«Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» δηλαδή: «τους εαυτούς μας και ο ένας τον άλλο και όλη τη ζωή μας ας εμπιστευτούμε στον Χριστό που είναι Θεός».
Ρήματα Ζωής Αιωνίου Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ
Από πού να αντλήσουμε δύναμη εμπνεύσεως για να ζήσουμε χριστιανικά; Με ποιο τρόπο το αμαρτωλό και αδύναμο ον, ο άνθρωπος, καθίσταται ξαφνικά ικανός να μιλήσει για την υιοθεσία;
Στους Ψαλμούς υπάρχουν τα εξής λόγια Σος ειμί εγώ, σώσον με.(Ψαλμ.118,94) Όταν προφέρω τα λόγια αυτά, αισθάνομαι διχασμένος .Γιατί απευθυνόμενος προς τον Θεό Σος ειμί εγώ, μιλώ ο ίδιος για τον εαυτό μου. Ωστόσο ,πίσω από την έκφραση αυτή κρύβεται και άλλο νόημα, ανεπαρκώς διατυπωμένο. Ωσότου Εσύ ο Θεός πεις, ναι, υιός μου εισί (Ψαλμ. 2,7), δεν μπορώ να βασίζομαι στα δικά μου λόγια Σος ειμί εγώ…. Τα δικά μου μόνο λόγια δεν επαρκούν. Είναι επιπλέον ανάγκη να μαρτυρήσεις και στους γύρω μου, ότι εγώ είμαι υιός Σου.
Επισκέφτηκα κάποτε έναν Γέροντα που διηύθυνε για πολλά χρόνια το παλιό Ρωσικό και παρέμεινα στο Κελί κοντά του αρκετό χρόνο. Μου διηγήθηκε για την ζωή του και μου αφηγήθηκε μια από τις οράσεις του. Ήταν φιλάσθενο παιδί και δεν μπορούσε να αντέξει τους κόπους της αγροτικής ζωής. Και είναι πράγματι βαρεία η αγροτική εργασία. Γι’ αυτό κάποια φορά είπε στους γονείς του.
-Δώστε με στο μοναστήρι.
Αυτοί απήντησαν.
-Αγαπητέ μου, εσύ δεν κάνεις για το μοναστήρι. Εκεί πρέπει να εργάζεσαι.
-Δεν πειράζει, εσείς δώστε με.
Τότε λοιπόν η μητέρα παίρνει το αγόρι αυτό, το οδηγεί στην εικόνα της Παναγίας και λέει ”Από τώρα Εσύ να είσαι η Μητέρα του, εγώ δεν μπορώ, παραδίδω στη φροντίδα σου το αγόρι αυτό, το παιδί μου”. Μετά από την προσευχή της μητέρας, που παρέδωσε τον γιο της στην Θεοτόκο, το παιδί αποκοιμήθηκε. Τότε βλέπει στον ύπνο του μια μεγάλη αίθουσα στο βάθος της αίθουσας αυτής καθισμένος σε θρόνο βρισκόταν ο Δεσπότης Βασιλιάς και γύρω Του όρθιοι πολλοί επίσημοι άνθρωποι, οικείοι Του. Προς τα εκεί λοιπόν τον οδήγησε μια Γυναίκα, που ήταν η Θεοτόκος, και τον άφησε γονατιστό μπροστά στον Βασιλιά. Και ο Βασιλιάς είπε σε κάποιον από αυτούς που Τον περιστοίχιζαν. Πήγαινε, κοίταξε τι έχει εκεί στο μικρό κομπόδεμα. Ο άνθρωπος εκείνος πήρε από τα χέρια του αγοριού το κομπόδεμα, το έλυσε και είπε. Εδώ υπάρχουν δυο καρδιές συντετριμμένες. Τότε σηκώθηκε ο Βασιλιάς από τον θρόνο Του, πλησίασε το αγόρι και είπε. Τότε λοιπόν είσαι υιός μου.
Φανταστείτε την δύναμη των προσευχών και της μητέρας και του παιδιού και της Ίδιας της Θεοτόκου! Ο Θεός σηκώθηκε από τον θρόνο και είπε Υιός μου ει συ. Αυτοί που δεν έζησαν παρόμοιες καταστάσεις δεν μπορούν να τις εννοήσουν ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος γράφει ότι, αν δεν δόθηκε σε κάποιον να ζήσει κάτι με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, δεν θα μπορέσει να το εννοήσει. Με άλλους ανθρώπους που δεν έφτασαν στον βαθμό αυτό ενώ ακολουθούν ασκητική ζωή, επειδή ακριβώς δεν έφτασαν στα ύψη αυτά, συμβαίνει να μη δέχονται τα λόγια των αδελφών τους και να λένε. Αφήστε τον, είναι σε πλάνη. Και εκείνο που αποτελεί δωρεά του Αγίου Πνεύματος στους ευσεβείς αυτούς ανθρώπους, παρερμηνεύεται και μεταβάλλεται σε οδυνηρή κατάσταση κακής ποιότητας.
Έτσι υπάρχουν άνθρωποι που έφτασαν σε καταστάσεις κατά τις οποίες ο Κύριος τους λέει, Ναι είσαι υιός μου. Και όταν ο άνθρωπος λέει Είμαι δικός Σου, σώσε με!, απαντά ο Θεός Ναι, είσαι δικός μου.
Απόσπασμα από το βιβλίο του αρχ Σωφρονίου Ζαχάρωφ, Οικοδομώντας τον Ναό του Θεού Μέσα μας και στους Αδελφούς μας Τόμ. Γ΄, Η υιοθεσία, Ιεράς Μονής Τιμίου Πρόδρομου Essex, σελ 319-320.
Εκείνο όμως που αποτελεί πραγματικό πρόβλημα για την Εκκλησία, τον προορισμό της, είναι το πως να πείσει τους ανθρώπους ότι είναι αληθινά τέκνα και θυγατέρες του αιωνίου Πατρός πως να δείξει στον κόσμο τη δυνατότητα μιάς άλλης ζωής, όμοιας προς τη ζωή του ιδίου του Χριστού, ή τη ζωή των προφητών και των αγίων. Η Εκκλησία οφείλει να φέρει στον κόσμο όχι μόνο την πίστη στην ανάσταση, αλλά και τη βεβαιότητα γι’ αυτήν. Τότε περιττεύει η απαίτηση για οποιεσδήποτε άλλες ηθικιστικές διδασκαλίες. (Αρχιμ. Σωφρονίου (Σαχάρωφ) «Το Μυστήριο της χριστιανικής ζωής», σ.189. Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου – Έσσεξ)
***
Τα Εισόδια της Θεοτόκου, Ομιλεί ο π. Ζαχαρίας από την Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου -Έσσεξ Αγγλίας, 21-11-2013B,
https://www.youtube.com/watch?v=VZQ5KueIlEE
***
Κύριε, ασθενής ειμί. Συ οίδας τούτο. Μη υπερίδης με. Μη αποστής απ’ εμού εν τη πτώση μου. Γενού εγγύς εμού, του μηδαμινού, αλλά διψώντος Σε. Σκήνωσον Συ αυτός εν εμοί παν ότι ενετείλω ημίν, εν αγάπη ασαλεύτω εις αιώνας αιώνων.
Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα Σοι.
Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου.
iconandlight 