Η νίκη της Θείας Αγάπης
Χριστούγεννα στη Φυλακή με τον άγιο Βαλέριο Γκαφένκου (†18.2.1952)
Τα Χριστούγεννα ο Βαλέριος ήταν αρκετά ζωογονημένος. Τη νύχτα εκείνη των αγγελικών ψαλμωδιών συνέθετε τα θαυμάσια κάλαντα των κρατουμένων του Τίργου Όκνα.
Εκείνη τη νύχτα των Χριστουγέννων δε θα την ξεχάσω ποτέ…. αισθάνθηκα ότι με καλεί με τη ματιά του. Με παρακαλεί να πάω κοντά του. Με κοιτούσε με ένα βάθος που ποτέ μέχρι τη στιγμή εκείνη δεν τον είχα αισθανθεί. Έκανε το σταυρό του. Μετά πήρε το χέρι μου. Ένα βαθύ ρίγος με διεπέρασε.
-Ιωάννη, εσύ είσαι ο καλύτερός μου φίλος, μου είπε. Αλλά τώρα δεν έρχομαι σαν φίλος σε σένα. Έρχομαι να σου ζητήσω μια συμβουλή, να σου κάνω υπακοή. Θέλεις να με ακούσεις;
-Σε ακούω, απάντησα, αλλά δεν ξέρω αν είμαι άξιος για την εμπιστοσύνη σου σε μένα.
Ο Βαλέριος έκλεισε τα μάτια και μου είπε ήρεμος:
-Αυτή την νύχτα αγρυπνούσα. Περίμενα να ακούσω τη μελωδία από τα κάλαντα που συνέθετα. Ήθελα να είναι πολύ ωραία. Την έψαλλα στο νου μου. Την αισθάνθηκα να κατεβαίνει από τους ουρανούς. Ήμουν άγρυπνος, νηφάλιος και ήρεμος όταν ξαφνικά σήκωσα τα μάτια μου και στην άκρη του κρεβατιού είδα την Παναγία, ντυμένη στα λευκά, όρθια, ζωντανή, πραγματική. Ήταν χωρίς το Βρέφος. Η παρουσία της μου φαινόταν ζωντανή. Η Παναγία ήταν πραγματικά δίπλα μου. Ήμουν πολύ ευτυχής. Είχα ξεχάσει τα πάντα. Τότε Αυτή μου είπε:
«Εγώ είμαι η αγάπη σου! Να μη φοβάσαι! Να μην αμφιβάλλεις! Η νίκη θα είναι του Υιού μου! Αυτός αγίασε τώρα αυτό τον τόπο και τον ετοίμασε για όσα θα γίνουν στο μέλλον. Οι δυνάμεις του σκότους αυξάνουν και ακόμη θα φοβίζουν τον κόσμο, αλλά θα αφανιστούν. Ο Υιός μου περιμένει τους ανθρώπους να επιστρέψουν στην πίστη. Σήμερα οι υιοί του σκότους είναι πιο ατρόμητοι από τους υιούς του φωτός. Έστω κι αν σας φαίνεται ότι δεν υπάρχει πια πίστη στη γη, να ξέρετε ότι η απολύτρωση θα έλθει, αλλά με φωτιά και εμπρησμούς. Ο κόσμος πρέπει ακόμη να υποφέρει. Εδώ, όμως, υπάρχει πολλή πίστη και ήρθα να σας ενθαρρύνω. Κρατείτε την ομολογία σας. Ο κόσμος ανήκει στον Χριστό!»
Μετά η Παναγία εξαφανίστηκε και εγώ έμεινα πλημμυρισμένος από ευτυχία…
Αισθανόμουν κι εγώ αγιασμένος, ανακαινισμένος, συμμετέχοντας στο θαύμα. Με συστολή, αλλά και με πεποίθηση του είπα απλά:
-Ο Θεός μας προστατεύει. Εμείς μπορούμε να πέσουμε, αλλά Αυτός θα νικά. Χρειαζόμαστε πίστη και τώρα μπορούμε να έχουμε περισσότερη. Να προσευχόμαστε!
Είπαμε μαζί μια σύντομη προσευχή. Και, στην ησυχία του θαλάμου 4, που ήταν χώρος για τους ετοιμοθάνατους, για μια στιγμή οι ψυχές μας ενώθηκαν και ανέβηκαν στον ουρανό… Η προσευχή, σαν μια ουράνια σκάλα, κατέβαζε αγγέλους από τους ουρανούς στη γη. Οι ουρανοί ήταν εδώ, οι ουρανοί ήταν παντού.
…Τα γαλανά του μάτια ανοίχθηκαν πελώρια, φωτεινά, και μ’ αγκάλιασε με τη ζεστασιά τους. Χαμογέλασε ευτυχής και είπε:
– Τι καλά είναι να σε νιώθω δίπλα μου! Σε λίγο θα τελειώσω μια ωραία ψαλμωδία για το Τίργου Όκνα.
– Κάτσε ήρεμος, του είπα, και κάθισα σε μια καρέκλα για να αποκοιμηθώ.
Αυτός, όμως, μου είπε:
Εσύ θα είσαι ο πρώτος που θα ακούσει τα κάλαντά μου. Να σου πω τους στίχους….
(Αναφέρουμε εδώ μόνο δύο ιδέες απ’ αυτούς τους στίχους: ότι ο Κύριος έκανε τις καρδιές των κρατουμένων φάτνη για την Γέννησή Του και ότι σήμερα τα Χριστούγεννα μετακόμισαν από το ουράνιο παλάτι του Κυρίου στη φυλακή, εκεί που ο ίδιος ο Κύριος είναι φυλακισμένος, μαζί με τους πιστούς δούλους Του)..
….. Ανεξάρτητα από την ηλικία τους και την ποινή τους οι κρατούμενοι των κομμουνιστικών φυλακών πάλευαν τα Χριστούγεννα με την πείνα,το κρύο,τη βρωμιά,τα βασανιστήρια και τις αρρώστιες
Παρόλα αυτά ο Χριστός βρισκόνταν παρών ανάμεσά τους.’Οπως ο Χριστός γεννήθηκε σε μια φτωχική φάτνη στη Βηθλεέμ,την ώρα που οι άλλοι είχαν βρει ένα κατάλυμα,έτσι ο Σωτήρας Χριστός γεννήθηκε και στα παγωμένα κελιά των κομμουνιστικών φυλακών.
Ο ομολογητής πατέρας Ιουστίνος Πίρβου θυμάται«Κυρίως στις γιορτές δεν μπορούσες ούτε να αναπνεύσεις. Αυτήν την περίοδο οι δαίμονες ”όπλιζαν”. Ένας δαιμονισμένος μπορεί να ήταν ήρεμος όλη την εβδομάδα όταν όμως έφτανε ο εσπερινός του Σαββάτου και η Κυριακή,η ημέρα της Αναστάσεως,τότε ο Θεός να σας φυλάξει.Ορμούσαν επάνω μας σαν λυσσασμένα σκυλιά.Την νύχτα των Χριστουγέννων,του Πάσχα ή της Αναλήψεως οι βάρδιες τριπλασιαζόνταν»!
Ο Αθανάσιος Μπερζέσκου,ενθυμούμενος τα Χριστούγεννα του 1952 διηγείται:«Επιτέλους το σινιάλο για να αρχίσουν τα κάλαντα δόθηκε.’Οσοι ήμασταν στο κελί-4 άτομα-έχοντας την έκφραση που είχαμε όταν ήμασταν παιδιά,την καρδιά να χτυπά δυνατά,τα χέρια μπηγμένα στα σιδερένια παράθυρα και τα μάτια να πετάνε σπίθες μέσα στο μισοσκόταδο αρχίσαμε όλοι οι κρατούμενοι απ’όλα τα κελιά να τραγουδάμε”O,ce veste minunata”(Ω,τι χαρμόσυνο νέο).Οι φύλακες απελπισμένοι χτυπούσαν τις πόρτες με γροθιές και με κλωτσιές,απειλώντας μας και διατάζοντάς μας να σταματήσουμε.Οι κάτοικοι του Αϊουντ(η μικρή πόλη όπου βρισκόνταν οι φυλακές)είχαν μαζευτεί έξω από τις φυλακές ακούγοντας έκπληκτοι τα κάλαντα,ενώ οι φωνές τους ενώθηκαν με τις δικές μας!
Αυτές οι στιγμές έμειναν βαθιά χαραγμένες μέσα μας.Εκείνες τις ώρες μπορούσαν ν’ανοίξουν όλες τις πόρτες και οι φύλακες να μας σκοτώσουν στο ξύλο,εμείς δεν φοβόμασταν τίποτα.Ήμασταν με τον Θεό και ο Θεός ήταν μαζί μας.
(Από το συγκλονιστικό βιβλίο του Ιωάννη Ιανολίδε «Ρουμάνοι Ομολογητές και Μάρτυρες του 20ού αιώνα», εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη , σελ. 171).
***
«καταβήσεται ως υετός επί πόκον και ωσεί σταγών η στάζουσα επί την γην.
ανατελεί εν ταις ημέραις αυτού δικαιοσύνη και πλήθος ειρήνης, έως ου ανταναιρεθή η σελήνη.
και κατακυριεύσει από θαλάσσης έως θαλάσσης και από ποταμών έως περάτων της οικουμένης». Ψαλ. 71,6-8
Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
Η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και μίλησε σε πολλούς ανθρώπους σε πρόσφατες εποχές. Είπε ότι μεσιτεύει στον Υιό της για μας, αλλά εμείς δεν μετανοούμε. Μας συμβούλευσε σε πολλές περιπτώσεις να μετανοήσουμε, διότι ο καιρός περνάει κι έρχονται δύσκολες μέρες για τους χριστιανούς. Μας λέει ότι πρέπει να μετανοήσουμε, έτσι ώστε να μην έχουμε την ίδια τύχη με εκείνους που απομακρύνθηκαν από τον Θεό.
Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι η γη προσέφερε το σπήλαιο για τη γέννηση του Σωτήρα, και η ανθρωπότητα προσέφερε την Υπεραγία Θετόκο. Και αυτό έγινε προκειμένου ο Κύριος να κατέλθει ανάμεσά μας και να γίνει άνθρωπος για να μας σώσει. Πήρε πάνω του τη φύση μας για να μπορέσει να τη μεταμορφώσει και να την ανανεώσει. Και όλοι όσοι είναι εν Χριστώ Ιησού είναι καινή κτίση, νέοι άνθρωποι.
Η ζωή στη γη είναι πολύ μικρή, αφάνταστα μικρή. Αλλά μας έχουν δοθεί πολλά σ΄αυτή τη μικρή χρονική περίοδο της ζωής μας. Μας έχουν δοθεί προκειμένου να μπορέσουμε να στραφούμε προς τον Θεό εκ βάθους καρδίας. Εκείνος είναι ο Ένας που μπορεί να μεταμορφώσει και να αναστήσει τις ψυχές μας. Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεού.
Εις τους Αίνους, Στιχηρά Προσόμοια, Ποίημα Ρωμανού του Μελωδού.
Ήχος πλ. β’ Αυτόμελον
Αι Αγγελικαί, προπορεύεσθε Δυνάμεις, οι εν Βηθλεέμ, ετοιμάσατε την Φάτνην· ο λόγος γαρ γεννάται· η σοφία προέρχεται, δέχου ασπασμόν η Εκκλησία, εις την χαράν της Θεοτόκου, λαοί είπωμεν· Ευλογημένος ο ελθών, Θεός ημών δόξα σοι.
Ανίσχει ο Αστήρ, Ιακώβ εν τω Σπηλαίω. Δεύτε και ημείς, προεόρτια τελούντες, συνδράμωμεν τοις Μάγοις, τοις Ποιμέσι συνέλθωμεν· ίδωμεν Θεόν εν τοις σπαργάνοις, ίδωμεν Παρθένον γαλουχούσαν, φρικτόν θέαμα! Ο Βασιλεύς του, Ισραήλ, Χριστός παραγίνεται.
Βουνοί γλυκασμόν, σταλαξάτωσαν· Ιδού γαρ, ήκει ο Θεός, εκ Θαιμάν Έθνη ηττάσθε· Προφήται Πατριάρχαι σκιρτήσατε· άνθρωποι χορεύσατε ενθέως, ο ισχυρός και μέγας Άρχων, Χριστός τίκτεται· ο Βασιλεύς των ουρανών, εν γη παραγίνεται.
Να μη φοβάσαι! Να μην αμφιβάλλεις! Η νίκη θα είναι του Υιού μου!Ο κόσμος ανήκει στον Χριστό!Η Παναγία στον άγιο Βαλέριο Γκαφένκου
https://iconandlight.wordpress.com/2014/12/26/%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BC%CF%86%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA/
iconandlight 