Συναξάριον.
Τῇ Κ´(20) τοῦ μηνὸς Αὐγούστου, Μνήμη τοῦ Δικαίου Σαμουήλ, τοῦ θαυμαστοῦ Προφήτου.(ια´ αἰ. π.Χ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων καὶ ἐνδόξων τριάκοντα ἑπτὰ Μαρτύρων, τῶν ἐν Βιζύῃ τῆς Θρᾴκης (†304) καὶ ἑτέρων ἐν Φιλιππουπόλει ἀκρωτηριασθέντων καὶ ἐν πυρὶ βληθέντων καὶ τελειωθέντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων Σεβήρου, Μέμνονος καὶ Κεντυρίωνος, ὁρώντων τὸ μαρτύριον τῶν ὡς ἄνω τριάκοντα καὶ ἑπτὰ Μαρτύρων ἐν Βιζύῃ καὶ παρορμηθέντων εἰς ὁμολογίαν καὶ μαρτύριον, καὶ οὕτω τελειωθέντων. (†304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Φιλίππου ἐπισκόπου Ἡρακλείας, Σεβήρου ἱερέως καὶ Ἑρμοῦ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων Ῥηγίνου καὶ Ὀρέστου τῶν Τηρώνων, ἐν Κύπρῳ ἀθλησάντων. (†305)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μάρτυρος Λουκίου τοῦ Βουλευτοῦ, τοῦ ἐκ Κυρήνης μὲν καταγομένου, κατὰ δὲ τὴν ἄθλησιν τοῦ Ἐπισκόπου αὐτῆς Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Ἱερομάρτυρος εἰς Χριστόν ἑλκυσθέντος, καὶ ἐν Κύπρῳ παραδοθέντος αὐτοβούλως καὶ ἐν τῷ μαρτυρίῳ δοξασθέντος, ἐν ἔτει 299.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων Ἡλιοδώρου καὶ Δοσᾶ, τῶν τὸν ἀθεώτατον καὶ σκληρὸν Διώκτην Βασιλέα τῶν Περσῶν Σαβώριον ἐλεγξάντων καὶ ὑπ᾿ αὐτοῦ δεινῶς βασανισθέντων καὶ τελειωθέντων κατὰ τὴν Ἀνατολήν, ἐν ἔτει 362.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Μάρτυρος Φωτεινῆς, ἔξω τῆς θύρας τῶν Βλαχερνῶν ἀθλήσασα, ἐν τῇ Νήσω Δίο Κωνσταντινουπόλεως
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος Θεοχάρη τοῦ Νεαπολίτου, τοῦ κατὰ τὸ ἔτος 1740 μαρτυρήσαντος εἰς Νέβ-Σεχὶρ Καππαδοκίας, τὰ δὲ ἱερὰ λείψανα αὑτοῦ ἀπόκεινται ἐν Θεσσαλονίκῃ, εἰς τὸν Ναόν τῆς Ἁγ.Αἰκατερίνης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἰσαποστόλου Ἱεροθέου, Φωτιστοῦ καὶ πρώτου Ἐπισκόπου Οὐγγαρίας γενηθέντος, ἐν ἔτει 950 ἀπὸ Χριστοῦ, προσέτι δὲ καὶ τοῦ εὐσεβεστάτου Βασιλέως τῶν Οὔγγρων Στεφάνου τοῦ Α´ ἐν ἔτει 1038 τελειωθέντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ὁσίου Φιλιβέρτου, ἡγουμένου τῶν Μονῶν Ζυμιὲζ καὶ Νουαρμουτιέ ἐν Γαλλίᾳ. (†685)
Στίχοι εἰς τὸν προφήτην Σαμουὴλ
Μύσας τελευτῇ καὶ Σαμουὴλ ὁ βλέπων,
Τὸ ζῶν ἀεὶ φῶς καὶ τελευτήσας βλέπει.
Βῆ δ᾿ ὁρόων μέλλοντα Σαμουὴλ εἰκάδι ἔνθεν.
Στίχοι εἰς τὸν Θεοχάρην τὸν Νεαπολίτην
Χάριν Θεοῦ τοὺς σαρκικοὺς ᾧδε γάμους,
Θεοχάρης ἀρνηθείς, στέφεται μάρτυς.
Άγιος Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ
Ένα απόσπασμα από την Αγία Γραφή μας μιλά για τον Σαμουήλ τη στιγμή που άκουσε στον ύπνο του για πρώτη φορά τη φωνή του Θεού να τον καλεί :” Σαμουήλ, Σαμουήλ!”. Ο Σαμουήλ τρέχει προς τον Ηλί, που ήταν αρχιερέας, και του λέει:” Εδώ είμαι, με κάλεσες;”. ” Όχι, δεν σε κάλεσα. Πήγαινε και ξανακοιμησου “. Μια δεύτερη φορά, άκουσε τη φωνή του Θεού να τον καλεί:” Σαμουήλ, Σαμουήλ!”. Και πάλι τρέχει προς τον Ηλι και του λέει:” Εδώ είμαι, με κάλεσες;”. ” Όχι, δεν σε κάλεσα. Πήγαινε και ξανακοιμησου “. Ακούει για τρίτη φορά ο Σαμουήλ την ίδια φωνή, και τότε ο Ηλι του λέει:” Αν ακούσεις τη φωνή που σε καλεί, στάσου και πες στον Κύριο:” Λαλει, Κύριε, ο δούλος Σου ακούει!”. Η Αγία Γραφή λέει ότι στην αρχή ο Σαμουήλ δεν γνώριζε ότι ήταν η φωνή του Θεού που του μιλούσε. Είχε εκλεγεί προφήτης από τον Θεό, αλλά δεν γνώριζε αυτή τη φωνή. Το ίδιο αφορά επίσης και τον Ίδιο τον Χριστό. Πράγματι, η Αγία Γραφή λέει ότι Αυτός ” προέκοπτε σοφία και ηλικία και χάριτι παρά Θεω και ανθρώποις “.
Με έναν παρόμοιο τρόπο αρχίζει κανείς στην μοναχική ζωή. Κόβει τη σχέση του με τον κόσμο, με την έννοια ότι αφιερώνει όλη του τη ζωή για να μάθει τη γλώσσα του Θεού και τον τρόπο που πρέπει να ενεργεί. Ο σκοπός μας είναι να γνωρίσουμε το θέλημα του Θεού. Η είσοδος μας στο αιώνιο ρεύμα του Θείου θελήματος είναι ήδη μετοχή στην αιώνια ζωή του Θεού…
Όσο μου ήταν δυνατόν, μελέτησα άλλες οδούς, με την βοήθεια του Θεού οδηγήθηκα στο να μην αναγνωρίζω ως σωστή παρά την οδό που μας έμαθε ο Χριστός, και μάλιστα με το Πνεύμα το Άγιο. Δεν θέλουμε να ανακατευθουμε στις ιδέες, στις εντολές οποιουδήποτε άλλου δόγματος ή ιδέας σχετικά με το Είναι. Είμαστε Χριστιανοί, με την έννοια ότι δεν υπάρχει για μας άλλος Πατέρας από τον Πατέρα του Ίδιου του Χριστού και δεν υπάρχει άλλος κύριος από τον Ίδιο τον Χριστό. Με άλλα λόγια, προσπαθούμε να ζήσουμε τον Χριστό όπως Αυτός ο Ίδιος μας το ζήτησε: Μας είπε ότι Αυτός είναι ο Κύριος και οι άλλοι δεν είναι. (Ιωαν. 10,8). Τα λέω αυτά, διότι σχεδόν από την παιδική μου ηλικία ή μάλλον από την νεότητά μου ήρθα αντιμέτωπος με την τάση να έχω μια ” ευρεία θεωρία “, συμπαντική. Έβαζα στο ίδιο ” σακί ” τον Χριστιανισμό, τον Βουδισμό, το ισλάμ, τον Ινδουισμό… Αλλά δεν πρέπει να το κάνουμε αυτό. Μόνο ο Χριστός είναι ο Δημιουργός αυτού του κόσμου, μόνο Αυτός είναι ο Δημιουργός μας, ο Πατέρας μας, ο Αδελφός, ο Κύριος μας, τα πάντα. Δεν υπάρχει άλλος.
(Aγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ, Οικοδομώντας το ναό του Θεού, τόμος Α, Ομιλία 40: (27 Αυγούστου 1990), σελ. 440-441, 442)
Γνωρίζουμε από τη μαθητεία μας στην Αγία Γραφή ότι, αν επιδείξουμε περιφρόνηση ή έπαρση, τότε αίρεται από μας το υπεσχημένο αγαθό (όπως από τον Σαούλ η βασιλεία1), ενώ αντιθέτως, αν μετανοήσουμε2, τότε αποφεύγουμε το κακό που προελέχθη, όπως συνέβη με τους Νινευΐτες3. Έτσι σε ό,τι μας συμβαίνει κάθε φορά πρέπει να ακολουθούμε τον ίδιο κανόνα: «Τον Θεόν φοβού και τας εντολάς αυτού φύλασσε»4. Στην έκφραση αυτή εμπεριέχεται όλη η σοφία. Τι όμως θα συμβεί, καλό ή κακό, αυτό εναπόκειται στο χέρι του Θεού.
Κάποιος ιερομόναχος της Μονής μας μου μιλούσε για τον εαυτό του. Κάποιο πρωί, ενώ ήταν ακόμη ξαπλωμένος στο κρεβάτι, ήλθε στο σπίτι του κάποιος ευσεβής άνδρας, ασκητής (που τον γνώριζε ελάχιστα). Και μόλις ο ασκητής αυτός τον πλησίασε, εκείνος ανασηκώθηκε, κάθησε στο κρεβάτι και από αμηχανία έσκυψε το κεφάλι για να τον χαιρετήσει. Ο ασκητής βάζοντας τα χέρια στο κεφάλι του τελευταίου άρχισε να τον «χειροτονεί». Θεωρώντας τον εαυτό του ανάξιο για το ιερατικό αξίωμα ο νυν π. Χ. απομάκρυνε τα χέρια του ασκητού. Εκείνος όμως έκανε για δεύτερη φορά το ίδιο. Τότε ο π. Χ. ταπεινώθηκε και σκέφθηκε: «Γενηθήτω το θέλημα του Κυρίου, μου είναι αδύνατο να αντισταθώ». Μετά από αυτή την «χειροτονία» (όλα έγιναν με σιωπή) ο π. Χ. έζησε περισσότερο και από είκοσι χρόνια στον κόσμο. Ακόμη και όταν ήταν πολύ νέος, έφηβος, και τον κυρίευε η επιθυμία να «διασκεδάσει» όπως οι φίλοι του, συγκρατούσε πάντοτε τον εαυτό του από κάθε έκλυτη πράξη ή επαφή λέγοντας: «Τι κάνεις· μα θα γίνεις Ιερομόναχος»! Και αυτό εκπληρώθηκε μετά από σαράντα ή και περισσότερο ακόμη χρόνια. Τώρα είναι ιερομόναχος.
(Aγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ, Αγώνας Θεογνωσίας, Επιστολή 7, σελ.121 )
***
Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς
Περισυλλογή
Ας αναλογιστούμε τη θαυμαστή εμφάνιση του Θεού στο παιδί Σαμουήλ (Α Σαμουήλ, 3):
*ένα βράδυ, ενώ ο Σαμουήλ ήταν ξαπλωμένος, τον κάλεσε τρεις φορές ο Κύριος, με το όνομά του
*ο Κύριος είπε στον Σαμουήλ για την καταδίκη του οίκου του Ηλι (εξαιτίας της διαφθοράς των υιών του) και την καταδίκη όλου του Ισραήλ,
*ο Κύριος δεν θέλησε να εμφανιστεί στον αρχιερέα Ηλι ή στους γιους του, αλλά στον Σαμουήλ, ένα αθώο παιδί.
Ο πρόλογος της Αχριδος, Αύγουστος
***
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
– Γέροντα, αν ζητήσω κάτι από τον Θεό με όλη μου την καρδιά, θα μου το δώση;
– Αν σε συμφέρη, θα σού το δώση· αν δεν σε συμφέρη, πώς να σού το δώση; Είδες τί έπαθαν οι Εβραίοι που επέμεναν να τους δώση ο Θεός βασιλιά, ενώ τους προειδοποίησε ότι δεν ήταν ακόμη έτοιμοι γι’ αυτό1; Έγινε βασιλιάς ο υπερήφανος Σαούλ, που τους έβαζε βαρείς φόρους και τους βασάνιζε2.
Πολλές φορές νομίζουμε ότι αυτό που ζητάμε από τον Θεό είναι καλό, ενώ δεν είναι. Ο Θεός όμως, ο Οποίος είναι φύσει αγαθός, γνωρίζει τί χρειάζεται για τον καθέναν. Γι’ αυτό να λέμε: «Θεέ μου, ο λογισμός μου λέει ότι αυτό θα με βοηθήση. Αλλά Εσύ γνωρίζεις καλύτερα τί συμφέρει στην ψυχή μου. “Γενηθήτω το θέλημά σου”3». Οπότε, όταν με την καρδιά μας πούμε: «γενηθήτω το θέλημά σου», θα γίνη το θέλημα του Θεού, που τελικά θα είναι για το συμφέρον της ψυχής μας.
1Βλ. Α΄ Βασ. 8, 4-22.
2Βλ. Α΄ Βασ. 14, 24-31 και 22, 16-21.
Απο το βιβλίο Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι «Περί Προσευχής» , σελ. 121 Ιερόν Ησυχαστήριον Μοναζουσών “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” ·
***
Άγιος Θεοχάρης ο Νεαπολίτης (Νεβσεχηρλής) Καππαδοκίας
τρεφόμενος με την αδιάλειπτη προσευχή δεν ένιωθε το βάσανο της πείνας
Το έτος 1740 επί Σουλτάνου Αχμέτ του Γ΄ και Ιμπραήμ Πασά, γενικού διοικητού της Μικράς Ασίας, το Οθωμανικό έθνος ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Τότε εκδόθηκε διάταγμα να συγκεντρωθούν τα αρσενικά παιδιά των Χριστιανών σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
Ο Νεομάρτυς του Χριστού Θεοχάρης γεννήθηκε από Ρωμηούς γονείς στην Καππαδοκία, στο εξισλαμισμένο χωριό, τα ονομαστά Μόσχαρα. Ήταν ορφανός και από τους δύο γονείς από την παιδική του ηλικία, γι’ αυτό και οι συγγενείς του επεδίωξαν να ενταχθεί στο σουλτανικό παιδομάζωμα κατά τους χρόνους του Αχμέτ του Γ΄, έτσι μικρό παιδί τον πήραν μαζί με άλλα παιδιά σε στρατόπεδο. Ρακένδυτα, πεινασμένα , υπέφεραν τα σκλαβωμένα παιδιά τους ξυλοδαρμούς και τα βάσανα. Ο μικρός Θεοχάρης, ο οποίος είχε εμπιστευθεί τον εαυτό του στον Θεό, προσευχόταν γονατιστός μέρα νύχτα για την λύτρωσή τους.
Κάποια μέρα ο δικαστής της Νεάπολης, Ισμαήλ εφέντης, επισκέφτηκε το στρατόπεδο των παιδιών, είδε τον Θεοχάρη, του άρεσε και τον πήρε για δούλο στο σπίτι του, όπου του ανέθεσε να περιποιείται τα ζώα του.
Μετά από καιρό, ένα βράδυ, η σύζυγος του αφέντη του βλέπει τον Θεοχάρη να προσεύχεται γονατιστός με υψωμένα τα χέρια. Το ανέφερε στον σύζυγό της και αφού το συζήτησαν, αποφάσισαν να τον κάνουν γαμπρό και κληρονόμο τους. Τον κάλεσαν και του ανακοίνωσαν πως τον εκτίμησαν βλέποντάς τον δίκαιο, ευσεβή και όμορφο και πως αποφάσισαν να του δώσουν τη θυγατέρα τους . Τον ρώτησαν ποιοι είναι οι συγγενείς του και ο άγιος τους απάντησε ότι στη γη δεν έχει κανένα και μόνο πατέρα τον Θεό στον ουρανό. Τότε ο καδής του είπε ότι θα τον κάνει γαμπρό του και κληρονόμο του, με τον όρο όμως να γίνει μουσουλμάνος.
Ο άγιος απάντησε: Εγώ, αφέντη, Χριστιανός γεννήθηκα, βαφτίστηκα και δεν μπορώ ν’ αρνηθώ την πίστη του Σωτήρα μου και των πατέρων μου. Ο καδής θεώρησε προσβλητική την απάντηση του νεαρού υπηρέτη του και τον απείλησε με πείνα, βασανιστήρια και θάνατο.
Ο άγιος πήγε αμέσως τότε στον ναό του Αγίου Γεωργίου, όπου συναντήθηκε με τον αγιασμένο αρχιμανδρίτη Γεώργιο*, μετέπειτα νεομάρτυρα, εξομολογήθηκε και κοινώνησε. Ο πνευματικός τον συμβούλευσε να προσεύχεται και να διαβάζει την Αγία Γραφή.
Όταν επέστρεψε στο σπίτι του αφέντη του, έγιναν πάλι οι ίδιες προτάσεις , τις οποίες αρνήθηκε και πάλι. Ο αφέντης του τον φυλάκισε χωρίς τροφή, μόνο με λίγο νερό κατά αραιά διαστήματα . Ο άγιος προσευχόταν συνεχώς, είχε τον νου του στον ουρανό, συνομιλούσε με αγγέλους, που φώτιζαν το πρόσωπό του, με αποτέλεσμα να μην αισθάνεται το βάσανο της πείνας,
Μετά από καιρό τον έβγαλε από την φυλακή και τον ρώτησε αν άλλαξε γνώμη. Όταν αρνήθηκε και πάλι ο άγιος, διέταξε να τον δέσουν σ’ ένα άλογο και τον οδήγησαν έξω από την πόλη, μια ώρα μακριά απόσταση, σ’ ένα αμπέλι όπου υπήρχε μια λεύκα. Εκεί τον έδεσαν και του επανέλαβαν την ίδια πρόταση γι’ άρνηση ειδ’ άλλως θα τον κρεμούσαν. Ο άγιος, με τα μάτια στραμμένα στον ουρανό ζητώντας δύναμη στο μαρτύριό του, αρνήθηκε ξανά. Οι δήμιοι θεωρώντας την προσευχή του ως εμπαιγμό τον έδεσαν από τον λαιμό και, λιθοβολώντας τον, τον κρέμασαν. Στη συνέχεια τον έθαψαν εκεί μπροστά στη λεύκα.
Τότε ξαφνικά σκοτείνιασε ο ουρανός και ήρθε μεγάλη καταιγίδα με βροντές και αστραπές, με αποτέλεσμα το εκτελεστικό απόσπασμα ν’ αποπροσανατολιστεί και να παρασυρθεί από το ρεύμα του νερού. Οι κάτοικοι της Νεάπολης απορούσαν με την αιφνίδια αυτή οργή των στοιχείων της φύσεως, καθώς ο καιρός μέχρι εκείνη την ώρα ήταν αίθριος..
Η σύζυγος δε του δικαστή τον επιτιμούσε λέγοντας: Σας είπα ότι αυτός ο νέος ήταν άγιος και δεν με ακούσατε, γι’ αυτό έγιναν όλα αυτά.
Εκείνη η λεύκα ονομάστηκε τούρκικα «κανλί καβάκ» δηλαδή «λεύκη αίματος». Για μεγάλο χρονικό διάστημα όταν κάποιος έκοβε ένα κλαδί έτρεχε αίμα. Έγινε δε προσκύνημα Χριστιανών και Μουσουλμάνων.
Μετά από αρκετό καιρό εμφανίστηκε στον ύπνο μιας ευσεβούς μοναχής και ζήτησε να του κάνουν ανακομιδή των λειψάνων του σε χριστιανικό τόπο, πράγμα που έγινε με τη συμμετοχή όλων των Νεαπολιτών.
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923 τα ιερά λείψανα του αγίου τα περιέσωσαν συγγενείς του Καππαδόκες και κάποια από αυτά μεταφέρθηκαν στον Ι. Ναό της Αγίας Αικατερίνης στη Θεσσαλονίκη και έγιναν πηγή ιάσεων και θαυμάτων, στο ναό εκτίθεται μόνιμα μέρος του δεξιού χεριού του αγίου. Η δε Εταιρεία Καππαδοκικών Σπουδών, που εδρεύει στη Λάρισα, η οποια τα διέσωσε, και τμήμα τους, διά του Προέδρου της Δημητρίου Καππαδόκη, δωρίθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γεωργίου Νεαπολεως Θεσσαλονικης.
*Ο Άγιος Γεώργιος ήταν ιερομόναχος και καταγόταν από τη Νεάπολη της Μικράς Ασίας, που τούρκικα λέγεται «Νέβ Σεχήρ».Το έτος 1797 προσκλήθηκε στο χωριό Μαλακοπή -που βρισκόταν σε απόσταση έξι ωρών από τη Νεάπολη- για να ιερουργήσει σε κάποια μεγάλη γιορτή, όταν ξαφνικά στη θέση « Κομπιά Ντερέ», δηλαδή «ρεματιά» δέχθηκε την άγρια επίθεση Τούρκων βοσκών. Τον λήστεψαν, τον γύμνωσαν και, τέλος του έδωσαν μαρτυρικό θάνατο αποκόπτοντας την τιμία κεφαλή του. Το λείψανο του Αγίου ανακομίσθη σώο και ακέραιο διαχέοντα ουράνια ευωδία και Χάρη! Με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923 το ιερό λείψανο του αγίου μεταφέρθηκε στον Ι. Ναό του Αγίου Ευσταθίου στη Νέα Νεάπολη του Περισσού. Η μνήμη του Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτη τιμάται στις 3 Νοεμβρίου.
Προφήτης Σαμουήλ, άνθρωπος προσευχής, από παιδί ακολούθησε το θέλημα του Θεού. Λάλει, Κύριε, ότι ακούει ο δούλος σου.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/08/19/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b1%ce%bc%ce%bf%cf%85%ce%ae%ce%bb-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%cf%85%cf%87%ce%ae%cf%82/
Ο Προφήτης Σαμουήλ χρίει το Δαβίδ βασιλιά
https://iconandlight.wordpress.com/2018/08/19/%cf%86%ce%b8%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%e2%80%a2-%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c-%ce%b5/
Δώσ’ τους έναν βασιλιά, δεν περιφρόνησαν εσένα, αλλά Εμένα, που αρνήθηκαν να είμαι πια Βασιλιάς τους. Προφήτης Σαμουήλ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/08/20/%ce%b4%cf%8e%cf%83-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%ce%bd-%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%bb%ce%b9%ce%ac-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%86%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b1/
Ο Άγιος Θεοχάρης ο Νεαπολίτης (Νεβσεχηρλής) τρεφόμενος με την αδιάλειπτη προσευχή δεν ένιωθε το βάσανο της πείνας
https://iconandlight.wordpress.com/2021/08/19/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%cf%87%ce%ac%cf%81%ce%b7%cf%82-%ce%bf-%ce%bd%ce%b5%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%af%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bd%ce%b5%ce%b2%cf%83%ce%b5%cf%87%ce%b7/
Ἀπολυτίκιον τοῦ Προφήτου Σαμουήλ.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐκ στεῖρας ἐβλάστησας, δικαιοσύνης καρπός, προφαίνων τὴν μέλλουσαν, εὐεργεσίαν ἡμῖν Σαμουὴλ θεσπέσιε· ὅθεν ἱερατεύσας, παιδιόθεν Κυρίῳ, ἔχρισας ὡς Προφήτης, βασιλεῖς θείῳ μύρῳ. Καὶ νῦν τῶν σὲ εὐφημούντων, μάκαρ μνημόνευε.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. (Ἀρχιμ.Νικοδήμου Ἀεράκη)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Σαμουὴλ τὸν προφήτην, τὸν Νόμου φύλακα, τῆς θείας Ἀννης τὸν γόνον καὶ τοῦ λαοῦ ὁδηγόν, εὐφημήσωμεν, πιστοί, καὶ ἀνυμνήσωμεν ὡς γὰρ διδάσκαλος σεπτὸς τῶν θελημάτων τοῦ Θεοῦ, καὶ ἔλεγχος ἀσεβούντων, ἐδοξάσθη παρὰ Κυρίου, ἐν τῇ ἀγήρω καὶ μακαρίᾳ ζωῇ.
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Θεοχάρους. (Ἰσιδώρας Ἁγιοϊεροθεϊτίσσης)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ὡς Ἀκλόνητος στῦλος, Νεομάρτυς Θεόχαρες, ἔφερες τὰ ἄλγη, τὴν πεῖναν, φυλακάς τε καὶ μάστιγας· ἐδέθης ἐπ᾿ ἄλογον καὶ εἰς γῆν, ἐσύρθης δι᾿ ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ἐλιθάσθης ἐκρεμάσθης τελειωθείς, εἰς λεύκην τὴν τοῦ αἵματος. Χαίροις Νεαπολίτα Ἀθλητά, Χαίροις σφραγὶς τῆς πίστεως· Χαίροις Θεσσαλονίκης θησαυρέ, φωστὴρ Καππαδοκίας τε.
Ἀπολυτίκιον τῶν Μαρτύρων Ῥηγίνου καὶ Ὁρέστου.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Μαρτύρων σύλλογος νῦν εὐφραίνεται· ἀγγέλων ᾄσμασι μεγαλύνομεν, τὴν μνήμην ὑμῶν ἅγιοι· ἅπαντες μελωδοῦντες καὶ πιστῶς ἐκβοῶντες, χαίροντες τῆς Τριάδος, δυὰς μαρτύρων καὶ κλέος, Ῥηγίνε καὶ Ὀρέστα, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ πρεσβεύετε.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Μάρτυρος Λουκίου. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Βουλευτὴν τῆς Κυρήνης περιφανέστατον, τὸν ἐναθλήσεως δρόμον ἐν Κύπρῳ ἀνδροπρεπῶς περατώσαντα πιστῶς ἀνευφημήσωμεν, ὡς ἐδαφίσαντα βουλὰς τῶν ἀπίστων εὐσθενεῖ ἐνστάσει καὶ μαρτυρίῳ, γενναῖον Λούκιον ὕμνοις αὐτοῦ πρεσβείας ἐξαιτούμενοι.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Μάρτυρος. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.
Σωτηρίας κηρύττων τὸ Εὐαγγέλιον ἐν νήσῳ Κύπρῳ εὐτόλμως, γόνε Κυρήνης σεμνέ, καθυπέστης πολυώδυνον μαρτύριον, Λούκιε, μάρτυς εὐσταλές, στεφηφόρων Βουλευτῶν σεμνότης· διό σε πάντες ὑμνοῦντες πόθῳ λιτάς σου θεοπειθεῖς ἀπεκδεχόμεθα.
Ἀπολυτίκιον. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀθλητῶν ξυνωρίδα τὴν ἁγιόλεκτον, Ῥηγῖνον τροπαιοφόρον, πανευσθενῆ καὶ λαμπρόν, καὶ Ὀρέστην, στρατιώτην γενναιότατον, ὡς θαυμασίων φρυκτωροὺς ἰαμάτων ταῖς βολαῖς φωτίζοντας νῆσον Κύπρον ᾠδαῖς ὑμνήσωμεν θείαις αὐτῶν πρεσβείας ἐκδεχόμενοι
Ἀπολυτίκιον. (Ἀρχιμ.Νικοδήμου Ἀεράκη)
Ἦχος α´. Ἐν τῇ Γεννήσει.
Τοῦ Βυζαντίου, τὰ πανευώδη βλαστήματα, ὁμολογοῦσι, Θεὸν τὸν ἐκ Παρθένου σαρκὶ ἐλθόντα. Συντρέχουσι σὺν αὐτοῖς, Φιλιππουπόλεως οἱ καρποί, καὶ στεφανοῦνται χερσὶ τοῦ Σωτῆρος, εὐφραινόμενοι οἱ Μάρτυρες.
Ἕτερον. (Ἀρχιμ.Νικοδήμου Ἀεράκη)
Ἦχος ὁ αὐτός. Ἐν τῇ Γεννήσει.
Τὸν Ἀχιλλέα, τὸ τῶν Μαρτύρων καλλώπισμα, καὶ τοὺς ἐνδόξους, συμμάρτυρας τιμήσωμεν εὐφροσύνως· ἐτέχθησαν ἐν ζωῇ, κάρας τμηθέντες ὑπὲρ Χριστοῦ· καὶ σὺν ἀγγέλοις ἀγάλλονται πάντες, καθορῶντες φῶς τὸ ἄδυτον.
Τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς.
Ἦχος α´. Αὐτόμελον.
Ἐν τῇ γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ κοιμήσει τὸν κόσμον, οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς· καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
iconandlight 