Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Αλεξάνδρου «Νιέφσκι»
Αγγελίνα/Αγγελική Μπράνκοβιτς, η επικαλούμενη “Μητέρα Αγγελίνα”, πριγκίπισσα Σερβίας, οσία μοναχή και ιδρύτρια Μονής στο Κρουσεντόλ Σερβίας, σύζυγος Αγ. Στεφάνου Μπράνκοβιτς(30/8, +1446)
Θεοφύλακτος ιερέας δια Χριστόν σαλός της μονής Αγίας Σκέπης Μιχαϊλόφ του Ρυαζάν (1779 – 1841)
Φαντίνος ο Καλαβρός
16 Θηβαίοι μάρτυρες στις Θήβες Αιγύπτου
Σαρματάς όσιος ερημίτης στην Αίγυπτο
Άγιος Αλέξανδρος του Σβίρ
Εορτάζει στις 30 Αυγούστου
Είπε ο αββάς Σαρματάς:
«Προτιμώ άνθρωπο πού αμάρτησε, εάν κατάλαβε ότι αμάρτησε και μετανοεί, παρά άνθρωπο πού δεν αμάρτησε και έχει τον εαυτό του για ενάρετο».
Έλεγαν για τον αββά Σαρματά ότι πολλές φορές έκανε άσκηση επί σαράντα ημέρες σύμφωνα με τη γνώμη του αββά Ποιμένα, και περνούσαν οι μέρες σαν ένα τίποτε γι΄αυτόν. Ήρθε ο αββάς Ποιμήν και του λέει:
«Πές μου τι έχεις κερδίσει κάνοντας τόσο κόπο».
Εκείνος έλεγε: «Τίποτε περισσότερο».
Του λέει πάλι ο αββάς: «Δεν θα σ΄αφήσω, αν δεν μου πεις».
Εκείνος είπε: «Ένα μόνο είδα, ότι αν πω στον ύπνο «πήγαινε», πηγαίνει. Και αν πώ «έλα», έρχεται».
Είπε πάλι (ο αββάς Ποιμήν):«Εάν ο άνθρωπος θα θυμάται το ρητό της Γραφής ότι τα λόγια σου θα σε δικαιώσουν και τα λόγια σου θα σε καταδικάσουν (Ματθ. 12,37), θα προτιμάει μάλλον να σιωπά».
Έλεγαν οι Γέροντες τίποτε δεν είναι χειρότερο από την κατάκριση.
Ένας άγιος άνθρωπος, όταν είδε κάποιον να αμαρτάνει, δάκρυσε και είπε: «Αυτός σήμερα και εγώ σίγουρα αύριο». Ακόμη κι αν πραγματικά αμαρτήσει κάποιος μπροστά σου, μην τον κρίνεις, αλλά να θεωρείς τον εαυτό σου πιο αμαρτωλό απ’αυτόν, έστω κι αν είναι κοσμικός.
Ρωτήθηκε ένας Γέροντας: «Γιατί δεν μπορώ να κατοικήσω μαζί με άλλους αδελφούς;» Κι εκείνος είπε: «Γιατί δεν φοβάσαι τον Θεό. Αν θυμόσουν αυτά που λέει η αγία Γραφή ότι στα Σόδομα σώθηκε ο Λώτ, επειδή δεν κατέκρινε κανένα (Γεν. 19,1-23• πρβλ. Β’ Πετρ. 2,6-8) και εσύ θα έβαζες τον εαυτό σου να κατοικήσει και σε θηρία ανάμεσα ».
Ο ευλογημένος Θεοφύλακτος ο δια Χριστόν σαλός του Ρυαζάν σε όλη του τη ζωή εποίησε την εντολή του Σωτήρα: «Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν», (Ματθαίος 6:33).
***
“Ο Όσιος Αλέξανδρος του Σβιρ μία νύκτα προσηύχετο στην καλύβη του. Ξαφνικά, ένα δυνατό φως έλαμψε και ο Άγιος είδε Τρεις Άνδρας, ένδεδυμένους απαστράπτοντας λευκούς χιτώνας, οι Οποίοι τον επλησίαζαν. Έκλαμπροι με ουράνια δόξα, φεγγοβολούσαν με καθαρή λαμπρότητα υπέρ τον ήλιον! Ο κάθε Ένας από Αυτούς κρατούσε στο χέρι Του σκήπτρο! Ο Άγιος έπεσε κάτω με τρόμο και όταν συνήλθε, έβαλε βαθειά μετάνοια έως εδάφους. Ανασηκώνοντάς τον ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ οι Άνδρες του είπαν: “Έχε πίστιν, ευλογημένε, και μη φοβήσαι”! Είπαν στον Άγιο να κτίση μία εκκλησία και μία μονή. Ο Άγιος έπεσε διαμαρτυρόμενος για την αναξιότητά του, όμως ο Κύριος τον ΑΝΑΣΗΚΩΣΕ και του παρήγγειλε να εκπληρώση τις εντολές. Ο Άγιος ερώτησε σε ποιο όνομα θα έπρεπε να αφιερωθή ο ναός. Ο Κύριος του είπε: “Αγαπημένε, όπως βλέπεις σου ομιλεί ο Ένας σε Τρία Πρόσωπα, γι’ αυτό να κατασκευάσης τον ναό στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, της Ομοουσίου Τριάδος. Σου αφήνω την ειρήνη και σου δίδω την ειρήνη Μου”.
Στις 5 Ιανουαρίου 1918, οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν το μεγαλύτερο τμήμα της Ρωσικής Θηβαϊδος του Βορρά. Οι κομμουνιστές την μετέβαλαν σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Η Μονή του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ δοκίμασε την ίδια μοίρα των πολλών Μοναστηριών της περιοχής: έγινε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, γνωστό ως «Σβίρλαγκ» («Στρατόπεδο του Σβίρ»). Τελικά, το τμήμα της Αγίας Τριάδος της Μονής μετατράπηκε σε ψυχιατρικό άσυλο. Το Λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου εφέρθη στο ανατομικό μουσείο της Αγίας Πετρουπόλεως, το οποίο στεγαζόταν στην Στρατιωτική Ιατρική Ακαδημία. Τον Δεκέμβριο του έτους 1997 το Λείψανο του Αγίου ευρέθη!Πριν από την μεταφορά του Λειψάνου στον Ναό, ετελέσθη μία δέηση στην αίθουσα εξετάσεων της Ιατρικής Ακαδημίας. Προς έκπληξιν και πνευματική αγαλλίασιν των παρόντων, τα χέρια και τα πόδια του Αγίου άρχισαν να αναβλύζουν σταγόνες ευώδους μύρου, σαν ο Άγιος να έλεγε:«Ναι, σάς ακούω, εγώ είμαι»! Αυτή ή έκχυσις Χάριτος συνεχίσθηκε και όταν το Λείψανο μετεφέρθη στον Ναό. Η ροή του ευώδους μύρου ήταν τόσο ισχυρή, ώστε πετούσαν μέλισσες κοντά στα πόδια του Αγίου.
Ο κληρικός Αλέξιος Γιάνγκ (τώρα Ιερομόναχος Αμβρόσιος) ήταν στην Αγία Πετρούπολη όταν το Λείψανο ευρέθη. Περιγράφων την εμπειρία της προσκυνήσεώς του, γράφει αυτός ο αμερικανός προσκυνητής:
«Με έκπληξη είδα, ότι ο Άγιος δεν ήταν μόνον αδιάφθορος, αλλά το δέρμα του δεν είχε καθόλου σκουρύνει από την πάροδο πέντε περίπου αιώνων, ήταν τόσο λευκό όσο κάποιου πού ζει σήμερα. Ασπαζόμενος τα ακάλυπτα πόδια του, μπορούσα να δώ τον σχηματισμό του Θαυματουργού μύρου, σαν σταγόνες πλουσίου μέλιτος, μεταξύ των δακτύλων». Εικόνες του Αγίου, οι οποίες ευλογήθηκαν στην λειψανοθήκη, άρχισαν ομοίως να αναδίδουν είτε μύρο είτε εύωδία. Ο Δόκιμος Αλέξανδρος της Μονής του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ στεκόταν συνεχώς στην λειψανοθήκη, παρατηρώντας όχι μόνον την ποσότητα του ρέοντος μύρου, άλλα και τιςθαυματουργικές θεραπείες οι όποιες ελάμβαναν χώρα εκεί, θεραπεύθηκαν άνθρωποι με πολλές ασθένειες: παραλυτικοί, καρκινοπαθείς, πάσχοντες από δερματικές παθήσεις ή παθήσεις των οστών και δαιμονισμένοι. Μετά την μεταφορά του Λειψάνου στην Μονή του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ, τον Νοέμβριο του 1998, οι θεραπείες συνέχισαν να συμβαίνουν ενώπιόν του. Η ροή του μύρου επίσης συνεχίσθηκε αμείωτα.
«Άνθρωπε Θείων επιθυμιών…», Άγιος Αλέξανδρος του Σβίρ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/08/30/19344/
iconandlight 