Η Παναγία, για την ταπείνωσή της, κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος. Όλα από το ταπεινό φρόνημα εξαρτώνται. Οι άνθρωποι με την ταπείνωση βρήκαν το κουμπί· το πατούν και ανεβαίνουν στον «Τρίτο Ουρανό» με το πνευματικό ασανσέρ της αγάπης. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

September 7, 2022 by iconandlight

Συναξάριον.
Τῇ Ηʹ (8ῃ) τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου τὸ Γενέθλιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀείπαρθένου Μαρίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Σεϊντανάγια («Δέσποινα Κυρά») ἐν Συρίᾳ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Γουμερά ἐξ Ἀργυρουπολεως τοῦ Πόντου
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡµῶν Σωφρονίου ἐπισκόπου Ἀχταλείας τῆς ἐν Ἰβηρίᾳ ἐκ Λοντσίωνος, Δεραίνης τῆς Χαλδείας τοῦ Πόντου (1803)· ἐν ταύτῃ γὰρ ἀνεπαύσατο, ἀλλὰ διὰ τὴν Ἑορτὴν τοῦ Γενεθλίου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μετετέθη ἡ τούτου Ἑορτὴ εἰς τὴν 7ῃ τοῦ αὐτοῦ μηνός .
Διήγησις περὶ ἀγάπης πάνυ ὠφέλιμος· τοῦ ἁγίου Νικήτα τοῦ Χαρτουλαρίου ἐν Κωνσταντινουπόλει (12ο αἰων.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ ἅγιοι αὐτάδελφοι, Ῥοῦφος καὶ Ῥουφιανός, ξίφει τελειοῦνται· ὁ ἅγιος Σεβῆρος ξίφει τελειοῦται· ὁ ἅγιος Ἀρτεμίδωρος πυρὶ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Λουκιανοῦ, τοῦ ἐν τῇ ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Γενεσίου. τῆς Θεοτόκου ἐν Περεγιασλὰβ ἀσκήσαντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἀθανάσιος ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ μαρτυρήσας ἐν ἔτει ͵αψοδ´ (1774) ἀγχόνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾷ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ντὸν (1380)· ἀνάμνησιν ἐορτάζομεν τῆς ἐν Κουλίκοβο Πόλ (Ἀγροῦ τῆς Μπεκάτσας) μάχης κατὰ Ἀγαρηνῶν τοῦ Τατάρου Μαμάϊ θαύματος, μεσιτείᾳ τῆς ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς ἐπονομαζομένης «τοῦ Ντὸν» ἐν ἔτει 1380.
῾Ιεραὶ Εἰκόνες τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου: ● τῆς Ἀρεθιώτισσας τοῦ Βάλτου, ● τῆς Λιμνιάς ἐν Ευβοία, τῆς Τσαμπίκας καὶ Σκιαδενῆς ἐν Ῥόδῳ, Καρδιανῆς, Καρδιώτισσας (Κεράς), Κυρά-Παναγιάς, Παναγούδας, Γρηγορούσας , Γιάτρισσας, Ροβέλιστας, Σηλυβριανῆς, Γαυριώτισσας ἐν τῇ Μονή Δαδίου, τοῦ Βουλκάνου, Πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη, Μηλιώτισσας Ἀριδαίας ἐκ Ἐλμαλίκ, τοῦ Ἄρακος Λαγουδερῶν Μόρφου, Ἁγίας Νάπας ● τοῦ Ντον (1380) ● «τοῦ Σημείου τῆς ῾Ρίζης» τοῦ Κούρσκ (1298) ● τῆς Λαύρας τοῦ Ποτσάϊεβ (1559) ● ἡ ἐν Σιὰμσκ (1524) ● τοῦ Λουκιανοῦ (ΙϚʹ αἰ.) ● τῆς ῾Ι.Μ. Γκλίνσκ (ΙϚʹ αἰ.) ● τοῦ ᾿Ισαακίου (1659) ● τῆς Δομνίτσας (1696) ● τῆς «Καλίστα» (1689) ● «τοῦ Καζὰν ἐν Καπλουνόβκᾳ» (1689) ● Ἡ «Θεία Σοφία» ● τῆς Λέσνας κ.ἂ.

Στίχοι
Πάσας ἀληθῶς, Ἄννα, νικᾷς μητέρας,
Μήτηρ ἕως ἂν σὴ γένηται θυγάτηρ.
Ἐξάγαγε πρὸς φῶς Θεομήτορα ὀγδόῃ Ἄννα.

Στίχοι.
Βεβιωκώς ὁ Σωφρόνιος σωφρόνως,
Ἁγίων ἰσότιµος ἐνδίκως ὤφθη
Στίχοι
Λύειν τὸ μῖσος σπουδάσωμεν ἐνθάδε.
Ἐκεῖσε καὶ γάρ, τοῦτο ἐργῶδες λύειν.

‘‘Η Γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν, εμήνυσε πάση τη Οικουμένη”
Σήμερα γέννηθηκε η ”Πάντων Χαρά”, η ”Χαρά όλων των χαρών” του κόσμου

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

– Γέροντα, και το όνοµα της Παναγίας έχει δύναµη πνευµατική, όπως το όνοµα του Χριστού;

– Ναι. Όποιος έχει πολλή ευλάβεια στην Παναγία, ακούει το όνοµα Της και αλλοιώνεται. Ή, αν το βρη κάπου γραµµένο, το ασπάζεται µε ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά του. Μπορεί να κάνη ολόκληρη Ακολουθία µε έναν συνεχή ασπασµό στο όνοµα της Παναγίας. Και όταν προσκυνά την εικόνα Της, δεν έχει την αίσθηση ότι είναι εικόνα, αλλά ότι είναι η ίδια η Παναγία, και πέφτει κάτω λειωµένος, διαλυµένος από την αγάπη Της.

«… Κάποια στιγμή, είδαμε το Γέροντα πολύ χαρούμενο. Εκεί που καθόταν, άρχισε ξαφνικά να χοροπηδά σαν μικρό παιδί, χαμογελώντας ολόκληρος. Οι αδελφές, προβληματιστήκαμε και παραξενευτήκαμε. Καμία άλλη φορά δεν τον είχαμε δεί σε τέτοια κατάσταση. Τον ρωτήσαμε με απορία που οφειλόταν αυτή η στάση του, και εκείνος απάντησε: “Να βλέπατε τι μεγάλο καλό μας έκανε η Παναγία μας!” Και δωσ᾽ του να χοροπηδάει. “Ο Άγιος Θεός”, συνέχισε, “είχε πάρει μια σκληρή απόφαση εναντίον όλων μας, για την απιστία μας, και η Παναγία κατόρθωσε με τις πρεσβείες της να αλλάξει το σχέδιό Του!”…». (βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητών», B’ Τόμος, σελ. 227).

Όσο μπορείτε, να κρατάτε σφιχτά από το φόρεμα την Μεγάλη μας Αρχόντισσα Παναγία, για να σάς βοηθάη.
Εύχομαι η Παναγία, που είναι η Φιλόστοργος Μητέρα όλου του κόσμου, να προστατεύη όλες σας και όλον τον κόσμο. Αμήν.

Η Παναγία, για την ταπείνωσή της, κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος. «Χαίροις μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα», λέει ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης. Να είναι δούλη, να είναι και Νύμφη του Θεού! Να είναι παρθένος, να είναι και μητέρα! Να είναι πλάσμα του Θεού, να είναι και Μητέρα του Πλάστου! Αυτά είναι τα μεγάλα μυστήρια, τα παράξενα, που δεν εξηγούνται, αλλά μόνο βιώνονται!..

Όλα από το ταπεινό φρόνημα εξαρτώνται. Όταν υπάρχη στον άνθρωπο ταπεινό φρόνημα, τότε φυσιολογικά ανταμώνει η γη με τον Ουρανό. Οι άνθρωποι με την ταπείνωση βρήκαν το κουμπί· το πατούν και ανεβαίνουν στον «Τρίτο Ουρανό» με το πνευματικό ασανσέρ της αγάπης. Και ακούς μερικούς να λένε: «Και γιατί ο Θεός θέλει να ταπεινωθούμε;». Ακούς κουβέντα; Μά, αν δεν ταπεινωθή ο άνθρωπος, δεν χωράει στον Παράδεισο, αλλά και σ᾿ αυτήν την ζωή δεν έχει ανάπαυση. Τί είπε ο Χριστός; «Μάθετε απ᾿ εμού ότι πράός ειμι και ταπεινός τη καρδία και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών» … Όσο ανεβάζει πνευματικά την ψυχή ένας πολύ ταπεινός λογισμός που θα φέρη για μια στιγμή ο άνθρωπος, δεν την ανεβάζουν χρόνια ολόκληρα αγώνες υπερφυσικοί. (Από το βιβλίο: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου-Πάθη και Αρετές. Λόγοι Ε΄ )

***

Ἡ Παναγία τοῦ Ντόν, ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1380, στο Κουλίκοβο, πεδιάδα της Νότιας Ρωσίας ανάμεσα στους ποταμούς Ντον, Νιπράτσα και Κρασίβαγια Μεστά, ο χάνος των Τατάρων Μαμάϊ κατατροπώθηκε από τον μεγάλο ηγεμόνα της Μόσχας άγιο Δημήτριο Ντόνσκοϊ (1358-1389), επικεφαλής των ενωμένων στρατιωτικών δυνάμεων πολλών ρωσικών ηγεμονιών.
Λίγο πριν την μάχη ήρθαν να ενισχύσουν τον ορθόδοξο στρατό και οι Κοζάκοι της περιοχής του Ντον, οι οποίοι έφεραν τη θεομητορική αυτή εικόνα από τον Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της πόλης Σιροτίν. Αμέσως έγινε περιφορά της εικόνος ανάμεσα από τους Ρώσους στρατιώτες. Ο γνωστός ιστορικός Ν. Καραμζίν (1766-1826) περιγράφει μια συγκινητική σκηνή :«Όρθιος πάνω ς’ έναν ψηλό λόφο, βλέποντας τον πολυάριθμο και πειθαρχημένο στρατό του, τις αναρίθμητες σημαίες, που κυμάτιζαν στον ελαφρό άνεμο, και τη λάμψη των όπλων κάτω από τις ακτίνες του ηλίου, ακούγοντας την ομόφωνη και ολόκαρδη προσευχή των ανδρών του: «Κύριε, χάρισε την νίκη στον ηγεμόνα μας!», και γνωρίζοντας ότι χιλιάδες απ’ αυτούς τους θαρραλέους πολεμιστές σε λίγες ώρες θα θυσίαζαν τη ζωή τους από αγάπη προς την πατρίδα, ο Δημήτριος με ευλάβεια γονάτισε μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου…».
Στη διάρκεια της αποφασιστικής μάχης η Υπέρμαχος Στρατηγός από την εικόνα της, που βρισκόταν στη μέση της ρωσικής στρατιάς τοποθετημένη σε ψηλό κοντάρι, ενθάρρυνε τους ορθοδόξους μαχητές κι έσπερνε τον φόβο στους μουσουλμάνους.
Μετά την μεγάλη μάχη οι Κοζάκοι του Ντον δώρησαν την εικόνα στον νικητή άγιο Δημήτριο Ντόνσκοϊ και αυτός την κατέθεσε στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου του Κρεμλίνου της Μόσχας και αργότερα στον νέο Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. 

Ὁ Ὅσιος Σέργιος τοῦ Ῥάντονεζ
Η. Ἐμψυχωτὴς τοῦ ἔθνους.

…Κατὰ θεία παραχώρηση γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ, ἕνας ἀπὸ τοὺς χαγάνους τῶν Ταρτάρων, ὁ Μαμάης, ξεσηκώθηκε ἐναντίον τῆς Ῥωσσίας, μὲ ὅλα τὰ ἀναρίθμητα στρατεύματά του. Ὁ ὑπερήφανος Μαμάης ἤθελε νὰ ἐξαφανίσῃ καὶ τὴν ὀρθόδοξη πίστη. Μέσα σὲ ἕνα παραλήρημα οἰήσεως ἔλεγε στοὺς μεγιστᾶνές του:

-Θα κυριεύσω τὴν ρωσικὴ γῆ. Θὰ ἐξολοθρεύσω ὅλους τοὺς Ῥώσσους πρίγκηπες. Θὰ ἐξαφανίσω τὴν χριστιανικὴ ἐκκλησία.

Μάταια ὁ εὐσεβῆς μεγάλος πρίγκηπας Δημήτριος Ἰωάννοβιτς προσπαθοῦσε με τὰ δῶρα καὶ τὴν ἔκφραση τῆς ὑποταγῆς του νὰ μετριάσῃ τὴν μανία τῶν Ταρτάρων. Ὁ χάγανος μὲ τίποτε δὲν ἄλλαζε γνώμη καὶ τὸ ἀπέραντο σμῆνος τῶν ἐχθρῶν σὰν ἕνα ἀπειλητικὸ σύννεφο πλησίαζε πρὸς τὰ σύνορα τῆς Ῥωσσίας. Ὁ μεγάλος πρίγκηπας Δημήτριος ἄρχισε καὶ αὐτὸς νὰ ἑτοιμάζεται γιὰ τὸν πόλεμο, ἀλλὰ προτοῦ ξεκινήσῃ πῆγε πρῶτα στὸ μοναστήρι τῆς Ἁγίας Τριάδος γιὰ νὰ προσκυνήσῃ τὸν Κύριο καὶ νὰ πάρει τὴν εὐλογία τοῦ Ἁγίου ἡγουμένου Σεργίου. Ἀφοῦ προσευχήθηκε θερμά, μπροστὰ στὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Δημήτριος εἶπε στὸν Ὅσιο:

-Γνωρίζεις πάτερ, τὶ μεγάλη συμφορά, ἀπειλεῖ ὅλους τοὺς ορθοδόξους. Ὁ ἄθεος χάγανος Μαμάης κίνησε ὅλα τὰ στρατεύματά του καὶ ἔρχονται στὴν προγονική μας γῆ γιὰ νὰ καταστρέψουν τὶς ἅγιες ἐκκλησίες καὶ νὰ ἐξολοθρεύσουν τὸν ρωσσικὸ λαό. Προσευχήσου, πάτερ, νὰ μᾶς λυτρώσῃ ὁ Θεός, ἀπὸ αὐτὴ τὴν μεγάλη συμφορά.

Ὁ Ὅσιος ἄρχισε νὰ ἐνθαρρύνει τὸν πρίγκηπα:

–Ὁ Θεός, σὲ σένα ἀναθέτει νὰ ἐνδιαφερθεῖς γιὰ τὸ ἔθνος καὶ νὰ πολεμήσεις ἐναντίον τῶν ἀλλοπίστων ἐχθρῶν. Μὴ διστάσεις νὰ περάσεις τὸν ποταμὸ Ντόν, καὶ νὰ συντρίψεις τοὺς ἀντιπάλους στὴν πεδιάδα ποὺ ἁπλώνεται ἐκεῖ.

Τὸν προσκάλεσε ἔπειτα νὰ παρακολουθήσῃ τὴν Θεία Λειτουργία καὶ νὰ παρακαθίσῃ στὴν μοναστικὴ τράπεζα, ἂν καὶ ὁ μεγάλος πρίγκηπας βιαζόταν νὰ ἐπιστρέψει στὰ στρατεύματά του. Ὁ Ὅσιος δὲν ἔπαυε νὰ τὸν ἐνισχύει:

–Ὁ Κύριος θὰ εἶναι βοηθός σου. Δὲν ἔφθασε γιὰ σένα ὁ καιρὸς ἑνὸς ἐνδόξου θανάτου, γιὰ πολλοὺς ὅμως ἀνδρείους συναγωνιστές σου ἑτοιμάσθηκαν μαρτυρικοὶ στέφανοι. Ὁ ἐχθρὸς θὰ ἡττηθῆ, θὰ καταστραφεῖ τελείως, ἐνῶ ἐσὺ θὰ γνωρίσεις τὸ ἔλεος, τὴν βοήθεια καὶ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἂς ἔχεις ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Κύριο καὶ στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Προχώρα χωρὶς κανένα φόβο. Μὲ τὴν θεία ἐνίσχυση θὰ νικήσεις τοὺς ἐχθρούς.

Οἱ προφητεῖες τοῦ Ὁσίου συγκίνησαν καὶ ἐμψύχωσαν τὸν ὑπερασπιστὴ τῆς ρωσικῆς γῆς.

Τὸν ράντισε μὲ ἁγιασμό, τὸν σταύρωσε μὲ τὸν τίμιο σταυρό, καὶ τὸν κατευόδωσε. Ὁ μεγάλος πρίγκηπας τοῦ ζήτησε σὰν συνοδοὺς στὴν μάχη δύο μοναχούς, τὸν π. Ἀλέξανδρο Περεσβέτ, καὶ τὸν π. Ἀνδρέα Ὀσλιάμπα, οἱ ὁποῖοι πρὶν γίνου μοναχοί, ἦταν στρατιωτικοί, δοκιμασμένοι σὲ σκληρὲς πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις. Ὁ στάρετς ἀμέσως ἐξεπλήρωσε τὴν ἐπιθυμία τοῦ Δημητρίου Ἰωάννοβιτς. Ἔδωσε ἐντολὴ νὰ φορέσουν στοὺς δύο μοναχούς, τὸ σχῆμα μὲ τὴν παράσταση τοῦ Σταυροῦ καὶ τοὺς εἶπε:

-Παιδιά μου, ἂς εἶναι αὐτὸ τὸ σχῆμα γιὰ σᾶς, ὅπλο ἀκαταμάχητο, ἀντὶ γιὰ πολεμικὴ περικεφαλαία καὶ ἀσπίδα.

Ὁ πρίγκηπας ὑποσχέθηκε:

-Ἐὰν ὁ Κύριος μὲ βοηθήσῃ νὰ νικήσω τοὺς ἐχθρούς, θὰ θεμελιώσω μοναστήρι στὸ ὄνομα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Στὶς 7 Σεπτεμβρίου τὰ ἑνωμένα στρατεύματα τῶν ρώσων πριγκήπων κάτω ἀπὸ τὴν ἀρχιστρατηγία τοῦ μεγάλου πρίγκηπα Δημητρίου πέρασαν τὸν ποταμὸ Ντόν, καὶ ἀναπτύχθηκαν στὴν πεδιάδα Κουλίκοβο, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν τὸν φοβερὸ ἀντίπαλο, ἐκεῖ ποὺ τοὺς ὑπέδειξε ὁ Ὅσιος. Τὸ πρωὶ τῆς 8ης Σεπτεμβρίου, γιορτὴ τοῦ Γενεσίου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἑτοιμάζονται γιὰ τὴν ἱστορικὴ σύγκρουση. Πρὶν ἀρχίσῃ ἡ μάχη, ὁ Ὅσιος Σέργιος ἐνισχύει γιὰ ἀκόμη μία φορὰ τὸν ἀνδρεῖο πρίγκηπα. Τοῦ στέλνει μὲ τὸν μοναχὸ Νεκτάριο καὶ δύο ἄλλους ἀδελφούς, τὴν εὐλογία τῆς Ἁγίας Τριάδος, πρόσφορα ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία καὶ μία ἐπιστολή, στὴν ὁποία τὸν παρηγορεῖ, τὸν συμβουλεύει νὰ ἐλπίζει στὴν βοήθεια τοῦ Κυρίου καὶ τὸ πιὸ σημαντικό, τοῦ προφητεύει κατηγορηματικά, τὴν νίκη.

Ἡ εἴδησις γιὰ τὴν νέα αὐτὴ ἐπέμβαση τοῦ ξακουστοῦ ἡγουμένου ἀστραπιαῖα διαδόθηκε ἀπὸ σύνταγμα σὲ σύνταγμα, ἀπὸ λόχο σὲ λόχο, καὶ ἐμψύχωσε τοὺς στρατιῶτες καὶ τοὺς ἀξιωματικούς. Ἐλπίζοντας ὅλοι στὶς προσευχὲς τοῦ Ὁσίου ἄφοβα βαδίζουν στὴν μάχη, ἕτοιμοι νὰ πεθάνουν γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ τὴν πατρικὴ γῆ.

Οἱ στρατιὲς τῶν Ταρτάρων ἄρχισαν νὰ ἐμφανίζονται καὶ ἀνάμεσα στα ἀναρίθμητα πληθη τους ξεχώριζε ἕνας πανύψηλος γίγαντας, ὁ Τελεμπέυ. Σὰν τὸν ἀρχαῖο Γολιάθ, ὁ Τελεμπέυ, φώναζε και προκαλοῦσε ὁποιοδήποτε ρώσσο νὰ μονομαχήσῃ μαζί του. Ποιός ὅμως θὰ τολμοῦσε. Φοβερὴ ἦταν ἡ μορφὴ τοῦ πανίσχυρου γίγαντα. Κάποιος ὅμως ἀπὸ τὸ ρωσσικὸ στράτευμα τόλμησε! Ἦταν ὁ ταπεινὸς μοναχὸς τοῦ Ἁγίου Σεργίου, ὁ π. Ἀλέξανδρος Περεσβέτ.

Ζήτησε νοερά, εὐλογία ἀπὸ τὸν πνευματικό του πατέρα, καθὼς καὶ ἀπὸ τὸν παράδελφό τοῦ π. Ἀνδρέα Ὀσλιάμπα καθὼς καὶ τὴν ἄδεια ἀπὸ τὸν μεγάλο πρίγκηπα. Ὡπλισμένος μὲ θερμὸ ζῆλο ὁ ἡρωϊκὸς αὐτὸς ὑπερασπιστὴς τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος ὥρμησε ἀκάθεκτος κατὰ τοῦ ὑπερήφανου ἀντιπάλου. Ἡ σύγκρουσις ὑπῆρξε τρομακτική. Ἡ θυελλώδης ὅμως ἐπίθεσις τοῦ μοναχοῦ ἔκαμψε τὴν φοβερὰ δύναμη τοῦ γίγαντα καὶ σὲ λίγο ἔπεσαν καὶ οἱ δυο νεκροί.

Τότε ἄρχισε ἡ πολυαίμακτη μάχη. Ἔγινε σφαγὴ πρωτοφανὴς γιὰ τὴν ρωσσικὴ ἱστορία. Ῥῶσοι καὶ Τάταροι πολεμοῦσαν μὲ τὰ δόρατα, μὲ τὰ ρόπαλα, μὲ τὰ μαχαίρια, μὲ τὰ σπαθιά. Ἔπνιγαν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον μὲ τὰ ἴδια τους τὰ χέρια. Πέθαιναν λιωμένοι ἀπὸ τὰ πέταλα τῶν ἀλόγων. Ἡ σκόνη καὶ τὰ ἀμέτρητα βέλη ἔκρυβαν τὸν ἥλιο. Τὸ αἷμα ἀνθρώπων καὶ ζώων κυλοῦσε σὰν ποτάμι σὲ μῆκος χιλιομέτρων. Ἔπεσαν ἡρωϊκὰ τὴν μέρα ἐκείνη πλήθη ρωμαλέων ρώσσων στρατιωτῶν. Οἱ ἐχθροὶ ὅμως ἔπαθαν πανωλεθρία. Ἔτρεχαν ντροπιασμένοι γιὰ νὰ σωθοῦν ἀφήνοντας πίσω τους τὸ πεδίο τῆς μάχης κατάσπαρτο ἀπὸ πτώματα ὁμοεθνῶν τους.

Ὁ ἴδιος ὁ ἀρχηγός του Μαμάης μόλις κατάφερε νὰ γλυτώσει.

Σὲ ὅλο τὸ διάστημα τῆς ἄγριας πάλης, ὁ Ὅσιος Σέργιος εἶχε συγκεντρώσει ὅλους τοὺς ἀδελφούς, καὶ προσευχόταν θερμά, νὰ χαρίσῃ ὁ Κύριος τὴν νίκη στὸ ρωσσικὸ ὀρθόδοξο στράτευμα. Μὲ τὸ διορατικό του χάρισμα ἔβλεπε σὰν νὰ συνέβαιναν μπροστά του ὅλα τὰ περιστατικὰ τῆς μάχης. Πληροφοροῦσε τοὺς ἀδελφοὺς γιὰ τὴν ἐξέλιξή της καὶ ἀνέφερε λεπτομέρειες γεγονότων ποὺ ἐλάμβαναν χώρα σὲ μεγάλη ἀπόσταση. Ἀνήγγειλε στὴν ἀδελφότητα τὴν τελικὴ νίκη καὶ τὰ ὀνόματα ὁρισμένων πεσόντων, γιὰ τοὺς ὁποίους προσευχήθηκε. Ὁ Κύριος ὅλα τὰ ἀπεκάλυπτε στὸν δοῦλό Του.

Ὁ μεγάλος πρίγκηπας Δημήτριος Ἰωάννοβιτς, ποὺ ἔλαβε τὴν προσωνυμία Ντονσκόυ γιὰ τὴν ἔνδοξη νίκη του, ἐπέστρεψε θριαμβευτικὰ στὴν Μόσχα καὶ ἀμέσως φρόντισε νὰ συναντήσῃ τὸν Ὅσιο Σέργιο. Ἔφθασε στὴν μονή, καὶ προσευχήθηκε γεμᾶτος εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Κύριον, τὸν δυνατὸν ἐν πολέμοις. Εὐχαρίστησε τὸν ἅγιο ἡγούμενο καὶ ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς γιὰ τὶς προσευχές τους καὶ τὴν συμπαράστασή τους στὸν ὑπέρτατο ἀγώνα καὶ διηγήθηκε λεπτομέρειες τῆς μεγάλης συμπλοκῆς. Ἔδωσε πλούσια δῶρα στὸ μοναστήρι. Τέλος παρεκάλεσε νὰ τελοῦν Θείες Λειτουργίες καὶ μνημόσυνα ὑπὲρ τῶν πεσόντων στὸ πεδίο τῆς μάχης τοῦ Κουλίκοβο. Ἀπὸ τότε καθιερώθηκε τὸ δημητριάτικο ψυχοσάββατο, γιὰ νὰ μνημονεύονται οἱ πεσόντες στὴν μάχη αὐτὴ καὶ γενικά, ὅλοι οἱ νεκροί.

Θυμήθηκε ἀκόμη τὸ τάμα ποὺ ἔκανε πρὶν ἀπὸ τὴν μάχη, νὰ κτίσῃ ἕνα καινούργιο μοναστήρι. Μὲ τὴν καθοδήγηση καὶ βοήθεια λοιπὸν τοῦ Ὁσίου, οἰκοδομήθηκε ἡ μονὴ τῆς Γεννήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Ουσπένσκι στὸν ποταμὸ Ντουμπένσκ, σὲ ἀπόσταση 43 χιλιομέτρων ἀπὸ τὴν λαύρα τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ἡ εἰρήνη καὶ ἡ χαρά, γιὰ τὴν θριαμβευτικὴ νίκη δὲν κράτησε πολὺ καιρό. Οἱ Τάταροι κάτω ἀπὸ τὴν ἀρχηγία νέου χαγάνου, τοῦ Τοχταμίς, ἐπετέθησαν μὲ ὕπουλο καὶ σατανικὸ τρόπο ἐναντίον τῆς Ῥωσσίας. Ὁ στρατὸς τοῦ Τοχταμίς, κατέλαβε ξαφνικὰ τὴν Μόσχα καὶ σκόρπισε παντοῦ τὸν ὄλεθρο καὶ τὴν καταστροφή. Ὁ ἴδιος ὁ Ὅσιος ἀπομακρύνθηκε στὴν πόλη Σβέρ, ὅταν οἱ φοβεροὶ ἐχθροὶ πλησίασαν στὴν λαύρα.
Ἡ παντοδύναμη ὅμως δεξιὰ τοῦ Ὑψίστου διεφύλαξε τὸ μοναστήρι ἀπὸ τὴν λεηλασία καὶ τὴν καταστροφή. Ἔφθασε ἡ εἴδησις ὅτι ὁ μεγάλος πρίγκηπας Ντονσκόυ πλησιάζει μὲ τὸ στράτευμά του. Ἀμέσως τότε ὁ Τοχταμίς, ἐγκατέλειψε τὸ ἐγκληματικὸ ἐγχείρημά του καὶ ἀποσύρθηκε σύντομα ἀπὸ τὴν ρωσσικὴ γῆ.
Βίος καὶ Πολιτεία τοῦ Ὁσίου Σεργίου τοῦ Ῥάντονεζ, Ἱ. Μ. Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς, 2006
http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/osios_sergios_rantonez.htm

***

Παναγία η Σηλυβριανή

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Σηλυβριανής, που εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους, στο Γενέσιον της Θεοτόκου δηλαδή, φυλάσσεται στον ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, στην Καβάλα, όπου μεταφέρθηκε από Έλληνες πρόσφυγες. Πρόκειται για την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, μπροστά στην οποία προσευχόταν ο Άγιος Νεκτάριος, μικρός, στην Σηλυβρία! Κατά τη Βυζαντινή περίοδο, η Σηλυβρία ήταν γνωστή με την ονομασία Ευδοξιούπολις, προς τιμήν της Ευδοκίας, συζύγου του Αυτοκράτορα Αρκάδιου.

Η εικόνα της Παναγίας βρισκόταν στον Μητροπολικό Ναό του Γενέθλιου της Θεοτόκου στην πόλη αυτή της Ανατολικής Θράκης και την έφεραν πρόσφυγες, ανατολικοθρακιώτες, με τον ξεριζωμό τους τον Νοέμβριο του 1922 από τη Σηλυβρία. Οι ξεριζωμένοι από τα πατρογονικά εδάφη τους πρόσφυγες από την Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης, μαζί με την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Σηλυβριανής, έφεραν επίσης και τα λείψανα της Οσίας Ξένης και την Τιμία κάρα του Αγίου Αγαθονίκου.

Σε αυτήν την Παναγία, την Σηλυβριανή, αναφέρεται συχνά ο π. Ανανίας Κουστένης.

Σήμερα γεννήθηκε η Πάντων Χαρά, η χώρα του Αχωρήτου, η Ωραία Πύλη, δια μέσω της οποίας ο Βασιλεύς των Ουρανών επεθύμησε να εισέλθει στον κόσμο… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Άγιος Λουκάς Κριμαίας
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/07/%cf%83%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bd%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%b7-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%ac-%ce%b7-%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%b1-%cf%84/

Η σοφία ωκοδόμησεν εαυτή οίκον… Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο ανδρόγυνο που υπήρξε ποτέ.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/08/50930/

Πρέπει να έχουμε ως παράδειγμα τους αγίους Ιωακείμ και Άννα. Σ’ όλη τους τη ζωή προσεύχονταν και δεν απελπίζονταν, αλλά ήταν γεμάτοι ελπίδα• Όποιος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό, ο Θεός δεν τον αφήνει. Υπάρχει τίποτε στον Θεό που να μην μπορεί να το κάνη; Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης – Στάρετς Νεκτάριος της Όπτινα – Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/08/%cf%80%cf%81%ce%ad%cf%80%ce%b5%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%ce%ad%cf%87%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%89%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b4%ce%b5%ce%b9%ce%b3%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b1%ce%b3/

Στον Εσπερινό: Γένεση 28: 10-17. Ιεζεκιήλ 43: 27—44: 1-4 · Παροιμίες 9: 1-11.
Στον Όρθρο: Λουκά 1: 39-49, 56.
Στη Θεία Λειτουργία: Φιλιππησίους 2: 5-11. Λουκάς 10: 38-42. 11: 27-28.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς. 
Ἦχος δʹ.

Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ· ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν· καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον. (ἐκ γʹ)

Δόξα… Καὶ νῦν… Ἰδιόμελον τῆς Θεοτόκου
Ἦχος πλ. β’
Σεργίου

Σήμερον, ὁ τοῖς νοεροῖς θρόνοις ἐπαναπαυόμενος Θεός, θρόνον ἅγιον ἐπὶ γῆς ἑαυτῷ προητοίμασεν, ὁ στερεώσας ἐν σοφίᾳ τοὺς οὐρανούς, οὐρανὸν ἔμψυχον, ἐν φιλανθρωπίᾳ κατεσκεύασεν· ἐξ ἀκάρπου γὰρ ῥίζης φυτὸν ζωηφόρον, ἐβλάστησεν ἡμῖν τὴν Μητέρα αὐτοῦ, ὁ τῶν θαυμασίων Θεός, καὶ τῶν ἀνελπίστων ἐλπίς, Κύριε δόξα σοι.

Εἰς τὸν Στίχον, Στιχηρά. Ἰδιόμελα.
Ἦχος δ’ Γερμανοῦ Πατριάρχου

Ἡ παγκόσμιος χαρά, ἐκ τῶν δικαίων ἀνέτειλεν ἡμῖν, ἐξ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννης, ἡ πανύμνητος Παρθένος· ἥτις δι᾿ ὑπερβολὴν ἀγαθότητος, ναὸς Θεοῦ ἔμψυχος γίνεται, καὶ μόνη κατὰ ἀλήθειαν, Θεοτόκος γνωρίζεται. Αὐτῆς ταῖς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, τῷ κόσμῳ τὴν εἰρήνην κατάπεμψον, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Ὁ Οἶκος
Ἡ προσευχὴ ὁμοῦ καὶ στεναγμός, τῆς στειρώσεως καὶ ἀτεκνώσεως Ἰωακείμ τε καὶ Ἄννης, εὐπρόσδεκτος, καὶ εἰς τὰ ὦτα Κυρίου ἐλήλυθε, καὶ ἐβλάστησαν καρπὸν ζωηφόρον τῷ κόσμῳ· ὁ μὲν γὰρ προσευχὴν ἐν τῷ ὄρει ἐτέλει, ἡ δὲ ἐν παραδείσῳ ὄνειδος φέρει· ἀλλὰ μετὰ χαράς, ἡ στεῖρα τίκτει τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Ἦχος πλ. α’. Χαίροις ἀσκητικῶν ἀληθῶς

Χαίροις μετὰ Θεὸν ἡ Θεὸς τὰ δευτερεῖα τῆς Τριάδος ἡ ἔχουσα. Ἀμέσως δεχομένη τῶν ἐκ Θεοῦ δωρεῶν τὸ πλήρωμα ὅλον καὶ εἰς ἅπαντας, ἀγγέλους ἀνθρώπους τε, τοῦτο διαπορθμεύουσα. Πατρὸς ἡ νύμφη, τοῦ Υἱοῦ μήτηρ ἄσπιλος, καὶ τοῦ Πνεύματος Ναὸς ἅγιος πάμφωτος. Τέλος τὸ σκοπιμώτατον, καὶ ὕστατον Πάναγνε Δημιουργίας ἁπάσης δι’ ἣν ὁ κόσμος ἐγένετο καὶ Σοῦ τῇ γεννήσει ἡ αἰώνιος τοῦ Κτίστου Βουλὴ πεπλήρωται. *Ἅγιος Ἀνδρέας τῆς Κρήτης, Προσόμοιον πλ. Α´ ήχου. (Θεοτοκάριον, εκδοθέν το πρώτον παρά του Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου του Ναξίου, εκδ. Σωτ. Σχοινά, Βόλος 1991, σ. 107).

Παναγία, την Σηλυβριανή, π. Ανανίας Κουστένης

Μόρφου Νεόφυτος: Ὁ καρπὸς τῶν ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης (8.9.2021)

Προσκυνήματα κοντά στην οδό του Μαρτυρίου/Shrines along the Martyrs’Street/Επ. 16 ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ