Μην Δεκέμβριος έχων ημέρας λα’.
Η ημέρα έχει ώρας θ’, και η νυξ ώρας ιε’.
Προφήτης Ναούμ (7ος αιώνας π.Χ.)
Ονήσιμος, Αρχιεπίσκοπος Εφέσου (περ. 107–17)
Ανανίας και Σολόχων Αρχιεπισκόποι Εφέσου. (δείτε επίσης: 2 Δεκεμβρίου)
Ιερομάρτυς Ανανίας της Περσίας (345)
Πορφύριος, Πατριάρχης Αντιοχείας (404-413)
Δίκαιος Φιλάρετος ο Ελεήμων, της Αμνίας Παφλαγονίας της Μικράς Ασίας (792)
Αντώνιος ο Νέος, ο εν Ολύμπω Κίου στη Βιθυνία (865)
Θεόκλητος Αρχιεπίσκοπος Σπάρτης και Λακεδαιμονίας (870)
Διόδωρος και Μαριανός, και οι συμμάρτυρες εν Ρώμη υπό τον Νουμεριανό (περίπου 283)
Λούκιος, Ρογάτος, Κασσιανός και Κανδίδα, μάρτυρες εν Ρώμη.
Ουρσίκινος της Μπρέσια, στην Ιταλία, έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Σάρδικης (347)
Ιερομάρτυς Ευάσιος, πρωτοεπίσκοπος Άστις του Πιεμόντε της Ιταλίας, μαρτύρησε επί Ιουλιανού του Αποστάτη (περίπου 362)
Λεόντιος του Fréjus, στην Προβηγκία Γαλλίας, μεγάλος φίλος του Αγίου Ιωάννη Κασσιανού (περίπου 432)
Ελίγιος (Eloi, Eloy), Επίσκοπος Noyon (Νεθ.) (660)
Βιτάλιος Σιντόρενκο, διά Χριστόν σαλός και ομολογητής, ιδρυτής και ηγούμενος πολλών κρυφών Μονών, στην Τιφλίδα (=Tbilisi) Γεωργίας, από Krasnodar Ρωσίας (1992))
Εορτάζουν την 1 Δεκεμβρίου
Στίχοι
Ναούμ, τον Ελκεσαίον εκπεπνευκότα,
Έλκει πόθος με σμυρνίσαι σμύρνη λόγου.
Πρώτη εκ βιότοιο Δεκεμβρίου ώχετο Ναούμ.
Oρών προς Aντώνιον ούτος τον Mέγαν,
Kαι τοις τρόποις όμοιος ασκών ωράθη.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΝΑΟΥΜ
Άγιος Νικόλαος Βελιμιροβιτς
Ο Ναούμ ήταν από τη φυλή του Συμεών από ένα μέρος που λέγεται Ελκός στα βάθη της Ιορδανίας. Έζησε περίπου επτακόσια χρόνια πριν από τον Χριστό και προφήτεψε την καταστροφή της Νινευή περίπου διακόσια χρόνια μετά τον Προφήτη Ιωνά. Λόγω του κηρύγματος του Ιωνά, οι Νινευίτες μετανόησαν και ο Θεός τους έσωσε και δεν τους κατάστρεψε. Με τον καιρό όμως ξέχασαν το έλεος του Θεού και πάλι διεφθάρησαν. Ο Προφήτης Ναούμ προφήτευσε την καταστροφή τους και αφού δεν υπήρχε μετάνοια, ο Θεός δεν τους λυπήθηκε. Ολόκληρη η πόλη καταστράφηκε από σεισμό, πλημμύρα και πυρκαγιά, με αποτέλεσμα να μην είναι πλέον γνωστή η τοποθεσία της. Ο Άγιος Ναούμ έζησε σαράντα πέντε χρόνια και αναπαύθηκε εν Κυρίω, αφήνοντάς μας ένα μικρό βιβλίο με τις αληθινές προφητείες του .
Το όνομα Ναούμ, ειναι εβραϊκό και στα ελληνικά θα πη παρηγορια ἤ ανάπαυση
Το βιβλίο της προφητείας του αποτελείται από τρία μικρά κεφάλαια και αφορά την τύχη της πόλης Νινευή.
Κεφάλαιο πρώτο
Ο Προφήτης υπενθυμίζει την πριν από εκατό χρόνια προφητεία του Ιωνά για τη Νινεβή και κηρύττει ότι η οργή του Θεού εκδηλώνεται στον κόσμο μαζί με το έλεός του· «εκδικών Κύριος», αλλά και «Κύριος μακρόθυμος».
Ο Θεός είναι ζηλότυπος σύζυγος της Ιουδαίας. Τόση δηλαδή είναι η μυστική αγάπη Του προς τον Ισραήλ ώστε θέλει να έχει την αποκλειστικότητα στην καρδιά του.
Την Νινευή ο Κύριος την υπέμεινε για πολλά χρόνια δείχνοντας έτσι την μακροθυμία Του. περίμενε την μετάνοιά της, όμως μάταια. Ο Δίκαιος και Παντοδύναμος Θεός που ενώπιόν Του κάθε τι τρέμει, και κανείς δεν μπορεί να Του αντισταθεί, θα καταστρέψει την πάλαι ποτέ κραταιά Ασσυριακή αυτοκρατορία. Η δε καταστροφή της θα είναι ριζική και ανεπανόρθωτη. Οι Νινευίτες για χρόνια καταδυνάστευαν την Ιουδαία. Η αμαρτία τους αυτή θα είναι και η αιτία της καταστροφής της.
Κεφάλαιο δεύτερο
Μέγας στρατός οδεύει κατά της Νινευή. Η είδηση αυτή ακούγεται ως χαρμόσυνη είδηση στα αυτιά των Ιουδαίων διότι πλέον δεν θα φοβούνται πιθανότητα της Ασσυριακής εισβολής..
Πανικόβλητοι οι άρχοντες της Νινευή ετοιμάζονται για να αμυνθούν. Όμως τίποτε και κανείς δεν μπορεί να αποτρέψει το τραγικό τους τέλος. Οι εχθροί θα εισβάλλουν στην πόλη τους, τους περισσότερους θα τους φονεύσουν ενώ κάποιους θα τους οδηγήσουν αιχμάλωτους και ταπεινωμένους.
Στην Νινευή για χρόνια είχαν συγκεντρωθεί αμύθητοι θησαυροί από τις αρπαγές και τις κλεψιές που είχαν επιτύχει εναντίον άλλων βασιλείων. Τίποτα όμως δεν θα μείνει, οι εισβολείς δεν θα αφήσουν τίποτα που να μην το λεηλατήσουν. Πράγματι· οι αρχαιολόγοι κατά τις ανασκαφές της Νινευή δεν βρήκαν κανένα ίχνος πλούτου από τους περιβόητους θησαυρούς της Νινευή.
Κεφάλαιο τρίτο
Ο Προφήτης προβλέποντας την επικείμενη καταστροφή της Νινευή, την ονομάζει πόλη αιμάτων· «Ω πόλις αιμάτων, όλη ψευδής, αδικίας πλήρης».
Η Νινευή ήταν περίφημη για την σκληρότητα των κατοίκων της και τους φόνους που διέπρατταν. Δεν υπήρχε κανένα στοιχείο ηθικής στους κατοίκους της.
Όμως το τέλος τους έφτασε, ο εχθρός σύντομα θα εισβάλλει, τόσοι θα είναι αυτοί που θα φονευθούν, ώστε οι εισβολείς θα σκοντάφτουν πάνω στα πτώματα των φονευθέντων Νινευιτών.
Το πιο τραγικό όμως απ’ όλα θα είναι ότι κανείς δεν θα λυπηθεί, κανείς δεν θα συμπονέσει, κανείς δεν θα θελήσει να βοηθήσει, ή έστω να παρηγορήσει του Νινευίτες, διότι όλοι ήταν δυσαρεστημένοι μ’ αυτούς.
«Χριστὸς Κύριος τοις υπομένουσιν αυτόν εν ημέρα θλίψεως και γινώσκων τους ευλαβουμένους αυτόν και εν κατακλυσμοίς πορείας συντέλειαν ποιήσεται τους επεγειρομένους, και τους εχθρούς αυτού διώξεται σκότος» (Ναούμ, Α΄ 7-8). Δηλαδή, ο Κύριος είναι ευεργετικός για εκείνους που μένουν κοντά Του στις ημέρες των θλίψεών τους. Γνωρίζει ο Κύριος και περιβάλλει με συμπάθεια εκείνους που Τον σέβονται. Εναντίον όμως των αμαρτωλών, που αλαζονικά με κάθε είδους αμαρτία εγείρονται εναντίον Του, θα ορμήσει σαν κατακλυσμός για να τους εξαφανίσει τελείως. Θα καταδιώξει τους εχθρούς Του και θα τους κυριεύσει το σκοτάδι του θανάτου.
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Naoum/Naoum.htm
***
Εκατό χρόνια πριν από το Ναούμ, με εντολή του Θεού κήρυξε μετάνοια στη Νινεβή ο προφήτης Ιωνάς. Τότε, επειδή μετανόησαν οι Νινεβίτες, η πόλη δεν καταστράφηκε, αλλά τώρα, λίγα χρόνια μετά την προφητεία του Ναούμ, η Νινεβή καταστράφηκε ολοκληρωτικά από τους Βαβυλώνιους. Η Νινεβή ήταν η πρωτεύουσα των Ασσυρίων, μία πόλη τότε με ένα εκατομμύριο κατοίκους και με μία από τις μεγαλύτερες και σπουδαιότερες βιβλιοθήκες του αρχαίου κόσμου…
Στα δύσκολα χρόνια του ισραηλιτικού λαού, ο Θεός κάλεσε ωρισμένους ανθρώπους, που τους έστειλε να κηρύξουν στο λαό μετάνοια και επιστροφή… Οι Προφήτες βλέπουν εξωκόσμια οράματα και κρίνουν τα ιστορικά γεγονότα της εποχής των και την πολιτική και κοινωνική κατάσταση του Ισραήλ από τη σκοπιά του θείου νόμου. Η γλώσσα τους είναι συμβολική και η αλήθεια μες από τις προφητείες βγαίνει αινιγματική, περιμένοντας έναν καιρό στα κατοπινά χρόνια, για να ξεδιαλυθή. Ο Προφήτης δεν εξηγεί, αλλά σημαίνει και προμηνάει ο,τι θα βρη την εκπλήρωσή του στο πρόσωπο και το έργο του Μεσσία. Το Άγιον Πνεύμα λαλεί στις Γραφές «διά των Προφητών» και προμηνάει «τα εις Χριστόν παθήματα και τας μετά ταύτα δόξας». Η προφητεία του Ναούμ τις παραμονές της καταστροφής της Νινευή είναι η κραυγή των βασανισμένων του κόσμου για δικαιοσύνη. Αμήν.
Διονύσιος Ψαριανός (Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης)
***
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Εκείνος που πιστεύει πως ο κόσμος αυτός είναι ένα από τα θαύματα του Θεού, όπως κι ο ίδιος, ερευνά πάντα τους τρόπους της θείας πρόνοιας, παρατηρώντας με δέος την άπειρη σειρά των θαυμάτων. Τέτοιος άνθρωπος μπορεί να μιλήσει όπως ο απόστολος Παύλος: «Εγώ εφύτευσα, Απολλώ επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξανεν· ώστε ούτε ο φυτεύων εστί τι ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο αυξάνων Θεός» (Α’ Κορ. γ’ 6-7). Κάποια ανάλογη σκέψη εκφράζεται με μια παροιμία που υπάρχει σε πολλούς λαούς: «Ο άνθρωπος προτείνει, μα ο Θεός ρυθμίζει».
Ο άνθρωπος προτείνει σχέδια, ο Θεός τ’ αποδέχεται ή τ’ απορρίπτει. Ο άνθρωπος κάνει σκέψεις, λέει λόγια και πράττει έργα· ο Θεός είτε τα υιοθετεί είτε όχι. Τί υιοθετεί ο Θεός; Αυτά που είναι δικά Του, που προέρχονται από Εκείνον. Ό,τι δεν είναι δικό Του, δεν προέρχεται από Εκείνον, το απορρίπτει. «Εάν μη Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες» (Ψαλμ. ρκστ’ 1). Όταν οι «οικοδομούντες» οικοδομούν στο όνομα του Θεού, θα φτιάξουν παλάτι, ακόμα κι αν τα χέρια τους είναι αδύνατα και τα υλικά τους φτωχά. Αν όμως οι οικοδομούντες χτίζουν στο δικό τους όνομα, αδιαφορώντας για το Θεό, το έργο των χεριών τους θα πέσει, όπως έγινε με τον πύργο της Βαβέλ.
Ο Πύργος της Βαβέλ δεν είναι το μοναδικό κτίσμα στην ιστορία που κατέπεσε. Υπήρχαν και πάρα πολλοί άλλοι πύργοι, που οικοδομήθηκαν από εγκόσμιους κυβερνήτες, στην επιθυμία τους να μαζέψουν όλα τα έθνη κάτω από μια οροφή – τη δική τους – και κάτω από ένα χέρι – το δικό τους. Πολλοί πύργοι πλούτου, δόξας και μεγαλείου που οικοδόμησαν ιδιώτες, με την επιθυμία να κυβερνήσουν τα πλάσματα του Θεού, το λαό του Θεού, να γίνουν δηλαδή μικροί θεοί, σκορπίστηκαν κι έγιναν καπνός. Οι πύργοι που έχτισαν όμως οι απόστολοι κι οι άγιοι, καθώς κι άλλοι θεάρεστοι άνθρωποι, δεν σκορπίστηκαν. Πολλές βασιλείες που δημιούργησε η ματαιότητα των ανθρώπων, έπεσαν και διαλύθηκαν σαν σκιά. Η αποστολική Εκκλησία όμως ζει ως σήμερα και θα στέκεται όρθια πάνω στους τάφους πολλών από τις σημερινές βασιλείες. Τα παλάτια του Ρωμαίου Καίσαρα, που πολέμησε την Εκκλησία, έγιναν στάχτη. Τα χριστιανικά σπήλαια κι οι κατακόμβες όμως παραμένουν μέχρι σήμερα. Εκατοντάδες βασιλιάδες κι αυτοκράτορες κυριάρχησαν στη Συρία, στην Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Τα μόνα που έχουν απομείνει από τα μαρμάρινα παλάτια τους είναι μερικές μαρμαρένιες πλάκες σε μουσεία. Τα μοναστήρια και τα ησυχαστήρια όμως που έχτισαν την ίδια εποχή άνθρωποι της προσευχής και ερημίτες μέσα σε χαράδρες και σε αμμουδερές ερήμους, στέκονται όρθια μέχρι σήμερα κι αναδίδουν την ευωδία των προσευχών και του θυμιάματος που ανεβαίνει στο Θεό εδώ και δεκαέξι ή δεκαεπτά αιώνες. Δεν υπάρχει δύναμη ικανή να κατεδαφίσει το έργο του Θεού. Τα ειδωλολατρικά παλάτια κι οι πόλεις καταστρέφονται, τα παραπήγματα του Θεού όμως παραμένουν όρθια. Αυτό που κρατά το δάχτυλο του Θεού στέκεται πιο σταθερά από εκείνο που κρατά ο Άτλας στους ώμους του.
(Απόσπασμα από το βιβλίο «ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ Β’ – ΟΜΙΛΙΕΣ Ε’ Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Κυριακή Α’ Λουκᾶ: Ἡ μεγάλη ψαριά », Επιμέλεια – Μετάφραση: Πέτρος Μπότσης, Αθήνα 2013)
***
Ο Γέροντας Βιτάλιος (Σιδόρενκο):
Ο θαυμάσιος αυτός άνθρωπος, πυρπολήθηκε από την αγάπη προς τον Θεό και περισσότερο από όλα προσπαθούσε να υπηρετεί μόνο Εκείνον, στον οποίο έδωσε όλο τον εαυτό του.
Με την γεμάτη αυταπάρνηση αγάπη του δούλευε αυτός στα χωράφια του Κυρίου και καλλιεργούσε τα λεπτά βλαστάρια των πολύτιμων ανθρώπινων ψυχών, προστατεύοντάς τα από τον μεσημεριανό καύσωνα, με την σκιά του και από την χειμωνιάτικη παγωνιά, με την ζεστασιά της αναπνοής του.
Η ταπείνωση ήταν η κυριώτερη αρετή του, την οποία ο πατήρ Βιτάλιος άκρως απέκτησε, και η αρετή αυτή προκαλούσε θαυμασμό και έκπληξη στο περιβάλλον του Γέροντα. Γι’ αυτήν μάλλον και εδόθηκε σ’ αυτόν η χάρη του Αγίου Πνεύματος, για την οποία απόδειξη είναι η γεμάτη αυταπάρνηση αγάπη του προς τον Θεό και τους ανθρώπους. Είναι αδύνατο να καθορίσει κανείς εξακριβωμένα πόσες ακόμα άλλες αρετές έκρυβε μέσα του αυτό το δοχείο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι γνωστό μόνο σ’ Εκείνον, στον Οποίον αφιέρωσε όλη την ζωή του. Ο πατήρ Βιτάλιος Τον ακολούθησε, κρατώντας τον σταυρό του.
Ο πολυέλεος Θεός μας, θέλοντας την σωτηρία κάθε ψυχής και ξεσκεπάζοντας την δολιότητα της ψεύτικης ταπείνωσης άφησε κάποιους ανθρώπους στην πονηρή σκέψη τους να καταστρέψουν τον νεαρό ασκητή. Οι ζηλόφθονοι τον χτύπησαν στο κεφάλι του, τον έβαλαν σε ένα μεγάλο τσουβάλι και κρυφά, καλυπτόμενοι από το σκοτάδι, τον πέταξαν σε μια άβυσσο. Πέρασε λίγη ώρα και στην μονή ήρθαν, κάποιοι κυνηγοί κουβαλώντας μαζί τους καταπληγωμένο αλλά ζωντανό τον μάρτυρά μας. Όταν ο Γέροντας συνήλθε του ζήτησαν να δείξει τους δράστες. Αυτός όμως απάντησε ότι δεν θυμάται τα πρόσωπά τους. Η συμπεριφορά του συγκίνησε βαθιά τους κακούργους και αυτοί μετάνοιωσαν πραγματικά και άρχισαν μια ενάρετη ζωή….
«Σ᾿ όλη την ζωή μας πρέπει να μαθαίνουμε την ταπείνωση»
«Όλους να αγαπάς, όλους να έχεις σαν αγίους, να κατακρίνεις τον εαυτό σου και με δάκρυα να εργάζεσαι το θέλημα του Κυρίου μας».
Γέροντας Βιτάλιος (Sidorenko) της Γεωργίας, για τα δεινά του κόσμου φταίει ο καθένας μας, φταίνε οι αμαρτίες μας.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/11/30/%ce%b3%ce%ad%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%b2%ce%b9%cf%84%ce%ac%ce%bb%ce%b9%ce%bf%cf%82-sidorenko-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%b3%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1/
Απολυτίκιον
Ήχος β’.
Του Προφήτου σου Ναούμ την μνήμην, Κύριε εορτάζοντες, δι᾽ αυτού σε δυσωπούμεν· Σώσον τας ψυχάς ημών.
Έτερον Απολυτίκιον
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Νόμω έλαμψας, προαναγγέλλων, τας της χάριτος, Ναούμ Προφήτα, ομωνύμως παρακλήσεις εν Πνεύματι· δι’ ων ο Λόγος ουσίαν την βρότειον, επιφανείς τοις ανθρώποις κατηύφρανεν όθεν πρέσβευε, Τριάδι τη πανοικτίρμονι, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Απολυτίκιον
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως περιουσία, διεσκόρπισας τοις δεομένοις τον προσιόντα σοι πλούτον, Φιλάρετε· και ευσπλαχνία κοσμήσας τον βίον σου, τον χορηγόν του ελέους εδόξασας· Ον ικέτευε δοθήναι τοις ευφημούσι σε ρανίδα οικτιρμών και θείον έλεος.
Κοντάκιον
Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.
Ως πυρσός ακοίμητος Ναούμ Προφήτα, φρυκτωρείς εν πέρασι, δι’ αινιγμάτων ιερών, την των μελλόντων αλήθειαν, ων τας εκβάσεις ορώντες τιμώμέν σε.
Κάθισμα
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Αμιγή χαρακτήρων των κάτω ένδοξε, συ τον νούν κεκτημένος, του θείου Πνεύματος, καθαρώτατον Ναούμ δοχείον γέγονας, τας ελλάμψεις τας αυτού, εισδεχόμενος λαμπρώς, και πάσι διαπορθμεύων· διό σε εκδυσωπούμεν, υπέρ ειρήνης του κόσμου πρέσβευε.
Μεγαλυνάριον
Φρόνημα ουράνιον αισχηκώς, ουρανίου δόξης, εχρημάτισας θεωρός,βίω τε τον λόγον, Ναούμ επισημαίνων· διό σε ως Προφήτην, θείον γεραίρομεν.
Χαίροις των πενήτων ο προμηθεύς, και των δυστυχούντων, αντιλήπτωρ και βοηθός· χαίροις ο εν οίκτω, τον Λόγον θεραπεύσας, Φιλάρετε τρισμάκαρ, Δικαίων σύσκηνε.
iconandlight 