the most painful periods of our life were the most fruitful…Father Sophrony Sakharov

Words of Eternal Life by Father Sophrony Sakharov

Strait is the way, and thorny and sorrowful. We shall heave many a sigh as we go along. 

None of us can escape suffering if we would be born into a new life in God.

Until we go ‘into the sanctuary of God’ (Ps. 73.17) we shall often hesitate, unsure whether our works are pleasing to the All-Holy. Since we are not exempt from sin we can only think that it is our wrong-doing which provokes the storms raging around us- though St Peter reminded the early Christians in their despair that ‘the spirit of glory’ (1 Pet. 4.14) rested upon them. One thing, however, is not open to doubt: the hour will come when all our trials and tribulations will disappear into the past. Then we shall see that the most painful periods of our life were the most fruitful and will accompany us beyond the confines of this world, to be the foundation of the Kingdom ‘which cannot be moved’ (Heb. 12.28).

Through prayer we enter into Divine life;

Fight your enemies with humility.

Archimandrite Sophrony Sakharov (2001) (2nd ed.) His Life is Mine.

Advertisement

Οι πιο οδυνηρές περίοδοι της ζωής μας ήταν οι πιο καρποφόρες…Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Στενός είναι ο δρόμος και γεμάτος αγκάθια και θλίψεις. Θα έχουμε πολλούς αναστεναγμούς στο δρόμο.
Κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει τις θλίψεις αν θέλει να γεννηθεί σε μια νέα ζωή εν Θεώ.
Ένδοξη στην αιωνιότητα η αγάπη του Χριστού, ενώ στα γήινα επίπεδα εκδηλώνεται με μεγάλο πόνο.
Μέχρις ότου μπούμε «εις το αγιαστήριο του Θεού» (Ψαλμ. 72,17), πολλές φορές θα δειλιάσουμε, επειδή δεν είμαστε βέβαιοι ότι τα έργα μας είναι αρεστά στον  πανάγιο Θεό. 
Ο απόστολος Πέτρος υπενθύμισε στους πρώτους χριστιανούς, που βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση, ότι «πνεύμα δόξης» (Α’ Πέτρ. 4,14) επεκάθισε σ’ αυτούς.
Ένα πράγμα όμως είναι πέρα από κάθε αμφιβολία,θα έλθει ώρα που όλες οι δοκιμασίες και οι ταραχές θα εξαφανιστούν στο παρελθόν. Τότε θα δούμε ότι οι πιο οδυνηρές περίοδοι της ζωής μας ήταν οι πιο καρποφόρες και θα μας συνοδεύουν πέρα από τα όρια αυτού του κόσμου και θα γίνουν θεμέλια της βασιλείας «μη σαλευόμενα» (Εβρ. 12,28).
Την ημέρα της Κρίσεως ό,τι αγαθό έχομε κάνει κατά τη διάρκεια της ζωής μας θα είναι πλησίον μας για να μας δοξάσει.

«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού, ελέησον ημάς».
«Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς». 

Αρχιμανδρίτου  Σωφρονίου «Η ζωή Του ζωή μου».

Saint Pelagia Ivanovna of Diveyevo

Saint Pelagia Ivanovna of Diveyevo, fool for Christ’s and the disciple of St. Seraphim of Sarov.

January 30

In the world Pelagia Ivanovna Serebrennikova.She was born in Arzamas and already from childhood was nicknamed “fool” for her unusual behaviour. As a young married woman she visited St. Seraphim, who conversed privately with her for a long time. On parting, the Elder bowed to her and said, “Go, Matushka, to Diveyevo and defend my orphans. God win glorify you there.” And he handed her a prayer rope. As she walked away, a young monk standing outside the elder’s cell asked him who she was. “Trust God, Fr. John,” replied the Saint, “this woman whom you see will be a great luminary for the whole world….She is Pelagia Ivanovna, from Arzamas.”
      On returning home, Pelagia Ivanovna began acting as though she had gone mad, running around Arzamas and shouting inanities. For several years she endured unspeakable torments from her relatives
In Diveyevo Pelagia Ivanovna continued her tormenting struggle.
Some sisters venerated her, others abused her as a mad woman possessed by a clairvoyant demon.
      Gradually, Pelagia Ivanovna began to manifest other spiritual gifts, especially the gift of directing souls. 
After 20 years of asceticism, Blessed Pelagia, at the command of Seraphim who appeared to her in a dream, shut herself up in a cell, began to avoid people, became silent, sat and slept always on the floor near the entrance door, and spent her nights in prayer. She fed mainly on black bread from which she rolled little balls which served her instead of beads for the Jesus prayer. She never washed her body or cut her nails.
Pelagia Ivanovna once slapped a bishop who insisted that she should take a gift.
The painter, M. P. Petrov, was a living example of that grace-filled action through which she directed people’s hearts to the way of salvation.
       “She pulled me from the depths of hell,” he said later.
She saw the whole life of any person and prophesied with clairvoyance. She appeared in dreams and performed healings. She quenched a fire at a distance. The sisters of the community, and Mother Abbess herself, took counsel with the clairvoyant blessed one. The fame of her clairvoyance spread everywhere and the blessed one was visited by many people from all ends of Russia.
      Before her repose on January 30, 1884 (O.S.), she was granted to receive the Holy Mysteries from angels, as witnessed by Mother Anna. After her repose she was seen in a vision, kneeling before the Most Holy Mother of God together with St. Seraphim. Blessed Parasceva Semyonovna called her “a second Seraphim,” and she became known as “Seraphim’s Seraphim.”
Before her death she promised that those who remember her she would remember and pray for.

Ἁγία Πελαγία Ἰβάνοβνα τοῦ Ντιβέγιεβο,ἡ διά Χριστόν Σαλή

Ἡ Ὁσία Πελαγία τοῦ Ντιβίγιεβο, ἡ διά Χριστόν Σαλή (+ 1884) μαθήτρια τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ
τιμᾶται τήν 30η Ἰανουαρίου

Ἡ κατά κόσμον Πελαγία Ἰβάνοβνα Σερεμπρενίκοβα, γεννήθηκε τό 1809 στό Ἀρζαμᾶς, πόλη τῆς κεντρικῆς Ρωσίας.Σέ μικρή ἡλικία ἡ Πελαγία ἔμεινε ὀρφανή ἀπό ἀπό πατέρα καί ἡ μετέρα της ἀναγκάσθηκε νά παντρευτεῖ γιά δεύτερη φορά ἕναν ἄνθρωπο ἄξεστο καί σκληρό.Ἀπό τότε ἡ διαβίωση τῆς Πελαγίας στό πατρικό της σπίτι ἔγινε μαρτυρική.

Ἡ Πελαγία ἦρθε στό Σάρωφ νά προσκυνήσει  καί νά πάρει τήν εὐλογία τοῦ μεγάλου Στάρετς ὁσ. Σεραφείμ. Ὁ Ἅγιος, μόλις ἀντίκρυσε τήν Πελαγία, τῆς ἔκανε μία ἐδαφιαῖα μετάνοια καί τῆς ἔδωσε ἕνα κομποσχοῖνι, ἀποκαλῶντας την Μάτουσκα (Μητέρα). Ὅταν ἔφυγαν μέ τήν μητέρα της καί τόν νεαρό σύζυγο της, ὁ Ἅγιος πλησίασε τόν συμμοναστή του Ἰβάν Ταμπάρτσεφ καί τοῦ εἶπε ὅτι ἡ Πελαγία θά γίνοταν ἕνα ἀστέρι πού θά φώτιζε ὁλη τήν Ρωσία!Ἀπό τήν ἐπίσκεψη αὐτή καί μετά ἡ συμπεριφορά τῆς Πελαγίας ἔγινε ἀκόμη πιο ἀσύμβατη μέ τά κοινωνικά πρότυπα. Ἀργυπνοῦσε τίς νύχτες προσευχομένη, κοιμόταν σ’ ἕνα φέρετρο, ζητιάνευε μισόγυμνη στούς δρόμους, μοίραζε τά χρήματα τῆς οἰκογένειας στούς φτωχούς. Ἔτσι ὀ ἄνδρας της τήν ἔδιωξε ἀπό τό σπίτι .Τά παιδιά τοῦ πατριοῦ της τήν μισοῦσαν, ὁ ἴδιος τήν ἔδερνε καί ἡ μικρή του κόρη ἔβαλε κάποιον νά τήν πυροβολήσει καί ὅταν αὐτός ἀστόχησε ἄκουσε τήν Πελαγία νά τοῦ λέει, ὅτι πυροβόλησε τόν ἑαυτό του! (Πράγματι μετά ἀπό λίγο ὁ παρ’ ὀλίγον δράστης αὐτοκτόνησε!).
Μετά ἀπό ὅλα αὐτά ἡ ταλαιπωρημένη μητέρα τῆς Πελαγίας ἐπισκέφθηκε καί πάλι τόν ὅσ. Σεραφείμ καί τοῦ περιέγραψε τήν κατάσταση. Φωτιζόμενος ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα ὁ Στάρετς διεῖδε τήν διά Χριστόν σαλότητα τῆς μακαρίας καί συνέστησε στή μητέρα της νά τήν ἀφήσουν ἐλεύθερη (διότι μέχρι τότε τήν ἔδεναν), νά ἀκολουθήσει τόν δρόμο πού τῆς εἶχε ὁρίσει ὁ Θεός.

Στό Ντιβέγιεβο ἡ Πελαγία συνέχισε τίς σαλότητες μέ ἀποτέλεσμα ἄλλες μοναχές νά τήν σέβονται, ἄλλες νά τήν φοβοῦνται, ἄλλες νά τήν κοροϊδεύουν καί ἄλλες νά τήν χτυποῦν! Σάν ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ὑπέρτατης ταπείνωσης ἡ μακαρία ἐλεήθηκε ἀπό τόν Θεό μέ Ἁγιοπνευματικά χαρίσματα. Θεράπευσε λ.χ. τόν καλλιτέχνη Μ. Π. Πετρώφ τοῦ ὁποίου τό χέρι εἶχε παραλύσει, ἔσβησε ἀπό μακρυά μία πυρκαγιά, ἄρχισε νά ἐμφανίζεται «καθ’ ὕπνον» σέ ἀσθενεῖς καί νά τούς θεραπεύει!). Προφήτευσε ἀκόμη τήν ἐπανάσταση πού θά κατέστρεφε τήν Ἁγία Ρωσία καί τήν δολοφονία τοῦ Τσάρου Ἀλεξάνδρου Β’, γιά τόν ὁποῖο ἔκλαιγε συνεχῶς.

Μετά ἀπό 20 χρόνια τέτοιας μαρτυρικῆς βιοτῆς (τό 1853), ἐμφανίσθηκε στόν ὕπνο της ὁ ὅσ. Σεραφείμ καί τῆς ἔδωσε ἐντολή νά μείνει ἔγκλειστη στό κελλί της. Ἐκεῖ ἡ μακαρία ἔζησε ἄλλα 31 χρόνια, προσευχομένη ἀδιαλείπτως, ἀποφεύγοντας τούς ἀνθρώπους καί τρεφομένη μόνο μέ μαῦρο ψωμί! Προεῖδε τόν θάνατό της ἑπτά χρόνια πρίν καί τόν ὑποδέχθηκε προετοιμασμένη μέ τά Ἄχραντα Μυστήρια. Κοιμήθηκε τήν 30η Ἰανουαρίου 1884 καί ἐνταφιάσθηκε πίσω ἀπό τό ἱερό τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος, μέσα σέ ἕνα φέρετρο ἀπό κυπαρρίσι, ντυμένη μέ τά ἐνδύματα πού συνήθιζε.

Πριν ἀπὸ τό θάνατό της ὑποσχέθηκε ὅτι : «ὅλους ποὺ ζητᾶνε βοήθεια ἀπὸ μένα καὶ μὲ παρακαλᾶνε νὰ προσεύχομαι γι᾿ αὐτούς ὅλους θὰ τοὺς βοηθῶ…»

Κατά τήν ἀνακομιδή της τό Λείψανό της βρέθηκε ἀδιάφθορο καί σήμερα φυλάσσεται στή Μονή τοῦ Ντιβέγιεβο.
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 30η Ἰανουαρίου.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’
Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβοῦσα γὰρ τὸν Σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ καὶ πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾶν μὲν σαρκός παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὁσία Πελαγία, τὸ πνεῦμά σου.

Ολα καλά, μην ανησυχείς!

Ήταν κάποτε ένας πλούσιος άρχοντας, και είχε και έναν υποτακτικό φίλο, ο οποίος είχε την συνήθεια να λέει συνέχεια, όλα καλά. Έτσι μιαν μέρα που τον πήρε μαζί του στο κυνήγι, ο υποτακτικός του γέμισε το όπλο, και του το έδωσε. Όταν ο πλούσιος πυροβόλησε, κάτι δεν πήγε καλά, και από την έκρηξη ο πλούσιος χάνει ένα δάκτυλο.

Αυτός εξοργισμένος,ρίχνει όλο το φταίξιμο στον υποτακτικό, λέγοντας του πως δεν έβαλε σωστά την γέμιση μπαρουτιού. Ο υποτακτικός του λέει, ”όλα καλά, μην ανησυχείς”
Αυτός του λέει “Μα με κοροϊδεύεις και από πάνω; Έχασα το ένα μου δάκτυλο και εσύ μου λες όλα καλά;”
Έτσι δίνει διαταγή, και τον φυλακίζουν.

Πέρασε ο καιρός, και ξαναπήγε κυνήγι, αυτή την φορά μόνος του.
Για κακή του όμως τύχη, στο δάσος του επιτίθεται μια φυλή,ανθρωποφάγοι,τον δένουν χειροπόδαρα,και τον παίρνουνε στον αρχηγό της φυλής. Ανάβουν τα καζάνια, και ετοιμάζονται για την τελετή να τον σκοτώσουν, όταν ξαφνικά λέει ο αρχηγός “Περιμένετε, αυτός εδώ δεν μας κάνει. Δεν είναι αρτιμελής. Σύμφονα με την παράδοση μας, είναι μεγάλη γρουσουζιά να φάμε κάποιον μη αρτιμελή. Άστε τον να φύγει.”

Έτσι,ο πλούσιος παρά τρίχα την γλυτώνει, και η σκέψη του πάει απευθείας στον υποτακτικό του. Πηγαίνει στην φυλακή, δίνει διαταγή να τον ελευθερώσουν, του διηγείται το τι του συνέβηκε και πως γλείτωσε. Του ζητάει και συγνώμη που τον έκλεισε άδικα στην φυλακή. ”Όλα καλά” του λέει ο υποτακτικός του.
“Μα τι όλα καλά, σε ταλαιπώρησα άδικα και εσύ μου λες όλα καλά;”
“Όλα καλά, γιατί αν δεν με έβαζες φυλακή, θα ήμουν μαζί σου στο κυνήγι, και θα με έτρωγαν εμένα που είμαι αρτιμελής.”

Μετάφραση από το βιβλίο,
«Φάρμακο Ψυχής»προσευχή Αγίου Φιλαρέτου Μόσχας

Κύριε, μόνον Ἐσύ γνωρίζεις τί μοῦ χρειάζεται…

Κύριε, δέν ξέρω τί νά ζητιανέψω ἀπό Ἐσένα. 

Μόνον Ἐσύ γνωρίζεις τί μοῦ χρειάζεται.

Σύ μέ ἀγαπᾶς περισσότερο ἀπό ὅσο ἐγώ ξέρω νά ἀγαπῶ τόν ἑαυτό μου. 

Κύριέ μου, δῶσε στό δούλο Σου ἐκεῖνο πού οὔτε νά ζητήσω δέν μπορῶ. Δέν τολμῶ νά σοῦ ζητιανέψω οὔτε ἀπαλλαγή ἀπό πάθη, οὔτε ἀρετές, οὔτε ἀπόλαυση χάριτος, παρά μόνο στέκομαι μπροστά Σου μέ τήν καρδιά μου ἀνοιχτή ἀπέναντί Σου. 

Σύ βλέπεις τίς ἀνάγκες πού ἐγώ δέ βλέπω, κοίταξέ με καί πράξε κατά τό ἔλεός Σου. Χτύπησε καί θεράπευσε, ρίξε με καί ἀνύψωσέ με. Πάλλομαι καί σιωπῶ μπροστά στήν ἅγια θέλησή Σου καί μπροστά στίς κρίσεις Σου γιά μένα. Προσφέρω τόν ἑαυτό μου ὡς θυσία πρός Ἐσένα. Δέν ὑπάρχει μέσα μου ἄλλη ἐπιθυμία παρά μόνο νά ἐκπληρώσω τό θέλημά Σου. 

Μάθε με νά προσεύχομαι. Ἔλα Ἐσύ ὁ Ἴδιος μέσα μου νά προσεύχεσαι. Ἀμήν

Spread your cloak over the man who is falling and cover him.St Isaac the Syrian

St Isaac the Syrian, Bishop of Ninevah and Great Hesychast

Commemorated on January 28

Words of Wisdom

“Above all, love silence…”

Let us love silence till the world is made to die in our hearts.

Thirst after Jesus and He will satisfy you with His love.

The joy that is in God is stronger than this present life..Love is sweeter than life. And the concord with God from which love is born is sweeter than honey and the honey comb. It does not seem grievous to Love to undergo a bitter death for the sake of he beloved… And to the heart which has received this joy every sweetness of this world seems superfluous. for there is nothing which can be likened to sweetness of the knowledge of God.”

Let yourself be persecuted, but do not persecute others.
Be crucified, but do not crucify others.Be slandered, but do not slander others.
Rejoice with those who rejoice, and weep with those who weep: such is the sign of purity.
Suffer with the sick.Be afflicted with sinners.
Exult with those who repent.
Be the friend of all, but in your spirit remain alone.
Be a partaker of the sufferings of all, but keep your body distant from all.
Rebuke no one, revile no one, not even those who live very wickedly.
Spread your cloak over those who fall into sin, each and every one, and shield them.
And if you cannot take the fault on yourself and accept punishment in their place,do not destroy their character.

O name of Jesus, key to all gifts, open up for me the great door to your treasure-house, that I may enter and praise you with the praise that comes from the heart

Love is sweeter than life. And the concord with God from which love is born is sweeter than honey and the honey comb. It does not seem grievous to Love to undergo a bitter death for the sake of he beloved… And to the heart which has received this joy every sweetness of this world seems superfluous. for there is nothing which can be likened to sweetness of the knowledge of God.

The mouth, which is continuously giving thanks, receives blessing from God. In the heart that always shows gratitude, grace abides. 

Spread your cloak over the man who is falling and cover him.And if you cannot take upon yourself his sins and receive his chastisement in his stead, then at least patiently suffer his shame and do not disgrace him.

There is no other path to draw closer to Christ other than the path of sorrows.

The assembly of the humble is loved of God just as the assembly of the seraphim.

Άπλωσε το φόρεμα της στοργής σου και σκέπασε αυτόν πού αμαρτάνει…Ἀββᾶς Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος

 Οσίου πατρός ημών Ισαάκ του Σύρου επισκόπου Νινευί και μεγάλου ησυχαστού

Η μνήμη του εορτάζεται στις 28 Ιανουαρίου

Λόγοι πλήρης χάριτος και σοφίας

Δίψασε τον Ιησού και θα σε ξεδιψάσει με την αγάπη του. 

Στόμα που ευχαριστεί πάντοτε τον Θεό, δέχεται από τον Θεό ευλογία. 

Περισσότερο από όλα αγάπησε την σιωπή, διότι η σιωπή προξενεί σε σένα καρποφορία της αρετής.

Μελέτα συνεχώς τα βιβλία των Αγίων Πατέρων για την πρόνοια του Θεού,για να γευθεί και να αισθανθεί η ψυχή σου γλυκύτητα από την κατανόηση των Γραφών.

Μίκρυνε τον εαυτό σου μπροστά σε όλους τους ανθρώπους και θα υψωθείς πάνω απ’ όλους τους άρχοντας τούτου του κόσμου.Ταπείνωσε τον εαυτό σου και θα δεις την δόξα του Θεού εντός σου.Αν έχεις την ταπείνωση στην καρδιά σου, εκεί στην καρδιά σου φανερώνει ο Θεός την δόξα Του. 

Η τελειότητα της ταπείνωσης είναι να μπορείς να υποστείς με χαρά, εξευτελισμούς και κάθε ψευδή κατηγορία. 

Δέξου να καταφρονηθής, αλλά να μη καταφρόνησης· να αδικηθής, αλλά να μη αδικήσης. Να μη έλθης σε δικαστήριο με κανένα, αλλά αν κατακριθής, υπόμεινε, έστω κι αν δεν είσαι ένοχος. 

Μεγαλύτερη από κάθε αρετή είναι η διάκρισις. 

Αγάπησε την απραξία της κατά Θεόν ησυχίας περισσότερο από τον χορτασμό των πεινασμένων όλης της γης..Κρύβε τα μυστικά σου από όλους, καθώς και τις πράξεις σου και τους αγώνες σου. 

Απόκτησε χείλη γλυκά, και όλους φίλους θα τους έχεις.

Σπείρε την ελεημοσύνη με ταπείνωση και θα θερίσεις το έλεος του Θεού την ημέρα πού θα σε κρίνει. 

Όποιος ακούσει ή δει με τα μάτια του ότι κάτι στενοχωρεί τον αδελφό του και δεν μπορεί να τον αναπαύσει με υλικά αγαθά, αλλά τον συμπονάει και καίεται ή καρδιά του γι’ αυτόν και αυτός είναι αληθινά ελεήμων. 

Τίποτε δεν μπορεί να φέρει την καρδιά μας κοντά στο Θεό, όσο ή ελεημοσύνη. Όταν λοιπόν δίνεις, να δίνεις μεγαλόψυχα και με ιλαρό πρόσωπο και να δίνεις περισσότερο απ’ όσο σου ζητάνε. 

Σκέπασε τον αμαρτάνοντα, όταν δεν έχεις απ’ αυτό πνευματική ζημία. Έτσι και αυτόν τον κάνεις να έχει θάρρος στον αγώνα του και εσένα σε στηρίζει το έλεος του Κυρίου σου. 

Στήριζε με το λόγο σου τους ασθενείς και αυτούς πού έχουν λυπημένη καρδιά και,  θα σε υποστηρίξει ή δύναμη του Θεού πού συντηρεί τα πάντα. 
Να μοιράζεσαι τη λύπη των ανθρώπων πονώντας γι’ αυτούς στην προσευχή σου με όλη σου την καρδιά και θ’ ανοίξει μπροστά στις ικεσίες σου ή πηγή του ελέους του Θεού.
Όταν δεν έχουμε τα μέσα για να ασκήσουμε την πρακτική Ελεημοσύνη, ας είναι ή αγάπη και ή ελεημοσύνη μέσα στην καρδιά μας και στην προσευχή μας.
Ό ελεήμων άνθρωπος είναι ιατρός της ψυχής του διότι σαν βίαιος άνεμος αποδιώκει από μέσα του το σκοτάδι πού προκαλούν τα πάθη. 

 Να ευφραίνεσαι μαζί με αυτούς πού ευφραίνονται και να κλαις μαζί με αυτούς πού κλαίνε. Αυτό φανερώνει την καθαρή σου καρδιά. Με τους αρρώστους αρρώστησε και συ. Με τους αμαρτωλούς να κλάψεις. Με αυτούς πού μετανοούν για τις αμαρτίες τους να χαρείς. Να είσαι φίλος με όλους τους ανθρώπους, αλλά και να συγκεντρώνεσαι στον εαυτό σου. 
Να ζεις κατά κάποιον τρόπο τα παθήματα όλων των ανθρώπων, αλλά, σαν μοναχός πού είσαι, να μη ζεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Να μην ελέγξεις κανέναν σαν να είσαι εσύ κάτι παραπάνω απ’ αυτόν, ούτε να ονειδίσεις και να προσβάλεις άνθρωπο, ακόμη κι αυτούς πού έχουν πολύ κακό βίο και πολιτεία. Άπλωσε το φόρεμα της στοργής σου και σκέπασε αυτόν πού αμαρτάνει και αν δεν μπορέσεις να πάρεις επάνω σου τα αμαρτήματα του και την τιμωρία και την ντροπή του, τουλάχιστο κάνε υπομονή και μη τον ντροπιάζεις μπροστά σου, ή μπροστά στον κόσμο.

Ή ελεημοσύνη είναι αντίθετη με τη δικαιοκρισία. Ή ελεημοσύνη είναι λύπη της ψυχής για τον ανήμπορο. Ή ελεημοσύνη κινείται από τη θεία χάρη και ξεστρατίζει για να βοηθήσει όλους με συμπάθεια και στον άξιο τιμωρίας δεν ανταποδίδει το κακό και τον άξιο του κάλου επαίνου τον φορτώνει με αγαθά. 
Και όπως δεν μπορούν να ισοζυγιαστούν στους δίσκους της ζυγαριάς ένας κόκκος άμμου από τη μια και το πολύ βαρύ χρυσάφι από την άλλη, έτσι και ή δικαιοκρισία του Θεού δεν μπορεί να εξομοιωθεί στο βάρος και να ισοζυγιαστεί με την ελεημοσύνη του. Και όπως μια χουφτιά άμμου, πού πέφτει σε μεγάλη θάλασσα, χάνεται, έτσι και τα αμαρτήματα οποιουδήποτε ανθρώπου δεν μπορούν να σταθούν μπροστά στη φιλάνθρωπη πρόνοια και στην ευσπλαχνία του Θεού.

Όταν ρώτησαν τον αββά Ισαάκ, «τι εστί καρδία ελεήμων;» εκείνος απάντησε με τα εξής συγκλονιστικά: Καρδία ἐλεήμων ἐστί, καῦσις καρδίας ὑπὲρ πάσης τῆς κτίσεως. Είναι μια καρδιά που καίγεται για ολόκληρη την κτίση, για τους ανθρώπους, για τα όρνια, για τα ζώα, για τους δαίμονες και για όλα τα κτίσματα. Με την ανάμνηση και τη θέα τους τρέχουν από τα μάτια του δάκρυα. Από την πολλή και σφοδρή αγάπη που συνέχει την καρδιά του μικραίνει ή καρδιά του και δεν μπορεί να υποφέρει ή να ακούσει ή να δει κάποια καταστροφή ή κάποια μικρή λύπη να γίνεται στην κτίση. Γι’ αυτό και για τα άλογα ζώα και για τους εχθρούς της αλήθειας και γι΄ αυτούς που τον βλάπτουν και για τα ερπετά κάθε στιγμή  προσεύχεται συνεχώς με δάκρυα, ζητώντας από το Θεό να τους διαφυλάξει και να τους ελεήσει. Ομοίως προσεύχεται και για τα ερπετά από την πολλή του ευσπλαχνία, πού συγκινεί την καρδιά του, υπερβαίνοντας το ανθρώπινο μέτρο και φτάνοντας στην ομοιότητα του Θεού.

Φυλάξου λοιπόν να μην κατηγορήσεις και να μην ελέγξεις κανέναν για κάποια αδυναμία του, γιατί έχουμε στους ουρανούς κριτή απροσωπόληπτο. 

Ὅσο πλησιάζεις καί προοδεύεις στήν πορεία σου, τόσο οἱ ἐναντίον σου πειρασμοί πληθύνονται. Διότι ὁ Θεός ὁδηγεῖ τή ψυχή στίς θλίψεις τῶν δοκιμασιῶν κατά τό μέτρο τῆς Χάριτος πού παραχωρεῖ.

Ὁ Θεός δέν χορηγεῖ ἕνα μεγάλο χάρισμα χωρίς μιὰ μεγάλη δοκιμασία. Ὁ Θεός, κατά τή σοφία Του, πού βρίσκεται πέρα ἀπό τήν κατανόηση τῶν πλασμάτων Του, ὅρισε τά δῶρα Του νά παραχωροῦνται ἀνάλογα μέ τούς πειρασμούς.Ἐπειδή χωρίς δοκιμασίες δέν φαίνεται ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί δέν μπορεῖς νά ἀποκτήσεις παρρησία μπροστά στόν Θεό, οὔτε νά μάθεις τή σοφία τοῦ Πνεύματος.

Ας νιώθουμε, λοιπόν, ευγνωμοσύνη και αγάπη για όσα ή άφατη φιλανθρωπία του Θεού μας χάρισε και συνεχίζει να μας χαρίζει.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α΄. Τόν συνάναρχον Λόγον.

Ἀρετῶν ταῖς ἀκτίσι καταλαμπόμενος, τῆς ἐν Χριστῷ πολιτείας φωστῆρ πολύφωτος, θεοφόρε Ἰσαάκ ὤφθης ἐν Πνεύματι, καί κατευθύνεις ἀσφαλῶς, σωτηρίας πρός ὁδόν, διδάγμασι θεοπνεύστοις, τούς εὐφημούντας σέ Πάτερ, ὡς τοῦ Χριστοῦ θεῖον θεράποντα.

Glory be to God for all things! St John Chrysostom

St John Chrysostom, the golden trumpet of Orthodoxy

(Commemorated January 27)

By St. Nikolai Velimirovich

The Church celebrates the memory of this saint on November 13th and January 30th, but on this day is celebrated the translation of his honoured relics from the Armenian village of Comana, where he died in exile in 407, to Constantinople where earlier, as Patriarch, he had governed the Church. Thirty years after his death, Patriarch Proclus made a speech in memory of his spiritual father and mentor, and by this speech so roused the love of the people and the Emperor, Theodosius the Younger, towards the great saint that they all wanted the relics of Chrysostom to be translated to Constan-tinople. It is related that the coffin containing the relics could not be shifted from its place until the Emperor wrote a letter to Chrysos-tom, begging his forgiveness (for Theodosius’s mother, Eudoxia, was guilty of having persecuted the saint) and appealing to him to return to Constantinople, his former residence. When this repen-tant letter was placed on the coffin, the latter became light in weight. Before the translation, many of the sick, on touching the coffin, were healed. When the relics arrived at the capital, the Emperor again begged forgiveness over them in his mother’s name, as though it were she herself speaking: `While I lived in this tem-poral life, I acted in malice towards thee; but now that thou livest in eternal life, be thou of help to my soul. My glory passes and there is nought to help me; help me, Father, in thy glory; help me before I come to be condemned before the judgement of Christ.’ When the saint was carried into the Church of the Holy Apostles and placed on the patriarchal throne, the assembled throng heard these words from his mouth: `Peace be with you all!’ The translation of the relics of St John Chrysostom was carried out in the year 438.

* From “The Prologue from Ochrid”, by Bishop Nikolai Velimirovic – Lazarica Press – Birmingham 1985

But, on the other hand, see what happened to Saint John after his demise. Reward. Just reward, such as only God can give. The Arab bishop, Adeltios, who had received the exiled Chrysostom into his house in Cucusus, prayed to God, after the saint’s death, to reveal where his soul was.  The response came while he was at prayer. It was almost as if he were outside himself and a young man bathed in light was taking him to heaven. One by one he showed him the hierarchs, shepherds and teachers of the Church, naming them one by one- but John was not among them. Later God’s angel took Adeltios to the way out of Paradise and the latter returned to his normal state. When the angel asked him why he was sad, Adeltios replied that he was distressed not to have seen his beloved teacher. The angel explained: “No person still robed in the flesh may see him, because he is at the throne of God with the Cherubim and Seraphim”.

Saint Nikolaï Velimirović, The Ochrid Prologue, November 11

His final words were “Glory be to God for all things!”

“For Christians above all men are forbidden to correct the stumblings of sinners by force…it is necessary to make a man better not by force but by persuasion. We neither have autority granted us by law to restrain sinners, nor, if it were, should we know how to use it, since God gives the crown to those who are kept from evil, not by force, but by choice.”

“Even if we have thousands of acts of great virtue to our credit, our confidence in being heard must be based on God’s mercy and His love for men. Even if we stand at the very summit of virtue, it is by mercy that we shall be saved.”

Apolytikion in the Plagal of the Fourth Tone
Grace shining forth from your lips like a beacon has enlightened the universe.
It has shown to the world the riches of riches poverty;
it has revealed to us the heights of humility.
Teaching us by your words, O Father John Chrysostom,
intercede before the Word, Christ our God, to save our souls!

Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν.Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Ἀνακομιδὴ τῶν Τιμίων Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως

ἑορτάζει Στίς  27 Ἰανουαρίου

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἐκοιμήθη ἀπό τήν πολυχρόνια ταλαιπωρία καί ἀπό τήν ἐξάντληση στίς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 407 μ.Χ. καθ᾽ ὁδὸν πρὸς τὴν τρίτη του ἐξορία ἀπό τήν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία  στὴν Πιτιούντα τοῦ Πόντου. Τὰ τελευταῖα λόγια του ἦταν: «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν».Τάφηκε στά Κόμανα τοῦ Πόντου στόν Ναό τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Βασιλίσκου μαζὶ μὲ τὰ ἅγια λείψανα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Βασιλίσκου καὶ Λουκιανοῦ, καθὼς εἶχε ἀποκαλυφθεῖ σὲ αὐτὸν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἴδιους διὰ νυκτερινῆς ὀπτασίας, ὅταν ἀκόμη ζοῦσε.Τό σεπτό λείψανό του περίμενε ἐκεῖ ἐπί περίπου τριάντα ἔτη.

Τό ἔτος 434 μ.Χ. Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἐξελέγη ὁ μαθητής τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου Ἅγιος Πρόκλος, ὁ ὁποῖος παρεκάλεσε τόν αὐτοκράτορα Θεοδόσιο νά ἐνεργήση ὥστε τό λείψανο τοῦ μεγάλου αὐτοῦ πατέρα τῆς Ἐκκλησίας νά ἐπιστρέψη στήν Κωνσταντινούπολη. 

Ὅταν ὁ Αὐτοκράτορας Θεοδόσιος ὁ Β΄ προσπάθησε τὸ ἔτος 438 νὰ μεταφέρει τὸ ἱερὸ του λείψανο στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ἅγιος ἀρνεῖτο καὶ ἔμενε ἀκίνητος, κατὰ τρόπο θαυματουργικό.Τό γεγονός αὐτό θεωρήθηκε ὅτι συνεδέετο μέ τήν ἄδικη καί βάναυση συμπεριφορά τοῦ Ἀρκαδίου καί τῆς Εὐδοξίας πρός τόν Χρυσόστομο.  Τότε ὁ Αὐτοκράτορας ἀναγκάστηκε νὰ τοῦ ἀπευθύνει  γράμμα μετανοίας.Αὐτὴ τὴν ἐπιστολὴ τοῦ αὐτοκράτορα τὴν πῆγαν στὸν Ἅγιο καὶ τὴν τοποθέτησαν πάνω στὴν λάρνακά του. Τότε ὁ Ἅγιος ἔδωσε τὸν ἑαυτό του στοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ αὐτοκράτορα καὶ ἔτσι αὐτοὶ μετέφεραν τὴν λάρνακα στήν Κωνσταντινούπολη.Ἀπό τὸ λιμάνι ὁδηγήθηκε ἐν πομπῇ καὶ τοποθετήθηκε στὸ σύνθρονο τοῦ Ναοῦ τῆς Ἃγίας Εἰρήνης καί ἅπαντες ἐβόησαν: «Ἀπόλαβέ σου τὸν θρόνον, Ἅγιε». Στήν συνέχεια  ἡ Λάρνακα τοποθετήθηκε σέ αὐτοκρατορική ἅμαξα καί μεταφέρθηκε στόν περιώνυμο Ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἐκεῖ ἔβαλαν τό ἅγιο Λείψανο πάνω στήν ἱερή καθέδρα καί ἔγινε ἕνα θαυμαστό σημεῖο. Ὁ Ἅγιος ἐπεφώνησε πρός τόν λαό τό «Εἰρήνη πᾶσι». 

Ἐπειδή ὅμως ὁ τάφος τῆς αὐτοκράτειρας Εὐδοξίας ἐσείετο ὅλα αὐτά τά χρόνια μετά τήν κοίμηση τοῦ Ἁγίου, ὁ Ἀρκάδιος παρεκάλεσε νά τοποθετηθῇ ἐπί τοῦ τάφου τό ἱερό Λείψανο τοῦ Ἁγίου καί γονατιστός  ἐδέετο νά τήν συγχωρήσῃ ὁ Ἅγιος. Τότε ἀκούσθηκε καί πάλι ἡ φωνή τοῦ Ἁγίου ὁ ὁποῖος εἶπε: «τῇ Εὐδοξίᾳ συγχώρησις». Ἔτσι σταμάτησε νά σείεται ὁ τάφος τῆς ἀσεβοῦς Εὑδοξίας.

Ἡ Ἁγία Κάρα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εὑρίσκεται στήν Ἱερά Μονή Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Τό δεξί του χέρι σέ στάση εὐλογίας εἶναι θησαυρισμένο στήν Ἱερά Μονή Φιλοθέου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Λόγος ἐγκωμιαστικὸς τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, στήν ἀνακομιδὴ τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

”…Να ὀνομάσουμε τὸν Χρυσοστομο φίλο γνήσιο τῆς Θεοτόκου; Ναί, καὶ αὐτὸ τὸ ἀξιώθηκε! Εὑρισκόμενος ὁ Ἅγιος για τὴν ἀσθένειά του ἔξω ἀπὸ τὴν Κων/λη, ἐκεῖ που προσευχόταν κατὰ τὸ μεσονύκτιο, εἶδε ξύπνιος τὴν Κυρία Θεοτόκο, ἡ ὁποία ἦλθε πρὸς αὐτὸν μὲ ἀπειρο φῶς καὶ ἔχοντας τριγύρω τῆς πλῆθος ἀπὸ ἄνδρες καὶ γυναῖκες τοῦ εἶπε αὐτὰ μὲ φωνὴ χαριέστατη: «Ἰωάννη, τοῦ ἐμοῦ θεράπων Υἱοῦ καὶ Θεοῦ, καλὰ ἀγωνίστηκες τὸν ἀγῶνα τῆς ἀσκήσεως, καλὰ ἐποίμανας τὸ λογικὸν ποίμνιον, ἀλλὰ ἀνδρίζου ἀκόμη καὶ κραταιοῦ. Διότι ἰδοὺ καὶ μαρτυρικὸς σὲ ἀναμένει δρόμος καὶ ἀθλητικὸ σὲ περιμένει στάδιο διὰ ποικίλων πόνων καὶ πειρασμῶν, για να καταστῇ φανερὴ ἡ δοκιμασία σου καὶ στῇ γῆ καὶ τὸν οὐρανό…. Ἂς ἀγαλλιασθὴ λοιπὸν καὶ ἂς χαρῇ τὸ πνεῦμά σου, διότι σὲ ἔχει ἀποταμιευθεῖ καὶ χαρὰ στους οὐρανούς, ἀνάλογα μὲ τὶς θλίψεις σου».

 Ἐπίσης καὶ ἡ θαυμαστὴ ὀπτασία που εἶδε ὁ ἅγιος Κύριλλος ὁ Ἀλεξανδρείας.Ὁ θεῖος του πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεοφίλος εἶχε ἐχθρὸν τὸν ἅγιο Χρυσοστομο…

Βλέπει μία φορὰ σὲ ὅραμα τὴν Κυρία Θεοτόκο, μαζὶ καὶ τὸν ἅγιο Χρυσοστομο, να συνομιλοῦν μεταξὺ τοὺς σὲ ἕνα πάμφωτο καὶ ὡραιότατο τόπο. Βλέποντας τούς, ὅμως, ἐπιθυμοῦσε καὶ ἐζητοῦσε να πάη κοντὰ καὶ αὐτὸς ἀλλὰ ὁ θεῖος Χρυσόστομος τὸν ἐπιτιμοῦσε καὶ τὸν ἐμπόδιζε. Τότε, ἀκούει φωνὴ ἀπὸ τὴν Θεοτόκο, ποὺ ἔλεγε πρὸς τὸν Χρυσοστομο αὐτά: Συγχώρησε τὸν χάριν ἐμοῦ (για χάρι δική μου), διότι πολλὰ ἐπάσχισε, ἐκοπίασε για ἔμενα, καταντροπιάσας τὸν ὑβριστῇ Νεστόριο, καὶ ἔμενα Θεοτόκο μὲ ἀνακήρυξε. Ἀπὸ ἄγνοια τὴν ἀσχήμη για σένα ὑπολήψη – γνώμη ἐσχημάτισε καὶ θὰ φανέρωση αὐτήν, ποὺ ἀπέκτησε μὲ ἐπιγνώση.

 Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ ὅραμα ὁ ἅγιος Κύριλλος, ἔγινε μεγάλος φίλος τοῦ Χρυσοστόμου, ἐπαινώντας αὐτὸν καὶ συνέγραψε πρόχειρα καὶ τὸν βίον Τοῦ…”

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’.

 τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσὸς, ἐκλάμψασα χάρις τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο, τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

We must trust in God in all …St. John of Kronstadt

We must trust in God in all temptations, in all desolate conditions of the soul. The Lord will deliver.

If God does not leave a blade of grass, a flower, or a small leaf of a tree without His good providence, will He leave us? O, let every man be convinced with his whole heart that God is true to Himself in His providence for even the least of His creatures. Let him understand that the Creator invisibly dwells in all His creatures. In the words of our Saviour, God clothes the grass of the field, feeds the fowls of the air.

St. John of Kronstadt