The Kingdom of God awaits those who have patiently endured.St. Seraphim of Sarov

 

St. Seraphim of Sarov

One should always endure all things with gratitude, for God’s sake.

We should always and foremost humble ourselves, following the teaching of St. Isaac of Syria: “Humble yourself and you will behold the glory of God.”

Therefore let us love humility, and we shall behold the glory of God. His glory is imparted to us in proportion as we become humble.

If there were no light all things would be dark. Similarly, without humility there is nothing in man but darkness.

“…the people who, in spite of the bonds of sin which fetter them and hinder them (by constraint and by inciting them to new sins), come to Him, our Savior, with perfect repentance for tormenting Him, who despise all the strength of the fetters of sin and force themselves to break their bonds – such people at last actually appear before the face of God made whiter than snow by His grace. ‘Come, says the Lord: Though your sins be as scarlet, I will make them whiter than snow’ (Isa. 1:18).”

Without sorrows there is no salvation. On the other hand, the Kingdom of God awaits those who have patiently endured. And all the glory of the world is nothing in comparison.

“Every success in anything we should refer to the Lord and with the Prophet say: ‘Not to us, O Lord, not to us, but to Your name give glory’ (Ps. 113:9).”

“You cannot be too gentle, too kind. Shun even to appear harsh in your treatment of each other. Joy, radiant joy, streams from the face of one who gives and kindles joy in the heart of one who receives. All condemnation is from the devil. Never condemn each other, not even those whom you catch committing an evil deed. We condemn others only because we shun knowing ourselves. When we gaze at our own failings, we see such a morass of filth that nothing in another can equal it. That is why we turn away, and make much of the faults of others. Keep away from the spilling of speech. Instead of condemning others, strive to reach inner peace. Keep silent, refrain from judgement. This will raise you above the deadly arrows of slander, insult, outrage, and will shield your glowing hearts against the evil that creeps around.”

 

Advertisement

Η ταπείνωση είναι άγιος καρδιακός θησαυρός…Αγίου Ιγνατίου (Brianchaninov)

         Αγίου Ιγνατίου (Brianchaninov)

            Η μακαρία ταπείνωση είναι αόρατη, όπως αόρατος είναι και ο χορηγός της Θεός. Είναι σκεπασμένη με τη σιωπή, την απλότητα, την ειλικρίνεια, τη φυσικότητα, την ελευθερία.

            Η ψεύτικη ταπείνωση συνοδεύεται πάντοτε από την προσποίηση και την εξωστρέφεια, με την οποία αυτοδιαφημίζεται. Η ψεύτικη ταπείνωση αγαπά τους θεατρινισμούς, μ’ αυτούς απατά και αυταπατάται.

            Η ταπείνωση του Χριστού είναι ντυμένη με χιτώνα άρραφο, με το πιο απλό ένδυμα. Μ’ αυτό το ένδυμα δεν αναγνωρίζεται και δεν γίνεται αντιληπτή από τους ανθρώπους.

            Η ταπείνωση είναι άγιος καρδιακός θησαυρός, είναι ανώνυμη καρδιακή ιδιότητα, είναι θεία συνήθεια, που γεννιέται ανεπαίσθητα στην ψυχή από την τήρηση των ευαγγελικών εντολών.

           Ο δίκαιος και πολύπαθος Ιώβ, μετά την παροιμιώδη υπομονή που έδειξε στις φοβερές του δοκιμασίες, αξιώθηκε να δει τον Θεό. “Πρωτύτερα Σε γνώριζα μονάχα απ’ όσα είχα ακουστά για Σένα, μα τώρα Σε είδα με τα μάτια μου”, Του είπε σε μιαν ωραία προσευχή του. Και ποιος ήταν ο καρπός της θεοπτίας στην ψυχή του δικαίου; Η ταπείνωση: “Γι’ αυτό περιφρόνησα τον εαυτό μου, έλιωσα (από καρδιακή συντριβή), αισθάνομαι σαν χώμα και στάχτη”.

            Θέλεις ν’ αποκτήσεις ταπείνωση; Τήρησε τις ευαγγελικές εντολές. Έτσι θα εγκατασταθεί στην καρδιά σου και θα ενωθεί μαζί της η αγία ταπείνωση, η ταπείνωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αρχή της ταπεινώσεως είναι η συναίσθηση της πνευματικής φτώχειας, Μέσα της είναι η ειρήνη του Χριστού. Τέλος και τελείωσή της είναι η αγάπη προς τον Χριστό.

.          Η ψευδοταπείνωση είναι η πιο φρικτή μορφή υπερηφάνειας.

           Η ψεύτικη ταπείνωση τυφλώνει τόσο τον άνθρωπο..

           Σκληρά μας εμπαίζει το ψέμα, όταν εμείς, απατημένοι απ’ αυτό, το παίρνουμε για αλήθεια.

ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΟΦ,ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ Β΄΄, σελ. 382-4,ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

π. Ιγνάτιος Καπνίσης

Η ταπείνωση είναι η πεποίθηση της καρδιάς μας πως είμαστε πιο αμαρτωλοί από όλους.Όσο περισσότερο οι άγιοι πλησιάζουν τον Θεό, τόσο περισσότερο βλέπουν τους εαυτούς τους ως αμαρτωλούς.

π. Ζαχαρίας Ζαχάρου

Σε όλα τα αναγνώσματα των Ευαγγελίων των Κυριακών πρίν την Μεγάλη Σαρακοστή -του Τελώνη καί του Φαρισαίου, τού Ασώτου υιού, των Ταλάντων, της Κυριακής της Κρίσεως– βλέπουμε ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα χωρίζεται σέ δύο κατηγορίες: σε εκείνους πού δικαιώνουν τούς εαυτούς τους καί σε εκείνους πού μέμφονται τούς εαυτούς τους καί παίρνουν το πταίσμα επάνω τους. Εκείνοι πού μπορούν νά μεμφθούν τούς εαυτούς τους στέκουν με τόλμη ενώπιον τού Κυρίου, όπως για παράδειγμα αυτοί πού εργάστηκαν με επιμέλεια τα τάλαντα πού τούς δόθηκαν είπαν: «Κύριε, ιδού…», και ο Κύριος τούς δόξασε, αλλά αντίθετα καταδίκασε εκείνους πού δικαίωναν τούς εαυτούς τους.

Αυτές είναι οι δύο στάσεις πού βρίσκουμε στις δύο κατηγορίες τής ανθρωπότητας, οι οποίες μάς συνοδεύουν καί μετά τον τάφο.

Άς επιλέξουμε την αγαθή στάση.

https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/

What will the Christians of the last times do?

St. Seraphim of Sarov

The word of God does not say in vain: “The Kingdom of God is within you” (Luke 17:21), and it “suffers violence, and the violent take it by force” (Matt. 11:12). That means that people who, in spite of the bonds of sin which fetter them and (by their violence and by inciting them to new sins) prevent them from coming to Him, our Savior, with perfect repentance for reckoning with Him…

“Such people were once seen by the holy Seer John the Divine clothed in white robes (that is, in robes of justification) and with palms in their hands (as a sign of victory), and they were singing to God a wonderful song: Alleluia. And no one could imitate the beauty of their song. Of them an Angel of God said: “These are they who have come out of the great tribulation and have washed their robes, and have made them white in the blood of the Lamb” (Rev. 7:9-14). They were washed with their sufferings and made white in the communion of the immaculate and life-giving Mysteries of the Body and Blood of the most pure and spotless Lamb – Christ – Who was slain before all ages by His own will for the salvation of the world, and Who is continually being slain and divided until now, but is never exhausted (in the Sacrament of Communion). Through the Holy Mysteries we are granted our eternal and unfailing salvation as a viaticum to eternal life…

St. Seraphim of Sarov,The Aim of the Christian Life

“God tested Abraham. That is, he sent him afflictions for his benefit, not so that he could find out what sort of man he was, for God knows everything, but so that He give him the means to perfect his faith.”

St. Mark the Ascetic, Homilies, 2.203

Abba Ischyrion was asked, “What have we done in our life?”He replied, “We have done the half of what our Fathers did.”When asked, “What will the ones who come after us do?”He replied, “They will do the half of what we are doing now.”And to the question, “What will the Christians of the last times do?”He replied, “They will not be able to do any spiritual exploits, but those who keep the faith will be glorified in heaven more than our Fathers who raised the dead.”

– From the Sayings of the Desert Fathers

Ένας άγιος άστεγος…

«Έαρ χελιδών oυ καθίστησι μία,Αι τρεις αηδόνες δε, των ψυχών έαρ».

( Δηλαδή ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη, τα τρία, όμως, αηδόνια του Πνεύματος, δηλαδή οι τρεις Ιεράρχες φέρνουν το έαρ των ψυχών, την Άνοιξη στις ψυχές. )

Άγιοι Τρεις Ιεράρχες

Εορτάζουν  στις 30 Ιανουαρίου

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΑΣΤΕΓΟΣ

”ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ”

Ένας άγιος άστεγος…

Η ματιά του με διαπερνούσε ενοχλητικά στο αργό περπάτημα μου λίγα μέτρα πιο πέρα…Αναζητούσα κάτι άλλο, αλλά προέκυψε αυτό το βλέμμα που σαν να μου μιλούσε χωρίς ήχο με καθήλωσε και με γέμισε ενοχες…Εγώ κρατώντας μια τυρόπιτα και ένα μπουκάλι νερό αμέριμνος αλλά και ψυχρός, εκείνος ένας πεινασμένος και κομματιασμένος ψυχικά περίμενε όχι την τυρόπιτα, αλλά το τέλος που δεν ερχόταν…Τον κοίταξα άλλη μια φορά και του την πρόσφερα μαζί το νερό…Την πήρε στα χέρια αλλά δεν την έφαγε…

«Ένα τσιγαρο έχεις να μου δώσεις;»

«Δεν καπνίζω», του λέω, αλλά τρέχω στο περίπτερο δίπλα του και αγοράζω ενα πακέτο, δεν θυμάμαι και ποια μάρκα…Το προσφέρω χαμογελώντας και καθώς απομακρύνομαι μη έχοντας να δώσω κάτι άλλο, ξεκίνησε η δική του προσφορά!!!

«Το τσιγάρο με σκοτώνει, ενώ η τυρόπιτα ανανεώνει το ραντεβού με την κόλαση για αργότερα…»

Τον κοίταζα σιωπηλός και ακίνητος δείχνοντάς του το ενδιαφέρον που ζητούσε για να συνεχίσει…

«Δεν με παίρνει ρε φίλε η Παναγιά, με αφήνει εδω να ταλαιπωρούμαι, να βλέπω την πατρίδα να στοιχειώνει και να μη μπορώ να τη βοηθήσω…Τα παιδιά και τους νέους να χάνονται στην απελπισία, χωρίς προοπτική και όνειρα και λιώνω…Τους αρρώστους αβοήθητους, τους γέροντες πεταμένους και εκείνα τα ορφανά ξεχασμένα στα ιδρύματα και μαυρίζει η καρδιά μου…Ο Χριστός είναι εδώ συνέχεια δίπλα μου και όσο τον παρακαλάω να με πάρει μαζί του με αφήνει να κοιμηθώ και ξανάρχεται μόλις ξυπνήσω…Δεν έχω και άλλη παρέα αλλά ούτε και παράπονο…Όποτε Τον φωνάξω τρέχει συνέχεια να με ακούσει…Αν ζητήσεις από τον πρωθυπουργό ακρόαση δεν θα τον δεις ποτέ…Ο Αρχοντας όμως όλου του κόσμου έρχεται αμέσως…»

Δακρύζει και σταματάει να μιλάει κοιτώντας αλλού…

Κάθισα δίπλα του και περίμενα να συνεχίσει, ήταν τόσο ζεστά, παρά το κρύο, που νόμιζες ότι έχει σόμπα κοντά του…Τώρα με κοιτάζει και χαμογελάει…

«Δώρο από τον Χριστό είναι η σόμπα, μη σου πω ότι το βράδυ ξεσκεπάζομαι»

Χλώμιασα γιατί διάβασε τη σκέψη μου…!Κατάλαβα ότι δεν είναι τυχαίος άνθρωπος…

«Η δικαιοσύνη του Θεού είναι πιο μεγάλη από ότι φαντάζεσαι…

Αν κάνεις φόνο, η ανθρώπινη επιείκεια του δικαστηρίου θα σε βγάλει από τη φυλακή σε λίγα χρόνια, ενώ για το ίδιο αδίκημα σου λένε ότι θα πας στην κόλαση αιώνια…Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να είναι ποιο επιεικής από τον Θεό;Αν μετανοήσεις για τις πράξεις που σε βαραίνουν, θα συγχωρεθείς αμέσως από τον Χριστό, γι’ αυτό να μην είσαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό σου…Δώσε του την ευκαιρία να διορθωθεί και μη καταδιώκεσαι από τους τύπους και το καθήκον…Κάνε την προσευχή σου πάντα και μην αφήνεις τον εαυτό σου έξω από την ευλογία του Χριστού…»

«Θέλω αν μπορείς να προσευχηθείς για εμένα», του ζητώ…

«Αν εγώ φάω την τυρόπιτα που μου πρόσφερες, εσύ θα χορτάσεις; Να προσεύχεσαι στον Χριστό όπως και εγώ και να έχεις πίστη…»

Καθώς σηκώνομαι να φύγω, ενώ εκείνος πήρε την τυρόπιτα στα χέρια με κοιτάζει χαμογελώντας και μου λέει:

«Τόση ώρα οι τρεις μας θα μπορούσαμε να παίξουμε και ξερή(παιχνίδι με χαρτιά), αλλά μάλλον εσύ ήθελες μόνο να ακούσεις…Ο φίλος μου θα σε βοηθήσει να βρεις αυτό που ζητάς…»

Ποτέ δεν περίμενα ότι παίρνοντας ένα πακέτο τσιγάρα και μια τυρόπιτα θα δεχόμουν σαν αντίτιμο την σοφία ενός άγνωστου άστεγου, τη δωρεάν ακτινογραφία των ανησυχιών μου και τη διαβεβαίωση ότι ο φίλος του ο Χριστός θα μου τις απαλύνει…

Οι άνθρωποι του Θεού βρίσκονται ανάμεσα μας και όποιος έχει ανοικτά μάτια μπορεί να δει το θέλημα Του αλλά και την χάρη Του, αυτήν που μεταμορφώνει έναν άστεγο σε σοφό, έναν άγνωστο σε φίλο, έναν άνθρωπο σε αδελφό !!!

Πηγή:http://anargyros61.blogspot.gr/2013/01/blog-post_18.html

http://hamomilaki.blogspot.gr/2013/02/jesus-and-homeless.html

Δώσε κάτι, έστω και ελάχιστο, σ’ εκείνον που έχει ανάγκη.Όσο είναι καιρός, λοιπόν, ας επισκεφθούμε το Χριστό, ας Τον περιποιηθούμε…για να μας υποδεχθούν στην ουράνια βασιλεία, όταν φύγουμε από τον κόσμο τούτο .Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Όταν θέλεις να τιμήσεις τον Χριστό, κάνε το όταν τον βλέπεις γυμνό στο πρόσωπο των φτωχών. Δεν έχει καμιά αξία, αν φέρεις μετάξι και πολύτιμα μέταλλα στον ναό και αφήσεις έξω τον Χριστό να υποφέρει από το κρύο και τη γύμνια…Ο Χριστός, ως ένας άστεγος ξένος περιφέρεται έξω και ζητιανεύει και αντί να τον δεχθήτε, σεις κάνετε διακοσμήσεις».Δεν είναι αρκετό, να υψώνετε τα χέρια στον ουρανό -απλώστε τα στους ενδεείς, και τότε θα εισακουσθείτε από τον Πατέρα.Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

https://www.youtube.com/watch?v=NJLQBkrmo-E

Απoλυτίκιo. Ήχoς α’.

Τoυς τρεις μέγιστoυς φωστήρας της τρισηλίoυ Θεότητας, τoυς την oικoυμένην ακτίσι, δoγμάτων θείων πυρσεύσoντας, τoυς μελιρρύτoυς πoταμoύς της σoφίας, τoυς την κτίσιν πάσαν, θεoγνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειoν τoν Μέγαν, καί τoν Θεoλόγoν Γρηγόριoν, συν τω κλεινώ Ιωάννη, τω την γλώτταν χρυσoρρήμoνι, πάντες oι των λόγων αυτών ερασταί, συνελθόντες ύμνoις τιμήσωμεν αυτoί γαρ τη Τριάδι, υπέρ ημών αεί πρεσβεύoυσι.

 

St. Pelagia Ivanovna of Diveyevo, fool for Christ’s, “a great luminary for the whole world” .

…we are made a spectacle unto the world, and to angels, and to men. We are fools for Christ’s sake. (I Cor. 4:9-10)

St. Pelagia Ivanovna of Diveyevo, fool for Christ’s and the disciple of St. Seraphim of Sarov.

Celebrated on January 30(July 8, when the women saints of Diveyevo are remembered )

As a young married woman she visited St. Seraphim, who conversed privately with her for a long time. On parting, the Elder bowed to her and said, “Go, Matushka, to Diveyevo and defend my orphans. God win glorify you there.” And he handed her a prayer rope. As she walked away, a young monk standing outside the elder’s cell asked him who she was. “Trust God, Fr. John,” replied the Saint, “this woman whom you see will be a great luminary for the whole world….She is Pelagia Ivanovna, from Arzamas.”

No one understood her. She was considered to be an ordinary crazy woman and quite unbearable. Gradually, Pelagia Ivanovna began to manifest other spiritual gifts, especially the gift of directing souls. All the sisters came under her spiritual guidance, and she had quite a number of spiritual children among the laity as well.As for the abbess, she did nothing without consulting the blessed one…

During this time there lived in Diveyevo yet another fool-for-Christ, Natalia Dmitrievna–“Natashenka”.     Little is known of her background, other than that she came from a peasant family of the Orenburg province. At first, she too sorely tried the nuns’ patience—she would stand by the choir, her head uncovered, and make faces–and she would have been evicted had not Blessed Pelagia appeared in a vision to one of the senior nuns with a paper on which was written in large letters: “Do not touch Natalia; she is assigned to live here!”

Not long before Pelagia Ivanovna died, she saw from her window a woman coming towards her from the convent gates. She shouted at her, shaking her finger threateningly. The woman stopped. “Is it still too early, mother?” she asked. “Early,” answered the blessed one. The woman bowed low and left as she had come. She would return periodically for extended visits and, after Pelagia Ivanovna died, she remained there to live. Who was she? Her name in holy baptism was Nadezhda, but everyone knew her as Pasha of Sarov, or Parasceva Ivanovna.

Before her repose on January 30,she was granted to receive the Holy Mysteries from angels, as witnessed by Mother Anna. After her repose she was seen in a vision, kneeling before the Most Holy Mother of God together with St. Seraphim. Blessed Parasceva Semyonovna called her “a second Seraphim,” and she became known as “Seraphim’s Seraphim.”

Before her death she promised that those who remembered her she would remember and pray for, Blessed Pelagia reposed on January 30, 1884 (O.S.).

 https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/

.

Οσία Πελαγία του Ντιβέγιεβο η διά Χριστόν Σαλή και Οσία Αθανασία Λογκάτσεβα

Οσία Πελαγία του Ντιβέγιεβο η διά Χριστόν Σαλή

Εορτάζει στις 30 Ιανουαρίου

Στο βίο μιας ασκήτριας που πέθανε μόλις τον 20ο αιώνα αναφέρεται … Πρόκειται για τη Οσία Αθανασία (Αναστασία Λογκάτσεβα), πνευματική θυγατέρα του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Όπως διαβάζουμε στο βίο της: «Η Αναστασία είχε έναν αδελφό που τον έλεγαν Παύλο. Ο Παύλος κάποτε ήταν μεθυσμένος και κρεμάστηκε. Κι η Αναστασία αποφάσισε να προσευχηθεί πολύ για τον αδελφό της. Μετά το θάνατο του, η Αναστασία πήγε στο μοναστήρι Ντιβέγιεβο, του Οσίου Σεραφείμ, για να μάθει τι ακριβώς έπρεπε να κάνει, ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση του αδελφού της, ο οποίος έδωσε τέλος στη ζωή του με τρόπο δυσσεβή και ατιμωτικό… Ήθελε να συναντήσει την Πελαγία Ιβάνοβνα και να ζητήσει τη συμβουλή της… Η Αναστασία επισκέφθηκε την Πελαγία. Εκείνη της είπε να κλειστεί στο κελί της σαράντα μέρες, να προσευχηθεί και να νηστέψει για τον αδελφό της και κάθε μέρα να λέει εκατόν πενήντα φορές: «Υπεραγία Θεοτόκε, ανάπαυσον τον δούλον σου.»

Όταν συμπληρώθηκαν οι σαράντα ημέρες, η Αναστασία είδε ένα όραμα. Βρέθηκε μπροστά σε μία άβυσσο. Στο βάθος της ήταν ένας βράχος από αίμα. Πάνω στο βράχο κείτονταν δύο άνδρες με σιδερένιες αλυσίδες στο λαιμό τους. Ο ένας ήταν ο αδελφός της.

Η Αναστασία διηγήθηκε το όραμα στην Πελαγία και κείνη της είπε να συνεχίσει την νηστεία και την προσευχή.

Τελείωσαν κι άλλες σαράντα ημέρες με νηστεία και προσευχή κι η Αναστασία είδε το ίδιο όραμα. Η ίδια άβυσσος κι ο βράχος πάνω στον οποίο βρίσκονταν οι δύο άνδρες με αλυσίδες στο λαιμό τους. Αυτή τη φορά όμως ο αδελφός της ήταν όρθιος. Περπατούσε πάνω στο βράχο, έπεφτε και ξανασηκωνόταν. Οι αλυσίδες ήταν ακόμα στο λαιμό του.

Η Πελαγία Ιβάνοβνα, στην οποία κατέφυγε και πάλι η Αναστασία, της είπε να επαναλάβει την ίδια άσκηση για Τρίτη φορά.

Όταν τελείωσε και το τρίτο σαρανταήμερο της νηστείας και της προσευχής, η Αναστασία ξαναείδε το ίδιο όραμα. Η ίδια άβυσσος, ο ίδιος βράχος. Τώρα όμως πάνω στο βράχο ήταν μόνο ένας άνδρας, αγνωστός της. Ο αδελφός της είχε απελευθερωθεί από τα δεσμά. Δε φαίνονταν πουθενά. Ο άγνωστος άνδρας ακούστηκε να λέει: «Είσαι τυχερός εσύ. Έχεις πολύ ισχυρούς μεσίτες στη γη.»

Η Αναστασία ανέφερε στην Πελαγία Ιβάνοβνα το τρίτο οραμά της και εκείνη της απάντησε:

«Ο αδελφός σου λυτρώθηκε από τα βάσανα. Δεν μπήκε όμως στη μακαριότητα του Παραδείσου.»

Από το βιβλίο του π. Σεραφείμ Ρόουζ “ Η ψυχή μετά τον θάνατο” (Ανάλυση του λόγου περί θανάτου του Αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς)

 

Απολυτίκιον Οσίας Πελαγίας Ιβάνοβνα του Ντιβέγιεβο. (Ποίημα Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια)

 Ήχος πλ. α’ Τον Συνάναρχον Λόγον

Διαπλεύσασα  πέλαγος πολυκύμαντον  του επιγείου σου βίου εν ηρεμία , σεμνή ,ψυχική και γεννηθείσα κόσμω θέατρον είληφας χάριν δαψιλή ,Πελαγία ,εμπαιγμούς και ύβρεις καθυπομειναι ως θείαν δρόσον υψόθεν ,θερμή αρτίως κόσμου πρέσβειρα.

Απολυτίκιον Οσίας Πελαγίας Ιβάνοβνα του Ντιβέγιεβο. Ήχος πλ. δ’

Εν σοί Μήτερ ακριβώς διεσώθη το κατ’ εικόνα, λαβούσα γάρ τον Σταυρόν, ηκολούθησας τώ Χριστώ, και πράττουσα εδίδασκες υπεροράν μέν σαρκός παρέρχεται γάρ, επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό και μετά Αγγέλων συναγάλλεται Οσία Πελαγία το πνεύμά σου.

Ταις αυτής πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον, και σώσον ημάς. Αμήν.

 

God does not grant big endowments without great temptations. St Isaac the Syrian

Be at peace with your own soul then heaven & earth will be at peace with you…The ladder that leads to the Kingdom is hidden within your soul..Dive into yourself and in your soul and you will discover the stairs by which to ascend.

Words of Eternal Life by St Isaac the Syrian

Silence is a mystery of the age to come, but words are instruments of this world.

The assembly of the humble is loved of God just as the assembly of the seraphim.

Be peaceful within yourself, and heaven and earth will be at peace with you. Be diligent to enter into the treasury that is within you, and you will see the treasury of Heaven: for these are one and the same, and with one entry you will behold them both. The ladder of the Kingdom is within you, hidden in your soul. Plunge deeply within yourself, away from sin, and there you will find steps by which you will be able to ascend.

A handful of sand, thrown into the sea, is what sinning is, when compared to God’s Providence and mercy. Just like an abundant source of water is not impeded by a handful of dust, so does the Creator’s mercy not defeated by the sins of His creations.

Justice does not belong to the Christian way of life and there is no mention of it in Christ’s teaching. Rejoice with the joyous and weep with those who weep; for this is the sign of purity. Suffer with those who are ill and mourn with sinners; with those who repent, rejoice. Be every man’s friend, but in your mind remain alone.Be a partaker in the sufferings of all men, but keep your body distant from all. Rebuke no one, revile no one, not even men who live very wickedly. Spread your cloak over the man who is falling and cover him. And if you cannot take upon yourself his sins and receive his chastisement in his stead, then at least patiently suffer his shame and do not disgrace him.

God does not grant big endowments without great temptations. God determines temptations commensurate to endowments.

God is close to the heart of the one that cries out to Him in sorrow.

The limitless power of God dwells in the Cross…

The path of God is a daily cross.

There is no other path to draw closer to Christ other than the path of sorrows.

Let yourself be persecuted, but do not persecute others.Be crucified, but do not crucify others.Be slandered, but do not slander others.Rejoice with those who rejoice, and weep with those who weep: such is the sign of purity.

Do not rely on your own strength so that God doesn’t allow you to fall because of your weakness — and thus learn of your feebleness through bitter experience.

. In whatever a person is lauded, God allows him to change by sending him a failure so that through it, he may learn humility.

He who shows kindness toward the poor has God as his guardian, and he who becomes poor for the sake of God will acquire abundant treasures. God is pleased when He sees people showing concern for others for His sake.

Through God’s providence, he who respects every person for God’s sake, privately acquires help from every human being.

Troparion of St Isaac the Syrian in Tone V

 Illumined by rays of the virtues, O God-bearer Isaac, in spirit thou wast shown to be an all-radiant beacon of the life which is in Christ; and by thine divinely inspired teachings, O father, thou dost guide safely to the way of salvation those who bless thee as a godly servant of Christ.

By the prayers of St Isaac the Syrian, O Lord Jesus Christ, have mercy on us and save us!

Παράδεισος είναι η αγάπη του Θεού.Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Εορτάζει στις  28 Ιανουαρίου

Παράδεισος είναι η αγάπη του Θεού. Μέσα σ’ αυτήν υπάρχει η τρυφή όλων των μακαρισμών. Σ’ αυτόν τον παράδεισο ο μακάριος Παύλος τράφηκε με υπερφυσική τροφή. Μέχρι να βρούμε λοιπόν την αγάπη, η εργασία μας είναι στη γη των αγκαθιών και μέσα σ’ αυτά σπέρνουμε και θερίζουμε, κι ας είναι ο σπόρος μας σπόρος δικαιοσύνης.

Όποιος βρήκε την αγάπη, κάθε μέρα και ώρα τρώγει το Χριστό κι από αυτό γίνεται αθάνατος (Ίω. 6, 5 8) . Διότι «ό τρώγων -λέει- από τον άρτο πού εγώ θα του δώσω, ποτέ (“εις τον αιώνα”) δε θα πεθάνει». Μακάριος λοιπόν είναι εκείνος πού τρώγει από τον άρτο της αγάπης, πού είναι ό Ιησούς.

Όταν ένας άνθρωπος αποκτήσει την αληθινή αγάπη, τον ίδιο το Θεό ντύνεται μαζί με αυτήν.

Μίκρυνε τον εαυτό σου μπροστά σε όλους τους ανθρώπους και θα υψωθείς πάνω απ’ όλους τους άρχοντας τούτου του κόσμου..Καταφρόνησε την τιμή για να τιμηθείς.

Ένας άνθρωπος, πού είναι ντυμένος, στο σώμα και στην ψυχή, με την κοσμική ματαιοδοξία και πού ποθεί να απολαύσει τα αγαθά του κόσμου, δεν μπορεί να φορέσει το Θεό -να γίνει θεοφόρος- μέχρι να τα αφήσει. Γιατί ό ίδιος ό Κύριος είπε ότι «οποίος δεν εγκαταλείψει όλα τα κοσμικά και δε μισήσει την κοσμική ζωή του, δεν μπορεί να γίνει μαθητής μου» (Λουκ. 14, 26).

Ο λόγος του Κυρίου ό αληθινός και αψευδής μας λέει ότι δεν μπορεί ένας άνθρωπος να έχει μέσα του τον πόθο των κοσμικών πραγμάτων και μαζί, την αγάπη τον Θεού (Ματθ. 6, 24). 

Σπείρε την ελεημοσύνη με ταπείνωση και θα θερίσεις το έλεος του Θεού την ημέρα πού θα σε κρίνει.

Ο ελεών το φτωχό έχει το Θεό να φροντίζει για τις δικές του ανάγκες. Και αυτός πού στερείται για το Θεό, βρήκε θησαυρούς ακένωτους. 
Ο Θεός δε χρειάζεται τίποτε. Ευφραίνεται όμως όταν δει κάποιον να αναπαύει την εικόνα του και να την τιμά για την αγάπη του.

Όταν λοιπόν δώσεις ελεημοσύνη, να ευφραίνεσαι και να πεις: Δόξα σοι ό Θεός, πού με αξίωσες να βρω κάποιον να αναπαύσω. Όταν όμως δεν έχεις τι να δώσεις, μάλλον να χαρείς και να πεις ευχαριστώντας το Θεό: Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, πού μου ‘δωσες αυτή τη χάρη και την τιμή να γίνω φτωχός για το όνομα σου..

Όποιος λοιπόν ακούσει ή δει με τα μάτια του ότι κάτι στενοχωρεί τον αδελφό του και δεν μπορεί να τον αναπαύσει με υλικά αγαθά, αλλά τον συμπονάει και καίεται ή καρδιά του γι’ αυτόν και αυτός είναι αληθινά ελεήμων. Το ίδιο είναι ελεήμων και όποιος δεχθεί ράπισμα από τον αδελφό του και δεν του αντιμιλήσει με την κοσμική αδιαντροπιά και δεν προκαλέσει λύπη στην καρδιά του. 

Η ελεημοσύνη μας κάνει ομοίους με το Θεό. 

Η αγάπη είναι καρπός της προσευχής.

Μίλησε δηλ. με το Θεό σαν γιος με πατέρα.

 

Στήριζε με το λόγο σου τους ασθενείς και αυτούς πού έχουν λυπημένη καρδιά και, όσο στο χέρι σου έχεις υλικά αγαθά, ελέησε τους και θα σε υποστηρίξει ή δύναμη του Θεού πού συντηρεί τα πάντα.

Όταν συναντήσεις κάποιον, ανάγκασε τον εαυτό σου να τον τιμήσει πιο πάνω απ’ ότι αξίζει. Χαιρέτισε τον θερμά. Παίνεσε τον. Όταν απομακρυνθεί, πες γι’ αυτόν κάθε καλό και τίμιο λόγο.
Με τον τρόπο αυτόν θα τον κάνεις καλύτερον απ’ ότι είναι. Πάντοτε ο τρόπος αυτός να σε χαρακτηρίζει. Να είσαι δηλαδή ευπροσήγορος πάντοτε και να αποδίδεις την τιμή σε όλους

Να μην ελέγξεις κανέναν σαν να είσαι εσύ κάτι παραπάνω απ’ αυτόν, ούτε να ονειδίσεις και να προσβάλεις άνθρωπο, ακόμη κι αυτούς πού έχουν πολύ κακό βίο και πολιτεία.

Αν έχεις μέσα σου λύπη, για έναν άνθρωπο πού για κάποιο λόγο, σωματικά ή ψυχικά, είναι άρρωστος, εκείνη την ήμερα να θεωρείς τον εαυτό σου μάρτυρα και να αισθάνεσαι ότι έπαθες για το Χριστό.

 

Ήχος πλ. δ·. Ω του παραδόξου θαύματος!

Πάτερ Ισαάκ θεσπέσιε, δι· ησυχίας πολλής, πρός ουράνιον έρωτα, τον νουν σου επτέρωσας, σεαυτόν αρνησάμενος· και θεωρίαις θείαις και πράξεσιν, ημάς παιδεύεις προς τελειότητα· όθεν τιμώμέν σε, ως σοφόν διδάσκαλον, και οδηγόν, την αγίαν μνήμην σου, πανηγυρίζοντες.

Ήχος δ’·. Έδωκας σημείωσιν.

Βίβλος η των λόγων σου, οία λειμών ευωδέστατος, διδαχών σου τοις άνθεσιν, ευφραίνει μακάριε, ημών τας αισθήσεις, τας της διανοίας, καί δυσωδίαν των παθών, και άκηδίας εκ των ψυχών ημών, διώκει θείω Πνεύματι· σύ γαρ βιώσας ως άγγελος, κατευθύνεις τον νουν ημών, Ισαάκ προς τα κρείττονα.

The pains of Love…Saint Isaac the Syrian

Be at peace with your own soul then heaven and earth will be at peace with you.The ladder that leads to the Kingdom is hidden within your soul… Dive into yourself and in your soul and you will discover the stairs by which to ascend.

St. Isaac the Syrian the Hesychast,Bishop of Nineveh

Commemorated on January 28

Paradise is the love of God…

Faith is the door to mysteries.

The knowledge of the Cross is concealed in the sufferings of the Cross. 

“Spread your cloak over the man who is falling and cover him.
And if you cannot take upon yourself his sins and receive his 
chastisement in his stead, then at least patiently suffer his shame and do not disgrace him“. Homily 51, Ibid ,no.165 in p.143 

A compassionate heart is one on fire for the whole of creation: for humanity, for birds, animals, demons, and all that exists … even our enemies, even the reptiles…

Those who are tormented in hell are tormented by the invasion of love. What is there more bitter and violent than the pains of love? Those who feel they have sinned against love bear in themselves a damnation much heavier than the most dreaded punishments. The suffering with which sinning against love afflicts the heart is more keenly felt than any other torment. It is absurd to assume that the sinners in hell are deprived of God’s love.Love is the offspring of knowledge of the truth which, as is commonly confessed, is given to all.The power of love works in two ways: It torments sinners, as happens here on earth when we are tormented by the presence of a friend to whom we have been unfaithful. And it becomes a source of joy to those who have been faithful. That is what the torment of hell is in my opinion: remorse (bitter regret ). But love inebriates the souls of the sons and daughters of heaven by its charm..

 The man who endures accusations against himself with humility has arrived at perfection. He is marveled at by the holy angels, for there is no other virtue so great and so hard to achieve.

Who does not love a humble and meek man? Only proud men and slanderers, who are foreign to his work.

Mysteries are revealed to the humble.

The cell of a solitary is the cleft in the rock where God spoke with Moses, as the Fathers say.

Paradise is the love of God, wherein is the enjoyment of all beatitude, and there the blessed Paul partook of supernatural nourishment.Until we find love, our labor is in the land of tares, and in the midst of tares we both sow and reap, even if our seed is the seed of righteousness.

The man who has found love eats and drinks Christ every day and hour and so is made immortal.Blessed is he who consumes the bread of love, which is Jesus!

Love is sufficient to nourish a man instead of food and drink. This is the wine ‘which makes glad the heart of man.’ Blessed is he who partakes of this wine!Licentious men have drunk this wine and felt shame; sinners have drunk it and have forgotten the pathways of stumbling; drunkards have drunk this wine and became firm in virtue; the rich have drunk it and desired poverty; the poor have drunk it and been enriched with hope; the sick have drunk it and become strong; the unlearned have taken it and been made wise.

Do not approach the words of the mysteries contained in the divine Scriptures without prayer and beseeching God for help, but say: Lord, grant me to perceive the power in them! Reckon prayer to be the key to the true understanding of the divine Scriptures.

Worldly glory is a reef in the sea covered by water;

These short quotes have been taken,

 https://blakemb.wordpress.com/pearls-of-saint-isaac-the-syrian/

Apolytikion of Isaac the Syrian. Plagal of the First Tone

He that thundered on Sinai with saving laws for man hath also given thy writings as guides in prayer unto monks, O revealer of unfathomable mysteries; for having gone up in the mount of the vision of the Lord, thou wast shown the many mansions. Wherefore, O God-bearing Isaac, entreat the Saviour for all praising thee.

Apolytikion of Isaac the Syrian © Holy Transfiguration Monastery – Brookline, MA

 

Δίψα Θεού , Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Εορτάζει στις  28 Ιανουαρίου

Δίψασε τον Χριστό για να σε ξεδιψάσει με την αγάπη Του. 

Ή αγάπη είναι η βασιλεία, πού μυστικά υποσχέθηκε ό Κύριος στους Αποστόλους ότι θα φάνε στη βασιλεία του. Διότι το «να τρώτε και να πίνετε στο δικό μου τραπέζι στη βασιλεία μου» (Λουκ. 22, 30) τι άλλο είναι παρά η αγάπη; Γιατί η αγάπη του Θεού μπορεί να θρέψει τον άνθρωπο, χωρίς αυτός να τρώγει και να πίνει. Η αγάπη, ακόμη, είναι το κρασί πού ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου (Ψ. 93, 16). Μακάριος είναι αυτός πού ήπιε από τούτο το κρασί. Από αυτό ήπιαν οι ακόλαστοι και ένιωσαν ντροπή οι αμαρτωλοί και λησμόνησαν τους δρόμους της αμαρτίας και οι μέθυσοι και έγιναν νηστευτές και οι πλούσιοι και πεθύμησαν τη φτώχεια και οι φτωχοί και πλούτισαν με την ελπίδα και οί άρρωστοι και έγιναν υγιείς και οι αγράμματοι και έγιναν σοφοί.

Ειρήνευσε με τον εαυτό σου, και ο ουρανός κι η γη θα ειρηνεύσουν μαζί σου.

Όποιος αισθάνθηκε τις αμαρτίες του, είναι ανώτερος από εκείνον που ανασταίνει  νεκρούς με την προσευχή του….Ο πορευόμενος στο δρόμο του Θεού πρέπει να τον ευχαριστεί για όλες τις θλίψεις που τον βρίσκουν…μη φοβηθείς τους πειρασμούς, διότι μέσα από αυτούς βρίσκεις θησαυρό… Κατά το μέτρο της ταπεινοφροσύνης, σου δίνει ο Θεός και τη δύναμη να υπομένεις τις συμφορές σου.Και όσο αγαπάς το Θεό, τόσο μεγαλώνει η χαρά που σου χαρίζει το άγιο Πνεύμα. 

Όποιος στενάζει μια ώρα για την ψυχή του, είναι ανώτερος  από εκείνον που ωφελεί όλον τον κόσμο.’Οποιος αξιώθηκε να δει τον εαυτόν του, είναι ανώτερος από εκείνον που αξιώθηκε να δει αγγέλους.

Αγάπησε την απραξία της κατά Θεόν ησυχίας περισσότερο από τον χορτασμό των πεινασμένων όλης της γης και από την επιστροφή πολλών εθνών στην θεογνωσία.

Όταν εργάζεσαι για την αρετή, να φροντίζεις να σε καταφρονούν οι άνθρωποι και τότε θα τιμηθείς από τον Θεό. Μίσησε την τιμή για να τιμηθείς. Εκείνος που τρέχει πίσω από την τιμή του κόσμου, φεύγει η τιμή από μπροστά του. Και εκείνος που αποφεύγει την τιμή, τον καταδιώκει η τιμή και γίνεται κήρυκας της ταπεινώσεώς του.

Σε αυτόν που γνώρισε τον εαυτόν του, δίνεται η γνώση των πάντων.Διότι η γνώση του εαυτού μας είναι πλήρωμα της γνώσης των πάντων…Να ευλογείς πάντα και να μην καταριέσαι, γιατί η ευλογία γεννά ευλογία και η κατηγορία, κατηγορία

Μίκρυνε τον εαυτό σου μπροστά σε όλους τους ανθρώπους και θα υψωθείς πάνω απ’ όλους τους άρχοντας τούτου του κόσμου.

Μη διακόψεις τον συνομιλητή σου για να πεις τη γνώμη σου σαν αμαθής και απαίδευτος…Όταν μπεις στο σπίτι εκείνου που σε φιλοξενεί μη στρέφεις από δω κι από κει τα μάτια σου εξετάζοντας τα γύρω αντικείμενα…Μη μπεις αιφνίδια σε ξένο σπίτι ή δωμάτιο, αλλά να κρούσεις προηγουμένως απ’ έξω, κι αφού προτραπείς να μπεις, τότε πέρασε με πολλή ευλάβεια.

Γίνε κοινωνός στα παθήματα όλων, αλλά στάσου με το σώμα σου μακριά από όλους. Κανένα να μη ελέγχεις και κανένα να μη κατηγορείς για τη συμπεριφορά του, ούτε και τον πιο κακό. Άπλωσε τον χιτώνα σου πάνω σαυτόν που έφταιξε, και σκέπασέ τον. Κι αν δεν μπορείς να φορτωθείς επάνω σου το φταίξιμό του και να δεχτείς για λόγου του την τιμωρία και την ντροπή, τουλάχιστον δείξε υπομονή και μη τον περιφρονήσεις.

Σκέπασε αυτόν που φταίει, όταν βέβαια δεν πρόκειται να σε ζημιώσει. Με τον τρόπο αυτό του δίνεις θάρρος, αλλά και συ κρατάς το έλεος του Θεού.

Αν αγαπάς την καθαρότητα, με τη βοήθεια της οποίας βλέπει κανείς τον Δεσπότη του σύμπαντος, να μην καταλαλείς, αλλά ούτε να ακούσεις κανένα, που να καταλαλεί τον αδελφό. Κι αν κάποιοι τσακώνονται μπροστά σου, κλείσε τα αυτιά σου και φεύγα από κει, για να μην ακούσεις λόγια οργής και πεθάνει η ψυχή σου.

Μέχρι να δεχθεί ο άνθρωπος στην ψυχή του τον Παράκλητο, το άγιο Πνεύμα, έχει ανάγκη από τις θείες Γραφές, για να εντυπωθεί στην καρδιά του η ενθύμηση των αγαθών και διά της συνεχούς αναγνώσεως να ανανεώνεται μέσα του η κίνηση και η ροπή προς το αγαθό…Να καταγίνεσαι στην ανάγνωση των Αγίων Γραφών και των βίων των αγίων.

Ταις του Αγίου σου Ισαάκ του Σύρου πρεσβείες, Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς! Αμήν.

Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης
Να διαβάζετε από το βιβλίο « Ασκητικοί Λόγοι του Ισαάκ του Σύρου» έστω ένα φύλλο την ημέρα. Εκεί μέσα θα βλέπεις τον εαυτόν σου. Είναι καθρέφτης ο Ισαάκ. Τον Ισαάκ τον Σύρον Γέροντα μου τον έχω, να τον έχεις και συ!

Απολυτίκιον Αγίου Ισαάκ του Σύρου. Ήχος α’

Της ερήμου πολίτης και εν σώματι Άγγελος, και θαυματουργός ανεδείχθης, θεοφόρε Πατήρ ημών Ισαάκ , νηστεία αγρυπνία προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τους νοσούντας, και τας ψυχάς των πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σου πάσιν ιάματα.

Μεγαλυναριον

Χαίροις ησυχίας θείος κανών, χαίροις μοναζόντων, ο διδάσκαλος ο σοφός, χαίροις ο παρέχων, τα πρόσφορα εκάστω, της χάριτος τω λόγω, Ισαάκ Όσιε.

Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, Σύ που έκλαψες για το φίλο Σου Λάζαρο και τα μάτια Σου έσταξαν δάκρυα λύπης και συμπάθειας, δέξου τα δάκρυα της πικρίας μου. Με τα πάθη Σου θεράπευσε τα πάθη μου.Με τα τραύματά Σου γιάτρεψε τα τραύματά μου. Με το Άγιο αίμα Σου άγνισε το αίμα μου και η ευωδία του ζωοποιού Σου σώματος ας μοσχομυρίσει και το δικό μου σώμα. Η χολή, που Σε πότισαν, ας γλυκάνει την ψυχή μου απ΄ τις πικρίες, που με πότισε ο αντίδικος. Το σώμα Σου, που το τάνυσαν πάνω στο Σταυρό, ας ανεβάσει σε Σένα το νου μου, που τον τράβηξαν κάτω οι δαίμονες. Το κεφάλι Σου, που έγειρε πάνω στο Σταυρό, ας υψώσει το δικό μου κεφάλι, που το ταπείνωσε ο εχθρός. Τα Πανάγια χέρια Σου, που καρφώθηκαν από τους απίστους στο Σταυρό, ας με τραβήξουν απ΄ τον γκρεμό του χαμού, όπως υποσχέθηκε το Πανάγιο Σου στόμα.Το πρόσωπό Σου, που δέχθηκε χτυπήματα και φτυσίματα από τους καταραμένους, ας ομορφήνει το πρόσωπό μου, που το ασχήμιναν οι ανομίες μου. Η ψυχή Σου, που απ΄το Σταυρό την παρέδωσες στον Πατέρα Σου, ας με οδηγήσει στη Χάρη Σου.

Δεν έχω καρδιά έμπονη πρός αναζήτησή Σου. Δεν έχω μετάνοια,δεν έχω κατάνυξη, πράγματα που φέρνουν τα παιδιά στην κληρονομιά τους. Δεν έχω, Κύριε, δάκρυ ικετευτικό. Σκοτίστηκε ο νους μου από την ματαιότητα του κόσμου , και δεν έχει τη δύναμη να σε ατενίση με πόνο. Ψυχράνθηκε η καρδιά μου απ΄το πλήθος των πειρασμών και δεν μπορεί να θερμανθή με τα δάκρυα της αγάπης για Σένα.

Αλλά Σύ, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησέ μου τελείαν μετάνοια και καρδιά έμπονη για να βγω και να Σ΄αναζητήσω μ΄όλη μου την ψυχή, γιατί, χωρίς Εσένα, είμαι ξένος κάθε καλού.

Χάρισέ μου, λοιπόν, Αγαθέ, την Χάρη Σου. Ο Πατέρας Σου… ας ανανεώση μέσα μου την Εικόνα Σου.

Σε εγκατέλειψα – μή μ΄εγκαταλείψεις. Μακρύνθηκα από Σένα – έξελθε να μ΄αναζητήσεις, να με βρεις και να με ξαναβάλεις στο κοπάδι των λογικών Σου προβάτων, και να με θρέψεις, μαζί μ΄αυτά, με τη χλόη των Θείων Σου μυστηρίων, των οποίων τόπος είναι η καθαρή καρδιά, στην οποία παρουσιάζεται και η έλλαμψη των αποκαλύψεών Σου, που είναι παρηγοριά κι αναψυχή γι΄αυτούς που κοπίασαν για Σένα με θλίψεις και ποικίλα βάσανα. Είθε ν΄ αξιωθούμε κι εμείς να δούμε αυτή την έλλαμψη, με τη Χάρη και τη φιλανθρωπία Σου, Κύριε Ιησού Χριστέ, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.