Ν’ αποκτήσετε ισχυρή πίστη. Μη σκέφτεστε για το μέλλον. Είναι όλα στα χέρια του Θεού. Ο Θεός με ένα χάδι διορθώνει τα πάντα. Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης, της μονής Δαδίου (†2006)

Εκοιμήθη στις 2 Δεκεμβρίου 2006

Κοιμήθηκαν την ίδια μέρα οι άγιοι Γέροντες :
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης του Ωρωπού
Γέρων Κλεόπα Ηλίε ερημίτης και ηγούμενος Μονής της Συχαστρίας Ρουμανίας, μαθητής π. Παϊσίου Ολαρου της Σύχλας Ρουμανίας (†1998)
Γέρων Ελπίδιος Νεοσκητιώτης δίδυμος αδελφός του Ιερομάρτυρος Φιλουμένου (†1983)
Γέρων Αναστάσιος του Κουδουμά Κρήτης († 2013)
Γέρων Λουκάς της Σκήτης της Γεσθημανή της μονής Βαλαάμ (1965).

Ρήματα ζωής αιωνίου γέροντος Αμβροσίου Λάζαρη

Όταν πιστέψουμε πραγματικά, μιλάμε στον Χριστό όπως σε φίλο, όπως στον πατέρα. Και τότε Αυτός θα συνομιλήσει μαζί μας. Ο Χριστός θα μας μιλήσει σε κάθε μας ζήτημα, είτε μέσω κάποιου άλλου είτε εσωτερικά θα μιλήσει και θα τον καταλάβουμε. Ο Θεός δεν έχει άκρες.
Ο Θεός με ένα χάδι διορθώνει τα πάντα.

Θα μιλάς σε όλους με αγάπη, αλλά θα κάνεις παρέα με ανθρώπους που είναι στην ίδια συχνότητα.

Nα κάνεις προσευχή κάθε μέρα και να λες, πέραν των άλλων: «Φύλαξε με, Θεέ μου, από την κακία των ανθρώπων».
Ο Θεός είναι δίπλα μας, θα του μιλήσεις σαν φίλο σου: «Έλα, βοήθησε με».
Όταν προσεύχεσαι, να ξέρεις ότι είσαι μπροστά στον Χριστό και την Παναγία. Να είσαι ταπεινός και να λες: «Έλα, Παναγία μου, να με βοηθήσεις να διορθωθώ».
Η Παναγία θα σε βοηθήσει, γιατί είναι εδώ και σε ακούει.

Όταν ζητάτε τη βοήθεια ενός Αγίου και λέτε «Άγιε μου, βοήθα με», ο Άγιος την ίδια στιγμή πού το ζητάτε είναι δίπλα σας.
Δεν σας αφήνει να το καταλάβετε, γιατί θα ερχόσασταν σε έπαρση και μπορεί να του ζητάγατε και χαζά πράγματα. Σας προσφέρει τη βοήθεια όχι άμεσα, αλλά απαλά, σιγά, όπως ο Θεός πλησιάζει τον άνθρωπο, ώστε να μην ανέβει ο εγωισμός σας.
Θα δείτε, μέρα με τη μέρα, ότι αυτό πού ζητήσατε λύνεται και έρχεται, αν είναι για το όφελος της ψυχής σας…

Nα δεις ένα αυτί πού κατεβάζει ο Θεός από τον Ουρανό και ακούει την προσευχή σου, όταν δεν νοιάζεσαι για υλικά, αλλά παρακαλάς για σωτηρία ψυχών!…

Είναι καλύτερα στην εποχή μας, να ξέρεις λίγους και να μιλάς σε λίγους…

Να παρακολουθούμε προσεκτικά τη θεία Λειτουργία, να μη μιλάμε και να προσευχόμαστε νοερά. Ο πονηρός κάνει πολύ μεγάλο πόλεμο να μας αποσπάσει, ώστε να μην προσευχηθούμε… Στο «Πρόσχωμεν» θα ζητάμε από τον Κύριο, γιατί εκείνη τη στιγμή βγαίνει στην Ωραία Πύλη και περιμένει να του ζητήσουμε, ώστε να μας βοηθήσει. Το Πιστεύω καλύτερα να το λέμε από μέσα μας, να μην ενοχλούμε τούς άλλους. Επίσης να μην ψέλνουμε μαζί με τους ψάλτες, γιατί κάποιος δίπλα μας μπορεί εκείνη την ώρα να έχει πόνο και να ζητάει κάτι από τον Κύριο, αλλά να μην το καταφέρνει, γιατί εμείς του αποσπάμε την προσοχή. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να σεβόμαστε τούς διπλανούς μας. 

«Δεν μου λέτε, ποιόν αγαπάτε, τον ηγούμενο ή τον Χριστό; Μου φαίνεται ότι τον ηγούμενο αγαπάτε.… Δεν πρέπει να θεοποιούμε τους ηγουμένους και τους στάρετς, αλλά ο στόχος να είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι που σώζει. Οι άλλοι είναι το μέσον, δεν είναι ο σκοπός». Και ήταν απόλυτος σ’ αυτό.

 – Γέροντα, λέγονται κάποιες φορές ιστορίες δυσάρεστες για μερικούς μοναχούς στο Άγιον Όρος. Τι γνώμη έχεις;
– Παιδί μου, οι μοναχοί είναι άνθρωποι. Υπάρχουν και καλοί και κακοί. Εμείς θα έχουμε πυξίδα στη ζωή μας τους καλούς, σαν τον Γέροντα Παΐσιο, τον Γέροντα Πορφύριο, τον Γέροντα Ιάκωβο. Δεν είμαστε άξιοι να κρίνουμε κανέναν, ούτε τους κακούς. Μπορεί ένας αμαρτωλός να πει αύριο ένα «ήμαρτον» και να τον συγχωρήσει ο Θεός και να πάει πιο γρήγορα στον Παράδεισο από σένα. Γι’ αυτό, μην κρίνεις.

Ο φθόνος είναι το χειρότερο αμάρτημα και δεν έχουμε ελαφρυντικά. Πρέπει να φεύγει από μέσα μας.

Ο Χριστιανός ο καλός, προχωρεί προς την καλοσύνη, την Αγιοσύνη. Αγίασαν, και όσοι πήγαν, αλλά ήσαν άγιοι και από εδώ. Πώς πήγαν εκεί πέρα;.. Είναι λάθος να λες ότι «θα μπω στον Παράδεισο από το πορτάκι». Δεν μπαίνεις! θα δοκιμαστείς εσύ εδώ στη γη με δοκιμασίες, για να φτιάξεις τον εαυτό σου ωραίο…

Ήταν κάποια γυναίκα πάμφτωχη σ’ ένα μικρό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας Και είχε τρία παιδιά. Κατάφερε να τα μεγαλώσει με απίστευτες στερήσεις και δυσκολίες, όμως με μια μοναδική αξιοπρέπεια. Ήταν η κυρα-Βασιλική.
Πέθανε παραμονή της Παναγίας του 1998. Την επόμενη μέρα, 15 Αυγούστου, το φτηνό φέρετρο με τη σορό της ήταν πάνω στην καρότσα του μικρού αγροτικού ημιφορτηγού του ιερέα και κατευθυνόταν προς το κοιμητήριο. Ακολουθούσαν μερικοί συγχωριανοί της και συζητούσαν για τα βάσανα πού είχε περάσει, όταν ξάφνου ευωδίασε ο τόπος. Ακόμη καί χιλιάδες άνθη και λουλούδια να υπήρχαν, δεν θα μύριζαν τόσο. Παραξενεύτηκαν και απόρησαν. Δεν είχαν εξήγηση.
Ανάμεσα σ’ εκείνους πού τη συνόδευαν ήταν κι ένα πνευματικό παιδί του Γέροντα Αμβρόσιου, πού λίγες μέρες μετά πήγε και του ανέφερε το γεγονός. Του είπε μόνο πώς μια γυναίκα πέθανε και ευωδίασε ο τόπος. Εκείνος στην αρχή έμεινε σιωπηλός. Έπειτα μπήκε στο δωμάτιο του, έμεινε για λίγο και επέστρεψε.
– Αυτή αγίασε, απάντησε. Και ξέρεις τον λόγο; Γιατί ποτέ στη ζωή της δεν παραπονέθηκε. Τέτοιους ανθρώπους θέλει ο Θεός, για να γεμίσει τον Παράδεισο και να κάνει τη Δευτέρα Παρουσία Του. Κατάλαβες;

Μη φοβάσαι τους λογισμούς. Ο σατανάς σφάζεται με την προσευχή του Ιησού. Χρειάζεται όμως υπομονή και επιμονή,

Νηστεία και προσευχή ήταν η οδός των Αγίων.

Εμείς οι γονείς φταίμε πού υποφέρουν τα παιδιά μας, γιατί δεν τα μαθαίνουμε να ζουν χριστιανικά κι επειδή οι γονείς δεν ζουν όπως πρέπει χριστιανικά…

Ποιος δίδαξε τη νεολαία; Εμείς οι ιερείς και όλοι όσοι είναι χριστιανοί δεν είπαμε σ’ ένα κήρυγμα: «Πρόσεξε, ο δρόμος αυτός είναι της καταστροφής!.. Δεν ξέρει ο πατέρας τον εαυτό του και δεν ξέρει να πει του παιδιού του μια κουβέντα. Έχει άγνοια των πραγμάτων και δεν μπορεί να το διδάξει, να του πει: «Παιδί μου, εδώ είναι ο δρόμος ο αληθινός», ώστε να ξέρει το παιδί τί ν’ ακολουθήσει. Αλλά βλέπει τον πατέρα σε τί κατάσταση είναι και τί να πει; Αυτή είναι η κατάσταση, τραγική… Μπήκαμε στο λούκι, αλλά οι πολλοί δεν το πήραμε ακόμα είδηση Σε λίγο, όμως, θα δεις τί θα γίνει. Είμαστε μέσα στην αποστασία.  

– Τί να κάνω με τα παιδιά μου, γέροντα, που είναι δύσκολα; Μου φωνάζουν, κοιτάζουν τα επικίνδυνα προγράμματα της τηλεόρασης και επηρεάζονται.
– Μόνο ο Κύριος διορθώνει την κατάσταση, θα λες: «Κύριε, σώσε εμένα, διόρθωσέ με, και φώτισε και τα παιδιά μου να είναι κοντά Σου».
Και ο Κύριος θα σε ακούσει και θα σου δώσει εκείνο που πρέπει.

Ο πιστός είναι σαν τη φωτιά και ο άπιστοι σαν τον πάγο. Η φωτιά, που είναι η αγάπη, τον λιώνει τον πάγο, ενώ ο πάγος δεν μπορεί να λιώσει ή να κάψει τη φωτιά. Αυτή τη φλόγα που έχουμε πρέπει να τη μεγαλώσουμε και όχι να τη σβήσουμε. Πώς; Με την προσευχή. Και θα βλέπουμε όλους τους ανθρώπους σαν να είναι εικόνες Θεού.

Σ’ αυτόν τον κόσμο κατοικούμε ανάμεσα σε θηρία. Γι’ αυτό χρειάζεται να έχουμε σταθερή πίστη στον Χριστό. Οι δαίμονες μας πολεμούν με μανία, γιατί δεν θέλουν να σωθούμε, Ήθελα να ανοίξω μία στοά, για να δείτε τούς κολασμένους. Κλαίνε και ουρλιάζουν χωρίς σταματημό. Γιατί η κόλαση δεν θα είναι γι’ αυτούς εκατό ή πεντακόσια χρόνια, αλλά αιώνια.

Η ευχή «Κύριε, ελέησον» είναι σαν ένα σπαθί που κόβει στα δύο τον Σατανά. Βρεθήκαμε στους έσχατους καιρούς εμείς οι ταλαίπωροι, και οι μοναχοί και κοσμικοί, αλλά ο αγώνας είναι αγώνας. Δεν θα σταματήσεις τον αγώνα ούτε δευτερόλεπτο. Αγώνας μέχρι τέλους! και τότε ο Κύριος, πού στεφανώνει τους ανθρώπους και τους αποκαθιστά αιώνια, Εκείνος την τελευταία ώρα θα σου χαρίσει όχι πράγματα ψεύτικα και μάταια της ζωής αυτής, αλλά θα σε κάνει άξια να βασιλεύεις μέσα στη Βασιλεία του Θεού. Αιώνια! Όχι για 1.000 χρόνια, για 100.000 χρόνια.
Αιώνια [σημαίνει] δεν έχει τέλος.

Έχεις συνεχή θλίψη κι αυτό, παιδί μου, δεν είναι καλό. Πρόσεξέ το. Ο Θεός θέλει να είμαστε γεμάτοι από χαρά, δεν τη θέλει τη θλίψη. Να προσεύχεσαι, όσο μπορείς. Έστω κι αυτό το λίγο, το ακούει ο Θεός. Δεν αξίζει για τίποτα στον κόσμο να θλίβεσαι. Το ξέρεις αυτό; Να χαίρεσαι, μανούλα μου. και να μη στενοχωριέσαι, να μη ζαλίζεσαι για πράγματα που δεν είναι στη δικαιοδοσία σου.

Μη φοβάσαι τίποτα! Ξέρεις τι δυνάμεις έρχονται από ψηλά; Δεν τις βλέπεις εσύ. Μη φοβάστε τίποτα!

 Να ξέρετε ότι αοράτως πολλοί άγιοι κατεβαίνουν και μας βοηθούν. Δεν επιτρέπει ο Θεός να τους δούμε, αλλά καθημερινώς έχουμε πολλούς Αγίους κοντά μας.

Τίποτε δεν είναι δικό μας και τίποτε δεν γίνεται με τις δυνάμεις μας.

***

Προφητείες του Γέροντα Αμβρόσιου.
Από εδώ και πέρα, δεν έχεις διανοηθεί τί θα δεις και τι θα ακούσεις…

Βρισκόμαστε σε καιρούς χαλεπούς αυτή την εποχή που ζούμε εμείς. Υπήρξαν και καλές εποχές, που ζούσαν οι άνθρωποι με αγάπη. Ο ένας εφύλαγε τον συνάνθρωπό του, τον αγαπούσε, τον βοηθούσε σε όλα τα πράγματα της ζωής. Τώρα πάμε αντίστροφη μέτρηση. Δεν προσέχουμε τη ζωή, δεν τη χαιρόμαστε. Η απιστία μας σπρώχνει μακριά από την κατάσταση της πολυτίμου αληθείας… Όποιος κατορθώσει να κρατήσει αυτά τα δύο, την αλήθεια στον Κύριο και την αγάπη στον άνθρωπο, αυτός πέτυχε τον στόχο του και τον προορισμό του στη γη.

– Γέροντα, άμα γίνει πόλεμος με τους Τούρκους, τι θα κάνουμε;
– Ο πόλεμος σήμερα δεν γίνεται με όπλα. Εμάς πάντοτε ο Θεός μας βοηθάει και η Παναγία είναι με το μέρος μας.
– Ναι, Γέροντα, αλλά οι Τούρκοι είναι πιο πολλοί από εμάς.
– Ας είναι! Την ψυχή του Έλληνα, που έχει τον Χριστό και την Παναγία δίπλα οδηγό, τη φοβούνται όλοι.

– Για πες μου, παιδί μου, μπορεί ένας άνθρωπος να τα βάλει με τετρακόσιους;
– Αδύνατον, Γέροντα.
– Όταν έχει τη Χάρη του Θεού, μπορεί να τα βάλει και με τετρακόσιους και με όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό θα ζητάς: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και ο πειρασμός θα φεύγει. Έτσι είναι ο «άλλος», έχει δύναμη ίση με τετρακόσιους. Αλλά ο Θεός τον κρατάει σαν ένα σκυλί με αλυσίδα. Του αφήνει λίγο χαλαρή την αλυσίδα, για να μας δοκιμάζει μέχρι το όριο που αντέχουμε, και, όταν βλέπει ότι εμείς δεν μπορούμε άλλο, τη σφίγγει την αλυσίδα και το γυρνάει.

– Θα έρθουν χρόνια δύσκολα, αλλά μη φοβάστε. Τα παιδιά Του ο Θεός δεν τα εγκαταλείπει, θα τα φυλάει σκανδαλωδώς.
– Δηλαδή, Γέροντα;
– Τί δηλαδή; Να, άμα δεν θα έχεις να φας, θα ξυπνάς το πρωί, θα βρίσκεις μια φραντζόλα πάνω στο τραπέζι και θα λες: «Αυτό από πού ήρθε»; Αλλά πρέπει να έχεις πίστη. Χωρίς πίστη, δεν γίνεται τίποτα.

Όταν έρθει ο Αντίχριστος και αρχίσει τη δράση του, οι άνθρωποι θα κάνουν βιαιότητες. Ο Χριστός, όμως, θα φροντίζει τα παιδιά του για την τροφή τους, όπως φρόντιζε τους Ισραηλίτες στην έρημο. Θυμάμαι ότι στο Άγιον Όρος, πριν τον πόλεμο του 40, οι μοναχοί τρέφονταν με τα μικρά ραδίκια και με όλες τις άλλες τροφές. Αλλά την περίοδο της πείνας ο Θεός αύξησε τόσο τα ραδίκια, που έφτασαν περίπου ένα μέτρο και ήταν πολύ τρυφερά. Μ’ αυτά τρέφονταν οι μοναχοί και δεν πέθαναν της πείνας. Το ίδιο θα φροντίσει και για εμάς ο Θεός την περίοδο του Αντιχρίστου.

Ο Χριστιανός δεν περιμένει την εμφάνιση επί γης του Αντιχρίστου, για να πολεμήσει, ήδη πολεμά.

Τώρα όλα τα στρατεύματα του σατανά έχουν ξεχυθεί στον κόσμο και παρασύρουν τους ανθρώπους στην απώλεια με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του. Εσύ ή με τον Θεό θα είσαι ή με τον σατανά.

– Από εδώ και πέρα, δεν έχεις διανοηθεί τί θα δεις και τι θα ακούσεις. Δεν έχουν ξαναγίνει ποτέ στον κόσμο, είπε μια μέρα το καλοκαίρι του 2005.
– Στην Ελλάδα θα συμβούν;
– Σε όλο τον κόσμο και σ’ εμάς. Και γιατί; Γιατί εμείς, λέει, είμαστε ο φάρος της Ορθοδοξίας, αλλά καταντήσαμε από την αμαρτία χειρότεροι από τους άθεους.

Τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ γρήγορα. Ο διάβολος θα κυριαρχήσει. Όσοι τον πλησιάσουν, θα τους τσακίσει, θα τους συντρίψει. Φίλους αυτός δεν έχει.

Να προσέχετε, γιατί ο κακός στήνει παγίδες. Μη γελάτε! Είναι δίπλα μας κι εσείς δεν μπορείτε να τον δείτε. Ακουστέ τι σας λέω. Μη σταματάτε να προσεύχεσθε!
Βάζει ο διάβολος τον κόσμο να αμαρτήσει, και μετά την αμαρτία τους φοβίζει και τους κάνει να ντρέπονται να εξομολογηθούν.
Πήγα ένα τέταρτο στην κόλαση και νόμιζα ότι ήμουν τρεις ώρες.

Μην περιμένουμε, αδελφοί μου χριστιανοί, να έρθει ένας προφήτης Ηλίας για να μας σώσει.
Γιατί, αν έρθει εκείνη η εποχή, θα είναι πολύ τραγική για τον άνθρωπο, και πιο πολύ για εμάς τους χριστιανούς, όταν θα έρθει ο Προφήτης Ηλίας στη γη.
Είναι εδώ στη γη, ο Προφήτης, εδώ είναι, μεταξύ μας, και θα έρθει (φανερωθεί) στην καθορισμένη ώρα του, η οποία θα είναι φοβερή για τους ψευδοπροφήτες σαν κι εμένα, χριστιανοί μου αδελφοί.
Ψευδοπροφήτης είμαι κι εγώ, δυστυχώς, γιατί σας λέγω μόνο λόγια, δεν είμαι όμως στα έργα φτασμένος, και συγχωρέστε με.

Οι άμβωνες δεν φτιάνουν ανθρώπους!
Γιατί; Δυστυχώς, δεν λέγεται η αλήθεια, η οποία έπρεπε να λέγεται, μέσα στον χριστιανικό ναό. Κρύβεται η αλήθεια από εμάς όλους τους δασκάλους. Σας το λέω με πλήρη συνείδηση αυτό. Κρύβεται η αλήθεια, δεν διδάσκεται ο ελληνικός λαός όπως πρέπει. Αλλού τον προσανατολίζουμε και δεν του λέμε την αλήθεια, για να συνέλθει ο ελληνικός λαός και να συνέλθουμε κι εμείς. Γιατί είναι τυφλωμένα τα πνεύματα μας, η καρδιά μας είναι σκοτισμένη, δεν έχει Πνεύμα Θεού, για να μεταδώσει και στον πλησίον, να μεταδώσει εις τον συνάνθρωπο Πνεύμα Θεού.

Όσοι κάνουν το χάραγμα, δεν θα βρουν στιγμή ησυχίας. Πρέπει ν’ αποκτήσετε ισχυρή πίστη, μόνοι σας, με υπομονή, με καλοσύνη, με δικαιοσύνη. Να μη χάσουμε την πίστη! Σταθερή πίστη, και ο Θεός θα δώσει βοήθεια. Χωρίς την προσευχή, πάμε χαμένοι. Μη σκέφτεστε για το μέλλον. Είναι όλα στα χέρια του Θεού. Να διαβάζετε Πατερικά κάθε μέρα από λίγο και ο Θεός θα φωτίζει. Ύστερα θα δυναμώνει ο νους σας.

Στους έσχατους χρόνους οι χριστιανοί θα πορεύονται, όπως θα διατάσσει τότε ο Κύριος. Όμως εκεί θα είναι ο Κύριος και δεν θ’ αφήσει τον άνθρωπο. Θα μας βοηθά σε ό,τι θέλουμε. Δεν θα μας αφήσει, να είστε βέβαιοι και πιστοί. Γιατί αυτό θέλει να έχουμε εκείνες τις μέρες ΠΙΣΤΗ! 

Απολυτίκιον Αγίου Γέροντος Αμβροσίου Λάζαρη της Μovής Δαδίου. Ήχος πλ. δ’

Εν σοί Πάτερ, ακριβώς διεσώθη το κατ’ εικόνα· λαβών γαρ τον σταυρόν, ηκολούθησας τω Χριστώ και πράττων εδίδασκες, υπεροράν μεν σαρκός, παρέρχεται γαρ’ επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό και μετά Αγγέλων συναγάλλεται, όσιε Αμβρόσιε το πνεύμα σου.

We must have unwavering faith and the Lord will help us. Do not think about the future. Everything is in God’s hands. The Lord repairs everything with a caress. Elder Ambrose Lazaris of Dadiou Monastery

Elder Ambrose Lazaris of Dadiou Monastery

Reposed in the Lord on December 2nd, 2006

Six Holy Elders Who Reposed on December 2nd.
Saint Porphyrios the Kapsokalyvite († 1991)
Elder Cleopas Ilie of Sihastria Monastery. († 1998)
Elder Elpidios of Nea (New) Skete, Holy Mount Athos twin brother of the Holy Martyr Filoumenos († 1983)
Elder Anastasios Koudoumas Crete († 2013)
Elder Luke “the Guestmaster” of Valaam, (1965)

Words of Eternal Life by Father Ambrose of Dadiou

“What shall I do with my children, Geronda? They are very difficult. They shout at me, they watch all the filthy films on TV and they are affected.”

“Only the Lord will save the children. You must pray: ‘Lord, save me and correct me, and enlighten my children to be near to You’. The Lord will hear you and will grant that which is necessary.”

“Does the Lord hear us? Does our voice reach Him?”

“I do not know. Last month He had an earache. There are difficult times ahead, but do not be scared. The Lord will not abandon His children, He will save them miraculously.“

“What do you mean Geronda?”

“What do I mean? For example, if you do not have anything to eat, you will wake up in the morning and you will find a loaf of bread on the table and you will wonder where it came from. But you must have faith. Without faith nothing happens.”

One day in the summer of 2005 he said: “From now on, you will never be able to believe what you will hear and see. Such will be the events which have never happened before.”
“Will they also take place in Greece?”
“Yes, they will take place in the whole world and in Greece as well. Why us? Because, we are the lighthouse of Orthodoxy and sin has made us worse than the atheists.”

“Things will develop very fast. The devil will prevail. He will destroy and beat on all those who approach him. He does not have friends.”

“You must be careful because the Evil One is setting traps. Do not laugh! He is next to us and you cannot see him. Listen to what I am saying to you. Do not stop praying!
“The Devil pushes people to commit a sin and then he scares them off and they are embarrassed to confess it.
“I went to Hell for 15 minutes and I thought I was there for three hours.”

“Those who will accept Devil’s mark on them will never rest. You, by yourselves, must acquire deep faith, kindness, patience and justice. Beware! We must not lose our faith! We must have unwavering faith and the Lord will help us. If we do not pray, we will be lost. Do not think about the future. Everything is in God’s hands. You must read Patristic books, a little everyday and God will enlighten you. Then your mind will get stronger.”

“The prayer “Lord, have mercy” is like a sword which cuts the Devil in half.”

Poor people! Both monks and laymen! We are living during the difficult times, but the struggle is a struggle. You must not stop struggling, not even for a second. You must fight until the end. Then at the last minute, the Lord, who awards people the wreath, will give you not the futile possessions of this life, but will make you worthy of reigning in His Kingdom! Forever! Not just for a thousand or a hundred thousand years.‘Forever’ means it has no end.”

Malice is the worst sin and we cannot have any excuses. It must be expelled from inside us.

This is what he said of someone who was suffering from depression: “He has not yet perfected his faith. When we truly believe, we talk to our Lord, as we talk to a friend, to a father. Then, He will talk to us. Christ will talk to us for each and every thing we ask of Him, either through someone else, or we will hear Him inside us. He will speak to us and we will understand Him.”
“The Lord does not have boundaries. The Lord repairs everything with a caress. If we make a mistake, our guardian angel leaves us and sits nearby miserable. But if we say: ‘I am sorry’, he returns, my child.”
“Those who die during Holy Week go straight to Heaven. Blessed is he who dies on a Saturday and is buried on a Sunday. The road to Paradise is wide open to him.”

O Holy and God-bearing Father Ambrose, pray to Christ our God that we too may receive the Heavenly Light of Christ’s Eternal Kingdom!

Through the intercessions of our Father among the Saints Porphyrios the Kapsokalyvite, through the prayers of Fr. Ambrose Lazaris of Dadiou, of all the ascetic Fathers and all the saints, O Lord of compassion and hope, have mercy on us and save us!

Προσεύχομαι “να έρθει ένας αέρας”.. Να τους σηκώσει όλους αυτούς, πολιτικούς κλπ. Αν τα υλικά πράγματα δεν μοιράζονται με το Ευαγγέλιο, στο τέλος θα μοιραστούν με το μαχαίρι. Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης.

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης.

Είναι κρίμα, γιατί σήμερα κατόρθωσε ο διάβολος κι αιχμαλώτισε τις Ηγεσίες. Κλαίω την Ελλάδα. Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο σήμερα. Η Ελλάδα για να σωθεί, πρέπει όλοι οι Ηγέτες της όπου και αν βρίσκονται, να πάνε εξορία. Να φύγουν, γιατί παρόντες μολύνουν. Σήμερα πουλήθηκαν όλα. Έχει κατορθώσει ο Διεθνής Σιωνισμός, με τα προγράμματα που κάνει εδώ και 180 χρόνια, να εφαρμόσει σήμερα τα σχέδιά του. Σήμερα όμως που όλοι γονατίσαμε και δεν υπάρχει ελπίς, θα επέμβει ο Θεός των Πατέρων μας για τα αίματα των Μαρτύρων μας και τα λείψανα των Αγίων μας. Το αίμα το Ελληνικό, που χύθηκε για την Ορθοδοξία, εάν ενωθεί σήμερα θα γίνει πλωτό ποτάμι, να πνίξει τους κανίβαλους που λέγονται μεγάλοι».

Για μένα χέρι που δεν κάνει το σταυρό, είτε «δεξιό» είτε «αριστερό»… το ΙΔΙΟ είναι. Δεν έχουν καμία διαφορά.
…Να κοιτάτε να μαθαίνετε ποιοι είναι τίμιοι άνθρωποι, δίκαιοι και αυτούς να ψηφίζετε. Σήμερα έχουμε ανάγκη όχι από έξυπνους αλλά από τίμιους ανθρώπους.

«Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Αλλά αφήνει λίγο τα πράγματα, για να φανούν οι διαθέσεις του καθενός».
Για του πολιτκούς που έκαναν κακό στο Έθνος έλεγε: «Με αναπαυμένη συνείδηση παρακαλώ τον Θεό να τους δίνη μετάνοια και να τους παίρνη, για να μην κάνουν μεγαλύτερο κακό, και να αναστήση Μακκαβαίους».

Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία, με την Παράδοσή Της, τους Αγίους και τους ήρωές της, να πολεμήται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μή μιλάμε..! Είναι φοβερό! ..

Γι’ αυτό προσεύχομαι “να έρθει ένας αέρας”.. Να τους σηκώσει όλους αυτούς, πολιτικούς κλπ. και να έρθουν άλλοι στα πράγματα, πιό τίμιοι. Εντάξει να κάνει κι ο πολιτικός μιά βίλλα, δε βαριέσαι ας κάνει. Αλλά να ενδιαφερθεί και για τον τόπο, για την Πατρίδα, να κάνει κάτι για το γενικό καλό… Οι σημερινοί, μόνο για το συμφέρον τους νοιάζονται. Αδιαφορούν τελείως για το γενικό καλό, για την Πατρίδα, για το Κράτος!

Αν τα υλικά πράγματα δεν μοιράζονται με το Ευαγγέλιο, στο τέλος θα μοιραστούν με το μαχαίρι.

… Όταν η ανθρώπινη υπερηφάνεια ξεπεράσει κάποια όρια, γίνεται μετά δαιμονική υπερηφάνεια. Αυτοί οι άνθρωποι μετά δεν πέφτουν σ’ αυτή τη ζωή, όλα τα βολεύουν, και έτσι δεν ταπεινώνονται… Πέφτουν στην κόλαση κατευθείαν!! Το κατάλαβες αυτό;

“Μη φοβάσαι. Ο Θεός δε θα επιτρέψει να γίνει κακό, αλλά θα γίνουν όμως πράματα και θάματα που δε θα εξηγούνται με τη λογική. Ο κόσμος θα τους σιχαθεί και θα τους κυνηγήσει. Όπως ένα μπαλόνι φουσκώνει και ξαφνικά σκάει, έτσι θα σκάσουν κι αυτοί! Δεν μπορώ να σου πω πιο πολλά”.

Ο κόσμος θα σιχαθεί τους πολιτικούς και θα τους πάρει με τις πέτρες».

Να ευχαριστήτε τον Θεό για όλα. Κοιτάξτε να ανδρωθείτε. Σφιχτείτε λιγάκι. Βλέπω τι μας περιμένει, γι’ αυτό πονάω. Μην αφήνετε τον εαυτό σας χαλαρό».Είναι μεγάλη αχαριστία αυτό το χαλαρό πνεύμα που υπάρχει στην Ελλάδα.

Περνούν τα χρόνια και τί δύσκολα χρόνια! Δεν τελειώνουν τα θέματα. Βράζει το καζάνι. Αν δεν είναι λίγο δυναμωμένος κανείς, πώς θα μπορέση να αντιμετωπίση μια δύσκολή κατάσταση;
Ο Θεός δεν έκανε ανεπρόκοπους ανθρώπους. Πρέπει να καλλιεργήσουμε το φιλότιμο. Αλήθεια, Θεός φυλάξοι, αν γίνη ένα τράνταγμα, πόσοι θα σταθούν όρθιοι;

.[…] Σήμερα προσπαθούν να γκρεμίσουν την πίστη, γι᾿ αυτό αφαιρούν σιγά-σιγά από καμμιά πέτρα, για να σωριασθή το οικοδόμημα της πίστεως. Όλοι όμως ευθυνόμαστε για το γκρέμισμα αυτό· όχι μόνον αυτοί που αφαιρούν τις πέτρες και το γκρεμίζουν, αλλά και όσοι βλέπουμε να γκρεμίζεται και δεν προσπαθούμε να το υποστυλώσουμε. Όποιος σπρώχνει στο κακό τον άλλον θα δώση λόγο στον Θεό γι’ αυτό. Και ο διπλανός όμως θα δώση λόγο, γιατί έβλεπε εκείνον να κάνη κακό στον συνάνθρωπό του και δεν αντιδρούσε. […] Το να ενδιαφέρεται κανείς τώρα και να ανησυχή για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το έθνος μας είναι ομολογία, γιατί η Πολιτεία τα βάζει με τον θείο νόμο. Ψηφίζει νόμους ενάντιους στον νόμο του Θεού. Παλιά το έθνος μας ζούσε πνευματικά, γι᾿ αυτό και ο Θεός το ευλογούσε και οι Άγιοι μας βοηθούσαν με θαυμαστό τρόπο, και νικούσαμε τους εχθρούς μας, οι οποίοι πάντοτε ήταν περισσότεροι από εμάς. Σήμερα λέμε πως είμαστε Ορθόδοξοι, αλλά δυστυχώς συχνά μόνον το όνομα «Ορθόδοξος» έχουμε και όχι ζωή ορθόδοξη».

***

Τους καημένους τους νέους τους ζαλίζουν με διάφορες θεωρίες. Είχα προσέξει εκεί στο Καλύβι ότι συνήθως δύο μαρξιστές πενηντάρηδες έμπαιναν στα γκρούπ των νέων, για να τους ζαλίζουν. Οι μαρξιστές δεν πιστεύουν και, όταν πας να τους αποδείξης την ύπαρξη του Θεού, κρίνουν τον Θεό και είναι όλο ερωτήσεις· «γιατί αυτό, γιατί εκείνο κ.λπ.». Ο Προφήτης Ησαΐας λέει ότι αυτοί που δεν θέλουν να σωθούν, δεν καταλαβαίνουν . Μια φορά τους είπα: «Βλέπετε τα αστέρια; Αυτά δεν είναι βιδωμένα· κάποιος τα κρατά στο στερέωμα. Για τον Χριστό, όσα είπαν οι Προφήτες εκπληρώθηκαν. Έχουμε τόσους Μάρτυρες, που ήταν πριν πολύ άπιστοι, δήμιοι, ειδωλολάτρες, και μετά πίστεψαν στον Χριστό και μαρτύρησαν. Μερικούς τους έκοβαν την γλώσσα, για να μη μιλάνε για τον Χριστό, και με κομμένη γλώσσα μιλούσαν καλύτερα! Κάθε μέρα έχουμε τόσους Αγίους που εορτάζουν! Είναι ζωντανή η παρουσία των Αγίων. Και όταν ακόμη εμείς δεν τους βρίσκουμε, εκείνοι μας βρίσκουν! Πολλοί ασκητές στην έρημο, που δεν έχουν ημερολόγιο και δεν ξέρουν ποιός Άγιος γιορτάζει, λένε «Άγιοι της ημέρας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών» και παρουσιάζονται οι Άγιοι και τους φανερώνουν και το όνομά τους· και μάλιστα είναι Άγιοι με δύσκολα ονόματα. Κοιτάνε ύστερα οι ασκητές το ημερολόγιο και βλέπουν ότι γιορτάζουν εκείνη την ημέρα οι Άγιοι που τους παρουσιάσθηκαν . Αυτό πώς το βλέπετε;». Μετά μου είπαν: «Γιατί πάνε οι Άγιοι στους καλογήρους και δεν πάνε να βοηθήσουν τον λαό που έχει ανάγκη;». «Με τί ήρθατε εδώ, παλληκάρια; τα ρώτησα· με το αεροπλάνο;». «Όχι, με το αυτοκίνητο», μου λένε. «Εντάξει· στον δρόμο που ερχόσασταν, πόσα προσκυνητάρια είδατε; Αυτά δεν φύτρωσαν με τα πρωτοβρόχια. Βοηθήθηκαν οι άνθρωποι από τους Αγίους και από ευλάβεια τα έφτιαξαν, και ανάβουν και τα κανδήλια. Οι πνευματικοί άνθρωποι, όσο πετούν τα υλικά, τόσο ανεβαίνουν. Οι υλιστές, και αυτοί κάτι απολαμβάνουν· φτιάχνουν π.χ. τόσα κύπελλα, παίρνουν τόσα χρήματα· άμα φτιάξουν περισσότερα, παίρνουν περισσότερα. Εσείς μόνον την προπαγάνδα κάνετε και σταματάτε εκεί· δεν έχετε τίποτε να απολαύσετε. Είστε οι πιο ταλαίπωροι, διότι, όταν πετύχετε αυτό που θέλετε, δεν θα έχετε κανένα άλλο ιδανικό, μόνον το βάσανο της μαρξιστικής σκλαβιάς». Στο τέλος μου είπαν: «Είσαι πολύ καλός άνθρωπος, δίκαιος, σοφός…».

Πάντως είτε το θέλουν οι άνθρωποι είτε δεν το θέλουν, θα έρθη καιρός που όλοι θα πιστέψουν, γιατί θα φθάσουν σε αδιέξοδο και θα επέμβη ο Χριστός.

Αργότερα οι άνθρωποι θα εκτιμήσουν που κρατούν οι Χριστιανοί σήμερα την τιμή, την πίστη και όλο το μεγαλείο της Εκκλησίας. Και να δήτε, θα γυρίσουν πάλι στα παλιά. Έτσι και όλα αυτά που πετούν τώρα για άχρηστα σιγά-σιγά θα τα αναζητήσουν.

***

Σε καμμιά εποχή δεν υπήρχε η ανασφάλεια που έχουν οι σημερινοί άνθρωποι.

Ο κόσμος υποφέρει, χάνεται και δυστυχώς είναι αναγκασμένοι όλοι οι άνθρωποι να ζουν μέσα σ’ αυτήν την κόλαση του κόσμου. Νιώθουν οι περισσότεροι μια μεγάλη εγκατάλειψη, μια αδιαφορία -ιδίως τώρα- από παντού. Δεν έχουν από που να κρατηθούν. Είναι αυτό που λένε: “Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται”. Αυτό δείχνει ότι ο πνιγμένος ζητάει από κάπου να πιασθή, να σωθή… οι άνθρωποι ζητούν κάπου να ακουμπήσουν, από κάπου να πιασθούν. Και αν δεν έχουν πίστη να ακουμπήσουν σ’ αυτήν, αν δεν εμπιστευθούν στον Θεό, ώστε να εγκαταλείψουν τελείως τον εαυτό τους σ’ Αυτόν, θα βασανίζωνται. Μεγάλη υπόθεση η εμπιστοσύνη στον Θεό!

Τα χρόνια που περνούμε είναι πολύ δύσκολα και πολύ επικίνδυνα, αλλά τελικά θα νικήσει ο Χριστός. Θα δήτε πως θα εκτιμήσουν την Εκκλησία. Αρκεί εμείς να είμαστε σωστοί. Θα καταλάβουν ότι αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Και οι πολιτικοί έχουν πλέον καταλάβει ότι, αν κάποιοι μπορούν να βοηθήσουν τώρα σ’ αυτό το τρελλοκομείο που έχει γίνει ο κόσμος, αυτοί είναι οι άνθρωποι της Εκκλησίας. Μη σας φαίνεται παράξενο! Οι πολιτικοί μας σήκωσαν τα χέρια. Ήρθαν στο Καλύβι μερικοί και μου είπαν: “Οι καλόγεροι πρέπει να κάνουν ιεραποστολή, αλλιώς δεν γίνεται”. Δύσκολα χρόνια! Αν γνωρίζατε σε τι κατάσταση βρισκόμαστε και τι μας περιμένει!…

Να εύχεσθε για την γενική εξωφρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθή ο Χριστός τα πλάσματά Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Να επέμβη θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρέλλα και στο αδιέξοδο.

Μια ευχή καλή, καρδιακή, έχει περισσότερη δύναμη από χιλιάδες λόγια, όταν οι άλλοι δεν παίρνουν από λόγια.

Πόσο μισεί ο διάβολος το ανθρώπινο γένος και θέλει να το εξαφανίση! Και εμείς ξεχνούμε με ποιόν παλεύουμε. Να ξέρατε πόσες φορές ο διάβολος τύλιξε την γη με την ουρά του ,για να την καταστρέψη! Δεν τον αφήνει όμως ο Θεός∙ του χαλάει τα σχέδια. Και το κακό που πάει να κάνη το ταγκαλάκι, ο Θεός το αξιοποιεί και βγάζει μεγάλο καλό. Ο διάβολος τώρα οργώνει, ο Χριστός όμως θα σπείρη τελικά.

Άγιος Πορφύριος

«Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επ’ υιούς ανθρώπων οις ουκ έστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145, 3).

Ένα βράδυ που του είχαμε εμπιστευθεί τη θλίψη μας και τη στενοχώρια μας για τα όσα συνέβαιναν γύρω μας, μας εκμυστηρεύθηκε: «Η εποχή μας είναι σαν την εποχή του Χριστού. Και τότε ο κόσμος είχε φθάσει σε μία αθλία κατάσταση. Ο Θεός, όμως, μας λυπήθηκε. Και τώρα δεν πρέπει ν’ απελπιζόμαστε. Βλέπω μέσα από τη συμφορά να εμφανίζεται κάποιος πολύ σπουδαίος άνθρωπος του Θεού, ο οποίος θα συνεγείρει και θα ενώσει τον κόσμο προς το καλό».

Από το βιβλίο “Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου”Απόκρισις περί αναξίων αρχόντων.[1]
Αγίου Αναστασίου του Σιναϊτου

Ερώτησις: Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες του κόσμου έχουν ταχθή από τον Θεό[2]. Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε άρχοντας ή βασιλεύς ή επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό;

Απόκρισις: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας»[3].
Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς πού είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι πού είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν ή και βούλησιν του Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.

Όταν είχε γίνει βασιλεύς ο Φωκάς ο τύραννος[4] και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο[5] τον δήμιο, υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολη άγιος άνθρωπος, που έχοντας πολλή παρρησία προς τον Θεό, σαν να δικαζόταν με τον Θεό και έλεγε με απλότητα: «Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;» Καί τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, του ήλθε φωνή εκ Θεού πού έλεγε: «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο».

Υπήρχε και κάποια άλλη πόλις στην περιοχή της Θηβαΐδος πού ήταν γεμάτη παρανομία, της οποίας οι πολίτες διέπρατταν πολλά μιαρά και άτοπα πράγματα. Σ’ αυτήν λοιπόν κάποιος άνθρωπος του ιπποδρόμου διεφθαρμένος στο έπακρον απόκτησε ξαφνικά κάποια ψευδοκατάνυξι και πήγε και κουρεύτηκε μοναχός και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Αλλ’ όμως καθόλου δεν σταμάτησε τις πονηρές πράξεις του. Συνέβη λοιπόν να πεθάνη ο επίσκοπος της πόλεως αυτής.
Τότε παρουσιάσθηκε σε κάποιον άγιο άνθρωπο άγγελος Κυρίου και του λέει: «Πήγαινε και προετοίμασε την πόλι, για να χειροτονήσουν επίσκοπο τον πρώην άνθρωπο του ιπποδρόμου».
Πήγε λοιπόν αυτός και έκανε ο,τι του παρηγγέλθη. Αφού λοιπόν χειροτονήθηκε ο προαναφερθείς πρώην ή μάλλον ετι φαυλόβιος, άρχισε με τον νου του να φαντάζεται ότι κάτι είναι και να υψηλοφρονή. Τότε του παρουσιάσθηκε άγγελος Κυρίου και του λέει: «Γιατί υψηλοφρονείς, άθλιε; Σου λέω αλήθεια ότι δεν έγινες επίσκοπος, επειδή ήσουν άξιος για ιεροσύνη, αλλά γιατί αυτής της πόλεως τέτοιος επίσκοπος της άξιζε».

Γι’ αυτό λοιπόν, αν ποτέ δεις κάποιον ανάξιο και πονηρό βασιλέα ή άρχοντα ή επίσκοπο, μην απορήσης, μήτε να κατηγορήσης την πρόνοια του Θεού. Αλλά μάλλον μάθε απ’ αυτό και πίστευε ότι παραδιδόμεθα σε τέτοιους τυράννους εξ αιτίας των ανομιών μας, κι όμως πάλι δεν αφήνουμε τα κακά μας έργα.

1. Ερωτήσεις και αποκρίσεις περί διαφόρων κεφαλαίων εκ διαφόρων προσώπων, Ερώτησις ις’, PG 89,476Β-477Α.
2. Ρωμ. ιγ’ 1.
3. πρβλ. Ιερεμ. γ’ 15
4. Φλάβιος Φυτκάς: αυτοκράτωρ του Βυζαντίου (602-610), περιβόητος για την σκληρότητα και ακολασία του.
5. Βονόσος ή Βόνωσος: λογοθέτης (υπουργός) επί Φλαβίου Φωκά.

(Πηγή: Περιοδικό Αγιορείτικη Μαρτυρία, Τριμηνιαία Έκδοσις Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου Τεύχος 7 Μάρτιος – Μάιος 1990 Σελ. 98-99)

Αίνοι. Ήχος α΄. Πανεύφημοι Μάρτυρες.

Ω πόσων χαρίτων καλλοναίς, την ψυχήν εκόσμησας, Όσιε Πάτερ Παΐσιε · ζήλον γαρ πύρινον, Ηλιού εκτήσω, Δανιήλ την σύνεσιν, γενναίων Μακκαβαίων το φρόνημα, τον θείον έρωτα, Ιγνατίου επί πάσι δε, την αγάπη του Παύλου την άμετρον.

Επίφανον άνωθεν ημίν, ως πρόμαχος κράτιστος, φρουρών φυλάττων λυτρούμενος εκ πάσης θλίψεως· στήσον των πολέμων το δεινόν κλυδώνιον, την πίστιν την ορθόδοξον κράτυνον, ειρήνην δώρησαι ταις ψυχαίς ημών δεόμεθα, σαις πρεσβείαις Παΐσιε Όσιε.

Whoever experiences Christ within himself, experiences ineffable things–holy and sacred things. He lives in exultation. Saint Porphyrios the Kapsokalyvite

On 27 November 2013, St. Porphyrios the Kapsokalyvite was canonized by the Orthodox Church
On 27 November 2017, St. Iakovos (Jacob) Tsalikis of Evia was canonized by the Orthodox Church

God is wondrous among His Saints!

Saint Porphyrios the Kapsokalyvite of Milesi , Oropos
Commemorated on 2 December

We must become filled, replete with the Holy Spirit. This is where the essence of spiritual life lies. This is an art––the art of arts. Let us open our arms and throw ourselves into Christ’s embrace.

There is one thing we must do, and that is turn to Him and love Him with our soul. Love for Christ: this is the best and sole remedy for the passions.

Whoever experiences Christ within himself, experiences ineffable things––holy and sacred things. He lives in exultation.

Whoever lives in Christ, becomes one with Him, with His Church. He lives something crazy! This life is different to human life. It’s joy, light, gladness, an uplift. This is the Church’s life, the Gospel’s life, God’s Kingdom. “The Kingdom of God is within you” (Luke 17:21). Christ comes in us and we are in Him. And just like a piece of iron placed in fire becomes fire and light; outside the fire, again it turns to dark iron, darkness.

Often, neither toil, nor repentance, nor the sign of the cross attract grace. There are secrets. The most important one is to avoid forms and go to the substance. Everything that happens must happen with love.

Love for Christ is unlike anything else. It doesn’t end, you can’t have enough of. It transmits life, gives strength, grants health, it keeps giving…and the more it gives, the more one wishes to fall in love. Whilst human love may wear one out, drive him crazy. When we love Christ, all other loves recede. Other loves have a saturation point…Love for Christ doesn’t have one. Carnal love has a saturation point. Jealousy, complaining or even murder may follow. It may convert to hate. Love in Christ does not deteriorate. Worldly love can be maintained for a little while and then it slowly fades, whereas divine love keeps growing and deepening. Any other love may bring a person to despair. Yet divine love, raises us to God’s domain, gives us serenity, joy, completion. Other pleasures tire while this one you can’t have enough of. It’s an insatiable pleasure, that no one ever gets tired of. It’s the utmost of goods.

Let nobody see you, nobody understand your gestures of devotion towards the divine. Do everything in private, in secrecy, like the ascetics. Remember what I told you about the nightingale? It chirps in the woods. In silence. As if someone is listening, praising? What beautiful chirping in the wilderness! Have you seen the way their larynx puffs up? That’s what happens to him who falls in love with Christ. If they love, “their throat puffs up, they are taken up, their tongue can’t stop”. They go into a cave, a dale and live God in secret, “silent sighing”.

Scorn passions, do not preoccupy yourselves with the devil. Turn to Christ.

You don’t become holy hunting down evil. Forget about evil. Look towards Christ and He will save you. Instead of standing outside the door to drive away the enemy, ignore him… Plead: “Lord Jesus Christ, have mercy on me”. He knows how to have mercy on you, in what way. And when you are filled with good, you won’t turn to evil anymore. You will become good by yourself, with God’s grace. How can evil find any ground anymore? It disappears!

We need to ask that God’s will is done; this is the most beneficial, the safest for us and for those we pray for. Christ will grant us everything abundantly. When there is even just a little egoism, nothing happens.
When God won’t give us what we persistently ask for, He has His reason. God has His secrets too.

A person of Christ makes prayer out of everything. He turns difficulty and sorrow into a prayer. Whatever happens to him, he immediately says: “Lord Jesus Christ…”. Prayer benefits in all, even the simplest things.

The love of God transforms everything; it sanctifies, amends and changes the nature of everything.

Apolytikion St. Porphyrios the Kapsokalyvite – Mode 1

“The son of Evia (Euboea), the Elder of All Greeks, *
the initiate of Divine Vision and True friend of Christ. *
Porphyrios, O faithful, let us praise *
who from childhood was filled with divine gifts *
the demonized are redeemed and the sick are healed who cry out
“Glory to Him who gave His might to you! *
Glory to Him who made you Holy! *
Glory to Him, who, through you, effects cures for all.”

Apolytikion to St. Iakovos Tsalikis of Evia
Plagal of the First Tone.
(written by Charalampos Bousias)

The prototype of discernment and modesty, the wonderworking leader of the Monastery of David the venerable, who plowed and sowed love in the hardened hearts of the God-bearing people, O Father Iakovos. Do not neglect to intercede with Christ on behalf of those who call upon you in faith.

Νίκησε το κακό με το καλό! Μείνε πρόβατο και με την δύναμη του Χριστού θα νικήσεις τους λύκους! π. Αρσένιος Μπόκα

Γέροντας Αρσένιος Μπόκα (1910 – 28 Νοεμβρίου 1989)

Εκοιμήθη στις 28 Νοεμβρίου 1989.

Είχα πάει σε ένα μοναστήρι και περίμενα το λεωφορείο.

Δίπλα μου ήταν και δύο σύζυγοι ηλικιωμένοι. Κάποια στιγμή έβγαλα κάποια χαρτιά μου να ψάξω κάτι. Μαζί είχα και μία φωτογραφία του πατρός Αρσενίου.

Η κυρία με ρώτησε αμέσως: Έχετε γνωρίσει τον πατέρα Αρσένιο; Αγαπητέ μου, εγώ τον γνώρισα. Αυτός ο άνθρωπος με έσωσε, με έβγαλε από ψυχικό θάνατο… είχα παθήσεις των ενδοκρινών αδένων. Εδώ και χρόνια έμεινα σε νοσοκομεία και οίκους ευγηρίας σε ολόκληρη την χώρα.

Στο τέλος μου είπαν να πάω σπίτι διότι σε 2-3 μήνες θα πεθάνω…

Μια νοσοκόμα, πρίν την έξοδο από το νοσοκομείο, μου είπε:
«Ματαίως παίρνεις φάρμακα και ελπίζεις στους γιατρούς και νοσοκομεία. Πήγαινε και προσευχήσου στον Θεό... Άκουσα ότι υπάρχει ένας άνθρωπος του Θεού, Αρσένιος. Πήγαινε και κάνε προσευχή, μήπως και τον βρείς…»

Aλλά αυτή δεν πίστευε στον Θεό, θεωρούσε την πίστη μια βλακεία…

Μένοντας σπίτι και βλέποντας να πεθαίνει σιγά σιγά -είχε χάσει πάρα πολύ βάρος- άρχισε να σκέφτεται με τρόμο τον θάνατο. Ξαφνικά σκέφτηκε ότι είναι αδύνατο ο άνθρωπος να πεθάνει και απλά να εξαφανίζεται. Πρέπει κάτι να γίνει μαζί του. Άρχισε να σκέφτεται για την ψυχή, η οποία είναι αθάνατη, η οποία δεν μπορεί να δεχθεί τον θάνατο.

Έλεγε συνέχεια μέσα της: «Δεν γίνεται να μην υπάρχει Θεός. Δεν γίνεται να πεθάνω και να μην υπάρχω πλέον». Τα έλεγε σχεδόν με απελπισία.

Άρχισε να προσεύχεται με τα λόγια που ήξερε. Θυμήθηκε το όνομα του πατρός Αρσενίου και προσευχόταν: «Ποιος είσαι, πάτερ Αρσένιε; Βοήθησέ με!» Δεν ήξερε ούτε εάν ζει ή έχει πεθάνει, ούτε πού είναι.

Και την νύχτα εκείνη είχε ένα όνειρο:

«Ονειρεύθηκα ένα πατέρα σε άσπρο ράσο που μου είπε: Γυναίκα, θα σηκωθείς το πρωί, θα ανεβείς στο τάδε τρένο -και είδε ακριβώς το τρένο- στο τάδε βαγόνι… θα κατεβείς στο τάδε σταθμό, θα πας στο σταθμό των λεωφορείων και θα πάρεις το τάδε λεωφορείο… -και είδε το λεωφορείο με τον οδηγό του- θα κατεβείς στο τάδε σταθμό… θα πάρεις αυτόν τον δρόμο και θα με βρεις σ΄αυτή την εκκλησία».

Είδε στο όνειρο όλη την διαδρομή. Και αποφάσισε να το κάνει… Το πρωί όμως ο άνδρας της είπε: «Τι κάνεις; Τρελάθηκες; Άρρωστη όπως είσαι θέλεις να αλητεύεις, με τα όνειρά σου;»

Τελικά την άφησε: «Εάν θέλεις να πεθάνεις, να πεθάνεις!»

Σε ένα σταθμό, ένας ζητιάνος παρακάλεσε θερμά τον οδηγό να τον πάρει χωρίς να πληρώσει. Αλλά ο οδηγός του είπε: «Εάν δεν έχεις χρήματα, κάτω!» Η γυναίκα, αν και ξόδεψε μια περιουσία για τα φάρμακα, είπε στον οδηγό: «Άσε τον να ανεβεί διότι πληρώνω εγώ» και του έδωσε τα χρήματα για τα εισιτήρια.

Ο ζητιάνος ανέβηκε και την ευχαρίστησε. Μετά από λίγο όμως η γυναίκα παρατήρησε ότι ο ζητιάνος δεν ήταν πλέον στο λεωφορείο…

Όταν έφτασε στην εκκλησία είδε τον άνθρωπο από τον όνειρο, τον πατέρα Αρσένιο, ακουμπώντας σε έναν τοίχο της εκκλησίας.

Τον πλησίασε και της είπε: «Ε, βλέπεις ότι έφτασες, αφού το είχες πιστέψει;» και έπαιζε στα δάκτυλα με το εισιτήριο του λεωφορείου που έδωσε στον ζητιάνο… (!!)

Η καημένη γυναίκα έπεσε στα γόνατα.

Την πήρε μέσα, της διάβασε μία ευχή και της είπε ότι θα γίνει καλά, αλλά να αλλάξει την ζωή της.

Και άλλαξε ριζικά το υπόλοιπο της ζωής που της χάρισε ο Θεός διά μέσου του πατρός Αρσενίου.

Μια διήγηση περί του πατρός Αρσενίου Μπόκα.
~ Πρεσβύτερος Κυπριανός Νεγρεάνου

***

Στον τάφο του στο μοναστήρι των Μοναζουσών του, στο Πρισλόπ, συμβαίνει ένα παράδοξο. Ενώ εκεί έχει συνήθως παγωνιά, τα λουλούδια του τάφου του είναι πάντοτε ανθισμένα και ποτέ δεν μαραίνονται,
δεν καίγονται, δεν παγώνουν… Αυτό το θαυμαστό και συνεχές σημείο που συμβαίνει στο τάφο του, οδηγεί χιλιάδες Χριστιανούς εκεί για να προσευχηθούν και να λάβουν τη θεραπεία και λύση στα προβλήματά τους. 

Ο π. Αρσένιος γράφοντας προς μοναχούς, ανέφερε τα εξής αξιοσημείωτα: «Οι λαϊκοί βλέπουν τους μοναχούς μέσα από τα πάθη τους, από τα οποία πολεμούνται, και δεν θέλουν να πιστεύσουν ότι είναι δυνατόν οι μοναχοί να κάμουν μία ενάρετη ζωή. Η αρετή είναι ακατανόητη, ενίοτε ονομάζεται απ’ αυτούς και υποκρισία. Έτσι, αδελφέ μοναχέ, σκέπασε τους ανθρώπους εν αγάπη με την πολλή σου προσευχή και θα ιδής να ανάπτη στις καρδιές αυτών των εκκοσμικευμένων χριστιανών, με τους οποίους συνομιλούσες, μία θεία φλόγα, την οποία δεν ημπορώ να περιγράψω, αλλά μόνο με πάθος την υποστηρίζω».

Όποιος θέλει να νικήσει τον κόσμο, ας προσεύχεται στον Πατέρα ή μυστικά ή με το νου του για όποιον ζει στο σκοτάδι της άγνοιας και της αμαρτίας. Η υπομονή στην πίεση του κακού, η συγχώρηση των αδελφών μας και η μυστική προσευχή γι’ αυτούς ενώπιον του Θεού είναι οι πνευματικές δυνάμεις, με τις οποίες μεταστρέφουμε προς το καλύτερο τον κόσμο με τις κακίες του. Επιμένοντας σ’ αυτό το έργο μπορείς να γίνεις αιτία σωτηρίας και των εκ του κόσμου αδελφών σου».

Ερχόντουσαν πολλοί φοιτητές της θεολογικής σχολής, οι οποίοι και τον ρωτούσαν:
-Πάτερ, ο κόσμος είναι πολύ αδύνατος στην πίστη και, εάν εμείς γίνουμε ιερείς, θα μας ζητούν επιχειρήματα για την ύπαρξη του Θεού. Πώς εμείς μπορούμε να τους δίνουμε καλές και σαφείς αποδείξεις;

Και ο Πατήρ τους απαντούσε:
Οι καλλίτερες αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού πρέπει να είναι οι ζωές μας, έτσι όπως το αποδείκνυαν οι Άγιοι Πατέρες και μας λέει και ο Απόστολος Πέτρος: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί» (Α’ Πέτρ. 1, 16) και «ότι εγώ ειμί Κύριος ο αναγαγών υμάς εκ γης Αιγύπτου είναι υμών Θεός, και έσεσθε άγιοι, ότι άγιος ειμί εγώ Κύριος» (Λευϊτ. 11, 45).

Είστε δυσαρεστημένοι με τους ιερείς σας;
Εσείς άραγε τι κάνατε για τους ιερείς για να είστε ευχαριστημένοι; Ζητήσατε από το Θεό ένα τουλάχιστον παιδί για να το αφιερώσετε σ’Αυτόν; Νομίζετε ότι φταίνε μόνο οι ιερείς; Μα είναι παιδιά σας! Όπως τους γεννήσατε έτσι τους έχετε. Γιατί ρίχνετε το φταίξιμο μόνο σ’ εκείνους; 
Χρειάζεται καλύτερους ιερείς; Γεννήστε τους! Όλος ο λαός είναι υπεύθυνος. Ο λαός έχει τους ορμηνευτές [=διδασκάλους] που του αξίζουν. 
Επαναλαμβάνω: Χρειάζεστε καλύτερους ιερείς; Γεννήστε τους!
Μη σκοτώνετε τα παιδιά σας, επειδή δεν ξέρετε τι θα γίνει αυτό το παιδί και θα δώσετε λογαριασμό στο Θεό. Γεννήστε τα παιδιά σας με τη σκέψη ότι θα γίνουν λειτουργοί του Θεού. 

Υπάρχουν και δάκρυα αόρατα. Δεν πρέπει βέβαια να κλαις για να σε βλέπει ο κόσμος. Η βαθιά Μετάνοια είναι τα αόρατα δάκρυα. Αισθάνεσαι ξαφνικά πόσο αμαρτωλός είσαι και αμέσως αναβλύζουν τα δάκρυα από τα μάτια σου.

Η καλύτερη απόδειξη φιλίας είναι η σχέση με ένα πιστό χριστιανό. Ένας καλός και ειλικρινής φίλος είναι πλησιέστερα από τον οποιονδήποτε συγγενή.

Να στέκεσαι ενώπιον του Θεού και ενώπιον της συνειδήσεώς σου διαυγής, σαν ένας ποταμός με γάργαρο νερό, αλλά μην αφήνης τους διεφθαρμένους και κακούς να κοιτάζουν μέσα στην ψυχή σου, διότι η ματιά του φαύλου ανθρώπου σκοτίζει την ψυχή.

Είναι προτιμώτερο να υποφέρης το κακό, παρά να γίνης αιτία του κακού. Είναι προτιμώτερη η λύπη σ᾿ αυτόν που υποφέρει αδίκως, παρά η χαρά σ᾿ αυτόν που εργάζεται με αδικία.
Εάν εμείς συγχωρούμε, θα συγχωρηθούμε. Ο Κύριος είπε και δεν αρνείται τον λόγο Του. Όπως εμείς συμπεριφερώμεθα προς τους συναθρώπους μας, έτσι θα συμπεριφερθή και σ᾿ εμάς ο Θεός. Ο Θεός μας έδωσε την κρίσι μας στα χέρια μας.

Μάταιες είναι οι προσευχές και οι ασκήσεις του ανθρώπου εκείνου, ο οποίος διατηρεί στην καρδιά του κακία εναντίον του πλησίον του. Η προσευχή αυτού που έχει μέσα του κακία για τον άλλον ομοιάζει με τον σπόρο που έπεσε στην πέτρα. Όπου δεν υπάρχει η ειρήνη, εκεί δεν υπάρχει ο Θεός!

Νίκησε το κακό με το καλό! Μείνε πρόβατο και με την δύναμη του Χριστού θα νικήσεις τους λύκους!

Όταν υποφέρης κάποια ατιμία εκ μέρους των άλλων, σκέψου την ωφέλεια την οποία ημπορείς να λάβης, εάν υπομείνης με μία πραεία καρδιά. Όταν δέχεσαι ατιμίες από τους ανθρώπους, να ξέρης ότι αυτές σου τις στέλλει ο Θεός για να σε δοξάση.

***

“Να είσαι πρώτα εσύ ο ίδιος, αυτό που θέλεις να κάνεις στον άλλον. Εάν θέλης να διδάξης τα παιδιά, δίδαξε πρώτα τα ιδικά σου εν πνεύματι του Θεού”.
Χριστιανός να είσαι και όχι μόνο να φαίνεσαι! Ιδού ένα από τα πρωταρχικά σου καθήκοντα. Το όνομα Χριστιανός χωρίς χριστιανική ζωή είναι μία υποκρισία.
Χριστιανός είναι εκείνος ο οποίος, όσο είναι δυνατόν στον άνθρωπο, μιμείται τον Κύριο Ιησού: με τα λόγια του, με τα έργα του και με τις σκέψεις του. Για την εκπλήρωσι των εντολών του Θεού χρειάζεσαι την απλότητα.

Είναι αδύνατον να κυριαρχή κάποιος στα πάθη των άλλων, εάν ο ίδιος δεν ενίκησε τα ιδικά του. Εάν είσαι κυβερνήτης των άλλων ανθρώπων, να ενθυμήσαι ότι για σένα είναι κυβερνήτης ο Θεός. Να συμπεριφέρεσαι μ᾿ εκείνους που σε υπηρετούν, όπως θα επιθυμής να είναι απέναντί σου ο Θεός.
Είναι καλλίτερα οι υπήκοοί σου να σε αγαπούν, παρά να σε φοβούνται, διότι από τον φόβο γεννάται η υποκρισία και το ψέμμα, ενώ από την αγάπη γεννάται η αλήθεια.
Το καθήκον των κυβερνώντων είναι να σώζουν και όχι να παιδεύ­ουν. Αυτός που υποτάσσεται στον κυβερνήτη του εν ονόματι του Κυρίου Ιησού, υποτάσσεται στον Θεό.

Ο Ιησούς αγαπούσε τα παιδιά και επήγαινε κοντά τους με τον πόνο της αγάπης και μία ασθενής γυναίκα τον πλησίασε και του «έκλεψε» την προσοχή. π. Αρσένιος Μπόκα
https://iconandlight.wordpress.com/2018/10/27/%CE%BF-%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%AE%CE%B3%CE%B1%CE%B9/

We live with hope in our God. We don’t need to despair! Father Raphael Noica

We live with hope in our God.
Father Raphael Noica
(a disciple of Elder Sophrony Sakharov from Essex)

AN Englishwoman found herself poised to reject both prayer and God because, burdened as she was by so much torment in asking the question “How can I discover prayer?”, she had received formulaic answers from others.

Hearing that Fr Sophrony had come to France, she sought him out and asked him the same question. Fr Sophrony replied to her, “With God there’s no need to play the politician. Turn to the Lord, who is in your heart, just as you are.” And she found such potent prayer, that as Fr Sophrony said of her, she would pray for hours together with her head touching the floor. That is no small thing for a Westerner. That lady was baptised Orthodox many years ago now.

***

God tells us that…we don’t need to lose hope! We don’t need to despair!

WHAT saves a man is, again, not what man does in his helplessness, but what the word of God does dwelling in us.
Even in the Old Testament, the Ten Commandments, God says to man: “Be holy, because I am holy!” He does not say “be holy because it is good, it is nice”.
It is God speaking that word by Moses. To Moses he revealed that “I AM.” God is He Who Is. And he wants to bring man to the same state of being. He shared something of this in the beginning; and to the degree that man allows himself to share in this word of God, he finds in that word of God the vigour of life.

And we ask God that He cultivates in us that which man cannot accomplish by himself, according to His word: “With men it is impossible, but not with God; for with God all things are possible.” And, more so than any other time we must say this prayer more frequently: “Lord, come and abide in me and You Yourself work in me the things that are pleasing to You!” From the things that are pleasing to God, nowadays, we need Faith that is able to take us through the hardest events that are becoming more and more unimaginable. Not only is this not the time to lose hope, but it is the time to hold on to the pole more than ever, until the wave passes. Who knows what will be and in what way? The words that remain essential: ‘Keep your mind in hell, and despair not’ (…)

Since the Industrial Revolution and The First World War a new world has begun. And, in this world, we try as much as we can to live as our Fathers did. When we can do something we say: thanks to You, Lord,…when we can’t do anything: …patience! As Father Cleopa (Ilie) would say: patience, patience, patience…May The Lord give you and give all of us a comforting divine Grace, so that we can go through things! The kind of comfort that the sailor has knowing that the wave will eventually pass, but for now, one thing I know: to hold on to this pole…”.

(from the conference, The Philokalia – Incarnation and eschatological premises)

My hope is the Father, my refuge is the Son, my protection is the Holy Spirit: O Holy Trinity, glory to Thee.

All my hope I place in you, Mother of God, guard me under your protection.

Ο συλλειτουργός των Αγγέλων, ο άγιος με τους χερουβικούς οφθαλμούς, Άγιος Ιάκωβος της Ευβοίας

Στις 27 Νοεμβρίου 2013, αγιοκατατάχθηκε ο Άγιος Πορφύριος o Καυσοκαλυβίτης ο θαυματουργός και
Στις 27 Νοεμβρίου 2017, αγιοκατατάχθηκε ο συλλειτουργός των Αγγέλων, ο άγιος με τους χερουβικούς οφθαλμούς, που θεωρούσε τα επουράνια μυστήρια, ο Άγιος Γέροντας Ιάκωβος της Ευβοίας

Ο άγιος γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης έλεγε: «Οι άνθρωποι είναι τυφλοί και δεν βλέπουν τι γίνεται μέσα στο ναό, στη διάρκεια της θείας λειτουργίας».
« Κάποτε λειτουργούσα, αλλά δυσκολευόμουν να ξεκινήσω για τη μεγάλη είσοδο, από τα θαυμαστά που έβλεπαν τα μάτια μου.
«Ξαφνικά νοιώθω να με σπρώχνει κάποιος από τον ώμο και να με οδηγεί στην Αγία Πρόθεση. Νόμισα ότι ήταν ο ψάλτης και είπα: “Ο ευλογημένος! Τόση ασέβεια! Μπήκε από την Ωραία Πύλη και με σπρώχνει”!
Γυρίζω και βλέπω μια τεράστια φτερούγα που την είχε περάσει ο Αρχάγγελος από τον ώμο μου και με οδηγούσε να κάνω τη Μεγάλη Είσοδο.
Τι γίνεται μέσα στο Ιερό κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας!! Μερικές φορές δεν μπορώ ν΄ αντέξω και κάθομαι στην καρέκλα… Οι άλλοι ιερείς νομίζουν πως κάτι έπαθα, δεν νιώθουν όμως αυτά που βλέπω και ακούω.
Τι φτερουγίσματα παιδί μου οι Άγγελοι»!!!

Τις νύχτες ο Γέροντας Ιάκωβος προσευχόνταν στο Θεό και τους Αγίους με θερμή αγάπη και αφοσίωση. Γευόνταν τη μακαριότητα της βασιλείας των ουρανών. Κάποτε είπε σε δικό του μοναχό: “Απόψε, παιδί μου, βρισκόμουνα και συλλειτουργούσα με αγίους και αγγέλους! Σε θυσιαστήρια που δεν περιγράφονται”.

Ο ΑΓΙΟΣ Νήφων, επίσκοπος Κωνσταντιανής (4ος αι.) αξιώθηκε να δει πολλά θεϊκά οράματα με τα φωτισμένα από το Άγιο Πνεύμα μάτια της ψυχής του.

Κάποτε, σε μια θεία λειτουργία, μόλις ο λειτουργός εκφώνησε: «Ευλογημένη η βασιλεία…», ο άγιος είδε φωτιά να κατεβαίνει από τον ουρανό και να καλύπτει το άγιο θυσιαστήριο και τον ιερέα χωρίς εκείνος να καταλάβει τίποτα.
Αργότερα, όταν άρχισε να ψάλλεται ο τρισάγιος ύμνος από το λαό, τέσσερις άγγελοι κατέβηκαν κι έψαλλαν μαζί τους.
Στον Απόστολο, φανερώθηκε ο μακάριος Παύλος να καθοδηγεί τον αναγνώστη.
Στο «Αλληλούια», μετά τον Απόστολο, οι φωνές του λαού ανέβαιναν ενωμένες στον ουρανό σαν ένα πύρινο σφιχτοπλεγμένο σχοινί.
Και στο Ευαγγέλιο, κάθε λέξη έβγαινε σαν φλόγα από το στόμα του ιερέα και υψωνόταν στα επουράνια.

Λίγο πριν από την είσοδο των τιμίων Δώρων, βλέπει ξαφνικά ο όσιος ν’ ανοίγει ο ουρανός και να ξεχύνεται μια άρρητη και υπερκόσμια ευωδία. Άγγελοι κατέβαιναν από ψηλά, ψάλλοντας ύμνους και δοξολογίες στον Αμνό, τον Χριστό και Υιό του Θεού και να!
Παρουσιάστηκε τότε ένα κατακάθαρο και τρισχαριτωμένο Βρέφος!
Το κρατούσαν στά χέρια τους άγγελοι, που το έφεραν και το απέθεσαν στο άγιο δισκάριο, όπου βρίσκονταν τα τίμια Δώρα. Γύρω Του μαζεύτηκαν πλήθος ολόλαμπροι και λευκοφόροι νέοι, που ατένιζαν με θαυμασμό και δέος τη θεϊκή Του ομορφιά.

Ήρθε η στιγμή της μεγάλης εισόδου.
Ο λειτουργός πλησίασε για να πάρει στα χέρια του το άγιο δισκάριο και το άγιο ποτήριο, τα ύψωσε και τα έβαλε πάνω στο κεφάλι του, σηκώνοντας μαζί τους και το Βρέφος.
Όταν βγήκαν τα Άγια, κι ενώ ο λαός έψαλλε κατανυκτικά, είδε ο όσιος αγγέλους να φτερουγίζουν κυκλικά πάνω απ’ το λειτουργό.
Δύο Χερουβείμ και δύο Σεραφείμ προχωρούσαν μπροστά του και πλήθος άλλων αγγέλων τον συνόδευαν, ψάλλοντας με αγαλλίαση άρρητους ύμνους.
Όταν ο ιερέας έφτασε στην αγία τράπεζα κι ακούμπησε τα τίμια Δώρα, οι άγγελοι τη σκέπασαν με τις φτερούγες τους. Τα δύο Χερουβείμ στάθηκαν στα δεξιά του λειτουργού και τα δύο Σεραφείμ στ’ αριστερά του, χωρίς όμως εκείνος να τα βλέπει.

Η θεία μυσταγωγία συνεχίστηκε.
Είπαν το «Πιστεύω» κι έφτασαν στον καθαγιασμό των τιμίων Δώρων.
Ο λειτουργός τα ευλόγησε και είπε το «…μεταβαλών τω Πνεύματι σου τω Aγίω. Αμήν Αμήν Αμήν». Τότε βλέπει πάλι ο δίκαιος έναν άγγελο να παίρνει μαχαίρι και να σφάζει το Βρέφος, το αίμα Του το έχυσε στο άγιο ποτήριο, ενώ το σώμα Του το τεμάχισε και το τοποθέτησε στο δισκάριο.

Ύστερα αποτραβήχτηκε πάλι στη θέση του και στάθηκε σεμνά κι ευλαβικά.
‘Όταν ο λειτουργός ύψωσε τον άγιο Άρτο εκφωνώντας «τα άγια τοις αγίοις», ενώ ο λαός έψαλλε «Εις άγιος, εις Κύριος…», κάποιος από το εκκλησίασμα στράφηκε στον άγιο και τον ρώτησε σιγανά: Γιατί, πάτερ, ο ιερέας λέει «τα άγια τοις αγίοις»; -για μας όλους το λέει, παιδί μου, και σημαίνει: στα άγια μέλη του Χριστού να προσέλθει όποιος είναι άγιος!

Στο μεταξύ ο λειτουργός εκφώνησε: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε».
Ο άγιος παρατηρούσε τώρα όσους κοινωνούσαν. Άλλων τα πρόσωπα μαύριζαν, μόλις έπαιρναν τα θεία Μυστήρια, ενώ άλλων έλαμπαν σαν τον ήλιο.
Οι άγγελοι στέκονταν εκεί κοντά και παρακολουθούσαν με σεβασμό τη μετάληψη. ‘Όταν κοινωνούσε κάποιος ευσεβής, του έβαζαν στο κεφάλι ένα στεφάνι.
Όταν, αντίθετα, πλησίαζε κάποιος αμαρτωλός, γύριζαν αλλού το πρόσωπό τους με φανερή αποστροφή. Τότε τα άχραντα Μυστήρια σαν να εξαφανίζονταν από την αγία λαβίδα, έτσι που ο αμαρτωλός φαινόταν να μην παίρνει μέσα του το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Κι έφευγε κατάμαυρος σαν αράπης, με την αποδοκιμασία του Κυρίου διάχυτη στην όψη του.

Όταν τελείωσε η λειτουργία και ο ιερέας έκανε την κατάλυση, παρουσιάστηκε και πάλι το Βρέφος σώο πάνω στα χέρια των αγίων αγγέλων!
Ξαφνικά η στέγη του ναού σαν να σχίστηκε στα δύο. Από κει οι άγγελοι ανέβασαν το Παιδί στους ουρανούς με ύμνους και δοξολογίες, όπως το είχαν κατεβάσει, ενώ μία υπέροχη ευωδία ξεχύθηκε και πάλι ολόγυρα.»

Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, ο άγιος με τους χερουβικούς οφθαλμούς, που θεωρούσε τα επουράνια μυστήρια. Νεοφύτου Μητροπολίτου Μόρφου
https://iconandlight.wordpress.com/2017/11/28/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85/

Απολυτίκιον Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου. Ήχος α´. Της ερήμου πολίτης.

Της Ευβοίας τον γόνον, Οικουμένης αγλάϊσμα, της Θεολογίας τον μύστην και Χριστού φίλον γνήσιον, Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί, τον πλήρη χαρισμάτων εκ παιδός. Δαιμονώντας γαρ λυτρούται, και ασθενείς ιάται πίστει κράζοντας· δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε αγιάσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σού πάσιν ιάματα.

Ήχος πλ. α΄. Χαίροις, ασκητικών.

Χαίροις, καθαροτάτω νοΐ, συλλειτουργών ταις παμφαέσι δυνάμεσι, και νέμων της αφθαρσίας, το ειρηνόδωρον φώς, και του αναστάντος, τα χαρίσματα. Διό εις τα άγια, των αγίων εισέδυσας, εν ευφροσύνη, θεωρών τα απόρρητα, και τοις κάλλεσι, Χερουβείμ ευφραινόμενος. Όθεν κλυτέ Ιάκωβε, Δαβίδ ομοδίαιτον, και εραστόν Ιωάννην, ακαταλήκτως εξέπληττες, του Λόγου μεθέξει, προσλαβών την εξουσίαν, απάσης κτίσεως.

Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Λαμπρυνθείς του Δεσπότου ταπεινώσει, Ιάκωβε, κάλλος ενεδύθης αρχαίον, καταυγάσας την Εύβοιαν. Διό συλλειτουργών τοις Χερουβείμ, ωράθης Εκκλησίας χαρμονή, συν Δαβίδ και Ιωάννη, ιλαστικώς φαιδρύνων τους βοώντάς σοι· Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε αγιάσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σου, πάσιν ιάματα.

η κα Αθηνά Σιδέρη, πνευματικοπαίδι του Αγ. Πορφυρίου, μιλά για τον Άγιο Πορφύριο, όπως τον γνώρισε και στιγμάτισε τη ζωή της.

Ο Όσιος Ιάκωβος: Επόπτης Ορατών και Αοράτων και η Μεταπατερικὴ Αγαπολογία του Μητροπολίτη Μόρφου Νεοφύτου

Defeat evil with good! Remain a sheep, and with the power of Christ you’ll overcome the wolves. Saint Arsenie Boca

Saint Arsenie Boca of Prislop (of Romania)

28 November 1989

On 27 November 2013, St. Porphyrios the Kapsokalyvite was canonized by the Orthodox Church
On 27 November 2017, St. Iakovos (Jacob) Tsalikis of Evia was canonized by the Orthodox Church

Saint Arsenie Boca 

Nobody can say exactly when and how tears come. They well up suddenly.
Of course, you shouldn’t weep so that people will see you. Profound repentance is tears unseen. You suddenly feel such a sinner and immediately the tears start from your eyes.

If someone is swearing at you, rather than admonish them – which is almost always of no benefit – it’s better to pray for them.

If somebody accuses you of committing a sin that you didn’t do, humble yourself and you’ll inherit the crown of incorruption.
You’ll be wise when, through your silence rather than anger, you stop the mouths of others, who speak evil.

Meekness and patience have greater power than anger and stubbornness.
You can’t put out a fire with fire, but with water. In the same way, anger isn’t conquered by anger, but by meekness and a great deal of patience.
It’s better to put a stop to your irritation with a smile than to attack like a wild animal.

It’s better for you to suffer evil than to become the cause of evil.
The sorrow of someone who’s suffering unjustly is preferable to the joy of someone who’s working with injustice.

There’s nothing more important than realizing your weakness and your lack of knowledge. The first step to wisdom is to recognize your mistakes. Knowledge of ourselves and of our errors is the beginning of our salvation. Those who know their sins are half-way to their justification.

Don’t hold a grievance against anybody, even if they’re wicked, because otherwise your prayer won’t be heard by God. Defeat evil with good! Remain a sheep, and with the power of Christ you’ll overcome the wolves.

Morning prayer by Arsenie Boca

Lord Jesus Christ, help me let go of myself today, as I can create great problems from small and insignificant issues, and this way, caring for myself, I will lose You.

Lord Jesus Christ, help me so that the prayer of Your Holy name will wander (work) through my mind more than lightning on the sky, so that I stay clear of even the shadow of bad thoughts as, look, I am sinning every minute.

Lord, coming secretly amongst people, have mercy upon us, because we stumble as we are walking in the dark. Our temptations are closing the eyes of our mind, forgetfulness has become like a wall amongst us, turning our hearts to stone and all together have made the prison cell in which we keep You crippled, starving and naked, wasting our days

Lord, coming secretly amongst people, have mercy upon us and set fire to this prison cell, light up the love in our hearts, burn the thorns of our temptations and make our souls bright.

Lord, coming secretly amongst people, have mercy upon us, come and live within us, together with the Father and the Holy Spirit. The Holy Spirit prays through us with unspoken sighs, when word and mind don’t have the power.

Lord, coming secretly amongst people, have mercy upon us, because we don’t realise how imperfect we are and how close You are to our souls; and how distant we become through our sins. Shine Your light over us, so that we see light through Your eyes and live eternally through Your life. Our light and joy, praise be to You!
Amen!

Ο Θεός μας εξέλεξε προ καταβολής κόσμου για την αγιότητα. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Στις 27 Νοεμβρίου 2017, αγιοκατατάχθηκε ο πιο ευγενικός, ο πιο ταπεινός, ο πιο πατρικός Γέροντας, ο συλλειτουργός των Αγγέλων, ο Άγιος Ιάκωβος της Ευβοίας.

Απέραντη ευγνωμοσύνη και τεράστιες ευχαριστίες στον Θεό μας για το δώρο Του να μας χαρίσει έναν τέτοιον πνευματικό πατέρα, έναν τόσο φωτεινό και ουράνιο άνθρωπο!

«Στο μοναστήρι τέκνον μου, ήλθαμε να αγιάσουμε την ψυχή μας, γι’ αυτό ήλθαμε…». Άγιος Γέροντας Ιάκωβος της Ευβοίας.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Ολόκληρον το Ευαγγέλιον συνοψίζεται εις μίαν παραγγελίαν του Θεού προς όλους ημάς: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί» (Α’ Πετρ. 1,16). Η οδός των χριστιανών είναι: «η των αγίων οδός» (Εβρ. 9,8).
Μόνον ο άγιος είναι ο αληθινός διδάσκαλος και παιδαγωγός, αληθινός «διαφωτιστής», και μόνον η αγιότης είναι ο αληθινός φωτισμός.
Μόνο ο αγιασθείς άνθρωπος δύναται να αγιάζη και άλλους, μόνον γενόμενος αυτός φως δύναται να φωτίζη τους άλλους. Ναί, η προσευχή αγιάζη και φωτίζη.
Ο άνθρωπος ο οποίος έχει την διαρκή προσευχητικήν διάθεσιν συμπεριφέρεται πάντοτε κατά τρόπο ευαγγελικόν προς τους αδερφούς του, προς όλους τους ανθρώπους, προς όλην την κτίσιν.

Η καρδιά αποκτά την καθαρότητα με πολλές θλίψεις και στερήσεις και δάκρυα και με την απονέκρωση όλων των «κατά κόσμον κοσμικών». Το σημείο της καθαρότητας είναι: το να ευφραίνεται κανείς μαζί με κείνους που ευφραίνονται και να κλαίει μαζί με κείνους που κλαίνε, να ασθενεί με τους ασθενείς και να πενθεί μαζί με τους αμαρτωλούς, να χαίρεται μαζί με κείνους που μετανοούν και να μετέχει στα παθήματα εκείνων που πάσχουν, να μην ελέγχει κανένα και μέσα στη καθαρότητα της διάνοίας του να θεωρεί όλους τους ανθρώπους αγίους και καλούς.

Ο χρόνος της ζωής μας μας έχει δοθεί για να κερδίσουμε την αθανασία και την αιώνια ζωή, για να τον μεταβάλλουμε σε αιωνιότητα ζώντας «εν σοφία» δηλ. εν Χριστώ και διά του Χριστού.

Σοφός είναι αυτός που οικοδομεί την οικοδομή της ψυχής του πάνω στο Ευαγγέλιο.

***

Άγιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής:
«Μέχρι συντελείας του αιώνος, παιδί μου, δεν θα εκλείψουν οι προφήτες Κυρίου του Θεού, καθώς ποτέ δεν θα λείψουν και οι εργάτες του σατανά.
Στις έσχατες όμως ημέρες, όσοι θα δουλέψουν αληθινά στο Χριστό, θα κρύψουν έξυπνα τους εαυτούς τους από τους ανθρώπους.
Και αν δεν κάνουν σημεία και τέρατα όπως σήμερα, θα βαδίζουν πάντα στο δύσκολο δρόμο με κάθε ταπείνωση.
Αυτοί θα βρεθούν στη Βασιλεία του Θεού μεγαλύτεροι από τους σημειοφόρους πατέρες. Διότι στην εποχή τους δεν θα υπάρχει κανείς που να τον βλέπουν να κάνει σημεία θαυμαστά, ώστε να αναζωπυρώνεται το φρόνημά τους για να προχωρούν σε πνευματικούς αγώνες….».

***

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Μόνον η Εκκλησία διδάσκει και καταδεικνύει ότι πριν δημιουργηθεί ο κόσμος προϋπήρχε ένα σχέδιο για τον κόσμο. Το σχέδιο αυτό υπήρχε στη σοφία, τη βούληση και τη δύναμη του Θεού. Εμείς οι χριστιανοί συμπεριλαμβανόμαστε στο σχέδιο, ως Εκκλησία του Θεού. Σύμφωνα μ’ αυτό ο Θεός μας εξέλεξε προ καταβολής κόσμου για την αγιότητα, τη δικαιοσύνη και την αγάπη. Ο Θεός μας εξέλεξε εκ των προτέρων και μας υιοθέτησε δι’ Εκείνου. Διά τίνος; Διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ό,τι είμαστε για τον Θεό, είμαστε διά του Ιησού Χριστού. Εκτός Ιησού Χριστού ο άνθρωπος δεν έχει κανένα δεσμό και καμία σχέση και καμία συγγένεια με τον Θεό! Συνεπώς, η εκλογή και η υιοθεσία μας έγινε διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Εκείνος μας εξέλεξε, προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού εις αυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού (Εφεσίους 1,5)- όπως κάποτε είχε εκλέξει τον Ισραήλ ανάμεσα στα έθνη της γης.

Ουδείς ας μην ισχυριστεί πως τάχα αυτή η εκλογή του Θεού καταστρέφει την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, με αποτέλεσμα ούτε ο χριστιανός να έχει αξία, επειδή είναι χριστιανός, ούτε ο ειδωλολάτρης να καταδικάζεται, επειδή είναι ειδωλολάτρης. Όχι, αυτή η ερμηνεία είναι τελείως εσφαλμένη! Διότι κάποτε ο Θεός εξέλεξε τον Ισραήλ και κάποιοι από τον λαό του Ισραήλ χάθηκαν, ενώ άλλοι σώθηκαν. Εξέλεξε επίσης την αγία Εκκλησία Του, καλώντας όλα τα έθνη και τους λαούς σ’ αυτήν. Η σωτηρία αυτών που Εκείνος εξέλεξε δεν εξαρτάται από μόνη την εκλογή του Θεού, αλλά και από τη θέληση και τον αγώνα του ανθρώπου!

Προαιώνιε Θεέ και Δημιουργέ, ο οποίος μας εξέλεξες για τη σωτηρία, προτού καν μας δημιουργήσεις, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο πρόλογος της Αχρίδος», εκδ. Άθως)

***

Απολυτίκιον Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη. Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Λιβισίου τον γόνον, και Ευβοίας το καύχημα, εν εσχάτοις χρόνοις φανέντα, μοναστών φίλον γνήσιον, Ιάκωβον τιμήσωμεν πιστοί,τον νέον ησυχίας εραστήν, τον παρέχοντα ιάσεις παντοδαπάς, τοις ευλαβώς κραυγάζουσι• Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, Δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, Δόξα τον εν εσχάτοις χρόνοις και καιροίς σε αγιάσαντι.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις Λιβισίου θείος βλαστός, χαίροις της Ευβοίας θεοδώρητος θησαυρός, χαίροις μοναζόντων επίσκεψις και σκέπη, πατέρων μέγα κλέος, θείε Ιάκωβε.

Ιδιόμελον. Ήχος πλ. β΄.

Εν νηπτική ησυχία και καθαρότητι, ενώπιον του θείου θρόνου γονυπετών, πτέρυγας εκτήσω αγγελικάς. Χαίρων τοίνυν μετά χαιρόντων, και κλαίων μετά κλαιόντων, κήπος γέγονας αρωμάτων θεουργικών, ευωδίαν εκχέων, τοις εγγύς και τοις μακράν. Όθεν, Ιάκωβε πανάριστε, διανύων τας αποστάσεις θαυμαστώς, υπερέβης εν Πνεύματι, και χρόνον και χώρον. Διό εν ημέρα των Εισοδίων, εισώδευσας εις τας ερατεινάς σου μονάς, δωρούμενος ημίν το μέγα έλεος.

The Saints is the perfects Educators,Saint Iustin Popović and a Letter to an Educator by St. Nikolai Velimirovich

Saint Stylianus of Paphlagonia, the Protector of Children
Saint Alypius the Stylite of Adrianopolis in Paphlagonia 640
Saint Nikon “Metanoeite,” the Preacher of Repentance998
Saint James the Hermit of Syria was the disciple of St Maron (February 14).
Dedication of the Church of the Greatmartyr George at Kiev
Saint Innocent the first Bishop of Irkutsk
Saints Athanasius (“the Iron Staff”) and Theodosius of Cherepovets were disciples of St Sergius of Radonezh. 1388

Commemorated on November 26

On 27 November 2017, St. Iakovos (Jacob) Tsalikis of Evia was canonized by the Orthodox Church

Saint Iustin Popović of Ćelije

Actually, a man’s real life begins with his faith in the Lord Christ, which commits all his soul, all his heart, all his strength to the Lord Christ, Who gradually sanctifies, transfigures, deifies them. And through that sanctification, transfiguration, and deification the grace-filled Divine energies, which give him the all-powerful feeling and consciousness of personal immortality and personal eternity, are poured out upon him. In reality, our life is life inasmuch as it is in Christ. And as much as it is in Christ is shown by its holiness: the holier a life, the more immortal and more eternal it is.

What are Christians? Christians are Christ-bearers, and by virtue of this bearers and possessors of eternal life, and this according to the measure of faith and according to the measure of holiness which is from faith. The Saints are the most perfect Christians, for they have been sanctified to the highest degree with the podvigs of holy faith in the risen and eternally-living Lord Christ and no death has power over them… In them is nothing of themselves but rather wholly and in everything the Lord Christ….

Life according to the Gospel, holy life, Divine life, that is the natural and normal life for Christians. For Christians, according to their vocation, are holy: That good tiding and commandment resounds throughout the whole Gospel of the New Testament. To become completely holy, both in soul and in body, that is our vocation. This is not a miracle, but rather the norm, the rule of faith. The commandment of the Holy Gospel is clear and most clear: as the Holy One who has called you is Holy, so be ye holy in all manner of life (1 Peter 1: 15). And that means that according to Christ the Holy One, Who, having been incarnate and become man, showed forth in Himself a completely holy life, and as such commands men: “be ye holy, for I am Holy” (1 Peter 1: 16)…. And who are the Christians? Christians are those through whom the holy Divine-human life of Christ is continued from generation to generation until the end of the world and of time,…. 

And what else are the Lives of the Saints but the only Orthodox pedagogical science. For in them in a countless number of evangelical ways, which are completely worked out by the experience of many centuries, it is shown how the perfect human personality, the completely ideal man, is built up and fashioned, and how with the help of the holy mysteries and the holy virtues in the Church of Christ he grows into “a perfect man, according to the measure of the stature of the fullness of Christ.” And this is indeed the educational ideal of the Gospel, the only educational ideal worthy of a being made in the image of God, as man is, and which is established by the Gospel of the Lord Christ, established and realized first by the God-man Christ, and afterwards realized in the Holy Apostles and the other Saints of God. At the same time, without the God-man Christ, and outside the God-man Christ, with any other educational ideal, man forever remains an incomplete being, a wretched being, a miserable being, who deserves all the tears of all eyes in God’s worlds.

Verses
The firm pillar of asceticism has fallen,
For Stylianos has left this life.
Stylianos joyfully stands by God on the twenty-sixth.

Letter to an Educator
by St. Nikolai Velimirovich
TO AN EDUCATOR, MARKON,
ABOUT EDUCATION OF THE YOUNG AND THE OLD

You write how you love children because of their beautiful gratefulness which is pretty dull among adults. You quotes examples. I will quote one, too. Isidor, the Metropolitan of Petrovgrad, used to tell a story how as a child he had to walk barefoot. Some man, named Peter, was moved with compassion and bought him slippers made of birch bark for 5 kopeiki (pennies). This small act of charity was carved so deeply into Isidor’s memory that he was commemorating his benefactor, Peter, fifty years later at the services.

You also write that you feel sorry for children, exactly because you love them. A hard time has come for children, for their souls and their characters. There are scandals everywhere. Uncertainties and contradictions whip children like cold winds, at home, at school, on the street. And not only do children hear, in the space of two hours, two completely opposite theories about life, behavior, family, motherland, but they are confused by opposite examples. So you would like to have some sort of special education system which would protect them from the contemporary sickness and scandals. However, He said, “unless you return and become like children, you will not enter the Kingdom of Heaven.” So, Christ points out a greater need for the education of adults than of children. He shows a method by which adults should be educated. Simply – by following the example of children. But He also said how children ought to be educated. Again, very simple – “Let the children come to me and forbid them not.” Just let the children come to Christ and everything else is His work. The only task that parents have is not forbidding children to come to Christ.

So, let the children approach Christ and let the adults approach children. In the presence of Christ, their greatest Friend, children will not only learn, but also strengthen. Christ does not only teach but He also gives the grace-filled force of life so that children can fulfill what they learn. Christ is the eternal Youth. That eternal Youth calls children, so it can give them strength, so that they do not grow old in spirit, but that they always remain young, energetic and joyful. In one word – the wisdom of Christ’s education of children is in children always remaining children and not turning into old people. In opposition to that wisdom stands the scholastic model of education which strives by all its might to make old people out of children as quickly as possible – to present old people as their example, to pour elderly thoughts into their minds, to wring their hearts with the skepticism and pessimism of the elderly. Instead of the elderly becoming like children, the turn children into the elderly. And thus, they neither enter into the kingdom of Christ themselves, nor do they allow the children to enter. Hence the complaints from all over Europe that the youth are desperate.

May Christ bless and rejuvenate the youth of Europe.

It was taken from a book, Missionary Letters of Saint Nikolai Velimirovich, Part 4, published in 2008 by New Gracanica Monastery.
https://www.stmichaelschool.us/velimirovich.html

Apolytikion Saint Stylianus of Paphlagonia in the Third Tone

A living monument of self restraint, an immovable pillar of the Church you were shown to be, blessed Stylianos, for you were dedicated to God from your youth, and were seen as a dwelling place of the Spirit. Holy Father, entreat Christ our God, to grant us His great mercy.

Oikos

You were dedicated from God the Benefactor from childhood, as the great Baptist (St. John), and were shown a zealot and an imitator and type of his pure life and virtuous ways. Therefore like him, O Father, you dwelt in the desert in fasting and vigil, having purified your nous, and brought to mind ceaseless prayer to the Lord. Therefore you were filled with light that surpasses all thought, and with God-given graces, being shown a helper of all, and a most-speedy healer in afflictions. For Christ radiantly glorifies you, O Stylianos, who from childhood glorified Him.

Megalynarion

Sacred pillar placed by God, and a multitude of virtues which your life imparts to us, O Father Stylianos, in godly manner order our minds, of those who praise you.

Apolytikion St. Iakovos of Evia in the Plagal of the Fourth Tone

In thee the image was preserved with exactness, O Father; for taking up thy cross, thou didst follow Christ, and by thy deeds thou didst teach us to overlook the flesh, for it passeth away, but to attend to the soul since it is immortal. Wherefore, O righteous Iakovus, thy spirit rejoiceth with the Angels.