Οσία Παρασκευή Ιβάνοβνα (Πάσα του Σάρωφ), η δια Χριστόν Σαλή (+1915 )
Εορτάζει στις 22 Σεπτεμβρίου
«θέατρον εγενήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις. ημείς μωροί δια Χριστόν, υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ· ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί· υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι. …» (Α’ Κορ. δ’ 9-10)
«ή φεύγων φεύγω ή εμπαίζων έμπαιζε τον μάταιον και απατεώνα κόσμον». Δηλαδή ή απομακρύνσου από αυτόν τον κόσμο, ή εφόσον παραμένεις, μάθε να περιφρονείς και να εμπαίζεις τη ματαιότητα του.
Ο φεύγων την κενήν δόξαν εν γνώσει, ούτος ήσθετο εν τη ψυχή αυτού του μέλλοντος αιώνος. Ο φεύγων του παρόντος βίου την ανάπαυσιν, τούτου ο νους κατεσκόπευσε τον μέλλοντα αιώνα.
Όσιος Ισαάκ ο Σύρος – Ασκητικά. Λόγος ΚΓ΄
Τρείς κλήσεις απαιτούν μια ειδική εκλογή από το Άγιο Πνεύμα: του αναχωρητού, του γέροντος και του διά Χριστόν σαλού. Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ
Η Πάσα του Σάρωφ – Ντιβέγιεβο, κατάγοταν από οικογένεια χωρικών της περιοχής του Ταμπώφ, όπου γεννήθηκε το 1785. Αρχικά έζησε έγγαμο βίο, αλλά δεν απέκτησε παιδιά. Μετά το θάνατο του συζύγου της υπέφερε πολύ, έκανε ένα προσκύνημα στο Κίεβο όπου άλλαξε τελείως εσωτερικά, έγινε μοναχή και πήρε το όνομα Παρασκευή.
Περιπλανήθηκε αρκετά υπομένοντας την πείνα, το κρύο και τη ζέστη. Όμως κατά το θέλημα του Θεού πήγε και έζησε για 30 χρόνια στο δάσος του Σαρώφ, ως διά Χριστόν Σαλή, σε μία σπηλιά που έσκαψε μόνη της. Από τη νηστεία και την άσκηση έμοιαζε με την οσία Μαρία την Αιγυπτία. Εκεί ο Θεός επέτρεψε να υποστεί την ίδια δοκιμασία με τον όσιο Σεραφείμ,την χτύπησαν σκληρά κακοποιοί και έφτασε κοντά στο θάνατό. Μετά το θάνατο της οσίας Πελαγίας Ιβάνοβνα και με εντολή του Αγίου εγκαταστάθηκε στο Ντιβέγιεβο. Στο Ντιβέγιεβο ήρθε το φθινόπωρο του 1884. Η Πάσα εγκαταστάθηκε σε ένα ξεχωριστό σπίτι, το οποίο βρίσκεται κοντά στην πύλη του μοναστηριού.
Φορούσε πάντοτε καθαρά και ανοιχτόχρωμα ρούχα κι αγαπούσε τις κούκλες, σαν ένα μικρό παιδί. Είχε πολλές παιδικές κούκλες τις οποίες φρόντιζε σαν παιδιά της. Η Πάσα κάθε φορά που κάποιος θα πέθαινε στο μοναστήρι, έπαιρνε την αγαπημένη κούκλα της και άρχιζε να την ντύνει σαν νεκρή.
Όλη τη νύχτα μέχρι το πρωί προσευχόταν. Η ζωή της ήταν μια αδιάλειπτη προσευχή του Ιησού. Είχαν ακούσει πολλές φορές να μιλά με αγίους και την Μητέρα του Θεού.
Πριν ξεκινήσει οτιδήποτε ζητούσε την ευλογία του Θεού. Ο πνευματικός κόσμος ήταν ανοιχτός για εκείνην και μπορούσε έτσι να βλέπει τις ψυχές αυτών που την επισκεπτόνταν.
Επίσης η Παρασκευή νουθετούσε και καθοδηγούσε μιαν άλλη δια Χριστόν σαλή, την οσία Μαρία Ιβάνοβνα.
Ο Θεός της δώρισε το χάρισμα της προοράσεως και της προφητείας και πολλοί άνθρωποι ζητούσαν τη βοήθειά της και τις προσευχές της.
Κατά τον χειμώνα του 1902 η Μητέρα ηγουμένη Μαρία ήταν σοβαρά άρρωστη, και οι αδελφές θρηνούσαν, και επανειλημμένα ρωτούσαν την ευλογημένη Πάσα την έκβαση της ασθένειας κι αυτή τους έλεγε: “Η μητέρα μας θα ανακάμψει σύντομα.” Και πραγματικά έτσι έγινε. Το 1904, εν αναμονή της κοιμήσεως της όμως, έλεγε συνεχώς: «Το τείχος πέφτει, η μητέρα πηγαίνει μακριά!”
Η Γερόντισσα Μαρία (Ushakov) δεν εκάνε τίποτα, και δεν πήγαινε πουθενά χωρίς την ευλογία της Πάσας Ιβάνοβνα. Η επόμενη όμως ηγουμένη, Αλεξάνδρα (Trakovskaya), δεν ακολουθήσε το παράδειγμά της.
Όταν ο Leonid Chichagov ακόμα ήταν συνταγματάρχης, και ήλθε για πρώτη φορά στο Ντιβέγιεβο, στην Πάσα, τον ευλόγησε και προέβλεψε ότι σύντομα θα γίνει ιερέας. Αμέσως μετά την χειροτονία του, του είπε επίμονα: ”Περιμένω πολύ καιρό, ο Σεραφείμ μου είπε να σας πω, να αναφερθεί στον αυτοκράτορα, ότι ήρθε η ώρα να ανοίχθει ο τάφος του και να ανακηρυχθεί η αγιότητά του.”
Ο L.M. Chichagov απάντησε ότι δεν μπορούσε να γίνει δεκτός από τον αυτοκράτορα για ένα τέτοιο θέμα – που έκρινε τρελό. Στη συνέχεια, όμως άρχισε να συλλέγει υλικό για την αγία ζωή του γέροντα Σεραφείμ. Μόλις έγραψε το “Χρονικό της μονής του Σεραφείμ Ντιβέγιεβο” το 1902 είδε σε όραμα τον άγιο Σεραφείμ και του είπε ”Σε ευχαριστώ για το Χρονικό. Ζήτα μου ό,τι θέλεις, γι ‘αυτό“.
Όταν το έφερε στον αυτοκράτορα Νικόλαο Β’ και το διάβασε, άναψε από την επιθυμία να ανακαλύψουν τα λείψανα του Αγίου Σεραφείμ, αλλά όταν το παρουσίασε στην Σύνοδο σχεδόν στο σύνολο της ήταν εναντίον.
Ο αρχιμανδρίτης Σεραφείμ ήλθε και το ανέφερε στη Πάσα, αυτή μετά από αυστηρή νηστεία δεκαπέντε ημερών, πήγαν μαζί στον τάφο του αγίου Σεραφείμ και με ένα φτιάρι, το βράδυ της 12ης Ιανουαρίου το 1903 ανοίγουν τον τάφο, όπου βρήκαν τα λείψανα κι όχι άφθαρτο το σώμα του αγίου όπως ήλπιζαν. Αυτή την στιγμή σε ένα χωριό 12 χιλιόμετρα από το Σάρωφ, στο Λαμάσοφ (Lamasovo) είδαν μια λάμψη κι ένας μοναχός είπε – Απόψε αποκαλύφτηκαν τα λείψανα του πατέρα Σεραφείμ.
Ο μετέπειτα άγιος μάρτυρας Μητροπολίτης Σεραφείμ (Chichagov), ήταν ο κύριος οργανωτής της αγιοκατάταξης του Αγίου Σεραφείμ.
Η οσία Πάσα σ’ αυτούς που έβλεπε ότι θα έχουν πειρασμούς, όταν σέρβιρε τσάι έβαζε πολύ ζάχαρη στο φλυτζάνι τους! Έτσι, όταν στις 20 Ιουλίου το 1903, κατά τις τελετές διακηρύξεως της αγιότητος του Αγ. Σεραφείμ του Σαρώφ, την επισκέφθηκε στο κελλί της ο Τσάρος Νικόλαος Β΄ μαζί με την αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα, η μακαρία ξεχείλισε το φλυτζάνι του με ζάχαρη, για να δείξει τους πειρασμούς που τον περίμεναν. Του μίλησε και για την γέννηση του αιμοφιλικού διαδόχου Αλεξίου. Η βασιλική οικογένεια εκείνη την εποχή είχε τέσσερις κόρες, αλλά δεν είχε ακόμη γεννηθεί ένα αγόρι – διάδοχος. Επίσης η Πάσα είχε την συνήθεια να προφητεύει χρησιμοποιώντας τις κούκλες της. Είχε ήδη ετοιμάσει μια κούκλα–αγόρι και την έβαλε πάνω στο κρεββάτι μέσα σε αφράτα φουλάρια λέγοντας: «Ησυχία, Ησυχία, κοιμάται …Αυτό είναι δικό σου».
Του είπε για την Επανάσταση του 1917, την πτώση της δυναστείας των Ρομανόφ, την καταστροφή της Αγίας Ρωσίας και τον μαρτυρικό θάνατο, τον δικό του και της οικογενείας του και την δίωξη της Εκκλησίας· επίσης τον είχε προτρέψει να παραιτηθή μόνος του από τον θρόνο και του είχε δώσει ένα δέμα με πολλή ζάχαρη, επειδή «θα είχε να κάνη μεγάλο ταξίδι…».. Στην συνέχεια αποχαιρετισθηκαν φιλώντας ο ένας το χέρι του άλλου. Όσοι είδαν το πρόσωπο του τσάρου μετά την έξοδό του από το κελί της οσίας, έμεινε κατάπληκτοι από την φανερή ταραχή και ωχρότητα του προσώπου του.
Όταν ο Τσάρος έφυγε, είπε ότι η Πάσα Ιβάνοβνα ήταν η μόνη αληθινή δούλη του Θεού που συνάντησε. Παντού έγινε δεκτός σαν τσάρος, αλλά μόνο αυτή τον δέχτηκε ως έναν απλό άνθρωπο.
Μετά από την Πάσα πήγε στην Έλενα Motovilova όπου του παρέδωσε επιστολή από τον άγιο Σεραφείμ που είχε γράψει για τον αυτοκράτορα Νικόλαο τον Β’. Την είχε δώσει σφραγισμένη στον Νικολάι Μοτοβίλωφ λέγοντας του: – Δεν θα ζούμε, αλλά η γυναίκα σου θα ζη όταν στο Ντιβέγιεβο θα έρθει όλη η βασιλική οικογένεια και ο Τσάρος. Δώσε της την επιστολή να του την δώσει.
Η Ναταλία Chichagova L. (κόρη του επισκόπου) είπε ότι, όταν ο αυτοκράτορας έλαβε την επιστολή, την έβαλε ευλαβικά στην τσέπη του πουκαμίσου του, λέγοντας ότι θα την διαβάσει αργότερα.
Η Έλενα έγινε κρυφά μοναχή και κοιμήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1910.
Ευρισκόμενος στην ηγουμενική κατοικία, ο αυτοκράτορας διάβασε το γράμμα, και έκλαψε πικρά. Οι αυλικοί του τον παρηγορούσαν, λέγοντας ότι αν και ο πατέρας Σεραφείμ είναι άγιος, μπορεί να έκανε λάθος, αλλά ο αυτοκράτορας έκλαιγε απαρηγόρητος. Το περιεχόμενο της επιστολής παραμένει άγνωστο σε όλους. Τον επόμενο χρόνο γεννήθηκε ο πολυπόθητος διάδοχος του θρόνου.
Από τότε άρχισε μια στενή σχέση του αυτοκράτορα με την οσία Παρασκευή. Επανειλημμένα ο Νικόλαος έστελνε αγγελιοφόρους στο Ντιβέγιεβο στην Πάσα για να ζητήσει τις προσευχές και τις συμβουλές της για όλα τα σημαντικά θέματα.
Λίγο πριν την κοίμησή της η μακαρία έκανε μετάνοιες μπροστά στο πορτρέτο του Τσάρου, προβλέποντας έτσι το μαρτύριο και την αγιότητά του. Έλεγε”Αυτός ο Τσάρος θα ανέβει πιο ψηλά απ ‘όλους τους άλλους τσάρους”. Επίσης, έλεγε: “Ω Άγιοι Βασιλομάρτυρες, πρεσβεύσατε υπέρ ημών, των αμαρτωλών”! Το 1914, ενώ προσευχόταν μπροστά από το πορτρέτο του, είπε, «δεν απομένει πολύς χρόνος τώρα για τον αγαπημένο μας.”
Κοιμήθηκε ειρηνικά στις 22 Σεπτεμβρίου 1915, σε ηλικία 120 ετών και ενταφιάσθηκε στο μοναστήρι της. Κατά την ανακομιδή της το Λείψανό της βρέθηκε αδιάφθορο και σήμερα φυλάσσεται εκεί.
Ο δια Χριστόν Σαλός είναι η ζωντανή συνείδηση της κοινωνίας, η ζωντανή μαρτυρία της αλήθειας, ότι η βασιλεία του Χριστού δεν είναι «εκ του κόσμου τούτου»•
«Ο Σαλός είναι ελεύθερος, ένας άγνωστος, κρυμμένος, ξένος και γι’ αυτό μπορεί, να εκπληρώνει έναν προφητικό ρόλο…
Ο Σαλός, δυνάμει της εσχάτης πτωχείας του, της εθελούσιας απόρριψης κάθε εξωτερικής συμβατικότητας ή εξασφάλισης, είναι ελεύθερος να λέει την αλήθεια, ακόμη και στον ίδιο τον Ανώτατο Άρχοντα, τον Αυτοκράτορα — Τσάρο». (επ. Διοκλείας Καλλίστου Γουέαρ, «Ο διά Χριστόν Σαλός — Προφήτης και Απόστολος»· τόμος «Ενότης εν τη ποικιλία», σελ. 103 και 105).
Οι Άγιοι διά Χριστόν Σαλοί παίζουν ένα ιερό παιχνίδι. Εμπαίζουν τον κόσμο και τα του κόσμου τούτου, του ματαίου και φιλοδόξου. Εμπαίζουν τα κοσμικά σχήματα, την δήθεν αξιοπρέπεια και κοσμική ευγένεια, την διπλωματία και την υποκρισία, την επίδειξη και τον φαρισαισμό. Εμπαίζουν αυτό το γελοίο κοσμικό δόγμα ωρισμένων, που εκφράζεται με το «τι θα πεί ο κόσμος», με το «πως θα φανώ στον κόσμο» («Άγιος Ανδρέας…”, σελ. 17).
Απολυτίκιον οσίας Παρασκευής-Πάσας του Σάρωφ Ήχος πλ. δ’
Εν σοι Μήτερ, ακριβώς διεσώθη το κατ’ εικόνα• λαβούσα γαρ τον Σταυρόν, ηκολούθησας τω Χριστώ, και πράττουσα εδίδασκες, υπεροράν μεν σαρκός, παρέρχεται γαρ• επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου• διό και μετά Αγγέλων συναγάλλεται, οσία Παρασκευή, το πνεύμα σου.
Οι δια Χριστόν Σαλοί, είναι μεγάλοι Άγιοι. Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
https://iconandlight.wordpress.com/2017/01/30/%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%AF%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CE%AC%CE%B3%CE%B9/
Οι δια Χριστόν σαλοί, δεν τους νοιάζει το τι θα πουν οι άλλοι, οι δήθεν σωστοί χριστιανοί που μένουν στην επιφάνεια των πραγμάτων
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/21/19276/
iconandlight 