Δ’ Κυριακή των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
μνήμην ποιούμεν του Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου, του Συγγραφέως της Κλίμακος.
Στίχοι
Ο σάρκα και ζών νεκρός ών Ιωάννης,
Αιωνίως ζή, και νεκρός φανείς άπνους.
Σύγγραμμα λιπών Κλίμακα τη ανόδω,
Δείκνυσιν αυτού πορείαν της ανόδου.
Γεροντικό του Σινά
Α’. Ο αββάς Αναστάσιος, ο ηγούμενος, είδε τον αββά Ιωάννη μαζί με τον γέροντά του τον αββά Μαρτύριο να κατηφορίζουν από την αγία Κορυφή. Κάλεσε λοιπόν τον αββά Μαρτύριο και τον ίδιο τον νεαρό μοναχό και λέει στο γέροντά του· «Πες μου, αββά Μαρτύριε, από που είναι αυτός ο νέος και ποιος τον έκειρε μοναχό;» Τότε ο αββάς Μαρτύριος του αποκρίθηκε· «Δούλος σου είναι, πάτερ, και μαθητης μου, και εγώ τον έκειρα». Και του λέγει· «Πω, πώ! αββά Μαρτύριε, ποιος να το πεί ότι Ηγούμενο του όρους Σινά έκειρες»! Και, αληθινά, επάξια και σωστά προφήτεψαν οι πατέρες για τον κατά πάντα όσιο πατέρα μας Ιωάννη γιατί τόσο ήταν στολισμένος με κάθε αρετή και τόσο έλαμψε, ώστε οι πατέρες του τόπου τον ονόμαζαν δεύτερο Μωϋσή.
Δ’. 1. Ο αββάς Μαρτύριος όταν έκανε μοναχό τον όσιο πατέρα μας Ιωάννη τον ηγούμενο (της Κλίμακος), που ήταν τότε είκοσι ετών, τον πήρε και πήγε στον στύλο της ερήμου μας, τον αββά Ιωάννη τον Σαββαΐτη, που τότε ζούσε στην έρημο του Γουδδά κι είχε μαζί του μαθητή τον αββά Στέφανο τον Καππαδόκη. Μόλις τους είδε ο γέροντας, ο Σαββαΐτης, σηκώθηκε, πήρε νερό, το έβαλε σε μικρή λεκάνη και ένιψε τα πόδια του μαθητή και φίλησε το χέρι του. Του αββά Μαρτυρίου, που ήταν γέροντας του, δεν ένιψε τα πόδια.
2. Σκανδαλίσθηκε ο αββάς Στέφανος γι’ αυτό που έγινε. Όταν έφυγε ο αββάς Μαρτύριος και ο μαθητής του, επειδή κατάλαβε ο αββάς Ιωάννης με το διακριτικό του μάτι ότι σκανδαλίστηκε ο δικός του μαθητής, του λέγει· «Γιατί σκανδαλίσθηκες; Πίστεψέ με πως εγώ δεν ξέρω ποιο είναι το παιδί· αλλά υποδέχθηκα τον ηγούμενο του Σινά και ένιψα τα πόδια του ηγουμένου». Ύστερα λοιπόν από σαράντα χρόνια, κατά την προφητεία του γέροντα, έγινε ηγούμενός μας.
3. Όχι δε μονάχα ο αββάς Ιωάννης ο Σαββαΐτης, αλλά κι ο αββάς Στρατήγιος ο έγκλειστος, αν και καθόλου δεν έβγαινε έξω, προείπε την ημέρα που έγινε μοναχός ο αββάς Ιωάννης.
Όταν ο αββάς Μαρτύριος αποφάσισε, ύστερα από τέσσερα έτη δοκιμασίας του, κατά τα οποία είχε την ψυχή του ολόκληρη «εν τω ουρανίω όρει», να κείρει μοναχό τον άγιο Ιωάννη, παρέλαβε μαζί του τον άγιο και κάποιους άλλους μοναχούς και ανέβηκε στην κορυφή του Σινά, όπου τον έκειρε .
Κατά την ημέρα εκείνη, αββάς Στρατήγιος είπε γι’ αυτόν με το χάρισμα το προορατικό, ότι «μέγας αστήρ γενήσεται».
Μετά από σαράντα χρόνια ασκητικής ζωής στην έρημο, σε ηλικία περίπου εβδομήντα πέντε (75) ετών, ο όσιος πατέρας μας Ιωάννης (της Κλίμακος) εκλέχθηκε ηγούμενος του μεγάλου μοναστηριού του Σινά.
Κι ύστερα από τέσσερα περίπου χρόνια ηγουμενίας, άφησε την ευθύνη του μεγάλου μοναστηριού στα χέρια του αδελφού του αββα Γεωργίου, για να αποσυρθεί στο ησυχαστικό κελλί του, οπου απείχε «πέντε σημεία» δηλ. οκτώ χιλιόμετρα από το Κυριακό της Μονής στην τοποθεσία που λεγόταν «Θολάς», προαισθανόμενος πιθανότατα το τέλος του, που πλησίαζε.
Κατά τις τελευταίες του στιγμές βρέθηκε κοντά του ο θαυμαστός αδελφός του Γεώργιος, που, κλαίγοντας, έλεγε, κατά το βιογράφο του, τα πιο κάτω:
-«Ιδού αφίεις με και υπάγεις; εγώ ηυχόμην, ίνα συ με προπέμψης, ουδέ γαρ ειμί ικανός εκτός σου ποιμάναι την συνοδίαν, ω Κύριέ μου, μάλλον δε εγώ σε προπέμπω». Με αφήνεις, δηλαδή, και φεύγεις; Εγώ ευχόμουν καθημερινά, ώστε συ να με κατευοδώσεις με τις ευχές σου στο μεγάλο ταξίδι, γιατί δε νιώθω δυνατός στη διακυβέρνηση των αδελφών, χωρίς τη συμπαράστασή σου! Ακούγοντας τα πιο πάνω, ο άγιος προσπάθησε τότε να παρηγορήσει τον κατά σάρκα και κατά πνεύμα εκείνον αδελφό, λέγοντας τα πιο κάτω:
-«Μη λυπού, μηδέ μερίμνα, εάν γαρ εύρω παρρησίαν προς Κύριον, ου μη σε εάσω τελειώσαι ενιαυτόν όπισθέν μου». Μην ανησυχείς, δηλαδή, αδελφέ μου, και μην έχεις αγωνιώδη μέριμνα μέσα σου για τα πιο κάτω. Ένα σου λέγω μονάχα πριν πεθάνω, ότι, εάν εύρω παρρησία κοντά στο Θεό, δε θα αφήσω να περάσεις ένα χρόνο ολόκληρο μονάχος σου ύστερα από το θάνατό μου, αλλά θα παρακαλέσω το Θεό να σε πάρει κοντά Του μετά από μένα. Τα πιο πάνω λόγια του αγίου, κατά το βιογράφο του, εκπληρώθηκαν πολύ σύντομα. Δεν πέρασε, χρόνος ολόκληρος και ο αδελφός του Γεώργιος «εντός δέκα μηνών απήλθε και αυτός προς Κύριον». Από το θάνατο αυτό φαίνεται, ότι ο άγιος βρήκε παρρησία στο Θεό και γι’ αυτό ζήτησε και πήρε και τον αδελφό του κοντά του.
***
Ύμνος
στον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ως λύχνος παμφαέστατος ο Ιωάννης
έλαμψε στο Όρος Σινά, με ουράνιο φως,
υποτάσσοντας το σώμα, καθυπέταξε τις σκέψεις του,
Τριάντα αναβαθμίδες αρίθμησε, στη πορεία για τη νίκη.
Θαυματουργή στρατηγική, υπέροχη τακτική!
Ως παρακαταθήκη, έδωσε σε κάθε πνευματικό πολεμιστή
που θέλει να μάθει, τον πνευματικό πόλεμο,
και σε αυτόν τον πόλεμο να αναδειχθεί νικητής.
«Η Κλίμαξ», όλη θαυμαστη, γραμμένη από το Πνεύμα,
Αφού τελείωσε η φοβερή μάχη,
Όταν ο Ιωάννης ο Νικητής, απεκδύθηκε τον κόσμο,
Ως πολύτιμο δώρο, το έφερε στους αδερφούς του.
Ένα επικό ποίημα, έτσι είναι η ψυχή του ανθρώπου,
όταν ποθήσει από το χώμα, να σκαρφαλώσει προς τον ουρανό,
ένα λαμπρό έπος αγώνων και βασάνων,
ένα ακτινοβόλο επικό ποίημα πίστεως και ελπίδας!
Αυτό, μας χάρισε ο Ιωάννη, φωτισμένος από τον Θεό,
Όπλα, ολόφωτα, έδωσε σε σένα και σε μένα.
Και τώρα ενώπιον του Κυρίου, ο Ιωάννης προσεύχεται
να ευαρεστηθεί ο Κύριος να μας στείλει βοήθεια
καθώς, ανεβαίνουμε προς Αυτόν, δια της Κλίμακος.
Να απλώνει το χέρι Του,
για να φθάσουμε στον Ύψιστο,
Είθε να φθάσουμε!
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», Μάρτιος.
http://prologue.orthodox.cn/March30.htm
***
Ομιλία εις την Δ’ Κυριακήν των Νηστειών (1965)
Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς
Κυριακή του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος!
Γιατί η Εκκλησία τοποθετεί αυτόν τον Άγιο στο μέσον της νηστείας, ωσάν την πιο άγια εικόνα, ώστε να ατενίζουν όλοι σε Αυτόν;
Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.
Ποιός είναι αυτός; Είναι ο άνθρωπος που βίωσε και έγραψε την Κλίμακα του Παραδείσου, που βίωσε την ανάβαση του ανθρώπου από την κόλαση μέχρι τον Ουρανό, μέχρι τον Παράδεισο.
Αυτός βίωσε την κλίμακα από την γη μέχρι τον Ουρανό, την κλίμακα που εκτείνεται από τον πυθμένα της κολάσεως του ανθρώπου μέχρι την κορυφή του παραδείσου. Βίωσε και έγραψε. Άνθρωπος πολύ μορφωμένος, πολύ σπουδαγμένος. Άνθρωπος που οδήγησε την ψυχή του εις τας οδούς του Χριστού, που την οδήγησε ολόκληρη από την κόλαση στον παράδεισο, από τον διάβολο στον Θεό, από την αμαρτία στην αναμαρτησία, και που θεόσοφα μας περιέγραψε όλη αυτή την πορεία, τι δηλαδή βιώνει ο άνθρωπος πολεμώντας με τον κάθε διάβολο που βρίσκεται πίσω από την αμαρτία.
Με την αμαρτία μας πολεμάει ο διάβολος, και μένα και σένα, αδελφέ μου και αδελφή μου. Σε πολεμάει με κάθε αμαρτία. Μην απατάσαι, μη νομίζεις πως κάποια μικρή και ασθενής δύναμις σου επιτίθεται. Όχι! Αυτός σου επιτίθεται! Ακόμη κι’ αν είναι ένας ρυπαρός λογισμός, μόνο λογισμός, γνώριζε ότι αυτός ορμά κατεπάνω σου. Λογισμός υπερηφάνειας κακής επιθυμίας, φιλαργυρίας,… ένα αναρίθμητο πλήθος λογισμών έρχεται κατεπάνω σου από όλες τις πλευρές. Και συ, τι είσαι εσύ;
Ω, Κλίμακα του Παραδείσου! Πώς, πάτερ Ιωάννη, μπόρεσες να στήσεις αυτή την κλίμακα του Παραδείσου ανάμεσα στην γη και στον Ουρανό; Δεν την έσχισαν οι δαίμονες, δεν την έκοψαν, δεν την έσπασαν; Όχι!… Η νηστεία του ήταν μια φλόγα, μια φωτιά, μια πυρκαγιά. Ποιος διάβολος θα την άντεχε; Όλοι έφυγαν πανικοβλημένοι, όλοι οι δαίμονες έφυγαν κυνηγημένοι από την ένδοξη και θεία του προσευχή, όλοι οι δαίμονες έφυγαν τρομοκρατημένοι από την νηστεία του, όλοι οι δαίμονες εξαφανίσθηκαν από την πύρινη, την φλογερή, προσευχή του.
Η Κλίμακα του Παραδείσου! Τι είναι αυτή; Είναι οι άγιες αρετές, οι άγιες ευαγγελικές αρετές: η ταπείνωσις, η πίστις, η νηστεία, η πραότης, η υπομονή, η αγαθότητα η καλοσύνη, η ευσπλαχνία, η φιλαλήθεια, η αγάπη στον Χριστό, η ομολογία του Χριστού, τα παθήματα χάριν του Χριστού. Αυτές και άλλες πολλές άγιες καινοδιαθηκικές αρετές. Κάθε εντολή του Χριστού, αδελφοί μου,· αυτό είναι αρετή. Την τηρείς; Την εφαρμόζεις; Π.χ. την εντολή του περί νηστείας την τηρείς, την εφαρμόζεις; Η νηστεία είναι αγία αρετή, είναι σκαλοπάτι της κλίμακος από την γη στον Ουρανό. Η νηστεία, η ευλογημένη νηστεία, όπως και όλη η κλίμακα από την γη στον Ουρανό.
Κάθε αρετή είναι ένας μικρός παράδεισος. Κάθε αρετή τρέφει την ψυχή σου, την κάνει μακαρία, κατεβάζει στην ψυχή σου θεία, ουράνια ανάπαυση. Κάθε αρετή είναι ένα χρυσό και διαμαντένιο σκαλοπάτι στην κλίμακα της σωτηρίας σου, στην κλίμακα που ενώνει την γη με τον Ουρανό, που εκτείνεται από την δική σου κόλαση μέχρι τον δικό σου παράδεισο. Γι’ αυτό καμία από αυτές δεν είναι ποτέ μόνη της. Η πίστις στον Κύριό μας Ιησού Χριστό δεν είναι ποτέ μόνη της. Εκδηλώνεται με την προσευχή, με την νηστεία, με την ελεημοσύνη, με την ταπείνωση, με τα παθήματα χάριν του πλησίον. Όχι μόνο εκδηλώνεται αλλά και ζει κάθε αρετή, επειδή υπάρχει η άλλη αρετή. Η πίστις ζει με την προσευχή, η προσευχή ζει με την νηστεία, η νηστεία τρέφεται με την προσευχή, η νηστεία τρέφεται με την αγάπη, η αγάπη τρέφεται με την ευσπλαχνία. Έτσι κάθε αρετή ζει δια της άλλης. Και όταν μία αρετή κατοικήσει στην ψυχή σου, όλες οι άλλες θα ακολουθήσουν, όλες σιγά-σιγά από αυτήν θα προέλθουν και θα αναπτυχθούν δι’ αυτής και μαζί με αυτήν.
Ναι, η κλίμακα του Παραδείσου εξαρτάται από σένα. Πες ότι νηστεύω με φόβο Θεού, με ευλάβεια, με πένθος, με δάκρυα. Μετά όμως τα παρατάω. Να, άρχισα να κτίζω την κλίμακα και εγώ ο ίδιος την γκρέμισα, την έσπασα. Εσύ πάλι, εσύ, νηστεύεις συχνά, εγκρατεύεσαι από κάθε σωματική τροφή. Αλλά να, τον καιρό της νηστείας αφήνεις να κατοικήσει στην ψυχή σου η αμαρτία, να σπείρονται στην ψυχή σου διάφοροι ακάθαρτοι λογισμοί, επιθυμίες. Σε σένα ανήκει να τους διώχνεις αμέσως μακρυά σου με την προσευχή, το πένθος, την ανάγνωση ή με οποιαδήποτε άλλη άσκηση. Αλλά, αν εσύ, ενώ νηστεύεις σωματικώς, τρέφεις την ψυχή σου με κάποια αμαρτία ή με κάποιο κρυφό πάθος, να! εσύ, ενώ αρχίζεις να χτίζεις ένα-ένα τα σκαλοπάτια της νηστείας από την γη προς τον Ουρανό, εσύ ο ίδιος πάλι τα γκρεμίζεις, τα καταστρέφεις.
Η νηστεία απαιτεί ευσπλαχνία, ταπείνωση, πραότητα. Όλα αυτά πάνε μαζί. Είναι σαν ένα συνεργείο οικοδόμων, των οποίων αρχηγός είναι η προσευχή. Αυτή είναι ο αρχιμάστορας, ο αρχιτέκτονας, ο αρχιμηχανικός της πνευματικής μας ζωής, των πνευματικών μας εφέσεων, της κλίμακος που θα στήσουμε μεταξύ γης και Ουρανού. Η προσευχή κατέχει την πρώτη θέση. Όταν η προσευχή εγκατασταθεί στην καρδιά σου και αυτή φλέγεται από αδιάλειπτη δίψα για τον Κύριο, όταν Αυτόν συνέχεια βλέπει, Αυτόν συνέχεια αισθάνεται, τότε με την προσευχή εισάγεις στην ψυχή σου όλες τις άλλες αρετές. Τότε ο μηχανικός (η προσευχή) έχει άριστους τεχνίτες, κτίζει γρήγορα-γρήγορα θαυμάσιες κλίμακες από την γη μέχρι τον Ουρανό, τις κλίμακες των σταδιακών σου αναβάσεων προς τον Θεό, προς την τελειότητά Του. Όταν έχεις δύναμη, δυνατή προσευχή, τότε καμία νηστεία δεν θα σου είναι δύσκολη, τότε καμία αγάπη δεν θα σου είναι αδύνατη. Αγία ευαγγελική αγάπη!
Η προσευχή αγιάζει τα πάντα μέσα σου, την κάθε άσκησή σου, τον κάθε λογισμό σου, την κάθε αίσθηση σου, την κάθε διάθεσή σου. Προσευχή! Δύναμις θεϊκή, την οποία μας έδωσε ο Κύριος για να αγιάζουμε ο,τιδήποτε εναγές μέσα μας, στην ψυχή μας. Η προσευχή σε ενώνει με τον Πανεύσπλαχνο Κύριο, και Αυτός εκχέει μέσα στην καρδιά σου την συμπάθεια για κάθε άνθρωπο, για τον αμαρτωλό, για τον αδελφό πού είναι αδύναμος όπως και συ, που πέφτει όπως και συ, αλλά και πού μπορεί να σηκωθεί όπως και συ· που του χρειάζεται όμως η δική σου βοήθεια, η αδελφική σου βοήθεια, η προσευχητική σου βοήθεια, η εκκλησιαστική σου βοήθεια. Τότε, όταν δώσεις βοήθεια, χωρίς αμφιβολία θα κτίσεις την δική σου κλίμακα, την κλίμακα που οδηγεί από την κόλασή σου στον παράδεισό σου· τότε, με βεβαιότητα στην καρδιά θα ανεβαίνεις από σκαλοπάτι σε σκαλοπάτι, από αρετή σε αρετή, και θα φθάσεις έτσι στην κορυφή της κλίμακος, στον Ουρανό, θα αποβιβασθείς στον Ουρανό, θα αποβιβασθείς στον ουράνιο Παράδεισο.
Όλα τα έχουμε, και συ και εγώ: εννέα Μακαρισμοί, εννέα άγιες ευαγγελικές αρετές. Αυτό είναι το ευαγγέλιο της νηστείας, το ευαγγέλιο του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος. Αρετές, αδελφοί, μεγάλες αρετές. Τις δύσκολες ασκήσεις της νηστείας, της προσευχής, της ταπεινώσεως, ο Κύριος τις παρουσίασε ως Μακαρισμούς. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών (Ματθ. ε΄ 3)…
Η ταπείνωσις! Αυτή είναι η αρχή της χριστιανικής ζωής, αυτή είναι η αρχή της πίστεώς μας, αυτή είναι η αρχή της αρετής μας, αυτή είναι η αρχή της αναβάσεώς μας προς τον Ουρανό, αυτή είναι το θεμέλιο της κλίμακός μας. Κύριε, εγώ είμαι ένα τίποτα, Εσύ είσαι το παν! Εγώ τίποτα, Εσύ το παν! Ο νους μου είναι τίποτα μπροστά στον δικό Σου Νου, το πνεύμα μου είναι τίποτα μπροστά στο Πνεύμα Σου, η καρδιά μου, η γνώσις μου… ώ! τίποτα, τίποτα, μπροστά στην γνώση Σου Κύριε! Εγώ, εγώ, μηδέν, μηδέν… και πίσω από αυτό αναρίθμητα άλλα μηδενικά. Αυτό είμαι εγώ μπροστά Σου, Κύριε.
Η ταπείνωσις! Αυτή είναι η πρώτη αγία αρετή, η πρώτη χριστιανική αρετή. Όλα αρχίζουν από αυτήν..
Αλλά οι Χριστιανοί αυτού του κόσμου, που οικοδομούμε την κλίμακα της σωτηρίας μας, πάντοτε κινδυνεύουμε από τις ακάθαρτες δυνάμεις. Ποιες είναι αυτές; Οι αμαρτίες, οι αμαρτίες μας, τα πάθη μας. Και πίσω από αυτές ο διάβολος, … Όπως οι άγιες αρετές οικοδομούν την ουράνια κλίμακα μεταξύ Ουρανού και γης, έτσι και οι αμαρτίες μας φτιάχνουν μία σκάλα για την κόλαση. Κάθε αμαρτία. Αν υπάρχουν αμαρτίες στην ψυχή σου, πρόσεχε! Αν κρατάς μίσος στην ψυχή σου μια, δυο, τρεις, πενήντα μέρες, πρόσεξε να δεις σε τι κόλαση έχει μεταβληθεί η ψυχή σου. Το ίδιο κι αν κρατάς θυμό, φιλαργυρία, αισχρή επιθυμία… Και συ, τι κάνεις; Πραγματικά, μόνος σου φτιάχνεις μια σκάλα για την κόλαση.
Αλλά ο Αγαθός Κύριος μας δίνει θαυμαστό παράδειγμα. Να, στο μέσον της νηστείας, προβάλλει τον μεγαλώνυμο, τον θαυμάσιο, τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος. Όλος λάμπει από τις άγιες ευαγγελικές αρετές. Τον βλέπουμε πώς ανεβαίνει γρήγορα και σοφά την κλίμακα του Παραδείσου, την οποία έστησε ανάμεσα στην γη και στον Ουρανό. Ως διδάσκαλος, ως άγιος οδηγός, μας δίνει την Κλίμακά του σε μας τους Χριστιανούς ως πρότυπο για να ανεβούμε από την κόλαση στον Παράδεισο, από τον διάβολο στον Θεό, από την γη στον Ουρανό…
Εύχομαι ο ελεήμων και μέγας άγιος πατήρ ημών Ιωάννης της Κλίμακος… να μας χειραγωγεί στους αγώνες μας εναντίον όλων των αμαρτιών μας με στόχο τις άγιες αρετές· να οικοδομήσουμε και εμείς με την βοήθειά του την δική μας κλίμακα και ακολουθώντάς τον να φθάσουμε στην Βασιλεία των Ουρανών, στον Παράδεισο, όπου υπάρχουν όλες οι ουράνιες αναπαύσεις, όλες οι αιώνιες χαρές, όπου μαζί του εκεί θα δοξάζουμε τον Βασιλέα όλων εκείνων των αγαθών, τον Αιώνιο Βασιλέα της Ουρανίου Βασιλείας, τον Κύριο Ιησού Χριστό, Ώ, η δόξα και η τιμή νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος μας προσφέρεται αυτή την περίοδο, καθώς ανεβαίνουμε προς τις ημέρες του Πάθους, ως παράδειγμα του τι μπορεί να κάνει η χάρη του Θεού για να μεταμορφώσει έναν απλό και συνηθισμένο άνθρωπο σε φως του κόσμου. Αντώνιος Bloom του Σουρόζ
https://iconandlight.wordpress.com/2021/04/10/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%bb%ce%af%ce%bc%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%86/
Γερόντισσα Μαρία Μαγδαληνή (Marie Madeleine Le Beller), μια σύγχρονη ερημίτισσα του Σινά. Ο άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης της φίλησε το χέρι λέγοντάς της, «Για τότε που θα γίνεις αγία».
https://iconandlight.wordpress.com/2019/12/10/%ce%b3%ce%b5%cf%81%cf%8c%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%83%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%b4%ce%b1%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%ae-marie-madeleine-le-beller-%ce%bc%ce%b9%ce%b1/
Μαρία – Μαγδαληνή, μια σύγχρονη ερημίτισσα του Σινά, που ασκήτευσε στο σπήλαιο του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος
https://iconandlight.wordpress.com/2016/04/10/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%AE-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7-%CE%B5%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%AF/
Δεν υπάρχει είδος χριστιανικής ζωής που να μη μισήσει ο διάβολος… Από την ζωή της Γερόντισσας Μαρίας Μαγδαληνής του Σινά
https://iconandlight.wordpress.com/2021/04/11/60668/
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ’.
Ταις των δακρύων σου ροαίς, της ερήμου το άγονον εγεώργησας, και τοις εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας, και γέγονας φωστήρ τη οικουμένη, λάμπων τοις θαύμασιν· Ιωάννη, πατήρ ημών Όσιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Ήχος πλ. δ’
Ώ του παραδόξου θαύματος
Πάτερ Ιωάννη Όσιε, διαπαντός αληθώς, τού Θεού εν τω λάρυγγι, τάς υψώσεις έφερες, μελετών πρακτικώτατα, τα θεόπνευστα, λόγια πάνσοφε, και την εκείθεν, αναπηγάζουσαν, χάριν επλούτησας, γεγονώς μακάριος, των ασεβών, πάντων τα βουλεύματα, καταστρεψάμενος.
Πάτερ Ιωάννη ένδοξε, ταίς των δακρύων πηγαίς, την ψυχήν καθαιρόμενος, και παννύχοις στάσεσι τον Θεόν ιλασκόμενος, ανεπτερώθης πρός την αγάπησιν την τούτου Μάκαρ, και ωραιότητα, ής επαξίως νυν απολαύεις άληκτα, χαρμονικώς, μετά των συνάθλων σου, θεόφρον Όσιε.
Δόξα… Ήχος πλ. α’
Όσιε Πάτερ της φωνής του Ευαγγελίου, του Κυρίου ακούσας, τον Κόσμον κατέλιπες, τον πλούτον και την δόξαν εις ουδέν λογισάμενος, όθεν πάσιν εβόας, Αγαπήσατε τον Θεόν και ευρήσετε χάριν αιώνιον, μηδέν προτιμήσητε της αγάπης αυτού, ίνα όταν έλθη εν τη δόξη αυτού ευρήσητε ανάπαυσιν μετά πάντων των Αγίων, ων ταις ικεσίαις Χριστέ φύλαξον, και σώσον τας ψυχάς ημών.
Εις τούς Α ί ν ο υ ς
Δόξα… Το παρόν Ιδιόμελον
Ήχος α’
Δεύτε εργασώμεθα εν τω μυστικώ αμπελώνι καρπούς μετανοίας, εν τούτω ποιούμενοι ουκ εν βρώμασι και πόμασι κοπιώντες, αλλ’ εν προσευχαίς και νηστείαις τας αρετάς κατορθούντες, τούτοις αρεσκόμενος, ο Κύριος του έργου δηνάριον παρέχει δι ού ψυχάς λυτρούται, χρέους αμαρτίας, ο μόνος πολυέλεος.
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω σταυρώ.
Οι την ουράνιον βαδίζοντες τρίβον, τον ουρανόν δε πλουτούντες αλείπτην, θεόσοφον ηγούμενον του όρους του Σινά, δεύτε ικετεύσωμεν, εκ καρδίας βοώντες, Πάτερ καταξίωσον, Ιωάννη ευχαίς σου, ουρανοδρόμον κλίμακα καλώς, διεκπεράσαι, και φθάσαι προς Κύριον.
Προσόμοιον. Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι. Στ. Ελέησόν με, ο Θεός…
Όλην ενδυσάμενος, την του Χριστού πανοπλίαν, της ερήμου γέγονας, τέκνον γνησιώτατον εμπειρότατος, μοναστών διδάσκαλος, σάλπιγξ μετανοίας, του Σινά μέγα εγκαύχημα, φιλησυχώτατε, και συναρμοστής θείας κλίμακος, τα βάθη τα του Πνεύματος, ύπερ τις και άλλος εκθέμενος, Όσιε δυσώπει, τον Κύριον τους πάντας εισελθείν, εις Βασιλείας τα δώματα, Ιωάννη πάνσοφε.
Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Δεύτε, αναβάντες αδελφοί, Κλίμακα σεπτήν Ιωάννου, ευθύς χωρήσωμεν, άνω γαρ ο Κύριος, ημάς προσδέχεται, και τα γέρα χαρίζεται, καμάτων τιμίων, ούς περ ως μαρτύριον της συνειδήσεως, στέφων, εις νυμφώνα εισάξει, ένθα δήμος πάντων Αγίων, ευαρεστησάντων εκ προθέσεως.
iconandlight 