Είδα την Μητέρα του Θεού να κατεβαίνει από τον ουρανό… Όσιος Άνθιμος ο διά Χριστόν σαλός

Συναξάριον.
Τῇ ΚΑ´(21ῃ) τοῦ μηνὸς Αὐγούστου, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Θαδδαίου. (80)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Μάρτυρος Βάσσης καὶ τῶν τέκνων αὐτῆς Θεογνίου, Ἀγαπίου καὶ Πιστοῦ. (286)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Ἰσαάκ, τοῦ ἐκ Χανάκ, καὶ ἐν Χάμα τῆς Συρίας, ἀποκεφαλισθέντος καὶ πυρὶ παραδοθέντος. (ιε´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἀλεξάνδρου τοῦ ἐν Ἰκονίῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ὁσίων Πατέρων Ἀβραμίου τοῦ ἐν Σμολένσκ (1220), καὶ τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ Ἐφραίμ (1238).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ἀβραμίου τοῦ φιλοπόνου τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου. (ιγ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν Κορνηλίου καὶ τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ Ἀβραὰμ τῆς νήσου Παλέϊ, πλησίον τῆς Μονῆς Βαλαάμ. (1420)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ὁσίας Μάρθας (Μελιούκοβα) τοῦ Ντιβιέγεβο, (1829) πνευματικὴ θυγατέρα τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ἡσαΐου τοῦ Ἀθωνίτου. (14ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Θαδδαίου τῆς Στεπαντσμίντα Γεωργίας (6ος αἰ.), ἐκ τῶν 13 Σύρων Πατέρων
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Σαρμεάν, Καθολικοῦ τοῦ Καρτλί, τῆς Γεωργίας (774)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Θαδδαίου τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ, ἐν Πετροζαβόντσκ τῆς Ῥωσίας(1726)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεο-ἱερομάρτυρος Συμεών ἐκ Σαμοκόβου Βουλγαρίας (1773)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων νεο-ἱερομαρτύρων Ἀλεξάνδρου (Jelokhovskij) ἐκ Γιαροσλάβ-Ροστώφ (1858-1918) καὶ Νικοδήμου (Kononov) Ἐπισκόπου Belgorod (1871-1919), ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ἀνάμνησις τῆς θαυμαστῆς ἐμφανίσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τῇ Ῥωσική Μονῇ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Ἁγίου Όρους κατὰ τὴν διανομὴν ἐλεημοσύνης στὶς Ἱερές Πύλες τῆς Μονῆς ἐν ἔτει 1903ῳ.

Στίχ. Ἀβράμιος ᾖρε σταυρὸν Χριστοῦ χαίρων,
Καὶ διὰ πόνους εὕρατο χαρὰν μείζω.
Στίχ. Οὐ περὶ πολλὰ περιεσπᾶτο Μάρθα,
Ἑστῶσα σαλότητι ποσὶ Κυρίου.

«Μείνον μεθ’ ημών, η ημετέρα παράκλησις, το μόνον επί γης ημών παραμύθιον.
Μη εάσης ημάς ορφανούς, Μήτερ…».

Η μεγαλόψυχη συγχώρεση των συκοφαντών
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Χαρακτηριστικό των χριστιανών αγίων είναι η μεγαλόψυχη συγχώρεση των συκοφαντών τους και η προσευχή υπέρ αυτών. Οι άγιοι δεν αποδίδουν τις συκοφαντίες εναντίον τους σε ανθρώπους, αλλά σε δαίμονες μάλλον, τους κύριους προξένους κάθε συκοφαντίας και κάθε αμαρτίας εν γένει.
Ο Άγιος Αβράμιος του Σμόλενσκ συκοφαντήθηκε από φθονερούς ιερείς στον πρίγκιπα και στον επίσκοπο ως πλάνος, μάγος και υποκριτής. Οι συκοφάντες δεν ζητούσαν τίποτα λιγότερο από να τον κάψουν ζωντανό . Ο πρίγκιπας (Ρωμανός Ροστισλαβοβιτς) και ο επίσκοπος πίστεψαν τους συκοφάντες και, ο Αβράμιος εξορίστηκε από το Σμόλενσκ και του απαγορεύθηκε να ασκεί το ιερατικό του λειτούργημα. Καθ ‘όλη τη διάρκεια των ανακρίσεων και της δίκης του, ο Αβράμιος επαναλάμβανε την προσευχή του Αγίου Στεφάνου, του πρωτομάρτυρος: «Κύριε, μην στήσης αυτοις την αμαρτία ταυτην» (Πράξεις 7:60). Αργότερα αποδείχθηκε ότι όλοι οι κατήγοροι του Αβράμιος είπαν ψέματα και τον συκοφάντησαν. Ο πρίγκιπας έξω φρενών εναντίον τους, θέλησε να τιμωρήσει παραδειγματικά τους συκοφάντες, ο δε επίσκοπος ήθελε να τους αφορίσει από την Εκκλησία, όμως ο άγιος Αβράμιος έπεσε στα γόνατά του ενώπιον του επισκόπου και, με δάκρυα, τον παρακαλούσε να τους συγχωρήσει. Ο Αβράμιος δεν ήθελε να επιστρέψει στο μοναστήρι του ούτε να ξαναρχίσει να ασκεί το ιερατικό του λειτούργημα, έως ότου ο επίσκοπος έδειχνε έλεος στους συκοφάντες του και τους απελευθέρωνε .. “. »
Ο πρόλογος της Αχρίδος (Αύγουστος) του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
http://prologue.orthodox.cn/August21.htm

***

Η θαυμαστή φωτογραφία με την Παναγία στο Άγιον όρος… τo 1903

21 Αυγούστου 1903. Οι πατέρες της Ιεράς Μονής του Αγίου Παντελεήμονος στο Άγιον Όρος είχαν συγκεντρωθεί για τελευταία φορά προκειμένου να να βοηθήσουν τους φτωχούς κελιώτες μοναχούς. Ένας από αυτούς, διέκρινε ανάμεσα στο πλήθος μία αέρινη μαυροφορεμένη φιγούρα. Δίχως δισταγμό έσπευσε να απαθανατίσει τη στιγμή.
Η Μονή του Αγίου Παντελεήμονος είναι γνωστή και ως «ρώσικο μοναστήρι».

Οι μοναχοί του Αγίου Παντελεήμονος ανέπτυξαν μία ιδιαίτερη παράδοση, κατά τη διάρκεια των εορτασμών της Κοιμήσεως της Θεοτόκου μέχρι και τα «εννιάμερα» της Παναγίας, συνήθιζαν να προσφέρουν απλόχερα ελεημοσύνη στους φτωχούς κελιώτες και σε κάθε άπορο, άνεργο και έχοντα ανάγκη.
Κάθε εβδομάδα από τα δύο λιμάνια της Νότιας Ρωσίας, την Οδησσό και το Ταγκανρόγκ έφταναν μεγάλα και μικρά πλοία στην προβλήτα της Μονής του Αγίου Παντελεήμονα με τρόφιμα και είδη πρωτης αναγκης. Προορίζονταν για τους 3.000 κατοίκους της Μονής Αγίου Παντελεήμονα και τους 4.000 ρωσόφωνους αδελφούς που ασκήτευαν σε διάφορα μοναστήρια, μετόχια, κελιά και καλυβες του Αγίου Όρους.

Στα τέλη του 19ου έως τις αρχές του 20ού αιώνα, οι Ρώσοι μοναχοί μοίραζαν ελεημοσύνη στο λιμάνι της μονής κάθε εβδομάδα. Ένα πλήθος φτωχών μοναχών ερημιτών -περιπλανώμενων και ευσεβών προσκυνητών συγκεντρώνονταν στη Μεγάλη Πύλη και έπαιρναν ψωμί κι ότι ειχαν ανάγκη. Ανάμεσά τους έρχονταν και μέθυσοι και περιπλανώμενοι δυστυχισμένοι άνθρωποι.

Στις 14 Αυγούστου του ίδιου έτους, έλαβαν επιστολή από την ιερά Κοινότητα στις Καρυές που εξέφραζε τη δυσαρέσκειά της για την «άχρηστη» και «επιβλαβή», κατά τη γνώμη τους, ελεημοσύνη αδιακρίτως σε όλους. Και ζητούσε από την Μονή του Αγίου Παντελεήμονα να καταργήσει τη μέχρι τότε διανομή ελεημοσύνης γιατί γίνεται αιτία κακού και να βρει μια διαφορετική μορφή βοήθειας.
Στις 21 Αυγούστου 1903, μία εβδομάδα μετά την λήψη της επιστολής της Κοινότητας, οι μοναχοί της ρωσικής μονής αποφάσισαν να τηρήσουν την παράδοση για τελευταία φορά και να δώσουν ελεημοσύνη, διαβάζοντάς την και στους παρευρισκόμενους εκατοντάδες απόρους και περιπλανώμενους.

Κατά τη διανομή των ευλογιών, ο ιερομόναχος Γαβριήλ αποφάσισε ξαφνικά να τραβήξει μια φωτογραφία εις ανάμνηση. Τότε, αυτός ο μοναχός, ο Γαβριήλ, είδε κάτι θαυμαστό! Ανάμεσα στους μοναχούς προχωρούσε μιά μαυροφορεμένη γυναίκα. Απορημένος δεν δίστασε. Άρχισε να φωτογραφίζει τα στιγμιότυπα. Και τότε, αυτό που μόνο ο ίδιος έβλεπε, αποτυπώθηκε στο χαρτί της εποχής, στην αριστερή γωνία του κάδρου διακρινόταν θολά μία γυναικεία φιγούρα…..
Ο Γαβριήλ έσπευσε να δείξει τη φωτογραφία στους πατέρες. Αμέσως όλοι πείστηκαν ότι επρόκειτο για την Παναγία. Φαινόταν σαν να κατευθύνεται προς την έξοδο της Μονής λυπημένη και με το κεφάλι σκυμμένο. Παράλληλα λουζόταν από μία αλλόκοτη λάμψη. Κοιτάζοντας την ασυνήθιστη φωτογραφία, οι μοναχοί θυμήθηκαν αμέσως την ιστορία του μοναχού Σεβαστιανού, ο οποίος είχε ακούσει από τους αχθοφόρους ότι «ένας ερημίτης είχε δει μια γυναίκα αρκετές φορές ενώ μοιράζονταν οι ευλογίες».
Ήταν η Παναγία, η Κυρία και Αρχόντισσα του Όρους, που λυπημένη γι αυτά που συνέβαιναν εμφανίσθηκε για να τους δείξει ότι δεν πρέπει να σταματήσουν το καλό έργο της ελεημοσύνης στους πτωχούς μοναχούς. Γι αυτό και επέτρεψε να Την φωτογραφίσουν!!!
Και συνέχισαν το έργο της ελεημοσύνης προς δόξαν Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Το αρχικό αρνητικό της ιστορικής φωτογραφίας της Υπεραγίας Θεοτόκου – που κατέγραψε την εμφάνιση της Μητέρας του Θεού στη Ρωσική Μονή του αγίου Όρους κατά τη διανομή ελεημοσύνης το 1903 – βρέθηκε ως εκ θαύματος στο Ρωσικό μοναστήρι, – αναφέρει ο ανταποκριτής του “Russian Athos”.
Το αρνητικό βρέθηκε στο παλιό αρχείο φωτογραφιών του μοναστηριού μόλις το 1997 . Μπορεί αναμφίβολα να θεωρηθεί θαύμα, γιατί πολλά αρνητικά καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια των πυρκαγιών του 1968, και μερικά από αυτά κατέληξαν σε ιδιωτικές συλλογές. Δεν υπήρχε ελπίδα να βρεθεί αυτό το πολύτιμο κειμήλιο μετά από τόσα χρόνια παρακμής.

***Είδα την Μητέρα του Θεού να κατεβαίνει από τον ουρανό προς το μοναστήρι σας
Όσιος Άνθιμος ο διά Χριστόν σαλός († 9/12/1867)

Μια άλλη φορά στον Άγιο Παντελεήμονα, το Ρωσικό, την παραμονή της πρώτης Οκτωβρίου, που τελείται ολονύκτια αγρυπνία εις τιμήν της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο Πατήρ Άνθιμος, μόλις έφθασε στο Μοναστήρι, παρά λίγο να ξεψυχήση. Όταν συνάντησε τον γνωστό του μονα­χό, του είπε:
-Αυτή την νύκτα βρισκόμουν κοντά στο Μοναστήρι του Ζωγράφου, στην έρημο, και προσευχόμουν όρθιος, πάνω σε μια πέτρα. Την ώρα της προσευχής είδα την Μητέρα του Θεού να κατεβαίνη από τον Ουρανό στο Μοναστήρι σας. Καθώς ήμουν γεμάτος χαρά σ’ αυτή την οπτασία, βιάστηκα να ‘ρθω, για να Την βρω εδώ, ώστε να σκεπάση με το μαφόριο Της και εμένα τον αμαρτωλό μαζί με τους τιμώντας Αυτήν δούλους. Αλλά, μόλις ξεκίνησα από τον τόπο εκείνο για να τρέξω εδώ, ξαφνικά, φάνηκε ένα φίδι, πετάχτηκε με οργή επάνω μου και με δάγκωσε δυνατά στο πόδι. Εννόησα όμως ότι αυτό το εμπόδιο ήταν από φθόνο του μισόκαλου και δεν έδωσα σημασία στο δάγκωμα, αλλά βιαζόμουν να φθάσω στο Μοναστήρι σας.
Ο αδελφός κοίταξε πόδι του, και πράγματι το τραύμα από το δάγκωμα ήταν σοβαρό. Η μεγάλη αγάπη του Γέροντα για τον Θεό τον είχε κάνει πια αναίσθητο στα σωματικά παθήματα..
Μια φορά πάλι που τον είχε επισκεφθή, και ο Πατήρ Βίκτωρ του ετοίμαζε τον τράπεζα, του είπε ο Γέροντας:
–Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων επισκέφθηκε το Μοναστήρι σας εχθές
Εκείνη την ημέρα ήταν Κυριακή, και κατά την συνήθεια ήρθαν Ερημίτες, Σκητιώτες και αρκετοί λαϊκοί, οι οποίοι έφαγαν στην τράπεζα, και μετά τους έδωσαν και ευλογία..
Ο π. Άνθιμος δεν είχε μόνιμη κατοικία, αλλά ό­λο το Άγιον Όρος ήταν δικό του.
Πηγή: Από το Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου  

Οσία Μάρθα του Ντιβέγιεβο, πνευματική θυγατέρα του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, το πρώτο χελιδόνι του μοναστηριού του, που έφυγε για την αιώνια άνοιξη της Βασιλείας
https://iconandlight.wordpress.com/2020/08/20/%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%ac%cf%81%ce%b8%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%b2%ce%ad%ce%b3%ce%b9%ce%b5%ce%b2%ce%bf-%cf%80%ce%bd%ce%b5%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae/Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’.

Ἀπόστολε Ἅγιε Ἰούδα, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Θεοῦ τοῦ ἐν σώματι, ἐπιφανέντος ἠμίν, αὐτόπτης γενόμενος, καὶ ἱερὸς μαθητής, Θαδδαῖε Ἀπόστολε, ἔλαμψας τοὶς ἐν σκότει, τὴν σωτήριον χάριν ὤφθης τῶν ἐν Ἐδέσσῃ, ἰατὴρ λαμπαδοῦχος, διὸ τοὺς προσιόντας σοί, σκέπε ἑκάστοτε.

Ἀπολυτίκιο.
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ὡς καλλίτεκνος μήτηρ τῇ Τριάδι προσήγαγες, Βάσσα Ἀθληφόρε θεόφρον, τοὺς καρποὺς τῆς κοιλίας σου, Θέογνιον Ἀγάπιον Πιστόν, ἀθλήσαντας τῷ λόγῳ σου στερρῶς· μεθ’ ὧν θείας ἀπολαύουσα χαρμονῆς, σῶζε τοὺς ἐκβοῶντάς σοι· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς.
Ἦχος α´.

Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας. Ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε, Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμέ‐ νη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.