι και ατελείς άνθρωποι, που εξαιτίας της μικροψυχίας τους, δεν έχουν ποτέ ειρήνη, δε γνωρίζουν την ωφέλεια της θλίψεως..
Ο ευγνώμων χριστιανός δεν κοιτάζει ποτέ εκείνον που τον θλίβει, αλλά ζητάει βοήθεια από το Θεό ... Και αν δει ότι ο Σταυρός και η θλίψη αυξάνει περισσότερο, την υποδέχεται με ευλάβεια γνωρίζοντας ότι αυτή είναι ο Κύριος. Τον ευχαριστεί για την αγία του βοήθεια και έτσι την ελαφραίνει πολύ και μένει νικητής και τροπαιούχος και απολαμβάνει μισθό αναρίθμητο. Ω θαυμαστής και αήττητης δύναμης του Σταυρού, και μακάριος όποιος τον γνωρίζει και τον υποδέχεται ευχαρίστως, επειδή είναι σταλμένος από προσώπου Κυρίου για τη σωτηρία του.
Αγαπίου Μοναχού του Κρητός, Αμαρτωλών Σωτηρία, εκδ. Γνόφος, Αθήνα 2009, σελ. 128-132.

Ο Ιωσήφ δεν μίλησε, όταν τον πούλησαν οι αδελφοί του για δούλο, και μετά μίλησε ο Θεός και τον έκανε βασιλιά. Τον δίκαιο συνήθως οι άλλοι τον αδικούν, τον πατούν. Αλλά, όσο οι άνθρωποι τον σπρώχνουν προς τα κάτω, τόσο ο Θεός τον ανεβάζει προς τα άνω. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/12/42770/

Ο πάγκαλος Ιωσήφ δοκιμάστηκε για να πρα­γματοποιηθούν τα μεγάλα σχέδια του Θεού. Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
https://iconandlight.wordpress.com/2016/11/12/%CE%BF-%CF%80%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CF%89%CF%83%CE%AE%CF%86-%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CF%81/

Τροπάριον

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα·ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ούν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθής, και της Βασιλείας έξω κλεισθής· αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, άγιος, άγιος ει ο Θεός ημών, προστασίαις των ασωμάτων, σώσον ημάς.

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ’
Ως απαρχάς

Ο Ιακώβ ωδύρετο, του Ιωσήφ την στέρησιν, και ο γενναίος εκάθητο άρματι, ως βασιλεύς τιμώμενος, της Αιγυπτίας γαρ τότε ταίς ηδοναίς μη δουλεύσας, αντεδοξάζετο παρά του βλέποντος τας των ανθρώπων καρδίας, και νέμοντος στέφος άφθαρτον.

Ο Οίκος
Επί τω οδυρμώ νυν προσθήσωμεν οδυρμόν, και εκχέωμεν δάκρυα, μετά τού Ιακώβ συγκοπτόμενοι, Ιωσήφ τον αοίδιμον και σώφρονα, τον δουλωθέντα μεν τω σώματι, την ψυχήν δε αδούλωτον συντηρούντα, και Αιγύπτου παντός κυριεύσαντα. Ο Θεός γάρ παρέχει τοις δούλοις αυτού, στέφος άφθαρτον.

Ωδή α’ Ήχος πλ. δ’ Τω συντρίψαντι

Την εικόνα του Δεσπότου, υπογράφων Ιωσήφ, λάκκω κατατίθεται, απεμπολείται υπό των συγγόνων, πάντα υπομένει ο αοίδιμος, εις τύπον όντως Χριστού.

Ωδή θ’ Αλλότριον των μητέρων

Επείνασε των ανθρώπων την σωτηρίαν, ζωής υπάρχων άρτος, ο Χριστός και Θεός, μου, ως συκήν δε προφθάσας, την άκαρπον συναγωγήν, φύλλοις κομώσαν νομικοίς αυτήν, ως είδε κατηράσατο.

Απόστιχα. Ἦχος πλ. α’

Κύριε, τα τελεώτατα φρονείν τους οικείους παιδεύων Μαθητάς, μη ομοιούσθαι τοις έθνεσιν έλεγες, εις το κατάρχειν των ελαχιστοτέρων· ουχ ούτω γαρ έσται υμίν τοις εμοίς Μαθηταίς, ότι πτωχός θέλων υπάρχω· ο πρώτος ούν υμών, έστω πάντων διάκονος, ο δε άρχων, ως ο αρχόμενος, ο προκριθείς δε ως ο έσχατος· και γαρ ελήλυθα αυτός τω πτωχεύσαντι Αδάμ διακονήσαι, και λύτρον δούναι αντί πολλών, την ψυχήν, των βοώντων μοι· Δόξα σοι.

Τώ τήν άβατον Βυζαντινά και Αραβικά
ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΟΡΘΡΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΕ ΗΧΟ Β’
ΨΑΛΛΕΤΑΙ ΤΟ ΕΣΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ.
https://www.youtube.com/watch?v=K0sFQzoMsg0

Είπε δε Μαριάμ• ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου, Η ολοκληρωτική μας παράδοση στη βούληση του Θεού αποτελεί την πεμπτουσία όλων των πράξεών μας και των κόπων για την πίστη, με μια λέξη ολόκληρης της ζωής μας. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βάτου, εν τω όρει Σινά

Εορτάζει στις 25 Μαρτίου

Ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού την δόξαν.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Ο ταπεινός έχει όλα τα πνευματικά αρώματα: απλότητα, πραότητα, αγάπη χωρίς όρια, καλωσύνη, ανεξικακία, θυσία, υπακοή κ.λπ. Επειδή έχει την πνευματική φτώχεια, έχει και όλον τον πνευματικό πλούτο. Είναι επίσης και ευλαβής και σιωπηλός, γι’ αυτό συγγενεύει και με την Κεχαριτωμένη Θεοτόκο Μαρία, η οποία είχε μεγάλη ταπείνωση. Ενώ είχε μέσα της ολόκληρο τον Θεό σαρκωμένο, δεν μίλησε καθόλου, μέχρι που μίλησε ο Χριστός στα τριάντα Του χρόνια. Στον ασπασμό του Αγγέλου είπε: «Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου» Λουκ. 1, 38. Δεν είπε: «Εγώ θα γίνω μητέρα του Υιού του Θεού».

Η Παναγία, για την ταπείνωσή της, κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος. «Χαίροις μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα» , λέει ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης. Να είναι δούλη, να είναι και Νύμφη του Θεού! Να είναι παρθένος, να είναι και μητέρα! Να είναι πλάσμα του Θεού, να είναι και Μητέρα του Πλάστου! Αυτά είναι τα μεγάλα μυστήρια, τα παράξενα, που δεν εξηγούνται, αλλά μόνο βιώνονται!

Η Παναγία έφερε στον κόσμο την παραδεισένια χαρά.
Εύχομαι η Παναγία να σου δώση την χαρά του Ευαγγελισμού και ο Άγγελος να σε ευλογήση, για να έχης πνευματική πρόοδο. Αμήν.

***

Ομιλία
για την Παναγία Παρθένο Θεοτόκο
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Είπε δε Μαριάμ• ιδού η δούλη Κυρίου. (Λουκ. α’ 38)

Δείτε, αδελφοί μου, μία αληθινή δούλη του Κυρίου! Αν δούλη είναι αυτή που ανταλλάσσει πλήρως το θέλημά της με το θέλημα του Θεού, τότε η Παναγία είναι η πρώτη μεταξύ όλων των δούλων του Κυρίου!
Αν δούλη είναι αυτή που προσβλέπει στον Κύριό της με τέλεια αφοσίωση, τότε και πάλι η Παρθένος Παναγία είναι η πρώτη μεταξύ των δούλων του Κυρίου.
Αν δούλη είναι εκείνη που ταπεινά κι αγόγγυστα υπομένει κάθε προσβολή και δοκιμασία, προσδοκώντας μονάχα την ανταμοιβή από τον Κύριό της, τότε ακόμη περισσότερο η Παναγία Παρθένος είναι η πρώτη και υπερέχουσα όλων των άλλων δούλων του Κυρίου. Διότι εκείνη δεν μεριμνούσε για να αρέσει στον κόσμο, φρόντιζε μόνο να αρέσει στον Θεό. Δεν φρόντιζε να δικαιώσει τον εαυτό της ενώπιον του κόσμου, αλλά μόνον ενώπιον του Θεού. Η ίδια η Παναγία είναι η υπακοή· η ίδια αυτή είναι η διακονία· η ίδια αυτή είναι η πραότητα! Ιδοὺ η δούλη Κυρίου: Η Παρθένος Παναγία μπορούσε όντως να εκφέρει αυτό τον λόγο στον άγγελο του Θεού.

Η μεγαλύτερη δυνατή τελειότητα αλλά και η μεγαλύτερη τιμή, που μπορεί μια γυναίκα να επιτύχει επί της γης, είναι να γίνει δούλη του Κυρίου! Η Εύα έχασε αυτή την τελειότητα και τιμή στον Παράδεισο, ακόπως. Η Παρθένος Μαρία πέτυχε αυτή την τελειότητα και αυτή την τιμή, εκτός του Παραδείσου, με τους κόπους της!

Διά πρεσβειών της Υπεραγίας Παρθένου Θεοτόκου, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς!
Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο πρόλογος της Αχρίδος: Δεκέμβριος, εκδ. «Άθως», σ. 246-247.

***

Ό Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπάρθενου Μαρίας
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Όταν η Παρθένος Μαρία έκλεισε τα δεκατέσσερα χρόνια της και αφού είχε ζήσει ένδεκα χρόνια στο ιερό του Ναού των Ιεροσολύμων, διακονώντας, οι ιερείς της είπαν ότι σύμφωνα με τον Νόμο δεν μπορούσε να παραμείνει στον Ναό, αλλά έπρεπε να μνηστευθεί και να έλθει σε γάμου κοινωνία. Προς μεγάλη έκπληξη των Ιερέων, η Παναγία Παρθένος απάντησε ότι είχε αφιερώσει όλη τη, ζωή της στον Θεό και επιθυμούσε να παραμείνει παρθένος μέχρι τον θάνατό της και να μην παντρευτεί κανέναν! Τότε, κατά Θεία Οικονομία, ο αρχιερέας Ζαχαρίας και πατέρας του αγίου Προδρόμου, σε συμφωνία με τους άλλους ιερείς, συγκέντρωσε δώδεκα άγαμους άνδρες από τη, φυλή του Δαυίδ με σκοπό να εμπιστευτούν την Παρθένο Μαρία σ’ έναν άπ’ αυτούς, ο οποίος θα την φρόντιζε και θα διαφύλασσε την παρθενία της. Την εμπιστεύτηκαν στον Ιωσήφ από τη, Ναζαρέτ, ο οποίος ήταν συγγενής της.

Στην κατοικία του Ιωσήφ, του μνήστορος, η Παναγία συνέχισε να ζει όπως πριν στον Ναό του Σολομώντος, αφιερώνοντας τον χρόνο της στην ανάγνωση των ιερών Γραφών, την προσευχή, τη μελέτη του Θεού, τη νηστεία και το εργόχειρο. Σπανίως πήγαινε οπουδήποτε εκτός του σπιτιού και δεν ενδιαφερόταν για τα κοσμικά θέματα και τις εκδηλώσεις του κόσμου.

 Εάν μιλούσε, μιλούσε ελάχιστα και ποτέ χωρίς ιδιαίτερη ανάγκη. Συναναστρεφόταν κυρίως τις δυο θυγατέρες του Ιωσήφ.

Όταν, όπως είχε προφητεύσει ο Δανιήλ ο Προφήτης, έφθασε το πλήρωμα του χρόνου και ο Θεός ευδόκησε να εκπληρώσει την επαγγελία Του προς τον εξόριστο άπ’ τον Παράδεισο Αδάμ και τους προφήτες, ο μέγας Αρχάγγελος Γαβριήλ εμφανίστηκε στην κατοικία της Παναγίας Παρθένου (σ.τ.μ. για να της μεταφέρει το χαρμόσυνο άγγελμα της Ενανθρωπήσεως του Θεού).

Όπως σημειώνουν κάποιοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, αυτή η αιφνίδια επίσκεψη του Γαβριήλ συνέβη την ίδια ακριβώς στιγμή πού εκείνη κρατούσε ανοικτό το Βιβλίο του Προφήτη Ησαΐα, αναλογιζόμενη τη μεγάλη προφητεία του: Ιδού η παρθένος εν γαστρι έξει και τέξεται υιόν (Ήσαΐας 7,14). Ό Γαβριήλ της εμφανίστηκε με την απαστράπτουσα αγγελική λαμπρότητά του και της απεύθυνε χαιρετισμό: Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου (Λουκ. 1,28). Ακολούθησε στιχομυθία μεταξύ τους, όπως περιγράφεται στο Ευαγγέλιο του Αποστόλου Λουκά. Με αυτόν τον αγγελικό χαιρετισμό και την επέλευση του Αγίου Πνεύματος στην Παρθένο Μαρία, ξεκίνησε το σχέδιο της σωτηρίας και αποκαταστάσεως του ανθρωπίνου γένους.

Ουσιαστικά η Καινή Διαθήκη ανοίγει με τον χαιρετισμό του αρχαγγέλου Γαβριήλ: Χαίρε Κεχαριτωμένη. Αυτό δείχνει ότι η Καινή Διαθήκη σηματοδοτεί τη χαρά για όλη την Ανθρωπότητα και για όλη την κτίση. Επομένως, ο Ευαγγελισμός δεν είναι μόνο μία μεγάλη εορτή, αλλά μία πανευφρόσυνη εορτή!
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο πρόλογος της Αχρίδος: Μαρτιος, εκδ. «Άθως»

***

Να δένεις τις κλωστές στον ουρανό

Όλα σου τα έργα , όποια πράξεις, αλλά όχι εν ονόματι του ουρανού και χωρίς την άδεια του ουρανού, θα φέρουν πικρό καρπό, αφού ο ουρανός δεν θα τα περιβάλει με την χαρισματική του βροχή ούτε θα τα φωτίσει με το ζωοδόχο του φως.
Ό,τι και να σκοπεύεις, άκουσε τη συμβουλή του ουρανού. Ό,τι και να υφαίνεις, να δένεις τις κλωστές στον ουρανό.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς “Στοχασμοί περί του καλού και του κακού”)

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Όταν ένας άνθρωπος αναβιβάσει το νου του από τα γήινα προς τον Θεό, με την επιθυμία να γίνει ευάρεστος στον Θεό, Εκείνος τότε του αποκαλύπτει το θέλημα Του πολυτρόπως. Γράφει ο άγιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: ” Αν ένας άνθρωπος επιθυμήσει ολοκληρωτικά να ευαρεστήσει τον Θεό, ο Θεός τον διδάσκει το θέλημα Του είτε δια των σκέψεων, είτε μέσω κάποιου άλλου προσώπου, είτε δια της Αγίας Γραφής”. Ένας τέτοιος άνθρωπος γίνεται παρατηρητικός και πρόθυμος και αναμένει την απάντηση του Θεού ένδοθεν και έξωθεν. Γι’ αυτόν παύει να υπάρχει τύχη. Όλος ο κόσμος γίνεται σαν μια λύρα δεκάχορδη, που δεν βγάζει ήχο, αν δεν την αγγίξει το χέρι του Θεού.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Πνευματικό Ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Απρίλιος)

Η ολοκληρωτική μας παράδοση στη βούληση του Θεού αποτελεί την πεμπτουσία όλων των πράξεών μας και των κόπων για την πίστη αλλά και όλων των σκέψεων και αισθημάτων και ενεργειών μας, με μια λέξη ολόκληρης της ζωής μας. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

«εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα»

Ελεήμον Θεέ, γνωρίζεις την αδυναμία μου. Σε παρακαλώ, δώσε μου ταπεινό πνεύμα, γιατί κατά την ευσπλαγχνία Σου δίνεις στην ταπεινή ψυχή να ζει κατά το θέλημά Σου· αποκαλύπτεις σε αυτήν όλα τα μυστήριά Σου· δίνεις σε αυτήν να γνωρίσει Εσένα και πόσον πολύ Εσύ μας αγαπάς. Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

«Ω, Κύριε, αξίωσέ μας με τη δύναμη της χάριτος του Αγίου Πνεύματος να ζούμε σύμφωνα με το άγιο θέλημά Σου».Η φλεγόμενη και μη κατακαιόμενη βάτος, Ο Προφήτης Μωϋσής
https://iconandlight.wordpress.com/2014/09/05/3754/

Η Παναγία έφερε στον κόσμο την παραδεισένια χαρά. Εύχομαι η Παναγία να σου δώση την χαρά του Ευαγγελισμού. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/03/24/27932/

Να «αφουγκραζόμαστε» από το πρωί μέχρι το βράδυ για να ακούσουμε τις υποδείξεις του Θεού, πού μας λέει τι να κάνουμε και πώς να ενεργούμε. Γέρων Σωφρόνιος του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2019/10/04/33157/

Η ολοκληρωτική μας παράδοση στη βούληση του Θεού αποτελεί την πεμπτουσία όλων των πράξεών μας και των κόπων για την πίστη. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2018/05/19/%ce%b7-%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b4%ce%bf%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b2%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b7/

Να ζητάμε πρώτα την Βασιλεία των Ουρανών και ύστερα όλα τα άλλα «προστεθήσεται ημίν». Ο Θεός γνωρίζει τί χρειάζεται για τον καθέναν. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/03/23/%ce%bd%ce%b1-%ce%b6%ce%b7%cf%84%ce%ac%ce%bc%ce%b5-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%bb%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd/

«Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου». Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2017/03/24/17261/

Να ‘χα δύο μεγάφωνα να τα βάλω στα πεύκα και να βάλω στο μαγνητόφωνο το «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον…» δεν το έγραψαν άνθρωποι αλλά το Άγιον Πνεύμα. Κλαίω, κάθε φορά πού το ακούω. Άγιος Πορφύριος o Καυσοκαλυβίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/03/24/%ce%bd%ce%b1-%cf%87%ce%b1-%ce%b4%cf%8d%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%cf%86%cf%89%ce%bd%ce%b1-%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%b2%ce%ac%ce%bb%cf%89-%cf%83%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%b5%cf%8d%ce%ba/

Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά. Να ζητούμε μετάνοια για όλον τον κόσμο.. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2018/10/07/%CF%84%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%81%CE%B1-%CE%B8%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%87/

Απολυτίκιον Ήχος δ’.

«Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον, και του απ’ αιώνος Μυστηρίου η φανέρωσις. Ο Υιός του Θεού Υιός της Παρθένου γίνεται, και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται. Διό και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν˙ Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.»

Κοντάκιον

Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου Θεοτόκε. Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσαν, ίνα κρά­ζω σοι, Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

Κανών α’, Ωδή θ’
Ήχος δ’

Ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού την δόξαν.

«Ως εμψύχώ Θεού κιβωτώ, ψαυέτω μηδαμώς χείρ αμυήτων. Χείλη δε πιστών τη Θεοτόκω ασιγήτως· Φωνήν του Αγγέλου αναμέλποντα, εν αγαλλιάσει βοάτω· Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σού».

Ήχος πλ. β’ Όλην αποθέμενοι

Θεός όπου βούλεται, νικάται φύσεως τάξις, φησίν ο Ασώματος, και τα υπέρ άνθρωπον διαπράττεται. τοις εμοίς πίστευε, αληθέσι ρήμασι, Παναγία υπεράμωμε· Η δε εβόησε· Γένοιτό μοι νυν ως το ρήμά σου, και τέξομαι τον άσαρκον, σάρκα εξ εμού δανεισάμενον, όπως αναγάγη τον άνθρωπον, ως μόνος δυνατός, εις το αρχαίον αξίωμα, διά της συγκράσεως.

Βουλήν προαιώνιον, αποκαλύπτων σοι Κόρη, Γαβριήλ εφέστηκε, σε κατασπαζόμενος, και φθεγγόμενος· Χαίρε γη άσπορε, χαίρε βάτε άφλεκτε, χαίρε βάθος δυσθεώρητον, χαίρε η γέφυρα, προς τους ουρανούς η μετάγουσα, και κλίμαξ η μετάρσιος, ην ο Ιακώβ εθεάσατο· χαίρε θεία στάμνε του Μάννα, χαίρε λύσις της αράς, χαίρε Αδάμ η ανάκλησις, μετά σου ο Κύριος.