Πατριάρχης Παύλος Σερβίας
Εκοιμήθη στις 15 Νοεμβρίου 2009
«Μόνον Συ, Κύριε, γνωρίζεις τι χρειάζεται εις ημάς»
Η προσευχή του Πατριάρχου Σερβίας Παύλου.
«Κανένας στη θορυβωδέστατη εποχή μας δεν μιλούσε τόσο χαμηλόφωνα και ταυτόχρονα δεν ακουγόταν μακρύτερα. Κανένας δεν μιλούσε λιγότερο και η ομιλία του να έλεγε περισσότερα. Κανένας στη θεληματικά τυφλή εποχή μας δεν αντίκριζε την αλήθεια με περισσότερη ηρεμία».
Μ. Μπέκοβιτς (Matija Beckovic – Матија Бећковић), Σέρβος ποιητής για τον Πατριάρχη Παύλο
”Τίποτα δεν είναι πιο πολύτιμο στη ζωή του ανθρώπου από την προσευχή. Η προσευχή κάνει το αδύνατο δυνατό . Η προσευχή είναι αναγκαία για την ψυχή του ανθρώπου, όπως είναι ο αέρας για την αναπνοή.”
”Ο Χριστός είπε στους μαθητές του: Σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Γι’ αυτό να είσθε φρόνιμοι σαν τα φίδια και αθώοι και ακέραιοι όπως τα περιστέρια. Η σοφία θα μας προστατέψει από τους λύκους, και η αθωότητα θα μας αποτρέψει από το να γίνουμε λύκοι.”
Όταν του ανακοινώθηκε ότι εξελέγη Πατριάρχης, στενοχωρήθηκε πολύ, ήταν ο μόνος που δεν επιθυμούσε να εκλεγεί Πατριάρχης. Προσευχήθηκε πολύ και δέχθηκε με ταπείνωση το θέλημα του Θεού, βάζοντας όμως ένα τάμα για τον εαυτό του στην προσευχή αυτή: «Θεέ μου, Συ γνωρίζεις ότι δεν έχω τις δυνάμεις και την ικανότητα να ανταπεξέλθω σε αυτό το υψηλό λειτούργημα, να γίνω Πατριάρχης, ποτέ μου δεν το επεθύμησα ούτε καν το σκέφτηκα. Βάζω όμως ένα τάμα από τώρα και στο εξής μέχρι να πεθάνω, να Σου λειτουργώ καθημερινά, και Εσύ, όπως γνωρίζεις, να αναπληρώσεις τις ελλείψεις μου και τις ατέλειές μου». Και όντως ο μακάριος αυτός άνθρωπος του Θεού λειτουργούσε καθημερινά, όπου και αν βρισκόταν. Ακόμη και όταν ήταν εκτός Σερβίας, σε αποστολές, λειτουργούσε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Το σπάνιο αυτό λειτουργικό του φρόνημα και η εσωτερική του ζωή τον ανέδειξαν σε αληθινό εκκλησιαστικό ηγέτη, γι’ αυτό τον αγαπούσε πολύ ο λαός, αλλά και οι αποφάσεις του σε κρίσιμα θέματα ήταν πάντοτε σοφές και μέσα στο θέλημα του Θεού.
Μετά την εκλογή του απευθυνόμενος στην Ιερά Σύνοδο είπε: «Οι δυνάμεις μου είναι μικρές και σεις το γνωρίζετε. Εγώ σ’ αυτές δεν ελπίζω. Ελπίζω στη βοήθειά σας και, επαναλαμβάνω, στη βοήθεια του Θεού, με την οποία Εκείνος μέχρι σήμερα με στήριξε. Ας είναι προς δόξαν Θεού και προς όφελος της Εκκλησίας του και του δοκιμασμένου λάου μας σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς». Κατά δε την ενθρόνισή του την επόμενη μέρα είπε τα εξής: «Ανερχόμενος ως 44ος Πατριάρχης Σερβίας στον θρόνο του αγίου Σάββα δεν έχω κανένα δικό μου πρόγραμμα για το πατριαρχικό έργο. Το πρόγραμμά μου είναι το Ευαγγέλιο του Χριστού, η καλή αυτή αγγελία περί του Θεού μεθ’ ημών και της Βασιλείας Του εντός ημών εφ’ όσον με την πίστι και την αγάπη Τον δεχθούμε»!
Σχολιάζων, μετά 15 έτη από της εκλογής, ο μητροπολίτης Μαυροβουνίου κ. Αμφιλόχιος το γεγονός έγραφε: «Ο μοναδικός άνθρωπος που δεν ήθελε πράγματι να γίνει Πατριάρχης, ήταν ο Πατριάρχης Παύλος!».
Γράφει ο π.Λίβυος: «Ο επίσκοπος της εκκλησίας του Χριστού Παύλος και Πατριάρχης της Σερβικής εκκλησίας, δεν άσκησε -ως συνήθως γίνεται από τις θέσεις αυτές- εξουσία. Δεν άφησε τον εαυτό του να γοητευθεί από την δαιμονική γοητεία της εξουσίας. Δεν υπηρέτησε την διπλωματία. Ούτε ιερή ούτε ανίερη. Δεν έκανε μικροπολιτική και μακροπολιτική. Ήταν Χριστιανός. Ακέραιος. Αυθεντικός. Μαρτυρικώς μαρτυρών την πίστη του στο Χριστό.
Αγωνίστηκε κόντρα σε όλες τις αντιεκκλησιαστικές, αντιχριστιανικές κοσμικές απόψεις και αντιλήψεις ότι η διοίκηση της εκκλησίας δεν ασκείται με προσευχή και νηστεία, με αρετή και πνευματικότητα, αλλά με δημόσιες σχέσεις, με διπλωματία και πολιτική. Καθώς δε και με την νεοεκφρασθείσα αλλά καθόλου άγνωστη από το εκκλησιαστικό παρελθόν άποψη ότι η αποστολή του επισκόπου δεν είναι η τέλεση της Θείας Ευχαριστίας και η εν Χριστώ διακονία, αλλά η διοικητική γραφειοκρατική συνδιαλλαγή με το κράτος και τις εξουσίες του κόσμου τούτου, κάτι σαν εκκλησιαστικός νομάρχης.
Ο Πατριάρχης Παύλος εκλέχτηκε με κλήρο κατά την Σερβική παράδοση. Δεν πήρε μέρος σε συντεχνίες και εκλογικά μαγειρέματα. Άφησε τον Θεό να μιλήσει μέσα από καθαρές διαδικασίες.
Όταν κηρύχτηκε από τον υπεραντλαντικό σουλτάνο (Η.Π.Α) ο πόλεμος ενάντια στην Σερβία δεν υπεράσπισε τον λαό του μόνο με παρουσία, φιλανθρωπική διακονία κ.α τα οποία επιτυχώς πολλές φορές διεκπεραιώνουν και μη θρησκευτικές ομάδες εθελοντών ακτιβιστών και οργανισμών. Αλλά ως αληθινός χριστιανός επίσκοπος μπόλιασε την φιλανθρωπία με την προσευχή και νηστεία. Δεν έφαγε λάδι όσες μέρες κράτησε ο πόλεμος πενθών για τον σφαγιασθέντα λαό του και τελούσε την Θεία Λειτουργία καθημερινά όπου και εάν βρισκόταν. »
***
‘‘Ο Πατριάρχης φροντίζει ο ίδιος τον εαυτόν του σε όλες τις ανάγκες του: μόνος του ετοιμάζει το φαγητό του, καθώς η διατροφή του, καθ’ όλο το έτος, είναι σχεδόν νηστίσιμος -συνήθως τρώγει βραστά λαχανικά, το λάδι το προσθέτει μόνο κατά τις εορτές, σπανιότατα τρώγει λίγο ψάρι, κρέας ποτέ. Το αγαπημένο του ρόφημα είναι ο χυμός ντομάτας, και η τροφή της αρεσκείας του είναι η τσουκνίδα. Όταν δεν νηστεύει, του αρέσουν τα γαλακτοκομικά. Τα ενδύματά του τα ράπτει, τα επιδιορθώνει και τα πλένει ο ίδιος. Όπως διορθώνει και συντηρεί και τα υποδήματά του.
Εκτός αυτού προσέχει και το τι γίνεται γύρω του. Στο Πατριαρχείο επιθεωρεί και φροντίζει όλα να λειτουργούν όσο καλύτερα γίνεται. Όταν τελειώση το ωράριο της εργασίας και όλοι έχουν αναχωρήσει, τότε ο Πατριάρχης έρχεται να σβήσει τα φώτα, τα οποία λησμόνησαν οι εργαζόμενοι. Συχνάκις μόνος του διορθώνει και τα υδραυλικά, τα παράθυρα, τα κλείθρα …;
Φροντίζει παντού όπου υπάρχει ανάγκη και περί των πραγμάτων της γης, αν και τονίζει ότι η πραγματική πατρίς ημών είναι «άνω», και για τούτο υπενθυμίζει ότι πρέπει να προσέχωμεν: «Όταν μία μέρα παρουσιασθούμε ενώπιον των προγόνων μας, να μην αισχυνθούμε για αυτούς, ούτε εκείνοι να αισχυνθούν για μας».(Πηγή: Περιοδικό «ΝΙΝ», μετάφραση από τα σερβικά: Μ.Β.).
”Ο δρόμος του Θεού δεν είναι εύκολος, αλλά είναι τίμιος.”
”Η Ταπείνωση, είναι η μητέρα, το θεμέλιο και η βάση όλων των ευαγγελικών αρετών.”
iconandlight 