Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς (14 Ιουνίου)
Κύριε ελέησον!
Χορταράκι ελέησον!
Πουλάκι ελέησον!
Τα πάντα μέσα μου και γύρω μου: και τα μικρά και τα μεγάλα, τα περασμένα και τα άπειρα, και τα απλά και τα αινιγματώδη, και τα σκοτεινά και τα φωτεινά, και το ορατό και το αόρατο, και το θνητό και το αθάνατο, και το καλό και το κακό, το παν και τα πάντα σ’ όλους τους κόσμους που γνωρίζω και αισθάνομαι, με υποκινούν σε κραυγαλέα προσευχή:
Κύριε, ω Κύριε! Υπάρχει στους κόσμους Σου απάντησε στα ερωτήματά μου; Η μήπως εγώ δεν είμαι σε θέση να τα ακούσω από τον άλλο κόσμο, που όλο και περισσότερο απομακρύνεται, από εμένα;
Αν πάρω τη νύχτα για γλώσσα μου Εσύ δεν με ακούς, αν πάρω την ημέρα για αυτί μου εγώ δεν Σε ακούω.
Ω πως να Σε ακούσω; ω πως να με ακούσεις; Εσύ που είσαι πανταχού παρών δεν είσαι παρών μέσα μου λόγω των αμαρτιών μου γι’ αυτό δε Σε ακούω, γι’ αυτό, δε Σε βλέπω, γι’ αυτό δε Σε καταλαβαίνω.
Ω Πανελεήμον κατέβα, είσελθε στην καρδιά μου, στην ψυχή μου, στο σώμα μου, (είναι φωλιά φιδιών, είναι κόλαση). Εσύ όμως και στην κόλαση κατέβηκες και πάλι Θεός έμεινες. Κατέβα στην κόλασή μου γιατί θα την μεταβάλεις σε Παράδεισο. Γιατί όπου είσαι Συ, εκεί ήδη υπάρχει Παράδεισος, βρίσκεται ο Παράδεισος, ο δε άνθρωπος μαζί Σου είναι ήδη άγγελος.
Ω πες μου τον Εαυτό Σου Κύριε Ανείπωτε και Ακατάληπτε.
Όλη η θλιμμένη φύση τείνει και πηδά προς Εσέ με τη γοερή κραυγή και βαθειά ικεσία:
Κύριε ελέησον!…
Οι πόνοι μας συνοψίζουν όλες τις ανθρώπινες λέξεις σε μία προσευχή και σε μία κραυγή:
Στραμμένοι προς Εσέ βρίσκουμε ξεχειλισμένο σ’ όλο το είναι μας, μόνο ένα στεναγμό:
Κύριε ελέησον!…
Θα θέλαμε να Σού πούμε τον εαυτό μας, αλλά χύνονται τα δάκρυά μας και Σού λέμε όλη την ψυχή μας μέσα σ’ αυτά τα δυό λόγια:
Κύριε ελέησον!…
Το κάθε κτίσμα έχει την καρδιά του. Καί η καρδιά είναι με τούτο καρδιά, γιατί αναστενάζει και τείνει προς Εσέ.
Κύριε ελέησον!…
Σ’ αυτό το λυπημένο κόσμο ο άνθρωπος δεν έχει μεγαλύτερη ανάγκη από το να ελεηθεί πρώτιστα από Σένα.
Κύριε ελέησον!…
Καί μαζί με Σένα και πίσω από Σένα να τον ελεήσουν όλα τα όντα και όλη η κτίση:
Κύριε ελέησον!…
Μητέρα ελέησον!!!
Φίλε ελέησον!!!
Χορταράκι ελέησον!…
Πουλάκι ελέησον!…
Όλα τα όντα σ’ όλους τους κόσμους:
Ελεήστε!!!
Ελεήστε!!!
Ελεήστε!!!
Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Αν αρνείσθε το προσωπικό σας θέλημα αναζητώντας το θέλημα του Θεού, ο Θεός θα είναι μαζί σας. Αν επιμένετε ν’ ακολουθείτε το δικό σας λογισμό, ο Θεός θα σας εγκαταλείψει.
Πως μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό «καθώς εστι»; … να προτιμούμε τους άλλους από τον εαυτό μας, να μην επιδιώκουμε να τους εξουσιάζουμε.
Πλησιάζουμε το Θεό σαν οι ελεεινότεροι από τους αμαρτωλούς. Κατηγορούμε τον εαυτό μας για όλα τα πράγματα. Δεν σκεφτόμαστε τίποτα. Δεν αναζητούμε τίποτα, παρά συγχώρηση και έλεος. Καταδικάζουμε τον εαυτό μας σαν άξιο της κολάσεως.
Το θείο Πνεύμα οδηγεί την καρδιά να ευσπλαχνιστεί όλη την κτίση και τότε η προσευχή γίνεται ένα «βασίλειον ιεράτευμα»…ποτέ δεν πρέπει να πάψουμε να επικαλούμαστε τον Υιό του Θεού να ελεήσει εμάς και τον κόσμο του.
iconandlight 