Παναγία η Γοργοϋπήκοος. Η Παναγία απαντά αμέσως στην προσευχή μας, είναι η Φιλόστοργος Μητέρα όλου του κόσμου. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Άγιος Ανανίας ο Απόστολος, Όσιος Ρωμανός ο Μελωδός, Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ, Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης, Όσιος Γρηγόριος ο Δομέστικος
Εορτασμός της εμφάνισης του Ζωοδόχου Στύλου (Σβετιτσχόβελι) με τον Άρραφο Χιτώνα του Κυρίου στη Μτσχέτα της Γεωργίας (4ος αι.)
Άγιοι ισαπόστολοι Βασιλείς της Γεωργίας Μιριάν και Νάνα (4ος αι.)
Αγία Σιδωνία (33 μ.Χ.)
Αγία Σιδωνία, μαθήτρια της Αγίας Νίνας και Άγιος Αβιάθαρ πατηρ της αγίας Σιδωνίας της Μτσχέτα (4ος αι.)
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοεπηκόου

Εορτάζουν την 1η Οκτωβρίου

”…. γοργά υπακούω σ’ εκείνους που με επικαλούνται και τους χαρίζω τα προς σωτηρία αιτήματά τους, διότι καλούμαι Γοργοϋπήκοος”.

Όσιος Νήφων Κωνσταντιανής

Κάποια μέρα, καθώς αντλούσε νερό από ένα πηγάδι, γλίστρησε, από δαιμονική ενέργεια, κι άρχισε να κατρακυλάει μέσα! Θα σκοτωνόταν σίγουρα… Μα καθώς έπεφτε, κρατώντας στα χέρια και το σταμνί, φώναξε μ’ όλη τη δύναμη:

–Παναγία Δέσποινα, βοήθησέ με!

Την ίδια στιγμή βρέθηκε όρθιος έξω από το πηγάδι.
Από τότε βεβαιώθηκε πως η Θεοτόκος τον προστάτευε παντού και πάντοτε, γι’ αυτό και τ’ όνομά της το άγιο δεν έλειπε από το στόμα του.

***

Μίαν μέρα… Με το ξημέρωμα, έτρεξε στην εκκλησία. Στάθηκε σε μια μισοσκότεινη γωνιά και βυθίστηκε στην προσευχή και την ικεσία. Σε μια στιγμή σήκωσε ψηλά τα μάτια και είδε πάνω από το κεφάλι του την εικόνα της Παναγίας μας. Στέναξε βαθιά και ψέλισσε:

-Ελέησόν με,
η ευωδία των χριστιανών,
η Κεχαριτωμένη,
η Πανάχραντη,
και βοήθησέ με,
δοξασμένη,
πλουσιόφωτη,
η ελπίδα των μετανοούντων,
«διά το μέγα σου έλεος».

Μ’ αυτά τα λόγια, η Θεοτόκος –παράδοξο!- τον κοίταξε και χαμογέλασε! Ο Νήφων έμεινε σαν εκστακτικός, ενώ η καρδιά του πλημμύρισε ευφροσύνη κι άρχισε να σκιρτάει γλυκά.
‟Τι φιλάνθρωπος που είναι ο Θεός!’’, σκέφτηκε. ‟Πόσο μεγάλο το έλεός Του! Πόση η αγάπη και η ευσπλαχνία Του! Και πόση η στοργή κι η φροντίδα της Υπεραγίας Θεοτόκου για τους αμαρτωλούς που μετανοούν!’’.

Ήθελε να καταφιλήσει αυτή την αγία εικόνα, να τη σφίξει μέσα στην αγκαλιά του και να μην την αποχωριστεί. Τόσος ήταν ο ιερός πόθος, που είχε ανάψει γι’ αυτήν μέσα στην καρδιά του!
Ώρα πολλή προσευχήθηκε κι έκλαψε κι απόλαυσε της Θεοτόκου την αισθητή παρουσία. Ύστερα βγήκε και κίνησε για το σπίτι του.

Κάθησε στο κρεβάτι του και μονολογούσε: ‟Είδες, άθλια ψυχή μου, πόσο μας αγαπά ο Θεός; Κι εμείς Τον εγκαταλείψαμε!…. Και η Θεοτόκος; Πως μας βοήθησε αμέσως κι εκείνη, η προστασία όλων των χριστιανών και η παρηγορία των μετανοούντων;’’.

***

(…) Μιά νύχτα είχε πάρει λιγάκι ο ύπνος τον δούλο του Θεού. Ξαφνικά φάνηκε ο διάβολος κρατώντας μιάν αξίνα!
Τη σήκωσε ψηλά για να τον χτυπήσει, μα, πριν προλάβει να την κατεβάσει, κυριεύτηκε από φρίκη και τρόμο, τραβήχτηκε πίσω και χάθηκε σαν καπνός, ξεφωνίζοντας και κάνοντας μεγάλο θόρυβο, ενώ ο Νήφων, ξύπνιος πιά, τον άκουσε να τρίζει τα δόντια και να λέει:

– Αχ, Μαρία! Εσύ, όπως πάντα, με καις! Εσύ, που προστατεύεις αυτό το αγύριστο κεφάλι!

Από τα θυμωμένα εκείνα λόγια του σατανά, ο δίκαιος κατάλαβε ότι η Παναγία τον υπερασπιζόταν και τον σκέπαζε με τη χάρη της, επειδή κάθε βράδυ, πριν κοιμηθεί συνήθιζε να παίρνει λάδι απ’ το καντήλι της και ν’ αλείφεται με πολλή ευλάβεια στο μέτωπο, στον αυχένα, στην καρδιά και σ’ όλα του τα αισθητήρια.
Η μυστική δύναμη, που είχε το άγιο εκείνο λάδι, έτρεψε το διάβολο σε φυγή.
Από τότε, διαπιστώνοντας τη δύναμη που έχει το λάδι από το καντήλι της Θεοτόκου και των αγίων, συμβούλευε τους γνωστούς του να παίρνουν κάθε βράδυ απ’ αυτό, ν’ αλείφονται με πίστη και μετά να κοιμούνται.
Από το βιβλίο: Ένας Ασκητής Επίσκοπος – Όσιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής, Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2004.

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: “Η Παναγία απαντά αμέσως στην προσευχή μας”

–Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι;
–Η Παναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αµέσως στην προσευχή µας• όποτε δεν έχουµε, µας αφήνει, για να αποκτήσουµε λίγη παλληκαριά… Τώρα μας βοηθούν πιο πολύ ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Πώς μας φυλάει ο Θεός και δεν το καταλαβαίνουμε!..Ο,τι καλό κι αν βρη ο άνθρωπος να πη για την Παναγία, δεν θα μπορέση να εκφράση το μεγαλείο Της. Η Παναγία έφερε στον κόσμο την παραδεισένια χαρά. 

Και μόνον το όνομα Της να βρω κάπου γραμμένο, το ασπάζομαι με ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά μου.

Όποιος έχει πολλή ευλάβεια στην Παναγία, ακούει το όνοµα Της και αλλοιώνεται. Ή, αν το βρη κάπου γραµµένο, το ασπάζεται µε ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά του. Μπορεί να κάνη ολόκληρη Ακολουθία µε έναν συνεχή ασπασµο στο όνοµα της Παναγίας. Και όταν προσκυνά την εικόνα Της, δεν έχει την αίσθηση ότι είναι εικόνα, αλλά ότι είναι η ίδια η Παναγία, και πέφτει κάτω λειωµένος, διαλυµένος από την αγάπη Της.

Όσο μπορείτε, να κρατάτε σφιχτά από το φόρεμα την Μεγάλη μας Αρχόντισσα Παναγία, για να σας βοηθάη.
Εύχομαι η Παναγία, που είναι η Φιλόστοργος Μητέρα όλου του κόσμου, να προστατεύη όλες σας και όλον τον κόσμο. Αμήν.

***

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Η Υπεραγία Θεοτόκος προσεύχεται αδιάκοπα για μας. Μας επισκέπτεται πάντα. Όποτε κι αν στραφούμε σε εκείνη με την καρδιά μας, είναι εκεί. Μετά τον Κύριο, εκείνη είναι η μεγαλύτερη προστάτις της ανθρωπότητας. Πόσοι και πόσοι ναοί σ’ ολόκληρο τον κόσμο δεν είναι αφιερωμένοι στην Υπεραγία Θεοτόκο! Πόσες και πόσες ιαματικές πηγές, όπου οι άνθρωποι θεραπεύονται από τα ασθενήματά τους δεν ανέβλυσαν εκεί όπου η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και ευλόγησε τα ύδατα, ώστε να γιατρεύουν τόσο τους ασθενείς όσο και τους υγιείς! Είναι διαρκώς στο πλευρό μας κι εμείς τόσο συχνά την ξεχνάμε.

Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεού. Από το βιβλίο: Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας – Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, Εκδόσεις Εν πλω.

***

Κάποτε ζούσε ένας αγιογράφος πολύ ευλαβής. Ζωγράφιζε τους αγίους με νηστεία και προσευχή. Μα όταν καθόταν να αγιογραφήσει την Παναγία, έβαζε όλο το μεράκι του, όλη την δεξιοτεχνία του. Ώρες στεκόταν και με δακρυσμένα μάτια καμάρωνε την Παναγία και την ευχαριστούσε, που του έδινε την δύναμη να την αγιογραφεί. Αυτό όμως εξαγρίωνε τον διάβολο. Θα τον τακτοποιήσω, μονολογούσε. Θα τον κάνω να μη μπορεί να αγιογραφεί.

Πράγματι παρέλυσε το χέρι του και δεν μπορούσε πλέον να πιάσει το πινέλο. Αλλά απατήθηκε ο διάβολος. Αυτός που αγαπά την Παναγία βρίσκει τρόπους να την ευχαριστεί. Δεν μπορούσε να ζωγραφίσει με τα χέρια, ζωγράφιζε με το πινέλο στο στόμα.

Ξεκίνησε λοιπόν να αγιογραφήσει την Πλατυτέρα ψηλά στον θόλο του Ιερού. Έσκασε ο διάβολος, αγρίεψε. Θα σού δείξω εγώ αν μπορέσεις και την τελειώσεις. Όπως κάποτε πέταξε από την σκαλωσιά τον Άγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη και τον τραυμάτισε θανάσιμα, έτσι και τώρα, την ώρα που ο αγιογράφος με το πινέλο στο στόμα ζωγράφιζε, ήρθε ο διάβολος και ξεκάρφωσε την σκαλωσιά, για να τον ρίξει κάτω. Βοήθα με, Κυρά Παναγιά, φώναξε ο αγιογράφος τρομαγμένος. Αν πέσω κάτω θα σκοτωθώ. Την ίδια στιγμή πρόφτασε η Παναγία. Έβγαλε το χέρι της από την αγιογραφία και τον άρπαξε. Από τις φωνές έτρεξαν κάποιοι περαστικοί και τον κατέβασαν με ανεμόσκαλα!! Η Παναγία πρόφτασε, έκανε το θαύμα της.

Αυτό το θαύμα θα μπορούσε να γίνει στον καθένα μας, όταν αντιμετωπίζουμε κινδύνους, αρκεί εμείς να πιστεύουμε και να καταφεύγουμε στην κραταιά σκέπη της Θεοτόκου. Οι εικόνες θαυματουργούν, όταν αυτοί που τις ζωγραφίζουν είναι ευλαβείς και καθαροί. Οι εικόνες θαυματουργούν, όταν εμείς πιστεύουμε και αγωνιζώμαστε. Η Παναγία μας σκεπάζει  και μας προστατεύει με την χάρη της.

Αν διαβάσουμε την Αγία Γραφή, στο βιβλίο της Εξόδου, θα δούμε καταπληκτικά πράγματα. Ο Θεός ωδηγούσε τους Ισραηλίτες μέσα στην έρημο, τους έδειχνε τον δρόμο, που έπρεπε να ακολουθήσουν. Την ημέρα προπορευόταν μία νεφέλη, κάτι σαν σύννεφο, που τους οδηγούσε αλλά και έρριχνε σκιά πάνω τους, για να τους δροσίζει, να τους προφυλασσει από τον καύσωνα της ερήμου. Το βράδυ γινόταν πύρινος στύλος, που τους εφώτιζε και τους ζέσταινε. Το βράδυ στην έρημο πέφτει χαμηλά η θερμοκρασία.

Όταν οι Αιγύπτιοι με τα άρματα έτρεξαν ξωπίσω τους, για να τους φέρουν πάλι πίσω στην σκλαβειά, η νεφέλη πήγε και στάθηκε πίσω από τους Ισραηλίτες. Κάλυψε τα νώτα τους, γιατί πίσω τους ήταν ο εχθρός. Έγινε  ο Θεός οπισθοφυλακή. Είναι πολύ συγκινητικό αυτό. Ο Θεός φροντίζει και προστατεύει τους δικούς του ανθρώπους.

Χαίρε σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης.
–π. Γεώργιος Ρ. Ζουμής

Παναγία η Γοργοϋπήκοος, ο Άρραφος Χιτώνας του Χριστού και ο Ζωοδόχος Στύλος (Σβετιτσχόβελι) στη Μτσχέτα της Γεωργίας
https://iconandlight.wordpress.com/2018/09/30/%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%b7-%ce%b3%ce%bf%cf%81%ce%b3%ce%bf%cf%8b%cf%80%ce%ae%ce%ba%ce%bf%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%ac%cf%81%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%bf%cf%82-%cf%87%ce%b9%cf%84%cf%8e/

Η Παναγία, ήταν μία Μάνα με μεγάλη αρχοντιά, «μία Αρχοντομητέρα!» Η εμφάνιση της Παναγίας της Ελευθερώτριας στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/30/%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CF%87/

Απολυτίκιο Παναγίας Γοργοεπηκόου Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης

Ως θεοβρυτον κρήνη των αύλων χαρίτων σου την θαυματουργόν Σου εικόνα Θεοτόκε πλουτίσαντες εκ ταύτης των θαυμάτων τας ροάς αντλούμε δαψιλώς ως εξ Εδέμ συ γαρ Γοργοϋπήκοος βοηθός πέλεις των εκβοώντων σοι Δόξα τοις σοις χαρίσμασιν Αγνή, δόξα τη παρθενία Σου, δόξα τη προς ημάς Σου ανεκφράστω προνοία Άχραντε.

Απολυτίκιον της Παναγίας της Ελευθερωτρίας. Ήχος α΄.Της ερήμου πολίτης

Εικόνα σου αγίαν, Ελευθερώτριαν Άχραντε, νυν πα­νευ­λαβώς προσκυνούντες, γεραίρομεν, Παρθένε· επέστη γαρ σκέπη προς ημάς, βραβεύουσα θαυμάτων προχοήν. Εκ παντοίων κινδύνων, και νόσων ημάς απαλλάττουσα ευχαρίστως βοώμεν. Δόξα τω Σε δοξάσαντι Θεώ, δόξα τω Σε μεγαλύναντι, δόξα τω ελευθερώσαντι ημάς διά του τόκου σου.

Απολυτίκιον Αρράφου του Χριστού Χιτώνος. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Προσκυνούντες τον τόπον εναποθέσεως του Σού Αρράφου Χιτώνος, Λόγε Θεού και Θεέ, οι πιστοί πανευλαβώς Σε ικετεύομεν· Εν τη ενότητι της Σης αγαπήσεως ημάς συντήρει εις τους αιώνας και στίφη αιρετιζόντων δίωκε, Σώτερ, η Αλήθεια.

Κοντάκιον Αρράφου του Χριστού Χιτώνος. Ήχος πλ. δ΄. Τη Υπερμάχω.

Μετανοίας με χιτώνα τάχος ένδυσον
και αεί με εν ενότητι συντήρησον
μετ’ αγίας Εκκλησίας Σου, Ζωοδότα,
του Αρράφου Σου Χιτώνος τόπον άγιον
εν Ματσχέτα προσκυνούντα, Λόγε Κτίσαντος
και κραυγάζοντα· Δόξα, Σώτερ, τω κράτει Σου.

Μεγαλυνάριον.

Άρραφον Χιτώνά Σου, Λυτρωτά, ον ευρείν επόθει εν Ματσχέτα τη ιερά η Αγία Νίνα, ποθούμεν προσκυνήσαι εν γη τον κεκρυμμένον, Σώτερ Θεάνθρωπε.

Απολυτίκιον αγίων βασιλέων Μιριάν και Νάνας. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Βασιλείς Γεωργίας θαυμάτων μέλψωμεν τους ελκυσθέντας σαγήνη της Νίνας της θεαυγούς, Νάναν ένδοξον και Μιριάν θεόκλητον, και προσκυνήσωμεν αυτών τάφους θείους εν Μονή Σαμτάβρο πιστώς βοώντες· Χριστόν θερμώς δυσωπείτε ημίν βραβεύσαι θείον έλεος.

Απολυτίκιον Αγίας Σιδωνίας. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Εν χερσί τον Χιτώνα Χριστού τον Άρραφον,ον εδωκέ σοι βαστάσαι ο ευλαβής Ελιόζ, ο σος όμαιμος, χαράς ηδίστης έμπλεως προς τας σκηνάς του ουρανού, Σιδωνίαθαυμαστή, απήλθες Χριστώ συνείναι αεί, πιστοίς καθ’ εκάστην τω δωρουμένω θείον έλεος.

Μεγαλυνάριον

Συν τω Γεωργίω τω θαυμαστώ, και Πολυχρονία, συγγενέσι σου τον Χριστόν, Νίνα Ιβηρίας, ικέτευε απαύστως, υπέρ των όσοι πόθω, υμάς γεραίρουσι.

The bright feast of the Protection of the Mother of God! She guards us from attacks and prays for us to God, and kisses us as a mother does her children. St. Nicholai Velimirovich

Protection of the Most-holy Theotokos
Icon of the Mother of God “Quick to Hear”
Icon of the Mother of God ‘’The Healer’’
Icon of Panagia Eleftherotria (“Our Lady of Deliverance”)
Commemoration of the apparition of the Pillar with the Robe of the Lord under it at Mtskheta in Georgia (Светицховели- სვეტიცხოველი ) (c. 330)
St. Sidonia of Georgia (1th century)
St. Sidonia , disciple of St. Nina and St. Abiatar of Georgia (4th century)
Holy Emperor Mirian III of Iberia and Empress Nana of Mtskheta, Georgia, Equals-to-the-Apostles, Holy Apostle Ananias, St. Romanus the Melodist (510) and St. John Koukouzelis (13th century)

Commemorated on October 1

St. Nicholai Velimirovich

The bright feast of the Protection of the Mother of God! It is a witness to us of the great glory with which the Most Holy Mother of God is crowned in the heavens. On this day she appeared in heavenly glory, and people saw her and rejoiced. In her hands she held a wondrous protecting veil, to show how she protects and defends people from all evil. There is a two-fold joy for us on this feast: One is that we see a great and righteous woman, a sufferer in earthly life, crowned with such heavenly glory; and the other is that, while abiding in the heavens, she attentively cares for Christians, for the heirs of her Son and God.

And if she makes us glad by her defense, by her appearances, both before, and now, and always, we also, brothers and sisters, should make her glad. We truly can bring joy to the Most Holy Mother of God. You ask, how?

If we believe in the Son of God and the Son of the Virgin Mary, we bring joy to the Mother of God.

If we love Him, as She loves us, we bring joy to the Mother of God.

If we keep Christ’s commandments, by this we bring joy to the one who gave birth to the Lord Christ.

If we repent of our sins, she rejoices with the angels and all the heavenly powers of God. For the Lord said, Joy shall be in heaven over one sinner that repenteth, more than over ninety and nine just persons, which need no repentance (Lk. 15:7).

But if we sin and do not repent, we offend the Most Pure Mother of God, we offend the bright angels of God, and all the righteous ones in heaven. What then would be the use of our celebration? What profit is there in prayerful assembly and spiritual hymns? The Lord looks not at the lips, but at the heart; and when He comes to judge the world, He will judge not our talk, but our hearts. If our hearts are not pure He will reject us, but if He finds our hearts pure and filled with mercy and love, He will accept us into His eternal Kingdom. This is why the wise one of the Old Testament said, Keep thine heart with the utmost care; for out of these are the issues of life (Prov 4:23). If the core of a tree is rotten, will it live much longer? But the human heart rots from sin and when it rots, then a man becomes the shadow of a man and he drags across the earth until he disappears from it entirely.

May it not be so with you, my brothers and sisters—do not turn into a shadow but remain people of God; and if you are people of God, then you are also the heirs to the Kingdom of God.

That the righteous inherit the Kingdom of God is witnessed by the Most Pure Mother of God through her appearance in glory and light, with her protecting veil, with which she protects from evil all who run to her with tears, prayer and faith. She appeared and she still appears—not just for the sake of appearing, but in order to open the spiritual eyes of those without faith, so that they would learn of eternal life in the Kingdom of Heaven;

To console the sorrowing, so that they would know what great joy awaits them in the next life;

To be a support to the little and the weak, so that they might walk their earthly path with joy, and enter into the Kingdom;

To encourage the penitent, so that they would not stumble on the path of repentance, but stand fast and be saved;

To repay every drop of her Son’s blood with the salvation of many, many human souls;

So that for every drop of her Son’s blood she might protect from destruction thousands and thousands of human souls—for precious, brothers and sisters, is the Blood of the Son of God spilled for mankind. Woe to him who disdains this precious blood—eternal torment will be his just reward. Blessed are you who revere this blood and are voluntarily and consciously saved through it—your reward will be eternal life. Truly precious is the Blood of the Virgin Mary’s Son. All people from the beginning of the world to its end, be they numerous as the blades of grass on the earth and grains of sand in the sea, can be saved by this Blood. But alas, not all will be saved. Only those who want it—and those who do not want it will be turned away, for they disdained the price by which they were purchased.

Be contemptuous of no one, brothers and sisters. There is not a person on earth for whom the Son of the Most Pure Virgin did not give His precious Blood. If one disdains the Blood by which he was bought, he will answer for his own demise; but may none of you be the cause of anyone’s demise. And if you have contempt for a person you have contempt for the blood Christ spilled for his salvation. Strive to bring the sinner to reason and confirm him in the faith, and if you are able to do so, you will obtain a brother and co-heir of Christ’s Kingdom. Praise the righteous, correct the sinner, encourage those who repent. But just as dirty water cannot whiten soiled cloth, neither can the sinner cleanse another sinner until he has cleansed himself. Therefore the Lord warns you to heal thyself! If you want to correct others, correct yourself, and then be zealous for others. This is the law of Christ.

This is how you will bring joy top the Most Pure Mother of God, who brings us joy always. She guards us from attacks and prays for us to God, and kisses us as a mother does her children. She burns with the desire that everyone be saved and enter into Her Son’s Kingdom. Glory and praise be to our God, and to you peace, health, joy, and blessing unto the ages of ages. Amen.

The Mother of God “Quick to Hear”, the Robe of the Lord and the Life-giving Pillar at Mtskheta in Georgia.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/09/30/the-mother-of-god-quick-to-hear-the-robe-of-the-lord-and-the-life-giving-pillar-at-mtskheta-in-georgia/Troparion Icon of the Mother of God “Quick to Hear”, in Tone IV:

Let us make haste to the Theotokos amid our misfortunes,
and fall down now before her holy icon,
crying out with faith from the depths of our soul:
Hearken quickly to our entreaty, O Virgin,
in that thou art called ‘she who is quick to hear’
For thee do we, thy servants,
have as a ready helper in our needs.

Troparion of the PROTECTION ― Tone 4

Most holy Mother of God,/ today we Orthodox joyfully celebrate thy coming among us./ As we gaze at thy icon we cry with compunction:/ Shelter us under thy protection, deliver us from evil,/ and pray thy Son Christ our God to save our souls.

Troparion of the PROTECTION ― Tone 4

Overshadowed by thy coming, O Mother of God,/ we the right faithful people, celebrate today with splendor,/ and gazing at thine all-precious image,/ we say with compunction:/ Cover us with thy precious omophorion,/ and deliver us from all evil,// entreating thy Son, Christ our God, that He save our souls.

Apolytikion of Robe of Christ
Fourth Tone

On this day let us the faithful run to the divine and healing robe of our Saviour and God, Who was pleased to wear our flesh and pour out His holy Blood on the Cross, whereby He hath redeemed us from slavery to the enemy. Wherefore, we thankfully cry to Him: By Thy precious robe save and defend Orthodox Christians, and bishops, and cities, and all men everywhere, and save our souls, for Thou art the Friend of man.

Troparion of ST ROMANUS the Melodist ― Tone 4

Thou didst gladden Christ’s Church by thy melodies/ like an inspired heavenly trumpet./ For thou wast enlightened by the Mother of God/ and didst shine on the world as God’s poet./ We lovingly honour thee, O righteous Romanus.

On “Lord, I have cried …”, 8 stichera: 4 in Tone I:
Spec. Mel.: “O wondrous miracle …”:

O pure Theotokos, well-spring of wisdom, thou art the great help of the grieving, a speedy helper, the salvation and confirmation of the world, an abyss of mercy! We, the faithful, hymn thee the protection of the world, ineffably praising her luminous omophorion, saying: Rejoice, for the Lord is with thee, Who through thee granteth the world great mercy! (Twice)

Glory …, Now & ever …, in Tone VIII:

All the ranks of the noetic beings rejoice with us who spiritually form a material choir, seeing the Queen and Mistress of all most excellently glorified by the faithful. And the spirits of the righteous rejoice, beholding her stretching forth her most precious hands in supplication, asking peace for the world, might and confirmation for kings, and salvation for our souls.

At the Aposticha, these stichera:
In Tone II:

Christ hath given thee to the Christian race as a mighty protection and a helper more exalted than all things of heaven and earth, more glorious than the cherubim and more honorable than all creation, to protect and save the sinful people who have recourse to thee. Wherefore, O Mistress, we hymn thee, the refuge of all, and celebrate with splendor the honored feast of thy protection, entreating Christ, that He grant us great mercy.

A Photographic Pilgrimage to the Holy Land of Georgia, the burial place of Christ’s Robe at Mtskheta in Georgia
https://iconandlight.wordpress.com/2015/10/01/8956/

Ο άγιος Γρηγόριος της Αρμενίας πέρασε δεκατέσσερα χρόνια μέσα σ’ ένα βαθύ λάκκο, ξεχασμένος απ’ ολόκληρο τον κόσμο, αλλά όχι απ’ τον Θεό! Εκείνοι πού ταπεινώθηκαν χάριν της δικαιοσύνης του Θεού, ανυψώνονται σε μεγάλα ύψη. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Αγίες Ριψιμία, Γαϊανή και άλλες Τριακονταδύο Παρθενομάρτυρες, συνασκήτριες και φίλες της Αγίας Νίνας Ισαποστόλου της Γεωργίας
Άγιοι Εβδομήκοντα (70) Μάρτυρες μαρτύρησαν μαζί με την Αγία Ριψιμία, που κρύβονταν στο Echmiadzin (=παλαιό Vagarshapat) Αρμενίας .
Άγιος Γρηγόριος Φωτιστής της Αρμενίας (328)
Άγιοι Αριστάκης (327), Βαρτάν (342), Χούσσικ (347), Ναρσής (373) και Ισαάκ ο Μέγας (438), απόγονοι του αγίου Γρηγορίου του Φωτιστού και καθολικοί δηλ. επίσκοποι της Αρμενίας,
Άγιος Τιριδάτης ο Γ΄ ο Μεγάλος βασιλιάς της Μεγάλης Αρμενίας και η αδελφή του Αγία Κουσαροδούκτα

Εορτάζουν στις 30 Σεπτεμβρίου

Στίχοι
Eιδώς το, γρηγορείτε του Θεού Λόγου,
Θεού καλούντος γρηγορών ώφθης πάτερ.
Aρμενίης μεγάλης θάνε Γρηγόριος τριακοστή.

Οι άγιες μάρτυρες Γαϊανή, Ριψιμία και οι συν αυταίς τριάντα -πέντε μοναχές
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Αυτές οι άγιες γυναίκες, χάριν της πίστεώς τους στον Χριστό, θανατώθηκαν από τον βασιλιά Τιριδάτη. Η Ριψιμία ήταν μια ασυνήθιστα όμορφη κοπέλα και ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός (σ.τ.μ. 284-305) ελκύστηκε από την ομορφιά της και ήθελε να την έχει σύζυγό του. Αυτή ήταν η αιτία του μαρτυρίου πού υπέστησαν όλες οι μοναχές.
Η Ριψιμία αρνήθηκε να ακολουθήσει τον βασιλιά, εφόσον ήταν ήδη νύμφη του Χριστού και ακολουθούσε τον Νυμφίο της. Στη, συνέχεια την ήθελε για τον εαυτό του ο Τιριδάτης, τυφλωμένος από την ομορφιά της.
Η οσία Ριψιμία αντιστάθηκε στον ειδωλολάτρη βασιλιά με όλη της τη δύναμη και αποδείχτηκε ότι, «αυτός πού είχε κατατροπώσει τους Πρίγκιπες των Γότθων και κατέστρεψε τους Πέρσες, ήταν ανίκανος να νικήσει μιά παρθένο του Χριστού».
Μαινόμενος ο βασιλιάς την παρέδωσε σε φρικτά βασανιστήρια. Της έκοψαν τη γλώσσα, της έσχισαν το στομάχι και της έβγαλαν τα σπλάχνα.

’Έτσι παρέδωσε η Ριψιμία την ψυχή της στον Κύριο. Κατόπιν οι δήμιοι συνέλαβαν τις άλλες μοναχές, τις οποίες αποκεφάλισαν. Το περίφημο μοναστήρι Έτσμιατζίν οικοδομήθηκε επάνω στα τίμια λείψανα των αγίων παρθενομαρτύρων. Ευρισκόμενο κοντά στο Έρεβάν, υπήρξε για πολλούς αιώνες το πνευματικό κέντρο ολόκληρης της Αρμενίας. Ο Πρόλογος της Αχρίδος

***

Ο άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής, Επίσκοπος Αρμενίας

Ο Γρηγόριος γεννήθηκε σε μια επιφανή οικογένεια πού συνδεόταν με τούς βασιλικούς οίκους της Περσίας (βασιλιάς Αρταβάν) και της Αρμενίας (βασιλιάς Χοσρόης). Όταν ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στους δύο οίκους, ο Γρηγόριος αποσύρθηκε στην Καισαρεία της Καππαδοκίας. Εκεί πρωτάκουσε γιά τη χριστιανική Πίστη, βαπτίστηκε και αργότερα νυμφεύθηκε. Άπ’ τον γάμο του απέκτησε δύο γιούς, τον Βαρτάνη και τον Αριστάκη, τους οποίους αφιέρωσε στην υπηρεσία της Εκκλησίας.

Μετά τον θάνατο της γυναίκας του, ο Γρηγόριος επέστρεψε στην Αρμενία και έθεσε εαυτόν στην υπηρεσία του βασιλιά Τιριδάτη (σ.τ.μ. γιου του Χοσρόη, 3ος αι.). Τον υπηρετούσε πιστά, γι’ αυτό και ο Τιριδάτης τον αγαπούσε. Όταν όμως έμαθε ότι ο Γρηγόριος είναι χριστιανός, ο βασιλιάς εξοργίστηκε υπερβολικά. Τον πίεζε να αρνηθεί τον Χριστό και να προσκυνήσει τα είδωλα, αλλά απέτυχε. Τον υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια και ύστερα τον πέταξε σε έναν βαθύ λάκκο γεμάτο με δηλητηριώδη ερπετά. Όμως ο Πανόπτης Θεός διαφύλαξε αβλαβή τον άγιο Γρηγόριο, ο οποίος έζησε εκεί μέσα δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια!

Ύστερα ο Τιριδάτης εξόρμησε για να εκδιώξει όλους τους χριστιανούς άπ’ το βασίλειό του. Δεν δίστασε μάλιστα να εισβάλει σε γυναικείο μοναστήρι όπου υπήρχαν τριάντα επτά μοναχές, μαζί με την Ηγουμένη Γαϊανή. Αφού τις θανάτωσε όλες* μέσα σε φρικτά βασανιστήρια, ο Τιριδάτης δαιμονίστηκε και η όψη του παραμορφώθηκε σαν αγριόχοιρου!** Λίγο αργότερα η αδελφή του είδε σε όνειρο έναν άνδρα έκλαμπρο, ο οποίος της είπε ότι ο Τιριδάτης θα γινόταν καλά μόνον εάν έβγαινε ο Γρηγόριος από τον λάκκο.*** Πραγματικά, όταν τον έβγαλαν στην επιφάνεια, ο άγιος θεράπευσε τον Τιριδάτη. Κατά την επιθυμία του θεραπευμένου βασιλιά, ο Γρηγόριος χειροτονήθηκε Επίσκοπος Αρμενίας και βάπτισε τον βασιλιά. Χάρις στην Πρόνοια του Θεού ο Τιριδάτης βοήθησε με υλικά μέσα το έργο του Φωτιστοϋ επισκόπου Γρηγορίου, ο οποίος περιόδευε σε όλη την Αρμενία και κατηχούσε τον λαό στη χριστιανική Πίστη.

Ο άγιος Γρηγόριος ολοκλήρωσε την πολύμοχθη επίγεια ζωή του, σε προχωρημένη ηλικία, το έτος 335 . Έν τω μεταξύ χειροτονήθηκε επίσκοπος ο γιός του Αριστάκης και συνέχισε το ποιμαντορικό και πνευματικό έργο του πατέρα του. Ο Αριστάκης ήταν ένας απ’ τους 318 Άγιους Πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου. Ο Πρόλογος της Αχρίδος

* Μόνο η συνασκήτριά τους αγία Νίνα η Ισαπόστολος και φωτίστρια της Γεωργίας, με θαυμαστό τρόπο σώθηκε από τον θάνατο· οδηγήθηκε από αόρατο χέρι, και κρύφτηκε θαυματουργικά στα κλαδιά μιάς άγριας τριανταφυλλιάς απ’ όπου είδε πλήθος ουρανίων Δυνάμεων να συνοδεύουν τις ψυχές των αγίων Παρθενομαρτύρων στον ουρανό.
Κύριε! Κύριε! θρηνούσα έκραζε η Αγία Νίνα όταν είδε αυτά· γιατί εμένα την άτυχη εγκαταλείπεις στο μέσον αυτών των εχιδνών και φιδιών;
Όμως Άγγελος εξ ουρανού ντυμένος με φωτεινό οράριο και κρατώντας ευωδιάζων θυμιατήριο, της απάντησε: Μη θλίβεσαι, μόνο περίμενε λίγο, γιατί και εσύ θα οδηγηθής στην Βασιλεία του Κυρίου της δόξης, όταν αυτή η άγρια και ακανθώδη τριανταφυλιά που σε περιβάλλει, καλυφτή από ευωδιαστά άνθη, όπως εκείνα που έχουν φυτευθή στον κήπο. Όμως τώρα σήκω και πήγαινε προς τα βόρεια, όπου υπάρχει πολύς θερισμός, αλλά δεν υπάρχουν εργάτες.

** έτρωγε τις σάρκες του, και βοσκούσε μαζί με τους αγριόχοιρους στα βουνά, σαν τον Ναβουχοδονόσορα.

***Χορ Βιράπ (Khor Virap σημαίνει «βαθύς λάκκος» ή «βαθύ πηγάδι») είναι ο λάκος όπου έζησε δεκαπέντε χρόνια ο άγιος Γρηγόριος, τρεφόμενος κρυφά από μία γυναίκα χήρα και παρηγορούμενος θεϊκά από Άγγελο Κυρίου όπου και τον ετοίμαζε για την μεγάλη αποστολή του να γίνει φωτιστής ενός λαού. Σήμερα υπάρχει το πηγάδι αυτό ως τόπος προσευχής και μεγάλου προσκυνήματος, αγιασμένο με τον αγώνα του αγίου, μέσα σε ένα Αρμένικο μοναστήρι στην πεδιάδα Αραράτ, περίπου 100 μέτρα από τα σύνορα με την Τουρκία και περίπου 8 χιλιόμετρα νότια της Αρτασάτ-Artashat, αρχαία πρωτεύουσα της Αρμενίας. Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της κύριας εκκλησίας, κάτω από το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Είναι σε βάθος 6 μέτρων, όπου με μια μεγάλη σκάλα κατεβαίνεις σε ένα μεγάλο κελί, τη φυλακή του αγίου. Από το μοναστήρι έχει κανείς μία υπέροχη θέα του Όρους Αραράτ, όπου βρέθηκε -σύμφωνα με αρχαιολογικές μαρτυρίες-η κιβωτός του Νώε.

***

Ύμνος
στον Άγιο Γρηγόριο τον Φωτιστή

Ο Γρηγόριος υπήρξε μέγα φως για τον λαό
και για το έθνος του!
Δόξα και πλούτη τα καταφρόνησε για να κερδίσει
την πτωχεία του Εσταυρωμένου Χριστού-
προκρίνοντας τα αιώνια πλούτη στον ουρανό.

Ύψωσε το νου του στον ουρανό και στη σκέψη του Θεού,
υπέμεινε σφοδρά σωματικά βασανιστήρια,
σαν να ήταν όλα ανώδυνα.

Ήταν Ισχυρός, με τη δύναμη της χάριτος του Θεού.
Τρεφόταν με την ουράνια τροφή Του.
Για ασπίδα ενάντια στο κακό είχε την Πρόνοια του Θεού.

Από τη δόξα του τον κατέβασαν μέσα σε λάκκο βαθύ
κι από τον λάκκο ανυψώθηκε στα ύψη,
τα ύψη της αιωνίου δόξης!

Ο Γρηγόριος, μέγας και άγιος,
φώτισε την Αρμενία με το Φως του Ιησού.
Μέχρι και ο Τιριδάτης βαπτίστηκε
κι έγινε πρόβατο ο αγριόχοιρος. 

Με δόξα μεγάλη γεραίρει η γη της Αρμενίας
τον θαυματουργό της άγιο Γρηγόριο!

***

Θαυμαστές αλλαγές συμβαίνουν καθημερινά στις τύχες των ανθρώπων σήμερα, όπως και στο παρελθόν. Εκείνοι πού ταπεινώθηκαν χάριν της δικαιοσύνης του Θεού, ανυψώνονται σε μεγάλα ύψη και εκείνοι πού βλασφημούν την Πίστη μεταστρέφονται σε υπηρέτες αυτής.

Ο βασιλιάς Τιριδάτης πέταξε τον άγιο Γρηγόριο μέσα σ’ ένα βαθύ λάκκο. Ο άγιος πέρασε δεκατέσσερα χρόνια εγκλωβισμένος εκεί μέσα, ξεχασμένος απ’ ολόκληρο τον κόσμο, αλλά όχι απ’ τον Θεό! Ποιοι άνθρωποι θα μπορούσαν άραγε να διανοηθούν ότι το πιο δυνατό φως του Αρμένικου λαού βρισκόταν καταχωνιασμένο στο σκοτάδι ενός λάκκου βαθιά μέσα στη γη; Αλλά και ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί ότι ο ίδιος αυτός, ο ισχυρός και τυραννικός βασιλιάς Τιριδάτης, θα έσωζε κάποια ημέρα τη ζωή του Γρηγορίου, τον οποίο είχε καταδικάσει σε θάνατο, και μάλιστα, ότι αυτός θα τον βοηθούσε περισσότερο άπ’ όλο τον υπόλοιπο κόσμο;

Μετά από 14 ολόκληρα χρόνια ο Θεός αποκάλυψε τον Γρηγόριο, ο οποίος ζούσε ακόμη. Ο Γρηγόριος θεράπευσε θαυματουργικά τον δαιμονισμένο βασιλιά. Υστερα αυτός, ο βασιλιάς Τιριδάτης, ο αδίστακτος διώκτης του Χριστού, βαπτίστηκε και έγινε ένας από τους μεγαλύτερους ζηλωτές της χριστιανικής Πίστεως! 

Θα μπορούσαμε να πούμε πώς, με τη βοήθεια του Θεού, τόσο ο Γρηγόριος όσο και ο Τιριδάτης ανελκύστηκαν έξω από τον βαθύ λάκκο του σκότους, ο Γρηγόριος του σωματικού και ο Τιριδάτης του πνευματικού!

’Ώ, η άπειρη σοφία του Θεού πού κυβερνά τις τύχες των ανθρώπων! Ο πρώην άγριος και εμπαθής Τιριδάτης μαλάκωσε και τόσο εξευγενίστηκε από τη χάρη της μετάνοιας και της χριστιανικής Πίστεως, ώστε έφτασε να μοιάζει στον άγιο Γρηγόριο περισσότερο, παρά στον παλιό αμετανόητο εαυτό του!
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Σεπτέμβριος), εκδ. Άθως.

Απολυτίκιον Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείας πίστεως, τη γεωργία, ενεούργησας, βροτών καρδίας, κατασπείρας την του Λόγου επίγνωσιν, και λαμπρυνθείς μαρτυρίου τοις στίγμασιν, ιεραρχία Γρηγόριε έφανας. Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι

Νυμφίον αθάνατον, σε τον απάντων Δεσπότην, Ριψιμία στέργουσα, την δοράν αφήρηται, την του σώματος, των παθών πρότερον, τον ζοφώδη σάκκον, εγκρατεία διαρρήξασα· μεθ’ ης ηγώνισται, και Γαιανή η αοίδιμος, παρθένων επιφέρουσα, όμιλον στερρώς εναθλήσαντα, και καταβαλόντα, της Εύας τον αρχαίον πτερνιστήν, ας επαξίως γεραίροντες, σε Χριστέ δοξάζομεν.

Ωδή δ’ Ο καθήμενος εν δόξη

Στύλε, Νίνα, ευσεβείας, ταις τρισι και τριάκοντα του Χριστού αμνάσι συν Γαιανή ηκολούθησας και Ριψιμια αυτών εις την πολύπονον και μακρόχρονον εις Αρμενίαν μετάβασιν.

Την οργήν αποφυγούσα Τηριδάτου του άφρονος συν συνοδοιπόρων γυναικών κατείδες την άθλησιν, θεοφρον Νίνα, προνοία του Παντάνακτος, Ου το όνομα μεγαλοφώνως εκήρυξας.

Χορ Βιράπ (Khor Virap)

The saint Gregory the Enlightener of Armenia spent fourteen years in that pit, forgotten by the entire world, but not by God. Those humiliated for the sake of God’s righteousness are raised to great heights… Saint Nikolai Velimirovič

Saint Gregory Equal of the Apostles and Enlightener of Armenia
Saints Martyrs Rhipsime and Gaiana of Armenia (4th)- the Friends of St.Nina Enlightener of Georgia and thirty-five other nuns
Saint Tiridates III of Armenia the Great (250-330)
Saint Khosrovidukht, sister of Tiridates III of Armenia

Commemorated on September 30

Saint Rhipsime had fled to Armenia, together with her abbess Gaiana and fellow nuns,When the emperor Diocletian (284-305) saw a portrait of St Rhipsime, he fell in love with her and wanted to marry her. She refused, saying that she was a bride of Christ. Fearing that the emperor’s agents would seize Rhipsime, the abbess and the nuns fled to Armenia. Diocletian sent word to King Tiridates of Armenia, asking him to capture Rhipsime and send her to him, or to marry her himself.
The servants of the emperor found the fugitives and they urged Rhipsime to submit to the will of the emperor. The saint declared that she and the other nuns were betrothed to the Heavenly Bridegroom, and could marry no earthly suitor. Then a Voice was heard from the heavens: “Be brave and fear not, for I am with you.” The messengers withdrew in fear. Tiridates gave the maiden over to cruelest torments: they plucked out her tongue, cut open her stomach, blinded and killed her, chopping her body into pieces.
Inspired by Rhipsime’s example to endure torments for Christ, the abbess St Gaiana and two other nuns endured similar tortures, after which they were beheaded. The other nuns were run through with swords and their bodies thrown to be devoured by wild beasts.
Only St. Nina Equal to the Apostles, Enlightener of Georgia, was miraculously saved.Led by an unseen hand, she took refuge among some wild rose bushes which had not yet come into flower. Shaken by fear at the sight of her friends’ fate, the Saint lifted up her hands to heaven in prayer for them and saw a radiant angel girded with a shining stole. With sweet-smelling incense in his hands and accompanied by a multitude of heavenly host, he came down from the celestial heights, and as if to meet him, the souls of the holy martyrs ascended from the earth, joined the throng of heavenly host, and together with them, rose into Heaven.

On seeing this, St. Nina exclaimed, “O Lord, Lord! Why do You leave me alone among these vipers and serpents?”
In answer to this the angel said: “Do not grieve, but wait a little, for you also will be received into the Kingdom of the Lord of glory. This will occur when the prickly, wild rose which now surrounds you is covered with fragrant blossoms like a rose which has been planted and cultivated in a gardens. But now, rise and go north where a great harvest is ripening, but where there are no harvesters.”
The wrath of God befell emperor Tiridates, and also his associates and soldiers who had participated in the torture of the saints. Beset by demons, they became like wild boars (as once with Nebuchadnezzar, Dan. 4: 30), ranging through the forests, rending their clothes and gnawing at their own bodies.

In her sleep Khosrovidukht, had a dream where appeared to her a vision from God. She saw in her dream a man in the likeness of light came to her and told her “there is no other cure for these torments that have come upon you, unless you send to the city of Artashat and bring thence the prisoner Gregory. When he comes he will teach you the remedy for your ills.” Khosrovidukht had this vision five times. She came to speak to the people about her vision and the populace heard this and they began to mock her words. They began to say to her: “You too then are mad. Some demon has possessed you. How is it, because it is fifteen years since they threw him into the terribly pit, that you say he is alive? Where would even his bones be? For on the same day when they put him down there, he would have immediately dropped dead at the very sight of the snakes.” Khosrovidukht in character was a modest maiden like a nun.

Tiridates was brought to Gregory, and was miraculously cured of his illness in 301. Persuaded by the power of the cure, the king immediately proclaimed Christianity the official state religion. And so, Armenia became a nominally Christian kingdom and the first state to officially adopt Christianity. Tiridates appointed Gregory as Catholicos of the Armenian Apostolic Church. The king worked feverishly to spread the faith and died in 330.

***

Saint Nikolai Velimirovič

Marvelous changes occur daily in the destiny of men-in the present, as in times past. Those humiliated for the sake of God’s righteousness are raised to great heights, and the blasphemers of the Faith are converted to servants of the Faith. King Tiridates threw St. Gregory into a deep pit. The saint spent fourteen years in that pit, forgotten by the entire world, but not by God. Who among men could have thought that the greatest light of the Armenian people was to be found in the darkness of a pit? And who would have ever thought that the powerful and tyrannical King Tiridates would one day save the life of that same Gregory, whom he had condemned to death, and would help him more than the rest of the whole world could help him? After fourteen years, God revealed Gregory as still alive. Gregory then miraculously healed the insane king. King Tiridates, the unrestrained persecutor of Christ, was baptized and became the greatest zealot for the Christian Faith! It could be said that, with God’s help, Gregory and Tiridates were both drawn out of the pit of darkness-Gregory a physical one, and Tiridates a spiritual one. Oh, the infinite wisdom of God in governing the destinies of men! The formerly wild and passionate Tiridates was softened and ennobled so much by repentance and the Christian Faith, that he came to resemble St. Gregory more than his old, unrepentant self.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič 
http://livingorthodoxfaith.blogspot.gr/2010/04/prologue-september-30-october-13.html

Troparion Saint Gregory the Illuminator of Armenia — Tone 4

By sharing in the ways of the Apostles, / you became a successor to their throne. / Through the practice of virtue, you found the way to divine contemplation, / O inspired one of God; / by teaching the word of truth without error, / you defended the Faith, even to the shedding of your blood. / Hieromartyr Gregory entreat Christ God to save our souls.

Troparion Saints Martyrs Rhipsime and Gaiana of Armenia— Tone 4

Your holy martyr Rhipsime and Gaiana, O Lord, / Through their sufferings have received their incorruptible crowns from you, our God. / For having your strength they laid low their adversaries, / And shattered the powerless boldness of demons. / Through their intercessions, save our souls!

 

Το μυστικό είναι η Υπομονή και η Προσευχή, και όλα τα προβλήματα θα λυθούν!!! Άγιος Γέροντας Ιάκωβος της Ευβοίας

«Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών» (Λουκ. 21,19).
«Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται (Ματθ, 24:13).

« Ὧδε ἡ ὑπομονὴ τῶν ἁγίων ἐστίν, οἱ τηροῦντες τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πίστιν Ἰησοῦ.» Εδώ θα φανεί η υπομονή των Χριστιανών, αυτών που τηρούν τις εντολές του Θεού και κρατούν σταθερά την πίστη προς τον Ιησού (Αποκ. 14,12).

Άγιος Γέροντας Ιάκωβος της Ευβοίας

Κάποιος παρακαλούσε συνέχεια τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο της Ευβοίας, πέρασε καιρός και του λέει έντονα: Βρε Γέροντα δεν βλέπεις!!!!! Δεν βλέπεις τα προβλήματα !!!! Γιατί δεν κάνεις κάτι!!!!!
Βλέπει λοιπόν στον ύπνο του τον Γέροντα…, έλαμπε… και του λέει: Το μυστικό είναι η Υπομονή και η Προσευχή!!!! Όλα θα λυθούν!!

Ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης της Ευβοίας έλεγε: «Πάντοτε λέω δόξα σοι ο Θεός. Πάντοτε με την υπομονή μου, με την πίστη μου στον Θεό, ”είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον”! Εκείνος ξέρει τι θα περάσω… έχω πολλές παθήσεις αλλά δεν τα λογαριάζω τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν. Δεν τα υπολογίζω καθόλου… Δεν πρέπει παιδιά μου να έχει κανείς αμφιβολίες ούτε δυσπιστίες. Να έχετε πίστη Θεού ως κόκκον σινάπεως και ότι ζητήσετε ο Θεός θα σας το δώσει. Πάντα η προσευχή στηρίζει. Να μη φοβόμαστε. Ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών. Πίστη και προσευχή, τέκνον μου, πίστη και προσευχή! ».

«Υπάρχουν πολλοί πειρασμοί, πολλοί κίνδυνοι στον κόσμο, αλλά όλα διαλύονται με την Χάρη του Θεού· όταν προσευχώμεθα διαλύονται όλα τα κακά».

«Να κάνετε πάντοτε προσευχή και υπομονή και να ‘χετε πάντα την ελπίδα στον Θεό. Θα σας βοηθήση η Χάρις της Παναγίας, του οσίου Δαυΐδ και του αγίου Ιωάννου του Ρώσσου. Για όλο τον κόσμο κάνομε προσευχές και οι προσευχές στηρίζουν».

***

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος.

Όσοι υπομένουν καρτερικά τις θλίψεις, τους διωγμούς και τους πειρασμούς της ζωής αυτής με σκοπό να ευαρεστήσουν τον Θεό, εκείνοι εξαγοράζουν τα Oυράνια Aγαθά και την ατελεύτητη ευφροσύνη. Και με τον σωματικό θάνατο εξαγοράζουν την Aιώνια και Aθάνατη Zωή μαζί με τον Αιώνιο και Αθάνατο Θεό.

***

Σοφία Χοτοκουρίδου, ασκήτρια της Κλεισούρας

Σας παρακαλώ, όποιος κάνει υπομονή, χαρά σ’ αυτόν. Όποιος κάνει υπομονή, σαν τον ήλιο θα λάμψει. Πολλή υπομονή να κάνετε.
Σας παρακαλώ, αδέρφια, πολλά υπομονήν…

***

Ο Αββάς Μάρκος ρώτησε κάποτε τον Όσιο Αρσένιο γιατί οι περισσότεροι ευσεβείς και ενάρετοι να φεύγουν από τον κόσμο με πολλές θλίψεις και στερήσεις.
-Οι θλίψεις για κείνους που τις δέχονται με υπομονή, αποκρίθηκε ο Όσιος, είναι το αλάτι που προλαβαίνει τη σήψη της αμαρτίας και κάνει τους ανθρώπους να παρουσιάζονται στον Ουρανό καθαροί.

Χωρίς την ελπίδα της μέλλουσας ζωής, δεν μπορείς να υπομένης τις δοκιμασίες, που σου συμβάινουν στην παρούσα ζωή.Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

– Γέροντα, δηλαδή ποιό είναι ακριβώς το νόημα αυτής της ζωής;

– Ποιό είναι; Να ετοιμασθούμε για την Πατρίδα μας, τον Ουρανό, τον Παράδεισο. Το πάν είναι να συλλάβη ο άνθρωπος αυτό το βαθύτερο νόημα της ζωής, που είναι η σωτηρία της ψυχής. Όταν ο άνθρωπος πιστεύη στον Θεό και στην μέλλουσα ζωή, τότε καταλαβαίνει ότι αυτή η ζωή είναι μάταιη και ετοιμάζει το διαβατήριό του για την άλλη ζωή. Ξεχνούμε ότι όλοι θα φύγουμε. Δεν θα βγάλουμε ρίζες εδώ. Αυτή η ζωή δεν είναι για να καλοπεράσουμε. Είναι να δίνουμε εξετάσεις, για να περάσουμε στην άλλη ζωή. Γι’ αυτό ο σκοπός μας πρέπει να είναι να ετοιμασθούμε, ώστε να φύγουμε με αναπαυμένη συνείδηση, όταν μας καλέση ο Θεός, και να πετάξουμε κοντά Του. ..

***

Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

– Γέροντα, όταν περνούμε κάποιον πειρασμό, μια μεγάλη δοκιμασία, τι να κάνουμε;

– Τι να κάνετε; Υπομονή να κάνετε. Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο που θεραπεύει τις μεγάλες και μακροχρόνιες δοκιμασίες. Οι περισσότερες δοκιμασίες μόνο με την υπομονή περνούν. Η μεγάλη υπομονή ξεδιαλύνει πολλά και φέρνει θεϊκά αποτελέσματα εκεί που δεν περιμένεις την λύση, δίνει ο Θεός την καλύτερη λύση.

Να ξέρετε ότι ο Θεός ευαρεστείται, όταν ο άνθρωπος περνά δοκιμασίες και υπομένει αγόγγυστα δοξάζοντας το άγιο όνομά Του. «Μακάριος ανήρ ος υπομένει πειρασμον», λέει ο Άγιος Ιάκωβος (Ιακ. α’ 12). Γι’ αυτό να προσευχόμαστε να μας δίνει ο Καλός Θεός υπομονή, ώστε να τα υπομένουμε όλα αγόγγυστα και με δοξολογία.

Η ζωή μας σ’ αυτόν τον κόσμο είναι μια συνεχής άσκηση και ο καθένας μας ασκείται με διαφορετικό τρόπο.

Να σκέφτεσθε τι τράβηξε ο Χριστός σ’ εκείνα τα δύσκολα χρόνια! Πόσα προβλήματα του δημιουργούσαν οι Εβραίοι και δεν μιλούσε καθόλου! Αλλά και ο Απόστολος Παύλος τι υπομονή έκανε! Ενώ είχε πληροφορία από τον Θεό ότι θα πάει στη Ρώμη, έμεινε στην φυλακή δυο χρόνια, γιατί ο ηγεμόνας καθυστερούσε την δίκη. Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος πάλι τι υπέφερε! Για έναν μικρό γογγυσμό υπέστη ναυάγιο…

Βλέπετε, επιτρέπει ο Θεός να ταλαιπωρηθούν για μικρά πράγματα οι Άγιοι, για να έχουμε εμείς παραδείγματα, ώστε να αντιμετωπίζουμε τους πειρασμούς με υπομονή, με προσευχή, αλλά και με χαρά.
Πηγή: Από το βιβλίο Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου,” Πάθη & Αρετές”, Λόγοι Ε΄, σ. 287-288

***

– Γέροντα, βλέπω ότι δεν προχωράω πνευματικά και στενοχωριέμαι.

– Μια φορά κάποιος είχε φυτέψει ένα κλήμα και, ενώ δεν είχε πιάσει ακόμη ρίζες, είχε την απαίτηση να βγάλη σταφύλια, να κάνη άφθονο κρασί, για να πίνη, να ευφραίνεται και να μεθάη. Έτσι κάνεις κι εσύ. Φύτεψες μια κληματσίδα και θέλεις αμέσως να πιης κρασί. Αυτό δεν γίνεται. Το κλήμα δεν το φυτεύεις σήμερα και αύριο πίνεις κρασί. Σε έναν χρόνο μπορείς να φας μερικά τσαμπιά. Σε δυο χρόνια θα φας ένα κοφίνι σταφύλια και σε πέντε χρόνια θα πιης και κρασί. Να αγωνίζεσαι λοιπόν και να κάνης υπομονή, αν θέλης να απολαύσης καρπούς πνευματικούς.

***

Με λίγη υπομονή που θα κάνη ο άνθρωπος στις δύσκολες στιγμές μπορεί να αποκτήση την Θεία Χάρη.
Ο Χριστός δεν μας έδειξε άλλον τρόπο σωτηρίας, παρά την υπομονή.
Την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή.
Βλέπεις τί είπε; “Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται”.
Δεν είπε “ο υπομείνας είς … θέρος!”
Μέχρι το καλοκαίρι εύκολο είναι να υπομείνης, αλλά μέχρι τέλους;…
Να προσέχουμε να μή χάνουμε την υπομονή μας, για να μη χάσουμε τελικά την ψυχή μας.
“Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών”, λέει το Ευαγγέλιο.

Όταν μας βρίσκη μια αρρώστια, καλά είναι να αφηνώμαστε στον Χριστό εν λευκώ. Να σκεφτώμαστε ότι η ψυχή μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από υπομονή και δοξολογία στους πόνους παρά από ατσαλένιο σώμα με το οποίο μπορούμε να κάνουμε μεγάλους σωματικούς αγώνες, οι οποίοι όμως ίσως μας κάνουν να καυχηθούμε, χωρίς να το καταλάβουμε, γιατί θα νομίσουμε ότι με το σπαθί μας θα κερδίσουμε τον Παράδεισο.

***

– Γέροντα, νοιώθω να βρίσκομαι στην καρδιά του πνευματικού χειμώνα.

– Αν θέλης ν΄αλλάξει ο καιρός, να γίνη γλυκός, να ανθίσης και να καρπίσης, να παράγης καρπούς αρετής, πρέπει να χαίρεσαι και την παγωνιά και τις λιακάδες, γιατί όλα βοηθούν για το καλό. Τον πνευματικό χειμώνα τον περνάμε με υπομονή και την υπομονή την δίνει η ελπίδα της πνευματικής ανοίξεως. Ύστερα, το καλοκαίρι αναγνωρίζουμε το καλό του χειμώνα πού γέμισε τις δεξαμενές με νερό και εξαφάνισε με τις παγωνιές όλα τα μικρόβια.
Ο Καλός Θεός όλα τα οικονόμησε σοφά για την σωτηρία μας και μας βοηθάει σαν Καλός Πατέρας, από μας χρειάζεται μόνο λίγη υπομονή.
Από το βιβλίο “Πάθη & Αρετές”, Λόγοι Ε΄, Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, σ. 292-294

***

Ένα νεαρό παιδί έπασχε για τριάντα χρόνια από χρόνιο νευρολογικό σύνδρομο με παράλυση και αταξία και ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι.
Το 1981 επισκέφθηκε την Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους. Εκεί τον πλησίασε κάποιος προσκυνητής Έλληνας μεγαλοεπιχειρηματίας και του είπε ότι θα αναλάβει τα έξοδά του για να τον πάρει στην Αμερική για μεταμόσχευση νευρικών κυττάρων.
Η επιθυμία του να ξανασταθεί στα πόδια του και να περπατήσει άναψε μέσα του. Πριν να πάρει όμως την απόφαση θέλησε να ρωτήσει τον γέροντα Παΐσιο.
Στις πέντε το πρωί στον χώρο του παλαιού ιατρείου των Καρυών, αφού ενημέρωσαν τον γέροντα, έγινε η συνάντησή τους. Ο γέροντας άκουσε τον λογισμό του και τον σταύρωσε στο κεφάλι με το λείψανο του αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου που είχε μαζί του.

Κατόπιν έπιασε τα παράλυτα και ατροφικά πόδια του και τα ασπαζόταν λέγοντας:

– Ποδαράκια, ποδαράκια, αυτά θα σε πάνε στον παράδεισο και εσύ δεν το καταλαβαίνεις.

Χωρίς να του πει τίποτα, αναφέρει το παιδί, ο γέροντας του λέει:

– Στην Αμερική να μην πας, θα σε κάνουν πειραματόζωο.

Έπειτα τον κοίταξε στα μάτια και του είπε:

– Σήκω να περπατήσουμε.

Νόμιζα πως ο γέροντας αστειευόταν. Μου ξαναλέει.

– Άντε θα σηκωθείς καμιά φορά;

– Γέροντα του λέω δεν μπορώ, ούτε ξέρω πως περπατάει κανείς.

Με αρπάζει στην αγκαλιά του και αρχίσαμε να περπατούμε, ενώ προσευχόταν με δάκρυα. Έπειτα με έβαλε να καθίσω στο καροτσάκι, κάθησε δίπλα μου σε μια καρέκλα και μου λέει:

–Άκουσε παιδί μου, δεν θα γίνεις καλά. Χειρότερα θα πηγαίνεις καλύτερα όχι. Αλλά να γνωρίζεις ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που μαζεύονται γύρω σου και σε διακονούν, σώζονται. Και εσύ γίνεσαι ένα μέσο σωτηρίας ψυχών. Ο Θεός αυτό ζητάει από σένα.
(«Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης» – Ι. Μητρόπολις Λεμεσού)
ΔΙΑΚΟΝΙΑ Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονος Αμπερίας Χανίων
Φεβρουάριος 2017 2017 – Έτος 17ο – Αριθμ. φύλλου 842
πηγή: proskynitis – https://simeiakairwn.wordpress.com/2020/09/25/%cf%80%ce%bf%ce%b4%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%ba%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%b4%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%ba%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%ac-%ce%b8%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%cf%80%ce%ac%ce%bd%ce%b5-%cf%83%cf%84/#more-56118

***

Διηγήθηκε ο Ησυχαστής π.Εφραίμ ο Κατουνακιώτης.

Μία Μοναχή, ήταν άρρωστη και κατάκοιτη μέσα στο Μοναστήρι της.
Αυτή την Μοναχή, την προβλημάτιζε το γεγονός, ότι δεν πήγαινε ( λόγω της ασθένειας της ) στον Ναό του Μοναστηριού. Κάποια μέρα, η Μοναχή αποφάσισε, ενώ ήταν ακόμα άρρωστη, να πάει στον Ναό του Μοναστηριού. Ενώ πήγαινε προς τον Ναό, συνέβηκε κάτι, και η Μοναχή έπεσε κάτω. Φυσικά, με το πέσιμο, η ήδη άρρωστη υγεία της επιβαρύνθηκε ακόμα περισσότερο.
Εκείνη την στιγμή, παρουσιάστηκε μπροστά στην Μοναχή ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός, και τής είπε :
«Είδες Εγώ, τι δίνω σε όσους ΑΓΑΠΩ ;».
Η Μοναχή απάντησε προς τον Ιησού Χριστό :
«Το γνωρίζω Κύριε, και για αυτό τον λόγο Σε αγαπούν λίγοι άνθρωποι».

***

Η υπομονή αγιάζει

Πριν μερικά χρόνια μία κυρία έστειλε ένα γράμμα στον μακαριστό γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη και του έγραφε ότι έχει πολλά βάσανα, μεγάλο σταυρό και δεν μπορεί να σηκώσει τον Σταυρό της.

Και ο γέροντας Εφραίμ της απάντησε: «Μου γράφεις ότι έχεις πολλά βάσανα. Και εγώ σου λέγω τόσο το καλύτερο για την ψυχή σου! Ο Θεός που σου δίδει αυτά τα βάσανα γνωρίζει ότι τόσα βαστάζεις, σε τόσα αντέχει η ψυχή σου, αν σου δώσει περισσότερα θα πέσεις, εάν σου δώσει ολιγότερα βάσανα σε αδικεί, από αιώνιο μισθό, από αιώνια χαρά…

Τον Μάιο του 1988 επισκέφτηκε τον Γέροντα Παΐσιο ένας φίλος μου αρχιμανδρίτης. Ανάμεσα στα άλλα σοφά που του είπε ο γέροντας τόνισε ιδιαίτερα την ανάγκη της υπομονής θυμίζοντας τα λόγια του Χριστού: «Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών» Όταν ο αρχιμανδρίτης τον ρώτησε: «Γιατί πάτερ δεν πάτε σε γιατρό, για να ανακουφιστείτε από τους πόνους;», ο Γέροντας απάντησε: «Πάτερ, ιερεύς εσείς με ρωτάτε γιατί δεν πάω στους γιατρούς; Ότι κερδίζουμε με τις προσευχές, με τις νηστείες, με τον αγώνα που νομίζουμε ότι κάνουμε, τα ξοδεύουμε. Για αυτό πρέπει να κάνουμε αποταμίευση, υπομένοντας τις θλίψεις πού επιτρέπει ο Θεός».

Μετά του διηγήθηκε μία πολύ διδακτική ιστορία: Εδώ στην Αθωνιάδα Σχολή είναι δύο αδέρφια, που προέρχονται από πρώην μουσουλμανική οικογένεια. Ο πατέρας αυτών των παιδιών, αν και δεν ήξερε πολλά πράγματα, δεν ικανοποιείτο από τη μουσουλμανική θρησκεία. Έβλεπε τη χριστιανική θρησκεία ανώτερη από τη μουσουλμανική, για αυτό φρόντισε, κατηχήθηκε και βαφτίστηκε Χριστιανός Ορθόδοξος. Δεν καταλάβαινε πολλά πράγματα. Όμως δυο πράγματα έλεγε συνεχώς και προσπαθούσε να τα εφαρμόζει. Πρώτον ότι πρέπει να τηρούμε τις εντολές του Θεού, για να πετύχουμε τη σωτηρία μας και δεύτερον ότι ο Χριστός είναι δίκαιος.

Από την ώρα που έγινε Ορθόδοξος, η γυναίκα του και οι δικοί του τού κήρυξαν τον πόλεμο. Όταν πήγαινε και γονατιστός προσευχόταν σε ένα δωμάτιο, η γυναίκα του τον ειρωνευόταν και του έλεγε: «Άντε καημένε, δεν υπάρχει τίποτα, δεν υπάρχει Χριστός, μόνο Αλλάχ υπάρχει και Μωάμεθ». Εκείνος όμως συνέχιζε τον πνευματικό του αγώνα με υπομονή. Ένας μουσουλμάνος ιερέας, για να τον καταφέρει να επιστρέψει στη μουσουλμανική θρησκεία είπε στη γυναίκα του και στους δικούς του να μην του δίνουν φαγητό και να μην του δίνουν ρούχα να αλλάζει. Είπε ακόμη στη γυναίκα του, την ώρα που ο άνδρας της προσεύχεται να παίρνει έναν κουβά νερό και να τον περιλούζει και έπειτα να μην του δίνει ρούχα να αλλάζει. Αυτά, λοιπόν, εφάρμοσαν η γυναίκα του και οι δικοί του. Εκείνος όμως με θαυμαστή υπομονή και καρτερία αγωνιζόταν τηρώντας τις εντολές του Θεού. Δεν θύμωνε και δεν αγανακτούσε και αν βρισκόταν κανένα ξεροκόμματο το έτρωγε. Ακόμη συνέβη και το εξής θαυμαστό. Αυτός εργαζόταν στη Νομαρχία. Εκεί έβλεπε τις αδικίες που γίνονταν και δεν το άντεχε. Έτσι παραιτήθηκε από την δουλειά του και προτίμησε να εργάζεται ως οικοδόμος.

Το μαρτύριό του κράτησε περισσότερο από δύο χρόνια, ώσπου μία ευλογημένη μέρα, την ώρα που προσευχόταν, η γυναίκα του πήγε και γονάτισε δίπλα του. Εκείνος ξαφνιασμένος τη ρώτησε: «Τί θέλεις γυναίκα;» Εκείνη απάντησε συγκινημένη, θέλω να προσευχηθώ και εγώ και θέλω να γίνω και εγώ χριστιανή. «Γιατί είδες τίποτα;» τη ρώτησε πάλι. «Σκέφτηκα, απάντησε εκείνη, ότι αν ο Θεός των χριστιανών ήταν τόσο καλός σαν εσένα, τότε θα ήταν πολύ καλύτερος από τον Αλλάχ και τον Μωάμεθ. Τώρα που εσύ αγωνίζεσαι να μοιάσεις στο Θεό, σκέφτομαι πόσο καλύτερος είναι ο Θεός των χριστιανών». Πράγματι μετά από λίγο καιρό έγιναν και αυτή και τα παιδιά τους χριστιανοί Ορθόδοξοι.

Όταν τα δυο αδέρφια πήγαν για πρώτη φορά στο Κελλί του Γέροντα Παϊσίου δεν έφαγαν το λουκούμι και δεν ήπιαν το νερό που είχε ο πατήρ Παΐσιος για τους προσκυνητές. Όταν το είδε αυτό ο γέρων Παΐσιος τα ρώτησε γιατί δεν έφαγαν το λουκούμι και εκείνα απάντησαν: «Θέλαμε πάτερ πρώτα να προσκυνήσουμε στο εκκλησάκι σας και έπειτα να φάμε λουκούμι». Κι ο πατήρ Παΐσιος θαύμασε τη συμπεριφορά αυτών των παιδιών λέγοντας: «Τόσοι άνθρωποι έρχονται να με δουν, αλλά μόνο αυτά τα παιδιά φέρθηκαν με αυτόν τον τρόπο».

Βλέπετε αδελφοί μου, πόσο αναγκαία και πόσο σπουδαία είναι η αρετή της υπομονής και πόσο ευεργετικά και σωτήρια αποτελέσματα έχει; Μακάρι με τις ευχές του μακαριστού γέροντα Παϊσίου ο Θεάνθρωπος Κύριος να χαρίζει σε όλους μας αυτή τη μεγάλη και σωτήρια αρετή.
(από το περιοδικό «ΠΡΩΤΑΤΟΝ», Απρίλιος –Ιούνιος 2013, Αριθ. 130, Νικόλαος Βοϊνέσκος)

Απολυτίκιον Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη. Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Λιβισίου τον γόνον, και Ευβοίας το καύχημα, εν εσχάτοις χρόνοις φανέντα, μοναστών φίλον γνήσιον, Ιάκωβον τιμήσωμεν πιστοί,τον νέον ησυχίας εραστήν, τον παρέχοντα ιάσεις παντοδαπάς, τοις ευλαβώς κραυγάζουσι• Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, Δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, Δόξα τον εν εσχάτοις χρόνοις και καιροίς σε αγιάσαντι.

Δόξα. Ήχος πλ. α΄.

Πάσαν δόξαν κενήν φεύγων, και αγρυπνών ως άσαρκος, λειμώνα πανευώδη εποίησας την καρδίαν σου, εν χαρά θεορρύτω. Και γαρ των συκοφαντών, υπομένων τας εφόδους εν ευχαριστία, ηδάφισας του Βελίαρ τας πυργοβάρεις, και κοινωνός γέγονας θεϊκής φύσεως. Όθεν των βροτών, την πικρότητα εγλύκανας, Δαβίδ του κλεινού, οφθείς συνόμιλος και ομοδίαιτος, και Ιωάννου του ομολογητού, φιλήτωρ ομόψυχος. Διό την ηδίστην και λεπτοτάτην αύραν, του Παρακλήτου προσδεχθείς, Ιάκωβε θείε, και ημών παρακλήτωρ εφάνης, τοις βοώσι· Κύριε δόξα σοι.

Ωδή Ϛ΄. Του βίου την θάλασσαν.

Υψώθης, Ιάκωβε, ταπεινώσει αληθή,και οινοχόος άριστος, εις αιώνιον δείπνον διορισθείς, «μεθύσθητε», έκραζες· «αδελφοί, τη κενώσει της σταυρώσεως».

Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.

Εμπαθείας ανθρώπων, τα ονείδη και ψεύδη, καθυπομείνας, σεμνέ, συνέτριψας το θράσος, του αντιδίκου πάτερ, θεοφόρε Ιάκωβε, διό την μνήμην σου νυν, εν ασμασι τιμώμεν.

Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Ω, όσιε, μη παύση, υπέρ της σης ποίμνης, καθικετεύων Χριστώ τω Κυρίω σου, συ γαρ προστάτης υπάρχεις, αυτής, Ιάκωβε.

Ρώτησαν κάποτε κάποιοι φοιτητές τον γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη: Τι είναι πίστη γέροντα για σας;
Μ.Μόρφου Νεόφυτος

“Come, little sparrow, come and eat!” Elder Thaddeus of Vitovnica

Elder Thaddeus of Vitovnica

All the Holy Fathers lived a good life, a quiet life. All of hem say that the perfection of the Christian life is in extreme humility. This means that patient long-suffering is what we most need in this life. We must bear everything patiently and forgive all. If we have good thoughts and desires, these thoughts will give us peace and joy even in this life, and even more so in eternity. Then we will see that there no death, that the Lord has vanquished death, and that He has given us eternal life!

***

Look at the bee, how diligently it labors! It gives of itself without reserve, unsparingly. The lifespan of a bee is a month and a half at the most. It often dies working, without going back to its home, the hive. And we? How we pity ourselves and spare ourselves! Or, look at the ant who is never tired of dragging a heavy burden. Even when its burden falls down, the ant patiently picks it up and goes on with its work. As for us, we give up immediately if things do not go the way we want them to! (Source: Our Thoughts Determine Our Lives by Elder Thaddeus of Vitovnica)

***

Once, Father Thaddeus shared a meal at Vitovnica with a pious visitor from Belgrade. After the meal, the visitor noticed several breadcrumbs in the elder’s beard. When they had both risen from the table, he gently told Fr. Thaddeus that he ought to shake the crumbs from his beard, so that the other visitors would not see them and wonder what kind of monk he was. However, the elder only smiled and said, “It is a pity to throw these crumbs away, when the birds can feast on them!” Then he sat on a bench in the garden, leaned back in his seat, and called to a sparrow sitting on a nearby tree, “Come, little sparrow, come and eat!” The visitor saw with his own eyes how the sparrow flew down and settled on Fr. Thaddeus’ beard, pecking at it until it had eaten the last crumb.

Ο Θεός κατευθύνει το θέλημά Του για τον κόσμο και ιδιαιτέρως την Αγία Εκκλησία Του με κινήσεις συχνά αναπάντεχες και μεταστρέφει το σκοτεινό πεπρωμένο των δούλων Του προς το συμφέρον τους! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής, ιδρυτής των Μονών-Λαυρών στην Φαράν, Δουκά και Σουκά Παλαιστίνης,( 350)
Προφήτης Βαρούχ, μαθητής και πιστός φίλος του μεγάλου προφήτη Ιερεμία
Κύριλλος και Μαρία, γονείς του Οσίου Σεργίου του Ραντονέζ Ρωσίας (+1337)
Ευστοχια οσία ηγουμένη Μονής στη Βηθλεέμ Παλαιστίνης, από Ρώμη (+370-419)
οσιομάρτυρες Αλαμάνοι Πατέρες στην Κύπρο (+12ος αι.)
Ιουλιανή Ολσάνσκαγια (δηλ. του Ολσάνσκ) η παρθένος, θυγατέρα του ηγεμόνα του Ολσάνσκ, στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου Ουκρανίας, κοιμήθηκε 16 ετών (+1540)
Σύναξι 73 Οσίων των Κοντινών Σπηλαίων της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου Ουκρανίας, των οποίων τα Ι. Σκηνώματα είναι άφθαρτα

Εορτάζουν στις 28 Σεπτεμβρίου

Στίχοι
Bαρούχ Προφήτης Iερεμίου φίλος,
Xριστού Προφήταις συγχορεύει εν πόλω.

Της γης πατήσας τας τρυφάς ο Χαρίτων,
Κατατρυφά νυν ουρανού των χαρίτων.
Εικάδι ογδοάτη Χαρίτων θάνε γήραι μακρώ.

Ο Προφήτης Βαρούχ ήταν αχώριστος σύντροφος, μαθητής, αφοσιωμένος φίλος και γραφέας του μεγάλου προφήτη Ιερεμία (1 Μαΐου). Είχε την ευλογία του Θεού, όπως δηλώνει το ίδιο το όνομά του, «Μπαρούχ», σημαίνει «Ευλογημένος». Αυτή την ευλογία μεταφέρει και μεταδίδει και σε μας μέσα από τα πέντε κεφάλαια του προφητικού βιβλίου του. Ο Βαρούχ υπέστη και φυλάκιση, διότι οι Ιουδαίοι τον μισούσαν για τη φιλαλήθη και θαρραλέα του γλώσσα. Τον κατηγορούσαν μάλιστα, ότι αυτός παρακινούσε εναντίον τους τον προφήτη Ιερεμία. Μαζί με το δάσκαλό του, θρήνησε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.
Kαι τόσο πολλή αγαπητός ήταν από τον Ιερεμία , ώστε τον αποκάλεσε πνοή και ανάπαυσις του. Kαι οι δύο μαζί, ήταν σαν μία ψυχή ενωμένοι σε δύο σώματα. Eπειδή ένα και τον αυτό είχαν αρχηγό και καθοδηγητή, το Άγιον Πνεύμα, έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ

***

Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

“Aγαλλιάσθω η έρημος και ανθήτω ως κρίνον”.

Ο Θεός κατευθύνει το θέλημά Του για τον κόσμο και ιδιαιτέρως την Αγία Εκκλησία Του με κινήσεις συχνά αναπάντεχες και μεταστρέφει το σκοτεινό πεπρωμένο των δούλων Του προς το συμφέρον τους!
Τούτο συνέβη πολλές φορές στη ζωή του αγίου Χαριτωνος. Μετά από σκληρά βασανιστήρια ο Χαρίτων ρίφθηκε στη φυλακή, όπου τον περίμενε βέβαιος θάνατος. Όμως, αιφνιδίως πέθανε ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός και ο νέος αυτοκράτορας απελευθέρωσε τους χριστιανούς αιχμαλώτους. Έτσι ο Χαρίτων γλύτωσε τον θάνατο. Αργότερα, ενώ ταξίδευε προς τα Ιεροσόλυμα, του επιτέθηκαν ληστές και τον άφησαν αιχμάλωτο στο άντρο τους, σε ένα σπήλαιο. Έφυγαν αυτοί για να κλέψουν και να λεηλατήσουν, με την πρόθεση να τον σκοτώσουν μόλις επιστέψουν. Αλλά στο σπήλαιο υπήρχε ένα αγγείο στο οποίο φύλαγαν το κρασί τους. Ένα φίδι γλύστρησε μέσα στο αγγείο και αφού ήπιε, εξέμεσε εκεί το δηλητήριο του. Επιστρέφοντας οι ληστές, καθώς ήταν διψασμένοι από τη ζέστη, ήπιαν όλο το δηλητηριασμένο κρασί και τότε ο ένας μετά τον άλλο έπεσαν νεκροί.
Έτσι λοιπόν ανέλπιστα σώθηκε, για δεύτερη φορά, από βέβαιο θάνατο ο άγιος Χαρίτων! Ο Κύριος παραχώρησε σωρεία δοκιμασιών για τον δούλο Του, ώστε μέσα απ’ αυτές να τον παιδαγωγήσει, εξαγνίσει και καθαρίσει ως χρυσόν εν χωνευτηρίω και έτσι να τον συναρμόσει ασφαλέστερα σ’ Αυτόν.
Ο Θεός τον γλύτωσε από τον θάνατο, προγνωρίζοντας ότι ο Χαρίτων έμελλε να ιδρύσει αρκετά μοναστήρια όπου, με το ασκητικό του παράδειγμα, θα οδηγούσε πολλές ανθρώπινες ψυχές στον δρόμο της σωτηρίας. (Στον όσιο Χαρίτωνα αποδίδεται η σύνθεση της ιεράς ακολουθίας της μοναχικής κουράς.)
Πηγή: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Σεπτέμβριος, εκδ. Άθως

Προφήτης Βαρούχ ο «Ευλογημένος», αφοσιωμένος φίλος και μαθητής του προφήτη Ιερεμία
https://iconandlight.wordpress.com/2015/09/27/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%87/

Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής, ιδρυτής των Μονών-Λαυρών στην Φαράν, Δουκά και Σουκά Παλαιστίνης,( 350)
https://iconandlight.wordpress.com/2018/09/27/%cf%8c%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%af%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bf-%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b7%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%b9%ce%b4%cf%81%cf%85%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%84%cf%89/

Ο Κύριος είναι τόσο φιλεύσπλαχνος, αγία Ραχήλ του Μποροντίνο
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/27/%CE%BF-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CF%83%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%87%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF/

Προφήτης Βαρούχ – Μεγαλύτεροι Μάρτυρες ήταν οι Προφήτες!
https://iconandlight.wordpress.com/2016/09/28/14918/Απολυτίκιον Προφήτου Βαρούχ, Ήχος β’.

Του προφήτου σου Βαρούχ την µνήµην, Κύριε, εορτάζοντες, δι’ αυτού σε δυσωπούµεν •σώσον τας ψυχάς ηµών.

Απολυτίκιον Αγίου Χαρίτωνος του Ομολογητου
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Χαρίτων του Πνεύματος, καταυγασθείς ταίς αυγαίς, φωστήρ εχρημάτισας, της εναρέτου ζωής, Χαρίτων μακάριε, συ γαρ ομολογία, αληθείας εμπρέψας, έλαμψας εν ερήμω, εγκράτειας τοις πόνοις. Διό των ευφημούντων σε, Πάτερ μνημόνευε.

Ήχος δ’ Έδωκας σημείωσιν

Ερήμοις και όρεσι, συ φυγαδεύων εμάκρυνας, την ψυχήν ακηλίδωτον, τηρών ιερώτατε, και Τριάδος οίκος, Χαρίτων εδείχθης, ης τη δυνάμει ιερούς, ανεδομήσω οίκους μακάριε, και μάνδρας εις σωτήριον, των μοναστών περιποίησιν, των τιμώντων την μνήμην σου, την αγίαν αοίδιμε.

Απόστιχα
Δοξαστικόν Ήχος πλ. δ’

Των Μοναστών τα πλήθη, τον καθηγητήν σε τιμώμεν Χαρίτων Όσιε· διά σου γαρ την τρίβον, την όντως ευθείαν πορεύεσθαι έγνωμεν· Μακάριος ει τω Χριστώ δουλεύσας, και εχθρού θριαμβεύσας την δύναμιν, Αγγέλων συνόμιλε, Οσίων συμμέτοχε και Δικαίων, μεθ’ ων πρέσβευε τω Κυρίω, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Θεοτοκίον
Ήχος πλ. δ’ Ω του παραδόξου θαύματος

Χαίρε πιστών περιποίησις, αμαρτανόντων λιμήν, αμελούντων διόρθωσις, χαίρε ψυχαγώγημα, θλιβομένων βοήθεια, παραμυθία, χαίρε ψυχών αγαθή, των ασθενούντων, ψυχών η ίασις, χαίρε συνάλλαγμα, προς Θεόν μεσίτρια, των Σεραφίμ πάντων υπερέχουσα, αγιωτέρα σεμνή.

I need the Lord, I need His grace, His kingdom within me. St. John of Kronstadt

The one thing needful
St. John of Kronstadt

What do I need? There is nothing on earth that I need, except that which is most essential. What do I need, what is most essential? I need the Lord, I need His grace, His kingdom within me. On earth, which is the place of my wanderings, my temporary being, there is nothing that is truly mine, everything belongs to God and is temporal, everything serves my needs temporarily. What do I need? I need true and active Christian love; I need a loving heart which takes compassion on its neighbors; I need joy over their prosperity and well-being, and sorrow over their sorrows and illnesses, their sins, failings, disorders, woes, poverty; I need warm and sincere compassion for all the circumstances of their lives, joy for those who are joyous and tears for those who are in tears. Enough of selfishness, egoism, living only for oneself and acquiring everything only for oneself: riches, pleasures, the glory of this world; enough of spiritual dying instead of living, grieving instead of rejoicing, and carrying within oneself the poison of selfishness, for selfishness is a poison that is continuously poured into our hearts by Satan. O, let me cry out with King David: Whom have I in heaven but Thee? and there is none upon earth that I desire besides Thee. My flesh and my heart fail, but God is the strength of my heart. Grant me, O Lord, true life, dispel the darkness of my passions, disperse their power with Thy strength, for with Thee all things are possible!
(From the spiritual diary of St. John of Kronstadt, “My Life in Christ”)

Χωρίς το Θεό όλα είναι απελπισία… Χωρίς τον Θεό η ανθρωπότητα θα οδηγηθεί στον παραλογισμό. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Σ’ έναν ατομιστή για τον «κίνδυνο» της ευτυχίας.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Βλέπεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο και ακόμα βεβαιώνεις πως την ευτυχία σου την έφτιαξες μόνος σου, χωρίς τον Θεό και τους ανθρώπους. Γι’ αυτό απωθείς την άποψη που πρεσβεύουμε, ότι δηλαδή κάθε άνθρωπος χρωστά προσευχή στον Θεό και ελεημοσύνη στον πλησίον του. «Ούτε προσευχές στον Θεό ούτε ελεημοσύνη στον πλησίον», λες και μ’ αυτό τείνεις να θεωρείς τον εαυτό σου ευτυχισμένο.

Για μένα πράγματι είναι αδύνατον να σκεφθώ την ευτυχία έξω από τον Θεό και τους ανθρώπους. Νομίζω ότι ούτε καν άγγιξες την ευτυχία αλλά συγχέεις τα φαινόμενα και αποκαλείς ευτυχία την ανέμελη επιβίωση. Μάζεψες πολλά από εκείνα που μπορεί να δώσει η γη, χόρτασες και ήπιες και νομίζεις ότι δεν σου χρειάζεται κανείς από τον περίγυρο.

Γνώριζε όμως πάνω απ’ όλα, ότι η γη δεν δίνει τίποτα σε κανέναν χωρίς την εντολή του Θεού. Και όσα σου έδωσε στα έδωσε κατ’ εντολή του Θεού. Μια βαθύτερη αντίληψη μας διδάσκει ότι εμείς δεν έχουμε στην πραγματικότητα τίποτα δικό μας, που να διαρκεί σ’ αυτόν τον κόσμο. Όλα είναι έωλα και δανεισμένα- γρήγορα φεύγουν και έρχονται σαν στρόβιλος. Η υγεία, η δύναμη, η ομορφιά, η ιδιοκτησία, η τιμή, η εξουσία, η μεγάλη γνώση, το καλλιτεχνικό ταλέντο, όλα τα χαρίσματα είναι δώρα. Και η δοκιμασία με την οποία ο Δημιουργός εξετάζει τους ανθρώπους έχει σχέση με την πίστη, το έλεος, τον σεβασμό και κάθε καλό χαρακτηριστικό. Η δοκιμασία έγκειται στο να καταδείξει δύο πράγματα: Πρώτον, αν ο άνθρωπος γνωρίζει από πού του δόθηκε το όποιο χάρισμα, και δεύτερον, αν αποδίδει δόξα και ευχαριστία στον Δωροδότη του. Άκου αυτή τη φοβερή συμβουλή του μεγάλου προφήτη Ιερεμία που φωνάζει: «δότε τῷ Κυρίῳ Θεῷ ὑμῶν δόξαν πρὸ τοῦ συσκοτάσαι» (Ιερ. 13, 16). Άρχισε και συ γρήγορα να δοξάζεις τον Θεό και να Τον ευχαριστείς πριν πέσει το σκοτάδι στη ζωή σου. Γιατί όταν έρθει το σκοτάδι, τα βάσανα, η ταλαιπωρία και η αρρώστια, η πτώση και η τρέλα, τι θα κάνεις τότε; Ποιόν θα παρακαλέσεις; Και ποιος από τους ανθρώπους θα σε ελεήσει αφού εσύ ήσουν χωρίς ίχνος ελεημοσύνης;

Για να μην πέσει στη ζωή σου φοβερό και βαρύ σκοτάδι άκουσε και θυμήσου αυτές τις άγιες λέξεις της Βίβλου: «Οὐ λιμοκτονήσει Κύριος ψυχὴν δικαίαν, ζωὴν δὲ ἀσεβῶν ἀνατρέψει.» (Παρ. Σολ. 10, 3).
Πηγή: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δεν Φτάνει μόνο η Πίστη… Ιεραποστολικές Επιστολές Β’», Εκδόσεις «εν πλώ»

***

Χωρίς το Θεό όλα είναι απελπισία…
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Η αγάπη όλου του κόσμου δεν μπορεί να γεμίσει την καρδιά του ανθρώπου, επειδή η καρδιά νιώθει πως η κοσμική αγάπη αλλάζει και είναι σαν την παλίρροια και την άμπωτη της θάλασσας. Αδερφοί μου, και το μυαλό και η καρδιά μας ανήκουν στο Θεό και μόνο ο Θεός μπορεί να τα γεμίσει με τη δύναμή Του: Να το γεμίσει με τη δική Του χαρούμενη σοφία, με την πίστη και την αγάπη.

—Χωρίς το Θεό όλα είναι αμάθεια.
—Χωρίς το Θεό όλα είναι στεναχώρια.
—Χωρίς το Θεό όλα είναι απελπισία…Χωρίς τον Θεό η ανθρωπότητα θα οδηγηθεί στον παραλογισμό
αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Αν οι Ευρωπαίοι πρώτα έψαχναν τον ουράνιο Πατέρα και αναζητούσαν πριν από όλα την Βασιλεία των ουρανών, όλα τα υπόλοιπα θα τους δίνονταν και τότε όλοι τους θα ήταν χαρούμενοι. Με τη χαρά τους θα φώτιζαν όλο τον μη χριστιανικό κόσμο, θα δόξαζαν το Θεό και λόγω αυτού όλοι οι λαοί στη γη θα αρνιόντουσαν τα είδωλα και θα έσπευδαν να βαπτιστούν, να γίνουν μέλη του θεϊκού ευρωπαϊκού χορού.

Και όμως οι Ευρωπαίοι πήραν λανθασμένο δρόμο, μακριά από τον Χριστό. Σκοτώνονται, παλεύοντας για ψωμί και πάντα είναι πεινασμένοι. Παρανόησαν, αρπάζουν αυτό που δεν τους ανήκει και πάλι δεν τους είναι αρκετό.

Η Ευρώπη διαβάζοντας βιβλία για να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις τυφλώθηκε, βάρυνε το νου της με το βάρος των γνώσεων και κατέληξε πιο ανόητη, πιο σκοτεινή, πιο φτωχή. Συνήθισε να ψάχνει το ψωμί, την ευτυχία, τη γνώση, μακριά από τον ουράνιο Πατέρα, μακριά από το δρόμο του Χριστού.

Από όλα αυτά, είναι φανερό πως οι πόλεμοι στην Ευρώπη προήλθαν από τον πόλεμο της Ευρώπης ενάντια στο Χριστό.

Όλη η δυστυχία και όλη η αδιαντροπιά της Ευρώπης προήλθε από την άρνηση του Χριστού.

Και αυτό δεν συνέβη πρόσφατα, αλλά από παλιά. Από τότε που ο πάπας έκανε τον Χριστό μισητό στους ανθρώπους και ο Λούθηρος ερμήνευσε λανθασμένα τη διδασκαλία του Χριστού.

Παρόλα αυτά εμείς δεν χαιρόμαστε με τη δυστυχία των άλλων. Ευχόμαστε στους Ευρωπαίους, με όλη την καρδιά μας να ξαναβρούν την αλήθεια και το σωστό δρόμο. Να επιστρέψουν στο Χριστό, όχι όμως στον Χριστό με τον παπισμό, ούτε στον Χριστό με το λουθηρανισμό. Να επιστρέψουν στον Χριστό των προπατόρων τους. Να επιστρέψουν στο Χριστό που σέβονταν οι προπάτορές τους για χίλια χρόνια μαζί με τους δικούς μας ορθόδοξους προγόνους.

If you are going out with Christ into the deep, do not be afraid of anything; but go rejoice fully and courageously glued to Christ. without any dangers, you will arrive to theshore, to the shore of the Kingdom of Christ. Nowhere without Christ! Neither in shallow places nor into the deep. Saint Nikolai Velimirovič

First Sunday of Luke ‘The Miraculous catch of fish‘
(Luke 5:1-11).

Hymn of Praise
Christ the Lord, as a Fisherman
by Saint Nikolai Velimirovič

A wonderful Fisherman, O Christ the Lord, You are,
Throughout the entire world, the nets You spread,
For pure pearls You trawl from the waters deep,
Invisible net, by the Spirit woven,
Woven with love, moistened with tears,
By angelic hands, everywhere upheld.
Everyone to whom a mother gave birth and by the Spirit reared,
Most beautiful souls all, that the world can give.
All that into the numbers of Your rich catch entered,
All that Your silk net caught.
When nets from the sea of life, You raise
Nothing will remain except the muddy scum.
O, Fisherman, Most Wonderful, of pure pearls,
And we sinners, Your pearls, at one time were,
Now, from Your Throne, we are far away,
Under the sediment of dark passions, covered are we,
But, may Your net also us, to seize,
From Your countenance, we will shine as the stars.

***

Homily:
Travelling with Christ into the deep
by St Nikolai Velimirovich

“Put out into deep water” (St. Luke 5:4).

This is how our Lord commanded Peter and the rest of the apostles “after He had finished speaking” (St. Luke 5:4). This means that He first gave instructions and immediately following that, He called them to action. This is also important for us. For as soon as we learn something from the Gospels, we immediately need to go out and implement it. The works of the disciple are dear to the Lord, not only the disciple. “Put out into deep water.” Along the shore, from the shallow waters, our Lord spoke to the people who were less enlightened in the mysteries of God’s Kingdom. He invited the apostles out into the deep. There is less danger in the shallow waters, but the catch is also smaller. In the shallow waters there are snakes, frogs and other lesser repulsive water creatures. That is all the danger. In shallow waters there are only small fish; that is the entire catch. But in the greater depths, the danger is also greater. There you have large sea creatures and great storms. That is dangerous

But there are also much larger and better fish in enormous quantity; that is the catch. O, enlightened one, come therefore into the deep! “Put out into the deep” mysterious sea of life, but do not set out without Christ in your boat. By no means. You might spend the entire night of your life not catching anything, as Peter said, “We have toiled all night and have taken nothing” (St. Luke 4:5). Not only that, but you could face far worse if Christ is not in your boat. Perhaps the winds could carry you away and cast you into an abyss. Perhaps the monstrous and enormous beasts of the sea will consume you. The winds, O enlightened one, those are your own passions which accompany you unavoidably if you set out into the deep without Christ. The enormous and monstrous beasts of the sea are demons who, with the blinking of an eye, can destroy you as with the blinking of an eye “the herd of about two thousand swine rushed down a steep bank into the sea, where they were drowned” (St. Mark 5:13).

However, if you are going out with Christ into the deep, do not be afraid of anything; but go rejoice fully and courageously glued to Christ. You will lay hold of the best catch; and you will fill both boats with it, the physical and the spiritual. You will snare the best catch, O dedicated one, and, without any dangers, you will arrive to theshore, to the shore of the Kingdom of Christ. Nowhere without Christ! Neither in shallow places nor into the deep. In the shallow places you will become vexed by hunger and by many minor disgusts, but into the deep a greater evil will befall you.

O, my Almighty Savior, You are our Helmsman, our Defense, our Harbor.

(Taken from the “Prolog from Ochrid”, Lenten Meditations by St Nikolai Velimirovich)
http://prologue.orthodox.cn/March5.htmWhy do some people, well educated and baptized as Christians, fall away from Christianity and give themselves over to philosophy and to learned theories, pretending these to be something more truthful than Christianity? They do so for two principal reasons: either out of a totally superficial understanding of Christianity or because of sin. A superficial understanding of Christ rejects Him and flees from Christ as does a criminal from a judge. Superficial and sinful Christians were as often enraged and infuriated with Christianity as were the pagans. To the superficial and culpable, it was more comfortable for them to bathe in the shallow swamp of human thoughts than in the perilous depth of Christ. For those who sincerely follow Christ, He constantly calls them to a greater and greater depth; as He once said to the Apostle Peter, “Put out into deep water” (St. Luke 5:4). St. Mark the Ascetic writes that the law of God is understood in accordance with the fulfillment of the commandments of God: “Ignorance compels a person to speak in opposition to that which is beneficial and insolence multiplies vice.”

The Miraculous catch of fish.
Luke 5:1-11 1

And it came to pass, that, as the people pressed upon him to hear the word of God, he stood by the lake of Gennesaret, 2 And saw two ships standing by the lake: but the fishermen were gone out of them, and were washing their nets. 3 And he entered into one of the ships, which was Simon’s, and prayed him that he would thrust out a little from the land. And he sat down, and taught the people out of the ship. 4 Now when he had left speaking, he said unto Simon, Launch out into the deep, and let down your nets for a draught. 5 And Simon answering said unto him, Master, we have toiled all the night, and have taken nothing: nevertheless at thy word I will let down the net. 6 And when they had this done, they inclosed a great multitude of fishes: and their net brake. 7 And they beckoned unto their partners, which were in the other ship, that they should come and help them. And they came, and filled both the ships, so that they began to sink. 8 When Simon Peter saw it, he fell down at Jesus’ knees, saying, Depart from me; for I am a sinful man, O Lord. 9 For he was astonished, and all that were with him, at the draught of the fishes which they had taken: 10 And so was also James, and John, the sons of Zebedee, which were partners with Simon. And Jesus said unto Simon, Fear not; from henceforth thou shalt catch men. 11 And when they had brought their ships to land, they forsook all, and followed him.