About the spirit of the world and the Spirit from God. Saint Nikolai Velimirovič

The Father is my hope, the Son my refuge, the Holy Spirit my protection. Holy Trinity, glory to you.

Entry into Georgia of Saint Nino, Equal to the Apostles and Enlightener of Georgia
Martyr Justin the Philosopher (Justin Martyr) at Rome (166)[
Martyrs Chariton, Charita, Euelpistus, Hierax, Peonus, Valerian (Liberianus), and Justus with Justin the Philosopher Martyr (166)
Martyr Thespesius of Cappadocia (222)
The holy Ten thousand Martyrs, in Antiochia (249-251)
St. Metrius the Farmer of Myra in Lycia (912)
Saint Agapetus of the Kiev Caves, Unmercenary physician of the Kiev Near Caves (1095)
Holy Fathers : Shio the New, David, Gabriel, and Paul of the St. David Gareji Monastery in Georgia martyred by the Dagestanians (1696-1700)
New Hieromartyr Onuphrius (Gagalyuk), Bishop of Kharkov (1938) New Hieromartyr Basil, priest, Virgin-martyr Vera Samsonov (1940)
Repose of Elder Philaret of Kapsala, Mt. Athos (1975)

Commemorated on June 1

Today the Church celebrates the entry of Saint Nina into the Kingdom of Iberia in the year 320 – 323. Holy Apostles Andrew the First-called and Simon the Canaanite first preached the Christian Faith in Georgia in the 1st century, but at the beginning of the 4th century most of the country was still pagan.

After the Theotokos revealed God’s will for her future, the Equal-to-the-Apostles Nina set off for Georgia to enlighten the Iberian people. She arrived in Armenia with the holy martyrs and virgins Rhipsimia, Gaiana and their fifty companions. The holy virgins were martyred in Armenia and, according to God’s will.

St. Nina journeyed on alone to Lake Paravani, entering Georgia from the Javakheti Mountains. She arrived in the spring, but the weather was unseasonably cold.

St. Nina set out on a long journey and finally arrived at the bank of an unfamiliar river near the village of Khertvisi. This river was the Kura, which flows from the west to the south-east to the Caspian Sea and waters all of central Georgia. On the riverbank St. Nina met some shepherds echo gave her food to refresh her after the long and tiring journey. These. people spoke Armenian, but St. Nina had learned this language from her teacher Nianfora. She asked one of the shepherds where the y of Mtskheta was located and if it was very far. He answered, Do you see this river? On its banks a great distance down stands a great city of Mtskheta where our gods hold power and our kings reign.”

Continuing on her way, on one occasion the holy pilgrim was overcome with fatigue, sat down on a rock, and began to wonder: where was the Lord leading her? what would be the fruits of her labours? and might not such a long and such a difficult pilgrimage all in vain? As she was considering these things, she fell asleep and had a dream: there appeared to her a man majestic in appearance. His hair fell to his shoulders, and in his hands he held scroll written in Greets He unrolled the scroll and gave it to Nina, commanding her to read it, and himself suddenly became visible. On awakening from sleep and seeing in her hand the miraculous scroll, St. Nina read in it the following Gospel verses:

Verily I say unto you, Wheresoever this gospel shall be preached in the whole world, there shall also this, that this woman hath done, be told for a memorial of her. (Matt.26:13).
There is neither Jew nor Greek, there is neither bond nor free, there is neither male nor female: for ye are all one in Christ Jesus. (Gal.3:28).
Then said Jesus unto them (the women), Be not afraid: go tell my brethren… (Matt.28:10).
He that receives you receives me, and he that receives me receives him that sent me (Matt.10:40).
For I will give you a mouth and wisdom, which all your adversaries shall not be able to gainsay nor resist (Luke 21:15).
And when they bring you unto the synagogues, and unto magistrates, and powers, take no thought how or what thing you shall answer, or what you shall say: for the Holy Spirit shall teach you in the same hour what you ought to say (Luke 12:11-12).
And fear not them which kill the body, but are not able to kill the soul… (Matt.10:28).
Go ye therefore, and teach all nations, baptizing them in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit: Teaching them to observe all things whatsoever I have commanded you: and, lo, I am with you always, even unto the end of the world (Matt.28:19-20).

Strengthened by this divine vision and consolation, St. Nina continued her journey with renewed fervour. Having overcome difficult labours, hunger, thirst, and fear of the wild animals, she reached the ancient Kartlian city of Urbnisi where she remained about a month, living in Jewish homes and studying the manners, customs, and language of a people new and unfamiliar to her.On one occasion, when all the men of that city as well as many from the Surrounding areas, were planning to go to the capital city of Mtskheta to worship their false gods, St. Nina decided to go with them, to commence her mission to the Georgians.

Homily
by Saint Nikolai Velimirovič
About the spirit of the world and the Spirit from God

“We have received, not the spirit of the world, but the spirit which is of God” (1Corinthians 2:12).

Brethren, the spirit of this world is the spirit of pride and cruelty and the Spirit of God is the Spirit of meekness and gentleness. The apostle of God asserts that the followers of Christ did not receive the spirit of this world rather the Spirit “which is of God” i.e., who proceeds from God the Father as a sweet-smelling fragrance as from flowers and as a good fragrance pours out on the soul of man making it mighty, bright, peaceful, thankful and pleasant.

Men by nature are meek and gentle. St. Tertulain writes: “the soul of man by nature is Christian.” But, by the spirit of this world, it is irritable and enraged. The spirit of this world made wolves out of lambs, while the Spirit Who is from God makes lambs out of wolves.

The apostle still adds that we received the Spirit of God “that we may know the things that are freely given to us of God” (1 Corinthians 2:12). Therefore, that we may know what is from God in us and what is not from God and that we may sense the sweetness of that which is from God and the bitterness from that which is not from God, rather from the spirit of this world. As long as man is outside of his nature, beneath his nature, he considers bitterness as sweetness and sweetness as bitterness. But, when by the Spirit of God he returns to his true nature, then he considers sweet as sweetness and bitter as bitterness.

Who can return man to God? Who can heal man of poisonous sinful bitterness? Who can teach him by experience to distinguish true sweetness from bitterness? No one except the Spirit Who is from God.

Therefore brethren, let us pray that God grants us His Holy Spirit as He granted the Holy Spirit to His apostles and saints. And when that Holy Spirit of God enters into us, the kingdom of God has arrived in which is all sweetness itself, only good, only light, only meekness and only gentleness.

O Holy Spirit, the Spirit of meekness and gentleness, come and abide in us.
To You be glory and thanks always. Amen.
http://livingorthodoxfaith.blogspot.gr/2010/04/prologue-may-20-june-2.html

***

“The fruit of the Spirit is love, joy, peace, patience, kindness, goodness, faithfulness, gentleness and self-control ” (Gal. 5: 22-23).

..O Lord, the way wherein I should walk; for unto Thee have I lifted up my soul. Rescue me from mine enemies, O Lord; unto Thee have I fled for refuge. Teach me to do Thy will, for Thou art my God. Thy good Spirit shall lead me in the land of uprightness; for Thy name’s sake, O Lord, shalt Thou quicken me… Psalm 142. David’s.

Ode Eight

Heirmos: The bush that was unconsumed by fire on Sinai spake unto the tardiloquent and inarticulate Moses, and made God known unto him; and zeal for God showed forth to be unconsumed by fire the three Children who chanted hymns. O all ye His works, praise the Lord and exalt Him unto all the ages.

Troparion: When the vivifying, violent wind of the All-holy Spirit came from on high, manifesting unto the fishermen in the form of fiery tongues, they spake eloquently concerning the mighty deeds of God. O all ye works, praise the Lord and exalt Him unto all the ages.

Troparion: Ye that ascend the untouchable mountain, not fearing the awesome fire; come, let us stand on Mount Sion, in the city of the living God, and form one choir with the Spirit-bearing disciples. O all ye works, praise the Lord, and exalt Him unto all the ages.

Troparion Saint Nina of Georgia (Tone 3)

As minister of the word of God in apostolic preaching, you equaled Andrew the first-called and the rest of the Apostles. Enlightener of Georgia and instruments of the Holy Spirit, holy Nina, equal to the Apostles, entreat Christ God that our souls may be saved.

Thou hast crushed the envious under thy feet, O righteous Nina the precious tool of the Holy Spirit. Thou hast enlightened the people of Georgia and brought them to the path of truth and light. Wherefore, deliver us from darkness, who faithfully honor thee. (Translated from Greek by Fr. Ayman Kfouf)

Rejoice, thou who didst bring joy to our people. Rejoice, thou by whom we were freed from sin. Rejoice, thou who didst guide those whowere lost. Rejoice, thou comforter of Christian women. Rejoice, thou who didst enlighten the Georgian people with heavenly wisdom. Rejoice, thou who wast sanctified by the Divine Spirit, O Holy Bride!

«Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αλήθειας… ελθέ και σκήνωσον εν ημίν…» Έλα! έλα και κατοίκησε μέσα μας!

Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Αγιον, Τριάς Αγία, δόξα Σοι.

Η είσοδος της αγίας Νίνας ισαποστόλου της Γεωργίας, συγγενής του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, στην γη της Γεωργίας, καθ’ υπόδειξιν της Υπεραγίας Θεοτόκου

Εορτάζει την 1 Ιουνίου

Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης

 Αυτοί που μεθούν από το Άγιο Πνεύμα, αγάλλονται συνέχεια από την στοργή του Θεού, του Πατέρα τους.
Αν μεθύση ο άνθρωπος πνευματικά με το ουράνιο κρασί, η ζωή του εδώ στην γη γίνεται μαρτυρική, με την καλή όμως έννοια. Αχρηστεύεται για τον κόσμο, αδιαφορεί για καθετί γήινο και όλα τα «θεωρεί σκύβαλα»… Η άλλη μέθη, η ουράνια, είναι καλή, αλλά πρέπει να είναι κανείς συνέχεια εκεί, στο ατέλειωτο βαρέλι, το ουράνιο. Εύχομαι να βρήτε την παραδεισένια θεία κάνουλα και να πίνετε και να μεθάτε συνέχεια από το παραδεισένιο κρασί. Αμήν 

***

Η είσοδος της αγίας Νίνας ισαποστόλου στην γη της Γεωργίας
Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Η Αγία Νίνα υπακούοντας την Παναγία, ξεκίνησε για την εύρεση του Ιερού Χιτώνος του Κυρίου στην μακρυνή Γεωργία.
Έφτασε στην Αρμενία με τις αγίες Ριψιμία και Γαϊανή και τις 50 μοναχές όπου μαρτύρησαν. Εκεί Άγγελος Κυρίου διαφύλαξε την αγία Νίνα και την προέτρεψε να συνεχίσει βόρεια όπου είναι θέλημα Θεού. Ταξίδευε μόνη της και μέσα από τα βουνά Javakheti του Μικρού Καυκάσου εισήλθε στην Γεωργία στην λίμνη Παραβάνι. Αν και ήταν άνοιξη εν μέσω μιας χιονοθύελλας συναντήθηκε με ντόπιους βοσκούς, οι οποίοι την καθοδήγησαν προς την πόλη της Καρτάλης Ούρμπνισι (Urbnisi- ურბნისი).

Μετά από μακρύ δρόμο, έφτασε στην όχθη κάποιου ποταμού Κούρ, ο οποίος ποτίζει το μέσον όλης της Γεωργίας, ρέοντας από τα Δ προς τα ΝΑ, έως την Κασπία θάλασσα. Κοντά στον καταυλισμό των Δερβίσηδων (Χέρτβισι), τσοπάνοι, έδωσαν στην κουρασμένη ξένη λίγη τροφή.
Μιλούσαν αρμενικά, η Νίνα είχε μάθει αυτήν την γλώσσα από την γερόντισσα Νιαφόρα. Ρώτησε τους βοσκούς: Πού βρίσκεται η πόλη Μτσχέτ, και πόσο μακριά είναι από εδώ; Εκείνοι της απάντησαν: Προχωρώντας αρκετά κατά μήκος του ποταμού, θα δεις την πόλη Μτσχέτ, όπου οι θεοί μας δοξάζονται και οι βασιλείς μας βασιλεύουν.

Και συνέχισε τον δρόμο της. Μιά μέρα, κουρασμένη, κάθισε σε μία πέτρα σκεπτόμενη την ζωή της. Πού την οδηγεί ο Κύριος; Ποιοί θα είναι οι καρποί των κόπων της; Μήπως είναι μάταιο το τόσο μακρυνό και πολύ δύσκολο ταξίδι της; Με αυτές τις σκέψεις, αποκοιμήθηκε σε εκείνον τον βράχο, και είδε σε όραμα έναν άνθρωπο, με εξαίσιο πρόσωπο, τα μαλλιά του έπεφταν έως τους ώμους, στα χέρια κρατούσε ειλητάριο στα ελληνικά. Άνοιξε τον ρολό, τον έδωσε στην Αγία, της είπε να τον διαβάση και έγινε άφαντος. Μόλις ξύπνησε από τον ύπνο, είδε στο χέρι της το ειλητάριο και η Αγία Νίνα διάβασε σε αυτό τα ευαγγελικά λόγια:

Αμήν λέγων υμίν, όπου εάν κηρυχθή το Ευαγγέλιον τούτον εν όλω τω κόσμω λαληθήσεται και ο εποίησεν αύτη εις μνημόσυνον αυτής (Ματθ. 26,13).
Ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ ημείς εις εστε εν Χριστώ Ιησού (Γαλ. 3,28).
Λέγει ο Ιησούς ταις γυναιξί: μη φοβείσθε· υπάγετε απαγγείλατε τοις αδελφοίς μου (Ματθ. 28,10).
Ο δεχόμενος υμάς εμέ δέχεται, και ο εμέ δεχόμενος δέχεται τον αποστείλαντά με (Ματθ. 10,40).
Εγώ γαρ δώσω υμίν στόμα και σοφίαν, η ου δυνήσονται αντειπείν, ουδέ αντιστήναι πάντες οι αντικείμενοι υμίν (Λουκ. 21,15).
Και μη φοβηθείτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι. (Ματθ. 10,28).
Πορευθέντες, μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Καί ιδού έγώ μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν (Ματθ. 28,19-20).

Ενδυναμώθηκε και παρηγορήθηκε η Αγία Νίνα και συνέχισε τον δρόμο της με θάρρος και νέο ζήλο.
Καταβεβλημένη από τις δυσκολίες, την ταλαιπωρία, την πείνα, την δίψα και τον φόβο από τα θηρία, έφτασε στην αρχαία πόλη της Καρτάλης Ούρμπνισι (Urbnisi- ურბნისი) όπου έμεινε ένα μήνα σε εβραϊκή συνοικία, μελετώντας την φύση, τα έθιμα και την άγνωστη για αυτήν γλώσσα του λαού.
Μια μέρα πληροφορήθηκε ότι όλος ο ανδρικός πληθυσμός της πόλεως και των περιχώρων ετοιμάζεται να πάει στην πρωτεύουσα Μτσχέτ, για να προσκυνήσει τους μισητούς θεούς τους. Έτσι μαζί τους πήγε και η Αγία Νίνα.

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, Βίος και Πολιτεία της Αγίας Ισαποστόλου Νίνης, Φωτιστρίας της Γεωργίας, μεταφρ.Αλεξίου Παναγοπούλου,Έκδοσις Ι. Μ. Αγ. Γεωργίου, Ήλια Αιδηψού Εύβοιας, 2002 – http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/agia_isapostolos_nina_fwtistria_gewrgias.htm οι Βίοι των Αγίων- Архимандрит ЈУСТИН Поповић-ЖИТИЈА СВЕТИХ, ЖИТИЈЕ СВЕТЕ РАВНОАПОСТОЛНЕ НИНЕ просветитељке Грузије, –http://www.svetosavlje.org/biblioteka/avajustin/zitijasvetih/ZitijaSvetih0114.htm

Ομιλία για το Άγιο Πνεύμα, το Θεό Παράκλητο
Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) Επίσκοπος Αχρίδος.

Ο δε παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον o πέμψει ο πατήρ εν τω ονόματι μου, εκείνος υμάς διδάξει πάντα και υπομνήσει υμάς πάντα α ειπόν υμίν. (Ιωάν.14,26)

Τι άλλο πρακτικό μήνυμα έχουν αυτοί οι λόγοι  παρά τούτο: ότι είναι απαραίτητο να προσευχόμαστε καθημερινά να έλθει σ’ εμάς η Χάρις του Αγίου Πνεύματος, ακριβώς όπως προσευχόμαστε για το ψωμί της κάθε ημέρας. Ο Θεός Πατέρας είναι πρόθυμος να μας στείλει τον Θεό Παράκλητο κάθε ημέρα, αλλά ζητά να προσευχόμαστε καθημερινά γι’ αυτό. Διότι ακριβώς όπως συμβαίνει με το ψωμί, που άλλοτε είναι άφθονο και άλλοτε σπανίζει, έτσι συμβαίνει και με το  Άγιο Πνεύμα.

Ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο, έρχεται σ’ εμάς και φεύγει ανάλογα με τον ζήλο ή την απροθυμία μας στην προσευχή, ανάλογα με τα καλά έργα μας και την υπομονή μας. Γι’ αυτό η Εκκλησία καθιέρωσε να ξεκινούν οι εωθινές ακολουθίες από την επίκληση του Αγίου Πνεύματος: «Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αλήθειας…» και μετά με την ευχή «ελθέ και σκήνωσον εν ημίν…». Γιατί;

Διότι, χωρίς το Άγιο Πνεύμα, δεν γνωρίζουμε ούτε καν πως να χρησιμοποιούμε τον καθημερινό άρτο όπως πρέπει, για την σωτηρία μας.

Εκείνος υμάς διδάξει πάντα: αυτό σημαίνει πως, κάθε ημέρα και κάθε νύκτα, ανάλογα με τις συνθήκες και περιστάσεις στις οποίες βρίσκεστε, Εκείνος θα σας οδηγήσει, νουθετήσει και διδάξει τι πρέπει να σκέπτεστε, τι πρέπει να πείτε, τι πρέπει να κάνετε. Γι’ αυτό δεηθείτε προς τον Θεό Πατέρα, ζητείστε Του μόνον το Άγιο Πνεύμα και Αυτό θα σας φέρει όλα όσα χρειάζεστε την κάθε στιγμή. Όταν κατέλθει σε εσάς το Άγιο Πνεύμα, θα τα γνωρίζετε όλα, θα τα κατανοείτε όλα και θα είσαστε ικανοί για όλα όσα είναι αναγκαία.

Και υπομνήσει υμάς πάντα α είπον υμίν: Τούτο σημαίνει: «Μη φοβάστε πως θα ξεχάσετε την διδαχή Μου και τους λόγους Μου. Ο Παράκλητος γνωρίζει και Αυτός όλα όσα γνωρίζω• όταν επομένως έλθει σε εσάς, όλα όσα σας έχω διδάξει θα είναι «εν υμίν», συν Αυτώ».

Ω! Αγαθέ Παράκλητε, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, όχι επειδή εμείς το αξίζουμε, αλλά χάριν του Κυρίου Ιησού Χριστού και κατά την δική Σου άπειρη Αγαθότητα.
Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Μάιος, εκδ. Άθως,
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/05/blog-post_542.html

Metropolitan Anthony Bloom

Το Άγιο Πνεύμα Αυτό είναι ο μόνος Παρηγορητής που μας παρηγορεί για τον χωρισμό μας από τον Χριστό, Αυτό παρηγορεί εμάς που είμαστε σαν ορφανά, που ανυπομονούμε να βρεθούμε με τον Θεό μας, τον Σωτήρα μας και που γνωρίζουμε ότι όσο είμαστε δέσμιοι της σάρκας – και αυτά είναι λόγια του Αποστόλου Παύλου – είμαστε χωρισμένοι από Εκείνον.

Επειδή είναι ο Παράκλητος, μας δίνει δύναμη, δύναμη να ζούμε, παρά τον χωρισμό μας, την δύναμη να υπομένομε και να γινόμαστε οι λειτουργοί του Καλού, που μέσα από εμάς εκπληρώνονται οι Εντολές του Θεού, του Μόνου που μπορεί να δώσει στην ψυχή μας ρώμη και σθένος, θέληση, δύναμη για να ενεργούμε. Αυτό όμως, εάν στραφούμε και του πούμε : Έλα! έλα και κατοίκησε μέσα μας! Έλα και λεύκανε την ψυχή μας! Γίνε όχι μόνο ο Παρηγορητής μας αλλά και η δύναμη μας….

Εάν θυμηθούμε τον κόσμο μας, που σε μια τέτοια έκταση είναι σύμμαχος του Θεού, το Πνεύμα είναι ήδη η απαρχή της αιώνιας ζωής. Η παρουσία του αποτελεί ένα γεγονός αποφασιστικής σημασίας. Είναι Εκείνο που χτυπιέται, όπως η θάλασσα πάνω στα βράχια, σπάει ο,τι Του αντιστέκεται, είναι η χαρά της αιώνιας ζωής που κρούει την θύρα της ψυχής μας, που με τη βία θέλει να μετέχει στη ζωή μας, που μας θυμίζει τον Θεό που είναι ο Πατέρας μας, τον Σωτήρα μας Χριστό και την αξιοπρέπεια και υπεροχή που έχουμε ενώπιον του Θεού, δείχνοντάς μας ότι όλα είναι δυνατά με τη δύναμη του Χριστού που μας στηρίζει.

Ας κρατήσουμε στην ψυχή μας την σημερινή εορτή με ευγνωμοσύνη και υπευθυνότητα, και μπορεί το Πνεύμα του Θεού, που κατήλθε με τη μορφή πυρίνων γλωσσών στους Αποστόλους, – να επισκεφτεί και εμάς – ίσως σαν μια πυρκαγιά που θα μας καταυγάσει, όπως την Φλεγόμενη Βάτο, ή θα μας αγγίξει σαν τη γαλήνια, απαλή φωνή που άκουσε ο Προφήτης στην ερημιά όπου βρισκόταν ο Θεός, μέσα από την ταπείνωσή Του, την παράδοση Του σε μας, την αγάπη Του. Αμήν.

***

Οσίου Παρθενίου των Σπηλαίων του Κιέβου
Ω Πνεύμα Άγιον, δώσε να σε διακονούμε εν πνεύματι και αληθεία, και «ελθέ και σκήνωσον εν ημίν». Δεν νοσταλγεί τόσο η έρημος για τις σταγόνες της βροχής, όσο νοσταλγεί η καρδιά μας περιμένοντας τον ερχομό Σου. Ελθέ προς ημάς, ο Θεός ημών, η χαρά ημών, το παν ημών.
Συ είσαι ο Αιώνιος Θεός και εν τη αγάπη Σου θα παραμείνουμε εις τους αιώνας.

Δόξα Σοι, ο Θεός ημών, δόξα Σοι.
Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, Αγαθέ, τας ψυχάς ημών.

Ταχείαν και σταθηράν δίδου παραμυθίαν τοις δούλοις σου, Ιησού, εν τω ακηδιάσαι τα πνεύματα ημών, μη χωρίζου των ψυχών ημών εν θλίψεσι, μη μακρύνου των φρενών ημών εν περιστάσεσιν, αλλά αεί ημάς πρόφθασον. Έγγισον ημίν, έγγισον ο πανταχού, ως περ και τοις Αποστόλοις σου πάντοτε συνής, ούτω και τοις σε ποθούσιν ένωσον σαυτόν οικτίρμον, ίνα συνημμένοι σοι υμνώμεν, και δοξολογώμεν το πανάγιόν σου Πνεύμα.

Δόξα…
Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, και καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τη τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Και νυν …
Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τα της χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα άπασαν την κτίσιν, προς ζωογονίαν.

Ωδή ς΄.Την δέησιν εκχεώ.

Ουράνωσας, του Κυρίου χάριτι, τας καρδίας θεοφώτιστε Νίνα, και αρεταίς, κατεστέρωσας ταύτας, ας χορηγεί ουρανόθεν Παράκλητος, αυτών ανάδειξον ημάς, συμμετόχους αιτούντας πρεσβείαις σου.

Σοφίαν, την θεϊκήν κεκτημένη, εν τη χώρα, των Ιβήρων επέστης, και ευσεβείας το φως διαυγάζεις, λόγοις και έργοις και θαύμασιν άπασι˙ διο καταύγασον καμέ, τω φωτί της αΰλου ελλάμψεως.

The man in whom the Holy Spirit lives feels that he has paradise within him. St. Silouan the Athonite

St. Silouan the Athonite

In heaven all things live and move in the Holy Spirit. But this same Holy Spirit is on earth too.
The Holy Spirit dwells in our Church; in the sacraments; in the Holy Scriptures; in the souls of the faithful.
The Holy Spirit unites all men, and so the Saints are close to us; and when we pray to them they hear our prayers in the Holy Spirit, and our souls feel that they are praying for us.

The Saints live in another world, and there through the Holy Spirit they behold the glory of God and the beauty of the Lord’s countenance.
But in the same Holy Spirit they see our lives, too, and our deeds. They know our sorrows and hear our ardent prayers.
In their lives they learned of the love of God from the Holy Spirit; and he who knows love on earth takes it with him into eternal life in the Kingdom of Heaven, where love grows and becomes perfect.
And if love makes one unable to forget a brother here, how much more do the Saints remember and pray for us!

The holy Saints have attained the Kingdom of Heaven, and there they look upon the glory of our Lord Jesus Christ; but by the Holy Spirit they see, too, the sufferings of men on earth.
The Lord gave them such great grace that they embrace the whole world with their love.
They see and know how we languish in affliction, how are hearts have withered within us, how despondency has fettered our souls; and they never cease to intercede for us with God.

The Saints rejoice when we repent, and grieve when men forsake God and become like brute beasts.
They grieve to see people living on earth and not realizing that if they were to love one another, the world would know freedom from sin.
And where sin is absent there is joy and gladness from the Holy Spirit, in such wise that on all sides everything looks pleasing, and the soul marvels that all is so well with her, and praises God.

Call with faith upon the Mother of God and the Saints, and pray to them. They hear our prayers and know even our inmost thoughts.
And marvel not at this. Heaven and all the saints live by the Holy Spirit and in all the world there is naught hidden by the Holy Spirit.

Once upon a time I did not understand how it was that the holy inhabitants of heaven could see our lives.
But when the Mother of God brought my sins home to me I realized that they see us in the Holy Spirit, and know our entire lives.

***

The Lord gave us the Holy Spirit, and the man in whom the Holy Spirit lives feels that he has paradise within him.
Perhaps you will say, ‘Why is it I have not grace like that?’ It is because you have not surrendered yourself to the will of God but live in your own way.

Look at the man who likes to have his own way. His soul is never at peace and he is always discontented: this is not right and that is not as it should be.
But the man who is entirely given over to the will of God can pray with a pure mind, his soul loves the Lord, and he finds everything pleasant and agreeable.

Thus did the Most Holy Virgin submit herself to God: ‘Behold, the handmaid of the Lord; be it unto me according to Thy word.’
And were we to say likewise — ‘Behold the servant of the Lord; be it unto me according to Thy word’ — then the Lord’s words written in the Gospels by the Holy Spirit would live in our souls, and the whole world would be filled with the love of God, and how beautiful would life be on earth!

Silouan the Athonite (1866-1938; Eastern Orthodox): from St. Silouan the Athonite, by Archimandrite Sophrony Chap. XII, pp. 395-397.

Ένας ζωντανός ήλιος αγάπης, π.Αμβρόσιος (Kurganov), ο Πνευματικός πατέρας του Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσας

Ο δε καρπός του Πνεύματος έστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια κατά των τοιούτων ουκ έστι νόμος.” Απ. Παύλος (Γαλ. ε΄: 22-23)

Ο Στάρετς Αμβρόσιος Κουργκάνοφ (Kurganov), Πνευματικός πατέρας του Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσας

Ο μεγαλόσχημος αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Κουργκάνοφ* (1933), ήταν πνευματικό παιδί των Πατέρων της Όπτινα, του Γέροντα Anatoly (Potapov). Ο Μεγαλόσχημος Μοναχός Αμβρόσιος ήταν ο ζωντανός ήλιος της Μονής Μίλκοβο και ζούσε αγία ζωή. Είχε το χάρισμα της αδιάλειπτης προσευχής και ζούσε μέσα σε αδιάκοπη μνήμη θανάτου. Εξέπεμπε την ειρήνη και τη χαρά της Βασιλείας του Θεού. Ο π. Θαδδαίος, που μέχρι τέλους της επίγειας ζωής του έτρεφε φλογερή αγάπη για τον πνευματικό του δάσκαλο, έλεγε: «Ο π. Αμβρόσιος ακτινοβολούσε μια απίστευτη και καθαρή αγάπη. Είχε λάβει την πολυτιμότερη δωρεά από όλους τους Γέροντες της Όπτινα — το χάρισμα της αγάπης.
Ποτέ δεν νευρίαζε με οποιονδήποτε απ’ τους μοναχούς ή τους δοκίμους, και ποτέ δεν τους απευθυνόταν με λόγια αιχμηρά. Ανεχόταν τα πάντα με υπομονή και συγχωρούσε τους πάντες. Απόθετε όλες τις φροντίδες και τα βάρη του στα πόδια του Κυρίου και μόνο σε Εκείνον εμπιστευόταν τις θλίψεις του. Αγωνιζόταν να το περάσει αυτό στην αδελφότητα της μονής του, και πολλοί από τους μοναχούς έμαθαν πώς να καλλιεργούν και να τηρούν στην καθημερινή τους ζωή μια τέτοια απαθή αγάπη, που αγκαλιάζει τους πάντες».

Ερώτηση: Θα θέλαμε να μας πείτε κάτι για τον πατέρα Αμβρόσιο, τον πρώτο σας πνευματικό;

Πατήρ Θαδδαίος: Ο αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος δίδασκε αυτό, που ο ίδιος είχε διδαχθεί από τους γέροντες του, δηλαδή ότι ο Κύριος ζητάει από μας να έχουμε αγάπη. Αυτήν την αγάπη την είχε ο πατήρ Αμβρόσιος. Είχε αγάπη και υπομονή για όλους. Δεν κατηγορούσε, ούτε διόρθωνε ποτέ κανέναν, ούτε μοναχό ούτε δόκιμο. Δεν τιμωρούσε, ούτε κατέκρινε κανένα, παρ’ όλο που στο μοναστήρι του υπήρχανε πολλά προβλήματα και ενοχλητικά γεγονότα, σαν αυτά που υπάρχουν σε κάθε σπίτι. Ποτέ, για παράδειγμα δεν επέπληττε κανένα για τον τρόπο που εργαζόταν.

Ο πατήρ Αμβρόσιος όλα τα άφηνε στον Κύριο. Δεν προσπαθούσε να αλλάξει κανένα. Αυτό το έζησα κι εγώ ο ίδιος προσωπικά. Όταν πρωτοήρθα στο μοναστήρι, η πρώτη υπακοή που έπρεπε να κάνω, ήταν να προσέχω το αμπέλι. Παρ’ όλο όμως που το πρόσεχα, ήρθανε κάποιοι και έκλεψαν σταφύλια. Στη συνέχεια, αφού απέτυχα να προσέχω το αμπέλι μου ανέθεσαν να προσέχω τα πρόβατα.

Το μοναστήρι είχε ένα λιβάδι δίπλα στο ποτάμι Μόραβα και εκεί μου ανέθεσαν να οδηγήσω τα πρόβατα για να βοσκήσουν. Την ώρα όμως που τα πρόσεχα, επειδή είχα ένα βιβλίο να διαβάζω, αποκοιμήθηκα. Ξαφνικά ξύπνησα. Κοιτάω και τι να δω! Τα πρόβατά έγιναν άφαντα. Έφυγαν! Πήγαν στο διπλανό χωράφι και έφαγαν όλα τα φασόλια!

Ήξερα μετά από αυτό ότι θα έρθει ο χωριάτης, που είχε μισό μισό το χωράφι με το μοναστήρι και θα παραπονεθεί γι’ αυτό στον ηγούμενο Αμβρόσιο.

Έφτασε λοιπόν ο χωριάτης και παραπονέθηκε στον ηγούμενο. Εμένα κανένας δεν μου παραπονέθηκε. Ήρθε μόνο ο άνθρωπος, που ήταν υπεύθυνος για τα οικονομικά και μου είπε: «Ο ηγούμενος σε ευλόγησε για άλλη υπακοή. Σε στέλνει να φυλάγεις τις αγελάδες».

Έτσι ανέλαβα να προσέχω τις αγελάδες. Και με αυτή όμως την υπακοή δεν τα πήγα καλύτερα. Την ώρα που πρόσεχα τις αγελάδες, επειδή διάβαζα το προσευχητάρι, μια γριά αγελάδα μου έφυγε. Πέρασε σε ένα χωράφι, που μόλις είχαν αρχίσει να φυτρώνουν τα λάχανα. Τα έφαγε, με αποτέλεσμα ο ιδιοκτήτης να έρθει αργότερα στο μοναστήρι και να παραπονεθεί για τον κατεστραμμένο κήπο.

Εμένα όμως πάλι κανείς δεν μου παραπονέθηκε. Ήρθε μόνο ο άνθρωπος που φρόντιζε για τα οικονομικά του μοναστηρίου και μου είπε: «ο ηγούμενος σε ευλόγησε με άλλη υπακοή. Θα βοηθάς στην κουζίνα και θα φέρνεις στην εκκλησία θυμιατό. Εγώ απόρησα πως δεν ήρθε κανείς να μου παραπονεθεί. Δεν ήρθε κανείς να μου πει: «Βρε άνθρωπε, γιατί δεν πρόσεχες τις αγελάδες; Τι έκανες εκείνη την ώρα;»

Από τον πατέρα Αμβρόσιο πάντα ξεχείλιζε μία ξεχωριστή και απίστευτη αγάπη! Αυτήν την αγάπη ο πατήρ Αμβρόσιος την διδάχτηκε από τους γέροντες στο μοναστήρι της Όπτινα. Εκεί διδάχθηκε πως το πιο σημαντικό από όλα είναι η αγάπη.

από το βιβλίο: Πνευματικές Συζητήσεις, του Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας, εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη,σελ. 144-145

***

* Ο μεγαλόσχημος αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Κουργκάνοφ (Kurganov), γεννήθηκε σε ιερατική οικογένεια στην επαρχία Πένζα την 1/14 Ιανουάριο το 1894. Στις 22 Μαρτίου / 4 Απρ 1923, εκάρη μοναχός με το όνομα Αμβρόσιος στη Μονή Petkovica. Και στις 24 Ιανουαρίου / 4η του Φεβρουαρίου 1926, χειροτονήθηκε ηγούμενος στην αρχαία σερβική μονή Μίλκοβο όπου έγινε μια πραγματική πνευματική εστία.
Συνδέθηκε με πνευματικές μορφές, όπως τον Μητροπολίτη Αντώνιο Κραποβίτσκυ (Khrapovitsky) του Κιέβου και Γαλικίας, Επίσκοπο Άγιο Νικόλαο (Βελιμίροβιτς) και τον Αρχιεπίσκοπο Θεοφάνη (Bystrov) της Πολτάβα.
Γύρω από τον π. Αμβρόσιο συγκεντρώθηκαν πολλοί νέοι με δίψα για πνευματική καθοδήγηση. Μεταξύ αυτών εκάρη μοναχός στο Μίλκοβο ο μετέπειτα άγιος Ιωάννης (Maximovich) της Σαγκάης, οι μελλοντικοί ιεράρχες Αντώνιος (Senkevich) του Λος Άντζελες και Αντώνιος (Μεντβέντεφ) του Σαν Φρανσίσκο. Επίσης ο Επίσκοπος Λεόντιος της Γενεύης, ο Αρχιεπίσκοπος Αντώνιος (Bartoshevich) της Δυτικής Ευρώπης, ο Αρχιμανδρίτης Θεοφάνης (Shishmanov), ο Αρχιμανδρίτης Νίκανδρος (Belyakov), ο Αρχιμανδρίτης Ζωσιμάς (Valyaev), ο Ηγούμενος Λουκάς (Rodionov), ο οποίος διαδέχθηκε τον π. Αμβρόσιο, ο Ιβάν (Philipp) Gardner, μελετητής της αρχαίας ρωσικής λειτουργικής μουσικής, ο Αρχιμανδρίτης Kyprian (Kern), καθηγητής στο Θεολογικό Ινστιτούτο του αγίου Σεργίου και πολλοί άλλοι.
 Προείδε το θάνατό του. Εκοιμήθη στις 17/30 Μαΐου 1933 στην Μονή Μίλκοβο από φυματίωση.

Γίνε ταπεινός και συντριμμένος στην καρδιά ,ώστε να ποθήσει το Άγιο Πνεύμα να κατοικήσει μέσα σου, Άγιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής
https://iconandlight.wordpress.com/2016/06/17/%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5-%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA/

Δεν ανοίγει κάποιος την καρδιά του μπροστά σε απειλές. Την ανοίγει μέσα στην αγάπη… π. Βασίλειος Γοντικάκης
https://iconandlight.wordpress.com/2014/06/15/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF%CE%B3%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CF%81/

Ήχος α’

Πάντα χορηγεί, το Πνεύμα το άγιον, βρύει προφητείας, ιερέας τελειοί, αγραμμάτους σοφίαν εδίδαξεν, αλιείς θεολόγους ανέδειξεν, όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας, Ομοούσιε και Ομόθρονε τω Πατρί και τω Υιώ, Παράκλητε, δόξα σοι.

Ώ Αγία Τριάδα, Πατέρα, Υιέ και Πνεύμα
ο μόνος αληθινός Θεός,
αείζωος και παντοδύναμος,
ο μόνος που δίνει δύναμη στον ταραγμένο
και ανορθώνει τον ασθενή.
Ώ συ, χωρίς τον οποίο οι ισχυροί θα έχαναν τη δύναμη τους,
οι σταθεροί θα γίνονταν ασθενικοί
οι χορτασμένοι σαν πεινασμένοι
και οι νέοι θα λύγιζαν.
Άκουσε μας στη θλίψη μας
και ανόρθωσε μας
να σε υπηρετήσουμε άξια.
Σε παρακαλούμε, γίνε ταχύς στο να μας ακούσεις
και να μας ελεήσεις. (Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ)

ΥΜΝΟΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΨΑΛΛΟΥΝ ΟΙ ΜΟΝΑΧΕΣ ΤΗΣ ΟΡΜΥΛΙΑΣ

Day of the Holy Spirit, Metropolitan Anthony Sourozh

Create in me a clean heart, O God, and renew a steadfast spirit within me.
Do not cast me away from Your presence, and do not take Your Holy Spirit from me.
Restore to me the joy of Your salvation, and uphold me with Your generous Spirit. (Psalm 50)

Metropolitan Anthony of Sourozh
Day of the Holy Spirit
19 June 1989

In the Name of the Father, the Son and the Holy Ghost.

Today we are keeping the Feast of the Holy Spirit. What do we know about Him? We heard wonderful words of prayer about Him yesterday on Trinity Sunday, but let us think of Him, of the name He is given in the Gospel, which is translated ‘The Comforter’ in English, in other translations ‘The Advocate’. He is the One Who is the Comforter indeed, the One Who consoles us for our separation from Christ, Who consoles us who are like orphans, who long to be with Christ our God, our Saviour, and who know that as long as we are in the flesh – and these are the words of St. Paul – we are separated from Him. But for Him to be our Comforter, to be our consolation, we must first be aware of the fact that we are separated and this is the first question we must ask ourselves: are we aware of it, or do we live in the delusion that we are in God and God in us, and that nothing more is needed? How much more is needed!

He is also the One Who, as the Comforter, gives us strength, strength to live despite the separation, strength to stand fast and to be the doers of the Will, the fulfillers of the Commandments of God, the One Who can give us vigour of soul, determination, power to act. But this, again, only if we turn to Him and say, Come! Come and abide in us! Cleanse us! Be not only our Comforter but our strength also.

Lastly, He is the One Who gives us, already now, the joy of knowing how close we are despite what seems to be an infinite distance between God and us, the One Who, in unutterable groanings, speaks to God from the depths of our being; the One Who, because we are Christ’s own people, His brothers and sisters in humanity – and these are His own words – that we are the children of the Father. The joy of this, the wonder of this, the dignity of this! Indeed also, the responsibility of this…

If we think of our world which is to such a great extent alien to God, the Spirit is already the beginning of eternal life. His presence is a decisive fact. He beats against the rocks like the sea, He breaks resistances. He is the joy of eternity knocking at our door, forcing Himself into our lives, reminding us of God our Father, of Christ our Saviour and of our greatness and dignity before God, showing us that all things are possible in the power of Christ Who sustains us.

Let us therefore responsibly and gratefully keep this Feast. And may the Spirit of God Who came in tongues of fire upon the Apostles, come to us also – perhaps like a fire that sets us aglow and makes us like a Burning Bush, or touches us like the still, small voice which the Prophet heard in the wilderness in which God was, in His quiet humility, in His surrender to us, in His love for us. Amen.

http://www.mitras.ru/eng/eng_71.htm – http://www.mitras.ru/eng/eng_222.htm

Heavenly King, Paraclete, Spirit of Truth, present everywhere, filling all things, Treasury of blessings and Giver of life; come and dwell in us, cleanse us from every stain, and, O Good One save our souls.

Apolytikion of Holy Pentecost. Tone 8.

Blessed are you, Christ our God, who revealed the fishermen to be most wise by sending down to them the Holy Spirit, and so through them catching the whole world in a net: Lover of mankind, glory to you!

O Heavenly King, Comforter, Spirit of truth, come also to us and abide in us, and remain in us as strength, light, and warmth, as our life and joy! Cleanse us of all impurity, and save our souls, O Good One! Fill our hearts with joy and our lips with hymns, that we may glorify and magnify Thee with the Father and the Son—the Trinity One in Essence and Undivided, now and ever, and unto the ages of ages. Amen.
St. Nicholai Velimirovich

Prayer of the Spirit by fr.Sophrony Sakharov

O Holy Spirit, All-powerful God;
Gracious Comforter and Almighty Defender;
Giver of Wisdom, and Light of Revelation;
Who by Thy descent didst bring
the uttermost parts of the world
to the only true knowledge of God:
Do Thou come down even upon us,
who grieve Thee always,
to enlighten and sanctify us,
to heal and comfort us
with Thine abiding comfort.

My hope is the Father, my refuge the Son, my shelter the Holy Spirit. O Holy Trinity, glory be to Thee.

Γέμισε ξαφνικά το κελλί με ένα φως γλυκό, ουράνιο. Ένιωθα την Χάρη του Θεού, τον θείο φωτισμό. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

«Σκοπός της ζωής μας είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος.» Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ 

‘’…η ημέρα μου φαινόταν σαν νύχτα!’’
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Έλεγε ο γέροντας: «Όταν ήμουν στα Κατουνάκια, στο Κελλί του Υπατίου, ένα απόγευμα… Έλεγα συνέχεια την ευχή. Γύρω στις έντεκα την νύχτα γέμισε ξαφνικά το κελλί με ένα φως γλυκό, ουράνιο. Ήταν πολύ δυνατό, αλλά δεν σε θάμπωνε. Κατάλαβα όμως ότι και τα μάτια μου «δυνάμωσαν», για να μπορώ να αντέξω αυτήν την λάμψη. Όσο ήμουν σε αυτήν την κατάσταση, μέσα στο θείο εκείνο φως, ήμουν σ’ έναν άλλον κόσμο, πνευματικό. Αισθανόμουν μια ανέκφραστη αγαλλίαση, και τα σώμα μου ανάλαφρο: είχε χαθεί το βάρος του σώματος. Ένιωθα την Χάρη του Θεού, τον θείο φωτισμό. Θεία νοήματα περνούσαν γρήγορα από το νου μου σαν ερωταποκρίσεις. Δεν είχα προβλήματα, ούτε θέματα να ρωτήσω, όμως ρωτούσα και είχα συγχρόνως και την απάντηση. Ήταν ανθρώπινα λόγια οι απαντήσεις, είχαν όμως και θεολογία, αφού ήταν θείες. Και τόσο πολλά όλα αυτά, ώστε, αν τα έγραφε κανείς, θα γραφόταν άλλος ένας Ευεργετινός. Αυτό κράτησε όλη την νύχτα, μέχρι τις εννέα τα πρωί. Όταν πια χάθηκε εκείνο τα φώς, όλα μου φαίνονταν σκοτεινά. Βγήκα έξω και ήταν σαν νύχτα. «Τί ώρα είναι; Δεν έφεξε ακόμη»; ρώτησα έναν μοναχό που περνούσε από εκεί. Εκείνος με κοίταξε και μου απάντησε με απορία: «Τι είπες, πάτερ Παΐσιε»; «Τι είπα»; αναρωτήθηκα και μπήκα μέσα. Κοιτάζω τα ρολόι και τότε συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί, Η ώρα ήταν εννιά το πρωί, ο ήλιος ψηλά, κι εμένα η ημέρα μου φαινόταν σαν νύχτα! Ο ήλιος δηλαδή μου φαινόταν ότι ίσα-ίσα φώτιζε: σαν να είχε γίνει έκλειψη ηλίου. Ήμουν σαν έναν που πετιέται απότομα από το δυνατό φως στα σκοτάδι. Τόσο μεγάλη η διαφορά!»… (Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ς΄ – Περί προσευχής – Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2012).  

***

Από την συνομιλία του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ με τον Νικόλαο Μοτοβίλωφ

Στις ημέρες μας, αποκρίθηκε ο στάρετς, υπάρχει γενική ψυχρότης προς την αγία πίστι του Χριστού και αδιαφορία προς όσα ενεργεί η θεία Πρόνοια για να μας φέρη κοντά Του. Η ψυχρότης και η αδιαφορία αυτή μπορούμε να πούμε ότι μας απεμάκρυναν σχεδόν εντελώς από την αληθινή χριστιανική ζωή. Μας φαίνονται τώρα κάπως παράξενα τα λόγια της Γραφής, όπως π.χ. εκείνα που είπε ο προφήτης Μωϋσής για τους πρωτοπλάστους: «Ήκουσαν της φωνής Κυρίου του Θεού περιπατούντος εν τω παραδείσω…» (Γεν. γ´ 8)

Σήμερα δυστυχώς γίναμε πολύ αδιάφοροι για τη σωτηρία μας, με αποτέλεσμα να δίνουμε λανθασμένη ερμηνεία σε πολλά αγιογραφικά χωρία. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν ζητάμε τη χάρι του Θεού, δεν της επιτρέπουμε εξ αιτίας του εγωισμού να κατοικήση στην ψυχή μας. Αυτός είναι ο λόγος που δεν έχουμε τον πραγματικό φωτισμό. Ο Κύριος στέλνει τον φωτισμό Του μόνο στις καρδιές που με όλη τους τη δύναμι καρτερούν και διψούν την αλήθεια.

Απόσπασμα από το βιβλίο,ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ, Εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 1991

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης του Ωρωπού

Η καρδιά σας να είναι απλή όχι διπλή και ανειλικρινής· αγαθή κι όχι πονηρή και ιδιοτελής.

Ο αγαθός, ο καλοκάγαθος, αυτός που δεν έχει πονηρούς λογισμούς, ελκύει την χάρι του Θεού. Κυρίως η αγαθότητα και η απλότητα ελκύουν την χάρι του Θεού· είναι οι προϋποθέσεις, για να έλθει ο Θεός και «μονήν ευρήσει». Αλλά πρέπει να γνωρίζει ο αγαθός και τις πονηριές του διαβόλου και των ανθρώπων, διότι πολύ θα ταλαιπωρείται. Αλλιώς θα έπρεπε να ζει σε κοινωνία αγγέλων.

Απλότητα και αγαθότητα. Αυτό είναι το παν, για ν’ αποκτήσετε τη θεία χάρι. Πόσα μυστικά υπάρχουν στην Αγία Γραφή! «Κακότεχνος ψυχή» είναι η κακοφτιαγμένη, η κακοχτισμένη ψυχή, αυτή που κατασκευάζει το κακό. Ούτε εισέρχεται ούτε, πολύ περισσότερο κατοικεί η θεία σοφία σε μια τέτοια ψυχή. Όπου υπάρχει διαφθορά και δολιότητα, δεν εισέρχεται η χάρις του Θεού.

Να ερευνάτε πόσες φορές λέει η Αγία Γραφή μία λέξη, για παράδειγμα τη λέξη «απλότητα», και πόσες την άλλη. Φως Χριστού θα πλημμυρίσει την ψυχή σας.

Αυτό το φως είναι το άκτιστο φως του Χριστού. Άμα αποκτήσομε αυτό το φως, θα γνωρίσωμε την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ο Θεός. Ο Θεός τα γνωρίζει όλα. Γι’ Αυτόν είναι όλα γνωστά φωτεινά. Ο κόσμος είναι έργο Θεού. Αυτόν τον κόσμο ο Θεός τον φωτίζει με το άκτιστον φως Του. Ο Θεός είναι φως ο ίδιος. Είναι φως διότι γνωρίζει τον εαυτό Του. Εμείς δεν γνωρίζομε τον εαυτό μας, γι’ αυτό είμαστε στο σκότος. Όταν αφήσομε το φως να μας διαποτίσει, τότε έχομε κοινωνία με τον Θεό. Αν αυτό δεν γίνει, τότε έχομε άλλα φώτα, χίλια φώτα αλλά δεν έχομε το φως. Όταν είμαστε ενωμένοι μαζί Του, ο Χριστός μας κάνει φωτεινούς. Το φως το μέγα το προσφέρει στον καθένα μας. Μακάρι να το δεχόμαστε. Τότε αποκτούμε και πίστη πιο βαθιά και συμβαίνει αυτό που λέει το κείμενο της Σοφίας Σολομώντος: «εμφανίζεται τοις μη απιστούσιν Αυτώ».

Σ’ αυτούς που δυσπιστούν, αμφιβάλλουν κι αμφισβητούν και τα σκέπτονται μόνο με τη λογική και δεν είναι ανοικτοί στον Θεό, ο Θεός δεν εμφανίζεται. Σε κλειδωμένες ψυχές ο Θεός δεν εισέρχεται, δεν εκβιάζει δεν παραβιάζει. Αντίθετα, σ’ αυτούς που έχουν πίστη απλή χωρίς διακυμάνσεις, ο Θεός εμφανίζεται και χαρίζει το άκτιστον φως Του. Το δίδει πλούσια και στην εδώ ζωή και πολύ περισσότερο στην άλλη.

Ο πνευματέμφορος αυτός που έχει το Πνεύμα του Θεού, προσέχει όπου περνάει, είναι όλα μάτια, όλα όσφρηση. Όλες του οι αισθήσεις ζούνε, αλλά ζούνε με το Πνεύμα του Θεού. Είναι αλλιώτικος. Όλα τα βλέπει κι όλα τα ακούει· βλέπει τα πουλιά την πέτρα την πεταλούδα …Περνάει από κάπου αισθάνεται το καθετί, ένα άρωμα για παράδειγμα. Ζει μέσα σε όλα·

Μην κοιτάζετε αυτό που σας συμβαίνει, αλλά να κοιτάζετε το φως, τον Χριστό, όπως το παιδί κοιτάζει την μητέρα του, όταν κάτι του συμβεί. Όλα να τα βλέπετε χωρίς άγχος, χωρίς στενοχώρια, χωρίς πίεση, χωρίς σφίξιμο. Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεσθε. Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν’ ατενίσετε προς το φως, να κατακτήσετε το φως. Έτσι, αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, θα δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού.

Όταν έλθει το Πνεύμα το Άγιον, θα σας διδάξει και θα σας υπομνήσει τα πάντα.

Bίος καί Λόγοι, Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου,σελ.298-9,309,462, Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής-Χρυσοπηγής,Χανιά Κρήτη 2003

***

Να γίνομε γεμάτοι, έμπλεοι Αγίου Πνεύματος. Εδώ έγκειται η ουσία της πνευματικής ζωής. Αυτό είναι η τέχνη. Τέχνη τεχνών. Ας ανοίξουμε τα χέρια κι ας ριχθούμε στην αγκαλιά του Χριστού. Όταν έλθει ο Χριστός, κερδίσαμε το παν. Ο Χριστός θα μεταποιήσει τα πάντα μέσα μας. Θα φέρει την ειρήνη, τη χαρά, την ταπείνωση, την αγάπη, την προσευχή, την ανάταση. Η χάρις του Χριστού θα μας ανακαινίσει. Αν στραφούμε σ’ Αυτόν με πόθο, με λαχτάρα, με αφοσίωση, με έρωτα, ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα.

Χωρίς τον Χριστό είναι αδύνατο να διορθώσομε τον εαυτό μας, δεν θα μπορέσομε ν’ αποδεσμευθούμε απ’ τα πάθη, Μόνοι μας δεν μπορούμε να γίνομε καλοί. «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Όσο κι αν προσπαθήσομε τίποτα δεν θα επιτύχομε. Ένα πρέπει να κάνομε, να στραφούμε σ’ Εκείνον και να Τον αγαπήσομε «εξ όλης της ψυχής». Η αγάπη στον Χριστό· μόνο αυτή είναι η καλύτερη θεραπεία των παθών.

Όταν ντυθούμε την πανοπλία του Θεού, τα πάντα θα κατορθώσομε· και μάλιστα πολύ εύκολα. Είναι εύκολα όλα, όταν μπούμε στη θεία χάρι. Τότε είμαστε πιο ελεύθεροι, πιο δυνατοί. Μας προστατεύει η θεία χάρις. Αν αγωνισθούμε ερωτευθούμε τον Χριστό, τότε αποκτούμε τη θεία χάρι. Οπλισμένοι με τη θεία χάρι, δεν διατρέχομε κίνδυνο κι ο διάβολος μας βλέπει και φεύγει…

Τα πράγματα είναι απλά κι εύκολα στην πνευματική ζωή, στη ζωή εν Χριστώ· αρκεί να ξέρετε να διακρίνετε. Όταν σας ενοχλήσει κάτι, ένας λογισμός, ένας πειρασμός, μία επίθεση, περιφρονώντας όλ’ αυτά, θα στρέφετε την προσοχή σας, το βλέμμα σας στον Χριστό. Εκείνος μετά θα αναλάβει να σας ανεβάσει. Εκείνος θα σας πιάσει απ’ το χέρι και θα σας δώσει πλούσια τη θεία Του χάρι. Εσείς λίγη προσπάθεια θα κάνετε. Κινείσθε προς τον Θεό και στο δευτερόλεπτο του δευτερολέπτου έρχεται η θεία χάρις. Το σκέπτεσθε κι έρχεται το Άγιον Πνεύμα. Δεν κάνετε τίποτα.

Άφησέ τα στα χέρια του Θεού και μη φοβάσαι. Ο Θεός θα κάνει το καλύτερο, το άριστο, το θεοπρεπές. μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
https://iconandlight.wordpress.com/2016/02/14/%CE%AC%CF%86%CE%B7%CF%83%CE%AD-%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%87%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%83/

Η Κωνσταντινούπολη θα ελευθερωθεί, θα ξαναγίνει ελληνική, και η Αγία Σοφία πάλι θα λειτουργήσει. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2017/05/28/17796/

Ήχος β’

Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή, αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες· αύτη γαρ ημάς έσωσεν.

Εξαποστειλάριον Ήχος γ’

Φως ο Πατήρ, φως ο Λόγος, φως και το άγιον Πνεύμα, όπερ εν γλώσσαις πυρίναις, τοις Αποστόλοις επέμφθη, και δι’ αυτού πας ο κόσμος φωταγωγείται, Τριάδα σέβειν αγίαν.

Βασιλεύ Ουράνιε, Πνεύμα Άγιον, Παράκλητε Αγαθέ, ο Μόνος διδούς δύναμιν, Ού χωρίς πάντες οι δυνατοί αποκαμούνται και οι ισχυροί ανίσχυροι έσονται, οι εμπεπλησμένοι πεινάσουσι και οι νεανίσκοι καμφθήσονται, πρόσχες ημίν εν τη θλίψει ημών και ανακαίνισον ημάς εν τη δυνάμει Σου και έγειρον ημάς προς άμεμπτον διακονίαν Σου· δεόμεθα Σου, επάκουσον και ελέησον.

 

Speak by the quiet of the heart, Poem X (10), St. Nikolai Velimirovich, Bishop of Ochrid

Prayers by the Lake
St. Nikolai Velimirovich, Bishop of Ochrid
Poem X (10)
Speak by the quiet of the heart

To a silent tongue and a contemplative mind You draw near, O All-Holy Spirit, bridegroom of my soul. You avoid a talkative tongue as a swan avoids a stormy lake. Like a swan you swim across the quiet of my heart and make it fruitful.

Desist from your wordly wisdom, my neighbors. Wisdom is begotten, not made. As Wisdom is begotten in God, so is it begotten on earth. Begotten wisdom creates, but is not created.

So, you braggarts brag about your intellect! What is your intellect except remembering many facts? And if you remem­ber so much, how could you have forgotten the moments of the wondrous begetting of wisdom within you? Sometimes I hear you talking about great thoughts that were born to you unexpectedly without any effort. Who bore these thoughts to you, intellectuals? How were they begotten without a father, if you admit that you did not father them?

Truly I say to you: the father of these thoughts is the All-Holy Spirit, and their mother survives as the virgin corner of your soul, where the All-Holy Spirit still dares to enter.

Thus every wisdom in heaven and on earth is begotten of the Virgin and the All-Holy Spirit. The All-Holy Spirit hovered over the chastity of the first hypostasis, and the Ultimate Man, the Wisdom of God, was begotten.
What the chastity of the Father is in heaven, the virginity of the Mother is on earth. What the action of the Holy Spirit is in heaven, His action is on earth. What the begetting of wisdom is in heaven, the begetting of wisdom is on earth.

O my soul, my eternal surprise! What happened once in heaven and once on earth must happen to you. You must become a virgin, so that you can conceive the Wisdom of God. You must be a virgin, so that the Spirit of God may fall in love with you. All the miracles in heaven and on earth originate from the Virgin and the Spirit.

A virgin gives birth to creative wisdom. A wanton woman creates barren knowledge. Only a virgin can see truth, while a wanton woman can only recognize things.

O triune Lord, cleanse the vision of my soul, and bow down Your face over her, so that my soul may glisten with the glory of her Lord, so that the wondrous history of heaven and earth may be unsealed in her, so that she may be filled with glittering like my lake, when the sun hovers above it at noon.

St Nikolai of Ochrid, “Prayers By The Lake” No. X.
Written at Lake Ohrid 1921-1922.
http://www.sv-luka.org/praylake/pl10.htm

.. Like the Old Testament Psalmist, our holy Vladika poured out his soul in his works and in prayer. This is especially evident in his “Prayers by the Lake,” “The Spiritual Lyre,” and “Prayerful Songs.” From his poetic inspiration and fervor arose prayers on the level of the Psalms, like the most beautiful flowers of paradise. Vladika Nikolai’s spirit of prayer was so powerful that it often threw him to his knees. He was often seen weeping. He was inflamed by divine eros.* His thirst for God was unquenchable; it could be satisfied only with complete union with God.

A view of Lake Ochrid (Ohrid), where St. Nikolai composed these prayers.
The 13th century monastery is dedicated to St. John the Theologian at Kaneo, Ohrid

Paradise is within us. We were created for eternity! Saint Innocent Enlightener of Alaska, Metropolitan of Moscow
https://iconandlight.wordpress.com/2016/06/17/paradise-is-within-us-we-were-created-for-eternity-saint-innocent-enlightener-of-alaska-metropolitan-of-moscow/

O Heavenly King, Comforter, Spirit of Truth, Who art everywhere present and fillest all things, Treasury of good things and Giver of life: Come and abide in us, and cleanse us from every stain, and save our souls, O Good One.

Joyous light of the holy glory of the immortal, heavenly, holy blessed Father, O Jesus Christ: We that come to the setting of the sun, when we behold the evening light, praise Father, son and Holy Spirit, God. Meet it is for Thee at all times to be praised with gladsome voices, O Son of God, giver of life.

My hope is the Father, my refuge is the Son, my protection is the Holy Spirit: O Holy Trinity, glory to Thee.
All my hope I place in thee, O Mother of God: keep me under thy protection.

Το Πνεύμα του Θεού φτιάχνει πρόβατα από λύκους, ενώ το πνεύμα του κόσμου, φτιάχνει λύκους από πρόβατα. Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς)

«Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν…»

Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ

Ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι η απόκτησις του Αγίου Πνεύματος.

Η θεϊκή χάρις κατοικεί μέσα στα βάθη της υπάρξεως μας, στην καρδιά μας. «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστι » ( Λουκ . 17, 21) είπε ο Κύριος. Με τη φράση «βασιλεία του Θεού» εννοεί τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η βασιλεία βρίσκεται τώρα μέσα μας, μας θερμαίνει, μας φωτίζει, ευχαριστεί τις αισθήσεις μας και γεμίζει με αγαλλίαση την καρδιά μας. Η τωρινή μας κατάσταση μοιάζει με αυτή για την οποία ο Απόστολος Παύλος λέει: « ουκ εστίν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλα δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω » ( Ρωμ . 14, 17). Η πίστη μας δεν στηρίζεται πάνω σε λόγια ανθρώπινης σοφίας, « αλλ ‘ εν αποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως» (Α’ Κορ . 2, 4).

Πάνω απ’ όλα ο Θεός ζήτα μια καρδιά γεμάτη πίστη και αγάπη – εκεί είναι ο θρόνος στον οποίο αρέσκεται να κάθεται και όπου εμφανίζεται μέσα στην πληρότητα της δόξης του.
« Υιέ, δος μοι σην καρδίαν » (Παροιμ. 23, 26) και τα υπόλοιπα θα σου τα δώσω εγώ πολλαπλάσια. Η καρδιά του ανθρώπου μπορεί να χωρέση τη Βασιλεία των Ουρανών. « Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού », λέγει ο Κύριος εις τους μαθητάς του « και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν » ( Ματθ . 6, 33). « Οίδε γαρ ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων».
Αρκεί να μπορούμε να τον αγαπάμε, τον Ουράνιο Πατέρα μας, αληθινά, σαν παιδιά του.

***

Ομιλία για το πνεύμα του κόσμου και το Πνεύμα του Θεού.
Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) Επίσκοπος Αχρίδος.

Ημείς δε ου το πνεύμα του κόσμου ελάβομεν, αλλά το Πνεύμα το εκ του Θεού, ίνα είδωμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα ημίν. (Α’ Κορινθ. 2,12)

Αδελφοί, το πνεύμα αυτού του κόσμου είναι το πνεύμα της υπερηφάνειας και της σκληρότητας, ενώ το Πνεύμα του Θεού είναι το Πνεύμα της πραότητας και της ευγένειας. Ο Απόστολος του Θεού βεβαιώνει πώς όσοι ακολουθούν τον Χριστό δεν έλαβαν το πνεύμα του κόσμου τούτου, αλλά το Πνεύμα το εκ του Θεού, πού εκχέεται από τον Θεό Πατέρα, ως άρωμα ανθέων ηδύπνοο, ως ευωδία ευωχίας, καθιστώντας την ρωμαλέα, φωτεινή, ειρηνική, ευγνώμονα και χαρίεσσα.

Οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως πράοι και ευγενικοί. Γράφει ο Τερτυλλιανός: «Η ψυχή του ανθρώπου είναι από τη φύση της χριστιανική», αλλά όμως γίνεται ευερέθιστη και οργίζεται από το πνεύμα του κόσμου τούτου. Το πνεύμα του κόσμου φτιάχνει λύκους από πρόβατα, ενώ το Πνεύμα του Θεού, αντιθέτως, φτιάχνει πρόβατα από λύκους.

Ο Απόστολος προσθέτει ακόμη ότι λάβαμε το Πνεύμα του Θεού, ίνα είδωμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα ημών (Α’ Κορινθ. 2,12)• ώστε να διακρίνουμε τί εντός μας είναι από τον Θεό και τί δεν είναι άπ’ Αυτόν και να αισθανθούμε την γλυκύτητα πού άπ’ Αυτόν προέρχεται και την πικρή γεύση εκείνου πού δεν προέρχεται από τον Θεό, αλλά απ’ το πνεύμα του κόσμου τούτου.

Όσο ο άνθρωπος παραμένει έξω από την φύση του, ή και χαμηλότερα από την φύση του, αντιλαμβάνεται την πικρία ως γλυκύτητα και την γλυκύτητα ως πικρία. Αλλ’ όταν επιστρέφει διά του Αγίου Πνεύματος στην αληθινή φύση του, τότε διακρίνει την γλύκα ως γλυκύτητα και την πίκρα ως πικρία.
Ποιος μπορεί να επιστρέφει τον άνθρωπο στον Θεό; Ποιος μπορεί να τον θεραπεύσει από την δηλητηριώδη και εφάμαρτη πικρία; Ποιος μπορεί να τον διδάξει να διακρίνει διά της εμπειρίας την γλυκύτητα από την πικρία;
Ουδείς άλλος, παρεκτός το Πνεύμα το εκ του Θεού.

Επομένως ας προσευχηθούμε, αδελφοί μου, στον Θεό να καταπέμψει σ’ εμάς το Άγιο Πνεύμα, όπως το έστειλε στους Αποστόλους Του και στους αγίους. Όταν το Άγιο Πνεύμα εισέλθει σ’ εμάς, τότε έχει έλθει σ’ εμάς η Βασιλεία του Θεού στην οποία βρίσκεται κάθε γλυκύτητα, αγαθοσύνη, φαιδρότης, φως, λεπτότητα και Χάρις.

Ω! Παράκλητε, το Πνεύμα της λεπτότητος και της πραότητος, έλα και σκήνωσε μέσα μας.
Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Μάιος,

Η καρδία του μιλούσε πάντα για τον Παράκλητο: Χριστός άφησε αυτό νοικοκύρη. Νους πάει Αγία Τριάδα. Πάπα – Τύχων της Καψάλας
https://iconandlight.wordpress.com/2017/06/09/%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC/

Η χάρις του Αγίου Πνεύματος εμφανίζεται σαν ένα άρρητο φως. Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/06/04/18122/

Προσευχή εις το Άγιον Πνεύμα

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα το Άγιον, ελθέ μεθ’ ημών και αγίασον ημάς. (Ιωαν. ιδ’ 17).
Πνεύμα Σοφίας, διάνοιγε τους οφθαλμούς της διανοίας μας ίνα κατανοή τα θαυμάσια εκ του Νόμου Σου. (Α’ Κορ. ιβ 8 – Ψαλμ. 118).
Πνεύμα Υπομνηματικόν, υπενθύμιζε εις ημάς τον υψηλόν μας προορισμόν. (Ιωαν.ιδ’. 17)
Πνεύμα Λαλούν, λάλει αγαθά εις τας καρδίας ημών. (Ματθ. ι’ 20).
Πνεύμα Προφητικόν, χάριζε εις ημάς παρρησίαν προφήτου εις τας πονηράς κα δυσκόλους ημέρας μας. (Πραξ. α’ 16).
Πνεύμα Υιοθεσίας, κάμε να κράζωμεν εκ βάθους καρδίας, Αββά ο Πατήρ. (Ρωμ. η’ 15).
Πνεύμα Ελευθερίας, ελευθέρωσον ημάς από τα σύγχρονα είδωλα . (Β’ Κορ.γ’ 17).
Πνεύμα Αγάπης, δημιούργησε εντός ημών καρδίας παλλομένας από αγάπην και αφοσίωσιν. (Β’ Τιμ. α’ 7).
Πνεύμα Μαρτυρούν, κατάστησέ μας ζώσαν μαρτυρίαν Ιησού Χριστού εις την εποχήν μας. ( Εβρ. ι’ 15).
Πνεύμα Κύριον, αποκάλυψον εις ημάς την αληθινήν Σου λατρείαν . (Α’ Κορ. ιβ’ 5).
Πνεύμα Κατασκηνούν, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν. (Α’ Κορ. ς’ 19).
Και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών. Αμήν.

Appearance of the Holy Trinity to Saint Alexander Svirsky

Create in me a clean heart, O God, and renew a steadfast spirit within me.
Do not cast me away from Your presence, and do not take Your Holy Spirit from me.
Restore to me the joy of Your salvation, and uphold me with Your generous Spirit. (Psalm 50)

The true aim of our Christian life consists in the acquisition of the Holy Spirit of God.
The Lord seeks a heart filled to overflowing with love for God and our neighbour; this is the throne on which He loves to sit and on which He appears in the fullness of His heavenly glory. ‘Son, give Me thy heart,’ He says, ‘and all the rest I Myself will add to thee (Prov. 23:26; Matt. 6:33),’ for in the human heart the Kingdom of God can be contained. The Lord commanded His disciples: Seek first the Kingdom of God and His righteousness, and all these things shall be added to you; for your heavenly Father knows that you need all these things (Mat. 6:32,33). St. Seraphim of Sarov

Saint Helena of Diveyevo, the disciple of St. Seraphim of Sarov (+ 1832)
Commemorated on May 28

Appearance of the Holy Trinity to St. Alexander Svirsky

Commemorated on August 30

In 1508, twenty-three years after he came to this secluded spot, the Life-Creating Trinity appeared to St Alexander. One night he was praying in his hut. Suddenly, an intense light shone, and the monk saw Three Men, robed in radiant white garb, approaching him. Radiant with heavenly Glory, They shone in a pure brightness greater than the sun. Each of Them held a staff in His hand.

The monk fell down in terror, and coming to his senses, prostrated himself on the ground. Taking him up by the hand, the Men said: “Have trust, blessed one, and fear not.” The saint was ordered to build a church and a monastery. He fell to his knees, protesting his own unworthiness, but the Lord raised him up and ordered him to fulfill the commands. St Alexander asked in whose name the church ought to be dedicated. The Lord said: “Beloved, as you see Those speaking with you in Three Persons, so also construct the church in the Name of the Father and the Son and the Holy Spirit, the Trinity One-in-Essence. I leave you peace and My peace I give you.” And immediately St Alexander beheld the Lord with out-stretched wings, going as though along the ground, and He became invisible.

In the history of the Russian Orthodox Church this appearance is acknowledged as unique. After this vision the monk began to think where to build the church. Once, while praying to God, he heard a voice from above. Gazing up to the heavens, he saw an angel of God in mantiya and klobuk, such as St Pachomius (May 15) had seen.

The angel, standing in the air with outstretched wings and upraised hands, proclaimed: “One is Holy, One is the Lord Jesus Christ, to the Glory of God the Father. Amen.” Then he turned to St Alexander saying, “Build on this spot the church in the Name of the Lord Who has appeared to you in Three Persons, Father and Son and Holy Spirit, the Undivided Trinity.” After making the Sign of the Cross over the place three times, the angel became invisible.

In that same year a wooden church of the Life-Creating Trinity was built (in 1526 a stone church was built here).

Source: http://orthodoxwiki.org/Alexander_of_Svir – https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/

***

Metropolitan Anthony Sourozh
Sermon on Holy Spirit

In our ministry how often do we feel that we are totally, ultimately helpless, that what we are called to do is simply beyond human possibilities? In the beginning of the Eucharistic celebration in the Orthodox Church, when the priest is vested, when he has prepared the Holy Gifts, when he is about to give the first liturgical exclamation, when in his naivety he may think, “Now I will perform miracles on earth,” the deacon turns to him and says, “And now, father, it is for God to act.” All you could do, you have done, you have prayed and prepared yourself, made yourself open to God, you have vested yourself and become an image – but only an image, not the thing. You have prepared the bread and the wine and now what is expected of you is something which you cannot do, you cannot by any power including apostolic succession make this bread into the Body of Christ, this wine into the Blood of Christ, you have no power over God and you have no power over the created world. It is only Christ who is the only celebrant because He is the High Priest of all creation who sending the Holy Spirit can break through into time, open it up so that eternity can flow, indeed, make eruption into it and within this eschatological situation in which eternity fills time make possible the impossible, make bread into the Body of Christ crucified and risen, the wine into the Blood of Christ crucified and risen.

And all our function depends only on the Holy Spirit. Strength? St. Paul hoped for strength, he prayed for it and the Lord answered him, “My grace suffices unto thee, My strength is made manifest in weakness.” And Paul rejoices in his weakness, so, he says, that all should be the power of God. Not the weakness of our slackness, of our laziness, of our timidity, of our cowardice, of our forgetfulness, no, not that weakness but the frailty recognised, which is given to God, the surrender of ourselves.

… The martyrs were frail, as frail as we were, but they abandoned themselves to God and they lived and died in the power of the Spirit. We need that strength.

And then the Paraclete is the one that gives joy, the joy of entering already now into eternity, the joy of being joined to Christ in the communion of the one body, the joy of giving our lives for Him and if necessary – our death, a joy which the world cannot give but which the world cannot take away… Let us therefore in all our life, whether we pray, listen to the unutterable groanings of the Spirit within us, teaching us ultimately to call the God of Heaven our Father if we are in Jesus Christ, in the words of Irenaeus of Lyon, sons of God in the Only-Begotten Son of God.

In the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit.Amen

Heavenly King, Paraclete, Spirit of Truth, present everywhere, filling all things, Treasury of blessings and Giver of life; come and dwell in us, cleanse us from every stain, and, O Good One save our souls.

Tone 4

The holy Spirit is light and life and living, spiritual spring. Spirit of wisdom, Spirit of understanding; good, right, spiritual, sovereign, cleansing faults. God and making divine; fire and proceeding from fire, speaking, working, distributing the gifts of grace; through whom all the prophets and Apostles of God with the Martyrs have been crowned. Strange tidings, strange sight: fire divided for the apportioning of gifts.

Prayer of the Spirit by fr.Sophrony Sakharov

O Holy Spirit, All-powerful God;
Gracious Comforter and Almighty Defender;
Giver of Wisdom, and Light of Revelation;
Who by Thy descent didst bring
the uttermost parts of the world
to the only true knowledge of God:
Do Thou come down even upon us,
who grieve Thee always,
to enlighten and sanctify us,
to heal and comfort us
with Thine abiding comfort.

Η εμφάνιση της Αγίας Τριάδος στον Άγιο Αλέξανδρο του Σβιρ

«Σκοπός της ζωής μας είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος.» Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ 

Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.

Οσία Έλενα (Manturova) του Ντιβέεβο, μαθήτρια του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ (+ 1832)
Εορτάζει στις 28 Μαΐου

Η εμφάνιση της Αγίας Τριάδος στον Άγιο Αλέξανδρο του Σβιρ

Εορτάζει στις 30 Αυγούστου και στις 17 Απριλίου (ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του Οσίου)

Κατά το 1508 , που ο Όσιος Αλέξανδρος συμπλήρωνε τον 23ο χρόνο σ’ την έρημο κι ενώ ήταν στο ερημικό κελί του μια νύχτα και κατά τη συνήθεια του προσευχόταν, ξαφνικά στο σημείο που βρισκόταν έλαμψε ένα μεγάλο φως. Ο Όσιος ξαφνιάστηκε και σκέφτηκε: «Τι να σημαίνει αυτό;» Και αμέσως είδε τρεις ανθρώπους να έρχονται προς αυτόν ντυμένοι με λαμπρά, λευκά ενδύματα. Ήταν ωραιότατοι και αγνοί, λάμποντας περισσότερο απ’ τον ήλιο και αστράφτοντας με μια ανέκφραστη ουράνια δόξα. Καθένας τους κρατούσε στο χέρι κι ένα σκήπτρο.

Όταν τους είδε ο Όσιος έτρεμε ολόκληρος, γιατί τον κατέλαβε φόβος και τρόμος. Και μόλις συνήλθε λίγο προσπάθησε να τους προσκυνήσει μέχρι το έδαφος. Εκείνοι όμως τον έπιασαν απ’ το χέρι, τον σήκωσαν και του είπαν:

– Έχε ελπίδα, μακάριε, και μη φοβάσαι.

Και ο Άγιος είπε:

-Κύριοί μου, εάν βρήκα κάποια χάρη ενώπιον σας, πέστε μου ποιοι είστε που, ενώ έχετε τόση δόξα και λαμπρότητα, καταδεχθήκατε να έρθετε προς το δούλο σας, γιατί ποτέ μου δεν είδα κανένα με τέτοια δόξα όπως εσείς.

Εκείνοι του απάντησαν:

–Μη φοβάσαι, άνθρωπε θείων επιθυμιών, γιατί το Άγιο Πνεύμα ευαρεστήθηκε να κατοικήσει σε σένα για την αγνότητα της καρδιάς σου και όπως σου προείπα πολλές φορές έτσι και τώρα σου λέω ότι πρέπει να φτιάξεις εκκλησία, να συγκεντρώσεις αδελφούς και να δημιουργήσεις μοναστήρι, γιατί με σένα ευδόκησα να σώσω πολλές ψυχές και να τους φέρω στην επίγνωση της αλήθειας.

Ακούγοντας αυτά ο Όσιος γονάτισε και πλημμυρισμένος από δάκρυα είπε:

– Κύριέ μου, ποιος είμαι εγώ ο αμαρτωλός, ο χειρότερος απ’ όλους τους ανθρώπους, που θα ήμουν άξιος ν’ αναλάβω τέτοιες ευθύνες, σαν κι αυτές για τις οποίες μου μίλησες; Είμαι αδύνατος για ν’ αποδεχτώ τέτοια αποστολή. Γιατί εγώ ο ανάξιος δεν ήρθα σ’ αυτόν τον τόπο για να κάνω αυτά που με προστάζεις, αλλά μάλλον για να κλάψω τις αμαρτίες μου.

Μόλις είπε αυτά ο Όσιος κειτόταν κάτω στο έδαφος και ο Κύριος τον έπιασε πάλι απ’ το χέρι, τον σήκωσε και του είπε:

-Σήκω όρθιος, πάρε θάρρος και δύναμη και κάνε όλα όσα σε πρόσταξα.

Ο Όσιος απάντησε:

– Κύριε μου, μη θυμώνεις μαζί μου που τόλμησα να σου αντιμιλήσω – πες μου, σε τίνος το όνομα θέλεις να τιμάται η εκκλησία που η αγάπη Σου για το ανθρώπινο γένος θέλει να χτιστεί σ’ αυτόν τον τόπο;

Και ο Κύριος είπε στον Όσιο:

– Όπως βλέπεις τον ένα να σου μιλάει με τρία πρόσωπα, φτιάξε την εκκλησία στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, της Αγίας Τριάδος «εν μια τη ουσία». Σου αφήνω την ειρήνη Μου και η ειρήνη Μου που σου χαρίζω θα είναι μαζί σου.

Και ξαφνικά ο Όσιος είδε τον Κύριο με απλωμένα φτερά να βαδίζει στο έδαφος, σαν να περπατούσε με τα πόδια, και μετά έγινε άφαντος.

Ο όσιος Αλέξανδρος ήταν συνεπαρμένος από πολλή χαρά και φόβο και ευχαρίστησε θερμά γι’ αυτό το Θεό, που τόσο αγαπάει το ανθρώπινο γένος. Μετά άρχισε να σκέπτεται πώς και πού θα χτίσει την εκκλησία. Αφού σκέφτηκε πολύ και προσευχήθηκε γι’ αυτό στο Θεό, άκουσε ξαφνικά μια μέρα μια φωνή να του μιλάει από ψηλά. Κοιτάζοντας προς τα πάνω ο Όσιος είδε έναν άγγελο του Θεού που φορούσε μανδύα και κουκούλι να στέκεται στον αέρα με απλωμένα φτερά και με τον ίδιο τρόπο που άλλοτε εμφανίστηκε στο μεγάλο Παχώμιο, με τα χέρια του τεντωμένα προς τον ουρανό να λέει: «Είς Άγιος, είς Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός, Αμήν». Και μετά είπε στον Όσιο:

– Αλέξανδρε, ας χτιστεί η εκκλησία σ’ αυτόν τον τόπο στο όνομα του Κυρίου που εμφανίστηκε σε σένα με τρία πρόσωπα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, της αδιαιρέτου Τριάδος.

Και λέγοντας αυτά σημείωσε στον τόπο εκείνο το σημείο του σταυρού με το χέρι του και έγινε άφαντος. Ο Όσιος ευφράνθηκε πολύ με το όραμα αυτό, δοξολόγησε το Θεό που δεν παρείδε τη δέησή του και στο σημείο αυτό τοποθέτησε ένα σταυρό. Η φήμη του ως αγιασμένου ασκητή εξαπλώθηκε γρήγορα και πολλοί μοναχοί μαζεύτηκαν γύρω του, ενώ ο απλός λαός τον τιμούσε ως άγιο όταν ήταν εν ζωή. Ο Όσιος, έζησε συνολικά 85 χρόνια και αναπαύτηκε στις 30 Αυγούστου του 1533. 

Από τον βίο του αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ

***

Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ

Ώ Άγιο Πνεύμα, παντοδύναμε Θεέ
φιλάνθρωπε Παράκλητε και παντοδύναμε Υπερασπιστή,
Δοτήρα της σοφίας και φως της αποκαλύψεως,
που με την κάθοδο σου έφερες στα πέρατα του κόσμου
τη μοναδική αληθινή γνώση του Θεού.
Έλα μέσα μας, παρότι σε λυπούμε διαρκώς.
Φώτισε μας και αγίασε μας
Και με τη Θεία σου παρηγοριά
Θεράπευσε και δόσε παρηγοριά στις καρδιές μας.

Όταν το Άγιο Πνεύμα κατοικήσει μέσα μας, μας οδηγεί να ζήσουμε την αγάπη που μας δόθηκε ως εντολή από το Χριστό· αισθανόμαστε μέχρι τα κατάβαθά μας ότι αυτή είναι η μόνη φυσική κατάσταση για το αθάνατο πνεύμα μας, και σ’ αυτή την κατάσταση αντιλαμβανόμαστε τη θεϊκή παγκοσμιότητα του Χριστού και των εντολών του. Αυτή είναι η αλήθεια, που δεν επιτρέπει καμιά αμφιβολία στο νου ή στην καρδιά. Είναι η σωτηρία που διδάσκεται από την Εκκλησία.
Το Πνεύμα αναπαύεται μέσα στον αληθινό χριστιανό και τον περιβάλλει από παντού. Και τούτο συμβαίνει με την πίστη στο Χριστό. Αυτή είναι η πορεία. Η πίστη προσελκύει το Άγιο Πνεύμα, ενώ το Άγιο Πνεύμα ενισχύει την πίστη, φροντίζει για σένα, σε ενισχύει, ενθαρρύνει τη διακαή επιθυμία σου για τη βασιλεία του Θεού …
Η χριστιανική πίστη είναι αποτέλεσμα της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος μέσα μας, και η ψύχη το γνωρίζει αυτό. Το Άγιο Πνεύμα πείθει την ψυχή ότι δε θα πεθάνει και ο θάνατος δε θα κυριαρχήσει πάνω σ’ αυτή.

Μόνο η αμαρτία μπορεί να καταπνίξει μέσα μας τη θεία πνοή.
«Συ ο Ίδιος προσεύχου εντός μου» ήταν η συνεχής αίτηση του Φιλαρέτου, Μητροπολίτου Μόσχας τον περασμένο αιώνα. Επίσης έχομε και τη μαρτυρία του Απ. Παύλου που λέγει: «Ότι δε εστε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας υμών κράζον· αββά ο Πατήρ» (Γαλ. 4,6). Η αληθινή προσευχή ενεργεί στα εσώτερα βάθη της ψυχής, που συνήθως κρύβουμε από τους οφθαλμούς των έξω.
Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ, «Η ζωή Του ζωή μου».

Η αληθής προσευχή προς τον αληθινόν Θεόν είναι κοινωνία μετά του Πνεύματος του Θεού, το Οποίον προσεύχεται εν ημίν. Τούτο δίδει εις ημάς να γνωρίσωμεν τον Θεόν· οδηγεί το πνεύμα ημών εις κατάστασιν θεωρίας της αιωνιότητος.

Κράττει στερρώς τον νουν εν τω Θεώ και θα έλθη στιγμή κατά την οποίαν ο αθάνατον Πνεύμα θα εγγίση την καρδίαν. Ώ, η επαφή αύτη του Αγίου των Αγίων! Είναι αδύνατον να συγκριθή μεθ’ οιουδήποτε άλλου: Αρπάζει το πνεύμα ημών εις τον χώρον του ακτίστου Είναι· τιτρώσκει την καρδίαν δι’ αγάπης, διαφόρου εκείνης, ήτις συνήθως εννοείται υπό την λέξιν ταύτην. Το Φως της αγάπης ταύτης εκχέεται προς πάσαν την κτίσιν, προς όλον τον κόσμον των ανθρώπων… Το ζωοποιόν Πνεύμα του Θεού επισκέπτεται ημάς, όταν ημείς διαμένωμεν εν καταστάσει ταπεινού ανοίγματος προς Αυτόν. Δεν παραβιάζει την ελευθερίαν ημών· περιβάλλει ημάς τοσούτον ιλαρώς, ώστε δυνάμεθα και να μη παρατηρήσωμεν Αυτό παραχρήμα. Δεν πρέπει να αναμένωμεν ότι ο Θεός θα εισβάλη εντός ημών δια της βίας, άνευ της ημετέρας συγκαταθέσεως. Ώ, ουχί: Σέβεται τον άνθρωπον, ταπεινούται ενώπιον αυτού: Η αγάπη Αυτού είναι ταπεινή· αγαπά ουχί αφ’ υψηλού, αλλ’ ως στοργική μήτηρ το εαυτής πάσχον βρέφος.
Είναι «Πυρ καταναλίσκον», Φως απρόσιτον. Έρριψε το Πυρ Αυτού εις την γην και φλέγει τας καρδίας ημών.
Αρχιμανδρίτου ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ), ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, ΕΚΔ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ 1993.

Ήχος β’

Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή, αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες· αύτη γαρ ημάς έσωσεν.

Εξαποστειλάριον Ήχος γ’

Φως ο Πατήρ, φως ο Λόγος, φως και το άγιον Πνεύμα, όπερ εν γλώσσαις πυρίναις, τοις Αποστόλοις επέμφθη, και δι’ αυτού πας ο κόσμος φωταγωγείται, Τριάδα σέβειν αγίαν.