Μνήμη Χειροτονίας Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου σε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως
Εορτάζουμε στις 15 Δεκεμβρίου
Η Κάρα με αδιάφθορο το αριστερό αυτί βρίσκεται στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους.
Η δεξιά χειρ του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορη στη Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους.
Δύο τμήματα της αριστεράς του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους και ένα τμήμα της στη Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.
Μεγάλο τεμάχιο κνήμης και τέσσερα τεμάχια του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Δάκτυλος του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους.
Αδιάφθορο μέρος του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Μεγ. Μετεώρου.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Ιβήρων Αγίου Όρους, Προυσού Ευρυτανίας και Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως
Επιστολή του Χρυσοστόμου.
«Έλα, ω αδελφέ Κυριακέ, να μαλακώσω την πληγή της δικής σου λύπης και να διασκεδάσω του λογισμού σου το σύννεφο. Τι πράγμα είναι, που σε κάνει, αδελφέ, να λυπάσαι και να αγωνιάς; διότι ο χειμώνας είναι μεγάλος και η φουρτούνα αυτή, που πλάκωσε την Εκκλησία του Θεού, είναι πικρή και βαρειά; ναί, και εγώ το γνωρίζω και κανένας σε αυτό δεν αντιλέγει. Αλλά, εάν επιθυμής, εγώ να σού παρουσιάσω μια παρομοίωσι των τωρινών ταραχών. Πολλές φορές βλέπουμε την αισθητή θάλασσα, που αναταράσσεται όλη κάτω από την άβυσσο. Βλέπουμε ακόμη και τους ναύτες, οι οποίοι, μη έχοντας τι να κάνουν από την υπερβολή της φουρτούνας, δένουν τα χέρια στα γόνατά τους και κάθονται με απορία, επειδή δεν βλέπουν ούτε ουρανό, ούτε πέλαγος, ούτε γη, αλλά βρίσκονται επάνω στο κατάστρωμα του καϊκιού και εκεί κλαίνε και οδύρονται. Όπως λοιπόν παρόμοια φουρτούνα γίνεται στην ορατή θάλασσα, έτσι και τώρα στην Εκκλησία του Θεού συμβαίνει χειρότερη φουρτούνα και περισσότερα κύματα.
Γι’ αυτό παρακάλει, αδελφέ, τον Δεσπότη και Κυριό μας Ιησού Χριστό, ο οποίος δεν καταπραΰνει την φουρτούνα αυτή με τέχνη και δυσκολία, αλλά με μόνο το νεύμα και την θέλησι του διαλύει την ταραχή. Και αν πολλές φορές παρακάλεσες τον Κύριο και δεν εισακούσθηκες, μην λιποψυχήσης. Διότι έτσι συνηθίζει ο φιλάνθρωπος Θεός, να μην εισακούη αμέσως φροντίζοντας για την σωτηρία μας. Διότι μήπως δεν μπορούσε να λυτρώση τους τρεις Αγίους Παίδας εκείνους, για να μη ριχθούν στην κάμινο; Ναι, μπορούσε. Αλλ’ όμως δεν τους ελευθέρωσε νωρίτερα. Όταν όμως εκείνοι έγιναν σκλάβοι στην Βαβυλώνα και όταν ρίχθηκαν στην χώρα των βαρβάρων και εξωρίσθηκαν από την πατρική τους κληρονομιά• και αφού ρίχθηκαν στην κάμινο και απελπίσθηκαν από όλους, ώστε δεν τους απέμεινε καμία βοήθεια• τότε, λοιπόν, τότε ο αληθινός Θεός έκανε ξαφνικά το θαύμα του και διασκόρπισε την φωτιά, που ήταν στην κάμινο των Χαλδαίων. Και έτσι η κάμινος έγινε Εκκλησία στους Παίδας, που ήταν μέσα σ’ αυτήν. Γι’ αυτό και καλούσαν όλα τα κτίσματα, αγγέλους, δυνάμεις, στοιχεία και έτσι όλα συγκεντρώνοντας έλεγαν• «Ευλογείτε πάντα τα έργα Κυρίου τον Κύριον»- Δαν. 3, 28. Βλέπεις, αδελφέ, ότι η υπομονή των δικαίων μετέβαλε την φωτιά σε δρόσο; Και ότι αυτή έπεισε τον τύραννο Ναβουχοδονόσορ να στέλνη γράμματα σε όλη την βασιλεία του και να λέη• «Μέγας είναι ο Θεός Σεδράχ, Μισάχ και Αυδεναγώ»; Και βλέπε πόσο απότομο και φοβερό ορισμό έκανε «Όποιος», λέει, «θα πη λόγο εναντίον των Τριών Παίδων, αυτού το σπίτι να διαρπάζεται και τα υπάρχοντα του να γίνωνται κρατικά».
Λοιπόν μη λυπάσαι, αδελφέ Κυριακέ, διότι και εγώ, όταν εξωρίσθηκα από την Κωνσταντινούπολι, δεν φρόντιζα για κανένα πράγμα, αλλά έλεγα τα εξής στον εαυτό μου• «Αν θέλη η βασίλισσα να με εξορίση, ας με εξορίση. «Του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής» (Ψαλ. 23,1). Αν θέλη να με πριονίση, ας με πριονίση. Έχω σ’ αυτό παράδειγμα τον Προφήτη Ησαΐα. Αν θέλη να με ρίξη στο πέλαγος, θυμάμαι τον Προφήτη Ιωνά, που αυτό έπαθε. Αν θέλη να με βάλη μέσα σε λάκκο, έχω παράδειγμα τον Προφήτη Δανιήλ, που ρίχθηκε στον λάκκο των λεόντων. Εάν θέλη να με λιθοβολήση, έχω τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο, που δοκίμασε αυτό. Αν θέλη να με αποκεφαλίση, έχω υπόδειγμα τον Βαπτιστή Ιωάννη. Αν θέλη να πάρη τα υπάρχοντα μου, εάν έχω, ας τα πάρη. «Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου, γυμνός και απελεύσομαι» (Ιώβ 1,21).
Σ’ εμένα παραγγέλλει και ο Απόστολος λέγοντας• «Ο Θεός δεν αποβλέπει σε πρόσωπο ανθρώπου» (Γαλ. 2,6) και, «Εάν επεδίωκα να αρέσω στους ανθρώπους, δούλος του Χριστού δεν θα μπορούσα να είμαι» (Γαλ. 1,10). Με εξοπλίζει ακόμη και ο Δαβίδ λέγοντας• «Μιλούσα για τις εντολές σου ενώπιον των βασιλέων και δεν ντρεπόμουν» (Ψαλ. 118,46).. Πολλά κατασκεύασαν εναντίον μου οι μισούντες με. Αλλά όλα τα έκαναν από τον φθόνο και την κακία τους. Γνωρίζω, βέβαια, ότι λυπάσαι, αδελφέ, επειδή εκείνοι που με εξόρισαν, υπερήφανα βαδίζουν στις αγορές και τους συνοδεύει πλήθος δορυφόρων και δούλων. Αλλ’ όμως θυμήσου πάλι τον πλούσιο και τον Λάζαρο, ποιός θλίφτηκε στην παρούσα ζωή και ποιός την απόλαυσε. Διότι, σε τι έβλαψε τον Λάζαρο η εδώ πτωχεία; δεν ωδηγήθηκε εκείνος στους κόλπους του Αβραάμ με δόξα σαν αθλητής και τροπαιούχος; Τι πάλι ωφέλησε τον πλούσιο ο πλούτος, τον ντυμένο με πορφύρα και βύσσο; Τίποτε βέβαια. Διότι, που είναι τώρα οι ραβδούχοι του; που οι δορυφόροι του; που είναι τα χρυσοχάλινα άλογά του; που είναι οι κόλακες και η βασιλική του τράπεζα; Δεν ωδηγήθηκε στον τάφο ο άθλιος, δεμένος σαν ληστής, έχοντας την ψυχή του γυμνή από τον κόσμο αυτό και φωνάζοντας με εύκερη και ανώφελη φωνή• «Πάτερ Αβραάμ, ελέησε με και στείλε τον Λάζαρο να βάψη την άκρη από το δάκτυλό του στο νερό, και με αυτό να δροσίση την γλώσσα μου, η οποία τηγανίζεται πικρά στην φλόγα αυτή»; (Λουκ. 16,24).
…Επειδή στον χειμώνα της παρούσης ζωής δεν έσπειρε, γι’ αυτό ήλθε το θέρος της άλλης ζωής και δεν θέρισε. Τότε κάθε Μάρτυρας θα γνωρίση τον τύραννο, που τον βασάνισε. Και αντίστροφα, κάθε τύραννος θα γνωρίση τον Μάρτυρα, που τιμώρησε.
Και ότι αυτά που λέω δεν είναι δικά μου λόγια, άκουσε την σοφία του Σολομώντος, που λέει• «Την ημέρα εκείνη ο δίκαιος θα σταθή με πολύ θάρρος ενώπιον εκείνων, που τον έθλιψαν» (Σοφ. Σολ. 5,1). Διότι όπως ο οδοιπόρος, που βαδίζει στο καύμα του ήλιου, αν τύχη να βρη κάποια βρύση με καθαρό νερό, κατακαίεται από την δίψα, εμποδίζεται όμως να πιη νερό• ή όπως ένας, που πεινά πολύ και κάθεται βέβαια κοντά σε κάποια τράπεζα, που έχει διάφορα φαγητά, εμποδίζεται όμως από κανέναν δυνατώτερο να μη φάη• όπως, λέω, οι παρόμοιοι, και ο διψασμένος δηλαδή και ο πεινασμένος πολύ πόνο και τιμωρία δοκιμάζουν, διότι και ο διψασμένος δεν μπορεί να σβήση την δίψα του με το νερό και ο πεινασμένος δεν μπορεί να παρηγορήση την πείνα του με το φαγητό• έτσι θα συμβη και κατά την ημέρα της κρίσεως. Δηλαδή, θα βλέπουν βέβαια οι ασεβείς και αμαρτωλοί τους Αγίους να ευφραίνωνται, δεν θα μπορούν όμως να απολαύσουν και αυτοί κάτι από την βασιλική τράπεζα των δικαίων.
Αν τυχόν όμως, αδελφέ Κυριακέ, δεν ανταμώσουμε ο ένας τον άλλον στην παρούσα ζωή, αλλ’ όμως εκεί στην άλλη, κανένας δεν θα μας εμποδίση από το να συναντηθούμε και να συζούμε ο ένας με τον άλλο. Τότε θα δούμε και εκείνους που μας εξώρισαν, όπως και ο Λάζαρος είδε τον πλούσιο και οι Μάρτυρες θα δούν τους τυράννους, που τους μαρτύρησαν. Γι’ αυτό λοιπόν μη λυπάσαι, αγαπητέ αδελφέ, αλλά να θυμάσαι τον Προφήτη Ησαΐα που λέει• «Μη φοβήσθε τον ονειδισμό των ανθρώπων και από τον εξευτελισμό, που σας κάνουν, μη κάμπτεσθε. Διότι, όπως το ιμάτιο θα καταφαγωθούν από τον χρόνο και, όπως τα μαλλιά θα καταφαγωθούν από τον σκώρο» (Ησ. 51,7). Σκέψου ακόμη και τον Δεσπότη μας Χριστό, ότι διώχνοταν μέσα από τα σπάργανα και στην βάρβαρη γη των Αιγυπτίων απορρίπτονταν. Ποιός; Εκείνος που κρατεί τον κόσμο στα χέρια του. Και γιατί; για να γίνη τύπος σε μας και παράδειγμα, για να μη παραπονούμαστε και να γογγύζουμε στους πειρασμούς. Θυμήσου για χάρι δική μου και το πάθος του Σωτήρος και πόσες ύβρεις ο Δεσπότης των απάντων υπέμεινε για χάρι μας. Διότι άλλοι από τους Ιουδαίους τον ονόμαζαν Σαμαρείτη και οινοπότη. Άλλοι πάλι δαιμονισμένο και ψευδοπροφήτη «Έλεγαν, να, άνθρωπος φαγος και οινοπότης» (Λουκ. 7,34), και «στο όνομα του άρχοντα των δαιμονίων βγάζει τα δαιμόνια» (Ματθ. 9,34).
Τι να σού λέω ακόμη, ότι πήγαν, ω του θαύματος!, να τον γκρεμίσουν; Και ότι στο πρόσωπο του έφτυναν; Και ραπίσματα του έδιναν; Τι να σού λέω, ότι τον πότιζαν χολή και με τον κάλαμο χτυπούσαν την παναγία του κεφαλή; Και τον έντυναν με περιπαικτική χλαμύδα; Τι να σού λέω, ότι με αγκάθια στεφάνωναν αυτόν και γονάτιζαν μπροστά του περιπαίζοντας και κάθε είδος περιγελάσματος προσφέροντας του; Τι να σού λέω, ότι τον ωδήγησαν στο πάθος και στον σταυρό γυμνό και κατάκριτο, οι αιμοβόροι εκείνοι σκύλοι; Και ότι όλοι οι Μαθητές του τον εγκατέλειψαν; Διότι ο Πέτρος τον αρνήθηκε, ο Ιούδας, τον πρόδωσε, οι δε υπόλοιποι έφυγαν και μόνος λοιπόν στεκόταν γυμνός στην μέση των όχλων εκείνων. (Διότι τότε ήταν εορτή του Πάσχα, η οποία συγκέντρωνε όλους τους Ιουδαίους στα Ιεροσόλυμα για να εορτάσουν). Ή τι να σού λέω, ότι τον σταύρωσαν ως πονηρό ανάμεσα σε δύο κλέφτες; Τι ακόμη να σού διηγούμαι, ότι ο Κύριος έμενε άταφος, όταν τον κατέβασαν από τον σταυρό, έως ότου ήλθε Ιωσήφ ο Αριμαθαίος και τον ζήτησε για να τον θαψη; Και ότι τον συκοφάντησαν, ότι δεν αναστήθηκε, αλλά οι μαθητές του τον έκλεψαν;
Θυμήσου πάλι τους Αποστόλους του Κυρίου, ότι στην αρχή του Ευαγγελίου διώκονταν από κάθε τόπο και ότι κρύβονταν στις πόλεις. Και ο μεν Παύλος ήταν κρυμμένος στην πορφυροπώλιδα γυναίκα. Ο Πέτρος στον Σίμωνα τον ταμβάκη. Και ότι δεν είχαν θάρρος μπροστά στους πλουσίους. Ύστερα όμως όλα έγιναν εύκολα γι’ αυτούς. Έτσι και συ, αδελφέ, μη λυπάσαι, αν τώρα συμβαίνουν τα λυπηρά. Διότι αργότερα θα ακολουθήσουν τα χαροποιά….… Γι’ αυτό σε παρακαλώ, σε ικετεύω, πέφτω στα γόνατά σου, αδελφέ, αποδίωξε την λύπη της αθυμίας σου, μην παραλείπεις να με θυμάσαι στις προσευχές σου, και γράφε μου τακτικά».
Απολυτίκιον Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: Ήχος πλ. δ’.
Η του στόματός σου καθάπερ πυρσός εκλάμψασα χάρις, την οικουμένην εφώτισεν, αφιλαργυρίας τω κόσμω θησαυρούς εναπέθετο, το ύψος ημίν της ταπεινοφροσύνης υπέδειξεν. Αλλά σοίς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ιωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τω Λόγω Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ο χρυσόρρειθρος ποταμός, ο την οικουμένην, καταρδεύων νάμα χρυσούν, χαίροις ο την γλώτταν, χρυσούς και την καρδίαν, Χρυσόστομε τρισμάκαρ, Πατριαρχών η κρηπίς.
iconandlight 