Aγίου Προφήτου Mωυσέως του Θεόπτου
Εορτάζει στις 4 Σεπτεμβρίου
Σαράντα χρόνια πορεία στην έρημο
Η δυσπιστία και ολιγοπιστία του Μωυσή και των Ισραηλιτών
Σαράντα ολόκληρα χρόνια ο Ισραήλ περιπλανάται στην έρημο. Στη μακρόχρονη πορεία τους προς τη Γη της Επαγγελίας οι Ισραηλίτες συνάντησαν πολλές δυσκολίες και δοκιμασίες. Σε κάθε δοκιμασία τα έβαζαν με το Μωυσή και έλεγαν πώς προτιμούσαν να δουλεύουν σκλάβοι στην Αίγυπτο, παρά να πεθάνουν στην έρημο.
Ο Μωυσής όμως, που είχε ακλόνητη πίστη στο Θεό, υπέμενε τους γογγυσμούς των συμπατριωτών του με καρτερία. Σε κάθε δυσκολία απευθυνόταν με θερμή προσευχή στο Θεό και Εκείνος με θαυμαστή επέμβασή Του, για χάρη του Μωυσή και για να πραγματοποιηθεί το σχέδιο της σωτηρίας της ανθρωπότητας, τους προστάτευε και τους φρόντιζε σαν Πατέρας.
Με αρχηγό το Μωυσή κατορθώνει να εξέλθει εκ της γης της Αιγύπτου για να φθάσει τώρα στα πρόθυρα της Παλαιστίνης. Ο λαός ανυπομονεί να βρεθεί στη γη της Επαγγελίας (υποσχέσεως) όπου ρέει μέλι και γάλα. Ξεχνά τις ταλαιπωρίες του και χαίρεται με την προσδοκία της σύντομης αφίξεως του στην Πατρίδα.
Ο Μωυσής, σύμφωνα με εντολή του Κυρίου, έστειλε από την έρημο Φαράν δέκα Ισραηλίτες για να κατασκοπεύσουν τη Χαναάν. Ανάμεσά τους ήταν ο Χάλεβ και ο Ιησούς του Ναυή.
Αυτοί μπήκαν στη Χαναάν και την εξερεύνησαν για σαράντα μέρες. Όταν επέστρεψαν έδωσαν την αναφορά τους στο Μωυσή και σ’ ολόκληρη την ισραηλιτική κοινότητα και τους έδειξαν τους καρπούς της χώρας που είχαν πάρει μαζί τους. Είπαν ότι είναι πράγματι μια χώρα όπου ρέει γάλα και μέλι. Αλλά οι λαοί που κατοικούν εκεί ήταν πολύ δυνατοί. Οι πόλεις τους ήταν οχυρωμένες και πολύ μεγάλες. Ακόμη ανέφεραν ότι είδαν και τους απογόνους του Ανάκ, που αποτελούνταν από φυλές γιγάντων.
Εκτός από τον Χάλεβ και τον Ιησού του Ναυή, οι υπόλοιποι άρχισαν να διαδίδουν στους Ισραηλίτες φοβερά πράγματα σχετικά με τη χώρα που είχαν εξερευνήσει.
Τότε ολόκληρη η κοινότητα άρχισε να φωνάζει και να οδύρεται ενάντια στο Μωυσή και στον Ααρών, και τους έλεγαν: «Μακάρι να ‘χαμε πεθάνει στην Αίγυπτο ή σ’ αυτήν εδώ την έρημο. Γιατί μας έφερε ο Κύριος σ’ αυτή τη χώρα; Για να σκοτωθούμε στον πόλεμο; Για να αιχμαλωτιστούν οι γυναίκες μας και τα παιδιά μας; Καλύτερα να γυρίσουμε στην Αίγυπτο!»
Τότε ο Μωυσής κι ο Ααρών έπεσαν με το πρόσωπό τους στη γη, ενώ ο Ιησούς του Ναυή κι ο Χάλεβ προσπάθησαν να ενθαρρύνουν το λαό και να μην επαναστατήσει εναντίον του Κυρίου. Κι ενώ ολόκληρη η κοινότητα σκεφτόταν να τους λιθοβολήσει, φάνηκε η δόξα του Κυρίου πάνω από τη Σκηνή του Μαρτυρίου και απειλούσε με καταστροφή τους Ισραηλίτες. Ο Μωυσής ζήτησε από τον Κύριο να φανερωθεί η δύναμή του και η μεγαλοσύνη του και να συγχωρήσει την ανομία και την αμαρτία του λαού, αλλά και να μην αφήσει τίποτε ατιμώρητο.
Τότε ο Κύριος είπε στο Μωυσή: «Ως πότε θα παραπονιέται εναντίον μου αυτός ο διεφθαρμένος λαός; Αρκετά άκουσα τα παράπονα τους! Τους συγχωρώ, όπως το ζήτησες. Αλλά, επειδή όλοι αυτοί είδαν τη δόξα μου και τα θαύματα, που έκανα στην Αίγυπτο και στην έρημο κι ωστόσο έβαλαν επανειλημμένα σε δοκιμασία την υπομονή μου κι αρνήθηκαν να με υπακούσουν, κανένας απ’ αυτούς που με περιφρόνησαν δε θα δει τη χώρα που υποσχέθηκα με όρκο στους προγόνους τους. Τα κορμιά τους θα μείνουν σ’ ετούτη εδώ την έρημο, όλοι όσοι έχουν καταχωρηθεί από είκοσι ετών και πάνω και δυσανασχέτησαν εναντίον μου. Όλοι εκτός από το Χάλεβ, γιο του Ιεφοννή και τον Ιησού, γιο του Ναυή. Τα παιδιά σας όμως, θα τα φέρω εκεί και θα γνωρίσουν τη χώρα που εσείς περιφρονήσατε. Αλλά μέχρι τότε θα περιπλανιέστε για σαράντα χρόνια. Τα παιδιά σας θα τιμωρούνται για τη δική σας απιστία, ώσπου όλοι εσείς να πεθάνετε στην έρημο. Όπως κάνατε σαράντα μέρες για να εξερευνήσετε τη χώρα, έτσι θα πληρώνετε τις αμαρτίες σας σαράντα χρόνια, ένα χρόνο για κάθε μέρα. Και έτσι θα μάθετε τι σημαίνει να σας εγκαταλείψω εγώ. Αύριο, λοιπόν, σηκωθείτε και γυρίστε πίσω στην έρημο προς την κατεύθυνση της Ερυθράς θάλασσας».
Από τους άντρες που είχε στείλει ο Μωυσής για να κατασκοπεύσουν τη χώρα, επειδή διέδιδαν συκοφαντίες γι’ αυτήν και τη δυσφημούσαν, κι έτσι έκαναν όλη την κοινότητα να παραπονιέται εναντίον του Θεού, ο Κύριος τους χτύπησε με θανατικό και πέθαναν. Από τους κατασκόπους εκείνους, οι μόνοι που επέζησαν ήταν ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ.
Ο Μωυσής τα διαβίβασε όλα αυτά στους Ισραηλίτες και ο λαός έπεσε σε βαρύ πένθος. Παρά τις προειδοποιήσεις του Μωυσή, προσπάθησαν να μπουν μόνοι τους στη γη της Επαγγελίας. Τότε κατέβηκαν οι Αμαληκίτες και οι Χαναναίοι, που κατοικούσαν σ’ εκείνα τα μέρη, τους χτύπησαν και τους καταδίωξαν.
Ολόκληρη η ισραηλιτική κοινότητα έφτασε στην έρημο Σιν και στρατοπέδευσαν στην Κάδης. Εκεί πέθανε η Μαριάμ και ενταφιάστηκε.
Στην περιοχή δεν υπήρχε καθόλου νερό και όλοι ξεσηκώθηκαν εναντίον του Μωυσή και του Ααρών. Τότε ο Μωυσής πήρε το ραβδί και σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, πήγε μπροστά σ’ ένα βράχο. Σήκωσε το χέρι του, χτύπησε το βράχο με το ραβδί του δύο φορές και τότε ξεπήδησε άφθονο νερό και ήπιε η κοινότητα και τα ζώα τους.
Εκεί στις πηγές της Μεριβά φαίνεται ότι ο Μωυσής και ο Ααρών εναντιώθηκαν στον Κύριο και τον παρόργισαν, γι’ αυτό ο Κύριος τους είπε: «Επειδή εναντιωθήκατε στην εντολή μου και δε μου δείξατε αρκετή εμπιστοσύνη και δεν προβάλατε στα μάτια των Ισραηλιτών την αγιότητα και τη δύναμή μου. Γι’ αυτό δε θα φέρετε εσείς αυτή την κοινότητα στη χώρα που εγώ τους δίνω». Η απόφαση αυτή του Κυρίου είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει ο Μωυσής το προνόμιο να οδηγήσει το λαό στη γη της Επαγγελίας.
Όταν η ισραηλιτική κοινότητα έφυγε από την Κάδης και έφτασε στο όρος Ωρ, στα σύνορα με την Εδώμ, εκεί στην κορυφή πέθανε ο Ααρών. Η κοινότητα κήρυξε επίσημο πένθος τριάντα ημερών, στο οποίο συμμετείχαν όλοι οι Ισραηλίτες.
Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Δυσπιστία και ολιγοπιστία
– Γέροντα, γιατί ο Μωυσής για ένα παραμικρό σφάλμα στερήθηκε την Γη της Επαγγελίας;
– Δεν ήταν παραμικρό σφάλμα∙ ήταν δυσπιστία.
Ο Θεός είχε περάσει τους Ισραηλίτες από την Ερυθρά Θάλασσα, τους είχε βγάλει νερό στο Σινά, τους έτρεφε με το μάννα, τόσα θαυμαστά γεγονότα τους είχε δείξει και αυτοί, όταν τους έλειψε πάλι το νερό, γόγγυσαν. Και ο Μωυσής, όταν του είπε ο Θεός να χτυπήση τον βράχο, για να βγη νερό, δυσπίστησε.
«Μήπως μπορεί να βγη απ’ αυτόν τον βράχο νερό;», είπε.
Γι’ αυτό μετά ο Θεός του έβαλε εκείνον τον κανόνα: «Για τιμωρία ,του είπε, μόνον από μακριά θα δη την Γη της Επαγγελίας».
Αν ο Θεός δεν τους είχε βγάλει κι άλλη φορά νερό με θαυμαστό τρόπο, θα είχε ο Μωυσής κάποια ελαφρυντικά∙ τώρα όμως ήταν αδικαιολόγητος για την δυσπιστία του, γι’ αυτό ο Θεός δεν επέτρεψε να μπη στην Γη της Επαγγελίας. (ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ)
iconandlight 