Icon of the Mother of God “Quick to Hear” The Protection of Our Most Holy Lady, the Mother of God Icon of the Mother of God ‘’The Healer’’ Icon of Panagia Eleftherotria (“Our Lady of Deliverance”)
Commemorated October 1/14
The Most Holy Mother of God prays for us ceaselessly. She is always visiting us. Whenever we turn to her in our heart, she is there. After the Lord, she is the greatest protection for mankind.She is constantly, by our side, and all too often we forget her. She is constantly, by our side… Elder Thaddeus of Vitovnica
Troparion Icon of the Mother of God “Quick to Hear”, in Tone IV:
Let us make haste to the Theotokos amid our misfortunes, and fall down now before her holy icon, crying out with faith from the depths of our soul: Hearken quickly to our entreaty, O Virgin, in that thou art called ‘she who is quick to hear’ For thee do we, thy servants, have as a ready helper in our needs.
Παναγία η Γοργοϋπήκοος Σύναξη της Παναγίας της Γιάτρισσας Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ Σύναξη της Παναγίας της Ελευθερώτριας στον Βασσαρά Σπάρτης
Εορτάζουν στις 1 ΟκτωβρίουΆγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: “Η Παναγία απαντά αμέσως στην προσευχή μας”
–Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι; –ΗΠαναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αµέσως στην προσευχή µας• όποτε δεν έχουµε, µας αφήνει, για να αποκτήσουµε λίγη παλληκαριά…Τώρα μας βοηθούν πιο πολύ ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Πώς μας φυλάει ο Θεός και δεν το καταλαβαίνουμε!..Ο,τι καλό κι αν βρη ο άνθρωπος να πη για την Παναγία, δεν θα μπορέση να εκφράση το μεγαλείο Της. Η Παναγία έφερε στον κόσμο την παραδεισένια χαρά.
Και μόνον το όνομα Της να βρω κάπου γραμμένο, το ασπάζομαι με ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά μου.
Εμφανίζεται στον Γέροντα Παΐσιο, η Παναγία η Ελευθερώτρια.
Την επόμενη Μεγάλη Σαρακοστή, στις 21 Φεβρουαρίου 1985 (π. η.), ο Όσιος δέχθηκε την επίσκεψη της Παναγίας. Ήταν 10:30 το βράδυ, και ένιωθε τόσο εξαντλημένος, που έτρεμαν τα πόδια του. Σκέφθηκε να πιή λίγο κρασί, για να τονωθή, και βγήκε από το Καλύβι, για να πάει στην αποθήκη κάτω από την απλωταριά, όπου είχε δύο μπουκάλια. Καθώς λοιπόν προχωρούσε προς το πίσω μέρος της Καλύβης, ελεεινολογώντας τον εαυτό του που σκέφθηκε να πιή κρασί, είδε στο ξέφωτο, 4-5 μέτρα πιο πέρα από την απλωταριά, την Παναγία με την μορφή που έχει στην εικόνα της Ελευθερώτριας. Ήταν μία Μάνα με μεγάλη αρχόντια, «μία Αρχοντομητέρα!» Φορούσε ολόλευκα ενδύματα και άστραφτε τόσο πολύ που, ενώ ήταν νύχτα, έλαμψε όλος ο τόπος! Την είδε να τον κοιτάζει με βλέμμα γλυκό, γεμάτο στοργή, και να έρχεται προς το μέρος του. Καθώς Την έβλεπε να πλησιάζει σε ένα σημείο, όπου οι παλαιότεροι –πριν από 50 χρόνια- είχαν τον ιδιαίτερο χώρο, φώναξε με ευλάβεια: «Παναγία μου, φθάνει! Ευλόγησέ με από ‘κεί, μην πλησιάσεις άλλο, γιατί ο τόπος είναι ακάθαρτος και εγώ είμαι ακάθαρτος». Η Παναγία τον ευλόγησε και χάθηκε από μπροστά του. «Ύστερα, και η καρδιά έσπασε, και τα μπουκάλια έσπασαν», έλεγε ο Όσιος. Η καρδιά του έσπασε από χαρά, και τα μπουκάλια με το κρασί ήταν πλέον άχρηστα· είχε μεθύσει από το ουράνιο κρασί, και δεν ένιωθε πλέον ούτε αδυναμία ούτε εξάντληση. Ύστερα από αυτό το γεγονός ρωτούσε: «Τι κρασί πίνουν στον Παράδεισο; Ήπιες καμμιά φορά;». Και διηγούμενος κάποτε το θείο αυτό γεγονός, είπε: «Η μέθη η ουράνια είναι καλή, αλλά πρέπει να είναι κανείς συνέχεια εκεί, στο ατελείωτο βαρέλι, το ουράνιο».
Απολυτίκιο Παναγίας Γοργοεπηκόου Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης
Ως θεοβρυτον κρήνη των αύλων χαρίτων σου την θαυματουργόν Σου εικόνα Θεοτόκε πλουτίσαντες εκ ταύτης των θαυμάτων τας ροάς αντλούμε δαψιλώς ως εξ Εδέμ συ γαρ Γοργουπήκοοςβοηθός πέλεις των εκβοώντων σοι Δόξα τοις σοις χαρίσμασιν Αγνή, δόξα τη παρθενία Σου, δόξα τη προς ημάς Σου ανεκφράστω προνοία Άχραντε.
Απολυτίκιον Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Της Σκέπης σου Παρθένε, αvuμνούμεν τας χαρίτας, ην ως φωτοφόρον νεφέλην, εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, και σκέπεις τον λαόν σου νοερώς, εκ πάσης των εχθρών επιβουλής. Σε γαρ σκέπην και προστάτιν και βοηθόν, κεκτήμεθα βοώντές σοι· Δόξα τοις μεγαλείοις σου Αγνή, δόξα τη θεία Σκέπη σου, δόξα τη προς ημάς σου, προμηθεία Άχραντε.
Απολυτίκιον της Παναγίας της Ελευθερωτρίας. Ήχος α΄.Της ερήμου πολίτης
Εικόνα σου αγίαν, Ελευθερώτριαν Άχραντε, νυν πανευλαβώς προσκυνούντες, γεραίρομεν, Παρθένε· επέστη γαρ σκέπη προς ημάς, βραβεύουσα θαυμάτων προχοήν. Εκ παντοίων κινδύνων, και νόσων ημάς απαλλάττουσα ευχαρίστως βοώμεν. Δόξα τω Σε δοξάσαντι Θεώ, δόξα τω Σε μεγαλύναντι, δόξα τω ελευθερώσαντι ημάς διά του τόκου σου.
Gregory was a great light To his people and his nation. He spurned glory and riches For the poverty of Christ the Crucified, Preferring eternal riches in heaven. He raised his mind to heaven and thoughts of God, And endured much physical torture, As if it all were painless. He was strong with the power of God’s grace, And nourished by God’s heavenly food, And armored against evil by God’s providence. He was lowered into the pit from his glory, And from the pit he was elevated to the heights- The heights of eternal glory. Gregory, great and holy, Enlightened Armenia with Jesus. Even the wild boar, Tiridates, Was baptized under the Cross and became a lamb. With great glory, the land of Armenia glorifies Its miracle-worker, St. Gregory.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič for Old Calendar date September 30, and New Calendar date October 13.
Ο άγιος Γρηγόριος έζησε επί βασιλείας Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Ήταν Πάρθος κατά την καταγωγή, υιός του Αρσακίδου σατράπου Ανάκ, που ήταν συγγενής του Χοσρόη, βασιλιά της Μεγάλης Αρμενίας. Ο Ανάκ, λοιπόν, σε συνεργασία με το βασιλιά των Περσών Αρταξέρξη (Αρτασείρα), σκότωσε τον Χοσρόη. Αλλά οι σατράπες της Αρμενίας εκδικήθηκαν το φόνο του, σκοτώνοντας τον Ανάκ και όλη του την οικογένεια. Διασώθηκε μόνο ο διετής τότε Γρηγόριος τον οποίο η τροφός φυγάδευσε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Εκεί ο άγιος βαπτίστηκε και έλαβε την ελληνοχριστιανική παιδεία. Όταν ανδρώθηκε, νυμφεύτηκε κόρη βασιλικής οικογένειας και απέκτησε δύο υιούς, τον Βαρτάνη και τον Αριστάκη τους οποίους ανέθρεψε με την πίστη του Χριστού.
Στην Καισάρεια βρισκόταν εξόριστος από τον Αρταξέρξη και ο υιός του φονευθέντος βασιλιά Χοσρόη Β’, Τιριδάτης ο Γ΄. Το 287 ο Τιριδάτης ο Γ΄ο Μέγας με την υποστήριξη των Ρωμαίων ανέκτησε τον θρόνο της Αρμενίας, οπότε και ο Γρηγόριος επέστρεψε στην πατρίδα του.
Επιθυμώντας να έχει συγκοινωνό στις θυσίες και τον φίλο του Γρηγόριο, τον μετεκάλεσε στα ανάκτορα και προσπάθησε να τον πείσει να αρνηθεί την πίστη του Χριστού, να προσφέρει δε ως θυσία στον βωμό της θεάς Αναχίτ (Αρτέμιδος) στεφάνι από άνθη. Συνελήφθη από τον βασιλιά επειδή εκείνος δεν ήθελε να θυσιάσει και υπέμεινε γι’ αυτό πολλές τιμωρίες και βασανιστήρια. Όταν έμαθε μάλιστα ο Τηριδάτης ότι είναι υιός του Ανάκ του Πάρθου, που δολοφόνησε τον πατέρα του, βασιλιά Χοσρόη Β’ (Khosrov 279/280-287), του έδεσε τα χέρια και τα πόδια και τον έστειλε στην πόλη Αρταξά, όπου τον έριξαν σε βαθύ λάκκο, στο Χορ Βιράπ -Хор Вирап -Xor Virap (Βαθύς Λάκκος) γεμάτο από φίδια και άλλα ερπετά. Στον λάκο αυτό έζησε δεκαπέντε χρόνια, τρεφόμενος κρυφά από μία γυναίκα χήρα και παρηγορούμενος θεϊκά από Άγγελο Κυρίου όπου και τον ετοίμαζε για την μεγάλη αποστολή του να γίνει φωτιστής ενός λαού.
Στην αρχή της βασιλείας του ο Τιριδάτης ήταν φιλικά διατεθειμένος προς τους χριστιανούς υπηκόους του, αλλά μετά επηρεάστηκε από τον Διοκλητιανό και στράφηκε εναντίον τους με διωγμούς και μαρτύρια.Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο αυτοκράτορας Τηριδάτης βασάνισε με φρικτά μαρτύρια τις αγίες Ριψιμία τη γερόντισσα Γαϊανη και άλλες 35 παρθένες. Μόνο η αγία Νίνα με θαυμαστό τρόπο σώθηκε από τόν θάνατο· οδηγήθηκε από αόρατο χέρι, και κρύφτηκε θαυματουργικά στα κλειδιά μιάς άγριας τριανταφυλλιάς απ’ όπου είδε πλήθος ουρανίων Δυνάμεων να συνοδεύουν τις ψυχές των αγίων Παρθενομαρτύρων στον ουρανό.
Μετά τον μαρτύριο της αγίας Ριψιμίας και της συνοδίας της στην πόλη Vagarshapat, ο Θεός επέτρεψε ο βασιλιάς Τηριδάτης να δαιμονιστεί, παραφρόνησε, έτρωγε τις σάρκες του και ζούσε μαζί με τα γουρούνια στα βουνά. Η αδελφή του Κουσαροδούκτα (Xosrovidoukht = θυγατέρα του Xosrov) είδε τότε ένα όνειρο κι άκουσε φωνή που έλεγε: Αν δεν βγει από τον λάκκο ο Γρηγόριος, ο Τηριδάτης δεν πρόκειται να θεραπευθεί. Πράγματι, η Κουσαροδούκτα απελευθέρωσε τον Γρηγόριο και δια των προσευχών του ο βασιλιάς θεραπεύθηκε και πίστεψε τότε στον Χριστό. Ο άγιος ανήγειρε ναούς προς τιμήν της παρθενομάρτυρος Ριψιμίας και της συνοδείας της, στο κτίσιμο βοηθούσε με πολλή ταπείνωση και ο Τιριδάτης.
Ο θείος Γρηγόριος ο Φωτιστής περί το 300 μετέβη στην Καππαδοκία, χειροτονήθηκε Επίσκοπος από τον Αρχιεπίσκοπο Καισαρείας άγιο Λεόντιο και επέστρεψε στην Αρμενία, φέροντας μαζί του λείψανα του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού και του μάρτυρος Αθηνογένους. Ως συνεχιστής του έργου των αγίων Αποστόλων Θαδδαίου και Βαρθολομαίου βάπτισε στον Ευφράτη ποταμό τον Τιριδάτη και πολλούς Αρμενίους, Ασσυρίους και Πέρσες.Ο βασιλιάς τότε εξέδωσε διάταγμα με το οποίο η Αρμενία έγινε η πρώτη χώρα που υιοθέτησε το Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία του κράτους του ,το οποίο μετέδωσε το φως του Χριστού και στους γειτονικούς λαούς, Πέρσες, Μήδους και Ασσυρίους. Τελικώς ανεχώρησε στα υψηλότατα βουνά της Aρμενίας και εκεί ησύχασε κατά τον πόθον πού είχε σε έρημο τόπο. Έζησε σαν ερημίτης κοντά στα σπήλαια του Μανυέα (Manayark) στο όρος Sebuh.Το 325 ή 328 στις 30 Σεπτεμβρίου απήλθε προς τον Κύριο ειρηνικά και ενταφιάστηκε κοντά στην Αστιράτ.
Αυτή την ημέρα εορτάζεται η μνήμη των αγίων παρθενομαρτύρων Ριψιμίας και Γαϊανής, μετά των συνανεραιθέντων τριάκοντα δύο συνασκητριών και εβδομήκοντα μαρτύρων.
Αυτή την ημέρα εορτάζεται η μνήμη των αγίων Αριστάκου, Βαρτάν, Χούσσικ, Ναρσή και Ισσαάκ του Μεγάλου, απογόνων του αγίου Γρηγορίου του Φωτιστού και καθολικών της Αρμενίας, Τιριδάτου του Γ΄του Μεγαλου βασιλιά της Μεγάλης Αρμενίας και η αδελφή του Κουσαροδούκτα.
Η Κάρα και η αριστερά χείρα του αγίου βρίσκονται στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους. Η δεξιά του αγίου βρίσκεται στο Αρμενικό Πατριαρχείο του Εστμιατζίν Αρμενίας. Απότμημα του ιερού λειψάνου του αγίου βρίσκεται στη Μονή Παναγίας Σπηλιανής Νυσίρου.
Απολυτίκιον Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τη γεωργία, ενεούργησας, βροτών καρδίας, κατασπείρας την του Λόγου επίγνωσιν, και λαμπρυνθείς μαρτυρίου τοις στίγμασιν, ιεραρχία Γρηγόριε έφανας. Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Be careful to strike a balance, and create a different, a higher standard.
God will not give His Grace in a wrong situation, because the only one being helped in that case would be the devil. Be careful to put sincerity and honesty first. Otherwise, you will end up like a drunken man who cannot walk straight. Can anyone in that condition stand on his own two feet? God’s wrath will come and we’ll be put to the test. In the first phase, gold will be separated from brass. In the second phase, it will become clear how many carats of gold each one of us is worth.
The world is full of lies. People now grow into liars. They have made up a new kind of conscience. I will not become a liar and turn into something I am not, because society demands it. I’d rather tell the truth and suffer. One must be careful not to enter in the orbit of secularism.
Not all people fit well in the world today, especially those who want to lead spiritual and honest lives; they seem to have such a hard time…The just person is usually given the worst position, or may even lose his position to others. They abuse him and step all over him. Don’t we have the saying, “They walk over corpses; they stop at nothing?” But the more people push the just and righteous person down, the more the Good God lifts him up, like a cork. It’s not easy though and it takes a lot of patience. Patience clears up so many things.
It’s important that we start with God’s blessing in everything we do. A just man has God on his side. And if he has some boldness before God, then miracles happen. When someone lives according to the Gospel, he is entitled to divine help. He walks with Jesus Christ.
***
O Lord, the way wherein I should walk; for unto Thee have I lifted up my soul. Rescue me from mine enemies, O Lord; unto Thee have I fled for refuge. Teach me to do Thy will, for Thou art my God. Thy good Spirit shall lead me in the land of uprightness; for Thy name’s sake, O Lord, shalt Thou quicken me.(Psalm 142, David’s.)
Kontakion to St.Paisios of the Holy Mountain in the Plagal of the Fourth Tone
The most-famed ascetic of the Holy Mountain, and the newly-enlightened light of the Church, let us praise him with hymns with all our heart, for he leads the faithful towards a perfect life, filling them with rivers of gifts, therefore we cry out: Hail, O Father Paisios.
Προφήτης Βαρούχ ο «Ευλογημένος», μαθητής και πιστός φίλος του μεγάλου προφήτη Ιερεμία
Εορτάζει στις 28 Σεπτεμβρίου
Bαρούχ Προφήτης Iερεμίου φίλος, Xριστού Προφήταις συγχορεύει εν πόλω.
Ο Προφήτης Βαρούχ ήταν αχώριστος σύντροφος, μαθητής,αφοσιωμένος φίλος και γραφέας του μεγάλου προφήτη Ιερεμία (1 Μαΐου). «Μπαρούχ», σημαίνει «ευλογημένος», έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ
Kαι τόσο πολλή αγαπητός ήταν από τον Ιερεμία , ώστε τον αποκάλεσε πνοή και ανάπαυσις του. Kαι οι δύο μαζί, ήταν σαν μία ψυχή ενωμένοι σε δύο σώματα. Eπειδή ένα και τον αυτό είχαν αρχηγό και καθοδηγητή , το Άγιον Πνεύμα.
Άγιος Παΐσιος
Ο περισσότερος κόσμος της εποχής μας είναι μορφωμένος κοσμικά και τρέχει με την κοσμική μεγάλη ταχύτητα. Επειδή όμως του λείπει ο φόβος του Θεού – “αρχή σοφίας φόβος Κυρίου” -, λείπει το φρένο, και με ταχύτητα, χωρίς φρένο, καταλήγει σε γκρεμό. Οι άνθρωποι είναι πολύ προβληματισμένοι και οι περισσότεροι πολύ ζαλισμένοι. Και βλέπεις σε όλα τα κράτη φουρτούνα, ζάλη μεγάλη! Ο καημένος ο κόσμος -ο Θεός να βάλει το χέρι Του!- βράζει σαν την χύτρα ταχύτητος. Και οι μεγάλοι πως τα φέρνουν! Μαγειρεύουν-μαγειρεύουν, τα ρίχνουν όλα στην χύτρα ταχύτητος και σφυρίζει τώρα η χύτρα! Θα πεταχθή σε λίγο η βαλβίδα! Είπα σε κάποιον που είχε μια μεγάλη θέση: “Γιατί μερικά πράγματα δεν τα προσέχετε; Τι θα γίνει;” “Πάτερ μου, μου λέει, λίγο χιόνι ήταν πρώτα το κακό, τώρα έχει γίνει ολόκληρη χιονοστιβάδα. Μόνο ένα θαύμα μπορεί να βοηθήσει”. Αλλά και με τον τρόπο που πηγαίνουν μερικοί να βοηθήσουν την κατάσταση, κάνουν μεγαλύτερη την χιονοστιβάδα του κακού.
Αγωνιάτε, Γέροντα; – Αχ, τι άσπρισαν τα γένια μου πρόωρα; Εγώ πονάω δυό φορές, μία, όταν προβλέπω μια κατάσταση και φωνάζω, για να προλάβουμε ένα κακό που πρόκειται να γίνη, και μια, όταν δεν δίνουν σημασία – ίσως όχι από περιφρόνηση -, και συμβαίνη μετά το κακό και μου ζητούν τότε την συμπαράστασή μου. Τώρα καταλαβαίνω τι τραβούσαν οι Προφήτες.Μεγαλύτεροι Μάρτυρες ήταν οι Προφήτες! Πιο μεγάλοι Μάρτυρες από όλους τους Μάρτυρες, παρ’ όλου που δεν πέθαναν όλοι με μαρτυρικό θάνατο.
Γιατί οι Μάρτυρες για λίγο υπέφεραν, ενώ οι Προφήτες έβλεπαν μια κατάσταση και υπέφεραν συνέχεια.
Φώναζαν-φώναζαν, και οι άλλοι τον χαβά τους. Και όταν έφθανε η ώρα και ερχόταν η οργή του Θεού εξ αιτίας τους, βασανίζονταν και εκείνοι μαζί τους. Τουλάχιστον όμως τότε τόσο έφθανε το μυαλό των ανθρώπων. Άφηναν τον Θεό και προσκυνούσαν τα είδωλα. Σήμερα που καταλαβαίνουν, είναι η μεγαλύτερη ειδωλολατρία.
Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ο διάβολος βάλθηκε να καταστρέψη τα πλάσματα του Θεού. Έχει κάνει παγκοινιά , να καταστρέψη τον κόσμο. Λύσσαξε, γιατί άρχισε να μπαίνη στον κόσμο η καλή ανησυχία.
Είναι πολύ αγριεμένος, γιατί γνωρίζει ότι είναι λίγη η δράση του. Τώρα κάνει όπως ένας εγκληματίας που, όταν τον κυκλώνουν, λέει: “Δεν έχω σωτηρία! Θα με πιάσουν!” και τα κάνει όλα γυαλιά-καρφιά.
Ή όπως οι στρατιώτες, που εν καιρώ πολέμου, όταν τελειώσουν τα πυρομαχικά, βγάζουν την λόγχη ή το σπαθί και ρίχνονται και ό,τι γίνει. Σου λέει: “Έτσι κι αλλιώς χαμένοι είμαστε, ας σκοτώσουμε όσο πιο πολλούς μπορούμε”. Ο κόσμος καίγεται!Το καταλαβαίνετε;
Έπεσε πολύς πειρασμός.
Τέτοια πυρκαγιά έχει βάλει ο διάβολος, που ούτε όλοι οι πυροσβέστες αν μαζευθούν, δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, αναγκάζονται οι άνθρωποι να στραφούν στον Θεό και να Τον παρακαλέσουν να ρίξη μια βροχή γερή, για να σβήση. Έτσι και για την πνευματική πυρκαγιά που άναψε ο διάβολος, μόνον προσευχή χρειάζεται, για να βοηθήση ο Θεός.
Όλος ο κόσμος πάει να γίνη μια περίπτωση. Γενικό ξεχαρβάλωμα! Δεν είναι να πης: “Σ’ ένα σπίτι χάλασε λίγο το παράθυρο ή κάτι άλλο, ας το διορθώσω”. Όλο το σπίτι είναι ξεχαρβαλωμένο. Έχει γίνει χαλασμένο χωριό. Δεν ελέγχεται πια η κατάσταση. μόνον από πάνω, ό,τι κάνει ο Θεός. Τώρα είναι να δουλεύη ο Θεός με το κατσαβίδι, με χάδια, με σκαμπίλια, να το διορθώση. Μια πληγή έχει ο κόσμος που κιτρίνισε και θέλει σπάσιμο, αλλά ακόμη δεν ωρίμασε καλά. Πάει να ωριμάσει το κακό, όπως τότε στην Ιεριχώ που ήταν για απολύμανση.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο. Λόγοι Α΄-Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης
Απολυτίκιον Προφήτου Βαρούχ, Ήχος β’.
Του προφήτου σου Βαρούχ την µνήµην, Κύριε, εορτάζοντες, δι’ αυτού σε δυσωπούµεν• σώσον τας ψυχάς ηµών.
God bestowed upon Saint Johnthe gift of teaching and the grace of the Holy Spirit, which worked in him even as it had in the apostles. This was revealed to one of the monks living in that monastery, an ascetic named Hesychius. Venerable in years and perfect in every virtue, this Hesychius was also clairvoyant. One night, while keeping vigil and praying, he beheld in a vision two men of a magnificent appearance, clad in white garments and shining like the sun, who came down from heaven and entered the cell of the blessed John as he stood at prayer. One of them held a scroll covered with writing, and the other held keys. When John saw them, he was afraid and hastened to fall down to the ground before them. But they took him by the hands, and raising him up, said, “Take heart and have no fear.”
John asked them, “Who are you, my lords?”
They said to him, “Do not fear, 0 man of lofty desires, O new Daniel, in whom the Holy Spirit has deigned to make His abode, on account of your purity of heart. We have been sent to you by the great Teacher, our Saviour Jesus Christ.”
The first of the two men stretched forth his hand and gave John the scroll. As he did this he said, “Take this scroll from my hand, for I am John, who rested on the Lord’s breast at the Mystical Supper and received from Him divine revelations. The Lord shall also bestow upon you the depths of wisdom, enabling you to nourish the people with the imperishable food of the teaching of Christ. Your lips shall stop the mouths of Jews and heretics who utter blasphemies against God.”
Then the second man stretched forth his hand and gave John the keys, saying, “I am Peter, and the keys to the kingdom have been entrusted unto me. The Lord wishes to grant you the keys of the holy churches as well, so that whomsoever you shall bind may be bound and whomsoever you shall loose may be loosed.”
The blessed John again prostrated himself before the two men, and asked, “Who am I to dare to take upon myself such great and fearful tasks? I am a sinner and worse than all other men.”
But the holy apostles took the saint by the right hand, and raising him up, said, “Stand firmly, take courage, and be strong. Do what has been commanded you, and do not conceal the gift that our Lord Jesus Christ has bestowed on you. Enlighten His people and confirm them in the faith, for He shed His blood for their sake so that they might be freed from the deception of the enemy. Teach the word of God without hesitation, remembering the Lord’s saying: Fear not, little flock, for it is your Father’s good pleasure to give you the kingdom. Do not be timid: Christ our God is pleased to bring many souls to sanctification and enlightenment through you. Numerous woes will befall you for righteousness’ sake, but you must remain as firm as adamant, for thus you shall inherit the kingdom of God.”
So saying, the apostles made the sign of the Cross over John, gave him a kiss in the Lord, and departed. Such of the brethren as were tried in the virtues the blessed Hesychius told of his vision, and they were amazed and glorified God, Who has many hidden servants, unbeknown to all. But Hesychius forbade them to tell the other monks, lest John learn of the vision and depart from them, for he did not wish that they be deprived of the presence of God’s great favorite.
The Life of Our Father Among the Saints, John Chrysostom, Archbishop of Constantinople From The Great Collection of the Lives of the Saints, Volume 3: November Compiled by St. Demetrius of Rostov
Troparion St. John Chrysostom — Tone 8
Grace shining forth from your lips like a beacon has enlightened the universe. It has shown to the world the riches of poverty; it has revealed to us the heights of humility. Teaching us by your words, O Father John Chrysostom, intercede before the Word, Christ our God, to save our souls!
Prosomoia of the Praises in Tone 4. You have given as a sign.
Let the fiery pillar, the river that flows with waters of doctrines, the heavenly mind of theology, the mouth of solid gold, guarantor for sinners, inspired herald of repentance, brightly shining beacon, heavenly mortal, the blessed Chrysostom be praise today.
Κοιμήθηκε 14 Σεπτεμβρίου του 407 στα Κόμανα του Πόντου
Ο Άγιος Ιωάννης εξορίστηκε στις 20 Ιουνίου του 404 στην Κουκουσό της Αρμενίας. Παρά την απομόνωσή του οι εχθροί του δεν ησύχαζαν. Αποφασίζουν να μεταφερθεί ο εξόριστος πιο μακριά, στην Πιτυούντα, «τόπον πανέρημον»,στους πρόποδες του Καυκάσου, κοντά στα παράλια του Πόντου.Είδε σε όραμα να τον επισκέπτονται και πάλιν οι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης για να τον ενισχύσουν και να τον βεβαιώσουν ότι η τελική νίκη του κατά των δαιμόνων πλησίαζε. Του έδωσαν να φάγει κάτι που υπόδειξαν λέγοντάς του ότι αν το έτρωγε δεν θα χρειαζόταν τίποτε περισσότερο. Εκείνος υπάκουσε και έφαγε . Μετά από τρεις μήνες πορεία, εξουθενωμένος πια, φθάνει στα Κόμανα του Πόντου, αλλά οι σωματικές δυνάμεις του, λόγω της εξαντλήσεώς του από τον πυρετό, τον εγκαταλείπουν πλέον τελείως. Το βράδυ εμφανίστηκε ο άγιος μάρτυρας Βασιλίσκος και του έδωσε κουράγιο λέγοντάς του ότι την επομένη θα ήταν μαζί («έχε θάρρος αδελφέ Ιωάννη, διότι αύριο θα είμαστε μαζί»). Υποβασταζόμενος, οδηγείται στον Ιερό Ναό του αγίου Βασιλίσκου, όπου, φορώντας ολόλευκη ιερατική στολή, που του έδωσε ο ιερέας του ναού, και κάνοντας το σημείο του σταυρού, εκοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων για τελευταία φορά, λέγοντας τη συνηθισμένη φράση του: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν» και αμέσως άφησε την τελευταία του πνοή, στις 14 Σεπτεμβρίου του 407. Ο άγιος είχε σταυρωθεί ολοκληρωτικά για τον κόσμο, δεν είχε κανένα άλλο καύχημά του παρά τον σταυρό του Χριστού. Το δε άγιο λείψανό του αποθησαυρίσθηκε στά Κόμανα.
Χαρακτηριστική της εμπαθείας εναντίον του Χρυστοστόμου είναι η φράση του Κυρίλλου Αλεξανδρείας «εάν περιλάβετε τον Ιωάννην μεταξύ των επισκόπων διατί δεν περιλαμβάνετε και τον Ιούδα μεταξύ των Αποστόλων»;
Ο Χρυσόστομος πάντοτε αισθάνονταν έντονη την προστασία της θείας Πρόνοιας, η οποία με καταφανή τρόπο τον καθοδηγούσε στην πορεία της ζωής του.
Αμέσως μετά την κοίμησή του στα Κόμανα του Πόντου , οι μαθητές του επήγαν στην Ρώμη, όπου Πάπας ήταν ο Άγιος Ιννοκέντιος και βασιλεύς ο αδελφός του Αρκαδίου, ο Ονώριος και τους διηγήθηκαν όλα τα μαρτύρια που υπέστη ο Άγιος Χρυσόστομος. Ο Άγιος Ιννοκέντιος έστειλε επιστολή στον βασιλέα Αρκάδιο, για τις πράξεις του και για τιμωρία του στέρησε την Θεία Κοινωνία απειλώντας μάλιστα με αφορισμό όποιον τολμήσει να τον κοινωνήσει: «Φωνή αίματος του δικαίου Ιωάννου βοά προς τον Θεό κατά σου, βασιλεύ Αρκάδιε! διότι τον καιρόν της ειρήνης εποίησες καιρό διωγμού στην Εκκλησία εξορίζοντας τον αληθή ποιμένα της,μαζί του και αυτόν τον Χριστό, φευ εξόρισες και παρέδωσες το ποίμνιό του σε μισθωτούς και όχι αληθείς ποιμένες. Εγώ δεν λυπούμαι γιά τον Χρυσόστομο, διότι είναι μακάριος εκείνος γιά τα μεγάλα του κατορθώματα και τρισμακάριος γιά τις αναρίθμητους κολάσεις, τις οποίες υπέμεινε, και έλαβε τον κλήρο στην Βασιλεία του Θεού μετά των Αποστόλων και Μαρτύρων, λυπούμαι όμως γιά την ιδική σου απώλεια, διότι, για να ποίησης το θέλημα μιας γυναικός άφρονος, στέρησες όλο τον κόσμο της μελιρρύτου διδαχής του…
Δεν χορταίνει κανείς να ακούει τον χρυσοστομικό λόγο:
Η δύναμη της αλήθειας, δεν χρειάζεται καμμία βοήθεια. Ακόμη και αν μυριάδες εχθρών της προσπαθούν να την σβήσουν, όχι μόνο δεν αφανίζεται, αλλά με όργανα τους διώκτες της γίνεται υψηλότερη και λαμπρότερη, περιφρονούσα όσους μάταια ταλαιπωρούν τους εαυτούς τους και μαίνονται εναντίον της 1.
Σταμάτησε τον πόλεμο για να μην διαλύσει την δύναμή σου. Μην ανεβάζεις πόλεμο στον ουρανό. Αν πολεμάς άνθρωπο ή νίκησες ή νικήθηκες. Αν όμως πολεμάς την Εκκλησία, είναι αδύνατο να νικήσεις, γιατί οΘεός είναι πιο ισχυρός από όλους.«μήπως θέλομε να προκαλέσουμε την οργή του Κυρίου ; Μήπως είμαστε ισχυρότεροι Του;» (Α΄ Κορ. 10.22). Ο Θεός στερέωσε, ποιος επιχειρεί να την κλονίσει; Δεν γνωρίζεις την δύναμή του; Ρίχνει ένα βλέμμα πάνω στην γη και την κάνει να τρέμει. Δίνει μία εντολή, και εκείνα, που σείονται, στερεώνονται. – Ο Χριστός είναι μαζί μου, ποιον θα φοβηθώ; 2
«Πόσοι πολέμησαν την Εκκλησία; Και αυτή οι ίδιοι που την πολέμησαν χάθηκαν. Η Εκκλησία όμως ανέβηκε πάνω από τους ουρανούς.
Τέτοιο μεγαλείο έχει η Εκκλησία. Όταν την πολεμούν, νικάει•όταν την επιβουλεύονται, θριαμβεύει• όταν την βρίζουν, γίνεται λαμπρότερη• δέχεται τραύματα και δεν πέφτει από τις πληγές• κλυδωνίζεται, αλλά δεν καταποντίζεται • δοκιμάζεται από τρικυμίες, αλλά δεν υφίσταται ναυάγιο• παλεύει, αλλά μένει αήττητη • αγωνίζεται, αλλά δεν νικιέται. Γιατί λοιπόν επέτρεψε τον πόλεμο; Για να δείξει πιο λαμπρό τρόπαιο».3
1. Εις τον μακάριον Βαβύλαν 2, PG 50, 536:«Ουδεμιάς γαρ δείται βοηθείας η της αληθείας ισχύς, αλλά καν μυρίους έχη τους σβέννυντας αυτήν, ου μόνον ουκ αφανίζεται, αλλά και δι’ αυτών των επηρεάζειν επιχειρούντων φαιδροτέρα και υψηλοτέρα άνεισι, των εική κοπτόντων εαυτούς και μαινομένων καταγελώσα». 2. Ομιλία προ της εξορίας 1, PG 52, 429 -ΕΠΕ 33, 186: Λύσον τον πόλεμον, ίνα μη καταλύση σου την δύναμιν• μη είσαγε πόλεμον εις ουρανόν. άνθρωπον εάν πολεμής, ή ενίκησας, ή ενικήθης. Εκκλησίαν δε εάν πολεμής, νικήσαί σε αμήχανον • ο Θεός γάρ εστιν ο πάντων ισχυρότερος. Μη παραζηλούμεν τον Κύριον; Μη ισχυρότεροι αυτού εσμέν; Ο Θεός έπηξε, τις επιχειρεί σαλεύειν; Ουκ οίσθα αυτού την δύναμιν. Επιβλέπει επί την γην, και ποιεί αυτήν τρέμειν• κελεύει, και τα σειόμενα ηδράζετο. » – Χριστός μετ’ εμού και τίνα φοβηθήσομαι; » 3. «Πόσοι επολέμησαν την Εκκλησίαν, και οι πολεμήσαντες απώλοντο. Αύτη δε υπέρ των ουρανων αναβέβηκεν.Τοιούτον έχει μέγεθος η Εκκλησία• πολεμουμένη νικά• επιβουλευομένη περιγίνεται• υβριζομένη, λαμπροτέρα καθίσταται• δέχεται τραύματα, και ου καταπίπτει υπό των ελκών • κλυδωνίζεται, αλλ’ ου καταποντίζεται• χειμάζεται, αλλά ναυάγιον ουχ υπομένει • παλαίει, αλλ’ ουχ ηττάται • πυκτεύει, αλλ’ ου νικάται. Δια τι ουν συνεχώρησε το πόλεμον; Ίνα δείξη λαμπρότερον το τρόπαιον».( Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία ότε της Εκκλησίας έξω ευρεθείς Ευτρόπιος απεσπάσθη, και περί παραδείσου και Γραφών, και εις το «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου», PG 52,398, ln 8 – Ε.Π.Ε. Ἰω. Χρυσοστόμου Ἔργα, τόμος 33, Πατερικαὶ ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς»). http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/paterikon/iwannhs_xrysostomos_eis_eytropion.htm
Απολυτίκιον Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Ήχος πλ.δ’
Η του στόματος σου καθάπερ πυρσός, εκλάμψασα χάρις την οικουμένην εφώτισεν, αφιλαργυρίας τω κόσμω θησαυρούς εναπέθετο, το ύψος ημίν της ταπεινοφροσύνης υπέδειξεν, αλλά σοις λόγοις παιδεύων, Πάτερ Ιωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τω Λόγω Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
“set a guard over my mouth, O Lord; keep watch over the door of my lips,” (Psalm 141:3)
“Above all things: Love Silence…” Let us love silence till the world is made to die in our hearts. Saint Isaac the Syrian
Abba Arsenios, having withdrawn to the solitary life, prayed again, saying the same thing. And he heard a voice saying to him, Arsenios, flee, be silent, be still. For these are the root of sinlessness.
Further, he said, If we seek God, He will appear to us, and if we hold onto Him, He will stay beside us.
They say about Abba Arsenios and Abba Theodore of Pherme, that, more than all the others, they hated the praise of men. For as Abba Arsenios would not readily meet anyone, so Abba Theodore would indeed meet them, but was like a sword.
“I have often repented for speaking, but I have never repented for keeping silent.”
Poemen said, “Whatever hardship comes upon you, it can be overcome by silence.”
“If you are silent, you will have peace wherever you live.” Abba Poemen
“Abba Joseph said to Abba Nisterus, ‘What should I do about my tongue, for I cannot control it?’ The old man said to him, ‘When you speak, do you find peace?’ He replied ‘No.’ The old man said, ‘If you do not find peace, why do you speak? Be silent and when a conversation takes place, it is better to listen than to speak.”
Abba Hyperechius said, “Do not utter any evil words from your mouth, for the vine does not produce thorns.”
The Sayings of the Desert Fathers
Prayer of Elder Sophrony
…O Lord, unto whom all hearts are open, you know what I need and what is necessary for me. You know my blindness and my ignorance. You know my infirmity and corruption. My pain and anguish are not hidden from you. Therefore I beg you: Hear my prayer and teach me by the power of your Holy Spirit the way in which I should walk. And when my perverted will leads me otherwise, O Lord, do not spare me, but force me back to your way.
Grant me, Lord, to hold fast to what is good by the power of your love. Preserve me from every word and act which corrupts the soul, and from every impulse that is unpleasing in your sight and harmful to the people around me. Teach me what I should say and how I should speak.If it be your holy will that I be quiet and make no answer, inspire me to be silent in a peaceful spirit that causes neither harm nor hurt to my fellow human beings.
Establish me in the path of your commandments, and until my last breath do not let me stray from the light of your ordinances. May your commandments be the sole law of my being in this life and for all eternity.
O Lord, I pray to you: Have mercy on me. Spare me in my affliction and misery and hide not the way of salvation from me…
Άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφή μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί. Αυτά θα γίνουν, όχι τώρα, αλλά σύντομα, όταν θα πάψει αυτή η γενιά που κυβερνάει την Τουρκία και θα αναλάβει νέα γενιά πολιτικών. Τότε θα γίνει ο διαμελισμός της Τουρκίας. Πολύ σύντομα οι προσευχές που γίνονται κάτω από την επιφάνεια της γης, θα γίνονται επάνω στη γη και τα κεράκια που ανάβονται κάτω, θα ανάβονται επάνω (εννοούσε τους Κρυπτοχριστιανούς)…. Πίστη και ελπίδα στο Θεό να υπάρχει και θα χαρούν πολλοί. Όλα αυτά θα γίνουν μέσα στα χρόνια αυτά. Έφτασε ο καιρός»…
(Μια συγκλονιστική διήγηση με Κρυπτοχριστιανούς)
Η μπόρα έχει περάσει, αλλά θυμωμένα κυλούν τα θολά νερά του ποταμού, δίπλα από το μεγάλο χωριό που απλώνεται στον εύφορο κάμπο. Είναι τουρκικό το χωριό. Φρεσκοπλυμένο από το χορταστικό λουτρό, χαίρεται τώρα την ευλογία του ήλιου και στεγνώνει γοργά, βυθισμένο στη μακαριότητα της ευτυχίας του.
Δεν ήταν όμως πάντα Τουρκικό. Σε παλαιότερη εποχή, τότε που το σημερινό Ερζερούμ λεγόταν Θεοδοσιούπολις, είχαν χτισθεί δίπλα στον Άκαμψι ποταμό, στην άκρη του εύφορου εκείνου οροπεδίου, λίγα σπίτια από οικογένειες ακριτών του Βυζαντινού Κράτους. Τούρκοι ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στο Ελληνικό χωριό κι ανάγκασαν τους κατοίκους του ν’ αλλαξοπιστήσουν και να δεχθούν με τη βία τον μωαμεθανισμό. Από ’κείνη την ημέρα σίγησε κι η καμπάνα της μικρής εκκλησούλας, και στους τέσσερις αιώνες και περισσότερο που πέρασαν από τότε, δεν απέμεινε πια, ούτε σαν θολή ανάμνηση, η χριστιανική καταγωγή των πρώτων κατοίκων.
Στεγνώνει λοιπόν το τουρκικό χωριό ύστερα από τη μπόρα, ενώ στο καφενείο οι ηλικιωμένοι Τούρκοι, καθισμένοι σταυροπόδι σε μαλακά στρωσίδια, ρουφούν ηδονικά τους ναργιλέδες τους και διηγούνται εύθυμες ιστορίες.
Έξαφνα, σπαρακτικές φωνές ακούγονται από το μέρος του ποταμού· δυο μικρά Τουρκόπουλα, παίζοντας στην όχθη, έπεσαν στο ποτάμι και τα πήρε το ορμητικό ρεύμα. Μια γυναίκα, που είδε το ατύχημα, έβαλε τότε τις φωνές και ξεσήκωσε τον κόσμο. Το καφενείο, άδειασε στη στιγμή. Όλοι οι θαμώνες έτρεξαν κατά το ποτάμι και, μαζί με όλους, κι ο μουχτάρης του χωριού, ο πρόεδρος της κοινότητος, όπως θα λέγαμε εμείς.
Μάταιος κόπος! Το ένα από τα δύο παιδιά, ένα αγόρι πέντε χρονών, είχε ήδη πνιγεί όταν έφτασε η βοήθεια και τ’ άλλο, συνομήλικό του, δεν είχε πια ανάγκη από βοήθεια· αυτό τα κατάφερε να φτάσει μόνο του στην όχθη, λίγο παρακάτω από το σημείο του φρικτού ατυχήματος. Ήταν βρεγμένο ως το κόκκαλο, αλλά έβλεπε το μαζεμένο πλήθος χαμογελαστό, σα να μην είχε γίνει τίποτε το σπουδαίο.
Ο μουχτάρης, το πήρε στην αγκαλιά του κι άρχισε να το χαϊδεύει.
–Πώς τα κατάφερες, παιδί μου, να γλυτώσεις; Έλεγε και ξανάλεγε. Μπράβο! Εσύ, θα γίνεις σωστός άνδρας! Θα φοβήθηκες όμως πολύ, έτσι δεν είναι;
–Καθόλου! αποκρίθηκε ο μικρός αθώα. Δεν φοβήθηκα καθόλου. Με κρατούσε η Μητέρα του Θεού στην αγκαλιά της και μ’ έσπρωχνε σιγά–σιγά στην ακροποταμιά.
Ο μουχτάρης έμεινε περίεργος.
–Η «μητέρα του Θεού», είπες; Και, πού την ξέρεις εσύ την «μητέρα του Θεού»;
–Την ξέρω! Την έχουμε στο σπίτι μας, ζωγραφισμένη σ’ ένα σανιδάκι!
Μια υποψία γεννήθηκε από την απάντηση του μικρού παιδιού στη σκέψη του μουχτάρη.
–Πάμε να μου την δείξεις κι εμένα! λέει στο τουρκόπουλο ο μουχτάρης. Πάμε!
Σε λίγο έφτασαν στο σπίτι, όπου βρισκόταν μόνο η γιαγιά κι η μητέρα του παιδιού· ο πατέρας του, έλειπε.
Οι δύο γυναίκες, δεν είχαν ιδέα από το ατύχημα και, με έκπληξη και με απορία, παρατηρούσαν τον επίσημο επισκέπτη. Η έκπληξή τους όμως έγινε τρόμος μεγάλος, όταν είδαν το παιδί τους να του δείχνει μια μικρή πόρτα στον τοίχο του εσώτερου διαμερίσματος του σπιτιού και να του λέει: «Να! Εδώ μέσα, είναι! Άνοιξε να δεις!».
Έκαμαν τότε μια απελπισμένη κίνηση προς τα εκεί, για να εμποδίσουν τον μουχτάρη, μα εκείνος είχε κιόλας ανοίξει την πορτούλα.
Και, τότε, ένα θέαμα καταπληκτικό παρουσιάσθηκε στα μάτια του:
Σ’ ένα μικρό και σκοτεινό δωμάτιο, δίχως κανένα παράθυρο, ένα καντήλι έκαιγε μπροστά στο εικόνισμα της Παναγίας. Ευωδία από θυμίαμα ξεχύθηκε την ίδια στιγμή από τον κρυψώνα και γέμισε τα ρουθούνια του Τούρκου, που ρούφηξε ηδονικά το άγνωστο γι’ αυτόν άρωμα.
Οι γυναίκες, παγωμένες απ’ τον τρόμο, δεν είχαν τη δύναμη ν’ αρθρώσουν λέξη, και μόνο τα μάτια τους, στυλωμένα προς την εικόνα, έστελναν θερμή, σιωπηλή ικεσία προς τη Θεομήτορα, να τις βοηθήσει στη δύσκολη εκείνη περίσταση.
Άφωνος, όμως, κι ακίνητος στεκόταν μπροστά στο εικόνισμα και ο μουχτάρης, ο φανατικός Τούρκος, που ποτέ δε θα μπορούσε να φαντασθεί ότι θά ’καμνε στο χωριό του μια τέτοια ανακάλυψη. Το γλυκύτατο βλέμμα της Παναγίας με το θείο βρέφος στην αγκάλη Της, του είχε κάμει ανέκφραστη εντύπωση.
–Αυτή είναι η Μητέρα του Θεού, που με κρατούσε στα χέρια Της. Την είδες; είπε ο μικρός με φωνή χαρούμενη, λες και είχε κάνει κατόρθωμα.
Οι γυναίκες, έπεσαν τότε στα πόδια του μουχτάρη κι άρχισαν να τον παρακαλούν.
–Μη μας κάνεις κακό, εφέντη πολυχρονεμένε, κι εμείς θα παρακαλούμε την Παναγία να σε φυλάγει καλά!
–Ώστε είστε Χριστιανοί;!… πρόφερε αργά.
–Ναι! Δεν πειράζουμε όμως κανέναν. Ακολουθούμε την πίστη των πατέρων μας, όπως την πήραν κι εκείνοι απ’ τους δικούς τους πατέρες. Μη μας κάνεις κακό, εφέντη!
Ο μουχτάρης, στάθηκε μερικές στιγμές ακόμη σιωπηλός. Έπειτα με φωνή σιγανή, σα να ήθελε ν’ ανακοινώσει κάποιο μυστικό, λέει στις γυναίκες:
–Μη φοβάστε! Προσέξτε όμως, μη πείτε κι εσείς σε κανέναν ότι ήρθα εδώ στο σπίτι σας και είδα αυτό που είδα. Κάπου–κάπου, θα σας στέλνω και λίγο λάδι να βάζετε στο καντήλι, πρόσθεσε, ενώ προχωρούσε προς την έξοδο…
(Κείμενο, του Δάσκαλου–Συγγραφέα–Δημοσιογράφου Ευριπίδη Φιλ. Χειμωνίδη (1903–1982)· κατ’ αφήγηση του παππού του, ιερέως στην Σάντα, του παπα–Αποστόλου Χειμωνίδη, χειροτονηθέντος στην Θεοδοσιούπολη και θανόντος σε βαθύ γήρας (το 1915). Από τον αφιερωματικό τόμο του Νικολάου Π. Ανδριώτη (1906–1976): «Κρυπτοχριστιανικά Κείμενα» σελ. 121–123, σειρά: «Εθνική Βιβλιοθήκη Νο36 – Δημοσιεύματα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών», Θεσ/νίκη 1974.]
“Ρώτα την καρδιά σου”
Μια ταινία για τους κρυπτοχριστιανούς του Πόντου στο τέλος του 19ου αιώνα, του 2010 με τίτλο “Ρώτα την καρδιά σου” (Yuregine Sor), από τον σκηνοθέτη Υusuf Kurcenli. Ο σκηνοθέτης γεννήθηκε το 1947 στη Μαύπαρη – Τσάγελι της Ριζούντας του Πόντου. Πέθανε στις 22 Φεβρουάριου 2012.
Όπως αναφέρει ιστοσελίδα της ταινίας: “Κάποιοι από τους Έλληνες που ζουν στα ορεινά της Τραπεζούντας / Macka και Gümüşhane, σε μέρη δυσπρόσιτα και σε απομακρυσμένα χωριά, όπως: Krom, Yağlıdere, Stavri, Zigana, Santa, Torul, έπρεπε να εμφανίζονται ως μουσουλμάνοι, κυρίως για να αποφύγουν την καταβολή δυσβάσταχτων φόρων. Αναγκάστηκαν να ασπαστούν το Ισλάμ τον 17ο αιώνα, αλλά κράτησαν την πίστη τους στο χριστιανισμό κρυφά, για αυτό είναι γνωστοί στην ιστορία ως κρυπτο-Χριστιανοί” ‘Gizli Hıristiyanlık’ ή ‘Kripto Hıristiyanlık’ στα τούρκικα. Η οικογένεια του Μουσταφά ανήκε σε μια τέτοια χριστιανική οικογένεια, και έτσι η αποκάλυψη της αληθινής θρησκείας του Μουσταφά δημιουργεί μια δραματική και μοναδική ιστορία αγάπης.
iconandlight 