Παντεπόπτα Κύριε, σώσον ημάς! Ώστε να μην είμαστε τυφλοί οδηγοί ούτε τυφλοί ακόλουθοι.Κραταίωσον ημών τας καρδίας! ‘Ώστε, ως ηγέτες και ως ακόλουθοι, να είμαστε πάντοτε πιστοί δούλοι Σου και μόνον Εσένα να υπηρετούμε. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!!

Συναξάριον Τοῦ Μηναίου.
Τῇ Αʹ τοῦ μηνός Μαΐου, μνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἱερεμίου. (655 – 586 π.Χ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρός ἡμῶν Ἰσιδώρας τῆς διά Χριστόν σαλῆς ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.(365).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀθλήσεως τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βατᾶ τοῦ Πέρσου. (364)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Φιλοσόφου ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ ἀσκήσαντος, ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἀγαπητοῦ, ἐπισκόπου Ὡξέρρης ἐν Γαλλίᾳ, τοῦ θαυματουργοῦ. (418)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μιχαήλ τοῦ ἐν Χαλκηδόνι (8ος-9ος αιων)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τοῦ φοβεροῦ σεισμοῦ ἐν τῇ Μονῇ Σινᾷ. ( 1201)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Συμεών, τοῦ Πενταγλώσσου τοῦ Σιναΐτου (1035)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Ταμάρας τῆς βασιλίσσης Γεωργίας (1213)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Σάββας, ἐν συκῇ κρεμασθείς, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Παφνουτίου τοῦ Μπορόβσκ, ἐκ Ρωσίας, τοῦ Θαυματουργοῦ .(1477)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Μακαρίου Μητροπολίτου Κιέβου, μαρτυρήσαντος ὑπὸ τῶν Ταρτάρων εν ἔτει 1497 μ.Χ, οὗ τὰ ἄφθαρτα λείψανα αὐτοῦ φυλλάσονται ἐν τῷ Ἱ. Ν. τοῦ Αγίου Βλαδιμήρου ἐν Κιέβῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ζωσιμᾶ τοῦ Γεωργιανοῦ, ἐπισκόπου Κουμοῦρντο (15ος αι.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Παναρέτου, Ἐπισκόπου Πάφου (1791)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τελοῦνται τὰ ἐγκαίνια τῆς Νέας Ἐκκλησίας καὶ συνεισέρχεται ὁ Πατριάρχης ἐν τῷ Παλατίῳ κἀκεῖθεν ἀπέρχεται μετὰ λιτῆς εἰς τὴν Νέαν Ἐκκλησίαν, καὶ λειτουργεῖ ἐκεῖσε. (881)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν τριῶν νέων Ὁσιμαρτύρων Εὐθυμίου τοῦ ἐκ Δημητσάνης (Μαρτίου κβʹ), Ἰγνατίου τοῦ ἀπὸ Ἐσκὴ Ζαγαρὰν (Ὀκτωβρίου ηʹ) καὶ Ἀκακίου τοῦ ἀπὸ Νιβόρη Θεσσαλονίκης (1815) . Τελεῖται δὲ ἡ μνήμη αὐτῶν ἐν τῷ κατὰ τὴν σκήτην τοῦ τιμίου Προδρόμου σεπτῷ αὐτῶν μαρτυρίῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου, Ἱερομονάχου, καὶ Ἱεροδιδασκάλου τοῦ Χίου (1821)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς ῾Αγίας Κόρης τῆς ἐν Βροντοῦ Πιερία
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Νεομάρτυρος Μαρίας, τῆς ἐπονομαζομένης Μεθυμοπούλας, τῆς ἐκ Φουρνῆς τοῦ Μεραμβέλλου τῆς Κρήτης ὁρμωμένης καὶ ἐν αὐτῇ ἀθλησάσης ἐν ἔτει ᾳωκστ΄ (1826).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου τοῦ ᾿Ανδρονίκου, ἐν Ρωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου τῆς ᾿Απροσδοκήτου Χαρᾶς, ἐν Ρωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου τῆς Μυροβλύζουσας τοῦ Τσαρεβοκοκσάϊσκ Ῥωσίας.

Στίχοι
Ψυχαὶ λιθώδεις καὶ ξέναι θείου φόβου,
Λίθοις ἀνεῖλον θεῖον Ἱερεμίαν.
Πρώτῃ ἐν Μαΐοιο λίθοις κτάνον Ἱερεμίαν.

Ομιλία
Για την δύναμη που έδωσε ο Θεός στους λόγους των Προφητών.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

…ἰδοὺ ἐγὼ δέδωκα τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου πῦρ καὶ τὸν λαὸν τοῦτον ξύλα, καὶ καταφάγεται αὐτούς. (Ιερεμίας 5,14)

Βλέπεις, αδελφέ, ότι η επίδραση του λόγου του Θεού διαφέρει, ανάλογα με τους διαφορετικούς δικαίους βρίσκει θαλπωρή και αγαλλίαση, όπως κάποιος που είχε παγώσει από το ψύχος του κόσμου τούτου• ο λόγος του Θεού είναι σαν τη φωτιά που κατακαίει τον άδικο, τον οποίον ο υλικός τούτος κόσμος είχε υπέρμετρα θερμάνει.
Οι έμπειροι πνευματικοί Πατέρες μας άφησαν αποδείξεις ότι μόνον το Όνομα του Ιησού – που φέρνει δύναμη, χαρά και ανακούφιση στους πιστούς – καταφλέγει τα πονηρά πνεύματα ως ζωηρόν πυρ καταναλίσκον. Αυτό ισχύει με τον κάθε λόγο του Θεού: σε άλλους φέρνει ανάπαυση, σε άλλους προκαλεί ενόχληση• σε κάποιους είναι αιτία βαθύτατου σεβασμού, σε άλλους αιτία ακραίας περιφρόνησης. Για τους πνευματικώς υγιείς είναι μέλι, για τους νοσούντες είναι χολή.

Αλλά για ποιόν λόγο να είναι οι λαοί σαν το ξύλο που θα καταφαγωθεί από το πυρ; Τι φταίει ο λαός αν άθεοι πρεσβύτες και ψευδοπροφήτες τον ξεστρατίζουν; Ο λαός δεν ευθύνεται γι’ αυτό, σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο οι γέροντες και οι ψευδοπροφήτες, μολαταύτα και οι άνθρωποι έχουν κάποιον βαθμό υπαιτιότητας. Διότι ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους τη δυνατότητα να ξεχωρίζουν τον σωστό δρόμο, με την συνείδηση και την κατήχηση του Λόγου του Θεού.
Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι δεν θα ’πρεπε να είχαν ακολουθήσει τυφλά τους τυφλούς ηγέτες τους, όταν εκείνοι τους οδήγησαν σε λάθος ατραπούς και τους απομάκρυναν από τον Θεό και τον Νόμο του Θεού.

Αδελφοί μου, ο Θεός είναι Δίκαιος: Εκείνος γνωρίζει το μέτρο των σφαλμάτων ενός εκάστου των ανθρώπων και δεν θα επιτρέψει οι αγράμματοι και καταφρονεμένοι να υποφέρουν τόσο, όσο οι περισπούδαστοι και επιφανείς.

Παντεπόπτα Κύριε, σώσον ημάς! Ώστε να μην είμαστε τυφλοί οδηγοί ούτε τυφλοί ακόλουθοι.
Κραταίωσον ημών τας καρδίας! ‘Ώστε, ως ηγέτες και ως ακόλουθοι, να είμαστε πάντοτε πιστοί δούλοι Σου και μόνον Εσένα να υπηρετούμε.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
από το βιβλίο «Πνευματικό Ημερολόγιο, Ο Πρόλογος της Αχρίδος» Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, (Μάιος), εκδόσεις Άθως

***

Τρεις κλήσεις απαιτούν μια ειδική εκλογή από το Άγιο Πνεύμα: του αναχωρητού, του γέροντος και του δια Χριστόν σαλού. Με αφορμή την αγία Πελαγία δια Χριστόν σαλή του Ντιβέγιεβο († 30 Ιανουαρίου 1884) έλεγε: «Σ’ αυτό το δρόμο ο Κύριος δεν καλεί τους αδύναμους. Διαλέγει αυτούς που είναι ανδρείοι και δυνατοί.» Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
”Να συναναστρέφεσαι με …παλαβούς, για να σου μεταδώσουν την τρέλλα τους την πνευματική! Θα εύχωμαι να σε δώ …θεότρελλη! Αμήν.”
Οι ταπεινοί διαφυλάσσουν τον πνευματικό τους πλούτο στο θησαυροφυλάκιο του Θεού…

“Τοσούτω γαρ όχλω πυκτεύουσα, την καρδίαν αυτής ουδέποτε απέστησε του Θεού”.

Ύμνος
στην αγία Ισιδώρα
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Στην έρημο, ο ασκητής Πιτυρούν
προσευχόταν στον Θεό και αναρωτιόταν:
Στον κόσμο, υπάρχει κάποιος ισάξιος με μένα;
Τότε εμφανίστηκε, ένας Άγγελος του Θεού,
και επέπληξε απαλά τον Πιτυρούν:
Στο λογισμό σου, μεγαλοποιείς τον εαυτό σου, γέροντα,
σαν να μην υπάρχει, στον κόσμο, άλλος καλύτερος!
Έλα, ακολούθησε με, αββά Πιτυρούν,
Έλα, ακολούθησε με, να δείς μια ηλικιωμένη γυναίκα:
την Ισίδωρα, που κάνει την “δια Χριστόν σαλή”.

Δες την και θαύμασε:
η καρδιά της από τον Θεό, δεν αποχωρίζεται,
Όλες τις σκέψεις της, τις ενώνει με τον Θεό,
Και όχι όπως εσύ, που σωματικά είσαι εδώ,
και με τις σκέψεις, στα πέρατα του κόσμου!
Τώρα θα δεις όλο τον ασκητικό μόχθο της
για αισχύνη σου, πως μπορεί από μια γυναίκα να ντροπιαστείς!
Και να δοξάσεις την Σοφία του Θεού,
που εν μέσω των ζιζανίων φροντίζει να βγάζει τριαντάφυλλα!
Από το βιβλίο «Πνευματικό Ημερολόγιο, Ο Πρόλογος της Αχρίδος» – Μαιος, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
http://prologue.orthodox.cn/May10.htm

***

Μάθετε να σέβεστε και να αγαπάτε τους ταπεινούς και απλούς ανθρώπους. Οι πιο ευλογημένοι πάνω στη γη τέτοιοι είναι : όπως και οι ανώτεροι στη Βασιλεία των Ουρανών. Σε αυτούς δεν υπάρχει υπερηφάνεια, δηλαδή η βασική τρέλα από την οποία υποφέρουν οι ψυχές των πλουσίων και των ισχυρών αυτού του κόσμου.
Οι ταπεινοί επιτελούν τέλεια το καθήκον τους σ ‘αυτόν τον κόσμο και παρ’ όλα αυτά όταν κάποιος τους επαινέσει γι ‘αυτό, θεωρούν ότι δεν το αξίζουν, ενώ οι φίλαυτοι άνθρωποι αυτού του κόσμου, επιζητούν επαίνους για όλα τα έργα τους τα οποία συχνά είναι ατελής.
… Πολλοί βασιλείς και πρίγκιπες, μόλις γνώριζαν τη γλυκύτητα της πίστης του Χριστού, αφαιρούσαν τα στέμματά τους και έφευγαν από την αριστοκρατική ματαιοδοξία , προτιμώντας να είναι ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους. Μήπως και ο ίδιος, ο Βασιλεύς των Βασιλέων, ο Κύριος ο Χριστός μας δεν εμφανίστηκε στους βοσκούς και στους ψαράδες; Ο Άγιος Ζήνων συμβουλεύει: “Μην διαλέγετε για να ζήσετε ένα λαμπρό κατάλυμα και μην συνδέεστε με ανθρώπους με εξέχον όνομα”.
Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) Επίσκοπος Αχρίδος
http://prologue.orthodox.cn/August12.htm

***

Ο δια Χριστόν Σαλός είναι η ζωντανή συνείδηση της κοινωνίας. Κάλλιστος Ware Μητροπολίτης Διοκλείας

Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης

«Οι Άγιοι, έκαναν μεγαλύτερο αγώνα για να κρύψουν την αρετή τους, παρά για να την αποκτήσουν. Ξέρετε τί έκαναν οι δια Χριστόν Σαλοί; Ξέφευγαν πρώτα από την υποκρισία του κόσμου και έμπαιναν μετά στον χώρο της ευαγγελικής αλήθειας. Αλλά, και αυτό δεν τους έφτανε· γι’ αυτό προχωρούσαν στην αγία υποκρισία για την αγάπη του Χριστού. Ύστερα, δεν τους απασχολούσε ό,τι κι αν τους έκαναν, ό,τι κι αν τους έλεγαν οι άλλοι.

Χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη ταπείνωση για να το κάνεις αυτό. Ενώ ένας κοσμικός άνθρωπος, αν του πει καμμιά κουβέντα ο άλλος, θίγεται. Ή, αν δεν τον επαινέσει για κάτι που κάνει, στενοχωριέται. Ενώ αυτοί οι Σαλοί χαίρονταν, όταν οι άνθρωποι είχαν “χαλασμένο” λογισμό γι’ αυτούς. Παλιά, υπήρχαν Πατέρες που έκαναν ακόμη και τον δαιμονισμένο, για να κρύψουν την αρετή τους και για να χαλάσουν οι άλλοι τον καλό λογισμό που είχαν γι’ αυτούς…

Γι’ αυτό, δεν πρέπει να βγάζει κανείς συμπεράσματα για έναν άνθρωπο από αυτό που φαίνεται, εάν δεν μπορεί να διακρίνει αυτό που κρύβεται.

Οι δια Χριστόν Σαλοί, δεν έχουν μέσα τους κενό, αλλά ξεχείλισμα από το πολύ γέμισμα της αγάπης του Θεού. Είναι μεγάλοι Άγιοι.

Έχουν πολύ μεγάλη ταπείνωση· δεν λογαριάζουν καθόλου τον εαυτό τους. Γι’ αυτό και ο Θεός τους αξιώνει να γνωρίσουν τα θεία μυστήρια και να αποκτήσουν πολλά χαρίσματα.

Πριν από λίγα χρόνια έβλεπες στα Κοινόβια μια κατάσταση Λαυσαϊκού. Έβρισκες και πλανεμένους και δια Χριστόν Σαλούς και μοναχούς με διορατικό χάρισμα και με ιαματικά χαρίσματα. Σήμερα, ούτε με διορατικό χάρισμα βρίσκεις ούτε με ιαματικά χαρίσματα ούτε δια Χριστόν Σαλούς. Εμείς έχουμε την άλλη σαλάδα· την σαλάδα του κόσμου. Γίναμε “εγκέφαλοι”· γι’ αυτό και παλαβώσαμε. Μπήκε πολλή κοσμική λογική και αυτή η πολλή λογική κατέστρεψε τα πάντα. Και το κακό είναι που δεν το καταλαβαίνουμε.
Μακάριοι, όσοι κατόρθωσαν να ζουν στην αφάνεια και απέκτησαν μεγάλες αρετές και δεν απέκτησαν ούτε και μικρό όνομα.
Μακάριοι, όσοι κατόρθωσαν να κάνουν τον παλαβό και, με αυτόν τον τρόπο, προφύλαξαν τον πνευματικό τους πλούτο.
Μακάριοι, όσοι έχουν γεννηθεί τρελλοί και θα κριθούν και ως τρελλοί· και, έτσι, θα εισαχθούν στον Παράδεισο χωρίς διαβατήριο.
Μακάριοι, και τρις μακάριοι, είναι εκείνοι οι πολύ γνωστικοί που κάνουν τον τρελλό για την αγάπη του Χριστού και κοροϊδεύουν όλη την ματαιότητα του κόσμου, που η δια Χριστόν αυτή τους τρέλλα και σαλότητα αξίζει περισσότερο απ’ όλη την γνώση και την σοφία των σοφών όλου του κόσμου τούτου….

Αν θέλης να αγαπήσης την αφάνεια, διάβασε τον βίο της Οσίας Ισιδώρας, για να γνωρίσης τα φλωριά της Αγίας, τις αρετές της, να πετάξης τα δικά σου τα κάλπικα, τα μπακιρένια, και στο εξής να μαζεύης χρυσαφένια και να τα κρύβης στην καρδιά σου και να τα κλειδώνης καλά, για να μην τα κλέψη το ταγκαλάκι.
Οι δια Χριστόν Σαλοί δεν έχουν μέσα τους κενό, αλλά ξεχείλισμα από το πολύ γέμισμα της αγάπης του Θεού. Είναι μεγάλοι Άγιοι.

Οι ταπεινοί και αφανείς ήρωες του Χριστού είναι οι εξυπνότεροι του κόσμου, διότι κατορθώνουν να φυλάσσουν τον πνευματικό τους θησαυρό στο θησαυροφυλάκιο του Θεού. Γι᾿ αυτό μεγάλη χαρά να νιώθουμε, όταν ζούμε στην αφάνεια, γιατί τότε θα δούμε πρόσωπο Θεού στην άλλη ζωή και θα νιώθουμε και απ’ αυτήν την ζωή την παρουσία Του δίπλα μας.
Να συναναστρέφεσαι με …παλαβούς, για να σου μεταδώσουν την τρέλλα τους την πνευματική! Θα εύχωμαι να σε δώ …θεότρελλη! Αμήν.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου- Τόμ. Α΄ «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», σελ. 279, Δεκέμβριος 1998· – Τόμ. Β΄ «Πνευματική αφύπνιση», σελ. 337–338, Νοέμβριος 1999· – Τόμ. Γ΄ «Πνευματικός αγώνας», σελ. 82–84, Μάϊος 2001· (4) Τόμ. Ε΄ «Πάθη και αρετές», σελ. 193–194, Δεκέμβριος 2006 – «Επιστολές», Στ΄ Επιστολή («Μακαρισμοί»), σελ. 230, 235, Αύγουστος 1994· – Πάθη και Αρετές, Λόγοι Ε, ΕΝΟΤΗΤΑ Β,ΜΕΡΟΣ Α, ΚΕΦ. 3, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Μετά την μπόρα την δαιμονική θά ‘ρθει η λιακάδα η Θεϊκή.

Η παρουσία των Χριστιανών είναι πλέον ομολογία πίστεως.

Σύγχυση μεγάλη υπάρχει.
Βλέπω τί μας περιμένει, γι’ αυτό πονάω.
Μάλλον δίνομε εξετάσεις εμείς οι άνθρωποι τώρα σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια τί κάνομε ο καθένας.

Περνούν τα χρόνια και τί δύσκολα χρόνια! Δεν τελειώνουν τα θέματα. Βράζει το καζάνι. Αν δεν είναι λίγο δυναμωμένος κανείς, πώς θα μπορέση να αντιμετωπίση μια δύσκολή κατάσταση; Ο Θεός δεν έκανε ανεπρόκοπους ανθρώπους. Πρέπει να καλλιεργήσουμε το φιλότιμο. Αλήθεια, Θεός φυλάξοι, αν γίνη ένα τράνταγμα, πόσοι θα σταθούν όρθιοι;

Όμως, αν και γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά, μια σιγουριά. Μπορεί να ξεράθηκε η ελιά, αλλά θα πετάξη νέα βλαστάρια. Υπάρχει μια μερίδα Χριστιανών, στους οποίους αναπαύεται ο Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήση τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα. Μη φοβάσθε. Ο άνθρωπος, αν θέλη να μη βασανίζεται, πρέπει να πιστέψη στο «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν», που είπε ο Χριστός.

Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες… Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά. Καλό όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά. Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν…
Τώρα πάμε ή για τον Χριστό ή για τον διάβολο. Είναι καθαρό μέτωπο… Πάντως θα δούμε φοβερά γεγονότα. Θα δοθούν πνευματικές μάχες. Οι Άγιοι θα αγιασθούν περισσότερο και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρώτεροι. Νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά. Μια μπόρα είναι και ο αγώνας έχει αξία, γιατί τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσουλίνι, αλλά τον διάβολο. Γι’ αυτό θα έχουμε και ουράνιο μισθό.
Ο Θεός ας αξιοποιήση το κακό σε καλό σαν Καλός Θεός.

Ο Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προσοχή… Δουλεύει ο διάβολος, αλλά δουλεύει και ο Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρόκυψη από αυτό καλό… Γι’ αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, πού κυβερνά τα πάντα…

Αββάς Πιτηρούν (ή Πιτηρούμ) της Θηβαΐδος για την οσία Ισιδώρα η δια Χριστόν Σαλή, αυτή είναι δική μου και δική σας Αμμά, και εύχομαι να βρεθώ αντάξιός της την ημέρα της κρίσεως.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/11/29/%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CE%AC%CF%82-%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%AE-%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B7%CE%B2%CE%B1%CE%90%CE%B4%CE%BF/

Οι πιο καταφρονεμένοι ανάμεσα στους ανθρώπους, αυτοί στεφανώθηκαν αγλαοφανώς με αγγελική δόξα ενώπιον του Θεού. Προφήτης Ιερεμίας – Οσία Ισιδώρα η δια Χριστόν Σαλή
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/30/43842/

Ημείς μωροί δια Χριστόν, Ας χαιρόμαστε και ας σκιρτούμε και ας επαναλαμβάνουμε δυνατά στα αυτιά του κόσμου: ναι, ναι, πράγματι είμαστε ανόητοι για χάρη του Χριστού! Πάνσοφε Κύριε, ενίσχυσε μας με τη δύναμή Σου, ώστε να μην φοβόμαστε τον άπιστο κόσμο όταν μας χτυπά με μαστίγια ή όταν μας προσβάλλει με λόγια για χάρη Σου, δι’ ευχών της Οσίας Ισιδώρας της δια Χριστόν Σαλής.
https://iconandlight.wordpress.com/2022/05/01/%ce%b7%ce%bc%ce%b5%ce%af%cf%82-%ce%bc%cf%89%cf%81%ce%bf%ce%af-%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%ce%bd-%ce%b1%cf%82-%cf%87%ce%b1%ce%b9%cf%81%cf%8c%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5/

Διήγηση στον θρήνο του προφήτου Ιερεμίου περί της Ιερουσαλήμ και περί της εκστάσεως Αβιμέλεχ
https://iconandlight.wordpress.com/2019/11/04/34530/

Οι δια Χριστόν Σαλοί κρύβονται στην αφάνεια, Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2016/05/03/%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CF%81%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%86/

Όστις υπομένει εν γνώσει πάντα σκληρόν και λυπηρόν λόγον, αυτός τότε τίθησιν επί της κεφαλής αυτού ακάνθινον στέφανον, και υπάρχει μακάριος. Αββάς Ισαάκ Σύρος
https://iconandlight.wordpress.com/2019/02/17/%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CF%89%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B5%CE%BD-%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9/

Παλαιά Διαθήκη – Το βιβλίο του προφήτη Ιερεμία
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Ieremias/Ieremias.htm

Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Προφήτου, Ἦχος β’

Τοῦ προφήτου σου Ἱερεμίου τὴν μνήμην, Κύριε, ἑορτάζοντες, δι’ αὐτοῦ σε δυσωποῦμεν, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἐκ γαστρὸς ἠγιάσθης τὴ προγνώσει τοῦ Κτίσαντος, καὶ προφητικῆς ἐπληρώθης ἐκ σπαργάνων συνέσεως, ἐθρήνησας τὴν πτῶσιν Ἰσραήλ, σοφὲ Ἱερεμία ἐν στοργῇ, διὰ τοῦτο ὡς Προφήτην καὶ Ἀθλητήν, τιμῶμεν σὲ κραυγάζοντες, δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγούντι διὰ σοῦ, ἠμὶν τὰ κρείττονα.

Ἀπολυτίκιον. Ἅγιοι Εὐθύμιος καὶ Ἰγνάτιος οἱ Ὁσιομάρτυρες
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα

Λυχνία τρίφωτος, κόσμῳ ἐδείχθητε, Ὁσιομάρτυρες, Χριστοῦ τρισάριθμοι, τὴν Ἐκκλησίαν ταῖς αὐγαῖς πυρσεύσοντες τῶν ἀγώνων, ἔνδοξε Εὐθύμιε, ἀφθαρσίας τὸ στέλεχος, ἱερὲ Ἰγνάτιε, ἐγκρατείας τὸ ἔσοπτρον, καὶ ῥόδον ἀκακίας Ἀκάκιε· ὅθεν ὑμᾶς ὑμνολογοῦμεν.

Ἀπολυτίκιο. Ἅγιος Πανάρετος
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον

Τὸν τῆς Πάφου Ποιμένα θεῖον Πανάρετον, ὡς Ἱεράρχην Κυρίου ἀνευφημήσωμεν, ὅτι ἐργάτης συνετὸς ὄντως καὶ ἄριστος, ποσῶν τῶν θείων ἀρετῶν, καὶ Ἁγίοις θαυμαστὸς ἐγένετο ἐπ’ ἐσχάτων, καὶ πάντων προστάτης καὶ φύλαξ, τῶν ἀνυμνοῦν τῶν αὐτοῦ τὴν κοίμησιν.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίας Ταμάρας τῆς Μεγάλης, βασίλισσας τῆς Γεωργίας.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον

Βασιλὶς Γεωργίας, Ταμάρα ἔνδοξε, ἡ κοπιάσασα πάνυ διὰ τὴν πίστιν Χριστοῦ καὶ Μονὴν ἐν τοῖς σπηλαίοις ἀνεγείρασαν καὶ δυσπροσίτοις γῆς ὀπαῖς τῆς Βαρτζίας πρὸς τιμὴν τῆς μόνης Ἁγνῆς βοῶντες· Ἔγειρον πάντας εὐχαῖς σου ἐκ ψυχοφθόρων βίου πτώσεων.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Χίου.
Ἦχος δ΄. Ὁ ἔνσαρκος ἄγγελος.

Ἀστὴρ φαεινότατος τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, λειμὼν δαψιλέστατος τῆς ἀληθείας Αὐτοῦ, καὶ σάλπιγξ μελίῤῥυτος, δέδειξαι Νικηφόρε, οὐρανόθεν τοῖς θείοις, νάμασι καθηδύνων, τῶν πιστῶν τὰς καρδίας· δι’ ὃ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Νεομάρτυρος Μαρίας τῆς Μεθυμοπούλας ἐκ Κρήτης.
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Χριστὸν καθικέτευε ὑπὲρ ἡμῶν ἐκτενῶς, Φουρνῆς ἐγκαλλώπισμα καὶ νεοάθλων τερπνόν, Μαρία λευκάνθεμον, ἔρωτα γὰρ ἀπίστου, ἀρνηθεῖσα ἐδείχθης, βλῆμα θανατηφόρον, ἐξ αὐτοῦ ὡς στρουθίον, καὶ πτέρυγας πρὸς τὸν Κτίστην, ψυχῆς σου ἐπέτασας.

Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.

Χαίροις τοῦ Γεωργίου υἱέ, καλὸν γεώργιον Χριστοῦ ἀρχιποίμενος, Ἀκάκιε χριστομάρτυς, ὅτι ἡμέρα ἐν ἡ, τὸν καλὸν ἀγῶνα ἐτελείωσεν, Γεώργιος ἀρίστᾳ, σὲ προθύμως ἐκάλεσεν, καὶ μαρτυρίου ἴσον δρόμον ἐβάδισας, τροπωσάμενος τῶν δαιμόνων τὰ φάλαγγας. Ὅθεν δυὰς θεόλεκτε, θεόστεπτοι μάρτυρες, μὴ ἐπιλάθητε ὅσων, ἡμᾶς τιμῶσι δοξάζοντες, Χριστὸν τὸν Σωτῆρα, ἵνα εὕρωμεν εἰρήνην καὶ μέγα ἔλεος.

Κύριε, είσαι το μόνο άρωμα της ανθρώπινης ύπαρξης … Μυροφόροι δεν είναι μόνο οι γυναίκες εκείνες, που πήγαν στον Τάφο του Χριστού με μύρα, αλλά είναι όλη η ανθρώπινη φύση και ιδιαιτέρως όσοι ζουν μυστηριακά μέσα στην Εκκλησία. Αυτοί δεν κρατούν απλώς στα χέρια τους τα μύρα, αλλά έχουν μέσα στην καρδιά τους το μύρο το ακένωτο, τον Χριστό.

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
«Χαίρετε»! «Ειρήνη υμίν»

Συναξάριον
Τῇ Λ’(30η) τοῦ μηνός Ἀπριλίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἰακώβου, ἀδελφοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ἱερομάρτυροςς διά ξίφους στά Ἱεροσόλυμα ἀπ’ τόν Ἡρώδη Ἀγρίππα (44) .
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Εὐτροπίου 1ου Ἐπισκόπου Saintes Γαλλίας καί μαθητοῦ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου ἱερομάρτυρος (1ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Κλήμεντος τοῦ Ποιητοῦ, ὁμολογητοῦ τῆς μονῆς Στουδίου στήν Κωνσταντινούπολι (9ος αἰ.).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μαξίμου μάρτυρος στήν Ἐφέσο.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Σοφίας παρθενομάρτυρος στό Fermo Ἰταλίας (250)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Δονάτου, Ἐπισκόπου Εὐροίας Παλαιᾶς Ἠπείρου (388).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ Ἐπισκόπου Καυκάσου, Μαύρης Θάλασσας καί Σταυρουπόλεως Ρωσίας (1867)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς εὑρέσεως τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βασιλέως Ἀμασείας (322).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς εὑρέσεως τῶν λειψάνων (1725) τῆς Ἁγίας Ἀργυρής/Ἀργυρώ νεομάρτυρος στήν Κωνσταντινούπολι, ἀπό Προύσσα Μ. Ἀσίας (5/4 μαρτύριο 1721)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ὁσίας Μάρθας Προτάσιεβα (1813), μαθήτριας Ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ.

Συναξάριον Τοῦ Πεντηκοσταρίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τρίτῃ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὴν τῶν ἁγίων γυναικῶν Μυροφόρων ἑορτὴν ἑορτάζομεν· ἔτι δὲ μνείαν ποιούμεθα καὶ τοῦ ἐξ Ἀριμαθαίας Ἰωσήφ, ὅς ἦν μαθητὴς κεκρυμμένος· πρὸς δὲ καὶ τοῦ νυκτερινοῦ μαθητοῦ Νικοδήμου.

Στίχοι
Χριστῷ φέρουσιν αἱ Μαθήτριαι μύρα.
Ἐγὼ δὲ ταύταις ὕμνον, ὡς μύρον φέρω.

«Οσμή μύρων σου υπέρ πάντα τα αρώματα· μύρον εκκενωθέν όνομά σου· διά τούτο νεάνιδες ηγάπησάν σε. είλκυσάν σε, οπίσω σου εις οσμήν μύρων σου δραμούμεν. εισήνεγκέ με ο βασιλεύς εις το ταμιείον αυτού. αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν σοι·». ( Άσμα Ασμάτων Α,3-4)

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη

Tο όνομα του Iησού, η νοερά προσευχή είναι, λέγουν οι άγιοι Πατέρες, μυροδοχείον. Tο ανοίγεις, το γέρνεις και χύνεται το μύρον, πληρούται ευοσμίας ο τόπος. Bοάς το “Kύριε Iησού Xριστέ” και αναδίδεται η ευωδία του Aγίου Πνεύματος, λαμβάνεις “αρραβώνα Θείου Πνεύματος” Όπως είναι το μύρο, που όσο περισσότερο το κλείνεις μέσα στο αγγείο, τόσο περισσότερο ευωδιάζει το αγγείο, έτσι είναι και η προσευχή. Όσο περισσότερο την κλείνεις μέσα στη καρδιά σου, τόσο περισσότερο σε γεμίζει από τη θεία Χάρη.
Μακάριοι και καλότυχοι είναι εκείνοι που θα συνηθίσουν να εκτελούν αυτό το ουράνιο έργο, γιατί μ’ αυτό νικούν κάθε πειρασμό που φέρνουν οι πονηροί δαίμονες, όπως και ο Δαβίδ νίκησε τον υπερήφανο Γολιάθ.

Με την προσευχή αυτή κατεβάζουν τη δρόσο του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά τους, όπως ο Ηλίας κατέβασε από τον ουρανό τη βροχή στο Καρμήλιο όρος. Αυτή η νοερά προσευχή είναι που ανεβαίνει ως το θρόνο του Θεού και φυλάσσεται μέσα στις χρυσές φιάλες, για να θυμιάζεται μ’ αυτή ο Κύριος, καθώς λέει ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψη: «Και οι εικοσιτέσσερις πρεσβύτεροι έπεσαν ενώπιον του Αρνίου, έχοντας όλοι κιθάρες και φιάλες χρυσές, γεμάτες θυμιάματα, τα οποία είναι οι προσευχές των Αγίων».
Αυτή η νοερά προσευχή είναι το φως που φωτίζει πάντοτε τη ψυχή του ανθρώπου και φλογίζει την καρδιά του με τις φλόγες της αγάπης του Θεού.

***

Το πανάγιο μύρο του Ονόματος του Ιησού σαν οσμή ευωδίας στην ζωή της Οσίας Φωτεινής της Νεαπολίτιδος,
εν Νεαπόλει (Νέφ Σεχίρ) της Μικράς Ασίας (+μετά το 1816)

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»
«Οσμή μύρων σου υπέρ πάντα τα αρώματα· μύρον εκκενωθέν όνομά σου· διά τούτο νεάνιδες ηγάπησάν σε. είλκυσάν σε, οπίσω σου εις οσμήν μύρων σου δραμούμεν. εισήνεγκέ με ο βασιλεύς εις το ταμιείον αυτού. αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν σοι·». ( Άσμα Ασμάτων Α,3-4)

Μια 24χρονη κοπέλα, η οσία Φωτεινή η Νεαπολίτιδα (1804) που καλλιεργούσε με ζήλο την Ευχή, στην Νεάπολι της Καππαδοκίας, έλεγε εξομολογητικά κάποτε στον Γέροντά της, τον πρεσβύτερο Γεώργιο* :

— Εγώ, η ταπεινή σου κόρη Φωτεινή, φλεγομένη από τον θείο έρωτα της Νοεράς προσευχής, πολλές φορές, κατά το παράδειγμα του γλυκυτάτου Ιησού μου, κατέφευγα σε ήσυχους τόπους και σε βουνά, για να βρω στα μέρη εκείνα Αυτόν που ποθούσε η ψυχή μου. Με το που άρχιζα την προσευχή μου, μέσα στο στόμα μου ένοιωθα μια ανέκφραστη γλυκύτητα και ο νους μου αρπαζόταν στους ουρανούς κι εκεί θεωρούσα τα τάγματα των Ασωμάτων και αΰλων Δυνάμεων και τα πνεύματα των Αγίων. Όλοι με τα χέρια σταυροειδώς στο στήθος παρίσταντο με αρμονία, τάξι και ησυχία μπροστά στον θρόνο του Τριαδικού Θεού. Αισθανόμουν μια γλυκύτατη πανεύοσμη ευωδία και άκουγα τις μελίρρυτες ψαλμωδίες τους.

Σ᾿ αυτήν την θεωρία αρπαζόμουν όχι μόνο όταν ήμουν σε ήσυχους τόπους και στα βουνά, αλλά και μέσα στην εκκλησία, την ώρα της Θείας Λειτουργίας και καθόλου δεν άκουγα τις ψαλμωδίες των ψαλτών. Την ώρα εκείνη, αν μου μιλούσε κανείς, καθόλου δεν καταλάβαινα κι αν ήθελα να έλθω στον εαυτό μου για να μην αντιληφθούν και οι άλλοι την έκστασι και θεωρία μου, καθόλου δεν μπορούσα να επιβληθώ και να αποσπάσω τον νου μου από την θεωρία, εως ότου αυτή από μόνη της υποχωρούσε. Κι όσα έβλεπα ή άκουγα κι όσες ανέκφραστες ευωδίες αισθανόμουν, αποτελούν για μένα «άρρητα ρήματα» και μου είναι αδύνατον να τα εκφράσω.

Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι, μετά την εκστατική αυτή θεωρία, όποιο μέλος του σώματός μου άγγιζα, ανέπεμπε την ίδια γλυκύτατη ευωδία. Την αισθανόμουν σ᾿ όλο το σώμα μου διάχυτη. Δεν έμοιαζε με καμμιά ευωδία πάνω στη γη. Είθε ο πανοικτίρμων Θεός να χαρίση σε όλους τους πιστούς να αισθανθούν αυτή την ευωδία. «Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος» (Ο θαυμαστός βιος της νέας οσίας Φωτεινής της Νεαπολίτιδος Καππαδοκίας, Πρεσβυτέρου Γεωργίου Νεαπολίτου Έκδοσις «Ορθόδοξος Κυψέλη», σελ. 103-5 /- Η νέα οσία Φωτεινή η Νεαπολίτις, εκδ. Σ. Γιούλη 1978, σλ. 78).

* Ο άγιος Γεώργιος, ο ιερέας της Νεάπολης (Νέφσεχιρ) Καππαδοκίας, γεννήθηκε το 1760 και κοιμήθηκε εξόριστος στη Λευκωσία της Κύπρου, μετά από σειρά συκοφαντιών, στις 12 Σεπτεμβρίου 1816. Το τίμιο λείψανό του ζητήθηκε από τους Νεαπολίτες, αλλά οι Κύπριοι δεν το έδωσαν. Ο άγιος –μη αναγνωρισμένος ακόμη επίσημα– υπήρξε πνευματικός της οσίας Φωτεινής της Νεαπολίτισσας και κατέγραψε στα καραμανλίδικα (τουρκική γλώσσα με ελληνική γραφή) τις συγκλονιστικές εμπειρίες της. Επίσης μετέφρασε στα τούρκικα και εξέδωσε στα καραμανλίδικα βίους αγίων ανδρών και γυναικών, με τον τίτλο Αλτούνολουκ (Χρυσαύλακας).

***

Άγιος Λουκάς Κριμαίας, ο ιατρός

Μπορεί κανείς να είναι πάντα σιωπηλός, να μην μιλάει, να μην κηρύττει. Μπορεί να μην έχει την ικανότητα του λόγου και ταυτόχρονα να αγγίζει την καρδιά των ανθρώπων, να μπαίνει βαθιά μέσα της. Και χωρίς να έχουμε την ικανότητα του λόγου, μέσα στη σιωπή, αν οι πράξεις μας φανερώνουν την καλοσύνη μας, την ταπείνωση της καρδιάς, την δύναμη της πίστης και την αγάπη, τότε εκπέμπουμε τέτοια ευωδία σαν το τριαντάφυλλο. Το τριαντάφυλλο δε μιλάει, αλλά μοσχοβολάει δυνατά. Το ίδιο και εμείς πρέπει να μοσχοβολάμε, να εκπέμπουμε την πνευματική ευωδία, την ευωδία του Χριστού.

***

Ο Άγιος Παΐσιος για το θάρρος και την παλληκαριά της των Μυροφόρων

«-Γέροντα, μου κάνει εντύπωση το θάρρος των Μυροφόρων.
– Οι Μυροφόρες είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη στον Χριστό, είχαν πνευματική κατάσταση, γι’ αυτό δεν υπολόγισαν τίποτα. Αν δεν είχαν πνευματική κατάσταση, θα έκαναν αυτό που έκαναν; Ξεκίνησαν χαράματα, ώρα που απαγορευόταν η κυκλοφορία, με αρώματα στα χέρια για τον Πανάγιο Τάφο του Χριστού, από αγάπη προς το Χριστό. Γι’ αυτό και αξιώθηκαν να ακούσουν από τον Άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως…

Εύχομαι να χαίρεστε πάντοτε
με αγαλλίαση πνευματική,
με συνεχή πνευματική χαρά,
με εσωτερική γλυκειά αναστάτωση.»
(Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄, Περί προσευχής, εκδ. Ιερ. Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2012, σελ. 203.)

***

Σήμερα λείπουν και οι δυό παλληκαριές· ούτε πνευματική παλληκαριά υπάρχει, η οποία γεννιέται από την αγιότητα και την παρρησία στον Θεό, για να αντιμετωπισθή μια δυσκολία με πνευματικό τρόπο, ούτε φυσική παλληκαριά υπάρχει, ώστε να μη δειλιάση κανείς σε έναν κίνδυνο. Πρέπει να έχη κανείς πολλή αγιότητα, για να φρενάρη ένα μεγάλο κακό, αλλιώς που να στηριχθή;

Μια ψυχή σε ένα μοναστήρι αν έχη πνευματική παλληκαριά, να δης, τον άλλον που έρχεται με κακό σκοπό θα τον καθηλώνη με το ένα πόδι μέσα από την μάνδρα και με το άλλο απ᾿ έξω! Θα τον χτυπάη στο κεφάλι με πνευματικό τρόπο, με το κομποσχοίνι, με την ευχή, και όχι με το πιστόλι. Λίγη προσευχή θα κάνη, και ο άλλος θα μένη εκεί έξω ακίνητος! Θα μένη για… σκοπός! Μια ψυχή, αν έχη πνευματική κατάσταση, και το κακό θα φρενάρη και τον κόσμο θα βοηθήση, και για το μοναστήρι θα είναι ασφάλεια. Οι Μυροφόρες δεν υπολόγισαν τίποτε, γιατί είχαν πνευματική κατάσταση και εμπιστεύθηκαν στον Χριστό. Αν δεν είχαν πνευματική κατάσταση, που θα εμπιστεύονταν, για να κάνουν αυτό που έκαναν;

Στην πνευματική ζωή και ο πιο δειλός μπορεί να αποκτήση πολύ ανδρισμό, αν εμπιστευθή τον εαυτό του στον Χριστό, στην θεία βοήθεια. Μπορεί να πάη στην πρώτη γραμμή να πολεμήση και να νικήση. Ενώ οι καημένοι οι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν το κακό, και παλληκαριά να έχουν, φοβούνται, διότι αισθάνονται την ενοχή τους και μόνο στην βαρβαρότητά τους στηρίζονται. Ο άνθρωπος του Θεού έχει θεϊκές δυνάμεις, έχει και το δίκαιο με το μέρος του. Βλέπεις, ένα κουταβάκι κάνει «γαβ-γαβ» και φεύγει ο λύκος, γιατί αισθάνεται ενοχή. Οικονόμησε ο Θεός και ο λύκος να φοβάται από ένα κουταβάκι, γιατί αυτό έχει δικαιώματα στο σπίτι του νοικοκύρη του, – πόσο μάλλον ο άνθρωπος που πάει να κάνη κακό μπροστά στον άνθρωπο που έχει Χριστό μέσα! Γι’ αυτό μόνον τον Θεό να φοβώμαστε, όχι τους ανθρώπους, όσο κακοί και να είναι. Ο φόβος του Θεού και τον πιο δειλό τον κάνει παλληκάρι. Όσο ενώνεται κανείς με τον Θεό, τόσο δεν φοβάται τίποτε.

Ο Θεός θα βοηθήση στις δυσκολίες. Αλλά για να δώση ο Θεός την θεϊκή δύναμη, πρέπει και ο άνθρωπος να δώση αυτό το λίγο που μπορεί.
Αγίου Παισίου Αγιορείτου, Λόγοι Β΄, «Πνευματική αφύπνιση», εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης 1999

***

– Παλληκαριά, λεβεντιά, φιλότιμο! Με το φιλότιμο να εργάζεσαι στον Χριστό. Και ο Χριστός στην ψυχή που έχει καλή διάθεση, αγωνιστικό πνεύμα και φιλότιμο, εργάζεται αθόρυβα.
– Γέροντα, γιατί δεν γεμίζω από την προσευχή, ενώ φροντίζω να είμαι συνεπής στα πνευματικά μου καθήκοντα;
– Ε, πώς να γεμίσης; Έτσι θα γεμίσης; Θέλει γύρισμα το κουμπί αλλού.
Εξέτασε να δης πόσο δουλεύεις στην πνευματική ζωή με την λογική και πόσο με την καρδιά• πόσο κινείσαι από την ευρωπαϊκή συνέπεια και πόσο από το ορθόδοξο φιλότιμο.
Αυτό που λέμε «συνέπεια», μερικές φορές είναι εγωισμός και μας κλέβει. Να φανώ συνεπής, για να δείξω στους άλλους ότι είμαι σε όλα εντάξει. Τότε όμως η ζωή μου γίνεται μια μεγάλη αταξία πνευματική. Να κινήσαι παντού με φιλότιμο, γιατί σ’ αυτήν την συχνότητα κινούνται ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι… Χωρίς φιλότιμο δεν έρχεται η θεία Χάρις.

***

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ω! Πόσο μεγάλη ήταν η αφοβία των αγίων ανδρών και των αγίων γυναικών! Όταν διαβάζουμε τους βίους τους, χωρίς να το θέλουμε ξυπνάει μέσα μας κάποια ντροπή, αλλά και καμάρι: ντροπή διότι έχουμε μείνει τόσο πίσω σε σχέση με αυτούς, και καμάρι διότι είναι από την ίδια χριστιανικής μας γενιά. Ούτε η ασθένεια, ούτε η φυλακή, ούτε η εξορία, ούτε το μαρτύριο, ούτε οι προσβολές, ούτε το σπαθί, ούτε η άβυσσος, ούτε η φωτιά, ούτε η λαιμητόμος μπόρεσαν ποτέ να διασαλεύσουν την ύψιστη και απαρασάλευτη ειρήνη των ψυχών τους, που έμειναν εδραίες στον Χριστό, τον Πηδαλιούχο, ο οποίος κυβερνά όλη την οικουμένη και την ανθρώπινη ιστορία!
Όταν ο αυτοκράτορας Ιουλιανός αποστάτησε από την Πίστη και άρχισε να καταπνίγει τον Χριστιανισμό σε όλη την αυτοκρατορία, τότε ο άγιος Αθανάσιος ο Μέγας απευθύνθηκε ήρεμα στον πιστό λαό και είπε: «Ένα μικρο σύννεφο είναι, θα περάσει!» (Nibiculaest, Transibit). Και πράγματι, αυτό το ζοφερό μαύρο σύννεφο πέρασε γρήγορα και η Χριστιανοσύνη ρίζωσε ακόμα βαθύτερα και άπλωσε τα κλαδιά της ακόμα περισσότερο σε όλο τον κόσμο. Το ανίσχυρο μένος του Ιουλιανού εναντίον του Χριστού έσβησε μετά από λίγα χρόνια και παρήλθε ​​με την κραυγή του αποστάτη Ιουλιανού στον επιθανάτιο ρόγχο του: «Νενικηκας με Ναζωραίε!»
Ω! παιδιά του Θεού, γιατί να φοβόμαστε οτιδήποτε, όταν Αυτός ο Θεός ο Πατέρας μας δεν φοβάται τίποτα;
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Μάιος) Βίοι Αγίων, ύμνοι, στοχασμοί και ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου. Εκδόσεις ΆΘως.
http://prologue.orthodox.cn/May29.htm

***

Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς)

Μυροφόροι δεν είναι μόνο οι γυναίκες εκείνες, που πήγαν στον Τάφο του Χριστού με μύρα, αλλά είναι όλη η ανθρώπινη φύση και ιδιαιτέρως όσοι ζουν μυστηριακά μέσα στην Εκκλησία. Αυτοί δεν κρατούν απλώς στα χέρια τους τα μύρα, αλλά έχουν μέσα στην καρδιά τους το μύρο το ακένωτο, τον Χριστό. Δεν έχουν απλώς τις αρετές της καλωσύνης, της αγάπης, της αληθείας, αλλά τον Ίδιο τον Χριστό, που είναι η Καλωσύνη, η Αγάπη και η Αλήθεια. Η Χάρη του Χριστού που υπάρχει στην καρδιά τους ξεχύνεται και στο σώμα, ώστε δεν είναι απλά μυροδοχεία, αλλά και αυτά τα σώματά τους μεταμορφώνονται σε μύρα. Μυροφόρος είναι εκείνος που έχει εσωτερική αδιάλειπτη προσευχή, που φέρει μέσα στην καρδιά του το μύρο το ακένωτο, τον Χριστό και τέτοιοι ήταν και είναι όλοι οι άγιοι.

Κύριε, είσαι το μόνο άρωμα της ανθρώπινης ύπαρξης …

Κύριε, είσαι το μόνο άρωμα της ανθρώπινης ύπαρξης …Έχρισες τις Μυροφόρες γυναίκες με το μύρο της χαράς, τις έκανες χελιδόνια της καινούργιας άνοιξης, αγίες στην ουράνια βασιλεία Σου.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/05/12/28561/

Κυριακή των Μυροφόρων, στη ζωή και στο θάνατο, η αγάπη και η πίστη είχαν νικήσει. Αντώνιος Bloom Μητροπολίτης του Σουρόζ
https://iconandlight.wordpress.com/2019/05/11/%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%cf%85%cf%81%ce%bf%cf%86%cf%8c%cf%81%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b6%cf%89%ce%ae-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b8/

Μυροφόρες ,”Εαν έχεις καρδιά μπορείς να σωθείς…” π.λίβυος
https://iconandlight.wordpress.com/2015/04/29/%CE%BC%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CE%B1%CE%BD-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BD%CE%B1/

Άγιε Ιωάννη επιστήθιε φίλε του Χριστού, Έγγισέ μας σ’ Αυτόν, τον παντοδύναμο Θεό, και παρότι ανάξιοι για να γείρουμε στο στήθος Του, τουλάχιστον, φέρε μας εγγύτερα στα πόδια Του! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/05/07/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%b5-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ae%ce%b8%ce%b9%ce%b5-%cf%86%ce%af%ce%bb%ce%b5-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf/

Είναι κανείς από μας Ιωσήφ από Αριμαθαίας, είναι κανείς από μας Νικόδημος, και μπορούμε να πούμε ότι μοιάζουμε στις Μυροφόρες, τις οποίες ούτε οι ανάγκες, ούτε η ήττα, ούτε ο θάνατος του Χριστού μπόρεσε να τις χωρίσει από Αυτόν; π. Αντώνιος Bloom του Σουρόζ
https://iconandlight.wordpress.com/2021/05/15/%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%af%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%b9%cf%89%cf%83%ce%ae%cf%86-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%b1%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b1/

Ἀπολυτίκιον Ἦχος β’

Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον, ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος, τότε τὸν ᾍδην ἐνέκρωσας, τῇ ἀστραπῇ τῆς θεότητος, ὅτε δὲ καὶ τοὺς τεθνεῶτας ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας, πᾶσαι αἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων ἐκραύγαζον. Ζωοδότα Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Δόξα Πατρί…

Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ, ἀπὸ τοῦ ξύλου καθελὼν τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα, σινδόνι καθαρᾷ, εἰλήσας καὶ ἀρώμασιν, ἐν μνήματι καινῷ κηδεύσας ἀπέθετο, ἀλλὰ τριήμερος ἀνέστης Κύριε, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Παμμεγίστου Ταξιάρχου Μιχαήλ
Ἦχος δ’ Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ

Τῶν οὐρανίων στρατιῶν Ἀρχιστράτηγε, δυσωποῦμέν σε ἀεὶ ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι, ἵνα ταῖς σαῖς δεήσεσι τειχίσῃς ἡμᾶς, σκέπη τῶν πτερύγων, τῆς ἀΰλου σου δόξης, φρουρῶν ἡμᾶς προσπίπτοντας, ἐκτενῶς καὶ βοῶντας· Ἐκ τῶν κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ὡς ταξιάρχης τῶν ἄνω Δυνάμεων.

Καὶ νῦν. Τοῦ Πεντηκοσταρίου
Ἦχος βʹ.

Ταῖς μυροφόροις Γυναιξί, παρὰ τὸ μνῆμα ἐπιστάς, ὁ Ἄγγελος ἐβόα· Τὰ μύρα τοῖς θνητοῖς ὑπάρχει ἁρμόδια, Χριστὸς δὲ διαφθορᾶς ἐδείχθη ἀλλότριος, ἀλλὰ κραυγάσατε· Ἀνέστη ὁ Κύριος, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

Οἱ Ἀναβαθμοί.
Ἀντίφωνον Αʹ. Ἦχος βʹ.

Ἐν τῷ οὐρανῷ τὰ ὄμματα, ἐκπέμπω μου τῆς καρδίας, πρὸς σὲ Σωτήρ, σῶσόν με σῇ ἐπιλάμψει.

Ἐλέησον ἡμᾶς τοὺς πταίοντάς σοι πολλὰ καθ’ ἑκάστην ὥραν, ὦ Χριστέ μου, καὶ δὸς πρὸ τέλους τρόπους, τοῦ μετανοεῖν σοι.

Δόξα· καὶ νῦν.

Ἁγίῳ Πνεύματι, τὸ βασιλεύειν πέλει, τὸ ἁγιάζειν, τὸ κινεῖν τὴν κτίσιν· Θεὸς γάρ ἐστιν, ὁμοούσιος Πατρὶ καὶ Λόγῳ.

Όταν έχετε δυσκολίες, είτε προσωπικές, είτε εθνικές, είτε οικογενειακές να σκέφτεστε ότι η Ανάσταση του Χριστού έγινε, συνετελέσθη κι αυτό δεν ανακαλείται στους αιώνες των αιώνων…. Αφού έγινε το ακατόρθωτο, το πιο δύσκολο για τον άνθρωπο, τότε όλα τα άλλα δύσκολα έρχονται δεύτερα. Όσοι ΄΄σταυροί΄΄ κι αν βρεθούν στη ζωή μας, ο,τι κι αν συμβεί στην πατρίδα μας, η Ελλάδα είναι γη του Αναστάντος Χριστού, η αγαπημένη του Κυρίου, διότι η Ελλάδα αγάπησε και αγαπά την Ανάσταση του Χριστού. Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!
«Χαίρετε!». «Ειρήνη υμίν!»

Συναξάριον.
Τῇ ΚΣΤ΄ (26η) τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βασιλέως ἐπισκόπου Ἀμασείας. (322)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ὁσία Ἰούστα ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται, μαθήτρια Ἁγ. Βασιλέα Ἀμασείας .
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ἁγία Μάρτυς Γλαφυρή ἢ Γλαφύρα, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται, μαθήτρια Ἁγ. Βασιλέα Ἀμασείας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Νέστωρ,τοὺς γονεῖς καταλιπών, καὶ μονάσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Ἀνατολίου τοῦ Σιναΐτου ἐκ τῆς Ραϊθοῦ (5ο αἰών), μαθητὴς Ἁγίου Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου (καὶ 21 Φεβρουαρίου καὶ 7 Ἰουνίου)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Λέοντος, ἐπισκόπου Σάμου.( 9ο αἰών.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Γεωργίου, κτίτορος τῆς μονῆς τοῦ Χρυσοστόμου, παρά τόν Κουτσοβέντην τῆς Κύπρου. (1091) [καί 11/4]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Καλαντίου ἤ Καλανδίου τοῦ Ἀλαμάνου, τοῦ ἐν Ταμασείᾳ Κύπρου, ἀνάργυρος ἰατρός
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Στεφάνου ἐπισκόπου Πὲρμ τῆς Ῥωσσίας καὶ Φωτιστοῦ τῶν Ζυριάνων (1396)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Ἰωαννικίου τοῦ ἀναχωρητοῦ, τοῦ Σέρβου (Βλ. † 2 Δεκεμβρίου).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Ἀνέγκλητος/Ἀνάκλητος ὁ Ἀθηναῖος, 2ος Ἐπίσκοπος Ρώμης, ἱερομάρτυς, ἐξ Ἀθηνῶν (92, καί 13/7)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, 26η Ἀπριλίου 1986. Στο εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας του Τσέρνομπιλ «Β.Ι. Λένιν», στις παρυφές της πόλης του Πριπριάτ, έγινε το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ.

***

Καὶ ὁ τρίτος ἄγγελος ἐσάλπισε, καὶ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀστὴρ μέγας καιόμενος ὡς λαμπάς, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὸ τρίτον τῶν ποταμῶν καὶ ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων . καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀστέρος λέγεται ὁ Ἄψινθος. καὶ ἐγένετο τὸ τρίτον τῶν ὑδάτων εἰς ἄψινθον, καὶ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἀπέθανον ἐκ τῶν ὑδάτων, ὅτι ἐπικράνθησαν. (Αποκ. 8,10-11)

Σαν σήμερα, ξημερώματα του Σαββάτου 26 Απριλίου του 1986 στις 01:26 ώρα Μόσχας, έγινε το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ. Πρόκειται για το μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα της ανθρώπινης ιστορίας που επηρεάζει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων ακόμα μέχρι σήμερα

Ο Άγιος Παΐσιος (+1994) είχε πει σχετικά: «Πρέπει ο άνθρωπος να έχει Θεϊκή καθαρότητα σήμερα, γιά να μή ξεγελασθεί από τα σημεία των καιρών.
Κάτι ανάλογο συνέβη και με το Τσέρνομπιλ… Εκεί, στην Αποκάλυψη, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος αναφέρει, ότι είδε αστέρα μέγα καιόμενο να πέφτει από τον ουρανό, μολύνοντας, πικραίνοντας, και δηλητηριάζοντας θανάσιμα τα νερά και τις πηγές των υδάτων… Και το όνομα του αστέρος Άψινθος! (Ουκρανικά Τσέρνομπιλ)! Όσοι περιμένουν ακόμη να πέσει κάποιο αστέρι από τον ουρανό έχουν πλανηθεί. Ποτέ δεν πρόκειται να καταλάβουν ότι αυτό έχει ήδη γίνει. Γιατί Τσερνομπίλ στα Ρωσικά σημαίνει «πικράδα» και είναι η ίδια λέξη «Άψινθος» πού αναφέρεται στην Αποκάλυψη, πού θα μολύνει με πικρότητα τα ύδατα κάνοντάς τα ακατάλληλα.». Νικολάου Ζουρνατζόγλου Μαρτυρίες προσκυνητών «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924 – 1994», «Αρμαγεδών και Αποκάλυψη» εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία.

– Γέροντα, γιατί πλήθυνε τόσο πολύ ο καρκίνος;
– Το Τσερνομπίλ κ.λπ. τί έκαναν; Από εκεί είναι. Αυτά κάνουν οι άνθρωποι. Τι σακατεμένος κόσμος υπάρχει! Σε ποια εποχή ήταν τόσοι άρρωστοι; Παλιά οι άνθρωποι δεν ήταν έτσι. Τώρα, όποιο γράμμα ανοίξω, καρκίνο ή ψυχοπάθεια ή εγκεφαλικό ή διαλυμένες οικογένειες, αυτά θα συναντήσω.
Άλλοτε σπάνια υπήρχε καρκίνος. Βλέπεις, ήταν φυσική η ζωή. Άλλο θέμα τί επέτρεπε ο Θεός. Έτρωγε κανείς φυσικές τροφές και ήταν υγιέστατος. Φρούτα, κρεμμύδια, ντομάτες, ήταν όλα καθαρά.
Τώρα και αυτές οι φυσικές τροφές σακατεύουν τον άνθρωπο. Αυτοί που τρώνε όλο τέτοιες τροφές παθαίνουν μεγαλύτερη ζημιά, γιατί όλα έχουν μολυνθεί. Αν ήταν παλιά έτσι, εγώ θα πέθαινα από νέος, γιατί σαν καλόγερος έτρωγα ό,τι είχε ο κήπος, πράσα, μαρούλια, κρεμμύδια, λάχανα, όλο τέτοια, και ήμουν μία χαρά. Τώρα έχουν λιπάσματα, ραντίσματα.
Το άγχος, οι νοθευμένες τροφές αρρώστια φέρνουν. Αχρηστεύεται ο κόσμος, όταν χρησιμοποιή αδιάκριτα την επιστήμη.

Ο πολιτισμός καλός είναι, αλλά, για να ωφελήσει, πρέπει να «πολιτιστεί» και η ψυχή. Αλλιώς είναι καταστροφή. Ο Άγιος Κοσμάς είπε: «Από τους γραμματισμένους θα έρθει το κακό». Παρόλο που η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο πολύ και έκανε πρόοδο μεγάλη, εν τούτοις με ό,τι κάνουν για να βοηθήσουν τον κόσμο, χωρίς να το καταλαβαίνουν, καταστρέφουν τον κόσμο. Ο Θεός άφησε τον άνθρωπο να κάνει του κεφαλιού του, αφού δεν Τον ακούει, και έτσι τρώει το κεφάλι του. Καταστρέφεται μόνος του ο άνθρωπος με αυτά που φτιάχνει. Τι κατόρθωσαν οι άνθρωποι του 20ου αιώνα με τον πολιτισμό! Παλάβωσαν τον κόσμο, μόλυναν την ατμόσφαιρα, τα πάντα. Η ρόδα, αν ξεφύγει από τον άξονα, γυρίζει συνέχεια χωρίς σκοπό. Έτσι και οι άνθρωποι, άμα ξεφύγουν από την αρμονία του Θεού, βασανίζονται!
Παλιά υπέφεραν οι άνθρωποι από τον πόλεμο, σήμερα υποφέρουν από τον πολιτισμό. Τότε έφευγαν από τις πόλεις στα χωριά εξ αιτίας του πολέμου και με ένα χωραφάκι περνούσαν. Τώρα θα φύγουν από τις πόλεις εξ αιτίας του πολιτισμού, γιατί δεν θα μπορούν να ζήσουν μέσα σ’ αυτές. ΤΟΤΕ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΦΕΡΝΕ ΘΑΝΑΤΟ. ΤΩΡΑ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΦΕΡΝΕΙ ΑΡΡΩΣΤΙΑ.

***

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Ο Άγιος μας έλεγε:
Όταν έχετε δυσκολίες, είτε προσωπικές, είτε εθνικές, είτε οικογενειακές να σκέφτεστε ότι η Ανάσταση του Χριστού έγινε, συνετελέσθη κι αυτό δεν ανακαλείται στους αιώνες των αιώνων…. Αφού έγινε το ακατόρθωτο, το πιο δύσκολο για τον άνθρωπο, τότε όλα τα άλλα δύσκολα έρχονται δεύτερα. Όσοι ΄΄σταυροί΄΄ κι αν βρεθούν στη ζωή μας, ο,τι κι αν συμβεί στην πατρίδα μας, η Ελλάδα είναι γη του Ανασταντος Χριστού, η αγαπημένη του Κυρίου, διότι η Ελλάδα αγάπησε και αγαπά την Ανάσταση του Χριστού.

Θυμάμαι ήταν 19 Οκτωβρίου 1981 και πήγα στον Άγιο. Τον βρήκα κλαμμενο και τον ρώτησα
-Τι έχετε Γέροντα;
–Δεν πάμε καλά.
-Γιατί Γέροντα;
–Θα΄ρθουν δυσκολίες παιδί μου, θα΄ρθουν δυσκολίες αλλά μην απελπιζόμαστε, διότι την Εκκλησία και τον κόσμο ολόκληρο τον κρατάει στα χεράκια Του ο Χριστός!
Το 1984 πήγα στον Άγιο και μου κανε επίθεση λέγοντας
Τόσα χρόνια ζητωκραυγάζαμε, χειροκροτούσαμε τη Δημοκρατία… Μας τα πήραν όλα. Αφήσαμε και μας τα πήραν όλα! Πήραν τη γλώσσα μας, πήραν την ιστορία μας, πήραν τη θρησκεία μας… Κι εσείς χειροκροτείτε τη Δημοκρατία!…
Ο Άγιος έκλαιγε για την Ελλάδα από το 1981. Έκλαιγε μέρες για την Ελλάδα!…
*Μαρτυρία π. Ανανια Κουστενη,
Από το νέο βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος ο Προφήτης, Μαρτυρίες – ΤΟΜΟΣ Α’» (Αγιοπαυλίτικο Ιερό Κελλί Αγίων Θεοδώρων – Άγιον Όρος)

***

Θυμάμαι κάποτε που μου είπε το εξής:
«Δεν θα λέγεις «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με..! Θα λέγεις «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν μας…!» για να φωτισθούμε όλοι, διότι όλοι έχουμε ανάγκη. Και να το φωνάζεις μωρέ και να το λέγεις ότι ο Χριστός είναι το παν! Ο Χριστός θα τακτοποιήσει τα πάντα! Πολλές φορές έχουν ξεκινήσει, επειδή θέλουν να ρίξουν την Ορθοδοξία και την Ελλάδα, αλλά ο Χριστός μας δεν τους αφήνει και δεν θα τους αφήσει. Μόνο η ελπίδα μας να μη χαθεί και να λέγεις στους ανθρώπους ότι ο Χριστός είναι το παν! Όλα τα καλά είναι στο Χριστό. Να ελπίζουμε, να ελπίζουμε, να ελπίζουμε…! Ο Χριστός είναι για όλους. Μας αγαπά όλους. Σταυρώθηκε για όλους μας και δεν θα μας αφήσει ότι και αν γίνει. Τόοοσο μεγάλη είναι η αγάπη Του! Γι’ αυτό είναι πάντοτε δίπλα μας, είναι στον καθένα μας…, για να βρει ευκαιρία να μας αρπάξει, να μας σώσει…!».
Το γλυκό του στόμα τα έλεγε αυτά.
*Μαρτυρία Μελετίας μοναχής, Ηράκλειο Κρήτης
Από το νέο βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος ο Προφήτης, Μαρτυρίες – ΤΟΜΟΣ Β’» (Αγιοπαυλίτικο Ιερό Κελλί Αγίων Θεοδώρων – Άγιον Όρος)

***

Απόσπασμα οπό τη συνέντευξη του γιατρού του Αγίου Πορφυρίου, ομότιμου καθηγητή μικροβιολογίας κ. Γεωργίου Πιπεράκι
«Όταν κάναμε κουβέντα για την κατάπτωση του κόσμου και ότι πηγαίνει προς το κακό έλεγε ότι ‘‘όλα χαλάνε, θα πηγαίνουμε προς το χειρότερο, προς το κακό’’, ενώ τόνιζε ότι θα φτάσουμε ακόμα και στην αποστασία του κλήρου. Τον ρώτησα με αγωνία, εμείς τι θα κάνουμε; Μου είπε ότι θα πιαστείτε από την κολώνα της Εκκλησίας και θα κρατιέστε εκεί. Καλά του είπα, ποια θα είναι η Εκκλησία, τι σημαίνει να κρατηθούμε από την κολώνα της Εκκλησίας;
Εκείνος επέμεινε, από την πίστη σας, από την αληθινή Εκκλησία».

«Θα έρθουν δύσκολοι καιροί και ο κόσμος θα χρειασθεί φροντίδα από τα Μοναστήρια»!…
«Αργότερα θα δείτε ότι όλα τα τρόφιμα θα είναι μολυσμένα. Να μην φοβόσαστε. Εσείς θα κάνετε τον σταυρό σας και θα τρώτε. Ο Θεός είναι που μας προστατεύει όλους…».

–Γέροντα, ο Όσιος Νείλος προφητεύει ότι μετά το 1900 θα αρχίσει να σκοτίζεται η διάνοια των ανθρώπων από τη πορνεία,τη μοιχεία,την ομοφυλοφιλία και την ασέβεια.
Ο κόσμος θα γίνει αγνώριστος και δεν θα μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους άντρες από τις γυναίκες,λόγω της ξετσίπωτης ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής.
Οι ποιμένες της εκκλησίας θα γίνουν κενόδοξοι και ασεβείς.Θα αλλάξουν τα ήθη και οι παραδόσεις των Χριστιανών.
Οι επιστήμες θα προοδεύσουν κατά φαντασία και οι άνθρωποι στο τέλος θα στερηθούν τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος.
Όλα αυτά τα συζητήσαμε και συμφώνησε πως όλα θα πραγματοποιηθούν επακριβώς.
Μου είπε πως θα έρθουνε δύσκολα χρόνια, θα έρθει πείνα και αποστασία του κλήρου.
Αλλά να μην απελπιζόμαστε, διότι όλα είναι στα χέρια του Θεού.
*Μαρτυρία κ. Ιωάννου Κ., εργοστασιάρχη, Αθήνα.

Θα ‘ρθη καιρός που θα πέσουν οι κοιλιές.
Στο τέλος θα νικήση η Ορθοδοξία, όμως εγώ τότε δεν θα ζω.

Όλοι φροντίζουν, μικροί, »μεγάλοι» και κράτη.. να γίνει μία θρησκεία! Και θα γίνει με έναν τρόπο τέτοιο· ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο, να φτιάξουμε μια νέα θρησκεία. Αυτό το κάνουνε οι Σιωνισταί και εργάζονται πολύ γι’ αυτό το πράγμα, οι άνθρωποι να αφήσουνε να βγάλουμε μια νέα θρησκεία »καλή»… και να αφήσουμε ότι υπάρχει κόλαση, ότι υπάρχει σατανάς και κάτι τέτοια. Ενώ η Ορθοδοξία τον σατανά τον έχει βάλει ως δόγμα. Δεν τα ξέρετε; Μέσ’ το Ευαγγέλιο είναι γραμμένα!
«Μόνο η θρησκεία του Χριστού ενώνει. Και όλοι πρέπει να προσευχόμαστε να έρθουν σε αυτή τη θρησκεία. Έτσι θα γίνει ένωση, όχι με το να πιστεύεις ότι όλοι είμαστε το ίδιο και όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο. Δεν είναι το ίδιο.. προσεύχομαι ο Θεός να σας δώσει φώτιση να καταλάβετε ότι δεν έχει σχέση η Θρησκεία, η Ορθοδοξία μας, με άλλες θρησκείες»!.
Μια θρησκεία μόνον είναι, η Ορθόδοξος Χριστιανική Θρησκεία. Και το πνεύμα αυτό το ορθόδοξον είναι το αληθές. Τα άλλα πνεύματα, είναι πνεύματα πλάνης και οι διδασκαλίες είναι μπερδεμένες….». « Η αλήθεια είναι στην Ορθοδοξία… Υπάρχουν πολλά φώτα, που βλέπει κανείς και εντυπωσιάζεται, μα ένα είναι το φως το αληθινόν… αξίζει να λατρέψει κανείς τον μόνον αληθινόν Θεόν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν..».

***

16 Ιανουαρίου 1982: «Αντίχριστοι πολλοί γεγόνασι. Αισθάνομαι πόσο έντονα εργάζονται μυστικά για την καταστροφή της Ελλάδος. Αρχίσανε με την γλώσσα. Όσο ξεπέφτει η γλώσσα τόσο ξεπέφτει ο λαός.
Λένε ότι θέλουν να ευκολύνουν τα παιδιά. Αλλ’ αυτό δεν είναι σωστό. Τα παιδιά και πάλι δεν θα μάθουν γράμματα, γιατί άλλο είναι το αίτιο.
Το αίτιο είναι η ορφάνια, η έλλειψη του πατέρα. Η απομάκρυνση από τον Θεό. Αυτή δίνει τόπο στον παλαιό άνθρωπο που μπερδεύεται με τον νέο και κάνει μπερδεμένη την ψυχή.»
[…] Ο άσωτος όταν κατάλαβε την απελπιστική κατάστασή του είπε μέσα του «Θα σηκωθώ να πάω στον πατέρα μου».
Για να το ειπεί όμως αυτό αισθανόταν ότι είχε πατέρα, γιατί μόνο ένας άνθρωπος που έχει πατέρα μπορεί να ειπεί «θα γυρίσω στον πατέρα μου».
Γι’ αυτό, ο διάβολος ή ο παλαιός μέσα μας άνθρωπος προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν έχουμε πατέρα, ότι είμεθα ορφανοί και γι’ αυτό δεν έχουμε που να επιστρέψουμε. Άρα μας οδηγεί στην απελπισία και στην αυτοκτονία.
Θυμηθείτε ότι ο Ιούδας κατάλαβε ότι αμάρτησε με το να παραδώσει αίμα αθώο, αλλά δεν αισθανόταν ότι είχε πατέρα και δεν είχε πιά νόημα γι’ αυτόν η ζωή και έτσι απηγχονίσθη μόνος του.
Η έλλειψη νοήματος στην ζωή, που αποτελεί πρόβλημα για εκατομμύρια ανθρώπους έχει θεμέλιο και αιτία της το γεγονός ότι όλοι αυτοί δεν γνωρίζουν ή δεν πιστεύουν ότι έχουν πατέρα και μάλιστα ότι έχουν πατέρα τον ίδιο τον Θεό που είναι έτοιμος να τους υποδεχθεί με ανοιχτή αγκαλιά.
Ο άσωτος δεν απελπίστηκε, διότι είχε πατέρα ο οποίος τον περίμενε, όπως πίστευε, παρ’ όλο που αισθανόταν ότι δεν είναι άξιος να είναι γυιός του. Ο Ιούδας αυτοκτόνησε, γιατί δεν πίστευε πιά ότι είχε πατέρα, αφού τον πρόδωσε για τριάκοντα αργύρια.
Το βασικό, λοιπόν, αίτιο της κακοδαιμονίας μας είναι ότι αισθανόμαστε ότι είμαστε ορφανοί (κατά την αντίληψή μας) και έτσι μας κάνει ο παλαιός άνθρωπος να πιστεύουμε και να ζούμε στην ορφάνια και στην απελπισία της ορφάνιας.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Από το Σημειωματάριο ενός Υποτακτικού, τ. Α΄»

Τσέρνομπιλ, Εδώ ήχησε η τρίτη σάλπιγγα της Αποκαλύψεως και ο Κύριος έστειλε τον Άγιο Σεραφείμ να μου δείξει την πνευματική έννοια της καταστροφής.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/04/26/%ce%b5%ce%b4%cf%89-%ce%ae%cf%87%ce%b7%cf%83%ce%b5-%ce%b7-%cf%84%cf%81%ce%af%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%ac%ce%bb%cf%80%ce%b9%ce%b3%ce%b3%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d/

Για μας ο θάνατος δεν είναι παρά μια αιώνια χαρά. Δεν υπάρχει θάνατος! Ο Θεός δεν θα συγκεντρώσει εκεί πτώματα. Ζωντανούς θα μαζέψει κοντά Του. Άγιος Πορφύριος – άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/26/43608/

Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.

Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν, καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, Χριστὸς ὁ Θεός, ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας.

Καταβασία

Ὁ ἄγγελος ἐβόα τῇ κεχαριτωμένῃ· Ἁγνὴ Παρθένε, χαῖρε, καὶ πάλιν ἐρῶ· Χαῖρε· ὁ σὸς υἱὸς ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου.
Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ· ἡ γὰρ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνέτειλε. Χόρευε νῦν, καὶ ἀγάλλου Σιών· σὺ δὲ ἁγνή, τέρπου, Θεοτόκε, ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου σου.

Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα μετὰ τῶν Στίχων αὐτῶν.
Ἦχος πλ. α’

Στίχ. Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν.

Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, Πάσχα καινόν, Ἅγιον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστὸς ὁ λυτρωτής, Πάσχα ἄμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα τῶν πιστῶν, Πάσχα, τὸ πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου ἀνοῖξαν, Πάσχα, πάντας ἁγιάζον πιστούς.

Δόξα… Καὶ νῦν…

Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς· Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, καὶ οὕτω βοήσωμεν· Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.

Μόρφου Νεόφυτος: Ἀπειλεῖται τὸ λίκνο τῆς Σλαβικῆς Ὀρθοδοξίας· ἡ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου
https://www.youtube.com/watch?v=x5EoyisqhIk&t=169s

Συνέντευξη Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου στὸ ρωσικὸ κανάλι «Спаси и Сохрани» (03.02.2023)
https://www.youtube.com/watch?v=7YvyjplIUzs

Μόρφου Νεόφυτος: Ὅ,τι ἔζησε ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, θὰ τὸ ζήσουμε καὶ ἐμεῖς… (19.03.2023)
https://www.youtube.com/watch?v=bMD1uCKoqBo

Μόρφου Νεόφυτος: Ἡ «Νέα Τάξη Πραγμάτων» πολεμᾶ τὴν ἀλήθεια τῶν Ὀρθοδόξων (25.03.2022)
https://www.youtube.com/watch?v=7zySjAOga7c

Εμείς, από παιδιά, έναν Τροπαιοφόρο είχαμε καρφιτσωμένο στο άσπρο μας φανελάκι, να μας φυλάει από τους ”δράκους”. Σαν ήλιο λαμπρό τον είχαμε πάνω στην καρδιά μας να μας φωτίζει το δρόμο της ζωής μας… να μας πλημμυρίζει με την παρουσία της αγάπης του…

Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!
Christ is risen! Truly He is risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!

Συναξάριον.
Τῇ ΚΓ´ (23ῃ) τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου, Μνήμη τοῦ Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου. (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Πολυχρονίας, μητρός τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου. (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀνατολίου καὶ Πρωτολέοντος, Στρατηλατῶν (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἀθανασίου τοῦ ἀπὸ Μάγων. (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Γλυκερίου τοῦ γεωργοῦ. (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Δονᾶτος καὶ Θερινὸς ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Οὐαλερίου
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος ἔνδοξος τοῦ Χριστοῦ Νεομάρτυς Γεώργιος, ὁ μαρτυρήσας ἐν πόλει Πτολεμαΐδος ἐν ἔτει 1752ῳ, μαχαίραις κατακοπείς, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος Λαζάρου τοῦ Βουλγάρεως, ἀθλήσαντος ἐν ἔτει 1802ῳ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γεωργίου τοῦ ἐκ Τσενκούρσκ τῆς Ῥωσίας, τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ.

Ὑπόμνημα τοῦ Πεντηκοσταρίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ δευτέρᾳ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὰ ἐγκαίνια ἑορτάζομεν τῆς Χριστοῦ Ἀναστάσεως, καὶ τὴν τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ ψηλάφησιν.
Ἔτι δὲ καὶ Σύναξιν ἐπιτελοῦμεν τῶν ἐν Μάκρῃ τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως τυθέντων πέντε Νεομαρτύρων ἐν ἔτει χιλιοστῷ ὀκτακοσιοστῷ τριακοστῷ καὶ πέμπτῳ (1835), Μανουὴλ τοῦ Κυπρίου, Γεωργίου, Θεοδώρου, Μιχαήλ καὶ Λάμπρου, τῶν ἐκ Σαμοθράκης
Καὶ μνήμην τῶν ἐν Ναούσῃ τῆς Ἡμαθίας δισχιλίων Νεομαρτύρων, κατὰ τὸ 1822 ὑπὸ τῶν Ἀγαρηνῶν ἀναιρεθέντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Παντανάσσης Θεοτόκου, τῆς ἐπιτελουμένης ἐν τῷ ἱερῷ Ναῷ Παντανάσσης τοῦ Μυστρᾶ.

Στιχοι
Ἐχθροὺς ὁ τέμνων Γεώργιος ἐν μάχαις,
Ἑκὼν παρ’ ἐχθρῶν τέμνεται διὰ ξίφους.
Ἦρε Γεωργίου τρίτῃ εἰκάδι αὐχένα χαλκός.

Άγιος Γεώργιος, ο πρίγκηπας των μαρτύρων

«θες με ως σφραγίδα επί την καρδίαν σου, ως σφραγίδα επί τον βραχίονά σου· ότι κραταιά ως θάνατος αγάπη». Ασ. Ασμάτων 8,6

Εμείς, από παιδιά, έναν Τροπαιοφόρο είχαμε καρφιτσωμένο στο άσπρο μας φανελάκι, να μας φυλάει από τους ”δράκους”. Σαν ήλιο λαμπρό τον είχαμε πάνω στην καρδιά μας να μας φωτίζει το δρόμο της ζωής μας, μη χαθούμε σε ξένα μονοπάτια…. Να μας την κρατάει ζεστή απ’τις παγωνιές του κόσμου… Να μας ψιθυρίζει λόγια αγάπης και παρηγοριάς στα δύσκολά μας…. Να προφθάνει απρόσκλητος και να μας πλημμυρίζει με την παρουσία της αγάπης του… Να γεμίζει ευωδιές και φως τα όνειρά μας, γι’αυτό το πρωί πάντοτε ο κόσμος είναι φωτεινός και μοσχοβολά….

***

Ύμνος
στον Άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ω Γεώργιε μάρτυς,
ω Γεώργιε νικηφόρε!:
Με το μαρτύριό σου νίκησες,
με τον θάνατό σου δοξάστηκες.
Σκύβαλα θεώρησες όλα τα πράγματα του κόσμου,
ασήμαντα, σε σύγκριση με την Αλήθεια.
Ω Γεώργιε!
Καταφρόνησες κάθε επίγεια εξουσία και τιμή,
και συστρατεύθηκες με τον Ζώντα Χριστό.

Ω Γεώργιε Μεγαλομάρτυς,
Γεώργιε Τροπαιοφόρε:
σε λόγχευσαν, σε συνέθλιψαν με φρικτά βασανιστήρια,
αλλά διαφυλάχθηκες αλώβητος από το Χέρι του Θεού.
Όλοι οι πόνοι σου εκμηδενίστηκαν-
με τη δύναμη της κραταιάς Δεξιάς του Θεού.
Πάντες κλίνουμε γόνυ ενώπιόν σου, μεγαλομάρτυς Γεώργιε,
και δοξάζουμε το όνομά σου.

Ω Μάρτυς Γεώργιε,
Ω Νικητά Τροπαιοφόρε Γεώργιε!
Ελέησον ημάς και
δι’ ευχών σου, διαφύλαξον ημάς.
Πρέσβευε υπέρ ημών ενώπιον του θρόνου του Δεσπότου Χριστού,
του Παντοδύναμου Σωτήρα μας
ικέτευε να μην φοβηθούμε τα μαρτύρια,
και με υπομονή να νικήσουμε!
http://prologue.orthodox.cn/November3.htm

***

Άγιε μου Γιώργη

Άγιε μου Γιώργη βοηθά με
ν’ ανέβω στ’ άλογό σου.!

Να παίρνω από το θάρρος σου
σαν είμαι στο πλευρό σου.
Λιγάκι το κοντάρι σου να πιάνω τ’ αργυρό,
όταν με δύναμη Θεού
σκοτώνεις το θεριό.

Κι όταν στους δρόμους περπατάς
λεβέντης παλληκάρι
από κοντά ν’ ακολουθώ με τη δική σου χάρη.!

Και στη σκιά που γύρω σου ξεχύνεται χρυσή
να παίρνω από τη Δόξα σου
που κέρδισες εσύ.!

Και στης Παράδεισος κοντά
σα φτάσουμε την Πύλη..
Να πεις στον κλειδοκράτορα πως είμαστε δυό φίλοι!

Και μπαίνοντας να μου κρατάς το χέρι τρυφερά,
μη και σαστίσω και χαθώ
στην άφατη χαρά.!

Ποίηση Ελευθερίου Μάϊνα

***

Ο Άγιος Γεώργιος είναι πάντοτε ζωντανός και παρών ανάμεσα μας…

Άγνωστο Θαύμα του Αγίου Γεωργίου στην Αλεξάνδρεια

Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ευρίσκεται περικαλλής ναός του Αγίου Γεωργίου… Οι μουσουλμάνοι την Παναγία και τον Άγιο Γεώργιο τους σέβονται πολύ (τον δε Άγιο Γεώργιο κυριολεκτικά τον φοβούνται!).

Το έτος 2004 στον εσπερινό της γιορτής του Αγίου, τρεις μουσουλμάνες κυρίες αριστοκράτισσες, συμφωνήσαν να παρευρεθούν στον εσπερινό του Αγίου κρυπτόμενες όσο μπορούσαν με φερετζέδες και μαντίλες. Δια να μην δίδουν στόχο επέλεξαν να σουρουπώσει λίγο και να κινηθούν σε μικρά δρομάκια. Αυτές τις συνθήκες όμως επιλέγει και ο ληστής για να επιτύχει τον σκοπό του.
Εμφανίζεται λοιπόν ένας ληστής με ένα μαχαιρι και ένα σάκκο απειλώντας τις κυρίες να συγκεντρώσουν τα χρυσαφικά τους μέσα στον σάκκο. Έντρομες οι κυρίες αρχίζουν να βγάζουν από επάνω τους τα ολόχρυσα βραχιόλια, τα δακτυλίδια, τα σκουλαρίκια και τα ρίχνουν στο σάκκο. Εκείνη την στιγμή εμφανίζεται από το πουθενά ένας γεροδεμένος νέος ο οποίος ακινητοποιεί τον ληστή και προτείνει στις έντρομες κυρίες όλοι μαζί να κατευθυνθούν στο τοπικό αστυνομικό τμήμα που βρισκόταν εκεί πλησίον.
Ο Αξιωματικός υπηρεσίας μόλις είδε τον ληστή ανεφωνησε
-βρε Αχμέτ πάλι τα ίδια έκανες, προχθές δεν σε βγάλαμε από το μπουντρούμι;
Αμέσως διέταξε τον αρχιφύλακα να τον οδηγήσει στο κρατητήριο και άρχισε να καταγράφει το συμβάν στο βιβλίο προς τις κυρίες να υπογράψουν δια την μαρτυρία.
Εν συνεχεία στρέφει το βιβλίο να υπογράψει και ο γεροδεμένος νέος.
Όταν έστρεψε το βιβλίο για να υπογράψει και ο ίδιος , και να βάλει την ημερομηνία ως είθισται, έκπληκτος παρατηρεί ότι στο τέλος από τα τρία ονόματα των γυναικών, γραμμένα στα αραβικά, είναι γραμμένο στα ελληνικά το όνομα Γεώργιος.
Σηκώνει παραξενεμένος το βλέμμα του να δει τι ακριβώς συμβαίνει και διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει μαζί τους πια κανένας ψηλός γεροδεμένος νέος.
Η αποστολή είχε εκτελεσθεί, η δικαιοσύνη πάραυτα είχε αποδοθεί. ..

(Σημ. Συντακτου, το βιβλίο ευρίσκεται και σήμερον στα αρχεία του Αστυνομικού τμήματος Αλεξανδρείας)
επιμέλεια σύνταξης, Φίλοι Αγίου Όρους Λαμίας

***

Στον Άγιο Γεώργιο τον Κουδουνά

Εκείνο όμως που ιδιαίτερα μας εκπλήσσει και μας συγκινεί, είναι η “ευλάβεια” που δείχνουν στον Άγιο Γεώργιο οι Μουσουλμάνοι.
Μια ευλάβεια που ασφαλώς δεν στηρίζεται στη χριστιανική πίστη, αλλά στο δέος και την ελπίδα, ότι είναι ο Άγιος που κάνει πολλά θαύματα και βοηθά όλο τον κόσμο που τον παρακαλεί κι εκείνους ακόμη που δεν είναι χριστιανοί.

Δεν είναι όμως μόνο η Παλαιστίνη, ο τόπος που σέβονται τον Άγιο Γεώργιο οι Μουσουλμάνοι. Είναι και η Κωνσταντινούπολη.
Από τον Αλέξανδρο Μασσαβέτα που είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και ζει στην Κωνσταντινούπολη, παραθέτω μερικά αποσπάσματα, για την εορτή του Αγίου Γεωργίου στις 23 Απριλίου στη Μονή του Αγίου Γεωργίου Κουδουνά:.
Ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, στο καράβι για τα Πριγκιπόνησα, ταξίδευαν πολλοί μουσουλμάνοι, για την εορτή του Αγίου Γεωργίου.
Ένα αγοράκι που καθόταν δίπλα μου, με ρώτησε σοβαρά προβληματισμένο: “Πείτε μου, στον Άκη Γιώργη μιλάμε στον ενικό ή στον πληθυντικό; Πώς είναι το σωστό;” “Μπορείς να του μιλήσεις όπως θες και να του ζητήσεις ό τι θες” είπα στο παιδάκι και του χαμογέλασα.
“Ανησυχεί πολύ για τη γιαγιά του που είναι άρρωστη και για την αδελφούλα του που πρέπει να εγχειρισθεί” μου είπε η μητέρα του παιδιού.
Η οικογένεια άκουσε και μάλιστα στο τζαμί, ότι ο Άη Γιώργης είναι θαυματουργός και έσπευσε να ζητήσει τη βοήθειά του.

Στην Τουρκία η 23η Απριλίου αποτελεί επίσημη αργία, αφιερωμένη στα παιδιά. Έτσι το πλήθος μπορεί να προσέλθει στο νησί, χωρίς να χρειασθεί να πάρει άδεια από την εργασία του. Οι σκηνές μέσα στην εκκλησία είναι πάντα συγκινητικές.
Μητέρες με παιδιά, τυφλά ή παράλυτα, ζευγάρια που κρατούνται αμήχανα από το χέρι, νέοι που φιλούν τις εικόνες ευλαβικά και στη συνέχεια σηκώνουν τα χέρια τους σε προσευχή, κατά το μουσουλμανικό τυπικό.
Ιερείς δέχονται τους προσκυνητές, ακούν την ευχή ή την παράκλησή τους, τους βάζουν να σκύψουν κάτω από το Πετραχήλι τους και τους διαβάζουν μια ευχή:
“Την δούλη του Θεού Αϊσέ… τον δούλον του Θεού Χαλίλ… εις το όνομα του Πατρός…”
Ο κ.Απόστολος που σήμερα ζει στη Θεσσαλονίκη κι έρχεται δύο τρεις φορές το χρόνο, για να βοηθήσει τη μονή, μας λέει:
“Πολλοί Ιμάμηδες (Τούρκοι Ιερείς) προτρέπουν τους πιστούς τους να έρθουν να τους διαβάσει ο παπάς, ιδίως αν τα παιδιά τους είναι άρρωστα. Πιστεύουν ότι ο Άγιος είναι θαυματουργός”.
“Ήρθαμε να προσευχηθούμε”, είπαν η Μιράι και η Νουρ, δασκάλες σε γερμανικό σχολείο της Πόλης.

***

Μια ιστορία όπως μας τη διηγούνταν ο παππούς μου, γεννημένος στο Καρς, στον Καύκασο:

Στο χωριό είχαν εκκλησία του αη-Γιώργη και τον αγαπούσαν όλοι σαν παιδί τους, γιατί ο πατέρας του ήταν κοντοχωριανός Καππαδόκης.
Κάποτε, ενώ όλοι ήταν στην εκκλησία, ήρθαν κλέφτες Λαζοί και άρπαξαν το βιος του πιο πλούσιου στο χωριό.
Μόλις γύρισε αυτός και βρήκε το σπίτι διαγουμισμένο, χωρίς κουβέντα επέστρεψε στην εκκλησία, στάθηκε μπρος στον αη-Γιώργη και του λέει:

“Βρε παλιόπαιδο (ανατριχιάζω κάθε φορά), εγώ στο σπίτι σου ήμουνα, εσύ γιατί δεν φύλαξες το δικό μου;
Θέλω τα πράγματά μου πίσω, τ’ ακούς;”

Το ίδιο βράδυ τα μουλάρια γύρισαν μόνα τους φορτωμένα κι όλοι δόξαζαν το παλικάρι τους τον Άγιο….
(Διήγηση Ιωάννη Καλούση)
από τον π.Panteleimon Krouskos
https://amfoterodexios.blogspot.com/2021/08/blog-post_42.html?m=1

***

Πάρα πολύ πιστός και ευλαβέστατος κύριος, ο Γιώργος, είπε την ακόλουθη πραγματική ιστορία.
Πρόκειται για μια ιστορική καταγραφή ή γεγονός την οποία ο ίδιος έζησε όταν βρέθηκε στο Κόσοβο με την τότε Ελληνική δύναμη των Ηνωμένων Εθνών (1999).
Αναφέρομαι στην Πολυεθνική Δύναμη για το Κοσσυφοπέδιο (KOSOVO FORCE- KFOR).
Λοιπόν. Κάποια μέρα ορισμένοι στρατιώτες με τον επικεφαλή τους μπήκαν σε στρατιωτικό λεωφορείο για να μεταφερθούν σε κάποιο άλλο γεωγραφικό σημείο φύλαξης. Ξαφνικά, και πριν λάβει χώρα κάποιο ασύλληπτο γεγονός, ο Γιώργος βλέπει έναν καβαλάρη να περνά παράλληλα στο λεωφορείο με τους στρατιώτες. Ο ίδιος ξαφνιάστηκε!.. Πολύ.
Μετά από λίγα λεπτά, το λεωφορείο αυτό πέφτει σε ενέδρα επαναστατών ουτσεκάδων, οι οποίοι έβαλαν με ριπές κατά των στρατιωτών και στη συνέχεια έτρεξαν και κρύφτηκαν μέσα σε πολύ λίγο χρόνο.. Και, ω! του θαύματος, κανείς από τους επιβαίνοντες στρατιώτες δεν είχε πάθει κάποιο τραύμα ή το οτιδήποτε άλλο!.. Ανεξήγητα, όλοι τους ήταν καλά!..
Τότε, ο ευλαβής Γιώργος είδε και πάλι τον καβαλάρη (τον οποίο φυσικά οι λοιποί δεν έβλεπαν) δίπλα τους και τον ρώτησε γεμάτος απορία: «πως άραγε σωθήκαμε από αυτή την ενέδρα και ποιος είστε;». Ο καβαλάρης του απαντά: «Αύριο θα έρθεις να με βρεις εκεί που θα πάτε να στρατοπεδεύσετε. Υπάρχει εκεί ο ναός μου. Είναι ένας βυζαντινός ιερός ναός. Σωθήκατε από τον Κύριο γιατί εσύ και ο άλλος Γιώργος, που ταξιδεύετε μαζί, είστε πολύ πιστοί και αγαπάτε πάρα πολύ τον Ιησού Χριστό. Και εξαφανίσθηκε..».
Την επόμενη μέρα, ο Γιώργος έψαξε, βρήκε, πήγε και προσκύνησε στον εν λόγω ιερό βυζαντινό Ναό. Και είδε ότι αυτός ο ιερός ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο!..
ΗΛΙΑΣ Δ. ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ

***

Το Παλληκάρι της Αιώνιας Νιότης

Άγιος Γεώργιος, το παλληκάρι της πίστης μας, ο των αιχμαλώτων ελευθερωτής και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, τροπαιοφόρος και των Μαρτύρων ταξίαρχος…
Πέθανε μαρτυρικά για να συμβασιλέψει με τον Αναστημένο μας Κύριο, γι αυτό και η μνήμη του είναι ζυμωμένη με την ανάσταση και το πάσχα…
Και ο υμνωδός μας καλεί να ευωχηθώμεν, γιατί ανέτειλε το Έαρ και να καταστέψουμε τον μεγαλομάρτυρα του Χριστού με εαρινά άνθη και αναστάσιμες υμνωδίες…
Όσοι χριστιανοί έχουν ακόμα αυτιά ακούνε τον καλπασμό του αλόγου του, όταν Εκείνος προστρέχει σε άμεση βοήθεια των πτωχών και των αδικημένων του βίου. Και η πίστη των νοερών οφθαλμών βλέπει σε κάθε βαθούλωμα της γης, πέριξ των ναϋδρίων του, το αποτύπωμα του αλόγου του. Μαρτύριο ότι αφού η παρουσία του άπαξ αγίασε τον χώρο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η επίσκεψη του θα επαναληφθεί και η προστασία του θα είναι αιώνια….
Ο ποιητής θέλει τον αη Γιώργη μας, να καλπάζει τροπαιοφόρος ανά τους αιώνας, ως εικόνα της αιώνιας νιότης που χάρισε ο Χριστός στους φίλους Του. Είναι ο υπέρμαχος της αγιασμένης ρωμηοσύνης. Και στα καπούλια του αλόγου του, παρακάθεται η ίδια η ρωμηοσύνη ως νεάνις αεί θάλλουσα και διασωζόμενη, από το θηρίο το φρικτό και αλλόκοτο, τον δαιμονόμορφο βαρβαρισμό του πνεύματος και του σώματος. Και με το αργυρό κοντάρι του, ο πρωτοταξίαρχος των παλληκαριών του Χριστού, το στέλνει πίσω στα σκοταδια του ταρτάρου. Εκεί που ο φθονερός ο θάνατος και κάθε ασχήμια καταδικάστηκαν στην αιώνια ανυπαρξία.
http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2018/04/blog-post_23.html#ixzz5DTvijCnl
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/04/blog-post_688.html

***

Ο Άγιος Γεώργιος
μας σκέπαζε με τον μανδύα του!!!

Στην τρομοκρατική επίθεση των Τσετσένων ανταρτών στο Θέατρο Πολιτισμού της Μόσχας στις 26 Οκτωβρίου του 2002, οι ειδικές δυνάμεις του ρωσικού στρατού πραγματοποίησαν έφοδο τα ξημερώματα του Σαββάτου στο θέατρο, όπου κρατούνταν όμηροι περισσότερα από 700 άτομα.
”Με προσευχή ξεκινήσαμε την επιχείρηση απελευθέρωσης των ομήρων, μας ευλόγησε σε ειδική τελετή ο ιερέας της μονάδας μας. Ακόμα και όταν σφαίρες των τρομοκρατών έπεσαν πάνω σε συναδέλφους αυτοί δεν σκοτώθηκαν. Υπήρχαν μαρτυρίες μοναχών και λαϊκών που προσεύχονταν, οι οποίοι έβλεπαν νοερά τον ΑΓΙΟ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΓΕΩΡΓΙΟ ΝΑ ΜΑΣ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΔΥΑ ΤΟΥ”!!!
Αυτό ανέφερε σε συνέντευξη του 15 χρόνια μετά την τρομοκρατική επίθεση στο θέατρο της Μόσχας ο διοικητής της ομάδας Alfa των μυστικών υπηρεσιών της FSB Συνταγματάρχης Vitaly Nikolaevich Demidkin, ο οποίος και εισέβαλε πρώτος στο θέατρο με τους άντρες του. Ερώτηση: Τι σύννεφο ήταν αυτό (μες στο θέατρο);
Απάντηση: Τα περιέγραψα όλα σε μια διορατική γιαγιά. Και μου λέει: ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος στάθηκε ανάμεσα σε εσάς και τους αντάρτες και σας σκέπασε από τα σκάγια, από τις σφαίρες. Τη ρωτάω, γιατί συνάδελφοί μου ταυματίστηκαν στα πόδια κι ο Ρωμανός σκοτώθηκε πίσω από την πλάτη μου; Και η γιαγιά μου έδειξε ότι εκεί τελείωνε ο μανδύας του αγίου. Τα θαύματα δεν τελείωσαν εκεί. Μετά από λίγο, κοιτάμε – κι ένας άντρας έτρεχε στο διάδρομο προς το μέρος μας. Του φωνάζουμε, αλλά δεν σταματά. Έπρεπε να πυροβολήσω για να τον σκοτώσω. Καθώς έπεσε, εξερράγη αμέσως. Ήταν μια «ζωντανή βόμβα».

Ομιλία
για τον Πρώτο και Έσχατο και Ζώντα.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

«Μή φοβοῦ˙ ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος καί ὁ ζῶν, καί ἐγενόμην νεκρός, καί ἰδού ζῶν εἰμί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων». (Αποκάλ. 1,17-18)

Τάδε έφη ο Κύριος Ιησούς Χριστός στον αγαπημένο μαθητή Του Ιωάννη κατά τη Θεία αποκάλυψη πού αυτός δέχθηκε στο νησί της Πάτμου.
Μη φοβού! Τί να μη φοβάσαι; Μη φοβάσαι τον ειδωλολατρικό διωγμό της Εκκλησίας.
Μη φοβάσαι τους βασανιστές πού καταδιώκουν πανταχόθεν τους πιστούς Μου.
Μη φοβάσαι τούς αυτοκράτορες πού εξαπολύουν διωγμούς εναντίον των χριστιανών.
Μη φοβάσαι τους πανίσχυρους τυράννους του κόσμου τούτου, αυτούς πού χλευάζουν και λοιδορούν την ταπείνωσή Μου κατά τον θάνατό Μου επί του Σταυρού.
Μη φοβάσαι τους δαίμονες πού τυφλώνουν τους ανθρώπους με διάφορα πάθη, γιά να μην μπορούν να δουν και να διακρίνουν την αλήθεια, πού Εγώ έφερα στον κόσμο.

Μη φοβάσαι τίποτα!
Πώς μπορώ, Κύριέ μου, να μη φοβάμαι;
Πώς να μη φοβόμαστε, όταν όλος ο κόσμος είναι οπλισμένος μέχρι τα δόντια και πάνοπλος πυκνώνει τις γραμμές του εναντίον μας, οι οποίοι είμαστε μικροί σε αριθμό και άοπλοι;

Μη φοβάσαι, διότι Εγώ είμι ο πρώτος και ο έσχατος, και ο ζων… το Άλφα και το Ωμέγα.
Όλες οι υπερδυνάμεις πού στρέφονται εναντίον σας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας τυφώνας από τη χώρα των νεκρών. Όμως, Εγώ είμαι ο ζων … και ιδού ζων είμι εις τούς αιώνας… είμι ο ών και ο ην και ο Ερχόμενος (Άποκάλ. 1,18 και 8): ο προ των αιώνων και μετά τη συντέλεια των αιώνων Θεός. Εγώ είμι πριν από την αρχή των πάντων και μετά το τέλος όλης της κτίσεως. Όλα τα κτίσματα είναι οριοθετημένα μέσα σε ένα χρονικό φάσμα, το οποίο έχω μετρήσει γιά κάθε κτιστό πλάσμα και έξω από αυτό δεν μπορούν να επεκταθούν.

Μη φοβάσαι, διότι εγενόμην νεκρός, και ιδού ζων είμι.
Μη φοβάσαι ούτε τον θάνατο!
Εγώ είμι πριν από τον θάνατο και μετά τον θάνατο.
Ο θάνατος είναι ο υπηρέτης μου κι εγώ επιτρέπω στον υπηρέτη μου να Με υπηρετεί στον κόσμο.
Παρέδωσα τον εαυτό Μου στον υπηρέτη Μου γιά τρεις μόνο ημέρες και μετά τον διέταξα να Με αφήσει και τώρα, ιδού, ζω!
Εγώ είμαι ο Δεσπότης του θανάτου και της ζωής ο Δεσπότης του χρόνου και της αιωνιότητας, ο παντοκράτωρ.
Μη φοβάσαι! Ιδού ζων είμι εις τους αιώνας των αιώνων.
Είμαι ζωντανός γιά πάντα.
Εσύ επίσης θα είσαι μαζί Μου ζωντανός. Αλλά και όλοι όσοι παραμένουν σ’ Εμένα πιστοί και δεν φοβούνται, αυτοί θα ζουν μαζί Μου! Μη φοβού! Εγώ είμι το Α και το Ω (Άποκάλ.1,8).

Ω Κύριε, αιώνιε και αθάνατε, αυτά τα ιερά λόγια Σου ας αντηχούν στις ψυχές των πιστών δούλων Σου οπότε έγείρεται ένα κύμα διωγμού εναντίον της άγιας Εκκλησίας Σου, ώστε, ομοφρόνως στηριγμένοι στον βραχίονά Σου τον υψηλό, να μη φοβόμαστε.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τούς αιώνας των αιώνων! Αμήν.
Ο Πρόλογος της Αχρίδος – Μάρτιος. Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Εκδόσεις ΆΘως, 195
prologue.orthodox.cn/March21.htm

***

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Είναι ζωτική ανάγκη όλοι σήμερα να στερεώσουμε την πίστη στην αιώνια νίκη του Χριστού, ώστε και εμείς οι ίδιοι να μπορέσουμε να γίνομε πνευματικά ανίκητοι…
Ενδέχεται η αποστασία να λάβει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις. Δεν αποκλείεται ο καθένας από μας, για να σταθεί στην πίστη, να πρέπει να είναι έτοιμος να αντισταθεί σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ας είναι αυτοί δισεκατομμύρια• ας μας θεωρούν μωρούς όλοι οι διανοούμενοι και οι αμαθείς. Η απάντηση μας θα είναι μία: «Όσο μικρός και ασήμαντος και αν είμαι, ωστόσο, εν Χριστώ, εγώ είμαι σωστός και όχι εσείς που είστε μακριά από τον Χριστό».
Μπορούμε να αποκαταστήσουμε τη μεγάλη λάμψη της Εκκλησίας μόνο με την ακραία προσπάθεια να ζήσουμε χριστιανικά, ευαγγελικά, χωρίς να στρέφουμε την προσοχή μας στο πώς θα μας συμπεριφερθούν οι σύγχρονοί μας.
Αν δεν αποκτήσουν οι χριστιανοί τα γνήσια πνευματικά χαρίσματα, και πρωτίστως την αγιότητα, το κήρυγμα με τα λόγια θα παραμένει ως «κύμβαλον αλαλάζον». Το παράδειγμα του Χριστού, ας μας ενισχύει να βαδίσουμε στα ίχνη του…»

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: « Πάνε να εξαφανίσουν ένα ορθόδοξο έθνος. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ένα ορθόδοξο έθνος σήμερα είναι μεγάλη υπόθεση! …. Σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχη η Ελλάδα. «Μας κάνει κακό, λένε. Πρέπει να την εξαφανίσουμε»…. Την Ορθοδοξία μας σαν Έλληνες την οφείλουμε στον Χριστό και τους αγίους Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας• και την ελευθερία μας την οφείλουμε στους ήρωες της Πατρίδας μας, που έχυσαν το αίμα τους για μας.
Αυτήν την αγία κληρονομιά οφείλουμε να την τιμήσουμε και να την διατηρήσουμε και όχι να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Είναι κρίμα να χαθή ένα τέτοιο έθνος! Και βλέπουμε τώρα, όπως πριν αρχίση ένας πόλεμος στέλνουν ατομικές προσκλήσεις, έτσι και ο Θεός με ατομικές προσκλήσεις μαζεύει ανθρώπους, για να κρατηθή κάτι και να σωθή το πλάσμα Του.
Δεν θα αφήση ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε ό,τι μπορούμε ανθρωπίνως και για ό,τι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως, να κάνουμε προσευχή να βοηθήση ο Θεός.
(Όσιος Παΐσιος: ΛΟΓΟΙ Α’ – (Ησυχαστήριον – Σουρωτή Θεσσαλονίκης, σελ. 360-362).

***

Βόηθα Άϊ Γιώργη μ’ και συ Άγιε Κοσμά,
να πάρουμε την Πόλη και την Αγιά Σοφιά!

Οι πάντες τον πανταχού θερμώς προφθάνοντα, μέγιστον Αθλοφόρον, εγκωμιάζοντες ούτως είπωμεν· Πανάγιε Γεώργιε, πρόφθασον εξελού ημάς, της ενεστώσης ανάγκης, και σώσον την ποίμνην σου, ταις ικεσίαις σου.

Είδα την εικόνα μου του Αγίου Γεωργίου στον τοίχο να «στάζει» αίμα. Μακάρι, να μη ζήσουμε χειρότερα από αυτά που βιώνουμε αυτές τις ημέρες. Μακάρι ο Άγιος Γεώργιος να σκότωνε το δράκο του πολέμου στην Ουκρανία!
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/31/%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85/

Προσκύνημα στον πανάγιο Τάφο του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στη Λύδδα
https://iconandlight.wordpress.com/2018/04/23/22159/

Ένας Αξιωματικός μου λέει, Πήγαινε να ψάλλεις στο Πανηγύρι μου! ήταν ο ίδιος ο άγιος Γεώργιος!
https://iconandlight.wordpress.com/2019/05/05/28511/

Ο Γερο – Παχώμιος γιόρτασε με τον Άγιο Γεώργιο στον Ουρανό, και χόρτασε από τα κάλλη του Παραδείσου και μέθυσε από το πνευματικό κρασί της αγάπης του Θεού μαζί με τον Άγιο Γεώργιο. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/23/42963/

Η ζωντανή παρουσία του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου ανάμεσά μας
https://iconandlight.wordpress.com/2018/04/23/22277/

Ο αη Γιώργης μας καλπάζει Τροπαιοφόρος ανά τους αιώνας, υπέρμαχος της αγιασμένης Ρωμηοσύνης, παρακάθημενη στα καπούλια του αλόγου του, ως νεάνις αεί θάλλουσα και διασωζόμενη, από το θηρίο το φρικτό και δαιμονόμορφο
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/22/41708/

Ω Γεώργιε Μάρτυς! το γλυκύ πιστοίς και όνομα και πράγμα υπάρχων· Τ’ ‘ονομά σου ( Μεγαλυνάρι), Νικηφόρος Βρεττάκος
https://iconandlight.wordpress.com/2018/04/24/%CF%89-%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%B5-%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%82%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%BB%CF%85%CE%BA%CF%8D-%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%AF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%8C/

Είχαν αποθέσει όλες τις ελπίδες τους στον άγιο Γεώργιο
https://iconandlight.wordpress.com/2019/05/06/28679/

Άγιος Γεώργιος Τροπαιοφόρος ο Κεφαλοφόρος – μακάριοι οι ελπίζοντες επί Κύριον
https://iconandlight.wordpress.com/2015/04/24/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82/

Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου κι αφέντη μ’ καβαλλάρη…
https://iconandlight.wordpress.com/2015/04/23/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B5-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B7-%CE%B1%CF%86%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CF%85/

Όταν έναν άγιο τον αγαπάς, προσεύχεσαι σ’ αυτόν, αργά ή γρήγορα θα σου φανερωθεί. Και θα μιλάς μαζί του, ο Άγιος Γεώργιος έρχεται πάντα όταν τον επικαλούμαι. π. Ιωάννης Καλαϊδης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/11/02/%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%ce%bd-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%ce%b3%ce%b1%cf%80%ce%ac%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%cf%8d%cf%87%ce%b5%cf%83%ce%b1%ce%b9/

Άη Γιώργη μ’, γλήγορε, πρόφτασε! Κρυπτοχριστιανοί -“κλωστοί” του Πόντου.
https://iconandlight.wordpress.com/2015/11/02/9422/

Ο άγιος Γεώργιος οδηγός και διδάσκαλος της προσευχής και εγγυητής της αιώνιας σωτηρίας μας
https://iconandlight.wordpress.com/2018/04/22/23208/

Ο Όσιος Ηλίας Διαμαντίδης, ο Μυροβλύτης, ζούσε με την παρουσία και την καθοδήγηση του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου
https://iconandlight.wordpress.com/2019/07/20/29899/

Ο Γέροντας Ευμένιος (Σαριδάκης) μ’ έστειλε εδώ να με σταυρώσεις, και να βγάλεις από το Ιερό Βήμα την θαυματουργό εικόνα του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου να την προσκυνήσω.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/05/22/%ce%bf-%ce%b3%ce%ad%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%b5%cf%85%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%b1%cf%81%ce%b9%ce%b4%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%ce%bc-%ce%ad%cf%83%cf%84/

Τον σάπισε στο ξύλο ένας νεαρός καβαλάρης! Θαύματα του Αγίου Γεωργίου
https://iconandlight.wordpress.com/2015/04/21/%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85/

Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος βαρὺς

Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος ἡ ζωὴ ἐκ τάφου ἀνέτειλας Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, τοῖς Μαθηταῖς ἐπέστης ἡ πάντων ἀνάστασις, πνεῦμα εὐθὲς δι’ αὐτῶν ἐγκαινίζων ἡμῖν, κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου
Ἦχος δ’

Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής, καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἁγίας Πολυχρονίας, μητρὸς Ἁγ. Γεωργίου
(ποίημα Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου)
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ζωὴν τὴν αἰώνιον ἐπιποθούσα σεμνή, φθαρτῶν κατεφρόνησας καὶ ἡδονῶν κοσμικῶν, Χριστὸν ἀγαπήσασα· ὅθεν Πολυχρονία, σὺν υἱῷ Γεωργίῳ, θείῳ τροπαιοφόρῳ, μαρτυρίου μετέσχες· διὸ σὲ μακαρία, πίστει γεραίρομεν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τροπαιοῦχε ὁπλῖτα Χριστοῦ, Γεώργιε, Πριγκίπου νήσου προστάτα καὶ Κουδουνᾶ τῆς μονῆς οὐρανόσδοτε ἀκέστορ, ἀσπαζόμενοι σοῦ τὴν εἰκόνα τὴν σεπτήν, ἀενάως ὀχετοὺς ἐκβλύζουσαν ἰαμάτων ἐκδυσωποῦμέν σε· ῥῦσαι παντοίας βλάβης τοὺς ἱκέτας σου.

Ἀπολυτίκια συγγενῶν καὶ συνάθλων Ἁγίου Γεωργίου. (Γεωργίου Γαλανόπουλου)
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὠδαῖς ἀνυμνήσωμεν σὺν Γεωργίῳ πιστοί, αὐτοῦ τοὺς γεννήτορας λαμπρὸν συνάθλων χορόν, στεῤῥὸν Πρωτολέοντα, σὺν τῷ Ἀνατολίῳ γεωργῷ Γλυκερίᾳ, Νίκῃ, Ἀθανασίῳ, Θερινῷ τε Δονάτῳ, συνεύνῳ Διοκλητιανοῦ, Νίνῃ καὶ Βίκτωρι.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Λαζάρου τοῦ Βουλγάρεως. (Νικηφόρου τοῦ Χίου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἀθλητῶν νέων κλέος, καὶ ἀρχαίων συνόμιλος, καὶ γενναῖος ὁπλίτης, τῆς Χριστοῦ παρατάξεως, ἐφάνης ἐναθλήσας ἀνδρικῶς, πολύαθλε Λάζαρε ἐν γῇ, διό σε ἐν θείοις ὕμνοις, ἐκ πόθου πάντες γεραίρομεν ἔνδοξε, καὶ δόξαν προσάγομεν Θεῷ, τῷ ἐν τοῖς ᾄθλοις ἐνισχύσαντι, κατ᾿ἐχθρῶν ὁρωμένων, καὶ ἀοράτων πανθαύμαστε.

Τῆς θαυματουργοῦ Εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ἐπιλεγομένης Γλυκοφιλούσης
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς δώρημα τέλειον ἐκ Βυζαντίου Ἁγνή, τὴν θείαν Εἰκόνα σου ἡ Φιλοθέου Μονή, ἐδέξατο χαίρου‐ σα· ἥνπερ Γλυκοφιλοῦσαν, προσφυῶς προσφωνοῦσα, χάριν ἀεὶ καρποῦται, ἐξ αὐτῆς καὶ βοᾷ σοι· χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

Ἀπολυτίκιον Νεομαρτύρων Ναούσης.
(ὑπὸ πρωτοπρεσβ.Στυλιανοῦ Μακρῆ)
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Ὅτε κλίναντες κάραν δημίοις, οὐκ ἠρνήσασθε κλῖναι καρδίαν, τῷ Χριστῷ Ναούσης ἔνδοξοι μάρτυρες, ἀλλ᾿ ὁμοψύχως τμηθῆναι προκρίναντες, τὴν κεφαλὴν ὑπὲρ Αὐτοῦ ἠγωνίσασθε, ὥσπερ ἥρωες, τῆς πίστεως καὶ ᾐσχύνατε, ἐχθρὸν καὶ πολυκέφαλον δράκοντα.

Κοντάκιον τοῦ Μεγαλομάρτυρος
Ἦχος δ’ Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ

Γεωργηθεὶς ὑπὸ Θεοῦ ἀνεδείχθης, τῆς εὐσεβείας γεωργὸς τιμιώτατος, τῶν ἀρετῶν τὰ δράγματα συλλέξας σεαυτῷ· σπείρας γὰρ ἐν δάκρυσιν, εὐφροσύνῃ θερίζεις· ἀθλήσας δὲ δι’ αἵματος, τὸν Χριστὸν ἐκομίσω, καὶ ταῖς πρεσβείαις Ἅγιε ταῖς σαῖς, πᾶσι παρέχεις πταισμάτων συγχώρησιν.

Δόξα… Ἦχος πλ. β’
Ἀξίως τοῦ ὀνόματος, ἐπολιτεύσω στρατιῶτα Γεώργιε· τὸν σταυρὸν γὰρ τοῦ Χριστοῦ, ἐπ’ ὤμων ἀράμενος, τὴν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας, καὶ τὴν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας, τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως κλῆμα κατεφύτευσας· ὅθεν βλυστάνεις ἰάματα, τοῖς ἐν πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ πιστοῖς, καὶ Τριάδος γεωργός, δίκαιος ἀνεδείχθης· Πρέσβευε δεόμεθα, ὑπὲρ εἰρήνης τοῦ κόσμου, καὶ σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Καὶ νῦν… Ἦχος πλ. α’

Φιλάνθρωπε, μέγα καὶ ἀνείκαστον τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου, ὅτι ἐμακροθύμησας, ὑπὸ Ἰουδαίων ῥαπιζόμενος, ὑπὸ Ἀποστόλου ψηλαφώμενος, καὶ ὑπὸ τῶν ἀθετούντων σε πολυπραγμονούμενος. Πῶς ἐσαρκώθης; πῶς ἐσταυρώθης ὁ ἀναμάρτητος; ἀλλὰ συνέτισον ἡμᾶς, ὡς τὸν Θωμᾶν βοᾶν σοι· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου, δόξα σοι.

Δόξα… Ἦχος πλ. α’
Θεοφάνους

Ἀνέτειλε τὸ ἔαρ, δεῦτε εὐωχηθῶμεν, ἐξέλαμψεν ἡ Ἀνάστασις Χριστοῦ, δεῦτε εὐφρανθῶμεν ἡ τοῦ Ἀθλοφόρου μνήμη, τοὺς πιστοὺς φαιδρύνουσα ἀνεδείχθη· διὸ φιλέορτοι, δεῦτε μυστικῶς αὐτὴν πανηγυρίσωμεν· οὗτος γὰρ ὡς καλὸς στρατιώτης, ἠνδρίσατο κατὰ τῶν τυράννων, καὶ τούτους κατῄσχυνε, μιμητὴς γενόμενος τοῦ πάθους τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, οὐκ ἠλέησε τὸ σκεῦος τὸ πήλινον τὸ ἑαυτοῦ, ἀλλὰ γυμνὸν ἀνεχάλκευσεν, ἐν βασάνοις αὐτὸ προσαμειβόμενος, αὐτῷ βοήσωμεν· Ἀθλοφόρε ἱκέτευε, εἰς τὸ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ύμνοι του Αγίου Γεωργίου, Χαίροις…
St. George Patriarchal Monastery, Al-Humayrah-Talkalakh, Syria.
https://www.youtube.com/watch?v=RvRrAeH_EOI

Παράκληση αγίου Γεωργίου-Αραβικα- Paraklisis St. George
https://www.youtube.com/watch?v=S-avfoWdgt0

Άγιος Γεώργιος Κουδουνάςαπό την εκπομπή της ΕΤ3 Ιερά Μονοπάτια.
https://www.youtube.com/watch?v=pDJWDimtkqA

ΤΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ.

Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος – Θαύματα στην Αγία Γη
https://www.youtube.com/watch?v=Z9nDRsYNBNQ

Μπετζαλλά Al-Khader, Μπετζάλλα-BeitJala, δεξαμενές του Σολομώντα/Επεισόδιο 38 ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
π.Ιγνάτιος Καζάκος Ηγούμενος της Ιεράς Μονής των Ποιμένων
https://www.youtube.com/watch?v=CCrkTfmYUzc

Ο Τάφος του Αγίου Γεωργίου στη Λύδδα
https://www.youtube.com/watch?v=a-AX6o56xgo 

https://www.youtube.com/watch?v=Q1G9PsJGUlw
Αέρη μ’ κι Άε-γλήγορε μ’ – Κατερίνα Παπαδοπούλου
Τραγούδι για τον Άγιο Γεώργιο τον Περιστερεώτα, Μοναστήρι στη Γαλίανα του Πόντου.

https://www.youtube.com/watch?v=Ku30aiE33JE
Κατερίνα Παπαδοπούλου– Αγιώρ’ Αγιώρ’ αφέντη μου(Σινασός, επιτραπέζιο)

Άγιε μου Γιώργη – Χρόνης Αηδονίδης

Αγιωργίτικο ·  Κουκουλάρης Στάθης / Μαυροειδή Μάρθα

St George’s Song – Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου / Nektaria Karantzi
https://www.youtube.com/watch?v=so7AUySCU70

Ο Αϊ Γιώργης
https://www.youtube.com/watch?v=gI4E2Sg9aiI
Παραλλαγή δημοτικού τραγουδιού για τα κατορθώματα το Αγίου Γεωργίου , από την Κρήτη.

 

Η ψυχή μου ‘’ξηράνθηκε’’ μέσα στη ματαιότητα του κόσμου αυτού και έχω ανάγκη «ύδατος ζώντος» εκπορευομένου από τον Δημιουργό μου… Κύριε Θεέ μας, Άγιε, Παντοδύναμε και Ζωντανέ Θεέ – η Πηγή της αγιότητας, η Πηγή της δύναμης, η Πηγή της ζωής – φώτισέ μας και θάλψε μας με αγάπη προς Εσένα.

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!
«Χαίρετε!». «Ειρήνη υμίν!»

Συναξάριον
Τῇ ΚΑ´ τοῦ μηνός Ἀπριλίου, μνήμη τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Μάρτυρος Ἀλεξάνδρας τῆς βασιλίσσης, συνεύνου Διοκλητιανοῦ τοῦ Διώκτου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Μαρτύρων, θεραπόντων καὶ συναθλητῶν τῆς Ἁγίας Ἀλεξάνδρας· Ἀπολλώ, Ἰσαακίου, καὶ Κοδράτου, λιμῷ καὶ ξίφει τελειωθέντων
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἰανουαρίου ἐπισκόπου Νεαπόλεως (†305), Προκούλου, Σώσσου καὶ Φαύστου διακόνων, Δισιδερίου ἀναγνώστου, Εὐτυχίου καὶ Ἀκουτίωνος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Μαξιμιανοῦ, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.(†434)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἀναστασίου τοῦ Σιναΐτου. (†599)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου ἱερέως Ἀλεξίου τῆς Βορτσουμάνα ἐν Ῥωσσίᾳ.

Συναξάριον τοῦ Πεντηκοσταρίου
Τῇ Παρασκευῇ τῆς Διακαινησίμου, ἑορτάζομεν τὰ ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῆς ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν καὶ θεομήτορος, τῆς Ζωηφόρου Πηγῆς, ἔτι δὲ καὶ μνείαν ποιούμεθα τῶν ἐν τούτῳ τελεσθέντων ὑπερφυῶν θαυμάτων παρὰ τῆς Θεομήτορος.

Στίχοι
Μάννα Σιλωάμ, καὶ Στοὰν Σολομῶντος
Πηγὴν Κόρη σὴν ἐμφανῶς πᾶς τις βλέπει.

Ταῖς τῆς Παναχράντου Μητρός Σου πρεσβείαις καὶ ἱεραῖς μεσιτείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ οἰκτείρησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σέ, ὁ Θεός. ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν Θεόν, τὸν ἰσχυρόν, τὸν ζῶντα· πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ; (Ψαλμός 41:2-3).

Είπε ο αββάς Ποιμήν: Είναι γραμμένο: Ον τρόπον επιποθεί η έλαφος επί τας πηγάς των υδάτων, ούτως επιποθεί η ψυχή μου προς σε, ο Θεός. Τα ελάφια στην έρημο πολλά καταπίνουν ερπετά. Και καθώς κατακαίονται από το φαρμάκι, επιθυμούν να έλθουν στα νερά• πίνοντας δε βρίσκουν ανακούφιση από το φαρμάκι των ερπετών. Έτσι και οι μοναχοί. Ζώντας στην έρημο, καίονται από το φαρμάκι των πονηρών δαιμόνων, και επιποθούν το Σάββατο και την Κυριακή, για να έλθουν στις πηγές των υδάτων, ήγουν, στο Σώμα και στο Αίμα του Κυρίου, και να καθαρισθούν από την πίκρα του πονηρού.

***

Ομιλία
περί της διψώσης για τον Θεό ψυχής
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν Θεόν, τὸν ἰσχυρόν, τὸν ζῶντα· πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ; (Ψαλμός 41:2).

Όταν στην καρδιά του ανθρώπου λάμπει έστω και μια μόνο σπίθα αγάπης για τον Θεό, δεν πρέπει να τη σβήσει αλλά να την αφήσει να καίει, και τότε θα δει ένα θαύμα.
Η μικρή αυτή σπίθα θα φουντώσει σε μια δάδα με απερίγραπτη λάμψη και το φως και η ζεστασιά της θα είναι πολύ μεγάλη. Στο φως της αγάπης του για τον Θεό ο άνθρωπος θα νιώθει τη ζωή του σε αυτόν τον κόσμο σαν σκοτάδι· και από τη ζεστασιά της αγάπης του για τον Θεό, θα νιώθει μια άσβεστη δίψα για Αυτόν, δίψα να είναι πιο κοντά στον Θεό, δίψα να δει τον Θεό.
Ο Δαβίδ, ο εραστής του Θεού, συγκρίνει αυτή τη δίψα με τη δίψα ενός ελαφιού που τρέχει προς τις πηγές του νερού. ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν Θεόν, τὸν ἰσχυρόν, τὸν ζῶντα·. Μήπως δεν είναι όλα γύρω μας αδύναμα; Μήπως δεν φθείρονται τα πάντα γύρω μας γρήγορα; Αρπάζουμε τις σκιές, αγκαλιάζουμε πτώματα. Πληρώνουμε σήμερα για τη δυσωδία του αύριο – πληρώνουμε με χρυσό και ασήμι, άλλοτε με την τιμή και τη συνείδησή μας, και μερικές φορές ακόμη και με τη ζωή μας – για τη δυσωδία της αυριανής φθοράς! Αυτό δεν είναι αγάπη, αλλά ζωώδης λαγνεία.

Μια μεγάλη ψυχή αναζητά κάτι αληθινά άξιο αγάπης, αναζητά αυτό που δεν υπόκειται στην καταστροφή, στη φθορά, την αποσύνθεση και τη δυσωδία των παροδικών σωμάτων. Γι’ αυτό ο Βασιλιάς Δαβίδ, ο οποίος αγάπησε βαθιά τον Θεό, τονίζει τον Ζώντα Θεό.
Γιατί, αλήθεια, ποιος άλλος είναι ισχυρός και ζωντανός εκτός από τον Θεό; Ο Θεός ενέδυσε τους αγγέλους και τους αγίους Του με δύναμη και ζωή, αλλά όλα είναι δικά Του και από Αυτόν.

Πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ; Εδώ βρίσκεται η ακαταμάχητη λαχτάρα της αληθινής αγάπης για τον Θεό. Ντροπή για όλους όσοι λένε ότι πιστεύουν στον Θεό και αγαπούν τον Θεό, αλλά η σκέψη και μόνο του θανάτου -της αναχώρησης απ’ αυτόν τον κόσμο- τους τρελαίνει από φόβο.

Κύριε Θεέ μας, Άγιε, Παντοδύναμε και Ζωντανέ Θεέ – η Πηγή της αγιότητας, η Πηγή της δύναμης, η Πηγή της ζωής – φώτισέ μας και θάλψε μας με αγάπη προς Εσένα.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Οκτωβριος)
http://prologue.orthodox.cn/October19.htm

***

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ ο Αθωνίτης

Η δίψα μου για τον Θεόν ήταν περισσότερο ουσιώδης απ’ ότι οι άλλες πτυχές της επίγειας υπάρξεως μου…

Η ψυχή μου ‘’ξηράνθηκε’’ μέσα στη ματαιότητα του κόσμου αυτού και έχω ανάγκη «ύδατος ζώντος» εκπορευομένου από τον Δημιουργό μου και «αλλομένου εις ζωήν αιώνιον».
..Αγωνιζόμουν να ανοίξω στον Θεό όλο μου το εαυτό, μέχρι τέλους. Προσευχόμουν σε Αυτόν, να μη με απορρίψη από το Πρόσωπό Του… Η ανάγκη μου να θεραπευθώ με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος του Αγίου ήταν όμοια με την ανάγκη ενός νεαρού άνδρα που αχόρταγα ελκύεται στην ζωή, αλλά θανατώνεται χωρίς έλεος από κάποια ασθένεια.

Η συνείδησις της πτωχείας μου ήταν βαθειά,…
Γενικά τίποτε δεν επεδίωκα εκείνο τον καιρό σε αυτό το κόσμο, διότι όλη η ύπαρξη μου στρεφόταν προς τον Θεό, ενώπιον του Οποίου τόσο βαριά αμάρτησα. Αυτοκατακριτος, ζούσα νοερά στον άδη. Μόνον κάποιες στιγμές θλιβόμουν από την αντιπάθεια μερικών από τους πατέρες και αδελφούς της Μονής, ή για τη συμπεριφορά κάποιων πρεσβυτέρων και νεωτέρων μοναχών απέναντί μου, γενικά όμως ήμουν βαθιά αδιάφορος για την θέση μου στον αιώνα αυτό. Ζήλια δεν γνώριζα. Δεν υπήρχε για μένα κάποια κοινωνική ή ακόμη και ιεραρχική θέση, που θα μπορούσε να σβήσει το πυρ, που έκαιγε την ψυχή μου. Ήταν δυνατόν η παρουσία του πυρός αυτού μέσα μου να προκαλούσε τον ερεθισμό κάποιων εναντίον μου. Μήπως εξαιτίας του πυρός αυτού μέσα μου η συμπεριφορά μου δεν ήταν τελείως συνηθισμένη για τους ανθρώπους; Ποιος ξέρει; Είχα μόνο την ανάγκη να λάβω με όλη μου τη δύναμη συγχώρηση από τον Θεό, και δεν πρόσεχα τίποτε άλλο.

Αρκετές φορές αξιώθηκα της θεωρίας του Θείου Φωτός. Με τύλιγε τρυφερά και γέμιζα υπερκόσμια αγάπη.
Η όραση του Φωτός είναι οπωσδήποτε ενωμένη με τη χάρη που μας ανασταίνει, και η εγκατάλειψη της γης σε τέτοια κατάσταση είναι ευλογία. Γνωρίζουμε από τον βίο του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ ότι ο όσιος απεβίωσε σε καιρό προσευχής: Η ψυχή του εγκατέλειψε το σώμα, πριν ακόμη αυτό νεκρωθεί – κρατούσε στο χέρι ένα αναμμένο κερί. «Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος των Οσίων Αυτού» (Ψαλμ. 115,6). Δεν έπρεπε άρα γε να εγκαταλείπουμε όλοι μας με τέτοιο θανάτο την παρούσα ζωή;
Ώ, η θαυμαστή αυτή δωρεά της προσευχής! ….
Πάτερ Αγαθέ, ίασαι με …· ανακαίνισον με …
Πάτερ Άγιε, όλον με αγίασον: και νουν και καρδίαν και αυτό το σώμα μου …
Ήμαρτον ενώπιον Σου, και νυν αποθνήσκω μακράν Σου …
Δέξαι με κατά το πλήθος της ευσπλαγχνίας και του ελέους Σου.

Στον χριστιανό είναι φυσική η δίψα να ομοιωθή προς τον Κύριον: να περιβάλη τον κόσμο με αγάπη, όπως Εκείνος τον αγκαλιάζει· όμοια με τον Χριστόν, να μην έχει εχθρούς, δηλαδή να είναι ελεύθερος από τον άδη του μίσους προς οιονδήποτε, σύμφωνα με την εντολή Του: «Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς, όπως γένησθε υιοί του Πατρός υμών του εν ουρανοίς» (Ματθ. 5,44-45).

Το περιεχόμενο της ζωής του ανθρώπου που προσεύχεται με ένταση μοιάζει με απέραντο ωκεανό «ζώντος ύδατος».

Ελκυόμαστε προς Αυτόν ταλαιπωρούμενοι από τη δίψα να ενωθούμε με Αυτόν αιωνίως. Αυτός δε ο Ίδιος μας περιμένει με αγάπη. Η δίψα του Θεού χαρακτηρίζει ακατάπαυστα την επίγεια ύπαρξη μας· με αυτή σκεπτόμαστε και να πεθάνουμε. Ο Ίδιος ο Χριστός πεθαίνοντας πάνω στον σταυρού φώναξε: «Διψώ» (Ιωάν. 19,28). Αυτός και «πεινούσε» (Ματθ. 21,18) και διψούσε και «συνείχετο» (πρβλ. Λουκ. 12,50), για να γνωρίσουμε τον Πατέρα. Και εμείς ταλαιπωρούμαστε πάνω στη γη και θλιβόμαστε από το εφιαλτικό και αδιάλειπτο θεάμα των βιαιοτήτων, των φόνων, του μίσους· διψούμε να έλθουμε προς τον Πατέρα και επικαλούμαστε το Όνομα του Μονογενούς Υιού Του:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς». (Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ ο Αθωνίτης, Περί Προσευχής)

Δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε μέσα μας την εικόνα του Χριστού, εκτός αν είμαστε πραγματικά ενωμένοι, όπως ο Χριστός το ζητούσε από τους μαθητές Του: «Αγαπάτε αλλήλους», για να γνωρίζει ο κόσμος ότι είστε του Χριστού.

***

Προσήλωσε το νου σου στο Θεό και θα ‘ρθει η στιγμή κατά την οποία θα αισθανθείς το άγγιγμα του Αιωνίου Πνεύματος στην καρδιά σου. Αυτό το θαυμάσιο πλησίασμα του πανάγιου Θεού, υψώνει το πνεύμα στις σφαίρες του άκτιστου Όντος και ο νους λαβαίνει πείρα όλων όσα υπάρχουν εκεί. Η αγάπη ξεχειλίζει σαν ποταμός φωτός σε όλη την κτίση.
Αφού κυριαρχηθούμε από την αποστροφή για το κακό που έχομε μέσα μας, θα πεινάμε και θα διψάμε το καθ’ ομοίωση Θεού με άγια ταπεινότητα· σ’ αυτή την αναμονή βρίσκεται ο σπόρος της αγιότητας.

Ο Θεός εμφύσησε την πνοή του στον άνθρωπο και ελκυόμαστε προς αυτόν. Βασανιζόμαστε από την επιθυμία να τον φθάσουμε, να είμαστε ενωμένοι μαζί του σ’ όλη την αιωνιότητα. Μας καλεί. Μας περιμένει με αγάπη. Αυτή η δίψα για το Θεό χρωματίζει την ζωή μας ολόκληρη και σ’ αυτή την κατάσταση περιμένουμε μέχρι τη μέρα του θανάτου μας…

Ο Χριστός δίψασε για να γνωρίσουμε τον Πατέρα. Μας προσκάλεσε λέγοντας: «Ο διψών, ερχέσθω προς με και πινέτω» (Ιωάν. 7,3.7). «Ο πιστεύων εις εμέ ου μη διψήση» (Ιωάν. 6,35). «Ός δ’ αν πίη εκ του ύδατος ου εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήση εις τον αιώνα, αλλά το ύδωρ ό δώσω αυτώ γενήσεται εν αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. 4,14). «Ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι’ εμού» (Ιωάν. 14,6). Και εμείς στη βιασύνη μας να ρθούμε προς τον Πατέρα επικαλούμαστε το όνομα του Υιού του: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με, τον αμαρτωλόν». Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου Σαχάρωφ «Η ζωή Του ζωή μου».

Διψά η ψυχή μου τον Κύριο και με δάκρυα Τον ζητώ. Πώς να μη Σε ζητώ; Σύ με ζήτησες πρώτος και μου έδωσες να γευθώ την γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος, και η ψυχή μου Σε αγάπησε έως τέλους.… Πόσο απέραντο είναι το έλεος του Θεού για μας ! …

***

Είναι δύσκολο για μας να μιλάμε για το Γέροντα. Να με συγχωρείτε, δεν ξέρω πώς να το εκφράσω. Ο ίδιος είχε τέτοια δίψα Θεού που έλεγε ότι: «εάν άσκηση είναι ο αγώνας να υπερνικήσουμε το τάδε ή το τάδε πάθος, τότε τέτοιον αγώνα δεν εγνώρισα». Η δίψα του για τον αληθινό Θεό και η μεταμέλεια του για το γεγονός ότι στη νεότητα του παραπλανήθηκε σε άλλους δρόμους… του έδωσε μια τέτοια δίψα που ακόμα και οι σάρκες του διψούσαν το ζώντα Θεό. Αρχ. Ζαχαρίας, Ιερομόναχος της Μονής του Έσσεξ

Ο Χριστός είναι η ζωή, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς, η πηγή του φωτός του αληθινού… Άγ. Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2015/04/16/%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%B7-%CF%80%CE%B7%CE%B3%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CE%B7-%CF%80/

Μόλις κατεβάσουμε το πρόσωπο του Χριστού στο επίπεδο των εθνοτήτων, χάνουμε το παν. Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/10/05/19892/

Καὶ νῦν… Ἦχος α’

Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν, καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, Χριστὸς ὁ Θεός, ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Πάσχα
Ἦχος πλ. α’

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.

Τῆς Ἐνδόξους Μάρτυρος Ἀλεξάνδρας.
Ἦχος α´. τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῷ Χριστῷ προσελθοῦσα Ἀλεξάνδρα πανεύφημε, διὰ τῶν μεγίστων θαυμάτων Γεωργίου τοῦ Μάρτυρος, κατέλιπες τιμὰς βασιλικάς, καὶ ὤφθης τῶν Μαρτύρων κοινωνός· μεθ᾿ ὧν πρέσβευε ἀπαύστως ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν πίστει ἐκβοώντων σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σε στεφανώσαντι, δόξα τῷ σὺν Ἁγίοις Ἀθληταῖς, λαμπρῶς σε ἀριθμήσαντι.

Ἕτερον Ἀλεξάνδρας τῆς Βασιλίσσης.
(ποίημα Ἱερομον.Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου)
Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθείς.

Ὁ σωτηρίαν θέλων πάντων ἀνθρώπων, ἐξήγαγέ σε Ἀλεξάνδρα τῆς πλάνης, καὶ πόθον σοι ἐνέ‐ βαλεν ἀγάπης τῆς Αὑτοῦ· ὅθεν τὸ μαρτύριον, Γεωργίου ἰδοῦσα, τὸ φθαρτὸν βασίλειον, παρευθὺς ἀπηρνήσω, καὶ τὴν ψυχὴν διδοῦσα τῷ Χριστῷ, καθικετεύεις, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.

Ἕτερον Ἀλεξάνδρας τῆς Βασιλίσσης.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἀλέξανδραν τὴν πάντιμον, καὶ Βασιλίδα σεμνήν, ἐνθέως τιμήσωμεν, ἐν εὐλαβείᾳ πιστοί, εὐφήμως γεραίροντες· αὕτη γὰρ ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐναθλήσασα πίστει, ἔνδοξος Ἀθληφόρος, τοῦ Χριστοῦ ἀνεδείχθη, πρεσβεύουσα ἀπαύστως Αὐτῷ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Ἀναστασίου Σιναΐτου.
(ποίημα Ἱερομον.Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου)
῏Ηχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἐκ τῆς Κύπρου ἐφύης Ἀναστάσιε ὅσιε, καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ Σιναίου, ὥσπερ φοῖνιξ ἀνέθαλες· καρποὺς ἀσκητικοὺς δοὺς τῷ Θεῷ, ἐν πάσῃ προθυμίᾳ ψυχικῇ· μοναζόντων δὲ ἡγούμενος καὶ πατήρ, ἐδείχθης ἐμπειρότατος. Δόξα τῷ σε δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σε στεφανώσαντι, δόξα τῷ δεχο‐ μένῳ σὰς εὐχάς, ὑπὲρ τῶν εὐφημούντων σε.

Ἀπολυτίκιον Νεομάρτυρος Ναοὺμ τοῦ Καστοριέως.
(Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Περιτράνως κηρύττων Χριστοῦ τὸ ὄνομα ἐν ἀγορᾷ Καστορίας ἀπῃωρήθης στυγνῶς, Νεομάρτυς εὐσταλές, Ναοὺμ ἀήττητε, τύπος γενόμενος πιστῶν καὶ ἀλκίμων ἀθλητῶν ἐν ἔτεσι τοῖς ἐσχά‐ τοις, ὁ νῦν Κυρίῳ πρεσβεύων ὑπὲρ ἡμῶν λαμπρῶς ὑμνούντων σε.

Μεγαλυνάριον

Ὕδωρ τὸ ζωήρρυτον τῆς Πηγῆς μάννα τὸ προχέον τὸν ἀθάνατον δροσισμόν, τὸ νέκταρ τὸ θεῖον, τὴν ξένην ἀμβροσίαν τὸ μέλι τὸ ἐκ πέτρας, πίστει τιμήσωμεν.

Μες στο Άγιο Φως της Αναστάσεως με τον άγιο Ιάκωβο, την γερόντισσα Μακρίνα και τον άγιο Ιουστίνο τον Ρουμανο

Συναξάριον
Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Κυριακῇ τοῦ Πάσχα, αὐτὴν τὴν ζωηφόρον Ἀνάστασιν ἑορτάζομεν τοῦ Κυρίου, καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Στίχοι
Χριστὸς κατελθὼν πρὸς πύλην ᾍδου μόνος
Λαβὼν ἀνῆλθε πολλὰ τῆς νίκης σκῦλα.

Μαζί με τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ σας στέλνω τον γλυκύτερο χαιρετισμό:
«Χριστός Ανέστη χαρά μου !»

Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Hristos a înviat! Adevărat a înviat!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!

«Χαίρετε»! «Ειρήνη υμίν»

Έγινα όλος φως
Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης)

[Όταν ήταν στρατιώτης ο όσιος Ιάκωβος, ο διοικητής του Πολύκαρπος Ζώης, ο οποίος γνώριζε την ευλάβεια του στρατιώτη, κάποτε όταν πλησίασε η Μεγάλη Εβδομάδα του είπε]:
– «Εσύ Ιάκωβε, θα πας όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα στις εκκλησίες, για να προσεύχεσαι και για μας», του είπε.
Όλοι βεβαίως οι στρατιώτες ήθελαν να κάνουν Πάσχα με τις οικογένειές τους, αλλά έπρεπε κάποιοι να μείνουν στα φυλάκια. Είδε ο Γέροντας έναν συστρατιώτη του, τον Γιώργο, πολύ λυπημένο και τον ρώτησε, να μάθει τον λόγο.
– «Εσύ παπα-Ιάκωβε, τα κατάφερες και θα περάσεις καλά με τα ψαλτικά σου και τα καλογερικά σου. Ρωτάς κι μένα, που θέλω να πάω στο χωριό μου να δω και την αρραβωνιαστικιά μου; Τι Πάσχα θα κάνω εγώ», του απαντά.
Και ο άνθρωπος του Θεού, πώς μπορούσε να αφήσει το συστρατιώτη του λυπημένο, αφού στο πρόσωπό του έβλεπε την εικόνα του Θεού;
– «Πόσες μέρες θέλεις», τον ρωτάει.
– «Ε! να μην είμαι το Πάσχα; Ε! Αν είμαι και τη Μεγάλη Εβδομάδα και την Μεγάλη Παρασκευή!… Αν είμαι και τη Μεγάλη Πέμπτη, να ακούσουμε και κανένα Ευαγγέλιο…», απαντάει ο Γιώργος.
– «Εντάξει! Θα τα κανονίσω! Θα πάω στο διοικητή».
Τελικά, την άδεια την πήρε ο Γιώργος, κι ο Γέροντας έμεινε στο στρατόπεδο!
Τα θυσίασε όλα για την αγάπη του πλησίον.
Για το πώς πέρασε το Πάσχα εκείνο, διηγόταν πολλές φορές ο Γέροντας:
– Ήμουν στη σκοπιά, πάνω σ’ ένα ύψωμα, και έβλεπα από μακριά τους κατοίκους των Αθηνών, που πήγαιναν στις εκκλησίες. Έλεγα την ευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”, το “Δόξα Σοι, ο Θεός. Δόξα Σοι, ο Θεός”, και την ημέρα του Πάσχα “Δόξα τη αγία Αναστάσει Σου, Κύριε”.
Όταν άκουσα τις καμπάνες, κατάλαβα ότι είπαν οι Ιερείς το “Δεύτε, λάβετε Φως”, το “Χριστός ανέστη”. Αχ, Χριστέ μου! είπα, οι χριστιανοί μας παίρνουν το Άγιο Φως.
Και αμέσως ήρθε και σ’ εμένα το Άγιο Φως! Ήρθε, να φως από ψηλά και κάθισε από πάνω μου, και έγινα όλος φως».

***

Γερόντισσα Γαβριηλία

Κάθε τόπος μπορεί να γίνει τόπος Ανάστασης.
Φτάνει να ζείς την Ταπείνωση τού Χριστού.

***

Μου φάνηκε ότι η αγία Ανάστασι ήρθε μέσα στην καρδιά μου και την κατάπια.
Γερόντισσα Μακρίνα της Πορταριάς

Θα σας πω κάτι που μου συνέβη τότε στην πείνα, στην Κατοχή. Είχα ένα χρέος, που έπρεπε να το δώσω. Είχα εντολή να το εξοφλήσω μέχρι το Πάσχα. Και έκανα μεγάλη οικονομία, για να κλείσω το χρέος. Έτρωγα όλη την Μεγάλη Εβδομάδα λίγο ψωμάκι, πενήντα δράμια ψωμί, που και αυτό ακόμη δεν μπορούσα να το αγοράσω- έβρεχα το ψωμί μου μέσα στο νερό και το έτρωγα, δεν είχα τίποτε άλλο. Θέλω να σας πω, τι κάνει ο Θεός στην στέρησι, στην ανέχεια την μεγάλη και πως βοηθάει. Όχι ότι είχα άξια, αλλά με γλύκανε, για να μου δείξη πόσο δυνατός είναι και πόσο πρέπει να Τον λατρεύουμε.

Ήλθε το Μέγα Σάββατο και πήγα στις οκτώ το βράδυ στην εκκλησία, γιατί ο πνευματικός μας διάβαζε νωρίς τις Πράξεις των Αποστόλων. Όπως γίνεται στο Άγιον Όρος. Και κάθησα σε μία γωνιά και τραβούσα κομποσχοινάκι. Όλοι κρατούσαν λαμπάδες, εγώ δεν είχα τίποτε, ούτε ένα κεράκι, τίποτε. Τώρα πως να πήγαινα στο «Δεύτε λάβετε φως», δεν είχα κερί. Είπα με το νου μου: «Αφού θέλεις, Χριστέ μου, να μη έχω μία λαμπαδούλα να πάρω το άγιο Φως, νάναι εύλογημένο το θέλημά Σου».

Έλεγα λόγια στον Χριστό, παράπονα, έλεγα τον πόνο μου. Θυμήθηκα τους άσκητάδες και σκεφτόμουν: «Πως οι ασκητάδες στην έρημο δεν έχουν ψωμάκι, δεν έχουν φαγάκι και κείνους ο Θεός τους φροντίζει, τι στενοχωριέμαι; Και μένα ο Θεός θα με φροντίση.

Άμα θελήση ο Θεός, θα στείλη ανθρώπους να μου φέρουν και μένα κάτι, θα φωτίση να μου φέρουν και μία λαμπαδούλα». Είδα λοιπόν μία γυναίκα να έρχεται και να μου λέη:

-Δεν έχεις λαμπάδα;

-Όχι δεν έχω, της απάντησα.

-Τέτοια μέρα, δεν έχεις λαμπάδα, αναστάσιμη μέρα να μη έχης λαμπάδα; Απόρησε η γυναίκα.

-Άμα θέλης, φέρε μου απ’ το παγκάρι μία λαμπάδα και ’γω θα σου τα δώσω τα χρήματα. Τώρα δεν έχω, την άλλη βδομάδα θα σ’ τα δώσω, της είπα.

-Σώπα, παιδάκι μου, που θα μου την πληρώσης, θα σου πάρω εγώ μία λαμπαδούλα.

Πήγε και μου έφερε μία λαμπαδούλα και με έπιασε το παράπονο. Συλλογιζόμουν: «Ας πάω με τους ερημίτες, θα συνεορτάσω εκεί πέρα που είναι μακριά οι εκκλησίες τους, που δεν έχουν κανένα να τους πάη τίποτε».

Τότε είχε τυπικό ο πνευματικός μας μετά την Ανάστασι, μόλις μπαίναμε μέσα, να προσκυνάμε την εικόνα της Αναστάσεως. Μόλις προσκύνησα μου φάνηκε ότι η αγία Ανάστασι ήρθε μέσα στην καρδιά μου και την κατάπια και άκουσα μια φωνή, σαν να είχαν ανοίξει όλα τα ραδιόφωνα του κόσμου, που έλεγε: «Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος». Άκουγα μέσα μου το πασχαλινό Ευαγγέλιο, χωρίς να το λέη ο παπάς, και λιποθύμησα- δεν κατάλαβα τίποτε, ούτε πως με σήκωσαν, τίποτε. Όταν συνήλθα, αυτός ο λόγος ήταν μέσα στα αυτιά μου και μέσα στην καρδιά μου’ και μου ήρθε ένας χορτασμός, σαν να είχα φάει τα αυγά, τα τυριά, τα κρέατα όλου του κόσμου και αισθανόμουν σαν να μη βρισκόμουν στην εκκλησία. Δεν ξέρω πόση ώρα ήμουν λιποθυμισμένη- πήγαν να με συνεφέρουν, αλλά εμένα αυτά τα λόγια είχαν τυπωθή μέσα στην ψυχή μου. Άκουγα αυτή την ωραία φωνή σ’ όλη την Πασχαλινή Ακολουθία και αυτά τα λόγια μου φέρνανε ένα χορτασμό.

Πως τρως κατά κόρον και δεν μπορείς να σταθής, έτσι ακριβώς αισθανόμουν και υστέρα μου ήρθε ο λογισμός: «να, και οι Πατέρες στην έρημο που δεν τρώνε, που δεν γεύονται τίποτε, αυτόν τον χορτασμό αισθάνονται». Έτσι μια φωνή μου το- λεγε αυτό το πράγμα και δεν μπορώ να σας περιγράφω, τι άρρητα ρήματα γλύκαιναν μέσα την ψυχή μου και αισθανόμουν άρρητη ευωδία και άρρητη γεύση, σαν να είχα φάει του κόσμου τα μέλια, του κόσμου τα γλυκά. Και ενώ την Μεγάλη Εβδομάδα είχα εξαντληθεί από την αφαγιά και την στέρησι, μετά έλαβα δυνάμεις. Πως αισθάνεται ένας πολύ δυνατός άνθρωπος;

Ύστερα λοιπόν έλαβα ισχυρές δυνάμεις και την ώρα που μου είπε ο πνευματικός μου «Χριστός Ανέστη!» ήρθε και απλώθηκε πιο πολύ αυτός ο πλούτος μέσα στην ψυχή μου. Όταν κοινώνησα συμπληρώθηκε αυτός ο κορεσμός και ούτε να φάω ούτε να πιω ήθελα. Και παίρνω ένα δρόμο και πηγαίνω στο σπίτι, για να μη χάσω αυτό το μεγαλείο. Πήγα σπίτι. Δεν ήθελα να φάω, μα τίποτε, τίποτε. Ούτε νεράκι ούτε ψωμί, τίποτε δεν ήθελα. Με φώναξε η εξαδέλφη μου, που ήταν απέναντι από το σπίτι μου, να πάω να φάω πατσά. Εγώ που να πω ότι είχα «φάει»; Δεν είπα τίποτε. Πήγα να φάω, ούτε η πρώτη κουταλιά δεν κατέβαινε. Το μεσημέρι με είχε καλέσει για φαγητό η κουμπάρα μου, που της είχα βαπτίσει δυο παιδάκια. ‘Ηταν πολύ πλούσια αυτή.

Μέχρι το μεσημέρι δεν είχα φάει τίποτε και σκεφτόμουν «πως θα πάω σ’ αυτό το σπίτι τώρα;». Ήταν πνευματικός κόσμος και ντρεπόμουν, γιατί θα με ρωτούσαν το ένα, το άλλο, και δεν ήθελα να καταλάβουν την πνευματική αυτή κατάστασι που μου έδωσαν ο Θεός.
Λέω λοιπόν: «Τι κάνει ο Θεός! Αισθανόμουν την μεγαλωσύνη του Θεού και θαύμαζα πόσο πλουτίζη τον άνθρωπο!». Γι’ αυτό είναι αλήθεια που λέει στο Ευαγγέλιο ότι δεν ζουν οι άνθρωποι μόνο με την τροφή, αλλά και με την Χάρι του Θεού. Εις δόξαν Χριστού σας το λέω, αισθάνθηκα την Χάρι του Χριστού λόγω της πείνας και της κακομοιριάς που είχα και της στερήσεως. Μου έδωσε να καταλάβω ο Θεός, τι δίνει στην στέρησι επάνω. Η εγκράτεια και η προσευχή πόσο καλό κάνουν στον άνθρωπο! Όταν αφήση κανείς τον εαυτό του στον Θεό ολοκληρωτικός, ο Θεός τον ταΐζει, ο Θεός τον ποτίζει, γεύεται τον Θεό– και όλα αυτά τα μεγαλεία τα αισθάνεται η ψυχή του ανθρώπου, τα δίνει δωρεάν ο Θεός.

Δεν μας στερεί τίποτε. Εμείς δεν πλησιάζουμε τον Χριστό μας, για να μας δώση αυτό το ουράνιο μεγαλείο, να το γευώμαστε, να το σκεφτώμαστε, να Τον αγαπάμε. Εκείνος μας καλεί συνέχεια, να μας δώση το ένα, να μας δώση το άλλο, ό,τι έχει να μας τα χαρίση. Άμα δούμε τι μας έχει ετοιμάσει στον ουρανό, θα φρίξουμε. Δεν μπορεί να τα συλλάβη η διάνοια του ανθρώπου τα κάλλη του Παραδείσου. Είναι τρομερά, είναι φοβερά, τόσο όμορφα είναι και τόση αγαλλίαση αισθάνεται η ψυχή του ανθρώπου! Θέλει νάχουμε αγάπη, να αγαπήσουμε τον Θεό. Αν τον αγαπήσουμε, θα μας τα δώση όλα δωρεάν. Μόνο να δώσουμε την καρδιά μας σ’ Εκείνον.
Πηγή: Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου (1921-1995), Λόγια Καρδιάς», Μέρος 1ο, Κεφ. 1ο, §4, σελ. 44–45· Μέρος 2ο, Λόγος 35ος, σελ. 333–337,Έκδοση Ιεράς Μονής Παναγίας Οδηγήτριας, Πορταριά Βόλου, 2012.

***

ἅγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Ήταν άνοιξη, άκουγε τα πουλιά έξω να κελαϊδάνε και με ρωτάει: «Τί λένε, τώρα, τα πουλάκια;» «Που να ξέρω Γέροντα;» του λέω. «Ευλογημένε, λένε το “Χριστός Ανέστη!”»

***

Πάσχα των αιχμαλώτων, μισό μίλι κάτω από τη γη!
Άγιος Ιουστίνος Πίρβου ο ομολογητής

“Τίποτα δεν εμπόδιζε τους κρατούμενους [στις φυλακές] να αγαπούν τον Χριστό, την Εκκλησία τους, τη χώρα και τον λαό τους… Δάκρυα χαράς ανέβλυζαν από τα βάθη της καρδιάς των αιχμαλώτων, όποτε ήταν σε θέση να γιορτάσουν τις μεγάλες εορτές, ιδίως το Πάσχα […]. Το 1954 γιόρτασαν το Πάσχα στο ορυχείο της Μπάια Σπρίε, μισό μίλι κάτω από τη γη. Αυτό ήταν το πιο δυνατό Πάσχα που έζησε ποτέ ο π. Ιουστίνος και το γιόρτασε μαζί με 100 άλλους αιχμαλώτους. Αφηγείται ο ίδιος: ΄Πώς μπορούσαμε να γιορτάσουμε το Πάσχα;
Παίρναμε όλα τα μεταλλικά εξαρτήματα από τις μηχανές θραύσης βράχων και τα προσαρμόζαμε πάνω σ΄ ένα σχοινί. Ύστερα τα χτυπούσαμε με ένα μεταλλικό ραβδί, από τη μια άκρη του σχοινιού ώς την άλλη. Έκαναν ένα θαυμάσιο ήχο, αναγγέλλοντας έτσι την έναρξη της Ακολουθίας. Ήταν η στιγμή που μπαίναμε στον αναβατήρα και κατεβαίναμε στον χώρο όπου είχε στηθεί ένα πρόχειρο ιερό και σταυροί κατασκευασμένοι από δοκάρια. Ήταν εκείνη η στιγμή, που αισθανόμασταν να μας κόβεται η ανάσα, μ΄ έναν τρόπο βαθύ, πνευματικό. Εμείς οι ιερείς ψάλλαμε όλα όσα γνωρίζαμε, δυνατά και εκ βάθους καρδίας, ρισκάροντας τα πάντα. Ήμασταν κατά κάποιον τρόπο εκστατικοί, έξω από τον εαυτό μας. Όμως κανείς δεν είχε φόβο. Όλοι ήμασταν ομόφρονες: Ή τώρα ή ποτέ! Οι φοβισμένοι φρουροί κρύφτηκαν αλλά δεν τόλμησαν να καλέσουν την ασφάλεια. Λέξη δεν έβγαλαν
Μπήκαμε στον αναβατήρα ψάλλοντας το ”Χριστός ανέστη”! Ύστερα ακούσαμε την επόμενη βάρδια εργασίας να κατεβαίνει από το ισόγειο επίπεδο. Μπορούσαμε να ακούσουμε τις ψαλμωδίες τους στα βάθη του ορυχείου[…] Μετά από αυτά τους άφησαν κλειδωμένους στα κελιά τους για δύο ημέρες…
Από το βιβλίο: Γέρων Ιουστίνος Πίρβου «Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης»Εκδ.ΑΘΩΣ,ΣΕΛ.77

***

Το Πάσχα του 1982 στην φυλακή Αϊούντ
Π. Γεώργιος Calciu

Να σας πω τώρα το περιστατικό μου από το Πάσχα. Ετοιμαζόμουν για την εορτή. Καθάριζα την ψυχή μου όσο μπορούσα, ήμουν κουφός σε προσβολές, αναίσθητος σε χτυπήματα, τεθωρακισμένος κατά πείνας, ζεσταμένος από μια εσωτερική προσευχή. Την νύχτα που ήξερα ότι είναι η νύχτα του Πάσχα, στις 12, άκουσα ότι χτυπούσαν οι καμπάνες από την πόλη. Η βοή τους διαπερνούσε πολύ πνευματικά. Δηλαδή δεν ήταν μια βοή όπως θα ήσουν δίπλα τους, αλλά διαπερνούσε τους τοίχους. Ήταν ως ένα μήνυμα που ο εξωτερικός κόσμος το έστελνε, εκείνος ο κόσμος που εόρταζε την Ανάσταση του Κυρίου.
Και έψαλα «Χριστός ανέστη!». Στην αρχή στο νου μου, μετά αισθάνθηκα την ανάγκη να ψάλω τον ύμνο όχι δυνατά, αλλά ώστε να τον ακούσω ο ίδιος. Ήταν μια απόλυτη σιωπή και όλες οι κινήσεις από τα κελλιά ακούγονταν έξω στο διάδρομο και, βεβαίως, ο δεσμοφύλακας με άκουσε να ψέλνω. Ήρθε σ’ εμένα και με προσέβαλλε. Και αποφάσισα να σταματήσω για να μην θολώσω εκείνη την αγία νύχτα της Αναστάσεως.
Το επόμενο πρωί ο δεσμοφύλακας άλλαξε στις 7. Έπρεπε να σταθούμε με το πρόσωπο στον τοίχο. Εκείνος έμπαινε μέσα στο κελλί και κοίταζε να δει αν όλα είναι εν τάξη. Και μας επέτρεπαν να στραφούμε με το πρόσωπο προς την πόρτα μόνο όταν τον ακούγαμε  να την κλειδώνει.
Εκείνο το πρωί του Πάσχα, όμως, δεν στράφηκα, δεν στάθηκα με το πρόσωπο στον τοίχο. Ήταν ένας δεσμοφύλακας… Αν εσείς μπορείτε να φανταστείτε έναν όμορφο διάβολο, αυτός ο άνθρωπος ήταν αληθώς ένας όμορφος διάβολος. Φυσικά, ήταν ένας νέος από το χωριό, ένα αδύνατο αγόρι, ψηλό, με γαλάζια μάτια, εντελώς αγγελικά, με ένα πολύ όμορφο πρόσωπο, ντυμένο πάντοτε κομψά, με κοστούμι. Οι άλλοι έρχονταν πιο βρόμικοι .  Αυτός ήταν πάντοτε πολύ καθαρός, πολύ κομψός. Αλλά είχε μια ανεξήγητη θηριωδία. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πώς κάποιος με μια τόσο αγγελική ωραιότητα μπορεί να είναι τόσο σκληρόκαρδος. Αν αυτός ο άνθρωπος δεν χτυπούσε πέντε-έξι κρατουμένους καθημερινώς, πιθανώς δεν είχε την άνεσή του…
Και εκείνο το πρωί, όταν άνοιξε την πόρτα, εγώ είχα προσευχηθεί όλη τη νύχτα στον Θεό. Ίσως είχα πει εκατό, χιλιάδες φορές «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, καί τοίς εν τοίς μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος». Χιλιάδες φορές, ίσως, για να εισέλθει βαθιά στο νου και στην καρδιά μου η αλήθεια της Αναστάσεως. Στάθηκα με το πρόσωπο προς την πόρτα όταν μπήκε μέσα και του είπα: «Χριστός ανέστη!». Ο δεσμοφύλακας με κοίταξε, έστρεψε το κέφαλι και κοίταξε εκείνους που ήταν πίσω του. Στράφηκε πάλι προς εμένα και είπε: «Αληθώς ανέστη!».
Ήταν για μένα σαν ένα χτύπημα στην κορυφή της κεφαλής. Και κατάλαβα τότε ότι όχι αυτός μου είπε «Αληθώς ανέστη!», αλλά ο άγγελος του Κυρίου. Εκείνος ο άγγελος, ο οποίος, στεκόμενος στον τάφο, είπε στις μυροφόρες: «Τι ζητείτε τον Ζώντα μετά των νεκρών; Ουκ έστιν ώδε, αλλ΄ηγέρθη. Ίδε ο τόπος όπου έθηκαν Αυτόν». Με το στόμα του, ο άγγελος με διαβεβαίωσε για την Ανάσταση, διότι είχα ανάγκη από αυτή την διαβεβαίωση – και διότι ο Κύριος θέλησε να με διαβεβαιώσει για την αλήθεια της Αναστάσεως με το στόμα του εχθρού μου. Το κελλί μου γέμισε από Φως. Και η χαρά μου ήταν τόσο μεγάλη, ώστε τις πέντε – έξι ώρες μέχρι το μεσημέρι τις πέρασα μέσα σε Φως και πνευματική χαρά.
Π. Γεώργιος Calciu, «Η οδύνη ως ευλογία»
(Κείμενα μεταφρασμένα για πρώτη φορά στα ελληνικά από την Iερά Μονή Διακονέστι-Ρουμανία)

Η εμφάνιση του Φωτός της αναστάσεως κι οι άγνωστοι ερημίτες της Παλαιστίνης
https://iconandlight.wordpress.com/2018/05/15/23325/

Χριστός Ανέστη μέσα από το Παράδεισο … από τον αγαπημένο μας παπα Φώτη τον δια Χριστό Σαλό!!! Η Ανάσταση του αγίου Σωφρονίου και του αγαθού μπαρμπα-Γεωργακού που έζησε όλο το θαύμα της Ανάστασης, άκουσε τα πρόβατα να του αποκρίνονται, με ανθρώπινη φωνή: «Αληθώς Ανέστη»!!!
https://iconandlight.wordpress.com/2021/05/01/%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b4%ce%b5%ce%b9%cf%83%ce%bf/

Το Πάσχα των κρυπτοχριστιανών της Τραπεζούντας, Το συναξάρι των κρυφών ονείρων
https://iconandlight.wordpress.com/2019/05/02/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%ac%cf%83%cf%87%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%ba%cf%81%cf%85%cf%80%cf%84%ce%bf%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b1%ce%bd%cf%8e%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%84%cf%81%ce%b1/

Μια Στιγμή του Πάσχα – Υπάρχουν στιγμές της ζωής μας που ζυγίζουν μια ολόκληρη αιωνιότητα
https://iconandlight.wordpress.com/2017/04/20/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b3%ce%bc%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%ac%cf%83%cf%87%ce%b1-%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b3%ce%bc/

Σου εύχομαι να σκιρτάς από χαρά, κοιτάζοντας πίσω σου το χάος από το οποίο σε πέρασε ο Αναστάς Κύριος, Εύχομαι η Ανάσταση του Κυρίου να μας οδηγήσει όλους προς αγιοσύνη και να νικήσει τον παλαιόν άνθρωπον «συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις». Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/18/43240/

Κύριε Ιησού Χριστέ ΑΝΑΣΤΗΣΕ τα παιδιά μου! Πατέρας προσεύχεται εμπόνως για τα παιδιά του.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/04/09/%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5-%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC/

Η βαθειά πίστη και η προσευχή με απλότητα ανασταίνει νεκρούς! Γιατί να μας φαίνεται παράξενο; Ο Χριστός δεν ανέστησε νεκρούς; Το Λάζαρο, το γιό της χήρας, την κόρη τού Ιαείρου! Οι Απόστολοι δεν ανάσταιναν νεκρούς;… Στους βίους των Αγίων δεν διαβάζουμε τόσα και τόσα; Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/10/09/%CE%B7-%CE%B2%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%AC-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CE%BB%CF%8C%CF%84%CE%B7/

Ἦχος πλ. α’

Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, καὶ δοξάσατε Χριστόν, τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.

Ἦχος πλ. β’

Τὴν ἀνάστασίν σου, Χριστὲ Σωτήρ, Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς, καὶ ἡμᾶς τοὺς ἐπὶ γῆς καταξίωσον ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ σὲ δοξάζειν.

Ἦχος πλ. α’

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.

Ὁ Κανών, ποίημα Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ.
ᾨδὴ α’ Ἦχος α’ εἱρμὸς

«Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν, καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, Χριστὸς ὁ Θεός, ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας».

Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις, καὶ ὀψόμεθα, τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ τῆς ἀναστάσεως, Χριστὸν ἐξαστράπτοντα, καί, Χαίρετε, φάσκοντα, τρανῶς ἀκουσόμεθα, ἐπινίκιον ᾄδοντες.

ᾨδὴ γ’ Ὁ εἱρμὸς

«Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον, ἀλλ’ ἀφθαρσίας πηγήν, ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ, ἐν ᾧ στερεούμεθα».

Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ, καὶ τὰ καταχθόνια· ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τὴν Ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται.

Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Ἅγιον, Κύριον, Ἰησοῦν τὸν μόνον ἀναμάρτητον. Τὸν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνοῦμεν, καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν. Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν Ἀνάστασιν, ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ, χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ. Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον, ὑμνοῦμεν τὴν Ἀνάστασιν αὐτοῦ. Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι’ ἡμᾶς, θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.

Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου καθὼς προεῖπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος. γ’.

ᾨδὴ θ’ τοῦ Πάσχα.

Μεγάλυνον, ψυχή μου, τὸν ἐθελουσίως παθόντα καὶ ταφέντα καὶ ἐξαναστάντα τριήμερον ἐκ τάφου.
Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ· ἡ γὰρ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνέτειλε. Χόρευε νῦν, καὶ ἀγάλλου Σιών· σὺ δὲ ἁγνή, τέρπου, Θεοτόκε, ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου σου.

Μεγάλυνον, ψυχή μου, τὸν ἐξαναστάντα τριήμερον ἐκ τάφου Χριστὸν τὸν ζωοδότην.
Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ· ἡ γὰρ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνέτειλε. Χόρευε νῦν, καὶ ἀγάλλου Σιών· σὺ δὲ ἁγνή, τέρπου, Θεοτόκε, ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου σου.

Ἄγγελος ἐξαστράπτων ταῖς γυναιξὶν ἐβόα· Παύσασθε τῶν δακρύων, ὅτι Χριστὸς ἀνέστη.
῍Ω θείας! ὢ φίλης! ὢ γλυκυτάτης σου φωνῆς! μεθ’ ἡμῶν ἀψευδῶς γάρ, ἐπηγγείλω, ἔσεσθαι, μέχρι τερμάτων αἰῶνος Χριστέ· ἣν οἱ πιστοί, ἄγκυραν ἐλπίδος, κατέχοντες ἀγαλλόμεθα.

Ὅτι Χριστὸς ἀνέστη τὸν θάνατον πατήσας καὶ τοὺς νεκροὺς ἐγείρας, λαοί, ἀγαλλιᾶσθε.
῍Ω Πάσχα τὸ μέγα, καὶ ἱερώτατον Χριστέ· ὤ σοφία καὶ Λόγε, τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμις· δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου.

Δόξα…
Μεγάλυνον, ψυχή μου, τῆς τρισυποστάτου καὶ ἀδιαιρέτου Θεότητος τὸ κράτος.
Συμφώνως Παρθένε, σὲ μακαρίζομεν πιστοί· Χαῖρε πύλη Κυρίου· χαῖρε πόλις ἔμψυχε· χαῖρε, δι’ ἧς ἡμῖν ἔλαμψε, σήμερον φῶς τοῦ ἐκ σοῦ τεχθέντος, τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως.

Καὶ νῦν…
Χαῖρε, Παρθένε, χαῖρε· χαῖρε, εὐλογημένη· χαῖρε, δεδοξασμένη, σὸς γὰρ Υἱὸς ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου.
Εὐφραίνου, ἀγάλλου, ἡ θεία πύλη τοῦ φωτός· ὁ γὰρ δύνας ἐν τάφῳ, Ἰησοῦς ἀνέτειλε, λάμψας ἡλίου φαιδρότερον, καὶ τοὺς πιστοὺς πάντας καταυγάσας, θεοχαρίτωτε Δέσποινα.

Καταβασία

Ὁ ἄγγελος ἐβόα τῇ κεχαριτωμένῃ· Ἁγνὴ Παρθένε, χαῖρε, καὶ πάλιν ἐρῶ· Χαῖρε· ὁ σὸς υἱὸς ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου.
Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ· ἡ γὰρ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνέτειλε. Χόρευε νῦν, καὶ ἀγάλλου Σιών· σὺ δὲ ἁγνή, τέρπου, Θεοτόκε, ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου σου.

Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα μετὰ τῶν Στίχων αὐτῶν.
Ἦχος πλ. α’

Στίχ. Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν.

Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, Πάσχα καινόν, Ἅγιον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστὸς ὁ λυτρωτής, Πάσχα ἄμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα τῶν πιστῶν, Πάσχα, τὸ πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου ἀνοῖξαν, Πάσχα, πάντας ἁγιάζον πιστούς.

Δόξα… Καὶ νῦν…

Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς· Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, καὶ οὕτω βοήσωμεν· Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.

Jesus is Risen song
Beirut, Lebanon – Easter 2011

Every place may become the place of the Resurrection. It is enough that you live the humility of Christ. Mother Gabrielia

Synaxarion
On the holy and great Sunday of Pascha we celebrate the very life-bearing Resurrection of our Lord and God and Savior Jesus Christ.

Verses
Christ went down alone to battle Hades,
He came up taking with Him many spoils of vict’ry.

Together with Saint Seraphim of Sarov, I send you the sweetest greeting:
“‘Christ is risen, my joy.’

Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
Христос Воскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Hristos a înviat! Adevărat a înviat!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!
Christos E Anviat! Adeverat Anviat!
Al-Masih-Qam! Hakkan Qam!

«Rejoice!». «Peace be unto you!»

Mother Gabrielia

Every place may become the place of the Resurrection. It is enough that you live the humility of Christ.

Saint Nikolai Velimirovič

O, resurrected Lord, place us among the resurrected citizens of Your eternal kingdom.

***

My Lord who resurrects…
St. Nikolai Velimirovich, Bishop of Ochrid
Prayer XCII (92)

My Lord is the One who resurrects. He resurrects the dead from morning until dusk, and from dusk until dawn.1

What the morning buries, the Lord brings to life in the evening; and what the evening buries, the Lord brings to life in the morning.
What work is more fitting for the living God than to resurrect the dead into life?
Let others believe in the God who brings men to trial and judges them.

I shall cling to the God who resurrects the dead.

Let others believe in the God, who does not even draw near to the living when they call upon Him.
I shall worship the God, who holds His cupped ear even at cemeteries and listens, to hear whether anyone is crying out for resurrection or for the One who resurrects.

The gravediggers dig graves and are silent. The Lord opens graves and shouts.2

A mother places her daughter in a grave, the Lord takes her out of the grave; the Lord is a better mother than the mother.
A father covers his son with soil, the Lord uncovers him. The Lord is a better father than the father.
A brother buries his brother, the Lord resurrects him. The Lord is a better brother than the brother.

The Lord has neither tears nor smiles for the dead. His whole heart belongs to the living. The world mourns for their kindred in the cemeteries, the Lord seeks His own with a song and awakens them.
Resurrect my soul, O Lord, so that my body might also be resurrected.
Dwell in my soul, and my body will become Your temple.3

My neighbors ask with anxiety whether this body of ours will be resurrected.
If you have denied yourself once and for all, and no longer live for yourself, then your body is already being resurrected.4
If your body is a temple of the Most High God, then the One who resurrects is within you, and your resurrection is already being accomplished.
Our body changes with age, throughout our lifetime we have called many bodies our own. Which of them will be resurrected?
Perhaps none of them. But you can be certain that if you have had a body which expresses the Word of God clearly, it will be resurrected.5
My Lord who resurrects, does not resurrect death, because death was never alive.

You are the One who resurrects and You are the resurrection, for You are life.6

Only the seed which contains You is resurrected, and that seed which is of You.7
You will only bring to life that soul which now lives by You and not by the world.
You will only preserve that body, which has begun to be filled with the Holy Spirit during this time.8

That which is of the Living God in the graves, will be resurrected into life.

No one can resurrect the dead except the Lord, and no one can rise from the dead except the Lord.
For He is in His holy people. Truly, He is in His living people, both in the grave and out of the grave.
__________
1. “Jesus said… ‘I am the resurrection and the life. He who believes in Me, though he may die, he shall live”‘ (John 11:25).
2. Cf. John 5:24-30 and 1 Thess. 4:13-17.
3. Cf. 1 Cor. 6:19.
4. Cf. Gal. 2:20, Rom 6:3-11, and Col. 2:12.
5. Cf. 1 Cor. 15:35-57.
6. Cf. John 11:25.
7. Cf. John 12:24.
8. Cf. Phil. 3:10-11, 20-21. http://www.sv-luka.org/praylake/pl92.htm
Prayers by the Lake, XCII (92), by St. Nikolai Velimirovic
Written at Lake Ohrid 1921-1922.
http://www.sv-luka.org/praylake/pl92.htm

Christ by His Resurrection did not cross us a river, a gorge, a canal, a lake, or even the Red Sea. He brought us over an abyss that no human being could cross on his own. Our Christ passed from death to life! St. Porphyrios the Kapsokalyvite
https://iconandlight.wordpress.com/2022/04/23/christ-by-his-resurrection-did-not-cross-us-a-river-a-gorge-a-canal-a-lake-or-even-the-red-sea-he-brought-us-over-an-abyss-that-no-human-being-could-cross-on-his-own-our-christ-passed-from-death/

The profound faith, the prayer and the simplicity resurrect the dead!!! Why should this incident seem strange? Didn’t Christ resurrect the dead? Lazarus, the widow’s son, Jaerus’ daughter? Didn’t the Apostles resurrect the dead?… Haven’t we read so many wonders in the lives of the saints? Saint Paisios of Mount Athos
https://iconandlight.wordpress.com/2021/10/09/the-profound-faith-the-prayer-and-the-simplicity-resurrect-the-dead-why-should-this-incident-seem-strange-didnt-christ-resurrect-the-dead-lazarus-the-widows-son-jaerus/

Paschal Troparion tone 1

Christ is risen from the dead, trampling down death by death, and upon those in the tombs bestowing life!

Having beheld the Resurrection of Christ, * let us worship the holy Lord Jesus, * the only sinless One. * We venerate Thy Cross, O Christ, * and Thy holy Resurrection we hymn and glorify. * For Thou art our God, * and we know none other beside Thee; * we call upon Thy name. * O come, all ye faithful, * let us worship Christ’s holy Resurrection, * for, behold, through the Cross joy hath come to all the world. * Ever blessing the Lord, * we hymn His Resurrection; * for, having endured crucifixion, ** He hath destroyed death by death.

The angel cried to the Lady Full of Grace: Rejoice, O Pure Virgin!Again I say: Rejoice! Your Son is risen from His three days in the tomb!With Himself He has raised all the dead! Rejoice, all you people!
Shine! Shine! O New Jerusalem!The Glory of the Lord has shone on you!Exalt now and be glad, O Zion!Be radiant, O Pure Theotokos, in the Resurrection of your Son!

“Χριστός Ανέστη” στο Mall της Βηρυτού του Λιβάνου

O Wonder-working Lord, To Thee be glory and praise forever.

Synaxarion
On Holy and Great Saturday, we celebrate the burial of the Divine Body of our Lord, God, and Savior Jesus Christ and His Descent into Hades, whereby our race was recalled from corruption and passed over to eternal life.

Verses
In vain do ye keep watch over the tomb, O guards;
For the grave shall not hold fast Him Who is Life itself.

Homily:
About the power of the Resurrector of the body
by Saint Nikolai Velimirovič

“Destroy this temple, an in three days I will raise it up” (St. John 2:19).

Here our Lord speaks about the temple of His body. Destroy this body and in three days I will raise it up! Thus speaks One Who knows His might and Who, according to His might, fulfilled His words. For His body was destroyed, broken, pierced, buried and covered with darkness for three days. And the third day, He raised it; raised it not only from the grave on earth but raised it up to the heavens. And so, He spoke the word and His word came true.

The Lord gave a sign to the Jews, for they sought a sign from Him. And when He gave them a sign, such as no one else before Him was able to give, they did not believe Him but, confused and frightened, bribed the guards from Golgotha to swear falsely and to proclaim the lie that this miraculous sign did not occur, but that His disciples stole His body from the tomb!

No sign whatsoever helps those do not want to believe. The Jews, with their own eyes witnessed the many miracles of Christ, but nevertheless did not want to believe but, they spoke about justifying their unbelief saying that He performs these miracles “by the help of the prince of the demons!” (St. Matthew 9:34). Whoever does not want to believe in good, all the signs which heaven can give will not help him. A heart filled with evil is harder than granite. A mind, darkened by sin, cannot be illuminated by all the light of heaven, whose light is greater than one-thousand suns.

When man expels evil from his heart and saves his mind from the darkness of sin, then he sees the numerous signs which God gives to those who want to believe – to see and to believe.

O, my brethren, let us not sin against the mercy of God and let us not succumb to the evil of the Jews. O, my brethren, all the signs have already been given, and they all glitter as the stars in the heavenly firmament, to all who have a good heart and a right-thinking mind.

O Wonder-working Lord, To Thee be glory and praise forever. Amen.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič
http://prologue.orthodox.cn/February27.htm

***

The Song of the Three Children (Verses 1-66):
In Tone VI:

Choir: Praise the Lord and exalt Him above all for ever.
Reader: O all ye works of the Lord, bless ye the Lord.
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye heavens, bless ye the Lord :
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye angels of the Lord, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O all ye waters that be above the heaven,
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O all ye powers of the Lord, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye sun and moon, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye stars of heaven, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O every shower and dew, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O all ye winds, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye fire and heat, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye winter and summer, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye dews and storms of snow, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye nights and days, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye light and darkness, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye ice and cold, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye frost and snow, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye lightnings and clouds, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O let the earth bless the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye mountains and little hills, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O all ye things that grow in the earth, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye mountains, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye seas and rivers, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye whales, and all that move in the waters, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O all ye fowls of the air, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O all ye beasts and cattle, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye children of men, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O Israel, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye priests of the Lord, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye servants of the Lord, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye spirits and souls of the righteous, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye holy and humble men of heart, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O Ananias, Azarias, and Misael, bless ye the Lord:
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: O ye apostles, prophets and martyrs of the Lord, bless ye the
Lord.
Choir: Praise the Lord and. exalt Him above all throughout all ages:
Reader: We bless the Father, Son and Holy Spirit.
Choir: We praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: Both now, and ever, and to the ages of ages. Amen.
Choir: Praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages:
Reader: We praise, bless and worship the Lord.
Choir: We praise the Lord and exalt Him above all throughout all ages

Κύριε, Παντοδύναμε Κύριέ μας, καθάρισέ μας τους αμαρτωλούς με το Αίμα των πληγών Σου. Νικηφόρε Κύριε, δίδαξε μας περισσότερα για την μακροθυμία Σου, και όταν εξαντληθούμε, άπλωσε το χέρι Σου και κράτησέ μας!

Συναξάριον
Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Πέμπτῃ, οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων, καὶ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων, παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν, τὸν ἱερὸν Νιπτῆρα, τὸν μυστικὸν Δεῖπνον (δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ᾿ ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων), τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχήν, καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν.

Στίχοι εἰς τὸν Ἱερὸν Νιπτήρα
Νίπτει Μαθητῶν ἑσπέρας Θεὸς πόδας,
Οὗ ποῦς πατῶν ἦν εἰς Ἐδὲμ δείλης πάλαι.

Εἰς τὸν Μυστικὸν Δεῖπνον
Διπλοῦς ὁ Δεῖπνος· Πάσχα γὰρ νόμου φέρει,
καὶ Πάσχα καινόν· Αἷμα, Σῶμα Δεσπότου.

Εἰς τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχὴν
Προσεύχῃ· καὶ φόβητρα, θρόμβοι αἱμάτων,
Χριστέ, προσώπου, παραιτούμενος δῆθεν
Θάνατον, ἐχθρὸν ἐν τούτοις φενακίζων.

Εἰς τὴν Προδοσίαν
Τί δεῖ μαχαιρῶν, τί ξύλων λαοπλάνοι,
Πρὸς τὸ θανεῖν πρόθυμον εἰς Κόσμου λύτρον.

Τῇ ἀφάτῳ σου εὐσπλαγχνίᾳ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν!

Ομιλία
για το πάσχειν με πίστη και για τον στέφανο της ζωής
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Μηδέν φοβού, α μέλλεις πάσχειν… γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής» (Αποκάλυψη 2:10).

Με τα Πάθη Του ο Κύριός μας απάλυνε τα δικά μας παθήματα. Υπέμεινε τον μεγαλύτερο όλων πόνο και αναδύθηκε Νικητής. Γι’ αυτό μπορεί και μας ενισχύει στα μικρότερα βάσανά μας. Εκείνος έπαθε και υπέμεινε τα πάνδεινα ως δίκαιος, ενώ εμείς υποφέρουμε και υπομένουμε ως εξιλέωση για τις δικές μας αμαρτίες. Αυτός είναι ο λόγος που μπορεί δυο φορές να μας υπενθυμίσει να υπομείνουμε μέχρι τέλους, όπως Αυτός, ο Αναμάρτητος, υπέμεινε. Ούτε ένας από μας Τον βοήθησε ή μετρίασε τους πόνους Του. Ωστόσο Αυτός στέκεται δίπλα στον κάθε έναν από εμάς, όταν υποφέρουμε ανακουφίζοντας τους πόνους και τις συμφορές μας.

Γι’ αυτό έχει το δικαίωμα να πει στον καθένα μας, ο οποίος πάσχει για χάρη του ονόματός Του: «Μην φοβάσαι! μην φοβάσαι τίποτα απ’ αυτά που θα πάθεις», λέει ο Χριστός, « γιατί Εγώ έχω υπομείνει όλα τα Πάθη και τα γνωρίζω, τα έζησα. Δεν φοβήθηκα κανέναν πόνο. Τα πήρα όλα πάνω Μου και, στο τέλος, όλα τα ξεπέρασα. Δεν τα αντιμετώπισα με το να τα αποστρέφομαι ή με το να ξεφεύγω από αυτά, αλλά με το να τα δέχομαι όλα και να τα προσλαμβάνω εκουσίως επάνω Μου και να τα υπομένω όλα μέχρι τέλους. Έτσι κι εσείς, οφείλετε να αποδέχεσθε εκουσίως τα βάσανα που σας βρίσκουν. Εγώ βλέπω και γνωρίζω πόσο και για πόσο καιρό μπορείτε να αντέξετε.
Αν η ταλαιπωρία σας θα πρέπει να συνεχιστεί μέχρι το θάνατο και αν είναι η αιτία του θανάτου σας, παρ ‘όλα αυτά, εσείς μη φοβόμαστε: «Δώσω σοι τον στέφανον της ζωής.» Εγώ θα σας δώσω τον στέφανον της αθανάτου ζωής, στην οποία θα συμβασιλεύω αιώνια με τον Πατέρα Μου και το Ζωοποιό Πνεύμα.

Ο Θεός δεν μας έστειλε στη γη για να ζήσουμε άνετα, αλλά μάλλον για να προετοιμαστούμε για την αιώνια ζωή. Θα ήταν μια μεγάλη τραγωδία, αν ο Δημιουργός μας δεν μπορούσε να μας δώσει μια καλύτερη, μακραίωνη και φωτεινότερη ζωή, από αυτήν που υπάρχει στη γη, έχει τη δυσωδία της φθοράς και του θανάτου και είναι μικρότερη από τη ζωή ενός κόρακα.

Ω αδελφοί μου, ας ακούσουμε τα λόγια του Κυρίου και τότε όλα τα δεινά μας θα ανακουφιστούν. Αν τα χτυπήματα του κόσμου μας φαίνονται τόσο σκληρά σαν τις πέτρες, θα γίνουν πιο απαλά και από τον αφρό της θάλασσας, όταν υπακούμε τον Κύριο!

Ω, Νικηφόρε Κύριε, δίδαξε μας περισσότερα για την μακροθυμία Σου, και όταν εξαντληθούμε, άπλωσε το χέρι Σου και κράτησέ μας!

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Αγίου Νικολάου (Βελιμίροβιτς) Επισκόπου Αχρίδος, Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Μάρτιος) – Πνευματικό Ημερολόγιο
http://prologue.orthodox.cn/March24.htm

***

Ομιλία
για τη θεραπεία της ανθρωπότητος δια των πληγών του Χριστού
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

“τω μώλωπι [πληγή] αυτού ημείς ιάθημεν” (Ησαΐας 53: 5).

Θεραπευόμαστε δια των πληγών του Χριστού. Αυτό προφήτευσε , ο προφήτης του Θεού και τώρα εμείς το γνωρίζουμε, ότι η προφητεία του είναι αληθινή. Δια του Πάθους του Χριστού, σωθήκαμε από τα αιώνια βάσανα. Δια του Πανάμωμου Αίματός Του, καθαριζόμαστε από τη λέπρα της αμαρτίας και ξαναζωντανεύουμε. Το αίμα και το σώμα μας έγιναν ακάθαρτα από τα αμαρτωλά πάθη, αλλά κυρίως το πνεύμα μας, η φωλιά και η πηγή της σωματικής ακαθαρσίας, έγινε πρώτα ακάθαρτο. Μπορεί ο ακάθαρτος να καθαριστεί από το ακάθαρτο; Μπορεί ένα βρώμικο λινό να πλυθεί με βρώμικο νερό; Δεν μπορεί.

Μόνον αυτό που είναι καθαρό μπορεί να πλύνει αυτό που είναι ακάθαρτο. Ακόμη και οι ειδωλολάτρες αισθάνονται ότι η ανθρωπότητα είναι ακάθαρτη. Όμως, αυτοί, [οι παγανιστές] θέλουν να καθαρίσουν με κάτι ακάθαρτο το ακάθαρτο, πρώτον επικαλούμενοι ακάθαρτα πνεύματα και λατρεύοντάς τα. Και δεύτερον, προσφέροντας ακάθαρτες θυσίες, είτε ανθρώπων είτε ζώων.

Μια μόνο σταγόνα του Αίματος του Πανάμωμου Χριστού μπορεί να καθαρίσει την ανθρωπότητα περισσότερο από όλες τις ειδωλολατρικές θυσίες από την αρχή του κόσμου. Γιατί; Επειδή το Αίμα του Χριστού είναι αγνό και όλα τα άλλα είναι ακάθαρτα.
Οι γιατροί λαμβάνοντας μία σταγόνα από ένα ισχυρό φάρμακο και διαλύοντάς το, εμβολιάζουν πολλούς ανθρώπους με αυτό για να τους προστατεύσουν από ασθένειες. Εμείς αραιώνουμε το αίμα του Χριστού με νερό στο άγιο Ποτήριον και στη συνέχεια το πίνουμε, γιατί λέγεται ότι όταν τρύπησαν το σώμα του Κυρίου με ένα δόρυ «εξήλθεν αίμα και ύδωρ» (Ιωάννης 19:34). Τέτοια δύναμη υπάρχει σε μια σταγόνα του Αίματός Του, ώστε ο κόσμος όλος θα μπορούσε να καεί από αυτήν! Αυτό είναι το πανάσπιλο Αίμα, το μόνο αναμάρτητο αίμα του μόνου Αναμαρτητου, το πανακήρατο Αίμα, το μόνο Πανάχραντο Αίμα στον κόσμο.

Ω, εάν οι άνθρωποι γνώριζαν μόνο ποια είναι η δύναμη της απόλυτης καθαρότητας! Όλοι οι ακάθαρτοι από την αμαρτία θα έσπευδαν να καθαριστούν από τον Πάναγνο Χριστό, και όλοι οι ανήμποροι θα έσπευδαν να μεταλάβουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού [Θεία Κοινωνία], και όλοι οι άπιστοι θα πίστευαν στον Χριστό. Διότι εδώ υπάρχουν τρία και τα τρία είναι καθαρά και τα τρία καθαρίζουν: καθαρό πνεύμα, καθαρό αίμα και καθαρό σώμα. Και μόνο το καθαρό μπορεί να καθαρίσει το ακάθαρτο. Μόνο το υγιές μπορεί να θεραπεύσει το ασθενές, και μόνον αυτό που είναι ισχυρό μπορεί να εγείρει το αβοήθητο.

Ω Κύριε, Παντοδύναμε Κύριέ μας, καθάρισέ μας τους αμαρτωλούς με το Αίμα των πληγών Σου, των αθώων και πάναγνων πληγών Σου.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων! Αμήν.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας»
http://livingorthodoxfaith.blogspot.gr/2010/04/prologue-august-29-september-11.html

***

…Στη θεϊκή προσευχή πριν το μαρτύριο ο Κύριος Ιησούς είπε στον ουράνιο Πατέρα: καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας…. καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας. (Ιω. 17,21, 23 ) [=Πατέρα, είσαι ενωμένος μ’ εμένα κι εγώ μ’ εσένα. Να είναι κι αυτοί ενωμένοι μ’ εμάς, κι έτσι ο κόσμος να πιστέψει ότι μ’ έστειλες εσύ…. Κι ότι αγάπησες κι αυτούς όπως αγάπησες εμένα (Ιωάν. 17,23).] Τι έξοχη και παρηγορητική έκφραση. Ο Θεός περιβάλλει εμάς τους αμαρτωλούς και ακάθαρτους ανθρώπους με την ίδια την αγάπη που περιβάλλει τον Μονογενή Του Υιό! Εκείνοι που μπορούν να γνωρίσουν και να αισθανθούν την άσβηστη φλόγα αυτής της θεϊκής αγάπης δεν χρειάζονται καμία εντολή για την αγάπη. Αντίθετα, αυτοί θα ντρεπόντουσαν, εάν κανείς τους διέταζε να αγαπούν τον Θεό, δηλαδή να απαντήσουν με αγάπη στην αγάπη. Ο απόστολος Ιωάννης, που ακούμπησε το κεφάλι του στο στήθος του Κυρίου-Θεού Του και αισθάνθηκε το βάθος και την γλυκύτητα της θεϊκής αγάπης, γράφει: Εμείς αγαπάμε τον Θεό, γιατί Εκείνος πρώτος μας αγάπησε (Ιώαν. Α 4,19,4,10) Δείτε τι γράφει. Αυτό δεν είναι επιδέξια επιλεγμένα λόγια, σαν τα λόγια που λένε οι κοσμικοί σοφοί, αλλά αυτά είναι τα λόγια του ανθρώπου που ήπιε το νερό της αγάπης από τήν ίδια την πηγή και στη συνέχεια με ενθουσιώδη χαρά χρησιμοποίησε τα πιό απλά λόγια να εκφράσει αυτήν την ανείπωτη αγάπη του Θεού.
…Όποιος έχει αγάπη, τα έχει όλα, εφαρμόζει κάθε εντολή… Χιλιάδες φορές είναι καλύτερο να μην γεννηθεί κανείς ποτέ, παρά να γεννηθεί και να στραφεί εναντίον του Θεού. Από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτσ: “ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ”. Εκδόσις Ορθόδοξος Κυψέλη

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
Προσπαθείστε να ζείτε κάθε φορά πιο βαθιά αυτό που ζούσε ο Χριστός κατά το Μυστικό Δείπνο

– Εμείς οι Ορθόδοξοι ζούμε τον Χριστό στην θεία Λειτουργία, ή μάλλον ο Χριστός ζη μέσα μας κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας. Η θεία Λειτουργία είναι έργο Θεού. Λέμε: “καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω”. Μεταξύ των άλλων σημαίνει ότι τώρα είναι ώρα να ενεργήση ο Θεός. Ο Χριστός λειτουργεί, εμείς ζούμε μαζί με τον Χριστό.

Η θεία Λειτουργία είναι ο τρόπος που γνωρίζουμε τον Θεό και ο τρόπος που γνωρίζεται ο Θεός σε μας.

Προσπαθείστε να ζείτε κάθε φορά πιο βαθιά αυτό που ζούσε ο Χριστός κατά το Μυστικό Δείπνο, όταν εγκαθίδρυσε το μεγάλο αυτό μυστήριο που είναι η θεία Ευχαριστία. Τότε η λειτουργία θα αποβεί σωτήρια όχι μόνο για σας, αλλά και για όσους συμμετέχουν σ’ αυτή. Δεν ανήκει μόνο στους ιερείς να ζουν στην καρδιά τους τα παθήματα του Χριστού για τον κόσμο που είναι λεία της αμαρτίας και του θανάτου.

Ο Χριστός τέλεσε μια φορά την θεία Λειτουργία και αυτή πέρασε στην αιωνιότητα. Η τεθεωμένη ανθρώπινη φύση Του πέρασε στην θεία Λειτουργία. Γνωρίζουμε συγκεκριμένα τον Χριστό στην θεία Λειτουργία. Η θεία Λειτουργία την οποία τελούμε είναι η ίδια θεία Λειτουργία που έκανε ο Χριστός την Μεγάλη Πέμπτη στον Μυστικό Δείπνο.

Τα κεφάλαια ιδ’-ιζ’ του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου είναι μια θεία Λειτουργία. Έτσι στην θεία Λειτουργία καταλαβαίνουμε την Αγία Γραφή.

***

Μου είναι δύσκολο να μιλήσω γιά τη Θεία Λειτουργία. Ο Θεός μου έδινε να τη ζω ποικιλοτρόπως σε διαφορετικές περιόδους. Στην αρχή όμως της μοναχικής μου ζωής υπήρξε μια θαυμαστή περίοδος, πού διήρκεσε αρκετά χρόνια. Κάθε φορά μετά τη Θεία Λειτουργία υπήρχε η αίσθηση του νικηφόρου και φωτοφόρου Πάσχα. Είναι ακόμη πιο παράδοξο το ότι, ζώντας τη Λειτουργία με τη συγκλονιστική και ταυτόχρονα τρυφερή αρπαγή όλου του πνεύματός μας στη σφαίρα της ίδιας της Λειτουργίας, ο ίδιος ζούσα μόνο την απόγνωσή μου. Δεν μπορούσα καθόλου να φανταστώ τον εαυτό μου άξιο της σωτηρίας. Όταν λοιπόν διάβαζα τις προσευχές «Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ ότι Σύ ει αληθώς ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του Ζώντος, ο ελθών εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ών πρώτος είμι εγώ…», με καταλάμβανε μυστική φρίκη μπροστά στο μεγαλείο του μυστηρίου της Λειτουργίας!

Μόνο ζώντας τη Λειτουργία, όσο είναι δυνατό και προσιτό σε μας, με όλο το είναι μας, γινόμαστε βαθμηδόν ευαίσθητοι σε πολλά πού περνούν απαρατήρητα από όσους δεν γνωρίζουν τον Χριστό και δεν Τον αγαπούν και δεν ζουν στο πνεύμα των εντολών Του… Ζω ήδη μέσα στο ράσο εξήντα επτά χρόνια, και κάθε φορά η Λειτουργία είναι γιά μένα κάτι νέο, μοναδικό! Είναι αδύνατον να την συνηθίσουμε! Και όταν βρίσκουμε ανάπαυση στη βαθειά καρδιά μας από την εγγύτητα του Θεού, τότε βεβαίως μας είναι ευκολότερο να υπηρετήσουμε τους ανθρώπους. Θα ήθελα λοιπόν και εσείς να μιλάτε με καρδιά γεμάτη από ευγνωμοσύνη προς τον Χριστό, για το ότι βρήκε τρόπο να ενωθεί μαζί μας.

Η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου είναι πραγματικά κοσμικών διαστάσεων κατά την ατμόσφαιρα του λόγου πού εκφέρεται! Ακούγοντας τις προσευχές αυτές, πού εκθέτουν τα δόγματα της πίστεώς μας, πραγματικά εισερχόμαστε βαθμηδόν στις αληθινές διαστάσεις της Λειτουργίας. Ακόμη και η ίδια η φύση μας αλλάζει: από εγωιστική γίνεται φύση πού ανταποκρίνεται στις εντολές τού Χριστού Θεού. Ο μακάριος Σιλουανός το εξέφρασε αυτό με τους λόγους: «Ο αδελφός μας είναι η ζωή μας». Ο ίδιος ο Κύριος στη Φοβερά Κρίση θα πει ότι ο κάθε μικρός άνθρωπος είναι ο εαυτός Του. Όταν όμως έρθει σε μας η κατάσταση αυτή, έστω και στις πρωταρχικές της ακόμη μορφές, τότε ασφαλώς θα αναβλύσουν δάκρυα από την καρδιά, πού είναι γεμάτη με ευγνώμονα Αγάπη. Ας είναι λοιπόν ευλογημένο το όνομα τού Κυρίου σε όλους τούς αιώνες. Προσεύχεστε για μένα.
Εκφωνήθηκε στα ρωσικά, στις 25 Μαΐου 1992.

***

– Η μεγαλύτερη ιεραποστολή γίνεται με την θεία Λειτουργία… Είπα στην αδελφότητα να κρατήσουν στο Μοναστήρι κυρίως και προ παντός την θεία Λειτουργία.

Πώς μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό «καθώς εστι»; Ο Χριστός μας δείχνει την οδό παροτρύνοντάς μας να παραμένουμε στην αγιότητα για να μη βλάπτουμε τον πλησίον, να προτιμούμε τους άλλους από τον εαυτό μας, να μην επιδιώκουμε να τους εξουσιάζουμε.
Οφείλουμε να πεθάνουμε για τον εαυτό μας, για να ζήσουν οι άλλοι.

Οι παρατηρήσεις μου επάνω στους σύγχρονους ανθρώπους με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είναι βολικότερο γι’ αυτούς να προσεύχονται στους ναούς, ιδιαίτερα κατά τη Λειτουργία. Η λειτουργική προσευχή με τη συχνή θεία μετάληψη αποτελεί το πλήρωμα… Η Λειτουργία, αν βεβαίως βιώνεται με όλο το είναι μας, επιτρέπει να τη ζήσουμε ως αληθινά Θεία Πράξη, που περιλαμβάνει όχι μόνο αυτό τον ορατό κόσμο, αλλά και όλον εκείνον που άπειρα ξεπερνά τα όριά του. Μη εμβαθύνοντας στον χώρο αυτό ο άνθρωπος μπορεί εύκολα να περιπέσει στη συνήθεια που τον ερημώνει και τον νεκρώνει. Είναι απαραίτητο να αυξάνει αδιάκοπα στη γνώση του Θεού και να μην επιτρέψει να μετατραπεί η Λειτουργία σε λεπτομέρεια της ευσεβούς βιοτής μας.

Τη αφάτω σου ευσπλαγχνία, Χριστέ ο Θεός ηµών, ελέησον ηµάς. Αµήν.

Η Θεία Λειτουργία είναι αίσθηση του νικηφόρου Πάσχα. Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ – Το όραμα του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ την Μεγάλη Πέμπτη
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/15/%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%ce%af%ce%b1-%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b3%ce%ad%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%89%cf%86%cf%81/

Μακρόθυμε Κύριε, μην αποστρέψεις από εμάς το φως του προσώπου Σου, γιά να μη μας καταλάβει το σκότος, βοήθησέ μας να παραμείνουμε μέχρι τέλους τέκνα του φωτός! Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς – Φώτη Κόντογλου
https://iconandlight.wordpress.com/2022/04/21/%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%81%CF%8C%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%B5/

Μια μόνο σταγόνα του Αίματος του Πανάμωμου Χριστού μπορεί να καθαρίσει την ανθρωπότητα… Παντοδύναμε Κύριέ μας, καθάρισέ μας τους αμαρτωλούς με το Αίμα των πληγών Σου, των αθώων και πάναγνων πληγών Σου. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/04/28/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b3%cf%8c%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%af%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%ac%ce%bc/

Ο πάσχων «υπέρ Αυτού» ευρίσκεται εις αδιάκοπον σχέσιν μετά του Ιησού Χριστού, γίνεται θεοφόρος. Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2014/10/18/%CE%BF-%CF%80%CE%AC%CF%83%CF%87%CF%89%CE%BD%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B1/

Μεγάλη Πέμπτη, Στάρετς Σάββα του Παρηγορητή
https://iconandlight.wordpress.com/2016/04/27/%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CF%80%CE%AD%CE%BC%CF%80%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B5%CF%84%CF%82-%CF%83%CE%AC%CE%B2%CE%B2%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B7%CE%B3/

Όσοι ακολουθούν τον Χριστό με άρρητο τρόπο εξομοιώνονται μαζί Του, σηκώνοντας τα βάρη ή τις αδυναμίες των άλλων. Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2018/04/06/%CF%8C%CF%83%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C-%CE%BC%CE%B5-%CE%AC%CF%81%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%BF-%CF%84/

Ήθελα μόνωση και ησυχία, Γέροντας Θεόδωρος – Νείλος ο ησυχαστής του Αγιοφαράγγου
https://iconandlight.wordpress.com/2016/07/27/%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%BB%CE%B1-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7%CF%83%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CE%B4/

Ὁ Κανών
Ποίημα Κοσμᾶ Μοναχοῦ.
ᾨδὴ αʹ. Ἦχος πλ. βʹ. Ὁ Εἱρμός.

Μυσταγωγοῦσα, φίλους ἑαυτῆς, τὴν ψυχοτρόφον ἑτοιμάζει τράπεζαν, ἀμβροσίας δὲ ἡ ὄντως σοφία τοῦ Θεοῦ, κιρνᾷ κρατῆρα πιστοῖς. Προσέλθωμεν εὐσεβῶς καὶ βοήσωμεν· Ἐνδόξως δεδόξασται, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν.

ᾨδὴ θ’ Ὁ Εἱρμὸς

«Ξενίας δεσποτικῆς, καὶ ἀθανάτου τραπέζης, ἐν ὑπερῴῳ τόπῳ, ταῖς ὑψηλαῖς φρεσί, πιστοὶ δεῦτε ἀπολαύσωμεν, ἐπαναβεβηκότα λόγον, ἐκ του Λόγου μαθόντες, ὃν μεγαλύνομεν».

Τοῦ Τριωδίου Αἶνοι
Δόξα· καὶ νῦν. Ἦχος βʹ.

Ὃν ἐκήρυξεν Ἀμνὸν Ἠσαΐας, ἔρχεται ἐπὶ σφαγὴν ἑκούσιον, καὶ τὸν νῶτον δίδωσιν εἰς μάστιγας, τὰς σιαγόνας εἰς ραπίσματα· τὸ δὲ πρόσωπον οὐκ ἀπεστράφη, ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων· θανάτῳ δὲ ἀσχήμονι καταδικάζεται· πάντα ὁ ἀναμάρτητος ἑκουσίως καταδέχεται, ἵνα πᾶσι δωρήσηται τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν.

Εἰς τὰ Ἀπόστιχα
Ἰδιόμελα Ἦχος πλ. δ‘

Σήμερον τὸ κατὰ τοῦ Χριστοῦ πονηρὸν συνήχθη συνέδριον, καὶ κατ’ αὐτοῦ κενὰ ἐβουλεύσατο, παραδοῦναι Πιλάτῳ εἰς θάνατον τὸν ἀνεύθυνον. Σήμερον τὴν τῶν χρημάτων ἀγχόνην, Ἰούδας ἑαυτῷ περιτίθησι, καὶ στερεῖται κατ’ ἄμφω, ζωῆς προσκαίρου καὶ θείας. Σήμερον Καϊάφας, ἄκων προφητεύει. Συμφέρει λέγων, ὑπὲρ τοῦ λαοῦ ἕνα ἀπολέσθαι· ἦλθε γὰρ ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν τοῦ παθεῖν, ἵνα ἡμᾶς ἐλευθερώσῃ, ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος.

Καὶ νῦν…
Ἦχος πλ. Α’

Μυσταγωγῶν σου Κύριε τοὺς Μαθητάς, ἐδίδασκες λέγων. Ὦ φίλοι, ὁρᾶτε, μηδεῖς ὑμᾶς χωρίσει μου φόβος· εἰ γὰρ πάσχω, ἀλλ’ ὑπὲρ τοῦ Κόσμου· μὴ οὖν σκανδαλίζεσθε ἐν ἐμοί· οὐ γὰρ ἦλθον διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχήν μου, λύτρον ὑπὲρ τοῦ Κόσμου. Εἰ οὖν ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐμὲ μιμεῖσθε· ὁ θέλων πρῶτος εἶναι, ἔστω ἔσχατος, ὁ δεσπότης, ὡς ὁ διάκονος· μείνατε ἐν ἐμοί, ἵνα βότρυν φέρητε· ἐγὼ γάρ εἰμι τῆς ζωῆς ἡ ἄμπελος.

Τὸ Τροπάριον τῆς Προφητείας
Ἦχος γ’

Ὁ ῥαπισθεὶς ὑπὲρ γένους ἀνθρώπων, καὶ μὴ ὀργισθείς, ἐλευθέρωσον ἐκ φθορᾶς τὴν ζωὴν ἡμῶν Κύριε, καὶ σῶσον ἡμᾶς.

Προφητείας Ἱερεμίου τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. ΙΑ’, 18-23 ΙΒ’ 15, 9-11 14-15)

Κύριε, γνώρισόν μοι, καὶ γνώσομαι. Τότε εἶδον τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτῶν, ἐγὼ δὲ ὡς ἀρνίον ἄκακον ἀγόμενον τοῦ θύεσθαι, οὐκ ἔγνων, ἐπ’ ἐμὲ ἑλογίσαντο λογισμόν πονηρόν, λέγοντες. Δεῦτε, καὶ ἐμβάλωμεν ξύλον εἰς τὸν ἄρτον αὐτοῦ, καὶ ἐκτρίψωμεν αὐτὸν ἀπὸ γῆς ζώντων, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ οὐ μὴ μνησθῇ ἔτι. Κύριε τῶν δυνάμεων, κρίνων δίκαια, δοκιμάζων νεφροὺς καὶ καρδίας, ἴδοιμι τὴν παρὰ σοῦ ἐκδίκησιν ἐν αὐτοῖς! ὅτι πρὸς σὲ ἀπεκάλυψα τὸ δικαίωμά μου. Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος ἐπὶ τοὺς ἄνδρας Ἀναθώθ, τοὺς ζητοῦντας τὴν ψυχήν μου, τοὺς λέγοντας· οὐ μὴ προφητεύσῃς ἐπὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου, εἰ δὲ μή, ἀποθάνῃ ἐν ταῖς χερσὶν ἡμῶν. Ἰδοὺ ἐγὼ ἐπισκέψομαι ἐπ’ αὐτούς, οἱ νεανίσκοι αὐτῶν ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται, καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῶν τελευτήσουσιν ἐν λιμῷ, καὶ ἐγκατάλειμμα οὐκ ἔσται αὐτῶν, ὅτι ἐπάξω κακὰ ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας ἐν Ἀναθώθ, ἐν ἐνιαυτῷ ἐπισκέψεως αὐτῶν. Δίκαιος εἶ Κύριε, ὅτι ἀπολογήσομαι πρὸς σέ, πλὴν κρίματα λαλήσω πρὸς σέ. Τί ὅτι ὁδὸς ἀσεβῶν εὐοδοῦται; εὐθήνησαν πάντες οἱ ἀθετοῦντες ἀθετήματα; ἐφύτευσας αὐτούς, καὶ ἐρριζώθησαν, ἐτεκνοποιήσαντο, καὶ ἐποίησαν καρπόν, ἐγγὺς εἶ σὺ τοῦ στόματος αὐτῶν, καὶ πόρρω ἀπὸ τῶν νεφρῶν αὐτῶν. Καὶ σύ, Κύριε, γινώσκεις με, οἶδάς με, καὶ δεδοκίμακας τὴν καρδίαν μου ἐναντίον σου, ἄθροισον αὐτοὺς ὥσπερ πρόβατα εἰς σφαγήν, ἅγνισον αὐτοὺς εἰς ἡμέραν σφαγῆς αὐτῶν, ἕως πότε πενθήσει ἡ γῆ, καὶ πᾶς ὁ χόρτος τοῦ ἀγροῦ ξηρανθήσεται ἀπὸ κακίας τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ; ἠφανίσθησαν κτήνη καὶ πετεινά, ὅτι εἶπαν· οὐκ ὄψεται ὁ Θεὸς ὁδοὺς ἡμῶν, σοῦ οἱ πόδες τρέχουσι, καὶ ἐκλύουσί σε. Συναγάγετε πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, καὶ ἐλθέτωσαν τοῦ φαγεῖν αὐτήν. Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνά μου, ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου, ἔδωκαν τὴν μερίδα τὴν ἐπιθυμητήν μου εἰς ἔρημον ἄβατον, ἐτέθη εἰς ἀφανισμὸν ἀπωλείας, ὅτι τάδε λέγει Κύριος περὶ πάντων τῶν γειτόνων τῶν πονηρῶν, τῶν ἁπτομένων τῆς κληρονομίας μου, ἧς ἐμέρισα τῷ λαῷ μου τῷ Ἰσραήλ. Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποσπῶ αὐτοὺς ἀπὸ τῆς γῆς αὐτῶν, καὶ τὸν Ἰούδαν ἐκβαλῶ ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἔσται μετὰ τὸ ἐκβαλεῖν με αὐτούς, ἐπιστρέψω καὶ ἐλεήσω αὐτούς, καὶ κατοικιῶ αὐτούς, ἕκαστον εἰς τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ, καὶ ἕκαστον εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ.

One drop of the blood of the All-pure Christ can cleanse mankind… Lord, our omnipotent Lord, cleanse us sinners by Your bloody wound. Victorious Lord, teach us more about Your long-suffering; and when we become exhausted, extend Your hand and sustain us. Saint Nikolai Velimirovič

On holy and great Thursday the godly Fathers, who have arranged all things well, received from the divine Apostles and the sacred Gospels and in turn handed down to us, that today we should celebrate four things: the sacred Washing of Feet, the Mystical Supper (that is, the tradition of what we know as the awsome Mysteries of Holy Communion), the High Priestly Prayer, and finally the Betrayal itself.

Verses for the sacred Washing
In the evening God washed the feet of the Disciples;
His own foot once walked before dusk in Eden.

For the Mystical Supper
Double Supper: it has the Law’s Pascha,
The new Pascha also, the Lord’s Blood and Body.

For the transcendent Prayer
You pray: the terrors, the blood on Your forehead,
As though You were begging to be spared from dying.
O Christ, by this You deceive the deceiver.

For the Betrayal
Why swords and clubs, O deceivers of the people?
He is willing to die for the world’s redemption.

Homily:
About faithfulness in suffering and the crown of life
Saint Nikolai Velimirovich of Ohrid

“Do not be afraid of anything that you are going to suffer. Remain faithful until death, and I will give you the crown of life” (Revelation 2:10).

By His suffering our Lord eased our suffering. He endured the greatest of pain and emerged as the Victor. That is why He can encourage us in our lesser sufferings. He suffered and endured in righteousness while we suffer and endure in expiating our own sins. This is why He can doubly remind us to endure to the end as He, the Sinless One, endured. Not one of us has helped nor alleviated His pains and endurance, yet He stands along side each one of us when we suffer and alleviates our pains and misfortunes. That is why He has the right to tell each one who suffers for His Name’s sake: “Do not be afraid! Do not be afraid of anything that you are going to suffer,” says Christ, for I alone have endured all suffering and am familiar with them. I was not frightened at not a single suffering. I received them upon Myself and, in the end, overcame them all. I did not overcome them by dismissing them or fleeing from them but receiving them all upon Myself voluntarily and enduring them all to the end. And so you also should accept voluntary suffering, for I see and know how much and for how long you can endure.

If your suffering should continue to death itself and if it is the cause of your death, nevertheless, do not be afraid; “I will give you the crown of life.” I will crown you with immortal life in which I reign eternally with the Father and the Life-Giving Spirit. God did not send you to earth to live comfortably, rather to prepare for eternal life. It would be a great tragedy if your Creator were unable to give you a better, longer, and brighter life than that which is on earth which reeks of decay and death and is shorter than the life of a raven.

O my brethren, let us listen to the words of the Lord and all of our sufferings will be alleviated. If the blows of the world seem as hard as stones, they will become as the foam of the sea when we obey the Lord.

O Victorious Lord, teach us more about Your long-suffering; and when we become exhausted, extend Your hand and sustain us.

To You be glory and thanks always. Amen.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič of Ohrid
http://prologue.orthodox.cn/March24.htm

***

Homily
About the healing of mankind by the wounds of Christ
by Saint Nikolai Velimirovič

“And by His stripes [wounds] we are healed” (Isaiah 53:5).

We are healed by the wounds of Christ. Thus, the prophet of God prophesies and we now know that his prophecy is true. By the suffering of Christ, we have been saved from eternal suffering; by His All-pure blood, we are cleansed of the leprosy of sin and are enlivened. Our blood and body became impure from sinful passions; but our spirit, the nest and source of bodily impurity, first became impure. Can the unclean be cleansed by the unclean? Can a dirty linen be washed with dirty water? It cannot.

Only that which is clean can wash that which is unclean. Even the pagans feel that mankind is impure. But, they [the pagans] want to cleanse the impure by the impure first, by invoking impure spirits and worshipping them. And second, by offering impure sacrifices, be they human or animal sacrifices. One drop of the blood of the All-pure Christ can cleanse mankind more than all of the idolatrous sacrifices from the beginning of the world. Why? Because the blood of Christ is pure and all else is impure. Physicians take one drop of a strong remedy and diluting it, vaccinate many people with it in order to protect them from disease. We even dilute the blood of Christ in the Chalice [Cup]with water and then we take it and drink it, for it is said that when they pierced the body of the Lord with a spear “there came out blood and water” (St. John 19:34). Such is the power from one drop of His blood that, the world could be burned by it. That is the sinless blood, the only sinless blood; the blood most-pure, the only pure blood in the world.

O, if men would only know what is the power of absolute purity! All the impure ones from sin would rush to cleanse themselves by the All-pure Christ and all the helpless ones would rush to partake of the Blood and Body of Christ [Holy Communion]; and all the unbelieving would believe in Christ. For there is three and all three are pure and all three purify: pure spirit, pure blood and pure body, and only the pure can purify the impure; and that which is healthy can heal the unhealthy; and that which is powerful can raise the helpless.

O Lord, our omnipotent Lord, cleanse us sinners by Your bloody wound, by Your innocent and all-pure wound.

To You be glory and thanks always. Amen.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič 
http://livingorthodoxfaith.blogspot.gr/2010/04/prologue-august-29-september-11.html

The Canon
By Cosmas the Monk.
Ode i. Mode pl. 2. Heirmos.

Initiating His friends into mysteries, the very Wisdom of God sets a soul-sustaining table, and mixes the wine of immortality in His chalice, for those who believe. Let us religiously draw near and call out: “He is Christ our God, and He is greatly glorified.”

Ode ix. Heirmos.

Come, believers, let us enjoy the Master’s hospitality and immortal table, in the upper room, that is, in elevated minds. And learning a sublime word from the Word, we magnify Him.

From Triodion – Lauds.
Glory. Both now. Mode 2.

He, whom Isaiah proclaimed to be the Lamb, comes to His voluntary slaughter. He gives His back to whips and His cheeks to blows. He turns not away His face from the shame of spitting. He is sentenced to a shameful death. The sinless One willingly accepts it all, so that He might grant to all the resurrection from the dead.

Aposticha.
Idiomelon. Mode pl. 4.

Today, the evil council against Christ has gathered together, and they plotted vain things against Him, to deliver Him to Pilate, and to put Him to death, even though He is innocent. Today, Judas has put the noose of money around his own neck, and he deprives himself of life, both temporal and divine. Today, Caiaphas, not of his own accord, prophesies and says, “It is expedient that one man should die for the people”; for He came to suffer for our sins, that He might free us from slavery to the enemy, as He is good and loves humanity.

From Triodion
Both now. Mode pl. 1.

Initiating Your disciples, O Lord, You instructed them, saying, “O my friends, see that no fear separates you from Me. Although I suffer, yet I do so for the sake of the world. So do not fall away because of Me; for I came not to be served but to serve, and to give My life as a ransom for the world. So, if you are My friends, imitate Me. Whoever would be first, let him be last; let the master be like the servant. Abide in me, so that you may bear fruit; for I am the Vine of life.”

Troparion before the Prophecy. Mode 3.

Lord, You were struck on behalf of the human race and were not enraged. Free our life from corruption and save us.

The reading is from the Prophecy of Jeremiah
Jer 11:17-22; 12:1-5, 9-11, 14-15

O Lord, teach me, and I will know. Then I saw their purpose. For I did not know I was like an innocent lamb led to be sacrificed. They plotted an evil device against me, saying, “Come, let us put wood in his bread, and destroy him root and branch from the land of the living, so his name might not be remembered any longer.” But, O Lord, You who judge righteously, who tests minds and hearts, let me see Your vengeance on them, for I have revealed my righteous plea to You. Therefore thus says the Lord against the men of Anathoth, against those who seek my life, and who say, “Do not prophesy in the name of the Lord, lest you die by our hands”— “Behold, I will visit them. The young men shall die by the sword, and their sons and daughters shall die by famine. There shall be no remnant of them, for I will bring calamities on the inhabitants of Anathoth in the year of their visitation.” O Lord, You are righteous, that I may plead my case with You, to speak to You concerning judgments. Why does the way of the ungodly prosper, and all who deal treacherously flourish? You planted them, and they took root. They bear children and are fruitful. You are near in their mouth, but far from their mind. But You, O Lord, know me. You have proven my heart before You. Set them apart for the day of slaughter. How long will the land mourn and the grass of the field wither, because of the vices of those who dwell in it? The cattle and the birds are destroyed, because they said, “God will not see our ways.” “Your feet run and grow weary. Gather together all the wild beasts of the field and let them come to devour her. Many shepherds destroyed My vineyard and defiled My portion. They turned My pleasant portion into an impassable desert. It was made a complete ruin.” For thus says the Lord: “Concerning all the evil neighbors who touch My inheritance, which I divided to My people Israel—behold, I shall draw them away from their land and will cast out Judah from their midst. Then it shall come to pass, after I cast them out, that I will return them and have mercy on them. I will settle them, each in his inheritance and each in his land.”