Ο γέροντας Θαδδαίος (Στρμπούλοβιτς) της Βιτόβνιτσα γεννήθηκε στις 6/19 Οκτωβρίου του 1914 στο χωριό Βιτόβνιτσα του Πέτροβατς της Σερβίας, πρόωρα, γι’ αυτό έσπευσαν να το βαπτίσουν και του ΄δωσαν το όνομα Θωμάς, προς τιμήν του Αποστόλου Θωμά. Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν μικρός. Έγινε ένας από τους μεγαλύτερους Σέρβους ασκητές του 20ού αιώνα.
Ένα παιδί πρέπει να μάθει να είναι υπάκουο στους γονείς του όπως και στον Θεό. Θα θυμάται τα λόγια των γονιών του για όλη του τη ζωή και θα σέβεται πάντοτε τους γέροντες, κι όχι μόνο αυτούς αλλά και τους νεότερούς του. Θα είναι ευγενικός και προσεχτικός με τους πάντες. Δυστυχώς, υπάρχουν πολύ λίγες οικογένειες που ανατρέφουν τα παιδιά τους έτσι.
Τα πνεύματα του κακού προκαλούν περισπασμό στον νου των παιδιών μας… και προσπαθούν να τα αναστατώσουν. Ένα παιδί πρέπει να διδαχτεί την υπακοή, ιδίως πριν τα πέντε του χρόνια, διότι σ’ αυτή την ηλικία είναι που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας ενός παιδιού. Έτσι, τα ίχνη της διαπαιδαγώγησης του χαρακτήρα του παραμένουν για το υπόλοιπο της ζωής του. Οι γονείς θα πρέπει να διδάσκουν τα παιδιά τους απόλυτη υπακοή σ’ αυτή την περίοδο της ζωής τους. Όταν ένας γονιός λέει κάτι, η απάντηση πρέπει να είναι. «Αμήν, Γένοιτο». Αλλά σήμερα δυστυχώς, οι γονείς δεν το γνωρίζουν αυτό και διδάσκουν τα παιδιά τους τελείως το αντίθετο. Και μ’ αυτό τον τρόπο τα μεγαλώνουν…
Αν πας να διορθώσεις κάποιον όταν είσαι οργισμένος, δεν θα πετύχεις τίποτα. Θα πληγώσεις τόσο τον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου όσο και τον εαυτό σου. Αν θέλεις να βάλεις κάποιον στο σωστό δρόμο, να τον διδάξεις και να τον συμβουλεύσεις. θα πρέπει πρώτα να ταπεινωθείς και να του μιλήσεις με πολλή αγάπη. Θα δεχτεί τη συμβουλή σου, διότι θα νιώσει ότι του τη δίνεις με αγάπη. Αν όμως θέλεις να γίνει το δικό σου πάση θυσία, δεν θα πετύχεις τίποτα. Να πως χτίζεται μέσα στο παιδί η αντιδραστικότητα. Όταν ένα παιδί είναι ανυπάκουο, η λύση δεν είναι να του «τις βρέχουμε».
Οι γονείς κατσαδιάζουν τα παιδιά τους για το παραμικρό. Είναι σαν να μην ξέρουν πώς γίνεται να τους μιλάει κανείς ήσυχα και τρυφερά. Όταν είναι αναγκαίο να θέσει ένας γονιός όρια πειθαρχίας σε ένα παιδί, το παιδί πρέπει να νιώθει ότι πίσω από την αυστηρότητα υπάρχει αγάπη. Είναι μεγάλο λάθος να τιμωρείς τα παιδιά τη στιγμή που κάνουν κάτι κακό, διότι τίποτα δεν πετυχαίνεις έτσι.
***
Ένας από τους επισκέπτες του π. Θαδδαίου διηγούνταν: «Μια γριά γυναίκα ρώτησε τον π. Θαδδαίο τι έπρεπε να κάνει προκειμένου να γίνουν τα εγγόνια της ευσεβείς άνθρωποι. Ο π. Θαδδαίος απάντησε, ‘’Να είναι πάντοτε η γιαγιά τους πράα και καλή’ να μην οργίζεται ποτέ και να είναι πάντοτε χαρούμενη. Να υπακούει τους πάντες, κι όταν ακόμη δεν κάνει κανείς υπακοή στην ίδια. Ίσως τα εγγόνια της να μην γίνουν ευσεβείς άνθρωποι, αλλά κάποια μέρα θα θυμούνται τη γιαγιά τους και η ανάμνησή της θα τους κάνει καλύτερους ανθρώπους’’».
Πώς καταλαβαίνουν οι γονείς μας ότι είμαστε καλά παιδιά και τους αγαπάμε; Όταν βλέπουν ότι τους σεβόμαστε και υπακούμε στα λόγια τους.
Ερώτηση: Πώς μπορεί κανείς να μην αμαρτάνει ενάντια στους γονείς του, όταν αυτοί αντιτίθενται στην Εκκλησία, βλασφημούν τον Χριστό και απειλούν ακόμα-ακόμα ότι θα τον αποκληρώσουν;
Απάντηση: Οι γονείς έχουν μεγάλη επιρροή στα παιδιά τους. Αν είναι καλά ή κακά είναι δικό τους πρόβλημα και θα δώσουν λόγο στον Θεό γι’ αυτό.
Υπάρχει πολύ κακό στον κόσμο επειδή οι άνθρωποι έχουν χάσει τον σεβασμό τους για τον ουράνιο Πατέρα και τους γονείς τους. Αυτό δεν το ήξερα όταν ήμουν νέος. Έχω μοιάσει στη μητέρα μου, όπως εξάλλου και πολλοί άνδρες, κι έτσι είμαι υπερβολικά ευαίσθητος.
Πίστευα ότι ο πατέρας μου έπρεπε να κάνει περισσότερα για τα παιδιά του. Εγώ ήμουν ο μεγαλύτερος γιος του. Γεννήθηκα το 1914. Αυτού του είδους οι λογισμοί κατέστρεψαν σχεδόν τη ζωή μου. Δεν έπρεπε να έχω τέτοιους λογισμούς για τον πατέρα μου. Αυτοί οι λογισμοί είχαν τόσο αρνητική επιρροή στη ζωή μου. Και το γεγονός ότι ήμουν ζωηρό παιδί δεν βοηθούσε καθόλου.
Πρέπει να προσευχόμαστε στην Υπεραγία Θεοτόκο να μας δώσει τη δύναμη και τη θέληση να αγαπάμε τους γονείς μας, και τότε αυτές οι δυσκολίες θα εξαφανιστούν από τη ζωή μας. Ο Κύριος θα μας ανοίξει δρόμο και θα μας παράσχει ότι είναι καλύτερο για μας. Ο Κύριος είναι μεγάλος και είναι αγαθός. Θα συγχωρήσει όλες μας τις αμαρτίες. Πρέπει να αγαπάμε τους γονείς μας ανεξάρτητα του πώς είναι. Αν οι λογισμοί μας είναι καλοί, θα έχουν θετική επιρροή πάνω τους. Θα πρέπει να έχουμε καλούς λογισμούς για ολόκληρο τον κόσμο. Αν μαλώνουμε με τους δασκάλους μας ή τους γονείς μας, θα έχουμε κόλαση στην ψυχή μας. Έχει συμβεί πολλές φορές: μαθαίνει κάποιος να αγαπάει τον δάσκαλο του κι εκείνος του βάζει καλούς βαθμούς. Αν αμαρτάνεις ενάντια στους γονείς σου, θα υποστείς πολύ άσχημες συνέπειες. Οι γονείς μας έχουν μεγάλη επιρροή στη ζωή μας.
Οι Άγιοι Πατέρες λένε: «Είναι αδύνατον να έχεις ειρήνη κι ωστόσο να είσαι γεμάτος φθόνο και κακία». Αυτά είναι χαρακτηριστικά του Άδη. Αν μπορούμε να ελευθερωθούμε από αυτά. μπορούμε να ζήσουμε μια χαρούμενη ζωή. Ας προσευχηθούμε στον Κύριο, διότι Εκείνος μόνος μπορεί να αλλάξει την κατάσταση της ψυχής μας.
Είναι προτιμότερο να σε προσβάλλει κάποιος, παρά να προσβάλλεις εσύ κάποιον άλλο. Διότι αν αντέξουμε μια προσβολή, μπορούμε να διατηρήσουμε την ειρήνη μας’ αν όμως προσβάλλουμε κάποιον, η συνείδηση μας δεν θα μας επιτρέψει να έχουμε ειρήνη.
(«Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας», Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, εκδ. Εν πλω.)
***
Μπορείτε να δείτε και μόνοι σας πώς μπορεί κανείς να δημιουργήσει αρμονία ή δυσαρμονία μέσα σε μια οικογένεια, ανάλογα με το είδος των λογισμών και των ευχών που κάνει. Αν η κεφαλή της οικογένειας είναι φορτωμένη με σκοτούρες και λογισμούς σχετικούς με κάποια δυσκολία, τότε η ειρήνη σε κείνη την οικογένεια διαταράσσεται.
Όλα τα μέλη της οικογένειας καταθλίβονται – δεν έχουν ειρήνη και παραμυθία. Η κεφαλή της οικογένειας πρέπει να ακτινοβολεί αγαθότητα προς όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Έτσι λειτουργεί η «μηχανή των λογισμών» μας.
Όταν ήμουν νέος δεν ήξερα ότι δεν πρέπει ποτέ να κάνουμε αρνητικούς λογισμούς για τους βιολογικούς ή πνευματικούς μας γονείς. Δεν πρέπει ποτέ να τους πληγώνουμε, ούτε καν στους λογισμούς μας.
Εκείνο τον καιρό, δεν ήξερα ότι η προσβολή προς τον άλλο έχει τέτοιες αρνητικές συνέπειες προς όλους μας. Υπέφερα πολύ με το να πληγώνω τον πατέρα μου στους λογισμούς μου, και δεν μπορώ να μετανοήσω επαρκώς γι’ αυτό.
Ο πατέρας μου ήταν ένας ήσυχος άνθρωπος απίστευτα αγαθός προς τον καθένα. Ουδέποτε στη ζωή του αρρώστησε, διότι είχε πάντοτε ειρήνη και τα εσώτερα όργανα του σώματός του λειτουργούσαν χωρίς άγχος. Στοχαζόταν τη ζωή του σαν να ήταν ένα φίλμ. Όταν τον προσέβαλε ενίοτε κάποιος, εκείνος δεν το έπαιρνε κατάκαρδα – ήταν ήσυχος και πράος άνθρωπος. Θα ήμουν ευτυχής αν είχα κληρονομήσει τον χαρακτήρα του.
***
Ο σεβαστός πάτερ Θαδδαίος αναφερόταν συχνά στους Αγίους Πατέρες.
Πολύ συχνά όμως έλεγε στον κόσμο και αληθινές Ιστορίες. Για παράδειγμα την παρακάτω ιστορία την ανέφερε, όταν συμβούλευε τούς νέους πώς πρέπει να υπακούσουν τούς γονείς τους πριν από το γάμο:
Υπήρχαν δύο φοιτήτριες από επαρχία πού η μία έμεινε έγκυος και η άλλη της είπε να μην κάνει έκτρωση γιατί ήθελε εκείνη να αναλάβει να αναθρέψει το παιδί πού θα γεννούσε. Έτσι και έγινε. Η φίλη της κοπέλας, πού περίμενε το παιδί, υιοθέτησε το παιδί. Ενώ η γυναίκα πού το γέννησε έφυγε στην Αγγλία και εκεί παντρεύτηκε έναν πολύ πλούσιο άνθρωπο.
Πριν πεθάνει η φυσική μάνα ήθελε να πει την αλήθεια στην κόρη της λόγω ότι ήθελε να της αφήσει μία μεγάλη κληρονομιά. Συνάντησε λοιπόν την κόρη της και της τα είπε όλα.
Η κόρη από τότε πού γνώρισε την φυσική της μητέρα και έμαθε την αλήθεια, άρχισε να έχει προβλήματα. Σταμάτησε τις σπουδές της, λίγο πριν από το πτυχίο, παρόλο πού της είχαν απομείνει λίγα μαθήματα. Γνώρισε μάλιστα και κάποιους ανθρώπους πού άρχισαν να της «τρώνε» την κληρονομιά της.
Η κοπέλα αυτή ήρθε κάποια στιγμή σε μένα και μου είπε για τη ζωή της. Αναρωτιόμουνα για ποιό λόγο από τότε πού μίλησε με τη φυσική μάνα της, πηγαίνανε όλα στραβά. Στην συνέχεια κατάλαβα πώς η μικρή χτυπούσε με τις σκέψεις της τη φυσική μητέρα της, γι’ αυτό και όλα άλλαξαν στη ζωή της. Δεν συγχωρούσε τη φυσική μητέρα της πού την άφησε.
από το βιβλίο: Πνευματικές Συζητήσεις, γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας, εκδ. ορθόδοξος Κυψέλη
Έχει τεράστια σημασία να υπάρχει κάποιος που να προσεύχεται πραγματικά μέσα στην οικογένεια. Η προσευχή προσελκύει τη Χάρη του Θεού και την αισθάνονται όλα τα μέλη της οικογένειας, ακόμα κι εκείνοι των οποίων η καρδιά έχει παγώσει. Πάντα να προσεύχεστε.
iconandlight 