Οσία Ανθούσα της Ταρσού της Kιλικίας (280/298)
Αθανάσιος ο ιερομάρτυρας επίσκοπος Ταρσού ( γ. 259), που βάπτισε την Οσία Ανθούσα
Χαρίσιμος και Νεόφυτος μάρτυρες( γ. 259), οικέτες (υπηρέτες) της Οσίας Ανθούσας
Αγαθόνικος μάρτυς στο Άμμους Σιλυβρίας Ανατ. Θράκης από Νικομήδεια, Ζωτικός μάρτυς στην Κάρπη Πόντου Μ. Ασίας και Ακίνδυνος, Αντωνίνος, Βίκτωρ, Ζήνων, Θεωνάς, Καισάριος, Χριστοφόρος, Θεοπρέπιος και Σεβηριανός, μάρτυρες στην Μ. Ασία (18/4, 20/4 και 22/8, +203)
Λουκιανός και Ιουλιανός μάρτυρες στην Ηλιούπολι (σημ. Ζάχλε/Zahlah) Λιβάνου (4ος αι.)
Μαύρος Πρεσβύτερος ιερομάρτυς και οι συν αυτό 50 μάρτυρες στη Reims Γαλλίας (260)
Ευλαλία της Βαρκελώνης (303)
Τιμόθεος, υιός Απ. Ρούφου και Κλαυδίας, Ισαπόστολος Μ. Βρεταννίας, μάρτυς στη Ρώμη (24/3 και 22/8, +306)
Ειρηναίος Διάκονος, Ώροψις και Ωρ, μάρτυρες
Αγία Αριάδνη η Βασίλισσα (515), θυγατέρα του αυτοκρατορος Λέοντος Α’ του Θρακος
Άγιος Ανδρέας της Τοσκάνης (περ. 880)
Εύρεση της Αγίας κάρας του Οσίου Συμεών του Μονοχίτωνος και Ανυπόδητου, ηγούμενου της Ιεράς μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους
Ισαάκιος/Ισαάκ Α΄ Αντιμόνωφ, Στάρετς της Όπτινα ( 1894)
Σύναξη της Παναγίας της Προυσιώτισσας στην Ευρυτανία (περ. 829–842) (και 23 Αυγούστου)
Παναγία η Γεωργιανή (της Γεωργίας) της Μονής του Αγίου Αλεξίου της Μόσχας (1650)
Εορτάζουν στις 22 Αυγούστου
«Μείνον μεθ’ ημών, η ημετέρα παράκλησις, το μόνον επί γης ημών παραμύθιον. Μη εάσης ημάς ορφανούς, Μήτερ…».
Κυριακή Θ’ Ματθαίου: Ματθ. 14, 22-34
«Μνήσθητι ημών, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου»
Αντώνιος Bloom Μητροπολίτης Σουρόζ
9 Αυγούστου, 1987
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Όσο πιο βαθιά βιώνουμε την πνευματική ζωή στην Θ. Λειτουργία η βάσει των καταστάσεων που μας κάνουν ν’ αντιλαμβανόμαστε σαφέστερα τα κείμενα, τόσο πιο πλατιά ξεδιπλώνεται μπρός μας, αποκαλύπτοντας το μεγαλύτερο βάθος που αποκτούν πράγματα ανθρώπινα και θεϊκά.
Πόσο συχνά έχουμε ακούσει στην αρχή των Μακαρισμών τις λέξεις: «Μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία Σου..»- στην δόξα της Βασιλείας Σου…
Κι αυτές οι λέξεις ακούγονται τόσο φυσικές κι απλές. Κι ακόμα, αν φαντασθούμε για ένα λεπτό, ότι, όταν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έλθει εν δόξη, έχοντας νικήσει εν ονόματι ημών και του Θεού, υπερισχύοντας του κακού, και έχοντας κάνει αυτόν τον κόσμο σε Βασιλεία της αγάπης, της αγιότητας, της απόλυτης ομορφιάς, ας φαντασθούμε ότι κάποιος από μας θα μπορούσε να λησμονηθεί: τι θα συνέβαινε σε μας; Λησμονημένοι απ’ τον Θεό…… Κι αυτό συμβαίνει γιατί αναθυμόμαστε ότι υπάρχουμε, ότι ζούμε.! Συμβαίνει μόνο γιατί μας θυμάται Εκείνος ακόμα κι αν εμείς λησμονούμε τους εαυτούς μας και ο ένας τον άλλο, συνεχίζουμε να υπάρχουμε χάρη στην δύναμη της ζωής που είναι δική Του, χάρη στην ευλογία Του, χάρη στην όλο θυσία Αγάπη Του.
Πόσο όμορφο είναι να σκεφτόμαστε ότι είμαστε ασφαλισμένοι στην μνήμη Θεού που περικλείει όλους, ακόμα κι αν οι άνθρωποι μας ξεχνούν! Και αυτό συνέβη, συνέβη: Θυμάμαι μια σκοτεινή μέρα που ήμουν με μία οικογένεια, κι άνοιξε η πόρτα, κι ένας άνδρας που ήταν 5 χρόνια στον πόλεμο και θεωρείτο νεκρός, μπήκε• η γυναίκα του τον κοίταξε και του είπε: «Ζείς; Σε είχαμε για νεκρό…!». Κι αυτές οι λέξεις σήμαιναν «υπολογίζαμε στον θάνατό σου, γιατί αν ήσουν νεκρός η ζωή θα ξαναρχίσει, μ’ ένα νέο τρόπο• θα συναντούσα νέα άτομα, θα παντρευόμουν έναν άλλο άνδρα• ήλθες -θα μπορούσες να μην έρθεις, θα μπορούσες να ’χες παραμείνει νεκρός…»
Πως φαντάζεσθε ότι θα ένιωσε αυτός ο άνδρας; Και μπορείτε να φανταστείτε τι θα συμβεί στον καθένα μας, όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, αν καθώς στεκόμαστε μπροστά Του δούμε ότι δεν θυμάται ούτε το όνομα, ούτε την όψη, ούτε την ύπαρξή μας… Και πόσο όμορφο αντίθετα είναι να συλλογιζόμαστε ότι ακόμα κι αν όλος ο κόσμος μας ξεχάσει – υπάρχει Ένας που ποτέ – ποτέ δεν θα μας ξεχάσει: είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Ένας της Τριάδος, ο Θεός που μας αγαπά….
Το γεγονός που συνέβη στην σημερινή ευαγγελική περικοπή (Ματθ. 14, 22-34): ο Πέτρος, μαζί με τους άλλους μαθητές, είδαν τον Κύριο σαν φάντασμα, σαν οπτασία να περπατά στα νερά, και γέμισαν με φόβο: ένα φάντασμα! Κι όλοι φώναξαν με φόβο. Κι ο Κύριος: «Μη φοβείσθε, Εγώ ειμί…». Τους χτυπούσαν τα κύματα, όπως μας χτυπούν οι περιστάσεις της ζωής, από τις καταιγίδες που ξεσηκώνονται μέσα μας. Αλλά όταν άκουσαν την φωνή του Χριστού, ο Πέτρος είπε: «Κύριε άφησέ με να ’ρθω προς τα σένα, περπατώντας στα νερά…» Ήξερε ότι ήταν ανθρωπίνως αδύνατο, αλλά ήταν δυνατόν γιατί όλα είναι δυνατά στον Θεό, και με τον Θεό…. Κι ο Χριστός είπε: «έλα…» Κι ο Πέτρος άφησε την ελάχιστη ασφάλεια του σκάφους πάνω στο οποίο βρισκόταν με τους άλλους μαθητές, κι άρχισε να βαδίζει• και ξαφνικά κοίταξε στα κύματα αντί να κοιτάξει προς τον Χριστό, κοίταξε την καταιγίδα αντί να κοιτάξει Εκείνον που είναι ο Κύριος της καταιγίδας, όπως είναι ο Κύριος της Ειρήνης. Κι επειδή θυμήθηκε τον εαυτό του και την καταιγίδα, άρχισε να βυθίζεται• κι όταν ακριβώς είχε χάσει απ’ τα μάτια του τον Κύριο, φώναξε: «βοήθει μοι..», κι ο Χριστός τον επίασε απ’ το χέρι και τον έφερε στην ακτή..
Εδώ βλέπουμε πάλι ότι όταν παρασυρόμαστε από τους φόβους μας, τις αμφιβολίες μας, παρασυρόμαστε από την καταιγίδα που μαίνεται μέσα ή γύρω μας, είναι ο Ένας που μας θυμάται με αγάπη, με συμπόνια, με μια κατανόηση που φτάνει πέρα απ’ την δική μας κατανόηση. Γιατί Αυτός βυθίστηκε στα κατάβαθα της ανθρώπινης αδυναμίας κι έφερε όλο το βάρος της ανθρώπινης αμαρτίας, αυτός μπορεί να πεί: «μη φοβείσθε! ..» – και να μας πάρει απ’ το χέρι και να μας σώσει.
Ας σκεφτούμε για μια στιγμή τι σημαίνει αυτό: να θυμόμαστε τι σημαίνει αυτό για όλους μας, τον καθένα μας ότι υπάρχουν άνθρωποι που μας θυμούνται, για τους οποίους υπάρχουμε, για τους οποίους έχουμε σημασία. Ένας Γάλλος συγγραφέας έλεγε: Το να πεις σ’ έναν άνθρωπο «Σ’ αγαπώ..» ισοδυναμεί με το να πεις «δεν θα πεθάνεις ποτέ…». Επειδή πρόκειται για μια έξοχη δήλωση προς ένα πρόσωπο, το πρόσωπο που με τον τρόπο αυτό προσφωνήθηκε, δεν μπορεί να εκπέσει απ’ την αιωνιότητα, την αιωνιότητα του Θεού, γιατί όλη η αγάπη ανήκει στον Θεό. Πόσο υπέροχο είναι αυτή η σωτηρία να προσφέρεται και να δίνεται, πόσο όμορφο να είμαστε μέτοχοι αυτής της δωρεάς, χαρίζοντάς την στους άλλους με την αγάπη μας και μιάν αιώνια ανάμνηση.
Αμήν.
Απόδοση Κειμένου: http://www.agiazoni.gr/article.php?id=41856645645865169757
***
Να βάλετε την καρδιά σας στην πίστη και θα μπορέσετε να πιστέψετε. Δια της πίστεως θα φθάσετε στην πίστη. Επιμένετε να επιζητάτε πίστη και θα σας δοθεί. Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ
***
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Αλήθεια, τι υπέροχη διδαχή είναι αυτή για τους πιστούς, ώστε να μην απελπίζονται όταν βαδίζουν στο δρόμο όπου τους έταξε ο Θεός: να πιστέψουν πως Εκείνος που τους έστειλε στο δρόμο τους, φροντίζει γι’ αυτούς, γνωρίζει τους κινδύνους που θα συναντήσουν. Ο Θεός όμως δε σπεύδει στη βοήθειά Του.
Δοκιμάζει την πίστη του δίκαιου ανθρώπου, όπως δοκιμάζεται κι ο χρυσός στο χωνευτήρι.
Όταν οι μαθητές έφτασαν στο έσχατο σημείο της απόγνωσης, ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά τους ο Χριστός, περπατώντας πάνω στα νερά…
«Ευθέως δε ελάλησεν αυτοίς ο Ιησούς, λέγων: θαρσείτε, εγώ ειμι: μη φοβείσθε» (Ματθ. ιδ’ 27).
Ο Κύριος ποτέ δεν αφήνει για πολύ μόνους τους δικούς Του, στους μεγάλους πειρασμούς.
…Θαρσείτε, εγώ ειμι· μη φοβείσθε. Τι υπέροχη φωνή! Τι ζωηφόρα λόγια! Στη φωνή αυτή οι δαίμονες φεύγουν, οι αρρώστιες υποχωρούν, οι νεκροί εγείρονται. Από τη φωνή αυτή απόκτησαν ύπαρξη ο ουρανός και η γη, ο ήλιος και τα άστρα, άγγελοι και άνθρωποι. Η φωνή αυτή είναι πηγή κάθε αγαθού, ζωής, υγείας, σοφίας κι ευφροσύνης.
Θαρσείτε, εγώ ειμι! Δεν μπορεί ο καθένας ν’ ακούσει τη φωνή αυτή. Την ακούνε μόνο οι όσιοι κι οι δίκαιοι, που υπομένουν για το Χριστό. Δεν ακούει τη φωνή του Χριστού όποιος γενικά υποφέρει. Πώς να τον ακούσουν όλοι εκείνοι που υποφέρουν για τις αμαρτίες και τις αδικίες τους; Θα τον ακούσουν εκείνοι μόνο που υποφέρουν για την πίστη τους σ’ Αυτόν (βλ. Πέτρ. δ’ 13-16). Τώρα μέσα στη θάλασσα οι μαθητές υπόφεραν για την πίστη τους στο Χριστό. Ή μάλλον θα λέγαμε πως υπόφεραν για να επιβεβαιωθεί περισσότερο η πίστη τους στο Χριστό.
***
Παναγία η Γεωργιανή (της Γεωργίας) της Μόσχας (1650)
Το 1622, ο Πέρσης Σάχης Αμπάς Α’, μετά την καταστροφική εισβολή στην Ορθόδοξη Γεωργία, πήρε μέρος από τον ιερό Χιτώνα του Κυρίου και μερικές θαυματουργές εικόνες. Τρία χρόνια αργότερα, το 1625, ο Ρώσος Stephen Lazarev, υπάλληλος του εμπόρου Γκρέγκορι Λίτκιν από το Γιαροσλάβ, βρισκόταν στην Περσία για εμπορικές συναλλαγές, κάποιος από την ακολουθία του Σάχη του πρότεινε να αγοράσει μία από τις κλεμμένες γεωργιανές εικόνες: μια εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ταυτόχρονα, στο Γιαροσλάβλ, ο έμπορος Γκρέγκορι Λίτκιν, στον οποίο εργαζόταν ο Στέφανος, είχε μια αποκάλυψη για την επικείμενη άφιξη του υπαλλήλου του με το πολύτιμο απόκτημα. Ο έμπορος Λίτκιν την αφιερωσε στο μοναστήρι του Μαυροβουνίου (Κρασνογκόρσκ) στον ποταμό Πινέγα κοντά στο Αρχάγγελσκ όπου έφτιαξε μια εκκλησία.
Το 1654, ο Ιερομόναχος Μακάριος της Μονής Κρασνογκόρσκ έφερε την εικόνα της Θεοτόκου (η οποία είχε μεταφερθεί από την Περσία) στη Μόσχα για συντήρηση και για να καλυφθεί με νέα επένδυση.
Εκείνη την εποχή, μια επιδημία πανούκλας ή λοιμού μαίνονταν στη Μόσχα. Μετά από παράκληση του αργυροχόου Γαβριήλ Evdokimov, του οποίου ο γιος ήταν ετοιμοθάνατος, η Γεωργιανή εικόνα της Μητέρας του Θεού από το μοναστήρι Krasnogorsk μεταφέρθηκε στο σπίτι του όπου προσευχήθηκαν ενώπιον της. Ο ασθενής συνήλθε και σε ευγνωμοσύνη για αυτή τη θαυματουργή θεραπεία, έκανε ένα αντίγραφο της Γεωργιανής Εικόνας και τοποθετήθηκε στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας στη Νικήτικη.
Κατά τη διάρκεια της επιδημίας πανώλης του 1654, ο έμπορος της Μόσχας Stephanov προσευχόταν συνεχώς στη Βασίλισσα των Ουρανών. Η Υπεραγία Θεοτόκος του εμφανίστηκε τρεις φορές σε όνειρο λέγοντας: «Προσευχηθείτε στη Γεωργιανή Θεοτόκο, στο Glinishchi στους μύλους και θα γλιτώσετε». Η εκκλησία της Αγίας Τριάδας στη Νικήτικη ονομαζόταν επίσης εκκλησία του Μεγαλομάρτυρα Νικήτα (ένα από τα παρεκκλήσια) στο Glinishchi, κοντά στους μύλους. Ο έμπορος δεν πήρε την οικογένειά του από τη Μόσχα όπως ήθελε, αλλά άρχισε να προσεύχεται θερμά στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Η επιδημία δεν άγγιξε ούτε αυτόν ούτε την οικογένειά του.
Όσον αφορά τη γεωργιανή εικόνα της Μητέρας του Θεού, η οποία ήταν στη μονή Alekseevsky της Μόσχας,
Στην ίδια θανατηφόρα επιδημία πανώλης του 1654, μια από τις μοναχές της μονης Αλεξέεφ αρρώστησε. Ενώ προσευχόταν εκτενώς στον Ουράνιο Ιατρό, η ασθενης θυμήθηκε τη θαυματουργική θεραπεια που είχε ακούσει από την Εικόνα της Μητέρας του Θεού, η οποία βρίσκεται στην εκκλησία της Αγιας Τριάδος στην Πύλη της Αγίας Βαρβάρας. Ωστόσο, δεν είχε κανεναν να στείλει εκεί. Μετά από λίγο, ένας άγνωστος μοναχός ήρθε στη Μονή. Γυρνώντας στην άρρωστη μοναχή, είπε: «Μην λυπάσαι που η Γεωργιανή εικόνα της Μητέρας του Θεού δεν μπορεί να μεταφερθεί εδώ. Έχετε εδώ ακριβώς το ίδιο αντίγραφο με αυτό που έφεραν από τη Γεωργία. Θα το βρείτε στη σπηλιά και θα δείτε το έλεος του Θεού ».
Η αλληγορική σημασία αυτών των λέξεων έγινε ξεκάθαρη στη συνέχεια όταν στο ναό του μοναστηριού, ανακαλύφθηκε μια άγνωστη μέχρι τοτε εικόνα της Παναγιας. Με προσευχές και θυμιαματα η θαυματουργή εικόνα μεταφέρθηκε στα κελιά των μοναζουσων που έπασχαν από τον λοιμό. Όλες τους θεραπεύτηκαν. Από τότε, η επιδημία στη Μόσχα άρχισε να υποχωρεί.
Τον 18ο αιώνα, οι ευσεβείς αγρότες του χωριού Klyucharev, της επαρχίας Tver, αφιερωσαν στον καθεδρικο ναό του Αρχαγγέλου της Μόσχας ένα αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας της Γεωργιανής, το οποίο ετιματο ιδιαιτέρως από τους ντόπιους, όταν η καλλιέργεια σίκαλης απειλήθηκε με καταστροφή στα τέλη της δεκαετίας του 1860. Τεράστια χωράφια με νεοφυείς καλλιέργειες τρώγονταν από ένα άγνωστο σκουλήκι και τίποτα από ότι έκαναν δεν είχε καμία επιτυχία. Οι αγρότες προσευχήθηκαν ζητωντας βοήθεια απο την Υπεραγία Θεοτόκο, της οποίας τη Γεωργιανή εικόνα ευλαβουνταν. Μετά από λιτανεία γύρω από τα χωράφια τους με την εικόνα της Παναγίας της Γεωργιανής, έπεσε μια ξαφνική, πρωτοφανής καταρρακτώδης βροχή. Τα σκουλήκια έπεφταν στο έδαφος, τα οποία έτρωγαν ένα μεγάλο κοπάδι πουλιών. Η Εικόνα της Παναγίας της Γεωργιανής τιμάται στις 22 Αυγούστου .
https://www.oca.org/saints/lives/2021/08/22/102376-icon-of-the-mother-of-god-of-georgia
Η Παναγία Προυσιώτισσα σώζει το Αγρίνιο και το Μεσολόγγι απ την γρίπη
https://iconandlight.wordpress.com/2015/08/23/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%cf%8e%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%83%ce%b1-%cf%83%cf%8e%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%cf%81%ce%af%ce%bd/
Η οσία ασκήτρια Πολυχρονία με θεία αποκάλυψη βρήκε το κρυμμένο λείψανο της οσίας Ανθούσας της Ταρσού. Ο θείος έρως είναι τρέλλα, βγάζει τον άνθρωπο έξω από την έλξη της γης· τον ανεβάζει στον θρόνο του Θεού
https://iconandlight.wordpress.com/2019/08/21/29766/
Απολυτίκιον. Ήχος α´.
Εν τη γεννήσει, την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει, τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης προς την ζωήν, Μήτηρ υπάρχουσα της ζωής και ταίς πρεσβείαις ταίς σαίς λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.
Απολυτίκιον Παναγιάς της Προυσιώτισσας Ήχος α’.
Της Ελλάδος απάσης συ προΐστασαι πρόμαχος και τερατουργός εξαισίων τη εκ Προύσσης εικόνι Σου, Πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ, και γαρ φωτίζεις εν τάχει τους τυφλούς δεινούς τε απελαύνεις δαίμονας και παραλύτους δε συσφίγγεις αγαθή. Κρημνών τε σώζεις και πάσης βλάβης τους σοι προστρέχοντας. Δόξα τω σω ασπόρω τοκετώ, δοξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα το ενεργούντι δια σου τοιαύτα θαύματα.
Μεγαλυνάριον
Δεύτε την εικόνα την ιερά, της Προυσιωτίσσης, ασπαζόμεθα ευλαβώς, βρύουσαν παντοίων νόσων και πάσης βλάβης, ρώσιν δαψιλεστάτην και χάρην άφθονον.
Απολυτίκιον Οσίας Ανθούσας της Ταρσού . Ήχος πλ. δ’
Εν σοι Μήτερ ακριβώς διεσώθη το κατ’ εικόνα, λαβούσα γαρ τον Σταυρόν, ηκολούθησας τω Χριστώ, και πράττουσα εδίδασκες υπεροράν μεν σαρκός παρέρχεται γαρ, επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό και μετά Αγγέλων συναγάλλεται Οσία Ανθούσα το πνεύμα σου.
Απολυτίκιον των Αγιων μαρτυρων Ήχος δ´. Ταχύ προκατάλαβε
Οι Μάρτυρες σου Κύριε, εν τη αθλήσει αυτών, το στέφος εκομίσαντο της αφθαρσίας, εκ σου του Θεού ημών· σχόντες γαρ την ισχύν σου, τους τυράννους καθείλον· έθραυσαν και δαιμόνων τα ανίσχυρα θράση. Αυτών ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.
Απολυτίκιον αγίου Αγαθονίκου — Ήχος γ’. Θείας πίστεως
Νίκης τρόπαιον, κατά της πλάνης, Αγαθόνικε, λαμπρόν εγείρας, των αφθάρτων αγαθών κατηξίωσαι· του γαρ Δεσπότου ζηλώσας τον θάνατον, της αθανάτου ζωής ώφθης μέτοχος. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
iconandlight 