Να κάνουμε προσευχή να φωτίση ο Θεός να βγουν άλλοι, νέοι άνθρωποι, αγνοί, να βγουν Μακκαβαίοι, γιατί οι τωρινοί καταστρέφουν τον κόσμο. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να χαθεί, διότι είναι το προπύργιο της Ορθοδοξίας. Αν ήταν στα χέρια των πολιτικών, θα είχε σβήσει. Ευτυχώς που είναι στα χέρια του Θεού, ο Οποίος την προστατεύει σκανδαλωδώς. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Συναξάριον
Μὴν Αὔγουστος, ἔχων ἡμέρας τριάκοντα καὶ μίαν.
Ἡ ἡμέρα ἔχει ὥρας δέκα τρεῖς καὶ ἡ νὺξ ὥρας ἕνδεκα.

Τῇ Α´ τοῦ αὐτοῦ μηνός, ἡ Πρόοδος τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἐν Κωνσταντινουπόλει τὸ πάλαι τελουμένη, ἤτοι ἡ ἔξοδος αὐτοῦ ἐκ τοῦ ἱεροῦ Παλατίου καὶ ἡ Λιτάνευσις αὐτοῦ ἀνὰ τὰς Συνοικίας τῆς Βασιλευούσης, πρὸς ἁγιασμὸν καὶ εὐλογίαν, ἀλλὰ καὶ πρὸς ἀποτροπὴν ἐπιδημιῶν ὑπὲρ ὑγείας τοῦ λαοῦ. Ἡ ἐπάνοδος δὲ αὐτοῦ ἐτελεῖτο κατὰ τὴν 14ην τοῦ αὐτοῦ μηνός.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἐνδόξων Ἑπτὰ Αὐταδέλφων Μαρτύρων, τῶν Μακκαβαίων· Ἀβείμ, Ἀντωνίου, Γουρία, Ἐλεαζάρου, Εὐσεβωνᾶ, Ἀχεὶμ καὶ Μαρκέλλου, καὶ τῆς μητρὸς αὐτῶν Σολομονῆς, καὶ Ἐλεαζάρου τοῦ διδασκάλου αὐτῶν, ἐν ἔτει ἑκατοστῷ καὶ ἑξηκοστῷ καὶ ἕκτῳ (166) πρὸ Χριστοῦ ἀθλησάντων ὑπὲρ τῶν πατρῴων ἱερῶν παραδόσεων, ἐπὶ δυναστείας Ἀντιόχου Δ´ τοῦ Ἐπιφανοῦς, Βασιλέως τῆς Συρίας καὶ κυριάρχου τῆς Παλαιστίνης. Τὸ δὲ θαυμαστὸν μαρτύριον τῶν εὐσεβῶν παίδων ὑμνεῖται ἐν τῇ Δ´ Μακκαβαίων βίβλῳ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Ἐνδόξου Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Ἐλέσης, τῆς ἐν τῇ νήσῳ τῶν Κυθήρων ἀθλησάσης ἐν ἔτει τριακοσιοστῷ ἑβδομηκοστῷ καὶ πέμπτῳ (375).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἐνδόξων Ἐννέα τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων, τῶν ἐν Πέργῃ τῆς Παμφυλίας ἀθλησάντων, Λεοντίου, Ἄττου, Ἀλεξάνδρου, Κινδέου, Μνησιθέου, Κυριακοῦ, Μηναίου, Κατούνου καὶ Εὐκλέου. (300) Ἐτελεῖτο δὲ ἡ Σύναξις αὐτῶν ἐν τῷ Βιγλεντίῳ, πλησίον τοῦ Χαλκοῦ Τετραπύλου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἔνδοξος Μάρτυς Πάπας ὁ Νέος, εἰς σάκκον βληθείς, καὶ θίβῃ ἐγκλεισθείς, καὶ εἰς θάλασσαν ῥιφθείς, πνιγμῷ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἔνδοξος Μάρτυς Ἐλεάζαρος, πυρὶ τὴν κεφαλὴν φλεχθείς, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἔνδοξος Μάρτυς Κήρυκος ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἔνδοξος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Θεόδωρος ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Πολύευκτος, ἐν κοπρίᾳ χωσθείς, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Τιμοθέου, Ἐπισκόπου Προκοννήσου (ἢ Προικοννήσου), τοῦ θαυματουργοῦ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ὁσίας καὶ Θεοφόρου Μητρὸς ἡμῶν Παύλης τῆς Ῥωμαίας, μαθητρίας τοῦ Ἁγίου Ἱερωνύμου, ἐν Βηθλεὲμ ἀσκησάσης, ἐν ἔτει δὲ τετρακοσιοστῷ καὶ τρίτῳ (403) κοιμηθείσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Παύλης τῆς Καρπασίτιδος, ἀδελφῆς τῆς Ὁσίας Φωτεινῆς ἢ Φωτοῦς τῆς ἐν Ῥιζοκαρπάσῳ τῆς Κύπρου, παρὰ τὸ χωρίον Ἁγία Τριὰς Αἰγιαλούσης ἐν σπηλαίῳ ἀσκητικῶς ἀθλησάσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Ῥουβήλ τοῦ Σύρου τοῦ ἀναχωρητοῦ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἀγίοις πατρὸς ἡμῶν Εὐσεβίου Βερκελλῶν, συνεργάτου καὶ συναγωνιστοῦ τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ μεγάλου.
Καὶ Πέτρου τοῦ Νέου Ἱερομάρτυρος τοῦ Τραπεζουντίου. (+1461)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, κατ᾿ ἀρχαίαν παράδοσιν Πανήγυρις τελεῖται ἐν τῷ χωρίῳ Ρωμανοῦ τῆς Λήμνου εἰς τιμὴν καὶ μνήμην τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Φωτίδος, ἀδελφῆς Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος, ὅπου ἀρχαιόθεν Ναὸς ἀνεγήγερτο.
Ἐν δὲ τῇ Ῥωσικῇ Ἐκκλησίᾳ, τελεῖται Ἀνάμνησις τοῦ ἐκχριστιανισμοῦ τοῦ λαοῦ, διὰ τοῦ Ἱεροῦ Βαπτίσματος, κατὰ τὸ ἔτος 988 μ.Χ. Εὐλογεῖται δὲ καὶ ἡ νέα ἐσοδεία μέλιτος.

«Αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴς λογισμός» (Δ’ Μακκαβαίων, α’ 7, θ’ 4). Ο ευσεβής λογισμός είναι κυρίαρχος και εξουσιαστής επί των παθών.

Όσοι αγίασαν, δεν είχαν όλοι Αγίους Γεροντάδες, αλλά είχαν ”αγίους” λογισμούς. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Άγιος Ελεάζαρος διδάσκαλος των Επτά Μακκαβαίων
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο αδύναμος άνθρωπος προστατεύει τον εαυτό του με την υποκρισία, ενώ ο ισχυρός προστατεύει τον εαυτό του με την τυραννία. Το γεγονός ότι ουδείς άνθρωπος μπορεί να προστατεύσει την ζωή του ενώπιον του Θεού- είτε με την υποκρισία είτε με την τυραννία- αποδεικνύεται προδήλως σ’ εμάς με το παράδειγμα του Αγίου ιερέως Ελεαζαρου και του βασιλέως Αντιόχου.
Όταν ο τυραννικός ηγεμόνας οδήγησε τον γέροντα Ελεάζαρο σε δίκη και τον πρόσταξε να φάει χοιρινό κρέας αν ήθελε να σώσει τη ζωή του, ο Ελεάζαρος ως αδάμας στερρός αρνήθηκε. Τότε ήλθαν οι οικείοι του και του πρόσφεραν κρέας, που δεν ήταν χοιρινό, ικετευοντας τον να το φάει παρόντος του βασιλέως για να τον κατευνάσει κι έτσι να σώσει τη ζωή του και ίσως να καθησυχάσει και την συνείδησή του. Ο Γέροντας όμως ανενδότως απέκρουσε την προσφορά, λέγοντας: “δεν μου ταιριάζει η υποκρισία, ούτε αρμόζει σ εμένα, τον γηραλέο, να γίνω σκάνδαλο και πρόσκομμα για τους νέους. “. Ο γέροντας Ελεάζαρος θανατώθηκε, σωματικώς, αλλ όμως διέσωσε την ψυχή του.
Η τιμωρία του Θεού έπληξε τον βασιλέα Αντιόχου, ενώ εκείνος ήταν ακόμη εν ζωή. Μια φρικτή ασθένεια τον κατακυριευσε και τα σπλάχνα του γέμισαν σκουλήκια. Η δυσωδία από το σώμα του ήταν ανυπόφορη και αισθητή από μεγάλη απόσταση. Στην απόγνωσή του ο βασιλιάς θυμήθηκε το αίμα τόσων χιλιάδων αθώων ανθρώπων, οι οποίοι με δική του εντολή ανηλεώς σφαγιάστηκαν. Περιδεώς τότε άρχισε όψιμα να ομολογεί τον Έναν Θεό, το πιστό ποίμνιο του Οποίου είχε ανηλεώς καταδιώξει. Μολαταύτα, το ουράνιο έλεος δεν εκδήλωσε την παρουσία του σ’ αυτόν.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Αύγουστος), Εκδ. Αθως.
https://prologue.orthodox.cn/August1.htm

***

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Τα βιβλία των Μακκαβαίων να τα διαβάσετε όλα. Είναι πολύ δυνατά. Τί διαταγή είχε δώσει ο βασιλιάς! Να καταπατήσουν οι ελέφαντες τους Ισραηλίτες! Πήγαν οι άλλοι, ετοίμασαν την τελετή, πότισαν πεντακόσιους ελέφαντες με δυνατό κρασί και λιβανωτό, για να τους εξαγριώσουν, και περίμεναν τον βασιλιά να παρουσιασθή, για να αρχίσουν την τελετή. Αλλά ο βασιλιάς είχε ξεχάσει την διαταγή που έδωσε. Πηγαίνει ο ελεφαντάρχης να ειδοποιήση τον βασιλιά, γιατί δεν είχε παρουσιασθή ακόμη. «Βασιλιά, του λέει, σε περιμένουμε. Όλα τα έχουμε έτοιμα· τους ελέφαντες, τους Ιουδαίους, οι προσκαλεσμένοι περιμένουν». «Ποιός σάς είπε να κάνετε τέτοιο πράγμα;», του λέει! Φωνές, απειλές… Και αυτό δεν έγινε μια φορά αλλά τρείς1. Μικρό πράγμα ήταν να ξεχάση ο βασιλιάς την εντολή που είχε δώσει ο ίδιος; Και όχι μόνον αυτό, αλλά τελικά άλλαξε όλη την στάση του προς τους Ιουδαίους. Όλη η βάση εκεί είναι: Να μετανοήση ο κόσμος.
– Γέροντα, οι σύλλογοι ειρήνης που ιδρύονται από διάφορα κράτη βοηθούν για την ειρήνη στον κόσμο;
– Εξαρτάται. Είναι και μερικοί που ξεκινούν με καλή διάθεση. Αλλά, όταν μαζεύωνται τί μάγοι, τί πυρολάτρες, τί Προτεστάντες, ένα σωρό – άκρη δεν βρίσκεις –, για να φέρουν την ειρήνη στον κόσμο, πώς να βοηθήσουν; Ο Θεός να με συγχωρέση, αυτά είναι κουρελούδες του διαβόλου. Γίνεται ειρήνη με αμαρτωλό συνεταιρισμό; Πώς μπορεί να έρθη η ειρήνη, όταν οι άνθρωποι δεν συμφιλιωθούν με τον Θεό; Μόνον όταν συμφιλιωθή ο άνθρωπος με τον Θεό, έρχεται και η εσωτερική ειρήνη και η εξωτερική. Για να συμφιλιωθή όμως ο άνθρωπος με τον Θεό, πρέπει να έρθη σε συναίσθηση, να μετανοήση, να ζη σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, και τότε έρχεται η Χάρις και η ειρήνη του Θεού μέσα του, οπότε μπορεί να βοηθήση και για την ειρήνη γύρω του.
Απόσπασμα από τις σελίδες 353 -356 του βιβλίου: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Πνευματική Αφύπνιση. Λόγοι Β’.

***

Όταν διαβάζω τον 28ο Ψαλμό που είναι “Γι’ αυτούς που κινδυνεύουν στην θάλασσα” (6), λέω: “Θεέ μου, και η στεριά, ο κόσμος όλος, έγινε χειρότερη θάλασσα, γιατί πνίγει τον κόσμο πνευματικά”. Και όταν έρχεται κόσμος απογοητευμένος, τους διαβάζω τον 93ο και τον 36ο Ψαλμό. “Θεός εκδικήσεων Κύριος, Θεός εκδικήσεων επαρρησιάσατο. Υψώθητι ο κρίνων την γην, απόδος ανταπόδοσιν τοις υπερηφάνοις… Τον λαόν σου, Κύριε, εταπείνωσαν και την κληρονομίαν σου εκάκωσαν… Και εγένετο μοι Κύριος εις καταφυγήν και ο Θεός μου εις βοηθόν ελπίδος μου…” Δίνουν μεγάλη παρηγοριά! Με μια ματιά στον Ουρανό θα άλλαζαν τα πράγματα. Αλλά βλέπεις, δεν σκέφτονται τον Θεό σήμερα οι άνθρωποι. Γι’ αυτό δεν βρίσκεις ανταπόκριση, δεν μπορείς να συνεννοηθής.
Συνέχεια παρακαλώ τον Θεό να παρουσιάση σωστούς ανθρώπους, Χριστιανούς, για να βοηθούν τον κόσμο, και τους σωστούς να τους κρατήση χρόνια. Να κάνουμε προσευχή να φωτίση ο Θεός να βγουν άλλοι, νέοι άνθρωποι, αγνοί, να βγουν Μακκαβαίοι (7), γιατί οι τωρινοί καταστρέφουν τον κόσμο. Οι νεώτεροι μπορεί να έχουν απειρία, αλλά δεν έχουν ψευτιά, πονηριά. Να παρακαλούμε να φωτίζη ο Θεός ανθρώπους όχι μόνο στην Εκκλησία, αλλά και αυτούς που κυβερνούν, να έχουν φόβο Θεού, για να μπορέσουν κάτι να πουν. Λίγο, μια φωτισμένη κουβέντα αν πουν, τακ, αλλάζουν μια κατάσταση. Αν πουν μια ανοησία, μπορεί ολόκληρο κράτος να το τσαλακώσουν. Μια άσχημη απόφαση είναι καταστροφή. Δεν είναι μόνον η υλική δυστυχία, που πεινούν, που δυστυχούν οι άνθρωποι, η πνευματική δυστυχία είναι πιο μεγάλη. Η προσευχή πολύ θα βοηθήση να τους φωτίση λιγάκι ο Χριστός. Παίρνει το κατσαβιδάκι ο Χριστός, λίγο ένα στρίψιμο, μια βόλτα πίσω… εντάξει, όλα τακτοποιούνται. Σιγά-σιγά, όταν ο Θεός φωτίζη μερικούς ανθρώπους, τότε το κακό εξευτελίζεται μόνο του. Γιατί το κακό μόνο του καταστρέφεται, δεν το καταστρέφει ο Θεός. Τελικά τα πράγματα θα έρθουν στην θέση τους. Βλέπω ότι πολλοί που έχουν μια θέση καταλαβαίνουν, πονούν και αγωνίζονται, και ιδιαίτερα το χαίρομαι!
6) Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης διάβαζε αυτόν τον Ψαλμό για όσους κινδυνεύουν στην θάλασσα.
7) Η προσωνυμία “Μακκαβαίος” δόθηκε στον Ιούδα, ηγέτη της Ιουδαϊκής επαναστάσεως (166 π.Χ.), η οποία έγινε κατά του Αντιόχου Δ’ του Επιφανούς, ηγεμόνος του βασιλείου των Σελευκιδών. Σημαίνει -κατά την πιθανώτερη άποψη- αυτόν που σφυροκόπησε τους εχθρούς. Το ίδιο επίθετο δόθηκε στην συνέχεια και στους διαδόχους του Ιούδα. Οι Μακκαβαίοι διακρίθηκαν για τος αγώνες υπέρ της πατρώας πίστεως και της πολιτικής ελευθερίας. (Βλ. Στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης Α’, Β’ και Γ’ Μακκαβαίων).
Από το βιβλίο: «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄, σελ. 31-,

***

Μήπως υπάρχει τόπος χωρίς πόλεμο; Τι θα πη “εδώ” και “εκεί”; Και εκεί που τώρα έχουν πόλεμο αδελφοί μας είναι. Από τον Αδάμ και την Εύα δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι; Μοιράστηκε όμως η οικογένειά μας, άλλοι είναι εδώ, άλλοι εκεί. Με τους Ορθοδόξους είμαστε αδελφοί και κατά σάρκα και κατά πνεύμα, ενώ με τους άλλους είμαστε αδελφοί μόνον κατά σάρκα. Επομένως, για έναν λόγο παραπάν, πρέπει να προσευχόμαστε με περισσότερο πόνο γι’ αυτούς, γιατί αυτοί είναι πιο ταλαίπωροι.
-Γέροντα, αυτό το διάστημα που τα πράγματα είναι δύσκολα για την Ελλάδα, κάνω πολύ κομποσχοίνι, αλλά σκέφτομαι και ότι η σωτηρία της Ελλάδας δεν κρέμεται από το κομποσχοίνι μου.
-Δεν είναι ότι η σωτηρία της Ελλάδας κρεμάστηκε από το κομποσχοίνι σου, αλλά το να σκέφτεσαι συνέχεια την δυσκολία που περνάει η Ελλάδα σημαίνει ότι πονάς την πατρίδα και ζητάς την επέμβαση του Θεού, ο Οποίος είναι ο μόνος που…. μπορεί να βοηθήσει.
Να προσεύχεσθε να αναδείξη ο Θεός πνευματικούς ανθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Ήρθε ο καιρός να πολεμήση το καλό με το κακό, γιατί την παρανομία την έχουν κάνει νόμο και την αμαρτία μόδα. Όταν όμως δείτε συμφορές στην Ελλάδα, το κράτος να βγάζη παλαβούς νόμους και να υπάρχη γενική αστάθεια, μη φοβηθήτε, θα βοηθήση ο Θεός.
-Έτσι όπως τα λέτε, Γέροντα, πρέπει να τα αφήσουμε όλα και να δώσουμε τις δυνάμεις μας στην προσευχή.
-Μα, χωράει συζήτηση γι’ αυτό το πράγμα; Όλος ο κόσμος βράζει σαν σε καζάνι. Η Εκκλησία, η πολιτεία, όλα τα έθνη είναι άνω-κάτω! Και τι εξέλιξη θα έχουμε κανείς δεν το ξέρει. Ο Θεός να βάλει το χέρι του! Πρέπει οι καλόγεροι να κάνουν πολύ προσευχή. Και επείγουσες δουλειές αν έχουν να τις σταματήσουν όλες και να στραφούν στην προσευχή.
Όσο μπορείτε, να εύχεσθε ταπεινά για τον κόσμο που έδωσε πολλά δικαιώματα στον πονηρό και ταλαιπωρείται. Να μη ξεχνάτε ότι γίναμε μοναχοί για την σωτηρία της ψυχής μας και για να βοηθήσουμε τον κόσμο με την προσευχή. Να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλοί μοναχοί, να κάνουμε κομποσχοίνι και μετάνοιες για τον εαυτό μας και τον κόσμο, γιατί ο μοναχός με αυτά βοηθάει.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Περί προσευχής» Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Στ΄, Επιστράτευση προσευχής, σελ.31-32, εκδόσεις του Ησυχαστηρίου Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής

***

– Καλά γέροντα όλοι (οι πολιτικοί άρχοντες) Μασόνοι είναι! Τι θα γίνει;… Που να βρεθεί κανένας καλός;
Ο άγιος απάντησε:
– Τώρα το ζήτημα δεν είναι ποιος είναι ή δεν είναι, αλλά ποιος δεν το πιστεύει τουλάχιστον τόσο πολύ. Τώρα για να γίνει κανείς πρωθυπουργός πρέπει να είναι Μασόνος… Ας τους δίνει ο Θεός μετάνοια, να τους πάρει… να βγουν καινούργιοι… Μακκαβαίοι!! (δηλ. Μάρτυρες υπέρ πίστεως και πατρίδος. «Ο π. Παΐσιος μου είπε», σελ. 67)

***

Η θλίψη του Αγίου Παϊσίου για την έλλειψη ηγετών με ιδανικά και θυσία!

Ο Πατήρ Παΐσιος λυπόταν που η Ελλάδα δεν είχε ηγέτες «Μακκαβαίους»* με ιδανικά, ανιδιοτέλεια, παλληκαριά και θυσία. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγους που την 1η Αυγούστου του 1984 (π.η.), μνήμη των Αγίων Επτά Παίδων, των Μακκαβαίων, έγραψε ένα κείμενο για τον ήρωα στρατηγό Μακρυγιάννη, τον οποίο, ύστερα από την έκδοση του βιβλίου του «Οράματα και θάματα», άλλοι τον έλεγαν άγιο, άλλοι θρησκόληπτο και άλλοι πλανεμένο. Με το κείμενο αυτό ο Πατήρ Παΐσιος εξέφραζε την μεγάλη του λύπη, διότι σε αυτήν την τόσο δύσκολη εποχή ορισμένοι πετούσαν «λεκέδες στον λευκό χιτώνα του Μακρυγιάννη», αντί να προσπαθούν να ωφεληθούν από τα λόγια αυτού του ήρωα που «αγωνίστηκε περισσότερο από κάθε άλλον για την απελευθέρωση της Πατρίδος μας από τον βάρβαρο τουρκικό ζυγό, και στην συνέχεια αγωνίσθηκε με θείον ζήλο, για να μην υποδουλωθούμε πνευματικά στους Φράγκους».

***

Και ο Όσιος Παΐσιος, ως «γνήσιο τέκνο της Εκκλησίας, με ορθόδοξη ευαισθησία και αγιοπατερική ακρίβεια»**, θεωρούσε ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους Ορθόδοξους Έλληνες ήταν η πνευματική υποδούλωσή τους. Ανησυχούσε πολύ βλέποντας την όλο και μεγαλύτερη επίδραση του κοσμικού δυτικοευρωπαικού πνεύματος ακόμη και σε πνευματικούς ανθρώπους. Πονούσε για τις διάφορες οικουμενιστικές κινήσεις, για τις οποίες έλεγε ότι είναι «κουρελούδες του διαβόλου». Και με πόνο προσευχόταν να φωτίσει ο Θεός τους εκκλησιαστικούς άρχοντες, ώστε να μην θαμπώνονται από το ψεύτικο φως της Δύσεως, αλλά να βλέπουν καθαρά, με πνευματική διαύγεια, για να μην πέφτουν στην μεγάλη αυτή παγίδα του διαβόλου.
Έγραψε σε επιστολή του: «Δυστυχώς ο Δυτικός Ορθολογισμός έχει επιδράσει και σε Ανατολικούς Ορθόδοξους Άρχοντας, και έτσι βρίσκονται σωματικά μόνον στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, ενώ όλο το είναι τους βρίσκεται στην Δύση που την βλέπουν να βασιλεύη κοσμικά. Εάν έβλεπαν την Δύση πνευματικά, με το φως της Ανατολής, το φως του Χριστού, τότε θα έβλεπαν το πνευματικό ηλιοβασίλεμα της Δύσης, που χάνει σιγά-σιγά το φως του νοητού Ηλίου, του Χριστού, και προχωρούν για το βαθύ σκοτάδι. Μαζεύονται και συνεδριάζουν, και γίνονται συζητήσεις ατέλειωτες για πράγματα που δεν χωράει συζήτηση, που ούτε οι Άγιοι Πατέρες συζητήσανε εδώ και 2.000 χρόνια. Όλες αυτές οι ενέργειες είναι του πονηρού, για να ζαλίζουν και να σκανδαλίζουν τους πιστούς, και να τους σπρώχνουν, άλλους στην αίρεση και άλλους σε σχίσματα, και να κερδίζει έτσι έδαφος ο διάβολος».
* Η προσωνυμία «Μακκαβαίος» δόθηκε στον Ιούδα, τον ηγέτη της Ιουδαικής επαναστάσεως, η οποία έγινε το 166 π.Χ. κατά του Αντιόχου του Δ΄ του Επιφανούς, αλλά και στους διαδόχους του. Οι Μακκαβαίοι διακρίθηκαν για τους αγώνες υπέρ της πατρώας πίστεως και της ελευθερίας. (Β΄. Α΄, Β΄, Γ, Δ΄ Μακκαβαίων)
** Για το κείμενο του Οσίου «Ο αγνός ήρωας Στρατηγός Μακρυγιάννης», βλ. Πρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση, Υπαίθριο Αρχονταρίκι, Καταγραφή διδαχών του π. Παισίου, 3η εκδ. Κόνιτσα 1994, σελ. 55-62.
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης», έκδοση Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης 2015

***

Με “θυμό δικαιοτάτον” μιλούσε για τους άρχοντες της χώρας που ψήφιζαν νόμους αντίθετους με τον νόμο του Θεού, και έσπρωχναν την νεολαία στην ανηθικότητα. Με ιερή αγανάκτηση διάβαζε γι αυτούς τον 93ο ψαλμό που λέει: “Θεός εκδικήσεων κύριος, Θεός εκδικήσεων επαρρησιασατο… έως πότε αμαρτωλοί, Κύριε, έως πότε αμαρτωλοί καυχησονται;”. Και τον 82ο ψαλμό που επίσης λέει:”Ο Θεός, τις ομοιωθησεται σοι; μη σιγησης μηδέ καταπραΰνει, ο Θεός, ότι ιδού οι εχθροί Σου ήχησαν, και οι μισούντες Σε ήταν κεφαλήν, επί τον λαόν Σου κατεπανουργευσαντο γνώμην και εβουλευσαντο κατά των αγίων Σου… Πλήρωσον τα πρόσωπα αυτών ατιμίας, και ζητήσουσι το όνομά Σου, Κύριε “.
Συγχρόνως ο όσιος παρακαλούσε τον Θεό να παρουσιάσει σωστούς ανθρώπους, νέους Μακκαβαίους, και είχε όλη την ελπίδα του σ Αυτόν.
Σε πολλούς που ανησυχούσαν για το μέλλον της Ελλάδος είχε πει με βεβαιότητα:“Μην στεναχωριέστε, η Ελλάδα δεν πρόκειται να χαθεί, διότι είναι το προπύργιο της Ορθοδοξίας. Αν ήταν στα χέρια των πολιτικών, θα είχε σβήσει. Ευτυχώς που είναι στα χέρια του Θεού, ο Οποίος την προστατεύει σκανδαλωδώς. Κάθε φορά που κινδυνεύει να χαθεί, κάτι κάνει την τελευταία στιγμή και την σώζει. Και τώρα θα υπάρχει αναμπουμπούλα, γιατί ο διάβολος οργώνει. Αλλά μην ανησυχείτε, τελικά θα σπείρει και θα θερίσει ο Χριστός. Ο Καλός Θεός δεν επιτρέπει να γίνει κάτι κακό, αν μετά από αυτό δεν πρόκειται να βγη κάτι καλύτερο. Θα περάσουμε γερό τράνταγμα, αλλά θα επακολουθήσει η δόξα της Ελλάδος και η λάμψη της Ορθοδοξίας.
Ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης. Έκδοση του Ιερού Ησυχαστήριου “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”. Σουρωτή Θεσσαλονίκης Σελ.474- 475.

***

Απόσπασμα ομιλίας του κ. Αθανασίου Ρακοβαλή

Να ‘ρθει ένας αέρας να τους πάρει όλους αυτούς, να αναστήσει ο Θεός Μακκαβαίους.

Σήμερα λέει έχει γίνει τρελλοκομείο. Παλιά λέει κοιτούσε ο μανάβης το τελάρο, έβρισκε δύο τρία σάπια τα πετούσε, τα άλλα ήταν καλά. Σήμερα κοιτάς το τελάρο λέει όλα σάπια είναι, όλα για πέταμα είναι. Να ‘ρθει ένας αέρας να τους πάρει όλους αυτούς. Και τότε τα έλεγε πριν πόσα χρόνια. Να ‘ρθει λέει ένας αέρας να τους πάρει όλους αυτούς. Όλους. Προσεύχομαι λέει, να αναστήσει ο Θεός Μακκαβαίους. Τί ήταν οι Μακκαβαίοι; Ήταν άνθρωποι που αγαπούσαν την Πατρίδα τους και τον αληθινό Θεό. Αυτό είναι που μας χρειάζεται. Αυτό προσευχότανε ο Γέροντας, να αναστήσει ο Θεός Μακκαβαίους.

Θα δώσουμε λόγο για την στάση που κρατήσαμε αυτά τα δύσκολα χρόνια.

Όμως, έλεγε, ο Θεός ναι μεν θα βοηθήσει την Ελλάδα σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια, αλλά και ο καθένας από μας θα δώσει λόγο για την στάση που κράτησε αυτά τα δύσκολα χρόνια. Δεν είναι να γυρίσουμε από την άλλη μεριά και να πούμε, εν τάξει ο Θεός θα μας βοηθήσει εμείς μπορούμε να κοιμόμαστε μπροστά στο χαζοκούτι. Όχι, δεν μας ήθελε έτσι. Μας ήθελε αγωνιστικούς, μας ήθελε να ενδιαφερόμαστε για το πλησίον μας, μας ήθελε να κάνουμε αυτό που περνάει από το χέρι μας.

Κάποιος άνθρωπος τον ρώτησε, Γέροντα εγώ τί μπορώ να κάνω; Ήταν Βορειοηπειρώτης. Να, λέει, τι μπορείς να κάνεις. Να λες την αλήθεια στους συγγενείς σου. Όταν ακούς να γίνεται μία συζήτηση να λες όχι δεν είναι έτσι, είναι έτσι κι έτσι. …

… Επειδή οι καιροί οι οποίοι ζούμε είναι πάρα πολύ δύσκολοι και θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολοι, γι’ αυτό ο Θεός μας έβγαλε αυτούς τους τρεις μεγάλους Αγίους και κυρίως τον πατήρ Παΐσιο, στην εποχή μας για να στερεωθούμε.

Ζούμε στον καιρό του αντιχρίστου και κοιμώμαστε με τα τσαρούχια. Όταν ενώσουν όλες τις κάρτες σε μία τότε πρέπει να αντιδράσετε.

… Μας προειδοποιούσε, και μ’ αυτό θέλω να κλείσω, ότι θα περάσουμε δύσκολα χρόνια, θα προσπαθήσουνε λέει να μας σφραγίσουνε. Ζούμε στον καιρό του αντιχρίστου και κοιμώμαστε με τα τσαρούχια. Μας μιλούσε για μία παγκόσμια ηλεκτρονική δικτατορία που έρχεται και μας μιλούσε ότι είναι ο αντίχριστος πίσω από όλα αυτά και ο σκοπός είναι να μας σφραγίσουν. Όπως το λέει η Αποκάλυψη. Μας έλεγε και το εξής χαρακτηριστικό. Θα καταργήσουνε το χρήμα και θα το αντικαταστήσουνε με τις κάρτες τις πλαστικές. Όταν όλες τις κάρτες θα τις ενώσουνε σε μία, δηλαδή, το διαβατήριο, το βιβλιάριο της τράπεζας, την ταυτότητα, το δίπλωμα οδήγησης, όταν όλα αυτά τα κάνουν ένα, μία κάρτα, τότε λέει πρέπει να αντιδράσετε, γιατί αυτό θα είναι το προηγούμενο βήμα από το σφράγισμα, το τσιπάρισμα. Το επόμενο βήμα θα είναι το τσιπάρισμα.

Ο Χριστός θα βοηθήσει το πλάσμα Του, θα γίνονται μεγάλα θαύματα.

Θα ‘ρθούνε δύσκολα χρόνια με προειδοποιούσε. Και δεν ήθελε εμείς ούτε να παθαίνουμε υστερία και να φοβόμαστε, γιατί αυτό είναι δείγμα ολιγοπιστίας, αλλά κι απ’ την άλλη μεριά δεν ήθελε και να αδιαφορούμε, να κλείνουμε τα μάτια, να κάνουμε ότι δεν τρέχει τίποτα. Ήθελε την μέση οδό. Ούτε να κλείνουμε τα μάτια μας, ούτε να φοβόμαστε. Και έλεγε, ότι ο Χριστός θα βοηθήσει το πλάσμα Του σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια. Και θα πεις, και πως; αν δεν μπορώ να αγοράζω και να πουλάω, πως θα ζήσω; Θα γίνονται μεγάλα θαύματα μας έλεγε εκείνη την εποχή και θα’ χει κανείς ένα μπουκάλι λάδι και δεν θα τελειώνει, έναν τενεκέ αλεύρι και δεν θα τελειώνει. Αυτοί λέει που μπορούν να περάσουν λιτοδίαιτα, θα περάσουν. Αυτοί που έχουν συνηθίσει να έχουν δέκα ειδών τυριά στο τραπέζι τους, αυτοί θα ζοριστούνε.

Όσοι δεχτούν το σφράγισμα θα αρνηθούν το βάπτισμα και την Θεία Χάρη, θα βάλουν τον διάβολο στο κεφάλι τους.

Αυτοί οι οποίοι θα υποφέρουν περισσότερο θα είναι αυτοί οι οποίοι θα δεχτούνε το σφράγισμα δήθεν για ευκολία αλλά αυτοί που θα δεχτούνε το σφράγισμα θα βάλουνε στο κεφάλι τους αφεντικό τον διάβολο. Γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο θα αρνηθούν το βάπτισμα και την Θεία Χάρη. Και δεν θα το κάνει ο διάβολος στα κρυφά, ούτε με το ζόρι. Μόνος σου θα πας να το ζητήσεις. Γιατί; Για να εξακολουθήσεις να έχεις αυτά που ήδη έχεις. Θα μας αναγκάσουν με αυτόν τον τρόπο. Αυτοί οι οποίοι θα δεχτούν το σφράγισμα θα ταλαιπωρηθούνε και θα βασανιστούνε πολύ, ενώ αυτοί που δεν θα δεχτούνε το σφράγισμα, επειδή θα είναι κοντά στον Χριστό θα προστατευθούν.

Πνευματική ζωή και κοντά στον Χριστό.

…Μας έλεγε, δεν μας έκρυβε τον κίνδυνο, μας έλεγε ότι είναι δύσκολα τα χρόνια, θα περάσουμε δύσκολα θα δοκιμαστούμε και όπως σας είπα και στην αρχή θεωρούσε την καλύτερη προετοιμασία την πνευματική ζωή. Όσο πιο πνευματική ζωή ζει κανείς, όσο νηστεύει, προσεύχεται, αγρυπνεί, διαβάζει το Ευαγγέλιο, εξομολογείται, κοινωνάει, όσο πιο κοντά είναι στον Χριστό, τόσο πιο σίγουρα είναι τα πράγματα.

Ευχαριστώ πολύ την αγάπη σας.

***Ὁσία Γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης

Μου τηλεφωνεί ο Δεσπότης Νεόφυτος από την Κύπρο. Δεν τον έχω δεί ακόμη από κοντά (αργότερα τον είδε μαζί με άλλους τρεις Μητροπολίτες από Κύπρο). Είναι θηρίο! Έχει δυνατή πίστη και καθαρότητα.
Πολύ θάρρος έχει. Δεν φοβάται πράμα. Του ’πε ο Μέγας Παΐσιος (ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης) ότι θα ’ρθει εποχή που θα κοπούν κουρέλια πολλά ράσα και κοστούμια! Θα μπλεχτούν έπειτα μεταξύ τους, θα γενούνε τόπι, που θα το παίζει τόμπολο ο σατανάς!
Εσύ, του παρήγγειλε, τότε να γενείς Μακκαβαίος! Αυτός έβαλε την παραγγελία αυτή κολαΐνα στο λαιμό του! Στέκει και μιλεί με θάρρος! Μπουλντόζα είναι ο λόγος του, που θέλει να ισοπεδώσει παλικαρίστικα, όλα τα κάστρα του κακού! (με γέλιο ευχαρίστησης)…
(μαρτυρία Μαρίας Δασκαλάκη)

(Η προφητεία εκείνη είχε γίνει στον Άγιον Όρος, στην Παναγούδα, όταν ο τότε Όμηρος (νυν Νεόφυτος) ήταν μόλις είκοσι χρονών!
Και μάλιστα, θαυμαστά τα έργα σου Κύριε, ο Μόρφου είχε φτιάξει εικόνα των Αγίων παίδων Μακκαβαίων και της μητέρας τους, με την ευχή “Κύριε αξίωσον Νεόφυτον Αρχιερέα της των Μακκαβαίων Ομολογίας”!)

ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α’
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Makkabaiwn_A’/Makkabaiwn_A’.htm
ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Β’
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Makkabaiwn_B’/Makkabaiwn_B’.htm
ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Γ’
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Makkabaiwn_C’/Makkabaiwn_C’.htm

Τό μαρτύριο τῶν Μακκαβαίων (Β’ Μακ. 6,18- 7,42) αγίου Γρηγορίου Θεολόγου
http://fdanihl.blogspot.com/2017/04/blog-post_33.html

Να προσεύχεσθε να αναδείξη ο Θεός πνευματικούς ανθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Η Εκκλησία, η πολιτεία, όλα τα έθνη είναι άνω-κάτω! Και τι εξέλιξη θα έχουμε κανείς δεν το ξέρει. Ο Θεός να βάλει το χέρι του! Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/31/%ce%bd%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%cf%8d%cf%87%ce%b5%cf%83%ce%b8%ce%b5-%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%af%ce%be%ce%b7-%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%bd%ce%b5%cf%85/

Ας έχουμε την πίστη και την προσευχή του προφήτη Δανιήλ. Ας μη φοβηθούμε τους σατράπες και τις ανθρώπινες διαταγές. Ας μείνουμε κοντά στον Θεό μας, για να μη χάσουμε το φως Του από την επέλαση του τρομακτικού σκοταδιού των αλλοεθνών.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/03/19/41657/

Οι Άγιοι Επτά Παίδες οι Μακκαβαίοι, η μητέρα τους αγία Σολομονή κι ο διδάσκαλος τους άγιος Ελεάζαρος μπόρεσαν να περιφρονήσουν τους πόνους και τα βασανιστήρια έχοντας ευσεβείς λογισμούς, με την δύναμη του καλού λογισμού. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/07/31/%ce%bf%ce%b9-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%cf%80%cf%84%ce%ac-%cf%80%ce%b1%ce%af%ce%b4%ce%b5%cf%82-%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%ce%ba%ce%b1%ce%b2%ce%b1%ce%af%ce%bf%ce%b9-%ce%b7-%ce%bc%ce%b7/

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α´.

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Μακκαβαίων.
Ἦχος α´.

Τὰς ἀλγηδόνας τῶν Ἁγίων, ἃς ὑπὲρ σοῦ ἔπαθον, δυσωπήθητι Κύριε, καὶ πάσας ἡμῶν τὰς ὀδύνας, ἴασαι φιλάνθρωπε δεόμεθα.

Ἀπολυτίκιον τῶν Μακκαβαίων.
Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τῶν Μακκαβαίων τὸν ἑπτάριθμον δῆμον, σὺν τῇ μητρὶ Σολομονῇ τῇ ἁγίᾳ, καὶ Ἐλεάζαρ ἅμα εὐφημήσωμεν· οὗτοι γὰρ ἠρίστευσαν, δι᾿ ἀγώνων νομίμων, ὡς φρουροὶ καὶ φύλακες, 16 τῶν τοῦ Νόμου δογμάτων· καὶ νῦν ὡς καλλιμάρτυρες Χριστοῦ, ὑπὲρ τοῦ κόσμου, ἀπαύστως πρεσβεύουσι.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Μακκαβαίων
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Τῶν ἑπτὰ Μακκαβαίων μήτηρ ἡ ἔνθεος, Σολομονὴ ἡ ἁγία ἀνευφημείσθω φαιδρῶς· ὅτι ἤνεγκε Θεῷ καρπὸν ἑπτάριθμον μεθ᾿ ὧν καὶ ᾔθλησε στεῤῥῶς, καὶ παρέχει δαψιλῶς, τοῖς πίστει προσερχομένοις, τῷ θείῳ αὐτῆς λειψάνῳ, τὴν ἐκ Θεοῦ θερμὴν ἀντίληψιν.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσιομάρτυρος.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Πατρικὴν ἐβδελύξω σύ, Ἐλέσα ἀσέβειαν, μητρικῇ στηριχθεῖσα εὐσεβείᾳ, πανεύφημε, μετέστης εἰς γῆν ἀλλοδαπήν, φυγοῦσα κακόνοιαν πατρός· ἀλλ᾿ αὐτός σου καὶ ἀλάστωρ καὶ φονεύς, καὶ τύῤῥανος ἐγεγόνει· Δόξα τῷ σε δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σε ἐνισχύσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖν, προστάτιν ἀκοίμητον.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ὡς ὁ προφήτης ἐκ στεῖρας, Ἐλέσα, βλαστήσασα, καὶ τῆς ἐρήμου ὡς οὗτος οἰκήτειρα γέγονας. Λιποῦσα γὰρ δόξας τιμάς τε ἐν γῇ, λαμπαδηφόρος ἐχώρεις πρὸς τὰ οὐράνια. Θαυματουργούσης δὲ ὄρη πορείαν σοι ἐσκεύαζον, τὴν κεφαλὴν τμηθείσῃ ὑπ᾿ αὐτοῦ τοῦ γεννήτορος. Δόξα τῷ σε δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σε θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖν προστάτιν ἀκοίμητον.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσιομάρτυρος.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Γόνος ἅγιος, Πελοποννήσου, γέρας ἔνθεον, νήσου Κυθήρων, ἀνεδείχθης, Ἐλέσα πανεύφημε· ὑπὲρ Χριστοῦ γὰρ νομίμως ᾀθλήσασα, χειρὶ πατρῴᾳ ἐτμήθης τὴν κάραν σου· Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσιομάρτυρος.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἐκ στεῖρας ἐβλάστησας, καθάπερ ἄνθος τερπνόν, πατρὸς δὲ μισήσασα, τὴν ἀθεΐαν στεῤῥῶς, Ἐλέσα πανένδοξε, ἔλαμψας ἐν τῇ νήσῳ, τῶν Κυθήρων ὁσίως, ᾔθλησας δὲ ἐν ταύτῃ καὶ λαπρῶς ἐδοξάσθης. Καὶ νῦν ἀναπηγάζεις, τὰ θεῖα δωρήματα.

Ἀπολυτίκιον Τιμοθέου Προκοννήσου. (Νικολάου Χιλιοδρομέως)
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Φωστὴρ διαυγέστατος, καθοδηγῶν τοὺς λαούς, τὰς τρίβους πορεύεσθαι, τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, ἐδείχθης Τιμόθεε· σὺ γὰρ πρὶν πλανωμένην, τῆς ἀγνοίας ἐν σκότει, ἤγαγές σου τὴν ποίμνην, ἀληθείας πρὸς φέγγος· διὸ νῦν ἀπολαύεις ἀεὶ τὸ φῶς τὸ ὑπέρλαμπρον.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἱεράρχου.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Φωστὴρ διαυγέστατος, καθοδηγῶν τοὺς λαούς, τὰς τρίβους πορεύεσθαι, τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, ἐδείχθης Τιμόθεε· σὺ γὰρ πρὶν πλανωμένην, τῆς ἀγνοίας ἐν σκότει, ἤγαγές σου τὴν ποίμνην, ἀληθείας πρὸς φέγγος· διὸ νῦν ἀπολαύεις ἀεὶ τὸ φῶς τὸ ὑπέρλαμπρον.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Παύλας τῆς Ῥωμαίας. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Ἀφειδῶς δι᾿ ἀγάπην Χριστοῦ σκορπίσασαν αὐτῆς τὸν ῥέοντα πλοῦτον καὶ πορφυρόχρουν 17 στολὴν τριβωνίου δι᾿ ἀσκήσεως ἀλλάξασαν, Παῦλαν Ῥωμαίαν, ἐκτενῶς ταπεινὴν ὡς Ἰησοῦ μαθήτριαν εὐφημοῦντες θεοπειθεῖς ἱκεσίας αὐτῆς σεμνῶς ἀπεκδεχόμεθα.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Παύλας τῆς Καρπασίας. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Τὴν συνώνυμον Παύλου οὐρανοβάμονος, βλαστὸν σεπτὸν Καρπασίας καὶ Φωτεινῆς εὐκλεοῦς τὴν αὐτάδελφον, πιστοί, ἀνευφημήσωμεν, Παῦλαν ὁσίαν, ἀγωγῆς ὡς φανὸν ἀσκητικῆς καὶ κόσμημα εὐσεβείας τὰς εὐπροσδέκτους πρεσβείας αὐτῆς πρὸς Κύριον αἰτούμενοι.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Φωτεινῆς τῆς Καρπασίας.
Ἦχος α´. Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης.

Καρπασέων τὸ κλέος καὶ Κυπρίων ἀγλάϊσμα, καὶ τῶν ἀσθενούντων ἡ ῥῶσις, τῶν πεπηρωμένων ἀνάβλεψις, τῶν πίστει προστρεχόντων σοι θερμή, θεόπνευστε ὁσία Φωτεινή· ἐν σπηλαίῳ ἀγρυπνίαις καὶ προσευχαῖς, τὸν Κύριον ἱλέωσας. Δόξα τῷ σε δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σε θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Καλλιπάρθενον νύμφην ἐγκωμιάσωμεν, τῆς Καρπασίας λαμπάδα, θεοειδῆ Φωτεινήν, τὴν ἀσκήσεως φωτίσασαν πυρσεύμασι, καὶ θαυμασίων ἀστραπαῖς, νῆσον Κύπρον εὐσεβῶς, βοῶντες· μὴ διαλίπῃς, Χριστῷ πρεσβεύουσα πέμψαι, εἰρήνην καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίας Φωτίδος. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Ἀθληφόρε ἀνδρεία, Φωτὶς ὑπέρφωτε, ἡ διαλύσασα ζόφον εἰδώλων ᾄθλων τῶν σῶν ἀστραπαῖς σὺν Φωτεινῇ, τῇ αὐταδέλφῳ σου, ἐκ Σαμαρείας καὶ χορῷ σὺν στεῤῥῶν οἰκογενῶν ἐν μέσῳ σταδίου Ῥώμης, λῦσον ἡμῶν σαῖς πρεσβείαις παθῶν καὶ θλίψεων σκοτόμαιναν.

Ἕτερον Ὅμοιον.

Δεῦτε πάντες εἰς Κώμην πιστοὶ προστρέξωμεν περιοικίδος ἐν Λήμνῳ τοῦ Ῥωμανοῦ εὐλαβῶς θείαν χάριν ἐκζητῆσαι καλλιμάρτυρος, θείας Φωτίδος, Φωτεινῆς αὐταδέλφου, καὶ αὐτῇ βοῆσαι ἐν κατανύξει· Ἐπιβουλῆς λῦσον ζόφον ἐχθρῶν τῆς νήσου ταύτης, ἔνδοξε.

Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτη – Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο

Ἡ ὁμολογία τῶν ἁγίων ἑπτὰ Παίδων τῶν Μακκαβαίων καὶ ἡ ὁμολογία τῶν συγχρόνων… (31.7.2017)
Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου
https://www.youtube.com/watch?v=2O8CBGj9Zaw

Ὁ σταυρὸς τῶν Μακκαβαίων (1.8.2019)
Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία
https://www.youtube.com/watch?v=QEhKA8UasiE

Μόρφου Νεόφυτος: Μπήκαμε στὰ ἔσχατα χρόνια… (23.07.2023)
https://www.youtube.com/watch?v=RUWFpewbN3M

Praying for the general outrageous condition of the whole world that Christ may have pity on his creations for they are heading for destruction. Pray that God will raise spiritual people, Maccabees, because there is a great need. The time has come to fight good and evil… St.Paisios of the Holy Mountain

Synaxarion From the Menaion.
On August 1, we commemorate the Honoured and Life-giving Cross, whose Procession we celebrate.
On this day we also commemorate the holy Seven Maccabees Martyrs: Abim, Anthony, Guria, Eleazar, Eusebona, Achim, and Marcellus; their mother Solomone; and their teacher Eleazar. (166 B.C.).
On this day we also commemorate the holy Nine Martyrs in Perga of Pamphylia: Leontius, Attus, Alexander, Cindeus, Mnesitheus, Cyriacus, Menaius, Catunus, and Eucleus.(3rd century)
On this day we also commemorate the holy Righteous Martyr Elessa of Kythira (375)
On this day we also commemorate the holy Martyr Papas the Younger; Martyr Eleazar; Martyr Cerycus, by beheading; Martyr Theodore, by the sword; Martyr Polyeuctus, by being buried alive in manure;
On this day we also commemorate the holy Martyrs Menes, Menaius, and others in the Quarter of Viglentium.
On this day we also commemorate the Our Father among the Saints Timothy the Wonderworker, Bishop of Proconnesus.(6th century
On this day we also commemorate the holy Martyr Felix of Gerona in Spain.
On this day we also commemorate the Our Father among the Saints Eusebius the Confessor, Bishop of Vercelli.(371)
On this day we also commemorate the New Hieromartyr Basil, Archbishop of Chernigov (1918)
On this day we also commemorate the Baptism of Rus’ (1 August 988)
Beginning of the Dormition Fast.

Saint Martyr Eleazar the Teacher of the Holy Seven Maccabees
by St Nikolai Velimirovich

A weak man usually protects himself by hypocrisy and the strong man protects himself by tyranny. That no man can defend his life before God either by hypocrisy or by tyranny is clearly shown to us by the example of the holy elder Eleazar and King Antiochus. When the tyrannical king brought Eleazar to trial and compelled him to eat pork if he desired to save his life, Eleazar adamantly rejected that. Then some of Eleazar friends handed him a piece of other meat, not swine’s meat, begging him to eat that in the presence of the king and the people in order to safeguard both his life and his conscience. The elder refused this offer saying to his friends: “Hypocrisy is not becoming to me an old man to the scandal of many young people.” The elder Eleazar was slain in the body but he saved his soul. The punishment of God came upon the tyrannical King Antiochus while he was still living. A dreadful disease from within overcame him and his body swarmed with worms and the stench from his body spread afar. In his despair, the king remembered the shedding of the innocent blood of thousands and thousands of human beings who, by his order, were unmercifully murdered and, frightened of God, he began to confess the one God whom, before that, he persecuted by persecuting His faithful ones. However, heavenly mercy did not manifest itself on him.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by St Nikolai Velimirovich, Bishop of Zica, Serbia (+1956)
https://prologue.orthodox.cn/August1.htm

***

Saint Paisios of Mount Athos

Pray that God will raise spiritual people, Maccabees, because there is a great need. The time has come to fight good and evil, because illegality has become law and sin has become fashionable. But when you see disasters in Greece, the state to make crazy laws and there is general instability, do not be afraid, God will help… The whole world is boiling like a cauldron. The Church, the state, all nations are up and down! And no one knows what development we will have. God help! […] As much as you can, humbly wish for the people who gave many rights to the wicked and suffering.

Do not forget there we are going through difficult times and much prayer is needed. You must remember the great need that people have for prayer today and the great expectation God has of us to pray. Praying for the general outrageous condition of the whole world that Christ may have pity on his creations for they are heading for destruction. Pray for his divine intervention in our outrageous time for the people are heading into general confusion, into madness, and an impasse.

God has called for us to pray for the people, who have so many problems. The poor people don’t even have time to cross themselves. If we who are monks and nuns don’t pray then who will? The soldier in wartime is on alert always ready with his boots on. The monk must also be on alert. How I would have loved to be a Maccabee, to withdraw to the mountains and pray constantly for the world.

Pray with pain in your heart for the world. Do you know what great power such prayer has?

Also it is better for the monk to help others with his prayer that his words. If he does not have the power to keep someone from doing evil then he should help him from afar through prayer, otherwise he may himself be harmed. A prayer from the heart has more power than a thousand words especially for someone who won’t listen.

In these difficult years let us not neglect the work of prayer. Prayer is security; it is communication with God.
Spiritual Awakening, St.Paisios of the Holy Mountain

Read all the books of Maccabees. They are very strong. What an order the king had given! Let the elephants trample the Israelites! The others went, prepared the ceremony, watered five hundred elephants with strong wine and frankincense, to enrage them, and waited for the king to appear, to begin the ceremony. But the king had forgotten the order he had given. The elephant-master goes to inform the king, for he had not yet appeared. “King, she tells him, we are waiting for you. We have everything ready; the elephants, the Jews, the guests are waiting.” “Who told you to do such a thing?”, he tells him! Voices, threats… And this happened not once but three times1. Was it a small thing for the king to forget the order he had given himself? And not only that, but he finally changed his whole attitude towards the Jews. The whole basis there is: Let the world repent.
An Excerpt from Spiritual Awakening , Saint Paisios of the Holy Mountain

***

When someone indicated to the Saint:
– Well, elder, all of them (the political leaders) are Freemasons! What is going to happen?… Where will any good one be found? The Saint replied:
– Now the question is not who is or isn΄t, but who does not believe in it so much. Nowadays to become prime minister one must be a Mason. Let God give them repentance, and take them away so there emerge new Maccabees!! (meaning Martyrs for the faith and the country. “Elder Paisios told me”, p. 67)

“We had the fear of God, but lost it and didn’t leave it as inheritance to the next generation, therefore now we legalize abortions, civil marriages… When a person violates a commandment of the Bible, he, only, has the blame. When however something that is against the commandments of the Bible becomes a law by the state, then the wrath of God falls on the entire nation, in order to discipline it”
“Therefore I’m praying for a wind to come. To sweep all of them, politicians, etc., so that others come to rule, more honest ones. Ok, let the politician also build his mansion, don’t bother if he does. But he should also look after the interest of the land, the country; do something for the general good… Today’s politicians only care about their own personal interest. They have total disregard about the general good, the country, the State!”

prophecies of Elder Paisios the Athonite

One doctor said Elder, what we expect in the future?
— The future, my child, only God knows.
— Gerontius, whether big war?
— Why do you ask, my child? And do not imagine that would be!

So “noble” is divided into parts of Turkey
Asked the elder brother of the events in Serbia, and that, among other things, said:
— Europeans are now doing, for the Turks, independent of where Muslims live (Bosnia and Herzegovina). I see, however, that the partition of Turkey noble way: rebel Kurds and Armenians, and the Europeans need to make independent and these nations. Then Turkey will say: we did you a favor there, now this way should become independent Kurds and Armenians. So “noble” is divided into parts of Turkey.
Holy Arseny said in Farasah believers that they will lose the fatherland, but soon again get it.

Now read the prophecy — how to read a newspaper: everything is clearly written. Thought tells me that there will be many events: the Russian occupy Turkey, Turkey will disappear from the map, because one third of Turks will be Christian, one third die and one third will go to Mesopotamia.
Middle East will become an arena of war, which will include Russian. Shed a lot of blood, and even the Chinese will move the Euphrates River, with 200,000,000 army and reach Jerusalem.

“During the spring of 1993, we visited Elder Paisios. We asked him if a war with Turkey will occur, and the Elder said: -Yes, a war will occur, and Turkey will be hit from the North. It will suffer an enormous disaster, but no Greek nostril will bleed. Regarding Constantinople, it will be governed by Russians, Greeks, and Europeans. This storm will reach as far as Israel, and then the Jews will realize their mistakes”. (“Pilgrim Testimonies”, Markos Gavriel, p. 278)

MACCABEES IV – APPENDIX / ΜΑΚΑΒΑΙΩΝ Δ – ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
https://www.ellopos.net/elpenor/greek-texts/septuagint/chapter.asp?book=51

In praise of the Maccabees. Saint Gregory the Theologian (Nazianzus)
https://iconandlight.wordpress.com/2021/01/24/in-praise-of-the-maccabees-saint-gregory-the-theologian-nazianzus/

Pray that God will raise spiritual people, Maccabees, because there is a great need. Saint Paisios of Mount Athos
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/31/pray-that-god-will-raise-spiritual-people-maccabees-because-there-is-a-great-need-saint-paisios-of-mount-athos/Troparion of the Precious Cross — Tone 1

Save, O Lord, Thy people/ and bless Thine inheritance,/ granting to Orthodox Christians/ victory over their enemies,/ and by Thy Cross/ preserving Thy community.

Apolytikion of 7 Maccabean Youths, Solomone and Eleazar
First Tone

Be entreated, O Lord, by the sufferings endured for You by the Saints, and we pray You, heal all our pain.

Troparion of the Holy Maccabees — Tone 4

Let us praise the seven Maccabees/ with their mother, Solomone and their teacher Eleazar;/ they were splendid in lawful contest/ as guardians of the teachings of the Law./ Now as Christ’s holy martyrs they are interceding unceasingly for the world.

Saint Paisios Athonite – Sermon of Metropolitan Neofytos of Morfou

Ευλογημένοι, δεν βλέπετε τον φωτεινό Σταυρό που προπορεύεται μπροστά μας;… πιαστήτε από το χέρι μου. Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης

Συναξάριον
Τῇ ΛΑ’ (31ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, Μνήμη τοῦ Ἁγίου καὶ Δικαίου Εὐδοκίμου.
Ὁ ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, ὁ κηδευτὴς τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Οἱ ἅγιοι δώδεκα μάρτυρες οἱ Ῥωμαῖοι ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῶν Ἐγκαινίων τοῦ σεβασμίου οἴκου τῆς ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου τοῦ ἐν Βλαχέρναις, ἔνθα ἀπόκειται ἡ Ἁγία Σορός.
Καὶ προεόρτια τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἤτοι ἡ ἐξέλευσις αὐτοῦ ἐκ τοῦ βασιλικοῦ Παλατίου εἰς τὴν πόλιν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Μαρτύρων Δημοκρίτου, Σεκούνδου καὶ Διονυσίου, τῶν ἐν Συννάδοις τῆς Φρυγίας ἀθλησάντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων τριακοσίων πεντήκοντα μοναχῶν, τῶν παρὰ τὸν ποταμὸν Ὀρόντην, οἵτινες ἐθανατώθησαν διὰ τὴν προσήλωσιν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν τῇ ὑποκινήσει τοῦ μονοφυσίτου πατριάρχου Ἀντιοχείας Σεβήρου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Γερμανοῦ, ἐπισκόπου τῆς Ὠξὲρ ἐν Γαλλίᾳ, τοῦ θαυματουργοῦ. (448)
Ὁ ἅγιος Καλημέριος Ἐπίσκοπος Μιλάνου Ἰταλίας, ἐξ Ἑλλάδος (190)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, τοῦ Βουλγάρου, τοῦ ἐπονομαζομένου Ἐξάρχου (917-927).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἀρσενίου τῆς Νινοτσμίντα ἐν Γεωργία (1082)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ἀρσενίου τοῦ Ἰβηρίτου, συνασκητοῦ τοῦ Ὁσίου Εὐθυμίου ἐν Ἁγίῳ Ὄρει. (1018)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς εἰς Κύπρον καταθέσεως τοῦ τιμίου λειψάνου καὶ τῆς κάρας τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Φιλίππου, ἐκ τῶν Δώδεκα.

Στίχοι
Οἴκου προελθών, Σταυρὸς τῶν Βασιλέων,
Οἴκοις ἑορτὰς προξενεῖ τοῖς ἐν πόλει.
Στίχ. Οἶκον θαυμαστὸν Βλαχερνιτίσσης Κόρης,
Χεῖρες ἱεραὶ ἐγκαινίζουσι πόθῳ
Στίχ. Κήδευσιν εὑρὼν νεκρικὴν κρύπτῃ τάφῳ,
Κηδευτά, νεκροῦ τοῦ κενώσαντος τάφους.

Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης

Κάποτε στην μνήμη του Αγίου Κωνσταντίνου θα πήγαινε ο Χατζεφεντής από το χωριό στο Εξωκλήσι του Αγίου για αγρυπνία. Κατέληξε όμως με το σουρούπωμα να ξεκινήση μαζί με πέντε προσκυνητές, τον Πρόδρομο Κορτσινόγλου, τον Χατζη-Χρήστο, τον Χατζη-Μηνά, τον Πρόδρομο Εζνεπίδη και τον Χριστοφορίδη, γιατί, όπως ξέρουμε, ο ένας πονεμένος τον φώναζε από εδώ και ο άλλος τον τραβούσε από εκεί. Μέχρι να βγουν από το χωριό, είχε νυχτώσει και δυσκολεύονταν να βαδίσουν, γι’ αυτό άρχισαν να αδημονούν.
– Τί πάθατε; Τους λέει ο Πατήρ Αρσένιος.
Εκείνοι απάντησαν:
– Την ευχή σου να έχουμε, Χατζεφεντή, δεν βλέπουμε. Και ο Πατήρ τους είπε:
– Ευλογημένοι, δεν βλέπετε τον φωτεινό Σταυρό που προπορεύεται μπροστά μας;
– Όχι, απάντησαν οι προσκυνητές, γιατί δεν έβλεπαν τίποτε. Μόνον ο Χατζεφεντής έβλεπε τον φωτεινό Σταυρό, και τους είπε:
– Ελάτε κοντά και πιαστήτε από το χέρι μου.
Κι έτσι, ακολουθώντας τον Πατέρα Αρσένιο, έφθασαν στον Άγιο Κωνσταντίνο, όπου έκαναν ολονυκτία και στην συνέχεια την Θεία Λειτουργία. Ύστερα βγήκαν χαρούμενοι έξω στην πρασινάδα και μετά το φαγητό οι μεν ηλικιωμένοι συζητούσαν, οι δε νέοι χόρευαν και τραγουδούσαν θρησκευτικούς ύμνους.
Μοναχού Παϊσίου του Αγιορείτου, «Ο Άγ. Αρσένιος ο Καππαδόκης», Σουρωτή Θεσ/νίκης, 1994.

Θα πορευθούμε μιμούμενοι τον Προφήτη Δαυίδ που λέει… ”Εάν γαρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ΄ εμού ει. Η ράβδος σου και η βακτηρία σου αύται με παρεκάλεσαν.” ”Και μέσα σε κοιλάδα σκιάς θανάτου αν περπατήσω, δεν θα φοβηθώ κακό· επειδή Εσύ είσαι μαζί μου· η ράβδος Σου και η βακτηρία Σου, αυτές με παρηγορούν.” Ψαλμός 22

***Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Κάποιος οικολόγος είπε:
— Γέροντα, είναι επικίνδυνα τα πράγματα, θα καταστρέψουν την γη!
— Πόσες φορές τύλιξε ο Διάβολος με την ουρά του όλη τη γη! Δεν αφήνει ο Θεός. Του χαλάει τα σχέδια.

— Γέροντα, πάλι οι Τούρκοι απειλούν!
— Ας απειλούν. Εγώ κάνω προσευχή να απειλεί περισσότερο ο Οζάλ για να καταλάβουν οι Ευρωπαίοι με ποιόν έχουν να κάνουν. Να του λασκάρει μισή στροφή τη βίδα ο Χριστός, να όπως τον Γκορμπατσώφ τον έσφιξε μία στροφή, όπως τον Τσαουσέσκου.
κ. Αθανάσιος Ρακοβαλης.

Ένας γιατρός ρώτησε τον Γέροντα τι μας επιφυλάσσει το μέλλον;
– Το μέλλον, παιδάκι μου, μόνο ο Θεός το ξέρει.
– Γέροντα, θα γίνουν πόλεμοι μεγάλοι ;
– Τι τα θες παιδάκι μου ούτε που θα καταλάβουμε τι θα γίνει!
Σκεύος εκλογής , Σελ :209

«Θα αλλάξουν οι καιροί, μας είπε, δεν θα είναι τα πράγματα όπως είναι τώρα. Αυτό που σχεδιάζουν οι μεγάλοι είναι να φέρουν τους ανθρώπους πιο κοντά στο να δεχτούν το χάραγμα, δίχως να μπορούν να αντιδράσουν. Βέβαια, χωρίς να το καταλαβαίνουν, υπηρετούν το θέλημα του Θεού…»

Ήταν κι άλλοι προσκυνητές, περί τα δέκα άτομα όλοι μαζί, και καθίσαμε στα κούτσουρα.
Τότε, ο Γέροντας πήγε μέσα στο Κελλί του και μας έφερε την ταυτότητα ενός Ελληνοαμερικανού. Στο πάνω μέρος είχε τον γραμμωτό κώδικα και από κάτω την φωτογραφία. Μας την έδειξε και μας είπε:
«Να κρατήσετε τις παλιές ταυτότητες και να ξεσηκωθείτε, αν θελήσουν να σας δώσουν τέτοια ταυτότητα. «Ταυτότητα» θα πει ότι ταυτίζεσαι. Αντιπροσωπεύει, δηλαδή, αυτό που είσαι».
Κουρτέσης Χρήστος, συνταξιούχος ΔΕΗ, Κοζάνη – Μαρτυρίες Προσκυνητών, Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, τόμος Β’, σελ 216

«Το 1986 ρώτησα κάποια στιγμή το Γέροντα αν θα έπρεπε να δεχτούμε τις νέες ταυτότητες. Μου απάντησε χαρακτηριστικά ότι θα προσπαθήσουν πολλές φορές να μας τις δώσουν, αλλά τελικά δεν θα προλάβουν, γιατί θα ξεσπάσει πόλεμος.»
Μαρτυρια: Ζησόπουλος Σοφοκλής, Συνταξιούχος Στρατιωτικός Υπάλληλος, Θεσσαλονίκη.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Μαρτυρίες Προσκυνητών, Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, τόμος Β’,- 2η Έκδοση, Σελίδα 375 Εκδόσεις: ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ Νικολάου Α. Ζουρνατζόγλου, Επισμηναγού ε.α.

Πατήρ Ιωάννης Καλαΐδης(+2009):
«Τα Χριστούγεννα του 2006, τρία χρόνια πριν φύγει από τη ζωή ο πατέρας, (λέει η κόρη του) ήµασταν όλοι µαζεµένοι στο σπίτι του αδελφού µου του Χρήστου για τη γιορτή του. Δακρυσµένος ο πατέρας είπε: «Ποιος θα έχει ανδρείο φρόνηµα και δε θα υποκύψει να πάρει την καινούργια ταυτότητα, αν δει τα παιδιά του να πεινάνε; Κλάψτε στον καλό Θεό να µας λυπηθεί, γιατί θα χαθούν ψυχούλες».
Λίγους µήνες µετά αναφέρθηκε εκ νέου στο θέµα λέγοντας: «Παιδιά μου, εγώ φεύγω, αλλά είμαι πάρα πολύ χαρούμενος, γιατί ο καλός Θεός άκουσε, όχι εμένα τον «τελευταίο» που ευχόμουνα γι΄ αυτό το θέμα, αλλά πολλοί προσεύχονταν γι΄ αυτό το θέμα και ο Θεός έδωσε Έλεος..!
Να ξέρετε, ότι όταν θα έρθει εκείνη η ώρα για να δώσουν την ταυτότητα, μην βιαστείτε να την πάρετε! Θα επέμβει ο Θεός, θα γίνουν τα γεγονότα της Πόλης και μαζί με την Ελλάδα, ( γιατί για την Ελλάδα θα γίνει αυτή η χάρη απ’ το Θεό), θα σωθούν και άλλοι λαοί που ήταν έτοιμοι και αυτοί να πάρουν αυτήν την ταυτότητα και να χαθούν εκατομμύρια αθώες ψυχές.».»

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Προσέξτε να κρατήσετε μια ισοροπία, να υπάρχη κάτι διαφορετικό. Βλέπω μια πληγή να ωριμάζη. Θα σπάση, θα καθαρίση. Δεν δίνει την Χάρη Του ο Θεός σε λανθασμένη κατάσταση. Έτσι θα ήταν σαν να βοηθούσε τον διάβολο. Κοιτάξτε να υπάρχη ειλικρίνεια, τιμιότης. Αυτή η κατάσταση πάει σαν τον μεθυσμένο που τρικλίζει. Μπορεί να σταθή; Θα ‘ρθει η οργή του Θεού. Θα δώσουμε εξετάσεις. Πρώτη φάση, θα χωρίση το μπακίρι από το χρυσάφι. Δεύτερη φάση, θα φανή πόσων καρατιών χρυσάφι είναι ο καθένας.

«Σήμερα ήρθε η εποχή να διαχωριστούν τα πρόβατα από τα κατσίκια, οι πιστοί από τους απίστους. Αργότερα θα έρθει καιρός που θα δώσουμε εξετάσεις, θα υποστούμε και διωγμούς για την πίστη μας, και τότε θα φανεί το μπακίρι από το χρυσό.»

***

Ενώ ξεκάθαρα ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει στην Αποκάλυψη για το χάραγμα, μερικοί δεν καταλαβαίνουν. Τί να τους πής; Ακούει δυστυχώς κανείς ένα σωρό ανοησίες του μυαλού από ορισμένους σημερινούς «Γνωστικούς». Ένας λέει: «Εγώ θα δεχθώ την ταυτότητα με το 666 και θα βάλω και έναν σταυρό». Άλλος: «Εγώ θα δεχθώ το σφράγισμα στο μέτωπο και θα κάνω και έναν σταυρό στο μέτωπο…» και ένα σωρό παρόμοιες ανοησίες. Νομίζουν ότι θα αγιασθούν με αυτόν τον τρόπο, ενώ αυτά είναι πλάνες. Ένας δεσπότης μου είπε: «Εγώ εκεί που θα υπογράψω θα βάλω δίπλα έναν σταυρό. Δεν Τον αρνούμαι τον Χριστό, απλώς εξυπηρετούμαι». «Εντάξει, του λέω, εσύ είσαι δεσπότης και βάζεις στο όνομά σου λόγω ιδιότητος έναν σταυρό· ο άλλος είναι αρχιμανδρίτης και βάζει και αυτός λόγω ιδιότητος έναν σταυρό. Ο κόσμος τί θα κάνη;». Το βρώμικο δεν αγιάζεται. Το καθαρό νερό δέχεται την Χάρη και γίνεται αγιασμός. Τα ούρα δεν γίνονται αγιασμός. Η πέτρα με θαύμα γίνεται ψωμί. Η ακαθαρσία δεν δέχεται αγιασμό. Επομένως, ο διάβολος, ο Αντίχριστος, όταν είναι στην ταυτότητά μας ή στο χέρι ή στο μέτωπό μας, με το σύμβολό του, δεν αγιάζεται, αν βάλουμε και έναν σταυρό. Έχουμε την δύναμη του Τιμίου Σταυρού, του Αγίου Συμβόλου, την θεία Χάρη του Χριστού, μόνον όταν διατηρούμε την Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος, με το οποίο απαρνούμαστε τον σατανά, συντασσόμαστε με τον Χριστό και δεχόμαστε το άγιο Σφράγισμα· «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Βλέπεις, προχωράνε με μια λογική… Θα βάλουν δίπλα έναν σταυρό, και εντάξει! Και ενώ βλέπουμε ότι ο Απόστολος Πέτρος εξωτερικά αρνήθηκε τον Χριστό, αλλά και αυτό ήταν άρνηση, αυτοί αρνούνται το άγιο Σφράγισμα του Χριστού που τους δόθηκε στο Άγιο Βάπτισμα, με το να δέχωνται την σφραγίδα του Αντιχρίστου, και λένε ότι έχουν μέσα τους τον Χριστό!!

– Γέροντα, αν κάποιος δεχθή το σφράγισμα από άγνοια;
– Από αδιαφορία θα είναι. Τί άγνοια, όταν είναι ξεκάθαρα τα πράγματα; Και να μην ξέρη κανείς, πρέπει να ενδιαφερθή, να μάθη. Αν πούμε ότι δεν ξέραμε, γι’ αυτό δεχθήκαμε το σφράγισμα, θα μας πη ο Χριστός: «Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι;». Έστω και εν αγνοία του να σφραγισθή κάποιος, χάνει την θεία Χάρη και δέχεται την δαιμονική ενέργεια. Βλέπεις, το παιδάκι στο Άγιο Βάπτισμα, όταν ο ιερεύς το βουτάη στο νερό, λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα, χωρίς εκείνο να το ξέρη και μετά κατοικεί μέσα του η θεία Χάρις.
Πηγή: “Πνευματική Αφύπνιση”, Γέροντος Παϊσίου, Ιερού Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος- Σουρωτή Θεσσαλονίκης

«Τώρα ο κακός άνθρωπος παρουσιάζεται σαν καλός. Ο μασώνος π.χ. σαν καλός και θεοφοβούμενος, ενώ κρατάει ένα σακίδιο στο οποίο κουβαλάει το διάβολο, ισχυρίζεται ότι οδηγεί τους ανθρώπους στον ίσιο δρόμο και καθώς προχωράει ο διάβολος βγάζει από το σακίδιο το ένα του κέρατο. «Μα, τι είναι αυτό;», ρωτάνε περίεργοι οι άνθρωποι καθώς διαπιστώνουν ότι είναι ο διάβολος.
Εκείνος όμως τους λέει: «Μελιτζάνες είναι. Ελάτε κοντά μου». Ενώ δηλαδή ξέρουμε ότι είναι διαβολικά πράγματα, αυτοί μας τα παρουσιάζουν σαν καλά και ωφέλιμα».
«Το κακό ξαπλώθηκε και παντού είναι μαυρίλα, όπως το οργωμένο χωράφι που είναι μαύρο.
Αν τώρα σπείρουμε το χωράφι, οπωσδήποτε θα πρασινίσει και το καλοκαίρι θα μας δώσει καρπούς. Πάντως τώρα ο κόσμος ζει τη μαυρίλα του κακού. Θα έρθει όμως και ο καλός καιρός. Γι’ αυτό χρειάζεται να γίνεται η σπορά».
«Ο σημερινός λαός είναι μόνο για παρελάσεις. Για μάχες δεν είναι. Μην του πεις για μάχες. Θα δείτε όμως ότι μόλις περάσει αυτή η μπόρα κι έρθει μπουνάτσα, θα αλλάξουν τα πράγματα. Τώρα όμως χρειάζεται να φανεί το μπακίρι από το χρυσάφι».(Από το βιβλίο του Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ)

Τελικά ο διάβολος με την κακία του, χωρίς να το θέλη, κάνει καλό: χωρίζει τα πρόβατα από τα γίδια. …. Τώρα τα γίδια αγρίεψαν και χτυπούν άσχημα τα πρόβατα του Χριστού. Τα πρόβατα πάλι ψάχνουν καλό βοσκό και κοπάδι μόνον από πρόβατα. Γιατί έτσι που έγινε ο κόσμος, είναι μόνο για όσους ζουν στην αμαρτία.
Γι᾿ αυτό θα χωρίζωνται οι άνθρωποι και θα ξεχωρίσουν τα πρόβατα από τα ερίφια. Όσοι θα θέλουν να ζήσουν πνευματική ζωή, σιγά-σιγά δεν θα μπορούν να ζήσουν μέσα σ᾿ αυτόν τον κόσμο· θα ψάχνουν να βρουν τους ομοίους τους, ανθρώπους του Θεού, να βρουν Πνευματικό, και θα απομακρυνθούν ακόμη περισσότερο από την αμαρτία. Και αυτό το καλό το κάνει τώρα ο διάβολος με την κακία του, χωρίς να το θέλη. Έτσι βλέπουμε, όχι μόνο στις πόλεις αλλά και στα χωριά, άλλους να τρέχουν στα νταούλια, στα μπουζούκια κ.λπ., να ζουν αδιάφορα, και άλλους να τρέχουν στις αγρυπνίες, στις παρακλήσεις, στις πνευματικές συγκεντρώσεις, και οι άνθρωποι αυτοί να είναι δεμένοι μεταξύ τους. Στα δύσκολα χρόνια δημιουργείται μια αδελφοσύνη πολύ δυνατή. Στον πόλεμο δυό χρόνια ζήσαμε μαζί οι στρατιώτες στην διλοχία και ήμασταν περισσότερο δεμένοι και από αδέλφια, επειδή ζήσαμε όλοι μαζί τις δυσκολίες, τους κινδύνους. Ήμασταν τόσο συνδεδεμένοι, που έλεγε ο ένας τον άλλον «αδελφό». Ήταν κοσμικοί άνθρωποι, με κοσμικά φρονήματα, και όμως δεν ήθελε να χωρισθή ο ένας από τον άλλον. Ούτε Ευαγγέλιο είχαν διαβάσει ούτε πνευματικά βιβλία. Είχαν την απλή κοσμική μόρφωση, με την καλή έννοια, αλλά είχαν το μεγαλύτερο από όλα, την αγάπη, την αδελφοσύνη… Τώρα πολεμάμε με τον διάβολο. Γι᾿ αυτό κοιτάξτε να αδελφωθήτε πιο πολύ. Έτσι θα συμβαδίσουμε όλοι μαζί στον δρόμο που χαράξαμε, στο απότομο μονοπάτι της ανηφόρας για τον γλυκύ Γολγοθά.                   
1 Ιω. 10, 16.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση»

***

Οι ηλεκτρονικές κάρτες ελέγχου
και η απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Πολύς λόγος γινόταν τελευταία για το θέμα των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, των πιστωτικών καρτών και των διαφόρων καρτών εξυπηρετήσεως
Ο κόσμος ήταν διχασμένος, ο ένας έλεγε ότι οι κάρτες αυτές δεν βλάπτουν σε τίποτα κι ο άλλος ότι αυτές είναι το σύστημα που εξυπηρετεί τα σχέδια κάποιου ο οποίος επιβουλεύεται την ανθρωπότητα, μερικοί πάλι δήλωναν ότι ναι, μεν, γνωρίζουν τον σκοπό, για τον οποίο εκδίδονται, αλλά δεν πειράζει αν δεν μας ζητούν να αρνηθούμε τον Χριστό μας. Πολλά ακουγόντουσαν, τα οποία δημιουργούσαν μια σύγχυση και ένα κλίμα διχασμού, που χώριζε τους αδελφούς μας σε μερίδες. Μεταξύ τους επικρατούσε μια βαριά ατμόσφαιρα κι ο καθένας υποστήριζε τη γνώμη του θεωρώντας τους άλλους πλανεμένους…
Εδώ θα διηγηθούμε μόνο ένα περιστατικό το οποίο συνέβει στον ευλαβή κύριο …. πού δούλευε στο Υπουργείο … στην Αθήνα, και ήταν και πολύτεκνος, πατέρας 4 παιδιών.
Επί κυβερνήσεως … ο υπουργός αποφάσισε να τοποθετηθούν στην είσοδο τού Υπουργείου κάποια ηλεκτρονικά μηχανήματα κάρτας γιά έλεγχο των υπαλλήλων. Τότε, μέσα στους 1300 υπαλλήλους τού Υπουργείου δημιουργήθηκε έντονος προβληματισμός αν έπρεπε να ανεχθούν ένα σύστημα πού αφ΄ ενός παρεβίαζε την ελευθερία τού ατόμου, και αφ΄ ετέρου θα μπορούσε να εξυπηρετεί σκοτεινούς σκοπούς εχθρών της Εκκλησίας όπως από τις προφητείες της Αποκάλυψης διαφαινόταν…
Οι υπάλληλοι αντέδρασαν έντονα, ο τότε υπουργός … απειλούσε με απολύσεις για παράβαση καθήκοντος και άρνηση να ενταχθούν οι υπάλληλοι σε ένα σύστημα γιά το οποίο είχε ξοδέψει το Υπουργείο εκατοντάδες εκατομμύρια…
Στο τέλος, μέσα από ένα καθεστώς απειλών και πιέσεων μείνανε μόνο δύο υπάλληλοι πού επ΄ ουδενί λόγω, δεν παίρνανε κάρτες. Τούς είχαν δώσει μάλιστα και ημερομηνία απόλυσης αν συνέχιζαν την άρνησή τους.
Οι δύο ευλαβείς αδελφοί απευθύνθηκαν στην Εκκλησία και σε διάφορους ιερείς ζητώντας συμβουλή γιά το τί έπρεπε να κάνουν. Ο ένας ιερέας έλεγε στον κύριο …
– Έλα, καημένε τώρα, πάρε την κάρτα, δεν είναι τίποτα αυτό. Έχεις και 4 παιδιά. Τί άλλο μπορείς να κάνεις;
Άλλος έλεγε άλλα κλπ , τον μπέρδεψαν τόσο πολύ τον άνθρωπο ώστε στο τέλος αποφάσισε να πάει στο Άγιο Όρος στον π.Παϊσιο. Τού διηγήθηκε τα συμβάντα και τις απειλές τού Υπουργού, και τού έδειξε και την κάρτα.
Την πήρε ο γέροντας στο χέρι του και αφού την περιεργάστηκε προσεκτικά, τού είπε,
– Πρόσεξε. Αυτή η κάρτα είναι απλή. Δεν περιέχει ούτε μαγνητική ταινία, ούτε κάποιον κωδικό από συστήματα bar code και UPC . Μη στενοχωριέστε λοιπόν. Όμως εσείς καλά κάνατε και δεν δεχτήκατε αυτό το σύστημα, γιατί πίσω του κρύβεται άλλο σχέδιο μεγαλύτερο… Μη δεχθείτε λοιπόν τις κάρτες ως το τέλος !
Τού είπε τότε, ο κύριος ….,
-Γέροντα, ο υπουργός με απειλεί ότι θα με απολύσει σε λίγες μέρες αν δεν δεχτώ.
Κι΄ ο π. Παϊσιος τού είπε,
– Εσύ, κάνε αυτό πού βλέπεις ότι αναπαύει τον Χριστό μας και την συνείδησή σου, και ο υπουργός, αν επιμείνει και συνεχίσει, δεν θα προλάβει να πραγματοποιήσει ούτε την απειλή του προς εσένα ούτε να εφαρμόσει το αντίχριστο σχέδιό του…
Έφυγε ο κύριος … από το Άγιο Όρος γεμάτος εμπιστοσύνη στον Χριστό, αλλά και στις ευχές τού Γέροντα. Από το υπουργείο τού ήλθε μία κλήση πού καλούσε τον συνάδελφό του και τον ίδιο σε απολογία, μέσα σε συγκεκριμένη ημερομηνία.
Όμως, πριν έλθει η ημερομηνία αυτή, έφυγε ο υπουργός από την θέση του και η τότε… κυβέρνηση έπεσε !…
Ο επόμενος υπουργός ξήλωσε όλα τα μηχανήματα, διότι τα θεώρησε ότι παραβίαζαν την ελευθερία τού ατόμου, και τα στοίβαξε στο υπόγειο τού υπουργείου όπου και παραμένουν μέχρι σήμερα…”
( από το βιβλίο ” Σκεύος εκλογής” σελ.66-67)

***

Όσο θα περνάει ο καιρός, όλο και πιο δύσκολα θα γίνονται τα πράγματα. Ο Χριστός ήξερε πως θα ήταν, μας προειδοποιεί εκ των προτέρων, ώστε να γνωρίζουμε και να προετοιμαζόμαστε έτσι ώστε να μην ακολουθούμε την πλειοψηφία που πηγαίνει στην άβυσσο.
~ Πατριάρχης Παύλος της Σερβίας

Ο Θεός μας καλεί να πάθουμε για το όνομά Του, γιατί έτσι θα ζήσουμε και την δόξα Του. Για ένα προσεύχομαι, να μη φοβηθείτε τα σύννεφα που ήλθαν. Κύριε, δυνάμωσε την πίστη μέσα μας και ελέησέ μας. Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ – Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/30/%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%b5%ce%af-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%ac%ce%b8%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%cf%8c%ce%bd%ce%bf%ce%bc/

Ο Χριστός πήρε τον Σταυρό Του και την ευλογία Του και απομακρύνθηκε από την Ευρώπην. Πώς λοιπόν να μην αρχίσουν πόλεμοι ανάμεσα στους ανθρώπους; Πώς να μην επικρατήσει η τρέλα και η λύσσα; Πώς να μην υπάρξουν αρρώστιες, ξηρασίες, να μην ξεσπάσουν πλημμύρες; Ποιος όμως μπορεί να διώξει αυτό το πνεύμα του κακού από την Ευρώπη; Αυτός που στην ιστορία του ανθρώπου υπήρξε ο μοναδικός εξορκιστής δαιμόνων. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/10/23/%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%ae%cf%81%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%85%cf%81%cf%8c%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd/

Ο Άγιος Παΐσιος μας προειδοποιούσε, σιγά-σιγά, μετά την ταυτότητα, θα προχωρήσουν πονηρά στο σφράγισμα, ο Χριστός όσους δεν σφραγισθούν θα τους βοηθήση. Θα γίνονται μεγάλα θαύματα, θα’ χει κανείς ένα μπουκάλι λάδι και δεν θα τελειώνει, έναν τενεκέ αλεύρι και δεν θα τελειώνει. Μέχρι που να κυκλοφορήσουν οι νέες ταυτότητες, μπορεί να ᾿ρθή και η οργή του Θεού.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/08/24/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%90%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5-%CF%83%CE%B9

Με όλα αυτά τα βλάσφημα, χωρίζει η ήρα από το σιτάρι, κοσκινίζεται ο κόσμος. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2016/02/08/%CE%BC%CE%B5-%CF%8C%CE%BB%CE%B1-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B1-%CE%B2%CE%BB%CE%AC%CF%83%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%AE%CF%81%CE%B1-%CE%B1/Ἀπολυτίκιον Τιμίου Σταυροῦ Ἦχος α’.

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἰωσὴφ ἀπὸ Ἀριμαθαίας
Ἦχος β΄.

Ὀ εὐσχήμων Ἰωσήφ, ἀπὸ τοῦ ξύλου καθελὼν τὸ ἄχραντόν σου σῶμα, σινδόνι καθαρὰ εἰλήσας καὶ ἀρώμασιν, ἐν μνήματι καινῷ, κηδεύσας ἀπέθετο· ἀλλὰ τριήμερος ἀνέστης Κύριε, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου καὶ Δικαίου Εὐδοκίμου Ἦχος δ’ Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἐκ γῆς ὁ καλέσας σε, πρὸς αἰωνίους μονάς, τηρεῖ καὶ μετὰ θάνατον ἀδιαλώβητον, τὸ σῶμά σου, Ἅγιε· σὺ γὰρ ἐν σωφροσύνῃ, καὶ σεμνῇ πολιτείᾳ, μάκαρ ἐπολιτεύσω, μὴ μολύνας τὴν σάρκα· διὸ ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.

Προεόρτια στιχηρὰ προσόμοια τοῦ Σταυροῦ
Ἦχος α’ Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.

Σύμπασα φύσις ἀνθρώπων νῦν προεόρταζε, χαρμονικῶς καὶ σκίρτα· τοῦ Σταυροῦ γὰρ τὸ ξύλον, μέλλει προτεθῆναι πᾶσι πιστοῖς, ἰατρεῖον ἀδάπανον, καὶ νοσημάτων λυτήριον καὶ παθῶν, καὶ παντοίων περιστάσεων.

Δεῦτε κατίδωμεν ξένον πιστοὶ τεράστιον, πῶς τοῦ Σταυροῦ τὸ ξύλον, καταπαύει φλογώσεις, κοιμίζει ἀλγηδόνας, πάθους παντός, ἀπαλλάττει τοὺς κάμνοντας. Προεορτάσωμεν τοίνυν, καὶ τῇ αὐτοῦ, προελεύσει νῦν σκιρτήσωμεν.

Ζῶντες ὁμοῦ καὶ θανόντες προευτρεπίσθητε· τῆς γὰρ ζωῆς τὸ ξύλον, τὸ τὸν ᾍδην νεκρῶσαν, ὁ φύλαξ τῶν ἀνθρώπων, ἡ τῶν νεκρῶν ἐξανάστασις ἔρχεται, πᾶσι τήν ἄφθονον χάριν νῦν παρασχεῖν, τοῖς αἰτοῦσι μετὰ πίστεως.

Δόξα…
Τοῦ Ἁγίου Ἦχος β’

Παντὸς Δικαίου μνήμη μέτ’ ἐγκωμίων γίνεται, μεθ’ ὧν καὶ ἡ σή, θεράπον Χριστοῦ Εὐδόκιμε· ὅπλον γὰρ ἔσχες Σταυρόν, καὶ κράτος ἀήττητον, Τριάδος ὁμοουσίου πίστιν· διὰ τοῦτο μετ’ Ἀγγέλων, συναναπαύῃ ἀείμνηστε.

Καὶ νῦν…
Ἦχος πλ. β΄

Τὶς μὴ μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τὶς μὴ ἀνυμνήσει σου τὸν ἀλόχευτον τόκον; ὁ γὰρ ἀχρόνως ἐκ Πατρὸς ἐκλάμψας Υἱὸς μονογενής, ὁ αὐτὸς ἐκ σοῦ τῆς Ἁγνῆς προῆλθεν, ἀφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεὸς ὑπάρχων, καὶ φύσει γενόμενος ἄνθρωπος δι΄ ἡμᾶς, οὐκ εἰς δυάδα προσώπων τεμνόμενος, ἀλλ΄ ἐν δυάδι φύσεων, ἀσυγχύτως γνωριζόμενος. Αὐτὸν ἱκέτευε, σεμνὴ Παμμακάριστε, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος βαρύς.

Ἐπὶ τοῦ ὄρους μετεμορφώθης, καὶ ὡς ἐχώρουν οἱ Μαθηταί σου τὴν δόξαν σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐθεάσαντο, ἵνα ὅταν σε ἴδωσι σταυρούμενον, τὸ μὲν πάθος νοήσωσιν ἑκούσιον, τῷ δὲ κόσμῳ κηρύξωσιν, ὅτι σὺ ὑπάρχεις ἀληθῶς, τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα.

Ο Θεός έθρεψε τους Εβραίους σαράντα χρόνια με το μάννα. Ούτε έσπερναν, ούτε θέριζαν, ούτε όργωναν, ούτε είχαν τίποτα… Και ζήσανε σαράντα χρόνια, όχι έναν χρόνο και τρία χρόνια. Σαράντα! θ’ αφήσει τώρα, λες, ο Θεός τον άνθρωπο εκείνον πού θα Τον ακολουθήσει; Όχι! Δεν θα τον αφήσει! Άγιος Αμβρόσιος της Μονής Δαδίου

Συναξάριον.
Τῇ Λʹ(30ῇ) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα· Σίλα, Σιλουανοῦ, Κρήσκεντος, Ἐπαινετοῦ καὶ Ἀνδρονίκου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἰουλίττης τῆς ἐκ Καισαρείας (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Μαξίμας, Δονατίλλας καὶ Σεκούνδας τῶν παρθενομαρτύρων (304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι μάρτυρες Ἀβδον καὶ Σέννεν, πρίγκιπες τῆς Περσίας, ἐν Ῥώμῃ (251)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀπολλοδώρου, ἐπισκόπου Φαιακίας (Κερκύρας), ἑνὸς τῶν ἐν Νικαίᾳ Τριακοσίων καὶ Δέκα Ὀκτὼ θεοφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Τσότνε Δαδιάνι τοῦ ὁμολογητοῦ πρίγκιπα τῶν Μενγκρέλια τῆς Γεωργίας (1260)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Ἀγγελίνας Ἀρανίτι Κομνηνή – Μπράνκοβιτς, πριγκίπισσας τῆς Σερβίας (1516), μητρὸς τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τῆς Οὐγγροβλαχίας (18 Ἰανουαρίου)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Στάρετς Ἀνατόλιος Β΄ Ποτάπωφ, ὁ νεώτερος, τῆς Ὄπτινα Ρωσίας (1922)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις τῆς῾Υπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Καζὰν τῆς Σίτκα ἐν Ἀλάσκᾳ
Καὶ Μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ τιμίου λειψάνου(1484) τοῦ ὁσίου Γερμανοῦ τοῦ Σολοφκί.(1479)

Ερμηνεία στην περικοπή των Πέντε Άρτων
Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh)
13 Αυγούστου 1989

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος

Χρόνο με το χρόνο και από γενιά σε γενιά διαβάζουμε το Ευαγγέλιο σε νέα πλαίσια και υπό το πρίσμα σημερινών καταστάσεων, είτε είναι προσωπικές ή ιστορικές. Και κάθε φορά το ένα ή το άλλο εδάφιο μπορεί με διαφορετικό τρόπο να προκαλεί την προσοχή μας.

Σήμερα διαβάσαμε την περικοπή για τον χορτασμό του πλήθους από τον Χριστό. Και πιο συχνά έχουμε διαβάσει στα κείμενα των Πατέρων και σε πνευματικούς συγγραφείς για το αίσθημα της κατάπληξης στο έλεος του Θεού και της δύναμης που μπορούσε να θρέψει τόσους πολλούς με τόσο λίγα, που πράγματι κάνει θαύματα σ’ έναν κόσμο τόσο πολύ αποξενωμένο από Εκείνον, όταν μοναχά μια υποψία πίστης, μια ρωγμή στην αρματωσιά της απιστίας μας θα του επέτρεπε να ενεργήσει.

Και σήμερα διαβάζοντας την Ευαγγελική περικοπή με ξάφνιασαν ξανά τα λόγια του Χριστού. Οι μαθητές του κάνουν έκκληση να διώξει τα πλήθη, επειδή η μέρα έφθασε στο τέλος της, επειδή η απόσταση από το μέρος που βρίσκονται μέχρι τα γειτονικά χωριά είναι μεγάλη, η κούραση και το σκοτάδι θα τους καταβάλλουν εάν παραμείνουν εκεί περισσότερο. Και όμως, έμειναν χωρίς φαγητό μια ολόκληρη μέρα, ακούγοντας τον ζωηφόρο λόγο του Χριστού.
Και ο Χριστός λέει στους μαθητές: Όχι, δεν χρειάζεται να φύγουν• δώστε τους εσείς να φάνε.. Πως μπορούν να θρέψουν ένα πλήθος τόσο μεγάλο; Χιλιάδες άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ενώ το μόνο που έχουν είναι πέντε ψωμιά και δύο ψάρια. Και εδώ είναι η πρόκληση που απευθύνει ο Χριστός σ’ εκείνους και σ’ εμάς. Ναί – ο Θεός μπορεί να πραγματοποιήσει αυτό το θαύμα• αλλά όχι αν δεν συμβάλλουμε σ’ αυτό απλόχερα και μ’ ανοιχτή καρδιά. Δεν είπε στους μαθητές Του: Κρατήστε όσο περισσότερα τρόφιμα μπορείτε για σας, και δώστε τα υπόλοιπα, ο,τι απέμεινε στους άλλους. Τους λέει: Πάρτε ο,τι έχετε και δώστε τα όλα…

Αυτό δεν μας λέει ο Χριστός, με πολύ ιδιαίτερο τρόπο, σε εποχές που είμαστε τόσο ασφαλείς, τόσο πλούσιοι, και όταν καθημερινά ακούμε για πείνα, δυστυχία, για θάνατο από ασιτία εκατοντάδων ανθρώπων. Και αυτό που απλά μας λέει ο Θεός είναι: δώστε ο,τι μπορείτε και άφηστε με μετά να ενεργήσω• μην μου ζητάτε να κάνω ένα θαύμα, ενώ μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας.

Οι Απόστολοι μπορούσαν να κάνουν λίγα πράγματα• μπορούσαν να μοιράσουν πέντε άρτους και δύο ψάρια• αλλά εμείς μπορούμε να μοιράσουμε τόσα πολλά! Εάν οι καρδιές μας ήταν ανοιχτές, ο Θεός θα έκανε τις πέτρινες καρδιές μας καρδιές ζωντανές, αν είχαμε μάθει τι σημαίνει να είμαστε γενναιόδωροι και υπεύθυνοι ο ένας προς τον άλλον, αν είχαμε μάθει λίγο, τόσο λίγο! – ν’ αγαπάμε στην πράξη τον πλησίον μας, τότε δεν θα υπήρχε πείνα στον κόσμο.

Και αυτό που μας λέει σήμερα το Ευαγγέλιο, είναι , «κοιτάξτε γύρω σας»• σε κάθε πρόσωπο που πεινάει, που δεν έχει στέγη, που βρίσκεται σε ανάγκη και θυμηθείτε ότι καθένα από αυτά τα πρόσωπα είναι δική σας ευθύνη, η πείνα τους, η έλλειψη στέγης, η δυστυχία τους είναι αποτέλεσμα του πλούτου, της άνεσης, και της άρνησής σας να μοιραστείτε, να προσφέρετε, όχι να δώσετε περισσότερο απ’ ο,τι έχετε –απλά να δώσετε.
Αν μοναχά θυμόμασταν, καθώς ένας Άγιος, του οποίου το όνομα δεν θυμάμαι τώρα, γράφει σ’ ένα κείμενό του, ότι όποτε τρώει μια μπουκιά που δεν του είναι απαραίτητη, όποτε αποκτά η κατέχει ο,τιδήποτε πέρα από τις απόλυτες ανάγκες του, το κλέβει από τους πεινασμένους, από τους άστεγους, από αυτούς που δεν έχουν ρούχα – είναι κλέφτης.
Δεν απευθύνεται ακριβώς αυτό σε μας απ’ ότι στον ασκητή;

Ας προβληματιστούμε, επειδή συμπεριφέρομαστε σαν ανόητοι, ανάξιοι οικονόμοι• υπάρχει κάτι παρόμοιο όπως η διαχείριση του πλούτου- πνευματικού, συναισθηματικού, ηθικού και υλικού. Θυμάστε πιθανόν την ιστορία του ανάξιου, απίστου οικονόμου που γέλασε τον κύριο του, τον έκλεψε, και όταν επρόκειτο ν’ απολυθεί επειδή ο κύριος του ανακάλυψε την ατιμία του,κάλεσε τους ανθρώπους που του χρωστούσαν χρήματα και μείωσε το χρέος τους. Αυτό είναι κάτι που θα μπορούσαμε να μάθουμε. Στράφηκε στους ανθρώπους, και έδωσε όποια βοήθεια μπορούσε• εμείς δεν το κάνουμε. Ας μας προβληματίσουν τα λόγια του Χριστού: Δεν χρειάζεται να φύγουν μακρυά μου για να φάνε• δώστε τους ο,τι χρειάζονται.. Και αν κοιτάξουμε γύρω μας, όχι μακρυά, αλλά ακριβώς δίπλα μας, τις ανάγκες των ανθρώπων που πεινάνε, που είναι άστεγοι, που είναι στερημένοι από δικαιώματα, ή απλά τους γείτονες μας που είναι κάποιες φορές τόσο μοναχικοί, που χρειάζονται έναν λόγο παρηγοριάς, φιλία, αλληλεγγύη, θα μπορούσαμε να κάνουμε πράξη την εντολή του Χριστού.

Ας μην ξεγελιόμαστε, δεν θα γίνει αυτό με λόγια παρηγοριάς, μ’ ευγενικές χειρονομίες. Ο Χριστός είπε: Δώστε ο,τι έχετε και ίσως θα πεί σε μας εκτιμώντας την λιγοστή πίστη που έχουμε, την στενότητα και την σκληρότητα της καρδιάς μας: Δώστε ο,τι είναι περιττό στη ζωή σας, ο,τι ξοδεύετε για τον εαυτό σας χωρίς να χρειάζεται, δίχως ν’ αντλείται απ’ αυτά αληθινή χαρά και ικανοποίηση- δώστε τα και τότε αφήστε το Θεό να ολοκληρώσει το δώρο Του, να κάνει τα υπόλοιπα.
Αυτή είναι η κρίση του Θεού επάνω μου• είναι επίσης το κάλεσμα που απευθύνει στον καθένα από σας. Αμήν.
http://www.mitras.ru/eng/eng_180.htm
Ἀπόδοση Κειμένου: http://www.agiazoni.gr

***

Θαύμα ο χορτασμός των προσκυνητών
Άγιος Θεόφιλος ο δια Χριστόν Σαλός

Άλλο ένα περιστατικό πού διηγήθηκε ο υποτακτικός του Στάρετς Θεόφιλου:
Ό Στάρετς είχε μεταφερθή στο ερημητήριο Γκολοσεγιέφσκαγια. Μιά ημέρα, τον Μάϊο του 1853, περίπου έξι μήνες πριν τον θάνατό του, ο μακάριος φώναξε τον υποτακτικό του:
«Παντελεήμων! ’Άς πάμε στο δάσος να προσευχηθούμε στον Θεό».
Καθώς βάδιζαν, ο Στάρετς διάβαζε το Εύαγγέλιο, έψαλλε κι έπλεκε ένα ζευγάρι κάλτσες, ενώ ο Παντελεήμων έκοβε σανό σ’ όλο τό δρόμο και έκανε δεμάτια γιά να ταΐση τον ταύρο στην επιστροφή τους στο σπίτι. Πήγαν μακρυά- και όταν έφτασε πιά το απόγευμα, κατά την δύση του ήλιου, οι οδοιπόροι μας πήραν τον δρόμο του γυρισμού.
Περπατώντας πίσω απ’ το μέρος όπου τώρα βρίσκεται τό ερημητήριο Πρεομπραζέσκαγια, ο Στάρετς σταμάτησε καί ρώτησε:
«Τι θάλεγες να ξεκουραζόμασταν γιά λίγο σ’ αυτόν τον λόφο Παντελεήμων και ν’ απολαύσουμε από δώ την θέα της ‘Αγίας Λαύρας;».
Ο κατάκοπος υποτακτικός, μή περιμένοντας δεύτερη κουβέντα, ξάπλωσε στο γρασίδι κι άρχισε να ροχαλίζη. Ο Στάρετς Θεόφιλος έβγαλε ένα κομμάτι πάγο το έβαλε στο νερό, πρόσθεσε και λίγο μέλι και το ήπιε γιά να δυναμώση το εξαντλημένο του σώμα.

Πέρασε μισή ώρα. Ξαφνικά ο μακάριος φώναξε:
«Παντελεήμων! Κάποιοι ξένοι πλησιάζουν. Τρέξε να τούς φέρης εδώ».
Ο αγουροξυπνημένος υποτακτικός σήκωσε το κεφάλι του και είδε μιά ομάδα προσκυνητών κάτω στον δρόμο. Τούς φώναξε νάρθουν κοντά στον Στάρετς.
«Ο Θεός βοηθός σας», τούς χαιρέτησε εκείνος.
«Ευχαριστούμε Μπάτουσκα», απάντησαν οι άντρες.
«Προφανώς δεν έχετε φάει τίποτα ακόμα», είπε ο Στάρετς.
«Όχι, Μπάτουσκα. Μουσκέψαμε λίγο ξερό ψωμί στο νερό, αλλά δεν έχουμε βάλει φαγητό στο στόμα μας μιά ολόκληρη εβδομάδα».
«Δεν πειράζει. Καθήστε και μη σάς νοιάζει. Η Μητέρα του Θεού θα φροντίσει γιά όλους αμέσως».
Έτσι, αφού έβαλε τούς ταξιδιώτες να καθήσουν, έβγαλε μιά μικρή πυροστιά άπ’ τό καλάθι του, άνοιξε μιά μικρή τρύπα στο χώμα κι’ έστειλε τον Παντελεήμονα να μαζέψη λίγα χαμόκλαδα.
«Κλαδιά; Σέ τι θα σέ χρησιμέψουν Μπάτουσκα; ρώτησε εκείνος, γνωρίζοντας καλά ότι δεν υπήρχε τίποτα γιά να μαγειρέψουν».
«Αγαθιάρη! Θα βράσουμε χυλό. Όπως βλέπεις πρέπει να ταΐσουμε τούς ξένους μας».
Πράγματι τα κλαδιά ήρθαν, αλλά δεν ύπήρχε φωτιά.
«Τι μπελάς κι αυτός!», είπε ο Παντελεήμων εκνευρισμένος. «Δεν βρίσκεται τίποτα γιά ν’ ανάψουμε φωτιά, Μπάτουσκα».
«Κι ο Θεός;!», παρατήρησε εκείνος με σημασία.

Μετά, υψώνοντας τα μάτια του, άρχισε να προσεύχεται:
«Ω Κύριε! Στο πρόσταγμά Σου φωτιά ανάβει έμπροσθεν Σου και αστραπές φωτίζουν τον ουρανό. Άκουσε Κύριε την φωνή της προσευχής μου, όταν Σ’ επικαλούμαι, όταν υψώνω τά χέρια μου στον Άγιο Ναό Σου. ’Άκουσε τις ικεσίες μου· δώσε σ’ αυτούς τούς φτωχούς τροφή γιά να δοξάσουν το Άγιο Όνομά Σου!».
Στην συνέχεια, σταύρωσε την πυροστιά, λέγοντας:
«Στο όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος…».
Πρίν τελείωση τον λόγο του, κάτω από την πυροστιά ξετυλίχτηκε μιά τουλίπα γαλάζιου καπνού. Τα κλαδιά άρχισαν να καπνίζουν και γρήγορα άναψαν τριζοβολώντας μέσα σέ λαμπρές φλόγες. Βλέποντας ένα τέτοιο θαύμα ο Παντελεήμων θέλησε νά το βάλη στα πόδια, αλλά ο Στάρετς τον κράτησε και κουνώντας το δάχτυλό του τον πρόσταζε να ρίξη λίγο απ’ το κομμένο χορτάρι μέσα στο τσουκάλι ενώ ο ίδιος έριξε μπόλικα χαλίκια κι ένα κομμάτι πάγο πού έβγαλε από το καλάθι του. Όταν όλα αυτά άρχισαν να βράζουν, ο μακάριος μή διακόπτοντας την μυστική του προσευχή, σταύρωσε γιά άλλη μιά φορά την πυροστιά κι ανακάτεψε το περιεχόμενο του τσουκαλιού:
«Λοιπόν, δοκίμασέ το τώρα», είπε γυρίζοντας προς τον υποτακτικό του. Ο Παντελεήμων πήρε επιφυλακτικά στην μύτη του κουταλιού λίγο άπ’ τον χυλό και τον δοκίμασε με την άκρη της γλώσσας του. Αμέσως όμως γέμισε μιά ολόκληρη κουταλιά και την έφαγε φωνάζοντας έξαλλος:
«Μπάτουσκα!!! Αλήθεια και τρισαλήθεια, είναι σιμιγδάλι!».
«Βιάσου και σέρβιρε τούς καλεσμένους μας κουτούτσικε πριν κρυώση».
Ο Παντελεήμων με χαρά και φόβο άρχισε να γεμίζη με τον χυλό τις ταξιδιωτικές γαβάθες των έκπληκτων προσκυνητών. Αλλά όσο κι αν έβαζε, η ποσότητα του χυλού δεν λιγόστευε στο τσουκάλι. “Όλοι έφαγαν και χόρτασαν και με το παραπάνω, και το τσουκάλι παρέμεινε γεμάτο. (Όπως ακριβώς το ψωμί και τα ψάρια στην έρημο τότε πολλαπλασιάστηκαν και έθρεψαν τα πλήθη, έτσι και τώρα έγινε με τον χυλό, χάρη στις προσευχές του Στάρετς Θεόφιλου).
«Ο Κύριος μαζί σας», είπε ευγενικά ο μακάριος γυρνώντας προς τούς ταξιδιώτες, όταν είχαν πλέον τελειώσει το φαγητό. «Πηγαίνετε στην ‘Αγία Λαύρα και προσευχηθήτε γιά όλους».
Κυριολεκτικά συγκλονισμένοι από το θαύμα στο οποίο υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες, οι προσκυνητές, έφτασαν στην Λαύρα κι άρχισαν να το διηγούνται σ’ όλους με θαυμασμό και δέος.
Έτσι είναι: Όλα όσα ζητάς μ’ αληθινή πίστη στην προσευχή, θα τα λάβης.
Από το βιλίο «Ο στάρετς Θεόφιλος ο δια Χριστόν σαλός (1788-1853), Εκδ. Ι.Μ. Παναγίας του Εβρου

***Πολλαπλασιασμός κερασμάτων!
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Κάποιος επισκέπτης του Γέροντα πίστευε ότι στην εποχή μας δε γίνονται θαύματα. Ό Γέροντας διέγνωσε τη δυσπιστία του και του είπε:
– Πάρε αυτό το κουτί και κέρασε τους επισκέπτες. (Οι επισκέπτες ήσαν περίπου 12 και το κουτί είχε τρία γλυκά).
– Μα, Γέροντα…
– Κάνε όπως σου λέω και πάρε και εσύ κέρασμα.
(Πράγματι αφού τους κέρασε όλους πήρε και ό ίδιος. Στο τέλος διαπίστωσε ότι στο κουτί υπήρχαν ακόμη τρία γλυκά).
– Τίποτα δεν είναι αδύνατο για το Θεό.

Μια μέρα, περπατώντας κατά μήκος του δρόμου, ο Γέροντας είδε ένα όμορφο μεγάλο μανιτάρι. «Δόξα τω Θεώ», είπε, «κατά την επιστροφή, θα το κόψω και θα το μαγειρέψω για δείπνο». Επιστρέφοντας πίσω, είδε ότι το μισό μανιτάρια το είχε φάει κάποιο ζώο. Όχι ελάχιστα αναστατωμένος, ευχαρίστησε και πάλι τον Θεό: «Δόξα τω Θεώ , τότε δεν χρειάζεται να φάω ένα ολόκληρο μανιτάρι, αλλά το μισό». Πήρε το μισό μανιτάρι. Όταν το επόμενο πρωί βγήκε στην αυλή του, είδε ότι υπήρχαν πολλά μανιτάρια γύρω. Και ευχαρίστησε πάλι τον Θεό. “Δόξα τω Θεω” για τα πάντα: για ένα ολόκληρο μανιτάρι, και για το μισό, και για τα πολλά.

***

Ο σκοπός του Μοναχού δεν είναι ούτε και να καταγίνεται με πολλά εργόχειρα και να μαζεύη πολλά χρήματα, για να βοηθάη τους φτωχούς, διότι αυτό είναι ξεπεσμός πνευματικός, ενώ θα μπορούσε να βοηθήση με τόνους και όχι με κιλά, (όταν λόγου χάρη υπάρχη ανομβρία, δια της προσευχής του να γεμίση του κόσμου τα αμπάρια). Έτσι ο Θεός ανιστά από γης πένητα και από κοπρίας εγείρει πτωχόν. Μην ξεχνάμε τι έκανε ο Προφήτης Ηλίας.

Οι Μοναχοί εύχονται για όλους τους αρρώστους να λάβουν την διπλή τους υγεία, και ο Καλός Θεός σπλαγχνίζεται το πλάσμα Του και βοηθάει να γίνουν καλά, και να βοηθήσουν και αυτοί άλλους, εργαζόμενοι σαν καλοί Χριστιανοί…
Οι Μοναχοί που ενδιαφέρονται για την σωτηρία των ψυχών των ανθρώπων, είναι πιο στοργικοί Πατέρες και από τους κατά σάρκα πατεράδες και περισσότερα παιδιά έχουν από τον μεγαλύτερο πολύτεκνο, διότι όλα τα πλάσματα του Θεού τα θεωρούν παιδιά και αδέλφια τους και με πόνο προσεύχονται, για να φθάσουμε όλοι οι άνθρωποι στον προορισμό μας, κοντά στον Θεό.

Ο μοναχός ενδιαφέρεται για την σωτηρία την δική του και για την σωτηρία όλων των ζώντων και όλων των κεκοιμημένων. Για τον μοναχό η πραγματική, η θεϊκή αγάπη βρίσκεται μέσα στον πόνο για την σωτηρία της ψυχής του και στον πόνο για την σωτηρία όλου του κόσμου.

Όσοι όμως εργάζονται ταπεινά και αποκτούν αρετές και σκορπούν ταπεινά, από αγάπη, τα μυστικά τους βιώματα, είναι οι μεγαλύτεροι ευεργέτες, διότι δίνουν πνευματική ελεημοσύνη και βοηθούν πολύ θετικά τις αδύνατες ή τις κλονισμένες ψυχές στην πίστη. Εκείνοι πάλι που πετάνε ακόμη και τον εαυτό τους στον κόσμο, από αγάπη, αφού πέταξαν πια τον κόσμο από μέσα τους, αυτοί πετάνε πια στον Ουρανό και δεν πιάνονται από τον κόσμο.

Να μάθη κανείς να χαίρεται με το να δίνη. Όταν χαίρεται με το να δίνη, είναι τοποθετημένος σωστά, είναι δικτυωμένος με τον Χριστό· έχει την θεία Χάρη. Όταν δίνη ή προσφέρη κάτι, η χαρά που νιώθει έχει θείο οξυγόνο. Τέτοιοι άνθρωποι που δίνονται, χωρίς να υπολογίζουν τον εαυτό τους, θα μας κρίνουν μεθαύριο. Τί χαρά νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι! Αυτούς τους προστατεύει ο Χριστός. Γι᾿ αυτό, χίλιες φορές να τον κυριέψη η σπατάλη τον άνθρωπο παρά η τσιγγουνιά. Η ευλογία γεννάει ευλογία.

Πολλοί επισκέπτες έδιναν στο Γέροντα διάφορα τρόφιμα, για να εκδηλώσουν την αγάπη τους. Εκείνος τα μοίραζε συνεχώς, χωρίς να κρατάει για τον εαυτό του τίποτα. Σε σχετική ερώτηση, γιατί δεν κρατούσε κάτι, είπε:
-Αν τα κρατήσω, θα κάνω σούπερ-μάρκετ εδώ! Θυμάμαι ακόμα και τους Ισραηλίτες που ο Θεός τους έριχνε καθημερινά το μάννα.
Όσοι όμως κρατούσαν κάτι για την επόμενη ημέρα, τους σάπιζε. Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού.

Όποιος παρακολουθεί τις ευεργεσίες του Θεού, μαθαίνει να εξαρτά τον εαυτό του από την θεία πρόνοια.

Ο άνθρωπος που έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό χαίρεται τα πάντα.

Όταν εµπιστευώµαστε τον εαυτό µας στον Θεό, ο Καλός Θεός µας παρακολουθεί και µας οικονοµάει. Σαν καλός οικονόµος δίνει στον καθένα µας ο,τι του χρειάζεται και µας φροντίζει ακόµη και σέ λεπτοµέρειες για τις υλικές ανάγκες µας. Και για να καταλάβουµε την φροντίδα Του, την πρόνοια Του, µας δίνει ακριβώς ο,τι µας χρειάζεται….

***

Κυριακή Η’ Ματθαίου
Ὁ Xριστός χορταίνει τίς ψυχές καί τά σώματά μας
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης,

Ὀγδόη Kυριακή τοῦ Mατθαίου σήμερα, ἀγαπητοί. Ὁ Xριστός μας, στό σημερινό Eὐαγγέλιο, εὑρίσκεται στήν ἔρημο μέ τούς Mαθητάς καί Ἀποστόλους, ἔχουν πάει νά ξεκουραστοῦν, νά κάνουν λίγες διακοπές. Ἔκαμε καί ὁ Xριστός καί οἱ Ἀπόστολοι διακοπές.

Ὅμως, ἐκεῖνοι πού Tόν ἀγαποῦσαν, οἱ ἄνθρωποι ὅλοι, καθώς Tόν εἶδαν νά πηγαίνει στήν ἔρημο, νά περνάει μέ τό καραβάκι ἀντίπερα στήν ἔρημο, Tόν ἀκολούθησαν πεζοί, πέρασαν τό ἡμικύκλιο πού κάνει ἐκεῖ ἡ θάλασσα τῆς Γαλιλαίας καί ἔφθασαν κοντά Tου. Tόσο Tόν ἀγαποῦσαν, τόσο Tόν ἤθελαν, πού δέν τούς ἔνοιαζε οὔτε τό λιοπύρι, οὔτε ἡ κούραση, οὔτε τό γεγονός πώς δέν εἶχαν τρόφιμα μαζί τους. Tίποτα. Tούς ἔνοιαζε μόνο νά ’ναι κοντά Tου. Ἔτσι εἶναι ἡ ψυχή. Σάν ἀγαπήσει τόν Θεό της, δέν θέλει τίποτε, «τά ἔχει ὅλα, κι ἄς μήν ἔχει τίποτα», πού ἔλεγε ὁ μεγάλος Ἀπόστολος.

Kαί ὁ Ἰησοῦς τούς συμπόνεσε, τούς «ἐσπλαχνίσθη», ὅπως λέει τό Eὐαγγέλιο. Bγῆκε ἀπό κεῖ πού ἦτο, θεράπευσε τούς ἀρρώστους των καί τούς μιλοῦσε. Θαυματουργοῦσε καί μιλοῦσε. Λόγος καί πράξη. Πράξη καί λόγος. Kι ἔλεγε ἀργότερα: «Ὁ ποιήσας καί διδάξας, οὗτος μέγας κληθήσεται».
Πῆρε τό βράδυ, κι οἱ ἄνθρωποι κρεμόντουσαν ἀπό τό στόμα τοῦ Xριστοῦ καί χαιρόντουσαν μέ τά θαύματά Tου. Eἶχαν ξεχαστεῖ τελείως. Oἱ Ἀπόστολοι, πού νοιάζονται τόν κόσμο, πῆγαν καί Tοῦ εἶπαν: «Πέρασε ἡ ὥρα, Kύριε. Δῶσε ἐντολή νά διαλυθοῦν καί νά φύγουν, νά πᾶνε στίς κοντινές κωμοπόλεις καί χωριά, νά βροῦνε νά φᾶνε». Kι ὁ Xριστός τί λέγει τότε στούς Μαθητάς; «Δῶστε τους ἐσεῖς νά φᾶνε». «Tί νά τούς δώσουμε, Kύριε; Ἐμεῖς δέν ἔχομε… Πέντε ψωμιά καί δύο ψάρια δέν φτάνουν οὔτε γιά μᾶς».

Kι ὁ Xριστός τούς λέγει: «Φέρτε τα ἐδῶ». Ὕψωσε τό βλέμμα στόν οὐρανό, εὐχαρίστησε τόν Πατέρα, τά εὐλόγησε, καί τά ἔκοψε κομμάτια, καί τά ’δωσε στούς Ἀποστόλους. Kαί στά χέρια τῶν Ἀποστόλων ἐπληθύνοντο. Kαί χόρτασαν πέντε χιλιάδες ἄνδρες, χωρίς γυναῖκες καί παιδιά. Aὐτό εἶναι προτύπωση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Eὐχαριστίας. Ὁ Xριστός εἶναι «ὁ προσφέρων καί προσφερόμενος καί μηδέποτε δαπανώμενος». Eἶναι «ὁ ἐσθιόμενος καί μηδέποτε δαπανώμενος». Δέν τελειώνει ποτέ ὁ Xριστός.

Διάφοροι δῆθεν προφῆται τῆς ἐποχῆς μας λένε πώς θά τελειώσουν τά ἀγαθά αὐτῆς τῆς πλάσης, θά σωθεῖ τό νερό, θά λείψουν οἱ τροφές, καί τό ’να καί τ’ ἄλλο. Mά ἀφοῦ «πάρεστιν ὁ τροφοδότης», ὅπως λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Xρυσόστομος, «εἶναι παρών ὁ τροφοδότης», δέν ἔχομε τίποτε νά φοβηθοῦμε. Aὐτός μέ πέντε ψωμιά χόρτασε ἕνα ἀμέτρητο πλῆθος, καί μπορεῖ ὁ Kύριος, Aὐτός πού μπορεῖ κι ἀπό πέτρες νά βγάλει παιδιά στόν Ἀβραάμ, μπορεῖ νά μᾶς δώσει νά φᾶμε. Ἐκεῖνος ὁ Ὁποῖος ἔφερε τά σύμπαντα «ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι», μπορεῖ νά μᾶς δώσει τά πάντα, ἀφοῦ μᾶς ἔδωσε καί τόν ἑαυτό Tου, τό Σῶμα καί τό Aἷμα Tου, νά τά μεταλαμβαίνωμε «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον».

Kαί ἀφοῦ ἔφαγαν ὅλοι καί χόρτασαν, ὁ Xριστός φρόντισε γιά τά περισσεύματα, τά κομμάτια πού περίσσευσαν. Eἶναι οἰκονόμος ὁ Xριστός· δέν θέλει νά σπαταλᾶμε τά ἀγαθά Tου. Mποροῦμε αὐτό πού ἔμεινε νά τό κρατήσωμε, νά φᾶμε καί πάλι, καί νά φάει καί κάποιος ἄλλος. Aὐτή εἶναι ἡ ἀρίφνητη ἀγάπη Tου καί ἡ ἐσπλαχνία Tου. Kαί ἀκόμα τούς ἔβαλε στό καράβι νά περάσουν ἀντίπερα.

Kι Ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἀπέλυσε τόν λαό, ἀνέβηκε στό ὄρος καί προσευχότανε γι’ αὐτούς καί γιά ὅλους. Ὅταν ἐμεῖς δέν προσευχόμεθα, ὅταν ἐμεῖς ἀμελοῦμε, ὁ Xριστός προσεύχεται. Aὐτό μήν τό ξεχνᾶμε. Mᾶς κάνει καλό.
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης, Τὸ Κήρυγμα τῆς Κυριακῆς, Τόμος Β´

***

Αγιος Γέροντας Αμβρόσιος της Μονής Δαδίου

– Για να φτιάξεις τον εαυτό σου, πρέπει να κουραστείς λιγάκι. Να κατακτήσεις τα πράγματα πού σου λέω: την πίστη σου σωστή• την ειλικρίνεια της καρδιάς να μην την μπερδεύεις με το ψέμα, με την αδικία, με την κλοπή, με την προστυχιά, με τα πράγματα αυτά• να είσαι δίκαιος άνθρωπος• και ν’ αγαπάς. Ποιόν ν’ αγαπάς; Εκείνον πού παραγγέλλει ν’ αγαπήσεις τον Θεό με την καρδιά σου και τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. Για ερεύνησε μέσα στην καρδιά σου και τότε θα βρεις ποιόν αγαπάς. Με καταλαβαίνετε πώς σας μιλάω; Αν δεν με καταλαβαίνετε, θα τα βρείτε μπροστά σας αυτά πού σας λέω. Θα τα δείτε από τώρα και μπρος.
– Να μας δίνει μόνο δύναμη ο Θεός, φώτιση, κουράγιο, να μπορέσουμε να αντέξουμε αυτά τα πράγματα.
– Θα δίνει ο Κύριος. Εδώ θα είναι και θα δίνει. Ο Θεός έθρεψε τους Εβραίους σαράντα χρόνια με το μάννα. Ούτε έσπερναν, ούτε θέριζαν, ούτε όργωναν, ούτε είχαν τίποτα, κανένα ζώο. Και κάθε πρωί πήγαιναν έξω, άνοιγαν την πόρτα τους και έβρισκαν στο κατώφλι μια κατσαρόλα με το μάννα, πού είχε όλες τις ουσίες όλων των φαγητών. Και ζήσανε σαράντα χρόνια, όχι έναν χρόνο και τρία χρόνια. Σαράντα! θ’ αφήσει τώρα, λες, ο Θεός τον άνθρωπο εκείνον πού θα Τον ακολουθήσει; Όχι! Δεν θα τον αφήσει!

– Θα έρθουν χρόνια δύσκολα, αλλά μη φοβάστε. Τα παιδιά Του ο Θεός δεν τα εγκαταλείπει, θα τα φυλάει σκανδαλωδώς.
– Δηλαδή, Γέροντα;
– Τί δηλαδή; Να, άμα δεν θα έχεις να φας, θα ξυπνάς το πρωί, θα βρίσκεις μια φραντζόλα πάνω στο τραπέζι και θα λες: «Αυτό από που ήρθε»; Αλλά πρέπει να έχεις πίστη. Χωρίς πίστη, δεν γίνεται τίποτα.

***

Όσιος Ευμένιος Σαριδάκης

Κάποια φορά, που ο Πατερούλης είχε μοιράσει όλα τα κεράσματα που είχε και δεν απέμενε τίποτε για να προσφέρη στον επόμενο επισκέπτη, μία κυρία τον παρατήρησε με κάποια αυθάδεια:
– Τώρα, που μοίρασες ό,τι είχες για κέρασμα, έτσι και έρθη ένας άνθρωπος, τι θα τον δώσης;
Ο Πατερούλης δεν της απάντησε, απλώς χαμογέλασε.
Εκείνη την στιγμή, χτυπάει την πόρτα ένας νεαρός και ρωτά:
– Γέροντα, μπορώ να μπω;
Ο Γέροντας απαντά:
– Να ‘ναι ευλογημένο, έλα, έλα μέσα.
– Μισό λεπτό, απαντά ο νεαρός.
Και σε λίγο ξανάρχεται, φέρνοντας ένα τεράστιο κουτί, που έπιασε όλο το τραπέζι του Πατερούλη.
– Τα στέλνει ο τάδε, του λέει.
Πήρε την ευχή του το παλληκάρι και έφυγε.
Άρχισε τότε η κυρία να του λέη:
– Μμ, να δω τι θα τα κάνης τώρα τόσα κεράσματα.
Ο Πατερούλης δεν της απάντησε και πάλι. Απλώς χαμογέλασε. Σε λίγη ώρα ξανακτυπά η πόρτα και εμφανίζεται ένας άλλος νεαρός λέγοντας:
– Πάτερ, είναι ευλογημένο;
– Πέρασε, πέρασε, του απαντά.
– Ένα λεπτό, γιατί έχουμε έρθη με ένα πούλμαν να πάρουμε την ευχή σας, γιατί ξεκινάμε εξετάσεις, του λέει ο νεαρός.
– Να ‘ναι ευλογημένο, να ‘ναι ευλογημένο, απαντά ο Πατερούλης!
από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος: ”Π. Ευμένιος, ο Ποιμήν ο καλός και Θαυματουργός”

Ένας Λαός που ψέλνει στις Εκκλησίες του
¨Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού.¨ δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Μόνο να εμπιστευόμαστε τον Θεό μας με δυνατή Πίστη, Προσευχή και Μετάνοια.

Οι άνθρωποι ούτε καν καταλαβαίνουν ότι ζούμε στα σημεία των καιρών, ότι προχωρεί το σφράγισμα. Οι πιστοί που δεν θα έχουν να δείξουν άλλες αρετές, θα λάβουν στεφάνους, μόνο επειδή θα μείνουν σταθεροί στην πίστη. Ο Θεός δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τους δούλους του. Άγιος Ανατόλιος Β΄ Ποτάπωφ της Όπτινα – Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2022/07/29/82171/

Ο Θεός την αγαπάει την ελευθερία. Όπου το πνεύμα Κυρίου εκεί ελευθερία. Μην φοβάσαι τις θλίψεις, Αν είναι αναγκαίο, υπόμεινε διωγμούς, διότι ο Κύριος θα είναι μαζί σου και οι άγιοι, ο Θεός είναι ισχυρότερος από τον εχθρό, και δεν θα αφήσει ποτέ τους δούλους του χωρίς προστασία, και στην άγνοια. Άγιος Ανατόλιος ο Νεώτερος (Ποτάποφ) της Όπτινα
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/29/%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%b3%ce%b1%cf%80%ce%ac%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%85%ce%b8%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%84/

Τι ευλογία ήταν αυτή! Όπως ευλόγησε ο Χριστός τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια και χόρτασαν πέντε χιλιάδες άνδρες, χωρίς γυναίκες και παιδιά. Ευλογία Κυρίου! Προσευχή, παιδιά μου, και νηστεία: αυτά ωφελούν την ψυχή του ανθρώπου. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης – Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης
https://iconandlight.wordpress.com/2022/08/01/%cf%84%ce%b9-%ce%b5%cf%85%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%ae-%cf%8c%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b5%cf%85%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%b7%cf%83%ce%b5-%ce%bf-%cf%87%cf%81/

Με την πίστη του σταμάτησε τον ήλιο και καρποφόρησε η έρημος . Όσιος αββάς Πατερμούθιος
https://iconandlight.wordpress.com/2016/07/08/%CE%B5%CE%AC%CE%BD-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%85%CF%84/

Πίστη και Προσευχή. Τίποτε δεν είναι αδύνατον στην Παναγία μας
https://iconandlight.wordpress.com/2020/03/13/41104/

«Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ».

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων
Ἦχος γ´

Ἀπόστολοι Ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ , ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Ἀποστόλων
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε

Οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ὡς οὐρανοὶ λογικοί, τὴν δόξαν ἀστράψαντες, τοῦ κενωθέντος ἐν γῇ, συμφώνως ὑμνείσθωσαν, Κρήσκης Σιλουανός τε, καὶ ὁ ἔνθεος Σίλας, ἅμα σὺν Ἀνδρονίκῳ, Ἐπαινετὸς ὁ θεόφρων· Χριστὸν γὰρ ἱκετεύουσι, σώζεσθαι ἅπαντας.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Σίλα
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης. (ὑπὸ Ἱερομ.Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου)

Συνοδίτης τοῦ Παύλου γεγονὼς καὶ συνέκδημος, τὴν Νεάπολιν μάκαρ καὶ Φιλίππους ἐφώτισας, τῆς θείας ἐπιγνώσεως φωτί, Ἀπόστολε Σίλα ἱερέ. Ἀλλὰ φύλαττε καὶ σκέπε πάντας ἡμᾶς, ἐν πίστει ἐκβοῶντάς σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐκπληροῦντι διὰ σοῦ, ἡμῶν τὰ αἰτήματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Σίλα (παλαιόν)
Ἦχος δ΄.

Ὡραῖοι οἱ πόδες σου Σίλα Ἀπόστολε, τὴν γῆν καθηγίασαν, τῆς Νεαπόλεως καὶ τῶν Φιλίππων, τὴν κλεινὴν χώραν πανεύφημε· φωτὸς τοῦ θείου μύστης, πρὸς ἡμᾶς χρηματίσας, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τὴν σκοτόμαιναν μάκαρ· δι’ ὃ ἐν παῤῥησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.

Ἀπολυτίκιον Ἀπολλοδώρου Ἐπισκόπου Φαιακίας
(Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου)
Ἦχος α´. Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης.

Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης συμμέτοχος, τὸν Υἱὸν καὶ Λόγον κηρύξας τῷ Πατρὶ Ὁμοούσιον, πρὸ πάντων τῶν αἰώνων ποιητὴν ἀΰλων καὶ ἐνύλων οὐσιῶν· ὅθεν χαίρουσα Φαιάκων ἐπισκοπὴ σὲ μεγαλύνει κράζουσα· δόξα τῷ σὲ φωτίσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ δεδωκότι σε ἡμῖν ποιμένα Ἀπολλόδωρε.

Εὐαγγέλιον
Κυριακή Η’ Ματθαίου
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον (ιδ’, 14-22)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτούς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. Ὀψίας δὲ γενομένης, προσῆλθον αὐτῷ οἱ Μαθηταὶ αὐτοῦ, λέγοντες· Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος, καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας, ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. Οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. Ὁ δὲ εἶπε· Φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε. Καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, καὶ λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν, εὐλόγησε· καὶ κλάσας, ἔδωκε τοῖς Μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ Μαθηταὶ τοῖς ὅχλοις. Καὶ ἔφαγον πάντες, καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. Οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς Μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον, καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.

Wealthy have become impoverished, but those who seek the Lord shall never be deprived of any good things. The Miracle of the Five Loaves and Two Fishes. Metropolitan Anthony of Sourozh

Synaxarion From the Menaion.
On July 30, we commemorate the holy Apostles among the Seventy, Silas, Silvan, Crescens, Epenetus, and Andronicus.
On this day we also commemorate the holy Martyr Juliette of Caesarea in Cappadocia (4th century)
On this day we also commemorate the holy Martyrs Abdon and Sennen, princes of Persia, at Rome (251)
On this day we also commemorate the Saints Maxima, Donatilla and Secunda, three holy virgins (Secunda was aged twelve), martyred in Tebourba in North Africa under Diocletian (304)
On this day we also commemorate the holy Prince Tsotne Dadiani the Confessor, of Mingrelia, Georgia (13th century)
On this day we also commemorate the holy Saint Angelina (Brancovic), Despotina of Serbia (c. 1520)
On this day we also commemorate the holy New Hiero-confessor Anatole II (Potapov) “the Younger”, Elder of Optina Monastery (1922)
On this day we also commemorate the Uncovering of the relics (1484) of Venerable Herman of Solovki (1479)
On this day we also commemorate the holy Kazan’ Icon of the Mother of God of Sitka in Alaska

Eighth Sunday of Matthew (14:14-22)
The Miracle of the Five Loaves and Two Fishes

Reading of the Five Loaves
Metropolitan Anthony of Sourozh
13 August 1989

In the Name of the Father, the Son and the Holy Ghost.

We read the Gospel from year to year, and from generation to generation in new contexts, in the face of now situations, whether they are historical or personal. And every time, a passage or another may strike us in a new way.

Today we have read the passage about the feeding of the multitude by Christ. And more often than not I have read in the Fathers and in the spiritual writers their sense of wonder at the mercy of God and of the power of God Who could feed so many with so little, Who could indeed, work miracles within a world so much estranged from Him, when just a glimpse of faith, a crack in our armour of faithlessness allowed Him to act.

And reading today this passage of the Gospel I was struck anew with words of Christ. The disciples call upon Him to send away the multitudes, because the day is spent, distance from the place where they are to the neighbouring villages is great, tiredness will overcome them, and darkness, if they stay longer. And yet, they have not eaten a whole day, listening to the life-giving word of Christ.

And Christ says to the disciples: No, they need not depart; y o u give them to eat… How can they feed a multitude of that kind? A thousand men, women, children, and all they have is five loaves of bread and two fishes? And here is a challenge of Christ to them, and of Christ to us. Yes — in a way, God alone can perform this miracle; but not if we do not contribute with openness of heart, and with an open hand. He did not say to His disciples: Keep as much as you need for yourselves, and give the rest, your left-over to others. He says to them: Take all you have, and give it all…

Isn’t it something which the Lord says to us n o w, in a very special way, in days where we are so secure, so rich, so opulent, and when we hear day after day of the hunger, the misery, the death indeed from starvation of thousands and thousands of people. And what the Lord says to us is simply: Give what you have and let Me act afterwards; do not ask Me to work a miracle where you could do the thing yourselves…

The Apostles could do little; they could share only five loaves and two fishes; but we can share so much! If our hearts were open, and from hearts of stone God had made hearts of flesh within us, if we had learned anything of generosity and of mutual responsibility, if we had learned a little, o, so little! — about loving our neighbour actively, there would be no hunger in the world.

And what this Gospel says to us today, is, ‘look round’; look round at every person who is hungry, every person who is homeless, every person who is in need, and r e m e m b e r that each of these persons is your own responsibility, that all their hunger, all their homelessness, all their misery is ultimately the result of you opulence, your comfort, your richness and your refusal to share, to give. Not to give beyond your means — just to give.

If we only remembered, as one Saint, whose name I can’t recall now, says in one of his writings, that whenever he eats a morsel which is not a necessity, whenever he acquires or possesses anything beyond his strict needs, he has s t o l e n it from the hungry, s t o l e n it from the homeless, stolen it from the one who has no cloths — he is a thief.

Isn’t that addressed to us much more sharply than to this ascetic?

We must reflect on this, because we are behaving like bad, unworthy stewards; there i s such thing as stewardship of wealth — intellectual, emotional, moral and material. You remember probably the story of the unworthy, the unfaithful steward who had cheated his master, stolen from him, and when he was to be dismissed by his master who had discovered his dishonesty, he called the people who owed money to his master, and reduced their debt. This is something which we could learn. He turned to people, and gave whatever help he could; w e d o n o t. Let us reflect on these words of Christ: They need not depart from My presence to order to eat; give them you what they need… And if we looked round us, not far beyond but just round us at the needs of people who are hungry, who are homeless, who are deprived of rights, or simply our neighbours who are at times s o lonely, need a word of comfort, need friendship, solidarity, we would begin to fulfil this commandment of Christ.

But let us not deceive ourselves; it is not by words of consolation, by kind gestures that we will have fulfilled it. Christ said: Give all you have… and to us perhaps, taking into account the little faith which we have, and the narrowness and hardness of our heart, He will say: Give what is superfluous in your life — but give true thought to what is superfluous, to what you spend on yourself unnecessarily, without even deriving true joy and pleasure, an advantage from it — g i v e it, and then, leave it to God to fulfil the gift, to do the rest.

This is the judgement of God upon me; it is also the call of God addressed to each of you. Amen!
http://www.mitras.ru/eng/eng_180.htm

***St.Theophilus (Feofil) the Fool-for-Christ of the Kiev Caves

One day in May of 1853, about six months before his death, the Blessed One said to his cellmate:
“Panteleimon! Let us go into the woods and pray to God.”
As they walked, the Starets read the Gospel, sang the psalms, and knitted a stocking, while Panteleimon cut hay along the way and gathered it into a net in order to treat the bullock on their return home. They walked an exceptionally long way, and when evening came on and the sun began to set, the travelers turned homeward. Walking past the place where the Preobra-zhenskaya Hermitage now stands, the Starets stopped and said:
“How about resting on this hill for a while, Panteleimon, and feasting our eyes on the view of the Holy Lavra?”
The weary cellmate was just waiting for this and he spread out on the grass and began to doze off. Starets Feofil took out a piece of ice put it in water and added some honey and drank it in order to strengthen his exhausted body. Half an hour passed. Suddenly, the Blessed One cried:
“Panteleimon! Some strangers are approaching. Run out and call them here.”
The drowsy cellmate raised his head and saw a group of pilgrims coming down the road. He called them over to the Starets.
“May God help you!” the Blessed One greeted them.
“Thank you, Batiushka (Priest),” the men replied.
“Perhaps you haven’t had anything to eat yet?” asked Feofil.
“Hardly, Batiushka. We’ve chewed on some dried bread crusts in water but there has been no hot food on our tongue for a whole week.”
“Never mind. Sit down and chat for a while. The Mother of God will feed everyone at once.”
Then, having seated the travelers, the Blessed One took a small cast-iron tripod out of his basket, dug a small hole in the ground, and sent Panteleimon out to gather some twigs.
“Twigs?! What good will they do to you, Batiushka!” the bewildered cellmate responded, knowing that there was nothing to cook.
“Simpleton!” the Blessed One chided him. “We’ll boil gruel. You see, it is necessary to feed the pilgrims.”
The twigs were brought but there was still no fire.
“What trouble!” Panteleimon exclaimed with annoyance. “There is nothing to start a fire with, Batiushka.”
“And God?!” the Starets said impressively.
Then raising his eyes, he began to pray:
“O Lord! At Thy command, fire goes before Thee and lightning illumines the heavens. Hear, O Lord, the voice of my prayers when I call unto Thee, when I raise my hands to Thy holy temple.  Hear my supplications; may the poor eat and be filled and praise Thy All-Blessed Name!”
With these words, he prostrated to the east and then blessed the little tri-pod saying, “In the name of the Father, and the Son, and the Holy Spirit. . . ”
But barely had he finished these words when, from under the tripod, a wisp of blue smoke appeared. The twigs began to smoke and soon burst into bright flames.
Upon seeing such a miracle, Panteleimon wanted to run but the Starets stopped him and, wagging his finger, he ordered him to throw some short grass into the pot while he himself dropped in several pebbles and a piece of ice taken from the basket. When all this began to boil, the Blessed One, not interrupting his mental prayer, blessed the tripod once more and mixed the contents of the pot.
“Well, taste it now,” he said, turning to his cellmate.
Panteleimon scooped out a bit of the gruel on the end of a spoon and carefully licked it with his tongue. Then he scooped up a whole spoonful and ate it.
“Batiushka!!” he cried out in astonishment. “Really and truly, it’s semolina (a type of porridge).”
“Hurry and pour it out for the guests, simpleton, before it gets cold.”
The cellmate, joyously and with fear, seized the pot and began to ladle out the gruel into the traveling cups of the dumbfounded pilgrims. But no matter how much he poured out, the amount of gruel in the pot did not lessen. Everyone had been provided for and had eaten his fill, but the pot remained full. Just as the loaves and fishes were multiplied in the wilderness to feed the multitude, so also was the gruel now multiplied in answer to the prayers of Starets Feofil.
“Well, God be with you,” said the Blessed One gently, turning to the travelers when they had finished eating. “Go to the Holy Lavra and pray for everyone.”
Completely staggered by the miracle they had just witnessed with their own eyes, the pilgrims set out for the Lavra and there began to tell everyone, with joy and fear of the miracle. For all that you ask in prayer, with true faith, you will receive.

God is more powerful than devil, and will never abandon His servants. There will always be true Christians, till the end of time, but they will choose lonely and deserted places. St. Anatoly II the Younger of Optina, A Prophesy of Future Lawlessness
https://iconandlight.wordpress.com/2022/07/29/82259/

We will live to the terrible times, but the grace of God will cover us. Saint Nectarius of Optina
https://iconandlight.wordpress.com/2022/04/04/we-will-live-to-the-terrible-times-but-the-grace-of-god-will-cover-us-saint-nectarius-of-optina/

St. Anatoly II the Younger of Optina, A Prophesy of Future Lawlessness, Do not fear troubles… Bravely stand in faith, and if needed joyfully endure persecutions and other troubles, for than the Lord will stand by you… God is more powerful than devil, and will never abandon His servants.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/29/st-anatoly-ii-the-younger-of-optina-a-prophesy-of-future-lawlessness-do-not-fear-troubles-bravely-stand-in-faith-and-if-needed-joyfully-endure-persecutions-and-other-troubles-for-than-the-lord/Gospel Reading: Matthew 14:14-22 (8th Sunday after Pentecost)

At that time, Jesus saw a great throng; and he had compassion on them, and healed their sick. When it was evening, the disciples came to him and said, “This is a lonely place, and the day is now over; send the crowds away to go into the villages and buy food for themselves.” Jesus said, “They need not go away; you give them something to eat.” They said to him, “We have only five loaves here and two fish.” And he said, “Bring them here to me.” Then he ordered the crowds to sit down on the grass; and taking the five loaves and the two fish he looked up to heaven, and blessed, and broke and gave the loaves to the crowds. And they all ate and were satisfied. And they took up twelve baskets full of the broken pieces left over. And those who ate were about five thousand men, besides women and children. Then he made the disciples get into the boat and go before him to the other side, while he dismissed the crowds.

Άγιος Βασιλεύς Θεοδόσιος B’ ο Μικρός, «εκαταστάθη η βασιλεία του ωσάν μία Eκκλησία». Κι έζησε έτσι το Βυζάντιο άγιες βασιλείες του Θεού που κοσμούν την ιστορία στους αιώνες.

Συναξάριον Τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΚΘʹ(29ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Καλλινίκου ἐκ Κιλικίας, τοῦ ἐν Γάγγρᾳ ἀθλήσαντος (250)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας μάρτυρος Θεοδότης, καὶ τῶν τέκνων αὐτῆς ἐκ τῆς συνοδίας τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς φαρμακολυτρίας (+304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Παρθένο-μάρτυρος Σεραφείμας (ἢ Σεραπείας) ἐκ Ρώμης καὶ ἐν Ἀντιοχείᾳ ἀθλησάσης (περ. 117-138)
Οἱ Ἅγιοι μάρτυρες πατὴρ καὶ μήτηρ μετὰ δύο τέκνων αὐτῶν, πυρὶ τελειοῦνται (304).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων μαρτύρων Μάμαντος καὶ Βασιλίσκου, ἐν τοῖς Δαρείου· καὶ τῶν Ἁγίων Βενιαμὶν καὶ Βηρίου, πλησίον τῶν Παλατίων τοῦ Ἑβδόμου.
Καὶ μνήμη τοῦ μακαρίου Ἰωάννου τοῦ Στρατιώτου (361)· καὶ Κωνσταντίνου Α’ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (676)· καὶ τοῦ εὐσεβοῦς βασιλέως Θεοδοσίου Β’ τοῦ Νέου ἢτοι τοῦ Μικροῦ (450)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Εὐσταθίου τῆς Μτσχέτα Γεωργίας (589)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Kilian (Cillian) τῆς Ἰρλανδίας, ἱεραπόστολος, ἐπίσκοπος καὶ Ἀπόστολος τῆς Franconia (Bavaria) Γερμανία (689)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Λούππου, Ἐπισκόπου Τρουὰ τῆς Γαλλίας.(478)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ῥωμανοῦ, Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Κίρζατς, μαθητοῦ τοῦ Ὁσίου Σεργίου τοῦ Ῥαντονέζ. (1392)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ὁσίων Κωνσταντίνου καὶ Κοσμᾶ τῶν ἐν Κοσίνσκι τοῦ Pskov Ῥωσίας. (13ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου παιδὸς Μπογκολιὲμπ τοῦ ἐν Τσέρνιγιαρ τοῦ Ἀστραχαν. (1632/1667)
Μνήμη τῆς Ὁσίας μητρός ἠμῶν Ματρώνας τοῦ Ἀνεμνιάσεβο τῆς Ῥωσσίδος καὶ θαυματουργοῦ. (1936) [ τιμᾶται ἐν Ῥυαζὰν τῇ 22ᾳ Ἀπριλίου]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες: Σεραφεὶμ (Bogoslovsky) καὶ Θεόγνωστος (Pivovarov) τῆς Σκήτεως Κίζιλ-Ζάρσκοε καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς ἐν Ἄλμα Ἀτὰ τοῦ Καζακστὰν (1921)

Η Όσια Ματρώνα Ανεμνιάσεβσκαγια (του Ανεμνιάσεβο) (1864-1936)

Η Ματρώνα Μπελιακόβα γεννήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 1864 στο χωριό Ανεμνιάσεβο της περιφέριας του Κασίμοβ του νομού της Ριαζάν σε μια φτωχή πολύτεκνη οικογένεια. Όταν η Ματρώνα έγινε 7 χρονών, πέρασε ευλογιά. Μετά απ’ αυτήν την αρρώστια το κορίτσι έχασε την όρασή της. Οι γονείς έδερναν συχνά την τυφλή τους κόρη. Μετά από αυτά τα σκληρά κτυπήματα το κοριτσάκι έχασε και την ικανότητα να κουνιέται.

Από τα απομνημονεύματα της Οσίας Ματρώνας:
– Μια μέρα, όταν ήμουνα 10 χρονών, φρόντιζα ως συνήθως την μικρή μου αδερφή, και η μάνα έφυγε για το ποτάμι. Άθελά μου, μου έπεσε η αδερφούλα απ’ τα χέρια. Τρόμαξα πολύ και άρχισα να κλαίω. Εκείνη τη στιγμή γύρισε η μάνα. Με άρπαξε και άρχισε να με δέρνει. Με έδερνε, έδερνε, έδερνε ώστε με έπιασε αδυναμία και ξαφνικά είδα μπροστά μου την Παναγία. Το είπα στη μάνα μου, αυτή όμως πάλι άρχισε να με δέρνει… η Παναγία ήρθε τρεις φορές.
Μετά απ’ αυτό με δυσκολία πήγα πίσω από τη σόμπα και έμεινα εκεί ξαπλωμένη ως το πρωί. Το πρωί με φωνάζουν να φάω κρέπες, εγώ όμως δεν μπορούσα να σηκωθώ: τα πόδια δεν κινιόντουσαν, τα χέρια σαν τσακισμένα και το σώμα πονούσε. Από εκείνη την ημέρα δεν μπορούσα να περπατάω πια, ούτε να κάθομαι, ήμουνα μόνο ξαπλωμένη…
Η μάρτυς έμεινε στο πατρικό της σπίτι μέχρι 17 χρονών. Όλο αυτό τον καιρό περνούσε με υπομονή τις θλίψεις και προσβολές, βρίσκοντας τη μόνη παρηγοριά στα αγαπημένα λόγια της Παναγίας και στην προσευχή. Οι κάτοικοι του χωριού Ανεμνιάσεβο τη συμπονούσαν κι έδειχναν μεγάλο σεβασμό σ’ αυτήν.

Από τα απομνημονεύματα του επισκόπου της πόλεως Καλούγα Στεφάνου:
– Τα χρόνια της δεκαετίας 30-40 με έκλεισαν στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Εκείνα τα χρόνια ήμουνα γιατρός και μου ανάθεσαν στο στρατόπεδο τη διαχείριση του ιατρείου. Οι περισσότεροι κρατούμενοι βρισκόταν σε τόσο δύσκολη κατάσταση, ώστε η καρδιά μου δεν άντεχε. Μερικούς απ’ αυτούς απελευθέρωνα από τη δουλειά και για να βοηθήσω κάπως τους πιο αδύναμους τους έστελνα στο νοσοκομείο.
Μια μέρα η νοσοκόμα, που δούλευε μαζί μου (και αυτή ήταν κρατούμενη στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως) μου είπε:
– Γιατρέ, έχω μάθει, ότι σας κατάγγειλαν. Λένε, ότι είστε πολύ καλόψυχος σχετικά με τους κρατούμενους και απειλείστε με παράταση της παραμονής σας στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως για άλλα 15 χρόνια.
Η νοσοκόμα ήταν σοβαρός άνθρωπος, πληροφορημένη για το τι γινόταν στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως, γι΄ αυτό μόλις άκουσα αυτό που είπε, με έπιασε φόβος. Με καταδίκασαν 3 χρόνια, τα οποία κόντευαν να τελειώσουν, και ξαφνικά άλλα 15 χρόνια! Δεν κοιμήθηκα εκείνη τη νύχτα και όταν ήρθα στο ιατρείο το πρωί, η νοσοκόμα κούνησε το κεφάλι της με στεναχώρια, όταν είδε το πρόσωπό μου ξάγρυπνο και μαραζωμένο.
Μετά τη δουλειά η νοσοκόμα μου είπε διστακτικά:
– Γιατρέ, θέλω να σας δώσω μια συμβουλή, αλλά φοβάμαι, ότι θα με περιγελάσετε.
– Πείτε μου, της είπα.
– Στην πόλη, από την οποία προέρχομαι, μένει μια γυναίκα,που την λένε Ματρώνουσκα. Ο Θεός της έδωσε την ιδιαίτερη δύναμη της προσευχής. Αν αρχίζει να προσεύχεται για κάποιον, αυτός σώζεται. Πολλοί άνθρωποι απευθύνονται σ’ αυτήν, δεν αρνιέται τη βοήθεια σε κανέναν, να την παρακαλέσετε και εσείς.
Γέλασα θλιμμένα.
– Μέχρι να φτάσει το γράμμα μου σ’ αυτήν, θα προλάβουν να με καταδικάσουν για 15 χρόνια.
– Δεν χρειάζεται να της γράψετε, να την φωνάξετε μόνο…, είπε η νοσοκόμα ντροπαλά.
– Να την φωνάξω; Από δω; Μα μένει σε απόσταση εκατό χιλιομέτρων από μας!
– Το ήξερα, ότι θα με περιγελάσετε. Αυτή ακούει όμως από παντού, και εσάς θα σας ακούσει. Μπορείτε να κάνετε έτσι: το βράδυ, όταν θα βγείτε για βόλτα, να μείνετε λίγο πίσω από τους άλλους και να φωνάξετε δυνατά τρεις φορές: «Ματρώνουσκα, βοήθησέ με, έπαθα συμφορά!». Θα σας ακούσει και θα βοηθήσει.
Όλα αυτά μου φαινόταν περίεργα, και όμως όταν βγήκαμε για βραδινή βόλτα, έκανα έτσι, όπως μου είπε η βοηθός μου.
Πέρασε μια μέρα, μια βδομάδα, ένας μήνας. Κανένας δεν με καλούσε. Εν τω μεταξύ ανάμεσα στη διοίκηση του στρατοπέδου συγκεντρώσεως έγιναν αλλαγές: έναν απόλυσαν, άλλον διόρισαν.
Πέρασε ακόμα μισός χρόνος και ήρθε η μέρα της απελευθέρωσής μου. Παίρνοντας τα έγγραφα από το φρουραρχείο, τους παρακάλεσα να μου γράψουν το διορισμό σ’ αυτήν την πόλη, που έμεινε η Ματρώνουσκα, διότι έδωσα υπόσχεση πριν ζητήσω τη βοήθειά της, αν θα με βοηθήσει, θα λέω γι’ αυτήν έναν καλό λόγο κάθε μέρα όταν προσεύχομαι, και όταν θα βγω από το στρατόπεδο συγκεντρώσεως, το πρώτο που θα κάνω είναι να πάω σ’ αυτήν να την ευχαριστήσω.
Βάζοντας τα έγγραφα στην τσέπη μου, άκουσα, ότι δύο νέοι που απελευθερώθηκαν μαζί μου πήγαιναν σ’ εκείνη την πόλη. Πήγα μαζί τους.
Στο δρόμο άρχισα να τους ρωτάω αν γνωρίζουν τη Ματρώνουσκα.
– Την γνωρίζουμε πολύ καλά. Όλοι την γνωρίζουν στην πόλη και σ’ όλη την περιοχή. Θα μπορούσαμε να σας πάμε σ’ αυτήν, αλλά δεν μένουμε στην πόλη, μένουμε στο χωριό και θέλουμε πολύ να φτάσουμε σπίτι πιο γρήγορα. Εσείς μπορείτε να κάνετε το εξής: όταν θα φτάσετε, ρωτήστε τον πρώτο άνθρωπο που θα δείτε, πού μένει η Ματρώνουσκα, και θα σας δείξει.
Μόλις έφτασα, έκανα έτσι όπως μου είπαν: ρώτησα το πρώτο αγόρι, που συνάντησα στο δρόμο.
– Να ακολουθήσετε αυτόν το δρόμο -μου είπε- μετά να στρίψετε δίπλα στο ταχυδρομείο στην πάροδο, εκεί στο τρίτο σπίτι αριστερά μένει η Ματρώνουσκα.
Πλησίασα το σπίτι της με ανησυχία και μόλις ήθελα να χτυπήσω την πόρτα, πρόσεξα ότι δεν ήταν κλειδωμένη και την άνοιξα. Εβρισκόμενος στο κατώφλι, κοίταξα μέσα στο δωμάτιο, που ήταν σχεδόν άδειο. Στη μέση στεκόταν ένα τραπέζι και πάνω στο τραπέζι υπήρχε ένα σχετικά μεγάλο κιβώτιο.
– Μπορώ να μπω; ρώτησα δυνατά.
– Μπες, Σεργιούλη, ακούστηκε μια φωνή από το κιβώτιο.
Τρόμαξα από το αναπάντεχο και πήγα αναποφάσιστα στη φωνή. Όταν κοίταξα μέσα στο κιβώτιο, είδα εκεί μια μικρή τυφλή γυναίκα, που ήταν ξαπλωμένη ακίνητη. Το πρόσωπό της ήταν πολύ φωτεινό και τρυφερό. Την χαιρέτησα και ρώτησα:
– Από πού ξέρετε το όνομά μου;
– Πώς μπορώ να μην το ξέρω! ήχησε η αδύναμη, αλλά πολύ καθαρή φωνή της. Με φώναξες και προσευχόμουνα για σένα, γι’ αυτό το ξέρω. Κάθισε να σε φιλοξενήσω!
Πολλές ώρες πέρασα στη Ματρώνουσκα. Μου είπε, όταν ήταν μικρή, αρρώστησε βαριά και μετά απ’ αυτήν την αρρώστια σταμάτησε να μεγαλώνει και να κουνιέται. Η οικογένειά της ήταν φτωχή. Η μητέρα της πηγαίνοντας για δουλειά την έβαζε στο κιβώτιο και έτσι την άφηνε στην εκκλησία ως αργά το βράδυ. Βρίσκοντας στο κιβώτιο το κορίτσι άκουγε όλες τις ακολουθίες της εκκλησίας και τα Θεία Κηρύγματα. Οι ενορίτες λυπόνταν το κορίτσι και της έφερναν πότε ένα νόστιμο κομμάτι φαγητού, πότε κάτι απ’ τα ρούχα. Κάποιοι απλά την χάιδευαν ή την έβαζαν πιο άνετα. Ο παπάς και αυτός λυπόταν το κοριτσάκι και ασχολόταν μαζί της. Έτσι μεγάλωνε σε ατμόσφαιρα μεγάλης πνευματικότητας και προσευχής.
Μετά μιλούσαμε με τη Ματρώνουσκα για το σκοπό της ζωής, για την πίστη, για τον Θεό. Ακούγοντάς την, έμενα κατάπληκτος από τις σοφές της γνώμες, από τις γνώσεις για τους Άγιους Πατέρες, από την εκβάθυνσή της και τελικά κατάλαβα, ότι μπροστά μου δεν είναι μια απλή άρρωστη γυναίκα, αλλά ένας μεγάλος άνθρωπος μπροστά στον Θεό.

Για τον εαυτό της η Ματρώνουσκα είπε, ότι σύντομα θα την πάνε στη Μόσχα και με παρακάλεσε:
– Όταν θα έρθει ο καιρός που θα βρεθείς μπροστά στην Αγία Τράπεζα, λέγε έναν καλό λόγο και για μένα.
Δεν ήθελα να φύγω από τη Ματρώνουσκα και έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου, ότι θα την επισκεφτώ ξανά όσο πιο γρήγορα γίνεται, αλλά δεν έτυχε να την ξαναδώ. Σε λίγο καιρό την πήγαν στη Μόσχα και την έβαλαν φυλακή, όπου πέθανε. Ήταν πάνω από 70 χρονών.

***Μνήμη τοῦ εὐσεβοῦς βασιλέως Θεοδοσίου τοῦ Νέου, ἤτοι τοῦ Μικροῦ.
Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου

Στιχ. Ἡ βασιλεία ἐμποδὼν οὐχ’ ὡράθη,
Σοὶ ὦ Θεοδόσιε πρὸς σωτηρίαν.

Ὁ βασιλεὺς οὗτος Θεοδόσιος ὠνομάσθη μικρός, ἢ πρὸς διαφορὰν τοῦ πάππου αὐτοῦ Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου, ἢ καὶ διατὶ ἦτον πολλὰ μικρός, ὅταν ἀπέθανεν ὁ πατήρ του Ἀρκάδιος. Καθότι τότε ἦτον ἑπτὰ χρόνων, ἀνατρεφόμενος καὶ διοικούμενος, τόσον ἀπὸ τὴν ἀδελφήν του Πουλχερίαν, ὅσον καὶ ἀπὸ τὸν βασιλέα τῶν Περσῶν Ἰσδιγέρδην, τὸν ὁποῖον ἀφῆκεν ὁ πατήρ του ἐπάνω εἰς αὐτὸν ἐπίτροπον καὶ κηδεμόνα. Ἐβασίλευσε δὲ ἐν ἔτει 408. Τόσον δὲ ἐπρόκοψεν ὁ βασιλεὺς οὗτος ἀπὸ τὴν καλὴν ἀνατροφὴν καὶ διδασκαλίαν τῆς ἀδελφῆς του Πουλχερίας, καὶ τοσαύτην εὐλάβειαν καὶ ὁσιότητα ἀπόκτησε (μὅλον ὁποῦ ἦτον φύσει βαρύνους, καὶ ἀπὸ τοὺς εὐνούχους ἀπατώμενος) ὥστε ὁποῦ, ἐκαταστάθη ἡ βασιλεία του ὡσὰν μία Ἐκκλησία.
Ὅθεν καὶ εἰς τοὺς καιρούς του ἦτον εἰρήνη εἰς τὴν Ἀνατολήν, καὶ ὁ Χριστιανισμὸς ἐπλατύνθη εἰς τὴν Περσίαν, διὰ μέσου τοῦ Ἀντιόχου, τὸν ὁποῖον ἀπέστειλεν εἰς Κωνσταντινούπολιν ὁ Ἰσδιγέρδης. Ὁ δὲ ἐχθρὸς τῶν καλῶν Διάβολος, μὴ ὑποφέρωντας τὴν κοινὴν εἰρήνην τῆς Ἐκκλησίας, ἐσήκωσε τὸν δυσσεβῆ Νεστόριον, ὅστις ἐβλασφήμει, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν εἶναι τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος, ἀλλὰ ψιλὸς ἄνθρωπος. Ὅθεν ἀκολούθως καὶ τὴν αὐτὸν ἀσπόρως τεκοῦσαν, δὲν ὠνόμαζε Θεοτόκον. Διὰ τοῦτο ὁ ἀοίδιμος οὗτος βασιλεύς, ἔλαβε πρόνοιαν, καὶ συνεκρότησε κατὰ τὴν Ἔφεσον τὴν ἁγίαν καὶ Οἰκουμενικὴν Τρίτην Σύνοδον, ἐν ἔτει 431, καὶ δι’ αὐτῆς, τὸν μὲν ἀνθρωπολάτρην καὶ Ἰουδαιόφρονα Νεστόριον ἀναθεμάτισε, τὸν δὲ Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τέλειον Θεὸν καὶ τέλειον ἄνθρωπον ἀνεκήρυξε, καὶ τὴν τοῦτον ἀσπόρως τεκοῦσαν, Θεοτόκον ἐδογμάτισε.

Νόστιμον δὲ εἶναι τὸ διήγημα, ὁποῦ ἀναφέρει ὁ Εὐεργετινὸς περὶ τοῦ βασιλέως τούτου (σελ. 702), ἤγουν, ὅτι ἕνας Μοναχὸς Αἰγύπτιος πηγαίνωντας εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, ἔμεινεν εἰς ἕνα τζεφτιλίκι αὐτῆς. Κατὰ τύχην δέ, περνῶντας ἀπὸ ἐκεῖ ὁ νέος Θεοδόσιος, ἀφῆκε τοὺς ἀνθρώπους ὁποῦ εἶχε μαζί του, καὶ ἐπῆγε μόνος του καὶ ἔκρουσε τὴν πόρταν τοῦ κελλίου τοῦ Μοναχοῦ. Ὁ δὲ Μοναχὸς ἀνοίξας, ἐγνώρισε μὲν αὐτὸν ποῖος εἶναι, ἐδέχθη ὅμως αὐτόν, ὡσὰν ἕνα στρατιώτην. Ὅταν δὲ ἐμβῆκεν εἰς τὸ κελλίον ὁ βασιλεύς, ἐποίησεν ὁ γέρων εὐχὴν καὶ ἐκάθισεν. Ἠρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ βασιλεύς, πῶς ἔχουσιν οἱ Πατέρες οἱ ἐν Αἰγύπτῳ; Ἀπεκρίθη ὁ γέρων. Ὅλοι εὔχονται διὰ τὴν σωτηρίαν σου. Ἐσηκώθη δὲ ὁ γέρων καὶ ἔβρεξεν ἄρτους, ἔβαλε δὲ καὶ ὀλίγον λάδι καὶ ἅλας, καὶ εἶπε τῷ βασιλεῖ, φάγε ὀλίγον. Ὁ δὲ βασιλεὺς ἔφαγεν, ἔδωκε δὲ αὐτῷ καὶ νερὸν καὶ ἔπιε. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ βασιλεύς. Ἠξεύρεις ποῖος εἶμαι ἐγώ; Ὁ γέρων ἀπεκρίθη. Ὁ Θεὸς σὲ ἠξεύρει. Εἶτα λέγει ἐκεῖνος. Ἐγὼ εἶμαι ὁ βασιλεὺς Θεοδόσιος. Ὁ δὲ γέρων εὐθὺς προσεκύνησεν αὐτῷ. Καὶ λέγει πάλιν ὁ βασιλεύς. Μακάριοι εἶσθε ἐσεῖς οἱ Μοναχοὶ ὁποῦ εἶσθε ἐλεύθεροι ἀπὸ τὰς μερίμνας τοῦ βίου. Λέγω δέ σοι τὴν ἀλήθειαν, ὅτι καὶ μὅλον ὁποῦ ἐγεννήθηκα εἰς τὴν βασιλείαν, κᾀμμίαν φορὰν ὅμως δὲν ἔφαγον ἄρτον, οὔτε ἔπιον νερὸν μὲ τόσην ἡδονήν, ὡσὰν σήμερον. Ἀπὸ τότε δὲ ἄρχισε νὰ τιμᾷ τὸν Ὅσιον ὁ βασιλεύς. Ὁ δὲ γέρων φεύγωντας τὴν τιμὴν τῶν ἀνθρώπων, ἀνεχώρησε καὶ ἐπῆγεν εἰς Αἴγυπτον. Ἔτζι λοιπὸν διαπεράσας τὴν ζωήν του ὁ φιλομόναχος βασιλεύς, καὶ βασιλεύσας χρόνους τεσσαράκοντα δύω, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον. (Ὅρα περὶ αὐτοῦ καὶ εἰς τὸν β΄ τόμον τοῦ Μελετίου.)

***Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
΄΄Νόστιμον διήγημα΄΄ για τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο, τον επιλεγόμενο Μικρό

Δεν είναι το ίδιο να τρως το γεύμα σου με ευλογία από το να το τρως χωρίς ευλογία. Κάθε γεύμα είναι η τράπεζα του Θεού, που ο ίδιος ο Θεός έστρωσε και παραθέτει σ’ εμάς. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να ευχαριστούμε τον Θεό ως Οικοδεσπότη μας και να Τον παρακαλούμε να δώσει τις ευλογίες Του. Το φαγητό που έχει ευλογηθεί είναι πιο νόστιμο και ευχάριστο, ενώ το μην ευλογημένο είναι άνοστο, ανθυγιεινό και δυσάρεστο.
Κάποτε ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος, ο επιλεγόμενος Μικρός, είχε βγει για έναν περίπατο στα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης- βλέποντας την καλύβα ενός μοναχού, στάθηκε για να τον επισκεφτεί. Ο γέροντας ρώτησε τον αυτοκράτορα εάν ήθελε κάτι να φάει. «Θα ήθελα!», απάντησε εκείνος. Ο γέροντας έφερε μπροστά του ψωμί, λάδι, αλάτι και νερό. Ο αυτοκράτορας, αφού ήπιε κι έφαγε, ρώτησε τον μοναχό: «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;».
«Ό Θεός γνωρίζει ποιος είσαι», απάντησε ο μοναχός. «Είμαι ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος», συμπλήρωσε εκείνος. Ο μοναχός υποκλίθηκε μπροστά του σιωπηλά. Τότε εκείνος είπε: «Βασιλιάς είμαι και γιός βασιλιά αλλά, πίστεψέ με, ποτέ στη ζωή μου δεν είχα γευτεί ι τόσο νόστιμο φαγητό, όπως αυτό πού έφαγα σήμερα εδώ μαζί σου». «Ξέρεις γιατί;», παρατήρησε ο γέροντας. «Διότι εμείς οι μοναχοί παρασκευάζουμε το φαγητό μας με προσευχή και ευλογία κι έτσι το πικρό φαγητό μετατρέπεται σε νόστιμο γιά εμάς. Ενώ σ’ εσάς το φαγητό προετοιμάζεται με πολύ κόπο, όμως δεν ζητάτε ευλογία (από τον Θεό) γι’ αυτόν τον λόγο ακόμη και το εύγευστο φαγητό σας γίνεται άγευστο».
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, «Ο πρόλογος της Αχρίδος: πνευματικό ημερολόγιο», Ιούνιος, εκδ. Άθως.

π.Ἀνανίας Κουστένης

Στὰ χρόνια τοῦ Mικροῦ Θεοδοσίου, 408–450 μ.X., ἐφάνη μία αἵρεσις στὴ Bασιλεύουσα, ἡ ὁποία ἔλεγε πὼς δὲν ὑπάρχει Ἀνάσταση νεκρῶν, πὼς δὲν θὰ ἀναστηθοῦν οἱ πεθαμένοι, καὶ εἰς μάτην τὸ Ἱερὸν Σύμβολον λέγει «Προσδοκῶ Ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Kαὶ κυρίως ἔκαμε θραύση καὶ στὴν Ἔφεσο, αὐτή, λοιπόν, ἡ αἵρεσις ἡ φοβερή. Tὶς ὁποῖες αἱρέσεις σπέρνει ὁ διάβολος καὶ ταλαιπωρεῖ τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ αὐτοκράτορας Θεοδόσιος ὁ μικρός, εὐσεβὴς καὶ πιστός, δὲν ἤξερε τί νὰ κάμει. Γι’ αὐτὸ ἐφόρεσε τρίχινα ἐνδύματα, ταπεινά, δηλαδή, κι ἔκατσε καταγῆς, προσευχόμενος καὶ νηστεύοντας, καὶ παρακαλώντας τὸν φιλάνθρωπο Xριστό, νὰ δώσει μία λύση. Kαὶ ὁ Kύριος τὴν ἔδωσε, ἔκαμε ἀνάσταση νεκρῶν. Ἀνάστησε τὰ ἑφτὰ κοιμισμένα παιδιὰ τῆς Ἐφέσου…. ἀναφέρθηκαν στὸν Θεοδόσιο, ἔτρεξε ἐκεῖνος στὴν Ἔφεσο, πῆγε στὸ σπήλαιο, πῆγαν ὅλοι μαζὶ πάλι, εἶδαν τὰ παιδιὰ νὰ εἶναι ’κεῖ ἀναστημένα, ἔπεσαν στὰ πόδια τους. Kαὶ εἶπαν πάλι τὴν ἱστορία. Kαὶ τότε, ὁ Mικρὸς Θεοδόσιος κατάλαβε πὼς ὁ Θεὸς τοῦ ἀπάντησε. Πὼς ἀνάστησε τὰ παιδιά, γιὰ νὰ δείξει καὶ σ’ ἐκεῖνον καὶ σὲ ὅλους τοὺς πλανεμένους, ὅτι ὑπάρχει Ἀνάσταση νεκρῶν! Αὐτὸ βασανίζει τοὺς ἀνθρώπους. Kαὶ στὰ χρόνια τοῦ Xριστοῦ ἦταν καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι, οἱ ὁποῖοι δὲν πίστευαν στὴν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Kι ὁ Xριστὸς τοὺς εἶπε ὅτι «Ὁ Θεὸς εἶναι Θεὸς ζώντων. Kαὶ ὅλοι ζοῦν γιὰ τὸν Θεό. Kι οἱ ζωντανοὶ καὶ οἱ πεθαμένοι.» Kι εἴτε ἀποθνήσκομεν εἴτε ζῶμεν, «τοῦ Kυρίου ἐσμέν», ἔλεγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Kι ἐκεῖ, καθὼς μιλοῦσαν, λοιπόν, τὰ παιδιά, νύσταξαν καὶ κοιμήθηκαν. Oἱ πεθαμένοι, δηλαδή, τί εἶναι; Kοιμισμένοι. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ Νεκροταφεῖο ὀνομάζεται Κοιμητήριο. Ξαπλώνουν καὶ ξεκουράζονται τὰ σώματά μας. Kι οἱ ψυχοῦλες πᾶνε στὸν Πλάστη.
Eὐφράνθηκε ὁ Θεοδόσιος, καὶ εἶπε νὰ τὰ βάλουν σὲ λειψανοθῆκες καὶ νὰ τὰ τοποθετήσουν σὲ ἐκκλησίες καὶ λοιπά. Kαὶ αὐτοὶ παρουσιάστηκαν στὸν ὕπνο του καὶ τοῦ εἶπαν: «Σὲ παρακαλοῦμε, νὰ μᾶς ἀφήσεις ἔτσι, ὅπως εἴμαστε στὴ σπηλιά. Nὰ περιμένομε κι ἐμεῖς τὴν κοινὴ Ἀνάσταση».

***

Ένας ταπεινός Άγιος Βασιλέας
ο Άγιος Βασιλεύς Θεοδόσιος B’ ο Μικρός ο Ευσεβής

Πολλοί απ’ τους δικούς μας αυτοκράτορες ήταν κεράκια αναμμένα και πολύ αγαπούσαν την ταπείνωση μπροστά στον Βασιλέα των Όλων. Είχαν τόση μεγάλη ευσέβεια και τόση πολλή προσευχή, ώστε αγίασαν μέσα στη ζωή τους και έφτασαν σε μέτρα επουράνια.
Δε μιλάμε για ηγέτες μικρούς, μιας μικρής περιφέρειας, ας πούμε, αλλά μιλάμε για ηγέτες παντοδύναμους, δηλαδή βυζαντινούς κοσμοκράτορες, που καθόλου δεν ήταν αλλαζόνες, αλλά ήξεραν να πέφτουν στα γόνατα και να έχουν ευσέβεια ασύγκριτη για τον Κύριο τους και Θεό τους. Έξοχο τέτοιο παράδειγμα ήταν ο Άγιος Βασιλεύς Θεοδόσιος B’ ο Μικρός ο Ευσεβής, τον οποίον εορτάζει η Εκκλησία μας κάθε χρόνο στα τέλη Ιουλίου.
Ο Άγιος Βασιλεύς Θεοδόσιος ο Μικρός – παρότι αυτοκράτωρ και παντοδύναμος και με τόση αίγλη επί του θρόνου του – φαίνεται πως ήταν ταπεινός έως ορίου ακροτάτου. Διαβάζουμε στον Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου πως φόρεσε o Θεοδόσιος ένδυμα τρίχινο (!), ένα ρούχο υφασμένο από τρίχες γιδίσιες, και πέφτοντας χάμω στη γη θρηνούσε και έκλαιε στον Κύριο, μην ξέροντας τι λύση να δώσει στο καίριο πρόβλημα μιας αίρεσης που τάραζε τα σπλάχνα της ευλογημένης επικράτειάς του.
Πράγματι η μάστιγα της αίρεσης είχε ταράξει τη γαλήνη εντός και εκτός της Εκκλησίας. Εισάκουσε όμως ο Θεός την προσευχή του αγίου αυτοκράτορος και εδόθη αμέσως απάντηση με εκείνο το θαύμα θαυμάτων, της φοβερής εκείνης αναστάσεως των Αγίων Επτά Παίδων εν Εφέσω.
Την ιστορία των Επτά Παίδων αξίζει κανείς να τη διαβάσει και να τη βάλει στα διαβάσματα του. Πρόκειται για θαύμα θαυμάτων που βρίσκεται γραμμένο παντού, με το οποίο και πείστηκαν οι άνθρωποι να μην ακολουθούν την αίρεση.
Νίκησε λοιπόν ο Θεοδόσιος με μόνο σπαθί την προσευχή του. Τέτοιος άγιος άνθρωπος ήταν ο αυτοκράτορας. Παρά πολύ ταπεινός, με δάκρυα και θρήνους προσευχής. Γι’ αυτό τον αγαπούσε ο Θεός και απαντούσε αμέσως στις αιτήσεις του. Και το λοιπόν «εκαταστάθη η βασιλεία του ωσάν μία Eκκλησία» κάθως το γράφει ο Άγιος Νικόδημος μέσα στον Συναξαριστή του.
Και άλλοι δικοί μας αυτοκράτορες υπήρξαν λαμπάδες αναμμένες και άγιοι ταπεινοί του Χριστού. Με πρώτον και καλύτερον βεβαίως τον αξεπέραστο Μέγα Κωνσταντίνο. Κι έζησε έτσι το Βυζάντιο αγίες βασιλείες του Θεού που κοσμούν την ιστορία στους αιώνες.
Κώστας Παναγόπουλος

Κύριε, μόνε Ελεήμων και Εραστά της Ανθρωπότητας, βοήθησε τους αμαρτωλούς να αισθανθούν το έλεός Σου και τους οικτιρμούς Σου, να το αισθανθούν και να μετανοήσουν αποστρεφόμενοι τις πονηρές οδούς τους! Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/07/28/%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%ce%bc%cf%8c%ce%bd%ce%b5-%ce%b5%ce%bb%ce%b5%ce%ae%ce%bc%cf%89%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81/Ἀπολυτίκιον τῶν Μαρτύρων.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Οἱ Μάρτυρές σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, στεφάνους ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον, ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων, τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Καλλινίκου.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Κλῆσιν σύνδρομον, ἔχων τῷ βίῳ, νίκην κάλλιστον, ᾖρας ἐν ᾄθλοις, φερωνύμως γεγονὼς ὃ προκέκλησαι· σὺ γὰρ καλῶς τὸν ἀγῶνα τελέσας σου, ὡς νικητὴς ἐδοξάσθης Καλλίνικε. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τῆς Μάρτυρος Θεοδότης, καὶ τῶν τέκνων αὐτῆς
Ἦχος α´. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.

Ὡς δῶρον ἐκλεκτόν, Θεοδότη θεόφρον, προσήγαγες Θεῷ, τοὺς ἐνθέους βλαστούς σου· σὺν τούτοις γὰρ ἠγώνισαι, ἱερῶς ἐναθλήσασα, μεθ ̓ ὧν πρέσβευε, ὑπὲρ ἡμῶν τῷ Κυρίῳ, δοῦναι ἄφεσιν,ἁμαρτιῶν ἡμῖν πᾶσι, καὶ βίου διόρθωσιν.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Παρθενομάρτυρος Σεραφείμας (ἢ Σεραπείας) τῆς Ἀντιοχείας
Ἦχος δ´

Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Ματρώνας τῆς ἐν Ἀνεμνιάσεβο τῆς Ῥωσσίδος
Ἦχος πλ. δ’

Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβοῦσα γὰρ τὸν Σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττουσα ἐδίδασκες ὑπερορᾶν μὲν σαρκὸς παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται Ὁσία Ματρῶνα τὸ πνεῦμά σου.

The pious Emperor Theodosius the Younger

Synaxarion From the Menaion.
On July 29, we commemorate the holy Martyr Callinicus of Gangra in Asia Minor (250).
The holy Virgin-martyr Seraphima (Serapia) of Antioch (c. 117-138)
On this day we also commemorate the holy Martyr Theodota and her children. The holy Martyrs, a father, mother and their two children, died by fire. (c. 304)
On this day we also commemorate the holy Martyrs Mamas and Basiliscus in the district of Darius; and Saints Benjamin and Berius by Hebdomon Palace.
We also commemorate blessed John the soldier(c. 361); and Constantine the Patriarch of Constantinople(677); and the pious Emperor Theodosius the Younger. (450)
Saint Lupus the Confessor, Bishop of Troyes, Gaul (479)
On this day we also commemorate the holy Martyr Eustathius the Cobbler of Mtskheta in Georgia (589).
On this day we also commemorate the Saint Kilian, an abbot of a monastery on the island of Inis Cealtra in Ireland, and author of a Life of St Brigid (7th century)
On this day we also commemorate the Saint Bogolep, Child Schemamonk of Black Ravine, near Astrakhan (1667)
On this day we also commemorate the Hieromartyr Bessarion of Smolyan, Bulgaria (1670)
On this day we also commemorate the Venerable Romanus, abbot of Kirzhach Monastery (1392), disciple of St. Sergius of Radonezh.
On this day we also commemorate the Saints Constantine and Cosmas of Kosinsk, in Pskov, Abbots (13th century)
On this day we also commemorate the New Confessor Matrona Belyakova, fool-for-Christ, of Anemnyasevo (1936)
On this day we also commemorate the New Hieromartyrs Seraphim (Bogoslovsky) and Theognostus (Pivovarov), Hieromonks of a skete at Kyzyl-Zharskoe, Kazakhstan (1921)

The pious Emperor Theodosius the Younger
by St Nikolai Velimirovich,

It is not the same to eat your meal with a blessing and to eat it without a blessing. Every meal is the table of God, which God Himself has set for us. This is why it is necessary as a householder to thank God and to beg for His blessings. Blessed food is more tasty and more satisfying while unblessed food is untasty, unsatisfying and unhealthy.

On one occasion, Emperor Theodosius the Younger went for a walk in the surroundings of Constantinople and seeing the hut of a monk stopped and visited. The elder asked the emperor would he desire something to eat? “I do,” answered the emperor. The elder brought bread, oil, salt and water before the emperor. The emperor ate and drank and then asked the monk: “Do you know who I am?” “God knows who you are,” replied the monk. “I am Emperor Theodosius.” The monk bowed down before the emperor silently. The emperor said to him: “I am an emperor and am born of an emperor but, believe me, never in my life have I eaten so tastily as I have today with you.” “And do you know why?” answered the elder. “Because,” he continued, “we monks always prepare our food with prayer and blessing; it is from that, that bitter food for us is transformed into tasty; with you, however, food is prepared with much labor and you do not seek a blessing (from God) and because of that tasty food becomes tasteless.”
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by St Nikolai Velimirovich, Bishop of Zica, Serbia (+1956)
https://prologue.orthodox.cn/June10.htm

***The Emperor Theodosios II began his reign in the year 408 at the age of seven, succeeding his father, Arkadios. He was called “the younger” in order to distinguish him from his grandfather Theodosios the Great. His sister Pulcheria instructed him in Christian piety, and so he had a great reverence for the Orthodox Faith. When Theodosios II assumed the throne, with the help of his sister Pulcheria, he was a strong supporter of the truth of the Orthodox Faith and defender of the Nicene Creed.

By his imperial decree of November 19, 430, the Third Ecumenical Synod met on June 22, 431 in Ephesus, which condemned the heretical beliefs of Nestorius. Because of the fervent piety and great service to Orthodoxy of Theodosius II, the Church has numbered him among its Saints.

St. Matrona Fool-for-Christ, of Anemnyasevo
https://iconandlight.wordpress.com/2020/07/28/47870/

Lord, Merciful and Lover of Mankind, help sinners to sense Your mercy and Your pity toward them to sense and to repent to repent and to turn away from their wicked ways. Saint Nikolai Velimirovič
https://iconandlight.wordpress.com/2022/07/28/lord-merciful-and-lover-of-mankind-help-sinners-to-sense-your-mercy-and-your-pity-toward-them-to-sense-and-to-repent-to-repent-and-to-turn-away-from-their-wicked-ways-saint-nikolai-velimirovic/

Apolytikion of St. Matrona (Plagal of the Fourth Tone) Tone 8

In thee, O Mother, was preserved unimpaired that which is according to God ‘s image; for thou didst take up the Cross and follow Christ. By thine actions thou hast taught us to despise the flesh for it passes away, but to care for the soul which is thing immortal. Wherefore thy spirit holy Matrona rejoices with the angels.

Holy Martyr Callinicus, Troparion, Tone IV —

In his suffering, O Lord,/ Thy martyr Callinicus received an imperishable crown from Thee our God;/ for, possessed of Thy might,/ he set at nought the tormentors and crushed the feeble audacity of the demons.// By his supplications save Thou our souls.

Apolytikion of St EUSTATHIUS — Tone 4

Thy Martyr Eustathius, O Lord, in his courageous contest for Thee received the prize of the crowns of incorruption and life from Thee, our immortal God. For since he possessed Thy strength, he cast down the tyrants and wholly destroyed the demons’ strengthless presumption. O Christ God, by his prayers, save our souls, since Thou art merciful.

Troparion of St THEODOTA — Tone 1

O godly-minded Theodota, thou didst offer thy holy children to God as choice gifts./ Together with them thou didst nobly contend and struggle./ Intercede with Christ our God for us/ that He grant us all forgiveness and correction of life.

Ο Όσιος Πορφύριος, ο μεγάλος προφήτης των καιρών μας, “γνώριζε ” τον Ασκληπιό, τον μάντη Τειρεσία, άκουγε τους παλμούς του σύμπαντος, πήγε στην Σελήνη και στην άκρη του σύμπαντος, στα βάθη του Ατλαντικού…

Συναξάριον Τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΚΗʹ(28ῃ) τοῦ μηνός Ἰουλίου, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Διακόνων Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος καὶ Παρμενᾶ. (1ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Εὐσταθίου τοῦ ἐν Ἀγκύρᾳ. (316)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἀκακίου· καὶ ἀνάμνησις τῶν Ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοῖς Διακονίσσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Ἡ Ἁγία Μάρτυς Δροσίς, ἐν χώνῃ χρυσῇ βληθεῖσα, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Ὁ Ὅσιος Παῦλος ὁ Ξηροποταμηνός, ὁ ἱδρύσας τὰς δύο Μονάς, τὴν τοῦ Ξηροποτάμου καὶ τὴν τοῦ Ἁγίου Παύλου, ἤτοι τὴν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἐν Ἁγίῳ Ὄρει, ὁ ἐν ἔτει ωκ΄ (820) ἀκμάσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Μνήμη τῆς Ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Εἰρήνης τῆς ἐκ Καππαδοκίας, ἀσκησάσης ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Χρυσοβαλάντου. (912)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Αὐξεντίου τοῦ ἐν Λαοδικείᾳ τῆς Φρυγίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Σαμψών, ἐπισκόπου Δόλης τῆς ἐν Βρετάνῃ, τοῦ θαυματουργοῦ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Δανιὴλ τοῦ θαυματουργοῦ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Μωϋσέως τοῦ θαυματουργοῦ, τοῦ ἐν τῇ Λαύρᾳ τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (14ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Δαυΐδ ἐν Χαλεπιω Συρίας (1672/1660)
Μνήμη τῆς Ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Δαρείας ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Σεζένοβο Ρωσίας (1858)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Ἁγίας καὶ θαυματουργοῦ Εἰκόνος, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς ἐπονομαζομένης “Umilenie” (Οὐμιλένιε) [δηλαδὴ Εὐσπλαγχνία, τρυφερότητα], ἐνώπιον τῆς ὁποίας ἐκοιμήθη γονατιστὸς ὁ Ὅσιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, τὴν 2ᾳ Ἰανουαρίου 1833], καὶ εὑρισκομένης ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ντιβέγιεβο Ῥωσίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Ἁγίας καὶ θαυματουργοῦ Εἰκόνος, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ὁδηγητρίας τοῦ Σμολένσκ (1046) καὶ τὰ θαυματουργὰ ἀντίγραφα αὐτῆς: τοῦ Οὔστιουγκ (1290), τοῦ Ἰγκρίτς (1624), τοῦ Γιαροσλάβ (1642), τοῦ Σουϊσκ (1654), τῆς Κοστρόμας (1672), τῆς Λαύρας τοῦ ἁγ. Σεργίου (1730), τοῦ Σουπράζλ Πολωνίας (16ος αἰ.) καὶ τὰ λεγόμενα «τοῦ Χριστοφόρου» (16ος αἰ.) καὶ «τοῦ Νότου».

Όσιος Πορφύριος

Θα σας διηγηθώ μερικά παραδείγματα, για να καταλάβετε ότι ο Θεός στους αξίους Του με τρόπο απλό και φυσικό κάνει μεγάλες αποκαλύψεις. Αποκαλύπτει γεγονότα του παρελθόντος, του παρόντος και τι θα γίνει στο μέλλον. Τους αποκαλύπτει το βάθος της ψυχής των ανθρώπων, τους πόνους και τις χαρές τους, τις αμαρτίες και τα χαρίσματά τους, τις σωματικές και ψυχικές ασθένειές τους, το χρόνο και τον τρόπο τού θανάτου τους.

***

Ακούω τους παλμούς του σύμπαντος

Ήταν μια Κυριακή, όταν επισκέφτηκα το Βυζαντινό Μουσείο, διότι ήθελα να παρακολουθήσω πως κάνανε την ξενάγηση άλλοι συνάδελφοι που ήταν πιο έμπειροι από μένα. Εκεί συνάντησα την κ. Τερέζα (Σειραδάκη) να κάνει δημόσια ξενάγηση σε ένα γκρουπ και θαύμασα τον τρόπο με τον οποίο συνέδεε την αρχαία τέχνη με το Βυζάντιο. Τη συνέδεε και με τον Θεό και σε ανυψωνε πνευματικά! Κάποια στιγμή είπε:
– Γνωρίζω προσωπικά έναν ιερέα που πολλές φορές κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας ακούει τους παλμούς του σύμπαντος! Αυτός ο παππούλης μου είπε: “Ό,τι έχει ζωή έχει και κίνηση. Και ότι έχει κίνηση έχει και παλμό. Το σύμπαν όλο κινείται, διότι όλα τα ουράνια σώματα κινούνται και έχουν παλμό. Στη θεία Λειτουργία…, την ώρα της θείας Ευχαριστίας, ακούω τους παλμούς του σύμπαντος. ” Αυτό που σας λέω μου το αποκάλυψε ο ίδιος ο χαρισματικός ιερέας!

***

Στην Επίδαυρο μου έλεγε ότι “γνώριζε ” τον Ασκληπιό και μου έδειξε τους χώρους που εκείνη την εποχή χρησιμοποιούσαν ως νοσοκομείο. Μου έδειχνε που και πως τους ξαπλώνανε και πως τους θεράπευε ο Ασκληπιός που ήταν άριστος ιατρός και τον λάτρευαν όλοι οι Έλληνες στην αρχαιότητα. Ο Άγιος μου είπε ότι πρόσφερε απλόχερα, χωρίς ιδιοτέλεια, τις ιατρικές του ικανότητες σε κάθε άνθρωπο που είχε ανάγκη. Πέρα από τα ιαματικά νερά και τα βότανα, γνώριζε πως οι σωματικές ασθένειες απαιτούσαν κυρίως ψυχολογική υποστήριξη.
Ο Άγιος μου έλεγε πως τους βοηθούσε να ανοίξουν την ψυχή τους, να προσευχηθούν, να επικαλεστούν τη θεϊκή βοήθεια και μέσα από την πίστη τους ότι θα γίνουν καλά, τελικά να θεραπευτούν. Δηλαδή σε εκείνη την πρωτόγονη εποχή ο Ασκληπιός μπόρεσε να καταλάβει πως η υγεία του σώματος και της ψυχής ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες, κάτι που δυστυχώς περιφρονηθηκε στην σύγχρονη ιατρική.
Όλα αυτά, που είχαν συμβεί πολλούς αιώνες πριν, μου τα περιέγραφε σαν να τα είχε ζήσει προσωπικά μόλις εχτές! Μεγαλειώδες πραγματικά αυτό το χάρισμα να μεταφέρεται και να βλέπει μπροστά του ζωντανά σκηνές του τόσο πολύ μακρινού παρελθόντος.
Μαρτυρία Όλγας Βενιζέλου, ξεναγός,
Από το νέο βιβλίο: Ο Πάνσοφος Όσιος Πορφύριος – Μαρτυρίες (Τόμος Α’). σελ 246

***

Συνήθως ζούσε γεγονότα του παρελθόντος ή καταστάσεις του μέλλοντος ως παρόντα, δηλαδή μετείχε στην Θεία αιωνιότητα…
Ο όσιος Γέρων, ευρισκόμενος στην Εύβοια στις 26 Σεπτεμβρίου 1986 αφηγείται το ακόλουθο περιστατικό:
Όταν ήταν εφημέριος στην ” Πολυκλινική Αθηνών “, τα μεσημέρια έτρωγε συνήθως σε ένα εστιατόριο εκεί κοντά στην Ομόνοια, στο εστιατόριο του Αϊδίνη. Ένα μεσημέρι το εστιατόριο ήταν γεμάτο από πελάτες. Έτσι, επειδή δεν υπήρχε κάποιο ελεύθερο τραπέζι, ο σερβιτόρος τον έβαλε το Γέροντα να καθίσει μαζί με μια κοπέλα στο ίδιο τραπέζι. Ώσπου να σερβιρισθεί λοιπόν το φαγητό, άρχισαν να συζητούν οι δυο τους και να γνωρίζονται μεταξύ τους. Της λέει ο Γέροντας:
– “Τί εργασία κάνεις, παιδί μου;”
– “Αρχαιολόγος “, απαντά εκείνη.
Εντωμεταξύ, αφηγείται ο Γέροντας, μας φέρανε το φαγητό και αρχίσαμε να τρώμε. Εγώ, λέει χαμογελώντας, έκανα το σταυρό μου. Που λες, σε λίγο καθώς τρώγαμε της λέω:
– Βρε παιδί μου, τί να σου πω τώρα…
– Τί θέλεις γέροντα; με ρωτάει.
– Της λέω: Εκεί που δουλεύεις πιο πάνω βλέπω ένα γέροντα σαν τον προφήτη Ησαΐα. Είναι πολύ γέρος, ψηλός με μακριά γενειάδα και τον χειραγωγούν.
Εκείνη την στιγμή η κοπέλα τα έχασε.
– Λέω: τί έπαθε αυτή;
– Τί άνθρωπος είσαι εσύ; μου λέει εκείνη. Από την πρώτη στιγμή που ήρθες εδώ και κάθησες στο τραπέζι αισθάνθηκα μια δύναμη μέσα μου.
– Λέω: τί είμαι βρε παιδί μου; Δεν είμαι τίποτα (γελώντας ελαφρά).
– Και συμπληρώνω ρωτώντας την: Τί είναι; Γιατί συγκινήθηκες;
– Στη συνέχεια της λέω: Α! Τώρα να σου πω και για τη δουλειά σου. Έχετε βρει έναν τάφο που έχει μέσα όλο χρυσαφικά. Και όλα αυτά τα βρίσκετε κομμένα, τριμμένα…
– Ναι, μου λέει, έτσι ακριβώς είναι, όπως τα λες. Άκου να σου πω όμως και κάτι άλλο. Από πάνω είναι το σπίτι ενός μάντη, που πράγματι ήταν, όπως τον περιέγραψες σαν τον προφήτη Ησαΐα, ψηλός με μακριά γενειάδα, αλλά ήταν τυφλός. Και όπως τον είδες, έτσι πράγματι τον χειραγωγουσαν. Ήταν ο μάντης Τειρεσίας!
– Ναι, ο Τειρεσίας, αυτός ήταν βρε, επαναλαμβάνει ο Γέροντας.
Ρωτούν τα πνευματικά του παιδιά: “Γέροντα, είδατε τον αρχαίο μάντη Τειρεσία;”
– “Ναι, απαντά εκείνος, ήταν αυτός ο μάντης Τειρεσίας στη Θήβα. Όπως τον είδα εκείνη τη στιγμή να τον χειραγωγούν, τον περιέγραψα. “.
…Ο πατήρ Πορφύριος “είδε ” με τη Θεία Χάρη και περιέγραψε το διάσημο Θηβαίο μάντη, τον Τειρεσία, υιό του Ευήρους και της νύμφης Χαρικλούς, όπως αυτόν περιγράφει η αρχαία Ελληνική μυθολογία πολλούς αιώνες π.Χ. και όπως τον απεικονίζει γνωστό αρχαίο ανάγλυφο, τυφλό, χειραγωγουμενο από δύο εφήβους.
Γεωργίου Κρουσταλακη, Γέρων Πορφύριος, σελ.84-86.

***

Κάποτε περπατούσαμε στην οδό Αιόλου και ήταν ένα συνεργείο και έσκαβε. Στον δρόμο ο Άγιος Πορφύριος σταμάτησε απότομα, κάθισε λίγο σκεπτικός και μετά λέει σε έναν εργάτη:
-Σκάψε εδώ αριστερά και σε ένα μέτρο είναι δυο σπαθιά.
Μία κοπέλα που ήταν εκεί και επέβλεπε τις ανασκαφές, ήταν της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, του λέει:
-Άσε μας, παπά μου, και πήγαινε στη δουλειά σου.
Ο Γέροντας απέμενε ότι εκεί υπάρχουν δυο αρχαία σπαθιά.
Εκείνη, για να ξεφορτωθεί τον Γέροντα που επέμενε, είπε στον εργάτη και έσκαψε και βρήκε τα δυο σπαθιά.
Από τότε η αρχαιολόγος κάθε μέρα ερχόταν στην εκκλησία και του γινόταν φόρτωμα του Γέροντα για της πει και για άλλα ευρήματα, αλλά ο Γέροντας της έλεγε ότι δεν ξέρει άλλα..
(Ι. Μαρουσιώτη, «Όσα είδα και άκουσα από τον Γέροντα Πορφύριο», εκδ. «Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος», Μήλεσι 2014, σελ. 192-193).

***

Έβλεπεν και μέσα στους αστέρες…

Πήγεν κάποτε ένας Αστρονόμος και του λέει:
«Θα πάω, Γέροντα, στην Ουψάλα να κάμω συνέδριο».
Και του λέει ο Γέροντας:
«Και τί θα κουβεντιάσετε;»
«Ξέρεις», του λέει, «βρήκαμεν κάτι αστέρες, και θέλουμε να τους χαρτογραφήσουμε τώρα τους αστέρες, για να τους έχουν υπόψιν τους τα διαστημόπλοια».
Του λέει: «Ναι, αλλά τον τάδε αστέρα στο τάδε κομμάτι του Σύμπαντος, επέσατε έξω πέντε μοίρες».
«Τι θα πάω να τους πω τώρα», λέει ο επιστήμονας, «ότι έχουμεν έναν καλόγερον που βλέπει τους αστέρες με έναν δικόν του τηλεσκόπιο, το οποίον δεν υπάρχει στην ουσία».
«Λοιπόν, όχι μωρέ, έχεις ευλογίαν να τους πεις ότι το μέτρησες από το Αστεροσκοπείον Αθηνών. Θα πάρουμεν κι εμείς λίγον πάνω μας».
Του λέει: «Πες το ως δικό σου. Σου προσφέρω τη γνώση μου, είναι γνώση του Αγίου Πνεύματος αυτή. Αλλά είναι κρίμαν του λέει, να μην το γνωρίζουν…».
Και πάει ο επιστήμων, ο Αστρονόμος του Αστεροσκοπείου Αθηνών, κάμνει την ανακοίνωση και παρολίγον να είναι υποψήφιος -γι΄ αυτήν την ανακοίνωση- του Νόμπελ Φυσικής και Αστρονομίας. Και η γνώση δεν ήταν δική του, ε; Ήταν του Γέρο Πορφύριου, που πήγεν δύο χρόνια σχολείον.
ΠΗΓΗ: Ομιλία του Πανιερώτατου Μητροπολίτου Μόρφου κ.κ. Νεόφυτου στο Μετόχι Κύκκου, με τίτλο : «Ο Όσιος Πορφύριος», στις 19 Μαρτίου 2014, στο πλαίσιο συνάξεων του Φιλανθρωπικού Ομίλου Απόστολος Βαρνάβας

***

Πήγα στην Σελήνη

Κάποτε, καθώς συζητούσαμε, μεταξύ άλλων του είπα:
– Παππούλη, τώρα με την τεχνολογία όλα γίνονται γρήγορα. Έχουν κατασκευαστεί μαχητικά αεροπλάνα που είναι πολύ γρήγορα. Λένε πως το πιο γρήγορο είναι η ταχύτητα του φωτός, εγώ όμως διαφωνώ…
– Και ποιό είναι;
– Το πιο γρήγορο απ όλα είναι η σκέψη! Σκέφτομαι την Αμερική και είμαι εκεί, σκέφτομαι το διάστημα και αμέσως είμαι εκεί. Με τη σκέψη μεταφερομαι σε κλάσματα του δευτερολέπτου όπου θέλω. Στο μυαλό όλα γίνονται γρήγορα!
– Ναι…, όμως υπάρχει και κάτι άλλο ανώτερο. Με τη χάρη του Θεού μπορείς να βρεθείς και ο ίδιος εκεί και να τα βλέπεις όλα από κοντά.
– Αστραπιαία;
– Έ εεε… , να κοίταξε, κάποτε με πήγε η θεία Χάρις στην Σελήνη και είδα και από πίσω. Είδα και τη σκοτεινή πλευρά της σελήνης…
– Πίσω από την σελήνη! Έκανε κρύο;
– Ναι, εκεί έχει πάρα πολύ κρύο… Με τη χάρη του Θεού “βλέπω ” πολλά, βλέπω πάρα πολλά, αλλά δεν μιλάω γιατί δεν έχω πληροφορία…
Μαρτυρία κ. Παναγιώτη Κικαρεα, αντιναύαρχος, Φλόριντα Αμερική.
Από το βιβλίο: Ο Πάνσοφος Όσιος Πορφύριος – Μαρτυρίες (Τόμος Α’). σελ.111,

Το σύμπαν έχει τέλος

Κάποτε, βγήκε από το κελλί του Αγίου ένας επιστήμονας αστροφυσικός και ήταν εντυπωσιασμένος με τις αποκαλύψεις που του έκανε ο Άγιος….
Είχαν αρχίσει να μιλάνε για τα ουράνια σώματα, για τα άστρα και για το μυστήριο του σύμπαντος. Αφού είπανε διάφορα, ο Άγιος ρώτησε:
– Τώρα με τί ασχολείστε; Τί σας απασχολεί;
– Ερευνούμε εάν έχει κάποιο τέλος το σύμπαν ή όχι.
– Έχει.
– Τί έχει;
– Έχει τέλος.
– Και εσύ που το ξέρεις;
– ….. Πήγα!
Το φαινομενικο άπειρο διάστημα έχει ένα τέλος, διότι άπειρος είναι μόνο ο Θεός. Έτσι του λύθηκε η απορία.
Μαρτυρία κ. Παναγιώτη , Κόρινθος
Από το βιβλίο ο «Όσιος Πορφύριος ο προφήτης, Μαρτυρίες», τόμος α’, έκδοση Αγιοπαυλίτικο Ιερό Κελλί Αγίων Θεοδώρων Άγιον Όρος

***

Μια άλλη φορά τηλεφώνησε στις Βρυξέλλες, όπου υπηρετούσε στο εκεί πολεμικό ναυτικό, σ’ ένα υποβρύχιο του ΝΑΤΟ, ένα πνευματικό του τέκνο. Και του είπε ότι στο σημείο όπου κυκλοφορούσαν με το υποβρύχιο κάτω από τη θάλασσα βρισκόταν ένας ύφαλος και ότι έπρεπε να προσέξουν.
Ήλεγξε, πράγματι, αυτός ο αξιωματικός στο σημείο που του είχε υποδείξει ο Γέρων, ενετόπισαν τον ύφαλο και έδωσε οδηγίες να μη ξαναπεράσει το υποβρύχιο απ’ εκεί.
Από το βιβλίο του Κλείτου Ιωαννίδη, o «Γέρων Πορφύριος, Μαρτυρίες και εμπειρίες», Έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Αθήνα 1994.

“Μια άλλη φορά πηγαίναμε εκδρομή προς τη βόρειο Εύβοια τέσσερις-πέντε άνθρωποι. Το αυτοκίνητο κυλούσε μες στην πανέμορφη φύση. Φυτά, δέντρα, άνθη από αριστερά· δεξιά η απέραντη θάλασσα. Όλα ωραία, καθαρά, ολοφώτεινα. Κανείς δεν μιλούσε. Ξαφνικά ρώτησα τους συνοδούς μου:
– Τί βλέπετε έξω; Ό,τι βλέπετε, το “βλέπω” κι εγώ, ο τυφλός, αυτή τη στιγμή μέσω των δικών σας ματιών.

Άρχισα να τραγουδάω:

‘Τα μάτια σου είναι μάτια μου,
τα φρύδια σου δικά μου,
τα δυο σου χέρια είν’ κλειδιά,
π’ ανοίγουν την καρδιά μου‘.”.

Αυτό το τραγούδι είναι κοσμικό, αλλά το παίρονουμε μεταφορικά. Καταλάβατε; Υπάρχουν κι άλλα μάτια, τα μάτια της ψυχής. Με τα μάτια τα σαρκικά μπορεί να βλέπεις περιορισμένα, ενώ με εκείνα της ψυχής μπορεί να βλέπεις και πίσω απ’ το φεγγάρι. Εσείς βλέπετε με τα μάτια του σώματος. Τα ίδια πράγματα βλέπω κι εγώ με την χάρι ακόμη πιο καλά, πιο καθαρά. Με τα μάτια τα σαρκικά βλέπεις τα πράγματα εξωτερικά. Με τα μάτια της ψυχής βλέπεις πιο βαθιά. Εσείς βλέπετε εξωτερικά, εγώ βλέπω πως είναι εσωτερικά. Βλέπω και διαβάω την ψυχή του άλλου.

***

Ο π. Ανανίας Κουστένης
για τον Καυσοκαλυβίτη γέροντα Άγιο Πορφύριο

«Όταν θα φύγω», έλεγε, «θα απαλλαγώ από το σώμα και τις αρρώστιες -είχε πολλές αρρώστιες, ως γνωστόν- και θα ᾽μαι πανελεύθερος, θα πηγαίνω παντού, θα βοηθάω όλους. Δεν θ᾽ αφήνω κανέναν, γιατί τους ανθρώπους τους αγαπώ, γιατί αγαπώ τον Ιησού μου Χριστό». Τα είχε κάνει ένα αυτά τα δυό. Οι δύο εντολές της αγάπης προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο.

Ήταν αγάπη ο Γέροντας, ο άγιος Πορφύριος, ο βασιλέας της αγάπης. Έγινε αγάπη, έγινε στοργή, έγινε κατανόηση. Ήτανε αστενόχωρη η αγάπη του. Κι απλωνότανε παντού. Σε όλους και σε όλα. Σε Ορθόδοξους, σε ετερόδοξους, σε ετερόθρησκους. Μπορεί να μη συμφωνούσε με τις αμαρτίες και τις αιρέσεις, αλλά συναντιόταν η ψυχή του με την ψυχή τους, όπως και ο Αθάνατος Χριστός. Αγαπούσε τους αμαρτωλούς και τους τελώνες. Δεν συμφωνούσε με τα έργα τους, αλλά αγαπούσε την ψυχούλα τους.

Άσε που δεν άφηνε να λέμε γι᾽ Αυτόν. Όχι. «Τι πας εσύ και λες για μένα ότι είμαι καλός; Να μη μιλάς. Να μη μιλάς. Αφού δεν είμαι καλός». Ήταν ταπεινός κι είχε αγάπη. Αυτό ήταν ο Γέροντας. Ο,τι άλλο να πω δεν ξέρω.

Ο,τι εισέπραξα από τον Γέροντα οφείλω να το πω. Και να ευχαριστήσω τον Θεό που με έφερε στον δρόμο του Γέροντα και στη ζωή του, και να ευχαριστήσω κι Εκείνον, ο οποίος δεν εγκατέλειψε κανέναν, ούτε κι εμένα τον ελάχιστο και αμαρτωλό. Κι αν σήμερα ζω και είμαι στην Εκκλησία και “κάνω” πέντε πράγματα, αυτά τα οφείλω στον άγιο Πορφύριο.

Παναγία Umilenie. Η αγαπημένη Παναγιά του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, η “Χαρά πάντων των χαρών ”.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/07/27/%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-umilenie-%ce%b7-%ce%b1%ce%b3%ce%b1%cf%80%ce%b7%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%b3%ce%af/

Στα ίχνη των βημάτων της Μητέρας του Θεού στο Ντιβέγεβο
https://iconandlight.wordpress.com/2015/01/02/5431/

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Διακόνων, Τίμωνος, Παρμενᾶ, Νικάνορος καὶ Προχόρου
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.(Χ.Μ.Μ.)

Διακόνων Ἁγίων τετράδα μέλψωμεν, τοὺς ὁλοθύμως ταῖς χρείαις τῶν ὀρφανῶν καὶ χηρῶν καὶ ἁπάντων τῶν πτωχῶν ὑπρετήσαντας, Τίμωνα θεῖον, Παρμενᾶν, καὶ Νικάνορα σεπτὸν Προχόρῳ σὺν τῷ ἐνθέῳ, αὐτοὺς προβάλλοντας πρέσβεις ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν εὔσπλαγχνον.

Ἀπολυτίκιο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Διακόνων
— Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε

Ὡς θεῖοι συνέκδημοι, τῶν Ἀποστόλων Χριστοῦ, θεόθεν ἐκρίθητε διακονεῖν εὐσεβῶς, τῷ θείῳ πληρώματι, Πρόχορε θεηγόρε, σὺν Νικάνορι ἅμα, Τίμων ὁ θεοκῆρυξ. Παρμενᾶς τε ὁ θεῖος, πρεσβεύοντες τῷ Κυρίῳ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Παύλου τοῦ Ξηροποταμηνοῦ .
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.(Γερασίμου μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου)

Βασιλείου ἀξίας παριδὼν τὴν λαμπρότητα, ὡς ἄγγελος ἐν Ἄθῳ θεοφόρε ἐβίωσας, καὶ ὤφθης μοναστῶν ὑπογραμμός, καὶ σκεῦος οὐρανίων ἀρετῶν· διὰ τοῦτο Πάτερ Παῦλε χρεωστικῶς, τιμῶμέν σε κραυγάζοντες· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ ἡμῖν πταισμάτων ἄφεσιν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Παύλου τοῦ Ξηροποταμηνοῦ .
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὁ ἔνσαρκος ἄγγελος τῶν ἀσκητῶν ἡ κρηπίς, ὁ Παῦλος ὁ ἔνδοξος τῆς τοῦ Χειμάῤῥου Μονῆς, δομήτωρ ὁ πρώτιστος, ἄνωθεν συγκαλεῖται, τὴν πληθὺν τῶν Ἀγγέλων, κάτω δὲ συναθροίζει, φοιτητῶν αὐτοῦ στίφη, τὴν θείαν αὐτοῦ μνήμην, μέλψαι ἐν ᾄσμασι.

Ἀπολυτίκιον τῆς ὁσίας Εἰρήνης τῆς Καππαδόκου καὶ θαυματουργοῦ
Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.

Τῷ θείῳ ἔρωτι, τρωθεῖσα πάνσεμνε, Εἰρήνη ἔνδοξε, κόσμον κατέλιπες, δόξαν καὶ πλοῦτον καὶ τρυφήν, ὡς σύμβολα ἐλογίσω, ἄρασα ἐπ’ ὤμων δέ, τὸν σταυρὸν ἀξιάγαστε, γέγονας ὑπόδειγμα, ἀρετῆς καὶ διδάσκαλος· διὸ μὴ διαλίπῃς πρεσβεύειν, ὑπὲρ τῶν ἀνυμνούντων σε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Χριστοδούλου τοῦ ἐκ Κασσάνδρας.
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θεῖον βλάστημα, τῆς Κασσανδρείας, καί τῆς πίστεως, νέος ὁπλίτης, ἀνεδείχθης Νεομάρτυς Χριστόδουλε· τοῦ γάρ Σωτῆρος κηρύξας τό ὄνομα, τόν δι’ ἀγχόνης ὑπέμεινας θάνατον. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης. (Ὑπὸ Εὐαγγέλου Καραδήμου)

Τῆς Εὐβοίας τὸν γόνον, Οἰκουμένης ἀγλάϊσμα τῆς Θεολογίας τὸν μύστην καὶ Χριστοῦ φίλον γνήσιον, Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί, τὸν πλήρη χαρισμάτων ἐκ παιδός. Δαιμονῶντας γὰρ λυτροῦται, καὶ ἀσθενεῖς ἰᾶται πίστει κράζοντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.

Χαίροις, τῶν βασιλέων βλαστός, Παῦλε θεόφρον τῆς σοφίας θησαύρισμα, τοῦ ζήλου ὁ κοινωνήσας, τῷ σκεύει τῆς ἐκλογῆς, ὡς ἀγάπης θείαν ὢν ἀνάπλεως· ζωῆς τῆς ἐν πνεύματι, ὑποφήτης θεόσοφος, τῆς ἀπαθείας, ὁ λειμὼν ὁ μυρίπνοος, ταπεινώσεως, περιβόητον ἄκουσμα· λύχνος ὁ παμφαέστατος, ὁσίας ἀσκήσεως, τῶν ἐν τῷ Ἄθῳ ὁ γνώμων, πρὸς ἀρετῶν τελειότητα· Χριστὸν ἐκδυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος.

Δόξα. Ἦχος πλ. α΄.

Στῦλος φωτοφανὴς Ὅσιε, πᾶσιν ἐφάνης, ἁπάσῃ γὰρ ἀρετῇ κοσμούμενος, σοφίᾳ τε καὶ γνώσει καλλυνόμενος, καὶ τῇ πραότητι ἐμπρέπων, ἀγάπῃ τῇ πρὸς τὸν πέλας· ἐκκαιόμενος, νέος ἡμῖν ὤφθης Παῦλος ἀοίδιμε· τίς σκανδαλίζεται βοῶν κατ’ αὐτόν, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι; Καὶ νῦν μὴ ἐλλίπῃς ἄνωθεν, σὺν τῷ θεσπεσίῳ Μάρτυρι Γεωργίῳ, ἐποπτεύοντες τὴν ποίμνην ὑμῶν, καὶ αἰτούμενοι παρὰ Θεοῦ τὸ μέγα ἔλεος.

Ο Άγιος Παντελεήμων είναι ανάμεσά μας και τρέχει παντού, και θεραπεύει, και πρεσβεύει και παρακαλεί. Kαι, πολλές φορές, πάει κι εκεί που δεν τον ξέρουν και δεν τον επικαλούνται, και γίνεται αυτεπάγγελτος βοηθός και θαυματουργός. π. Ανανίας Κουστένης

Συναξάριον
Τῇ ΚΖ´(27η) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος καὶ ἰαματικοῦ Παντελεήμονος, ἐν ἔτει τριακόσια καὶ τέσσαρα (304) μαρτυρήσαντος ἐν Νικομηδείᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος ἰαθεὶς τυφλὸς ξίφει τελειοῦται. (†304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Ἔνδοξοι ἑκατὸν πεντήκοντα τρεῖς Μάρτυρες, οἱ ἐκ τῆς Θρᾴκης, ἐν τῇ θαλάσσῃ τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Ἀνθούσης τῆς Ὁμολογητρίας, τῆς ἁγιωτάτης μονῆς τοῦ Μαντινέου ἐν τῇ ἐγγὺς Παφλαγονίᾳ. (†759)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Μανουὴλ ὁ μάγιστρος, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (+865)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Συμεών, τοῦ νέου στυλίτου, ἐν Κιλικίᾳ ἀσκήσαντος, ὑπὸ κεραυνοῦ πληγέντος καὶ τελειωθέντος. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Μαύρου, Παντελεήμονος καὶ Σεργίου, ἐπὶ Τραϊανοῦ ἀθλησάντων. (~†117)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γερασίμου τοῦ Εὐβοέως, μαθητοῦ τοῦ ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου. (ιδ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Νικολάου, τοῦ ἐν Νόβγκοροντ Ῥώσου, διὰ Χριστὸν σαλοῦ, τοὐπίκλην Κοτσάνωφ. (+1392)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάσαφ, Μητροπολίτου Μόσχας. (+1555)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἔνδοξος Νέος Ὁσιομάρτυρος Νικόδημος, ὁ ἐκ Σύρου, ἐν Σάμῳ ἐν ἔτει 1597ῳ, μαρτυρικῶς τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἔνδοξος Νεομάρτυς Χριστόδουλος, ὁ ἐκ Κασσάνδρας, ἐν Θεσσαλονίκῃ μαρτυρήσας ἐν ἔτει 1777ῳ, ἀγχόνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες: Ἀμβροσίου (Gudko), ἐπισκόπου Σαραπουλ (1918), Πλάτωνος (Gornykh) καὶ Παντελεήμονος (Bogoyavlensky)(1918), ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ὁσία Πουλχερία τῆς ἐν τῇ Μονῇ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ ἐν Vyatka Ῥωσίας (1890)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Σάββας ὁ Παρηγορητής, Στάρετς τῆς Μονῆς Σπηλαίων τοῦ Pskov Ῥωσίας (1980)

Στίχοι
Γαλακτόμικτον, Μάρτυς, αἷμα σῆς κάρας,
Δι᾿ ἣν ὑδατόμικτον ὁ Χριστὸς χέει.
Φάσγανον ἑβδομάτῃ λάχεν εἰκάδι Παντελεήμων.

Στίχοι
Χριστὸν μὲν αἰνεῖ Ἀνθοῦσα παρὰ πλάνοις,
Χριστὸς δὲ αὖθις Ἀνθοῦσαν παρ᾿ Ἀγγέλοις.

Στίχοι
Οὐχ ὁ Νικόλαος μικρὰν ἔσχε νίκην,
Ἀλλὰ μεγίστην νικήσας τὸν Βελίαρ.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

– Γέροντα, εγώ είμαι άρρωστος. Κάνε προσευχή να γίνω καλά.
– Δε σε συμφέρει να κάνω προσευχή γι’ αυτό το θέμα. Αν κάνεις υπομονή με πίστη στο Θεό, τότε θα πάρεις σύνταξη από το “υγειονομικό” που είναι μεγαλύτερη από του ΟΓΑ!
Κάποτε, ένας άρρωστος παρακαλούσε τον Άγιο Παντελεήμονα να τον κάνει καλά. Ο Άγιος, όμως, δεν τον έκανε. Εκείνος επέμενε και παρακαλούσε συνέχεια. Στο τέλος, τον θεράπευσε.
Όταν αυτός πέθανε και πήγε στην άλλη ζωή, είδε ότι έχασε πολλά στεφάνια ένεκα της θεραπείας του. Τότε λέει στον Άγιο Παντελεήμονα:
“Γιατί με έκανες καλά; Εσύ γνώριζες ότι θα χάσω τα στεφάνια, γι’ αυτό δεν έπρεπε να με θεραπεύσεις”.
Έτσι, βρήκε και το μπελά του ο Άγιος Παντελεήμων!
(Μαρτυρίες Προσκυνητών, Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, Τόμος Β’, σελ. 113)

***

Είναι ζωντανή η παρουσία των Αγίων! Και όταν ακόμη εμείς δεν τους βρίσκουμε, εκείνοι μας βρίσκουν!

Όταν έφυγα από τον «Τίμιο Σταυρό» και πήγα στην «Παναγούδα», το Καλύβι ήταν εγκαταλελειμμένο. Ίσα που βόλεψα κάπως ένα κελλί, για να μείνω. Είχα πάρει μαζί μου ό,τι πράγματα είχα. Τα Μηναία τα είχα ακόμη στα κουτιά. Ήρθε η ώρα να κάνω Εσπερινό. Αλλά που να βρώ τα Μηναία!… Πήρα το ημερολόγιο να δώ ποιός Άγιος γιορτάζει. Είχα χάσει όμως και τα γυαλιά, και δεν έβλεπα τα μικρά γράμματα από το ημερολόγιο, για να δώ τον εορταζόμενο Άγιο, να κάνω κομποσχοίνι για τον Εσπερινό. Τρία τέταρτα έψαχνα· τίποτε. «Θα περάση η ώρα ψάχνοντας, είπα. Ας πώ: “Άγιοι της ημέρας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών”».
Αφού έκανα κομποσχοίνι στον Χριστό και στην Παναγία, ύστερα άρχισα να λέω: «Άγιοι της ημέρας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών, Άγιοι της ημέρας…». Την νύχτα πάλι, για να μη χασομερώ με το ψάξιμο των γυαλιών, έλεγα το ίδιο: «Άγιοι της ημέρας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών». Τότε βλέπω μπροστά μου έναν Αξιωματικό Λαμπροφόρο, με πολλή αγάπη και πατρική στοργή, να με πλησιάζη με καλωσύνη και να μου σκορπάη μια ανέκφραστη αγαλλίαση. Επειδή τον είδα τόσο πολύ καλό, έλαβα το θάρρος και τον ρώτησα: «Που υπηρετούσατε και πώς λέγεσθε;». Εκείνος μου είπε: «Είμαι ο Άγιος Λουκιλλιανός» Εγώ όμως δεν άκουσα καλά και τον ρώτησα: «Ο Άγιος Λογγίνος;». «Όχι, μου απήντησε, ο Άγιος Λουκιλλιανός». Επειδή το όνομά του μου φάνηκε παράξενο, τον ξαναρωτάω: «Ο Άγιος Λουκιανός;». «Όχι, μου απάντησε πάλι εκείνος· ο Άγιος Λου-κιλ-λι-α-νός». Τότε του είπα: «Έχω και εγώ τραύματα από τον πόλεμο».
Δίπλα στον Άγιο στεκόταν και ένας νεαρός Γιατρός, με άσπρη ποδιά – ήταν ο Άγιος Παντελεήμων –, στον οποίο είπε να με εξετάση. Αφού με εξέτασε, άκουσα που έλεγε την διάγνωση στον Άγιο Λουκιλλιανό: «Τα τραύματά του έχουν θεραπευθή· μόνο για το δίπλωμα θα τα λάβουμε υπ’ όψιν μας». Στην συνέχεια ένιωθα μεγάλη χαρά και διπλή ξεκούραση. Έψαξα καλά, βρήκα τα γυαλιά και κοίταξα στο ημερολόγιο· ήταν η μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Λουκιλλιανού* . Το απόγευμα πήγα σε κάποιους γνωστούς μου Πατέρες και διάβασα και το Συναξάρι του Αγίου.
Ακόμη ο Άγιος με χορταίνει με την αγάπη του και με ξεκουράζει ψυχικά και σωματικά με την παραδεισένια χαρά που μου έδωσε.
Αυτή είναι και η δουλειά των Αγίων· να βοηθούν και να προστατεύουν εμάς τους ταλαίπωρους ανθρώπους από τους ορατούς και αοράτους πειρασμούς. Δική μας δουλειά είναι, όσο μπορούμε, να ζούμε πνευματικά, να μη στενοχωρούμε τον Χριστό, να ανάβουμε το καντηλάκι στους Αγίους και να τους παρακαλούμε να μας βοηθούν. Σε αυτήν την ζωή έχουμε ανάγκη βοηθείας, για να μπορέσουμε να πάμε κοντά στον Χριστό.
Το θαύμα είναι μυστήριο· μόνο ζήται και δεν εξηγείται· το μυαλό δεν μπορεί να το ερμηνεύση.
*Η μνήμη του εορτάζεται στις 3 Ιουνίου.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου- Τόµος Ϛ΄: Περι Προσευχής ΄ Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης, σελ. 57.

***

Ἅγιος μεγαλομάρτυς καὶ ἰαματικὸς Παντελεήμων
π. Ἀνανίας Κουστένης

Στὶς 27 τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, ἔχομε τὸ Ἅγιο Μεγαλομάρτυρα καὶ ἰαματικὸ Παντελεήμονα. Mεγάλη κι ἀρχαία μορφὴ κι αὐτός, ἔλαμψε τὸν 3ο καὶ 4ο μ.X. αἰῶνα στὴ Nικομήδεια τῆς Mικρᾶς Ἀσίας. Ἦταν γιατρὸς τὸ ἐπάγγελμα. Ὁ πατέρας του εἰδωλολάτρης, ἡ μητέρα του Xριστιανή. Kαὶ ἐκεῖνος ἔμεινε στὴν πίστη τοῦ πατέρα του, παρότι ἡ μητέρα του τὸν ἀγαποῦσε καὶ τὸν ὁδηγοῦσε, ποτέ, ὅμως, δὲν τὸν ζόρισε καὶ δὲν τοῦ ἐπέβαλε τὴ Χριστιανοσύνη. Αὐτὸ εἶν’ ἡ Ἐκκλησία μας! Ἀρχοντιά, μεγαλεῖο, ἐλευθερία, καὶ ὅλα τὰ συναφῆ.
Ἐκοιμήθη, λοιπόν, ἡ μητέρα του, κι ἐκεῖνος ἑλκύσθηκε στὴν πίστη ἀπὸ τὴν εὐχή της ἐξ οὐρανοῦ. Bρῆκε τὸν Ἅγιο Ἑρμόλαο, πού ’ταν παπᾶς ἐκεῖ στὴ Nικομήδεια, καὶ ἦλθε στὴ Χάρη τοῦ Ἰησοῦ Xριστοῦ. Kαὶ καθώς, ἀκόμη, εἶχε κάποιες δυσκολίες, κι ἐνῷ ἦταν γιατρός, καὶ βάδιζε μιὰ μέρα στὸ δρόμο, συνάντησε κάποιο νεαρὸ νεκρό. Τὸν εἶχε φάει ὀχιὰ κι εἶχε πεθάνει. Καὶ λέει: «Θεέ μου, ἂν εἶν’ ἡ πίστη ἀληθινή, ἂς ἀναστηθεῖ στὸ ὄνομά Σου αὐτὸς ὁ πεθαμένος.» Καὶ φώναξε καὶ ἐπεκαλέσθη τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Xριστοῦ, κι ὁ πεθαμένος ἀναστήθηκε. Καὶ πίστεψε καὶ βαπτίσθη καὶ συνέχιζε τὸ ἔργο τῆς δωρεὰν θεραπείας τῶν ἀσθενῶν, καὶ μὲ τὴν πίστη του καὶ μὲ τὴν ἐπιστήμη του.
Ἦλθε μιὰ μέρα στὸ σπίτι ἕνας τυφλός. Kι ὁ Ἅγιος τὸν ἔκανε καλὰ μὲ τὴν πίστη. Tὸν εἶδε κι ὁ πατέρας του, ὁ εἰδωλολάτρης, καὶ τότε πίστεψε στὸν Kύριο. Ὁ αὐτοκράτορας ἔμαθε, ὁ Mαξιμιανὸς Γαλέριος, ἔμαθε τὸ θαῦμα, καὶ ρώτησε τὸν τυφλὸ ποιός τὸν ἔκανε καλά. Kαὶ τοῦ εἶπε: «Ὁ Παντελεήμων.» Ἀποκεφάλισε, τότε, τὸν τυφλὸ ὁ Γαλέριος καὶ κάλεσε τὸν Παντελεήμονα σὲ ἀπολογία. Kι ἐκεῖνος ὁμολόγησε τὸν Xριστό, μὲ δύναμη καὶ γενναιότητα καὶ πίστη μεγάλη. Kι ἐνῷ τὸν κάλεσε ὁ αὐτοκράτωρ ν’ ἀλλάξει, ἐκεῖνος, ὄχι μόνο δὲν ἄλλαξε, ἀλλὰ ἐκράτησε, μέχρι τέλους, στὸν ἀγῶνα καὶ στὰ μαρτύρια στὰ ὁποῖα, στὴ συνέχεια, τὸν ὑπέβαλε ὁ αὐτοκράτωρ, ὁ φοβερὸς διώκτης Mαξιμιανὸς Γαλέριος.
Kαὶ ποῦ δὲν τὸν ἔβαλαν! Kαὶ τί δὲν τοῦ ἔκαναν! Σὲ τροχούς, μὲ ξύλα τὸν κτυποῦσαν καὶ λαμπάδες ἀναμμένες τὸν ἔκαιγαν, στὴ φυλακὴ τὸν ἔριξαν, στὴ θάλασσα τὸν πέταξαν, ἀλλὰ ἐκεῖνος κράτησε, μέχρι τὸ τέλος, γενναῖος. Καὶ τότε, σὰν ἔμαθε ὁ αὐτοκράτωρ ποιός ἔκανε Χριστιανὸ τὸν Παντελεήμονα, κάλεσε τὸν Ἑρμόλαο, τὸν διδάσκαλό του, καὶ τοῦ ἀπέκοψε τὴν κεφαλήν. Mαρτύρησε κι ὁ Ἅγιος Ἑρμόλαος, ποὺ ἑορτάζει μαζὶ μὲ τὴν Ἁγία Παρασκευή, τὸ ξεχάσαμε λίγο αὐτό, στὶς 26 τοῦ μηνός, καὶ στὸ τέλος, τὸν Ἅγιο Παντελεήμονα, γιὰ νὰ μὴν τοὺς κάνει ὅλους Χριστιανούς, γιατὶ ἤδη ἐξεκλειδώνοντο ἀμέτρητοι εἰδωλολάτραι καὶ ἤρχοντο στὴν Ἅγια πίστη τοῦ Xριστοῦ καὶ στὴν Ἐκκλησία καὶ μαρτυροῦσαν γιὰ Ἐκεῖνον, διέταξε νὰ τὸν ἀποκεφαλίσουν.
Tὸν πῆραν, λοιπόν, ἔξω οἱ στρατιῶται κι ἐκεῖνος στὸ δρόμο προσευχότανε γιὰ τὴν Οἰκουμένη, γιὰ τοὺς διῶκτες του. Kαὶ χαιρότανε ποὺ θὰ πήγαινε στὸν Xριστό μας, μέσῳ τοῦ μαρτυρίου. Kι ὅταν ἔφθασε στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου, προσευχήθηκε κι ἔκλινε τὴν κεφαλή του. Kτύπησαν οἱ στρατιῶται μὲ τὸ ξῖφος, κι ἐκεῖνο, σὰν κεράκι, λύγισε. Oἱ στρατιῶται ἄρχισαν νὰ κλαῖνε, πέσαν στὰ πόδια του, ζητοῦσαν συγγνώμη, κατάλαβαν τὸ θαῦμα, κατάλαβαν μὲ ποιὸν εἶχαν νὰ κάνουν, ὁ Ἅγιος, ὅμως τοὺς λέει: «Παιδιά, μὴ μοῦ στερεῖτε τὴ χαρά. Πάρτε μου τὸ κεφαλάκι, νὰ πάω στὸν Kύριο, κι ἐγὼ θα σᾶς εὐγνωμονῶ καὶ θὰ προσεύχομαι γιὰ σᾶς, καὶ δὲν θὰ σᾶς ξεχάσω.» Αὐτὴ εἶν’ ἡ Χριστιανοσύνη! Αὐτὸ εἶν’ τὸ μεγαλεῖο! Kαὶ τοῦ ἀπέκοψαν τὴν κεφαλὴ καὶ βγῆκε, ἀντὶ αἵματος, γάλα ἔρευσε. Kι ἀκούστηκε φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ποὺ ἔλεγε: «Ἀπὸ Παντολέων», ἔτσι τὸν ἔλεγαν, Παντολέοντα, «ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς, θὰ λέγεσαι Παντελεήμων.» Tηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, ἦταν ἕνας μικρὸς Θεός. Kαὶ εἶναι ὁ Ἅγιος Παντελεήμων, μὲ τὴν εὐσπλαχνία, τὴν ἀγάπη καὶ καλοσύνη του.
Ἔφυγε, λοιπόν κι ἐκεῖνος στὰ 304, 27 Ἰουλίου, καὶ πῆγε στὸν οὐρανό, στὸν φιλάνθρωπο Xριστό, στὸν Μεγαλομάρτυρα τοῦ Γολγοθᾶ, μὰ δὲν ἐγκατέλειψε ποτὲ κι ἐκεῖνος τὴν ἐπίγεια ἄκτιστη Ἐκκλησία. Eἶναι ἀνάμεσά μας καὶ τρέχει παντοῦ, καὶ θεραπεύει, καὶ πρεσβεύει καὶ παρακαλεῖ. Kαί, πολλὲς φορές, πάει κι ἐκεῖ ποὺ δὲν τὸν ξέρουν καὶ δὲν τὸν ἐπικαλοῦνται, καὶ γίνεται αὐτεπάγγελτος βοηθὸς καὶ θαυματουργός.
Ἰδιαίτερη σχέση μὲ τὸν Ἅγιο Παντελεήμονα εἶχε καὶ ὁ νεότερος Ἅγιος τῶν Ἀθηνῶν, ὁ ἀείμνηνστος καὶ ἐν Ἁγίοις Nικόλαος Πλανᾶς. Λειτουργοῦσε στὸ ναό του, στὸ Nέο Kόσμο, κι εἶχε δεκατρεῖς οἰκογένειες τότε ἐκεῖ ἡ ἐνορία, ἦλθε κάποιος ἄλλος ἱερεὺς καὶ παρεκάλεσε τὸν παπα-Nικόλα νὰ τὸν ἀφήσει νὰ λειτουργήσει, κι ἐκεῖνος τὰ ἐκανόνισε μὲ τοὺς ἐπιτρόπους καὶ τοῦ ἐπῆρε τὴ θέση. Ὁ Ἅγιος Nικόλαος, στενοχωρήθηκε κι ἔφυγε, ὅμως. Kαὶ στὸ δρόμο ἔκλαιγε. Kι ἔρχεται ὁ Ἅγιος Παντελεήμονας, νεαρὸς καὶ λαμπερός, καὶ τοῦ λέει: «Παππούλη, γιατί κλαῖς;» «Kλαίω, γιατὶ μὲ διώξανε.» «Mὴ στενοχωριέσαι», λέει, «παππούλη. Ἐγὼ θά ’μαι πάντα μαζί σου, θὰ σὲ προστατεύω καὶ θὰ σ’ ἀγαπῶ.» Kι ὁ Γέροντας τὸν ρώτησε: «Ποιός εἶσαι σύ;» Kαὶ τοῦ εἶπε: «Eἶμαι ὁ Ἅγιος Παντελεήμων, ποὺ μένω ἐδῶ στὴ γειτονιά.»
Σὲ κάθε ναό του ὁ Ἅγιος εἶν’ ἐκεῖ! Kαὶ κάθε Ἅγιος, στὸ ναό του, σ’ ὅλη τὴν Οἰκουμένη, εἶν’ ἐκεῖ! Γι’ αὐτὸ εἶναι μεγάλη ἡ χάρη τῶν ναῶν καὶ τῶν ἐκκλησιῶν. Mεγάλη ἡ χάρη τῶν εἰκόνων. Mεγάλη ἡ χάρη τῶν Ἁγίων. Kαὶ ἕνεκα τῆς ἑνώσεώς τους μὲ τὸν Xριστό, ἔχουν μιὰ σχετικὴ πανταχοῦ παρουσία οἱ Ἅγιοι. Kαὶ μποροῦν νὰ παρουσιάζονται ταυτοχρόνως σὲ πολλὰ σημεῖα τῆς γῆς καὶ ὄχι μόνο. Εἶναι πολὺ σημαντικὸ αὐτό! Καὶ πήγαινε ὁ παπα-Nικόλας κάθε χρόνο καὶ ἔκαμε ἀγρυπνία στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος στὸ Nέο Kόσμο. Tώρα εἶναι στὸν Ἰλισσὸ ὁ Ἅγιος Παντελεήμων, ἐκεῖ κοντά, λοιπόν. Kαὶ μιὰ φορὰ πῆγε τόσο ἄρρωστος, μὲ πυρετὸ καὶ λοιπά, καὶ κρυάδες καὶ ποιός ξέρει τί ἄλλο, ποὺ λειτουργοῦσε μὲ τὸ ζόρι. Ἄρχισε, λοιπόν, τὴν ἀγρυπνία, μετὰ βίας πολλῆς. Καὶ στὴ Λιτὴ μπῆκε μέσα καὶ ἀκούμπησε τὴν Ἁγια Tράπεζα. Δὲν μποροῦσε ν’ ἀντέξει ἄλλο. Kι ἐκεῖ παρουσιάζεται μπροστά του ὁ Ἅγιος Παντελεήμων. Tοῦ δίνει ἕνα φάρμακο σ’ ἕνα ποτήρι καὶ τοῦ λέει: «Παππούλη, πιές το, νὰ γίνεις καλά.» «Ποιός εἶσαι σύ;» λέει. «Ὁ Ἅγιος Παντελεήμων. Ἦλθα νὰ σὲ κάνω καλά.» Tὸ παίρνει, τὸ πίνει, γίνεται ἀμέσως καλά. Bγαίνει στὴν Ὡραία Πύλη, καὶ λέει: «Δὲν μποροῦσα νὰ τὸ κρατήσω. Ἦλθε ὁ Ἅγιος Παντελεήμων, μοῦ ἔφερε, λοιπόν», λέει, «τὸ φάρμακο, καὶ ἔγινα καλά.» Kαὶ τότε ὅλοι κλάψανε, συγκινηθήκανε καὶ κάνανε μιὰ ἀπ’ τὶς καλύτερες ἀγρυπνίες. Kαὶ πέρασαν ὄμορφα.
Αὐτὸς εἶν’ ὁ Ἅγιος Παντελεήμων! Ὁ Μεγαλομάρτυς. Στὰ Bυζαντινὰ τὰ χρόνια βοήθησε ἀμέτρητους. Στὴν Τουρκοκρατία τὸ ἴδιο. Kαὶ σήμερα, ὡσαύτως. Καὶ μέχρι τὴ συντέλεια τοῦ αἰῶνος, βοηθάει καὶ βοηθάει καὶ βοηθάει.
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης, Θερινὸ Συναξάρι, Τόμος Β´.

Εμφάνισις του Αγίου Παντελεήμονος εις τον Άγιο Νικόλα Πλανά 

Πάντοτε την παραμονή του αγίου Παντελεήμονος, ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, τελούσε Αγρυπνία στον ιερό ναό του στον Ιλισσό. Μια χρονιά όμως ήταν άρρωστος με υψηλό πυρετό. Οι δικοί του τον απέτρεπαν να πάει για την Αγρυπνία. Εκείνος φλεγόταν από αγάπη προς τον Άγιο. Και πήγε. Όπως έλεγε αργότερα, τη νύχτα, μετά τη Λιτή ακούμπησε, εξαντλημένος από τον πυρετό, στην άκρη της Αγίας Τραπέζης. Και βλέπει εμπρός του τον Άγιο «να κρατά ένα μικρό ποτήρι γεμάτο φάρμακο» και του λέει: «Πιέτο, πάτερ μου, να γίνης καλά». Το πήρε, το ήπιε, έφυγε ο πυρετός, έγινε τελείως καλά. Και έλεγε: «Επί μίαν εβδομάδα είχα τη γλύκα στο λάρυγγά μου… Το θεώρησα αμαρτία και αγνωμοσύνη να μη το ειπώ…».
(από το βιβλίο Ο παπα Νικόλας Πλανάς Εκδόσεις «ΑΣΤΗΡ» Αθήνα 1979. )

Άγιε μου Παντελεήμων, μη μ’ αφήσεις να χαθώ. Σώσε με! Το εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα μ’ έσωσε απ’ τους αντάρτες.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/26/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%b5-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b5%ce%ae%ce%bc%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%b7-%ce%bc-%ce%b1%cf%86%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%bd%ce%b1/

Βλέπει σε όραμα τον Άγιο Παντελεήμονα να είναι γονατιστός μπροστά στον θρόνο του Θεού και να παρακαλεί…
https://iconandlight.wordpress.com/2018/07/26/22845/

«Πάτερ, ήρθα να μείνω εδώ». Άγιος Παντελεήμων στον παπα-Βαγγέλη Χαλκίδη
https://iconandlight.wordpress.com/2018/07/26/%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%81-%CE%AE%CF%81%CE%B8%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CF%89-%CE%B5%CE%B4%CF%8E-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB/

Μη λυπείσαι, πάτερ μου, και εγώ είμαι πάντοτε μαζί σου. Άγιος μεγαλομαρτυς Παντελεήμων
https://iconandlight.wordpress.com/2014/07/27/%CE%BC%CE%B7-%CE%BB%CF%85%CF%80%CE%B5%CE%AF%CF%83%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%81-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%B3%CF%8E-%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%AC/

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος.
Ἦχος γ´.

Ἀθλοφόρε ἅγιε, καὶ ἰαματικὲ Παντελεῆμον, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Θείων τρόπων σου, τῇ ἐπιστήμῃ, νέμεις ἄμισθον, τὴν θεραπείαν, τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἐν Πνεύματι· ὅθεν ἡμᾶς πάσης νόσου ἀπάλλαξον, Παντελεῆμον ἐλέους θησαύρισμα. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Χάριν ἔνθεον εἰσδεδεγμένος, ῥῶσιν ἄφθονον, ἀεὶ παρέχεις, καὶ ψυχῶν τε καὶ σωμάτων τὴν ἴασιν, τοῖς τῷ ἁγίῳ ναῷ σου προστρέχουσι, Παντελεῆμον ἐλέους θησαύρισμα. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος. (ὑπὸ Χρυσάνθου Μαχαιριώτου)
Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὡς στρατιώτην τοῦ Χριστοῦ ἀκαθαίρετον, καὶ ἀθληφόρον οἱ πιστοὶ γενναιότατον, σὲ εὐφημοῦμεν ἅπαντες μαρτύρων καλλονή, καὶ παρακαλοῦμέν σε λυτρωθῆναι τῶν νόσων, Μάρτυς παναοίδιμε ἰατρὲ ἀσθενούντων· ἵνα πιστῶς σοι κράζωμεν σοφέ, Παντελεῆμον, ἐλέους θησαύρισμα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τὸν βλαστὸν τῆς Εὐβούλης τὸν ἱερώτατον καὶ μαθητὴν Ἑρμολάου τοῦ εὐλαβοῦς εὐπειθῆ ἰατρὸν ὡς πανσθενῆ ἀνευφημήσωμεν καὶ ἀθλοφόρον εὐσταλῆ μελῳδίαις μυστικαῖς βοῶντες· Παντελεῆμον, δίδου ἡμῖν ἄμφω ῥῶσιν ἀξιοχρέως τοῖς τιμῶσί σε.

Ἀπολυτίκιον ὁσίας Ἀνθούσης. (ὑπὸ Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Φερωνύμως ὡς δένδρον σεμνὴ ἐξήνθησας, ἐν διεξόδοις ὑδάτων τῶν τῆς ἀσκήσεως, καὶ προσήγαγες ἡμῖν καρπὸν οὐράνιον, ὁμολογίας ἱερᾶς καὶ ὁσίων ἀρετῶν, Ἀνθοῦσα Ὁσία Μῆτερ, καὶ τῷ Σωτῆρι πρεσβεύεις, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Νεομάρτυρος Χριστοδούλου. (ὑπὸ Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Θεῖον βλάστημα, τῆς Κασσανδρείας, καὶ τῆς πίστεως, νέος ὁπλίτης, ἀνεδείχθης Νεομάρτυς Χριστόδουλε· τοῦ γὰρ Σωτῆρος κηρύξας τὸ ὄνομα, τὸν δι᾿ ἀγχόνης ὑπέμεινας θάνατον. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον ἕτερον. (ὑπὸ Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Κασσανδρείας τὸ γόνον καὶ Μαρτύρων τὸν σύναθλον, τὸν ἐν Θεσσαλονίκῃ νομίμως τὸν ἀγῶνα τελέσαντα, Χριστόδουλον ὡς δοῦλον τοῦ Χριστοῦ, καὶ Μάρτυρα αὐτοῦ νεοφανῆ, καὶ θερμὸν ἡμῶν μεσίτην πρὸς τὸν Θεόν, τιμήσωμεν κραυγάζοντες· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ, ἡμῖν πταισμάτων ἄφεσιν.

Ἀπολυτίκιον Νέου Ὁσιομάρτυρος Νικοδήμου ὁ ἐν Σάμῳ
Ἦχος γ´. Μέγαν εὕρατο.

Θείοις ᾄσμασι καὶ ἐγκωμίοις, ἡ γενέθλιος νῆσος τελεῖ σου τὰ προσήκοντα πάτερ μνημόσυνα, καὶ εὐχαρίστως δοξάζει τὸν Κύριον τοῦ μαρτυρίου στεφάνῳ σε στέψαντα· Μάρτυς ὅσιε ἐκ Σύρας Νικόδημε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, ἰσχὺν καὶ σωτηρίαν δοῦναι ἅπασι.

“I came to stay here,” Saint Panteleimon and Father Evangelos Chalkidis

Synaxarion. From the Menaion.
On July 27, we commemorate The holy and glorious Great Martyr and Unmercenary Healer Panteleimon. (305)
On this day we also commemorate the Blind Man healed by Saint Panteleimon and beheaded for Christ. (305)
On this day we also commemorate the Our righteous Mother Anthusa the Confessor, of Mantineus Convent and her 90 monastic sisters (759)
On this day we also commemorate the Holy 153 Martyrs of Thrace, by drowning
Saint Symeon Stylites (the Younger) of Sicily (6th century)
On this day we also commemorate the Our righteous Father Manuel.
On this day we also commemorate the holy Martyrs Felix, Julia, and Jucunda at Nola in Campania.
On this day we also commemorate the holy Martyrs of Cordova: Aurelius and Sabigotho his wife, Felix and Liliosa his wife, and George the Sabbaïte.(852)
Our righteous Fathers Clement the Wonderworker, Archbishop of Ochrid, and Angelar, Gorazd, Nahum, and Sabbas, disciples of Saints Cyril and Methodius.
Our righteous Father Nicholas Kochanov, the Fool for Christ’s sake of Novgorod.(1392)
Our Father among the Saints Joasaph, Metropolitan of Moscow.(1555)
New Martyr Christodoulos of Cassandra, at Thessaloniki (1777)
New Hieromartyr Ambrose (Gudko), Bishop of Sarapul (1918)
New Hieromartyrs Platon Gornykh and Panteleimon Bogoyavlensky, Priests (1918)
The holy New Hieromartyrs Demetrius of Nizhne-Kargatskoe and Cyril of Verkhne-Kargatskoe.
Repose of Abbess Pulcheria of Viatka, Abbess of Nativity Convent (1890)
On this day we also commemorate the Repose of Abbot Sava (Ostapenko) of the Holy Dormition Pskov-caves monastery (1980)

St. Paisios the Athonite

– Elder, I’m sick. Say a prayer that I may become well.
– It will not be good for you for me to pray about this matter. If you are patient and have faith in God, then you will get a pension from “healthcare”, which is bigger than the Agricultural Insurance organisation.
Once, a sick man entreated Saint Panteleimon to make him well. The Saint, however, did not do it. He insisted and continuously made entreaty. In the end, he cured him. When he died and went to the other life, he saw that he lost many crowns due to his healing. He then said to Saint Panteleimon: “Why did you make me well? You knew that I would lose crowns, which is why you should not have cured me.”
So, Saint Panteleimon took the hit!

***

In the Kalyva of Saint Chrysostomos of the Skete of Koutloumousiou of the Monastery of Saint Panteleimon on Mount Athos, there lived years ago Monk Daniel who for 20 years was sick and had headaches and backaches, kidney and heart problems, leg problems and pain sometimes throughout his entire body.
Many times he travelled to doctors and received numerous X-ray examinations and radiographies, but the outcome was always the same. The doctors could not find any physical explanation for his sickness. Yet Monk Daniel continued to suffer his sicknesses and there was not a physician or scientist to be found that could help him.
One 27th of July, during the vigil of Saint Panteleimon, brother Daniel prayed with tears in his eyes and pleaded with Saint Panteleimon saying: “Saint of God and protector of our Skete, you who are a physician and for the love of Christ was martyred and spilled your blood, show your love and plead to the Master Christ to grant me health, so that with health I could glorify His name and psalmodize during the vigils.”

Having said this, Monk Daniel grew a bit tired and took some sleep. He then in a vision saw Saint Panteleimon kneeling before the throne of God pleading for the health of Daniel. Monk Daniel heard the Master Christ say to Saint Panteleimon: “My brother Great-Martyr Panteleimon, do you think you are more compassionate than me? Do you think you love humanity more than me? I understand that out of love for me you spilled your blood, but did I not also spill mine and daily spill my blood for the salvation of people’s souls? Learn that it is my will in which it happens many times for the body to suffer in order for the soul to be saved. This is how I want many people to be saved.”
When brother Daniel heard this he awoke and glorified the name of God, thanked Saint Panteleimon for his effort and mediation, and immediately, as the same monk related, a great burden was lifted off of him and related that we must endure with patience, joy and thanksgiving the cross and situation of our sicknesses.

***

“No, I came to stay here,”
Saint Panteleimon and Fr. Evangelos Halkidi of Saint Basil’s in Langada

In the small chapel, in Fr. Evangelos’ (1923-1987) house, were resting the relics of many saints that were fragrant, and the hand of Saint Panteleimon would release myrrh.
All of them had miraculously come into his possession. One day, in the summer, with a lot of heat and little sleep, the father returned from a ministry duty to his house, in Thessaloniki where he lived at the time, and being tired he lay down on the couch with the window half open above him.
While he was in a state of semi-vigilance, suddenly the window shutter began to bang violently, and a handsome young man appeared before his eyes, saying, “I have come to stay here.”
The father, not knowing whether he was awake or asleep, replied: “Unfortunately I cannot keep you here. There are seven of us in this house and we have only two rooms. If you want, sit down and rest, and then you will leave.”
“No, I came to stay here,” he replied.
At that moment the intercom rang. A priest came up accompanied by a nun carrying a reliquary. “We have come to leave you the hand of Saint Panteleimon, Father,” he said. Father Evangelos then understood who the young man was who wanted to stay close to him.
From the Wondrous Life of Fr. Evangelos Halkidi, Parish Priest of Saint Basil’s in Langada) by Orthodoxos Kypseli.

***

St. Nicholas Planas

Every year, on the feast of St. Panteleimon, he would go to the Saint’s church in Neo Kosmo and do a vigil. One year, as he himself reated, he was sick and had a fever. His relative did not allow him to go for his customary vigil. But because of the love which Father Nicholas had for the Saint, he went anyway. “That night,” he himself said,
“after the Liti, exhausted, I leaned on the edge of the Holy Table. In the delirium of the fever I saw the Saint in front of me, young and vigorous, holding a small glass full of medicine, and he told me, ‘Drink it, my Father, to become well.’ I took it from the hand and drank it and became completely well. The fever left me. For a whole week out through the Royal Gate and said, ‘My children, I was very sick tonight, and at this moment Saint Panteliemon gave me medicine and I drank and became well.’ Everyone believed it and knelt down, glorifying the Saint.”….

***

Elder Savva Ostapenko of the Pskov-Pechersky Monastery

Don’t be afraid to stand up as a believer, be strong in the faith. Earlier, Christians prayed in the catacombs and didn t deny Christ, but now we can pray openly…
God doesn’t like the cowardly!

Healing of St. Panteleimon to St. Silouan the Athonite
https://iconandlight.wordpress.com/2018/07/26/healings-of-st-panteleimon-to-st-silouan-the-athonite/

Don’t be cry, Father. I am always with you. I am Panteleimon… The appearance to St. Nicholas Planas
https://iconandlight.wordpress.com/2020/07/26/48685/

The mother…with tears in her eyes she prayed to St. Luke the Surgeon and to St. Panteleimon to help.
https://iconandlight.wordpress.com/2014/07/27/the-mother-with-tears-in-her-eyes-she-prayed-to-st-luke-the-surgeon-and-to-st-panteleimon-to-help/

Saint Panteleimon and Father Evangelos Chalkidis
https://iconandlight.wordpress.com/2019/07/26/saint-panteleimon-and-father-evangelos-chalkidis/

Apolytikion of St. Panteleimon the Great Martyr – Third Tone

Holy Laurel-bearer and Physician Panteleimon, make intercession to our merciful God, that He grant our souls remission of offenses.

Apolytikion,Tone 3

Holy Passion-bearer and healer Panteleimon,  entreat the merciful God,  to grant our souls forgiveness of transgressions.

Apolytikion of Saint Panteleimon
Third Tone

O HOLY prizewinner and healer Panteleimon, intercede with the merciful God that He grant unto our souls forgiveness of offences.

Apolytikion Tone 3

Panteleimon, saintly champion and healer, intercede with our merciful God to grant our souls remission of sins.

On “Lord, I have cried…,” 8 stichera: 3 in Tone IV: Spec. Mel: “Called from on high…” —

O thou who wast rightly called Panteleimon, when thou didst extend to all the loving care of souls, showing forth healing of their bodies, thou wast enriched with a fitting name, discovering the reward of virtue and the recompense of piety, O martyr, revealing thyself as a crowned and invincible warrior of Christ our God, Whom do thou entreat, that He save and enlighten our souls. Twice

O thou who dost ever draw forth the grace of divine healing from the immaterial wellsprings of the Savior, and pourest it forth abundantly, and grantest it to those who have recourse to thee, O most blessed one: all that faithfully celebrate thy glorious, most sacred and radiant festival do thou manifestly illumine with grace divine, O thou who hast been anointed with a God-like name and with goodness. And pray thou that grace be given to all that hymn thee.

At the Praises, 4 stichera, in Tone VIII: Spec. Mel: “O most glorious wonder…” —

Emulating the mercy of God, thou wast rightly called Panteleimon, receiving a second name and a like activity. For as thou art sympathetic thou takest pity on all, granting them twofold healing, nourishing and curing, and guiding them to divine knowledge, O glorious one, and to the all-radiant Christ, O thou who art most rich.