Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
«Χαίρετε»! «Ειρήνη υμίν»
Μάρθα και Μαρία, αδελφές του Αγίου Λαζάρου του τετραημέρου και φίλου του Χριστού, ιεραπόστολες Μασσαλίας Γαλλίας μαζί με αδελφό τους Αγιο Λάζαρο τον τετραήμερο, από Βηθανία Ιεροσολύμων (1ος αἰ.)
Αββάς Αλώνιος της Σκήτεως στην Αίγυπτο (4 αἰ.)
Εορτάζουν στις 4 Ιουνίου
Στίχοι.
Εκ Βηθανίας τας αδελφάς Λαζάρου,
Σώζειν δύνασθαι και νεκράς πιστευτέον.
Τετάρτη Μάρθα ηδέ Μαρίη έβησαν πόλω λαμπρώ.
Είπεν ο αββάς Αλώνιος:
Εάν δεν πει ο άνθρωπος στην καρδιά του ότι εγώ μόνος και ο Θεός είμαστε στον κόσμον δεν θα έχει ανάπαυση.
Είπε πάλιν ότι, εάν θέλει ο άνθρωπος, από το πρωί μέχρι την εσπέρα, μπορεί να φθάσει σε μέτρα θεία.
Ρώτησε κάποτε ο Αββάς Αγάθων τον Αββά Αλώνιο, λέγοντας : «Πώς θα κατορθώσω να κυριαρχώ στη γλώσσα μου, ώστε να μη ψεύδεται ; ». Και του άπαντα ο Αββάς Αλώνιος : « ’”Αν δεν ψεύδεσαι, πολλές αμαρτίες πρόκειται να κάνης ». Και εκείνος είπε : « Πώς ; ». Και του αποκρίνεται ο γέρων : « Υπόθεσε ότι δυο άνθρωποι έκαμαν φόνο μπροστά σου και ο ένας τους βρήκε καταφύγιο στο κελλί σου. Και οι αρχές τον καταζητούν και σε ρωτάνε : ’Έγινε φόνος μπροστά σου ; Άν δεν ψευσθής, παραδίνεις αυτόν τον άνθρωπο στον θάνατο. Καλύτερα, άφησε τον μπροστά στον Θεό χωρίς δεσμά. Γιατί Αυτός όλα τα γνωρίζει ».
***
Άγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης
Γέροντα, ο Αββάς Αλώνιος λέει: «Εάν θέλη ο άνθρωπος, από πρωΐ έως εσπέρας γίνεται εις μέτρον θείον»*. Τί εννοεί;
– Η πνευματική ζωή δεν θέλει χρόνια. Σε ένα δευτερόλεπτο μπορεί να βρεθή κανείς από την κόλαση στον Παράδεισο, αν μετανοήση. Ο άνθρωπος είναι τρεπτός. Μπορεί να γίνη άγγελος, μπορεί να γίνη διάβολος. Πά πά πά, τί δύναμη έχει η μετάνοια! Απορροφά την θεία Χάρη. Έναν λογισμό ταπεινό να φέρη στον νού του ο άνθρωπος, σώθηκε. Έναν λογισμό υπερήφανο να φέρη, αν δεν μετανοήση και τον βρη ο θάνατος, πάει, χάθηκε. Βέβαια, ο ταπεινός λογισμός πρέπει να συνοδεύεται και από τον εσωτερικό αναστεναγμό, την εσωτερική συντριβή. Γιατί ο λογισμός είναι λογισμός, αλλά υπάρχει και η καρδιά. «Όλη ψυχή και διανοία και καρδία»** , λέει ο υμνωδός. Νομίζω όμως ότι ο Αββάς εδώ εννοεί μια πιο μόνιμη κατάσταση. Χρειάζεται ένα διάστημα, για να φθάση κανείς σε καλή κατάσταση. Σφάλλω, μετανοώ, συγχωρούμαι αυτήν την στιγμή. Αν έχω αγωνιστικό πνεύμα, μπορώ σιγά-σιγά να σταθεροποιήσω μια κατάσταση, αλλά μέχρι τότε ταλαντεύομαι.
*Τὸ Γεροντικόν, Ἀββᾶς Ἁλώνιος γ´, σ. 20.
**Από το τρίτο τροπάριο της ζ´ ωδής του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος στην Παναγία.
Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικός Αγώνας»-92
Πρέπει να ζητούμε πρώτα την Βασιλεία των Ουρανών και αυτή να είναι η μέριμνά μας, και όλα τα άλλα θα μας δοθούν . Άμα ξεχνιέται ο άνθρωπος σ΄ αυτήν την ζωή, χάνει τον καιρό του και χαραμίζεται. Άμα δεν ξεχνιέται και ετοιμάζεται για την άλλη ζωή, τότε έχει νόημα αυτή η ζωή. Όταν ο άνθρωπος σκέφτεται πώς να βολευτή εδώ, βασανισμένος είναι, και κουράζεται και κολάζεται.
Να μη σάς πιάνη αγωνία και μανία: «Τώρα πρέπει να κάνουμε αυτό, ύστερα εκείνο», γιατί θα σάς βρη σε τέτοια κατάσταση ο Αρμαγεδών . Και μόνον η αγωνία στο φτιάξιμο είναι δαιμονικό. Γυρίστε το κουμπί στον Χριστό, γιατί διαφορετικά θα ζήτε δήθεν κοντά στον Χριστό, αλλά εσωτερικά θα υπάρχει όλο το κοσμικό φρόνημα, και φοβάμαι μην το πάθετε σαν τις μωρές παρθένες.
Βλέπετε και στην περίπτωση της Μάρθας και της Μαρίας που αναφέρει το Ευαγγέλιο, πώς η μέριμνα έκανε την Μάρθα να φερθή κατά κάποιον τρόπο με αναίδεια; Φαίνεται ότι στην αρχή και η Μαρία την βοηθούσε, αλλά, όταν είδα να μην τελειώνη τις ετοιμασίες της, την άφησε και έφυγε. «Τί, θα χάσω εγώ τον Χριστό μου για τις σαλάτες και τα γλυκά;», σκέφθηκε. Λές και ο Χριστός είχε πάει να φάη τις σαλάτες και τα φαγητά της Μάρθας. Και τότε η Μάρθα πειράχθηκε και είπε: «Κύριε, ου μέλλει σοί ότι η αδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονείν;» .
Ας προσέξουμε να μην πάθουμε και εμείς σαν την Μάρθα. Ας ευχηθούμε να γίνουμε καλές «Μαρίες»
***
– Γέροντα, η μέριμνα απομακρύνει πάντοτε από τον Θεό;
– Κοίταξε να σού πώ: Ένα παιδάκι, όταν παίζη και είναι αφοσιωμένο στα παιχνίδια του, ούτε καν καταλαβαίνει, όταν ο πατέρας του είναι δίπλα και το χαϊδεύη. Λίγο αν διακόψη τα παιχνίδια του, τότε θα το καταλάβη. Έτσι και όταν έχουμε μέριμνα, δεν μπορούμε να καταλάβουμε την αγάπη του Θεού. Ο Θεός δίνει και δεν το αισθανόμαστε. Πρόσεξε να μη σπαταλάς τις πολύτιμες δυνάμεις σου σε περιττές μέριμνες και μάταια πράγματα που θα γίνουν όλα σκόνη μία μέρα. Τότε και σωματικά κουράζεσαι και τον νού σου σκορπάς άσκοπα και μετά δίνεις την κούρασή σου με τα χασμουρητά στον Θεό την ώρα της προσευχής, σαν την θυσία που έκανε ο Κάιν. Επόμενο είναι τότε και η εσωτερική σου κατάσταση να είναι κατάσταση «Κάιν», με άγχος και αναστεναγμούς που θα τα προκαλή το ταγκαλάκι που θα είναι δίπλα σου.
Να μη σπαταλάμε άσκοπα τον καρπό, την ψίχα, των δυνάμεών μας μένουν τα τσόφλια για τον Θεό. Η μέριμνα τραβάει όλο το μεδούλι της καρδιάς και δεν αφήνει τίποτε για τον Χριστό. Αν δής ότι ο νούς σου συνέχεια φεύγει και πάει σε δουλειές κ.λπ.. πρέπει να καταλάβης ότι δεν πάς καλά και να ανησυχήσης, γιατί έχεις απομακρυνθή από τον Θεό. Να καταλάβης ότι είσαι πιο κοντά στα πράγματα παρά στον Θεό, στην κτίση και όχι στον Κτίστη…
Με την πολλή δουλειά και μέριμνα ξεχνάει κανείς τον Θεό. Έλεγε χαρακτηριστικά ο Πάπα-Τύχων : «Ο Φαραώ έδινε πολλή δουλειά και πολύ φαγητό στους Ισραηλίτες, για να ξεχάσουν τον Θεό». Στην εποχή μας ο διάβολος απορρόφησε τους ανθρώπους στην ύλη, στον περισπασμό, δουλειά πολλή, φαΐ πολύ, για να ξεχνούν τον Θεό , και έτσι να μην μπορούν –ή μάλλον να μη θέλουν – να αξιοποιήσουν την ελευθερία που τους δίνεται για τον αγιασμό της ψυχής. Ευτυχώς όμως, χωρίς να το θέλη ο διάβολος, βγαίνει και κάτι καλό, δεν ευκαιρούν οι άνθρωποι να αμαρτήσουν όσο θέλουν.
***
Το εργόχειρο που γίνεται με ηρεμία και προσευχή αγιάζεται και αγιάζει και τους ανθρώπους που το χρησιμοποιούν και έτσι έχει νόημα, όταν η λαϊκοί ζητούν να πάρουν εργόχειρα από μοναχούς για ευλογία. Ενώ εκείνο που γίνεται με βιασύνη και νευρικότητα μεταδίδει αυτήν την δαιμονική κατάσταση και στους άλλους. Η βιαστική δουλειά με την αγωνία είναι στοιχείο πολύ κοσμικών ανθρώπων. Οι ταραγμένες ψυχές που εργάζονται, ταραχή μεταδίδουν και με τα εργόχειρά τους και όχι ευλογία. Πώς επιδρά η κατάσταση του ανθρώπου και στα εργόχειρα που φτιάχνει, και στα ξύλα ακόμη! Φοβερό! Ανάλογο με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο άνθρωπος όταν φτιάχνη κάτι, είναι και το αποτέλεσμα αν είναι νευριασμένος και θυμώνει και βρίζη, δεν θα έχη ευλογία αυτό που κάνη. Ενώ, αν ψάλλη, λέη την ευχή, αγιάζεται το έργο του. Το ένα είναι δαιμονικό, το άλλο θεϊκό.
Αν κινήστε με ευλάβεια και εργάζεσθε με την προσευχή αγιάζεστε πάντοτε και τα πάντα αγιάζονται. Όταν έχη κανείς τον νού του στον Θεό, αγιάζει την δουλειά, το εργόχειρό του. Φερ’ ειπείν, φτιάχνω ένα κουτί και λέω την ευχή, προσεύχομαι και συγχρόνως εργάζομαι προς δόξαν Θεού. Σκοπός μου δεν είναι να φτιάξω κουτιά και να κάνω γρήγορα, για να φτιάξω πολλά και να είμαι όλο αγωνία. Αυτό είναι δαιμονική κατάσταση. Δεν ήρθαμε γι’ αυτό στο Μοναστήρι, ήρθαμε για να αγιασθούμε και να αγιάσουμε και ό,τι κάνουμε. Αυτός είναι ο λόγος που μερικές φορές νιώθεις σαν μία καλή υπάλληλος στα καθήκοντα, γιατί, όταν τρέχης να τακτοποιήσης τις δουλειές, ξεχνάς να παίρνης και τον Χριστό μαζί σου. Ενώ, αν ξεκινάς με την ευχή, θα νιώθης σαν διακονήτρια του Χριστού. Γι’ αυτό βάλε και την ευχή στην δουλειά, για να αγιασθής και εσύ και η δουλειά. Ο Θεός ξέρεις πώς ευλογεί και πόσα αγαθά και τί ευλογίες στέλνει;
– Γέροντα, τί εννοείτε, όταν λέτε: «Πόδια, χέρια στην δουλειά να δίνετε, καρδιά να μη δίνετε»;
– Εννοώ να μη δίνετε καρδιά στα υλικά πράγματα. Είναι μερικοί που δίνονται ολόκληροι στα υλικά. Περνούν όλη την ημέρα με το να ασχολούνται πώς θα κάνουν καλά μία δουλειά και δεν σκέφτονται καθόλου τον Θεό. Να μη φθάνουμε εκεί. Να χρησιμοποιήτε τα χέρια και τα πόδια στην δουλειά, αλλά να μην αφήνετε τον νού σας να ξεφύγη από τον Θεό. Να μη δίνετε όλο το είναι σας, όλο το δυναμισμό μαζί με την καρδιά σας, στα υλικά. Έτσι γίνεται μετά κανείς ειδωλολάτρης. Όσο μπορείτε στις δουλειές καρδιά να μη δίνετε, χέρια, μυαλό να δίνετε. Καρδιά να μη δίνετε σε χαμένα, σε άχρηστα πράγματα. Γιατί μετά πώς θα σκιρτήση η καρδιά για τον Χριστό; Όταν η καρδιά είναι στον Χριστό, τότε αγιάζονται και οι δουλειές, υπάρχει και η εσωτερική ψυχική ξεκούραση συνέχεια, και νιώθει κανείς την πραγματική χαρά. Να αξιοποιήτε την καρδιά σας, να μην την σπαταλάτε.
Αν σπαταληθή η καρδιά σε πολλά ασήμαντα, δεν έχει αντοχή να πονέση για εκείνο που πρέπει να πονέση. Εγώ θα δώσω καρδιά σε έναν καρκινοπαθή, σε έναν πονεμένο. Η αγωνία μου είναι για τα παιδιά που κινδυνεύουν. Κάνω τον σταυρό μου να τα δίνη ο Θεός φώτιση. Όταν πάλι έχω κόσμο, πάει η προσοχή μου στον πόνο του άλλου, στην αγάπη για τον άλλον. Τον πόνο τον δικό μου δεν τον καταλαβαίνω. Έτσι ξεχνιούνται όλα, παίρνει άλλη στροφή ο άνθρωπος.
***
Καλά είναι όποιος θέλει να ζήση πνευματικά, και ιδίως ο μοναχός, να βρίσκεται απομακρυσμένος από ορισμένες ασχολίες, φτιαξίματα κ.λπ., που τον απομακρύνουν από τον πνευματικό στόχο. Να μην ξανοίγεται με πολλές ατέλειωτες δουλειές, γιατί οι δουλειές δεν τελειώνουν. Και αν δεν μάθη να κάνη δουλειές εσωτερικές στον εαυτό του, θα ξεφεύγη στις εξωτερικές συνέχεια. Οι άνθρωποι που προσπαθούν να τελειώσουν τις δουλειές τις ατέλειωτες, τελειώνουν αυτήν την ζωή με ατέλειες πνευματικές και μετανοούν στο τέλος της ζωής τους, αλλά αυτό δεν τους βοηθάει πια σε τίποτε, γιατί έχει βγή το διαβατήριο. Άλλωστε και μία ανάπαυλα από τις δουλειές είναι απαραίτητη για ένα μικρό έστω διάστημα.
Όταν οι πολλές εργασίες ελαττωθούν, φυσιολογικά θα έρθη η σωματική ξεκούραση και η δίψα για εσωτερική εργασία, η οποία δεν κουράζει, αλλά ξεκουράζει. Τότε και η ψυχή θα αναπνέη άφθονο πνευματικό οξυγόνο. Η κούραση από πνευματική εργασία δεν κουράζει, αλλά ξεκουράζει, γιατί ανεβάζει τον άνθρωπο ψηλά και τον πλησιάζει στον φιλόστοργο Πατέρα, όποτε και η ψυχή του αγάλλεται…
Θυμάστε το περιστατικό με τον Όσιο Γερόντιο και τον υποτακτικό του; ο Όσιος Γερόντιος είχε παρακαλέσει την Παναγία να του δώση λίγο νερό να πίνη αυτός και ο υποτακτικός του, και η Παναγία σαν καλή Μάνα άνοιξε μία ρωγμή στον τοίχο του Ασκητηρίου του και έβγαλε νερό, Αγίασμα, για να πίνουν. Αργότερα ο υποτακτικός του άρχισε να κτίζη πεζούλια, κουβάλησε χώμα, έκανε κήπους, μπήκε σε πολλή μέριμνα και παραμελούσε τα πνευματικά του. Επειδή το νερό δεν του έφθανε, πήρε μία σμίλη να ανοίξη την ρωγμή να βγαίνη περισσότερο νερό. Η Παναγία τότε πήρε εκείνο το νερό πίσω και το έβγαλε πολύ χαμηλά από το Ασκητήριο και του είπε: «Εάν θέλης κήπους και περισπασμό, να κουβαλάς νερό από μακριά».
….Το απερίσπαστο και το αμέριμνο φέρνουν την εσωτερική ησυχία και την πνευματική επιτυχία. Οι μέριμνες απομακρύνουν από τον Θεό. Όταν υπάρχη πολύς περισπασμός, υπάρχουν πολλά πνευματικά παράσιτα και οι πνευματικοί ασύρματοι δεν εργάζονται με σήματα καλά. Ο μοναχός είναι αδικαιολόγητος να μην κάνη πνευματική ζωή.
Κάποιος ρώτησε τον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς ποιος ήταν ο υπεύθυνος για τη διαίρεση στην Εκκλησία. Ο Άγιος απάντησε απλά: «ο διάβολος».
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/03/45538/
Απολυτίκιον
Ήχος πλ. α´. Τον Συνάναρχον Λόγον.
Τω Σωτήρι αμέμπτως διακονήσασαι, αι του Αγίου Λαζάρου θείαι αυτάδελφοι, συν τη Μάρθα τη κλεινή, Μαρία πάνσεμνε, και την Ανάστασιν Αυτού, συν Μυροφόροις Γυναιξί, μαθούσαι εκ του Αγγέλου, φωτός εμπλήσθητε θείου, ημίν αιτούσαι τα σωτήρια.
Εις τον Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια. Ήχος δ´. Έδωκας σημείωσιν.
Λάζαρε μακάριε, φίλε Χριστού γνησιώτατε, και Μαρία θεόληπτε, Μάρθα θεοτίμητε, τριάς μακαρία, θείων αυταδέλφων, υπέρ υμών διά παντός, εκδυσωπείτε καθικετεύομεν, Τριάδα την υπέρθεον, δούναι ημίν θείον έλεος, και πταισμάτων συγχώρησιν, και ζωήν την αιώνιον
Δόξα. Ήχος πλ. α´.
Του Σωτήρος Χριστού, τω ακηράττω κάλλει ατενίζουσαι, επαξίως επολιτεύσασθε, άγιαι αυτάδελφοι, Μάρθα και Μαρία· τας γαρ ρήσεις Αυτού, εν τω ταμείω της ψυχής κατέχουσαι, των ρεόντων και φθαρτών τους όρους υπερέβητε, εν τη χορηγία της άνωθεν ροπής· και τω ομαίμονι Λαζάρω νυν συγχορεύουσαι, συν Αγγέλων χοροίς, συν αυτοίς πρεσβεύσατε, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Μεγαλυνάριον.
Χαίρετε αυτάδελφοι ιεραί, Μάρθα και Μαρία, σεμναί ήθεσι και ζωής χαίρετε Λαζάρου, αι σύγγονοι αι θείαι, μεθ’ ου ημίν αιτείσθε, το θείον έλεος.
Ταίς αυτών αγίας πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.