fasting and prayer, Saint Nikolai Velimirovič

HOMILY
About fasting and prayer
by Saint Nikolai Velimirovič

“This kind can come outby nothing, but prayerand fasting” (St. Mark 9:29).

This is the saving prescription of the greatest Physician of human souls. This is the remedy tried and proved. Another remedy for lunacy, there is not. What kind of sickness is that? That is the presence and dominance of an evil spirit in a man, a dangerous evil spirit who labors to eventually destroy the body and soul of man. The boy whom our Lord freed from an evil spirit; this evil spirit that had hurled him at times in the fire, at times in the water just in order to destroy him.

As long as a man only philosophizes about God he is weak and completely helpless against the evil spirit. The evil spirit ridicules the feeble sophistry of the world. But, as soon as a man begins to fast and to pray to God, the evil spirit becomes filled with indescribable fear. In no way can the evil spirit tolerate the aroma of prayer and fasting. The sweet-smelling aroma chokes him and weakens him to utter exhaustion. In a man who only philosophizes about faith, there is spacious room in him for the demons. But in a man who sincerely begins to pray to God and to fast with patience and hope, for the demon it becomes narrow and constricted and he must flee from such a man. Against certain bodily ills there exists only one remedy. Against the greatest ill of the soul, demonism, there exists two remedies, which must be utilized at one and the same time: fasting and prayer. The apostles and saints fasted and prayed to God. That is why they were so powerful against evil spirits.
O gracious Jesus, our Physician and Helper in all miseries, strengthen us by the power of Your Holy Spirit that we may be able to adhere to Your saving precepts concerning fasting and prayer for the sake of our salvation and the salvation of our fellow men.
To You be glory and thanks always. Amen.

The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič for Old Calendar date February 21, and New Calendar date March 6 (5).
http://livingorthodoxfaith.blogspot.gr/2009/12/prologue-february-21-march-6.html

Οι επτά βαθμίδες της νηστείας. Πόσο μεγάλη ωφέλεια προκαλεί η νηστεία! Άγιος Ιωάννης επίσκοπος ερημίτης της Σύχλας

Άγιος Ιωάννης επίσκοπος ερημίτης της Σύχλας

Μετά από ένα μήνα ξεκίνησα πάλι για την Συχαστρία. Είχα κάποια δουλειά με τον π. Κλεόπα. Στον δρόμο μου προσευχόμουν να συναντήσω τον όσιο για να του δώσω το χαρτί και το μελάνι. Είχα πάρει και λίγο παξιμάδι, φρούτα και κρασί. Σαν έφθασα στο ίδιο μέρος που τον είχα προ μηνός συναντήσει, εμφανίσθηκε ξαφνικά μπροστά μου ο ησυχαστής Ιωάννης, χωρίς να αντιληφθώ από ποιό μέρος κατηφόρισε. Το πρόσωπό του ήταν λευκό, φωτεινό και διάχυτη το εστόλιζε μία ουράνια χαρά. Το σώμα του ήταν με το ίδιο σκληρό ένδυμα σκεπασμένο, στο αριστερό του χέρι κρατούσε το κομποσχοίνι του και το δεξί του είχε ακουμπήσει στο στήθος για να λέγη την καρδιακή προσευχή.

Αφού του έβαλα μετάνοια και του φίλησα το χέρι, ο όσιος Ιωάννης με ευλόγησε με τα δυό του χέρια, με ασπάσθηκε στο μέτωπο και μου είπε:
-Πάτερ Θεόδουλε, πηγαίνεις στην Συχαστρία; Καλλίτερα να επιστρέψης πίσω, διότι ο πατήρ Κλεόπας (τότε ήταν ηγούμενος) απουσιάζει. Ευρίσκεται στο μοναστήρι Νεάμτς.
-Θεοφιλέστατε, του είπα με συγκίνησι, σας έφερα χαρτί και μελάνι. Να και μερικές πέννες.
– Σε ευχαριστώ, πάτερ Θεόδουλε. Το γνώριζα ότι θα μου τα φέρης. Τα πήρε και τα έβαλε στον ντορβά που είχε κρεμάσει στην πλάτη του.
– Να, σας έφερα και μερικά τρόφιμα, να τα πάρετε.
-Ο Θεός να σε ανταμείψη για την αγάπη σου, πάτερ Θεόδουλε, αλλά δεν έχω καμμία ανάγκη απ’ αυτό. Φροντίζει ο Θεός για μένα!

Ματαίως επέμενα να τα δεχθή, μα ούτε καν εκοίταξε να ιδή τί επρόκειτο να του δώσω. Για να μη με λυπήση ο καλός στρατιώτης του Χριστού, πρόσθεσε αυτό τον πνευματικό λόγο:

-Πάτερ Θεόδουλε, πόσο μεγάλη ωφέλεια προκαλεί η νηστεία για τον μοναχό! Να ξέρης ότι επτά είναι οι βαθμίδες της νηστείας, δηλ. τα είδη των τροφών με τα οποία γίνεται η νηστεία.

1. Η κρεωφαγία. Αυτή η βαθμίς είναι η κατώτερη της νηστείας, έστω και εάν εγκρατευώμεθα ενίοτε άπ’ αυτό. Οσοι τρώγουν δεν μπορούν ποτέ να προοδεύσουν στην προσευχή.

2. Η γαλακτο – χορτοφαγία. Σ αυτή την βαθμίδα δεν τρώγουν κρέας, αλλά μόνο γάλα, τυρί, αυτά και κάθε είδους άγρια χόρτα. Οσοι ακολουθούν αυτή την νηστεία ευρίσκονται στον δεύτερο βαθμό της νηστείας, τον οποίον τηρούν συνήθως οι μοναχοί των Κοινοβίων και σπανίως οι λαϊκοί.

3. Η χορτοφαγία. Σ’ αυτή ανήκουν όσοι τρώγουν μόνο λαχανικά και χόρτα, άγρια ή ήμερα. Αυτός είναι ο τρίτος βαθμός νηστείας τον οποίο κρατούν oι πλέον ενάρετοι εκ των μοναχών των κοινοβίων. Από εδώ αρχίζουν οι σκληρότεροι βαθμοί της νηστείας. Την χορτοφαγία τηρούν κυρίως oι μοναχοί ησυχασταί και oι αγωνισταί ερημίται.

4. Η φρουτοφαγία. Να τρώγουν δηλαδή μία φορά την ημέρα μόνο ψωμί και ήμερα φρούτα, χωρίς όμως να γεύωνται άλλης τροφής. Οποιος φθάσει σ’ αυτή την βαθμίδα, μπορεί να κυριαρχήση με ευκολία στο σώμα του, στους λογισμούς του και μπορεί γρήγορα να προοδεύση στον δρόμο της προσευχής .

5. Η καρποφαγία δημητριακών. Σ’ αυτή την βαθμίδα φθάνουν οι πλέον προοδευμένοι μοναχοί και ησυχασταί, οι οποίοι τρώγουν μόνο μία φορά την ημέρα, μουσκεμένους στο νερό καρπούς από σιτάρι, αραβόσιτο, φακές, μπιζέλια και κεχριμπάρι κλπ.

6. Η ξηροφαγία. Είναι ο έκτος βαθμός της νηστείας για μοναχούς που ασκούνται με σκληρά άσκησι στις ερήμους. Οσοι κάνουν αυτή την άσκησι τις νηστείας τρώγουν μόνο μία φορά την ημέρα παξιμάδι μουσκεμένο στο νερό με αλάτι ή ξύδι και αυτά με μέτρο. Ετσι ασκούντο οι ησυχασταί του Νείλου.

7. Η Θεία τροφή. Είναι η τελευταία και υψηλότερη από τις άλλες βαθμίδα, στην οποία φθάνουν λίγοι από τους ασκητάς, μετά από μία μακροχρόνια άσκησι. Αυτοί αρκούνται μόνο στην κοινωνία των Αχράντων του Χριστού Μυστηρίων, τα οποία λαμβάνουν μία ή δύο φορές την εβδομάδα, χωρίς να γεύωνται άλλο τίποτε εκτός του νερού. Με την χάρι του Θεού, μετά από πολλούς πειρασμούς και αγώνες, έφθασα σ’ αυτό το μέτρο και αρκούμαι μόνο στην κοινωνία των Θείων Μυστηρίων, χωρίς να αισθάνωμαι ανάγκη από ψωμί ή λαχανικά.

«Πνευματικοί διάλογοι με Ρουμάνους Πατέρες» του Αρχιμ. Ιωαννικίου Μπάλλαν
Περί συντελείας, Αντιχρίστου και Β΄ Παρουσίας του Χριστου, επιμελεία Στυλ.Ν. Κεμεντζετζίδη, εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1991,σελ 223-224.

St Germanus the Bishop of Auxerre discerned a special divine purpose for St. Geneviève of Paris

St Germanus the Bishop of Auxerre (31/7, 1/8 καί 10/10, +448) 

Commemorated on July 31

Saint Germanus was born at Auxerre around 389, and studied rhetoric and law at Rome. There he practiced as a lawyer.. In 418 he was chosen to succeed St Amator (May 1) as Bishop of Auxerre. From that time on, his faith became deeper, and his prayer more fervent. He gave away his possessions to the poor, and ate coarse barley bread only in the evening. He often fasted for several days, and dressed in simple monastic garb.Died to Ravenna on July 31, 448.

Pope Celestine I sent him to Britain in 429 with St Lupus of Troyes (July 29) to fight the Pelagian heresy, On the way to Britain they passed through Nanterre. The inhabitants flocked about them to receive their blessing, and St. Germanus made them an exhortation, during which he took particular notice of Genevieve, though about ten years old . After his discourse he inquired for her parents, and addressing himself to them, foretold their daughter’s future sanctity, and said that she would perfectly accomplish the resolution she had taken of serving God, and that others would imitate her example. He asked her that day, and early the next, if she would consecrate herself to holy virginity for Christ and, on both occasions, she answered that it was her dearest wish. Then he blessed her and gave her a copper coin inscribed with the Cross to wear around her neck, telling her never to wear gold, silver or pearls, but to elevate her mind above the small beauties of this world in order to inherit eternal and heavenly adornments. Who later became St. Geneviève of Paris (January 3, 512). 

Troparion — Tone 8

By endurance you gained your reward, venerable Father; you persevered in prayer unceasingly; you loved the poor and provided for them in all things. Blessed Germanus of Auxerre, intercede with Christ God that our souls may be saved.

Πρέπει κανείς με πολλή διάκριση και πολλή προσευχή να αποφασίζει. Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης

Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης

– Γέροντα, όλες αυτές τις ημέρες παλεύω με τις σκέψεις μου. Απεφάσισα να φύγω από το σπίτι. Όλοι με λυπούν. Δεν αγαπά κανείς την Εκκλησία. Φωνάζουν, γιατί να θέλω να σπουδάσω Θεολογία, γιατί να θέλω να γίνω κληρικός! Εγώ δεν τους ενοχλώ σε τίποτα, δεν επεμβαίνω. Αλλά δεν θέλω να μείνω άλλο. Ούτε ησυχία να μελετήσω έχω, ούτε να προσευχηθώ. Δεν με έχουν καμία ανάγκην για να μείνω από καθήκον κοντά τους. Θέλω να πάω σε μοναστήρι και από κει να σπουδάσω. Απεφάσισα να πάω στο τάδε μοναστήρι. Τί λέτε, είναι καλά;
– Άκουσε: Θα κάνης όλες αυτές τις ημέρες πολλή προσευχή και θα παρακάλεσης τον Θεό να σου φανέρωση τί πρέπει να κάνης. Δηλ. να φύγεις τώρα ή να είσαι σπίτι, να σπουδάσεις και έπειτα βλέπεις. Εις το μοναστήρι αυτό πού λες να πας, αφού σ αρέσει, πήγαινε. Αλλά να ξέρεις ότι παντού υπάρχει και το φως και το σκότος. Ότι και νάναι, καλόγεροι είναι, από κάποιον καλόν ζήλο ξεκίνησαν. Δεν είναι και κοσμικοί.
Και στο πιο καλό μέρος να πάς, σκότος κάπου θα υπάρχει. Από σένα εξαρτάται τί θα διάλεξης. Αν θα διάλεξης το φως, ή αν διάλεξης ή σε τραβήξει το σκότος. Αν εσύ δεν θέλεις, μη φοβάσαι τίποτα. Να μη λέγεις «θέλω» να γίνω ιερεύς, αλλά «αν θέλει ο Θεός και ότι Αυτός θέλει». Να μη ζητάς δηλαδή μόνος σου αξιώματα. Εγώ ένδεκα χρόνια ήμουν διάκονος και δεν ήθελα να γίνω ιερεύς. Διά της βίας έγινα. Αργότερα μου είπαν να εξομολογήσω. Πήρα λοιπόν ένα βιβλίο, το «εξομολογητάρι». Είδα εκεί πράγματα πού δεν τα γνώριζα, ούτε τα είχα ακούσει ποτέ. Βρήκα ένα γέρο παπά και του λέω: Αν θέλεις, σε παρακαλώ, πάρ’ το αυτό το βιβλίο. Εγώ δεν εξομολογώ. Δεν ξέρω τί να πω σ αυτά… Εις τον Δεσπότη, πού μου είπες την άλλη φορά, με ευλάβεια, με σέβας να ομιλείς και να υπάκουης. Καλόν είναι να είσαι κοντά του. Δεν θα σου πη και να κλέψεις…

Μετά δηλαδή πού έφευγε ο επισκέπτης, ο οποίος του απηύθυνε παρόμοια ερωτήματα, ο π. Ιερώνυμος ύψωνε τα χέρια του και προσηύχετο θερμώς, να φέρει ο Θεός το εμπόδιο ή να μεταβάλει τα πράγματα, κατά το συμφέρον. Αυτό έφθανε διά να γίνει εκείνο πού ο Γέροντας απ’ ευθείας δεν είπε. Αυτήν την τακτική του την γνώριζα.

Δεν πέρασε ούτε μια εβδομάδα και το μεν θέμα της Ιεράς Μονής είχε ήδη λήξει, δηλ. ούτε καν το ξανασκέφτηκε, διότι εξέτασε καλώς τα πράγματα και διαπίστωσε ότι δεν έπρεπε να πάει. Όσο διά τον «Δεσπότη», μετά ένα μήνα περίπου, είχε τελείως απομακρυνθεί από εκείνον. Συγκεκριμένως, εις το διάστημα αυτό τον γνώρισαν μ’ ένα εξαίρετο Μητροπολίτη, ο οποίος θα τον βοηθούσε δι’ όλα τα μετέπειτα, και ο οποίος μετά τας σπουδάς του νέου αυτού, τον χειροτόνησε Διάκονον και εν συνεχεία ιερέα – αρχιμανδρίτη.

***

Πρέπει κανείς να μελετά τα πράγματα, δηλ. με πολλή διάκριση και μετά πολλή προσευχή να αποφασίζει.

Αγάπησε την σιωπή. Σε όλα ουδέτερη να είσαι, λίγο να ομιλείς.

Νύχτα μέρα παρακαλώ, πιστή να μείνεις μέχρι θανάτου. Η Παναγία μας να σε σκεπάζει. Με επιμονή ζητώ από τον Θεό να στέκει δίπλα σου.

 Νούση Σωτηρία, Ο Γέρων Ιερώνυμος της Αίγινας (1883-1966) , Ζ’ Έκδοση (Φεβρουάριος 2010) , Εκδόσεις Επτάλοφος

A Prophesy of Future Lawlessness ,St. Anatoly II the Younger of Optina

St. Anatoly II the Younger of Optina (+1922)

Commemorated on July 30

Elder Anatoly had a gift of prophesy, and clearly understood the impending trials that Christians would have to face in the last times, the era of the apocalypse, due to “poverty in piety” and a lack of true hierarchs. These instructions bespeak his tremendous love and concern for the faithful that will have to endure such hard times, which may already be upon us.

My child, know that in the last days hard times will come, as the Apostle says, behold due to poverty in piety, in churches the heresies and schisms will appear”, and as the Holy Fathers foretold, than on the thrones of hierarchs and in monasteries, there will be no men tested and experienced in the spiritual life. Wherefore, heresies will spread everywhere and deceive many. The enemy of the human kind will act skillfully, if possible, leading the chosen ones to heresy. He will not begin by discarding the dogmas on the Holy Trinity, divinity of Jesus Christ, on Theotokos, but will unnoticeably start to distort the Teachings of the Holy Fathers from the Holy Spirit – the Church teaching itself. Cunning of the enemy and his “tipics” will notice a very small number of those most experienced in spiritual life. Heretics will take over the Church, everywhere will appoint their servants, and the spirituality will be neglected. But the Lord will not leave His servants without protection, and in ignorance. He said “by the fruits you will recognize them”. And strive to distinguish them from real pastors; those spiritual thieves who are snatching the spiritual flock, do not enter through the door into the sheepfold, but cross in the other place” as the Lord said it, that is, they will enter in illegal way, with force(violence) destroying God’s order. The Lord calls them the criminals.

Truly, their real duty is persecution of true pastors, their imprisonment, for without that the spiritual flock may not become captured. Therefore, my son, when you see in the Church mocking of the Divine act, teaching of the Fathers, and God-established order, know that the heretics have already appeared, even though for some time they might hide their evil intensions, or will unnoticeably deform the divine faith, to better succeed by deceiving and tricking the inexperienced .

They will persecute not only the pastors, but also the servants of God, for the devil who is directing the heresy cannot bear living in Divine order. Like wolfs in sheep skin, they will be recognized by their vainglorious nature, love for lust, and lust for power – those will be betrayers causing hatred and malice everywhere; and therefore the Lord said that one will recognize them by their fruits. The true servants of God are – meek, brotherloving and obedient to the Church(order, traditions..).

At that time, monks will endure great pressures from heretics, and the monastic life will be mocked. The monastic families will be impoverished, the number of monks will reduce. The ones remaining, will endure violence.

These haters of the monastic life, who merely have the appearance of piety, will strive to draw monks on their side, promising them protection and worldly goods(comforts), but threatening with exile to those who do not submit. From these threats, the weak at heart will be very humiliated (tormented).
If you live to see that time, rejoice, for at that time the faithful, not possessing other virtues will receive wreaths merely for standing in faith, according to the Word of the Lord “everyone who confesses Me before men, I will confess before My Heavenly Father”.

Fear the Lord, my son!, dont lose the received wreath, not to be rejected by Christ into the utter darkness and eternal suffering.

Bravely stand in faith, and if needed joyfully endure persecutions and other troubles, for than the Lord will stand by you…and holy Martyrs and Confessors with joyfully watch at your struggle.

But, in these days, woe be to monks tied to possessions and riches, and who for the sake of love of comfort agree to subjugate themselves to the heretics. They will lull their conscience saying: we will save the monastery, and the Lord will forgive us.Unfortunate and blinded, they are not even thinking that through heresies and heretics, the devil will enter the monastery, and than it will no longer be a holy monastery, but bare walls from which Grace will depart from forever.

But God is more powerful than devil, and will never abandon His servants. There will always be true Christians, till the end of time, but they will choose lonely and deserted places. Do not fear troubles, but fear pernicious heresy, for it drives out Grace, and separates from Christ, wherefore Christ commanded consider the heretic as let him be unto thee as a heathen man and publican.
And so, strenghten yourself, my son, in the Grace of Christ Jesus. With joy hasten to the confession and enduring the suffering, like Jesus Christ’s good soldier who said: “BE FAITHFUL UNTO DEATH, AND I WILL GIVE YOU THE WREATH OF LIFE” (Rev.2:10).

To Him, with the Father and the Holy Spirit, honor and glory unto ages of ages. Amen

St. Anatoly of Optina “Last times and now” collection of writtings
Orthodox Life magazine Volume 43 – Issue No. 3, 1993
http://stvladimirs.ca/wordpress/instructions-by-st-anatoly-of-optina/

Όσιος στάρετς Ανατόλιος ( Ποτάποφ) ο νεώτερος της Όπτινα, Ο Θεός αγαπάει την ελευθερία. Όπου το πνεύμα Κυρίου εκεί ελευθερία…

Όσιος στάρετς Ανατόλιος ( Ποτάποφ) ο νεώτερος της Όπτινα +1922

Εορτάζει στις 30 Ιουλίου

O στάρετς Ανατόλιος, που ονομάστηκε «νεότερος» για να ξεχωρίζει από τον άλλο στάρετς Άνατόλιο,το Ζερτσάλωφ, ήταν ένας από τους πιο συμπαθείς στάρετς της Όπτινα. Ξεχώριζε για το προορατικό του χάρισμα και την αγάπη του κι ήταν ο πρώτος ίσως από τους γέροντες πού δέχτηκε σχεδόν μαρτυρικό θάνατο. Στο πρόσωπο του στάρετς Ανατολίου μπορούσες να διακρίνεις κάτι από τη φρεσκάδα πού ‘χουν τ’ αγριολούλουδα, είχε πάντα μια νεανική διάθεση και μια ήρεμη χαρά.

1. Η πνευματική καθοδήγηση του γέροντα Ανατόλιου ήταν μια πλήρης αποδοχή της ελευθερίας. Ποτέ δεν απαιτούσε από κανέναν να δεχθή να κάμει κάτι που δεν το είχε καταλάβει ο ίδιος• μόνο και μόνο γιατί ήταν εντολή του. Πάντοτε άφηνε στα πνευματικά του τέκνα την άνεση, να κάμουν, ή να μη κάμουν, αυτό που τους έλεγε. Η ευλογία του δεν ήταν ποτέ εντολή. Ήταν πάντοτε μια πρόσκληση• μια υπόδειξη.

Έλεγε:

— Τι είναι αυτά που λέτε; Ο Θεός την αγαπάει την ελευθερία. Όπου το πνεύμα Κυρίου εκεί ελευθερία, όπως λέει ο απόστολος. Με το ζόρι δεν θέλει να γίνεται τίποτε! Κανέναν δεν τραβάει κοντά Του με το ζόρι! Δεν δεσμεύει κανέναν. Καλούμε να ρθούν στο σπίτι μας, επειδή το θέλουν. Έτσι και ο Χριστός κάλεσε τους Ιουδαίους. Δεν αποκλείει κανέναν. Όλους, μας υπόσχεται να μας αναπαύσει κοντά Του! «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι• καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. 11, 28). Και όταν εμείς δεν πηγαίνωμε κοντά Του, δεν μας τραβάει με το ζόρι!

Σε ερώτημα της πνευματικής του θυγατέρας μοναχής Αμβροσίας, σε ποιο μοναστήρι θα έπρεπε «να πάει», ο γέροντας της απάντησε:
—Παρακάλεσε τον Κύριο, να σε στηρίζει και να σου δείχνει τον δρόμο Του.

Πηγή: Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, «Στάρετς Ανατόλιος της Όπτινα», έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως, Πρέβεζα 2005

***

Μια Προφητική Επιστολή του Αγίου στάρετς Ανατολίου του Νεωτέρου της Όπτινα ( +30 Ιουλίου 1922).

«…Στις Εκκλησίες θα εμφανιστούν αιρέσεις και σχίσματα ,κι όπως προείπαν οι άγιοι Πατέρες, στους θρόνους των ιεραρχών και τα μοναστήρια θα υπάρχουν άνδρες αδόκιμοι και άπειροι στην πνευματική ζωή. Γι αυτό θα εξαπλωθούν παντού αιρέσεις και θα πλανήσουν πολλούς ανθρώπους. Ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους θα ενεργεί με πονηρία με σκοπό να ελκύση εντός της αιρέσεως, εάν ήτο δυνατόν, ακόμη και τους εκλεκτούς.
Δεν θα αρχίσει κατ’ ευθείαν να απορρίπτη τα δόγματα της Αγίας Τριάδος, την Θεότητα του Ιησού Χριστού και την αρετή της Θεοτόκου, αλλά θα αρχίση ανεπαισθήτως να διαστρέφη τις διδασκαλίες και τις παραδόσεις της Εκκλησίας και το πραγματικό νόημά τους, όπως μας παρεδόθησαν απο τους Αγίους Πατέρες εν Αγίω Πνεύματι. Ολίγοι θα ανντιληφθούν αυτές τις πανουργίες του εχθρού, εκείνοι μόνον οι πλέον πεπειραμένοι εις την πνευματικήν ζωήν. Οι αιρετικοί θα πάρουν την εξουσίαν επί της Εκκλησίας και θα τοποθετήσουν ιδικούς των υπηρέτας παντού, οι δέ πιστοί θα καταφρονώνται.
Ο Κύριος είπεν: «από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς», και έτσι από τους καρπούς των, όπως επίσης και από τις ενέργειες των αιρετικών αγωνίσου να διακρίνης αυτούς από τους αληθινούς ποιμένας. Αυτοί είναι πνευματικοί ληστές, λεηλατούντες το πνευματικόν ποίμνιον και θα εισχωρούν εις την αυλήν των προβάτων (την Εκκλησίαν) αναβαίνοντες αλλαχόθεν (και όχι από την πύλην), όπως ακριβώς προείπεν ο Κύριος. Θα εισχωρούν παρανόμως, μεταχειριζόμενοι βίαν και καταπατούντες τους θείους θεσμούς. Ο Κύριος τους αποκαλεί κλέπτας (Ιω. ι’, 1). Πράγματι, το πρώτο έργο που θα κάνουν θα είναι ο διωγμός των αληθινών ποιμένων, η φυλάκισις και η εξορία τους, διότι χωρίς αυτό θα είναι αδύνατον σ’ αυτούς να λεηλατήσουν τα πρόβατα.
Γι’ αυτό παιδί μου όταν ίδης την παραβίασιν της πατερικής παραδόσεως και των θείων εντολών εις την Εκκλησίαν, της τάξεως που εγκαθιδρύθη από τον ίδιο τον Θεό, γνώριζε ότι οι αιρετικοί έχουν ήδη εμφανισθεί, αν και προς το παρόν μπορεί να αποκρύπτουν την ασέβειά τους. Ακόμη θα διαστρέφουν την Αγίαν Πίστιν ανεπαισθήτως με σκοπό να επιτύχουν, καλύτερα να παραπλανήσουν και δελεάσουν τους απείρους στα δίκτυα τους. Ο διωγμός δεν θα στρέφεται μόνον εναντίον των ποιμένων, αλλά εναντίον όλων των υπηρετών του Θεού, διότι όλοι εκείνοι που θα κυβερνώνται από την αίρεσιν δεν θα ανέχονται την ευσέβειαν. Να αναγνωρίζης αυτούς τους λύκους με ένδυμα προβάτων, από τις υπερήφανες διαθέσεις τους και την αγάπη τους για την εξουσία. Θα είναι συκοφάντες, προδότες, ενσπείροντες πανταχού έχθραν και κακίαν. Οι αληθινοί υπηρέται του Θεού είναι ταπεινοί, αγαπούν τον πλησίον και είναι υπήκοοι εις την Εκκλησίαν.
Οι Μονάζοντες θα καταπιέζονται μεγάλως από τους αιρετικούς και ο μοναχικός βίος θα περιφρονείται. Τα Μοναστήρια θα λιγοστεύσουν, ο αριθμός των μοναχών θα μειωθεί και αυτοί που θα μένουν θα υποφέρουν ποικίλους εκβιασμούς. Αυτοί οι εχθροί του μοναχικού βίου τέλος πάντων έχοντες εμφάνισιν μόνον ευσεβείας, θα προσπαθούν να ελκύουν τους μοναχούς με το μέρος των, υποσχόμενοι σ’ αυτούς προστασία και γήινα αγαθά, κακοποιούντες τους αντιτιθεμένους σ’ αυτούς με διώξεις.
Αυτές οι κακοποιήσεις θα προξενούν μεγάλη απόγνωση στους ολιγοψύχους, αλλά εσύ παιδί μου να χαίρεσαι διότι έχεις ζήσει μέχρι τούτον τον καιρόν, επειδή σύμφωνα με τον λόγον του Κυρίου (Ματθ., ι’, 32), οι πιστοί τότε, πού δεν θα έχουν δείξει άλλες αρετές, θα λάβουν στεφάνους μόνον και μόνον επειδή εστάθησαν στερεοί εις την πίστιν.
Να φοβήσαι τον Κύριον παιδί μου. Να φοβήσαι μήπως απωλέσης τον στέφανον που ετοιμάσθηκε για σένα. Να φοβήσαι μην αποβληθής παρά του Κυρίου εις το σκότος το εξώτερον και την αιώνιον κόλασιν. Στέκε ανδρείως εις την πίστιν και εάν είναι αναγκαίον υπόμενε διωγμούς και άλλες θλίψεις διότι ο Κύριος θα είναι μαζί σου, και οι άγιοι Μάρτυρες και Ομολογηταί θα βλέπουν με χαρά τους αγώνας σου.
Όμως αλλοίμονον στους μοναχούς σ’ αυτές τις ημέρες που θα είναι δεμένοι με υπάρχοντα και πλούτη, οι οποίοι ένεκα της αγάπης της «ειρήνης» θα είναι έτοιμοι να υποταχθούν εις τους αιρετικούς. Αυτοί θα αποκοιμίζουν την συνείδησή τους με το να λένε «εμείς συντηρούμε και σώζομε το μοναστήρι, και ο Κύριος θα μας συγχωρήση». Οι ταλαίπωροι και τυφλοί δεν αντιλαμβάνονται ότι δια μέσου της αιρέσεως οι δαίμονες θα εισέρχονται στο μοναστήρι, το οποίον δεν θα είναι πλέον τότε ένα άγιο μοναστήρι, αλλά γυμνοί τοίχοι από όπου η χάρις θα αποχωρεί.
Ο Θεός οπωσδήποτε είναι ισχυρότερος από τους εχθρούς και ποτέ δεν θα εγκαταλείψη τους δούλους του. Αληθινοί Χριστιανοί θα ευρίσκονται έως τέλους του αιώνος τούτου, μόνον που θα προτιμούν να ζουν σε απομακρυσμένους και ερημικούς τόπους. Να μην φοβήσαι τις θλίψεις, αλλά μάλλον να φοβήσαι την ολέθριον αίρεσιν, διότι αυτό είναι που μας γυμνώνη από την θεία χάρη και μας χωρίζει από τον Χριστόν. Αυτός είναι και ο λόγος διά τον οποίον ο Κύριος μας έδωσε την εντολή να θεωρούμε τους αιρετικούς σαν Χριστοκαπήλους και ειδωλολάτρας. Και έτσι παιδί μου ενδυναμού με την χάριν του Ιησού Χριστού. Βιάσου να ομολογήσεις υπέρ της πίστεως και να υπομένεις θλίψεις σαν καλός στρατιώτης του Κυρίου Ιησού Χριστού (Β’ Τιμ. β’, 1-3), ο οποίος είπε «γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής» (Αποκ. β’, 10).
Εις Αυτόν συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι ας είναι η δόξα, τιμή και κράτος εις αιώνας αιώνων. Αμήν. (Από το Orthodox Life, τ.3, του 1993)

http://1myblog.pblogs.gr/tags/agios-anatolios-optina-gr.html
https://iconandlight.wordpress.com/2015/09/18/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AF/

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

seek ye first the kingdom of God, and his righteousness; and all these things shall be added unto you. Matthew – 6: 33

Matthew – 6: 19-34

”19 Lay not up for yourselves treasures upon earth, where moth and rust doth corrupt, and where thieves break through and steal: 20 But lay up for yourselves treasures in heaven, where neither moth nor rust doth corrupt, and where thieves do not break through nor steal: 21 For where your treasure is, there will your heart be also. 22 The light of the body is the eye: if therefore thine eye be single, thy whole body shall be full of light. 23 But if thine eye be evil, thy whole body shall be full of darkness. If therefore the light that is in thee be darkness, how great is that darkness! 24 No man can serve two masters: for either he will hate the one, and love the other; or else he will hold to the one, and despise the other. Ye cannot serve God and mammon. 25 Therefore I say unto you, Take no thought for your life, what ye shall eat, or what ye shall drink; nor yet for your body, what ye shall put on. Is not the life more than meat, and the body than raiment? 26 Behold the fowls of the air: for they sow not, neither do they reap, nor gather into barns; yet your heavenly Father feedeth them. Are ye not much better than they? 27 Which of you by taking thought can add one cubit unto his stature? 28 And why take ye thought for raiment? Consider the lilies of the field, how they grow; they toil not, neither do they spin: 29 And yet I say unto you, That even Solomon in all his glory was not arrayed like one of these. 30 Wherefore, if God so clothe the grass of the field, which to day is, and to morrow is cast into the oven, shall he not much more clothe you, O ye of little faith? 31 Therefore take no thought, saying, What shall we eat? or, What shall we drink? or, Wherewithal shall we be clothed? 32 (For after all these things do the Gentiles seek:) for your heavenly Father knoweth that ye have need of all these things. 33 But seek ye first the kingdom of God, and his righteousness; and all these things shall be added unto you. 34 Take therefore no thought for the morrow: for the morrow shall take thought for the things of itself. Sufficient unto the day is the evil thereof.”

Ένας απόκοσμος ερημίτης έσωσε τον κόσμο, επίσκοπος Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

επίσκοπος Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

Οχτακόσα χρόνια προτού να ‘ρθη ο Χριστός στον κόσμο ζούσε ένας βασιλιάς άδικος. Είχε δε δίπλα του και μια βασίλισσα που ήταν εκατό φορές πιο άδικη απ’ αυτόν. Ζούσαν στα παλάτια ζωή τρυφηλή. Το δε χειρότερο ήταν, ότι παρέσυραν τον περιούσιο λαό του Θεού στην ειδωλολατρία και τη διαφθορά. Ο Θεός οργίστηκε και έξαφνα διατάζει, να σταματήσει ο ουρανός να βρέχει. Και σταμάτησε πράγματι επί τρεισήμισι χρόνια! Ξεράθηκαν τα πάντα. Τα πηγάδια και οι βρύσες στέρεψαν. Τα ζώα δε μπορούσαν πια να ζήσουν. Οι άνθρωποι πήγαιναν μέσα στις σπηλιές και κολλούσαν τη γλώσσα τους στα βράχια σαν το σκύλο, για να βρουν λίγη υγρασία. Είχε ανοίξει πια η γη, είχε γίνει σκληρή σαν το κεραμίδι. Κινδύνευαν να πεθάνουν όλοι, να μη μείνει ούτε ένας. Τότε ποιος τους έσωσε; Για διαβάστε. Τους έσωσε ο βασιλιάς; Οι πλούσιοι; οι μεγάλοι; οι γραμματισμένοι; Κανείς απ’ αυτούς. Τους έσωσε ένας που δεν είχε σπίτι, δεν είχε χρήματα, δεν είχε ρούχα πολυτελείας. Φορούσε μια κάπα και μ’ ένα ραβδί γύριζε ξυπόλητος βουνά – λαγκάδια, από ριζοβούνι σε ριζοβούνι κι από σπηλιά σε σπηλιά, και τον έτρεφαν τα κοράκια του ουρανού. Ποιος ειν’ αυτός; Είναι ο προφήτης Ηλίας – να ‘χουμε την ευχή του. Αυτός γονάτισε και προσευχήθηκε...

Αν πούμε κ’ εμείς πως προσευχόμεθα, θα πούμε ψέματα. Συγχωρήστε με, μα ούτε σεις ο λαός ούτε εμείς οι παπάδες (βάζω και τον εαυτό μου) που λειτουργούμε προσευχόμεθα. Πριν 100 – 200χρόνια στο Μοριά, στη Θεσσαλία, στην Κρήτη, στην Ήπειρο, στη Μακεδονία, στη Μικρά Ασία, από την ώρα που έμπαιναν στην εκκλησία τα μάτια τους ήταν βουρκωμένα και τα δάκρυα πέφτανε κάτω στα πλακάκια κορόμηλο. Πού τώρα αυτά! Είμεθα θεομπαίκται. Θα μας τις κλείσει ο Θεός τις εκκλησίες• θα γίνουν αχούρια, κινηματογράφοι, θέατρα. Ποιος μπαίνει μέσα με φόβο Θεού;…

Έκανε, λοιπόν, ο Ηλίας την προσευχή του. Όχι πολλή ώρα. Αλλα μόλις ύψωσε τα χέρια, λες κ’ ήτανε μαγνήτης, τράβηξε τα σύννεφα• γέμισε ο ουρανός, έβρεξε, και δροσίστηκε η γη. Να λοιπόν ένας απόκοσμος ερημίτης έσωσε τον κόσμο, ολόκληρο βασίλειο. Αυτός είχε την αξία, όχι ο κόσμος. «Ων ουκ ην άξιος ο κόσμος»! Τέτοιο διαμάντι ήταν στην εποχή του, αλλά ποιος τον υπολόγιζε; Τον κυνηγούσαν, και αυτός ο κυνηγημένος ήρθε ώρα που τους έσωσε. Να τι αξίζει ένας άγιος...

Αυτά διδάσκει το Ευαγγέλιο και αυτά τα κριτήρια πρέπει να ‘χουμε, αδέρφια μου. Δέ’ σας λέω περισσότερα, τούτο μόνο μην εκτιμάτε χρήμα, πλούτη, ηδονές. Να εκτιμάτε πίστη και αγιότητα. Ξεχάσαμε τα λόγια των προγόνων μας. Έλεγε ο Πλάτων «Πας ό τ’ επί γης και υπό γης χρυσός αρετής ουκ αντάξιος» (Νομ. 5.728Α), ότι όλο το χρυσάφι της γης δεν μπορεί ν’ αντιστάθμιση την αξία της αρετής. Βγάζω δίσκο σήμερα, δίσκο αγγέλων, τον περιφέρω και ζητώ• δώστε μου, Χριστιανοί, ένα δάκρυ μετανοίας, δώστε μου ένα δράμι πίστεως, δώστε μου ένα γραμμάριο αγιότητας, και σας χαρίζω όλο τον κόσμο. Όσο αξίζουν αυτά, δεν αξίζει όλος ο πλούτος της γης.

Αδέρφια μου, μη μας θαμπώσουν τα εγκόσμια. Να ζήσουμε με το Χριστό. Μακάριοι – ευτυχείς αυτοί πού πιστεύουν στο Χριστό, αυτοί πού ζουν κατά Χριστόν, αυτοί πού ενώνονται με το Χριστό. Αυτοί μια μέρα, μαζί με τους μάρτυρας, τους οσίους, τους αγγέλους, μαζί με τους αγίους Πάντας, θα ψάλλουν και θα λένε• «Άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου» (Ήσ. 6,3 και θ. Λευίτ.).

Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας Κυριακής Αγ. Πάντων η οποία έγινε σε ιερό ναό των Αθηνών την 20-06-1965. Καταγραφή και σύντμηση 26-06-2005
http://www.pigizois.net/kiriakodromio/augoustinos/58_oi_agioi_pantes.htm

Ηχος δ’

Ο Θεός των πατέρων ημών, ο ποιών αεί μεθ’ ημών κατά την σην επιείκειαν, μη αποστήσης το έλεός σου αφ’ ημών, αλλά ταις αυτών ικεσίαις εν ειρήνη κυβέρνησον την ζωήν ημών.

Spiritual life is the art of arts and the science of sciences.Elder Ieronymos of Aegina of Gelveri, Cappadocia

Elder Ieronymos of Aegina of Gelveri, Cappadocia

– Spiritual life is the art of arts and the science of sciences. To come to know it takes a lot of exploits. At least for an hour a day close yourself in your room and meditate on Christ and on your predestination. Solitude is necessary for the spiritual perfection. The wind blowing in the street may not be stopped but you can [well] close the door. And so, close the doors of the soul and abide in solitude that the wind may not carry you away. One should not hate people, Love them but also avoid them. Do not look for frequent meetings: they’ve come – it’s good they have, they have not – it’s good they have not. The Holy Fathers teach that one amidst thousands be your friend. Never return evil for evil. Always choose the good. If the other gives you a pepper, then you give him honey saying: “This is all I have, here you are”.

Ήθελα μόνωση και ησυχία, Γέροντας Θεόδωρος – Νείλος ο ησυχαστής του Αγιοφαράγγου

Ο Γέροντας Θεόδωρος – Νείλος ο ησυχαστής του Αγιοφαράγγου

Κοιμήθηκε εν Κυρίω την Μεγάλη Πέμπτη , 28 Απριλίου του 2016
Εις μνημόσυνον ….
Άγιε Πατέρα την ευχή σου να χουμε!

Ακατανόητος, αλλότριος και ξένος προς την εμπαθή και ειδωλομανούσα εποχή μας. Αγόγγυστα υπέμεινε, ο ταπεινός ασκητής, ως γνήσιος φίλος και μαθητής του Κυρίου Ιησού και την συκοφαντία. «Φιλάδελφα χέρια που μου κόλλησαν την ετικέτα του πλανεμένου, μου προσήγαγαν την μεγαλύτερη ευεργεσία. Δεν ήρθα στην έρημο για ανθρώπινη πελατεία αλλά για την πολυπόθητη σωτηρία. Αυτό με έκανε να φύγω από το αρχικό μου σπήλαιο και να πάω ψηλότερα και πιο απρόσιτα, στον Αη-Λιά. Ήθελα μόνωση και ησυχία, όχι θόρυβο και πολυκοσμία», μας έλεγε ο πάντα ήρεμος και γαλήνιος γέροντας.

«Την πιο έντονη προσευχή μου την έκανα για τους διώκτες μου. Ιδιαίτερα, γι’ αυτόν που με εδίωξε από τον Προφήτη Ηλία και γκρέμισε την εκκλησία και την σκήτη και για όσους κρύβονται πίσω απ’ αυτόν…»

…Ο Μεγάλος Εσταυρωμένος κάλεσε πριν από λίγο κοντά του τον φίλο του, τον ισόβια εσταυρωμένο γέροντα Θεόδωρο, τον τελευταίο σπηλαιώτη – ησυχαστή του Αγιοφαράγγου!περίπου στις 11:00 τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης στο Ησυχαστήριο που είχε δημιουργήσει εκεί και μόλις ξάπλωσε στο κρεβάτι του έκλεισε τα μάτια του και κοιμήθηκε…

Όταν βροντοφωνάζει ο Θεός τότε οι άνθρωποι είναι καλύτερα να σιωπούν….
Αυτό ταιριάζει στην περίπτωση του Οσίου γέροντα Νείλου (πρώην Θεόδωρου), του τελευταίου φανερού ασκητή Αγιοφαράγγου.
Μια ζωή σταυρώθηκε, βαρύς, σκληρός σταυρός, ίσως ανάλογος στα μέτρα της αντοχής του. Η άσκηση του ασυνήθιστη.
Πιο σπήλαιο της άνυδρης ερήμου Ράξου, δεν τον γνώρισε ένοικο;
Συκοφαντήθηκε, διασύρθηκε, αμφισβητήθηκε, κυνηγήθηκε, όσο κανένας άλλος ιερωμένος της εποχής μας. Του αρνήθηκαν και αυτό το δικαίωμα της διαμονής στην έρημο, γκρεμίζοντάς του το Ησυχαστήριο του Προφήτου Ηλιού! Και αυτό ενοχλούσε. Ίσως ενοχλούσε περισσότερο η αγάπη του κόσμου και ο τρόπος της ζωής του. Το ήθος του, η διδασκαλία του, οι σιωπηλές παραινέσεις του. Σπάνια μιλούσε, αλλά όταν μιλούσε ζωογονούσε.

Απέφευγε κάθε προβολή και κάθε έπαινο. Δεν ήθελε αυτό που λέμε όνομα και πνευματικό μάρκετινγκ. Περισσότερο μιλούσε σαν ισχυρό μεγάφωνο ο σταυρός. Ή μάλλον οι σταυροί του, που με χαρά σήκωνε, γιατί ήταν τα μπαλκόνια, απ΄ όπου χαιρόταν το φως της Ανάστασης. Έτσι είπε κάποτε και έχει ηχογραφηθεί. Σιωπούσε και για την ταμπέλα του πλανεμένου, του ιδιότροπου, του εκκλησιαστικού «ταραξία», που κάποιοι άφηναν να αιωρούνται.
Και τώρα φώναξε ο Εσταυρωμένος. Η ημέρα που φεύγει κάποιος αγωνιζόμενος, είναι σημαδιακή, γράφει κάπου ένας Άγιος Ευμένιος ( Σωφρόνιος ) του Έσεξ. Και ο γέρο Νείλος έφυγε στην ώρα που ανέβαινε ο Χριστός στο Σταυρό για να δείξει την ισόβια σταύρωση αυτού του ανθρώπου. Την συγγένεια και τη φιλία τους. Έφυγε, μόλις ξάπλωσε στο κρεβάτι του ασκηταριού του. (Λίγο πριν τις 11:00 τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης το αυτοκίνητο έφτασε στο Κεφάλι. ..περίπου στις 11:00 μόλις τον έβαλαν στο κρεβάτι του. Άνοιξε τα μάτια του, κοίταξε και γνώρισε το χώρο, γύρισε το κεφάλι του και παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό! …)

Τώρα μίλησε ο Εσταυρωμένος, που κάλεσε τον ψυχικά αναστημένο Θεόδωρο στη μόνιμη Πασχαλιά του Παραδείσου. Τώρα μαζί με όλους τους άλλους Αγίους, θα οικοδομεί μυστικά την Εκκλησία, γιατί αυτά τελικά είναι τα γνήσια παιδιά της Εκκλησίας. Αυτοί που έμοιασαν στο Χριστό. Χαμένοι, αλλά και οι μόνοι υπάρχοντες. Πτωχοί, αλλά και αφάνταστα πλούσιοι. «Ανόητοι», αλλά και οι πιο έξυπνοι. Μηδενισμένοι, αλλά τελικά οι μοναδικοί! – http://www.e-mesara.gr/index.php/2014-01-29-19-19-39/19577-2016-04-30-13-27-27

Ο πατέρας Θεόδωρος ήλθε στον τόπο μας το Δεκέμβριο του 1997. Γεννημένος στη Σάμο το 1941 και μετά από ένα ντοκιμαντέρ του Νίκου Ψιλάκη που είχε δει για το Αγιοφάραγγο, αποφάσισε να έλθει στον τόπο μας.
Μόνος, χωρίς να πει σε κανένα τίποτα, πήρε ένα ταξί από το Ηράκλειο και τον μετέφερε ως τον πόρο του φαραγγιού!
Κατέβηκε, περπάτησε, και αν και χειμώνας αποφάσισε να μείνει σε σπηλιά στο Αγιοφάραγγο…
Το 2004 ανηφόρησε σε κορυφή των νοτιοδυτικών Αστερουσίων, μεταξύ Αγιοφαράγγγου και Μαρτσάλου, όπου έκτισε μικρό ναό αφιερωμένο στο Προφήτη Ηλία. Στην πορεία και με τη συνδρομή φίλων της περιοχής ετοίμασε μικρές εγκαταστάσεις στο χώρο.
Όμως το 2009 εκδιώκεται από την περιοχή, από τον ιδιοκτήτη του χώρου…
Ανηφόρισε ακόμα ψηλότερα προς το Κεφάλι, όπου με τη συνδρομή και πάλι πιστών ίδρυσε Ησυχαστήριο…http://www.e-mesara.gr/index.php/2014-01-29-19-19-39/19551-2016-04-29-07-19-03

«Άνω σχώμεν τας καρδίας.
Έχομεν προς τον Κύριον»

Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, νίκας τοις Βασιλεύσι κατα βαρβάρων δωρούμενος, και τον σόν φυλάττων, δια του Σταυρού σου πολίτευμα.

Ο Θεός των πατέρων ημών, ο ποιών αεί μεθ’ ημών κατά την σην επιείκειαν, μη αποστήσης το έλεός σου αφ’ ημών, αλλά ταις αυτών ικεσίαις εν ειρήνη κυβέρνησον την ζωήν ημών.