Τι φώναζε η Χαναναία πίσω από τον Χριστό; Τι εκλιπαρούσε; «Ελέησόν με, Κύριε υιέ Δαυίδ· η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται…» Και αφού ο Κύριος δοκίμασε την πίστι της, για να παραδειγματιστούν οι επερχόμενες γενεές μέχρι και σήμερα, έκανε το θαύμα και είπε: «Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις! γενηθήτω σοι ως θέλεις».
Από αυτό το «Κύριε, ελέησον» ξεκινά και η θεολογία της Νοεράς Καρδιακής Προσευχής.
Όλη η τέχνη είναι αυτή ακριβώς. Είτε περπατάς είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία, άσε τη προσευχή αυτή να γλιστρήσει από τα χείλη σου “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με” με τη προσευχή αυτή στην καρδιά σου θα βρεις εσωτερική ειρήνη και γαλήνη σώματος και ψυχής ( Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
Δια της ευχής “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” θα κερδίσεις το παν. Δια της ευχής καθαρίζεται ο άνθρωπος, λαμπρύνεται, αγιάζεται. Η ευχή είναι το σωσίβιο της ψυχής και του σώματος. Η ευχή είναι η βάση της τελειότητας. Θα λεπτυνθείτε και θα πετάτε με την ευχή. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος σωτηρίας, καθαρισμού και αγιασμού από την νοερά προσευχή. Αυτή γέμισε τον παράδεισο από άγιους ανθρώπους (Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής)
Μείνετε στην προσευχή, μείνετε στον αγώνα, να περάσετε τη μέρα σας χωρίς αμαρτία. Όλα τα υπόλοιπα θα δοθούν από τον Ίδιο τον Θεό. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
“Μακάριοι είναι όσοι έχουν στην καρδιά τους άξονα τον Χριστό και περιστρέφονται χαρούμενοι γύρω από το άγιο όνομά του, νοερώς και αδιαλείπτως.”
(Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)
Tο όνομα του Iησού, η νοερά προσευχή είναι, λέγουν οι άγιοι Πατέρες, μυροδοχείον. Tο ανοίγεις, το γέρνεις και χύνεται το μύρον, πληρούται ευοσμίας ο τόπος. Bοάς το “Kύριε Iησού Xριστέ” και αναδίδεται απ’όλες τις αισθήσεις και απ᾿ όλα τα κύτταρα του σώματος η ευωδία του Aγίου Πνεύματος, λαμβάνεις “αρραβώνα Θείου Πνεύματος”.
«Μύρον ακένωτον» το Όνομα “ΙΗΣΟΥΣ”, δόξα και χαρά ανερμήνευτος, κάλλος αμήχανον, τιμή ακατανόητος, θεία αγάπη ανέκφραστος. Να, λοιπόν, το έαρ το μυροβόλον και άκτιστον της Νοεράς Καρδιακής προσευχής. Και πάντα ταύτα από το«εκκενωθέν μύρον» του Παναγίου Πνεύματος, του Ονόματος του Ιησού, του λαλουμένου εντός ημών εκ της καθαράς καρδίας, της τετρωμένης εκ του θείου έρωτος…»
Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
Γνωρίζετε ότι έχουν βρεθεί πρόσφατα τα λείψανα του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ.
Πριν από ενάμιση αιώνα ο Όσιος προσευχόταν στην έρημο επάνω σε μία πέτρα, και μέχρι σήμερα ενεργεί η προσευχή του. Έτσι γεννιέται με φυσικό τρόπο το ερώτημα: Πού πηγαίνει η κάθε σκέψη μας; Ποιά όρια εγγίζει;
Ο Κύριος λέει στο Ευαγγέλιο: «ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσιν». Βλέπετε το παράδειγμα του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ.
Έκραζε προς τον Θεό μόνο για τον εαυτό του: «ο Θεός, ίλεως γενού μοι τω αμαρτωλώ!», αλλά από τις συνέπειες βλέπουμε ότι η προσευχή του έχει κοσμικές επιδράσεις σε όλη την ιστορία του ανθρωπίνου είναι. Επί εκατόν πενήντα χρόνια και περισσότερο συνεχίζει να ενεργεί και να διεγείρει σε εκατομμύρια ψυχές τη χαρά της Αναστάσεως. (Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας – τόμος Β’ )
***
Ο Σιλουανός, πού ήταν προικισμένος ως ποιητής, έλεγε ότι, όταν ο Αδάμ θρηνούσε, όλη η έρημος του κόσμου τον άκουε με μεγάλη σιωπή. Και ο Σεραφείμ του Σάρωφ, «έκραζε» προς τον Θεό για τον εαυτό του μόνο, «ίλεως γενού μοι τω αμαρτωλώ», και βαθμηδόν έγινε πραγματικά Αδάμ. Έτσι, η προσευχή του Σεραφείμ του Σάρωφ από προσωπική έγινε παγκόσμια και ενεργεί μέχρι σήμερα. Μπόρεσε λοιπόν να προφητεύσει ότι το «Πάσχα» στη Ρωσία θα γίνει εκείνο τον χρόνο κατά τον όποιο θα βρεθούν τα λείψανά του. Κάθε φορά πού κάποιος θέλει να φέρει το όνομα Σεραφείμ, το γεγονός αυτό ενεργεί μέσα στα όρια της ψυχής του. Συνδέεται ωστόσο με το ότι η προσευχή του Σεραφείμ του Σάρωφ έγινε παγκόσμια κατά τον χαρακτήρα της. Με τον ίδιο τρόπο επίσης διδασκόμαστε από τον πατέρα μας Σιλουανό βαθμηδόν τη μετάνοια, πού μας οδηγεί στην ίδια κατάσταση κατά την οποία ο καθένας μας γίνεται Αδάμ.
Όταν η ψυχή μας εισέρχεται στη σφαίρα της θείας ζωής, τότε ασφαλώς ο άνθρωπος αισθάνεται εναργέστερα την αιωνιότητα παρά τον χρόνο. Τότε λοιπόν πολλοί ευαγγελικοί λόγοι γίνονται «δικοί μας», εκφράζουν δηλαδή την κατάστασή μας. Πρέπει να δεχόμαστε τον λόγο τού Χριστού έτσι ώστε να γίνει δικός μας λόγος. Αυτό ισχύει ακόμη και για φοβερές εκφράσεις, όπως: «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι». Πεθαίνω κατά το σώμα, αλλά τί είναι το σώμα μου; Γη, από την οποία δημιουργήθηκα και στην οποία θα καταλήξω. «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται», δηλαδή το κοσμικό «είναι» δεν είναι το αιώνιο «είναι» πού θα παραμείνει.
Εκφωνήθηκε στά ρωσικά, στις 21’Ιανουαρίου 1992.
Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ.Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας – τόμος Γ’ Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Essex.
Κύριε, δώσε μου τη μετάνοια του Αδάμ και την άγια ταπείνωσή Σου.
Κύριε, δώσε στους δούλους Σου το Πνεύμα Σου το Άγιο, για να θάλπει τις ψυχές τους με την αγάπη Σου και να τους οδηγεί σ’ όλη την αλήθεια και σε κάθε αγαθό
iconandlight 