Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!
Al-Masih-Qam! Hakkan Qam!
«Χαίρετε»! «Ειρήνη υμίν»
Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος ο Ομολογητής
Εορτάζει στις 27 Μαΐου
«Εγώ διετάχθην να σε θεραπεύσω»
Η εμφάνιση και το θαύμα του οσίου Ιωάννου του Ρώσσου στον όσιο γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη της Ευβοίας
Ένα από τα θαύματα του οσίου Ιωάννου του Ρώσσου διηγείται ο μακαριστός ηγούμενος της Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος, Ιάκωβος, όπως το βίωσε. Ο Γέροντας, το 1967 αρρώστησε και, έκανε πολύ δύσκολη πολλαπλή εγχείρηση βουβωνοκήλης και σκωληκοειδίτιδας με περιτοναϊκή αντίδραση και προβλήματα προστάτη. Υπέφερε πολύ. Μελάνιαζε, κουλουριαζόταν και σφάδαζε από τους πόνους.
Ο Γέροντας Ιάκωβος έλεγε: « Το ’67, 4 Οκτωβρίου, 4 η ώρα το απόγευμα ήμουν πολύ σοβαρά, είχα μια ασθένεια. Πέντε χρόνια υπέμεινα την ασθένεια, υπέφερα παντού.
Μια μέρα με έπιασε μια κρίση στην λειτουργία, .. αφού με έπιασε η κρίση παρακάλεσα την Παναγία, και λέω: Παναγία μου, εγώ τόσα χρόνια σε δουλεύω και σε υπηρετώ και λειτουργώ στην χάρη Του, στη δική σου και του Υιού σου, μην επιτρέψεις Παναγία μου, να πεθάνω στην θ.λειτουργία δεν υπάρχει παπάς εδώ στην περιφέρεια να τελέσει την λειτουργία. Βοήθησε με να τελειώσω την θ. Λειτουργία και μετά να πεθάνω.
Τελείωσα την θ.λειτουργία ανέβηκα στο μουλάρι κι ήρθα στο μοναστήρι. Πέντε χρόνια έκρυβα αυτή την αρρώστια. Ξαφνικά με έπιασε μια κρίση στο μοναστήρι , της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας, της αγίας Θέκλης, 24 Σεπτεμβρίου… Το βράδυ είχε σπάσει ο σκωληκοειδίτις είχα και κάτι άλλα πιο σοβαρά… Είπα στον πατήρ Κύριλλο:
”Πάτερ μου, φέρτε μου την αγία κάρα και βάλτε την σ’ αυτό το σώμα μου που υποφέρει… Πικρό φαρμάκι δηλητήριο, έκανα εμετούς… Σε παρακαλώ, πάτερ μου φέρτε την αγία κάρα, να με σταυρώσετε πάνω σ’ αυτό το μέρος. ”
”Τι θα σου κάνει η αγία κάρα;” λέει ο π.Κύριλλος, ήταν νέος τότε.
”Ε, πάτερ μου, με ρωτάς τι θα μου κάνει η αγία κάρα, θα με βοηθήσει ο άγιος που τον υπηρετώ”.
Φέραν και λίγο αγιασμό… σταμάτησαν οι πόνοι και μετά από λίγες ημέρες, στις 2 Οκτωβρίου με πήγαν στην κλινική του Σούλα στην Χαλκίδα. Στις 4 θα γινόταν ένα χειρουργείο πολύ σοβαρό.
Προτού με βάλουν στο χειρουργείο έκανα προσευχή στον άγιο Δαυίδ:
”Άγιε μου Δαυίδ να ασφαλίσεις το μοναστήρι σου, και σε ένα τέταρτο να φτάσεις στην Χαλκίδα να με βοηθήσεις γιατί μπαίνω στο χειρουργείο, πολύ σοβαρά.
Να ‘ρθεις άγιε μου, θέλω να με βοηθήσεις, μην ξεχνάς όπως θα περνάς από το Προκόπι της Ευβοίας, …έτσι πίστευα στον άγιο, πέρασε κι από το σπίτι του αγίου Ιωάννου του Ρώσου. Να πεις και του αγίου Ιωάννου του Ρώσου να ρθει να με βοηθήσει… Όσο καλός και να ναι ο κύριος Καλοχέρης είναι άνθρωπος, ενώ εσείς είστε άγιοι, εγώ πιστεύω στην χάρη σας, ότι θα με βοηθήσετε. Σας παρακαλώ άγιε μου Δαυίδ σε ένα τέταρτο να φτάσεις”.
Έκανα την προσευχή μου, δεν πέρασαν λίγα λεπτά, ανοίγει η πόρτα και βλέπω να μπαίνει μέσα ένας γέροντας ασπρογένειος, με πατερίτσα στο χέρι, συνοδευόμενος από έναν νεότερο, ένα παλληκάρι έως τριάντα χρόνων, με ράσο. Με πλησίασαν και με χαιρέτησαν. Μου λέει ο Γέροντας:
“Τι έχεις Ιάκωβε μου; ”.
“Τι να χω πάτερ μου, σοβαρά άρρωστος είμαι και πάω για χειρουργείο, είναι πολύ σοβαρά.”.
“Άκουσε, μου λέει, ποιους κάλεσες; Αυτούς που κάλεσες ήρθαν να σε βοηθήσουν. Μην ντρέπεσαι, μην φοβάσαι, εμείς ήρθαμε να σε βοηθήσουμε. Αυτούς που κάλεσες ήρθαν να σε βοηθήσουνε, επαναλαμβάνει. Από δω ο Γέροντας Δαυίδ, κι έδειχνε τον εαυτό του, από δω ο Ιωάννης ο Ρώσος κι Ομολογητής”, είπε δείχνοντας τον νεότερο, ο οποίος συγκατάνευσε και έκανε υπόκλιση στον Άγιο Δαυίδ. “Μας κάλεσες και ήρθαμε να βοηθήσουμε”.
Είδα το μέτωπο του Αγίου Δαυίδ ότι ήταν ιδρωμένο. Τόσο γρήγορα ήρθε ο άγιος να με βοηθήσει. Παρόντες ήταν ο γέροντας ο π.Νικόδημος, ο π. Χριστόδουλος, ο κ. Ιωάννου, οι αρχιμανδρίτες κληρικοί Πολύκαρπος, Βασίλειος και κάποιοι άλλοι. Γυρίζω τότε στον γέροντά μου, τον πατέρα Νικόδημο, που ήταν δίπλα μου, και του λέω:
–Πατέρες, δεν σηκώνεστε; Δε χαιρετάτε;
Μου λέει ο γέροντας:
–Πάει, τα ’χασε ο Ιάκωβος…
“Πατέρες μου, δεν βλέπετε τους ρασοφόρους από δω ο όσιος Δαυίδ κι από δω ο Ιωάννης ο Ρώσος, ήρθαν να βοηθήσουν”.
Σκύβει ο γέροντάς μου στο αφτί και μου λέει: “Τι είναι αυτά που λες; Χάζεψες; Ποιος Άγιος Δαυίδ μου λες; Βλέπεις φαντασίες μπροστά σου παπάδες και καλογηρους ….μήπως ζαλίστηκες από τα φάρμακα που σου σου βαλαν για το χειρουργείο; Μη λες τέτοια πράγματα, να μην ακούσουν οι γύρω μας και πουν ότι ο πατήρ Ιάκωβος τα ’χασε”.
“Όχι, πάτερ μου, με συγχωρείτε λέω στον γέροντα, ούτε ζαλίστηκα, ούτε φαντασίες βλέπω. Δεν τους βλέπετε πάτερ μου, εγώ τους βλέπω, δεν τους βλέπετε εσείς;”
Ήταν 4 η ώρα το απόγευμα, 4 Οκτωβρίου το ‘ 67.
“Πάτερ μου, του λέω, προτού ‘ρθείτε εσείς έκανα προσευχή. Τους κάλεσα τους αγίους να ρθουν να με βοηθήσουν. Ήρθε ο όσιος Δαυίδ κι ο όσιος Ιωάννης ο Ρώσος …είναι μπροστά μου, εγώ τους βλέπω πάτερ μου.”
“Άντε, πάτερ Ιάκωβε άστα αυτά, μη λες τέτοιες ανοησίες. Πες μου που ναι οι παπάδες, μου λέει, και που ναι οι καλόγεροι; Τι σε έπιασε πάτερ μου και σε ακούει κι ο κόσμος εδώ πέρα.”
Εγώ δεν μίλησα έκανα τον σταυρό μου, κι ακούω και μου λέει ο Γέροντας, ο Δαυίδ: “Μη στενοχωρείσαι, πάτερ μου, εμείς ήρθαμε να σε βοηθήσουμε.”
Στη συνέχεια, καθώς με πήγαιναν στο χειρουργείο, είδα τον Άγιο Δαυίδ να ανοίγει την πόρτα του χειρουργείου με το ραβδί του και να μπαίνει μέσα, μαζί με τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο. Τους είδα να στέκονται κοντά μου. Ξαφνικά μου κάνουν την ένεση και κοιμήθηκα. Ακούω τον γιατρό που λέει, σύντομα, κίνδυνος, θάνατος. Με κόψανε τα ρούχα μου, γιατί πήγα με τα ρούχα μου στο χειρουργείο …
Με ανοίξανε και μου κάνανε 4 εγχειρήσεις είπε ο κ.Καλοχέρης…
Μου κάνανε προσευχή οι πατέρες και …μετά 15 μέρες βγήκα από το νοσοκομείο.
Πέρασα από τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσο ευχαρίστησα και τον όσιο Δαυίδ. Ω του θαύματος, βλέπω τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσο που μου λέγει:
“Σε ακούω να λες πάτερ μου τον κ.Καλοχέρη και τον κ.Καλοχέρη καλός γιατρός και καλός άνθρωπος . Άκουσε, καλός άνθρωπος και καλός γιατρός είναι, αλλά το λεπίδι του κ.Καλοχέρη δεν μπορούσε να σε θεραπεύσει. Εγώ διετάχθην από τον Θεό, ο Ιωάννης ο Ρώσος με τον όσιο Δαυίδ, να σε κάνω καλά. Όσο καλός να ‘ναι ο κ.Καλοχέρης δεν μπορούσε να σε θεραπεύσει εγώ σε βοήθησα, εγώ σε θεράπευσα, εγώ σε χειρούργησα, ο Ιωάννης ο Ρώσος ο Ομολογητής διετάχθην από τον Θεό επειδή με εκάλεσες ήλθα και σε βοήθησα. Αλλά άκουσε πάτερ μου ήταν σήμερον να φύγεις αλλά εγώ σε άφησα για την αύριο.”
Έπρεπε να είχα πεθάνει. Και με άφησε ο άγιος Ιωάννης μέχρι σήμερα. Έτσι με αυτήν την παράταση ζω ακόμη».
(Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από μια ομιλία του Γέροντα στην μονή του στις 20 Αυγούστου 1982)
Ο γιατρός Καλοχέρης, αφού περάσανε μερικές ημέρες, πήγε στο μοναστήρι να ιδεί τον π. Ιάκωβο, στον οποίο και ομολόγησε ότι κατά την πολλαπλή εγχείρηση:
–Ένιωθα ότι το χέρι μου κάποιος το κατευθύνει και τώρα έχω την αίσθηση ότι δεν έκανα εγώ την εγχείρηση…
Έλεγε χαρακτηριστικά ο μακαριστός Γέροντας «πήρε ο εωσφόρος την άδεια να πειράξει το σώμα μου».
Κι ο Γέροντας συνέχιζε λέγοντας: «Εμένα πού ποτέ άνθρωπος δεν με είδε γυμνό, εκτός από τη μητέρα μου όταν ήμουν παιδάκι, παραχώρησε ο Θεός να με δουν οι γιατροί και οι νοσοκόμοι και να με χειρουργήσουν επανειλημμένως. Έγινα θέατρο αγγέλοις και ανθρώποις».
Απολυτίκιον Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Εκ γης ο καλέσας σε προς ουρανίους μονάς, τηρεί και μετά θάνατον αδιαλώβητον το σκήνος σου όσιε. Συ γαρ εν τη Ασία ως αιχμάλωτος ήχθης, ένθα και ωκειώθης τω Χριστώ Ιωάννη. Αυτόν ουν ικέτευε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Μεγαλυνάρια
Τον αστέρα πάντες τον φαεινόν, τον εκ Προκοπίου, απαστράψαντα νοητώς, οσίων το κλέος, και Καππαδόκων δόξαν, τον θείον Ιωάννην, ύμνοις τιμήσωμεν.
Αίτησαι ειρήνην παρά Θεού, πνευμάτων γαλήνην, μέχρι τέλους υπομονήν, ψυχών σωτηρίαν, ημίν τοις σοίς ικέταις, τοις ευφημούσι πόθω, τα σα θαυμάσια.
Απολυτίκιον Αγίου Ιακώβου της Ευβοίας. Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.
Λιβισίου τον γόνον, και Ευβοίας το καύχημα, εν εσχάτοις χρόνοις φανέντα, μοναστών φίλον γνήσιον, Ιάκωβον τιμήσωμεν πιστοί, τον νέον ησυχίας εραστήν, τον παρέχοντα ιάσεις παντοδαπάς, τοις ευλαβώς κραυγάζουσι• Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, Δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, Δόξα τον εν εσχάτοις χρόνοις και καιροίς σε αγιάσαντι.
iconandlight 